Monoloog Maggy
2
Nikki Ik heb het nooit gewild. Nooit echt. Rond een uur of 10 komen ze binnen, de mannen, die niets liever willen dan borsten en billen. Dan dans ik voor hun hongerige ogen. Niet dat het iets uitmaakt, wat ik zing, wie ik ben, wat telt is de poen, die ze betalen. Ik moet wel. n als ik soms geluk heb, dan komen ze binnen, de chi!ue dames en heren, in het caf" chantant. Dan zing ik voor hen, dan ben ik kunst, en willen de dames en heren achteraf met mi# dineren. $i#n moeder % is mi#n grootste fan. &i# doet de zaken, zodat iedereen er thuis een stuk#e beter van wordt. &e zorgt voor mi#n #urken, mi#n wimpers, en als ik geluk heb, voor mi#n ta'i terug naar huis. (aatst reed ik door de achterafstraat#es van )hina *own, en zag een kind op de straat liggen. Nu ligt er alti#d van alles op straat in )hina *own, een oude lamp, een kapotte +ets, een dooie kat, een staart van een rat, kapotte borden, lege essen. Nu lag er een kind op straat. De ta'ichau-eur wilde er omheen en zo snel mogeli#k door, te gevaarli#k om stil te staan% maar ik wilde stoppen. &et mi# hier maar af. et meis#e op straat lag te bloeden, ik heb haar meegenomen. $i#n moeder dacht dat ik misschien gek was geworden, dat we ons geld wel beter konden besteden, dat mi#n #urk onder het bloed zat, en ik zo zeker nooit carri/re ging maken, dat een ster zich niet inlaat met bebloede meis#es op straat. Dat het stank voor dank was, al die moeite die zi# in mi# stopte. Dat ik haar eigenli#k wel eens had kunnen bedanken, omdat ik zonder haar nooit, nooit zover gekomen was. Dat het dank zi# haar was, dat ik zoveel aandacht kreeg, al die aandacht, die zi# ook had verdient, en nooit gekregen% * oen ik me omdraaide was het me is#e verdw enen, van schrik de deur uitgerend. Ik ben gaan slapen, en droomde van een vreemde grasgroene wei, en een hemelhoge schommel, die leeg hing te schommelen in de wind. Ik heb het nooit gewild. Nooit echt.
Transcript of Monoloog Maggy
7/23/2019 Monoloog Maggy
http://slidepdf.com/reader/full/monoloog-maggy 1/1
Nikki
Ik heb het nooit gewild. Nooit echt. Rond een uur of 10 komen ze binnen, demannen, die niets liever willen dan borsten en billen. Dan dans ik voor hunhongerige ogen. Niet dat het iets uitmaakt, wat ik zing, wie ik ben, wat telt is depoen, die ze betalen. Ik moet wel. n als ik soms geluk heb, dan komen zebinnen, de chi!ue dames en heren, in het caf" chantant. Dan zing ik voor hen,dan ben ik kunst, en willen de dames en heren achteraf met mi# dineren.$i#n moeder % is mi#n grootste fan. &i# doet de zaken, zodat iedereen er thuiseen stuk#e beter van wordt. &e zorgt voor mi#n #urken, mi#n wimpers, en als ikgeluk heb, voor mi#n ta'i terug naar huis.(aatst reed ik door de achterafstraat#es van )hina *own, en zag een kind op destraat liggen. Nu ligt er alti#d van alles op straat in )hina *own, een oude lamp,een kapotte +ets, een dooie kat, een staart van een rat, kapotte borden, legeessen. Nu lag er een kind op straat. De ta'ichau-eur wilde er omheen en zosnel mogeli#k door, te gevaarli#k om stil te staan% maar ik wilde stoppen. &et mi#hier maar af. et meis#e op straat lag te bloeden, ik heb haar meegenomen. $i#n
moeder dacht dat ik misschien gek was geworden, dat we ons geld wel beterkonden besteden, dat mi#n #urk onder het bloed zat, en ik zo zeker nooit carri/reging maken, dat een ster zich niet inlaat met bebloede meis#es op straat. Dat hetstank voor dank was, al die moeite die zi# in mi# stopte. Dat ik haar eigenli#k weleens had kunnen bedanken, omdat ik zonder haar nooit, nooit zover gekomenwas. Dat het dank zi# haar was, dat ik zoveel aandacht kreeg, al die aandacht, diezi# ook had verdient, en nooit gekregen%
*oen ik me omdraaide was het meis#e verdwenen, van schrik de deur uitgerend.Ik ben gaan slapen, en droomde van een vreemde grasgroene wei, en eenhemelhoge schommel, die leeg hing te schommelen in de wind.
Ik heb het nooit gewild. Nooit echt.
