voxMINORUM

VREDE EN ALLE GQEDjS

INFORMATIEBLAD VAN DE VLAAMSE MINDERBROEDERS KAPUCIJNEN

TWEEMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT

Jaargang 73 Nr 1 Januari - maart 2019

InhoudInhoud............................................................................................................................. 1Editoriaal............................................................. ............................................................2Uit het generalaat........... ............................................................................................... 2

Kerstgroeten van onze minister generaal.................................................................. 2

Een interview met br. generaal.................................................................................. 4

Uit het provincialaat.......................................................................................................6Kerstwensen van onze broeder minister provinciaal................................................6

Klanken uit de bestuursvergadering van 9 januari 2019.................................. ............8Klanken uit de bestuursvergcltlering van 14 februari 2019....................................... 10Uitnodiging bezinningsdag van de veertigdagentijd 2019........................................ 12Nieuws uit de CENO C................................................................................................... 13Uit de provincie............................................................................................................. 15

Nieuwjaarsfeest te Herentals....................................................................................15

Dat er niemand honger heeft................................................................................... 17

Benoeming.................................................................................................................24

Verslag opening van bezinningscentrum te Meersel-Dreef....................................25

Toespraak bij de opening van het franciscaans belevingscentrum op 8 maart 2019.... 26

Eucharistie in het U rdu..............................................................................................27

Uit vervlogen tijd en ..................................................................................................... 28Wij gedenken................................................................................................................ 36

Familieleden...............................................................................................................36

Mevrouw José W o u t e r s .................................................................................... 36

De heer Emiel Houtman........................................................................................ 37

De heer Leon De Bliquy..........................................................................................37

De heer Frans WOUTERS........................................................................................ 37

Medebroeders............................................................................................................38

Br. Piotr Hejno....................................................................................................... 38

1

EditoriaalBeste Lezer,

Vrede en alle goeds

Dank zij de medewerking van verschillende mensen hebben wij wederom een nummer dat gelezen mag worden. Wij zijn vooral verheugd voor de medewerking van onze broeder provinciaal, die ons heel wat interessant nieuws bezorgd over onze kapucijnenwereld in Vlaanderen en Europa.

Natuurlijk hebben wij een bijdrage vanuit de faculteit van theologie te Leuven. Velen zullen dit weer met belangstelling lezen om zo iets meer te weten over ons rijk verleden.

Wij hebben ditmaal meerdere overledenen die wij aanbevelen in onze gebeden. De verbondenheid met onze overledenen door ons bidden voor de Heer is zeer belangrijk.

Kortom, wij hopen dat je dit nummer weer interessant vindt en wensen je veel leesgenot.

Uit het generalaat

Kerstgroeten van onze minister generaal

van Br. Roberto Gen uin Generale Minister

Van de minderbroeders - kapucijnenKerstmis 2018

Beste broeders,

Welke vreugde! Ja, welke vreugde om u enkele maanden na het begin van mijn dienst als minister-generaal deze groeten en wensen te kunnen overmaken ter gelegenheid van Kerstmis.Deze morgen hielde de voorganger tijdens de eucharistie een korte heel eenvoudige homilie: denkend aan 'Immanuer - God-met-ons - herinnerde hij ons aan alles wat God voor ons gedaan heeft. Hij handelt eenvoudig want Hij wil ons geluk. Niet omdat Hij wat dan ook van ons verlangt, maar omdat Hij ons geluk wil, omdat Hij ons liefheeft.

2

Ik denk dat het ervaren van de liefde van God voor ieder van ons het begin is geweest van onze persoonlijke geschiedenis met de Heer, het begin van onze roeping en het begin van op weg gaan om zijn uitnodiging te beantwoorden.Ik verbeeld me dat deze ontmoetingen niet onder woorden te brengen zijn en ik besef dat ze zeer persoonlijk, zeer verschillend en individueel zijn. Maar ook dat we die liefde van God meer dan eens ervaren hebben.Ik denk ook dat ieder van ons in zijn leven herhaaldelijk heeft ervaren - misschien op een toevallige manier, op de plaatsen waar we geleefd hebben, in de taken die we vervuld hebben , en wellicht door de bemiddeling van onze broeders - dat de Heer werkelijk het goede voor ons wil. Welnu, wanneer de Heer het goede voor ons wil, ons liefheeft, dan is het onmogelijk om angst voor Hem te hebben. Waarom komt dan soms de angst op? De angst komt op of wij hebben het moeilijk, heel eenvoudig omdat wij ons verwijderen van Hem. Wij hebben de ervaring opgedaan op zekere dag of meer dan eens in het leven hoe de Heer ons verleidt. De Heer komt ons opnieuw zeggen dat hij ons bemint. Deze onophoudelijke aanwezigheid van de Heer wil ons de aard van zijn liefde doen voelen, welke rijkdom deze liefde is, welk leven , welke zin, welke volheid.Wanneer ik deze dagen nadacht op wat ik jullie wilde zeggen en ik daarover mediteerde, kwam ik bij deze boodschap: Kijk, de Heer komt ook nu nog bij ons om ons deze volheid te geven; ons leven is wonderlijk zolang we Christus de Heer niet vergeten.

Ik wens u van ganser harte, u allen in welke situatie u ook leeft, dat ge deze Heer die ons liefheeft, mag ontmoeten, opnieuw mag ontmoeten want ik ben zeker dat u hem reeds ontmoet hebt. Maar omdat de liefde van de Heer steeds nieuw is, steeds dieper, steeds krachtiger, wens ik een telkens nieuwe ontmoeting voor mij, voor alle broeders van deze fraterniteit van de generale curie die een schitterende fraterniteit is, voor alle broeders die in de hele wereld zijn en die goede broeders zijn.Mijn beste wensen! Mocht ge de Heer opnieuw ontmoeten!Zalig Kerstfeest aan allen.

Br. Roberto Genuin OFM Cap.

3

Jh

Een interview met br. generaal

Wij leven in een tijd van grote veranderingen op alle domeinen

In het “Kapuziner Johresschrift 2018-2019" van de Duitse provincie staat een interview dat Christophorus Goedereis tijdens het generaal kapittel had met onze minister generaal Roberto Genuin. Omdat we dachten dat het interessant was iets meer te lezen over de eerste indrukken van br. Rorberto nemen we dit interview in vertaling over.

Beste Roberto, hoe gaat het met je, zo kort na je verkiezing?

Ik moet heel eerlijk zeggen, dat het mij goed gaat. Tot dusver heb ik geen emotionele verandering ondervonden, (lacht). Ik ben zelf een beetje verwonderd dat ik emotioneel zo ontspannen ben. Ik wist wel - uit hetgeen er gefluisterd werd -, dat deze opgave naar mij zou kunnen komen. Eigenlijk had ik gehoopt verder in alle rust in mijn broederschap in Roverto te blijven. Maar blijkbaar stemde de planning van de lieve God niet overeen met mijn planning.

Wat heb je in dit 85e generaal kapittel beleefd?

Ik ben reeds op enkele generale kapittels als deelnemer aanwezig geweest. Dit kapittel onderscheidde zich voor mij door een zeer levendige en actieve deelname van iedere broeder uit alle landen en culturen.Principieel kennen wij allen de wezenlijke fundamenten van ons leven: de Regel van de h. Franciscus, de Constituties van onze orde enzovoort. Maar ik beleefde in dit generaal kapittel zeer intensief het gemeenschappelijk vragen en zoeken daarrond, wat dat alles voor onze tijd kan betekenen. Wij leven in een tijd van grote veranderingen op alle domeinen. En vele van deze veranderingen in de Kerk en de wereld dagen ons en ons franciscaans charisma uit. Dat werd in de vele discussies op het generaal kapittel zeer duidelijk.

Wat zijn volgens u de grote uitdagingen voor onze orde in de komende jaren?

Een grote uitdaging is de radicale getalsmatige teruggang van de roepingen en leden van de orde in de noordwestelijke hemisfeer van de wereld, zowel voor Europa als in de USA en in Canada, evenals de snelle groei van de orde in Afrika en Azië. Enerzijds moeten wij voorkomen dat de instellingen , kloosters en nederzettingen van de orde in de "oude" landen tot een hindernis worden, omdat ze eenvoudig teveel kracht en energie opslorpen.

4

Ik geloof immers dat ons charisma in de landen met een sterke getalsmatige afname nog steeds actueel en de moeite waard om te beleven. Maar wij moeten voor ons leven in de noordwestelijke wereld nieuwe wegen en vormen vinden. Anderzijds gaat het er om ons leven in de culturen van Afrika en Azië in te planten. En dat alles binnen een dynamische internationale samenwerking. Ik geloof, dat juist deze internationale uitwisseling een grote uitdaging is, maar ook een grotere rijkdom voor de toekomst kan zijn. Eigenlijk kan de internationale franciscaanse familie van de ordes een goed voorbeeld zijn voor de geglobaliseerde wereld, die voor dezelfde uitdagingen staat als wij.

Ben je ergens bang voor?

Neen, zolang wij in vreugde onze roeping beleven, niet.

Waarover verheugt jij je het meest?

De veelvoud van ons leven wereldwijd te leren kennen .

Hoe zien de volgende werken na het generaal kapittel er uit?

De volgende weken zal ik bezig zijn mij in de generale curie in Rome in te werken.Daarbij zijn er een hele reeks gebeurtenissen die zich automatisch in mijn agenda invoegen: bezoeken aan Assisi en San Giovanni di Rotondo, de ontmoetingen met sommige conferenties van de orde en meerdere provinciaal kapittels die ik zal voorzitten.Ergens moet ik tussendoor ook nog mijn verhuis naar Rome organiseren, lopende zaken in mijn vroeger thuis afsluiten en afscheid nemen. Het zal twee maanden duren voor de tien broeders van het nieuwe generaal bestuur met mij werkelijk in Rome verzameld zijn, om deze taak ten volle op te nemen .Heb jij je iets bijzonders voorgenomen?

Ik heb het voornemen, de ene na de andere broeder in heel de wereld te bezoeken. Uitnodigingen heb ik deze dagen veel gekregen (lacht). Maar dat zal natuurlijk tijd vragen. Ergens zal ik natuurlijk ook in Duitsland komen.

Nog een zin tot slot?

Beleven wij beslist en in vreugde onze roeping. Zij is ons grootste geschenk.

5

Uit het provincialaat

Kerstwensen van onze broeder minister provinciaal

VREDE EN ALLE GOEDSEN ALLE

Provincialaat Minderbroeders Kapucijnen

Ossenmarkt 14 2000 Antwerpen

SP/2018/AG/43

16 december 2018

Beste medebroeders,

We zijn aanbeland in de tweede helft van december, de tijd dat we van diverse kanten jaaroverzichten krijgen. Er zullen in de jaaroverzichten die wat dieper graven een aantal verontrustende feiten aan bod komen: De politieke situatie in eigen land is niet rooskleurig. Het mooie project Europa heeft lood in de vleugels: een chaotische Brexit dreigt, het aantal populistische leiders groeit en de houding tegenover migranten verstrakt. Het aantal politieke leiders met dictatoriale neigingen die openlijk weinig respect tonen voor de Rechten van de mens groeit. De levensomstandigheden van de bevolking in grote delen van Jemen, Syrië, Congo en andere landen zijn al jaren onmenselijk. De kloof tussen arm en rijk blijft groeien. De pas afgelopen klimaattop in Katowice toonde weinig ambitie om de opwarming van de aarde echt binnen de perken te houden. En zo kunnen we nog even doorgaan.Hopelijk hebben de jaaroverzichten ook aandacht voor de positieve en blijde gebeurtenissen en voor de vele moedige en bewogen mensen die zich blijven inzetten voor een betere wereld, voor de wonderen van solidariteit tussen mensen.Het kan interessant zijn om voor onszelf een heel persoonlijk jaaroverzicht te maken waarin

we ook aandacht hebben voor de zegeningen die ons te beurt gevallen zijn. En dan mogen we het jaar met zijn licht- en schaduwzijden uit handen geven en toevertrouwen aan de Schepper en met vertrouwen naar 2019 op weg gaan.Maar eerst vieren we nog Kerstmis. In de aanloop naar Kerstmis hebben de sfeervol verlichte winkelstraten en de extra dikke reclamefolders vooral de mens als consument op het oog.

Gelukkig is er ook aandacht voor het verlangen naar vrede, de zoektocht naar verbondenheid en geluk. En het is prachtig dat de initiatieven van solidariteit met de armsten in deze dagen talrijk zijn.De christelijke betekenis van het Kerstfeest is daartoe echter niet te herleiden. Willen we Kerstmis vieren als het feest van de Menswording van God in Jezus dan zullen we daar bewust voor moeten kiezen want vanzelfsprekend is dat niet meer. Velen vinden de christelijke betekenis van het kerstfeest iets uit het verleden, waar Verstandige 'mensen al overheen zijn en die niet verzoenbaar is met de wetenschappen, met de autonomie en de waardigheid van de mens. Het geloof in een persoonlijke God is alles behalve evident voor veel tijdgenoten en zeker niet het geloof in een God die mens geworden is in Jezus van Nazaret. Graag wens ik ieder van ons de innerlijke ontvankelijkheid en stilte toe om de diepe en altijd opnieuw verrassende betekenis van het feest van de menswording van God op ons te laten toekomen.We vieren op Kerstmis geen militaire overwinning, niet het ontstaan van een ideologie die met geweld aan de wereld is opgelegd. We vieren dat Gods liefde een woonplaats zocht in ons midden. We vieren dat God mens is geworden in Jezus, één van ons en tegelijk totaal vervuld van God. In Jezus kwam God niet in onze mensengeschiedenis als een bedreiging maar Hij omarmde ons bestaan in liefde. Het geluk van iedere mens gaat God echt ter harte en Hij nodigt ons uit dragers te worden van zijn liefde. Hij nodigt ons uit om méér mens te worden, mensen van vrede, vergeving en verzoening, mensen die niet leven naar de wet van de jungle maar naar de wet van de liefde tot het uiterste.Laten we knielen en aanbidden en diep dankbaar zijn en elkaar zien met nieuwe ogen.

Graag wens ik ieder van jullie een Zalig Kerstfeest en Gods zegen over het nieuwe jaar!Vrede en alle goeds !

Broederlijke groeten,

Br. Adri, min.prov.

7

V R l u l Cl-N /\JLJ-C u u c i ) SE rN / \ J L L C

Provincialaat Minderbroeders Kapucijnen

Ossenmarkt 14 2000 Antwerpen

SP/2019/AG/1

Klanken uit de bestuursvergadering van 9 januari 2019*We begonnen de bestuursvergadering met br. Marcin Derdziuk welkom te heten. Hij werd immers door de minister generaal als 4de raadslid benoemd in vervanging van Tomaz Okon die naar Polen terugkeerde.

*Er waren nog andere berichten uit Rome. Onze Pakistaanse medebroeder Adeel Mazhar die al geruime tijd lid is van de fraterniteit in Antwerpen kreeg officieel toelating om deel uit te maken van de internationale gemeenschap. We moeten wel een overeenkomst opstellen met de custodie van Pakistan. Dat is inmiddels gebeurd. Ze moet ook door de minister generaal ondertekend worden. We stuurden ook een brief naar Rome ivm de opheffing van de fraterniteit van leper. En we verwachten uit Rome ook nog de goedkeuring van ons opgestuurd protocol ter 'Bescherming van minderjarigen en kwetsbare volwassenen'.

* Omdat er voorlopig niets in huis zal komen van een gezamenlijk noviciaat binnen de CENOC moeten we tijdig uitzien naar een ander mogelijk noviciaat voor Igor De Bliquy. We namen contact op met de conferentie van de NAPCC (USA) Daar start een noviciaat op 21 juli en Igor is daar heel welkom. Een eventuele deelname zal uiteraard nog heel wat voorafgaande contacten en correspondentie vragen. We staan zelf ook erg positief tegenover een gezamenlijk noviciaat met de minderbroeders franciscanen. En de generaal van de minderbroeders franciscanen is daar zeker voor gewonnen. De Duitssprekende kapucijnen kregen echter op een vraag om een gezamenlijk noviciaat op te richten met de minderbroeders franciscanen van de Duitsprekende landen een "nog niet".

*We keken tevreden terug op de gezamenlijke nieuwjaarsviering op 3 januari in Herentals, samen met alle vrijwilligers en helpende handen in onze fraterniteiten. Slechts enkele medebroeders waren niet aanwezig. De fraterniteit van Antwerpen gaven we een grote pluim voor het initiatief en de feilloze organisatie! We zijn als bestuur van mening dat deze dag de gebruikelijke provinciedag van januari vervangt.

*ln de komende maanden zullen we een reeks gesprekken hebben met iemand die ons bij de verkoop van ons klooster van Brugge wil begeleiden. We kunnen daar nu nog niet veel over meedelen.Die gesprekken betekenen niet dat de medebroeders in Brugge passief afwachten. Op zondagavond 23 december en maandagavond 24 december zat onze kerk in Brugge tweemaal afgeladen vol voor een kerstconcert met het Fiorettikoor en Ingeborg Sergeant en voor de kerstviering met het Fiorettikoor.En Klaas kon meedelen dat op maandag 7 januari een tweejaarlijkse franciscaanse

vormingscursus gestart is, verdeeld over 2019 en 2020 met elk jaar 5 maandagavonden van januari tot mei. Er waren 21 deelnemers ! Deze vorming wordt opgezet in het kader van de Vlaamse Tau-beweging en wordt getrokken door Klaas Blijlevens en Koen De Witte.

*ln Izegem is het nog wachten op een kandidaat-huurder voor De Drie Gezellen. Ondertussen is er een akkoord gesloten met de harmonie Leo XIII die twee lokalen (de vroegere Tau-winkel) wil huren. Dit akkoord mag een verhuur van het geheel niet in de weg staan. We wachten nog even en zullen dan een agentschap inschakelen om een huurder voor het geheel te zoeken.En in leper wachten we op een ontwerp van erfpacht dat in voorbereiding is. Een erfpacht die gesloten wordt met de VZW Assistentiewoningen.

*ln Meersel-Dreef vorderen de werkzaamheden aan het Franciscaans Belevingscentrum zeer goed. In de komende weken worden de ruimten op het gelijkvloers van het oude klooster ingevuld. Er is zelfs al een datum voor de opening vastgesteld: vrijdagavond 8 maart om 19.30 uur. Houd die datum vrij! Kenny kreeg van ervaren mensen het advies om kring op te richten in de zin van 'De vrienden van het belevingscentrum'. We vonden dat een goed idee.

*Bezinningsdagen. Omdat we in Brugge geen bezinningsdag meer organiseren kunnen we nog moeilijk spreken van 'regionale bezinningsdagen'. In de veertigdagentijd zal er in Herentals een bezinningsdag doorgaan. De datum wordt nog meegedeeld.

* De custodie van Pakistan houdt op 25 en 26 april een Midterm Assembly. Adri zal die, samen met Luc, bijwonen. We zullen bij die gelegenheid ook een pleidooi houden om nog een of twee medebroeders naar onze provincie te zenden. De custodie krijgt de vraag om medebroeders naar Turkije te sturen. We hopen dat ze eerst aan ons denken.Luc zal voordien ook nog naar Kerala gaan, naar de Sint Francisprovincie, met wie reeds contacten gelegd waren en waarvan de provinciaal op ons kapittel was.

* De provinciaals van de CENOC vergaderen van woensdagavond 20 februari tot zaterdagmiddag 23 februari in Malta. Adri hoopt daar alvast meer te vernemen over de grote opties van het nieuwe generaal bestuur.

9

Voorafgaand aan deze vergadering komen ook de vormingsverantwoordelijken van maandagavond tot woensdagmiddag samen op dezelfde plaats. Omdat we een postulant hebben en uitkijken voor een noviciaat zal Kenny Brack aan deze vergadering deelnemen.

*We keken bij het begin van de vergadering even naar enkele statistieken. Er zijn op dit ogenblik 36 Vlaamse kapucijnen (Klaas Blijlevens inbegrepen). Wanneer die allen in leven blijven tot 31 december van dit jaar zullen we 11 medebroeders hebben die 90 jaar zijn of iets ouder. Van een gezonde provincie gesproken... Helaas zijn er maar enkele medebroeders jonger dan 70 jaar. Maar gelukkig zijn er ook Rafal, Marcin en Adeel en...Igor.

*We overliepen ook een lijstje van zaken die onze aandacht zullen vragen tijdens dit jaar. En we stelden vast dat er voor het bestuur nog werk genoeg is...

* Volgende vergadering: 14 februari 10 uur

Provincialaat Minderbroeders Kapucijnen

Ossenmarkt 14 2000 Antwerpen

Klanken uit de bestuursvergadering van 14 februari 2019l.Na het goedkeuren van de verslagen van de laatste bestuursvergadering en van de twee laatste vergaderingen van de economische raad, luisterden we eerst naar het verslag van br. Luc over zijn bezoek aan twee Indische provincies, deze van St.Francis (Kerala) en van Karnataka. We hebben goede hoop dat we in de nabije toekomst broeders uit deze provincies zullen mogen verwelkomen in onze provincie.

2.Igor De Bliquy die nu postulant is, heeft gevraagd om aanvaard te worden voor het noviciaat. Wij hebben graag positief geantwoord op zijn vraag. Hij zal het noviciaat doen in het gezamenlijk noviciaat van de NAPCC (conferentie van de provincies in de VS ). Onze vraag aan br. generaal om Igor het noviciaat in de VS te laten doen, is positief beantwoord.

H T IV r e d e e n a l le G o e d s

SP/2019/AG/7

10

Er komt natuurlijk heel wat kijken bij de voorbereiding, maar daar zijn Igor en ook wij reeds druk mee bezig.

3. De vergadering van de conferentie waartoe onze provincie behoort, de CENOC, staat voor de deur. Ze heeft plaats in Malta. Eerst vergaderen de vormingsverantwoordelijken (18-20 februari). Omdat onze provincie een postulant heeft, meenden we dat het goed is dat iemand van ons daar aan deelneemt. Br. Kenny zal dit doen.

Van 20 tot 23 februari vergaderen de provinciaals. Op de agenda staan onder meer de inleidende vorming, ook de permanente vorming, de economische solidariteit, beleidsopties van het generaal bestuur.

4. We luisterden ook naar het relaas van br. Kenny over de opbouw van het franciscaans belevingscentrum in Meersel-Dreef. Het voorbereidend werk is gedaan en nu worden de ruimten op het gelijkvloers ingevuld. Kenny heeft al wel ervaren dat heel wat geïnteresseerden aanvankelijk met andere verwachtingen zullen komen dan wat het centrum wil bieden. Maar verwachtingen kunnen bijgesteld worden. Op 8 maart om 19.30u zal de opening plaats hebben. Ook alle medebroeders zijn welkom !

5. In het zoeken naar een goede bestemming van het klooster van Brugge laten wij ons bijstaan door Kristof Lataire. Hij heeft in de voorbije weken met verschillende geïnteresseerden een bezoek gebracht aan ons klooster.

6. We uitvoerig van gedachten gewisseld over een ontwerp van erfpacht voor ons klooster in leper. We hadden er heel wat vragen bij. We vragen het advies van onze notaris en zullen dan nog verder moeten overleggen.

7. Met de custodie van Pakistan hebben we een overeenkomst dat de custodie broeders kan sturen. Deze overeenkomst is door de custos, door br. generaal en door mij als provinciaal goedgekeurd en is daarmee van kracht.

Op 25 en 26 april houdt de custodie haar Midterm Assembly. Daar zal deze overeenkomst zeker ook op de agenda staan. Br. Luc en Adri zullen daar aanwezig zijn.

8.We ontvingen van de generale custodie van Congo een vraag om hen met een hoog bedrag te steunen. Naar aanleiding van die vraag hebben we onze zorg over de financies van de generale custodie aan br. generaal overgemaakt. En blijkbaar is die niet in dovemans oren gevallen.

9. We keken ook vooruit naar een aantal vergaderingen en evenementen in de nabije toekomst.

*Op 26 februari gardiaansvergadering in Antwerpen.

*0p 8 maart opening van het franciscaans belevingscentrum in Meersel-Dreef. *Op 14 maart bezinning- en ontmoetingsdag in Herentals, geleid door br. Klaas. *Op 19 maart vergadert de werkgroep zorg in Herentals

Uitnodiging bezinningsdag van de veertigdagentijd 2019

Beste medebroeders,

De veertigdagentijd is een goede gelegenheid om weer samen te komen voor een stille dag van biddend, bezinnend en broederlijk samenzijn. De prefatie voor de vastentijd verwoordt de betekenis van de vastentijd als volgt: "Dit is een tijd van meer toeleg op het bidden, van grotere aandacht voor de liefde tot de naaste, eentijd van grotere trouw aan de sacramenten waarin wij zijn herboren. "Zoals jullie weten houden we deze bezinningsdag voortaan alleen in Herentals.

We komen in Herentals samen op donderdag 14 maart.

Het programma:

15 uur-1 6 uur: Geleide aanbidding16 uur: koffie

Graag nodigen wij alle medebroeders uit om deze dag mee te maken.Wil de gardiaan tijdig verwittigen van uw komst!

Br. Adri

11 uur: 12.15 uur:

10 uur: Conferentie : 'Het getijdengebed' door KlaasBr. BlijlevensEucharistievieringmiddagmaal

met broederlijke groeten, namens het bestuur,

br. Adri Geerts

12

Nieuws uit de CENOC

Van 20 tot 23 februari had de halfjaarlijkse vergadering van de CENOC plaats in Malta. Omdat er in het najaar van 2018 geen vergadering was geweest omwille van het generaal kapittel in dat jaar, werd er niet einde april zoals gewoonlijk maar in februari vergaderd.

Vergadering van de vormingsverantwoordelijken

Aan de vergadering van de provinciaals was een vergadering van de vormingsverantwoordelijken voorafgegaan. Gezien Igor voor het noviciaat staat, dachten we dat het goed was dat iemand van ons daaraan zou deelnemen, ook al hebben we geen vormingsverantwoordelijke. Br. Kenny Brack heeft aan die vergadering deelgenomen. Daar werden enkele interessante suggesties ivm permanente vorming gedaan, de bijeenkomsten van de jongeren van heel Europa werden besproken en als zeer positief ervaren.En vooral werd er opnieuw gesproken over de mogelijkheid van een gezamenlijk noviciaat

voor de CENOC. Begin 2018 hadden de vormings-verantwoordelijken reeds gepleit voor een gezamenlijk noviciaat ofwel in Engeland of Ierland ofwel in Italië. De provinciaals konden over dat voorstel geen consensus bereiken. De Franse provincie was pas een samenwerking begonnen met een Italiaanse noviciaat en was daar zo tevreden over dat men dit spoor nu verder wilde volgen. Oostenrijk zag het noviciaat voor de Duitssprekende provincies niet graag uit Salzburg vertrekken.De vormingsverantwoordelijken bleven ook nu een gezamenlijk noviciaat verdedigen en stelden voor om een werkgroep op te richten die een concreet voorstel zou uitwerken en hadden daarbij al de namen van medebroeders ingevuld.

Vergadering van de provinciaals

Ik breng hier geen volledig verslag maar sta slechts bij enkele punten stil.*De verslagen van de provincies (stand van zaken, opties, problemen ) vulden zoals gewoonlijk bijna volledig de eerste dag. Wat telkens treft, is de verder gaande inkrimping van de provincies. De provincies van de CENOC waren vroeger haast allemaal provincies met vele honderden leden. Ondanks de fusies van provincies in Oostenrijk, Duitsland en Frankrijk, is er nu geen provincie meer met meer dan 150 leden, de meesten zitten al ver onder de 100 broeders. Dat heeft natuurlijk veel gevolgen. Bv medebroeders kunnen vrijstellen voor een gezamenlijk project wordt uiterst moeilijk.

*Heel concreet doet zich dat gevoelen op het vlak van de inleidende vorming. Het voorstel van de vormingsverantwoordelijken om toch een gezamenlijk noviciaat op te zetten werd met vuur door Harald Weber toegelicht en verdedigd.

13

Maar het botste weer op dezelfde bezwaren. De Franse provincie wenst verder samen te werken met een Italiaans noviciaat, Duitsland kijkt ook al in die richting.Voor de oprichting van een gezamenlijk noviciaat heeft men mensen nodig die door provincies moeten afgestaan worden.En dit wordt steeds moeilijker. En bovendien: het is wenselijk dat de jonge medebroeders

met meerderen zijn in het noviciaat. Zij vormen ook elkaar.Br. Pio Murat, generaal raadslid, verwoordde wat eigenlijk heel duidelijk was: niet alleen de afzonderlijke provincies maar zelfs de conferentie (CENOC) kan het niet meer alleen. De CENOC zit in een impasse en zal verder moeten kijken dan haar eigen grenzen.

*Er werd met belangstelling uitgekeken naar beleidsopties van het nieuw generaal bestuur. Br.Pio Murat kon daarover nog niet veel kwijt. Hij zegde dat het de bedoeling is om tegen Pasen een programmabrief naar de orde te sturen. Wel vernamen we dat br. generaal internationale samenwerking erg genegen is en ze wellicht wel wat wil stroomlijnen. Hij zal wellicht ook de fusies van provincies willen stimuleren en de grenzen van de Europese ( en andere) conferenties willen hertekenen. In dat verband spoorde Pio Murat aan om daarrond zelf creatief aan de slag te gaan en niet te wachten op een 'beslissing' van hogerhand. De voorzitters van de Europese conferenties kunnen bv zelf het initiatief nemen om te vergaderen. Provinciaals zouden dat ook kunnen doen...*De economische internationale solidariteit komt ook ter sprake. De meeste provincialaten van de CENOC krijgen met grote regelmaat vragen van jongere provincies om financiële steun, ook al bestaat er al lang in Rome een projectencommissie enz. Duitsland heeft voor de volgende jaren een duidelijke lijn uitgezet. Jaarlijks wordt een vastgesteld bedrag aan Rome overgemaakt en wie om steun vraagt wordt naar Rome verwezen. Nederland zit op dezelfde lijn. De vraag was of alle provincies van de CENOC niet hetzelfde beleid kunnen voeren. Tot een bindend engagement is het niet gekomen. De situatie verschilt nog wel per provincie. Zo hebben sommigen nog één of meer custodies die op hen aangewezen zijn.Tot daar enkele thema's uit de besprekingen. Een belangrijk aspect van deze samenkomsten is natuurlijk het feit van drie dagen samen te zijn. Het schept verbondenheid en is inspirerend en bemoedigend.Tot slot. Malta is voor velen een vakantiebestemming. Het zal er in de zomer wel warm zijn en in de winter vriest het niet. Maar...in de seminariegebouwen waar we vergaderden was in de gemeenschappelijke ruimten nergens verwarming te bespeuren en met een buitentemperatuur van 15° of minder was dat wel even wennen. De vriendelijkheid en gastvrijheid van de Maltese medebroeders maakten echter veel goed.

Br. Adri Geerts

14

Uit de provincie

Nieuwjaarsfeest te Herentals.

Traditiegetrouw wilden wij met de drie zusterkloosters (Meersel-Dreef - Antwerpen - Herentals) Nieuwjaar vieren. Dit jaar kwam Antwerpen aan de beurt voor het organiseren. Aangezien broeders van Herentals ouder worden en zich moeilijk verplaatsen, vatte broeder gardiaan van Antwerpen, Luc Vansina, de idee op dit feest in Herentals te laten doorgaan. De broederschap van Antwerpen zou het feest onder handen nemen: receptie, diner, tafeldienst, afwas en opruim. De broederschap van Herentals zou voor animatie zorgen. Aangezien er in West Vlaanderen nog maar één klooster is, stelde men voor ook dat klooster uit te nodigen. Verder hebben wij nog een Regionale - Brabantse broederschap. Zij omvat vijf broeders die omwille van hun werk alleen wonen. Waarom tevens die niet gevraagd ? Iedereen ging met dit voorstel akkoord. Zo werd dit Nieuwjaarsfeest een provinciaal gebeuren. Het feest werd vastgesteld op 3 januari 2019.

Op drie na waren alle medebroeders uit de provincie aanwezig. Naast 35 broeders waren er 21 gasten: kokkinnen van andere huizen, medewerkers en vrijwilligers voor de dienst. De refter zat goed vol. Om 11 uur startten wij met een eucharistieviering, voorgegaan door broeder gardiaan. Samen met broeder Kenny Brack, organist, verzorgde broeder Jan Wouters de zang. Van 11 u 45 tot 12 u 30 hielden wij een receptie, met de nodige drank en warme hapjes. Om 12 u 30 was het tijd voor de feestmaaltijd: een voorschotel met vis, een heerlijke kippensoep en als hoofdschotel Ardens gebraad met erwten ,fijne wortelen en aardappelen-gratin. Dit werd afgesloten met een dessert. Aan tafel ontbraken de nodige wijnen niet.

Als animatie had de broederschap van Herentals gezorgd voor een lied. Met het liedje " En 't is van ka-ha-keldoe" werden onze kippen bezongen. Want kippen in de tuin brengen leven in de brouwerij. Er was gezorgd voor een quiz. Die bestond uit vier delen: Welke mannetjes ? Tien quizvragen. Twaalf droedels. Tien kluchtjes of raadsels . Deze quiz werd opgelost naargelang de maaltijd vorderde en tevens begeleid door de gardiaan van ter plaatse. Broeder provinciaal, Adri Geerts, eindigde het feest met het danken van de verschillende mensen en met het wensen van een zalig en gelukkig Nieuwjaar. Samen met dit feest hebben wij de verjaardag gevierd van onze medebroeder Jan Van Dijck. Broeder Jan is op 3 januari 91 jaar geworden. Hij wist ons te trakteren met een heerlijk drankje.

Vanuit Herentals willen wij alle mensen danken voor deze fijne ontmoeting. Wij denken dat iedereen dit feest heeft kunnen appreciëren. Zelfs meer: wij vragen ons af of dit niet voor herhaling vatbaar is ?

15

Een zeer dikke "dank u wel" aan de broederschap van Antwerpen en aan de vele medewerkers. De verzorgsters van Herentals hadden voor een extra kracht gezorgd, maar achteraf hoorden wij zeggen dat ze minder belast waren dan op gewone dagen. Rond 16 uur is iedereen zeer tevreden naar huis gegaan.

Dank u wel allemaal voor uw inzet, voor uw aanwezigheid, voor uw meevieren. De sfeer van broederlijkheid heeft een andere maal hoogtij gevierd. Allemaal een Zalig en Gelukkig Nieuwjaar... en dit vanwege de broederschap van Herentals.

Broeder Gust.

In een mail schrijft br. Adri Geerts,

Beste medebroeders van Antwerpen,

Heel graag wil ik jullie van harte proficiat wensen met het initiatief van donderdag 3 januari en jullie er voor danken !Het bracht haast alle medebroeders samen voor een broederlijk, aangenaam en smakelijk samenzijnen het was ook een blijk van waardering voor allen die ons helpen!Proficiat en DANK U !!

Broederlijk,

br. Adri

16

Dat er niemand honger heeft

Ervaringsverslag Igor de Bliquy over een postulant stage in de armen- en daklozenopvang van de Kapucijnen te Dublin.

In Dublin's fair city Where the girls are so pretty

Ifirst set my eyes on sweet Molly Malone As she wheeled her wheelbarrow

Through the streets broad and narrow Crying "cockles and mussels, alive, alive, oh"

Mijn tocht naar Dublin begon in september toen ik voorstelde aan onze provinciaal br. Adri om een stage van enkele weken te doen in de Capuchin Day Centre te Dublin.

Want enkele jaren terug zijn wij met de jongerenpelgrimage naar Ierland van YouFra: 'Jongerenpelgrimage, to the land of sinners and saints' even binnengesprongen bij br. Kevin die ons toen tekst en uitleg had gegeven over zijn werk bij de armen en daklozen van de stad. Zijn droom dat 'no one goes hungry' is eigenlijk iets waar je stil van wordt, dat er er vandaag nog mensen zijn in ons 'beschaafd en welvarend' Europa, die nog honger moeten lijden. Doordat ik wist dat ik gevraagd zou worden om een stage te doen in 't Vlot, dacht ik dat een ervaring in Dublin de moeite waard zou zijn. Deze zomer nog is paus Franciscus daar geweest om aan te geven dat er op die manier mooi werk gebeurt in de Kerk van Ierland en dat wij terecht fier mogen zijn op onze broeders Kevin en Sean, die daar als Kapucijnen werkzaam zijn, ons voorgaan in zo'n voorbeeldig dienstwerk.Enkele mails heen en weer tussen provinciaals Adrian en Adri, de gardiaans van Raheny en Antwerpen en toelating van de Garda, de Ierse politiediensten, en ik mocht op maandag 7 januari met het vliegtuig van Brussel overvliegen naar Dublin.Br. Antony, een broeder afkomstig uit provincie Kerela - India, stond mij op te wachten in Dublin, vlot gingen we de straten door naar de fraterniteit van Raheny, een kort eindje buiten Dublin. Een snelle rondleiding en kennismaking met enkele broeders later en ik kon mij al installeren in mijn kamer met de roze-rood wordende avondschemering. Ik vond mijn weg in de fraterniteit en in de gebedsruimte/kapel naast enkele broeders, waren er ook al enkele kerkgangers aanwezig in stil gebed en aanbidding.

17

In Raheny is er altijddurende aanbidding, de trouwe 'parochianen' verzorgen met een beurtrol van 's morgensvroeg tot 's avonds laat een permanentie van gebed voor het Heilig Sacrament. Zij bidden met de gebedstijden ook het ochtend- en avondgebed mee en vormen zo een brede verbondenheid met de fraterniteit in leven en gebed.

De dagorde in Raheny begon om 06 uur met een uur aanbidding en stil gebed, gevolgd door eucharistie om daarna af te sluiten met het ochtendgebed.

's Avonds op het eind van de werkdag, om 17u terug aanbidding en meditatie om af te sluiten met avondgebed om dan aan tafel te gaan als gemeenschap. Ik moet eerlijk zijn, bij het zien van deze dagorde schrok ik wel even, zoveel stil gebed, maàr toen dacht ik dan, jamarja Igor dat staat wel zo in de constituties hé; je hebt dat toch gelezen met Stan en ja het was even wennen, maar ik moet zeggen, had ik die uren stilgebed niet gehad, ik denk dat ik het heel lastig ging hebben om de rest van mijn dag in het juiste perspectief te zien en te beleven. Ik vermoed zelfs dat zonder mijn dag zo in de handen van de Heer te leggen, het werk mij veel zwaarder zou zijn geweest om te dragen. Ik heb geleerd dat ik dit wel nodig heb. Het heeft mij laten beseffen dat ik het eigenlijk verleerd had, ergens kwijt geraakt door de drukte van pastoraal activisme. Het geeft me een inzicht in mijn roeping dat wat me roept duidelijk ook de Heer is die in mij een weg plant om vanuit de contemplatie naar de wereld te gaan met Zijn Liefde. Het is niet ik die ga, maar dat Hij door mij mag zijn in de wereld.

Het werd avond, een gezellig gedoe aan tafel, gewoontes leren van het huis, samen afruimen en klaarzetten voor de volgende dag en even tijd om alles op een rijtje te zetten voor mezelf. Om 21u samen naar het nieuws kijken en dan naar bed want ik zou de volgende dag om 05u30 opstaan. Het werd morgen, dat was de eerste dag.

629

Ik typ even over uit mijn dagboek zodat je de essentie van mijn eerste dag in de Day Centre kan mee ervaren.

Br. Anthony heeft me de weg getoond naar het Day Centre vandaag. DART (soort metro zou je kunnen zeggen) naar Connolley en dan 25 min wandelen naar het Day Centre. Zoals ik me herinner is Dublin wel een schone stad. De meisjes niet zo schoon wellicht als Molly Malone. Aangekomen en direct een kort gesprek met br. Sean, br. Kevin is ziek. Snelle rondleiding, iets te snel eigenlijk en onmiddellijk schort aan, handschoenen en papieren muts en de zaal in om tafels af te ruimen na het ontbijt (tot llu30). Voor ik het wist was het middag. Heel lekker! En een nieuwe taak : eten opscheppen, samen met twee charmante Ierse dames.

De vele gezichten maakten een sterke indruk op mij. Goed wetende dat de meeste mensen hier dagelijks komen eten.

18

De werknemers, vrijwilligers; zij kennen de namen van echt vele cliënten. Ik heb mee 629 maaltijden geserveerd.

Na even het te laten doordringen wat ik eigenlijk meegemaakt heb die dag, schreef ik even verder...

Six hundred twenty-nine.

That's how many plates passed through my hands today.

Six hundred twenty-nine faces, some veryyoung, some very old, some too oldfor the years they have known.

A man, my age, I guess,so happy, sofriendly, asks for some butterfor his mash.

Six hundred twenty-nine pairs of eyes, looking in my soul.

Just as many taies of misty fortune untold.

In three hours, that is every 17 seconds,Christ passing me by, a chance to love, to adore, to remember His sacrifice.

As I made my way back to the friary, these 629 stories accompanied me.

Six hundred twenty-nine lives now part of me.

Zoals je kan lezen was die eerst dag voor mij zo tekenend en gekoppeld met de kans dit echt te laten doordringen en te verwoorden in gebed. Toevertrouwend aan de Heer is dit voor mij eigenlijk het begin geweest van een drie weken durende retraite, in plaats van een werkstage, in mijn beleving van de feiten.

Beans, beans and more beans.

Er waren bij mijn aankomst in het Day Centre 's morgens, voldoende mensen in de zaal en in de keuken. Helpende handen hadden ze vooral nodig in het magazijn. Iets wat ik in mijn rondleiding niet had gezien. Ik zou die dag samen met Kiran en Casseo werken. In de voormiddag hebben we pampers en babyvoeding gesorteerd en klaar gezet om te verdelen.

Iedere maandag kunnen moeders met babies terecht in het Day Centre om een pakket af te halen gevuld met babymelk in poeder vorm en pampers.

In de namiddag hebben wij conservenblikken getrieerd. In de kerstperiode was er een vloed aan steun in de vorm van droge voeding en conserven, leder woensdag worden er tot 1.000 voedselpakken verdeeld, daarin zitten altijd een hoeveelheid bonen in tomatensaus, naast conserven, thee, brood, suiker, melk en vlees.

19

De bonen moesten dus voor het eenvoudig samenstellen van de pakketten gescheiden worden van de andere conserven. Zodat er eventueel bijgekocht kon worden. Stevig werk met als gevolg spieren ontdekt dat ik anders minder gebruik.

Ondertussen kwam br. Sean wel af en toe kijken hoe wij het deden. De sfeer zat er wel goed in en tekenend was hoe br. Sean daarin steeds een vrolijke noot bracht, anderzijds wat nog merkbaar was, wat we ook maar deden, we waren aan het helpen aan een groot project dat er niemand honger mag lijden in de stad. Er waren dus geen kleine of onbelangrijke taken, alles wat er gedaan wordt, is in teken van iemand ten dienste te zijn.

Na een paar dagen was ik ook van dienst in de keuken om daar ervaring op te doen en tegen het eind van de week had ik wel overal zowat gestaan al dan niet met ondersteuning zodat ik zeker een volledig beeld kon krijgen van het Day Centre. Iedere avond moe maar voldaan naar huis kunnen gaan.

Even opfrissen en dan naar de meditatie en het avondgebed, na het avondmaal tijd om te schrijven in mijn dagboek en tegen 21 uur samen het nieuws kijken en tevreden gaan slapen.

1916 Rising

In het weekend toch even de tijd om op adem te komen. Ik heb me dan als een toerist gedragen... Op wandel met een rondleiding in de stad; wandelen in Howth; wandelen langs de kust in Raheny; op bezoek in het Jameson Whiskey museum of naar The Book of Kells gaan kijken. Dankzij die rondleiding in de stad heb ik ook meer geleerd over de onafhankelijkheidsstrijd van het Ierse volk en de 1916 Rising, iets waar ik eerder weinig van gehoord had, dus dit ook bijgeleerd.

On the floor

In de tweede week was ik 's morgens vooral in de eetzaal bezig, of zoals ze dat zeggen 'on the floor'.

20

Ik haal even mijn dagboek er weer bij om wat inzicht in mijn belevingen te geven:

Fysiek niet écht zwaar, maar je bent op je benen, maar dat is net zoals iedereen die ergens werkt... maar emotioneel iets lastiger... de verhalen, de ogen die spreken, je ziet welke verborgen geschiedenis er schuilt, het geluid van kinderen... kinderen zouden hier niet moeten eten.

Een oud vrouwtje, ik schat haar 78: ze is ooit in Brussel geweest en kan 'Bonjour, comment ça va?' zeggen. Een vakantie in Brussel die haar zo bij is gebleven dat ze het elke dag ondertussen vertelt aan mij. Spijtig dat ze zo eenzaam is. Spijtig dat ze hier moet komen om warm eten te hebben.

Een man van 92, al jaren klant, hij krijgt een extra grote portie opgeschept door de keuken. Zoveel liefde dat hij uitstraalt en hij kent iedereen bij naam, we zijn 'zijn familie 'geworden.

Een jongen van 19 jaar... hij komt hier eten, hij kan geen eten bekostigen als hij zijn studiootje betaald heeft, hij studeert en werkt 's nachts ook zodat hij kan rondkomen. Hij eet goed door, soms schuift hij een tweede keer aan, dan kan hij tot de morgen wel zonder eten.

Een man zo vuil, hij stinkt echt, ieder keer ik aan zijn tafel passeer of iets voor hem haal of wegbreng, keert mijn maag. Vingers echt zwart van het vuil, vingernagels te lang. Twee uur heeft hij gegeten aan zijn bord. Hij staat met moeite recht, zijn broek is stijf van het vuil en zakt ook af. Hij kan even opzij en krijgt nieuwe kledij, een douche zal hij in de hostel nemen zegt men. Hij vertrekt als laatste, wij laten hem rustig zijn tijd nemen, maar zo'n glimlach, zo'n dankbaarheid, zo'n groet.

Een vrouw bij de dokter kreeg het bericht dat ze keelkanker heeft.

Zoveel verhalen, ik kan ze niet allemaal opschrijven. Ik word er emotioneel van, ik kan geen muziek beluisteren als ik naar huis ga, de tranen staan mij in mijn ogen... onderweg naar huis, in de douche en tijdens de avondmeditatie en nu terug bij het schrijven vanavond. Hoe ga ik hiermee om ?

Wat me bitter was/leek is tot zoetheid geworden... het doet pijn maar doet me zo'n deugd en maakt me gelukkig dit te kunnen doen, zo'n een vreemde, intense ervaring.

She was a fishmonger And sure, t' was no wonder

For so were her mother and father bef ore And they wheeled their barrow

Through the streets broad and narrow Crying "cockles and mussels, alive, alive, oh”

21

Enkele dagboek fragmenten...

Vondaag werd ik geraakt door enkele ervaringen:

De klank van kinderen op de achtergrond, kinderen die geboren zijn in deze omstandigheden, welke kansen hebben ze?

Kinderen, jongeren in schooluniform die binnenkomen net voor 15u30, net voor we sluiten om nog iets te kunnen eten voor ze naar huis moeten.

Studenten van 19, 20 jaar die hier eten om te kunnen studeren of het even terug warm te krijgen.

Bejaarden die amper kunnen wandelen, wat een geluk dat ze mensen vinden die hen tot hier helpen. Een man die amper kan rechtstaan, die geen eigen bed heeft, geen vast verblijf. Hoe oneerlijk zo te moeten leven, zo onwaarschijnlijk te moeten sterven.

De minste dienen, daar niet op roemen, je ziet ook hoe br. Kevin en br. Sean lof wegwuiven, maar beseffen dat het Christus dienen is. Zot hoe die lessen van br. Jan nu echt worden. God heeft zich zelf ontledigd, en het bestaan aangenomen van een mens, een slaaf geworden, tot de dood, dood op het kruis. De parallel met Franciscus die van de stad, ook afdaalt, letterlijk naar de lagere delen en de vlakte, maar zich ook kleiner maakt, om te dienen, bij de minste mens, bij hen te zijn en daarin vreugde vinden.

God wordt mens, hij is mens geworden in die goede mensen hier vandaag en als ik dat meer en meer besef, hoe mooi het is om hier te mogen zijn, hier te mogen dienen. Ik denk dat ik nog nooit zoveel glimlachend heb rondgewandeld.

540 Maaltijden vandaag mogen serveren, een beetje blij dat ik achter de toog stond vandaag. Er kwam een man binnen en wij die aan het opdienen waren met een half scheiding konden het al ruiken. Kon moeilijk lopen, dacht met krukken, maar hij had in een hele tijd niet binnen geweest om zijn wonde te verzorgen. Aan de geur alleen al wist ik dat het niet goed was. De deuren van de verpleegruimte moesten ze openen om er tocht door te krijgen om de stank weg te laten. Hij zal zijn voet verliezen. Ik heb daar geen woorden voor. Respect voor de verpleegster. Positief verhaal, mag na dit hé.

Een dakloze is vandaag binnen gebracht, iemand vond hem in een park op een bank, blijkbaar de nacht daar geslapen... Hij was door koud. Chance dat iemand hem naar hier gebracht heeft. Hij is opgewarmd terug de straten in getrokken.

22

She died of a f ever And sure, some one could save her

And that was the end of sweet Molly Malone Now her ghost wheels her barrow

Through the streets broad and narrow Crying "cockles and mussels, alive, alive, oh"

Ik mocht een kleine drie weken meewerken in het Day Centre.

God ben ik er tegengekomen. In de ogen kijkend van mijn broeders en zusters die daar komen, om niet alleen te zijn, om terug warm te krijgen of om de honger te stillen; hen toelaten in mijn hart en in mijn leven, heeft me veranderd.

Ik ben stukken van mezelf tegen gekomen in hun verhaal, hun blik en zo ben ik mezelf tegen gekomen en heb ik meer geleerd hoe ik zelf in elkaar steek. Een muur in mij is afgebroken.

Ik ben geraakt door de zovele verhalen, dat ik durf zeggen dat ik ze nu meedraag in mijn hart, in mijn gebed en in mijn leven.

Al goed en wel om priester gewijd te zijn, maar dit is een heel nieuwe priesterschap. Als ik zo vaak in preken verwees naar het 'doopsel priesterschap7 dat we allemaal dragen ... had ik nooit verwacht dat dit misschien het diepste geheim is, dat wij allemaal heiligend in het leven staan als we in de ogen kijken van een vreemde die vriend mag worden, die je leert herkennen als je broer of zus, dàn kom je de gezalfde van God tegen die een heel nieuw koninkrijk sticht op aarde, dan pas heilig je het leven.

Het is misschien net dat wat ik gemerkt heb, als ik de kapucijnen spirit gewaar werd in hoe, niet enkel br. Keven en br. Sean, maar alle personeelsleden en vrijwilligers de geest van Franciscus levend maken in Dublin, ze zijn gist midden het deeg van Dublin, hun stad.

Die broederschap, in verbinding brengen met de broederschap in de fraterniteit van Raheny, maakte het plaatje af. Een bezorgd woord hoe je dag geweest is, zorgzaam de tafel afruimen en dekken voor de gemeenschap, de was doen en een dementerende broeder met zorg omringen, samen kracht vinden in het gebed om onze dagtaak te vervullen, het zijn tekenen om ons duidelijk te maken dat God veel dichter is, dichter dan we durven dromen.

23

Ards friary

Om dit alles wat te doen zakken ben ik voor mijn laaste paar dagen naar het retraite huis van de Kapucijnen in Ards, county Donegal geweest. Zo'n 5 uur in een bus naar het noorden. Stilte, regen, natuur, regen, stappen, regen, bossen, zee en regen, maar ook een heel mooi fraterniteitsleven, gaven mij woorden om deze ervaringen goed te verwerken. Het heeft me echt deugd gedaan.

Dank aan br. Adri en het bestuur om mij deze ervaring te laten meemaken.

Ter info...

Het 'Capuchin Dav Centre7 in eenheden (2017) om een beeld te geven.

Maaltijden en voedselpakketten 377.671

Baby pakketten enz. 15.840

Douches en hygiëne pakketten 10.400

Dokterbezoeken 5.287

Tandarts 1.000

Oog clinic 300

Podoloog verzorgingen 1.100

Benoeming

Onze medebroeder, Adeel Mazhar werd door de bisschop benoemd tot parochievicaris van Onze-Lieve-Vrouw ten Hemel opgenomen (kathedraal) te Antwerpen op 1 januari 2019. Meer details vindt u via Kerknet.

24

Verslag opening van bezinningscentrum te Meersel-Dreef

Wanneer wij op 8 maart rond zeven uur 's avonds in Meersel-Dreef aankwamen, was de kerk nog niet zoveel volk aanwezig in de kerk. Nu de openingsviering begon eerst om halfacht. Dus er was nog wat tijd. Maar tegen de tijd dat de viering begon was de kerk zeer goed bevolkt. Volgens de gardiaan van Meersel-Dreef een tweehonderd mensen.

De viering bestond uit twee delen: eerst een vesperdienst en dan enkele verduidelijkingen in verband met het centrum. Alles gebeurde in de kerk omwille van het weer.

De vesperdienst was gebouwd rond lezingen uit de franciscaanse bronnen (Geschriften van Franciscus) met liederen en gebeden als omlijsting. Het was een indrukwekkende dienst, omdat de aanwezigen goed meezongen en baden.

Daarna volgde een verduidelijking van het belevingscentrum. Eerst verwoordde br. Adri hoe wij, kapucijnen tot deze keuze voor een Franciscaans belevingscentrum gekomen waren.

Daarna nam Pieter Peccue het woord namens de werkgroep die voor de inhoud van het belevingscentrum centrum gezorgd heeft.

Br Kenny, de gardiaan, bedankte nadien verschillende mensen, die meegewerkt hadden om het centrum een gestalte te geven en klaar te maken voor de opening.

Daarbij kregen ze een klein geschenkje om het belang van hun bijdrage in de verf te zetten. Dat het niet enkel ging om de verantwoordelijke van Exponanza en de werkgroep, maar dat ook de personen die de lokalen gekuist hadden. Dat was op zich een zeer fijne attentie, maar het toonde ook dat er heel wat mensen geholpen hadden om de opening mogelijk te maken.

Op het einde sprak br. Kenny nog het zegengebed uit over het centrum. Daarna nodigde Kenny de mensen uit om in kleine groepen even het centrum te bezoeken en dan naar de zevenster te gaan voor een fijne receptie.

Ik ben zelf enkele dagen later alleen in het belevingscentrum geweest. Alleen geconfronteerd met enkele belangrijke levensvragen... Je moet er rustig de tijd voor nemen en ik zou zeggen: niet éénmaal het bezoeken, maar verschillende keren zodat je dieper op de vragen ingaat.

De opening leek me het begin van een aanbod dat wij in Meersel-Dreef kunnen laten groeien. Proficiat, dat is wat past bij dit alles.

Jan De Vleeshouwer

25

Toespraak bij de opening van het franciscaans belevingscentrum op 8 maart 2019

Lange tijd hebben we spontaan gedacht dat abdijen en kloosters bestemd zijn om de eeuwen te trotseren. De ene generatie bewoners volgde immers met de grootste vanzelfsprekendheid de vorige generatie op. Er moesten al grote rampen uitbreken of er moest een regime aan de macht komen dat een kerkvervolging startte om deze continuïteit te verbreken. Zo hebben we het lange tijd spontaan beleefd. Maar sedert 70 jaar maken we een diepe cultuuromslag mee.

Geloven is niet meer vanzelfsprekend en kiezen voor een levenslang engagement als religieus nog veel minder. Met als gevolg: kerken werden minder bezocht, klooster ontvolken.

Deze omslag is aan ons, kapucijnen, natuurlijk niet voorbijgegaan. Met als gevolg dat ons aantal gedecimeerd is en we een aantal kloosters hebben moeten verlaten. En dat zich ook de vraag ging stellen: wat is de toekomst van dit kapucijnenklooster in Meersel-Dreef dat samen met het Mariapark toch veel betekent voor de wijde omgeving?

Enkele jaren geleden werd beslist om de zijvleugel van het klooster zo in te richten dat daar een kleine kapucijnengemeenschap of eventueel een conciërgegezin zou kunnen wonen.

Even was het de bedoeling het oudste gedeelte van het klooster zo in te richten dat het voor bezoekers een stille getuige zou zijn van het dagelijkse leven van kapucijnen vele eeuwen lang en van hun spiritualiteit en hun pastoraal. En hopelijk zou de kerk verder kunnen functioneren en zouden mensen van het Mariapark kunnen genieten.

Maar dan werd het roer radicaal omgegooid, de blikrichting veranderd. Het aantal franciscaanse religieuzen mag dan wel sterk verminderd zijn, de geest van Franciscus van Assisi is springlevend en heeft onze tijd veel te bieden. Waarom dan in het oudste gedeelte van het klooster geen gedurfd project opzetten? NI. een aantal ruimtes van het oude kloostergedeelte zo inrichten dat bezoekers er geconfronteerd worden met een aantal fundamentele belevingen van ons allen én uitgenodigd worden te kijken hoe Franciscus daar mee omging. M.a.w. een centrum creëren dat aan je vel zit én je mogelijks ook doet nadenken en inspiratie 'aanbiedt'.

En waarom zouden we niet enkele medebroeders uit andere provincies en continenten uitnodigen om hier met ons te wonen en een gastvrije fraterniteit te vormen ?

Dit voorstel werd door een aantal mensen opgepakt en uitgewerkt en het werd op ons laatste kapittel met enthousiasme en vuur door br. Kenny toegelicht en verdedigd. Het was dan ook logisch dat het bestuur br.Kenny een jaar geleden vroeg om hier overste, gardiaan te worden.

26

En ...vandaag kan dit centrum én een gastenverblijf reeds geopend worden. Dank zij een zware financiële inspanning van ons,kapucijnen, dank zij de werkgroep , dank zij de vele mensen die hier aan de slag waren, dank zij Exponanza, dank zij de medebroeders, dan zij de bezielende leiding van br. Kenny.

Wij wensen dit franciscaans belevingscentrum een mooie toekomst toe!Wij hopen dat veel bezoekers er in een ontmoeting met zichzelf én met de geest van Franciscus 'geest én leven' mogen vinden !Vrede en alle goeds !Br. Adri Geerts

Eucharistie in het UrduWij kregen van br. Luc Vansina het volgende bericht doorgestuurd:

Onderwerp: Pakistaanse mis

Dag LucBij deze bevestig ik de toelating om een maandelijkse eucharistieviering in het Urdu te organiseren in de kloosterkerk van de Ossenmarkt. Ik ga akkoord dat Adeel in deze dienst voorgaat.Hartelijk,Bart, Bisschoppelijk vicaris

Uit vervlogen tijden

Een votiefschilderij in de kape! van Onze-Lieve-Vrouw van Goede Wil, DuffelVeilig weggeborgen in een brandvrije ruimte, tussen vele andere kunstwerken, bevindt zich in de O.L.V. Kapel te Duffel een bijzonder votiefschilderij (0,94 x 0,70 m). Volgens de website van de parochie staat erop afgebeeld : "De genezing van Catharina Joris A° 1683, met twee bruine paters, die de duivel uitdrijven".

In 1637 hadden twee kinderen dit beeldje in een wilgenboom te Duffel gevonden. Floris v a n

M e r o d e , baron van Duffel, liet op deze vindplaats een houten kapel bouwen. Deze eenvoudige kapel genoot zulk groot aanzien als bedevaartplaats (het Mariabeeldje werd miraculeuze krachten toebedeeld) dat al spoedig werd overgegaan tot de bouw van een stenen kapel (eerste steenlegging in 1639, de kapel werd gewijd in 1646).

28

Op de gedenksteen op het schilderij wordt geen melding gemaakt van de "twee bruine paters", maar zij nemen wel een prominente plaats in op dit schilderij : zij zijn het immers die de duiveluitdrijving toedienen, vertrouwend op het wonderbaarlijk Mariabeeldje. Op dit schilderij staat het succes van deze bezwering erg plastisch weergegeven : als een komeet met zwarte stofstaart vlucht een wansmakelijk duivels figuurtje verschrikt weg van(uit) het begijntje.De ene bruine pater houdt geknield het Mariabeeldje vast voor de eveneens geknielde begijn Anna Catharine J o r is ,

terwijl de andere bruine pater achteraan staat, wijzend met het kruisbeeld in zijn rechterhand naar het Heilig Sacrament. Afgaand op het uiterlijk van deze paters (uitgesproken baard, habijt en schoeisel (sandalen)), mogen we ervan uitgaan dat deze twee bruine paters kapucijnen zijn. Dit moet zowat het enige schilderij zijn waarin zowel een kapucijn als een begijn prominent afgebeeld staan. Er was trouwens een band tussen deLierse kapucijnen en het miraculeus Mariabeeldje uit Gravure van het Mariabeeldje van Duffel

rr . . .... . . . . . (MATTENS 1717, tussen p. 6 en 7)Duffel: jaarlijks organiseerden ze een bedevaart naar dekapel te Duffel.1Dit schilderij werd reeds door H il d e b r a n d besproken, en we zullen voornamelijk gebruik maken van zijn onderzoeksresultaten om dit schilderij verder toe te lichten.

Ka p u c ijn e n en e x o r c is m e

H il d e b r a n d heeft een apart onderdeel gewijd aan "exorcismen of bezweringen" in zijn groots werk over de kapucijnen in de Nederlanden (vol. IX, p. 577-582). Het votiefschilderij van begijn Anna Catharina J o r is wordt er in zw/w afgebeeld (tussen p. 624-625).2 Het valt op hoe veelvuldig de diagnose van bezetenheid werd gesteld onder de bevolking van de Lage Landen in de 17de eeuw. Regelmatig werd dan ook op kapucijnen beroep gedaan om een duiveluitdrijving toe te dienen. Soms zocht men al te snel zijn toevlucht tot deze behandeling, en was het aangewezen zorgvuldig na te gaan of een bezwering überhaupt wel nodig was.

Het waren vaak vrouwen die bezeten waren door de duivel, en dit noopte de kapucijnen er toe extra voorzichtig te zijn, gezien de grote terughoudendheid vanuit de orde tegenover contacten met vrouwen.

1 H ildebrand, De kapucijnen in de Nederlanden en het prinsbisdom Luik (Antwerpen : Archief der kapucijnen, 1955), IX, p. 712.2 O ok vermeld en afgebeeld in Hildebrand, Kapucijnen te Lier (1623-1797), (Lier : Taymans, 1932), p. 40.

29

Zo moest een kapucijn bij het exorciseren van een bezeten vrouw steeds vergezeld zijn van een medebroeder, nooit mocht hij alleen gaan. Dit verklaart meteen de aanwezigheid van twee kapucijnen op ons schilderij.

Vanuit Rome werd de toelating om te bezweren meer dan eens verstrengd (speciale toelating van de generaal was nodig), doch we merken dat in onze contreien die vereiste afgezwakt werd tot een toestemming van de provinciaal, ongetwijfeld vanwege de toenmalige grote vraag naar dit ministerie in de Lage Landen.3 Feit blijft dat een bijzonder oorlof vereist was en dat enkel ervaren, betrouwbare kapucijnen, die hun deugdelijkheid hadden bewezen, hiervoor in aanmerking kwamen.Ka p u c ijn e n en b e g ijn e n

De grote terughoudendheid tegenover omgang met vrouwen betrof natuurlijk ook begijnen. Er zijn drie domeinen van zielzorg waarin een kapucijn in contact kon komen met begijnen: predicatie, biechthoren en ziele(bege)leiding.Wanneer we ons specifiek toespitsen op de begijnen en kapucijnen te Lier, merken we dat ze vrij frequent in contact kwamen met elkaar : regelmatig werd er in het begijnhof gepreekt.4 Vanaf 1671 viel het verbod weg tegenover het biechthoren, en verleende het Generaal kapittel de toelating om te Lier regelmatig de biecht van de gelovigen te horen.

Spoedig wensten ook vrouwelijke religieuzen hiervan gebruikte maken (Engelse Karmelietessen of Teresianen, Kanonikessen van Vredeberg). Vooral vanaf 1708 zochten begijnen regelmatig de biechtstoel op in de Lierse kapucijnenkerk, en er werd dan ook aan verschillende kapucijnen te Lier jurisdictie verleend om ook bij hen de biecht te horen.5Een brief van januari 1682 (dus een jaar voor de duiveluitdrijving plaatsvond) van kapucijn G illis van Antwerpen6 naar begijn Elisabeth v a n H ee s aangaande de onverklaarbare verdwijning van geld uit haar kas, is een verdere illustratie van de contacten tussen kapucijnen en begijnen te Lier voor allerlei aangelegenheden.

Detail votiefschilderij Anna Catherina loris (1683)MB— M M W W M W M M M BBii>111 'IIIIMMITI1Hrr|hW(lirHB M M W B IW — B— ■— EW BBW W M BW HSBBM

3 Hildebrand, De kapucijnen in de Nederlanden, IX, p. 581.4 Irenaeus van Mechelen preekte er reeds in 1638 (Hildebrand, Kapucijnen te Lier (1623-1797), p. 33).5 Jurisdictie verleend om biecht af te nemen van begijnen te Lier : Pacificus van Zottegem (11 februari 1708), A ndréas van Leuven (10 mei 1709, op verzoek van de pastoor van het begijnhof zelf), Lucas van Hasselt (26 februari 1714), Bernardus van Assche (met toelating van de Pastoor), Maternus van Brussel (9 december 1738), Ferdinand van Tervuren (2 oktober 1741), W illem van Leuven (16 juli 1743 en 7 december 1745), Lucas van Aalst (24 mei 1749), Clemens van Herzele (20 juni 1749), Joannes Baptista van Leuven (12 september 1752), Hiëronymus van Turnhout (21 mei 1755), Joachim van Antwerpen (11 september 1759) en A lexander van Aalst (22 september 1767). Zie voor deze lijst: Hildebrand, Kapucijnen te Lier (1623-1797), p. 35, n. 15.5 Gillis (of Aegidius) van Antwerpen was gedoopt op 10 jan. 1616, en moet dus 66 jaar geweest zijn in jan. 1682. Hij was tot discreet verkozen van de kapucijnen te Lier tussen 1666 en 1672.

( K i

Y

I -V

#

30

Twee kapucijnen

Het zou natuurlijk prachtig zijn mochten we de identiteit van de twee afgebeelde kapucijnen op het schilderij kunnen achterhalen.

Niet zomaar eender welke kapucijn mocht dit ministerie uitoefenen, zeker wanneer het een exorcisme bij een vrouw betrof.Dankzij een wel heel "gelukkige" samenloop van omstandigheden is dit mogelijk. In 1717 (34 jaar nadat begijntje Anna Catherina Joris van de duivel verlost werd) verscheen de geschiedenis van het wonderlijk Mariabeeldje van Duffel, een werkje van Norbertus Mattens.7 Daarin staat te lezen hoe een maand na de succesvolle bezwering het Mariabeeldje gestolen werd, wat tot heel wat beroering leidde. Op 15 april 1683, twintig dagen na de diefstal, vond iemand het beeldje terug in een nabijgelegen bos. Natuurlijk moest zorgvuldig nagegaan worden of het teruggevonden beeldje wel echt het wonderbaarlijk Mariabeeldje was. Hiervoor werd de daaropvolgende dag (16 april) beroep gedaan op de pastoor, die natuurlijk erg vertrouwd was met het beeldje. Ook twee paters kapucijnen konden de authenticiteit van het Mariabeeldje bevestigen :

Het selve attesteerde oock Eerw. Pater Michael van den Ouden Bosch, alsdan Vicarius tot Lier, die noch den 22. Feb. van het selve jaer, dat is een maent voor de dieverye, met het mirakuleus Beeldeken in sijn handt den duyvel uyt een besete hadde gejaegt, waer van noch de gedenck-schilderye hangt in de Capelle. En van gelycken getuygde den Eerw. P. Maximilianus van 'sHertogenbosch compagnion van P. Michael in de gesyde beswering.8

Het blijken dus de kapucijnen M ichael van Oudenbosch en zijn "assistent" Maximilianus van 's-Hertogenbosch te zijn die op het schilderij afgebeeld staan!

Michael van Oudenbosch (Michael Otgens) was in 1683 48 jaar.9 Hij was eerder reeds tweemaal tot provinciaal verkozen (in 1678 en 1680). In 1683 werd hij tot discreet verkozen van de Lierse kapucijner gemeenschap, dus weten we dat hij daar toen verbleef. Gardiaan van de Lierse kapucijnen was toen Remigius van Wambeek. De tekst vermeldt dat Michael van Oudenbosch toen ook vicaris was van de Lierse kapucijnengemeenschap, iets wat we niet bij Hildebrand terugvinden. Michael van Oudenbosch zal enkele maanden later, op het provinciaal kapittel van 9 juli 1683, tot eerste definitor worden verkozen, en het jaar erop opnieuw tot provinciaal (28 juli 1684, kapittel te Mechelen). Ook in 1690 en 1692 werd hij tot provinciaal verkozen.

7 Norbertus M atten s, Onse L Vrouwe van Duffel ofte van Goeden Wil. Dat is de wonderheden van Maria, soo in het doen vinden ende hervinden van haer miraculeus beeldt als int gunstig uytstorten van wonderbare genesingen tot Duffel (Antwerpen : by de weduwe lacobs, 1717).8 Norbertus MATTENS, Onse L Vrouwe Van Duffel ofte van Goeden Wil, p. 68-69.9 Hij werd rond 1635 geboren, en was student te Leuven in 1649.

31

Hij bleef het vertrouwen genieten van de orde aangaande contacten met vrouwen aangezien hij op 26 aug. 1688 tot buitengewoon biechtvader werd aangesteld van de zwartzusters te Leuven, alsook op 20 Nov. 1688 en op 28 mei 1689 van de zusters in het district Brussel.

De wereldlijke naam van Maximilianus van 's-Hertogenbosch, de "assistent" bij de duiveluitdrijving, was Gerardus Grinsven. Hij werd op 17 nov. 1647 ingekleed.

. n / [ 'n/ * &ƒ i * aVr»*/ , ,,

j ÿ u*/ ff.wyfif» , n€tf-

**7

Detail van de brief uit 1651 van Eduardus van Brussel aan CAROLUS van Brussel over Maximilianus van ’s-Hertogenbosch (ACB I, 4779)

In een brief uit 1651 van Eduardus van Brussel gericht aan Carolus van Brussel, staat te lezen welk een bijzondere indruk Maximilianus van 's-Hertogenbosch heeft nagelaten als clericus gedurende zijn tweejarig verblijf in Tervuren, na zijn noviciaat (eind 1648- eind 1650?). Deze brief was een antwoord op de vraag van Carolus van Brussel om inlichtingen te verschaffen over stichtelijke figuren bij de kapucijnen.Dit toont aan dat Maximilianus een voortreffelijk leven leidde, wat dan weer bevestigt dat enkel exemplarische kapucijnen een delicate onderneming - zoals een duiveluitdrijving bij een vrouw - mochten ondernemen.

Portret van M ichael van Oudenbosch

Hoe waarheidsgetrouw zijn nu deze afbeeldingen? De twee kapucijnen lijken wel erg sterk op elkaar, wat doet vermoeden dat ze eerder typische kapucijnen uitbeelden. Gelukkig kennen we nog een ander schilderij waarop M ichael van Oudenbosch afgebeeld staat. Op dit schilderij bewaard in het klooster te Antwerpen, zien we hem zittend aan een tafel met in de achtergrond vanuit een vensteropening een zicht op het kapucijnenklooster van Aarschot.Hoe waarheidsgetrouw zijn nu deze afbeeldingen? De twee kapucijnen lijken wel erg sterk op elkaar, wat doet vermoeden dat ze eerder typische kapucijnen uitbeelden. Gelukkig kennen we nog een ander schilderij waarop M ichael van Oudenbosch afgebeeld staat. Op dit schilderij bewaard in het klooster te Antwerpen, zien we hem zittend aan een tafel met in de achtergrond vanuit een vensteropening een zicht op het kapucijnenklooster van Aarschot.

32

Portret van Michael van Oudenbosch met detail van het Aarschotse klooster, bewaard bij dekapucijnen te Antwerpen.

Hoe waarheidsgetrouw zijn nu deze afbeeldingen? Gelukkig kennen we nog een ander schilderij waarop M ic h a e l van Oudenbosch afgebeeld staat. Op dit schilderij bewaard in het klooster te Antwerpen, zien we hem zittend aan een tafel met in de achtergrond vanuit een vensteropening een zicht op het kapucijnenklooster van Aarschot.

Een plattegrond van dit nieuwe klooster ligt op een tafeltje. Hij had namelijk (als provinciaal) heel wat voor de stichting van dit klooster gedaan. Interessant detail : ook de draaibrug over de rivier de Demer staat erop afgebeeld, deze zorgde voor een gemakkelijke verbinding tussen klooster en stad. Dit individueel portret, mogen we toch aannemen, zal wel een getrouwer beeld zijn geweest van de pater. Het is aan de lezer om de gelijkenis te beoordelen met de kapucijn vooraan op het schilderij van de duiveluitdrijving.

W o n d e r b a a r l ijk e g e n e z in g v a n d e h e e r C h a r l e s d e C o t t r e l

Tot slot keren we terug naar het boekje van Norbertus M a t t e n s uit 1717 over de geschiedenis van het Mariabeeldje van Duffel, waaraan we de identificering van de twee kapucijnen te danken hebben. Op de titelpagina van dit boek treffen we immers een gelijkaardige afbeelding (medaillon) terug van twee kapucijnen die een zieke bijstaan. Ook hier is er sprake van een wonderbaarlijke genezing dankzij een Mariabeeldje.

33

Tijdens de aanval van de Frans- Hollandse troepen op Leuven in 1635

_____________ ________ ________ ________ was heer Charles de C o t t r e l , - toen ookkolonel van een regiment voetvolk -,

zwaargewond geraakt door een door de vijand afgeschoten ijzeren bol. Hij hield er Titelpagina van het boekje uit 1717 over de geschiedenis uiteindelijk naast een gebroken

van het Mariabeeldje van Duffel (1717) rechterarm, een erg pijnlijke zij aanover, en geregeld bleef hij ook bloed spuwen. In 1641 ging het van kwaad naar erger door een interne zwelling die rond Pasen 1642 openbrak, met gedurig veel bloed- en ander vochtverlies tot gevolg. Uiteindelijk was zijn toestand zo verergerd (zware koorts en buikloop), dat men hem de laatste sacramenten toediende. In wat zijn laatste uur leek, verzocht hij zijn biechtvader, pater kapucijn H u g o van Bokstel, de litanie van O.L.V. met hem te lezen. Daarop vroeg pater H u g o aan de doodzieke of hij vertrouwen had in O.L.V. van Duffel. Hij beaamde dit, en toen gaf de pater opdracht aan een bediende het Mariabeeldje uit het kapucijnenklooster van Lier te halen dat gesneden was uit het hout van de wilg waar O.L.V. van Duffel was aangetroffen.10

Detail van titelpagina :“Heer C[h]arles de Cottrel”

In het boek van M a t t e n s komt het hele verhaal van de wonderbaarlijke genezing van de heer Charles de Cottrel, heer van Lessenbos, aan bod op p. 177-181.

10 Uit het hout van de wilgenboom waar het miraculeus Mariabeeldje werd gevonden, werden verschillende Mariabeeldjes gesneden, waarvan één bij de kapucijnen te Lier en één te Aalst bewaard werd. Zie Norbertus MATTENS, Onse L. Vrouwe Van Duffel ofte van Goeden Wil, p. 30 : "Vele deden van het selve hout van de Willige klyne Lieve Vrouwe Beeldekens snyden en stelden die in hunne besondere bidtplaetsen oft droegen se over hun. Op sommige plaetsen wierden sy oock in publiecke Kercken op de Autaers uyt gestelt tot gemeyne

34

Toen heer Charles het Mariabeeldje op zijn ziekbed aannam kwam een stukje van haar kroon in zijn hand te vallen. 's Avonds at hij dit stukje op, waarop hij tot zijn biechtvader zei: "pater guardiane, ick hebber een besjen van ge-eten" (biechtvader H u go van Bokstel was toen ook gardiaan van het Lierse klooster). Terstond viel Charles in een diepe slaap, wat 38 dagen lang niet was gelukt, en hij bleek daarop verlost te zijn van zijn erge klachten.Op de afbeelding zien we Charles de C o r tell op zijn ziekbed, met in zijn hand niet het miraculeus Mariabeeldje van Duffel, maar wel het Mariabeeldje bewaard bij de kapucijnen te Lier, gesneden uit het wilgenhout van de boom waar het origineel miraculeus Mariabeeldje was aangetroffen. Bij het bed staan twee kapucijnen waarvan de eerste zijn biechtvader - en toen ook gardiaan te Lier - H ugo van Bokstel, oftwel Gerardus van Essche

(geboren rond 1602, (1640-43 gardiaan te Lier) moet zijn. De identiteit van de tweede kapucijn konden we jammer genoeg niet achterhalen.

G ee rt V an Reyn

devotie : als van in het jaer 1638. in den Wyngaert ofte Beggyn-hof tot Brugge, den Bisschop van die plaets aflaeten vergunnende aen die het selven souden eeren; in de Kercke van Deynse; in de Kercken van de EE. PP. Capucinen tot Lier ende Aelst, als noch elders. Maria dese devotie oock aldaer beloonende met miraculeuse vergunde weldaden door self de beeldekens van het Duffels Beeldeken uytgewerckt".

35

Wij gedenken

F a m ilie le d e n

In de vorige Vox (december 2018) hebben wij melding gemaakt van het overlijden van mevrouw

Helene Teuns, schoonzus van onze medebroeders Stan en Kamiel Teuns. Wij hebben ondertussen

het gedachtenisprentje aangekregen en geven dit een plaatsje nu:

Der Mensch, den w ir lieben, ist nicht mehr da, wo er war,

aber er ist überall, w o wir sin d und seiner gedenken.

- A urelius Augustinus -

H e l e n e T e u n s★ 22. F ebruar 1 9 2 7

f 26 . N o v e m b e r 2 0 1 8

Mevrouw José WoutersGeboren te Vorselaar pop 23 mei 1937

Overleden in rusthuis Hof ter Lande op 17 december 2018

Zij was de zus van onze medebroeder Frans(Luc) Wouters.

36

De heer Emiel HoutmanEchtgenoot van mevrouw Blanche Billiet (+1990)

Geboren te Denderhoutem op 2 augustus 1930 en overleden te Roeselare op maandag 4 februari 2019.

Hij was de broer van onze medebroeder Walter Houtman

De heer Leon De BliquyGeboren te Johannesburg op 10 oktober 1943

En overleden te Bredene op 6 maart 2019 Hij was de vader van onze

medebroeder Igor De Bliquy

De heer Frans WOUTERS

weduwnaar van mevrouw Yvonne HERRIJ GERS Geboren te Lille op 8 januari 1935 en

aldaar overleden in het Wzc Lindelo op 5 maart 2019, Hij was de broer van onze medebroeder Jan Wouters

M e d e b r o e d e r s

Br. Piotr HejnoGeboren te Lublin op 7 januari 1983

Eerste professie op 8 september 2005 Priester gewijd op 12 juni 2011

Hij heeft enkele maanden in onze gemeenschap van Antwerpen geleefd om te helpen in de Poolse pastoraal en zich voor te bereiden om naar Gabon als missionaris

te vertrekken.

Wij gedenken hem in onze gebeden.

BR. PIOTR HEJNO OFMCAP1983-2019

Moge al onze overledenen thuiskomen bij de Heer.