Mijn fictie dossier

Naam: Sophie Gerritsen Klas: 3T3 Datum: 8 maart 2014

1. Zakelijke gegevens A. De titel van het boek is Slecht. Het boek heeft geen ondertitel. B. Het boek is geschreven door Jan Simoen. C. De uitgever is Noordhoff Uitgevers. Het jaar van de uitgave is 2007 en het boek heeft

68 bladzijdes. Dit boek is het 1e druk. 2. Samenvatting

Het gaat over een jongen van 16 jaar die Nathan heet. Nathan zit op het politiebureau en wacht op een inspecteur die hem komt ondervragen. Hij vraagt zich af waarom hij hier moet zijn hij denkt dat hij niks heeft gedaan, maar daar begint hij steeds meer aan te twijfelen. Zou hij echt zo’n etter zijn? Oké af en toe een beetje pesten. Maar hij is niet slecht. Af en toe komt er een inspecteur, meneer Vuerinckx. Hij ondervraagt hem maar Nathan zegt hem niks. Hij hoort stemmen op de gang en dan herkent hij een stem van de moeder van Elke, wat zou die hier doen? Nathan mag haar totaal niet, al vanaf de eerste keer toen hij de moeder van haar tegenkwam, wist haar moeder al dat hij niet goed voor Elke zou zijn. Dan denkt hij ineens aan het voorval met Elke. Elke was de vriendin van Nathan maar dat ging uit doordat Elke vond dat Nathan geen respect voor haar had. Nathan had Elke gesmst of ze naar hem wou komen bij het weiland om het goed te maken. Want toen Nathan met zijn vrienden op de kermis was zag hij Elke met een andere jongen zoenen. Raf. Nathan werd razend op Elke en Raf. Hij mocht hem ook al niet. Hij liep boos naar ze toe en greep Elke bij de keel en toen haalden Vince en Laurens, de vrienden van Nathan, hem eraf want Elke stikte bijna. Met Raf zocht hij ook nog eens ruzie want even later waren ook zij aan het vechten. Elke kwam naar het weiland wat Nathan gevraagd had. Toen ze daar eenmaal was werd ze opgewacht door Nathan en zijn vrienden. Ze werd van de fiets afgetrokken en werd meegenomen naar het weiland waar ze met een grote schaar Elke’s mooie haren in grote plukken eraf knipten. Vince en Laurens hielden haar vast terwijl Nathan aan het knippen was. Elke was aan het huilen, Vince en Laurens wilden haar loslaten maar Nathan schreeuwde: hou haar vast! Nathan propte het afgeknipte haar in Elke’s mond. Toen ze haar loslieten zei Elke huilend: Nathan kijk me aan. kijk goed en onthoud hoe ik eruit zie, want dit is de laatste keer dat je me zult zien. Elke is zijn ex en nu heeft ze verkering met Raf. Nathan is razend en ook jaloers. Dan denkt hij aan het moment dat Elke hem uitschold voor moederskindje toen was hij net zo razend als nu want Nathan is enigs kind en heeft daarom ook een hele goeie band met zijn moeder. Hij kijkt vaak met haar naar misdaad series en toen Elke een keer met Nathan af wou spreken zei Nathan dat hij pas kon komen nadat het programma afgelopen was omdat zijn moeder altijd wil dat hij met haar die films kijkt. Toen zei Elke moederskindje en dat vond Nathan echt niet leuk. Hij werd zelf woedend. Hij vind dat zijn moeder veel te goed is voor deze wereld, ze zorgt goed voor hem en haalt hem overal uit. Wanneer de inspecteur weer een paar keer binnenkomt en Nathan ondervraagt over Elke, zegt hij nog steeds niks. Hij vroeg alleen wel wat er met Elke aan de hand was maar ze was er slecht aan toe omdat ze een overdosis aan pillen heeft genomen.

Nathan hoopte dat zijn moeder hem komt ophalen zoals gewoonlijk maar inspecteur Vuerinckx zei dat hij zijn moeder net gebeld heeft en zijn moeder zei dat hij het maar zelf moest uitzoeken. Even later kwam inspecteur Vuerinckx binnen met een paar mededelingen. Hij zei dat hij Nathan’s moeder gesproken had of zij hem op wou halen maar zij zei dat Nathan het maar zelf uit moest zoeken Nathan je moeder zal niet komen ze vond dat je het deze keer zelf maar moest uitzoeken. En Elke ligt in het ziekenhuis en ze is er slecht aan toe want ze heeft een overdosis aan pillen genomen. De inspecteur is samen met de moeder van Elke terug naar dat weiland geweest om te zoeken naar eventuele bewijzen. En die waren er. Zo vonden ze haren (van Elke) en het mobieltje van Nathan waarmee hij Elke gesmst had. Nathan had blijkbaar zijn mobieltje niet goed de beek ingegooid.. toen heeft Nathan had alles bekend. klootzak zei hij tegen zichzelf, klootzak.

De oorspronkelijke sites zijn: http://www.scholieren.com/boekverslag/73614 & http://www.scholieren.com/boekverslag/71176 Ik heb deze aanpassingen gedaan omdat deze aanpassingen het verhaal beter afmaakten en het verhaal duidelijker werd, ik heb er ook meer details aan toegevoegd. Er zaten ook een paar kleine spelfouten in. 3. Over de auteur

Jan Simoen is geboren op 22 juli 1953 in Oostende. Hij studeerde Romaanse talen en Communicatiewetenschappen aan de KUleuven en gaf van 1976 tot 2011 Franse les en dat deed hij met plezier. Hij was getrouwd en had twee kinderen. Ellen en Hendrik. Hij werkte in de jaren 80 vaak als toneelfotograaf en maakte zo kennis met regisseur Guy Cassiers, tegenwoordig artistiek leider van het Toneelhuis. Hij zei tegen Jan dat hij moest gaan schrijven! Daaruit kwam veelbelovend succes. In 2008 was hij de winnaar van de Gouden zoen. Op 5 januari 2013 overleed Jan Simoen op 59 jarige leeftijd aan kanker.

Deze informatie heb ik van: http://www.jansimoen.com/life/life.php?section=bio

4. Over het boek A. Op de voorkant van het boek zit een jongen en het lijkt alsof hij aan het denken is,

wat hij in het verhaal ook vaak doet. Hij heeft ook handboeien om en dat klopt ook met het verhaal omdat hij in de verhoorkamer zit bij het politiebureau waar hij word ondervraagd. Ik vind de illustratie daarom ook op de voorkant goed bij het boek passen.

B. Ik kon in het boek en op internet nergens vinden dat dit boek aan iemand

opgedragen zou zijn. C. De hoofdpersoon is Nathan. Dat kan je merken omdat je leest wat hij denkt en doet.

Hij is een jongen die van aandacht houd en die graag kattenkwaad uithaalt. Door zijn kattenkwaad komt hij vaak in aanraking met de politie. Hij geeft veel om zijn moeder. Daar heeft hij ook een hele goede band mee. Hij vind haar de beste moeder van de hele wereld en zij komt ook voor hem op en haalt hem op van het politiebureau etc. Als hij zorgen maakt is dat meestal alleen om haar. Hij is verder wel aardig tegen mensen maar weet soms alleen niet hoe hij met zijn woede om moet gaan, want soms gaat hij te ver en dan zit de politie op zijn hielen.

D. De plaatsen die voorkomen in het boek:

- Het weiland, omdat Nathan daar wel eens afsprak met Elke en ze haar daar ook opgewacht hebben.

- Het huis van Nathan, hier woonde Nathan samen met zijn moeder. - Het politiebureau, hier word Nathan ondervraagd over wat hij allemaal

gedaan heeft. - De kermis, hier werd Nathan boos op Elke omdat zij met Raf aan het zoenen

was en hier hebben ze ook gevochten.

E. Dit verhaal staat in niet in chronologische volgorde omdat er iets verteld word over wat er gebeurd is en het vanaf dat moment ook afgespeeld word. Er zijn veel tijdsprongen in dit verhaal.

F. Dit verhaal is vanuit de ik-perspectief geschreven omdat je maar van 1 persoon weet

wat hij denkt en doet en dat is alleen van Nathan. G. Dit verhaal heeft een open einde omdat aan het einde van het verhaal weet je nog

steeds niet wat er gaat gebeuren met Nathan, of hij vast moet zitten of een taakstraf krijgt etc. en je weet ook niet wat er uiteindelijk met Elke gebeurd is of met de vrienden van Nathan. Dus daarom heeft het verhaal een open eind.

5. Leeservaringen Dit onderwerp heeft me wel aangesproken omdat ik van spannende boeken hou en dit boek ook spannend was. Omdat er dingen werden achtergehouden die pas later gezegd werden. Veel nieuwe kanten heb ik alleen in dit verhaal niet gezien omdat alles was zoals het in het echt ook zou gebeuren. (ondervragen op het politiebureau enz.) Het heeft me daarom ook wel aan het denken gezet. Stel je voor, je komt in aanraking met de politie, wat zou er dan gebeuren? Of wat zullen ze met je gaan doen bijvoorbeeld. Dit verhaal was eigenlijk niet van wat ik van tevoren verwacht had. Het boek had namelijk een open einde. Ik wou heel graag weten wat er uiteindelijk zou gaan gebeuren met de hoofdpersoon maar hij zat nog steeds op het politiebureau, dus dat vond ik wel jammer. Maar het onderwerp en waar het verhaal over ging was wel duidelijk te lezen en het was ook verassend want ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand zoiets bij een meisje gedaan heeft. Wat er het meest in het verhaal voorkwam ging over Nathan. Je las alleen maar wat hij dacht maar ze hadden ook wel iets meer kunnen vertellen over wat er met hem daarna gebeurde of wat er met de moeder of Elke gebeurde. Want ik heb ook dit soort gelijke boeken gelezen maar dan vond ik de andere boeken ook beter. Dat komt omdat dit verhaal een open einde had en dat vind ik nooit leuk aan boeken. Dus daarom vind ik dit boek niet echt een aanrader. Gebeurtenissen In dit verhaal zaten veel verschillende gebeurtenissen waardoor je dit verhaal snel wou uitlezen omdat je wou weten wat er bijvoorbeeld met de hoofdpersoon zou gaan gebeuren. Maar in dit verhaal zat alleen niet zo veel tempo. Het werd steeds een beetje hetzelfde. Nathan zei steeds dat hij het niet ging vertellen wat er gebeurd was en dan ging de inspecteur even weg en dan kwam hij weer terug en toen was er weer hetzelfde verhaal. In dit verhaal gaat het vooral om de gebeurtenissen. Dat valt op omdat er steeds erge dingen gebeuren maar er niet echt met gevoel naar gekeken word. Daarom heeft het wel indruk op mij gemaakt omdat er iets ergs gebeurde, bijvoorbeeld dat ze iemand lastig vielen, maar dat ze het helemaal niet erg vonden na de tijd. Terwijl het allemaal echt geloofwaardig was wat er gebeurde. Het zou ook in het echt kunnen gebeuren. Maar het is voor mij niet herkenbaar want ik heb zoiets zelf nooit meegemaakt. En ik zou dat ook nooit willen. De dingen die er in het verhaal gebeurden waren verassend omdat ik het nooit verwacht had dat mensen zoiets zouden doen.

Personages Ik zou me wel kunnen verplaatsen in de problemen van de hoofdpersoon. Hij is alleen wel wat agressiever dan ik, daarom heeft hij ook vaak problemen met de politie. Ik zou daarom ook helemaal niet op hem willen lijken. Omdat hij best gewelddadig is en ook een beetje gevaarlijk omdat hij veel schade aan heeft gericht. Zijn gedrag vond ik niet normaal. Zo zou je jezelf echt niet kunnen gedragen want daardoor kan je dus opgepakt worden door de politie. Want ze reageren totaal niet voorspelbaar. Het verhaal heeft me daarom ook niet beïnvloed. Ik zou hier eerder een slecht invloed van krijgen omdat de hoofdpersoon slechte dingen heeft gedaan. Je komt vooral veel over de hoofdpersoon te weten. De moeder van de hoofdpersoon en het slachtoffer komen niet zo veel aan bod. Ik ben dus ook niet veel over hun te weten gekomen. Dat moest je dus zelf invullen. Door wat Elke heeft meegemaakt is ze veranderd dat is ook zeer begrijpelijk omdat het natuurlijk niet normaal is dat er zoiets gebeurd maar dit zou nooit gebeurd zijn als de hoofdpersoon (Nathan) niet deze beslissing gemaakt had om dit überhaupt te gaan doen. Dat vond ik daarom ook een beetje raar en onbegrijpelijk omdat je kan nagaan dat Elke er mee zou gaan zitten en dat het haar leven totaal zou gaan veranderen. Bouw De gebeurtenissen volgen elkaar niet logisch op omdat er veel sprongen waren in de tijd maar er waren daardoor wel spannende momenten omdat je wou weten wat er achteraf gebeurd was. Maar door die tijdsprongen was het soms wel een beetje ingewikkeld. Maar het was wel goed te volgen. Want door die tijdsprongen werd het verhaal juist spannender. Maar het werd nog spannender omdat het boek een open einde had. Je wist niet wat er met de personages verder zou gaan gebeuren. Dat vond ik heel jammer. Taalgebruik Het verhaal was niet makkelijk omdat het taalgebruik anders was in het boek dan dat ik zelf gewent ben. Het bevatte een paar moeilijke woorden maar je kon aan de zin er wel uithalen wat het zou betekenen. Alles werd in het verhaal wel voldoende uitgelegd. Zo kon je het verhaal wel goed begrijpen. Er zaten alleen veel dialogen in het verhaal waardoor het een beetje moeilijk was om er nou uit te halen tegen wie hij aan het praten was. Dat was niet zo prettig maar als je iets verder doorlas kwam je daar vanzelf achter.

6. Recensie en mening In de nieuwste van Jan Simoen, Slecht, zit de zestienjarige Nathan opgesloten in een kantoortje en wacht hij zwetend en kniezend op de flik die hem moet ondervragen. Het is niet de eerste keer dat de jongen in contact komt met de politie, maar nu heeft hij het net iets verder gedreven dan zomaar in een brievenbus plassen. Er is een meisje bij betrokken, zijn ex nog wel, en de gevolgen zijn erger dan hij kon voorzien. Pluspunt is dat Slecht inhoudelijk en stilistisch vooral Nathan aan het woord laat en niet zozeer schrijver Simoen. Leeftijdgenoten zullen zich goed met dit personage kunnen identificeren. Het verhaal leest bovendien als een trein, en door verschillende ongekunstelde ingrepen weet Simoen de spanning tot het einde toe vast te houden. Doordat Nathan maar bij stukjes en beetjes de waarheid prijsgeeft, kom je als lezer pas laat te weten wat hij eigenlijk heeft uitgespookt. Tussendoor laat de auteur bij monde van ondervrager en beklaagde een aantal hete maatschappelijke hangijzers en universele vragen en oorzaken passeren. Waarom het lijkt alsof jongeren gewelddadiger zijn, bijvoorbeeld. Of hoe volwassen gezagsdragers 'moeilijke' jongeren uit de criminaliteit proberen te houden. Ook opvoedingspatronen en 'verwen'-relaties tussen ouders en kinderen spelen hier mee. Een beetje expliciet allemaal en weinig nieuw, maar wel behoorlijk uitgewerkt. Naarmate het filmische verhaal vordert, krijgt zowel Nathan als de door hem gehate flik meer menselijke trekken en worden grenzen tussen 'goed' en 'slecht', tussen 'lukken' en 'mislukken' dunner. Dat Simoen volop in Nathans hoofd en taal duikt, heeft ook nadelen: hier en daar voel je dat het verhaal snel geschreven is, dat er zinnen weg mochten, dat het wat implicieter kon. Van Simoen hebben we al beters gelezen. Wat het meeste stoort, zijn de concrete verwijzingen naar (merk)namen, bestaande idolen en televisieprogramma's. Het sleurt jonge lezers van nu misschien beter mee, maar dateert literatuur snel. Annelies De Waele Implicieter; hiermee ben ik het eens, het verhaal leek hier en daar wat afgeraffeld. Expliciet; hiermee ben ik het niet eens, het verhaal was hier en daar een beetje onduidelijk. Uitgewerkt; Ik vond dit verhaal iets te kort. Ik ben het hier dus niet mee eens. Spannend; hier ben ik het mee eens. Er waren veel tijdsprongen waardoor het verhaal spannend

werd. De recensie komt van: http://www.knack.be/nieuws/boeken/non-fictie/jan-simoen-slecht/article-

normal-6560.html Zelf vond ik dit een spannend verhaal. Ik las er snel doorheen, dat kwam omdat het boek spannend

was en dat soort boeken vind ik juist leuk. Ik zou dit boek alleen niet aanraden omdat het boek een open einde heeft en je dus eigenlijk niks wijzer bent geworden als het boek uit is. alleen met een afvragende gedachte van ‘wat zou er nou met de personages gebeurd zijn?’