Met Al Capone in Chicago
1
Lake Michigan te glinsteren, een meer waar Neder- land vier keer in past. Big Juli stopt de bus even bij de Holy Name Cathe- dral. Dit is de plek waar de bloedige gangstergeschie- denis van Chicago begon. „Wat wilden vrouwen toen ze in de jaren 20 voor het eerst mochten stem- men?”, vraagt South Side. „Juist! Dat hun mannen uit de saloons wegbleven. Dus werd de drooglegging ingevoerd”. Natuurlijk hield deze wet de drank- zucht niet tegen. Alcohol werd een illegale, lucratieve handel. We leren dat de eerste bootlegger, zoals clandestie- ne drankhandelaren werden genoemd, de Ier Dion O’Banion was. Vanuit zijn bloemenzaak tegenover de kathedraal verkocht hij meer dan flora alleen. Eerste jaaromzet: 1 miljoen dollar. Dat wekte de interesse van Al Capone, die er niet voor schuwde geweld in te zetten om de drankmarkt over te ne- men. Voor de bloemenzaak van O’Ba- nion liet hij een concurrent doorzeven met honderden kogels, waarbij de kerk ook flink geraakt werd. Eén kogelgat lieten ze in de muur van het heilige huis zitten als herinnering aan de lugubere geschiedenis die hier begon. „En zo startte een bendeoorlog die dertien jaar duurde”, gaat South Side verder, „waarbij honderden mannen de dood vonden.” Een bizarre traditie wil dat bruids- paren die uit de kathedraal komen gelukzalig lachend met hun vingers in het kogelgat op de foto gaan. Scarface Scarface, werd Al Capone genoemd. De littekens in zijn gezicht liep hij op in een danszaal, omdat hij de zus van E en sirene weergalmt tussen de wolkenkrab- bers. ‘Meatwagon,’ concludeert South Side. De gangster loert naar een voorbij razende ambulance, draait zijn revolver nonchalant om zijn vinger en zet zijn gleufhoed recht. „Er zal wel weer een dode gevallen zijn.” Zijn collega Big Juli drukt het gaspedaal in. De zwarte jaren dertig bus van Untouchable Tours maakt een scherpe bocht. Net als South Side is Big Juli een vijftiger gekleed in traditioneel gang- stertenue: bretels, kleurige stropdas, gleufhoed en een dasspeld in de vorm van een machinegeweer. Beiden ver- staan de kunst om de meest brute verhalen met zoveel enthousiasme te vertellen dat je er vrolijk van wordt. Het is stralend weer. De straten downtown zijn afgeladen. Het lijkt of alle negen miljoen inwoners tegelijk hun zaterdagmiddag wegshoppen in de ontelbare winkels die de stad rijk is. Uit bars tettert live jazz of bluesmu- ziek. De bus rijdt langs de zwarte Sears Tower, met iets meer dan 442 meter het hoogste gebouw van Amerika. Tussen de wolkenkrabbers door ligt Reizen Mooie architectuur? Jazeker. Bruisende metro- pool? Absoluut. Maar al ontkennen de plaat- selijke autoriteiten het liever: Chicago staat vooral bekend om zijn gangsterverleden. In de voetsporen van Al Capone leer je de stad pas echt kennen. DOOR DAVID BRONKHORST EN CHANTAL VAN WEES een maffiabaas had beledigd. Niet leuk voor hem, want hij was ijdel. Net als veel inwoners van Chicago was Capone dol op kleding kopen. Dat deed hij graag op de Magnificent Mile, nog steeds een sjieke winkelstraat die dwars door het hart van Chicago loopt. Aan deze brede avenue lag ook The Lexington: een monsterlijk groot hotel waarvandaan Capone jarenlang zijn zaakjes regelde. Onder de naam Geor- ge Phillip leefde hij er in een luxesuite op de vijfde etage. Zijn gewapende mannen bewaakten het pand dag en nacht. Er zat zelfs een bodyguard permanent in zijn kledingkast verstopt. De zaken gingen goed. In zijn meest succesvolle jaar maakte Capone 182 miljoen dollar winst. We rijden door naar Zuid Chicago, waar vroeger vooral Italianen woon- den. Hier geen wolkenkrabbers maar volksbuurten met lage, Europees aan- doende rijtjeshuizen uit het begin van de vorige eeuw. Er woonden destijds veel immigranten uit Sicilië waarvan er veel bij de bende van Capone terecht- kwamen. Dat waren geen lieverdjes. Big Juli laat graag zien hoe je een ‘Siciliaanse stropdas’ maakt. Het komt erop neer dat je iemands keel open- snijdt en zijn tong door het gat naar buiten rukt. De buspassagiers kijken elkaar geschokt aan, waarop Big Juli er aan toevoegt: „Capone zei het al: ‘Je bereikt meer met een lach en een pistool dan met een lach alleen”. Ondanks de geschiedenis oogt dit deel van de stad als een gemoedelijk dorp, met op de achtergrond de in- drukwekkende skyline van het cen- trum. We komen langs een gezellige markt. Mensen slenteren langs kraam- pjes vol groente en fruit, afkomstig van boerderijen buiten de stad. Big Juli: „In de tijd van Capone werden hier alleen gestolen goederen verkocht.” De uit rode bakstenen opgetrokken Schoenhofen brouwerij is er ook nog. Hier liet Capone tijdens de droogleg- ging alcoholvrij bier produceren. Eenmaal aangekomen bij de speak- easy’s, de tenten waar je kon drinken, werd het vat met een injectienaald van alcohol voorzien. ‘Needled beer’ werd later aangelengd met ether, door zijn kleur ook wel ‘green beer’ genoemd. Na twee glazen was je van de wereld en had je nog dagen hoofdpijn. Zelf dronk Capone graag in cocktail- bar The Green Mill. Nog steeds kun je in het authentieke jaren dertig interieur tot in de vroege ochtend naar jazzmu- ziek luisteren. Vanaf zijn vaste zithoek kon Capone beide ingangen in de gaten houden, want ontspannen stap- pen is er voor een gangster niet bij. De laatste stop is de garage van Capone waar de beruchte Valentine’s Day Massacre plaatsvond. In de strijd tussen een Ierse bende en Capone’s gang werden zeven mannen bloederig afgeslacht. Niet veel later werd Capone opgepakt en voorgoed achter tralies gezet, waar hij jaren later en totaal dement zijn einde vond. Het is dat de reisleiders het verhaal zo meeslepend vertellen want meer dan een doodgewone straat met huizen is hier niet te zien. De garage is, net als de meeste gangsterlocaties, afgebro- ken. Reden: Chicago wil van zijn gang- ster imago af. Gelukkig hebben ze het prachtige Drake Hotel wel laten staan. In het honderd jaar oude hotel doen ze niet moeilijk over hun geschiedenis. Op bed ligt een kaartje met de tekst: ‘Terwijl wij toegeven dat wij whisky serveerden op de dag dat de droogleg- ging werd opgeheven, vraagt niemand zich af waarom we er zoveel van in huis hadden.’ Met Al Capone in Chicago Boek je eigen gangstertour: www.gangstertour.com. Uitgaan als Capone doe je in de cocktail-bar The Green Mill: www.greenmilljazz.com. Slapen als een gangster (of als een Britse Royal): www.thedrakehotel.com Boven: Downtown Chicago. Rechts: Stadsgezicht Chicago. South Side van de Untouchable Tour. De Magnificent Mile. De favoriete cocktail bar van Al Capone: The Green Mill
-
Upload
david-bronkhorst -
Category
Documents
-
view
225 -
download
0
description
Mooie architectuur? Jazeker. Bruisende metropool? Absoluut. Maar al ontkennen de plaatselijke autortiteiten het liever: Chicago staat vooral bekend om zijn gangsterverleden. In de voetsporen van Al Capone leer je de stad pas echt kennen. Door David Bronkhorst en Chantal van Wees
Transcript of Met Al Capone in Chicago
Lake Michigan teglinsteren, eenmeer waar Neder-land vier keer inpast. Big Juli stoptde bus even bij deHoly Name Cathe-dral. Dit is de plekwaar de bloedigegangstergeschie-
denis van Chicago begon.„Wat wilden vrouwen toen ze in de
jaren 20 voor het eerst mochten stem-men?”, vraagt South Side. „Juist! Dathun mannen uit de saloons wegbleven.Dus werd de drooglegging ingevoerd”.
Natuurlijk hield deze wet de drank-zucht niet tegen. Alcohol werd eenillegale, lucratieve handel. We leren datde eerste bootlegger, zoals clandestie-ne drankhandelaren werden genoemd,de Ier Dion O’Banion was. Vanuit zijnbloemenzaak tegenover de kathedraalverkocht hij meer dan flora alleen.Eerste jaaromzet: 1 miljoen dollar. Datwekte de interesse van Al Capone, dieer niet voor schuwde geweld in tezetten om de drankmarkt over te ne-men. Voor de bloemenzaak van O’Ba-nion liet hij een concurrent doorzevenmet honderden kogels, waarbij de kerkook flink geraakt werd. Eén kogelgatlieten ze in de muur van het heiligehuis zitten als herinnering aan delugubere geschiedenis die hier begon.
„En zo startte een bendeoorlog diedertien jaar duurde”, gaat South Sideverder, „waarbij honderden mannen dedood vonden.”
Een bizarre traditie wil dat bruids-paren die uit de kathedraal komengelukzalig lachend met hun vingers inhet kogelgat op de foto gaan.
ScarfaceScarface, werd Al Capone genoemd.De littekens in zijn gezicht liep hij opin een danszaal, omdat hij de zus van
Een sirene weergalmttussen de wolkenkrab-bers. ‘Meatwagon,’concludeert South Side.
De gangster loert naar een voorbijrazende ambulance, draait zijn revolvernonchalant om zijn vinger en zet zijngleufhoed recht. „Er zal wel weer eendode gevallen zijn.” Zijn collega BigJuli drukt het gaspedaal in. De zwartejaren dertig bus van Untouchable Toursmaakt een scherpe bocht.
Net als South Side is Big Juli eenvijftiger gekleed in traditioneel gang-stertenue: bretels, kleurige stropdas,gleufhoed en een dasspeld in de vormvan een machinegeweer. Beiden ver-staan de kunst om de meest bruteverhalen met zoveel enthousiasme tevertellen dat je er vrolijk van wordt.
Het is stralend weer. De stratendowntown zijn afgeladen. Het lijkt ofalle negen miljoen inwoners tegelijkhun zaterdagmiddag wegshoppen inde ontelbare winkels die de stad rijk is.Uit bars tettert live jazz of bluesmu-ziek. De bus rijdt langs de zwarte SearsTower, met iets meer dan 442 meterhet hoogste gebouw van Amerika.Tussen de wolkenkrabbers door ligt
Reizen
Mooie architectuur? Jazeker. Bruisende metro-pool? Absoluut. Maar al ontkennen de plaat-selijke autoriteiten het liever: Chicago staatvooral bekend om zijn gangsterverleden. In devoetsporen van Al Capone leer je de stad pasecht kennen. DOOR DAVID BRONKHORST EN CHANTAL VAN WEES
een maffiabaas had beledigd. Niet leukvoor hem, want hij was ijdel.
Net als veel inwoners van Chicagowas Capone dol op kleding kopen. Datdeed hij graag op de Magnificent Mile,nog steeds een sjieke winkelstraat diedwars door het hart van Chicago loopt.Aan deze brede avenue lag ook TheLexington: een monsterlijk groot hotelwaarvandaan Capone jarenlang zijnzaakjes regelde. Onder de naam Geor-ge Phillip leefde hij er in een luxesuiteop de vijfde etage. Zijn gewapendemannen bewaakten het pand dag ennacht. Er zat zelfs een bodyguardpermanent in zijn kledingkast verstopt.De zaken gingen goed. In zijn meestsuccesvolle jaar maakte Capone 182miljoen dollar winst.
We rijden door naar Zuid Chicago,waar vroeger vooral Italianen woon-den. Hier geen wolkenkrabbers maarvolksbuurten met lage, Europees aan-doende rijtjeshuizen uit het begin vande vorige eeuw. Er woonden destijdsveel immigranten uit Sicilië waarvan erveel bij de bende van Capone terecht-kwamen. Dat waren geen lieverdjes.Big Juli laat graag zien hoe je een‘Siciliaanse stropdas’ maakt. Het komt
erop neer dat je iemands keel open-snijdt en zijn tong door het gat naarbuiten rukt. De buspassagiers kijkenelkaar geschokt aan, waarop Big Juli eraan toevoegt: „Capone zei het al: ‘Jebereikt meer met een lach en eenpistool dan met een lach alleen”.
Ondanks de geschiedenis oogt ditdeel van de stad als een gemoedelijkdorp, met op de achtergrond de in-drukwekkende skyline van het cen-trum. We komen langs een gezelligemarkt. Mensen slenteren langs kraam-pjes vol groente en fruit, afkomstig vanboerderijen buiten de stad. Big Juli: „Inde tijd van Capone werden hier alleengestolen goederen verkocht.”
De uit rode bakstenen opgetrokkenSchoenhofen brouwerij is er ook nog.Hier liet Capone tijdens de droogleg-ging alcoholvrij bier produceren.Eenmaal aangekomen bij de speak-easy’s, de tenten waar je kon drinken,werd het vat met een injectienaald vanalcohol voorzien. ‘Needled beer’ werdlater aangelengd met ether, door zijnkleur ook wel ‘green beer’ genoemd.Na twee glazen was je van de wereld enhad je nog dagen hoofdpijn.
Zelf dronk Capone graag in cocktail-bar The Green Mill. Nog steeds kun jein het authentieke jaren dertig interieurtot in de vroege ochtend naar jazzmu-ziek luisteren. Vanaf zijn vaste zithoekkon Capone beide ingangen in degaten houden, want ontspannen stap-pen is er voor een gangster niet bij.
De laatste stop is de garage vanCapone waar de beruchte Valentine’sDay Massacre plaatsvond. In de strijdtussen een Ierse bende en Capone’sgang werden zeven mannen bloederigafgeslacht. Niet veel later werd Caponeopgepakt en voorgoed achter traliesgezet, waar hij jaren later en totaaldement zijn einde vond.
Het is dat de reisleiders het verhaalzo meeslepend vertellen want meerdan een doodgewone straat met huizenis hier niet te zien. De garage is, net alsde meeste gangsterlocaties, afgebro-ken. Reden: Chicago wil van zijn gang-ster imago af. Gelukkig hebben ze hetprachtige Drake Hotel wel laten staan.In het honderd jaar oude hotel doen zeniet moeilijk over hun geschiedenis.Op bed ligt een kaartje met de tekst:‘Terwijl wij toegeven dat wij whiskyserveerden op de dag dat de droogleg-ging werd opgeheven, vraagt niemandzich af waarom we er zoveel van inhuis hadden.’
Met Al Caponein Chicago
Boek je eigen gangstertour: www.gangstertour.com. Uitgaan als Capone doe je in decocktail-bar The Green Mill: www.greenmilljazz.com. Slapen als een gangster (of als een Britse Royal): www.thedrakehotel.com
Boven: Downtown Chicago. Rechts: Stadsgezicht Chicago.
South Side van de Untouchable Tour. De Magnificent Mile.
De favoriete cocktail bar van Al Capone:The Green Mill
