m a g a z i n e o v e r r e v a l i d a t i e | s e p t e m b e r 20 1 2

Medisch-specialistische zorg in 2020De revalidatiearts als spelverdeler ‘Welke kleur heeft geluk?’Beeldend therapeut belangrijk in behandelteam Eerder, sneller en effectieverHerontwerp zorgprogramma’s verbetert kwaliteit

2 R E L E V A N T M A G A Z I N E

iN diT NummER

Kort nieuws 3

Onze samenwerking doet recht aan deze patiënten 4

Nieuwe revalidatiearts 6

Medisch-specialistische zorg in 2020  6

Dit is de revalidant… en dit is zijn team 8

Revant tilt zorgprogramma’s naar ‘next level’ 10

coLofoN

Relevant is het driemaandelijkse relatiemagazine

van Revant, revalidatie in West-Brabant en Zeeland.

Het wordt verspreid onder medisch specialisten,

huisartsen, revalidatieartsen, longartsen, wetenschap-

pers, beleidsmakers en medewerkers van Revant

Redactie: Jan-Willem Meijer, Marjan Leusink,

Ingrid van de Port, Inge Fokkema, Carla Oomen

Redactie, vormgeving en productie: Demare

Fotografie: Frans Strous

Redactieadres:

Stichting Revant

Brabantlaan 1

4817 JW Breda

info@revant.nl

www.revant.nl

STiLTE iN dE SToRm

Tijdens het schrijven van dit voorwoord, midden

in de zomervakantie, is er even stilte in de storm.

De gezondheidszorg in Nederland bevindt zich in

een vacuüm in de stormachtige financiële crisis.

De politiek is met zomerreces en gaat zich daarna

voorbereiden op de verkiezingen. Wie er straks

ook aan de macht komt, één ding is zeker: we

zullen met minder middelen voor grotere aantallen

patiënten goed werkende zorg moeten blijven

realiseren. Beter voor minder is het adagium van

VWS.

Maar wanneer werkt de zorg beter? De World

Health Organisation (WHO) noemt als belangrijke

indicatoren kwaliteit van leven, autonomie en

maatschappelijke reïntegratie van de patiënt.

Revalidatie richt zich daar bij uitstek op. Vraag-

gerichte zorg, samenwerking met collega-instel-

lingen en stepped care afspraken; een lokale,

generalistische behandeling waar het kan en een

centrale, specialistische aanpak waar nodig. Zo

kunnen wij elke patiënt een optimaal en passend

revalidatieaanbod doen.

Christianne Lennards en Pieter Vos bespreken

op pagina 6 en 7 de toekomst van de zorg aan

de hand van een rapport van de Raad voor de

Volksgezondheid en Zorg. De Raad vraagt

hierin ook om goede ketenafspraken en

stepped care. De revalidatie is dus goed

op weg. Tevens zullen we door toepassing

van innovaties en ondersteunende

technologie zoeken naar mogelijk-

heden om behandelingen

effectiever en minder arbeids-

intensief te maken. Dus als de

storm in het najaar weer oplaait,

blijven wij op koers.

Jan Willem meijer

medisch directeur Revant

R E L E V A N T M A G A Z I N E 3

KORT NIEUWS

Revant biedt sinds mei 2012 een nieuw arbeidsrevalidatieprogramma

aan. Het programma bestaat uit groepsbehandelingen (fysieke en

arbeidstraining) en individuele coaching. de behandelingen vinden plaats

op locatie Lindenhof. Breda volgt binnenkort.

Het programma is helemaal gericht op snelle integratie, vertelt unitmanager

Han Mes. ‘Vijf dagen na de verwijzing door een huisarts of bedrijfsarts vindt

al het eerste onderzoek plaats door de revalidatiearts en het arbeidsteam.

Binnen een week na de arbeidsrevalidatie-analyse kan de revalidant

instromen in het groepsprogramma, als er geen contra-indicaties zijn.

Het totale programma duurt acht tot maximaal vijftien weken. Tijdens die

weken komt een aantal thema’s voorbij, zoals ‘ergonomie’ of ‘belastbaar-

heid’. Die thema’s zijn voor iedereen gelijk, de accenten en de individuele

trajecten verschillen per revalidant.’

Het reïntegratietraject wordt vergoed door de meeste zorgverzekeraars.

Bedrijven kunnen daarnaast een module afnemen met extra informatie of

begeleiding op de werkvloer. •

Verwijzen kan telefonisch, via 0113 - 236229 (Lindenhof) of 076 - 579 7716

(Breda), of via het online formulier op www.revant.nl. Klik op ‘Informatie

voor verwijzers’, dan op ‘arbeidsrevalidatie bij Revant’ en scroll naar

beneden voor het formulier.

ARBEidSREVALidATiEpRogRAmmABiJ REVANT

FIT StrokeEen intensieve taakspecifieke circuittraining

in een groep verbetert de loopvaardigheid

bij patiënten na een cVA op een effectieve

en kostenefficiënte wijze. dit is de algemene

conclusie van het fiT Stroke onderzoek.

250 patiënten van 9 revalidatiecentra deden

hieraan mee. 25 deelnemers kwamen van

Revant, locatie Breda.

Het effect van een intensieve taakspecifieke

circuittraining werd vergeleken met reguliere

fysiotherapie voor patiënten die een CVA

hebben gehad. Uit de resultaten blijkt dat

de circuittraining zorgt voor een verbetering

in loopsnelheid en loopafstand ten opzichte

van de reguliere therapie. Daarnaast is de

groepstraining een goedkopere interventie.

Voor alle andere gemeten uitkomsten,

waaronder vermoeidheid, depressie en

kwaliteit van leven, verschillen beide groepen

niet van elkaar. Vanwege de goede resultaten

en de positieve ervaringen van zowel behan-

delaars als patiënten, wordt de circuittraining

nu aangeboden in de reguliere zorg. •

Het onderzoek werd uitgevoerd door

een studente HBO-communicatie.

Zij hield een online enquête onder

800 verwijzers, sprak met diverse

medewerkers van Revant en voerde

een benchmarkonderzoek uit.

Uit de resultaten blijkt dat de naams-

bekendheid van Revant goed is en

dat verwijzers tevreden zijn over het

aanbod van Revant. Ook over het

relatiemagazine waren de verwijzers

positief. Alleen de nieuwe website

was voor een aantal deelnemers

onbekend of te weinig informatief.

Revant gaat nu aan de slag met deze

resultaten. Zo wordt er al gewerkt aan

online verwijsformulieren en staat

sinds kort de wachttijdinformatie

vermeld op de website. De mogelijk-

heden voor een digitale nieuwsbrief

worden onderzocht. Revant bedankt

via deze weg alle verwijzers die heb-

ben deelgenomen aan het onderzoek.

Onder de verwijzers die hebben deel-

genomen aan het onderzoek is een

dinerbon verloot. De heer dr. R.H.T. van

Beek, kinderarts / neonatoloog (Amphia

ziekenhuis te Breda) mocht de bon in

ontvangst nemen van de voorzitter Raad

van Bestuur van Revant, Christianne

Lennards.

uiTSLAg VERWiJzERSoNdERzoEk op welke manieren kan Revant haar informatievoorziening aan verwijzers nog

verder verbeteren? dat was de kernvraag van het onderzoek dat dit voorjaar onder

ruim 800 verwijzers plaatsvond. Het resultaat: hoge tevredenheid en nuttige input.

4 R E L E V A N T M A G A Z I N E

Zijn ouders riepen de hulp in van het spasticiteitspreekuur van

neuroloog Jos van de Nes van ziekenhuis ZorgSaam en revalida-

tiearts Erik de Klerk en fysiotherapeut Joke Winne van Revant

De Wielingen. Ze vroegen zich af of Jeroen* baat zou hebben bij

intrathecale baclofen-therapie. Daarbij wordt via een onder-

huids pompje rechtstreeks in de ruimte rond het ruggenmerg

een antispastisch geneesmiddel toegediend.

De Klerk: ‘Nu heeft Jeroen een gigantische aversie tegen witte

jassen. Je kunt hem niet zo maar een dagje ter observatie

opnemen. Dus zijn Jos en ik samen naar het dorp gereden waar

hij woont. Zonder witte jas.’ Van de Nes: ‘Dat doen we niet

vaak hoor, naar een patiënt toe gaan. Maar het is voor ons wel

normaal om samen patiënten te zien. We hebben een gezamen-

lijk spreekuur. En dan bedoel ik echt gezamenlijk, niet serieel.’

zWEmmEN‘We spraken eerst met de ouders van Jeroen. We vroegen wat zij

voor hem wilden bereiken. Een menswaardig bestaan, was het

antwoord, maar niet overdreven veel medisch handelen. De

leiding van de groep had een gedragsmatige aanpak van zijn

probleem. Die aanpak bestond eruit dat Jeroen vanwege zijn

pijn mocht kiezen wat hij wel of niet wilde doen. Wilde hij op

een dag zwemmen, dan hoefde hij zichzelf niet aan te kleden.

Zo kreeg hij meer grip op zijn leven. En meer plezier, hoopten

ze. Wat er feitelijk gebeurde: zijn pijnklachten namen niet af.

Zijn gedrag verbeterde wel. Er waren minder confrontaties’,

vertelt Erik de Klerk.

kNuffELBEERJos van de Nes vult aan: ‘We hebben daar ook geprobeerd

om Jeroen lichamelijk na te kijken. Dat lukte, met heel veel

afleiding, in zijn eigen kamer, met zijn knuffelbeer binnen

handbereik. We maakten bovendien een filmpje van de manier

waarop hij zich beweegt.’ Ook fysiotherapeut Joke is op

huisbezoek geweest. ‘Een tijdje later, omdat ik in verband met

vakantie niet meteen met Jos en Erik mee kon. Ik heb onder

meer gekeken naar de mate van spasticiteit, de hulpmiddelen

die hij gebruikt en zijn oefenprogramma. Daarvan maken we

een multidisciplinaire rapportage.’

Jos van de Nes: ‘En er is een scan van zijn nek gemaakt, omdat

hij zijn hoofd steeds naar achteren hield. Dat kan de spasticiteit

met zich meebrengen, maar veroudering zou ook een rol

‘onze samenwerking doet recht aan deze patiënten’Jeroen is 37. Hij woont in een woonvorm in een klein zeeuws dorp. Hij heeft onder andere een verstandelijke beperking, autisme en hij is spastisch. Revalidatiearts Erik de klerk: ‘Een grote, sterke vent is het. Hij doet niet zo maar wat jij wilt. zijn ouders maakten zich zor-gen over hem. Hij had pijn, zat steeds minder lekker in zijn vel en raakte zijn levensenergie kwijt’.

R E L E V A N T M A G A Z I N E 5

INSIDE, OUTSIDE

kunnen spelen. Uit de scan bleek dat Jeroen een aangeboren

afwijking in zijn wervelkolom heeft. Daardoor is het kanaal

waar het ruggenmerg in zit, erg vernauwd. Dat was mede een

verklaring van zijn verlies aan mobiliteit.’ Erik de Klerk vult

aan: ‘Bovendien bleek de spasticiteit heel erg mee te vallen.

Hij had juist vrij zwakke spieren. De pijn in zijn benen had te

maken met compensatoire spierspanning.’

Het plaatsen van een pompje met antispastisch medicijn

zou dus precies de verkeerde behandeling zijn voor Jeroen.

REgiE In een gesprek met de ouders en begeleiders van Jeroen is

dan ook besloten om het pompje achterwege te laten. Ook de

optie om het probleem met het wervelkanaal operatief op te

lossen, werd verworpen. Neuroloog Van de Nes: ‘Dat zou een

operatie betekenen, met langdurige intramurale revalidatie.

Wij vreesden dan verlies aan medewerking en welbevinden.

Jeroen zou erg regressief gedrag kunnen gaan vertonen.’

Revalidatiearts De Klerk: ‘Onze adviezen gingen juist over een

aangepast oefenprogramma, waarbij rekening wordt gehouden

met de problemen door de compensatoire spierspanning.’

Joke Winne: ‘En we hebben uitgelegd dat ‘pijn’ bij Jeroen niet

per se betekent dat hij pijn heeft. Het is voor hem een manier

om contact te maken. We hebben dan ook aangeraden om voor

hem een sta-op stoel te kopen. Als hij dan aangeeft pijn te

hebben, kunnen zijn begeleiders tegen hem zeggen: ‘ga maar

even in je stoel liggen tot het over is. Dat geeft hem de regie

terug en haalt hem weg uit het steeds benoemen van pijn.

De adviezen hebben daarnaast veel inzicht gegeven aan de

ouders en begeleiders van Jeroen. Dat hij bijvoorbeeld door

zijn autisme dingen doet die hij lichamelijk eigenlijk niet kan.

Die het spasme en de pijnklachten juist verergeren.’

Joke houdt vanaf nu maandelijks contact met de begeleiders

van Jeroen. ‘Nee, we kunnen nog niet zeggen wat de concrete

resultaten zijn. Daarvoor wordt de nieuwe aanpak nog te kort

toegepast’. Maar de drie collega’s hebben goede hoop dat de

situatie van Jeroen verbetert. Ze zijn zeer te spreken over hun

samenwerking. Neuroloog van de Nes: ‘Omdat de materie

zo ontzettend gecompliceerd is. Met een monodisciplinaire

manier van werken doe je deze patiënten geen recht.’ •

‘onze samenwerking doet recht aan deze patiënten’

*) Om privacyredenen zijn een andere naam en foto gebruikt.

Aangenaam,Jolene van den Borne

Jolene van den Borne werkt sinds 1 mei jl.

als revalidatiearts bij Revant, op de locatie

de Wielingen in Terneuzen. Van den Borne

voltooide onlangs de opleiding tot revalidatie-

arts. ze volgde haar opleiding in het ‘Limburgse

circuit’: ze werd opgeleid in Adelante centrum

voor volwassenenrevalidatie te Hoensbroek,

in het maastricht universitair medisch centrum

en in het Vie curi medisch centrum te Venlo.

Jolene koos uit volle overtuiging voor revalidatie-

geneeskunde. ‘Toen ik net aan de opleiding

geneeskunde begon, deed er zich in mijn familie

een situatie voor, waardoor ik in aanraking

kwam met revalidatie. Ik vond het meteen een

heel boeiend specialisme. Later, tijdens de

co-schappen, heb ik mijn ervaring met revalidatie-

geneeskunde uitgebreid en werd ik in mijn keuze

bevestigd. Het maximale halen uit de mogelijk-

heden van mensen is het mooie aan het vak.

Hierbij staat het doel van de patiënt centraal:

de één wil een marathon kunnen lopen, de ander

wil zelfstandig naar de supermarkt.’

Het werken voor Revant bracht voor Jolene een

ingrijpende verhuizing met zich mee, van Limburg

naar Zeeland. Cultuurshock? ‘Nee hoor, dat valt

mee. Ik heb een Zeeuws-Vlaamse partner, die

hier sinds 2010 als huisarts werkt, dus ik kende

de streek al een beetje. Het bevalt me erg goed

bij Revant. Ik ben blij met de korte lijnen, de fijne

werksfeer en de mogelijkheid om in de breedte

van het vakgebied ervaring op te doen. Over vijf

jaar? Dan hoop ik hier een stevig netwerk te

hebben. Daarnaast zou ik mijn aandachtsgebied

graag verder ontwikkelen: revalidatie bij centraal

neurologische en neuromusculaire aandoeningen,

zoals ALS.’

6 R E L E V A N T M A G A Z I N E

Eind vorig jaar publiceerde de Raad voor de

Volksgezondheid en zorg (RVz) zijn rapport

‘medisch-specialistische zorg in 2020. dichtbij

en ver weg’. Het rapport is doordrenkt van het

principe ‘dichtbij als het kan en ver weg als

het moet’. christianne Lennards, Raad van

Bestuur van Revant en pieter Vos, secretaris

van de RVz bespreken het rapport en de rol

van de revalidatiegeneeskunde daarin.

SpiN iN HET WEBVos: ‘Revalidatiegeneeskunde wordt ontzettend belangrijk in de

ontwikkeling van de medisch specialistische zorg. In de eerste

plaats omdat revalidatiegeneeskunde bij uitstek specialist is in

transmuraal werken. De Raad vindt de revalidatiegeneeskunde

hierdoor in strategisch opzicht erg belangrijk.’

Lennards: ‘Dat klinkt me als muziek in de oren! Wij zijn een spin

in het web. Revalidatiegeneeskunde lééft bij samenwerking.

Binnen een behandelteam, met de patiënt, maar ook met de

netwerkpartners. We spelen graag de rol van spelverdeler.

De revalidatiecentra hebben een brede kennis over werken

aan zelfstandig functioneren, herwinnen van eigen regie en het

verbeteren van de kwaliteit van leven. We kennen het netwerk en

weten op welke plaats de revalidatie het best kan plaatsvinden.

Samenwerking tussen bijvoorbeeld revalidatiearts en specialist

ouderengeneeskunde kan de zorg sterk verbeteren door de

aanvullende expertise over en weer. De revalidatiearts heeft

verstand van functionele diagnostiek en prognostiek, de

specialist ouderengeneeskunde van de invloed van co-morbidi-

teit op het functioneren en de revalidatie.’

NoRmAAL mENSVos: ‘Dat vind ik een goede rolopvatting. Dát is moderne

gezondheidszorg. Niet gebonden aan instituten, bakstenen of

budgetten. Daarnaast zit jullie kracht in de communicatie met

de patiënt. Je praat er mee als een normaal mens met rechten

èn plichten.’

mEdiScH-SpEciALiSTiScHE zoRg iN 2020

De revalidatiearts als spelverdeler

NIEUWS

mEdiScH-SpEciALiSTiScHE zoRg iN 2020

De revalidatiearts als spelverdeler

Lennards: ‘Precies. De patiënt heeft een actieve rol in het

revalidatieproces. Het stimuleert het herwinnen van eigen

regie. En dat waarderen zij ook zeer. Dat zien we aan de

uitkomsten van onze patiënttevredenheidsonderzoeken.

De patiënt wordt bij ons niet alleen als de héle mens gezien,

maar ook als mens in zijn sociale context.’

Vos: ‘De kern van de zaak is, en revalidatiegeneeskunde is

daar al heel ver in, dat het veel planmatiger moet. In de ideale

zorgsituatie maak je afspraken met de patiënt. Over wat je wilt

bereiken met de behandeling, maar ook over de investeringen

van de patiënt. Bij welke gedragsveranderingen zou hij baat

hebben? Beter gewicht, meer bewegen, oefeningen uitvoeren,

stoppen met roken?’

SmARTpHoNELennards: ‘Je gaat inderdaad samen in gesprek: wat moet

het doel van de behandeling zijn? Welke, vaak heel normale,

dingen wil je weer zelf doen. Vaak moeten revalidanten na

een ernstige aandoening opnieuw hun leven gaan uitvinden.

Ik verwacht overigens ook veel van ontwikkelingen op het

gebied van E-health. Op termijn kan de revalidant met behulp

van apps op een smartphone behandelafspraken maken en

raadplegen. En we kunnen op die manier ook het gedrag van de

patiënt volgen en gedragsveranderingen gaan ondersteunen.

Optimaliseren van eigen levensregie door de patiënt en

realiseren van zelfmanagement is waar het om draait.’

Vos: ‘Op weg naar zorg 2.0’! Onderschat ook niet de kracht van

internet en social media. In de psychiatrie is al duidelijk wat

die voor een gedragsveranderende invloed kunnen hebben.

Op die manier kan de patiënt thuis blijven en bespaar je veel

kosten. Dat veronderstelt wel een andere soort zorgverlener.

Eentje die veel meer gericht is op zelfmanagement van de

patiënt. Revalidatieartsen en huisartsen kunnen dat nu al heel

goed. Ook daarom is hun rol in de toekomst essentieel.’ •

R E L E V A N T M A G A Z I N E 7

‘Dat ik op mijn leeftijd nog zoveel kan leren!’

Vorig najaar kreeg peter

Weistra (52) een ernstig

auto-ongeluk op de duitse

Autobahn. Het gevolg was ernstig

hersenletsel en verwondingen

aan zijn linkerhand.

Na een kunstmatig coma en een

tiental operaties aan zijn hand,

startte in december zijn

revalidatietraject bij Revant.

D I T I S D E R E VA L I D A N T. . . E N D I T I S Z I J N T E A M

‘Zowel fysiek als geestelijk was het hard

werken. Bepaalde oefeningen vond ik lastig.

Soms heb ik me er ook echt tegen verzet.

Dan mopperde ik: waarom moet ik nou leren

afwassen? Maar al snel drong het belang ervan

tot me door. Toen ik weer voor het eerst mijn

eigen veters had gestrikt, mocht dit van mij

op de voorpagina van de krant. Voor mij

was het immers wereldnieuws. Die kleine

successen beheersten mijn leven.’

BEELdENdE THERApiEPeter had door zijn hersenletsel vooral moeite

met het uiten en verwerken van zijn emoties.

Hiervoor werd beeldende therapie aan zijn

behandelplan toegevoegd. ‘Ik had er weinig

vertrouwen in, maar na de eerste sessie

was ik helemaal om. De combinatie van met

je handen én met je gevoel bezig zijn, is

geweldig! Al knippend, plakkend of kleiend,

uitte ik mijn gevoelens en gaf ze een plek.

IngeAnneleen

SuzanneInge

8 R E L E V A N T M A G A Z I N E

Inge FrankenMaatschappelijk werker

‘Ik sprak gemiddeld een keer per drie weken met Peter. Over de verwerking van het ongeluk, zijn herstel en het omgaan met zijn beperking. Daarnaast heb ik zijn vriendin en kinderen begeleid. Want dit heeft natuurlijk ook een grote impact op hun leven. Peter is een enorme knokker met een positieve levensvisie. Hij komt er wel. Zeker met alle steun die hij van zijn naasten krijgt.’

Suzanne TimmermansFysiotherapeut

‘Peter had cognitief letsel en kon daardoor in het begin geen externe prikkels verdragen. We startten dus met dagelijkse individuele sessies in een rustige omgeving. Hierbij lag de nadruk op rustig bewegen, oriëntatie, tijdsbesef en mobilisatie van zijn arm. Na een aantal maanden konden we zijn trainings-programma uitbreiden met ontspanningsoefeningen, fitness, zwemmen en het trainen van zijn verkeers-inzicht. Peter zwemt nu als sport.’

Anneleen van NieuwenhuijzenNeuropsycholoog

‘Ik heb samen met Peter en zijn partner en familieleden onder andere onderzocht welke veranderingen hadden plaatsgevonden op het vlak van cognitief, emotioneel en gedragsmatig functioneren. Peter heeft tweemaal deel- genomen aan een neuro-psychologisch onderzoek. Hij wilde immers zoveel mogelijk zijn gebruikelijke activiteiten en werk weer oppakken. Psycho-educatie speelde een belangrijke rol in de therapie. Het hielp Peter om grip te krijgen op wat hem overko-men is.’

Inge AkkermansErgotherapeut

‘In het begin oefende ik elke dag met Peter vooral basale hande-lingen, zoals wassen en aankleden, maar ook de weg vinden en afspraken onthouden. Later in het traject oefenden we drie keer per week heel specifieke activiteiten van veters strikken, schrijven en brood smeren tot samen fietsen door Breda. Hij had vooral het vertrouwen nodig dat hij het zelf kon en dat heeft hij nu ook.’

BEELdENdE THERApiEDeze behandelmethode richt zich op psychosociale problemen en wordt binnen Revant Breda zowel individueel als in groepsverband aangeboden. Beeldende therapie biedt een veilige therapiesituatie waarbinnen revalidanten kunnen experimenteren met gevoelens en gedrag. De ervaringen tijdens de therapie bieden ondersteuning en houvast om in het dagelijks leven verandering aan te brengen. Kenmerkend is de inzet van beeldende middelen, zoals teken- en schildertechnieken, klei of hout. De beeldend therapeut werkt nauw samen met de psycholoog.

‘Dat ik op mijn leeftijd nog zoveel kan leren!’

Dr. Mirto XanthouliRevalidatiearts

‘Peter was bij aan-komst binnen Revant enorm apathisch. We hebben op alle fronten met hem gewerkt. Het waseen dynamisch

proces met veel overleg en samenwerking, zowel multi- als interdisciplinair. De ene keer lag de nadruk op zijn motoriek, dan weer op cognitief of psychisch herstel. Peter werkt heel hard en het resultaat, tot nu toe, is heel goed.’

Ella GerritsBeeldend therapeut

‘Peter voelde veel emoties maar was door zijn hersen-letsel niet in staat zich te uiten. Hierdoor voelde hij zich geregeld onrustig. Binnen beeldende therapie heeft hij emoties en dingen die hem bezig hielden letterlijk een plek gegeven op papier. Wij keken er samen naar en oefenden om iets op een andere wijze aan te pakken. Oefenen, in deze veilige setting, hielp hem binnen de revalidatie gedrag te veran-deren. In zijn geval: nieuwe dingen aangaan, meer rust ervaren en zichzelf uiten.’

Bijvoorbeeld toen ik me een dag enorm

onrustig voelde. Ik mocht die onrust een

kleur geven en ik ging aan de slag met een

leeg doek en verf. Ineens was de onderkant

van mijn doek knalrood. ‘Welke kleur

associeer je met geluk?’, vroeg Ella. Voor mij

is dat geel. Dus die kleur ging op de boven-

kant van het doek. Vervolgens schilderde

ik van het rood richting het geel en bij elke

penseelstreek voelde ik me rustiger worden.

Het schilderij hangt nu op mijn slaapkamer.

Het herinnert mij eraan dat geluk iets is om

naartoe te werken, elke dag opnieuw.’

AAN HET WERk‘Ik ben blij met wat ik tot nu toe heb bereikt

en ik weet dat het nog beter zal worden.

Ik besef ook dat ik bepaalde dingen nooit

meer zal kunnen, zoals biljarten en gewicht-

heffen. Hopelijk mag ik over een tijdje weer

gaan werken, al is het maar een uurtje per dag.

Ik begeleid jongeren in een beschermde

woonvorm. Ik moet dus echt rustig opbouwen,

anders worden mijn cliënten er de dupe van.

Maar ik heb er vertrouwen in dat het goed

komt. Want wie had nou gedacht dat ik op mijn

leeftijd nog zoveel kon leren?’ •

Ella

R E L E V A N T M A G A Z I N E 9

Peter Weistra

Neurorevalidatie was als eerste aan de beurt. Met de pijn-

revalidatie, kinderrevalidatie en oncologische revalidatie is

inmiddels ook gestart. Bij het herontwerp deelt Revant het

zorgprogramma op in verschillende kleine stukjes. Deze kleinere

projecten worden dan één voor één ingevoerd. Ingrid houdt

overzicht over al deze projecten. Bovendien zorgt ze dat de

juiste methodieken worden toegepast bij het ontwikkelen van

nieuwe programma’s.

‘Bij het herontwerpen van de zorgprogramma’s baseren we

ons op vier pijlers. We willen allereerst zorgen voor state of the

art zorg. Die zorg moet ten tweede toegankelijk, transparant

en kostenefficiënt zijn en ten derde aantoonbaar effectief. En

tot slot stellen we de klantbehoefte en de klantbelofte centraal.

Waarbij de klant niet alleen de patiënt is. Dat kan bijvoorbeeld

ook de verwijzer zijn’.

SNEl BEElDMet state of the art werken bedoelen we: doen we wat het

huidige wetenschappelijk onderzoek vraagt? Tijdens het

herontwerp neurorevalidatie zijn alle beschikbare richtlijnen

en de laatste inzichten meegenomen om te komen tot een

zo effectief mogelijk behandelprogramma dat aansluit bij de

huidige kennis. Ook bij de andere programma’s wordt dit gedaan.

Toegankelijk betekent: voeren we de logistiek, de revalidanten-

doorstroom, uit binnen de normen die daarvoor gelden?

We willen onze revalidanten zo snel mogelijk helpen. Er mag

geen vertraging ontstaan omdat ze op verschillende plaatsen

dezelfde informatie moeten verstrekken. We voeren daarom

een intakeformulier in dat revalidanten zelf vooraf voor een

groot deel kunnen invullen. Zo hebben we bij het eerste consult

al een zo volledig mogelijk beeld van de revalidant en kan het

consult efficiënter worden ingericht.

Na het eerste consult bezoekt de revalidant in korte tijd alle

disciplines. Zo weten we snel wat de zorgvraag is en wat de

daaraan gerelateerde kernproblemen zijn. De verschillende

disciplines komen vervolgens met een gezamenlijk plan van

aanpak. Bij dit plan is de revalidant nadrukkelijk betrokken

en er worden heldere doelen gesteld. Het is daarmee voor

iedereen duidelijk waar de focus ligt voor de komende

revalidatieperiode. Revalidanten die met een heel concrete

vraag binnenkomen, worden meteen na het eerste consult

door verwezen naar de relevante disciplines.

SAMEN OEFENENIn het huidige klimaat is het van belang de zorg en behandeling

zo efficiënt mogelijk in te richten zonder in te boeten op de

kwaliteit. Die effectiviteit en kwaliteit bereiken we bijvoorbeeld

door revalidanten, waar dat kan, in groepen te behandelen. En

door ‘over diagnoses heen te denken’. Een CVA-patiënt kan best

samen oefenen met een patiënt met MS, als ze allebei beter

willen leren lopen. Zo kun je groepen samenstellen die gericht

zijn op de activiteit die men wil oefenen en niet op de diagnose.

1 0 R E L E V A N T M A G A Z I N E

Pijnrevalidatie‘Pijnrevalidatie is heel erg in ontwikkeling’, vertelt Ingrid. ‘We doen dat weer volgens de vier pijlers: state of the art zorg, die

toegankelijk, transparant en kostenefficiënt is, aantoonbaar effectief en gebaseerd op de klantbehoefte. Daarbij onderzoeken

we de mogelijkheid om pijnrevalidanten meer in groepen te gaan behandelen. Het gaat daarbij om therapie die gericht is op

gedragsverandering. Ze gaan namelijk niet meer van die pijn afkomen, maar moeten leren ermee om te gaan. Ze moeten de

balans vinden tussen belasting en belastbaarheid. We zijn nu bezig met een pilot om deze groepsbehandeling toe te passen.’

ZORGINNOVATIE

Revant tilt zorgprogramma’s naar

Revant gaat zijn zorgprogramma’s opnieuw ontwerpen. ‘We doen dat om de kwaliteit van de zorg voor onze revalidanten nog verder te verhogen. We kunnen hen dan eerder, sneller en effectiever helpen’, zegt programma-manager Ingrid van de Port.

Metingen die de veranderingen tijdens de revalidatie vastleggen,

maken een belangrijk deel uit van de behandeling. We willen

het revalidatieproces precies kunnen monitoren. Zo kunnen we

ook aantonen wat de effecten van onze behandelingen zijn.

Dat is belangrijk voor revalidanten, verwijzers, medewerkers én

financiers. Daarnaast is het essentieel voor de communicatie

tussen behandelaars binnen en buiten Revant.

KETENEn tot slot: het centraal stellen van de behoefte van en de

belofte aan de klant, betekent dat we uitgaan van de hulpvraag

van de revalidant en zijn omgeving. De therapie is daar op

ingericht. We zijn duidelijk over hoe het revalidatietraject eruit

ziet, wat de revalidant van ons mag verwachten en wat wij van

hem verwachten. Dat proberen we ook te doen in de zorgketen.

Bij het herontwerpen van de programma’s betrekken we

daarom ook onze partners buiten Revant. De vraag is: hoe

kunnen we een zo goed mogelijke keten vormen voor onze

revalidanten en wat is onze plek in die keten? Ook hier kijken

we wat de verwachtingen van onze ketenpartners zijn en maken

wij duidelijk wat ze van ons kunnen verwachten.

‘Het herontwerpen van de zorgprogramma’s gebeurt Revant-

breed en dat is erg inspirerend. Zowel in Breda als in Zeeland

zit veel expertise en ervaring. We willen met programma-

management bereiken dat alle locaties op een vergelijkbare

manier gaan werken en daarmee het beste van deze ‘werelden‘

bij elkaar te brengen.‘ •

R E L E V A N T M A G A Z I N E 11

ZORGINNOVATIE

Senior-onderzoekerNaast programmamanager is Ingrid ook senior-

onderzoeker bij Revant. ‘Het leveren van state of

the art zorg, betekent dat je op de hoogte moet zijn

van de nieuwste ontwikkelingen uit wetenschap-

pelijk onderzoek. Daar komen mijn beide functies

heel mooi bij elkaar. De ervaring die ik hiervoor heb

opgedaan als onderzoeker bij het Kenniscentrum

Revalidatiegeneeskunde Utrecht (Revalidatie-

centrum De Hoogstraat/ UMC Utrecht) is van grote

waarde bij mijn huidige onderzoekswerkzaam-

heden. Als senior onderzoeker ondersteun en

coördineer ik het onderzoek binnen Revant. Als een

universiteit bij ons komt met een onderzoeksvoor-

stel, dan bespreek ik dat met de wetenschappelijke

commissie. Is de onderzoeker eenmaal aan de slag

dan ondersteun ik het onderzoek en zorg ik dat

iedereen geïnformeerd wordt. Andersom, als één

van de medewerkers van Revant onderzoek wil

doen, dan help ik met het formuleren van de juiste

onderzoeksvraag en het kiezen van de methodiek.

Het wetenschappelijk onderzoek heeft een

duidelijke plek in de organisatie. Het zorgt ervoor

dat we op de hoogte zijn van de laatste inzichten

en kritisch blijven op ons eigen werk.’

Revant tilt zorgprogramma’s naar next level

Revant Revalidatiecentrum Breda, Revant Schoondonck

Brabantlaan 1

4817 JW Breda

Telefoon 076 5797900

Fax 076 5797901

www.revant.nl

Revant De Wielingen

Vlietstraat 8

4535 HA Terneuzen

Telefoon 0113 236236

Fax 0113 236899

www.revant.nl

Revant Lindenhof

’s-Gravenpolderseweg 114a

4462 RA Goes

Telefoon 0113 236236

Fax 0113 236221

www.revant.nl

Revant Reigerbos

Schubertlaan 21

4462 KA Goes

Telefoon 0113 236236

Fax 0113 236888

www.revant.nl

Zo bereikt u onze vier vestigingen