31

Deel’taMEDEWERKERSMAGAZINE AZ DELTANUMMER 31 | MAART 2019

De winnaars van de MoMoprijs 2019

2 | Deel’ta

Beste arts, beste medewerker

100 artsen, kaderleden, medewerkers vanuit directe zorg en zorgondersteuning, mensen vanuit onze vakorganisaties… kregen een degelijke interne opleiding om hun blik te verruimen en het perspectief te veranderen. Ze zijn nu aan de slag in ‘expeditieteams’ in tal van projecten vanuit het lean-perspectief. In juni zal er een eerste oplevering gebeuren. Ja, we willen daarbij onze kosten verlagen, maar niet blindelings. Onze patiënten moeten er beter van worden. We willen de tijd die besteed wordt aan directe zorg en contacten met de patiënt vergroten en tegelijk de werkdruk voor onze medewerkers verlagen. Dit in overleg met onze vakorganisaties. Het is een stevige uitdaging, maar met de ervaring en het referentiekader van onze adjunct-algemeendirecteur, de duidelijke keuze voor een grote betrokkenheid vanuit de werkvloer, constructief overleg als veranderingen nodig zijn en de opportuniteit van de ingebruikname van onze campus in Rumbeke moet dat lukken.

Focus op onze patiënt en zijn/haar zorgnoden en ons daarbij professioneel organiseren en de middelen optimaal besteden, is dé weg die we samen moeten gaan. Meer dan ooit, want ziekenhuiszorg komt in een stroomversnelling. Kwaliteit van zorg wordt steeds meer en beter gemeten en concreet gemaakt. Patiënten en verwijzers worden steeds beter geïnformeerd, op zoek naar de best mogelijke zorg.

Een wereld in verandering heeft grote impact en vraagt passend beleid. Onze nieuwe raad van bestuur is geïnstalleerd, de verbetering en de afslanking van onze organisatiestructuur krijgt vorm. We ontwikkelen onder leiding van onze medisch directeur en samen met de medische directie een nieuwe dynamiek met onze medische diensten waarbij nieuwe beleidsplannen worden uitgewerkt. Samen komen we ver. Dank voor ieders onmisbare inzet.

Johan Hellings

INHOUD

3 Morele veerkracht

6 Over telefoons en printers

8 Het expeditieteam

10 Een vrijwilliger palliatieve eenheid

12 Nieuwe verpleegkundig-paramedisch directeur

14 Op bezoek bij SP-neuro

16 De e-step in Westerlinde

JOHAN HELLINGSAlgemeen directeur

Dit magazine kreeg de naam Deel’ta mee, het West-Vlaams voor ‘deel dit’. En laat dit nu net onze bedoeling zijn om informatie te delen met al wie bij AZ Delta werkt. Heb je zelf suggesties voor onderwerpen die volgens jou in Deel’ta aan bod moeten komen of voel je het kriebelen om mee te schrijven aan Deel’ta? Laat het ons weten op deelta@azdelta.be.

Op expeditiein een veranderende wereld

Deel’ta | 3

Elk jaar reikt AZ Delta de MoMo-prijs uit, een prijs voor morele moed. Telkens wordt op de uitreiking ook een thema naar voor geschoven. Dit keer ging het over morele veerkracht. An Ravelingien, ethica bij AZ Delta, is de bezielster van de MoMo-prijs.

Door Melissa Windels - Foto's: Marc Wallican

Een MoMo’tje doen

“We willen morele moed graag een gezicht geven.”

“De MoMo-prijs werd 3 jaar geleden voor het eerst uitgereikt. Het idee kwam van een Amerikaans ziekenhuis dat een prijs gaf aan een medewerker die opkwam voor zijn patiënt en zijn visie over zorg. De bedoeling is om te durven stilstaan bij dingen die we door routine en werkdruk als normaal beschouwen. We moeten voldoende waakzaam zijn en kritische vragen durven stellen. Daar heb je moedige mensen voor nodig. Met de campagne rond morele moed hopen we een bepaalde cultuur aan te moedigen waarbij ethisch reflecteren en overleg aan belang inwint.”

Het thema dit jaar was ‘Je wil wel, maar je kan niet’, een doordachte keuze?“Het jaar voorafgaand aan het symposium bespreken we het thema met de commissie medische ethiek. Hierbij kijken we vooral naar de noden van het ziekenhuis. Nu merken we met de fusie en de vele veranderingen dat de medewerkers wel wat steun kunnen gebruiken. Daarom willen we echt inzetten op morele stress en hoe dit positief te benaderen.”

Het symposium speelde ondermeer ook met interactie met het publiek.

4 | Deel’ta

Dit jaar zijn er twee winnaars gekozen?“Dit jaar zijn er twee personen tot winnaar uitgeroepen omdat we de ene niet boven de andere konden plaatsen. Ze vormen een tandem. Met dergelijke mensen in een team kan je constructief stappen vooruit zetten. Er zijn natuurlijk veel mensen die zo'n prijs verdienen. We hebben overwogen om de hele sociale dienst in de bloemetjes te zetten voor hun dagelijkse strijd voor de belangen van de patiënt, maar we willen morele moed graag een gezicht geven.”

Wordt de prijs dan geen populariteitsmeter? “Mensen staan eigenlijk niet altijd te springen om de prijs te winnen, het zijn eerder mensen die niet graag in de belangstelling staan. Uiteindelijk gaat het ook niet over hoeveel keer iemand genomineerd werd, maar vooral in welke zin ze gekoppeld worden aan die morele moed. Dit jaar hebben we voor het eerst ook de namen gepresenteerd van iedereen die genomineerd was. Het doet namelijk ook deugd om te weten dat er mensen jouw naam hebben ingediend.”

Hoe leeft dit op de werkvloer? “Ik hoorde onlangs iemand zeggen: ‘Ik heb vandaag een momo’tje gedaan!’. Het is die cultuur die we willen aanmoedigen, waarbij men heel open durft communiceren met elkaar en dingen in vraag durft te stellen, met de bedoeling om uiteindelijk het beste te doen voor de patiënt.”

Deel’ta | 5

De commissie medische ethiek van AZ Delta riep dit jaar 2 winnaars uit voor hun morele moed en onbaatzuchtigheid. Bart Boudry en Frederik Heytens wonnen beiden de MoMoprijs. Bart is medewerker op de sociale dienst op campus Brugsesteenweg. Frederik is medewerker sociale dienst campus Wilgenstraat. Tijd voor een dubbelinterview.

2 winnaars voor de MoMo-prijsDoor Melissa Windels - Foto: Melissa Windels

Aan wat hebben jullie deze prijs te danken? Frederik: “Dat is een moeilijke vraag. Ik krijg enorm veel felicitaties en waar-dering voor het werk dat ik doe. Het is vrij moeilijk werk in een acute situatie. De patiënt is heel ziek maar de familie heeft ook een bepaalde zorg nodig. Meestal kan ik niet praten met de patiënt omdat ze niet bij bewustzijn zijn of zich te slecht voelen. Maar uiteindelijk kan ik er zijn voor de families om hen te begeleiden.”

Bart: “Ik vind dat ik gewoon doe wat ik moet doen en dat deze prijs heel veel

mensen toebehoort, vandaar dat ik expliciet de prijs opdraag aan de hele sociale dienst, aan Frederik en de jonge collega’s. Het is een statement voor de sociale dienst, die het in zijn DNA heeft om op te komen voor rechtvaardigheid en humaniteit, betrokkenheid en engagement. We moeten er staan en opkomen voor de zwakkere en dat betekent soms eens tegen de stroom ingaan.”

Het thema was dit jaar ‘Je wil wel maar je kan niet’, hoe vonden jullie dat?Frederik: “Wij worden daar vrij vaak mee geconfronteerd. Veelal denk je dan:

wat moeten we hier nu mee doen, hoe ver kan je hiermee gaan, moeten we dat wel doen? Ik probeer trouw te blijven aan mijn waarden en normen. Ik ben niet opgevoed als een ‘kuddedier’ en durf de wereld door een kritische bril te bekijken. En ik vind dat dat nog te weinig gedaan wordt.”

Bart: “Vroeger was alles ook kleiner en humaner. Ik ben zelf gestart in Maria’s Rustoord. Nu is dat door fusies gegroeid en groeien is altijd meer controleren en rationaliseren. Je komt in een ‘machinerie’ van een beleid terecht, met verlies aan menselijkheid, creativiteit en engagement. De mensen gaan in overlevingsmodus om het vol te houden, want de fysieke en morele druk wordt altijd maar groter. Het blijft belangrijk om goed zorg te dragen voor de goudklomp van het ziekenhuis, namelijk het personeel.”

“Opkomen voor de zwakkere betekent soms eens tegen de stroom ingaan.”

De 2 winnaars van de Momoprijs: Bart Boudry en Frederik Heytens.

6 | Deel’ta

In februari zijn we gestart met een nieuw telefonieplatform voor heel AZ Delta. Dat platform wordt gefaseerd per campus geïnstalleerd om uiteindelijk over 2 jaar op elke campus in werking te zijn. Wouter Dejaeghere, diensthoofd biomedische techniek leidt het project. “Na de fusies zaten we met telefooncentrales van verschillende merken die niet met elkaar te verbinden zijn. De link tussen het vroegere HHRM en het Stedelijk Ziekenhuis hebben we deels kunnen leggen, maar met campus Torhout is een koppeling niet mogelijk. Een nieuw platform drong zich op.Omdat het telefoonverkeer van en naar

Torhout via een externe lijn verliep, zorgt het nieuwe platform voor een besparing van 4000 tot 5000 euro per maand”, weet Wouter Dejaeghere.

2 telefoongidsen“Concreet is campus Torhout als eerste aan de beurt, daarna volgt campus Rumbeke en in 2020 zullen campus Brugsesteenweg en campus Menen overgezet worden op het nieuwe platform. Vanaf dan ben je met elk toestel op elke campus bereikbaar. Behalve dat elk toestel vervangen wordt door een nieuw toestel verwachten we weinig hinder.

Er zullen 2 telefoongidsen beschikbaar zijn op intranet. Eén voor wie op het nieuwe platform zit en één voor wie nog op het oude platform zit. De externe telefoonnummers blijven zoveel mogelijk behouden, zeker voor artsen en diensten. Alleen komt er voor het interne nummer een cijfer van de campus bij. Uiteraard zullen de nummers die je opgeslagen hebt in je telefoonboek wel moeten aangepast worden”, besluit Wouter.De exacte timing van elke fase van dit project en de nodige richtlijnen worden telkens op tijd bekend gemaakt via Delta-Info en intranet.

In een ziekenhuis met ruim 4000 medewerkers is het belangrijk om efficiënt te werken. Daarom was het noodzakelijk om ons telefonieplatform en ons printerpark eens onder de loep te nemen en te bekijken op welke manier we vlotter én kostenbesparend konden gaan werken.

NIEUW TELEFOONPLATFORM   EN PRINTERPROJECTDoor Sofie Gellynck - Foto: Shutterstock

Deel’ta | 7

NIEUW TELEFOONPLATFORM   EN PRINTERPROJECTDoor Sofie Gellynck - Foto: Shutterstock

“De externe telefoonnummers

blijven zoveel mogelijk behouden, zeker voor artsen en diensten. ”

350 types printersTot voor kort telde ons ziekenhuis ruim 1100 printers, 350 types van 26 verschillende merken. Het hoeft geen uitleg dat dit voor een complex en duur beheer zorgde. Om dit efficiënter aan te pakken en de dienstverlening beter te kunnen organiseren, verminderen we het aantal tot 712 printers, 7 types van één leverancier.

“Het printerpark wordt zo niet alleen uniform maar ook veiliger. Zo kan er op de grotere toestellen enkel geprint worden na aanmelden met je badge en worden alle gegevens die we afdrukken, geëncrypteerd tussen PC en printer, een noodzaak om te voldoen aan de nieuwe GDPR-wetgeving. Door dubbelzijdig printen als standaard in te stellen en minder in kleur af te printen reduceren we het verbruik en de kosten van papier en toners. Zo besparen we niet alleen geld - 12 000 tot 14 000 euro per maand voor het hele ziekenhuis - maar verkleinen we ook onze ecologische voetafdruk. De oude printers worden door een extern bedrijf afgevoerd en alle achtergebleven gegevens op printers met een harde schijf worden correct gewist”, zegt Pascal Van Damme, projectleider IT.

Voor het printerproject beet campus Menen succesvol de spits af. In de komende maanden volgen de andere campussen. Om te weten wanneer welke printers worden weggenomen of vervangen, lees je Delta-info. Op intranet vind je instructiefilmpjes en handleidingen voor de nieuwe toestellen.

8 | Deel’ta

AZ Delta staat voor een uitdaging: 13 miljoen euro besparen. Dit blijkt niet onhaalbaar omdat er binnen ons ziekenhuis nog heel veel ruimte is voor efficiëntiewinst. Het betekent wel dat we met z’n allen anders moeten durven gaan denken…

Anders leren denken met het expeditieteam

V.l.n.r. dr. Dieter De Smet (laboratoriumgeneeskunde), Hans Crampe (adj.-algemeendirecteur) en Leen Bouckaert (dienst kwaliteit).

Door Tine Vanblaere - Foto: Tine Vanblaere

Deel’ta | 9

Anders leren denken met het expeditieteam

Recent werd een expeditieteam samengesteld. Dit team bestaat uit een honderdtal medewerkers van verschillende diensten en krijgt opleiding van adjunct-algemeendirecteur Hans Crampe in het ‘lean’ principe. Hans Crampe: “Vandaag heeft slechts een derde van de werktijd van onze zorgverleners echt toegevoegde waarde voor de patiënt. Veel tijd gaat verloren aan inefficiënte processen zoals bijvoorbeeld kilometers moeten afleggen om het juiste materiaal te kunnen vinden. Lean denken houdt in dat we de meerwaarde voor onze patiënt zo hoog mogelijk maken met zo min mogelijk verspilling. Daarvoor moeten we alles wat we doen, alle processen, kritisch tegen het licht houden: ‘Worden onze patiënten er gelukkiger van?’ Dat gaat zowel over de grote lijnen als over de microprocessen. Onze zorgverleners moeten meer tijd kunnen spenderen met de patiënt zelf.”Bedoeling is dat de leden van het expeditieteam in mei hun projecten aan een jury voorstellen. Op basis van de input van de jury zullen deze 25 projecten dan concreet worden uitgerold op de werkvloer.

Herinvesteren = groeiEén van de diensten die deze manier van denken al een tijd bewust inzet is laboratoriumgeneeskunde. Dr. Dieter De Smet (diensthoofd): “De afgelopen jaren mochten wij een mooie groei realiseren. Deze is voornamelijk te danken aan het ten gronde analyseren van onze

eigen werking en ons durven anders te gaan organiseren.” De dienst mocht dit concreet maken onder de vorm van slimme centralisaties (o.a. microbiologie) maar ook nachtelijke decentralisaties (specifieke nichediagnostiek per campus). Dr. Dieter De Smet: “Toegegeven: we trekken onszelf een klein beetje uit onze comfortzone, met nachtelijke mailtjes en telefoontjes en mobiele inzet over de verschillende campussen. Maar de geboekte tijdswinst, middelenwinst en bestaffingswinst creëren wel de ruimte voor groei en innovatie. Enkel besparen op kosten brengt niets wezenlijks bij aan je organisatie. De vrijgekomen middelen moeten, waar het enigszins kan, opnieuw worden geïnvesteerd om je dienst en ziekenhuis te laten groeien.”

BetrokkenheidVoorwaarde om een reorganisatie op grote schaal te laten slagen, is ervoor te zorgen dat verbeteringsinitiatieven kunnen worden geboren op de werkvloer zelf. Hans Crampe: “In het expedititeam zitten een honderdtal werknemers die intensief opleiding krijgen in het ‘lean’ denken. Zij zijn op hun beurt ook de initiators om de mensen op de verschillende afdelingen en werkingsgebieden rond de tafel te zetten en mee te begeleiden in het nieuwe denken. De tijd die je in de opleiding steekt moet je er minstens 10 keer uithalen om efficiënt en zinvol bezig te zijn. We moeten vooral zorgen dat de mensen op de werkvloer mee kunnen sleutelen aan verbetering. Zij

zijn tenslotte degenen die de huidige werking kennen en het straks ook moeten waar maken.”

Eerste stappenLeen Bouckaert van de dienst kwaliteit zit samen met dr. Dieter De Smet in het expedititeam. Zij zet momenteel de eerste stappen op de dienst radiologie. Leen Bouckaert: “In de eerste plaats is het belangrijk intensief te overleggen. In een kerngroep radiologie zijn afgevaardigden ondergebracht met verschillende input en invalshoeken. Belangrijk om het totaalplaatje in kaart te brengen. Concreet zullen we met radiologie al inzetten op een aangepaste tijdsinvulling- en afstemming. HiX zorgt er bijvoorbeeld voor dat we nu een globaler zicht hebben op de agenda’s en ook beter kunnen afleiden waar het efficiënter kan. Ook aan tijdsafstemming met patiëntentransport, het niet opdagen van patiënten enz. kan nog worden gesleuteld om zo tijdswinst en meerwaarde te creëren. Het zal moeite vergen, maar ik geloof erin dat deze andere manier van denken heel wat verandering op de been kan brengen. Ik ben dan ook blij aan deze opleiding te kunnen deelnemen.”

“ Meerwaarde voor de patiënt met zo weinig mogelijk verspilling.”

Door Tine Vanblaere - Foto: Tine Vanblaere

10 | Deel’ta

Lieve Vansteenkiste (67 jaar) werkt nu 6 jaar als vrijwilliger bij AZ Delta. De vrijdagvoormiddag helpt ze de mensen wegwijs maken aan de inschrijfkiosken en op maandagvoormiddag is ze aan de slag op de dienst palliatieve zorg. We lopen even mee op maandagmorgen…

Door Tine Vanblaere Foto’s: Melissa windels

"Zorg ligt me nauw aan het "

Vrijwilligster Lieve Vansteenkiste in de living van de palliatieve afdeling.

Deel’ta | 11

Door Tine Vanblaere Foto’s: Melissa windels

"Zorg ligt me nauw aan het "

Lieve is een bezige bij en dat merk je meteen. Op de dienst palliatieve zorg is ze druk in de weer met het verversen van de bloemen, het opruimen van het vogelkooitje en dat terwijl ze honderduit vertelt over de activiteiten die ze buitenshuis doet. “Ik heb altijd veel verschillende cursussen gevolgd en ga ook regelmatig naar lezingen. Deze week volgde ik er trouwens eentje in ARhus rond de verschillende soorten geloof.” Lieve’s kijk op de wereld is erg ruim, maar haar hart ligt toch een beetje bij de zorg. “Ik vind het heel belangrijk om me nuttig te maken. Het helpt ook om zelf fris en monter te blijven. Mijn keuze om vrijwilliger te worden bij AZ Delta is voor een stuk gegroeid uit het feit dat ik zelf nooit in de zorg heb gestaan, maar dat wel altijd graag had willen doen. Door familiale omstandigheden ging ik al werken aan mijn veertien jaar en ik kon toen niet verder studeren.” Lieve verloor ook een dochtertje en leerde hierdoor de palliatieve afdeling kennen. Misschien onder minder leuke omstandigheden, maar toch hielp het haar later om als vrijwilliger voor deze dienst te kiezen.

Geen exacte wetenschapOp palliatieve zorg zijn ruim 30 vrijwilligers actief. Toch hebben ze een verschillende invulling. “Iedere vrijwilliger vult zijn tijd in met wat het best aansluit bij zijn/haar karakter of eigenschappen. Ik ben bijvoorbeeld iemand die moet bezig zijn. Ik zorg vooral voor het weghalen van verdorde boeketten en onderhoud het vogelkooitje. Anderen zijn dan bijvoorbeeld meer bezig met nagels knippen of massages,

omdat ze uit die werksfeer komen. Nog anderen praten vooral met patiënten die daar behoefte aan hebben. Verder zorgt de werkgroep ‘groene vingers’ voor prachtige bloemstukken en daardoor ook voor een huiselijke sfeer. ”Lieve komt in de kamers van de patiënten, maar dat wil niet zeggen dat ze noodzakelijk overal een gesprek heeft. “Niet elke patiënt heeft behoefte aan serieuze gesprekken. In veel gevallen eerder niet. Door bezig te zijn met de bloemen kan ik vanop een afstand aanvoelen of een patiënt zin heeft in een babbel of niet. Vaak zijn het eerder lichte gesprekken over positieve dingen die deze mensen nog blij maken, over de kleinkinderen bijvoorbeeld. Als er veel foto’s hangen kan dat ook een aanleiding zijn. En het geeft ons vaak ook een mooi beeld van de patiënt toen deze nog niet ziek was.”

Deel van de natuur Het omgaan met vrijwilligerswerk op een dienst als deze, ervaart Lieve niet als mentaal lastig, maar vooral als iets positiefs. “Als ik op de dienst binnenkom op maandag valt de buitenwereld altijd even van mijn schouders. Door me hiervoor in te zetten heb ik vooral het gevoel bij te kunnen dragen.” Verder is het ook belangrijk de dood te kunnen plaatsen als een natuurlijk gegeven. “In mijn kindertijd heb ik heel vroeg leren omgaan met de dood. Hoe ouder je wordt hoe meer het sowieso een natuurlijke plaats krijgt in je beleving. Iedereen moet op een dag gaan. Dat hoort bij het leven.”Uiteraard wil dit niet zeggen dat werken op de dienst geen gevoelens

met zich meebrengt. “Ik vind het vaak aandoenlijk om mensen even terug te zien opflakkeren. Dat is nogal dikwijls omdat ze hier eindelijk de meest directe zorg vinden die ze nodig hebben en zo een verhoogd comfort ervaren. Wat me het meest treft is hoe intens mensen elkaar graag kunnen zien. Als ik familieleden erg liefdevol tegen een patiënt hoor spreken… dat maakt je warm vanbinnen…”

Hechte groepHoewel de vrijwilligers op de dienst over het algemeen niet op hetzelfde moment aan de slag zijn, vormen ze wel een hechte groep. “Wij kennen elkaar en vullen mekaar mooi aan. Er is een goede verstandhouding.” Elk jaar komen ze trouwens ook spontaan samen om een activiteit te doen en zien ze elkaar bij het etentje voor alle Deltavrijwilligers. Lieve vult graag nog aan: “Het is mooi om te zien waar al die verschillende vrijwilligers zich voor inzetten. Ik hoop dan ook vanuit de grond van mijn hart dat ze alle appreciatie krijgen die ze verdienen.”

“ Wat me het meest treft, is hoe intens mensen elkaar graag kunnen zien.”

12 | Deel’ta

Tevreden medewerkers maken tevreden patiëntenDoor Sofie Gellynck Foto: Tine Vanblaere

Jan Hebbrecht is de nieuwe verpleegkundig-paramedisch directeur van AZ Delta. Hij startte zijn carrière hier in 2016 als zorgmanager en daarvoor werkte hij 16 jaar in het AZ Sint Lucas in Gent, waarvan 12 jaar als manager. We polsten naar zijn drijfveren en achterhaalden wat de grootste uitdagingen zullen worden.

BIO

- leeftijd: 43 jaar- opgegroeid in Gent- gezinssituatie: gehuwd, 3 kinderen - vorige jobs: AZ Sint-Lucas in Gent (eerst als (hoofd)verpleegkundige en later als diensthoofd zorgdepartement)- hobby’s: tijd doorbrengen met mijn gezin: goeie wandeling, gezelschapsspelletjes... Sport is ook een uitlaatklep.

Deel’ta | 13

Tevreden medewerkers maken tevreden patiëntenDoor Sofie Gellynck Foto: Tine Vanblaere

Waar wil je in je nieuwe functie prioritair werk van maken? “Onze structuur en ons organogram op punt stellen is momenteel één van de grotere uitdagingen. Als we spreken over ons zorgdepartement is dat voortaan trouwens medisch, paramedisch en verpleegkundig. Dat ik een goede tandem kan vormen met dr. Lieven Wostyn is daarbij essentieel net als de goeie connectie met de medische directie en de medische raad. We gaan ook inzetten op 5 klinische referentiedomeinen: pijn, voeding, vallen en fixatie, wondzorg en decubitus en katheterbeleid. We maken die verbinding niet alleen intern, maar ook extern oa. via samenwerking met universiteiten en hogescholen. En we zijn onderweg naar een nieuw zorgmodel. We stappen daarbij af van het model waarbij de verpleegkundige ‘alles’ moet doen op de afdeling. Het is mijn streefdoel dat alles wat we formuleren in onze visie en missie ook effectief voelbaar is en een echte winst oplevert voor de patiënten en hun naasten.”

Wat een woelige periode om als directielid van start te gaan: 13 miljoen euro besparen, vakbondsacties tegen werkdruk. Begrijp je de ongerustheid en de vraag: “Wie zorgt voor ons?”“Ik begrijp zeker en vast dat mensen ongerust zijn. Het is een vraag die leeft in de hele sector. En bij AZ Delta hebben we de durf om iedereen bij de hervormingen te betrekken. We herbekijken het geheel doordacht en werken niet via simpele lineaire maatregelen. We gaan het verhaal samen schrijven. We willen kiezen voor slimme

maatregelen die zorgen voor een win voor de medewerkers en een win voor de patiënt. Tevreden medewerkers maken tevreden patiënten.”

Je werkte vroeger zelf als verpleegkundige. Helpt dat om je in te leven in die ongerustheid? “Dat ik zelf uit mijn rol als zorgverlener ook heel concreet weet wat er voor de patiënten en hun omgeving moet gebeuren, is een voordeel. Ons gezin telt 3 kinderen onder wie 1 met een hogere zorgvraag. Daar sta ik als ouder zelf aan de patiëntzijde, meer dan dat ik zelf soms zou willen. Ik heb als vader ook bepaalde verwachtingen naar zorgverleners. En ik besef dat ik daarbij misschien nog ‘de vervelendste’ ben. Een patiënt die zelf ook zorgverlener is, is meestal nog de meest kritische en ook meest bekommerd om de kwaliteit van de zorg die geleverd moet worden.”

We zijn intussen ruim 1 maand ver, is de job wat je ervan verwacht had? “Het is grotendeels wat ik ervan verwachtte, maar het is uiteraard een andere rol waarin je terecht komt. Het zijn mijn eerste stappen en het is wat zoeken naar een evenwicht. De samenwerking met de zorgmanagers verloopt vlot en ik kijk vol vertrouwen naar de toekomst.”

Wat sprak je destijds aan om naar AZ Delta te komen? “De visie, de missie en het plan van aanpak van AZ Delta en de opdracht waarvoor ze gekozen hadden, sprak me enorm aan en gaf voor mij de doorslag om na 16 jaar een nieuwe setting op te zoeken en hiermee aan dat positief

verhaal te gaan schrijven.” Is er dan effectief zoveel verschil tussen het ene ziekenhuis in vergelijking met het andere op vlak van visie, missie en waarden? “De patiënten die komen, zijn dezelfde. Maar het antwoord dat een ziekenhuis formuleert op de zorgvraag is toch anders. Aanvankelijk kwam het ziekenhuis in 2016 voor mij chaotisch over. Maar de werklust die hier heerst is fenomenaal. In de stroom veranderingen die hier doorgevoerd zijn, sta ik tamelijk versteld te kijken naar de veerkracht bij de medewerkers om toch door te gaan. Dat bewijst dat hier door een gezonde bril gekeken wordt naar zorg en dat mensen zich ten volle inzetten voor de patiënten.”

Mocht je een glazen bol hebben, hoe ziet AZ Delta er volgens jou binnen 10 jaar uit? “Een toonaangevend magneetziekenhuis dat een inspiratiebron vormt voor de sector, financieel gezond én met tevreden medewerkers.”

“Ik sta versteld te kijken naar de veerkracht van de medewerkers.”

14 | Deel’ta

Door An Ravelingien Foto: Tine Vanblaere

“WE TREKKEN AAN HETZELFDE KOORD”

Met de afdeling neurologische revalidatie op campus Wilgenstraat heb ik al langer een speciale band. Enerzijds omdat advies van de commissie medische ethiek (CME) er soms wordt ingeroepen gezien de complexe medische profielen en vaak uitdagende ethische vragen die ermee gepaard gaan. Anderzijds door de warme sfeer en goedlachsheid onder de verpleegkundigen. Het is vooral dit laatste dat toelaat dat er dag in dag uit met een glimlach en grote veerkracht intensief zorg wordt verleend.

Verpleegkundige Adelaide Crombez met een patiënt.

Deel’ta | 15

Door An Ravelingien Foto: Tine Vanblaere

“WE TREKKEN AAN HETZELFDE KOORD”

Wie op deze afdeling ligt, heeft vaak een complexe gezondheidsproblematiek en een lange revalidatieweg af te leggen. Hier vind je patiënten met tijdelijke of definitieve beperkingen door ernstige neurologische aandoeningen gaande van hersenbloedingen en -infarcten tot parkinson en Korsakoff. De afdeling telt 20 bedden. Vier daarvan kunnen worden ingezet als comabedden, bedoeld voor patiënten die na een ongeval of beroerte in een comateuze toestand komen. De zorgzwaarte van de comabedden is niet te onderschatten. Hoewel sommige patiënten (bv. zij in ‘vegetatieve status’) de ogen kunnen openen en de indruk geven alert te zijn, zijn ze zich meestal niet bewust van zichzelf noch van de omgeving en zijn ze niet in staat tot interactie of doelgericht gedrag. Dit betekent dat de zorgverlening heel intensief is: de patiënt kan letterlijk niks van autonome handelingen. Ook andere patiënten met aangetast bewustzijn zijn beperkt in mobiliteit en communicatie en daarom erg zorgbehoevend.

Het ritme van de dagIn de voormiddag wordt een puzzel gelegd van wie het eerst moet eten en verzorgd worden om op tijd te zijn voor de geplande behandelingen: ergotherapie, kine, raadplegingen met de psychologe of de sociaal assistente, of onderzoek. Efficiëntie en goede afstemming met patiëntenvervoer en de paramedici zijn broodnodig om alle patiënten tegen de middag tijdig terug op de kamer te zien voor de maaltijd. In de namiddag, en vooral na de kantooruren, wordt de afdeling

druk bezocht door familie en vrienden van de patiënten. Zij hebben vaak veel informatie en begeleiding nodig. “Zeker bij patiënten die wilsonbekwaam zijn, krijgen we heel wat vragen over de medische toestand en prognose. Het is jammer dat we niet altijd de tijd hebben om daarop in te gaan,” geeft Hanne mee. “Terwijl wij vaak tijd tekort komen,” vult hoofdverpleegkundige Stijn aan, “is het voor veel patiënten zoeken naar manieren om de verveling tegen te gaan. Patiënten verblijven hier weken, soms maanden. Naast de enkele uren therapie, zijn er helaas weinig dagbestedingsmogelijkheden.”

Morele stressGezien de zorgzwaarte en complexe noden van de patiënten, is het geen verrassing dat heel wat zorgverleners op deze afdeling morele stress ervaren. Morele stress wordt vaak omschreven als het wrange gevoel dat je ervaart wanneer je niet de zorg kan geven die je zou willen geven. “Ik zou graag tijd hebben om iets extra’s te doen voor de patiënt of om te kunnen luisteren,” vertelt Soraya. “In 2018 waren er twaalf overlijdens op de afdeling,” merkt Annemie op. “Dat doet raar op een revalidatiedienst waar je wil inzetten op het herstel van de patiënt.”

Zorgen voor elkaar“Dankzij ons team houden we er altijd de moed in.” Dat is de boodschap die ik keer op keer hoor wanneer ik de dienst bezoek. Die moed is tastbaar: de humor en speelsheid van het team merk je zodra je de zware, logge inkomdeuren opent.

“We kunnen elkaar goed motiveren,” vertelt Paulien, “en zijn er om bij te springen waar nodig.” Ook dat zie je: de verpleegkundigen vragen elkaar hoe ver ze met hun taken staan en of ze hulp nodig hebben. Heeft iemand een wissel nodig, dan wordt dat vrijwel meteen opgevangen. “Alles is bespreekbaar. Ook bij moeilijke situaties met patiënten en familie”, getuigt Sharon. Soraya fleurt op als we het hebben over haar collega’s: “We trekken aan hetzelfde koord: als team zoeken we hoe we de patiënt het best kunnen helpen.”

“Ik zou graag tijd hebben om iets extra’s te doen voor de patiënt of om te kunnen luisteren.”

16 | Deel’ta

In wzc Westerlinde maakt de nachtdienst sinds kort gebruik van een e-step. We gingen een nachtje meesteppen met onze vroegere collega, verpleegkundige Hilde Debergh, ondertussen een fervent e-stepper.

MET DE E-STEP DOOR WZC WESTERLINDEDoor Johan Cornette Foto's: Tine Vanblaere

Deel’ta | 17

MET DE E-STEP DOOR WZC WESTERLINDEDoor Johan Cornette Foto's: Tine Vanblaere

Enig idee welke afstand je voorheen aflegde per shift?“Uiteraard veel. Er zijn collega’s in de dag die nog met een stappenteller getoerd hebben, maar zelf deed ik dit nooit. We beginnen onze nacht om 20.30 uur met een controlebezoek aan alle bewoners. Als er dan een beloproep kwam van het andere uiteinde van de gang, was het stappen (of eerder hollen) geblazen. Daarnaast zijn we vooral op ‘zolder’ om voorraden aan te vullen, op te ruimen, karren klaar te maken en ons papierwerk af te werken. Gezien die zolder op het einde van de gang is, waren dit weer veel stappen om beloproepen te beantwoorden. Je moet weten dat die gang zo’n 120 meter lang is.”

Van wie of waar kwam het idee van de e-step?“Dit kwam ons ter ore vanuit andere rusthuizen, maar dan spraken we wel over een gewone step. Op ons gevraag (of eerder gezaag) hoorden we telkens de geruststellende woorden ‘Da komt’. Daar bleef het ook bij totdat onze hoofdverpleegkundige Frank eens inviel op de nachtdienst. We zadelden hem stiekem de verste beloproepen op en wonder boven wonder, korte tijd nadien kregen we onze eerste probatie. En dan nog wel een e-step!”

Maak je er consequent gebruik van?“Zelf maak ik er heel veel gebruik van. Andere collega’s ook, maar dit neemt

niet weg dat enkele ‘snelle stappers’ stapvoets hun conditie onderhouden.”

Waarom enkel voor de nachtdiensten?“Dit omwille van de veiligheid. Als de step volledig is opgeladen, kunnen we 17 km per uur halen. Dit is niet te onderschatten hoor en zelfs ’s nachts houden we wat in als we bij kamers komen waarvan we denken dat die bewoner wel eens zou durven ‘op straat’ komen. Misschien moeten we daar ooit eens bordjes met snelheidsbeperking plaatsen.”

Hoeveel hebben jullie er ter beschikking?“In onze nachtshift werken we altijd in duo. Eén zorg- en één verpleegkundige. Eén e-step is dan ook voldoende. Wie hem nodig heeft om iets extra’s bij te halen, gebruikt hem dan ook en indien nodig kunnen we een boodschap voor de collega meebrengen. Dan roepen we elkaar toe “‘k Ga met den brommer!”

Vroeg dit enige aanpassing en/of gewenning?“Bij de e-step in probatie was dit enkel de eerste keer wat onwennig. Toen er beslist werd er effectief één aan te kopen, waren we een tijdje zonder en dat was misschien wel nog een grotere gewenning. Zelfs na die korte tijd, was de e-step immers al onmisbaar geworden.”

Wat zijn de voornaamste voordelen?“Gezien het beperkter aantal stappen zijn we toch minder vermoeid na een shift. We maken ons ook minder nerveus over het aantal beloproepen dat we nog af te werken hebben. Zo kunnen we de bewoners sneller helpen en meer comfort aanbieden. Onze zitmobiel heeft ook een mandje waarin we onze bloeddruk- en saturatiemeter, incontinentiemateriaal en eventuele verbanden kunnen meevoeren.Enige nadeel is dat we er niet met twee op kunnen. Een sitecar zou welkom zijn. Grapje hoor, we zijn heel tevreden met onze e-step!”

“Zo kunnen we de bewoners sneller helpen.”

18 | Deel’ta

Dokter Bruno Verhamme is bijna 30 jaar anesthesist. Als kind ging hij op zondag voormiddag mee met zijn vader die huisarts was op patiëntenbezoek naar de verschillende ziekenhuizen in de regio.

Door Gwendoline Lokere - Foto: Tine Vanblaere

HOE ZOU HET NOG ZIJN MET DR. BRUNO VERHAMME

Deel’ta | 19

5 februari

Etentje voor vrijwilligers AZ Delta.

"Iedere burger is de vrijwilligers dankbaar, we beseffen niet half hoeveel die mensen voor de maatschappij doen!"

Els Vanblaere

4 februari

"Dankzij de vele vrijwilligers op het personeelsfeest 2.731,42 euro ingezameld voor Pay Kongila. Start renovatie 2 van de 20 gezondheidscentra verbonden aan het ziekenhuis." (Deltatalk)

Eveline Lahousse

Facebook

5 februariOok @az_delta diende een mooie project in om ons bewegingsprogramma tijdens oncologische behandeling nog te verbeteren ! @FocusWTV

PVandecandelaere

7 januariZiekenhuismedewerkers die maar 1/3 van de dag met zorg bezig zijn? Dat kan beter! Hoe Lean hierbij kan helpen legt @HCrampe van @az_delta uit! https://goo.gl/4iG8Mp

Amelior

4 januariNext up in the 2018 #BeHealth top 50 of Belgian healthcare organisations and companies on Twitter are the numbers 30-21.

Twitter

“Dat was onze wekelijkse ‘uitstap’, iets wat nu niet meer denkbaar is, een dokter die zijn kinderen meeneemt op patiëntenbezoek. Alhoewel van thuis uit nooit enige druk werd opgelegd om dokter te worden, leek het vooral voor mij logisch om ook die weg in te slaan.”

Vanwaar de keuze voor anesthesie-reanimatie?“Deze keuze is in principe gegroeid tijdens mijn stageperiode. Ik kwam vaak in het operatiekwartier waardoor ik veel zag en snel wist wat ik wel, maar ook wat ik vooral niet wou worden. Anesthesie heeft iets magisch, want je brengt mensen in slaap en houdt er de volledige controle over. Een andere optie voor mij was om piloot te worden: een vliegtuig laten opstijgen was voor mij ook pure magie!”

Brengt mensen ‘in slaap doen’ een zekere dagelijkse stress/adrenaline mee?“Ondertussen oefen ik al bijna 30 jaar deze job uit, waardoor ik door de jaren heen zeer goed weet waarmee ik bezig ben. Extra stress bezorgt het mij zeker niet, wat niet wegneemt dat al mijn zintuigen steeds op scherp moeten staan! De dag van vandaag verloopt alles via monitoring waardoor de kans op problemen zeer miniem is. Ik sta ook vaak op intensieve zorg waar ik kritieke patiënten die beademd worden (wat in het verlengde ligt van anesthesie) opvolg, in coördinatie met de behandelende arts.”

Wat doet het met jou als je kinderen moet onder anesthesie brengen ?

“Sinds de dienst kinderziekten op de stadscampus gevestigd is, gebeurt dit niet vaak meer, maar het blijft toch anders dan een volwassene in slaap brengen. Nu mogen de ouders ook meekomen in de operatiezaal tot de anesthesie is uitgevoerd, wat de kindjes ook veel rustiger maakt en waardoor ze zich veel meer op hun gemak voelen. Als ik dat vergelijk met mijn buitenlandse missies, is het verschil groot! Door de taal- en cultuurbarrière heerst daar een andere mentaliteit en verloopt alles veel afstandelijker.”

Kan je wat meer vertellen over die buitenlandse missies ?“Elk jaar ga ik afwisselend samen met dr. Noyez of dr. Quaghebeur voor 10 tot 14 dagen naar Ouagadougou (hoofdstad van Burkina Faso) waar wij in zeer primitieve omstandigheden mensen aan een heupprothese helpen. De voldoening die je hiervoor krijgt, zowel van de patiënt of voor mezelf, is onbeschrijfelijk! Voor de organisatie Bimesa, waarvan ik bestuurslid ben, ga ik ook soms naar Indonesië, daar bied ik (soms samen met dr. Fabré) de nodige hulp aan mensen met een gespleten verhemelte. Door de jaren heen gingen ook al heel wat verpleegkundigen van AZ Delta mee met mij op verschillende missies.”

Van wie had jij graag vernomen hoe het ondertussen met hem/haar gaat ?“Ooit was ik samen op missie in Indonesië met Katrien Cassaert, die toen mee was als tandartsassistente. Katrien werkt nu in AZ Delta, dus had ik graag vernomen hoe het ondertussen met haar gaat.”

“Anesthesie heeft iets magisch.”

20 | Deel’ta

Mooi toch om te horen dat er nog zoveel mensen zijn die zich inzetten voor goede doelen! Ik ging langs bij de twee initiatiefnemers van ‘Delta Classic’, dr. Arne Decramer en Philiep Vermandere van campus Roeselare, die hiermee de actie van campus Torhout willen helpen ondersteunen. Het voormalige Sint-Rembertziekenhuis zet zich al jaren in voor de actie ‘1000 km voor Kom op tegen Kanker’.

Wat heeft Delta Classic te maken met de ‘1000 km voor Kom op tegen Kanker’? AZ Delta heeft 3 fietsteams van 8 renners ingeschreven in het KOTK-gebeuren eind mei 2019 in Mechelen. Per ploeg moet er 5000 euro verzameld worden, dus 15 000 euro in totaal, om met je fietsteam te mogen deelnemen aan de ‘1000 km voor KOTK’. Vandaar dat er in AZ Delta verschillende acties op het getouw gezet zijn om aan dit bedrag te geraken: de snoepjesverkoop voor Valentijn, de wetenschappelijke avond over kanker op 28 februari, een spinningavond op vrijdag 15 maart in Gistel, het spaghettifestijn en de tombola in Torhout op vrijdag 29 maart en de ‘Delta Classic’ in Roeselare op zaterdagnamiddag 27 april. Dus aan iedereen een warme oproep om aan deze acties deel te nemen. Meer info hierover kan je lezen op intranet.

Wat houdt ‘Delta Classic’ in? Kan iedereen er aan meedoen?Iedereen is van harte welkom! De ‘Delta Classic’ is een uitgestippeld wielerparcours zowel voor geoefende renners als recreanten, voor gezinnen, jong en oud, klein en groot. De fietstocht start en eindigt in campus Brugsesteenweg maar er zijn stopplaatsen in campus Torhout en campus Menen waar je even een pauze kan inlassen. Wie vooraf inschrijft, kan eventueel ook starten in Torhout of Menen! Er kunnen ook verschillende afstanden gereden worden nl. de 40, 70 of 110 km. Je moet je wel op voorhand inschrijven via de link op intranet. Een volwassene betaalt 15 euro en een kind jonger dan 12 jaar is gratis. Daarin zit bevoorrading voor onderweg en staat er na de rit een lekker hapje klaar. De opbrengst gaat integraal naar ‘KOTK’. Veel fietsgenot!

Als zo’n fietstocht niets voor jou is maar je toch iets wil doen voor deze actie, dan kan je je opgeven als vrijwilliger om een handje te komen helpen met de organisatie.

Meer info bij philiep.vermandere@azdelta.be of arne.decramer@azdelta.be

DE DELTA CLASSIC VOOR KOM OP TEGEN KANKER

Door Nele Pollet - Foto: Tine Vanblaere

Dr. Arne Decramer en Philiep Vermandere zijn twee van de vierentwintig AZ Deltamedewerkers die deelnemen aan de ‘1000 km voor Kom op tegen Kanker’.

Deel’ta | 21

NIEUWS UIT EIGEN HUIS

BELGISCH KAMPIOEN BADMINTON

Dr. Yuhan Tan, een assistent orthopedie in AZ Delta, is voor de 11de keer Belgisch kampioen badminton geworden. Hij werd daarvoor ook gehuldigd in de badmintonclub van Roeselare. Dr. Yuhan Tan nam ook twee keer deel aan de Olympische Spelen.

Nieuwe longartsDr. Stephanie Dobbelaere is aangesteld als longarts gespecialiseerd in allergie.

Nieuwe urgentieartsDr. Annabel Delbrassine is aan de slag als spoedarts.

Griepvaccinatie

De griepvaccinatiecampagne voor dit seizoen mogen we afsluiten op een vaccinatiegraad van 70,14 procent. In totaal zijn 2896 medewerkers en artsen gevaccineerd. Het is voor het eerst dat we 70 procent halen en daarmee krijgen we nu het zilveren certificaat van de overheid. Per griepprik schenkt AZ Delta 1 euro aan ons team dat tijdens het hemelvaartweekend deelneemt aan de 1000 km voor Kom op Tegen Kanker.

Nieuwe psychiaterDr. Iris Elens is de nieuwe kinder- en jeugdpsychiater.

Overlijden Bernadette Werbrouck

Op 5 januari is Bernadette overleden. Ze werkte

jarenlang als onthaalmedewerkster op campus Wilgenstraat. Een herinnering van haar collega’s.

''Wie over Bernadette spreekt,spreekt over liefde, positivisme, kleurrijke creativiteit, collegialiteit, humor, gezelligheid, waardigheid, moederkloek, vriendin.....Wie over Bernadette spreekt,weet dat, als jij geen kracht meer had, Bernie die aan je gaf.Bernie, we zullen je zo missen, jij goedlachse crème van een vrouw.Nog vele onuitgesproken stille respectvolle woorden horen bij haar naam.Moedig …strijdlustig…grote bewondering…fonkelen nu als een mooie ster bovenaan…

Nieuwe longartsDr. Hannelore Bode is gestart als longarts op de dienst longziekten als specialist interstitieel longlijden.

22 | Deel’ta

4 miljoen tegen burn-outsMinister van Volksgezondheid Maggie De Block trekt 2,5 miljoen uit voor een proefproject om burn-out te bestrijden in de bank- en ziekenhuissector. 300 tot 1.000 werknemers in een

eerste fase van een burn-out krijgen een intensief begeleidingstraject bij de psycholoog. Voor lichamelijke klachten worden ze doorverwezen naar de kinesist. Fedris, het federaal agentschap voor beroepsrisico's zal de kosten dragen. Het is de bedoeling om te komen tot een wetenschappelijk onderbouwde, integrale aanpak van burn-out. Er is ook nog een budget van 300.000 euro uitgetrokken voor twaalf projecten rond preventie van werkgerelateerde psychische aandoeningen.Bron: Het Laatste Nieuws, 18 januari 2019

Ruimere palliatieve zorg thuis

Er is geen beperking meer van maximum 3 maanden levensverwachting om palliatieve ondersteuning te krijgen thuis. In november vorig jaar is de tijdslimiet bij koninklijk besluit opgeheven. De criteria om in aanmerking te komen voor palliatieve ondersteuning, hangt nu af van de ongeneeslijkheid van de aandoening en de onmogelijkheid om nog verder te behandelen. Het bedrag dat patiënten twee keer kunnen krijgen voor kosten die niet door de ziekteverzekering worden terugbetaald, blijft voorlopig beperkt tot de laatste drie levensmaanden. Bron: De Standaard, 23 januari 2019

GESPROKKELD IN DE MEDIA

Patiëntenstop huisartsen

De huisartsen zijn zo overbevraagd dat ze steeds vaker een patiëntenstop invoeren. Uit een rondvraag bij 150 huisartsen in Leuven blijkt dat 12 procent tijdelijk geen nieuwe patiënten meer aanneemt. Er zijn geen officiële cijfers over dergelijke patiëntenstops.De patiëntenstops hebben vooral te maken met de pensioenleeftijd van een hele generatie huisartsen. De jongere collega’s bewaken veel meer het evenwicht tussen werk en privé dan hun voorgangers. Daarmee daalt het aantal uren dat de huisartsen beschikbaar zijn.Bron: Het Laatste Nieuws en VTM, 13 februari 2019

Behandeling beroertes

Wie een herseninfarct krijgt en een ingreep nodig heeft, zal enkel nog in 15 ziekenhuizen terecht kunnen in Vlaanderen. Wie een beroerte krijgt, wordt doorgaans weggebracht met een ziekenwagen. Een patiënt die er erg aan toe is, zal nu meteen naar een gespecialiseerd ziekenhuis worden gebracht. Deze ziekenhuizen zullen de patiënt kunnen behandelen met een trombectomie, een relatief nieuwe behandeling waarbij een katheter wordt ingebracht in de hersenen om de klonter die de bloedtoevoer naar de hersenen afremt, weg te nemen. Eerst krijgt de patiënt een bloedoplossend middel om de klonter te doen verdwijnen. Dat moet binnen de 4,5 uur. Als dat niet lukt, is een trombectomie nodig. Dat moet binnen de 6 uur gebeuren maar hoe sneller, hoe beter.Bron: De Tijd, Het Laatste Nieuws, 13 februari 2019

Deel’ta | 23

WEDSTRIJD Door Jean Pierre Desmet

Doe mee en maak kans op een boekenbon ter waarde van 20 euro.

Vul bij het overeenkomende nummer telkens de oplossing van de droedel in en bekom aldus in de gekleurde vakjes

een 16-letterwoord.

Stuur je antwoord naar deelta@azdelta.be met je naam en voornaam. Deelnemen kan tot 15 april.

De winnaar van de wedstrijd van Deel'ta 30 is Karen Courtens, verpleegkundige recovery campus Brugsesteenweg.

Het juiste antwoord was 'Een ziek schaap steekt een hele kudde aan'.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

www.azdelta.be/deelta

ColofonFoto cover: Marc Wallican

Redactie van dit nummer: Johan Cornette, Jean-Pierre Desmet, Sofie Gellynck, Gwendoline Lokere, Nele Pollet, Tine Vanblaere, Melissa Windels, An Ravelingien

Eindredactie en hoofdredactie: Kristien Beuselinck

Foto’s: Tine Vanblaere, Melissa Windels, Marc Wallican

Vormgeving: GBL studio

Verantwoordelijke uitgever:Johan Hellings Rode-Kruisstraat 20 8800 Roeselare

Scan de QR-code om Deel’ta digitaal te lezen.

KalenderMAA15

AZ Deltaquiz

Spinningavond KOTK

MAA18

MAA23

Week van de diëtist

MAA29

Huisartsenwachtpost Torhout gaat van start

MAA29

Spaghetti-avondt.v.v. fietsteam 1000 km Kom op tegen Kanker

APR18

Europese dag van de rechten van de patiënt

APR24

Buitenspeeldag

APR27

Delta Classic