magaZIENsmakelijk 2014

Een eigen plek

Trots op

Eigen kracht

Ruimte om te leren

oor je ligt het MagaZIEN ‘nieuwe stijl’. In dit kwartaalblad proberen

wij de lezers zo goed als mogelijk op de hoogte te houden van de

veranderingen in de zorg en van ‘het reilen en zeilen’ van onze

organisatie. ‘Klantwaarden’ en ‘Eigen kracht’ zijn hierin belangrijk onderwerpen.

Wat vind jij belangrijk en wat kun jij zelf? De antwoorden op deze vragen kun

jij terug vinden in de manier waarop de mensen die werken bij Lunet zorg

met jou omgaan.

Het MagaZIEN wordt vier keer per jaar gratis verstuurd naar cliënten,

cliëntvertegenwoordigers en vrijwilligers. De mensen die het blad maken

vinden het belangrijk om te weten wat je van het MagaZIEN vindt. Dat zou

je ook ‘Klantwaarden’ kunnen noemen. Als jij ons vertelt of je het een leuk

blad vindt of hoe het anders zou moeten, kunnen wij daar rekening mee

houden. Dan ben je met elkaar in gesprek. En als je goed luistert naar elkaar,

kan iedereen er alleen maar beter op worden. Of niet dan?

Wil je reageren dan kan dat via de mail, post of telefoon.

mail: magazien@lunetzorg.nl

post: Magazien, postbus 270

5600 AG Eindhoven

telefoon: 088 551 5000

Veel (voor)leesplezier!

Wat vind jij belangrijk?

V

OVEr magaZIEN

MagaZIEN is een tijdschrift

voor mensen met een

beperking en hun directe

sociale netwerk (familie

en vrijwilligers).

MagaZIEN wordt vier keer

per jaar gratis verstuurd.

MagaZIEN

Postbus 270,

5600 AG Eindhoven

088 551 5000

magazien@lunetzorg.nl

www.lunetzorg.nl

Redactie MagaZIEN

Jan van Gestel

Paul Janssen (eindredacteur)

Emmely Plas

Karin Seijdell

Vormgeving

Wapenfeit

Drukwerk

Drukkerij Vos, Gemert

Cover

Tom Verhagen,

gastheer ’t Bint

in Oirschot

3

De veranderingen van 2014

Ouders laten van zich horen

Anders en slimmer georganiseerd

Coach

rob de boswerker

Ik ben er best trots op

Welkom ik ben uw gastheer bij ’t Bint

Nieuwe tuin, oud gevoel

LUCA meet cliënt tevredenheid

Doen!

Wijziging postadressen

Het verhaal van Puk en Danielle

Kijken naar beperkingen geeft ook

mogelijkheden

Laat je mooste wensen uitkomen

Waar gaan we naar toe?

Minder kletsen, meer praten

Vrijwilligerswerk nog

belangrijker

4

6

10

12

14

16

18

20

22

23

23

24

26

28

30

32

34

In ditmagaZIEN

4 6

14 16

24 26

28 34

mdat de zorg steeds duurder

wordt, wil de overheid de zorg

anders gaan inrichten. De zorg

door vrijwilligers en familie (mantel­

zorgers) wordt steeds belangrijker.

De overheid noemt dat informele zorg.

De grenzen van de zorg voor verschillen­

de doelgroepen en leeftijden vervagen.

Als samenleving gaan we richting alge­

menere voorzieningen in de buurt voor

burgers die om bepaalde ondersteuning

vragen. De verschillen tussen ouderen­,

gehandicapten­ en thuiszorg worden

kleiner. We zullen steeds vaker en inten­

siever met andere partners in de zorgke­

ten samenwerken. Doel: wat het beste

en efficiëntste is voor de cliënt. Dat moet

echter ook veel minder gaan kosten. Alle

veranderingen gaan gepaard met lagere

budgetten. Technologie speelt daarin een

steeds grotere rol; om slimmer te leven,

ODe veranderingen van 2014Ruim honderd jaar geven we zorg aan mensen

met een verstandelijke beperking in de regio

Eindhoven en De Kempen. De komende jaren

krijgen we te maken met flinke veranderingen

in de financiering van de zorg. Om daarop voor-

bereid te zijn en er slim mee om te kunnen gaan,

hebben we een koers uitgestippeld tot 2017.

Met dit strategisch plan laten we zien dat we

voorbereid zijn op de toekomst en onze zorg- en

dienstverlening zodanig inrichten dat ze passen

binnen nieuwe wetgeving en financiering.

In november kwamencliënten, ouders en medewerkers

bij elkaar om te praten overde veranderingen in de zorg.

magaZIEN • 4

voor efficiënte ondersteuning en om de

kosten te beheersen.

Wmo

Nog lang niet alle ingrepen zijn definitief

wettelijk vastgelegd, maar de belangrijk­

ste vormen zijn duidelijk. Vanaf 2015 zijn

gemeenten verantwoordelijk voor de be­

geleiding en dagbesteding van cliënten

die zelfstandig thuis wonen. Dat staat in

de Wet maatschappelijk ondersteuning

(Wmo). Gemeenten bepalen dus zelf hoe

ze kwetsbare inwoners ondersteunen.

Daar is ook minder geld voor. Het bud­

get wordt gekort met minstens 25%.

AWBZ

Ook de Algemene Wet Bijzondere Ziekte­

kosten (AWBZ) verandert en gaat de ko­

mende jaren gepaard met bezuinigingen

van 4 tot 10% of misschien zelfs hoger.

Bestaande verblijfscliënten kunnen

bij Lunet zorg blijven wonen. Nieuwe

cliënten komen alleen vanaf een hoog

zorgzwaartepakket 3 (ZZP3) in aanmer­

king voor zorg in een instelling.

Jeugdwet

De jeugdzorg wordt per 2015 onder

een nieuwe Jeugdwet gebracht.

Voor Lunet zorg betekent dit dat

de zorg voor cliënten onder de 18

(of 23) jaar dan grotendeels valt

onder verantwoordelijkheid van de

gemeenten. Over deze jeugdwet

zijn ­ met name voor jeugd met een

verstandelijke beperking ­ nog erg

veel onduidelijkheden. Op de website

van de VGN is de meest actuele stand

van zaken te lezen.

De veranderingen van 2014

UitblinkenGrote veranderingen dus.

De beste manier om die met

vertrouwen aan te pakken, is

uitgaan van waar we sterk in

zijn, doen waar we goed in

zijn. Daarom hebben we onze

missie samen met cliënten,

hun vertegenwoordigers en

medewerkers scherper gefor­

muleerd: Lunet zorg onder­

steunt mensen bij het verster­

ken van hun eigen kracht.•

Anders in 2015Als jij in een woning van

Lunet zorg woont, zal er in

2014 niet zoveel gaan ver­

anderen. Daar zijn weinig

bezuinigingen. Maar Lunet

zorg mag niet meer cliënten

aannemen. Alleen als er

iemand weggaat. Als je zelf

een huis huurt of je woont bij

je ouders gaat er op 1 januari

2015 wel wat veranderen.

Dan begint de Wet maat­

schappelijke ondersteuning

(Wmo). De gemeente gaat

dan voor die cliënten de zorg

regelen. Om dat allemaal

goed te laten verlopen moet

er nog veel gebeuren. We

weten niet hoe gemeenten

dit willen gaan doen. Lunet

zorg vindt het belangrijk

dat cliënten straks geen last

krijgen van de overgang naar

gemeenten. Daarom kijken

we goed of de gemeenten

dit goed regelen. Als het niet

goed loopt zullen we kijken of

we cliënten kunnen helpen.

5

Mijn zoon Koen woont hier sinds twee jaar.

Het contact met de ouders van bewoners

bij Kerkebogten is goed. Eigenlijk is over

alles te praten. En ook met de begeleiding

verloopt de samenwerking heel natuurlijk.

Ik noem ze wel eens ooit ‘gedegen opgevoede

meisjes uit de dorpen’. Ik hoop niet dat ik

hen hier mee kwets, maar wat ik zie is een

groep werkers ­ jonge frisse grieten samen

met vrouwen met levenservaring ­ die bij

elkaar in een prachtige balans warme,

betrokken en zorgvuldige ondersteuning

bieden. Wat kan een moeder nog

meer wensen?

Magriet Gerits

In gesprek

Mijn thuisIk kom er eigenlijk nooit op bezoek, en toch

ga ik elke dag langs. Zo voel ik dat tenmin­

ste, want als ik er naar toe ga om koffie te

drinken met de bewoners, dan zet ik ook de

koffie, schenk ‘m in en kijk ik in de kast voor

een lekker koekje. Bezoek doet zoiets niet.

Maar behalve dat ik graag naar mijn zoon

Kay en zijn huisgenoten ga, zie ik ook wel

dat zonder ons aandeel er niet altijd aan

alles voldaan kan worden. Ik ga bijvoorbeeld

ook mee naar de dagbesteding, want

­ behalve dat ik het super vind om te doen ­

zijn ook daar veel ‘handen’ nodig. Zonder de

inbreng van ouders of familie, zou die dag­

besteding er echt anders uit zien. Als er dan

één van de deelnemers naar het toilet moet,

blijft de rest moederziel alleen achter.

Matthy Kuijken

magaZIEN • 6

Ouders laten van zich horen

ebben wij vanaf het begin

­ zo’n vijf jaar geleden ­ de

mogelijkheid om mee te

praten en te denken gegéven of hebben

ouders die destijds gewoon gepakt. Ik

weet het eigenlijk niet,” vertelt Marianne

Kuijpers, hoofd WBC Eersel (tot 1 maart).

“Het zal wel een combinatie van beide

zijn. Het belangrijkste is dat het er is.

Het zijn nou eenmaal geen ouders die

de zorg zomaar uit handen geven. Een

moeder komt elke dag de was vouwen.

Ouders hebben creatieve ideeën en die

voeren ze ook uit. Familieleden bespre­

ken de dagelijkse zorg tijdens een kopje

thee en goede veranderingen of kleine

aanpassingen worden vrijwel direct

overgenomen in de dagelijkse praktijk.

En andersom werkt het ook zo,” vervolgt

Marianne. “Praktisch zijn en openstaan

voor anderen kunnen de zorg inhou­

delijk verbeteren, maar we willen ook

methodisch en wetenschappelijk onder­

bouwd te werk gaan. Niet zomaar iets

doen, maar meetbare kwaliteit leveren.

Dat scoort ooit niet meteen, maar heeft

een langere adem nodig. Als je dat

aan de bewoners en hun familieleden

uitlegt, is daarvoor ook alle begrip en

support. Elkaars kwaliteiten worden op

die manier optimaal benut.”•

”H

In de wijk Kerkebogten in Eersel wonen aan de Poten 85 vijf jonge mensen met een licht verstandelijke beperking en een lichamelijke beperking. Jonge mensen die zelf heel goed weten wat ze willen, maar vaak door hun lichamelijke beperking niet alles alleen kunnen.

• Eigen keuzes

kunnen maken

• Geborgenheid

(mijn thuis)

• Een groep die bij mij past

• Hechten aan de groep

en begeleiders

• Huiselijke omgeving

(herkenbare dingen,

eigen dingen, eigen

omgeving mogen maken)

• Eigen plek met privacy

• Speciale momenten

beleven (piekmomenten)

• Bezoeken en contacten

• Speciale familie-

momenten meebeleven

• Beleven, dingen doen

op mijn niveau

• Mezelf ontwikkelen

Wat vind jij als cliënt belangrijk?

7

KLANtWAArDENWe willen het leven en werken binnen

Lunet zorg beter en mooier maken.

Daarom hebben we in 2013 aan jullie

gevraagd wat daarvoor belangrijk is.

Dat noemen we ‘Klantwaarden’. Met

deze klantwaarden gaan we aan de

slag. We gaan met jou in gesprek om te

kijken wat goed gaat en wat beter kan.

• Wat de cliënt zelf wil

• Ontzorgd worden

• Een deel van de zware

last over kunnen laten

aan anderen

• Ruimte voor eigen leven

• Gemoedsrust (weten

dat het goed gaat met

de cliënt)

• Betrokkenheid bij de zorg

aan de cliënt

• Mede verantwoordelijk

blijven

• Meedenken, meebeslissen

• Serieus genomen worden

• Mee doen in de zorg

• Kennen en gekend

worden (medecliënten,

begeleiders, andere

vertegenwoordigers)

• Bezoeken en contacten

• Speciale momenten

meebeleven

Wat vind jij als familielid

belangrijk?

• Wij hebben nu meer tijd voor eigen zaken en andere kinderen.

• We geven de zorg niet echt uit handen. We willen zelf daarin betrokken

blijven, ook in de beslissingen die genomen moeten worden.

• Je geeft als ouder advies, dan verwacht je dat dit overgenomen wordt.

• Het samen beleven van activiteiten zoals bijvoorbeeld Sinterklaas en

Kerstmis vinden wij zeer waardevol.

• Prettig om op een warme wijze ontvangen te worden.

• Een gezamenlijke band rondom de zorg, ook tussen ouders onderling

en met personeel.

• Dichter bij huis is fijner voor de familie zodat ze eerder op bezoek

kunnen komen.

• Vertrouwen en respect moeten wederzijds aanwezig zijn.

• We voelen ons als ouders betrokken bij de zorg.

Het samen doen is erg belangrijk.

Familie zegt:

• Snel actie ondernemen bij gezondheidsproblemen vind ik belangrijk

zodat ik dan sneller gerustgesteld kan worden.

• Belangrijk dat ik, wat ik zelf kan, ook zelf wil doen.

• Je thuis voelen bestaat voor mij uit sfeer, gezelligheid,

met elkaar praten, humor en aandacht.

• Een plek die vertrouwd is voor mij, waar de medewerkers mij kennen

en ik hen.

• Een plek waar ik gelukkig mag en kan zijn.

• Respect voor degene die de zorg uitvoert.

• Dat ik mag zijn wie ik ben en ik kan groeien en me kan ontwikkelen.

• Het oog wil ook wat.

• De begeleiding moet betrokken zijn en belangstelling tonen.

• Het gevoel moest kloppen.

• Het zou fijn zijn om zo lang mogelijk hetzelfde personeel te behouden.

Bewoners zeggen:

magaZIEN • 8

Meedoen

Veranderingen binnen de zorg? Daarover wordt

hier goed gecommuniceerd. Er zijn hierover

aparte bijeenkomsten geweest. Rode lijn hierin:

het wordt minder en we hebben jullie nodig.

Voelt dit als een verplichting? Nee hoor, in die

zin zijn mijn vrouw Irene en ik al 27 jaar mantel­

zorger van onze zoon Casper. Het hoort bij het

vak ‘Vader en moeder’ en het geeft ook nog eens

plezier en energie. Maar ‘ouderlijke handen uit de

mouwen steken’ kent ook zijn grenzen. In pro­

jecten zoals ‘Uitblinken’ wordt steeds maar weer

gehamerd op de wisselwerking tussen professio­

nals en mantelzorgers. Voorwaarde voor die wis­

selwerking is dat je vanuit beide partijen genoeg

inbreng hebt. Het mag dus niet zo zijn dat onder

het mom van efficiency aan de professionele kant

steeds meer afgehaald wordt en dat daarmee de

kwaliteit minder wordt. Volgens mij blink je goed

uit als je met verstand van zaken kijkt wat cliën­

ten nodig hebben en hoe je je middelen, tijd en

personeel daarop inzet. Een goede zet destijds

bij Kerkebogten is geweest om de dagbesteding

niet te scheiden van wonen. Dat bespaart een

enorme hoeveelheid vervoersbewegingen. Het is

ook goed dat familie bij die dagbesteding helpt.

Maar dat betekent niet dat de enige professio­

nele kracht ­ hoe goed bedoelt ook ­ een stagiaire

is. Dat hebben we als ouders besproken met de

begeleiding en daar zijn afspraken over gemaakt.

Houd je aan die afspraken; dan blink je uit.

ton de Kok

9

Luisteren naar jouw verhaalLunet zorg denkt na over de toekomst. Voor die toekomst

hebben we een plan gemaakt. Daarin staan heel veel

dingen zoals:

• Teams worden kleiner

• Teams mogen meer zelf besluiten

• Er worden oplossingen bedacht om de zorg beter te

maken en betaalbaar te houden

• Er komen minder regeltjes

• De naam WBC (woonbegeleidingscentrum) verdwijnt

In gesprekOm de teams goed hun werk te laten doen, heb je ook

andere mensen nodig. Die zorgen bijvoorbeeld dat er

voldoende geld is om alles te betalen. Een ander gaat

weer praten met de gemeenten, of met de mensen van

het taxivervoer. Deze mensen zijn de directeuren en

managers. Dit zijn ook vaak de mensen die beslissingen

nemen. Maar dat willen ze niet doen zonder eerst naar

jouw verhaal te luisteren. In gesprek gaan wordt daarom

heel belangrijk. Voor cliënten en hun vertegenwoordigers

betekent dat zij goed moeten vertellen aan de begeleider

wat er goed gaat en wat er beter kan. Die cliëntbegeleider

vertelt dit weer aan de manager en zo komt het bij een

directeur. Als deze directeur dan een beslissing neemt,

weet hij dat jij hier blij van wordt.

Hoe lees jeeen organisatieschema?• De functie van hoofd verdwijnt. Het hoofd gaat ergens

anders werken binnen Lunet zorg

• Teams krijgen hulp van een coach

(kijk maar op bladzijde 12 en 13)

• Een manager is de baas van een groep van teams

• Er zijn acht directeuren. Vier directeuren Zorg en vier

andere directeuren

• De acht directeuren en de Raad van Bestuur zijn samen

het managementteam

magaZIEN • 10

Eigen kracht wordt belangrijk. Dat is zoveel

mogelijk zelf doen en zelf oplossingen zoeken

voor de dingen die je moeilijk vindt.

RAAD VAN BESTUURLoet Smeets

Secretaris RvB

Secretariaat RvB

Communicatie

Interne Audit

GezondheidscentrumCarlo Raaijmakers

GedragHenk van der Burgt

SeniorenJos van Oorschot

SomatiekTina van Gorp

Bedrijfsbureau Tina van Gorp

Ambulante zorgCoby Beerens & Robert Keeris

Dagbestedingvacature

Kind & JeugdMarianne Kuijpers

Nachtzorg in zorgcirkels

Strategie & Verkoop

Robert Slaghuis

ICT & FacilitiesHenk van Heffen

HRMMarianne Verschuuren

FinanciënMarijn Rasenberg

WestGerry Maas

OostJos Meulenbroeks

EindhovenIne Berkers

Cliëntbureau

Projecten

Specialistische zorg

Ellen Boumans

Wonen & Zorg

Stephan Bodde

Ambulante zorg & Dagbesteding

Frans Verdonck

Nieuwe dienstverleningCaroline Schipper

11

Dir

ecte

ur

Man

ager

p 1 maart vervalt de functie van hoofd. Wat zij altijd deden wordt deels overgenomen door

managers en deels door de teams zelf. Elk team krijgt een coach. Voor sommigen een nieuw

gezicht, voor anderen een oude bekende. Coaches begeleiden de teams in het heel goed

worden in het ondersteunen. De coach zorgt er ook voor dat begeleiders meer zelf kunnen en mogen

besluiten. En dat is fijn want als jij een vraag hebt, heb je veel sneller een antwoord. Een coach helpt ook

bij het goed draaien van een team en het vergroten van de rol van informele zorg in de teams.

Een aantal coaches dient nog nader bepaald te worden. •

Elk team krijgt een coachO

magaZIEN • 12

GedragJan Driessen

• Perelaer 8 en 9• Perelaer 15• Steenselwijk 3 en 4• Steenselwijk 5 en 6

Mieke van Deursen• Nuenenseweg 5 boven• Short Stay Unit• Steenselwijk 9 en 10

Arie van Gerwen • Perelaer 11 en 13• Perelaer 16 en 17• Steenselwijk 7 en 8• Dagbesteding Complex Donksbergen

• Dagbesteding Steenselwijk 1 en 2

Angeline van Hout • Perelaer 64 en 65 (Eck.Beukenl. 63)

• Eck.Beukenlaan 61 en 62• Uitwijk• Hulselstraat 23

Isabelle van Lieshout• Dagbesteding Complex Eckartdal

• Duizelwijk 1• Duizelwijk 2• Duizelwijk 3• Duizelwijk 4

SomatiekMarysia van Leuken

• Omloop 34• Lindenpad 57• Lindenpad 58• Tiendschuurpad 46• Tiendschuurpad 47• Dagb. Belevingsgericht Eckartdal

• Vrije Tijd Eindhoven• Vrije Tijd Kempen

Nannette van Maris • Knegselwijk 3• Knegselwijk 5• Knegselwijk 6­8• Knegselwijk 7a• Knegselwijk 7b• De Poten 2­4• De Poten 85­87• Dagbesteding Eerselstraat 4a• Dagbesteding Gebint 71• Dagbesteding Knegselwijk 4• Dagbesteding BAC (beweging)

• Beweging Eckartdal

GezondheidscentrumNils Venema en Miranda Stellink

• Gedragsdeskundige dienst• Paramedische dienst• Medische dienst• Geestelijke verzorging

SeniorenFrans van der Velden

• Omloop 42/ Daalweg 43• Daalweg 44/ Omloop 45• Laan van Eckart 83• Laan van Eckart 84• Knegselstraat 24 en 25 (+ coach: Marie-José Weyden)

Jos van Leeuwen• Lindenpad 51 en 52• Lindenpad 53 en 54• Lindenpad 68 t/m 71+73• Neterselstraat 13 en 14• Dagbesteding Regulier Eckartdal

• Dagbesteding Koetshuis/Ontm.centr.

• Dagbesteding Buitenactiviteiten

• Dagbesteding Regulier Donksbergen 4

Berthy Boudewijns• Lindenpad 67• Omloop 35• Omloop 36• Eerselstraat 1• Eerselstraat 2• Eerselstraat 3• Eerselstraat 4• Dagbesteding Regulier Donksbergen 1

• Dagbesteding Regulier Donksbergen 2

• Dagbesteding Regulier Donksbergen 5

Patrick Alvares • Kasteelweg 1/Rosarium 2• Lindenpad 48 en 49• Laan van Eckart 81• Laan van Eckart 82• Omloop 33• Wintelrestraat 28 en 29• Dagbesteding Regulier Donksbergen 3

13

Eindhoven Carin Schoemaker

• Johan Buijslaan Eindhoven• Acht Eindhoven• Woensel Zuid 1 Eindhoven• Woensel Zuid 2 Eindhoven

Maria Evers• Laagstraat Eindhoven• Hoogstraat Eindhoven• Wouwermanstraat Eindhoven

• Dommelhoefstraat 10 Eindhoven

Harrie Lemmens• Hubertusstraat Eindhoven• Van Ostadestraat Eindhoven

• Zwaluwstaart Eindhoven• W.Schorerstraat Eindhoven

• Strijp Eindhoven

Dannie Driedijk• Vlinderbuurt Eindhoven• Woensel Noord Eindhoven• Aquariuslaan Eindhoven• Weverstraat Eindhoven• Spicapad Eindhoven

WestAnnie van Overbeek

• Oirschot• Ambachtslaan Veldhoven• Roerenmaker Veldhoven• Torendreef Bladel

Wies Goedhart• Voortseweg 4 Eersel• Voortseweg 2 Eersel• Genestetlaan Bladel• Hoefblad Hapert• Doolandweg Bladel• Koperwiek Eersel

Lisette van Hoof• Alb. Thijmlaan Bladel• Helmkruid Bladel• Gildestraat Duizel• Gebr. Hoeksstraat Eersel• Dijk Eersel

OostArie van den Boomen

• Annagildelaan Nuenen• Heuvel Geldrop

Marian Douven• Kempakker Bergeijk• Nieuwstraat Bergeijk• Zonnebloemstraat Bergeijk• Romeinsestraat

Cranendonck• De Vroonhof Cranendonck

Daniël Driessen• Ruys de Beerenbrouck­straat Valkenswaard

• Wollegrasstraat Valkenswaard

• Mgr. Zwijsenstraat Valkenswaard

• Europalaan Valkenswaard• Scottstraat Valkenswaard

Ambulante zorgWSP = WijksteunpuntIne Knuever

• WSP 3 Tongelre & Stratum• WSP 5 Valkenswaard• WSP 6 Cranendonck• WSP 7 Bladel & Reusel• WSP 8 Eersel• WSP 9 Bergeijk

Tine Vromans• WSP 1 Binnenring• WSP 2 Woensel Pluspunt• WSP 4 Gestel• WSP 10 Geldrop & Nuenen

Paul Coppelmans• Zorgcirkels

DagbestedingFrans Paridaans

• Dagbesteding Wisselstroom

• Dagbesteding ‘t Areven• Dagbesteding Voederhuisjes De Kempen

• Dagbesteding Werkcentrum Eindhoven

• Dagbesteding ‘t Laar• Dagbesteding Donkse Hoef

• Inkoop Dagbesteding

Marijke Löwenthal

• Dagbesteding Begeleid Vrijwillig Werken

• Dagbesteding Run at Work

• Dagbesteding Henrica• Dagbesteding Kunst & Ko• Dagbesteding Driester• Leercentrum Eindhoven• Leercentrum Kempen• Dagbesteding Werkschuur Bergeijk

• Dagbesteding Budel• Dagbesteding Schepenhuis

• Dagbesteding Bergeijk

Harrie Wenting• Dagbesteding PIT en kunstuitleen

• Dagbesteding Pannenhoef

• Dagbesteding Halvemaanstraat

• Dagbesteding Tussen de Molens

• Dagbesteding De Spaken• Dagbesteding De Biezenrijt

• Dagbesteding Oirschot

Kind & JeugdRia Jansen

• Logeerhuis Dommelen• Logeerhuis Bon Bini• Logeerhuis Luna• Logeerhuis Donksbergen• Hapertwijk 5• Gezinshuis Tilburg• Gezinshuis Reusel• Gezinshuis Eindhoven• Gezinshuis Heythuysen• Gezinshuis Duizel• Opvang• Grassijsje Eindhoven

Ine Daamen• Ambulante zorg• Kindzorg Vuurtoren• Kindzorg Koraal• Kindzorg Tomteboe

rob de boswerker

in de pauze op het werk - bij ons heet dat de schaft - teken ik schetsboeken vol

met tractors met allerhande soorten aanhangers

erachter

Ik hou van de natuur. In het voorjaar heb je van die mooie knoppen aan de bomen, in de zomer word ik blij als de zon door de bomen schijnt en in de herfst heb je weer van die prachtige kleuren. Maar het mooiste seizoen vind ik wel de winter. Sneeuw op de velden, doorhangende takken en het liefst twintig graden vorst. Dat geeft me een fijn gevoel, alsof je in de diepvries zit. Ik hou van kou. En van werken in die kou, van aanpakken, ertegenaan.Rob Braken, boswerker bij de Werkschuur

ik ben begonnen met

het kloven van het hout, dan sla je met een bijl

korte boomstammetjes in vier stukken

maar nu doe ik ook bomen

omzagen en kortzagen, snoeien en met de bosmaaier

het gras en het kreupelhout

maaien

en dat doe ik tegenwoordig

helemaal alleen,daar heb ik jan niet bij

nodigmagaZIEN • 14

ze kunnen me gerust de bossen in sturen met een bosmaaier of een

kettingzaag. ik doe m’ n ding en dat doe ik goed

ik hou van werken in

de kou

en van aanpakken, ertegenaan

werken bij de werkschuur

past echt bij mij

met gaatjes boren

maak ik een insectenhotel

werken in de bossen is geweldig. de geuren, de seizoenen en dan die ruimte. mijn begeleider jan stelt elke ochtend ons zelf weer de vraag: waar zullen we vandaag eens

gaan werken? dat geeft je toch een geweldig gevoel?

15

Een horizon is eeuwig. Seizoenen gaan gewoon door en

de band tussen mensen en natuur is iets van alle tijden. Dat zijn

de thema’s in mijn schilderijen, want de zon komt altijd op

en gaat altijd onder, wat je ook meemaakt.

Joost Swinkels

oost Swinkels is drukdoende op

zijn expositie. Zijn eerste wel

te verstaan. “Ik heb er jaren op

gewacht”, vertelt hij, “en eerlijk gezegd

had ik er niet meer op gehoopt. Maar hij

kwam er toch. Talloze bezoekers hebben

mijn kunstwerken al mogen bewonde­

ren in het Gemeenschapshuis De Lieven­

daal in Eindhoven.”

Eenzaam in kasteelJoost heeft eigenlijk zijn hele leven al

getekend en geschilderd. “Dat is be­

gonnen”, zegt hij, “op de lagere school.

Ik paste niet goed in de klas en ik zat

daarom vaak alleen. De meester liet me

dan tekenen. Fantasiedieren en elfjes.

En kastelen. Daar zou ik dan later gaan

J“Wat als ik in India had gewoond. Dan had ik harder moeten werken en minder vrije tijd gehad. Dat was een opdracht voor het maken van een schilderij. Ik had er een 10 voor en daar ben ik best wel trots op, want hoe vaak haal je nou een 10 in je leven. Ik niet in ieder geval.”

magaZIEN • 16

Om heel eerlijk te zijn:ik ben er best trots op

wonen met om het kasteel een diepe

gracht. Diep genoeg om iedereen buiten

te houden. Gelukkig is dat nu wel

anders. Ik heb geen gracht en dikke

kasteelmuren meer nodig. Ik ben

gegroeid, zeggen ze.”

Sinds drie jaar schildert Joost bij

dagbestedingscentrum Halvemaanstraat

in Eindhoven. “Toen ik daar begon, vond

mijn begeleidster May Oudenhoven

mijn schilderijen niet goed genoeg om

te exposeren. Ik schilderde ook veel te

haastig. Er moest meer rust komen in

mijn kunstwerken. En die rust moest

beginnen in mijn hoofd. En het is waar

wat ze zeiden. Die rust leverde veel

betere werken op. Als ik mijn dag niet

heb, schilder ik niet. Dat wordt toch

maar prutswerk. Maar bij een goede dag

ga ik door. Hoofd leeg, goed geslapen

en dan ertegenaan.”

GegroeidMaar zo’n tentoonstelling is ook heel

spannend. Je laat iets van jezelf zien en

bezoekers reageren daarop. Dat kan

leuk zijn, maar ook heel pijnlijk.

“Stel dat ze mijn schilderijen lelijk

vinden, dat zou niet fijn zijn. Zeker niet

omdat mijn kunstwerken ook iets over

mezelf vertellen. Zouden ze mij dan

ook ‘lelijk’ vinden?

Aan de andere kant is dit voor mij de

enige manier om te laten zien wie ik

ben, hoe ik denk en wat me bezighoudt.

En als mensen dat niks vinden,

moeten ze me dat maar zeggen.

Dat is ook groeien.”•

“Het kan niet genoeg gezegd

worden; de cliënt staat altijd

voorop”, aldus Ellen Boumans,

directeur Specialistische zorg:

“Dus wat jij wilt en nodig

hebt, in plaats van - hoe fijn

bedoeld ook - bedenken wat

goed is voor jou.”

Stephan Bodde, directeur

Wonen & Zorg: “De cliënt

is dus de kern. De schil

eromheen bestaat uit de

teamleden die met hem of

haar werken. Wij moeten

ervoor zorgen dat de teams

alles hebben wat nodig

is om dat goed te laten

draaien. En daar moet iets

uitkomen waar iedereen

100% achter staat. Dus ook

de ouders van cliënten, de

kring van informele zorg

om hen heen. Zo goed

mogelijk ons werk doen staat

of valt met communicatie

en betrokkenheid van de

familie en het netwerk rond

een cliënt. We merken dat

ouders daar enthousiast van

worden, graag en van harte

meewerken.”

17

ik ben er best trots op Jij

Welkom, ik ben uw gastheer bij ’t BintMet mensen omgaan is heel makkelijk. Je moet gewoon vriendelijk zijn.

Dan doen ze dat ook naar jou toe.

Tom Verhagen, gastheer ’t Bint

magaZIEN • 18

’t BINtIn ’t Bint in Oirschot zijn streekproducten te koop van lokale

ondernemers van Het Land van Oirschot. Er zijn ook producten te

koop die gemaakt worden door cliënten van de Boei (GGzE) en Lunet

zorg. Bij ’t Bint kun je elkaar ontmoeten, samen eten en in contact

komen met de buurt. De winkel aan de Rijkesluisstraat 36ª is verder

een leer -en werkplek en er is een wijksteunpunt.

om zit nog op school. Hij loopt

stage bij restaurant De Beurs in

Oirschot en op donderdag en

vrijdag werkt hij bij Gasterij Dorpsgenot

in Zandoerle. En sinds kort werkt hij

ook in ’t Bint. Het gastheerschap bevalt

hem prima. Vragen of de klant iets nodig

heeft, helpen met zoeken naar een leuk

cadeau of een tafel waaraan ze kunnen

zitten en uitleggen waar producten

vandaan komen. Tom draait er zijn hand

niet voor om. “Het geheim van gastheer­

schap is eigenlijk heel eenvoudig”, zegt

hij. “Je moet gewoon vriendelijk zijn en

vragen van klanten kunnen beantwoor­

den. Dat kan ik heel goed.”

Toch is vriendelijkheid alleen niet

genoeg voor een gastheer. Je moet ook

veel uitleggen aan klanten. Bijvoorbeeld

iets over biologische groente of waarom

Beerze Bier zo lekker is. “Gelukkig is

Hanny er ook vaak bij”, zegt Tom. “Zij kan

mij helpen als er vragen gesteld worden

waarop ik het antwoord nog niet weet.

Zo leer ik elke dag bij.”•

Welkom, ik ben uw gastheer bij ’t Bint

t

Negentien jaar en dan al ‘gastheer’ bij ‘t Bint. Als Tom Verhagen dit zo zegt, klinkt het alsof het werk van gastheer in een streekproductenwinkel appeltje-eitje is, maar niets is minder waar. Het is heel belangrijk werk.

Boerenkool met worst

Schil en snij 1 kg. aardappelen. Kook ze 20 min.

Voor 4 personen.

Smakelijk eten!

Kook 1500 gr. boerenkool in een andere pan in 20 min. gaar.

Bak 125 gr. spekblokjes.

Pel en snipper 2 uien en bak deze met de spekblokjes mee.

Giet de aardappelen af en stamp ze met 1 dl. melk tot puree.

Giet ook de boerenkool af en meng deze door de puree.

Leg de rookworst 10 min. in heet water.

19

Nieuwe tuin, oud gevoel

Een tuin met dingen uit de tijd dat we nog jong waren. Dat is leuk, want daarmee vóel je je ook jong.

Martha van der Heijden

magaZIEN • 20

Nieuwe tuin, oud gevoel “Ik ben blij met Maria”, zegt Martha van der Heijden, “ik ben katholiek, gedoopt en alles. Ik ben altijd naar de kerk gegaan, maar de laatste jaren kijk ik de mis op de televisie. En naar Maria in mijn nieuwe tuin. Even bidden om ’t hoekje.

n de tuin van de woningen aan

de Daalweg 43 en 44 en Omloop 42

en 45 is van alles te beleven.

Daarom heet het ook een belevingstuin;

een ontmoetingsplek voor de veelal

oudere bewoners van deze woning

op woonpark Eckartdal. Behalve ‘even

kletsen’ met Maria, kun je er ook kletsen

met elkaar, samen op het bankje of

onder het prieeltje. De bloembakken

staan vol met geurende planten ­ ook

in de winter ­ en zodra de lente weer

begint, worden de bloempotten gevuld

met zomergoed. Scheutje water uit de

waterpomp of fontein erbij en de zon

doet de rest. Die zon zorgt er ook voor

dat de was goed droogt. Het hele jaar

door hangen hempjes en handdoeken

te drogen aan de waslijnen. “Dit geeft

je echt een gevoel van vroeger”, aldus

Martha. “Een tuin met dingen uit de tijd

dat we nog jong waren. Dat is leuk,

want daarmee vóel je je ook jong.”•

I

EN WAt BELEEF JENOU IN ZO’N tUIN?Een belevingsgerichte tuin zorgt ervoor dat je veilig

en prettig naar buiten kunt, alleen of met begeleiders

of familie. Buiten zijn en buiten bewegen is fijn en je

wordt er gezonder van. Het beleven van seizoenen is

duidelijker dan het kijken naar een kalender. In de tuin

kun je anderen ontmoeten. Bijvoorbeeld familie of

vrijwilligers die het onderhoud van de tuin verzorgen.

Ook het kijken van binnen naar de tuin is prettig.

Lees vervolg op volgende pagina >

21

In 2013 is er een enquête gehouden onder cliënten en

cliëntvertegen woordigers over de tevredenheid bij

LUCA. Het eindresultaat is dat 45,5% zeer tevreden is (en

LUCA promoot), 45,5% is tevreden en slechts 9% vindt de

dienstverlening minder dan verwacht. Een prima score.

LUCA werd verder omschreven door haar gebruikers

als goed, betrouwbaar, behulpzaam, klantvriendelijk,

zorgvuldig, deskundig, professionals, snel, open voor

vragen en betrokken. Andere opmerkingen waren: “er

wordt ons veel uit handen genomen, ik heb minder

rompslomp, minder zorg voor ons, het is de laatste

jaren steeds duidelijker en beter geworden”. Daarnaast

is ook een aantal waardevolle opmerkingen gemaakt

die aanleiding geven tot verdere verbetering van de

services (zoals o.a. de bereikbaarheid en de interne

communicatie).

De zelfstandige stichting LUCA kan helpen bij het beheer

en de administratie van de persoonlijke inkomsten en

uitgaven van de cliënten van Lunet zorg. Wil jij ook weten

wat LUCA voor jou kan betekenen?

Kijk dan op www.lunetzorg.nl. of op werkdagen van

10.00 tot 12.00 uur op telefoonnummer 088 551 8177.

LUCA meet cliënt tevredenheid

Cliënten, familie en medewerkers weten de ‘Vrienden van

Lunet zorg’ steeds vaker te vinden als het gaat om het

uitvoeren van prachtige plannen waarvan door meerdere

mensen gebruik kan worden gemaakt of voor individuele

cliënten. Een voorbeeld is het realiseren van een

belevingstuin op woonpark Eckartdal. Naast geld van de

‘Vrienden van Lunet zorg’, heeft de familie van een cliënt

een kunstwerk voor in de tuin geschonken. Daarnaast

sponsort hovenier Fred Langstraat een deel van de tuin

en zorgt hij ervoor dat de tuin jaarlijks gratis wordt onder-

houden. De ‘Vrienden van Lunet zorg’ ondersteunen dit

graag, maar om dit werk als vriendenstichting te kunnen

blijven doen, zijn veel donateurs nodig. Voor vragen

of anders? Bel 088-551 5442 of stuur een mail naar

p.stelwage@lunetzorg.nl.

dE BElEvINGStuIN IS MEdE MOGElIjK GEMaaKt dOOR:• de vrienden van lunet zorg

• Fred langstraat (www.fredlangstraattuinen.nl)

• Kattendijke / drucker stichting

• Fonds Nuts Ohra

• algemeen Welzijnsfonds

• dEla goededoelenfonds

• Fonds Sluyterman van loo

• Peter Roozenburg (oud-medewerker)

• Opbrengst verkoop planten op het tuinfeest

MEDE MOGELIJK GEMAAKt DOOr DE VrIENDEN VAN LUNEt ZOrG IN 2013In 2013 hebben de ‘Vrienden van Lunet zorg’ verschil-

lende projecten gesponsord. We noemen er enkele:

• Inrichting kiosk d’n Bolle akker

• Belevingstuin Eckartdal

• terrasoverkapping WBC valkenswaard

• Plaatsing draagbare reanimatie apparaten (aEd’s)

Vrienden van Lunet zorg

< Vervolg van vorige pagina

magaZIEN • 22

tAXINieuwe vervoerder: Munckhof taxiLunet zorg heeft een nieuw contract afgesloten voor het

vervoer van en naar dagbesteding. Hierdoor zijn we in

staat nog betere kwaliteit tegen een lager tarief aan te

bieden. Vanaf 1 maart 2014 neemt Munckhof Taxi het

vervoer over van de huidige vervoerder Connexxion.

Woon je op woonpark

De Donksbergen of Eckartdal.

dan is je nieuwe adres

Postbus 270

5600 AG Eindhoven.

Dit betekent dat post voor

iedereen die woont op de

woonparken voortaan

geadresseerd moet worden

aan:

Voorbeelden correcte

adressering aan bewoner

woonpark

Woonpark Eckartdal of

De Donksbergen

S. Jansen

Perelaer 62

Postbus 270

5600 AG Eindhoven

Woon je op een woonpark,

dan krijg je gratis kaarten,

die je kunt gebruiken om

de wijziging door te geven.

Bijvoorbeeld aan familie,

clubs waar je lid van bent

en noem maar op.

Woonpark De Donksbergen

9 februari14.00 – 16.00 uur

Muziekmiddag in de aula

26 februari14.00­16.00 uur

Carnavalsmiddag met De Bloaspepkes

1 maart14.00­16.00 uur

Carnavalsmiddag in Bergeijk

2 en 3 maart14.00­16.00 uur

Carnavalsmiddag in de aula

4 maart14.00­16.00 uur

Carnavalsmiddag bij de Tonnenpikkers

in Hapert

13 april13.00­17.00 uur

Voorjaarsmarkt

21 april14.00­16.00 uur

Muziekmiddag in de paastuin

Ook in de agenda?

Wordt er bij jou in de buurt een leuke activiteit georganiseerd?

Laat het de redactie weten. magazien@lunetzorg.nl.

Woonpark Eckartdal

DiscoavondElke zondag van 19.00­20.45 uur

MuziekochtendElke zaterdag van 10.00­12.00

Vrijdag 28 februari19.00 ­ 21.00 uur

Bezoek Stadsprins m.m.v. Veullewait

Zaterdag 1 maart14.00 ­ 16.30 uur

Gemaskerd bal m.m.v. ‘t Inventielke

Maandag 3 maart14.00 ­ 16.30 uur

Carnavalsbal m.m.v. Roy de Groot

Dinsdag 4 maart14.00 ­ 16.30 uur

Carnavalsbal m.m.v. Dinges Enzo

Woensdag 5 maart15.30 uur

Aswoensdagviering

Doen Een ander adres

Vragen over vrijetijdsbesteding?

Eindhoven: 088 551 9227 vrijetijd.eindhoven@lunetzorg.nl

De Kempen: 088 551 8151 vrijetijd.dekempen@lunetzorg.nl

23

et leven van Daniëlle en Mark

stond acht jaar geleden vol­

ledig op zijn kop. Hun jongste

dochter Puk werd geboren. Het was vrij

snel duidelijk dat Puk veel mankeerde.

De dokters zeiden dat ze niet lang zou

leven. Daniëlle vertelt openhartig over

haar bijzondere gezin en haar werk, en

de vele lijntjes die beide werelden met

elkaar verbinden. Ze vertelt over haar

leven met Puk.

Beginnen op pagina 1“De dokters zeiden dat ze niet lang zou

leven. Wat doe je dan? Het is zwaar,

maar we gingen ervoor. Trisomie 18

werd uiteindelijk uitgesloten. Dat was

een opluchting, want kindjes met dat

syndroom hebben een heel kort leven.

Het bleef wel onduidelijk wat

ze dan wel had. Je leeft van

dag tot dag. Je hebt een baby

en er is wat mee. Je bewan­

delt de weg en je ziet wel wat

er op je pad komt. Er kwam

geen diagnose, geen houvast.

Je schrijft het boek van je

kind al gaandeweg. Je weet

niks. In het begin kun je dat

niet hebben. Nu zijn er veel

dingen uitgesloten die Puk

niet heeft. We zijn wereldwijd

gegaan. Puk is bekend bij

veel gerenommeerde artsen

en wetenschappers. Toch blijft

het onbekend wat ze heeft.”

HDaniëlle Soontiens is al jarenlang werkzaam als begeleidster bij Lunet zorg. Ze heeft daarnaast ook in haar privéleven veel lijnen met mensen met een verstan-delijke beperking. Haar man, Mark, heeft een broer met het Syndroom van Down. Haar oud-ste zoon heeft autisme. “Door mijn werk zit het wel al ergens in je achterhoofd, dat het je kan overkomen. Maar als het dan zo is, is het wel bizar. Hoe ver kun je in de zorg terechtkomen? Mijn werk, mijn zwager en mijn zoon…”

magaZIEN • 24

Het verhaal

“Puk is inmiddels acht jaar. De drang om

te weten wat ze heeft is minder, maar we

willen het nog wel weten. Sommige vra­

gen, vooral rondom erfelijke belasting,

willen we graag beantwoord zien, ook

voor onze zoon en dochter. Wat we het

belangrijkste vinden, is dat Puk gelukkig

is en dat maakt ons gelukkig. Ze kan wel

dingen leren, bijvoorbeeld leren lopen

met een loophulp. Maar dan wordt ze

een gevaar voor zichzelf. We willen haar

geen dingen aanleren waar ze functio­

neel niks mee kan.

Dit levert uiteindelijk alleen maar frus­

tratie op. Puk kan zich uiten, schreeuwen

en lachen. Ze reageert op interacties.

Dat neem je wel mee als je zelf in de zorg

werkt: je kijkt heel goed naar je kind,

dat ben je al gewend, en je kijkt naar de

toekomst, wat levert het geleerde op.”

Meer begrip voor ouders“Toch heeft mijn werk in de zorg me

verder niet echt voorbereid op een leven

met Puk. Door Marks broer met het

Syndroom van Down zagen we wel de

impact van het hebben van een gehan­

dicapt kind op een gezin. Wat vooral

eel energie kost, is al het geregel.

Alle afspraken met artsen, instanties

Mensen die werken in de zorg moeten zich realiseren dat ze voor

iemands meest kostbare bezit zorgen. En dat er bij ouders een heel proces

aan vooraf is gegaan voor ze de zorg uit handen konden geven.

Daniëlle Soontiens

en therapeuten. Dat is nu wel min­

der geworden, maar de fysieke zorg

neemt toe. Veel mensen op mijn

werk hebben geen idee wat ouders

doormaken of doorgemaakt heb­

ben. Aan elke ouder zit een verhaal

vast. Ze hebben zoveel meegemaakt

voordat ze de zorg voor hun kind uit

handen moesten geven. Ik begrijp nu

van binnenuit wat het betekent om

een gehandicapt kind te hebben en

hoeveel daarbij komt kijken. En hoe

moeilijk het is, om de zorg ooit nog

uit handen te moeten geven.

En dat er fouten worden gemaakt

door instanties, dat je steeds een

lange weg moet gaan om de beste

zorg voor je kind te krijgen. Dat je

altijd op moet blijven komen voor je

kind, omdat het dat zelf niet kan.”

“Het hebben van een kind met een

beperking vinden we niet het ergste.

Nee, het geregel er omheen is erger.

Alle contact met instanties, bezig

zijn met het verlengen van de indica­

ties, het regelen van sondevoeding,

woningaanpassing, de aanvraag

voor hulpmiddelen, het regelen van

PGB. Dat is de reden dat ik minder

ben gaan werken. Ik ben wel altijd

blijven werken, omdat ik dit werk zo

graag doe. Daarnaast hebben

mijn man en ik de stichting

Amy and Friends Nederland

opgericht, voor kinderen

met de verouderingsziekte

Cockayne Syndroom. En ik

ben vrijwilliger bij de NVA,

de Nederlandse Vereniging

voor Autisme. Waarom? Ik wil

andere mensen helpen met

mijn ervaringen, het ligt me

en het geeft me voldoening.

Dat zorginstinct heb ik altijd

gehad. Het zit in mezelf dat ik

niet op kantoor kan zitten of

in een winkel kan werken.”

Bewuste keuzes maken“Ik vind mensen die anders

zijn leuk en interessant. Ik zou

met niemand willen ruilen.

Met alles wat ik van Puk heb

geleerd…. ik heb het verhaal

geleerd achter syndromen,

achter genetica. Ik heb echt

leren kijken naar mijn kind

en niet te kijken naar wat ik

belangrijk vind voor haar

om te leren. Haar geluk staat

voorop. We leven in een pres­

tatiemaatschappij. Mensen

zeggen: “Wat erg dat ze niet

loopt.” Je moet zelf kritisch

zijn. Vind ik dat zelf eigenlijk

erg? Wat is nu belangrijk? Ik

ben heel kritisch geworden

waar ik werk van maak, waar

ik wel of niet voor vecht. Ik ga

de strijd alleen nog aan als

het echt iets oplevert.”•

25

p z’n 24ste verliet Jasper het

ouderlijk huis om zelfstandig

te gaan wonen”, vertelt

Ine Joosen, de moeder van Jasper.

“Ik vond het geen goed idee, maar hij

moest en zou. Zijn broer studeerde,

ging trouwen en kocht een huis.

En wat zijn broer kan, dacht Jasper,

kan ik ook. Het werd een verbouwd

klooster ­ zelfstandig begeleid wonen ­

en nadat dit enkele jaren later werd

gesloten omdat het pand teveel

onderhoud kostte, vertrok hij naar

een appartementencomplex in Nuth,

ook in Zuid Limburg. Eindelijk een eigen

voordeur, nu nog een relatie en trouwen

en dan zal alles goed komen, moet hij

gedacht hebben.”

”OWeet je, Jasper bekijkt de mensen om hem heen en dan zie je hem denken. Dus zo ziet de wereld eruit als je geen verstandelijke beperking hebt, zo doen de mensen die niet begeleid wonen. En dat wil ik ook. Net als die anderen. Een eigen huis, normale vrienden, een relatie met een ‘gewoon’ iemand en alles wat daar bij hoort.

Ik zie Jasper weer lachen. Sinds hij op woonpark

Eckartdal woont, zit hij weer goed in zijn vel.

Ine Joosen

naar beperkingen geeft ook mogelijkheden

Kijken

magaZIEN • 26

Het zelfstandig wonen werd geen suc­

ces. Jasper zag de begeleiding nauwe­

lijks en ondanks dat hij erg veel zelf kan

­ ‘n boodschap doen, bed verschonen,

opruimen en noem maar op ­ kwam zijn

kwetsbaarheid steeds vaker om de hoek

kijken. De aanvankelijke blijheid voor het

zelfstandig wonen veranderde al snel in

frustratie en boosheid. Hij wilde zich zo

graag bewijzen, maar elke dag kostte het

hem meer en meer moeite om dat

te doen.

In mei vorig jaar verhuisde Jasper naar

Lindenpad 49 op woonpark Eckartdal.

Veiligheid, huiselijkheid en betrokken­

heid staan hier meer op de voorgrond

dan zelfstandigheid. Niks voor Jasper

dus, die juist die zelfstandigheid zo

hoog in zijn vaandel heeft staan.

“Toch was dit een schot in de roos”,

aldus Ine Joosen. “Alleen het intake­

gesprek was al een openbaring.

Voor mij, maar zeker voor Jasper.

Er werd ­ misschien wel voor het

eerst in zijn leven ­ écht met hem

een gesprek aangegaan. Een gesprek

waarin hij dingen vertelde die hij nog

nooit tegen wie dan ook gezegd had.

Voor Jasper gaf dat veel duidelijk­

heid, voor mij was het vooral een

emotioneel gesprek.”

Met zijn medehuisgenoten in zijn

nieuwe onderkomen heeft Jasper

niet zoveel, met de vrijwel altijd

aanwezige begeleiding des

te meer. Hij doet er allerlei

klusjes voor en hij gedraagt

zich dan als een ‘collega

medewerker’. En met die rol

voelt hij zich goed. Hij wordt

gewaardeerd in wat hij kan

en vooral: in wat hij aankan.

De lat is lager gelegd en

Jasper vaart er wel bij.

“Voor mij als moeder geeft

dat een enorme rust”, zegt

Ine Joosen. De begeleiding

is duidelijk tegen Jasper ­ als

iets niet kan, zeggen ze dat

ook ­ en de sfeer is er naar

om samen met elkaar om de

tafel te gaan zitten en zaken

te bepraten en er samen uit

te komen. Jasper voelt dat

er echt naar hem geluisterd

wordt.”

En Jasper? Hij is

veranderd, opener

en blijer.

Twee keer in de week belt hij

zijn moeder op. “Zoals pas”,

besluit Ine Joosen, “toen hij

belde en zei: Ine, ik ben ver­

liefd op een meisje. Ze heeft

ook een verstandelijke beper­

king. Zij vindt mij heel leuk en

ik haar ook. Leuk hè!”•

naar beperkingen geeft ook mogelijkheden

27

In oktober vorig jaar werden op bijna zeventig locaties ‘bomen geplant’. In deze bomen

mochten cliën-ten hun wensen

en dromen hangen. En dat deden jullie massaal. Meer dan twaalfhonderd wensen werden in november ‘geoogst’.

m al die wensen te bekijken,

is een jury eind vorig jaar bij

elkaar gekomen. Om een beetje

orde te krijgen in de wirwar aan wensen

hebben zij tien groepen gemaakt.

Bijvoorbeeld de groep ‘Dagtocht,

uitstapje, vakantie’ of ‘Eten en drinken’.

Heel veel wensen gaan over het ont­

moeten van of samen iets doen met

beroemde mensen. Frans Bauer komt

geregeld voorbij, maar ook K3, Nick en

Simon en de gehele cast van GTST zijn

erg populair. Een enkeling wil wel eens

een kopje thee drinken met Beatrix of

uit eten met Anouk.

Verre reizen om familie te bezoeken

scoort ook hoog. Naar Bali, Australië,

O

magaZIEN • 28

Houd debrievenbusin de gaten

Canada, Spanje of Peru. Sommige wen­

sen zijn weer wat bescheidener; ‘Lekker

ijsje gaan eten op het terras’ of ‘Naar

café de Bokkenrijder een chocolademelk

drinken’.

Een aantal wensen is héél lief zoals ‘Dat

Jan geen pijn meer heeft’ of ‘Ik zit in een

rolstoel en wil graag lopen’. En er zijn

ook stoere wensen. ‘Samen met Jan de

Rooij Parijs­Dakar rijden’ of ‘Een krokodil

aanraken’. En het lijkt wel of jullie alle­

maal met dolfijnen wil gaan zwemmen.

Als er maar genoeg dolfijnen zijn.

In de categorie ‘Eten en drinken’ kun

je ook vanalles verwachten. Van ‘Koken

met topkok Jamie Oliver’ tot ‘We

zouden graag een frietkar willen’. En een

hapje eten is nog wel te organiseren,

het wordt moeilijker als je een wens wilt

vervullen zoals: ‘Het kabinet laten vallen

en daarna Emile Roemer in ‘t Torentje’

of ‘Stoppen met bezuinigingen’.

Er zijn ook wensen waarbij iemand

graag iets wil hebben, zoals een lager

toilet, een mooie konijnenvilla voor ons

gezamenlijke konijn, een ridderzwaard

zoals Piet Piraat of een rolstoelfiets (mag

ook tweedehands zijn). Andere opmer­

kelijke wensen: Hard rijden in een

supersnelle auto, want mijn mama rijdt

niet zo hard, bij de Paus koffie drinken

en de klok luiden, gips om mijn been of

arm, een vriendin of een hele dag aan

klinken van deur zitten.•

Wij zijn hard bezig om

wensen uit te laten komen.

Om het spannend te houden

verklappen we nu alleen dat

februari in het teken staat van

het thema ‘verwendag/uiter-

lijk’. Als jouw wens uitkomt,

krijg je rechtstreeks bericht.

Dus houd de brievenbus

maar in de gaten.

29

os van de bezuinigingen die

het kabinet wil, hadden we

toch wel voor een nieuwe

koers gekozen. We zijn een financieel

gezonde organisatie, dus wat dat betreft

is er geen druk om te veranderen. Maar

in de dagelijkse praktijk blijkt wel dat we

anders en slimmer moeten werken.”

Even terug naar de kern. “We zijn al

meer dan honderd jaar actief, op ruim

honderd plaatsen in de Kempen en de

regio Eindhoven, hebben meer dan

driehonderd gebouwen en twee woon­

parken met ruim vijfhonderd cliënten.

Van alle 2.800 Lunet zorg­cliënten woont

de helft bij ons. Van alle 2.500 medewer­

kers ­ en vlak vooral de duizend vrijwil­

ligers niet uit; we kunnen

niet zonder hen! ­ is tachtig

procent met deze cliënten

bezig. Deze cliëntengroep is

stabiel, zal de komende jaren

ook niet groeien maar blijft

wel de kern en basis van ons

werk. De andere helft woont

zelfstandig en is redelijk

zelfredzaam met de nodige

steun, die varieert van één of

twee uurtjes tot intensief. Ze

hebben met allerlei instanties

te maken; er is veel overlap

en ze worden nogal eens van

het kastje naar de muur ge­

stuurd. De regie voor de zorg

voor deze mensen valt vanaf

”LHoe toekomst-

bestendig is Lunet

zorg? Dat is eigenlijk

de grote vraag waar

de nieuwe koers het

antwoord op geeft,

is Loet’s stellige

overtuiging. Hij legt

uit hoe en waarom.

magaZIEN • 30

waar gaan we naar toe?

1 januari 2015 onder hun gemeente,

volgens de veranderingen in de Wet

maatschappelijk ondersteuning (Wmo).”

Goed, beter, bestMaar de belangrijkste reden voor de

nieuwe koers is ­ blijven ­ doen waar we

goed in zijn”, stelt Loet voorop: “Werken

in de zorg heeft alles met vertrouwen te

maken. Zeker in de gehandicaptenzorg

heb je bijna familiebanden; daar krijgt je

zo veel voor terug. Medewerkers hebben

hart voor de cliënten, willen zo graag en

van harte helpen dat ze uit automatisme

alles overnemen van de familie en zelf

invullen wat cliënten en hun naasten wil­

len. Dat wordt het grote leertraject: zorg

anders én beter organiseren mét vrijwil­

ligers en de informele zorg van gezin,

familie, vrienden en buren van cliënten.

En dat leren wordt een kwestie van oude

patronen loslaten en weer op elkaar en

ieders kennis en kunde vertrouwen.”

Zorg anders én beter organiserenmét vrijwilligers en de informele zorgvan gezin, familie, vrienden en buren

van cliënten. Dat wordt het groteleertraject.

Loet Smeets, voorzitter Raad van Bestuur

Dat is een hele omslag…

“Klopt, maar heel goed mogelijk.

De eerste stap is aan het manage­

ment: regeltjes weghalen. De hele

zorg is erin doorgeslagen, meester

geworden in protocollen.”

En de leidinggevenden?

“Kijk je diep in hun hart, dan zie je

dat ze de zorg ingingen om met men­

sen te werken, niet om te managen

en voor de status. Ze willen liever

coachen, hun team laten bloeien; is

iedereen tevreden, dan straalt dat op

iedereen af. Als coaches wordt het

hun taak, in plaats van regeltjes

bewaken, met medewerkers te

praten en vooral te luisteren; wat is

zorg, wat is veilig, wat zijn risico’s?”

Stevige klusNiet makkelijk, zulke

veranderingen…

“Dat begrijpen we: Je wilt geen

fouten maken, juist omdat je met

mensen werkt. Maar van

fouten maken, kun je leren.

En we moeten van elkaar

durven leren, zeggen wat we

doen, doen wat we zeggen.

En ook durven zeggen als iets

niet kan of lukt.

Dat zal tijd kosten, maar het

levert veel op?

“Precies; niet alleen voor de

cliënten en hun familie, maar

vooral ook voor de mede­

werkers en vrijwilligers. Het

werk wordt leuker, iedereen

wordt serieus genomen, krijgt

vertrouwen. En dat zorgt voor

rust op de werkvloer, terwijl

we accepteren dat de buiten­

wereld turbulent blijft.”

Geef je zelf het goede

voorbeeld?

“Graag! In het management­

team hebben we het aantal

vergaderingen al gehalveerd

en de hoeveelheid (interne)

post met twee derde vermin­

derd. Dat scheelt al een hoop

frustraties die tijd kosten.

En die tijd willen we benutten

om medewerkers de ruimte

te geven en in dialoog te

gaan en blijven. Wij houden

de regeltjesballast wel uit de

buurt. Want qua mensen en

hart voor het werk hebben we

alles in huis voor Lunet zorg

nieuwe stijl; een model dat

vele jaren goed zal werken.”•

waar gaan we naar toe?

31

wan Janga is 21. Hij werkt vier

dagen in de week bij de Karwei.

In het magazijn en in de winkel van

deze bouwmarkt. Iwan is daarnaast een

goede voetballer. Tot zover zijn dingen

buitenshuis. Wat doet Iwan binnenshuis?

“Eigenlijk de laatste tijd alleen maar

inpakken en uitpakken”, vertelt hij.

Op zijn zeventiende kwam Iwan ­ als

een wilde puber, zoals hij zelf zegt ­

in het Trainingshuis in Acht. Hij leerde

er koken, met geld omgaan en poetsen.

Voor zijn geldzaken heeft hij een

bewindvoerder, dus daar hoeft hij

zich niet druk om te maken. Na ruim

vier jaar was Iwan ‘uitgetraind’ en

vertrok hij naar een huis in de

Achtse Barrier.

I“Het lijkt wel of verhuizen mijn hobby is, maar dat is echt niet zo. Na vier keer vorig jaar, heb ik het wel gezien. Van het Trainingshuis in Acht naar een zelfstandige woonruimte in de Achtse Barrier, weer terug naar Acht en vandaar - met een ‘tussenstop’ in woonbegeleidingscen-trum Stratum - naar de Menno van Coehoorn in Woensel. Hopelijk kan ik daar voorgoed mijn koffers uitpakken.”

magaZIEN • 32

Minder kletsen, meer praten

LErEN BIJ LUNEt ZOrGWil je ‘iets nieuws’ leren?

Dan is een cursus

misschien iets voor jou!

Werken in een winkel,

EHBO, Digitale fotogra-

fie, Opkomen voor jezelf,

Facebook, Engels, Per-

soonlijke hygiëne en zelfs

Verhuizen zijn maar een

kleine greep uit het

cursusaanbod.

Neem contact op met het

Leercentrum Lunet zorg:

Eindhoven.

088 551 92 29

leercentrumeindhoven@

lunetzorg.nl

De Kempen

06 464 289 25

leercentrumdekempen@

lunetzorg.nl

Kijk op www.lunetzorg.nl

voor de cursusgids.

Eindelijk op eigen benen. “Dat was toch

moeilijker dan ik dacht”, vertelt hij.

Ik kan heel goed kletsen, maar praten

over dingen…da’s toch andere koek.

Er waren nogal wat conflicten met

de mensen om mij heen en na twee

maanden ging ik weer terug naar het

trainingshuis. Hoewel Acht en de Achtse

Barrier maar twee kilometer van elkaar

verwijderd zijn, was de afstand tot

begeleiding toch te groot.”

ruimte om te lerenMet tegenzin vertrok Iwan naar WBC

Stratum. “Het was maar voor een korte

periode”, vertelt Iwan, “maar het was

niks voor mij. Ik moest namelijk een

ruimte delen met iemand anders.

Gelukkig duurde dat maar een

halfjaar. Toen mocht ik naar de

Menno.” Iwan woont nu op honderd

meter afstand van het woon­

begeleidingscentrum en ook het

wijksteunpunt is vlakbij. “En die

‘begeleiding om de hoek’ heb ik toch

wel nodig”, bekent Iwan. “Het zelf

oplossen van conflicten is nog lastig

voor mij. Ik hou me dan stil en de

problemen stapelen zich dan op.

Erover praten vind ik nog moeilijk.

Op eigen benen staan, is meer dan

poetsen en veilig fietsen in het

verkeer alleen. Maar ik ga er met

frisse moed tegenaan. De cursus

‘Zelfstandigheid Part two’?

Janga is ready!”•

Minder kletsen, meer praten

De tassen zijn weer ingepakt. Ik verhuis voor de

vierde keer in korte tijd naar een andere woning.

Iwan Janga

33

magaZIEN • 34

De inzet van informele zorg versterken.Daar gaan we aan werken.

Marianne Verschuuren, directeur HRM

Vrijwilligers-werk nog belangrijker“Natuurlijk staan de kosten voor zorg en ondersteuning onder druk en moeten we kijken naar mogelijkheden om de zorg betaalbaar te houden”, aldus Marianne Verschuuren, directeur HRM. “Daarom wordt er steeds vaker gekeken of informele zorgverleners kunnen bijspringen in de zorg en ondersteuning. Maar ik hoor het je al zeggen: informele zorgverleners waren er altijd al; alle verwanten en de meer dan duizend vrijwilligers die Lunet zorg heeft. Dat klopt. Alleen hebben we ze nu harder nodig dan ooit.”

aar dat is niet de belangrijk­

ste reden voor onze aan­

dacht voor de vrijwilligers.

In de nieuwe strategie is het in hun

kracht zetten van alle betrokkenen van

belang, dus ook het in hun kracht

zetten van vrijwilligers. Zij willen mee­

denken en participeren en niet alles door

de medewerkers van Lunet zorg laten

bepalen en overnemen. “Die samen­

werking tussen de informele en formele

zorg vraagt de komende jaren onze

aandacht”, vervolgt Marianne. “Daarom

gaan we hier met betrokkenen een eigen

visie op ontwikkelen. Meer ruimte geven

aan de inbreng en inzet van informele

zorgverleners vraagt om zorgvuldigheid.

Gaan we goed genoeg met verwanten

en vrijwilligers om? Respecteren en

waarderen we hun inzet en betrokken­

heid op een goede manier? Hoe stel­

len beroepskrachten zich op? Zijn er

juridische grenzen? Kortom: belangrijke

vragen om met elkaar een antwoord op

te krijgen.”•

M

EIGEN KrACHt• De betrokkenen rondom

een cliënt krijgen meer

ruimte voor eigen invul-

ling van hun werk. Ook

zij doen waar ze goed in

zijn; eigen kracht en

eigen oplossingen,

samen werken en ‘onder-

nemen’. Wij noemen dit

het vergroten van het

zelfsturend vermogen.

• De functie van een hoofd

verandert van leiding-

gevende naar coach.

• De (persoonlijk) cliënt -

begeleider zal nog meer

dan voorheen de regie

rondom een cliënt

hebben. Deze begeleider

zal voor veel vrijwilligers

en familie het eerste

aanspreekpunt zijn.

• Teams worden opge-

splitst in kleinere werk-

eenheden met een grote

lokale verbondenheid.

Voor veel vrijwilligers

is zo’n team de belang-

rijkste verbinding met

Lunet zorg.

• Zo min mogelijk

bureau cratie en

regeltjes. Dat komt de

efficiëntie ten goede

maar ook onze belang-

rijkste drijfveer, ons

bestaansrecht komt

veel centraler te staan:

de cliënt.

35

S a N K S W t S t B a N

R C N O I P R a O E P O

L O H t N E I E U A I O

l O l O K G R N P G I B

r O O N r E I r A B E K

F E I K N S I P a Z O d

S u t K M K E R M O I I

t P O t a E l N l a u E

I O R a I O O F E S H S

l E P u O C O l O R l C

P E R K I N H B B a E l

N E E P K t O l a j S N Biet

Bloemkool

Boerenkool

Boon

Bosui

Champignon

Koolrabi

Knoflook

Knol

Paprika

Peen

Prei

rettich

Schorseneren

Sjalot

Sla

Spinazie

Spruit

tauge

tuinkers

Ui

Witlof

Oplossing:

Zoek de woorden in de puzzel. De letters die overblijven vormen een woord.

Stuur dit woord voor 1 maart op naar magazien@lunetzorg.nl. Zet je naam en

adres erbij. Onder de inzenders worden drie kadobonnen van Lunet zorg verloot.

Succes!

smakelijk PuZZElEN