Lugograaf 9.4
39
9 e jaargang | editie 4 | juli 2012 Informatievoorziening Neurofysiologie Zo betrouwbaar als... Social information Kopiëren Datavisualisatie Almanak vanaf p48 Editie
description
Lugograaf 9.4. Verenigingsblad van de Technische Bedrijfskundige Vereninging Lugus.
Transcript of Lugograaf 9.4
9e jaargang | editie 4 | juli 2012
InformatievoorzieningNeurofysiologieZo betrouwbaar als...Social informationKopiërenDatavisualisatie
Almanak vanaf p48Editie
Martin TraaHoofdredacteur.
Voorwoord ‘Heerlijk’ denk ik als ik met een kop
koffie en een lichte hoofdpijn ’s ochtends
op het balkon in de zon ga zitten. ‘Het
goede leven is weer begonnen.’ Met de
zomer al helemaal in mijn kop vergeet
ik de stress voor de laatste tentamens
van dit collegejaar en de eventuele
langstudeerboete die mij misschien te
wachten staat. Als de koffie een kwartier
later op is wordt ik met een kleine
‘plop’ uit mijn telefoon er weer aan
herinnerd dat het nog lang geen vakantie
is en dat er mensen mijn samenwerking
verwachten voor een of andere case van
een of ander vak.Juist op dit moment bedenk ik mij alle
pagina’s die ik nog moet lezen voor
aankomende tentamens en andere dingen
die nog gedaan moeten worden. Ik ben
weer terug op aarde en zal weer, net als
iedereen, aan het werk moeten. Het is
tenslotte nog geen vakantie en luieren
moet later maar.
Voor iedereen die niet op vakantie gaat
hebben we deze editie van de Lugograaf
extra dik gemaakt, zodat je je ook thuis
niet hoeft te vervelen. Verveel je je toch,
dan adviseer ik om je bezig te gaan
houden met het vinden van een oplossing
voor de economische crisis die ons
teistert. Mocht dit lukken dan ben ik zeer
benieuwd, want ik ben de crisis nu toch
wel goed zat. Laat het geld maar weer
met bakken binnenstromen. Dit alles neemt het mooie gevoel wat
mij deze ochtend bekroop niet geheel
weg en aan het eind van de dag vlieg ik
snel weer naar mijn balkon om met een
biertje en een goed stuk gezelschap toch
nog van het laatste uurtje zon te genieten.
Hè gelukkig: het zomergevoel is weer
terug.
Jouw studieverenigingwil het je zo voordelig en makkelijk mogelijk maken. Dus hebben ze eenboekenleverancierdie daarbij past.
Jouw studievereniging werktnauw samen met studystore.En dat heeft zo z’n voordelen.Doordat we snugger te werk gaan, kunnen we jouwcomplete boekenpakketsnel aanbieden tegen een scherpe prijs.
informatie is overal. Maar niet
alle informatie is even nuttig of
betrouwbaar. Je hoort het wel eens
ergens: “81% van alle gepubliceerde
statistieken is ter plekke verzonnen, de
overige 19% is hevig gemanipuleerd”.
Deze statistiek is uit de hoge hoed
getoverd. Maar wat kunnen we dan
wel geloven?
Bij het woord ‘kopiëren’ denk je
misschien aan de kopietjes die je
maakt op een kopieerapparaat. Maar
ook als je bijvoorbeeld muziek
downloadt, een schilderij natekent, of
een beeldhouwwerk fotografeert, maak
je auteursrechtelijk een kopie.
Elke dag weer verwerken onze
hersenen tal van informatie en zij
vertellen ons wat er om ons heen
gebeurd. Maar hoe doet ons lichaam
dit eigenlijk? Het is hoog tijd voor een
spoedcursus neurofysiologie.
Gemiddeld zo’n 6 keer per dag worden
de meest onnozele en kansloze zaken
gedeeld. Tel bij dit nog de zakelijke
variant ‘Linkedin’ op en je komt als
snel tot een gedegen conclusie; de
mens wordt steeds socialer.
Zo betrouwbaar als...
Neurofysiologie Social information
Kopiëren
26
27
30
32
34
38
40
41
42
45
46
48
Column Voorzitter
Eventverslag: EBT
Eventverslag: TaSC
Council meeting Warsaw
Nieuwe ontwikkelingen
Inhousedag Sierafor
Masters of engineering
Klipper zeilen
Batavierenrace
Column Arjen
Puzzelpagina
Almanak
InformatievoorzieningEDITIE 4 | JAARGANG 9 | LUGOGRAAF
DezeEditie
6
10
16
18
Colofon
Algemeen
De Lugograaf is een uitgave van
Technisch Bedrijfskundige Vereniging
Lugus en verschijnt vier keer per jaar.
Hoofdredactie
Martin Traa
Redactie
Arjen Lammers
Jasper Boomer
Jefta van Hees
Mart Busscher
Joep Heusschen
Martien Jalink
Eindredactie
Martin Traa
Jochem Pastoor
Laurianne Steenkamer
Diederik Jan Lemkes
Lay-out
Daniel Botterweg
Marijn van Rooij
Vormgeving
Johan Stokking
Harrie Pieters
Druk
Flyeralarm B.V. Maastricht
Oplage: 700 stuks
Adverteren
Wilt u meer informatie over adverteren
in de Lugograaf, dan kunt u contact
opnemen met Nick Stoffelsma.
Tel. 050 363 8490
Redactieadres
TBV Lugus
Nijenborgh 4
9747 AG Groningen
tel. 050 363 8490
www.tbvlugus.nl
De kans dat je de jackpot van de
postcodeloterij wint is één op honderd
miljoen. Dit klinkt ongelofelijk klein,
maar we kunnen het ons maar moeilijk
visualiseren. In dit artikel gaan we
kijken naar twee mogelijkheden.
Datavisualisatie
22
NeurofysiologieTekst: Martien Jalink
8 9
De rekenkamerHet zenuwsysteem vormt de basis van
de verwerking van alle waarnemingen
en handelingen bij de mens. Het opslaan
van informatie in de hersenen en het
aansturen van spieren tot cognitieve en
emotionele processen worden allemaal
door het zenuwsysteem gecoördineerd.
Het centrale zenuwsysteem (CNS),
oftewel de hersenen en het ruggenmerg
vormen het hart van ons zenuwstelsel.
Zij lopen naadloos in elkaar over en
vormen samen één functionele eenheid.
Aangezien ons zenuwstelsel erg
gevoelig is voor beschadigingen van
buitenaf, is het omgeven door botten,
namelijk ruggenwervels en de schedel.
Het andere deel van het zenuwsysteem
wordt ook wel het perifere zenuwstelsel
(PNS) genoemd. Hiertoe behoren de
verbindingen van en naar de organen of
weefsel en het centrale zenuwstelsel. Om
te begrijpen hoe dit in zijn werk gaat,
nemen we een diepe duik in de wateren
van de biologie en begeven we ons op
een microscopische ontdekkingstour in
ons lichaam.
In het diepeWe beginnen met de zenuwcel, beter
bekend als een neuron. Dit is de kleinste
functionele eenheid in het zenuwstelsel.
Naar schatting heeft een mens zo’n
100 miljard zenuwcellen. De meeste
hiervan bevindt zich in het centrale
zenuwstelsel. Zenuwcellen zijn eigenlijk
de signaalverwerkers van het lichaam.
Zij kunnen geprikkeld worden en hebben
de bijzondere eigenschap dat ze signalen
ontvangen en kunnen doorgeven zonder
verlies van signaalsterkte, wat bij spellen
als ‘Ik ga op vakantie en neem mee’
nogal anders ligt.
Een zenuwcel is opgebouwd uit een
cellichaam en twee soorten uitsteeksels,
namelijk dendrieten en axonen. De
dendrieten zijn de ontvangende kant
van de cel en zorgen ervoor dat signalen
de cel binnen komen. De axonen aan
de andere kant zorgen ervoor dat het
signaal wordt doorgestuurd naar de
volgende zenuwcel om uiteindelijk in,
bijvoorbeeld, de hersenen aan te komen.
Zij kunnen enkele millimeters tot een
meter in lengte zijn. Een axon eindigt
in een structuur met vele vertakkingen,
presynaptische terminals. Hierin liggen
de vesikels, een soort belletjes, met
neurotransmitters voor de overdacht van
signalen. Om de axonen liggen zogeheten
myelineschedes die voor isolatie zorgt
voor de inwendige processen binnen de
zenuwbaan, waardoor signaaltransport
onbeschadigd wordt vervoerd.
Er zijn drie types zenuwcellen:
sensorische zenuwcellen, motorische
zenuwcellen en schakelcellen. Het
eerste type is verantwoordelijk voor
actiepotentialen van zintuigcellen in
de richting van het CNS: het enerveren
van sensorische waarnemingen
van het lichaam. De motorische
zenuwcellen enerveren de motoriek, de
impulsoverdracht vanaf de hersenen naar
de spieren. De schakelcellen, die zich in
hun geheel in het centraal zenuwstelsel
bevinden, zijn er voor de voortbrenging
van alle impulsen van sensorische en
motorische zenuwcellen.
De verbinding tussen twee zenuwcellen
verloopt via synapsen. Dat is de spleet
tussen een uiteinde van een axon en
een dendriet van een volgende cel.
De presynaptische cel en de post
synaptische cel. In deze ruimte vindt
de overgave van berichten plaats via
neurotransmitters. Dit zijn signaalstoffen
die in de synapsen zenuwimpulsen
overdragen tussen zenuwcellen. Er
zijn neurotransmitters die de activiteit
van de ontvangende zenuwcel
stimuleren en er zijn neurotransmitters
die de activiteit kunnen remmen. De
bekendste stimulerende of exciterende
neurotransmitter is glutamaat, een stof
die veel voorkomt in smaakversterkers.
De belangrijkste remmende of
inhiberende neurotransmitter is GABA
(gamma-aminoboterzuur). Andere
bekende neurotransmitters zijn endorfine,
dopamine en natuurlijk adrenaline.
In de cel zijn de neurotransmitters
opgeslagen in synaptische blaasjes.
Deze worden door een zenuwimpuls
vrijgemaakt door middel van exocytose,
en diffunderen vervolgens over de
synaps naar de receptoren van de
postsynaptische cel waaraan ze zich
binden. Door de afgifte van voldoende
neurotransmitters aan de ontvangende
cel wordt een actiepotentiaal op gang
gebracht en vervolgt het signaal zijn
weg. Dit hele proces maakt gebruik van
potentiaalverschillen binnen en buiten
de cellen en de synaps wordt daarom een
chemische synaps genoemd. We zullen
ons nu eerst verdiepen in de werking van
de actiepotentialen.
Om dit proces in detail te bekijken, zullen
we ons eerst vertrouwd moeten maken
met een beperkte terminologie binnen
de neurofysiologie. Om te beginnen
is er het zogenoemde actiepotentiaal,
welk een verandering van de elektrische
potentiaal over een celmembraan is. Door
deze actiepotentiaal worden impulsen
doorgegeven langs zenuwcellen. Hierbij
gaat het niet om simpele geleiding van
elektriciteit maar om een verandering
van concentratiegradiënten van ionen
over het celmembraan waardoor het
potentiaalverschil tussen de binnen- en
de buitenkant van de cel verandert. Deze
Dagelijks worden onze hersenen geconfronteerd met miljoenen prikkels. Het
geluid van stadjers op hun voorbij scheurende scooters, de geur van de Suiker Unie,
de smaak van de vette hap uit de muur en ontelbare beelden van prachtige ub-
meisjes, sportief gebouwde corpsballen en zo af en toe ook eens de binnenkant van
een studieboek. Elke dag weer verwerken onze hersenen deze en nog tal van andere
informatie en zij vertellen ons wat er om ons heen gebeurd. Maar hoe doet ons
lichaam dit eigenlijk? Het is hoog tijd voor een spoedcursus neurofysiologie.
1110verandering vervolgt zijn weg langs alle
uitlopers van de zenuwcel.
Tussen de binnen- en de buitenkant van
het membraan van een neuron bestaat
een zeker potentiaalverschil van enige
tientallen millivolt dat door de cel actief
in stand wordt gehouden door ionen in
en uit de cel te verplaatsen. Dit komt
door een verschil in concentraties van
de ionen kalium en natrium binnen en
buiten de cel. In normale situaties is de
concentratie natrium buiten de cel hoger,
en de concentratie kalium binnen de cel
hoger. Door dit verschil is het binnenste
van de cel ongeveer 70 millivolt negatief
ten opzichte van buiten de cel. Wordt een
zenuwcel geprikkeld, dan ontstaat er een
actiepotentiaal. Dit is een depolarisatie
veroorzaakt door een lokaal potentiaal
welke een bepaald niveau, de treshold,
bereikt. Zoals reeds besproken, is een
actiepotentiaal een grote verandering in
het membraanpotentiaal dat zich langs
het hele membraan kan verplaatsen.
Actiepotentialen ontstaan onder het
alles-of-niets principe. Dit betekent
dat wanneer de depolariserend lokaal
potentiaal groot genoeg is om de
energiebarrière te overbruggen er een
actiepotentiaal ontstaat (‘alles’). Bij
een te kleine prikkeling en daarmee een
te klein lokaal potentiaal volgt geen
actiepotentiaal en gebeurt er dus niks.
Een actiepotentiaal kent drie fases. Het
begint met de depolarisatie fase waarbij
het membraanpotentiaal positiever wordt
ten opzichte van het rustpotentiaal. Door
deze verandering in het membraan gaan
voltage-gated Na+ kanalen open. Dit
type kanaal, waardoor ionen de cel in
en uit kunnen, opent en sluit zich als
respons op spanningsveranderingen over
het membraan en in dit geval specifiek
voor natrium ionen. Wanneer de treshold
bereikt is, gaan meer Na+ kanalen open,
waardoor er Na+ de cel in diffundeert.
Na de depolarisatie fase volgt de
repolarisatie fase en de daarbijbehorende
verhoogde doorlaatbaarheid voor
kaliumionen waardoor het potentiaal
wordt tegengewerkt. Als laatste
komt het afterpotentiaal wat een
hyperpolarisatie van het membraan
beschrijft en veroorzaakt wordt door
de K+ kanalen die langer openstaan
dan de Na+ kanalen. Vervolgens neemt
de doorlaatbaarheid af en wordt het
evenwicht over het celmembraan
weer in de oude stand gebracht.
Deze actiepotentialen zorgen weer
voor de afgifte van neurotransmitters
tussen de presynaptische- en de
postsynaptische cel. Actiepotentialen
die de presynaptische terminal bereiken,
leiden tot het openen van voltage-
gated Ca2+ kanalen. De calciumionen
diffunderen de presynaptische terminal
in waardoor synaptische vesikels,
die neurotransmitters bevatten, met
het membraan fuseren. Dit proces
heet exocytose. Hierdoor komen de
neurotransmitters in de synaptische
spleet terecht. Hierna binden de
neurotransmitters aan de receptoren van
het ontvangende neuron en zorgen voor
het openen van specifieke ionenkanalen
waardoor de gewenste ionen nu de cel
in of uit kunnen diffunderen om zo het
membraanpotentiaal te veranderen.
Als er voldoende neurotransmitters
zijn overgebracht en daarmee de
‘prikkeldrempel’ eenmaal overschreden
is, gaat de depolarisatie door. Op deze
manier plant de impuls zich langs het
celmembraan en langs de axonen of
dendrieten voort.
Het hele proces van signaalverwerking
door onze zenuwen is dus enigszins
vergelijkbaar met een brandende lont.
De snelheid van waarmee de impulsen
door de zenuwen worden geleid is door
deze manier van ‘elektriciteitsgeleiding’
beduidend lager dan bij een koperen
draad. Bij snelle vezels gaat dit met een
snelheid tussen de 70 en 120 meter per
seconde, maar er zijn ook langzame
zenuwvezels waarbij de snelheid
slechts 1 à 2 meter per seconde is. Dit
is afhankelijk van de diameter van de
zenuw en de myelineschede.
Back to basicsVan neuronen, via neurotransmitters in
synaptische spleten en calciumionen
zijn we uiteindelijk weer teruggekeerd
van onze korte reis door het signalen
& systemen proces van het menselijke
lichaam. Na de werking van ons
zenuwstelsel te hebben bestudeerd,
kunnen we deze in het grote geheel
plaatsen, iets dat we bij technische
bedrijfskunde graag mogen doen.
bronnen
http://wetenschap.infonu.nl/diversen/27275-het-zenuwstelsel-functies-indeling-en-werking.html
http://nl.wikipedia.org/wiki/Centraal_zenuwstelsel
http://www.werkendlichaam.nl/10314/1/het-zenuwstelsel.html
Dus of het nu het geluid van een sissend
colablikje is, de geur van een verse zak
Thai Sweet Chilli chips of een andere
prikkel waargenomen door onze vijf
waarnemingsorganen, allen worden zij
verstuurd via zenuwcellen. Deze werken
allemaal op dezelfde manier en zij
voorzien ons met de nodige informatie
van binnen en buiten het lichaam. En
na deze crashcursus neurofysiologie zal
dus zelfs een gesprek met een van onze
nieuwe buren uit de Linnaeusborg geen
probleem meer mogen zijn.
1312
Zo betrouwbaar als...Tekst: Jefta van Hees
De inleiding zeg het al; informatie is
overal. Maar niet alle informatie is even
nuttig of betrouwbaar. Je hoort het wel
eens ergens: “81% van alle gepubliceerde
statistieken is ter plekke verzonnen, de
overige 19% is hevig gemanipuleerd”.
En voor iedereen die nu denkt dat dit
echt waar is; niet dus. Ook deze statistiek
is uit de hoge hoed getoverd. Maar wat
kunnen we dan wel geloven?
WaarnemenInformatie is in de zin van het woord
nogal breed. Volgens de definitie is
informatie ‘alles wat onwetendheid,
onzekerheid of onbepaaldheid
vermindert’. Het interpreteren, begrijpen
en integreren van informatie heeft dus
kennis als gevolg. Informatie wordt op
verschillende manieren waargenomen.
In de eerste plaats is er zintuiglijke
waarneming, of perceptie. Dit behelst het
waarnemen van informatie door middel
van onze zintuigen. Prikkels worden
opgevangen door de zintuigen en in
de hersenen omgezet tot zicht, gehoor,
smaak, reuk en tast. Daarnaast is er ook
sociale perceptie. Dit is het interpreteren
van gedrag, processen of relaties tussen
personen. Daarom wordt het ook wel
inter-persoonlijke perceptie genoemd.
Vaak is deze vorm van perceptie gekleurd
door de achtergrond, zoals eerdere
ervaringen of culturele achtergrond
en persoonlijkheidskenmerken van de
personen in kwestie.
Of men informatie gelooft is vaak
ook een kwestie van persoonlijke
eigenschappen. Geloven an sich is de
psychische toestand waarin iemand
verkeert die bereid is om onder
bepaalde voorwaarden een bewering
voor waar aan te nemen. Het geloof
of iets al dan niet waar is zegt dus
iets over de waarschijnlijkheid. Deze
Informatie, we worden ermee doodgegooid. Tegenwoordig kan
niemand meer zonder zijn of haar Smartphone over straat. Menig
discussie wordt dus ook niet meer beslist door overredingskracht of bluf,
maar men ‘Googlet’ het wel even. Dit heeft natuurlijk niet alleen effect op
de discussie, maar ook op hoe wij informatie verwerven, beoordelen en
hier vervolgens mee omgaan. We zijn met elkaar constant bezig informatie
te beoordelen en in kaders te plaatsen. Maar hoe werkt dit precies?
waarschijnlijkheid wordt door iedereen
persoonlijk toegekend. Als een bekend
politicus op tv staat te vertellen dat
Nederland naar de verdoemenis gaat als
we niet op zijn partij stemmen, of juist
wel op een zekere andere partij stemmen,
verteld hij dat omdat hij dat oprecht
gelooft. Met andere woorden: voor hem
is dat de waarheid. Dit wil natuurlijk niet
zeggen dat dit ook ‘mijn’ waarheid is.
Informatie wordt dus zorgvuldig
geëvalueerd en beoordeeld. Een begrip
wat hierbij van groot belang is, is de
betrouwbaarheid van de bron van de
informatie. Hierbij is het dus van belang
te weten waar de informatie vandaan
komt. Vergelijk bijvoorbeeld het voelen
van de temperatuur of het voelen van
regen als je naar buiten loopt met het
lezen van de krant of het zien van een
advertentie. In het eerste geval is de
situatie direct te beoordelen; het is warm
of koud, het regent of het is droog.
De informatie is duidelijk, relevant en
betrouwbaar, ze is immers van jezelf
afkomstig; je neemt het zelf waar. In de
tweede situatie is echter iets heel anders
aan de hand; iemand anders verstrekt jou
informatie. Onmiddellijk rijzen er vragen.
Hoe betrouwbaar is deze informatie
eigenlijk? Wat of wie is de bron? Is de
informatie relevant of nuttig? Wat is het
doel van de informatieverstrekker? Deze
en nog meer vragen worden door ons
binnen fracties van seconden beantwoord
en aan de hand daarvan wordt bepaald
of we de informatie serieus nemen of
niet. Bij literatuur- of nieuwsbronnen
worden deze vragen vaak gereduceerd
tot 4 criteria voor het beoordelen van een
bron: betrouwbaarheid, nauwkeurigheid,
geloofwaardigheid en draagvlak.
De betrouwbaarheid is de mate waarin
men erop kan vertrouwen dat de
informatie die verstrekt wordt waar en
relevant is. Het is dan ook meer dan
logisch dat de betrouwbaarheid van
media of bronnen afgemeten wordt aan
de betrouwbaarheid van de informatie.
Betrouwbaarheid en relevantie van een
bron worden vaak gehanteerd om tot
een algeheel betrouwbaarheidsgevoel te
komen. Dit gevoel is, zoals het woord
eigenlijk al zegt, subjectief. Dit houdt in
14 15
dat het voor iedere persoon anders kan
zijn, maar vooral ook dat het oordeel in
de loop van de tijd kan veranderen.
Bij de nauwkeurigheid van een bron
wordt de correctheid van de feiten
beoordeeld. Hierbij wordt dus gekeken
naar de controleerbaarheid en in hoeverre
de bron recent is. Ook de volledigheid
van de bron is hier van belang. Deze
heeft betrekking op de mate waarin een
onderwerp van meerdere kanten wordt
bekeken. Eenzijdige argumentatie en
onbeargumenteerde generalisaties zijn
een indicatie van onnauwkeurigheid.
Geloofwaardigheid is weer opgedeeld
in bepaalde aspecten als eerlijkheid,
objectiviteit en gematigdheid. Ook is
het doeleinde van de bron hierop van
invloed. Of de bron een informatief of
overtuigend doel heeft maakt voor de
geloofwaardigheid weinig uit; als een
bron het doel heeft de lezer ergens van
te overtuigen, kan deze namelijk nog
steeds geloofwaardig zijn. Het gaat
vooral om het achterliggende doel; op
het moment dat er politiek of financieel
gewin om de hoek komt zetten moet
men alert zijn. Daarom is het als
politicus of politica waarschijnlijk ook
zo lastig om geloofwaardig te blijven.
Voor de geloofwaardigheid van een
bron is inconsistentie dodelijk. Dit wil
zeggen dat wanneer argumenten elkaar
tegenspreken, dit de geloofwaardigheid
de nek omdraait.
Als laatste is er dan nog het draagvlak.
De meeste bronnen zijn niet geschreven
op basis van eigen ideeën, maar vloeien
voort uit andere feiten, onderzoeken
of meningen. In zo’n geval spreekt de
bron niet alleen namens zichzelf, maar
ook namens onderzoekers of experts
op dat gebied. Dit maakt de bron
vanzelfsprekend betrouwbaarder dan
wanneer de bron puur op zichzelf zou
staan.
Deze vier variabelen binnen de
betrouwbaarheid zijn allemaal te
onderzoeken en vast te stellen. Maar hoe
gaat het in zijn werk wanneer dit niet
het geval is? Wat geloof je wel? En wat
vooral niet?
Als we deze vragen onder de loep nemen
zijn er geen verrassende conclusies
te trekken: Alle bronnen worden op
dezelfde manier gecheckt. Bij de ene
bron is het eindoordeel alleen veel
subjectiever dan bij de andere bron. Als
de buurman je vertelt dat het morgen
mooi weer wordt, ben je geneigd dit
minder snel te geloven dan wanneer een
weerman op tv het zegt. Toch maakt het
in deze situatie behoorlijk wat uit waar
de buurman zijn informatie vandaan
heeft gehaald; voelde hij het aan zijn
grote teen of heeft hij het misschien ook
van de weerman? In het tweede geval
zou het logischerwijs niet uit moeten
maken of je de informatie krijgt van
de buur- of van de weerman. Ook is
het maar de vraag of we de weerman
kunnen geloven. De praktijk wijst uit dat
men over het algemeen de ene weerman
sneller gelooft dan de andere. Vergelijk
bijvoorbeeld de geloofwaardigheid van
weermannen als Erwin Kroll en Gerrit
Hiemstra met die van Piet Paulusma;
“Als Piet het ‘barbequeweer’ van morgen
een 4 geeft, doe je er misschien goed
aan de hamburgers en het bier vast in te
slaan”. Of beste Piet dit puur te danken
heeft aan zijn nogal nonchalante manier
van presenteren valt te bediscussiëren.
Ook zijn opleiding als meteoroloog
wordt namelijk nogal eens in twijfel
getrokken. Uit onderzoek van de
Telegraaf blijkt echter dat Piet met zijn
weersvoorspellingen vaak meer accuraat
is dan zijn collega’s van Meteo Consult
en HWS.
Soms kan iets allerminst geloofwaardig
lijken, maar toch waar zijn. Je zou
ook kunnen zeggen: Betrouwbaarheid
is relatief. Maar voordat we zelf al te
filosofisch aan het werk gaan, eerst een
quote van de bekende Amerikaanse
schrijver Paul Theroux: “Gain a modest
reputation for being unreliable and
you will never be asked to do a thing”.
Misschien is onbetrouwbaarheid dus zo
slecht nog niet..
calco.nlTraineeship Calco MasterClass®
16 17
Social informationTekst: Joep Huesschen
18 19
Hoezo sociaal?Volgens de Van Dale betekent sociaal:
‘betrekking hebbend op de maatschappij,
op het welzijn daarvan’. De mens
is geneigd om in groepen te leven
en daar hoort een bepaald algemeen
bewustzijn van het welzijn bij. De social
media voorzien in die behoefte en de
immense groei de afgelopen jaren is
direct verklaard. De sociale aspecten
van deze media zouden er toe moeten
leiden dat men in staat is om al dan
niet eerder opgedane vrienschappen en
relaties beter te onderhouden. Het aantal
instrumenten om te voorzien in de oer-
behoefte is immers alleen maar gegroeid.
Niets blijkt echter minder waar: social
media is helemaal niet zo goed voor de
maatschappelijke en sociale beleving als
men zou denken.
In tegendeel tot de eerdere suggestie
blijkt namelijk dat het onderhouden
van (liefdes)relaties alleen maar
moeilijker is geworden door het gebruik
van bijvoorbeeld Facebook. Naomi
Eisenberger van de Universiteit van
Californië in Los Angeles onderzocht
de relatie tussen echtscheidingen en
Facebook gebruik. 18714 inmiddels
gescheidde koppels werden gevraagd
naar de reden van de permanente
scheiding in combinatie met hun
Facebook gebruik. In alle gevallen
maakten beide partners minimaal 4
uur per week gebruik van Facebook.
In de meeste gevallen werd er geen
relatie gevonden of aangegeven tussen
Facebook gebruik en scheiding.
In bijna de helft van de gevallen,
namelijk 9014, werd een verband
gevonden tussen het Facebook gebruik
en de scheiding. Maar liefst 6504 stellen
gaven aan dat ze zonder Facebook zeker
nog bij elkaar waren. Dit was echter niet
zo zeer te wijten aan de gespendeerde
tijd als wel aan de inhoud die er aan
werd gegeven. Zo werd er veelvuldig
betrapt op chats met het andere geslacht
van sexuele aard. Eisenberger vond
onder andere oorzaken als ontstane
jaloezie en posts als ‘need a new wife!
She can’t even make me a perfect
sandwich’. Facebook blijkt geliefden
informatie te verschaffen waar ze anders
geen toegang tot zouden hebben. Zeker
omdat afgeschermde pagina’s prima te
bezichtigen zijn op het moment dat een
computer ongewild en ingelogd aan blijft
staan. 80 procent van de ondervraagden
erkende ook exen als vriend te hebben
op Facebook zonder hun huidige partner
daar expliciet van op de hoogte te stellen.
In de andere 2510 onderzochte
scheidingen waar Facebook een rol
speelde werd dit niet als hoofdschuldige
aangewezen. Men was er in deze
gevallen echter wel van overtuigd dat
het had meegespeeld in het tot stand
komen van de splitsing. Hier was de
kwantitative zijde van het gebruik juist
wel de bepalende factor en ging het
vaak om argumenten als ‘steeds minder
tijd voor elkaar’, aldus Eisenberger. In
sommige van deze gevallen verklaarde
men misschien nog bij elkaar te zijn
zonder Facebook. Dit waren gevallen
waarbij bijvoorbeeld een vermoeden van
vreemdgaan via virtuele controles werd
geverifiëerd.
Asociaal lijkt een beter etiketDe publieke opinie over het ‘sociale’
Facebook en andere social media mag
dus wel eens onder de loep genomen
worden. Men wordt dan wel in staat
gesteld tot het onderhouden van
meer vriendschappen dan voorheen,
inhoudelijk laat het vaak te wensen over.
Daarbij wordt er (on)gewild informatie
verschaft aan deze vrienden die voorheen
voor hen verborgen bleef. Dit leidt tot
achterdocht, jaloezie en pure afkeer
jegens de medegebruiker. Niet alleen op
het platonische vlak doet dit fenomeen
zich voor, maar ook in liefdevolle
kringen. Hier leidt het niet alleen tot de
beschreven negatieve houding, maar
kan het zelfs tot een scheiding komen.
Misschien dus dat het etiket ‘social’
niet zo zeer op zijn plaats is. Of is het
gewoon niet zo verstandig om ‘My love
took the car to visit her parents. All, who
will I invite for her funeral’ te posten in
combinatie met relatiestatus: getrouwd?
Het oordeel is aan u.
Hyves moge dan vergeten zijn, Facebook, Twitter en LinkedIn zijn het helemaal. ‘Social
Media’ zijn booming, al is volgens experts de grootste groei inmiddels achter de rug. Alleen zijn
is niet echt meer ‘alleen zijn’. Alleen zijn betekent tegenwoordig niet heel veel meer dan dat de
fysieke conversatie is vervangen door een virtuele. In plaats van je mond gebruik je je laptop of
mobiel, maar communiceren zul je. Social media voorzien in de behoefte waarin lief en leed op
de vreemdste momenten met elkaar gedeeld moeten worden. Facebook alleen al kent inmiddels
meer dan een miljard fanatieke gebruikers, uw bloedeigen opa’s en oma’s helaas meegerekend
naar alle waarschijnlijkheid. De gemiddelde Facebook gebruiker heeft 223 vrienden waarbij
met 84 ook daadwerkelijk contact onderhouden wordt. Logisch misschien, als je weet dat 80
procent van de (willekeurige) vriendschapsverzoeken wordt geaccepteerd. Toch staat als een
paal boven water; 84 vrienden, daar kon zelfs de grootse ‘peaupiejeaupie’ van je middelbare
school een spits puntje aan zuigen. Met grootste peaupiejeaupie wordt dan inderdaad diegene
bedoeld die wél door alle meisjes werd omringd waarbij jij alleen naar het achterwerk
staarde als ze inmiddels op gepaste afstand waren. Naast het onderhouden van deze Facebook
vriendschappen zit men echter niet stil op het virtuele schoolplein. Er moet namelijk ‘getweet’
worden. Gemiddeld zo’n 6 keer per dag worden de meest onnozele en kansloze zaken gedeeld
met mensen die het eigenlijk ook niet interesseert. Tel bij dit alles nog de zakelijke variant
‘Linkedin’ op en je komt als snel tot een gedegen conclusie; de mens wordt steeds socialer.
‘net gescheten, straks gezellig dinneren’ met @MatTie4life.
20 21
KopiërenTekst: Mart Busscher
Bij het woord ‘kopiëren’ denk je misschien in de eerste plaats aan de kopietjes
die je maakt op een kopieerapparaat. Maar ook als je bijvoorbeeld muziek
downloadt, een schilderij natekent, een plaatje van internet haalt, een film of
video opneemt, een beeldhouwwerk fotografeert, een gedicht overschrijft, maak je
auteursrechtelijk een kopie.
GeschiedenisTot de uitvinding van de boekdrukkunst
was er niet of nauwelijks sprake van
exclusieve rechten op werken. Nadat
drukken populair werd, verleenden
diverse overheden exclusieve rechten op
boeken aan de drukker (niet aan auteurs).
Een regeling uit Groot-Brittannië uit
1710 (The Statute of Anne) erkende voor
het eerst dat auteurs, en niet de uitgevers,
de eerste rechthebbenden moeten zijn.
Het hield tevens bescherming in voor
kopers van gedrukt werk, in de zin dat
uitgevers het gebruik van verkocht werk
niet mochten controleren. Ook beperkte
het de duur van dergelijke exclusieve
rechten. Werken die al bestonden ten
tijde van de invoering van de Statute of
Anne kregen nog 21 jaar exclusiviteit en
de werken van na de invoering werden
slechts 14 jaar beschermd, waarna het
werk of de werken zouden overgaan
tot het publieke domein. De conventie
van Bern (1886) regelde voor het eerst
de erkenning van auteursrechten tussen
soevereine landen. (In bescherming van
auteursrecht werd ook voorzien door de
Universele Conventie voor Auteursrecht
in 1952, maar die conventie is vandaag
de dag alleen interessant uit historisch
oogpunt: Het is de oorsprong van het
copyright ©-teken.) Onder de Berner
Conventie werd auteursrecht automatisch
toegekend aan elk creatief werk. De
auteur hoeft het niet te laten registreren
en hoeft geen aanvraag te doen om de
rechten te verkrijgen. Zodra het werk
bestaat zijn de auteur automatisch alle
exclusieve rechten voor dat werk en alle
afgeleide werken toegekend, tenzij en
totdat de auteur expliciet afstand doet
van die rechten of totdat het auteursrecht
is verjaard. De termijn voor de verjaring
verschilt van land tot land, maar is
onder de Berner Conventie minimaal het
leven van een auteur plus 50 jaar. In de
Europese unie geldt dat bijvoorbeeld een
termijn van 70 jaar na het overlijden van
de auteur.
Auteursrecht
De hoofdregel is dat auteursrechtelijk
beschermde werken niet mogen worden
verveelvoudigd of openbaar gemaakt,
tenzij de rechthebbenden daarvoor van
tevoren toestemming hebben gegeven.
Een kopie is een verveelvoudiging en
die zou je dus alleen mogen maken als
je daarvoor toestemming hebt gekregen
van de auteursrechthebbende. Als je
zonder toestemming een beschermd werk
verveelvoudigt, zou je je schuldig maken
aan de een schending van auteursrecht.
Het begrip ‘maker’ in de auteurswet is
soms verwarrend. De maker van een
roman in auteursrechtelijke zin is de
schrijver, de schepper van het verhaal en
niet de drukker die het boek in technische
zin maakt. Hetzelfde geldt voor een
bouwwerk: de architect is de schepper
en daarmee de auteursrechtelijke maker.
De aannemer, metselaar en loodgieter
vervaardigen slechts in technische zin het
werk van de architect.
Copyleft
Copyleft is de toepassing van
auteursrechtwetgeving om het publiek
de vrijheid te geven om een werk en alle
daarvan afgeleide werken te wijzigen
en te herdistribueren. Het woord
copyleft kan hierbij gezien worden
als een parodie op copyright, waarbij
men, in de traditionele toepassing, een
bepaalde creatie juist afschermt van vrije
distributie.
Uitzondering
Op de algemene hoofregel van
auteursrechtelijk beschermde werken
zijn er in de auteurswet wel een aantal
beperkingen aangebracht. Op grond
van artikel 16b en artikel 16c van
de auteurswet is het onder bepaalde
voorwaarden toegestaan om zonder
toestemming van de betrokken
auteursrechthebbende uitsluitend voor
eigen oefening, studie of gebruik van
zijn of haar beschermde werk (foto,
muziek, film enz.) één of enkele kopieën
te maken.
2322
Artikel 16b van de auteurswet gaat
over meer ‘traditionele’ vormen van het
verveelvoudigen voor eigen gebruik:
overschrijven, natekenen, naschilderen,
fotograferen en fotokopiëren. Zo’n privé-
kopie mag je zelf maken, maar je mag
ook iemand anders vragen om die voor je
te maken. Artikel 16c van de auteurswet
gaat over het voor eigen gebruik kopiëren
op beeld- en geluidsdragers en andere
digitale informatiedragers. Onder deze
bepaling valt dus ook de privé-kopie
die je maakt van een legaal aangeboden
bestand dat u van het internet heeft
gedownload. Een dergelijke kopie mag je
alleen zelf en alleen voor jezelf maken.
Om het verlies aan inkomsten door
deze beperking voor rechthebbenden
enigszins te compenseren, is er in 1991
een thuiskopievergoeding geïntroduceerd
die werd geheven over blanco beeld- en
geluidsdragers. De thuiskopievergoeding
is sinds 2004 van toepassing op
“voorwerpen die bestemd zijn om een
werk ten gehore te brengen, te vertonen
of weer te geven”. Voor professionele
gebruikers zoals audiovisuele bedrijven
of ziekenhuizen, of verkoop naar het
buitenland kan vergoedingsplicht komen
te vervallen.
Buma/Stemra
Buma/Stemra is een stichting van
belanghebbenden in Nederland
voor componisten, tekstdichters en
muziekuitgevers op het gebied van
muziekauteursrecht. Buma/Stemra is de
werkorganisatie van de Vereniging Buma
(Bureau voor Muziek-Auteursrechten)
en de Stichting Stemra (Stichting
tot Exploitatie van Mechanische
Reproduktierechten voor Auteurs). Buma
heeft sinds haar bestaan een wettelijk
monopolie op het incasseren van
vergoedingen voor de openbaarmaking
van muziekwerken, maar dat lijkt in
de nabije toekomst te gaan veranderen.
Stemra heeft dat monopolie niet, maar
is in Nederland wel de enige organisatie
die zich bezighoudt met het incasseren
van de mechanische rechten voor de
reproductie van composities op beeld- en
geluidsdragers.
Beveiliging
Het zonder toestemming van de
rechthebbende mogen maken van een
privé-kopie van zijn of haar beschermde
werk is dus in de auteurswet neergelegd
als een uitzondering op de normaal
geldende algemene regels van het
auteursrecht. Het is echter niet zo dat je
van de auteursrechthebbende zou kunnen
verlangen, of zelfs eisen, dat deze het je
mogelijk maakt een privé-kopie van zijn
of haar beschermde werk te maken. Met
andere woorden: je hebt geen recht op
het kunnen maken van een privé-kopie.
Dat betekend dat de rechthebbende
beveiligingen op hun werken mogen
aanbrengen, waardoor het onmogelijk
wordt gemaakt om een privé-kopie te
maken. Het bewust omzeilen van die
beveiligingen is bovendien (op grond
van artikel 29a van de auteurswet)
verboden. Het aanbrengen van technische
beveiligingen wordt ook wel ‘Digital
Rights Management (DRM)’genoemd.
SoftwareIn tegenstelling tot bijvoorbeeld
teksten, films, foto’s, en muziek
vallen auteursrechtelijk beschermde
computerprogramma’s (games
en software) buiten de regeling
betreffende de privé-kopie. Voor
computerprogramma’s is een apart
hoofdstuk in de auteurswet opgenomen.
De wet voorziet in die specifiek voor
computerprogramma’s geldende
regeling niet in een uitzondering op het
auteursrecht om zonder toestemming een
privé-kopie daarvan te mogen maken.
Sterker nog, de wet bepaalt uitdrukkelijk
dat de privé-kopie regeling in de
artikelen 16b en 16c niet van toepassing
is op computerprogramma’s.
Bij het gebruiken van een
computerprogramma wordt, bijvoorbeeld
tijdens het laden of het in beeld brengen,
vaak automatisch en onvermijdelijk een
kopie gemaakt op de harde schijf. Wees
gerustgesteld: als je een programma
heeft gekocht (of op een andere manier
rechtmatig hebt gekregen), handel je
volgens de auteurswet niet in strijd met
het auteursrecht op dat programma.
Rechthebbenden op een
computerprogramma kunnen in de bij het
product horende gebruikersovereenkomst
(licentie) nadere voorwaarden
opnemen (dit is nou eenmaal inherent
aan het hebben van auteursrechtelijk
zeggenschap). In de gebruikslicentie
kunnen bijvoorbeeld de bevoegdheden
van de rechtmatige gebruiker worden
uitgebracht of beperkt. Zo kan er in de
licentie staan dat je het programma op
een X aantal computers mag gebruiken,
of dat je het vrij mag kopiëren,
veranderen en verspreiden.
TrademarkNaast copyrights bestaan er ook
merknamen die beschermd kunnen
worden welke wordt aangeduid met het
welbekende ® teken. Een merk is een
bepaald woord of afbeelding waarvoor
geldt dat er iemand is, die het als enige
mag gebruiken binnen een regio voor
een bepaald handelsdoel. Volgens het
Beneluxverdrag inzake de intellectuele
eigendom worden als merken beschouwd
“alle tekens die vatbaar zijn voor
grafische voorstelling, met name
woorden, met inbegrip van personen,
tekeningen, letters, cijfers, vormen
van waren of verpakking, mits zij de
waren of diensten van een onderneming
kunnen onderscheiden”. In de Verenigde
Staten is het gebruik van het ®-teken
wettelijk beschermd. Om die reden wordt
trademark-teken TM gebruikt bij merken
die wel gedeponeerd zijn, maar nog niet
in het merkenregister zijn ingeschreven.
Als het merk is ingeschreven, wordt ®
wel gebruikt.
24 25
DatavisualisatieTekst: Arjen Lammers
MetaforenEen tweede voorbeeld van het
visualiseren met behulp van een metafoor
is de totale wereldbevolking. Dit is een
interessant voorbeeld, omdat we kunnen
aantonen dat het zowel een groot aantal
mensen (7+ miljard) alsook een klein
aantal (7+ miljard) is. Zeven miljard
mensen klinkt als veel, en als je alle
mensen op elkaar zou leggen (op hun
rug dus), dan kom je tot aan de maan!
Klinkt als genoeg mensen, zou je zeggen.
Maar als je al deze mensen een studio
zou geven van 2m*2m*5m, dan heb je
bij lange na niet genoeg om de Grand
Canyon te vullen. Oftewel, alle mensen
passen met speels gemak in de Grand
Canyon. Zo veel is het dus ook weer niet.
Hoe werkt een metafoor nou precies?
Het geeft ons brein de mogelijkheid om
een complex en vaak abstract begrip toch
een bepaalde invulling te geven, door
het te vergelijken met dingen die we wel
kennen. In het boek “Metaphors we live
by” wordt de conceptuele metafoor mooi
uitgelegd. Het is enigszins filosofisch
van aard, aangezien het gebruik maakt
van het idee dat taal een constructie
is die onze perceptie veranderd. Kort
gezegd is een uitspraak als: “de kat zit
op de mat” al complex, omdat het een
overeenstemming vereist tussen de
communicerende partijen met betrekking
tot wat een ‘kat’ is, wat een ‘mat’ is
en wat ‘zitten’ is. Dit klinkt zweverig,
maar is het geenszins (denk maar eens
wanneer iets ‘rood’ of ‘oranje’ is). Terug
naar de conceptuele metafoor. Als je
een discussie gaat vergelijken met een
strijd, waarin de ene partij probeert
de argumenten van de tegenstander
te vernietigen en zijn eigen argument
onverwoestbaar neer te zetten, krijg
je een bepaalde voorstelling van een
discussie met de begrippen die ook
opgaan voor een oorlog. Oftewel, de
metafoor geeft het kader aan waarin
jouw hersenen op zoek gaan naar
vergelijkingen. Dat maakt de metafoor
ook tot een krachtig wapen voor het
gebruik van datavisualisatie. Je bepaalt
immers de context waarin de informatie
gelezen moet worden.
Visuele data
Het tweede wapen van een publicist
(of je nou presenteert, schrijft of wat
dan ook) is het gebruik van allerhande
visuele middelen. Daarmee bedoelen
we niet de mogelijkheid tot powerpoint
of filmpjes, maar juist de mogelijkheid
om data weer te geven op een manier
waarop de kernboodschap die je wilt
overbrengen direct opvalt. Het gebruik
van een afwijkende kleur kan soms
al voldoende zijn om de data te laten
opvallen. In een verder zwart veld qua
tekst, kan je je cijfers al op laten vallen
door een andere kleur te gebruiken. Denk
aan rode cijfers in een jaarrekening.
Maar het kan veel beter en uitgebreider.
Denk bijvoorbeeld aan de grootte van
bepaalde sleutelwoorden op websites,
waarbij grotere woorden vaker gezocht
zijn. Eigenlijk is zoiets ook een vorm
van datavisualisatie, omdat in één opslag
te zien is welke woorden het meest
opvallend zijn.
Nog veel mooier is een filmpje over
datavisualisatie van een medewerker
van de NY Times (beschikbaar via Ted.
com). Hij toont een grafiek die van
twitteraars het bericht “just landed
in...” laat zien, waardoor je een mooi
beeld krijgt van waar mensen vaak heen
vliegen en welke locaties echte hubs zijn.
Daarmee maak je het abstracte begrip
van vliegbewegingen een stuk helderder
en overzichtelijker dan mogelijk zou zijn
met pure cijfers. Vaak zijn ook grafische
representaties van cijfers terug te vinden
in allerlei jaarverslagen, wat in principe
een belangrijke en veelgebruikte tak
van datavisualisatie is. Jammer genoeg
gaan de meeste cijfers verloren in saaie
tabellen of wordt de visualisatie te veel
De kans dat je de jackpot van de postcodeloterij wint is één op honderd miljoen. Dit klinkt
ongelofelijk klein, maar we kunnen het ons maar moeilijk visualiseren. Als je echt wil proberen
om data te begrijpen, kun je gebruik maken van verschillende ‘tools’. In dit artikel gaan
we kijken naar twee mogelijkheden, de metafoor (een beeldspraak) en de mogelijkheid van
plaatjes, kleur en andere visuele hulpmiddelen om duidelijk te maken wat je bedoelt. Laten we
beginnen met een eerste metafoor over het loterijvoorbeeld.
Eén op de honderd miljoen is te vergelijken met het volgende: jij betaalt mij €12,50 en ik ga
één Nederlander een dobbelsteen geven, die hij of zij gooit. Daarna mag jij op één Nederlander
afstappen en een getal van één tot zes noemen. Als dit klopt krijg je de jackpot van €6,6 miljoen
euro. Dit klinkt mij in de oren als een ontegenzeggelijk kleine kans en je expected value is dan
ook zwaar negatief; je krijgt immers 1 / 100 miljoen * 6,6 miljoen = €0,66 per lot (à €12,50).
Nu zijn er meer prijzen, maar het basisprincipe blijft: we denken dat de kans reëel is, maar in
de werkelijkheid valt dat dus vies tegen.
26
gebruikt als een fancy middeltje; in plaats
van het te simplificeren tot het niveau
van perfectie toont men staafgrafieken en
taartgrafieken alsof je als lezer dom bent.
Nou kan zo’n grafiek in één oogopslag
laten zien wat belangrijk is en wat niet,
maar soms zit juist de kernboodschap in
de details. Bij de rijksbegroting gaat een
groot deel naar onderwijs, waardoor het
lijkt dat hierop bezuinigd kan worden.
Tegelijkertijd is niet duidelijk wat de
baten zijn. Slim als je wil bezuinigen op
onderwijs, maar de tegenovergestelde
boodschap kan je ook staven met een
2727
VerenigingsnieuwsVerenigingsnieuws
grafiekje, Daarop gelet zou het wel
eens kunnen zijn dat je juist niet moet
bezuinigen.
Al deze voorbeelden geven aan dat het
belangrijk is om ten eerste kritisch te zijn
tegenover gepresenteerde informatie, kijk
goed naar welke bron gebruikt is en hoe
deze partij belang heeft bij de informatie.
Ten tweede kun je het natuurlijk
gebruiken voor je eigen belangen,
wanneer je goed gebruik maakt van
de informatie die je tot je beschikking
hebt en hoe je die wil overbrengen op je
publiek.
SamenvattendUiteindelijk is het representeren van
abstracte data een moeilijke klus. Het
doel is altijd om in één oogopslag je
boodschap over te brengen en ook
te zorgen dat deze boodschap blijft
hangen. Met behulp van metaforen kun
je het beste de informatie laten plakken,
bijvoorbeeld een grappig verhaal of
een goede vergelijking, geeft je publiek
de mogelijkheid om je boodschap te
laten onthouden in termen die ze al
kennen. Met behulp van een plaatje kun
je vaak in één keer het perspectief en
de context scheppen. Jammer genoeg
is het schrijven over datavisualisatie
erg moeilijk, omdat je het principe van
datavisualisatie vaak direct begrijpt
wanneer je het ziet.
De juiste situatie voor het gebruik van
metaforen kan van alles zijn. Denk
bijvoorbeeld aan de ‘commencement
speech’ van Steve Jobs, waar hij niet
zozeer een traditionele speech geeft,
maar juist drie verhalen vertelt die
karakteristiek zijn voor zijn leven.
Een verhaal is veel makkelijker te
onthouden dan een onsamenhangend,
oninspirerend verhaal.
28 29
Column voorzitter
Jimmy SmitsVoorzitter TBV Lugus
Eventverslag: EBTTekst: Thijs Bootsma
Het EBT project staat voor European Business and Technologies
Project. Het doel van het project is de operationele en culturele
verschillen te ontdekken tussen de bedrijfsvoering in Nederland
en die in Istanbul. Hiervoor zijn voorafgaand aan de reis twee
bedrijfsbezoeken geweest aan Schneider Electric en Fluor.
Daarnaast wordt tijdens de reis aandacht besteed aan de culturele
hoogtepunten die de locatie te bieden heeft. Van het serieuze
aspect van de reis werd door de deelnemers dankbaar gebruik
gemaakt om een leuke bijdrage van de ouders te innen.
De reis begon met het verzamelen op het station in Groningen.
Hier moest een ruim twee uur durende treinrit naar Schiphol
worden ingezet. Voor aankomst op het vliegveld was de groep
compleet, waarna de programmaboekjes en gadgets werden
uitgedeeld. Anne voorzag de groep nog even kort van instructies
voordat iedereen voor de zoveelste keer Schiphol van binnen
kon verkennen. Na een aantal uur wachten volgde een korte
vlucht naar onze eindbestemming. De film aan boord van het
vliegtuig bleek voer voor veel gespreksstof, maar heeft niemand
kunnen overtuigen een studie maritieme biologie te gaan volgen.
Tot slot bracht een transfer de gehele groep van het vliegveld
naar het hostel. De avond sloot men af met een echt Turks maal
en voorzichtig de eerste Turkse biertjes om de week goed af te
trappen.
De eerste ochtend was het onmiddellijk raak. De vrouwelijke
deelnemers van EBT en diegenen met vrouwelijke trekjes,
stonden met een vermoeide glimlach tussen 6 en half 7 zich klaar
te maken voor een lange dag. Dit stond in een groot contrast met
sommige anderen, die het voor elkaar hadden gebokst om binnen
een enkele nacht een dusdanige relatie op te bouwen met hun
kussen dat ze er geen afscheid van konden nemen.
Halverwege April was het dan eindelijk zover: het EBT Project ging van start! Het
moment waar dertig enthousiaste TBK’ers lang naar uit gekeken hadden. De reis had een
druk programma met bedrijfsbezoeken, universiteitsbezoeken en culturele activiteiten. Dit
betekende in veel gevallen vroege ochtenden, lange dagen en weinig slaap. Waarom zou je
eigenlijk meegaan? Gelukkig zat er in het programma genoeg ruimte voor gezelligheid, drinken
en andere dingen waar de gemiddelde student grote behoefte aan heeft. Dit stukje zal voor de
EBT’ers een bevestiging zijn van de leuke week die iedereen gehad heeft. Helaas zal het voor
de overige TBK’ers een pijnlijke confrontatie zijn met het gemis dat ze afgelopen april hebben
geleden.
Vanaf vandaag is het dan officeel allemaal begonnen, naar dit
moment zijn de afgelopen maanden toe gewerkt. Na officieel
ingehamerd te zijn mocht er vandaag dankzij onze voorgangers
een flinke bezem door het hok gehaald worden en moesten
er een aantal tegenprestaties worden geleverd aan andere
studieverenigingen om onze beeldschermen weer terug te krijgen.
De afgelopen maanden zijn echt voorbij gevlogen. Als voorbeeld,
een paar weken geleden zat ik bij de door Lugus georganiseerde
training timemanagement. Per week heb je 168 uur, en het is
aan jou hoe je deze naar eigen inzien invult. Toch lijkt het of de
afgelopen tijd dit magische getal ‘168’ steeds minder aan het
worden is.
Het academisch jaar nadert alweer haar einde. Als ik vanaf dit
moment één jaar terugkijk bedenk ik me dat ik afgelopen jaar
een ontzettend leuk en leerzaam jaar heb gehad. Ik hoop dan
ook een ontzettend mooi jaar neer te zetten met het bestuur.
Voor velen zal dit laatste blok betekenen dat er nog een aantal
laatste puntjes binnengehaald moeten worden voor zijn of haar
BSA. Voor mij betekent dit mijn laatste twee vakken voor m’n
propedeuse binnenhalen. Ik wil iedereen dan ook heel veel succes
wensen met het behalen van de laatste (her)tentamens.
Om even in te haken op het onderwerp van deze Lugograaf:
informatievoorziening. Door de enorme groei van
smartphonegebruik is er op het gebied van informatievoorziening
veel veranderd. Mensen hebben tegenwoordig meer behoefte
aan informatie terwijl ze onderweg zijn. Met Facebook,
Twitter en WhatsApp kan een smartphone voor behoorlijke
afhankelijkheid zorgen, men wil constant worden voorzien van
de nieuwste updates. Maar ook op technologisch gebied gaan
de ontwikkelingen snel, waar bijna iedereen nu nog met een
smartphone rondloopt is misschien over een jaar de Google-bril
al op de markt. Met deze futuristische bril krijgen gebruikers
realtime informatie over personen en gebouwen die zij zien
aan de hand van een kleine camera. Google biedt onder andere
temperatuurbepaling, route-informatie, chats en agenda als
functionaliteiten van de bril.
Terugkomend bij onze eigen vereniging. Bijna is het zover, op 3
september 2012 bestaat de Technische Bedrijfskundige Verening
Lugus al weer 10 jaar. Binnen 10 jaar is Lugus uitgegroeid tot
wat het nu is, een prestatie om trots op te zijn. Ik hoop jullie allen
eind september te zien, vier dagen lang het tweede Lustrum te
vieren en ‘The Green Dream’ te beleven.
Allereerst wil ik mezelf even voorstellen voor degenen die mij nog niet kennen, ik ben Jimmy
Smits, 20 jaar en tweedejaars IT. Hoewel er nog genoeg oude edities op de bestuurskamer
liggen, is de Almanak helaas verleden tijd. Erg jammer. Toch ben ik blij dat de Almanak niet
volledig is verdwenen maar terug te vinden is in de vorm die je nu voor je ziet.
30 31
Strenge woorden van de commissieleden en een heerlijk gekookt
eitje bleken echter toch goede redenen zijn om het bed te
verlaten. Dit zorgde ervoor dat iedereen bijna op tijd was en we
onze reis naar Schneider Electric konden beginnen.
Schneider Electric had een goed programma opgesteld om
iedereen te vermaken. De dag begon met inleidende presentaties
over het bedrijf, Schneider in Turkije en het belang van de
locatie waar we ons op dat moment bevonden. Na de presentaties
kregen we een korte tour over de plant waar we inzicht kregen
in hun productieproces. Een lekkere lunch volgde en de dag
werd afgesloten met een presentatie. Eenmaal aangekomen
bij het hostel had iedereen een vrije middag. Deze werd door
iedereen genoten op zijn eigen manier, variërend van bier drinken
en vis eten tot hardlopen langs de Bosphorus. ‘s Avonds werd
er gezellig met z’n allen gegeten en ‘gewaterpijpt’ (of water
gepijpt?). Dit alles uiteraard onder het mom van het leren kennen
van de Turkse cultuur.
Op de vrijdag ging de groep naar een productielocatie van Akzo
Nobel. Ook hier begon de dag met inleidende presentaties van
verschillende afdelingen van het bedrijf. In de kantine werd een
lekkere lunch verzorgd waardoor iedereen weer op krachten
kon komen. De afsluiting van het bezoek was een tour langs
hun productiefaciliteiten. Terug in het hostel maakte iedereen
dankbaar gebruik van de vrije middag om op krachten te komen
voor de avond. Er moest namelijk gedronken worden met een
aantal Estiemers. Een regen aan shotjes, bezoek aan de ‘Turkse
Tap’ en intrede van Kapitein Muf (of was het Muf Muf?) maakte
dit tot een geslaagde avond.
Zaterdag was de eerste bedrijvenloze dag en deze leegte werd
opgevuld door de Bogaziçi University. (Ik ben blij dat ik de
naam enkel hoef te typen, mijn Turks reikt niet verder dan de
gebruikelijke termen om half 7 in de Hasret. Voor de juiste
uitspraak verwijs ik jullie naar Ömer). Bogaziçi is een door
Amerikanen opgerichte universiteit en dit was te zien ook. De
campus straalde luxe uit en de rondleiding door Mustapha was
erg gaaf. Na het universiteitsbezoek is de groep doorgegaan
naar het stadion van Fenerbahçe. Een indrukwekkende club
met een mooi stadion en grote historie die in de ban stond van
de wedstrijd op zondag tegen de rivaal. Galatasaray werd met
2-1 opzij gezet waardoor de club nog steeds kans maakte op het
kampioenschap.
Zondag was een echte dag vol cultuur. Aan het einde van de
ochtend gingen we met de gehele groep naar de Aya Sophia.
Dit is zowel een voormalig kathedraal als moskee en betekent
de heilige wijsheid. Uiteindelijk hebben ze besloten om er
een museum van te maken als grote toeristische trekpleister.
Hiernaast was de er mogelijkheid om de Blauwe Moskee en de
Basilica Cisterne aan te doen. Na de culturele activiteiten was het
tijd voor ontspanning en om te genieten van het weer. Dit ben ik
nog even vergeten te melden: het was namelijk heerlijk weer! Er
was een bootje geregeld die ons twee uur lang over de Bosphorus
rond zou varen. Van deze mogelijkheid om te chillen en te
bruinen werd heerlijk gebruik gemaakt door iedereen.
‘s Avonds was het tijd voor een echt feest. Er was op de
zondagavond een groot studentenfeest georganiseerd waar wel
800 man op af zouden komen. Dit aantal hebben we misschien
niet voorbij zien huppelen, maar gezellig was het wel. De avond
had voor sommigen fatale gevolgen en hadden het slaap- en
verhalenorgaan in hem uitgeschakeld. Een slechte combinatie,
want iemand met zulke slechte verhalen wens je enkel een
diepe nachtrust toe. Echter waren er ook mensen die souvenirs
meebrachten en zich met PSV kampioen waanden. Leuk voor
deze jongeman is dat via Theo Maassen de echte schaal toch
nog een keer in Eindhoven terecht is gekomen. Gelukkig had
het overgrootte deel van de groep wel verstand van voetbal;
Amsterdam, Amsterdam, Amsterdam! Op het feest werd er
natuurlijk ook uitvoerig gehengeld naar alles wat Istanbul te
bieden had. Maarten heeft zelfs een Turkse schone aan de haak
weten te slaan.. Blijkbaar hebben zijn gladde praatjes een beter
effect op Turkse dames dan op Portugese! Desalniettemin ben
ik hem dankbaar dat hij de eer van de groep hoog heeft weten te
houden.
De maandag was een vrije dag in het programma. Een heerlijk
moment om even uit te rusten en dingen te kunnen doen waar
je de hele week al zin in had. Ik heb het hier niet over het
nemen van een douche die wat langer duurt dan normaal. Het
gaf iedereen de kans om even naar de Bazaar te gaan of een
aantal andere culturele bezienswaardigheden te bezoeken. Een
scheerbeurt bij een Turkse kapper en een biertje in de zon aan de
Bosphorus waren een heerlijke besteding van de dag waarbij het
zomerse vakantiegevoel direct naar boven kwam.
Dinsdag stond in het teken van
Unilever. Dit was het derde een
laatste bedrijfsbezoek in Istanbul.
Het programma daar werd gemaakt
aan de hand van verschillende
sprekers, die allen stuk voor stuk zeer
interessant waren. Ook hier was de
lunch goed geregeld en kon je zelfs
kiezen uit verschillende Unilever
producten. ‘s Middags is de hele
groep naar een Hamam geweest.
Hier werden de mannen van de
vrouwen gescheiden om vervolgens
te genieten van een heerlijke scrub.
Waar in het mannenkamp gehoopt
werd op mooie Turkse vrouwen,
werd het al snel duidelijk dat dit tot
een teleurstelling zou komen. Bij het
moment van binnenkomst stonden
de Turkse mannen reeds op een rij te
wachten. De selectiecriteria voor deze
groep tijdens de sollicitatieprocedure
waren voor ons overduidelijk: ietwat
overgewicht, genoeg lichaamshaar om
het bij min 15 heerlijk comfortabel
te hebben en een vunzige glimlach
waardoor je, enkel gehuld in een oversized theedoek, toch het
gevoel kreeg dat je niet te lang je ogen dicht moest houden. Bij
de vrouwen waren de omstandigheden niet veel beter. Al moet
ik zeggen dat ik zelf wel zeer benieuwd ben of het effect van
enorme, heen- en weer klotsende borsten op je rug tijdens een
scrub zorgt voor net dat beetje extra ontspanning. Wie zal het
zeggen? Ik zal er in ieder geval voorlopig niet achterkomen.
Woensdag was alweer de laatste dag van de studiereis. Nadat alle
koffers gepakt waren en iedereen was uitgecheckt zijn we met de
gehele groep naar het Topkapi paleis gegaan. Een indrukwekkend
onderkomen van een koning of keizer die klaarblijkelijk zijn
zaakjes vroeger goed voor elkaar had. De middag was voor
iedereen de laatste mogelijk om even afscheid te nemen van
alles dat Istanbul te bieden had voordat de bus ons naar het
vliegveld zou brengen. Na wat kleine probleempjes in het tweede
busje, mede door de airco, ons slechte Turks en het onduidelijke
gebrabbel van de chauffeur, is iedereen heelhuids aangekomen. Ik
denk dat ik voor iedereen kan spreken als ik zeg dat de reis zeer
geslaagd was. Het is eigenlijk jammer dat het EBT Project niet
ieder jaar plaats vindt!
32 33
Eventverslag: TaSCTekst: Louise Levenbach
Het congres vond plaats in Theater Forum Images – een mooie
locatie voor een congres! Aangezien het lekker weer was is in
de pauzes goed gebruik gemaakt van het terras, en alhoewel het
buiten erg heet was, was het binnen lekker koel.
De dag begon met ontvangst met koffie
en thee, gevolgd door het welkomstwoord
van Denise, de voorzitster van de
commissie. Vervolgens introduceerde ze de
dagvoorzitter, Rick van der Kleij. Dit was
voor een aantal geen onbekende, vorig jaar
was hij namelijk diegene die het debat leidde.
Met zijn subtiele introducties en scherpe
conclusies wist hij de hele dag goed aan
elkaar te breien. Hij introduceerde als eerste
Leo van Breda, Senior Project Manager
bij TNO Human Factors. Hij vertelde hoe
je met ondersteuning van technologische
oplossingen de Human Interface tussen
techniek en de mens kan versimpelen.
Het geheel gaf een goed beeld van hoe belangrijk technologie
tegenwoordig is. Vervolgens kwam Kolonel Folmer, commandant
Taskforce Cyber aan het woord. Met een heldere introductie
over hoeveel er mis kan gaan in de cyber wereld (en hoeveel
er de afgelopen tijd mis is gegaan) was het meteen duidelijk:
de maatschappij is erg afhankelijk van technologie (misschien
wel teveel?). Deze interactieve sessie werd vervolgd door een
korte introductie van de parallelle sessies, waarin verschillende
cases zouden worden behandeld. Alle deelnemers waren vooraf
ingedeeld bij één van de deelnemende bedrijven: Nieuwhof B.V.,
Contour of Nationale Nederlanden. De cases bleken een heel
breed scala aan velden te omvatten. De case van Nieuwhof ging
over energie: op welke manier de sluiting van kerncentrales in
Duitsland (en dus de productie van Energie) opgevangen kan
worden aan de hand van windenergie. Contour kwam met een
praktisch probleem: bedenk de succesfactoren voor het opzetten
van 10 productielocaties verspreid over Europa. Hierbij moest
gedacht worden aan techniek, logistiek, menselijk aspecten en
natuurlijk Contour zelf. De case van Nationale Nederlanden,
speciaal voor Masterstudenten, betrof het bedenken van eens
strategisch plan voor Nationale Nederlanden voor de periode
2016-2020, aan de hand van technologische oplossingen waarbij
de klant weer centraal komt te staan. Tijdens het oplossen van de
cases was er ook ruimte voor het nuttigen van de overheerlijke
lunch.
De cases werden gepresenteerd en de bedrijven waren achteraf
erg enthousiast: de insteek van een TBK student werd zeer
gewaardeerd. Na afloop van de cases was er initieel ruimte
voor Luitenant-Kolonel Hendriksma om zijn verhaal te doen,
maar helaas was dit niet meer mogelijk. Gelukkig werd dit
opgevangen door de heer Tijsterman (ja, de vader van Denise,
zoals hij meerdere keren zelf heeft aangegeven) en Michiel van
der Vaart, Vice President Defence Programs bij Fokker Services.
Dit deden ze door verschillende korte presentaties en een filmpje.
Vervolgens werd de discussie gestart, met als onderwerp de
aanschaf van de JSF. Deze heftige en interactieve discussie werd
wederom goed begeleid door de dagvoorzitter. Als afsluiting van
de dag, door de dagvoorzitter en vervolgens Denise, werden de
aanwezigen bedankt voor hun invulling aan de dag. Het bestuur
bedankte als laatste de commissie voor hun harde inzet en de
aanpak van de organisatie. Daarna was het tijd voor de borrel,
waar het ook mogelijk was informeel in contact te komen met de
aanwezige bedrijven.
Dit jaar was de opzet voor het congres veranderd: er werd een
geheel gevuld programma verzorgd, inclusief diner na afloop. Dit
diner vond plaats bij ‘Bij Jansen’ en was tweedelig: één deel was
speciaal voor een selecte groep studenten die uitgekozen waren
door de Nationale Nederlanden die de eer hadden met hun te
dineren en daarbij de mogelijkheden bij Nationale Nederlanden te
bespreken. Het andere deel was voor alle andere deelnemers, en
bestond uit een Walking Diner. Hierbij mocht iedereen in de patio
van het restaurant plaatsnemen en werden 12 gangen geserveerd:
van een soep tot noedels en van gehaktballen tot een zomers
toetje. Het leuke aan deze opzet van zo’n diner is dat iedereen
vrij is om te socializen met verschillende mensen en er zo veel
leuke, verschillende ervaringen worden gedeeld. Rond kwart voor
10 was het tijd om ‘Bij Jansen’ te verlaten en vertrok een deel
naar het centrum van de kroegen in Groningen om gezellig wat
biertjes te drinken in ’t Golden Fust, waar de After-TaSC borrel
plaatsvond en de bestemming van het IEM project bekend werd
gemaakt.
Het was een zeer geslaagde dag, met meer dan 100 inschrijvingen
en een goed gevuld programma. Diverse sperekers gaven hun
inzichten op het thema en de deelnemers hebben goede input
gegeven aan de vraagstukken van de bedrijven bij de cases.
De commissie heeft een geslaagd evenement neergezet, hulde
daarvoor! Op 24 mei was het dan eindelijk zover. Hét TBK Congres 2012 zou plaatsvinden. Onder het
thema ‘The Power of Technology’ was de commissie al een jaar bezig om deze dag mogelijk te
maken. De insteek was defensie, en dit was in de aanloop naar het congres toe goed te zien. Via
verschillende media werd contact gemaakt met alle studenten: via de Lugograaf, de website,
Facebook, sms en voornamelijk de Luguslounge werd toch wel heel duidelijk dat 24 mei het
Technology and Society Congres plaats zou gaan vinden.
34 35
Council meeting Warsaw Tekst: Nienke Looijenga en Jelle Dikker
De Council Meeting is de halfjaarlijkse ALV
van ESTIEM. Hier worden beleidskwesties
besproken en worden nieuwe projectleaders
uitgekozen en gestemd voor de invulling
van andere functies. Wij waren delegates
voor Groningen. In totaal waren er 200 IEM
studenten uit heel Europa, voor een week
hard werken en hard spelen in Warsaw. Alle
200 deelnemers zaten verspreid over 4 hostels
in de stad en natuurlijk had Jelle weer de
A-locatie te pakken waar Nienke het moest
doen met een C-locatie. Maar daar viel ook
genoeg te beleven (vraag haar daar maar eens
naar).
Iedere dag moesten we er vroeg uit. Dat wil zeggen: Jelle om
7u55 en Nienke om 6u30 (8u aanwezig). Vervolgens de hele dag
vergaderen of werken in working groups en daarna was er altijd
ruimte voor een feestje. Zo zijn verschillende themafeesten de
revue gepasseerd: pink ‘70, Al Capone , International night en
gala diner. Nienke had soms wat moeite niet in slaap te vallen
gedurende de dag (zie ook Facebook voor mooie foto’s).
Wat gebeurt er tijdens zo’n week nog meer? Behalve dat er de
nodige strategische allianties worden aangegaan (zoals met
Aachen) hadden we ook wat tijd om de stad te verkennen.
Tijdens de citytour zijn we door de stad gesjeesd om uiteindelijk
met 200 IEM studenten een fantastische flashmob uit te voeren
op het plein in het oude centrum.
Hoewel er tijdens de week zelf dus niet veel tijd voor
ontspanning was hebben we dat ruimschoots ingehaald door op
zondag (jawel, de dag voor Koninginnedag) met een gigantische
kater (althans wat Nienke betreft natuurlijk) met 29 °c in de zon
op een terrasje te zitten.
Jelle overwoog nog te blijven in Warschau, vandaar dat hij ook
niet echt haast maakte wat betreft de noodzakelijke verplaatsing
richting het station voor de trein terug. Gelukkig waren we nog
op tijd én zaten we met zes jongens uit Eindhoven in de trein.
De voorraad vodka die eerst meegenomen was voor thuis werd
in de trein dan toch maar alvast aangebroken om zo toch nog te
kunnen slapen op die oorlogsbedjes van de Poolse spoorwegen.
Uiteindelijk stonden we na een korte nacht met een tussenstop
voor döner in Berlijn, ’s ochtends om half negen in Arnhem.
Koninginnedag kon beginnen!
Wij (Nienke en Jelle) hadden maandagavond om een uurtje of acht afgesproken om elkaar
te zien op station Arnhem. De nachttrein naar Warschau, Polen. Na een warme nacht in een
precies 10cm te klein bedje kwamen we dan aan in Warschau om een uur of 11 ’s ochtends.
Treintje uitgestapt, een verdwaalde ESTIEM’er opgepikt en op weg naar de universiteit om ons
in te schrijven.
36 37
Nieuwe ontwikkelingenTekst: Martien Jalink
Project ‘Olympic Games’Dat is de naam van het geheime cyberwarfare-project
waar Stuxnet onderdeel van was. De computerworm
Stuxnet is definitief van Amerikaanse makelaardij,
dit bevestigd een opmerkelijk artikel in de New York
Times. Hierin wordt beschreven dat al vanaf de eerste
maanden na zijn aantreden, president Obama opdracht
heeft gegeven om veelvuldig cyberaanvallen uit te
voeren op het Iraanse atoomprogramma. Volgens
het artikel is het stuxnetvirus inderdaad door de VS
en Israël ontwikkeld en kwam het door een fout in
de programmeertaal naar buiten. Hierdoor kon het
zich verspreiden over het hele internet en werd het
opgevangen door internetbeveiligingsbedrijven als
Kapersky die het virus vervolgens geanalyseerd hebben.
Het artikel beschrijft dat ondanks het lek president Obama besloot om de cyberaanvallen op Iran door te zetten. Hij hoopte daarmee een
oorlog tussen Israël en Iran te kunnen voorkomen. Dit zou blijken uit interviews met Amerikanen, Europeanen en Israëliërs die betrokken
waren bij de ontwikkeling van Stuxnet en de Amerikaanse aanvallen.
De worm is al tijdens het bewind van president George W. Bush ontwikkeld maar pas door Obama gebruikt. Het geavanceerde stukje
malware is ontwikkeld om het Iraanse verrijkingsprogramma te vertragen door de ultracentrifuges die hiervoor nodig zijn de saboteren.
Dit gebeurde op uiterst subtiele wijze in de uraniumverrijkingsinstallatie Natanz waar de worm waarschijnlijk via een USB-stick van
een nietsvermoedende medewerker in de fabriek is terechtgekomen. “It turns out there is always an idiot around who doesn’t think much
about the thumb drive in their hand”, aldus een van de anonieme betrokkenen van het Olympic Games-project.
Het virus was zo geprogrammeerd dat het de snelheden van de centrifuges aanpaste zodat de ultracentrifuges dan weer sneller draaiden
en dan weer langzamer. Dit terwijl de informatie die naar de controlesystemen gestuurd werd de ingestelde snelheden bevatten. Omdat
deze centrifuges erg gevoelig zijn voor deze snelheidsverandering is een groot aantal hierdoor gesneuveld waardoor het gehele project
aanzienlijk vertraagd is. Pas nadat de worm, die in eerste instantie zo geprogrammeerd was dat hij binnen de verrijkingsinstallatie zou
blijven, naar buiten lekte en beveiligingsfirma’s hem opmerkten is het balletje gaan rollen. Tracking van de worm liet een groot aantal
geïnfecteerde computers zien in de regio Irak. Dit in combinatie met het opvallend aantal bestelde ultracentrifuges door Iran heeft tot de
ontdekking geleidt van het ware doel van het virus.
Iran en diverse experts hebben altijd al het vermoeden geuit dat de Verenigde Staten en Israël achter Stuxnet zaten. Volgens de New York
Times werd, daags nadat bekend was dat de worm de verrijkingsfabrieken ontsnapt was, overwogen om het programma stop te zetten.
Obama, vice-president Joe Biden en CIA-chef Leon Panetta besloten de aanval toch door te zetten en zelfs uit te breiden toen duidelijk
werd dat Iran de worm bij lange niet onder controle had. Daarop besloten ze in de weken daarna varianten van de worm te implanteren;
de laatste daarvan was het meest succesvol en schakelde bijna duizend van de vijfduizend ultracentrifuges uit, voordat Iran doorhad
wat er gebeurde. De schattingen van de vertraging die
Iran geleden heeft door het virus lopen uiteen tot enkele
maanden. Desalniettemin geldt de worm toch als het eerste
voorbeeld van succesvolle digitale oorlogvoering. De FBI
heeft overigens al onderzoek ingesteld naar het uitlekken
van het cyberaanvalsprogramma; run and hide!
Sharp ontwikkelt zonnecel met recordefficiëntieSharp Corporation heeft ’s werelds meest efficiënte zonnecel ontwikkeld. De cel heeft een conversie efficiëntie van
43,5% waardoor het record van 36,9% van afgelopen november ruimschoots is overtroffen. Het geheim van deze
nieuwe zonnecel zijn de drie lichtgevoelige lagen in combinatie met een fresnellens, een lenstype die gebruikt wordt
als onder andere deurspion en in vuurtorens. De zonnecel wordt in een systeem geplaatst waarin de lens het zonlicht
bundelt en op de cel laat schijnen om zo elektriciteit op te wekken.
De lens, die deze keer zelfs minder sterk is dan bij het vorige wereldrecord, zorgt ervoor dat het zonlicht
geconcentreerd wordt op de drie lagen. De onderste van deze lagen zeldzame aardmetalen bestaat uit het
samengestelde materiaal indium-gallium-arsenide. Deze compound solar cells gebruiken lichtabsorptielagen
bestaande uit twee of meer elementen als indium en gallium. Sharp maakt gebruik van een eigen technologie die
het efficiënt stapelen van de lichtabsorptielagen mogelijk maakt. Verder heeft het bedrijf de afstand tussen de
elektroden op het oppervlak van de zonnecel naar eigen zeggen geoptimaliseerd en is de elektrische weerstand van de
fotovoltaïsche cel verminderd.
Vanwege de hoge conversie-efficiëntie van zonnecellen op basis van samengestelde materialen worden dergelijke
compound solar cells hoofdzakelijk in satellieten gebruikt, maar de doelstelling van Sharp is om deze technologie te
gaan gebruiken in zonne-energiesystemen op bijvoorbeeld daken van bedrijven en huizen. http://sharp-world.com/
38IEM-PROJECT 2012-2013
EMIRATESFEBRUARY 2013
JOIN US AT WWW.IEMPROJECT.COM
Out voor hybride en elektrische auto’s?Autofabrikanten beginnen vraagtekens te plaatsen bij de ontwikkeling van elektrische en hybride voertuigen. Hoewel
bepaalde overheden luidkeels van de daken schreeuwen dat iedereen in een hybride of een elektrische auto moet rijden, lijkt
het dat autofabrikanten het helemaal gehad hebben met deze technieken. Dit lijkt terecht, want de toepassing is te beperkt
en de winst voor het milieu kan ook elders gehaald worden, bijvoorbeeld door gewichtsbesparing of andere alternatieve
aandrijvingen. Ze zien veel meer in het zuiniger maken van bestaande motoren. Dit is goedkoper en dat is wel zo handig
tijdens de huidige economische malaise.
Op de vraag of het nu definitief afgelopen is met de elektrische auto’s is nog geen duidelijk antwoord op te geven. Audi heeft
bekend gemaakt een aantal projecten uit hun elektrische en hybride programma te beëindigen. Om te beginnen gaat de A2 er
niet komen. De A2 zou als elektrische auto terugkeren in 2015 maar inmiddels zijn er serieuze twijfels ontstaan of een kleine
auto met beperkte mogelijkheden wel winstgevend kan zijn. De vraag naar vergelijkbare full electric auto’s zoals de Citroen
C-Zero en de Nissan Leaf is immers heel laag.
Ook de A1 e-tron van Audi zou eraan moeten geloven. Hoewel de A1 een combinatie van elektromotoren en een kleine
verbrandingsmotor zou moeten krijgen, blijkt ook dit concept niet levensvatbaar. Te klein en te duur om te bouwen waardoor
er niet genoeg marge gemaakt zou kunnen worden. Verder lijkt BMW ook vraagtekens te plaatsen bij hun ambitieuze
Project i.
Op het gebied van hybride auto’s waren eigenlijk alleen Toyota en Honda de concerns die hier serieus mee bezig waren.
Andere autoconcerns kwamen hoogstens met een hybride topmodel. Pas de afgelopen jaren zijn ook andere fabrikanten
begonnen met het maken van met name, zogeheten plug-in hybrids –een hybride met een stopcontact zeg maar- en volledige
elektrische auto’s.
“Everybody rushed toward EV vehicles and hybrid vehicles,” aldus Mark James, directeur van Lotus Engineering. Een
consultancybedrijf dat zich gespecialiseerd heeft in advanced vehicle technologies and fuel efficiency. “Now, they’re going
back, and saying, ‘Actually, we need to look at engines,’” especially ultra-fuel-efficient powerplants that can be built without
a steep run-up in the cost to consumers.
Aangezien de kosten van het ontwikkelen van techniek voor hybride auto’s fors zijn
en met extreem zuinige verbrandingsmotoren ongeveer hetzelfde bereikt kan worden,
terwijl dit minder kost, lijkt de laatste techniek meer kans te maken in de toekomst. Door
auto’s lichter te maken en gebruik te maken van materialen als aluminium en carbon
fiber reinforced plastics (CFRP) blijk je een heel eind te komen. Dat blijkt uit de 1 liter
Ford Focus Ecoboost. Of de ontwikkling en productie van elektrische en hybride auto’s
compleet wordt stilgelegd is nog afwachten, maar duidelijk is wel dat de toekomst er
wellicht toch wat anders uit gaat zien dan voorspeld. http://www.autoblog.nl/
Inhousedag SieraforTekst: Eelco Kuijpers
40 41
Donderdag 3 mei was het zover, met een leuke enthousiaste groep Lugianen gingen we op
pad voor de Inhousedag van Sierafor en aangezien we de volgende ochtend om 7 uur al op de
bloemenveiling zouden staan, sliepen we de nacht ervoor in een hostel in Katwijk aan Zee.
Na ingecheckt te hebben in het Beach Hostel Holland gingen we met z’n allen heerlijk eten
in een strandpaviljoen met uitzicht op zee. Helaas hadden we de pech dat het regenachtig was
en dat we niet de hele avond gezellig op het strand konden blijven. Daardoor ging iedereen
door in de plaatselijke horeca waar gezellig geklaverjast werd en zelfs een nieuw bedacht
mexxen gespeeld werd. Aangezien we de volgende morgen alweer vroeg op moesten staan,
ging iedereen toch redelijk op tijd slapen.
’s Ochtends heel vroeg Na een heerlijke nachtrust (voor de meeste dan) gingen de
wekkers al weer vroeg zodat iedereen op tijd gedouched en
ontbeten had. Om 6.30 stond er een bus klaar die ons naar de
bloemenveiling in Rijnsburg bracht. Hier werden we ontvangen
door verschillende medewerkers van Sierafor. Eerst werd er toch
nog even een kop koffie gedronken waarna er een presentatie was
over de bloemenveiling. Zowel de procedure van het veilen, de
indeling van het bedrijf als de logistiek van de veiling kwamen
aan bod. Vooral de logistiek bleek indrukwekkend te zijn, alle
bloemen komen via een speciaal transport systeem bij de veiling
en na de veiling wordt er voor gezorgd dat de bloemen binnen
90 minuten bij de koper zijn. Met bijna 120.000 transacties per
dag lijkt het me duidelijk dat een moderne logistieke distributie
vereist is.
Afmijnen Na het inleidende gedeelte gingen we naar de afmijnzaal (de
plaats waar daadwerkelijk de bloemen worden geveild), hier
was te zien hoe 600 kopers 6 klokken in de gaten houden om de
bloemen voor de meest gunstige prijs te kopen. Dit kopen op de
klok blijkt nog een zeer lastig proces: meerdere klokken in de
gaten houden en op het juiste moment bieden, daarvoor moet je
zeker stress bestendig zijn.
Distributie Daarna gingen we door naar de distributie van de geveilde
bloemen. Alle bloemen staan in karren en deze karren worden
via een kabelsysteem getransporteerd. Doordat iedereen kar
geregistreerd wordt, is het altijd duidelijk waar de geveilde
bloemen zich in het systeem bevinden en waar de bloemen naar
toe moeten. Doordat alle karren opgesplitst worden en naar de
juiste verwerking worden gebracht, is al snel te zien hoe goed dit
systeem werkt, bijna 99% van de bloemen komen goed en op tijd
bij de koper terecht.
Sierafor En een van die kopers in Rijnsburg is Sierafor.
Nadat de bloemen ontvangen zijn van het
distributiecentrum, worden deze opgeslagen in
verschillende koelcellen (van 2 tot 10 graden
celsius) zodat de bloemen langer goed blijven.
Omdat de bloemen snel verwerkt worden, is bijna
niet voor te stellen hoeveel bloemen er aan het
begin van de ochtend staan en rond het middag uur
wordt er alweer begonnen met de distributie naar
de verschillende supermarktketens
Verwerking De bloemen komen allemaal los binnen en hiervan moeten
boeketten gemaakt worden. En dit gebeurt aan de lopende band,
waar de verschillende onderdelen voorbij komen en het personeel
gewoon op de plek blijft staan. De band bepaald de snelheid
hier, maar iedereen moet ervoor zorgen dat ieder boeket aan de
vereiste standaard voldoet en de indeling van het boeket allemaal
hetzelfde is.
Commerciële activiteiten Sierafor is druk bezig om van bloemen een totaal concept te
maken, zodat bloemen een totaal beleving krijgen. Om de twee
weken staat er een ander concept in de supermarkt. Hierbij
wordt getracht om bloemen op marketing gebied ook een grote
stap vooruit te laten maken. Op gebied van kwaliteit, wordt
winkelpersoneel getraind om de bloemen langer vers te houden.
Hiermee wordt geprobeerd om een bloemisterij te implementeren
in de supermarkt. Erg leuk was het om te horen dat Sierafor lange
termijn projecten heeft om nieuwe supermarktketens te binden
aan Sierafor. De supermarktketens waar Sierafor bloemen aan
levert zijn bijvoorbeeld, Aldi, Lidl en Kaufland.
Al met al een zeer geslaagde dag waarbij de Lugianen een zeer
goed beeld hebben gekregen hoe de wereld van de bloemen
in elkaar zit. Erg mooi om te zien wat voor soort systemen
er in de veiling gebruikt worden en dat op lange termijn de
bloemenveiling online plaats zal gaan vinden. De mogelijkheden
voor onze studenten blijken erg groot te zijn binnen Sierafor.
42
Masters of engineeringTekst: Louise Levenbach
43
Op 8 mei werd vanuit Masters of Engineering in samenwerking
met T.F.V. Professor Francken en G.T.D. Bernoulli de eerste
master specifieke ingenieurslezing aangeboden. Om half 5
verzamelden ruim 50 studenten met verschillende achtergronden
zich bij de Martinikerk. Nadat de naambadges waren uitgedeeld
en iedereen het eerste glaasje water achter de kiezen had werd
de middag geopend door ondergetekende. Na een introductie
waarbij de zinsnede ‘so to say’ niet eenmaal naar voren kwam
nam Eilard Hoogerduijn-Strating, Asset Development Leader bij
Shell Upstream International het woord over. In een presentatie
getiteld: ‘Sustaining the Engine’ vertelde hij over de laatste
ontwikkelingen op het gebied van Enhanced Gas and Oil
Recovery. Hierbij maakte hij inventief gebruik van relevante
voorbeelden uit de Nederlandse gas en oliewinning. Kern van zijn
verhaal was dat door technische ontwikkelingen en innovaties
het steeds rendabeler wordt om ook kleinere hoeveelheden olie
en gas te winnen. Daarnaast is Shell nu in staat om ook olie- en
gasvelden die tot voorheen als ‘leeg’ werden beschouwd toch
verder te exploiteren. Insteek van de lezing was nadrukkelijk om
weer eens wat dieper op een echt technisch onderwerp in te gaan.
Het was interessant om te zien hoe studenten met verschillende
achtergronden hier tegenaan keken. Vanuit de studenten die
van Technische Bedrijfskunde aanwezig waren kwamen meer
overzichtsvragen over economische haalbaarheid, investeringen
en rendementen terwijl de scheikundig technologen veel
geïnteresseerder waren in de specifieke technieken die werden
gebruikt. Op deze manier hebben de deelnemers er uiteindelijk
voor gezorgd dat het onderwerp vanuit zoveel mogelijk
verschillende invalshoeken is besproken.
Na, voor velen, de openbaring dat Rotterdam eigenlijk op een
enorm gasveld staat en er tussen de woonwijken onopvallende
loodsen staan waar gewoon boorputten in verstopt zitten nam
één van Shells recruiters het woord over. In een tot in de puntjes
verzorgd verhaal vertelde zij over de mogelijkheden die Shell
biedt en de verschillende trajecten die voor afgestudeerden
interessant zijn. Dit alles met wat rustige orgelmuziek op de
achtergrond van een Poolse organist die even aan het ‘oefenen’
was. Het blijft toch een bijzondere locatie, zo’n kerk.
Na een kort sprintje door de regen van de Martinikerk naar ’t
Feithhuis kon een ander belangrijk onderdeel van het programma
beginnen, de borrel! Onder het genot van een biertje en enkele
flinke schalen bitterballen kon iedereen nog eens rustig de
middag nabespreken. Aansluitend aan de borrel bood Shell een
aantal geselecteerde studenten een diner aan. Vanuit Shell sloten
hierbij enkele jonge werknemers aan. Onder andere oud Lugus
voorzitter Emile Luchtmeijer en een oud Francken bestuurder
waren vertegenwoordigd. Het is uiteindelijk een heel gezellig
diner geworden waar, na de nodige flessen wijn, zelfs nog een
afterborrel is gehouden met wat halve liters speciaalbier.
Klipper zeilenTekst: Mark Kremer en David Tempel
Om 3uur vertrokken we voor een mooie boottocht op een klipper
over het Reitdiep. Alle medicijnen om over de brakheid van
Koninginnedag heen te komen waren aanwezig; drank, zon, eten,
gezelligheid en een lekker windje. Het grootste gedeelte van de
groep lag te genieten van het heerlijke weer en anderen sloten de
handen ineen om de boot zeilende te houden. Het was belangrijk
om naar de instructies te luisteren, en zo werd regelmatig het zeil
gehesen en gestreken. Om dit voor elkaar te krijgen waren een
paar sterke mannen nodig, waarvoor enkele mannen zich maar al
te graag meldden om hun brute krachten te tonen. Andere mannen
hadden hier geen behoefte toe (of beschikten niet over brute
krachten) en bleven lekker lui zijn.
De mensen die het zonlicht niet konden verdragen besloten hun
brakheid weg te drinken bij een potje Stef Stuntpiloot. Ook
werden er weer de nodige potjes klaverjas gespeeld. Een paar
mensen van de LustrumCie en de Actie! sloten de handen ineen
en zorgden voor heerlijke hapjes. Ondertussen werd er ondanks
de brakheid nog het nodige bier gedronken. Voor een niet nader
te noemen persoon resulteerde dit in een minder goede afloop.
Tijdens het strijken van het zeil overzag ze het gat en dus de
trap naar het bendendek, waardoor een soepele sprong gevolgd
werd door een minder soeple landing. Gelukkig was hulp snel ter
plaatse en waren we niet ver van huis.
Na een paar uur varen ging bijna iedereen weer blij van boord.
Het was een goed voorproefje voor het IIe Lustrum van Lugus
dat plaats zal vinden van 19 tot en met 22 september 2012 met
het thema ‘The Green Dream: Lugus 2 the top!’. Alle deelnemers
in ieder geval bedankt voor deze leuke activiteit!
Wat is er beter dan om op een brakke dag lekker uit te waaien op een klipper? Daarom had
de Actie! samen met de LustrumCie een mooie activiteit georganiseerd op 1 mei. Vanaf het
Zernike fietsten we met een groep van ongeveer 30 man met kratjes bier achterop richting de
Zernikebrug. Dit zorgde al voor grappige momenten, wat de sfeer er al lekker in bracht. Zelfs
op het kleinst mogelijke vouwfietsje werd met het nodige kunst- en vliegwerk een kratje bier
meegenomen.
44 45
BatavierenraceTekst: SportCie ODIOM
Het avontuur dat Batavierenrace (grootste estafette ter wereld:
hardlopen van Nijmegen naar Enschede) heet begon op
vrijdagmiddag 27 april op station Groningen. Na een wekenlange
voorbereiding in de vorm van intensieve duurlopen en
intervaltrainingen en voor ons ook vele vergaderingen, was het
eindelijk zover! We verzamelden op het station, alwaar de tenten
in het busje geladen werden en iedereen z’n mooie lichtgele
Odius teamshirt kreeg. Daarna vertrokken we per trein/busje/
motor naar de camping op de campus van de Universiteit Twente
in Enschede. Daar aangekomen zette iedereen z’n tentje op en
gingen wij de patat, kroketten en frikadellen bij de plaatselijke
snackbar ophalen. Het was gelukkig lekker weer, zodat we
gewoon op het gras voor onze tentjes konden genieten van het
culinaire hoogstandje.
Even voor de leken: een Batavierenrace team bestaat uit 25
lopers, opgedeeld in 3 ploegen: de nachtploeg, de ochtendploeg
en de middagploeg. Terwijl de ochtend- en middagploegen
overgingen in de chillmodus en de alcoholische versnaperingen
aanbraken, vertrok onze nachtploeg na het eten met het mooie
witte ploegbusje naar Nijmegen. In Nijmegen werd de verlichting
van onze fiets gecontroleerd (iedere loper heeft verplicht een
‘meefietser’) en kregen we de hesjes en informatie over de
lopers- en autoroute. Daarna moesten we wachten tot de eerste
loper van start mocht gaan om 00.30 uur. Gelukkig waren er
mensen die kaarten meegenomen hadden, dus hebben we op
het dakterras van het sportcafé lekker kunnen presidenten. Ook
speelde er een leuke band en konden we ons nog even tegoed
doen aan wat extra energie in de vorm van tosti’s en koffie.
Om 00.30 uur mochten we eindelijk los! Het startschot klonk
en Linda ging er als een speer vandoor, op de fiets gevolgd door
Esther. Na 3,6 km rennen in het pikkedonker was Linda’s etappe
klaar en sprong ze op de fiets, zodat Esther de tweede etappe
kon gaan lopen. Het begon ondertussen wat te regenen toen Paul
en Christien bij het wisselpunt ook aan de start verschenen. Na
hun etappes door Duitse weilanden gingen achtereenvolgens
ook Anton Jan, Ilse, Judith V., Age en Judith L. de uitdaging aan
en zetten mooie tijden neer. Het slaperige busje reed steeds van
wisselpunt naar wisselpunt om de loper en fietser te vervangen.
Uiteindelijk kwamen we in de vroege ochtend in Ulft aan, waar
de ploegenwissel plaatsvond. De uitgeputte en al half slapende
nachtploeg kon met de grote touringcars terug naar Enschede, om
na een snelle douche (en voor een enkeling ook een koud biertje)
eindelijk te kunnen gaan slapen.
Onze ochtendploeg was al om 3 uur ’s nachts bruut gewekt en
naar Ulft vervoerd. Daar begon in de ochtendschemering Daan
aan de 10e etappe, met een afstand van 10.0 km de langste van
allemaal. Met zijn 13.08 km/u liep hij het snelst van ons allemaal!
Hulde! De zon kwam op en ook Liz, Kelly, Eline, Paulien,
Maarten, Jan Willem en Anne liepen toptijden en arriveerden
rond 11.30 uur in het pittoreske Barchem, waar ze na gedane
arbeid in een bus stapten die hen terugvoerde naar de camping.
De middagploeg was op zaterdag om 9.00 uur hun bedje
uitgerold en kwam rond lunchtijd aan in Barchem, waar ze de
ochtendploeg aflosten. Eelco, Vincent, Marloes, Naomi, Martin
en Susan liepen de longen uit hun lijf en teampje Odius bleef
maar stijgen in het klassement, waar wij dankzij de ‘Bata app’
van minuut tot minuut van op de hoogte gehouden werden.
Uren en uren werd er geploeterd door het idyllische Twentse
landschap, af en toe aangemoedigd door een loeiende koe.
De laatste herstart vond plaats op de markt in Enschede.
‘Kerstvrouw’ Marieke liep de één na laatste en ‘Minnie Mouse’
Loes de laatste etappe naar de atletiekbaan van de UT campus.
Onder luid gejuich van het massaal toegestroomde publiek
passeerden ook zij de finish en hadden wij onze missie volbracht!
Nog nooit eindigde team Odius zo hoog: 194e met een totale
looptijd van 15 uren, 22 minuten en 11 luttele seconden.
Onze keukenprinses Marlien had voor de hele ploeg lekkere nasi
gemaakt, die we dankbaar verorberd hebben. Na het eten werd
een aantal fanatieke rondes stressmexx gespeeld en daarna barstte
het beruchte Bata-feest in alle glorie los!
Wij hebben een geweldig weekend gehad en kijken nu al uit naar
volgend jaar!
Lieve Lugianen,
Wij, de SportCie van ODIOM, hebben een fantastisch Batavierenrace weekend gehad
met het ´Odius´ team, een combinatieteam van 12 Lugianen en 13 ODIOM´ers. Hierbij een
verslagje!
46 47
Column Arjen
Arjen LammersColumnist
Batavierenrace Foto impressie
“Er zijn géén domme vragen”.
Menig hoogleraar begint zijn of haar college met deze statement.
Niets is echter minder waar. Laat ik beginnen met een wellicht
simpel voorbeeld, te horen op het afgelopen congres. De situatie
waarin een kolonel van het leger een schitterende presentatie
geeft over cyberoorlog en –defensie. Dat op zich is een mooi
iets, maar vervolgens tijdens de afsluitende vragen, komt er
daadwerkelijk de vraag: “vertel eens iets geheims?”. Juist ja. Dat
gaat zo’n man ook echt doen en de hele zaal zit er ook precies
op te wachten. Het antwoord van de zeer goede spreker was dan
ook “nee”. Maar dan wel op zo’n toon dat je weet dat er wel iets
speelt, iets dat iedereen met twee functionerende hersencellen zou
kunnen afleiden.
Ik weet uit ervaring dat niets zo absurd is als de waarheid, en
daarom gaan we gewoon een stapje verder. We nemen een ander
praktijkvoorbeeld. Na een bedrijfspresentatie van de “continuous
improvement”-manager komen er weer vragen. Bijvoorbeeld:
“wat is de omzet van het bedrijf?”. Dat is dus een ‘feitje’, dat
zo’n man natuurlijk ook niet paraat heeft en dat al helemaal
simpelweg na te zoeken is op internet. Dit geeft geen inzicht in
het bedrijfsproces en is dan ook volledig overbodig. Nog mooier
was de vraag: “hoe lang duurt het voordat de brandweer hier ter
plaatse is?”. Dat meen je toch niet? Wat voor inzicht geeft dat
nou weer in wat voor bedrijfsproces dan ook? Ophouden en nooit
weer vragen stellen.
Maar het mooiste blijft de Tweede Kamer. Onze afvaardiging van
de volksvertegenwoordiging. Het Nederlands Dagblad heeft eens
berekend dat het beantwoorden van zo’n vraag niet vijf minuten
kost, maar drieduizend zevenhonderdenvijftig euro kost. Time
out! Dat is een jaar studiefinanciering voor het beantwoorden
van een vraag. Gelukkig zijn de vragen vaak nuttig, zoals over
de bevalling van een koe op Schiphol (dit verzin je dus niet, dit
is écht waar helaas). Nog mooier, Martin Bosma van de PVV.
De man stelt daadwerkelijk een vraag naar aanleiding van het
wijzigen van twee straatnamen in Pretoria. Dus een stad in
Zuid-Afrika, aan het andere einde van de wereld, veranderd twee
straatnamen en daar gaan we een vraag à €3750 over stellen?
Twee straatnaambordjes? HALLO?? Nee, dat kan dus niet en dat
moeten we afstraffen.
Wat we nodig hebben is een nieuwe award, die we kunnen
uitreiken aan diegene die een echt domme, overbodige en
nutteloze vraag heeft gesteld. Een soort wisselbeker, misschien
met meerdere categorieën. Laten we het de “Martin Bosma”-
award voor tijdverspilling noemen. Maar laten we bovenal
stoppen met het simpel accepteren dat deze vragen gesteld
worden. Als je ze mij stelt, ga ik je uitlachen. Dat zouden meer
mensen moeten doen. Maar als je ze alleen al hoort, is het je
maatschappelijke plicht deze mensen stil te laten zijn. Zelfs
Darwin zou iets hebben van: “Dit is de evolutie van de mens. Jij
blijft hier...”.
48
PuzzelpaginaTekst: Martin Traa
Stuur het goede antwoord naar: [email protected]
Onder de juiste inzendingen wordt een bioscoopbon verloot.
Agenda September 2012
31-2 septemberIntrokamp NeonVoor de eerstejaars zal dit jaar het Introkamp het thema Neon hebben, met als slogan ‘Periodiek in je element’.
Actie! ActiviteitTussen het eerstejaarseten en de eerstejaarsborrel zal de Actie! een leuke activiteit organiseren.
10 september
4-5 septemberBoekenverkoop/Commissie infromatiemiddagOp 4 en 5 september is het mogelijk om je bestelde boeken op te ha-len. Daarnaast zal er een informatiemiddag zijn voor de eerste commis-sieronde van het jaar.
10 septemberEerstejaarsborrelDe eerste borrel van het jaar staat in teken van de eerstejaars! Benieuwd naar de nieuwe lichting Lugianen? En al je studiematen bijpraten over de vakantie? Kom dan naar de borrel!
14 septemberSluiting CommissiesollicitatiesIn deze eerste commissieronde is het mogelijk te solliciteren voor de volgende commissies: Actie!, Introlugi, SkiCie en TBKBs.
19-22 septemberIIe Lustrum: the Green DreamHet tweede lustrum is daar! 4 dagen lang zullen de afgelopen 10 jaar in de spotlight staan. Met verschillende (sportieve) activiteiten, cases, stickeractie, diners, feesten, een gala en nog veel meer beloofd het een fantastische week te worden! Een pass-partout aanschaffen is mogelijk, ook is het mogelijk hier een spaarplan voor op te stellen. Voor meer in-formatie kijk je op de website: lustrum.tbvlugus.nl
EerstejaarsetenSpeciaal voor de eerstejaars is er een diner georganiseerd, om het begin van het collegejaar te bespreken en informeel met mentoren samen te komen.
10 september
3 septemberOpening Academisch JaarOp 3 september zal traditiegetrouw het academisch jaar worden geopend bij het Academiegebouw.
De vorige puzzel is gewonnen door Jasper
Boomer. Hij heeft de bierposter gewonnen!
Gefeliciteerd.
Het thema van deze Lugograaf is informatievoorziening.
Als het goed is hebben jullie van deze Lugograaf iets opgestoken. Maar is dat ook
echt zo? Want nu vraagt de redactie zich af, wat doen jullie met deze informatie?
Wordt dit ervaren als licht amusement, waarbij verder niet wordt nagedacht?
Wordt er wel over nagedacht maar wordt de gepresenteerde informatie niet
nagetrokken? Of zijn onze lezers zo dat ze meteen na elk artikel PiCarta
erbij pakken om zo elk wetenschappelijk artikel na te gaan of de feiten wel
kloppen? Want ja, hoe accuraat is de bron van een bron van een bron nog?
Ergens in deze Lugograaf staat een artikel waarvoor verkeerde bronnen zijn gebruikt
waardoor de informatie in het artikel helaas niet helemaal juist is. Door chaos in de
administratie van de hoofdredacteur van de Lugograaf is het helaas niet meer duidelijk
voor welk artikel deze verkeerde bronnen zijn gebruikt. Daarom roepen wij jullie hulp
op om uit te zoeken over welk artikel het gaat.
Stuur ons het antwoord met uitleg en juiste bronnen bij deze uitleg en maak kans op
een bioscoopbon.
Succes!
48 49forty-eight forty-nine junijuli
juli
juni
Intern jaarverslag2011 / 2012
2011
2011
Inhousedag HP
Zeilactiviteit
Eindejaarsactiviteit: City Rally + BBQ
Vakantie!
Almanak
50 51fifty fifty-oneaug
ustus
septem
ber september
augustus oktobernovember
november
oktober2011
2011
2011
2011Introkamp ‘9 mann’
Eerstejaarsborrel
Actie! Activiteit: Pubquiz
Eerstejaarseten
Prominent in de Tent
Borrellezing Multitasking
TBK Bachelor Symposium
Actieve Ledendag
Borrel Internationaal
Worskhop Solliciteren
Excursie Eindhoven
Sportactiviteit
Vakantie!
52 53fifty-two fifty-threedec
ember
januari
december februarimaart
maart
februari2012
2012
2011
2012
Expedition Strategie
LQ TIMES Training
LQ TIMES
Lezing Deeltjesversneller
Kerstfeest VIP & CLIO
Kerstdiner
Nieuwjaarsborrel
Eerstejaarsexcursie
janua
riValentijnsborrel met Odiom
Excursie Kerncentrale Borssele
Alfabetfeest
Borrellezing Sterrenkunde
Galant Gala
Bèta Bedrijvendagen
Lustrumskireis
Indesigntraining
Borrellezing PWC
Actie! Activiteit: Bierproeverij
Après-ski/Lustrumbekendmakingsborrel
54 55fifty-four fifty-fiveapr
ilme
i mei
april
Best
uurBestuur
2012
2012
EBT Istanbul
Batavierenrace
Bestuursbekendmakingsborrel
Klipper Zeilen
Inhousedag Sierafor
Training Timemanagement
Masters of Engineering Lecture
FacFeest
Tekst: Maarten Zoomers
Nu sta ik voor de onmogelijke opgave om dat jaar in maximaal
500 woorden te gaan vatten. Vertellen over besturendagen,
constitutieborrels en slap geouwehoer in het hok. Over hoeveel
je ongemerkt eigenlijk leert in zo’n jaar, over lange dagen en
mooie avonden. Maar ik ga niets van dat alles doen. De echte
reden dat ik zo’n mooi jaar heb gehad is namelijk de groep
mensen die samen de vereniging vormen.
Dus vanaf nu geen slap verhaal meer. Ik ga, heel droog, gewoon
mensen bedanken. En zoals mijn ouders mij geleerd hebben
begin je dan bij de oudsten. Jochem, de verenigingsnestor,
dank voor al je inzet, gezelligheid en het voorzitten van onze,
tot dan toe, raad van wijze heren. Ik wil sowieso de hele Raad
van Advies bedanken voor hun inzet afgelopen jaar. Misschien
niet altijd even zichtbaar voor de vereniging maar toch de
ruggengraat waarop ieder bestuur weer kan leunen. Daarnaast
ook de KasCie en het Comité van Bedrijfscontacten, wederom
niet altijd even zichtbaar maar minstens even belangrijk.
Onze voorgangers, Chubby, Suus, Pilsie en VDV. Voor het aan
ons overdragen van een gezonde vereniging waarmee we ons
helemaal uit konden leven maar vooral voor slappe gesprekken
en mooie avonden. En natuurlijk elke commissie die er samen
met ons voor hebben gezorgd dat we een jaar hebben kunnen
neerzetten waar ik bijzonder trots op ben. Zonder jullie inzet en
enthousiasme waren we nergens geweest. Ieder actief lid heeft
bijgedragen aan dit afgelopen jaar, ook al zat het af en toe tegen
en hebben jullie er hard aan moeten trekken, het resultaat mocht
er altijd wezen.
En tot slot, de belangrijksten: Eveline, Kelly, Louise en Eelco.
Bedankt voor een jaar dat ik nooit meer zal vergeten. Een jaar
lang met zijn vijven op elkaars lip zitten zonder een onvertogen
woord. Jullie hebben het me maar makkelijk gemaakt, een
bestuur voorzitten dat zo goed samen gaat is een eitje. Het kwam
er uiteindelijk op neer dat ik eigenlijk maar bar weinig meer
hoefde te doen, vandaar ook de paar incidentele tripjes die ik heb
kunnen maken. Maar wat in mijn ogen het allerbelangrijkste was
is dat we afgelopen jaar alles als groep hebben gedaan. Functies
bestonden voornamelijk op papier en vertellen wat er moest
gebeuren heb ik eigenlijk nooit hoeven doen.
Een fantastische periode afsluiten, dat ene gevoel. Bedankt!
Voorzitter
56 57fifty-six fifty-seven
Tekst: Eveline Verjans
Het is alsof je in een trein zit die maar door stoomt. Het gaat
door en door, maar het eindstation is in zicht. Jammer, want de rit
was fantastisch. Aan de andere kant goed, want eindeloos in de
trein zitten is ook niet alles. Binnenkort stap ik uit en zullen de
volgende passagiers instappen en de rit van hun leven gaan maken.
In het tweede jaar van mijn studie heb ik samen met Maarten de
stoute schoenen aan getrokken en gesolliciteerd naar een functie
in het bestuur. Een keuze waar ik geen seconde spijt van heb
gehad. Terugblikkend op alles kan ik zeker stellen dat ik ervan
heb genoten. Nu is mij door de Lugograaf commissie gevraagd
om wat over mijzelf, en wat over mijn hoogte- en dieptepunten
op papier te zetten. Laten we met het eerste onderwerp beginnen,
ook wel de lastigste, ikzelf! De kandi’s van mijn dispuut hebben
mij omschreven als bedrijvig, enthousiast en opgewekt en mijn
bestuur omschrijft mij als attent, ijverig en kritisch. Ik ben
opgegroeid in Den Haag en ben na een tussenjaar naar Groningen
gekomen om Technische Bedrijfskunde te studeren. Na het
jongerejaarssymposium te hebben georganiseerd, maak ik nu als
secretaris deel uit van het bestuur bij Lugus. Zoals bij vele andere
dingen zijn er de hoogte- en dieptepunten, zo ook bij het runnen
van een vereniging. Hoogtepunten, leuk, waar zal ik beginnen?
Besturendagen, altijd leuk. ’s Ochtends vroeg in je pak richting
de trein, onderweg kom je altijd andere besturen tegen en het
belooft altijd weer leuk te worden. Op de fiets door een raffinaderij,
foto’s van dieren maken in Artis, casussen, eten op een boot in
de Rotterdamse havens varend langs de Kop van Zuid, koken
in een kookstudio, borrelen op een boot door de Amsterdamse
grachten, walking dinner in Escape in Amsterdam, dikke party in
West-Indisch Huis in Amsterdam en niet te vergeten, prijzen in de
wacht slepen! Naast presentaties en rondleidingen is het vooral ook
veel eten en drinken en de borrel is niet geslaagd als je niet een
beetje aangeschoten het pand verlaat. Borrellezingen, kunnen echt
heel leuk zijn, maar het allerleukste in een bestuursjaar is wel het
brassen. En wat waren wij een team! Vooral het brassen met Eelco
samen maakte het af, bloedfanatiek en maar één doel voor ogen!
Wanneer je op een van de vele constitutieborrels stond, werd er
weer een plan beraamd voor een van de vele pogingen.
Een bestuursjaar bestaat niet uit alleen maar uit mooie dingen,
maar zorgen er wel voor dat je alle kleine, minder leuke dingen
vergeet. Eerlijk gezegd kan ik niet een echt dieptepunt noemen maar
alleen dat in sommige dingen veel tijd gaat zitten. Kortom, een
bestuursjaar is fantastisch om te doen en ik zou graag mijn bestuur
willen bedanken voor dit onvergetelijke jaar!
Secretaris
Wie kent het gevoel nog? Dat gevoel dat je had
na je cito-toets en eindmusical. Dat gevoel dat
je kreeg nadat je je eindexamen had gehaald
en je laatste schooldag achter de rug had. Dat
ene specifieke gevoel, het gevoel dat je een
fantastische periode afsluit en vol spanning
uitkijkt naar wat je vervolgens te wachten staat.
Dat is precies het gevoel dat mij tijdens het typen
van dit afsluitende stuk overvalt. Het is toch een
soort van afscheid nemen, afscheid nemen van
iets dat gedurende de afgelopen periode je zo
eigen is geworden dat het heel moeilijk is om je
voorstellen hoe het zonder ook alweer was.
Maarten
Eveline
Tekst: Kelly de Wit
Maar laat ik bij het begin beginnen. Vroeger, als klein meisje,
speelde ik al kassaatje met mijn zusje, Ze moest dan keer op keer
dat ene pak melk komen afrekenen. Briefjes waren mooier dan
muntjes. Als oma met twee gulden aankwam, vroeg ik of ik een
briefje mocht, want die waren mooier. Ja, toen al een uitbuiter.
Een best grote stap was verhuizen naar het Noorden. Hier werd
ik lid van Albertus en vormde ik een jaarclub. Samen met het feit
dat ik niet meer werkte maakte Albertus dat ik mijn gespaarde
centjes langzaam aan het uitgeven was. Albertus = Kostenpost 1.
Een andere grote verandering was de beweging. Waar ik vroeger
bijna vijf keer per week sportte, beantwoorde ik in Groningen
de vraag of ik sportte met: ‘Ja! ik fiets naar Zernike op en neer’.
Al hoewel naar Zernike fietsen een ware sport is, zeker op een
Chinese fiets, was in het tweede jaar het ‘gemis van sport’(de
kilo’s) dan ook de aanzet om me aan te melden bij Veracles.
Veracles= Kostenpost 2.
Tjah en dan solliciteer je voor de functie penningmeester in
het bestuur van TBV Lugus. Een jaar waarin we een andere
betekenis aan het woord ‘druk’ hebben gegeven, waarin een
nacht met meer dan 4 uur slaap een geschenk is, waarin ik
veel heb geleerd, veel heb uitgegeven (en niet alleen van de
Lugusrekening), reisjes heb gemaakt, een jaar waarin ik het
vooral enorm leuk heb gehad en we veel hebben gelachen.
Hoogtepunt natuurlijk de reis naar Istanbul waar we als
voltallig tweede lustrum bestuur der TBV Lugus aan hebben
deelgenomen. Lugus = Kostenpost 3
Incasso’s, storneringen, rood staan, facturen en betalingen. Ik
heb het dit jaar van twee kanten meegemaakt. Een kreet uit het
Lugushok met ‘Kelly ik vind je niet meer aardig’ heeft meestal
betrekking op het bedrag dat altijd mooi op de streepcomputer
wordt weergegeven. Ik heb geleerd dat met weinig geld veel kan
(Hasret), dat je met veel geld weinig kan (Lugo), maar dat je
soms ook gewoon dat gat in je hand moet maken en die rib uit je
lijf mag trekken.
Nu is het jaar bijna ten einde en weet ik dat het jaar lang niet zo
mooi was geweest als er vier anderen naast mij hadden gestaan.
Ik zal het missen.
Penningmeester
58 59fifty-eight fifty-nine
Tekst: Louise Levenbach
21 lentes geleden werd ik geboren te Leidschendam, nabij Den
Haag. Mijn tienerjaren spendeerde ik dan ook in Den Haag. Na de
middelbare school en een jaartje reizen en culturen ervaren was
het tijd om te gaan studeren in Groningen. Toen ik in Groningen
kwam en kennismaakte met Lugus, was voor mij vrij snel duidelijk
dat ik ambities had om actief te worden. Met een aantal jaren
ski- en snowboardervaring leek het me mooi om een skireis voor
Lugus neer te zetten. Helaas kon ik in verband met een blessure
zelf niet mee, maar het schijnt een mooie reis te zijn geweest. Eén
van mijn passies is reizen en toen ik in oktober werd benaderd
om voor een spotprijsje met ESTIEM naar Hongarije en Servië
te gaan kon ik ook moeilijk nee zeggen. Die week heeft me de
ESTIEM spirit aangeleerd en ik was dan ook meteen geïnteresseerd
om in mei te solliciteren voor de commissie. Uiteindelijk werd ik
verantwoordelijk gesteld voor PR. In dat jaar heb ik vele dingen
geleerd, van werken met InDesign tot websitebeheer, alsmede het
werken in een groep en mensen aansturen om op reis te gaan. Ook
het organiseren van drie evenementen was zeer leerzaam en kon ik
later goed gebruiken in mijn bestuursjaar.
Mijn bestuursjaar begon met mijn grootste blunder. De
constitutieborrel is voor velen een mooi moment om te herinneren,
omdat je dan gefeliciteerd wordt met je aanstelling als bestuur.
Helaas kan ikvan menig bestuur me niet herinneren dat ze ons
hebben bedankt, en nadat verschillende taxi’s me hebben geweigerd
schijn ik met uiteindelijk toch veilig in mijn bed te zijn gelegd.
De periode daarna was leuk en hectisch, met veel wennen en
constitutieborrels van andere besturen. Daarna volgde natuurlijk
het Introkamp waarin we menig eerstejaars actief hebben weten te
krijgen. We hebben genoeg eerstejaars enthousiast weten krijgen,
de eerste commissieronde verliep soepel en de Actie!, Introlugi en
SkiCie werden goed gevuld. Naast het begeleiden van de commissies
(beetje vergaderen en lekker lunchen) was ik deels verantwoordelijk
voor de PR afgelopen jaar. Daarnaast met iedereen allerlei andere
leuke en mooie dingen bedacht, georganiseerd en gedaan. Zo was de
Excursie naar Borssele een groot succes en ook de diverse lezingen
waren zeer interessant! Het opzetten van de vakkenpakketen voor
de struikelvakken zijn ook positief ontvangen. Als lustrumbestuur
hebben we ook samen met de lustrumcommissie een opzet gemaakt
voor volgend jaar, en het belooft een groot succes te worden!
Het mooiste aan afgelopen jaar was toch zeker wel de groep
waarmee we de vereniging hebben geleid. Van serieuze discussies
tot hilarische lachstuipen was het een dynamisch jaar waarin ik veel
heb geleerd, zowel van mezelf als van anderen. Ik vind het dan ook
erg jammer om er mee te stoppen, maar dingen komen en gaan en nu
is het tijd voor een nieuwe ervaring! Bedankt lief bestuur voor een
onvergetelijk jaar!
Commissaris intern
Loui
se
Louise ”Dat boeit me toch geen zak uit” Levenbach
Heb jij dat ook wel eens, dat
je aan het begin van de maand
(het moment dat je je stufi
ontvangt) al niet meer weet
hoe je iedere volgende dag tot
aan het begin van de nieuwe
maand (het moment dat je je
stufi ontvangt) je eten zal moeten
betalen? Dat je een mailtje krijgt
met de mededeling dat je saldo
ontoereikend was bij de afgelopen
incasso van je sport-, studenten-
of studievereniging? In dit
laatste geval moet ik ook schuld
bekennen. Als penningmeester
maak je je niet altijd even geliefd.
Vooral mijn bestuur kan hier wel
over meepraten.
Kelly
Tekst: Eelco Kuijpers
sixty
Commissaris extern
Eelco Kuijpers| Bedrijfscontacten TBV Lugus, zo zullen de
meeste van jullie mij kennen. Degene die afgelopen jaar altijd de
direct malings verstuurd heeft verstuurd namens Lugus. Ruim een
jaar gelegen ben ik op de spreekwoordelijke trein gesprongen,
vooraf niet wetend wat dit avontuur me zou brengen. Misschien
ook maar goed, want met dit soort dingen weet je nooit wat je
allemaal te wachten staat. Aan het begin van het jaar begonnen
we met een groep die elkaar bijna allemaal al goed kende ( sorry
Louise;)), maar nu hadden we allemaal een functie binnen Lugus
gekregen. Ik kreeg de functie bedrijfscontacten, waarvan ik een
jaar geleden niet gedacht zou hebben dat deze functie zo veelzijdig
zou zijn! Inmiddels heb ik namelijk ruim 2500 mailtjes ontvangen
en bijna 700 mailtjes verstuurd, om maar niet te spreken over
het aantal belletjes en het aantal afgelegde kilometers per spoor!
De hoogtepunten die ik dit jaar heb meegemaakt zijn voor mij
vrij duidelijk; de besturendagen, een jaar lang toewerken naar 1
target, maar vooral het samenwerken met een hecht team! Wat een
bestuursjaar nog meer zo mooi maakt, is in mijn ogen een heel
makkelijk antwoord voor: Een jaar lang de vereniging weer naar
een hoger plan proberen te tillen, samen aan het roer staan en een
hecht team worden. Dit laatste is in mijn ogen het succes geweest
van ons bestuur, het zo makkelijk taken van elkaar overnemen.
Maar tuurlijk hebben wij ook fouten en blunders gemaakt:
Verkeerde lugografen besteld, bedankcadeautjes vergeten,
denken dat de promo vanzelf loopt, de database met contracten
op miraculeuze manier laten verdwijnen en ook een memorabele
was de trein missen en daardoor met de taxi vanaf Schiphol
naar Amstelveen en de taxichauffeur met twee net iets te jonge
zakenmannen met groene das in pak maar een paar extra rondjes
door Amstelveen heeft gereden. Ook de jaarlijkse barbecue in
Eindhoven voor de Cebo met Eveline was een mooie blunder.
Eigenlijk moesten we voor barbecue naar de vergadering toe, maar
wij staan per ongeluk Lugus alweer te vertegenwoordigen aan de
bar…
De dingen van afgelopen die me nog lang bij zullen blijven zijn
de bestuursavonden, de lugusborrels, de Expedition Strategy en
zeker ook de EBT naar Istanbul (waar ik nog steeds van baal dat
ik niet met R-Kelly het nummer ‘ ik neem je mee op EBT’ heb
opgenomen!).
Nu dit stuk aan zijn einde loopt, begint ook het besef steeds meer
te komen dat dit fantastische jaar er bijna op zit. Alles heeft immers
een einde, maar inmiddels weet ik wel dat dit einde een basis is
voor hechte vriendschappen en ieder jaar in ieder geval nog een
constitutieborrel in juni. Uiteraard wil ik graag nog veel mensen
bedanken, maar vooral de commissies die zich afgelopen jaar
hebben ingezet, de RvA voor hun bereidwilligheid om met ons over
ideeën te sparren, de Kascie die altijd op de schatkist heeft gepast en
natuurlijk de CvB die altijd geholpen heeft om deze extra te vullen.
Maar zeker niet te vergeten mijn bestuursgenoten, ook wel helden
genaamd, zonder hen was het zeker niet zo’n topjaar geworden!
Met lugiaanse groet,
Eelco Kuijpers
Eelco
Comm
issiesCommissies
61sixty-one60
Tekst: Leonie Zant
Hoe meer zielen hoe meer vreugde dat is waar de ACTIE voor staat. Activiteiten binnen de studievereniging Lugus organiseren waardoor
de leden zich meer betrokken voelen met de vereniging en zijn medestudenten bij de opleiding technische bedrijfskunde. De studentikoze
leden die het dit jaar allemaal moeten gaan doen en eigenlijk geen introductie behoeven zijn Leonie Zant, David Tempel, Mark Kremer,
Rowin van Doemburg en Tom Mulder. Allemaal gezond gestoord laten we maar zeggen. We zorgen ervoor dat deze opleiding in ieder
geval voor jullie de gezelligste is dus als dat nog niet zo is zeg dat dan vooral!
David staat bij ons ook wel bekend als groot & rood, omdat hij van grote rode dingen houdt (waarom weet niemand). Al het hele jaar
hopen we hem op stelten te zien, maar David besteedt zijn tijd liever aan scrabbelen met Duitse meisjes. Leo, onze voorzitster, zorgt
met een hoop gegiechel en gelach altijd voor een goede sfeer tijdens onze meetings. Toch kan ze op gepaste momenten ook best serieus
zijn. Een aanwinst voor iedere commissie! Tom was een vrolijke noot in onze commissie. Hij wist hoe die de sfeer hoog moest houden,
desondanks hij soms vergeetachtig vertoonde. Tom wist vaak precies niet wat het plan was van een activiteit en kwam daar vaak op de
dag zelf achter. Daarentegen zette hij zich wel 100 procent in om een activiteit goed neer te zetten en daarom hebben we toch wel veel
aan hem gehad. Mark , altijd, altijd in voor een biertje. Ook al was er de dag ervoor koninginnedag, de volgende dag staat hij alweer als
kapitein op de onlangs georganiseerde klippertoch. Hij zorgt er eigenlijk voor dat de commissie samen een prestatie levert! Last but not
least is natuurlijk Rowin van Doemburg. De gezelligste van allen, alleen soms wat ongelukkig kunnen we wel stellen. Liep ze de ene dag
met gips om haar been. Had ze zodra het er af ging al weer heimwee naar , want binnen enkele dagen had ze het gips al weer om haar
pols. Maar dit alles staat natuurlijk alleen voor haar enthousiasme en inzet binnen de commissie.
De Activiteit die on ons het korts in het geheugen is blijven hangen is natuurlijk de klippertocht. Alles zat mee, het was lekker dichtbij,
heerlijk weer en dat alles na een zo’n vermoeiende week die begon voor de meesten met koninginnenacht. Natuurlijk staat er nog veel
meer op de agenda zoals het activeledenweekend en voor iedereen het langverwachte paintballen. Check de site voor meer of vraag anders
een van de commissie leden.
Actie!
62 63sixty-two sixty-three
Tekst: Melvin Akker
We hebben een tijdje onder de radar kunnen opereren, maar om ook in de toekomst de vereniging te voorzien van adviezen en goede raad, was
het in het belang van de vereniging om een officieel gestalte aan te nemen. Wat ooit begon als een groepje oud bedrijfscontacten, dat onder het
genot van een drankje en een bitterbal, de huidige bedrijfscontacten adviseert in zijn beleid. Is uitgegroeid in een groepje oud bedrijfscontacten,
dat onder het genot van een drankje en een bitterbal, de huidige bedrijfscontacten adviseert in zijn beleid én dit ook nog eens notuleert.
Natuurlijk hebben we nu ook een officiële naam, bij gebrek aan creativiteit, Comité van Bedrijfscontacten (CvB).
De huidige Commissaris Bedrijfscontacten is geen lid van de CvB, maar wel altijd aanwezig, wie anders moet de notulen maken. Maar
belangrijkste reden is dat we op deze manier gezamenlijk kunnen denken en werken aan verbeteringen in het acquisitiebeleid.
Over de inhoud van onze gesprekken zullen we hier natuurlijk niet ingaan. Wel hebben we het afgelopen jaar (dus samen met Eelco) enkele
leuke ideeën bedacht en deze aan de huidige en nieuwe Commissaris Bedrijfscontacten neegegeven. Het is aan hen deze verder uit te werken en
te implementeren. Tevens hebben we op het moment dat u dit stuk leest, de ALV voor het eerst officieel geadviseerd omtrent het acquisitiebeleid.
Daarnaast hopen we onze langetermijnvisie te hebben kunnen presenteren aan het nieuwe bestuur.
Waar andere commissies of organen waarschijnlijk een prachtig blaat verhaal hebben geschreven hebben wij het vooral van informatieve aard
willen houden. Dit is immers de eerste keer dat we officieel iets mogen moeten schrijven in de Lugograaf.
Melvin Akker Voorzitter
Maarten van der Vegte Algemeen lid
Tim Hoogerwerf Algemeen lid
Rutger Gelderman Algemeen lid
Eelco Kuipers Algemeen lid
Comité van Bedrijfscontacten
Tekst: Anne Lenferink
Na afloop van een geslaagd European Business and Technology
Project wil de EBT-commissie graag van de gelegenheid gebruik
maken vereeuwigd te worden in de Almanakeditie van de
Lugograaf. Met een commissie met 4 heren en een vrouwelijke
voorzitter is het afgelopen jaar een druk maar geweldig jaar
geweest, met als hoogtepunt de achtdaagse reis naar Istanbul,
die zonder noemenswaardige problemen is verlopen en in het
geheugen van iedere deelnemer gegrift staat. De redenen waarom
de reis zo’n succes is geweest zijn ruimschoots aanwezig: de
nooit aflatende energie om vervelende-maar-betalende recruiters
te bellen van Arjen van Veen en Rick Beukeboom, de immer
scherpe en super-lean notulen van Thijs Bootsma, de creatief
boekhouden-skills van Lieuwe Cnossen en de back-on-track-
interupties van Anne Lenferink zijn slechts een greep uit het
assortiment aan talenten dat in de EBT-commissie aanwezig is
geweest.
Het organiseren van het EBT-project is een uitdaging die we met
volle moed en een blij gezicht aangegaan zijn en na de nodige
problemen in het voortraject is het gelukt een reis neer te zetten
die er voor gezorgd heeft dat 30 studenten Nederlandse bedrijven
hebben leren kennen, de Turkse (bedrijfs)cultuur hebben gezien
en een ervaring rijker zijn. Natuurlijk gaat de organisatie van
zo’n reis niet zonder slag of stoot: twijfel over of we de 30
deelnemers zouden halen, of we genoeg geld binnenkregen
om de reis te financieren, of de bedrijven in Istanbul wel
zouden reageren op e-mails, maar met veel inzet van alle
commissieleden en een bestuur dat ons in lastige beslissingen
hielp en soms de druk op de ketel wat opvoerde is het de EBT
naar volle tevredenheid afgerond.
Met vriendelijke groet, namens de volledige EBT-commissie,
Anne Lenferink
Voorzitster
EBT projectOp de foto, v.l.n.r.: Rick, Arjen, Thijs, Anne, Lieuwe
64 65sixty-four sixty-five
Tekst: Jimmy Smits
Elk jaar organiseert ESTIEM onder andere tien symposia door
heel Europa. Elk van deze symposia, Visions genaamd, draagt
een specifiek thema. Het hoofdthema van dit jaar was ‘Crisis
and Change Management’. Wij hebben dit jaar de eer gehad
om één van deze symposia in samenwerking met Enschede te
mogen organiseren. Gedurende één week in maart kwamen er 20
buitenlandse studenten uit heel Europa op bezoek om aan onze
Vision deel te nemen. Ons subthema luidt: Corporate Crisis; Quo
Vadis. Oftewel, ‘Where are we going after the crisis?’ We hebben
veel positieve feedback gekregen over dit evenement. Het feit dat
Jimmy ‘lost guy’ op weg naar Enschede ‘lost’ was en dat Thom zijn
weg naar de campus niet kon vinden mochten de pret niet drukken.
Hieraan voorafgaand hebben wij in september de Vision Kick-off
meeting georganiseerd dit is een aftrap van het jaar wat betreft de
Visions. Het doel van dit evenement is om te overleggen met alle
deelnemende Local Groups, welke verschillende thema’s allemaal
aan bod zullen komen in deze Visions.
In november hebben we een exchange gehad met LG Brussel
rondom het feest Saint-Verhaegen. Op een paar sleutels die
kwijtgeraakt zijn was het voor deelnemers van LG Groningen
een geslaagd feest. Net terug gekomen uit Brussel konden we
meteen doorknallen naar de LQ TIMES, dit is een case competitie
hoofdzakelijk gericht op masterstudenten. De deelnemers van de LQ
hebben zich dit jaar mogen buigen over een case aangeleverd door
Accenture. Na drie uur aan deze case te hebben gewerkt moest er
worden gespresenteerd aan de jury. Het winnende team bestaande
uit; Melvin Akker, Eelco Kuijpers, Jeroen Noordman en Maarten
Zoomers is afgereisd naar Sevilla voor de semi-finals waar zij op de
derde plaats zijn geëindigd. Op het programma staat in juni nog een
exchange gepland, ditmaal naar LG Aachen.
Wij als commissie kunnen spreken van een geslaagd jaar. Na de vele
vergaderingen die altijd begonnen met de welbefaamde presentielijst
van Mark Beukeboom en verscheidene rela-borrels die getrokken
zijn hebben we drie fantastische evenementen neergezet waar we
met een goed gevoel op kunnen terugkijken.
ESTIEM
Wil jij binnen heel Europa studenten
ontmoeten die Technische Bedrijfskunde
studeren? Dat kan met ESTIEM!
ESTIEM organiseert culturele,
educatieve en sociale activiteiten in
heel Europa. Het is een netwerk van
alle Technische Bedrijfskundige studies
door heel Europa, dat er voor zorgt dat
je in contact kunt komen met Europese
studenten die ook TBK studeren. Het
is de uitgelezen kans om een kijkje te
nemen in het studentenleven in een
ander land.
See you in Europe!
Namens de don’t underESTIEMate it-commissie van 2011-2012,
Nienke ‘sneaky regelaar’ Looijenga | Mark ‘ik heb weekend’ Beukeboom,
Matthijs ‘ik koop 100 bordjes voor 100 broodjes’ Driever | Thom ‘ik hou niet van douchen, ik stink liever’ Geelen
Jimmy ‘in Friesland kennen we het verschil tussen hun en zij niet’ Smits | Suus ‘een cruiseschip kost toch een paar ton?’ Smith
Tekst: Laura Mak
Eindhoven, de stad van licht, Philips en carnaval. Dit leek ons
als Excursie commissie dan ook de ideale stad om te bezoeken
tijdens de driedaagse excursie binnen Nederland.
Met Daniel Kalmann als voorzitter moet het dan ook niet zo
moeilijk zijn de goede kroegen te vinden om te onderzoeken of
Stratumseind net zo leuk is als de Poelestraat. Het was echter
niet de bedoeling dat er alleen bier gedronken werd, maar er
moesten ook bedrijven bezocht worden. Dora Verbree en ik zelf
hebben daarom hard ons best gedaan de verschillende bedrijven
te benaderen en een leuk programma neer te zetten. En last but
not least moet er natuurlijk goed op de kosten gelet worden
zodat er op de laatste avond nog een rondje bier op kosten van
de commissie gegeven kan worden. Dit is allemaal mogelijk
gemaakt dankzij onze penningmeester Tim de Bakker.
Na al deze voorbereidingen zijn we 23 november met een
kleine groep van 20 studenten vertrokken richting het mooie
Brabant. Hier hebben we VDL (de fabriek voor het maken
van buschassis), FEI (producent van electronenmicroscopen),
Phoenix (metaalbewerking) en Philips Healthcare bezocht.
Uiteraard moest ook aan Industria (de TBV Lugus van
Eindhoven) een bezoekje gebracht worden. Waarschijnlijk zijn
ze daar nog steeds bezig om alle Lugusstickers te verwijderen.
Hierna is het uitgaansleven in Eindhoven eens goed getest.
Conclusie: de prijzen zijn zo mogelijk nog goedkoper dan in
Groningen (100 bier voor € 50,-), helaas kun je hier maar tot een
uurtje of 2 ’s nachts van genieten want daarna gaat het licht uit.
Ook is mij gevraagd iets te schrijven over onze hoogte- en
dieptepunten, dat komt nu. Elke lugiaan die ons kent weet
natuurlijk dat dit verhaal prachtig klinkt, maar dat het met
zo’n zooitje ongeregeld als commissie een wonder is dat daar
een geslaagde excursie uit is gerold. Gelukkig hadden we het
vermogen om al onze dieptepunten om te zetten in hoogtepunten
en zijn we er trots op dat het ons als commissie toch is gelukt een
beregezellige excursie neer te zetten!
Laura Mak
Vice-voorzitter Excursie 2011-2012
Excursie
66 67sixty-six sixty-seven
Tekst: Mareike Brühl
Bestuur mogen we onszelf graag noemen, aangezien wij
als enigen van Lugus de grenzen van Europa overschrijden.
Volgend jaar in februari is het zover, nadat we ons zo’n
anderhalf jaar hebben ingezet om voor een select aantal van
jullie – misschien zelfs voor jou – het project mogelijk te
maken! Zowel Koen als Guus zijn de uitdaging aan gegaan
naast de organisatie van het IEM hun BaIP te schrijven.
Marianne is ons ‘bestuurslid buitenland’ en Laurens, Mareike
en Joep gaan voor een hoop ECTS. Vandaar af en toe wat
stress/drukte…? Maar ondanks dat werken we hard aan wat
weer een onvergetelijke editie van het IEM moet worden. Als
voorzitter houdt Koen ons allemaal een beetje op het rechte
pad, en leidt alle epische en out of the box ideeën tijdens
vergaderingen in goede banen. Guus en Laurens zorgen voor
de financiële haalbaarheid van het project, en zijn daarin
vooralsnog succesvol:
Guus: “Er zijn ook wat kosten verbonden aan ons project”
Directeur: “ow goh, je meent het, hoeveel dan?”
Guus: “jaa, uhmm… zeg maar XXX€ per student..”
Directeur: “Dat is goed, nog een bakkie dan maar?”
Wonend in de Walstraat stond natuurlijk al vroeg vast dat
Marianne de euro’s zou beheren en als Benjamin van de groep
mag Mareike Koen af en toe vervangen, maar belangrijker nog
is het verzorgen van interne communicatie en natuurlijk het
gehele proces op papier vastleggen! Momenteel zijn we druk
bezig met de selectie van de top masterstudenten en wordt
er invulling gegeven aan de reis. We waken voor vroegtijdig
gejuich door de successen van de bedrijfsbezoeken, maar
vooralsnog gaat het binnenhalen van cases beter dan verwacht.
Door de verbondenheid van het project aan zo veel partijen
is het een kunst alle communicatie goed te houden en met
iedereen afspraken te maken. Het belangrijkste gedurende ons
gehele project blijft het voor ogen houden van ons doel, het
faciliteren een onvergetelijke ervaring voor studenten op het
gebied van werkervaring, cultuur en vakantie!
Wil jij je kennis verrijken, TBK in de praktijk toepassen,
je culturele horizon verbreden en met ons een exotische
bestemming verkennen? Schrijf je dan in voor het IEM-project!
IEM project
Ik wil jullie graag voorstellen aan het vierde bestuur van het IEM-project van links naar rechts: Koen van
Beekveld, Guus Nering Bögel, Mareike Brühl, Marianne Ongenae, Joep Broekhuis en Laurens Schutter.
Tekst: Christa van der Veen
ne•on het; o in de dampkring voorkomend, gasvormig element;
atoomnummer 10
Introlugi, waarschijnlijk de meest chaotische commissie van Lugus,
maar wel de lekkerste! Een paar super mooie eerstejaarsstudenten
die verantwoordelijk zijn voor het organiseren van het
introductiekamp begin september.
Zoals ieder jaar zijn 5 eerstejaars uitgekozen om het kamp te gaan
organiseren. Zo zijn er Herman en Daan, stiekem veel te oud
om nog stééds eerstejaars te zijn. Om volgend jaar de eerstejaars
wegwijs te maken hebben we Sjoerd, die volgend jaar de tweede
helft van het eerste jaar gaat doen. Als ideale student is er Ellen, die
teveel bier drinkt en het ook nog voor elkaar krijgt om nominaal
te lopen en om de chaos compleet te maken is er nog Christa, die
haar eigen ideeën onterecht altijd het beste vindt. Samen zijn we
gelukkig wél productief!
Dit jaar is het 2e lustrum, de 10e verjaardag, het 10e kamp!
Aangezien dit groots gevierd moet worden en de eerstejaars een
gaaf kamp moeten krijgen, moest er een leuk thema bedacht
worden. Na veel zwoegen, doelloze discussies en een aantal veto’s
van Christa, hadden we een lijst met ideeën voor het thema. Hier
zaten een aantal goede ideeën tussen, maar voornamelijk ook
slechte. Zo hadden we bijvoorbeeld ‘ulTIEN genieten’, ‘de TIEN
geboden’ en ‘DECAdent’ bedacht. Maar, uiteindelijk zijn we op het
thema ‘NEON’ uitgekomen. Op het eerste gezicht misschien beetje
vergezocht, maar met een beetje kennis van het periodieke stelsel
is hier de link snel te leggen. Belangrijkste reden dat we voor dit
thema hebben gekozen, is dat we er een heel mooi neon feestje door
kunnen geven! Wat er verder allemaal gaat gebeuren houden we
nog even geheim, maar leuk wordt het sowieso… De belangrijkste
zaken zijn al geregeld, namelijk de locatie en het bier. Op het
moment zijn we hard bezig met het bedenken van activiteiten. We
houden nog even geheim wat we al hebben, wat we al wel kunnen
verklappen is dat de activiteiten ook dit jaar weer zullen bijdragen
aan een onvergetelijk introkamp!
De komende tijd gaan we hard aan de slag, met hopelijk een mooi
introductiekamp als resultaat!
INTROLUGI 2011/2012
PERIODIEK IN JE ELEMENT
Introlugi
68 69sixty-eight sixty-nine
Tekst: Melvin Akker
‘Wie zijn jullie en wat doen jullie?’ was de vraag die ons werd
gesteld. Nog belangrijker: waar zijn we trots en waar minder trots
op? Ons dieptepunt was snel bedacht. (Onze dank gaat uit naar de
hackers van …….) . Wat we allemaal hebben gedaan dit jaar was
een moeilijkere vraag. Gelukkig zijn wij dol op “To-Do lijstjes”.
Hoewel deze meestal staan uitgeschreven op de vodjes van Jochem
zijn bureau, zouden wij niet de ITcie niet zijn, indien we deze niet
ook in digitale versie zouden hebben. Dan is het nog de vraag: ‘over
welke periode moeten we het nu hebben?. Gelukkig zijn alle A4
edities van dit blad gedigitaliseerd en te vinden op onze website, zo
ook Lugograaf 8.4 Almanak Edition.
Mooi, daar staat dus en hoop bla..bla..bla.., en dat we tussendoor
druk bezig zijn met de backend, forum en een nieuw design. Hoezo
mooi? Nou we hebben nu in elk geval iets te vertellen wat de leden
werkelijk kunnen ervaren en hoeven we het niet alleen te hebben
over de secret story achter de digitale lugus-wereld. De nieuwe
backend (Congressus) en het nieuwe design zijn in het begin van
het college jaar life gegaan en is dit dan ook direct ons meest trotse
bezit (al hebben we veel zout-water-druppels verloren om gestelde
deadlines te halen).
Daarnaast zijn er vele overuren gedraaid om het design in
de verschillende subsites door te voeren en deze op de pixel
nauwkeurig af te werken. Verder zijn ook de grotere projecten zoals:
Incasso, Ideal, MSDNAA , het Forum en de Shoutbox in de loop
van het jaar gereed gemaakt met het nieuwe systeem. Natuurlijk
gaat ook de it-cie met zijn tijd mee, dus in de nieuwe website is de
sociale media een grotere rol gaan spelen.
Een klein slipje van de sluier dan nog: nieuwe flitsende
functionaliteiten zijn in aantocht, de exacte release datum blijft nog
even onder ons en zeker niet zwart op wit. Dan toch één klein slipje:
elke vergadering brengt de mobiele pagina dichter bij je mobiele
apparaat. Met deadlines hebben we echter nog steeds niet zoveel, dat
is ondertussen duidelijk. Het perfectionistische gedrag van enkele
van onze programmeurs (Jochem, Nick en Jelle) en onze grafische
man (Tim) in combinatie met de vele creatieve, innovatieve ideeën,
dragen er aan bij dat onze “To-Do lijst” alleen maar langer wordt.
Nou kunnen we natuurlijk nog een paar extra (nacht)uren aan de
website besteden, maar ja….het moet wel leuk blijven.
Op het voorgaande voortbordurend: wij zijn altijd op zoek naar
Lugianen die het interessant lijkt om aan de website mee te werken
en ons team te versterken. Wij werken uitsluitend op dinsdag avond
met (al zeg ik het zelf) perfecte secundaire arbeidsvoorwaarden.
Geïnteresseerd om een avondje aan te sluiten? Neem dan (geheel
vrijblijvend) contact met ons op.
Namens de ITcie,
Voorzitter
Melvin Akker
Grafisch Vormgever
Tim Hoogerwerf
Algemeen lid
Jochem Pastoor
Jelle van der Molen
Nick Mulder
Pim van der Kwaak
ITcie
Tekst: Ilse BeldmanStatuten
Artikel 13, lid 2: “ De ALV(Algemene Leden Vergadering) benoemt
jaarlijks uit de gewone leden een commissie van ten minste
twee personen, in het vervolg de kascommissie te noemen. De
kascommissie onderzoekt de rekening en verantwoording van het
bestuur en brengt aan de ALV verslag uit van haar bevindingen.
Het bestuur is verplicht alle door haar gewenste inlichtingen te
verschaffen, haar desgewenst de kas te tonen en inzage in de boeken
en bescheiden van de vereniging te geven. “
Maar het Huishoudelijk Regelement vermeldt (artikel 4.3, lid 4 en 5)
“ De kascommissie moet op de hoogte gehouden worden van en
geraadpleegd worden in bijzondere financiële handelingen, enig
belang vertegenwoordigend. Bij geschillen tussen de kascommissie
en de penningmeester inzake handelingen als bedoeld in lid 4 beslist
de ALV. “
Hopelijk waren dit een aantal verduidelijkende regales. De KasCie
controleert dus de werkzaamheden van de zittende penningmeest
(onze Kel!). Het houdt toezicht op de ingaande en uitgaande
stromen van onze vereniging. Voor elke ALV komen we samen
om de boekhouding in te zien. We controleren dan onder andere
de declaraties, bonnen en facturen. Afgelopen jaar bestond de
commissie uit Dirk Janssen, Tim Stoffelsma en Ilse Beldman. We
zullen ons even kort voorstellen.
Dirk Janssen (oud penningmeester) is 23 jaar en heeft tijdens
bestuursjaar 2009-2010 het geld mogen beheren van deze
vereniging. Dirk is een fanatiek fietser, en dit is dan ook zijn
hoofdsport. Daarnaast loopt hij zo nu en dan nog hard. Het
levensmotto van Dirk is:”kwaliteit boven kwantiteit”. Aangezien het
met de kwantiteit van de financiën van Lugus wel goed zit, ga dan
maar eens na wat de kwaliteit is.
Tim Stoffelsma (penningmeester GSTV Tritanium) is vierdejaars
student TBK en schakel ST student. Hij doet aan Triathlon en is
actief binnen GSTV Tritanium. Hij was hiervoor (ooit) actief voor
introlugi.
Ilse Beldman (oud penningmeester TBV Lugus) is, net als Tim,
vierdejaars student TBK. Ze houdt van hardlopen, hockeyen,
spinnen, winkelen, afspreken met vrienden, uitgaan en gezelligheid.
Haar levensmotto is: “Lach zolang je leeft, want je leeft zolang je
lacht!”. Behoeft geen verdere uitleg ;).
De financiële hoogtepunten van Lugus leiden tot een mooie variëteit
aan activiteiten.
Ons gezamenlijke motto is: “ Geld moet rollen, maar met mate. ”
Met financiële groet,
De KasCie 2011-2012
KasCie
70 71seventy seventy-one
Tekst: Joep Heusschen
Dames, heren houdt u vast. U bent aangekomen bij de mooiste
commissie van het Noordelijk halfrond; De Lugograaf. De
Lugograaf, in de volksmond beter bekend als ‘de Lugo’, houdt
zich bezig met, het laat zich raden, het bij u allen inmens
populaire verenigingsblad De Lugograaf. Dit onderhoudende
hypermoderne glossy ligt vier keer per jaar bij u op de deurmat
te smachten om door u verslonden te worden. De intellectualiteit
spat er doorgaans vanaf. De meest onderhoudende en leerzaame
artikelen worden afgewisseld door amusante columns of event
verslagen.
U heeft zich waarschijnlijk nooit afgevraagd hoe al dit moois
iedere keer weer tot stand wordt gebracht. Dat is u vergeven,
maar om aan alle onzekerheid een einde te maken stellen wij
ons via deze weg graag aan u voor. Sinds dit jaar hebben wij in
Martin Traa een even aantrekkelijke als capabele hoofdredacteur.
Hij vervult zijn ondankbare taak dit gehele jaar met uitzonderlijk
veel verve, het resultaat hiervan heeft u inmiddels een aantal
keer in handen gehad. Waarom het dan toch zo’n ondankbare
taak is? Omdat hoofdredacteur zo’n typische taak waarvan de
gehele redactie zegt ‘ach, zo veel extra doet die jongen niet’
zolang het goed gaat. Laat onze Martin het echter één keer
afweten, dan staan wij met zijn allen op de eerste rij om zijn
verantwoordelijkheden er in te schreeuwen.
Het lijkt ons niet verstandig om een ieder van onze redactie
hier uit te lichten, te prijzen of door het slijk te halen. Martin
verdiend zo’n speciale behandeling en in mijn ogen is er nog een
iemand die even apart genoemd moet worden; Arjen Lammers.
Deze jongen zit al sinds 1873 bij Lugus en droeg sindsdien
onder andere bij aan de Nobel prijs voor Zernike. Sterker nog,
deze jongen heeft later met eigen handen meegebouwd aan het
Zernikecomplex. Dit is echter niet wat deze guitige kompaan zo
bijzonder maakt, nee dat zijn zijn soms hilarische ‘wist je datjes’.
Tijdens de vele Lugo vergaderingen op niveau weet hij de
sfeer er in te houden. Hij kan jouw betoog over de hedendaagse
zielloze maatschappij haarfijn onderbreken met parate feitjes als
‘wist jij dat er elk jaar drie mensen sterven door het likken aan
een batterij?’. Kijk, daar kan een mens wat mee. Af en toe zijn
we een ongeregeld, maar gezellig zootje. Maar met elkaar weten
we toch elke keer weer een (naar onze mening) mooie Lugograaf
neer te zetten. Hopelijk vinden jullie dit ook!
Lugograaf
Tekst: Daan Stienstra
Iedereen weet het, en iedereen praat erover; 2012, TBV Lugus bestaat 10 jaar. Het 2e Lustrum is in aantocht. Dit is een mijlpaal die gevierd moet worden op grootste wijze. Aan ons de eer, als Lustrumcommissie van TBV Lugus, om dit te organiseren. Met een cumulatief aantal studiejaren van 21 hebben wij een zeer gemotiveerd en ervaren team die wij bij deze graag willen voorstellen. V.l.n.r: Age Witteveen, onze money maker die het Ie Lustrum nog heeft meegemaakt; - Iris van Sommeren, ons jongste lid, typemiep en tevens de ingang tot het nieuwe bestuur; Daan Stienstra, papa die het kroost moet sturen; Nienke Looijenga, de money keeper met het verstand; Lieuwe-Reint Cnossen, mooiboy plus money maker en Kirsten Schrotenboer, het creatieve brein van de commissie.
Het Lustrum vindt plaats van 19 tot en met 22 september. Wij zijn vooral bezig onze creatieve hersencellen te laten kraken om dit het meest spectaculaire evenement van het jaar te laten worden. Het beloofd een heus spektakel te worden, waar iedere Lugiaan bij wil zijn.
Wij zorgen er dit jaar voor dat het Lustrum overal prominent in beeld komt: Tijdens de Lugus borrel in maart hebben wij het Lustrum thema bekend gemaakt, namelijk ‘The Green Dream, Lugus 2 the TOP!’ Dit thema zal gedurende het Lustrum centraal staan. Een zeer succesvol evenement was het Klipper zeilen in mei, waarbij vele Lugianen het water rond Groningen onveilig hebben gemaakt.
Maar dat is nog niet alles… Houd daarom de Lugus website in de gaten voor verder ontwikkelingen. Hier presenteren wij het spaarplan en de activiteiten die er tijdens het Lustrum zullen plaatsvinden. Het spaarplan geeft de mogelijkheid voor iedereen om dit Lustrum mee te kunnen maken door in termijnen te betalen. Wees er snel bij, en meld je aan voor een passé partout om er van verzekerd te zijn dat je niks mist.
TBV Lugus, 2e Lustrum: Zorg dat je erbij bent!!
LustrumCie
72 73seventy-two seventy-three
Tekst: Reinoud Blom
Dit jaar was er niet zomaar een skireis, maar een lustrumskireis!
De commissie was drie man sterk, allemaal tweedejaars. Edith
snowboardend, Rianne en Reinoud op de ski’s. Ons initiële plan
was om een chalet te huren voor de hele groep waar we dan samen
zouden kunnen eten en relaxen na het skiën. Zulke chalets bleken
echter heel moeilijk te krijgen te zijn. De betere waren allang niet
meer beschikbaar en de paar opties die we open hadden bleken
allemaal toch net niet aan onze eisen te voldoen. Uiteindelijk zijn
we toch voor een reis via Husk gegaan. Na wat zoeken hadden
we een aantal opties, en kozen we voor Joue du Loup! Een prima
gebied voor een heel goede prijs. Helaas hadden we op deze manier
geen appartementen, zodat we niet met de hele groep konden
eten. Om voor het eten nog wel een goede deal te bewerkstelligen,
besloten we om voor iedereen van tevoren eten (veel) en drinken
(meer) in te kopen. Na het eten, goodiebag en verdere activiteiten
was er gelukkig nog een stuk begroting over om ieder appartement
zes liter berenburg te kunnen geven. De meegegeven flacons
kwamen goed van pas voor een slok B op de piste.
De laatste weken voor de reis stonden in het teken van het afkrijgen
van voedsel inkopen, goodiebag afmaken, in brak Frans naar
het gebied bellen om nog een aantal dingen te regelen en meer.
Uiteindelijk was toch alles op tijd af en hebben we zelf ook,
afgezien van enkele doktersbezoeken en andere zaken regelen, met
volle teugen kunnen genieten van de skiweek!
Volgende skicies raden we aan zeker op tijd op zoek te gaan naar
een chalet, want met 40-50 Lugianen samen in één chalet zitten lijkt
ons wel echt gaaf om een keer te doen!
Tenslotte hebben we nog enkele woorden voor jullie:
gay | zeg ik niet | 1000!
supergay | cereal? | geheim
soms | gayyyyyyyy
Groeten van de skicie!
Rianne, Edith en Reinoud
SkiCie
74 seventy-four
Tekst: Denise TijstermanDenise Tijsterman Voorzitter
Ruben Zwetsloot Penningmeester
Finn Boeije Sprekers
Robin Tuin Promotie
Suzanne Bouwman Acquisitie
Laurianne Steenkamer Acquisitie
Om te beginnen beschrijven wij het dieptepunt, zodat het van daar
uit alleen maar beter kan worden. Zoals jullie kunnen zien, zijn wij
er na een jaar nog steeds niet in geslaagd om een leuke, originele
dan wel flitsende commissiefoto van deze zes knappe studenten te
maken. Ach, elk nadeel heb zijn voordeel: de nieuwe commissie
maakt nu namelijk nog een kans om ons op dat puntje te overtreffen.
Alle inspiratie, tijd en energie is gestoken in het vinden van leuke,
interessante en prominente sprekers. En met succes. Trots zijn wij
op de drie sprekers die dit jaar tijdens het congres een voordracht
gaan houden. Voor wie onder een steen heeft geleefd de afgelopen
weken, zullen wij nog eenmaal pronken met de namen:
- Luitenant-Generaal A. Schnitger (Commandant der
luchtstrijdkrachten)
- Luitenant-Kolonel M. Hendriksma (F-35 piloot en leider
van het F-35 transitie team)
- Dhr. L. van Breda (senior project manager bij TNO)
Uniek voor TaSC 2012 zijn de bedrijven die de cases leveren. Als
commissie hebben wij ervoor gekozen om in zee te gaan met (onder
studenten) minder bekende midden- en kleinbedrijven gevestigd in
Nederland.
Ter afsluiting is de promotiefilm het absolute hoogtepunt van
de voorbereidingen op de dag zelf. Het filmen/regisseren heeft
verschillende hilarische situaties opgeleverd: Op de stormbaan te
Havelte hebben Robin, Laurianne en Finn laten zien dat studenten
helemaal niet liever lui dan moe zijn. Ze hebben een (kinder-)feestje
gehouden tussen de militairen in training, bepakt met mitrailleur
en al. Tot slot zijn zij de discussie aangegaan over de instroom van
hoger opgeleide bij defensie en de irrelevantie van vrouwen in het
leger. Dit laatste, gezien zij volgens ‘onze TBK-ers’ nooit zo goed
zullen worden als de mannen in het ‘Apenkooien’ voor gevorderden.
Op een zonnige zondag middag in het Noorderplantsoen hebben
Suzanne, Laurianne en Denise veel bekijks getrokken door in
legeroutfit en pilotenpak door het park te gaan huppelen alsof ze
deelnamen aan een heuse bootcamp. In het centrum voor Mens en
Luchtvaart te Soesterberg hebben Laurianne en Ruben de centrifuge
getest en een tripje met de flight simulator gemaakt. Erg gaaf, helaas
zijn beide niet aangenomen voor de vervolgopleiding, dus zullen
zij noodgedwongen beide hun studie aan de RUG voortzetten.
Gelukkig hebben we de beelden nog! ;)
Nog even een quote, omdat we er zo gek op zijn. Helaas zijn ze
alleen nooit zo leuk als in het echt, maar onder het motto van: ‘Je
had er bij moeten zijn.’ en op het vriendelijke doch dwingende
verzoek van de Lugograaf-commissie:
De situatie: Laurianne is bezig het evenement TaSC op facebook
aan te maken, op het moment dat zij AL haar vrienden wil gaan
uitnodigen De Quote: “Huh, maar ik héb helemaal geen vrienden!”
Verder heeft Suzanne ons menig keer verblijd met ‘snuggere’
opmerkingen. Helaas hebben we die niet kunnen onthouden gezien
het tijdstip waarop deze meestal werden gemaakt en de toestand
waar de gehele commissie zich op dat moment in bevond.
Ten tijde van schrijven heeft het evenement nog net niet plaats
gevonden. Het aantal inschrijvingen verloopt boven verwachting
goed. Het belooft dus een leuk, goed en memorabel evenement te
gaan worden.
TaSC
75seventy-five
Tekst: Ruben Zwetsloot
Beste Lugianen!
Wij zijn de Technisch Bedrijfskundig Bachelor Symposium
commissie. We zijn druk bezig geweest om een gaaf symposium
neer te zetten. Op woensdag 18 oktober zijn alumni en andere
sprekers uit het bedrijfsleven afgereisd naar Groningen om te
vertellen over de mogelijkheden die Technische Bedrijfskunde
biedt. Vandaar het thema van de dag TBK: study of opportunities.
Voor alle drie de richtigen, waaronder de nieuwe Biotechnologische
richting zijn sprekers gevonden die konden vertellen over de rol
van een TBK-er binnen hu vakgebied. Ook werden er, voor alle
drie de richtingen, cases aangeboden.
Wij kijken als commissie terug op een geslaagde dag en we hopen
dat de mensen die erbij aanwezig waren net zo hebben genoten als
wij!
Groetjes,
Ruben Zwetsloot Voorzitter
Bert Hoogeboom Penningmeester
Mareike Bruehl Secretaris
Wietse de Vries Sprekers
TBK Bachelor Symposium
W W W.GA A AN.NU© 2011 KPMG N.V., alle rechten voorbehouden.
Marleen van Dijsseldonk, 26 jaarJunior adviseur KPMG Advisory
“Onderweg naar een opdracht bij een klant in #Barcelona. Weekendje shoppen eraan vastgeplakt met vriendin daar.”
Voor 24/7 updates over werken bij Audit of Advisory, check de KPMG-bloggers op www.gaaan.nu
-04493_210x297mm_Blog_Schiphol_OF.indd 1 25-01-12 11:28
