“Vertel jij het haar maar,” zei Kate en ze liep de trap op. “Wat is er?” vroeg Isabella.

“Wel, je bent vernoemd naar m‟n ex-vrouw,” zei Joe zachtjes. “Jullie lijken als twee

druppel waters op elkaar. Ze heeft al ons geld gestolen een eigen stad gesticht:

Belladonnabaan.”

“Vergelijk je me nu met iemand die een geldwolf is?” vroeg Isabella beledigd. “Nee,

Isabella…” Maar ze onderbrak hem. “Nee, Chris! Euh, Joe!” Waarom zei ze in

hemelsnaam Chris? “Ik vraag me af of je werkelijk van me houdt of dat je alleen

verliefd ben op je ex-vrouw!”

Isabella liep naar boven en trok snel andere kleren aan. Ze moest eventjes nadenken.

Nadenken over haar toekomst. Wat ze wou en of dat ze nog verder wou met Joe.

“Isabella,” begon Joe die binnenkwam. “Nee Joe, laat me eventjes. Ik wil even wat

tijd voor me zelf. Ik ga een luchtje scheppen.” Isabella ging de kamer uit en toen de

deur dicht ging zuchtte Joe. “Waarom? Waarom, moest Kate erover beginnen? En

waarom moest Isabella juist op dat moment binnenkomen?”

Na enkele honderden meters gewandeld te hebben, kwam Isabella aan bij de buren

van Joe en Kate. Want Littlehaven was niet erg groot en bestond vooral uit het platte

land, waar je niet overal waar je wou een huis kon bouwen. Een blonde vrouw in een

groene jurk verzorgde haar tuin. Misschien was het wel handig om met haar kennis te

maken.

“Hallo,” zei Isabella. “Oh hallo!” zei de vrouw opgewekt, terwijl ze zich omdraaide.

“Wie ben jij?” vroeg ze. “Ik ben Isabella de huisgenote van Joe en Kate Farmer.”

“Oh, dus jij bent Isabella! Ik ben Dora en ik woon hier samen met m‟n zus Nora. Leuk

dat je eens langskomt. Je woont hier toch al een tijdje?” Isabella knikte. “Kom mee

naar binnen, dan kunnen we wat kletsen!”

“Nora, kijk eens wie ik hier heb,” zei Dora opgewonden, “Dit is Isabella de huisgenote

van Joe en Kate.” Nora bestudeerde Isabella even met haar ogen. “Aangenaam,”

glimlachte Nora. “Ik ga koffie zetten, dan kunnen we daarna lekker babbelen.” Dora

lachte. “Ik dacht juist hetzelfde!”

Nora ging naar de keuken en zette de koffie. “Deze keer ontsnap je er niet aan, Cora!”

spookte het in Nora‟s hoofd rond. “Christiaan is van ons! En je laatste uren hebben

geslagen!” Toen de koffie klaar was, bracht Nora ze naar de woonkamer.

Isabella dronk van de koffie. Ze vond dat het een raak smaakje had, maar dat lag

waarschijnlijk aan de koffie zelf. Niet iedereen vond dezelfde soort koffie even lekker.

“Ik ga eventjes naar het toilet,” zei Isabella na een babbeltje van 10 minuten.

Maar verder dan drie stappen geraakte ze niet, want ze viel plots op de grond neer.

“Zo, ons plan is aan het lukken,” lachte Dora achterdochtig. “De arme Cora kan geen

kant meer uit!” zei Nora vals.

„s Avonds bij Joe en Kate…

“Isabella blijft wel lang weg,” zei Joe bezorgd tegen Kate, “En dat is jouw schuld!”

Kate keek haar broer vuil aan. “Het is nog mijn schuld ook,” lachte Kate cynisch, “Ze

had recht op de waarheid! En je weet wat ik in het begin zei. Wie weet heeft ze een

man en kinderen en stel als ze er achter komt als het te laat is…” Joe negeerde

dat, hij had geen zin in nogmaals dezelfde discussie. “We gaan haar zoeken,” zei hij.

“Ben je er klaar voor om als Dina Heethart door het leven te gaan, Dora?” vroeg Nora

aan haar zus. “Helemaal!” lachte ze, “En jij als Nina?”

“Tuurlijk!” zei Nora opgewekt. “Binnenkort zijn we de rijkste dames ooit!” zei Dora

dolblij, “En dan zullen we alle Sims een lesje leren!”

Daarna vertrokken Dora en Nora of eerder Dina en Nina. Opweg naar Droomzicht om

daar hun plannen te voltooien.

Isabella lag nog steeds bewusteloos in hun huis. Plots begon het huis vuur te vatten. De

tafel en de stoelen vlogen in brand. Isabella lag er nog steeds bewegingsloos bij.

Het vuur verspreidde zich spoedig door het hele huis. Er was geen ontsnappen aan de

grote vuurzee. Isabella‟s overlevingskansen waren enorm klein…