T h i s m a g a z i n e i s f o r t h e l o v e o f H o u s e m u s i c

T h i s m a g a z i n e i s f o r t h e l o v e o f H o u s e m u s i c

Allereerst moeten we ons ve-rontschuldigen. De titel op de

voorkant doet vermoeden dat we het over enkel House gaan hebben in

dit nummer. Dit is niet correct, we bes-chrijven de hele dance scene. ‘Nooit meer

naar Dance‘, bekt nu eenmaal niet zo lekker..

Bij wijze van begrippenlijst, noemen we hier kort de verschillende overkoepelende

genres binnen de dance scene, zodat ie-dereen weet waar we het over hebben.

Overkoepelende naam voor een grote soort stijlen. House ontstond door het mixen van disco plaatjes, in combi-natie met een drummachine. House stamt uit het Chica-go van ‘77, waar het de favo-riete keuze was van zwarte homo’s. Onder deze tak val-len oa de volgende stijlen: EDM, Dirty House, Acid House, Deep house, Disco, Euro Dance.

De enige, van oorsprong, Ned-erlandse tak van dance. Rond 1993 ontstaan, en het ken-merkt zich door het hoogste aantal Beats Per Minute (BPM) van alle stijlen. Tegenwoordig vallen de volgende stijlen hi-eronder, van ‘langzaam’ naar snel: Hardstyle, Raw Hard-style, Early Rave, Gabber,Millenium Hardcore, French-core, Terror, Speedcore.

Tegelijkertijd met het onstaan van House in Chicago, ontstond Techno in Detroit. Deze mo-tor-city sound is rauwer, duis-terder en lomper dan house, maar met meer melodiën en een lager BPM dan Hardcore. Je zou Techno oervader van Hardcore mogen noemen. Stijlen zijn: Hardtechno, Tech house, Techno en Minimal.

Trance bestaat sinds 1992, maar is eind ‘99 pas echt in Nederland gekomen. Toen Hardcore in in een dip zat, zijn organisatoren vol op deze nieu-we sound gedoken. Trance is radiovriendelijk, bombas-tisch en met uitgebreide melodielijnen. Trance omvat ook onder an-dere: Psytrance, Techtrance & Italo.

Dit magazine is het product van dagenlang zwoegen met tekstvakjes, geschikte fonts zoeken (die later dan weer niet blijken te werken), gefrustreerd alle basisfuncties van inDesign leren kennen, drie rage-quits en een enkele nervous meltdown. Dit werd later alle-maal omgezet in een gepaste trots, een nieuw programma dat ik op mijn CV kan bijschrijven, complimenten van mijn directe omgeving én natuurlijk dit eindproduct: Lijnen. Dit magazine is bedoeld als een spiegel voor alle kant-en van de samenleving die niet zo vanzelfsprekend zijn. Subculturen, paria’s en obscuren. Of, hoe ik het in mijn allereerste blogpost omschreef: Wij zijn er voor de dwarsliggers,Maar ook voor de kaarsrechten.

Wij zijn er voor de slapzwansen,Maar ook voor de doorzetters.

Wij zijn er voor de herrieschoppers,Maar zeker ook voor de kluizenaars.

De reden dat dit magazine over de dance scene gaat, is omdat het gewoonweg het beste bij mij past.

Mijn kast staat vol met boeken over de cultuur en geschiedenis er van (aanrader: Mary go Wild) en

ik praat er graag over. Dat de dubbelzinnigheid in ‘Lijnen‘, goed overeenkomt met de coverstory over drugs & de voo-

roordelen over deze scene, is natuurlijk een vette knipoog.

Het gaf ook een fijn handvat om mee vorm te geven en het ‘buiten de lijntjes kleuren‘ is me ook wel op het lijf geschreven.

Bronvermeldingen heb ik niet iedere keer onder de artikel-en geschreven, omdat dit afbreuk deed aan de vormgeving. Ik heb ervoor gekozen om aan het eind, per artikel de bron-nen te noemen. Ook zal je geen paginanummers vinden in dit magazine. Op Issuu zie je altijd het paginanummer, dus dit leek mij vrij onnodig. In de inhoudsopgave kan je op het artikel klikken, dan linkt hij naar de betreffende pagina.

Ten slotte: Geen reclames. Sorry, ook dit paste niet in het beeld dat ik voor ogen had met Lijnen. Maar reclames horen toch in een magazine? Zeker. Zie Lijnen dan aub niet als een magazine, maar eerder als on-line naslagwerk over de dance scene.

Veel leesplezier!

GUIDO ZWAR

TS

Ondergronds

Vreemde wetten

Fresh Mornings

Now available

Interessante personen

Ieder z’n eigen toren

1216

2838

4046

InhoUdsOpgaVe

Magneet Festival

Gabbers

Word-of-Mouth

Smorgasbord

Bronnen

5052

5658

60

InhoUdsOpgaVe

TroUw tot in den Dood

6 jaar lang was het feest. 6 jaar lang mocht Olaf Boswijk doen met de oude drukkerij wat hij wilde. En nu is het over. 3 Januari 2015 viel het doek voor de legendarische Trouw. Trouw was een klein beetje Berlijn in Amsterdam, iets wat ze zelf ook maar al te graag aandroe-gen. Ze waren dikke vrienden met de roemruchte Berghein club in Berlijn. Ook waren de kledingvoorschiften en anti-telefoon regels op z’n zachts gezegd nog nooit eerder in Amsterdam vertoond.Ook was Trouw de eerste met een 24-uursvergunning in Am-sterdam en maakte het de weg vrij voor andere initiati-

even. Wie durft?

TroUw tot in den Dood

Nu er steeds meer grote evenemen-tenbureaus worden opgeslokt door SFX,

maakt de underground scene een ware oplev-ing mee. Omdat steeds meer mensen klaar zijn met de hoge prijzen op festivals en evenementen, zoeken ze hun heil in het ondergrondse onderdeel van de uitgaansscene. Het precieze hoe en waarom van deze illegale raves geven we hier.

Allereerst moet er gezegd worden dat ‘wij’ niet de uitvin-ders zijn van de raves; zoals met de meeste dance gerelateerde trends was Berlijn ons (ruim-schoots) voor. Echter, voor de eerste raves moeten we naar Groot-Brittannië, tijdens de jar-en ’50. Hier dansten jongeren nachtenlang, al dan niet onder invloed van drugs. De jongeren behoorden tot de Modernisten, of Mods. Het was een subcultu-ur in Londen, vaak van goede komaf en dat was terug te zien in hun stijl: ze feesten vaak in maatpakken.

De term raves en daarmee de populariteit van illegale feesten is toen een tijd underground geweest en dook eind jaren ’80 weer op, gelijk met de opleving van Acid House en XTC.

Nadat de tweede summer of love (1989) op Ibiza mensen had wakker geschud, ontstaan over-al in de wereld nieuwe initiati-even, nieuwe locaties en vooral: nieuwe raves.

Een factor die meespeelt bij de stroomversnelling van de be-weging was de val van de muur, in 1989. Hierdoor was Berlijn in een vrijplaats, waarin voorma-lige bunkers, wachttorens en overheidsgebouwen als nieuwe dansvloer dienden. Echter, Ber-lijn was maar een voorbeeld. Zoals gezegd, de eerste feesten werden gegeven op Ibiza, waar-na alle aanwezige feestbeesten daar, het dancevirus mee naar huis namen. Zo ook Nederland.

ondeRgrOnds

In het boek Dutch Dance wordt beschreven

hoe eind 1988, een grote groep Engelse feestvierders naar Am-sterdam kwam voor een drie-daagse rave in een loods. Het loopt totaal uit de hand, ging van alles mis, maar Nederland wist wel eindelijk wat echt feesten was. Gewapend met fluorescer-ende kleding, fluitjes en een buslading XTC, wordt Nederland geïntroduceerd in de wereld van raves.

Na dat weekend liepen niet al-leen de clubs zoals de iT en de Roxy vol, ook vriendengroep-en, collectieven en andere feestbeesten wisten opeens wat feesten was. Een bunker, een brug of een verlaten duin kon-den allemaal met gemak omge-toverd worden tot feest terrein, zagen ze.

Hierdoor schoten illegale feesten als paddenstoelen uit de grond en had de politie zijn handen vol aan het feestgedruis. Wat er precies gebeurde als de politie kwam wist niemand, maar het maakte ook niet uit. Zo lang het duurde, was het geweldig.

Even een sprongetje naar het heden: 2014. ID&T is niet meer van eindbaas Duncan, Awak-enings moet verantwoording afleggen bij de heer Sillerman en zelfs oer-Hollandse hardcore

feesten zoals Decibel Outdoor en Hardcore4life worden aang-estuurd vanuit het land met de grote M.

‘..zelfs oer-Hollandse hardcore feesten zoals Decibel Out-door en Hardcore4life worden aangestuurd vanuit het

land met de grote M’

Al deze overnames van nationale iconen, zorgen voor een steeds grotere tegenbeweging.

Zo worden er steeds meer en steeds grotere illegale raves georganiseerd, en ook opgerold. Zeker agenten in en rond Am-sterdam, weten de vaste plekken goed te vinden. Op 11 oktober 2014 is er in Diemen een illegaal feest opgerold in een kantoor dat gesloopt zou worden de dag daarna. Het bleek een mega pro-ductie te zijn. Tien stages, 2000+ bezoekers en een heel kantoor aan festivalruimte. Toen het om 03:00 werd stil gelegd, was het op z’n minst legendarisch te noe-men voor alle betrokkenen.

De burgemeester moest wakker gebeld worden om te besprek-en wat er moest gebeuren. Dit geeft aan dat er nog steeds geen richtlijnen zijn voor de aanpak van illegale feesten. Hierdoor is het geven van een illegale nog steeds even spannend, onzeker en makkelijk als 25 jaar geleden.

Zelfs bij het enorme feest uit het voorbeeld zijn geen spullen in beslag genomen en is er nie-mand gearresteerd. Ooggetu-igen meldden zelfs dat de aan-wezige agenten het eigenlijk wel mooi vonden. Maar ja, geen ver-gunning = geen feestje. Zo doen we dat hier nu eenmaal.

pOrtugal Het is verboden om in zee te plassen.

In Nederland mogen we onszelf gelukkig prijzen met sommige ronduit losse regels, in vergelijking met de

wereld. Zo vinden andere landen ons drugsbeleid bijvoorbeeld nogal vreemd. Toch kan het nog vreemder: We hebben een lijst verzameld van wetten in het buitenland die vandaag de dag nog

gelden, maar totaal badshit-crazy zijn, in onze ogen.

VERENIGDE STATEN North-Carolina

Het is illegaal om uit de maat te zingen.

Rhode Island

Je mag geen tandpasta én een tandenborstel

aan dezelde persoon verkopen op één dag.

Washington

Op zondag mag je geen vlees kopen.

Arizona

Als je een blok zeep steelt, moet je jezelf ermee

wassen, tot hij helemaal op is.

Eureka, Nevada

Als je een baard hebt, mag je geen vrouwen

zoenen.

Washington

Als je Bigfoot lastig valt, wordt je gear-

resteerd.

pOrtugal Het is verboden om in zee te plassen.

Bahrein Een mannelijke doktor mag alleen naar een vrouw’s genitialen

kijken door een spiegel.

ChElyabinsk, Rusland Het is verboden om met een vieze auto rond te rijden.

Australië Het is verboden om je te verkleden als Batman of Robin

NEDERLAN D& rugs

Ons koude kikkerlandje is al jaren onlosmakelijk verbonden met drugs. Zo stond tijdens de Eerste Wereldoolog de allergrootste Cocaïne-fabriek ter wereld in Amsterdam. Ja, je leest het goed: Ned-erland had een eigen cocaïne fabriek. In deze editie bekijken we de achtergrondverhalen, redenen en voorbeelden van de

relatie tussen Nederland en drugs.

Ons koude kikkerlandje is al jaren onlosmakelijk verbonden met drugs. Zo stond tijdens de Eerste Wereldoolog de allergrootste Cocaïne-fabriek ter wereld in Amsterdam. Ja, je leest het goed: Ned-erland had een eigen cocaïne fabriek. In deze editie bekijken we de achtergrondverhalen, redenen en voorbeelden van de

relatie tussen Nederland en drugs.

Om meteen alle twijfel weg te nemen: Er is geen enkele drugs legaal in Nederland. Ook Hasj en Wiet niet.

De overheid gedoogd het gebruik van kleine hoeveelheden al-leen, wat uiteindelijk iets heel anders betekent dan het legaal mak-en van een drug. Het Nederlandse gedoogbeleid is het enige in de wereld dat op deze manier is geregeld, waarschijnlijk omdat het een niet-functionerende oplossing is voor een oud probleem.

Voordeur – achterdeurHet enige dat dus legaal is, is het gebruik van kleine hoev-eelheden. Wat er dan allemaal illegaal is, zijn onder andere: De inkoop, het verbouwen, het transporteren en het verwerken van de drugs. Dit betekent dat er, op een bepaald moment in de supply chain, een verander-ing van illegaliteit naar legaliteit plaatsvind. Dit is op het moment dat de coffeeshophouder het in een klein zakje heeft gestopt en het aan jouw verkoopt.

De coffeeshophouder is voor 90% van zijn business illegaal bezig, maar op het moment dat hij geld verdiend wordt het le-gaal.

Hoe de boekhouder van een cof-feeshop dit moet verantwoorden is al vaag, maar hoe krijgen de coffeeshops in hemelsnaam de drugs de winkel in? Als de wijka-gent nog niet aan zijn boete-quo-tum van het jaar is, zou hij in principe alle coffeeshops langs kunnen gaan en proberen de le-verancier aan te houden.

Daarnaast worden er iedere dag twintig wietplantages opgerold in Nederland, maar gezien alle coffeeshops volop draaien, is er nooit een gebrek aan wiet.Dit gedoogbeleid is zo tro-ebel, onhandig, in-compleet en

Nederland & Drugs

moeilijk in elkaar gezet, dat ei-genlijk niemand het meer snapt. Een sterk staaltje Nederlands onderhandelen. Het gedoog-beleid is ook al jaren een dis-cussiepunt in de Tweede Kamer.

Dat er iets moet gebeuren, dat is duidelijk, maar wat?

Hier lijken links en rechts lijnrecht tegenover elkaar te sta-an en omdat beide partijen niet toegeven, zitten we nog steeds met het gedoogbeleid.Zonder een standpunt in te ne-men, durven we te zeggen dat niemand gebaat is bij het huidige beleid.

Voordelen legalisering

1. Belastingen heffen over de oogst & verkoop;

2. Controle en regulering van de teelt;

3. Minder kosten voor op-sporing van plantages.

Nadelen legalisering1. Kans op meer verslaaf-

den;2. Jongeren beginnen wel-

licht eerder;3. Doorstroom naar ‘hardere’ drugs groter, omdat

de stap kleiner is.

Nederland & Drugs

Naast de softe wiet en hasj, heeft Neder-land ook een lange traditie als het aankomt op partydrugs zoals extacy (XTC) en Speed. Al sinds de houserevolutie eind jaren ’80, is Nederland één van de ‘veiligste’ plekken ter wereld om van god los te gaan op een pilletje of een poedertje.

Nadat de eerste Nederlanders in ’89 op Ibi-za voor het eerst kennis hadden gemaakt met de nieuwe partydrug XTC, namen ze deze mee terug naar Nederland. Dit was ten tijden dat de –nu legendarische- clubs Roxy en iT ook begonnen met het draaien van house, in plaats van de gebruikelijke Disco of Rock ’n Roll. Het leek alsof Neder-land er klaar voor was.

Met die golfbeweging van house en drugs, volgden honderdduizenden jongeren. Na de sombere jaren ’80 hadden ze een uit-laatklep nodig, waarin ze zichzelf konden verliezen. Housemuziek en de daarbij be-horende partydrugs deden dat. Veruit het populairste was XTC, in welke vorm dan ook. Met behulp van een simpel pilletje konden clubbers opeens nachtenlang dansen, waarbij alle mede clubbers de beste vrienden in de wereld bleken.

In plaats van lastige taferelen met dronk-en jongeren, waren nachtclubs drukker met het aanvoeren van flesjes water en het schoonhouden van de toiletten.

Naast XTC, was Speed –ook wel pep gen-oemd- een tweede favoriet. Na het snuiv-en van een lijn speed, kon de gebruiker écht urenlang dansen. Ze voelden geen vermoeidheid, spieren leken het oneindig uit te houden en de mensen werden één met de beat van de muziek.

Het bleek achteraf natuurlijk wel dat de opgemaakte energie op een keer zijn tol ging eisen, maar dan was het feest al afge-lopen en moesten de bezoekers zich alleen nog maar bekommeren om de werkweek door te komen, om de week da-arop weer vol gas te gaan feesten.

Nederland & Drugs

Pillen, poeders, stenen en kristal-len. Extacy (XTC) wordt tegen-woordig in alle soorten en maten gemaakt. Om beter te begrijpen hoe dit werkt, is het belangrijk om te weten dat een ‘XTC’ niet bestaat. Ieder pilletje bestaat uit verschillende chemicaliën en bindmiddelen. Het hoofdbe-standdeel is –als het goed is- wel altijd MDMA. MDMA werd door een Duits bedrijf ontdekt toen ze op zoek waren naar bloed-stollingsmiddelen.

Het stofje is een lange tijd on-ontdekt gebleven, totdat Ameri-kaanse en Duitse onderzoekers de effecten van verschillende st-offen aan het testen waren. Hier bleek dat het sterke psychische eigenschappen had en vanaf de jaren ’70 werd het vooral bij psy-chiaters gebruikt om mensen lekker open te laten praten. Dit werd dan weer opgepikt door feestgangers, die er hele andere dingen mee deden.

ExtaCY

Een groeiend probleem voor evenementorganisatoren, is het toenemende gebruik van GHB. Deze stof is door iedereen zelf thuis te maken en bestaat uit drie stoffen: Schoonmaakmiddel, gootsteenontstopper en gedes-tilleerd water. Op internet zijn genoeg recepten te vinden, het is bijna kinderlijk eenvoudig. Het is natuurlijk vanzelfsprekend dat dit levensgevaarlijk is en het noo-it zelf geprobeerd moet worden.

Daar komt bij dat, zelfs als het

goed is gemaakt, een druppeltje te veel ervoor zorgt dat de geb-ruiker knock-out gaat. Op het moment dat iemand knock-out ligt, zichzelf onderkotst en bijna ligt te sterven, kan niemand er iets aan doen, zelfs ambulance-broeders en doktoren niet. Het stofje zit dan al in het bloed en je kunt alleen wachten en hopen dat het slachtoffer niet sterft. Uiteraard worden deze berichten groot aangemeten in het nieuws en mede door deze aandacht letten evenementenorganisa-toren extra scherp op GHB en

haar gebruikers.

GHB

Nederland & Drugs De Nederlandsche Cocainefabriek

Met die enorme productie, moesten er wel veel afnemers zijn. Nu was het, gelukkig voor ons, oorlog. Dit betekende dat we aan alle kanten om ons heen afnemers hadden. Vooral En-gelsen en Duitsers waren lief-hebbers van Nederlandse coke. Het witte goedje werd desti-jds sowieso nog gebruikt als morfine bij de dokter en je kon in Amerika een goedje tegen kiespijn kopen waar ook cocaïne in zat verwerkt. Kortom: coke was een wondermiddel en de normaalste zaak van de wereld.

Waarom moesten al die legers dan zoveel coke hebben? Had-den ze ieder weekend grote feesten in de loopgraven? Het had een leuke reden kunnen zijn, maar helaas. De gener-aals kregen door dat, als ze

een soldaat coke gaven, hij op-eens bovenmenselijke krachten bezitte. Hij had geen honger of dorst meer, kende geen angst en hield het veel langer uit op het slagveld.De enige bijzaak was dat alle sol-daten zwaar verslaafd raakten, wat tot tienduizenden verslaaf-den leidde.

Even over de fabriek zelf. De Nederlandsche Cocainefabriek (NCF) werd opgericht in 1900. Omdat Nederland cocaplan-tages had op Java, Madoera en Sumatra, wisten we dat er veel vraag was naar het han-delsproduct. We leverden bij-na volledig aan Duitsland, die er cocaïne van maakte. Ned-erland wilde dit meer in eigen hand houden en daarom werd er een eigen fabriek opgericht.

Het is nu niet meer voor te stellen, maar tijdens de Eerste Wereldoorlog was Nederland cocaïnefabrikant

nummer 1 in de wereld. We produceerden op het hoogtepunt 1500 kilo cocaïne per jaar. Lees dat nog eens. 1500 kilo per jaar.

De Nederlandsche Cocainefabriek

De coke die geproduceerd werd, was bedoeld als middel te-gen hals- bost- en longziekten.

Na de oorlogNa de Opiumwet van 1919 mocht coke alleen nog gepro-duceerd worden door bedri-jven met een vergunning van de overheid. NCF had dit natu-urlijk goed geregeld en mocht doorgaan met de productie. In het Genovese Opiumverdrag van 1925 werd vervolgens bep-aald dat er een certificatenstel-sel moest worden opgezet, om kwaliteit te waarborgen. NCF mocht wederom verder met de productie.

In de Tweede Wereldoorlog werd er vooral Efedrine gepro-duceerd, een drug die adren-aline in het lichaam laat vrij-komen. Minder verslavend dan coke, maar het staat sinds 2004 ook op de dopinglijst.In de jaren ’70 werd de fabriek overgenomen door AkzoNobel en gingen ze zich richten op het produceren van andere chemi-caliën.

Fresh morningsWaarom je nooit het ontbijt moet overslaan

Jaja, we kennen het probleem. Je hebt een avond flink gefeest, net dat ene biertje teveel gedronken en als je wakker wordt heb je maar zin in twee dingen: In bed blijven liggen en de Atlantische Oceaan leegdrinken. Je keel voelt als schuurpa-pier in de Sahara, je hoofd ziet eruit als een overlevende van een kernramp. Je maag geef sig-nalen af die nog het meest doen denken aan het gehuil van een walvis die verstrikt

zit in een vissersnet.

We zouden nu een ee-rbiedig relaas kunnen

houden over de negati-eve effecten van alcohol,

de slechte levenswijze van

generatie Y toelichten of onze zorgen uit kunnen spreken over de jeugd. Gelukkig steken we zo niet in elkaar bij Lijnen. We geven je simpelweg één tip: Eet dat ontbijt. Of je nu met yoghurt, vlierbessen, brood, Quinoya zaad of weten wij veel wat voor exotische dingen ontbijt, zet je over de kater heen en eet wat. Pers een vers glas jus ‘d orange en voel de kater wegne-men. Als je geen sinaasappelpers of sinaasappels hebt, volstaat een pak ‘verse‘ jus van de Appie ook. Of melk. Melk is altijd goed. Neem daarna een lange douche, waar je nog eens over de nut van het lev-en kan nadenken, terwijl je zon-den van je af worden gewassen. Nog een extrabonus tip: Zorg dat er iemand naast je ligt deze bewuste, zware morgen. Gedeelde kater maakt halve kater. En dan kan die-gene ook mooi de sinaasappelsap persen.

Iedere scene heeft helden nodig, ook de dance scene. Miss-chien moeten we zeggen juist de dance scene. Al vanaf het begin af aan, waren de DJ’s de absolute helden van de avond. En dan nog het liefst Nederlandse DJ’s. Zoals in het boek Mary go Wild wordt aangehaald: ‘Het lijkt wel of er bij ons iets in het water zit.’ We kijken naar drie generaties van rasechte Hollandse glorie. Let op: Bij iedere DJ wordt er naar een nummer gelinkt als je op de naam klikt.

HELDEN van TOEN

Legendarische clubs zoals de iT en de Roxy, hebben eind ‘80 de eerste stroom dj’s bekend gemaakt. Binnen de kortste keren gingen de Nederlanders de hele wereld over en werden ze su-persterren. We geven hier de twee absolute helden.

w

Joost van Bellen is een legende in de dance scene. Hij was sinds 1987 jarenlang resident dj van de RoXY en daarmee is hij al sinds het begin bij de hous-erevolutie in Nederland. In zijn begintijd draaide hij al-les door elkaar, of zoals hij het zelf zegt in Mary go Wild: ‘Van heavy metal en Johan Strauss, tot glamrock en oude disco.’ Tegenwoordig noemt men deze draaistijl ook wel eclectic , maar ten tijde van Joosts opkomst bestond deze term niet. Dankzij zijn Bel-gische collega dj uit de Roxy Eddy de Clerck, komt Joost echt in con-tact met house. Vele jaren die volgen, draait hij in de RoXY. Hierbij zijn zijn Rauw avonden altijd uitverkocht, omdat ze gekenmerkt worden door bizarre decors en acts, en een zeer homovriendelijk karakter. Joost draait nog steeds op volle toeren, draait op alle grote festivals, heeft een eigen festival (Valtifest) en heeft vorig jaar een eigen ro-man geschreven. Pandaogen gaat over een transsexueel die het probeert te maken in de mode business. Wij vragen

ons af of Joost ook bepaalde dingen niet kan..

Dj Dimitri is, net als Joost, een lev-ende legende die nog steeds onvermin-derd doordraaid. DImitri begon in de hipho-pscene met draaien, maar stapte al snel over op house. Na wat klussen in kleineere nachtclubs, krijgt ook hij een residentie in de RoXY. Hij draait de donderdagavond helemaal plat met dikke technoplaten, wat hem al snel beroemd maakt. De grondlegger van de techno, Derrick May, was fan van Dimitri en zorgde ervoor dat hij de hele wereld over kon vliegen. Na zijn RoXY tijd heeft Dimitri nog een tijd op de Chemistry avon-den in de Escape gedraaid en hij is vier keer de beste DJ van Neder-land geweest. Dimitri raakt op een gegeven moment een beetje uit

de mode en hij besluit te stoppen met draaien.

Achteraf geeft hij toe dat hij volledig verslaafd was aan de coke en tegen een burn-out aan zat. HIj gaat vervolgens een paar jaar

op een boerderij voor gehandicapten werken. Na drie jaar kroop het bloed echter waar het niet kruipen kan, en

stond hij op Awakenings Festival 2007 weer ach-ter de draaitafels. Zoals hij zelf zegt in een

krantenartikel: ‘gezonder, zonder coke dit keer. ‘

Dit zijn de zwaargewichten van tegenwoordig; Deze DJ’s komen niet optreden voor een bedrag met minder dan vijf nullen.

Er zit een kleine kanttekening aan: Tiësto behoort stiekem bij de eerste groep; hij is al twintig jaar bezig. Toch staat hij hier omdat de bekendheid pas na het jaar 2000 kwam.

HELDEN van nu

Tiesto

Ongetwijfeld de bekendste van het rijtje. Tijs Verwest, oftewel Tiësto, draait alweer sinds 1992 mee. Toch kwam

de klapper pas in 2000, met het nummer Silence - Delirium. Vanaf toen ging het als een speer voor Tiësto en heeft hij zelfs

drie keer op 1 gestaan in de DJMag Top 100: Een toonaangevend, maar controversiële lijst met de meest populaire dj’s ter wereld.

Martin Garrix

Martijn Garritsen, ofwel Martin Garrix, werd een in-stant superster op zijn 18e. Met het nummer Animals

veroverde hij binnen enkele maanden de hitlijsten in on-geveer ieder Westers land. Hoewel hij nog nagenoeg geen

ervaring heeft, stond hij dit jaar #4 in de DJMag Top 100: Omdat Martin zijn social media campagne goed heeft gestroomlijnd &

zijn fans zeer jong zijn, heeft zich snel omhoog weten te werken.

Showtek

Aparte move hebben deze twee Nederlandse heren gemaakt: Van een hardstyleduo (2006 - 2012), zijn ze

overgestapt naar de EDM, de bigroom house. Waarom? Geld, want daarom. De hardstyle scene is peanuts, verge-

leken bij de EDM scene. Zelf zeggen ze dat ze hun creatieve geesten op de loop willen laten. WIj houden het toch echt bij geld.

Prunk

Een vreemde eend in de bijt: Niels Pronk draait als enige in dit lijstje Deephouse, en niet onverdienstelijk. De

Deephouse scene mag dan veel kleiner zijn dan de eerder genoemde dansstijlen. Prunk staat aan de wereldtop in zijn

eigen wereld. Prunk draait overigens wel voor (veel) minder dan een bedrag met vijf nullen.

Hardwell

De huidige #1 van de wereld, voor de tweede keer op rij. Robbert van der Corput’s carriere kwam op in 2009,

waarna hij als een raket naar de top schoot. Hardwell draa-it een mix van big room house, zoals Garrix, en Elektro. ZIjn

doorbraak was met de remix van het nummer ‘Show me Love‘, van de Zweedse Steve Angello & de Nederlandse Laidback Luke.

HELDEN van

later DJ IGORRAZZ

Na alle lof voor de helden van vroeger en van nu, is het ook be-langrijk om naar de toekomst te kijken. Vroeg of laat zullen alle voor-

gaande dj’s uit de mode raken, hun koptelefoon aan de wilgen hangen of de magic touch kwijtraken. Ik heb afgesproken met Dj Igorrazz. Hij is een lokale dj die hard aan de weg aan het timmeren is. Hij was de headliner op het semi-legale feestje van ondergetekende en het viel me op dat hij met een ongeremd enthousiasme een set van vijf uur neerzette. Dat zie ik de meeste beginnende dj s nog niet zo snel doen. Ik vroeg hem naar de stap-pen die hij al heeft genomen, zijn toekomstplannen en zijn favoriete artiesten.

Hoe ben je op het idee gekomen om muziek te gaan maken?Toen ik 12/13 was, liet mijn broer mij house muziek horen, destijds waren dat de Nope=Dope mixtapes. Dat wilde ik ook. Ik wilde het kunnen maken. Ik heb toen FL studio (een produceer programma – red.) aangeschaft en ben begonnen met produc-eren. De eerste twee, drie jaar klonk het nog nergens naar, maar je merkt gewoon dat het steeds beter wordt. Het draaien kwam eigen-lijk bij het produceren, want je wil toch laten horen wat je zelf hebt gemaakt.

Hoe ben je begonnen met draaien?De zus van een vriend van mij liep stage bij Ajoc (een lokale feestorganisator – red.) en zocht nog een DJ voor een bewuste fees-tavond. Ze vroeg of ik niet een keer wilde draaien. Ik heb toen de hele avond gedraaid en de baas van Ajoc vond het ook tof. Zodo-ende ben ik vaker gevraagd en is mijn car-rière toch eigenlijk begonnen.Hoe staat het ervoor met je dj carrière?Het is nog kleinschalig.. Ik heb wel een con-tact waarmee ik samen dingen van plan ben, maar ik ben nog niet ontdekt.

Wat voor muziek draai je het liefst? Mijn eigen stijl is echt EDM, de bigroom house zoals Martin Garrix en Ummet Ozcan.

Daarentegen vind ik andere sti-jlen ook steeds leuker. Het is niet zo dat ik me vasthoud aan alleen house. Zeker als ik laat op de avond draai, vind ik een afsluiter met hard-style ook fijn.

Wat was voor jou je hoogtepunt tot nu toe?Dat was Boya, een maandje terug. Ik was de opener en stond voor een mannetje of 500 te draaien. Je ziet dat ze dan nog niet helemaal los gaan, maar het was helemaal te gek om te zien hoe het publiek op mijn muziek reageerde.

Hoe lang mocht je draaien? Ik heb je een keer vijf uur zien draaien.Een uurtje, maar vijf uur had ik ook net zo lief gedaan. Het enige probleem is wel, dat ik dan zo nu en dan een plaspauze nodig heb. Ik stond een keer te draaien en tijdens mijn vijf uur durende set had ik geen één keer tijd om naar het toilet te gaan. Ook is het zo dat ik een hele lange set kan draaien met house, maar met bijvoorbeeld Hardcore gaat het veel las-tiger. Dat komt omdat ik bij House misschien wel 500 nummers uit mijn hoofd ken en uit de Hardcore maar 50. Als je in de muziek zit, gaat het veel makkelijker.

De Hollandse Nieuwe

DJ IGORRAZZ

Je draait heel strak, zelfs al ken je sommige nummers niet heel goed. Hoe doe je dat?Ieder genre heeft een bepaalde standaard opbouw. Als je die goed in je hoofd hebt, wordt het veel makkelijker om in te mixen va-naf een ander nummer. Zo heeft house vaak een hele lange opbouw en een korte break, terwijl Hardstyle veel vlugger naar meerdere breaks toe werkt.

Wie zijn jouw muzikale helden?Allereerst natuurlijk Tiësto, ook al is dat trance. Hij was de eerste waarvan ik echt elektronische muziek hoorde. Daarnaast Dimitri Vegas & Like Mike en Martin Garrix. Waar Dimitri & Mike goed zijn in het optre-den – ze maken er echt een show van – is Garrix weer veel beter in het produceren.

Je maakt eigen tracks, hoe zorg je er-voor dat die worden beluisterd?

Dat is lastig, de tracks worden nog niet zo veel beluisterd. De best bekeken

video op Youtube is ruim 25.000 keer bekeken, daarna

10.000 en wat van 5.000. Daarbij moet geze-

gd worden, dat dit allemaal

remixes zijn.

Ik heb misschien wel 50 of 60 nummer geu-pload, en mijn eigen nummers worden bijvo-orbeeld maar 70 keer beluisterd. Je ziet dat het gewoon heel moeilijk is om een voet tus-sen de deur te krijgen. Op Soundcloud zie je wel dat er meer naar eigen nummers wordt gezocht en remixes minder populair zijn. Op dit moment gebruik ik alleen Facebook om mensen te laten weten dat ik een nieuw num-mer heb. Dus je stuurt nog geen demo’s?Nee, ik vind dat je nummers echt profes-sioneel moeten zijn, voor je demo’s kan gaan sturen. Ik geloof dat ik al een heel eind ben, maar dat ik nog net dat ene stapje mis om aan te kloppen bij de grote labels.

Denk je dat het belangrijk is om jezelf te ‘branden’, zoals Garrix en Romero bijvoorbeeld heel sterk doen?Ja uiteindelijk wel. Toch betekent het niet dat het noodzakelijk is. Vato Gonzalez bijvoor-beeld, die is toch vrij beroemd geworden ter-wijl hij gewoon zijn eigen ding bleef doen. Kijk ik zie het zo: Muziek is mooi, maar misschien wil je op een gegeven moment wel meer. Soms is een specifieke sound dan heel goed, maar het kan ook beter zijn om jezelf aan te passen aan de wensen van het publiek.

Check Iggorazz’ muziek hier:

De Hollandse Nieuwe

Tekst en foto door Guido Zwarts

•4 years of dedicated study on the subject of Leisure Management.

• Extensive experience in building pontoons, bridges and other structures at festivals.

Including: Indesign, Photohop, Microsoft Office, Teamworking, Event management, Creative Thinking

Junior Event Manager

+31627384275Guido@Orakel.productions

•4 years of dedicated study on the subject of Leisure Management.

• Extensive experience in building pontoons, bridges and other structures at festivals.

Including: Indesign, Photohop, Microsoft Office, Teamworking, Event management, Creative Thinking

Junior Event Manager

+31627384275Guido@Orakel.productions

Wij hebben niet alle kennis in pacht. Gelukkig niet. Want nu kunnen we leren van de ervaringen van anderen. Interessante personen met een andere kijk op de wereld dan jijzelf. Professionals uit de industrie die ieder hun eigen ding doen. We maken in dit onderdeel even een uitstapje naar een andere wereld dan de dance scene. Zo komt er een professional bij Linkedin aan bod, bespreken we een Handshake evenement en leren we meer over Transmediale story-telling. We sluiten af met Paul Hughes over creatief leiderschap en een college over Nederland in de Gouden Eeuw.

Rene Boonstra

Rene geeft les op Inholland en is gespecialiseerd in transmediale storytelling. Zijn verhaal ging voornamelijk over

Harry Potter en hoe er van alleen een boek, een heel imperium is opgebouwd. HIj liet zien dat transmediaal anders is dan cross-mediaal , waarbij het grootste verschil zit in de verbindingen die er tussen de mediums zijn. Bij transmediale storytelling hoef niet alle uitingen te hebben gezien; als je de film wil gaan zien, hoef je niet eerst het boek te lezen. Crossmediale verhalen zijn veel verder met elkaar vervlochten. Rene is een interessante persoon die met veel voorbeelden zijn boodschap duidelijk maakt.

Bart Schuijt

Bart is een ex-Inholland student die tegenwoordig in Ierland woont

en bij Linkedin werkt. Bart kwam vertellen over hoe hij daar ter-echt is gekomen, hoe je je eigen profiel sterker kunt maken

en de techniek achter Linkedin. Zeer interessant om te horen welke mechanismen achter de zoekmachine

van Linkedin zitten. Dit komt omdat het hier niet om een nieuw vriendschapverzoek gaat,

maar het vinden van een nieuwe werkne-mer of -gever. Bart legde uit dat een

goede foto, een passende titel, een goede samenvatting en

relevante vaardigheden allemaal belangrijke

aspecten van je Linkedin pro-

fiel zijn.

Angela Smit

Angela is een zzp er en vertelt over de problemen en vrijheden van een zzp er in de creatieve indus-trie. Zo nu en dan leest ze een stuk uit haar boek voor en het is vrij overduidelijk dat ze kwam spreken om haar boek te verkopen. Ee-rlijk gezegd vond ik haar verhaal niet zo spannend en deed ze het voorkomen alsof wat ze deed heel bijzonder was. Ik kan er de vinger niet op leggen, maar ik werd een beetje nerveus van haar. Misschien lag het aan de omgevingsgeluiden in Radion, misschien omdat ze bizar veel op een -ehh- bijzondere huurder van het Acta gebouw leek of omdat het vrijdagmiddag was. Haar boodschap ‘Anything is possible‘, kan ik me wel volledig in vinden en ik geloof ook dat als je doel-en stelt en deze opschrijft, ze je uiteindeli-jk gaan lukken.

Interessante PersONEN

Locatie van deze Handshake: Ra-dion, de nieuwe club in het Acta gebouw. Ik heb hier zelf een half jaar gebivakkeerd en ik moet zeggen dat het er steeds moo-ier uit komt te zien allemaal. Het thema van dit evenement is ‘Inspiratie & Variété‘. Na enige navraag bleek niemand te weten wat dit betekende en ik besloot om me maar te laten veras-sen. En een verassing was het. In de toch al selecte groep bezoekers -naast mijn klasgenoten waren er vooral mensen die moesten optre-den- was al een klein gaatje geslagen. Of dit kwam door de drank van donderdagavond, of de kou in Radion weet ik niet. We kregen allereerst Egle, die met haar Kinect gestuurde ge-luidsinstallatie de zaal om-toverde in een soort strandland-schap. Een golf van verbazing gaat door het publiek. Het du-urt nét even iets te lang, waar-door wederom enkele aanwezi-gen naar de deur spoeden.

Daarna krijgen we achtereenvolgens het Groene Monster, Digi-tale Graffiti, the Crystal Palace, Strandbeesten en een rappende Zuid-Soedanees.

Veel verschillende acts, met doorgaans dezelfde reactie van het publiek. Omdat de meeste acts een beetje aan de kunstzin-nige kant liggen, houden steeds meer mensen het voor gezien. Okay, het groene monster had het verhaal wat mij betreft ook best wat korter kunnen houden, en the Crystal Palace (‘object-en theater‘) ging me helemaal boven de pet. Maar toch waren dit allemaal mensen, die hun passie met ons delen. Ik denk dat we met z’n alle iets meer re-spect hadden mogen tonen voor de creatieve geesten en de or-ganisatoren.

Ik vond het super gezellig, miss-chien was ik daarom wel samen met Iris en Michiel als laatste over. Of dat kwam door het bier.

Handshake XI

Handshake XII: Paul Hughes

Het laatste evenement van de tweede lichting Handshakers, de grote finale. Meesterverteller Paul Hudges komt zijn ‘10 meters of thinking‘ laten zien. Hierin laat hij zien wat Creatief Leiderschap volgens hem inhoudt. Of naja, vol-gens hem, daar zijn de meningen over verdeeld. Voor het college heb ik hem even opgezocht op in-ternet en onder zijn filmpjes staat steevast dat hij zijn methodes van andere sprekers heeft gestolen. Dus, met een dubbel gevoel naar Pakhuis de Zwijger toe. Eenmaal in de zaal aangekomen bleek dat mijn goede vrienden bij Handshake een stoel voor me gereserveerd hadden, op on-geveer 23 en een halve centim-er afstand verwijderd van Paul. Paul’s techniek houdt in dat hij al zijn ideeën op een lange rol schri-jft (10 meters of thinking, hint, hint) en daarbij zijn theoriën ver-telt. Ook vraagt hij zo nu en dan

aan het publiek om ideeën of om iets te tekenen. Zo was er het probleem van Nemo en de haai. Het publiek moest Nemo zien te redden door snel iets te tekenen. Nemo kreeg een geweer, Nemo verschuilde zich in planten en Nemo werdt opgevist. Dit soort momentjes zijn leuk, omdat je je als bezoeker daadwerkelijk be-trokken voelt bij het verhaal.

Dan nog even over zijn ver-haal. Ik kon hem eerlijk geze-gd niet helemaal volgen. Hij sprak over een innerlijke reis, het vechten tegen je innerlijke draak en over vier seizoenen. Het werd mij even te vaag. Daar tegenover stonden zijn grappige verhalen, slimme op-vattingen over competitie en netwerken en zijn Ierse humor. Al met al een zeer vermakeli-jke seminar, hoewel iets aan de lange kant.

Interessante PersONEN

De Universiteit van Nederland is een concept van Alexander Klöp-ping, waarbij er iedere werkdag 15 minuten college van een interes-sante professor online komt. Iedere week is er een andere professor, die vijf dagen lang zijn vakgebied uitlegd. Zo was er afgelopen jaar bijvoorbeeld iemand over Storytelling, maar ook Biochemica, Ges-chiedenis en Populaire Cultuur. De opnames vinden plaats in club Air Amsterdam, op het Rembrandtplein.

Het is donderdagavond, acht uur. De stad Amsterdam is ge-zellig druk. Zo druk zelfs, dat er geen parkeerplaats meer is te vinden. Na een omwenteling van een half uur, vind ik een plekje in de Bijenkorf. Met versnelde pas loop ik richting Rembrandtplein. De stad is prachtig, met al haar lichtjes. Dit even geheel ter zijde, want ik ben onderweg naar club Air. God, dat ik me daar ooit nog eens zou vertonen zeg. Air is voor mij de plaats waar omhoog geval-len rijkelui’s kinderen hun geld aan wodka en pillen besteden. Maar okay, het is voor een goed doel: Universiteit van Nederland. Ik keek vanuit Zweden altijd al naar UvN, omdat er oprecht in-teressante personen kwamen spreken, iedere week weer.

Ook al gaat het helemaal niet over mijn eigen vakgebied, het is leuk dingen te leren. Zo ook bij dit college, dat over de Gouden Eeuw zal gaan. De vraag die in het eerste kwartier beantwoord zal worden, luidt als volgt: ‘Was Willem van Oranje een terror-istenleider?‘ Deze vraag wekte mijn interesse op de site en ik besloot om gewoon te gaan.

Ik stap naar binnen en veront-schuldig mijzelf dat ik te laat ben. De zaal zit al vol, en het is even vreemd om op de dansvloer van een nachtclub, twee uur lang stil te zitten. De zaal zit vol met een bont publiek. Ouderen, jon-geren, een enkele hipster en een paar stelletjes.

prof. dr. Maarten Prak

Prof. dr. Maarten Prak is verbonden aan de Universi-teit Utrecht. Hij is hoogleraar bij de afdeling Sociale en

Economische geschiedenis. Hij is een expert op het gebied van leefbaarheid in steden tijdens de Middeleeuwen en vroeg-

moderne tijd.

Omdat er filmopnames zijn, mag ik helemaal voor aan plaats ne-men, zodat ik lekker in beeld ben. Na enige camerainstellingen en een uitleg, is het podium voor meneer Prak.

Zoals gezegd, is geschiedenis to-taal mijn vak niet. Toch weet de professor met een ongetemd enthousiasme ( en een beetje consumptie ) zijn verhalen over te brengen op het publiek. Zo nu en dan moet er een stuk over, bi-jvoorbeeld als hij aan het begin van het college een spiekbrief

meeneemt, dat niet in beeld had gemogen.

De heer Prak vertelt alsof hij er zelf bij was, en de zaal hangt aan zijn lippen. Terugkomend op de eerste vraag: Technisch gezien was Willem van Oranje inderdaad een terroris-tenleider. Daarnaast komen we vooral veel te weten over het dagelijks leven in de Gouden Eeuw. Hieruit blijkt dat deze peri-ode eigenlijk voor iedereen best ranzig en bedroevend is. Zo kon de dokter niets (behalve stuk-ken mens afzagen), stonk het overal als een bunzing en was iedereen in oorlog met elkaar. Dan mag ik eigenlijk niet zeuren dat ik twee uurtjes stil moet zit-ten in club Air.

De stad is in beweging. Nu nachtclub Trouw met de jaar-wisseling voor altijd dicht gaat, heeft Amsterdam weer een nieuwe hotspot nodig. Het is natuurlijk onduidelijk wie deze plek gaat innemen, maar we hebben hier een goede deel-nemer. Toren Overhoeks, hier rechts op de foto, wordt van onder tot boven helemaal verbouwd. Deze toren, waar Shell vroeger kantoor hield, is gekocht door een stel Amsterdamse ondernemers. Onder andere ID&T en Air hebben een ge-

zamelijk plan ingeleverd, waarmee de toren is gered.

Observatiedek De bovenste etages geven het beste uitzicht

over de stad.

Discotheek Net onder het observatiedek komt de hoog-

ste discotheek van Amsterdam: ‘Heaven’ .

Kantoren Kantoren van bedrijven in de dance scene.

Oa ID&T, Qdance, Air & SFX.

Workspaces Werkplaatsen voor mensen uit de creatieve

industrie; Het Broedplaats idee.

Hotel Een Boutique hotel, waardoor je feitelijk noo-

it meer de toren hoeft te verlaten.

Restaurant Met uitzicht op het IJ lekker dineren. Daar-

naast ook nog een sportschool.

Discotheek In samenwerking met Heaven boven in de to-ren, wordt ‘Hell‘ meer underground minded.

Op de volgende spread wordt het visuele verhaal van Magneet festival verteld. Best

een successtory overigens: Nadat Jesse Limmen naar Burning man in Amerika was geweest, had hij zo veel inspi-

ratie dat hij ook een soortgelijk evenement in Nederland wilde. Dit werd de Magneetbar op Ruigoord. Na een tijdje toonde Lowlands interesse en ging de bar ‘on tour‘. Op het festival mocht iedereen het (kleine) podium op om te laten zien wat ze konden. Zelfs head-liners van Lowlands zoals Anouk kwamen een kijkje nemen.. Het idee van samen iets doen bleek dus een schot in de roos en ze groeiden uit hun caravan. De caravan werd ingeruild voor een tent waar, zoals is te lezen in een krantenstukje van de Volkskrant ‘een paar honderd man‘ in paste.Na een paar jaar vond Limmen het wel mooi geweest, de rek was er uit. Zoals hij het zelf zegt: ‘Iedereen kende ons, we hoefden niet meer te knokken‘.

Daarna ging het snel met Magneet. In 2011 zijn ze voor het eerst verhuisd naar het Oostpunt in Amsterdam. In 2013 waren er in totaal -het festival besloeg vier weekenden- 21.00 bezoekers gewe-est. In de hele sfeer van samen delen en samen doen, groeide de online community ook gestaag mee. Nu (januari 2015) zijn er meer dan 38.000 mensen verbonden op Facebook. Impressive.

Volkskrant 7-1-’11 Youtube Search

Ook Twitter is populair, met 1800 followers. Youtube is nog niet zo ontwikkelt, alle filmpjes bij elkaar hebben slechts 14.000 views. Wel moet er worden opgemerkt dat er een totaal van 3.350 filmpjes zijn over Magneet Festival; De totale views zijn dan ook vele malen hoger dan alleen de 14.000 van de organisatie zelf. Daarnaast is er niet heel veel te vinden over het verhaal van Magneet. Dit komt omdat de bezoekers het verhaal moeten maken, in plaats van de organisatie. Hi-erdoor zijn er waarschijnlijk ontelbaar veel Magneet verhalen, maar zijn deze voor iedere bezoeker persoonlijk, net als met de Youtube views. Paid/Owned/Earned mediaEr is weinig paid media van Magneet te vinden; het karakter van het festival (kunstzinnig / co-creeëren) laat het ook niet per definitie toe om heel veel geld uit te geven. Wel is er heel veel earned media; van kranten die over ze schrijven, tot filmpjes en foto’s die bezoekers mak-en. Hier onder zie je onder andere een foto van een Facebook album (klik voor link) met allemaal foto’s die bezoekers zelf hebben genomen. Qua owned media heeft Magneet vooral heel veel content op de eigen site. Hier staan alle kunst-projecten ook op.

Facebook groep ´’Earned’ foto’s op Facebook

X 400

X 21.000

2005

2006

2008

2013

1.862Followers

38.049Likes

14.731views

MAGNeet FESTIVAL

X 400

X 21.000

2005

2006

2008

2013

1.862Followers

38.049Likes

14.731views

MAGNeet FESTIVAL

OorsprongZoals gezegd, komt hardcore vanaf de donkere kanten van House. Een echte overstap is niet aan te duiden, wel kan er worden gezegd dat de stijl in Nederland groot is geworden. DJ Rob draaide de eerste houseplaten en dacht dat het mooi was om een drum-computer aan zijn repertiore toe te voegen. Het publiek vond het geweldig en schreewden alleen maar: ‘SNELLER, SNELLER!‘. Rob gaf hier gehoor aan en in zijn kielzog nog veel andere Rotter-damse Dj’s.

Opkomst Niet dankzij Rotterdam, maar door de Landsmeerse jongens van ID&T werd Hardcore echt op de kaart gezet. Hun exam-enfeestje The Final Exam, later Thunderdome gedoopt, werd een groot succes. Na feestjes, kwamen er Cd’s shirts, petjes, mokken en bedenk het allemaal nog maar meer. De merchandise is tot vandaag de dag nog steeds populair. Nederland was (en is!) het middelpunt van de Hardcore scene. Er was zelfs een kinder Hardcore programma op TMF!

Hardcore is de snelste, en op het eerste oog meest ag-gressieve vorm van House. Ontstaan vanuit de donkere Detroit

techno en door geëvalueerd naar een totaal op zichzelf staande muziekstijl. In de jaren negentig was bijna de helft van de Neder-landse jongeren zelfbenoemd gabber.

Gabber is tegenwoordig een -geloof het of niet- Engelse benaming voor de Hardcorescene. Gabber komt natuurlijk van het Amsterdamse

woord ‘Gab‘ of ‘Gabber‘, dat vriend betekent.

TegenwoordigID&T heeft de Nikies aan de wilgen gehangen en organiseert geen Hardcorefeesten meer. Zelfs Thunderdome is in 2013 gestorven. Toch is de Hardcore scene springlevend en gaan er nog steeds duizenden gabbers wekelijks helemaal uit hun plaat.Er zijn zelfs feesten in substijlen zoals Terror, Millenium, Early en Frenchcore. Klik op de term voor een klein voorproefje van de stijl. Let op: Alleen voor gevorderden!

De ToekomstWaar gaat het heen met de gabbers? Vroeger was het cool om te zeggen dat je gabber was, maar dat is tegenwoordig wel an-ders. Gabber = drugs = fout, is de tendens. Toch blijken er letter-lijk tienduizenden jongeren nog steeds trots te zijn op hun leef-stijl en dat is iets goeds. Qdance en B2S - Hoewel nu ook in bezit van SFX - draaien gouden tijden nu. Onze voorspelling is: Hard-core blijft groeien, tot een nieuw hoogtepunt.

ModeEen gabber laat zich makkelijk typeren: Een jasje over een sim-pel shirt, trainingsbroek en Nike Airmax’jes er onder. Training-spak is van Australian of van Cavello. De ‘Aussie’s’ waren altijd pop-ulairder, maar hele volksstammen gabbers zweren ook bij Cavello.

De reden van al deze kledingkeuzes is simpel: Het zit allemaal het mak-kelijkst, tijdens het hakken. De jasjes en broeken zijn van lekkere stof, want: Australian is van origine een tennismerk en de trainingspakken worden nog altijd als zodoende verkocht. De Airmaxjes waren ten eerste ook gewoon puur voor het comfort, want: Er zit lucht tussen de zool en de schoen, wat fijn danst.

Later werden deze schoenen bijna een metafoor voor de gehele scene.

Het haar moet doorgaans zo kort mo-gelijk, met enige uitzondering voor de staart van de dames. Wel altijd opge-schoren zijkanten, uiteraard. Het is niet zo dat je geen gabber bent als je niet kaal bent, maar laten we zeg-gen dat er een verhoogde kans op kale kop is, onder deze doelgroep.

Hoe krijg het in de hedendaagse wereld voor elkaar dat men over je bedrijf praat? Hoe laat je mensen weten wat je doet, zonder er duizenden euro’s aan kwijt te zijn? Als case kijken we naar het aankomende boek ‘Branding’. Dit is een kookboek, waarin kustgerechten van de Vlaamse kust, tot aan de Noord-Duitse kust aan bod komen. De organisatie heeft een klein budget en probeert hiermee een zo groot mogelijke

impact te maken.

Het budget voor de desbetref-fende actie is €1500,-. Met dit geld moest een totaalplan be-dacht worden, waarmee de uit-geverij bekendheid voor het boek zou genereren. Uiteindeli-jk is het concept ‘Flessenpost‘ als beste uit de bus gekomen. Hierbij verspreidt de uitgeverij een duizendtal flessen, waarin een recept, wat kruiden en aan-wijzingen naar de site zitten. De

trigger om een fles te pakken, is de ‘display‘ waarin ze staan.

Op de gekste plekken zien mensen een zandbak, met daarin een groot bord: ‘Aanges-poelde recepten‘. De nietsver-moedende voorbijganger wordt daardoor nieuwschierig en pakt een fles uit de bak. In de fles zit een recept en de benodigde kruiden. Door de geur van de kruiden krijgt de voorbijgang-er zo’n zin in het recept dat ze het maar gaan maken. Als ze dan naar de link gaan op het recept, zien ze dat hun creatie kan worden geupload en dat an-deren daarop kunnen reageren.

Op deze manier kan men niet al-leen offline, maar ook online de conversatie aangaan.

Een actie zoals deze, valt of staat met het feit of mensen dit leuk genoeg vinden om aan mee te doen. Is de display aantrekklijk genoeg en is het makkelijk gen-oeg? We hebben verschillende mensen gevraagd of ze een flesje zouden meepakken & of ze ook daadwerkelijk het recept zouden gaan maken.

Het bleek dat de locatie erg be-langrijk was, want het moet mak-kelijk zijn om iets mee te nemen.

Zodoende is het meer geschikt na een evenement, dan daarvoor. Ook moeten de flesjes makkelijk in de zak te steken zijn, daarom is besloten om ze niet van glas te maken. Ten slotte moeten de recepten niet te moeilijk zijn, zo-dat de normale Nederlander het ook kan maken.

Smörgåsbord

Reflectie Door: Guido Zwarts

Hier onder zie je het eerste moodboard voor Lijnen, het magazine. Hoewel er genoeg dingen verandert zijn, zien we ook genoeg over-eenkomsten. Vreemde vogels? Mwha, misschien kan je de gabbers zo wel aanduiden. Perception vs reality? Wellicht; de coverstory

over drugs laat zien dat er een verschil tussen beide is. Over de overige aspecten van het moodboard valt te twisten, maar in

de kern is er niets verandert: Tegendraadse jongerencul-tuur met een lichte aversie tegen gedrag, niets op aan

te merken. Ik geloof sterk dat dit magazine een afspiegeling is van het moodboard, hoewel

niet zo expliciet.

‘‘1. A buffet meal featuring a varied number of dishes. 2. A varied collection.’’

Smörgåsbord

Volg ons ook online:

‘‘1. A buffet meal featuring a varied number of dishes. 2. A varied collection.’’

CommunicatiestrategieDoor: Guido Zwarts

Waarom zijn wij actief op Tumblr en Twitter? We hebben een tijdje ook Pinterest gebruikt, wat natuurlijk ideaal is voor het delen van partypics en sfeerbeelden. Toch voelde het niet goed: Pinterest is het hergebruiken van oude afbeeldingen, wij maken liever nieuwe.

Onze Tumblr gaat over de artikelen die wij schrijven en onze Twit-ter is er om mensen uit het werkveld te volgen en te bereiken.

Ook lenen deze twee kanalen zich goed om het over interes-sante seminars en dergelijke te hebben.

BRONNEN

TitelpaginaNijhuis, T. (n.d.). Homepage. Retrieved December 12, 2014, from

Tomnijhuis.nl: Tomnijhuis.nl

Pagina 5Ishkur. (n.d.). Ishkur s Guide to electronic Music. Retrieved Devem-

ber 10, 2015, from Techno.org: http://techno.org/electronic-mu-sic-guide/

Pagina 11Veen, G. V. (2014). Mary go Wild. Amsterdam.

Pagina 15http://justsomething.co/http://weirdrussia.com/

http://itthing.com/http://chambers.vic.edu.au/

Pagina 19http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/drugs/gedoogbe-

leid-softdrugs-en-coffeeshopshttp://www.thegrasscompany.nl/over-cannabis/het-nederlands-ge-

doogbeleid

Pagina 21http://www.unity.nl/drugs-abc/xtc-mdma

http://www.unity.nl/drugs-abc/ghb

BRONNEN

Pagina 25Braam, C. (2009). De handelsreiziger van de Nederlandsche Co-

caïne fabriek. [Amsterdam]: Nieuw Amsterdam.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandsche_Coca%C3%AFnefabriek

Pagina 31Veen, G. V. (2014). Mary go Wild. Amsterdam. pg 70

http://bestworldpublicity.com/wp-content/uploads/2012/12/DJDim-itriToBeHonest.pdf

Pagina 33DJmagtop100.com

Pagina 45http://adamtoren.nl/introduction/

Pagina 47Facebook.com/Magneetfestival

Twitter.com/MagneetfestivalMagneetfestival.nl

http://www.telegraaf.nl/filmenuitgaan/23024055/__Vrolijke_bende_langs_de_A10__.html

Pagina 52:Veen, G. V. (2014). Mary go Wild. Amsterdam.

‘‘When the road gets darkAnd you can no longer seeLet my love throw a sparkHave a little faith in me‘‘

Joe Cocker † 1944 - 2014