Inhoud 4 Een kijkje in het leven van

5 Een hartelijke ontvangst

5 Mogen we ons even

voorstellen

6 Aanschuiven bij

Dit is het informatiebulletin van Liberein. Hierin leest u meer over de organisatie, de activiteiten en er komen diverse thema’s aan bod. Libertijd komt vier keer per jaar uit. Dit is het vierde nummer van 2018.

Meer informatie over Liberein en onze nieuws-berichten vindt u op onze website: www.liberein.nl of volg ons op social media.

Twitter: @liberein linkedin: liberein Facebook: /liberein

7 Activiteitenoverzicht

8 Een zinvolle dag

8 Gezellig samen breien

enkoffiedrinken

8 Colofon

2 Uitspraken om over

na te denken

2 Omgaan met dementie

3 Blij met vrienden

3 Nieuwe woonplek

LibertijdInformatiebulletin voor bewoners, cliënten en relaties | 2e jaargang | nummer 4 | 2018

Samen plezier tijdens de Burendag! Op vrijdag 21 september heeft Liberein samen met Tex Town Tiger en AWA Outdoor en de basisscholen

De fontein en Paus Joannes, de handen ineen geslagen. Samen zorgden zij voor een sportieve, gezellige

en smakelijke Burendag voor de basisschoolleerlingen en de bewoners van locatie Florapark van Liberein.

Spel & plezier bij Liberein

De activiteiten van deze dag stonden on-der andere in het teken van de Nationale Burendag. De leerlingen van groep 6, 7 en 8 van De Fontein en groep 7 en 8 van Paus Joannes gingen op bezoek bij de buren: de bewoners van Florapark. In de ochtend gingen de kinderen langs de deu-ren van de ouderen om ze op te halen én verzorgden de koffie, thee & caké. Vervolgens vond er een heuse vossen-jacht plaats. De ouderen hadden zich verkleed en kropen helemaal in hun rol. Bij het vinden van een vos deden de kinderen een opdracht en verzamelden zo letters. Nadat alle vossen gevonden waren én de opdrachten succesvol was uitgevoerd, verscheen de passende kreet: ‘Samen Sterk’. Na een heerlijke lunch werden er in de middag nog oud Hollandse spellen gespeeld door de oude-ren met de kids.

Jose Vrijkorte, activiteitenbegeleider bij Liberein, heeft genoten van de dag: “Het was geweldig om te zien hoe de kinderen en ouderen samen plezier beleefden. Het doel was om jong en oud samen te bren-gen en een band op te laten bouwen. Als je vervolgens ziet hoe ze samen bezig zijn, plezier hebben en in contact zijn met elkaar, is het doel meer dan geslaagd!

De reacties van de bewoners waren louter positief en zorgden voor een lach op de ge-zichten. De ouderen beleefden even weer hun eigen jeugd en deden zeer spontaan mee met alle spellen.”

Daarnaast konden kinderen op het terrein van buur Tex Town Tigers (TTT) terecht voor BeeBall en een bootcamp van AWA Outdoor.

Libertijd

De ontmoetingsclusters: Samen sterk

De dag vond plaats in het kader van de Ontmoetingsclusters. Dit idee is in 2017 ontstaan vanuit een bur-gerinitiatief. Er zijn twaalf clusters in Enschede waarin door middel van Ontmoetingsparken, Ontmoetingshui-zen, Ontmoetingsspeeltuinen en Ont-moetingsboerderijen inwoners samen komen. Ook de locaties van Liberein zijn ontmoetingshuizen. Vanuit de ontmoetingscluster organiseerde en coördineerde Gracia van der Boon de activiteit in Florapark. Zij kijkt met gepaste trots en een lach terug op de dag: “Hoe mooi is het om te zien hoe kinderen behulpzaam zijn richting de ouderen?”. De samenwerking tussen alle partijen en de band tussen jong en

oud vraagt om een vervolg, zo vindt Gracia. “Hoe leuk zou het zijn als we dit binnen alle Ontmoetingsclusters kunnen doen en met regelmaat activi-teiten organiseren in de Ontmoetings-huizen? Fantastisch voor de ouderen die zo vertier en aandacht krijgen, in plaats van zich eenzaam voelen op het zorgcomplex. En voor de scholen is het een mooie kans om sociaal en maatschappelijk betrokken zijn én gebruik te maken van mooie locaties in de buurt.” Er wordt hard gewerkt om in de toekomst nog meer activiteiten te organiseren om zo de mensen samen te brengen, elkaar te ontmoeten en de verbinding te realiseren. Kortom: wordt vervolgd!

2

Omgaan met dementie

Uitspraken om over na te denken

Je kunt hier goed wezen, maar je moet hier niet zijnZomaar een uitspraak van een cliënte van de geriatrische revalidatieafdeling. In een paar woorden treft zij het

gevoelvanvelendiezorgontvangen.Hetisfijndatheterisalsjehetnodighebt,maarniemandkiestervoor.

Je kunt hier goed wezen, gelukkig maar! Goed dat we onze cli-ënten een veilige plek kunnen bieden om te revalideren, na een val, een CVA of iets compleet anders. Het gesprek dat ik heb gaat over de weg naar de revalidatieafdeling en alle spannin-gen en onzekerheid die dat met zich mee brengt. Soms tref ik iemand die al op een andere locatie van ons woont, maar vaak is het iemand die nog zelfstandig woont en graag nog weer te-rug naar huis gaat. Als het gaat. Maar dat heb je niet altijd in de hand. Alles wat je als cliënt wel zelf (met hulp) kan bereiken, wordt gestimuleerd door de zorg en door de fysiotherapeut, ergotherapeut, logopedist, diëtist en de verpleeghuisarts.

Binnen veel locaties van Liberein wonen mensen met dementie. Wij proberen de naasten van deze mensen te ondersteunen in het vergroten van

hun kennis over dementie en hoe hier het beste mee om kan worden gegaan. Hiervoor worden er verschillende scholingen aangeboden. Een greep

uit het aanbod:

Cursus voor mantelzorgers

Van mantelzorgers van iemand met dementie wordt erg veel gevraagd. De relatie verandert, omdat de persoon met dementie niet meer is wie hij of zij was. Hij of zij wil bijvoorbeeld niets meer samen onder-nemen of is sneller boos of geagiteerd. Iedereen reageert hier anders op, maar dit kan veel impact hebben. Daarom wordt minimaal twee keer per jaar de gratis cursus ‘omgaan met dementie’ gegeven aan mantelzorgers. In de cursus geven psycholoog Laura en maat-schappelijk werkster Elvira praktische informatie en tips om hiermee om te gaan. Er is prettig contact met lotgenoten en er is veel aandacht voor de ei-gen beleving van de mantelzorger. In oktober zijn twee cursussen gestart. De cursus bestaat uit acht

bijeenkomsten van anderhalf uur. Omdat er echter veel vraag naar is, wordt gekeken naar of een extra cursus mogelijk is. Heeft u interesse? Aanmelden kan via de website www.liberein.nl/omgaan-met-dementie of bellen met Liberein op 053-4826688. Vraag hierbij naar Laura Pranger of Elvira Raddatz.

Themabijeenkomsten voor vrijwilligers

Ook voor vrijwilligers wordt twee keer per jaar een themamiddag ‘Dementie… Hoe ga je er mee om’ aangeboden. De middag bestaat uit verschillende ervaringssessies waarbij vrijwilligers een stukje kun-nen beleven van hoe het is om bijvoorbeeld geheu-genproblemen te hebben of hoe het voelt als mensen je niet begrijpen of dat je de omgeving niet herkent. Situaties waar mensen met dementie regelmatig mee te maken hebben. Daarna wordt ingegaan op

Omgangstips dementieWat kunt u doen?

• Rustig, vriendelijk zijn• Afstemmen, meegaan in de beleving• Veiligheid bieden• Structuur en overzicht bieden• Complimenten geven• Zelf creatief naar oplossingen zoeken

Wat kunt u beter niet doen?

• In discussie gaan• Corrigeren of terechtwijzen• Verbieden of juist dwingen• Haasten• Confronteren met onvermogen of op de proef stellen

Voor meer informatie: www.dementietwente.nl

hoe dit voelt en of de vrijwilligers dit herkennen. De afgelopen keer moesten vrijwilligers een lijn door een labyrint tekenen terwijl ze die in spiegelbeeld za-gen. Dit was voor sommigen erg moeilijk: ”Het lijkt wel of mijn in hersenenen in de knoop zitten!” “Je weet precies welke kant je op moet, maar je hand doet het niet!” De sessies geven inzicht en samen wordt besproken hoe je met de situatie om zou kunnen gaan. “Het is echt heel herkenbaar en het is fijn om te merken dat iedereen wel eens niet weet wat je moet doen. Ik doe de volgende keer weer mee”, aldus een deelnemer van afgelopen juni. Zodra de eerst volgende datum bekend is, ontvan-gen de vrijwilligers van Liberein bericht van het bureau vrijwilligerswerk.

Deze mevrouw heeft heel wat meegemaakt en kan in de ge-sprekken met de zorg en met mij, haar hart luchten. Vertellen over wat er gebeurd is, maakt het makkelijker om terug te kunnen kijken, en draagt bij aan het verminderen van de angst en onzekerheid. Zo kunnen we samen daadwerkelijk iemand bijstaan en helpen te verwerken wat gebeurd is. Veranderen kunnen we de gebeurtenissen niet, maar wat is het fijn om wel te kunnen helpen in het omgaan met de nieuwe situatie.

Anneke Peijnenborg Geestelijk verzorger Liberein

Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relatiesnummer 4 • 2018 Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relaties Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relatiesnummer 4 • 2018 Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relaties

3

Blij met Vrienden! Na de fusie tot Liberein, zijn ook de Vrienden van AriënsZorgpalet en de Vrienden van Bruggerbosch

samengevoegd tot de Stichting Vrienden van Liberein. Het nieuwe bestuur van deze stichting bestaat uit

acht personen, met een gemeenschappelijk doel: bijdragen aan het geluk van de cliënten van Liberein.

De Vrienden van zetten zich in om wensen van cliënten mo-gelijk te maken. Wensen die zorgen voor een glimlach en die vaak ook duurzaam zijn. “Als ik twee mensen vrolijk zie fietsen op de duo-fiets die we jaren terug hebben geschonken, dan word ik daar heel blij van”, aldus bestuurslid Emie Gordijn. De

werkers binnen de organisatie en er op toe zien dat de donaties ten goede komen aan de cliënten. Jan Meinsma ziet het wel zitten om een schaaktoer-nooi te organiseren waar bezoekers, tegen betaling, simultaan kunnen spelen tegen de toppers. Een ludieke manier om extra geld op te halen.

Word ook donateurWilt u ook donateur worden? Meld u dan aan via de website:

www.vriendenvanliberein.nl of vul de donateurskaart in bij een van

de recepties! De donaties die in het verleden gedaan zijn aan Bruggerbosch en/of Ariëns-Zorgpalet zijn specifiek geoormerkt en komen ten goede aan de betreffende voorgangers. Alle donaties die nu gedaan worden, komen ten goede aan cliënten van Liberein.

Vrienden van Liberein hebben onlangs ook drie nieu-we tuinsets aan de verbouwde Kolibrie geschonken.

Ieder bestuurslid met eigen

talenten en kwaliteiten

Er zijn onlangs vier nieuwe bestuursleden aangescho-ven. Ook zij kijken er naar uit om geluk te kunnen brengen bij de cliënten, maar ook bij medewerkers en vrijwilligers voor een lach te zorgen. Ieder bestuurslid draagt daar, met zijn/haar eigen talent en kwaliteit, een steentje aan bij. Zo wil Marijke Hoomans bijvoor-beeld graag het aanspreekpunt zijn voor de mede-

nummer 4 • 2018 Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relaties

Nieuwe woonplek voor mensen met dementie

Bouwen voor liefdevolle zorg

Tot vorig jaar bestond de verpleegafdeling in locatie Ariënsstaete uit 19 appartementen met een grote hal die diende als huiskamer. De af-gelopen maanden is de leefomgeving verbetert en verbouwt naar kleinschalig wonen. Er zijn 24 kamers verdeelt over drie afdelingen; de Bosuil, Spreeuw en Goudvink. Iedere afdeling heeft een eigen huiskamer en

een eigen team van professionele en enthou-siaste medewerkers die samen de zorg bieden aan cliënten. Extra bijzonder is dat het in deze locatie nu ook mogelijk is om als echtpaar samen te kunnen blijven wonen. Dankzij de nieuwe inrichting kunnen van twee 1-per-soonsappartementen eenvoudig een twee-persoonsappartement gemaakt worden. Zo kan ook een echtpaar dat allebei gaat

De afgelopen maanden is er in locatie Ariënsstaete hard gewerkt om een dementievriendelijke woonplek te creëren. Eind augustus

opende de vernieuwde verpleegafdeling de Kolibrie haar deuren. Met kleinschalige afdelingen, een andere inrichting en de nieuw-

ste technologieën wordt daar de liefdevolle zorg geboden die bewoners verdienen.

dementeren, bij Liberein samen blijven wonen. De verpleeglocatie de Kolibrie bestaat uit drie kleine afdelingen. De namen van deze afdelin-gen zijn bedacht door de medewerkers van de verschillende teams.

De Bosuil

De bosuil is een verwijzing naar de voor- malige locatie Roombeek, aan de Bosuil-straat. De medewerkers van dit team nemen de werkwijze en gedachtegoed van daar mee naar De Bosuil. Dat paste ook mooi in de vogelnamen!

Spreeuw

De spreeuw staat symbool voor sociale vaardigheden en groepsdiscipline, slim, gezelligheid, verlangen en innerlijke vaar- digheden.

Goudvink

De goudvink staat symbool voor voor vreed-zaamheid en zorgzaamheid en en creëert een evenwichtige omgeving. Het staat ook voor liefdevol en de aankondiging van betere tijden. Een persoon die successen boekt wordt ook een goudvink genoemd en dat is waar het team ook voor wil gaan!

Kortom: ieder bestuurslid zet zich vol enthousiasme in. Wegens het aangekondigde vertrek zoeken De Vrienden van voor 2019 nog twee nieuwe bestuursleden. Iets voor u? Stuur een mail naar communicatie@liberein.nl. Uw mail wordt dan door-gestuurd naar het bestuur.

nummer 4 • 2018 Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relaties

Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relatiesnummer 4 • 2018 Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relaties

4

Een kijkje in het leven van… De cliënt is het vertrekpunt van ons handelen. Maar wie is die cliënt? In Libertijd gaan we elke editie op zoek

naar eerlijke verhalen. Soms zijn het mooie en positieve verhalen, soms ook verhalen met een ruw randje. Maar

altijd geschreven vanuit een oprechte nieuwsgierigheid naar de ander.

Marie is 93 en beeldhouwster. Ze heeft gedurende haar leven vele beelden gemaakt en nog steeds is ze veel met kunst bezig. Haar dochter Elvira omschrijft haar moeder als een eigenzinnige en geëman-cipeerde vrouw. “Kunst is haar alles. Net als haar zelfstandig-heid.” Het moment dat er zorg nodig is, is dan ook lastig.

Vijf jaar strijd over zorg Marie begon net na de Tweede

in- en uit bed te tillen en een postoel. Verschrikkelijk vond ze dat. Maar het was het laat-ste redmiddel. Toen de mede-werker belde om ons te ver-tellen dat het echt niet meer kon, voelden mijn zus en ik ook dat zij het er moeilijk mee hadden. Maar wij wisten ook wel dat het niet meer kon. Marie zelf had nog wel de oplossing: Liberein moest maar sterke mannen in dienst

Wereldoorlog aan de Rijks- academie voor beeldende kunsten in Amsterdam. In ’54 trouwde ze met beeldhouwer Jan van Eyl en de twee ves-tigden zich in Twente. “Het was een bijzondere tijd, de op-bouw na de Tweede Wereldoorlog was in volle gang en er was steeds meer interesse voor het plaatsen van kunst bij gebouwen” vertelt Elvira. “Ze maakten veel werken en er kwam steeds meer vraag naar hun werk. Als kunstenaar ben je zelfstandig. Mijn ouders waren, en zijn, dat allebei. Ook na de dood van mijn vader bleef mijn moeder heel zelfstandig. En in staat om voor haarzelf te zorgen. Een paar jaar geleden kreeg ze een beroerte. Ze heeft toen een tijdje op de revali-datieafdeling gelegen. “Ze wilde perse weer naar huis, terwijl toen het advies al was dat het misschien beter was van niet. Uiteindelijk is het geregeld, met de thuiszorg die vier keer per dag langs zou komen. Mijn moeder vond het eigenlijk maar niets. De mensen stoorden haar in haar creatieve proces. Ze zag er altijd heel verzorgd uit. Maar wassen vond ze ‘opeens’ burgerlijk. En veel zeep gebruiken was ook slecht voor het milieu. We zagen haar achteruit gaan. Er kwam hulp in de huishouding, op vrijwillige basis, dat gaf haar het gevoel dat ze nog altijd zelf de baas was. Dat vond ze prettig. Maar de thuiszorg, nee dat vond ze maar niets. Ze vond dat ze geen privacy meer had. Door de mensen raakte ze uit haar doen en ze zag veel verschillende gezichten – daarnaast kon ook niet iedereen goed met haar omgaan. Ze had het uiteindelijk zo voor zichzelf geregeld dat de thuiszorg alleen nog maar ’s ochtends kwam. Dat ging natuurlijk niet lang goed. We heb-ben veel gesprekken met haar gehad, maar zonder al te veel succes. De afgelopen jaren waren wel echt een strijd over zorg. Vorig jaar maakte ik kennis met het PG-team. (*Een team dat thuiszorg levert voor mensen met dementie in de thuis-zorg). Deze medewerkers hadden de eigenschap om met haar eigenzinnige persoonlijkheid en haar ideeën mee te gaan. Ze namen de tijd en gaven haar het gevoel van zelf-standigheid dat ze zo nodig had. Zij, en wij, hadden het ge-voel dat ze op waarde werd geschat. Dat is nog steeds heel belangrijk voor haar.

Thuis volhouden met sterke mannen

Het team heeft echt van alles geprobeerd om het thuis zo lang mogelijk met haar vol te kunnen houden. Het ultimatum is tot drie keer toe verlengd. Het hele team heeft echt zo goed met ons meegedacht. Uiteindelijk kwam er een liftje om haar

nemen. Die konden haar dan wel tillen. Ze had het helemaal bedacht.” Elvira glimlacht.

“Het was een lastig besluit, maar het was niet meer veilig voor haar en voor de medewerkers. Het moment dat ze thuis weg ging was wel zwaar, al vond ze het zelf op dat moment prima. Dit was haar thuis niet meer zei ze. We hebben haar daardoor zonder veel toeters en bellen mee genomen naar de plek waar ze nu zit: de verbouwde afdeling de Kolibrie in Ariënsstaete. Een zorghotel zoals we dat met haar noemen. Het is een mooie luchtige en frisse locatie waar we een soort mini-aterlier voor haar hebben kunnen maken waar ze nog steeds elke dag bezig kan zijn. Kan ik al naar huis?

Ze vraagt nog wel regelmatig, kan ik al naar huis? Ik zeg haar dan dat we het thuis nog moeten regelen met de zorg. Dan zegt ze dat ik het zorgteam in Enschede moet bellen. Dan moet het team van Bob komen. En anders gaat ze zelf wel bellen. Zoveel lof voor medewerkers

Mijn moeder heeft een hele sterke eigen wil. Ik werd een keer gebeld door de medewerker die ’s avonds als laatste bij mijn moeder langs kwam. Ze wilde niet naar bed. Ik weet hoeveel engelengeduld de medewerkers hebben en ik weet nog dat ik zei: dan blijft ze heel de nacht maar op. Toch heeft de medewerker iemand van de nachtdienst langs gestuurd om later nog even bij haar langs te gaan en die heeft haar wel in bed gekregen. De medewerkers gaan zo liefdevol met de mensen om. Ik snap dat dat ook de ethiek in het vak is. Maar ik was er allang klaar mee geweest. Ikzelf mis nog wel eens de telefoontjes van de medewerkers. Hun hulp was ook voor ons heel fijn. We kregen tips en als ze iets hadden, dan belden ze om te overleggen. Dat was heel prettig. Maar ook in Ariënsstaete gaan ze heel liefdevol met haar om. Ze kunnen echt contact met haar maken. Dat vind ik heel knap, want ze is stokdoof. En communiceren kan alleen door te schrijven en ik heb het gevoel dat er altijd tijd is. Ze laten haar echt in haar waarde en zijn oprecht geïnte-resseerd in haar wereld. Ze gaan mee in haar wereld, in haar interesse in de sterren, het nieuws en haar kunst. Het is een stille wereld, maar ik zie ze liefdevol contact maken. En dat voelt mijn moeder ook. Dat vind ik echt heel bijzonder. Dat dat bestaat, dat heeft mij wel echt verbaasd.

Ik ben Maud, stagiaire ergotherapie, van Hoge-school Arnhem Nijmegen. Wat ik zo leuk vind

aan stage lopen is dat de praktijk de meest realistische leeromgeving is. De kennis en vaardigheden die ik heb geleerd op school, kan ik toepassen in de praktijk. Op één dag kom ik heel veel verschillende mensen en

situaties tegen, dat maakt een dag interes-sant en leerzaam! De ervaring die ik hier op

doe neem ik mee voor de rest van mijn leven.

nummer 4 • 2018 Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relaties

Een hartelijke ontvangst

Mogen wij ons even voorstellen?

Vanaf september heeft Ariënshuis een nieuwe locatieverantwoordelijke: Fatma Cossu. Fatma volgt daarmee Wil Verenjans op die mocht gaan

genieten van haar prepensioen. De redactie maakt kennis met Fatma en vroeg haar naar haar eerste indruk. Fatma heeft een achtergrond in de zorg. Naast di-verse opleidingen deed ze ook veel werkervaring op als onder andere dialyseverpleegkundige in het ziekenhuis en als maatschappelijk werkster. in het ziekenhuis als dialyse verpleegkundige en ook als maatschappelijk werkster. Al snel ontdekte ze dat managen haar ding was. Ze werd manager wijkver-pleging en dagbesteding, volgde een hoger mana-gement opleiding en een studie gezondheidsweten-schappen aan de Universiteit Twente. “Ik heb kansen die ik kreeg altijd met beide handen aangegrepen en daar ben ik heel dankbaar voor.” Het voelt als thuiskomen

Sinds september werkt ze weer in Enschede, waar ze ook woont met haar gezin. “De sollicitatiegesprekken die ik had voelden al heel goed en vertrouwd waar-door ik dacht dat moet ik gewoon doen! De eerste dag was natuurlijk wel spannend. Maar ik ben heel hartelijk ontvangen. Iedereen heeft hier een goed zorghart en gaat samen voor het leveren van goede zorg voor de cliënten. Ik ben blij dat ik de stap genomen heb!”

Geen vinkjes meer zetten

Locatie Ariënshuis is deelnemer van het landelijke project Radicale Vernieuwing waarbij organisaties de

mogelijkheid hebben om bestaande regels en pro-tocollen los te laten en het ‘radicaal anders te doen’. Fatma vindt het een mooie ontwikkeling. “Het past goed in deze tijd om eens te kijken naar regels of werkwijzen waarvan we ooit samen bedacht hebben dat het handig was, los te laten en de tijd te maken om het anders te doen. Het enige wat je daarvoor

Wij zijn Bart, Eva en Maud en wij lopen van september tot februari stage bij Liberein. Wij

doen allemaal een andere opleiding en zitten op verschillende scholen. Om ons wat beter te

leren kennen en te weten wat wij doen, stellen wij ons graag aan u voor!

Ik ben Bart, stagiaire fysio- therapie, van het Saxion.

Voordat ik met deze stage begon, had ik niet ge-dacht dat de doelgroep ouderen me zo goed zou bevallen. Je geeft op verschillende manieren

invulling aan je vak en hebt hele andere uitdagingen

vergeleken met die in een eerste-lijns fysiotherapiepraktijk. Ik leer hier erg veel en haal enorm veel voldoening uit het uitoefenen van mijn vak bij Liberein!”

hoeft te doen is luisteren naar de cliënt en naar zijn/haar wens. Wat moet, dat moet, maar de tijd die we besparen doordat we geen overbodige vinkjes meer te hoeven zetten of formulieren te moeten invullen, kan dan echt besteed worden aan een zinvolle dag voor de cliënt. Het verschil maken Fatma heeft bij haar vorige werkgever ervaring opge-daan met zelforganisatie. Dat helpt haar ook in deze functie. “Zelforganisatie is een mooie gedachte, maar het is een proces dat tijd en aandacht nodig heeft. Het wordt ook wel vrij zwemmen binnen de kaders genoemd, maar de kaders zijn nog niet altijd helder en we botsen nog wel eens tegen elkaar tijdens het zwemmen. Dat is natuurlijk niet handig en dat moet anders. Ik heb ook al veel mooie verhalen gehoord over wat er goed gaat maar ik kijk ook altijd graag naar wat er beter kan in de toekomst. Ik kijk graag vooruit: waar gaan we naar toe? Wat is er nodig en vooral wat heeft de cliënt nodig? En hoe doe je dat in een team waar 16 cliënten zijn die ieder hun eigen wens hebben? Ik kijk er naar uit om hier samen met de zorgmedewerkers, maar ook met de ondersteu-nende diensten zoals het facilitair bedrijf en een huis-meester het verschil te kunnen maken. Ik geloof er echt in dat we samen het verschil kunnen maken.

5

Ik ben Eva, stagiaire verpleegkundige, van het ROC van Twen-te. Via het ROC van Twente heb ik bij Liberein locatie Ariëns-

staete een stageplek gekregen op zorgteam 2. Ik zal als stagiaire verpleegkundige mijn laatste jaar hier afron-den. Mijn stage is erg leerzaam en de eerste weken zijn al prettig verlopen. Ik loop stage op de somatische afde-ling, dit betekent dat ik voornamelijk zorg voor mensen

met lichamelijke klachten. Sinds kort zijn ze begonnen met verpleegkundige diensten binnen Liberein, zo hoop ik

veel te leren en als verpleegkundige overstijgend te denken.

Stage: Kansrijk leren en ervaring opdoen

Jaarlijks lopen ongeveer 100 studenten stage

bij Liberein en er zijn veel mogelijkheden.

Ine Zwaferink, Opleidingsadviseur: “Nergens leer je meer over het vak dan in de praktijk. Studen-ten nemen de ervaring van het contact met onze cliënten voor de rest van hun leven mee en voor ons geven studenten vaak een verfrissende en nieuwe kijk op verschillende zaken. Een win-win situatie voor alle partijen dus! “

Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relatiesnummer 4 • 2018 Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relaties

6

Aanschuiven bij…

In deze editie loopt Dineke van der Wal,

manager Thuiszorg & Dagbesteding mee

bij een van haar collega’s: Francis Otten.

Maandagochtend. Mijn week begint met een frisse start: ik heb namelijk de eer om mee te mogen doen met de activiteit ‘bewegen’ in de Eschpoort. Toen de vraag gesteld werd of ik een keer met een collega in de zorg of welzijn mee wilde lopen, dacht ik meteen ik ga Francis vragen! Zij is altijd zo lekker enthousiast. Wel met een groot schuldgevoel, want mijn directe collega Isabel van de dagbesteding verblijft ook al tijden in de mooie verbouwde multi-functionele ruimte met haar groep, maar het kopje koffie daar moest ik nog schuldig blijven. Maar goed: bewegen! Ik was erg benieuwd. Francis vertelde me dat het een zeer populaire activiteit is, die druk bezocht wordt. Cliënten van de afdeling somatiek maar ook mensen met dementie doen er aan mee. We gingen van start in een kring van deelnemers op stoelen of in rolstoelen en drie vrijwilligers (Ellen, Truus en Henny). Normaal gesproken ook nog met de versterking van Annelies, maar die was op vakantie.

Rekken, strekken en gooien Francis neemt het voortouw en vertelt wat we moeten doen: met hoofd bewegen, schouders ophalen, rekken en strekken. Ik kom heerlijk los op deze maandagochtend. Dit is beter dan achter de computer zitten! Daarna is het tijd voor de oefening met de stok. Ik had geen idee dat je zoveel kunt doen met een stok. De deel-nemers lachen veel, want er worden grapjes gemaakt en kunstjes vertoond. De sfeer zit er goed in en dat sommige cliënten er een andere draai aan geven dan de uitleg van Francis is geen probleem. Daarna wordt het nog leuker: want we gaan gooien! Niet met de stok welis-waar, gelukkig, maar we gooien gevulde zakjes naar kegels. Ik lig er jammer genoeg al snel uit, mijn buurman gooit mijn kegel om. Er zijn ook wat cliënten die een worp wagen naar hun ei-

gen kegel. De hele groep doet enthousiast mee en motiveert elkaar: “Bijna!” Er wordt gelachen bij al die missers. Nu we toch in de gooi-stem-ming zijn, mogen we ook hoepels om pionnen gooien. Per cliënt wordt bekeken hoe moeilijk dit wordt gemaakt. De tijd vliegt voorbij en voor ik het weet begeleiden de vrijwilligers de cliënten alweer terug naar de afdeling.

Sorbet proeven Ik praat nog na met de heer Hueskes van ver-pleegafdeling Westerflier. Hij neemt sinds kort deel aan deze activiteit. Hij vindt het erg leuk al bekend hij mij dat hij vandaag een beetje on-deugend heeft meegespeeld. “Ik heb mijn voet voor de kegel gezet, zodat deze niet om kon vallen. “ Juist de ontspannen sfeer maakt dat hij graag deelneemt. Meneer vertelt dat hij het activiteiten-aanbod leuk vindt, maar dat het op de afdeling ook goed geregeld is. Hij vertelt mij wat daar zoal wordt georganiseerd en ik vind het nu al jammer dat ik het sorbet-proeven heb gemist. Ik klets nog even na met Francis en de vrijwilli-gers. Het team straalt één en al betrokkenheid uit. Zij zetten zich volop zodat de cliënten een fijn moment hebben en hoe super is het, dat het ook nog eens heel gezond is om te bewe-gen. Ik ervaar ook veel maatwerk. Cliënten mogen altijd als eerste gooien. De opdracht wordt aangepast aan de cliënt, zodat iedereen ook succes ervaart. En als een mevrouw van-daag toch liever niet mee wil doen, komt de vrijwilligster in actie om mevrouw, eerder dan gepland, terug te begeleiden naar de afdeling.

Wat een fijne ochtend, wat een energie. Met een goed gevoel neem ik weer deel aan de volgende vergadering. En ik neem daarin mee waarvoor we dit werk doen: mooie momenten voor onze cliënten realiseren, iets toevoegen aan hun leven, ze kennen en respect hebben voor de mooie verschillende mensen. Francis en haar team: goed bezig!

nummer 4 • 2018 Informatiebulletin voor bewoners, cliënten en relaties

Activiteitenoverzicht Wat hebben we een prachtige zomer gehad! Er leek geen einde te komen aan de dagen met ijsjes, barbecues en opblaaszwembadjes. Ook de na-zo-mer was prachtig waardoor veel cliënten extra hebben kunnen genieten van het mooie weer. De afgelopen twee maanden is iedereen zich langzaam gaan voorbereiden op het najaar. Er zijn herfstbakjes gemaakt, cliënten gingen er op uit en dankzij de inzet van de Liberein-bussen zijn er mooie routes en uitstapjes gemaakt in het Twentse landschap. Een kleine impressie :

7

ColofonDit is het Informatiebulletin van Liberein. Het blad wordt met de grootst mogelijke zorg en respect voor cliënten en hun familieleden samengesteld. Redactie

Ineke Post Manon Scheffer Christianne Suurland Mariëlle van der WoudeMichel BesselinkSandy HesselinkJeannette Dikkens

Redactiesecretariaat

Liberein, Communicatie, Postbus 5005, 7500 GA Enschede Telefoon 053- 482 66 88 e-mail: communicatie@liberein.nl Kerstgedachte

In december ontvangt u nog een kerstgedachte van Libertijd.

8

Een zinvolle dag

In bijvoorbeeld locatie Bruggerbosch hebben er de afgelopen periode diverse activiteiten plaats gevonden. Zoals een ijswagen die langs komt in een woning, gezellig samen uit eten het maken van bloemstukjes passend bij het seizoen of de komst van een artiest. Allemaal activiteiten die bijdragen aan een zinvolle dag voor bewoners. Een sfeerimpressie van locatie Bruggerbosch:

Plezier en eten

In het restaurant van locatie De Eschpoort organiseren de medewerkers maandelijks een activiteit voor cliënten uit deze locatie maar ook buurtbewoners zijn van har-te welkom. Zo heeft er een Schlagersfestival plaats ge-vonden, was er een Italiaan-se avond met hapjes, muziek en een ijskar toe. Dit jaar staat er ook nog een middag met oud-Hollandse spelle-tjes en een stampottenbuffet op het programma!

Liefdevolle zorg. Basis voor geluk. Daar gaan we voor bij Liberein. Dagelijks zorgen onze medewerkers en vrijwilligers

dat onze bewoners een zinvolle dag ervaren. Hoe we dat doen? Dat kan op verschillende manieren. Onder andere met

de gelden van Waardigheid en Trots.

Gezellig samen breien en koffie drinken Ik ben gestart als individuele vrijwilliger van

een mevrouw met dementie en dit heb ik 5½

jaar met veel liefde gedaan. Maar het was erg

intensief en je hebt dan weinig contact met an-

dere vrijwilligers, wat ik wel miste. Via via ben

ik toen in locatie Klaaskateplein terechtgeko-

men waar ik nu veel verschillende activiteiten

op het gebied van welzijn begeleid.

Samen met welzijnsmedewerker Marijke geef ik ‘be-wegen op de stoel’ op de revalidatieafdeling de Brink. Dat was eerst wel even wennen. Marijke moest mij in het begin afremmen, want de deelnemers kunnen veel meer zelf dan ik gewend was. De mensen beslis-sen zelf of ze mee willen doen en dit zorgt juist voor een gezellige gemotiveerde groep.

Verder begeleid ik op afdeling de Marke voor mensen met dementie het wandelen op de woensdagmiddag, alle muziekavonden, de kerkdiensten, de bingo enzo-voort. Ik heb zelf een zorg-achtergrond en dat blijft er toch in zitten. Ik doe het vrijwilligerswerk met erg veel plezier!

Wat ik erg fijn vind is dat ik nu het werk kan delen met andere vrijwilligers of met de welzijnsmedewer-kers. Dan doe je het echt samen en je kunt ook even overleggen. We houden voor elkaar een oogje in het zeil. Ik doe ‘het creatief-uurtje’ op de dinsdagoch-tend met Wilma van de afdeling welzijn. De bewoners

van de Marke kunnen dan bijvoorbeeld kaarten ma-ken, kleuren of handwerken. Ik zorg voor koffie en wat lekkers, maak een praatje en doe creatief mee. Laatst was ik de koffie aan het schenken toen een be-woonster mijn breiwerk oppakte en er zo mee verder ging. Geweldig, de mensen gaan met een blij gevoel weer weg en daar doe ik het voor.

Muziek is voor mij ook belangrijk. Het is zo mooi om te zien hoe mensen daarvan genieten. Met Francis, Rien en Frans verzorg ik veel muziekactiviteiten. Alles klaarzetten, het gezellig maken… ik krijg er zo-veel voor terug. Je kan er echt zijn voor de mensen en een luisterend oor bieden. Ook voor verdrietige verhalen. Je ziet dat mensen opbloeien van oprechte belangstelling en ik ben blij dat ik dat kan bieden.

JoséVrijwilliger