LEEUWARDER COURANT Dinsdag 10 november 2009 Thuis in Den … · 2009-11-10 · langs de...
1
12 LEEUWARDER COURANT Dinsdag 10 november 2009 [email protected] Regio R EGIO KORT Tips? Bel de redactie op 058-2845434 of mail [email protected] LEEUWARDEN - Het Medisch Cen- trum Leeuwarden (MCL) onder- zoekt samen met Isala Klinieken in Zwolle, het Martini Zieken- huis en LabNoord in Groningen of ze met z’n allen een gezamen- lijk laboratorium kunnen opzet- ten. Nu doen ze alle in hun eigen laboratorium bloed- en urine- onderzoek. Gekeken wordt of één grote laboratoriumorgani- satie voordelen kan opleveren. De haalbaarheidsstudie is in het voorjaar klaar. Dan nemen de in- stellingen een besluit of ze door- gaan of niet. Eén lab in Noorden DRACHTEN – De kavelprijs moet omlaag. Dit kan helpen de wo- ningmarkt weer op gang te hel- pen, zegt het CDA in Smallinger- land. De fractie stelt voor de grondprijs met 10 procent te la- ten dalen. De woningbouw loopt door CDA: grondprijs lager de economische crisis forse klappen op. Smallingerland, de tweede gemeente van Fries- land, bouwt volgend jaar geen 600 woningen, maar slechts 80 tot 120. Morgen praat de ge- meenteraad over de begroting voor volgend jaar. EMMELOORD - Aan de Muntweg langs de A6 bij Emmeloord komt een ‘groen’ bedrijvenpark. Tuinvallei Emmeloord moet een groot groen koopcentrum wor- den met alles op het gebied van tuinieren, buitenleven, hobby en recreatie. Het idee voor het bedrijven- terrein is ontstaan nadat enkele groenbedrijven aangaven zich graag gezamenlijk op een nieu- we locatie te willen vestigen. Gemeente Noordoostpolder is nu op zoek naar meer bedrijven die zich op de Tuinvallei willen vestigen. ‘Groen’ bedrijvenpark De passagiers en de bemanning van het stoomschip Maas- dam dat aan de Holland-Amerikalijn behoort en op het ogenblik een toeristenreis in de Middellandse Zee maakt, hebben ter gelegenheid van de zesde verjaardag van de Siamese tweeling Folkje en Tsjitske de Vries te Bergum een collecte gehouden die ongeveer zestig dollar heeft opge- bracht. De mensen aan boord hoorden ervan dat de twee- ling niet over de rijwielen beschikte en voor het bijeenge- brachte geld zullen nu twee fietsjes worden gekocht. Een en ander werd georganiseerd naar aanleiding van een be- richt in een buitenlandse courant. Fietsjes voor Friese Siamese tweeling Uit de Leeuwarder Courant van dinsdag 10 november 1959: 50 JAAR GELEDEN 50 JAAR GELEDEN A lles is echt. Het vlees en fruit in de weckpotten in de kelder, de zaden en kruiden in het VOC-ruim, zelfs het brood in de oude bakkerij, zei Caroline Ver- hoeven bij het binnengaan van haar museum. Je mag ook van alles aanraken. In andere musea staat daar vaak de doodstraf op. Het is hier aan de Boerestreek in Appelscha, waar toerfietsers de auto stallen en dan meestal meteen het bos instuiven. Waar eerder ook pretpark Duinen Zathe zat en de buurt nadien in het vergeetboek raakte. Inmiddels komt in deze hoek de loop er weer wat meer in, vooral sinds de komst van het Culinair Histo- risch Museum. Dit voorjaar verkaste het ‘kookmuse- um’ van het krappe onderkomen aan de Vaart Zuidzij- de naar het ruime pand waarin Feestcafé Live vroeger drukke tijden beleefde. Op de oude plek trok het museum wel 30.000 bezoe- kers per jaar. Het zou Caroline niks verbazen als er volgend jaar of anders het jaar daarop op de nieuwe plaats een record wordt gebroken. Of ze daar dan zelf bij betrokken is, weet ze niet. Ineens kijkt ze bedrukt en stokt de spraakwaterval. Haar man Gerrit heeft de ziekte van Parkinson gekre- gen. Zelf is ze ineens ook minder goed ter been gewor- den. Geen natuurlijke opvolgers, wel veertien mensen op de loonlijst. Heb je net op je 59ste een verse start gemaakt. Caroline lag er een poos van wakker en plengde dan een traan. De Verhoevens zoeken ‘geschikte mensen’ voor overname van hun museum annex ijssalon annex spijs- lokaal. Caroline wil haar Gerrit gaan verzorgen én een boek schrijven, met oude recepten en verhaaltjes over hoe het volk eertijds in de veenstreek aan z’n natje en droogje kwam. Wie ronddwaalt in het Culinair Historisch Museum heeft het boek al bijna uit. Voor senioren is het een feest van herkenning. Keukengerei, kruidenierswaren, merkblikken, teveel om op te noemen. Allemaal van vroeger. Ook kinderen blijken het hier te gek te vinden. Complete klassen komen langs. Ze vertrekken pas, in touringcar of op de fiets, als elke leerling eigenhan- dig iets smakelijks uit de oude doos heeft gebakken. In een antieke bakkersoven, van streekeigen grondstof- fen, onbespoten en geoogst in de vroege ochtenduren. Nu ruikt het naar vlees. De s van slacht zit in de maand. Tussen het rek met uitbeenmessen en een mansgrote pop van een slachter hangt een dood var- ken aan een haak. Doorgesneden in de lengte. Is dit levensecht vlees of namaak? Even voelen, want dat mocht. Koud, glad en wat nattig. Ja ja, een echt zwijn, gisteren knorde hij nog. Nu is z’n ene helft al bijna opgesmikkeld, door de komende en gaande museumbezoeker die eerst met kleine proefhapjes lekker is gemaakt en dan tegen billijke prijzen ruime porties bloedworst, zure zult, hoofdkaas, hammen en balkenbrij bestelt. Een uur voor sluitingstijd gaat ook het andere varkenspart in de verwerking. Als ongekoelde museumstukken heb- ben stoffelijke overschotten nu eenmaal hun houd- baarheidsdatum… Het rondje kookmuseum zit erop. Terug in het dranklokaal, waar niet alleen museumpubliek maar zowaar ook een compleet peloton dampende bosfiet- sers de benen strekt. Ze bestellen koffie en thee die ze zelf uit kannetjes moeten schenken. Caroline zit tevreden in hun midden. In mei dubde ze over ‘nieuw’ meubilair, strak en makkelijk schoon te houden. Ze bestelde het af en vroeg in een advertentie in de krant om verweerde houten tafels en stevige oude stoelen. Een gezellig allegaartje. In een tafelpoot is een naam gekerfd. Niet te lezen welke. watoars willem altena De s in de maand [email protected] DEN HAAG - Dat jongetje dat op- groeide in Midlum is hij al lang niet meer, toch heeft Lars Kui- pers de verwondering van vroe- ger nooit verloren. Lag hij vroe- ger in bed te luisteren naar de toeters van de veerboten in het zevenhonderd mensen tellende dorp, later werd dat de hoorn van de Norfolkline, die wel 2 ki- lometer Den Haag in werd ge- slingerd. Het maakte dat hij zich thuis voelde. In Den Haag, maar ook in Midlum. Als hij over de Afsluitdijk richting Midlum stuurt, gaat hij naar huis. Op de terugweg voelt hij het precies zo. Met andere steden heeft hij het niet. ,,Als je in Amsterdam het station uitwandelt, omarmt de stad je met beide armen. Dat benauwt, daar kan ik niet wo- nen. Den Haag kijkt de kat uit de boom. Het duurt lang voor je de stad begrijpt, voor de stad jou begrijpt. Het heeft zoveel ge- zichten, elke buurt is anders.” Kuipers observeert, slurpt menselijk gedrag op en verwon- dert zich. Dat kan een bijzonde- re figuur zijn, een mooi pand of een chique winkel. Hij bleek niet de enige. De Vlaardinger foto- graaf Gerhard van Roon zag het ook. ,,Hij zag hoe bijzonder deze stad is en wilde een fotoboek maken. Ik heb me er onmiddel- lijk bij aangesloten.” Jaren werk- te het duo aan ‘Op het Zand’, de titel verwijst naar de rijkere zandgronden waarop chique Den Haag gebouwd is. Het gemeenschappelijke avontuur zou een ware ontdek- kingsreis worden langs soci- eteit, kegelclub, cricketvereni- ging, rozensnoeiers, modeza- ken van weleer, een sigarenhan- delaar, voetballers en diplomaten. Het moest per se geen Gert Jan Dröge-benade- ring worden, geen spot. ,,We ne- men de mensen serieus, gniffe- len er soms wat om, maar dat doen ze zelf ook als je ze een spiegel voorhoudt.” Het Haagse leven wemelt van de regels, veelal ongeschreven. Kuipers scoorde bij de befaam- de Haagse sociëteit De Witte maar matig met zijn vlinder- strik, maar het ging pas echt mis toen hij een voorname dame de hand schudde met de duim in zijn zak ,,Ze sloeg hem eruit en zei: het is heel leuk dat we jonge mensen over de vloer krijgen, maar ze weten zich niet altijd te gedragen.” Is dat nou leuk? ,,Ja, want la- ter op de avond kwam het hele- maal goed, mocht ik haar de trap afgeleiden.” Het leven in de hofstad is als een gezelschaps- spel. ,,Als je eenmaal de regels kent, kun je probleemloos mee- doen.” Den Haag is een stad van te- genstellingen, waar de verzui- ling haast nog voelbaar is. ,,Waar je woont, maakt veel uit. Dat is echt een onderwerp, zo- als het weer elders. Ouderwets? Misschien wel, maar het is ook heel authentiek. In Nederland idealiseren we het beeld dat ie- dereen gelijk is. Maar dat is he- lemaal niet zo. ” Zelf doet hij het ook, met de 86-jarige buurvrouw Truus gnif- felt hij vaak over het geluk dat zij hebben aan de goede kant van de Van Swietenstraat te wo- nen. ,,De even nummers, die zijn goed. Daar hebben we dan zo’n lol om.” In heel het land zijn ze al op- gedoekt maar in Den Haag flo- reert het Damesleesmuseum, een overblijfsel uit de negen- tiende eeuw. Veelal oudere vrouwen lezen er, onder het ge- not van een kopje koffie, die ze – uiteraard – keurig met de pink omhoog leegdrinken. ,,Ik zou zo lid willen worden. Alles draait om vertrouwen. Boetes zijn er niet, als je belooft dat je het te- rugbrengt, doe je dat ook. Het voelt als een warm bad.” Het kopen op rekening in Be- noordenhout is ook nauwelijks nog van deze tijd. ,,Maar het gaat prima, afspraak is af- spraak. En natuurlijk worden je aankopen naar de auto ge- bracht.” Kuipers houdt van Den Haag. Van de oude dames die zich met een taxi naar een etablissement laten rijden, er een half uur in hun eentje koffie drinken, ter- wijl de taxi al die tijd wacht. Hij houdt van de voetballers die bij de geboorte van een zoon eerst langs de clubadministratie rij- den, dan pas langs het gemeen- tehuis. Hij houdt zelfs van het jaarlijkse rozenconcours, waar niet één maar liefst vijf jury’s prijzen weggeven. Of al deze instituten er over twintig jaar nog zijn? ,,Geen idee. Ik hoop het wel. Waarom is Den Haag zo? Er zijn verklarin- gen genoeg. De aanwezigheid van een corps diplomatique, het koningshuis en landbe- stuur. Maar er zit vast nog meer achter. Als ik antropoloog was, dan begon het nu pas.” Thuis in Den Haag Den Haag is een wereld op zich, een stad waar de verzuiling nog leeft en waar etiquette nog hoort. De in Midlum opgegroei- de Lars Kuipers bekeek het als import-Hagenaar vol verwondering en schreef er een boek over. Door Nynke Smedeman Schrijver Lars Kuipers op de wekelijke antiekmarkt op het Korte Voor- hout met zijn boek ‘Op het zand’. Foto Henriette Guest SNEEK - Sinds 1973 verkocht hij de Snekers de meest buitenissi- ge brillen en de laatste elf jaar zat Ger Dikhoff ook nog eens op het pluche van de gemeente- raad. In januari deed hij al zijn brillenzaak van de hand. Van- avond zal de fractievoorzitter van het CDA voor het laatst de raad toespreken. Binnenlands Bestuur liet het natellen: sinds hun verkiezing in 2006 zijn al 440 raadsleden voortijdig vertrokken. Dat komt neer op een kwart. PvdA en CDA kampen met respectievelijk 22,2 procent en 21 procent met de grootste leegloop. Nogal wat afhakers zeggen het raadswerk niet langer te kunnen combineren met werk of privé. Dat laatste is eigenlijk ook wel van toepassing op Dik- hoff. De dag na zijn afscheid stapt hij met zijn vrouw op het vliegtuig naar Gambia voor een aangename privé-onderne- ming. Vanuit West-Afrika vertrekt hij met zijn dochter en schoon- zoon voor een maandenlange zeiltocht over de Atlantische Oceaan. Dikhoffs opvolger Gea Akkerman krijgt nu de tijd zich te profileren voor de gemeente- fusie. Ook in huize Dikhoff groeiden de stapels raadsstukken tot in- drukwekkende hoogten. Het heeft de CDA’er nooit afge- schrikt. ,,Ik vind dat we in Sneek veel lef hebben getoond.’’ De aanpak van de Houke- sloot, de opwaardering van de binnenstad, de keuze voor een nieuwe schouwburg, het zijn beslissingen waar Dikhoff trots op is. De negatieve aspecten sig- naleert hij evengoed. ,,Ik denk dat de politiek zich gewoon niet kan onttrekken aan de tijdsgeest.’’ Niet alleen politi- ci liggen onder vuur, bestuur- ders van sportverenigingen krij- gen het even zo goed voor hun kiezen, weet de christendemo- craat. ,,De leden stellen zich op als consument. Ik heb er toch voor betaald? Regel dat! Ik vrees dat je in de politiek datzelfde consu- mentisme tegenkomt. Daar maak ik me wel zorgen over. Het imago van de politiek staat on- der druk.’’ Raadsvergaderingen zijn nog te vaak saai? ,,Wij hebben ge- woon geen cultuur van honderd jaar debat in de raadszaal.’’ Politieke onkunde? ,,Als amb- tenaren zeggen, de raad heeft er geen verstand van, dan is mijn standpunt: moet dat dan? Lever stukken af die mensen met een normaal gezond verstand kun- nen begrijpen.’’ Criticasters zouden van hem wat realistisch mogen zijn. Het ideale raadslid moet beschik- ken over een hoog abstractieni- veau, zich beperken tot de hoofdlijnen en ook nog eens met de poten in de klei moeten staan. Dikhoff kan er kort over zijn. ,,Zulke raadsleden bestaan niet.’’ Gemeenteraden worden vaak bevolkt door ambtenaren en onderwijzers. Als middenstan- der vormde Dikhoff een uitzon- dering. Daarbij maakte hij zich nooit zorgen over zijn klandizie. ,,Het kan mij nooit zo geweldig veel schelen wat mensen van mij denken’’, vertelt de brillenman in ruste. ,,Mijn hart ligt bij het onder- wijs en welzijn. Bijna allemaal wat filosofisch getinte onder- werpen. Het hoeft voor mij niet zo concreet, over die brug en dat woonblok’’, vertelt Dikhoff. ,,Het geeft het leven breedte, maakt het leven ook interessan- ter. Dat je je over andere dingen druk kunt maken dan centen en resultaten.’’ ‘Consumentisme in politiek zorgwekkend’ Drie jaar na de verkiezin- gen is een kwart van de Nederlandse gemeente- raadsleden opgestapt. CDA’er Ger Dikhoff uit Sneek is een van hen. Vanavond houdt hij in de raadzaal zijn afscheids- speech. Door Jaap Hellinga CDA’er Ger Dik- hoff: Het ideale raadslid bestaat niet. Foto LC/Siep van Lingen Chique dames horen bij ‘s Gravenhage. Foto Gerhard van Roon Op het Zand is vanaf heden te koop in boekwinkels in en om Den Haag. Het is ook via de website www.op-het- zand.nl te bestellen. Grap- pig is de vorm. De kaft is wat groter dan de bladzij- den erin. ,,Typisch staaltje Haagse bluf. Je doet je wat groter lijken dan het is”, al- dus auteur Lars Kuipers uit Midlum. Waar te koop Jan Vis van Terschelling werd derde op de biertapwedstrijd in Harich. Foto LC/Jan de Vries HARICH - Het Sneker restaurant Onder de Linden heeft de beste biertappers van Friesland in huis. Collega’s Pascal Labrie en Wicher Wind eindigden giste- ren in het Haricher hotel Welge- legen tijdens het Fries Kampi- oenschap Biertappen respec- tievelijk op de eerste en tweede plaats. Na drie ‘rondjes’ deelden ze de bovenste plaats met elk 35 punten. In de barrage die daar- op nodig was, scoorde Labrie 9,5 punt, een half puntje meer dan zijn rivaal. Beide Snekers doen over veertien dagen mee aan het NK Biertappen in Bunnik. Als de twee hun vorm vasthouden, gooien ze volgens de vierkoppi- ge jury ook dan hoge ogen. Met name Jan Holterman uit Apeldoorn, alias de Man met de Gouden Handjes, gaf nader- hand nogal op van de taptalen- ten. Hij jureert ook tijdens de landelijke finale. Net buiten de boot viel Jan Vis, werkzaam bij het Terschel- linger restaurant Reis. Hij werd derde in deze titelstrijd, waar- aan zeventien beroepstappers meededen. ,,Een mooi biertje tappen en presenteren is puur vakman- schap. Dat kan niet iedereen, daar moet je professional voor wezen”, zei voorzitter Frans Heesen van de afdeling Zuid- west-Friesland van Horeca Ne- derland. Het was alweer vier jaar gele- den dat biertappers uit deze provincie hun krachten onder- ling konden meten. Heesens bestuur en Jan ten Hage van landgoed Welgelegen willen er weer een jaarlijks te- rugkerend treffen van maken. ,,Der is in soad ferburgen tapta- lint yn Fryslân”, aldus Ten Hage. ,,Dat wurdt sa better sichtber makke.” Snekers zijn de beste Friese biertappers
Transcript of LEEUWARDER COURANT Dinsdag 10 november 2009 Thuis in Den … · 2009-11-10 · langs de...
12 LEEUWARDER COURANT Dinsdag 10 november 2009 ! [email protected]
R e g i o
REGIOKORT
Tips? Bel de redactie op 058-2845434 of mail [email protected]
LEEUWARDEN - Het Medisch Cen-trum Leeuwarden (MCL) onder-zoekt samen met Isala Kliniekenin Zwolle, het Martini Zieken-huis en LabNoord in Groningenof ze met z’n allen een gezamen-lijk laboratorium kunnen opzet-ten.
Nu doen ze alle in hun eigenlaboratorium bloed- en urine-onderzoek. Gekeken wordt oféén grote laboratoriumorgani-satie voordelen kan opleveren.De haalbaarheidsstudie is in hetvoorjaar klaar. Dan nemen de in-stellingen een besluit of ze door-gaan of niet.
Eén lab in Noorden
DRACHTEN – De kavelprijs moetomlaag. Dit kan helpen de wo-ningmarkt weer op gang te hel-pen, zegt het CDA in Smallinger-land. De fractie stelt voor degrondprijs met 10 procent te la-ten dalen.
De woningbouw loopt door
CDA: grondprijs lager
de economische crisis forseklappen op. Smallingerland, detweede gemeente van Fries-land, bouwt volgend jaar geen600 woningen, maar slechts 80tot 120. Morgen praat de ge-meenteraad over de begrotingvoor volgend jaar.
EMMELOORD - Aan de Muntweglangs de A6 bij Emmeloordkomt een ‘groen’ bedrijvenpark.Tuinvallei Emmeloord moet eengroot groen koopcentrum wor-den met alles op het gebied vantuinieren, buitenleven, hobbyen recreatie.
Het idee voor het bedrijven-terrein is ontstaan nadat enkelegroenbedrijven aangaven zichgraag gezamenlijk op een nieu-we locatie te willen vestigen.Gemeente Noordoostpolder isnu op zoek naar meer bedrijvendie zich op de Tuinvallei willenvestigen.
‘Groen’ bedrijvenpark
De passagiers en de bemanning van het stoomschip Maas-dam dat aan de Holland-Amerikalijn behoort en op hetogenblik een toeristenreis in de Middellandse Zee maakt,hebben ter gelegenheid van de zesde verjaardag van deSiamese tweeling Folkje en Tsjitske de Vries te Bergum eencollecte gehouden die ongeveer zestig dollar heeft opge-bracht. De mensen aan boord hoorden ervan dat de twee-ling niet over de rijwielen beschikte en voor het bijeenge-brachte geld zullen nu twee fietsjes worden gekocht. Eenen ander werd georganiseerd naar aanleiding van een be-richt in een buitenlandse courant.
Fietsjes voor Friese Siamese tweelingUit de LeeuwarderCourant van dinsdag10 november 1959: 50 JAAR GELEDEN50 JAAR GELEDEN
A lles is echt. Het vlees en fruit in de weckpotten inde kelder, de zaden en kruiden in het VOC-ruim,
zelfs het brood in de oude bakkerij, zei Caroline Ver-hoeven bij het binnengaan van haar museum. Je magook van alles aanraken. In andere musea staat daarvaak de doodstraf op.
Het is hier aan de Boerestreek in Appelscha, waartoerfietsers de auto stallen en dan meestal meteen hetbos instuiven. Waar eerder ook pretpark Duinen Zathezat en de buurt nadien in het vergeetboek raakte.
Inmiddels komt in deze hoek de loop er weer watmeer in, vooral sinds de komst van het Culinair Histo-risch Museum. Dit voorjaar verkaste het ‘kookmuse-um’ van het krappe onderkomen aan de Vaart Zuidzij-de naar het ruime pand waarin Feestcafé Live vroegerdrukke tijden beleefde.
Op de oude plek trok het museum wel 30.000 bezoe-kers per jaar. Het zou Caroline niks verbazen als ervolgend jaar of anders het jaar daarop op de nieuweplaats een record wordt gebroken. Of ze daar dan zelfbij betrokken is, weet ze niet. Ineens kijkt ze bedrukten stokt de spraakwaterval.
Haar man Gerrit heeft de ziekte van Parkinson gekre-gen. Zelf is ze ineens ook minder goed ter been gewor-den. Geen natuurlijke opvolgers, wel veertien mensenop de loonlijst. Heb je net op je 59ste een verse startgemaakt. Caroline lag er een poos van wakker enplengde dan een traan.
De Verhoevens zoeken ‘geschikte mensen’ voorovername van hun museum annex ijssalon annex spijs-lokaal. Caroline wil haar Gerrit gaan verzorgen én eenboek schrijven, met oude recepten en verhaaltjes overhoe het volk eertijds in de veenstreek aan z’n natje endroogje kwam.
Wie ronddwaalt in het Culinair Historisch Museumheeft het boek al bijna uit. Voor senioren is het eenfeest van herkenning. Keukengerei, kruidenierswaren,merkblikken, teveel om op te noemen. Allemaal vanvroeger. Ook kinderen blijken het hier te gek te vinden.
Complete klassen komen langs. Ze vertrekken pas,in touringcar of op de fiets, als elke leerling eigenhan-dig iets smakelijks uit de oude doos heeft gebakken. Ineen antieke bakkersoven, van streekeigen grondstof-fen, onbespoten en geoogst in de vroege ochtenduren.
Nu ruikt het naar vlees. De s van slacht zit in demaand. Tussen het rek met uitbeenmessen en eenmansgrote pop van een slachter hangt een dood var-ken aan een haak. Doorgesneden in de lengte. Is ditlevensecht vlees of namaak? Even voelen, want datmocht. Koud, glad en wat nattig. Ja ja, een echt zwijn,gisteren knorde hij nog.
Nu is z’n ene helft al bijna opgesmikkeld, door dekomende en gaande museumbezoeker die eerst metkleine proefhapjes lekker is gemaakt en dan tegenbillijke prijzen ruime porties bloedworst, zure zult,hoofdkaas, hammen en balkenbrij bestelt. Een uurvoor sluitingstijd gaat ook het andere varkenspart inde verwerking. Als ongekoelde museumstukken heb-ben stoffelijke overschotten nu eenmaal hun houd-baarheidsdatum…
Het rondje kookmuseum zit erop. Terug in hetdranklokaal, waar niet alleen museumpubliek maarzowaar ook een compleet peloton dampende bosfiet-sers de benen strekt. Ze bestellen koffie en thee die zezelf uit kannetjes moeten schenken.
Caroline zit tevreden in hun midden. In mei dubdeze over ‘nieuw’ meubilair, strak en makkelijk schoon tehouden. Ze bestelde het af en vroeg in een advertentiein de krant om verweerde houten tafels en stevigeoude stoelen. Een gezellig allegaartje. In een tafelpootis een naam gekerfd. Niet te lezen welke.
watoarswillem altena
De s in de maand
DEN HAAG - Dat jongetje dat op-groeide in Midlum is hij al langniet meer, toch heeft Lars Kui-pers de verwondering van vroe-ger nooit verloren. Lag hij vroe-ger in bed te luisteren naar detoeters van de veerboten in hetzevenhonderd mensen tellendedorp, later werd dat de hoornvan de Norfolkline, die wel 2 ki-lometer Den Haag in werd ge-slingerd. Het maakte dat hij zichthuis voelde. In Den Haag, maarook in Midlum. Als hij over deAfsluitdijk richting Midlumstuurt, gaat hij naar huis. Op deterugweg voelt hij het precieszo.
Met andere steden heeft hijhet niet. ,,Als je in Amsterdamhet station uitwandelt, omarmtde stad je met beide armen. Datbenauwt, daar kan ik niet wo-nen. Den Haag kijkt de kat uit deboom. Het duurt lang voor je destad begrijpt, voor de stad joubegrijpt. Het heeft zoveel ge-zichten, elke buurt is anders.”
Kuipers observeert, slurptmenselijk gedrag op en verwon-dert zich. Dat kan een bijzonde-re figuur zijn, een mooi pand ofeen chique winkel. Hij bleek nietde enige. De Vlaardinger foto-graaf Gerhard van Roon zag hetook. ,,Hij zag hoe bijzonder dezestad is en wilde een fotoboekmaken. Ik heb me er onmiddel-lijk bij aangesloten.” Jaren werk-te het duo aan ‘Op het Zand’, detitel verwijst naar de rijkerezandgronden waarop chiqueDen Haag gebouwd is.
Het gemeenschappelijke
avontuur zou een ware ontdek-kingsreis worden langs soci-eteit, kegelclub, cricketvereni-ging, rozensnoeiers, modeza-ken van weleer, een sigarenhan-delaar, voetballers endiplomaten. Het moest per segeen Gert Jan Dröge-benade-ring worden, geen spot. ,,We ne-men de mensen serieus, gniffe-len er soms wat om, maar datdoen ze zelf ook als je ze eenspiegel voorhoudt.”
Het Haagse leven wemelt vande regels, veelal ongeschreven.Kuipers scoorde bij de befaam-
de Haagse sociëteit De Wittemaar matig met zijn vlinder-strik, maar het ging pas echt mistoen hij een voorname dame dehand schudde met de duim inzijn zak ,,Ze sloeg hem eruit enzei: het is heel leuk dat we jongemensen over de vloer krijgen,maar ze weten zich niet altijd tegedragen.”
Is dat nou leuk? ,,Ja, want la-ter op de avond kwam het hele-maal goed, mocht ik haar detrap afgeleiden.” Het leven in dehofstad is als een gezelschaps-spel. ,,Als je eenmaal de regels
kent, kun je probleemloos mee-doen.”
Den Haag is een stad van te-genstellingen, waar de verzui-ling haast nog voelbaar is.,,Waar je woont, maakt veel uit.Dat is echt een onderwerp, zo-als het weer elders. Ouderwets?Misschien wel, maar het is ookheel authentiek. In Nederlandidealiseren we het beeld dat ie-dereen gelijk is. Maar dat is he-lemaal niet zo. ”
Zelf doet hij het ook, met de86-jarige buurvrouw Truus gnif-felt hij vaak over het geluk datzij hebben aan de goede kantvan de Van Swietenstraat te wo-nen. ,,De even nummers, die zijngoed. Daar hebben we dan zo’nlol om.”
In heel het land zijn ze al op-gedoekt maar in Den Haag flo-reert het Damesleesmuseum,een overblijfsel uit de negen-tiende eeuw. Veelal ouderevrouwen lezen er, onder het ge-not van een kopje koffie, die ze –uiteraard – keurig met de pink
omhoog leegdrinken. ,,Ik zou zolid willen worden. Alles draaitom vertrouwen. Boetes zijn erniet, als je belooft dat je het te-rugbrengt, doe je dat ook. Hetvoelt als een warm bad.”
Het kopen op rekening in Be-noordenhout is ook nauwelijksnog van deze tijd. ,,Maar hetgaat prima, afspraak is af-spraak. En natuurlijk worden jeaankopen naar de auto ge-bracht.”
Kuipers houdt van Den Haag.Van de oude dames die zich meteen taxi naar een etablissementlaten rijden, er een half uur inhun eentje koffie drinken, ter-wijl de taxi al die tijd wacht. Hijhoudt van de voetballers die bijde geboorte van een zoon eerstlangs de clubadministratie rij-den, dan pas langs het gemeen-tehuis. Hij houdt zelfs van hetjaarlijkse rozenconcours, waarniet één maar liefst vijf jury’sprijzen weggeven.
Of al deze instituten er overtwintig jaar nog zijn? ,,Geen
idee. Ik hoop het wel. Waarom isDen Haag zo? Er zijn verklarin-gen genoeg. De aanwezigheidvan een corps diplomatique,het koningshuis en landbe-stuur. Maar er zit vast nog meerachter. Als ik antropoloog was,dan begon het nu pas.”
Thuis in Den HaagDen Haag is een wereldop zich, een stad waar deverzuiling nog leeft enwaar etiquette nog hoort.De in Midlum opgegroei-de Lars Kuipers bekeekhet als import-Hagenaarvol verwondering enschreef er een boek over.
Door Nynke Smedeman
Schrijver Lars Kuipers op de wekelijke antiekmarkt op het Korte Voor-hout met zijn boek ‘Op het zand’. Foto Henriette Guest
SNEEK - Sinds 1973 verkocht hijde Snekers de meest buitenissi-ge brillen en de laatste elf jaarzat Ger Dikhoff ook nog eens ophet pluche van de gemeente-raad. In januari deed hij al zijnbrillenzaak van de hand. Van-avond zal de fractievoorzittervan het CDA voor het laatst deraad toespreken.
Binnenlands Bestuur liet hetnatellen: sinds hun verkiezingin 2006 zijn al 440 raadsledenvoortijdig vertrokken. Dat komtneer op een kwart. PvdA en CDAkampen met respectievelijk22,2 procent en 21 procent metde grootste leegloop.
Nogal wat afhakers zeggenhet raadswerk niet langer tekunnen combineren met werk
of privé. Dat laatste is eigenlijkook wel van toepassing op Dik-hoff. De dag na zijn afscheidstapt hij met zijn vrouw op hetvliegtuig naar Gambia voor eenaangename privé-onderne-ming.
Vanuit West-Afrika vertrekt
hij met zijn dochter en schoon-zoon voor een maandenlangezeiltocht over de AtlantischeOceaan. Dikhoffs opvolger GeaAkkerman krijgt nu de tijd zichte profileren voor de gemeente-fusie.
Ook in huize Dikhoff groeiden
de stapels raadsstukken tot in-drukwekkende hoogten. Hetheeft de CDA’er nooit afge-schrikt. ,,Ik vind dat we in Sneekveel lef hebben getoond.’’
De aanpak van de Houke-sloot, de opwaardering van debinnenstad, de keuze voor een
nieuwe schouwburg, het zijnbeslissingen waar Dikhoff trotsop is. De negatieve aspecten sig-naleert hij evengoed.
,,Ik denk dat de politiek zichgewoon niet kan onttrekken aande tijdsgeest.’’ Niet alleen politi-ci liggen onder vuur, bestuur-ders van sportverenigingen krij-gen het even zo goed voor hunkiezen, weet de christendemo-craat.
,,De leden stellen zich op alsconsument. Ik heb er toch voorbetaald? Regel dat! Ik vrees datje in de politiek datzelfde consu-mentisme tegenkomt. Daarmaak ik me wel zorgen over. Hetimago van de politiek staat on-der druk.’’
Raadsvergaderingen zijn nog
te vaak saai? ,,Wij hebben ge-woon geen cultuur van honderdjaar debat in de raadszaal.’’
Politieke onkunde? ,,Als amb-tenaren zeggen, de raad heeft ergeen verstand van, dan is mijnstandpunt: moet dat dan? Leverstukken af die mensen met eennormaal gezond verstand kun-nen begrijpen.’’
Criticasters zouden van hemwat realistisch mogen zijn. Hetideale raadslid moet beschik-ken over een hoog abstractieni-veau, zich beperken tot dehoofdlijnen en ook nog eensmet de poten in de klei moetenstaan. Dikhoff kan er kort overzijn. ,,Zulke raadsleden bestaanniet.’’
Gemeenteraden worden vaakbevolkt door ambtenaren enonderwijzers. Als middenstan-der vormde Dikhoff een uitzon-dering.
Daarbij maakte hij zich nooitzorgen over zijn klandizie. ,,Hetkan mij nooit zo geweldig veelschelen wat mensen van mijdenken’’, vertelt de brillenmanin ruste.
,,Mijn hart ligt bij het onder-wijs en welzijn. Bijna allemaalwat filosofisch getinte onder-werpen. Het hoeft voor mij nietzo concreet, over die brug endat woonblok’’, vertelt Dikhoff.,,Het geeft het leven breedte,maakt het leven ook interessan-ter. Dat je je over andere dingendruk kunt maken dan centen enresultaten.’’
‘Consumentisme in politiek zorgwekkend’Drie jaar na de verkiezin-gen is een kwart van deNederlandse gemeente-raadsleden opgestapt.CDA’er Ger Dikhoff uitSneek is een van hen.Vanavond houdt hij in deraadzaal zijn afscheids-speech.
Door Jaap Hellinga
CDA’er Ger Dik-hoff: Het idealeraadslid bestaatniet. Foto LC/Siep van Lingen
Chique dames horen bij ‘s Gravenhage. Foto Gerhard van Roon
Op het Zand is vanaf hedente koop in boekwinkels inen om Den Haag. Het is ookvia de website www.op-het-zand.nl te bestellen. Grap-pig is de vorm. De kaft iswat groter dan de bladzij-den erin. ,,Typisch staaltjeHaagse bluf. Je doet je watgroter lijken dan het is”, al-dus auteur Lars Kuipers uitMidlum.
Waar te koop
Jan Vis van Terschelling werd derde op de biertapwedstrijd in Harich. Foto LC/Jan de Vries
HARICH - Het Sneker restaurantOnder de Linden heeft de bestebiertappers van Friesland inhuis. Collega’s Pascal Labrie enWicher Wind eindigden giste-ren in het Haricher hotel Welge-legen tijdens het Fries Kampi-oenschap Biertappen respec-tievelijk op de eerste en tweedeplaats.
Na drie ‘rondjes’ deelden zede bovenste plaats met elk 35punten. In de barrage die daar-op nodig was, scoorde Labrie9,5 punt, een half puntje meerdan zijn rivaal.
Beide Snekers doen overveertien dagen mee aan het NKBiertappen in Bunnik. Als detwee hun vorm vasthouden,gooien ze volgens de vierkoppi-ge jury ook dan hoge ogen.
Met name Jan Holterman uitApeldoorn, alias de Man met deGouden Handjes, gaf nader-hand nogal op van de taptalen-ten. Hij jureert ook tijdens de
landelijke finale.Net buiten de boot viel Jan
Vis, werkzaam bij het Terschel-linger restaurant Reis. Hij werdderde in deze titelstrijd, waar-aan zeventien beroepstappersmeededen.
,,Een mooi biertje tappen enpresenteren is puur vakman-schap. Dat kan niet iedereen,daar moet je professional voorwezen”, zei voorzitter FransHeesen van de afdeling Zuid-west-Friesland van Horeca Ne-derland.
Het was alweer vier jaar gele-den dat biertappers uit dezeprovincie hun krachten onder-ling konden meten.
Heesens bestuur en Jan tenHage van landgoed Welgelegenwillen er weer een jaarlijks te-rugkerend treffen van maken.,,Der is in soad ferburgen tapta-lint yn Fryslân”, aldus Ten Hage.,,Dat wurdt sa better sichtbermakke.”
Snekers zijn de besteFriese biertappers
