december 201526ste jaargang nummer 4

OpenluchtschilderkunstNatalia Dik verruilde een Russische blauwe hemelvoor Hollands licht, water en wolken. > 3

Knokken voor gedoogbeleidHet begon als een koffiehoekje in de kelder;nu bestaat coffeeshop The Bulldog 30 jaar. > 5

Een kwart eeuw d’Oude BinnenstadRookwolken boven de stad markeerden de startvan een actiekrant. Wat is er sindsdien verbeterd? > 8/9

La nouvelle Eglise Wallonne est arrivéeDe Waalse Kerk vernieuwt. Kerk en klassiek mengen zich met debat en popmuziek. > 15

Dit buurtblad, d’Oude Binnenstad,bestaat 25 jaar. Het is ontstaan als re-actie op een lakse overheid, die debuurt in een negatieve spiraal lietwegzakken en naliet een deltaplan teontwikkelen voor een prostitutie-buurt die toen steeds verder verloe-derde. Op de middenpagina’s vandeze editie wordt daarom terugge-blikt op 25 jaren ontwikkeling van deWallenbuurt.

Misschien is het voor nieuwe bewonersen nieuwe bestuurders allemaal eenvaag spook uit het verleden, maar voorvelen vormt de periode met drugsover-last die op en rond de Zeedijk en op debruggen van de Burgwallen de buurtteisterde een inktzwarte bladzijde dieniet snel wordt vergeten. Voor hen is‘no-goarea’ niet slechts een woord,maar een tastbare herinnering.Indertijd werd d’Oude Binnenstad hetactieblad van een bewonersgroep diehet niet langer pikte om in de steek teworden gelaten door het stadsbestuuren de Amsterdamse politietop. Hardeacties volgden om de overheden totmaatregelen te manen.Die activistische jaren liggen nu gro-tendeels achter ons. Er kwam uiteinde-lijk een constructief overleg met hetstadsbestuur, de verhoudingen normali-seerden en de weg naar een jarenlange,rigoureuze opknapbeurt werd geopend.Met de oprichting van de NV Econo-misch Herstel Zeedijk, tegenwoordig

NV Zeedijk, is een hele straat terugge-wonnen op de criminaliteit. Verslaafdendie indertijd het straatbeeld van de bin-nenstad bepaalden werden met een ef-fectieve ‘ketenaanpak’ door politie,justitie, GGD en andere maatschappe-

lijke organisaties van straat gehaald. Zijkregen medicatie, onderdak en dag-voorziening.Toen werd langzamerhand duidelijk dater een misschien nog hardnekkiger, cri-minele infrastructuur was ontstaan die

op het eerste oog minder zichtbaar was.Het eerste hoofdstuk van het rapport‘Grenzen aan de Handhaving’ (2007)begint dan ook met de passage:‘Inspecteur De Cock is met pensioen enBlonde Greet is dood. Wie zijn er voor

deze iconen uit het ‘romantische’ verle-den in de plaats gekomen? Is criminali-teit op de Wallen nog net zo ‘gezellig’als in de dagen van Zwarte Joop? Ofwordt het tijd voor een realistischerbeeld?’Dit realistischer beeld leidde tot Project1012: een harde sanering van prostitu-tiebedrijven en coffeeshops. Met vuurverdedigd door de een, verguisd doorde ander.Onze krant heeft er altijd verslag vangedaan. Het wijkoverleg d’Oude Bin-nenstad is zich als eigenaar van dekrant altijd blijven inzetten voor eenleefbare buurt.

De buurt blijft veranderen en daar blij-ven we aandacht voor vragen, bij de ge-meenteraad en bij burgemeester Vander Laan. In een commissievergaderingAlgemene Zaken zei deze laatste tegende raadsleden:‘Er is inmiddels een nieuwe druk op hetgebied ontstaan. Ik denk aan de toeris-medrukte, het gedoe rond ijswinkels endubieuze vastgoedtransacties. Geef mijde opdracht om dat nog te verwerken inde nieuwe plannen om aan de bewonersen ondernemers het signaal geven datwe state of the art doorgaan met aan-dacht aan de Wallen te besteden.’Dat klinkt als goed nieuws. De redac-teuren van d’Oude Binnenstad zullen erook de komende jaren bovenop blijvenzitten.Zie verder pagina 8 en 9.

Expositie, boek en debat

Van 5 januari tot 29 januari 2016vindt in de Amstelkerk een expositieplaats van de rauwe en indringendefoto’s die Huub Prickaerts in de peri-ode 1993-1996 maakte in het Wallen-gebied. Op 19 januari is daar boven-dien een debatavond over de krachtvan de Wallen door de eeuwen heenen over het toekomstbeeld over 25jaar.

Na twintig jaar komt Prickaerts voor heteerst met deze foto’s naar buiten. Hijpresenteert een kolkende stroom zwart-witfoto’s, een enorme optocht van hoe-renlopers, scharrelaars, baliekluivers,zwervenden, rondkijkers, hoeren, uitba-ters, toeristen uit binnen- en buitenland,

winkeliers, verslaafden aan drugs en al-cohol, gewone nette mensen, bewoners,bezorgers, werknemers en bezoekers,die zich ondanks alles toch onbespiedwanen.Dit deel van Amsterdam zag er niet bestuit, met scheuren en gaten en halve repa-raties in de weg, scheve trottoirs, kapottetegels, gore gevels, verveloze kozijnen,alles achterstallig, met hier en daar eenopklaring. Er hangt altijd iets in de lucht,het kan zo mis gaan, en eigenlijk is er alvan alles mis. Gekoppeld aan de ten-toonstelling verschijnt gelijktijdig eenboek onder dezelfde titel.De expositie in de Amstelkerk is te bezichtigen op werkdagen van 9 tot 17uur; vrije toegang.

Wat is er mis met de handhaving?Handhaving is een van de heetstehangijzers in de Amsterdamse bin-nenstad. Regels zijn immers zinloosen krachteloos, als de overheid bijovertredingen niet optreedt. Datgeldt zeker voor een overvol gebiedals de Wallen, waar duidelijke hand-having de drukte nog enigszins ingoede banen kan leiden.

Veel bewoners en ondernemers vindendat de overheid hier te weinig hand-haaft. Het is hen bovendien een doornin het oog dat er met meldingen overoverlast of het overtreden van regelsniets of nauwelijks iets wordt gedaan.Hoewel er inmiddels velerlei meld-nummers, apps en websites zijn ommeldingen te kunnen doen, blijft eenadequate reactie vaak achterwege. Metname de terugkoppeling naar de mel-ders blijkt gebrekkig.Iedereen die wel eens overtredingenheeft gemeld via websites of apps zoalsVerbeter De Buurt, zal deze beeldenherkennen. En de relatie tussen burgersen overheid komt onder druk te staanals de overheid meldingen niet serieuslijkt te nemen.

In het gareelDe bestuurscommissie van stadsdeelCentrum blijkt zich bewust van de pro-blematiek. Boudewijn Oranje is voor-zitter van het dagelijks bestuur van

deze commissie en zegt: ‘Door de be-stuurscommissie is het Handhavings-programma 2016 vastgesteld en elkjaar wijzen we een paar straten aan omdaar op alle aspecten te handhaven. In2016 is daar onder andere de Zeedijkbij. De commissie heeft bedacht dat wedaar een aantal dingen kunnen probe-ren om meer resultaat te halen.’Zo zal het stadsdeel volgens Oranje be-ter vooraf gaan analyseren om wat voorovertredingen het daadwerkelijk gaat.Ook zal het (in het geval van de Zee-dijk) overleggen met belanghebbendenals NV Zeedijk, het Integraal Burgwal-len Overleg, Samen Zeedijk en onder-nemersverenigingen. Met de opgedane

kennis zal het daarna een adequaathandhavingsplan opstellen. Meer dannu het geval is, zal het stadsdeel contactzoeken met de mensen aan de basis vande buurt die de aard van de overtredin-gen goed kennen en die stelselmatigeovertreders kennen uit eigen ervaring.Als daar aanleiding toe is, zal het stads-deel met deze overtreders het gesprekaangaan om ze in het gareel te krijgen.Oranje: ‘We zitten nu nog in de fase vananalyse en willen in het voorjaar meteen aantal belanghebbenden ons beeldbespreken. Het sluitstuk, de handha-ving, doen we na de zomer 2016. Wehebben dus ruim de tijd om dit goed tedoen – we zijn nét pas begonnen.’

Kwartaaluitgave van de samenwerkende bewoners en ondernemers in de Amsterdamse binnenstad. Gratis huis-aan-huis verspreid in de oude binnenstad.

25 jaar buurtnieuws

Hoe het was: wallenbewoners woest op wethouder Walter Etty

d’ O

ude Binnensta

d25 jaar

d’ O

ude Binnensta

d25 jaaranno 1990

anno 1990

GREET VAN DER KRIEKE

Uit 1927 is Gerda den Boggende, datmag zeker in de krant. Rekent u maaruit. Maar dat ze nog altijd buurtkrantd’Oude Binnenstad bezorgt, dat hoeftnou weer niet in die krant, vindt ze.‘Dat doe je gewoon. En ik ken de buurtnatuurlijk goed, want ik woon hier nualweer zo’n dertig jaar.’

Het woninkje van Gerda zit als eenpoppenhuisje tegen de muur van deOude Kerk aangeplakt. Nauwelijkstwee meter diep, een onder- en een bo-vendeur. Er is een gemakkelijke stoelbij het raam voor Gerda, er is nog netplaats op een bankje voor mij. Wat eenunieke plek, wat een uitzicht! Het isalsof de tijd er heeft stilgestaan. Het ca-rillon in de toren hoor je luid en duide-lijk. De klokken overstemmen elkkwartier even het treurigmakendedeuntje van de muzikant op de brug.‘Dertig jaar geleden was ik secretaressevan de Oude Kerk hiernaast en zo benik aan dit woninkje gekomen.’ Gerdabeschrijft wie er zo rondom haar wo-nen: ‘Aan de overkant wonen Gerrit enMarian en daarnaast zit Gitta, die ken

ik ook goed, altijd in voor een praatje.Aan de andere kant van het steegjewoont Helga, ook al weer jaren. En te-genover mij woont Marja, van de plan-ten.’ ‘Van de planten?’, vraag ik. Gerdalegt uit dat haar buurvrouw van dehandhavers geen plantenbakken voorhaar deur mocht zetten. ‘Ja, dat gaf ge-doe. Maar de planten staan er weer,hoor.’Ook oud-wijkagent Joep komt af en toe

op nog bezoek. ‘Ondanks dat er grotedrommen toeristen voorbijschuifelen,is het hier een mini-buurtschap.’

Gerda is bezorgster van het eerste uur.De laatste tijd helpt haar oudste zooneen handje bij het rondbrengen van debuurtkrant, maar ze wil het zo lang mo-gelijk blijven doen.Ze leest de krant van A tot Z en heeft debuurt zien veranderen. Maar dat deerthaar niet. ‘Nee, als je je eraan gaat er-geren, kun je hier niet blijven wonen.En ik woon hier zo heerlijk! Vroegerhad ik meer contact met de meisjes,maar ze spreken tegenwoordig vaakgeen Nederlands meer. Nee, dat is jam-mer.’Gezien haar leeftijd vinden de kinderendat ze meer beschermd moet gaan wo-nen. Maar weg wil ze voor geen prijs.Dat lijkt haar verschrikkelijk, zo’n bui-tenwijk waar niets te zien en te belevenvalt.‘Ik ga er elke dag op uit, hoor. Eenlunchconcert of boodschappen doen, jekomt altijd wel iemand tegen.’ Be-schermd wonen? Ze moet er niet aandenken. Ze heeft Marian en Gerrit enJoep en Gitta en Helga en Marja toch!

d’Oude Binnenstad2 december 2015

Joep de Groot

De onderlinge verbondenheid wasvrij groot: een beetje van ‘wijtegen de rest’.

Verdraagzaamheid

Verdraagzaamheid lijkt de laatstetijd een schaars artikel.

Zelf ben ik opgegroeid in Veenhui-zen, een zeldzame gemeenschap inDrenthe en verboden voor mensendie er niets te zoeken hadden. Daarwas een zogeheten Rijkswerkinrich-ting, waar bedelaars, landlopers, alcoholisten en pooiers werden op-gesloten. Er woonden ongeveer1500 mensen, van wie iedereen indienst was bij Justitie, behalve tienonderwijzers, twee winkeliers eneen postbode.Iedereen woonde in een dienstwo-ning, waarvan de grootte in overeen-stemming was met de hoogte van derang. En iedereen kende iedereen,wist wat iedereen verdiende. Omdaar te overleven was verdraag-zaamheid nodig.Door de omgeving werd Veenhuizenals een uitermate vreemd dorp ge-zien. De inwoners hadden volgenshen kak. Er werd Nederlands ge-sproken en de inwoners kwamen uitheel Nederland. De onderlinge ver-bondenheid was vrij groot: een beet-je van ‘wij tegen de rest’.

Datzelfde gevoel vond ik terug inhet Wallengebied, vooral in de jarenzeventig, toen ik daar wijkagentwerd. Ook hier kenden de mensenelkaar redelijk goed en hielden reke-ning met elkaar, terwijl bedrijfstak-ken als prostitutie, seksindustrie,drank en softdrugs alles in zich had-den om tot conflicten te leiden. Alsiemand uit de buurt het te bontmaakte, was er altijd wel iemand diehem daarop wees.De buurt had in de stad geen bestenaam, ook hier een beetje van ‘wijtegen de rest’. Natuurlijk waren ergrote verschillen in de buurt. DeZeedijk was een heel andere straatdan de Warmoesstraat: de eerste metveel cafés, de tweede met veel be-drijven.Maar waren er problemen geweest,meestal was drank de oorzaak, danwerd dat de volgende dag weer op-gelost. Men kwam elkaar immers tevaak tegen om boos te blijven. Al-leen de grote aantallen bezoekerszorgden soms voor onrust, zoals bijde boeren-RAI, de autotentoonstel-lingen en de Horecava. Ook thuis-wedstrijden van Ajax waren berucht.Verder had de buurt veel kraakpan-den, zoals Vredenburgh, de Drukke-rij, de Gelderse Kwade en natuurlijkhet Blaauwlakenblok. Dit laatstewas het grootste en werd begrensddoor de Warmoesstraat, de Sint An-nenstraat, de Voorburgwal en de SintJansstraat. De eigenaar was De Bij-enkorf, die daar grote plannen had.Maar ze lieten de lege panden ver-pauperen. In de jaren zestig werd ditblok door veelal studenten of kun-stenaars gekraakt.In dit blok heb ik de moeilijksteklussen gehad. Als er problemenwaren, probeerden ze dat zelf op telossen. Lukte dat niet, mocht ik ko-men opdraven. De verhoudingentussen partijen waren dan al zo ver-ziekt dat een oplossing niet meermogelijk was. Een klein voorbeeld:in de illegale crèche kreeg men ruzieover de gordijnen en één van de par-tijen verraadde het aan de gemeente.Sluiting was het gevolg.

Maar over het algemeen was hetvoor een wijkagent een redelijk ver-draagzame buurt.

Colofon

d’Oude BinnenstadKwartaaluitgave van bewonersen ondernemers in deAmsterdamse binnenstad.

Postadres: Dr. Willem Dreesweg 211188 KA Amstelveentel: (020) 627 24 24fax: (020) 627 13 13E-mail: redactie@oudebinnenstad.nl

Coördinatie: Huub Michielsen

Redactie: Eddy Appels, Eveline Brilleman,Eveline van Dijck, Joep de Groot,Michiel van Haelst, Teun vanHellenberg Hubar, Wim de Jong,Greet van der Krieke, Wanda Nikkels,Willem Oosterbeek, Joost Rompen,Edwin Schölvinck, Gerrit van de Veen,Herman Vuijsje.

Fotografie: Marian van de Veen-Van Rijk

Secretariaat: HEM Automation

Eindredactie: Ewout van der Hoog, Huub Michielsen, Bert Nap

Vormgeving: (Parenthese:)

Drukker: drukkerij Atlantic

De geschiedenis is een slingerbeweging, zo blijkt ook nuweer uit de plannen en besluiten van de huidige coalitiein deze stad.

Heerste er enkele jaren geleden nog de angst voor vertrut-ting door het terughoudende beleid van de gemeente enstadsdeel Centrum, sindsdien wordt de binnenstad steedsverder overgeleverd aan het vrije krachtenspel van vraagen aanbod. Het marktdenken regeert, de overheid houdtzich afzijdig. Er zijn zeker nog oases van rust in de bin-nenstad, maar er zijn ook plekken waar de massa’s hethebben overgenomen.Vergelijkingen met steden in het buitenland waar hethopeloos mis is gegaan en waarschuwingen hiervoor wor-den weggewuifd door raadsleden en wethouders, die hierwaarschijnlijk nooit een voet zetten en neerbuigendomgaan met nota bene hun eigen kiezers. Die wordenook op social media door de dames en heren volksverte-genwoordigers weggezet als zeurpieten en halve garen.

Een schrijnend voorbeeld van deze laisser-fairepolitiek ishet om zeep helpen van het Project 1012, zogenaamdomdat er te veel geld mee gemoeid zou zijn, maar waar-schijnlijk veeleer omdat dit een speerpunt van de vorigecoalitie was. Alsof er zonder dit Project 1012 niet óókveel geld mee gemoeid zou zijn en alsof er geen Van

Traa-rapport, geen Emergo-rapport en geen veroordelin-gen bestaan, waaruit steeds weer blijkt hoezeer de Wallengedomineerd worden door foute types, die hun handenmet kennelijk succes in onschuld weten te wassen.Het kan toch niet zo zijn dat raadsleden, inclusief vrou-welijke, doof zijn voor deze feiten en het kennelijknormaal vinden dat er dagelijks in onze stad vrouwenslachtoffer zijn van meedogenloze uitbuiting en mishan-deling. Het argument dat het sluiten van bordelen alleenmaar leidt tot verplaatsing van de prostitutie naar deonzichtbaarheid snijdt geen hout, net zomin als de slui-ting van de tippelzone aan de Theemsweg destijds heeftgeleid tot meer straatprostitutie. Mocht zo’n verplaatsingwél plaatsvinden, dan zou je die vervolgens moeten aan-pakken.Daarnaast schiet de handhaving over de hele linie gigan-tisch tekort, zowel bij het bestrijden van de misdaad alsbij het tegengaan van de verstoring van het woongenot.De huidige coalitie zal er nog een hele kluif aan hebbenom het goed te maken met de bewoners van de oude bin-nenstad. Laat de overheid het geld dat zij niet meer in hetopkopen van bordelen wenst te steken aan extra handha-ving besteden.

Het is te hopen dat de slinger van de stadsgeschiedenisdan weer de andere kant op gaat bewegen.

Krachtenspel

Commentaar

Wilt u informatie over stadsdeel Centrum Kijkt u dan op: www.centrum.amsterdam.nl. U kunt zich ook abonneren op de wekelijkse e-nieuwsbrief van stadsdeel Centrum met eens in de twee weken een link naar de laatste editie van de stadsdeelkrant, ga naar: www.centrum.amsterdam.nl/nieuwsbrief.Op www.amsterdam.nl/1012 kunt u zich aanmelden voor de e-nieuwsbrief over Project 1012.

U kunt het stadsdeel telefonisch bereiken op het informatienummer 14 020. U kunt ook mailen: stadsdeel@centrum.amsterdam.nl. Volg stadsdeel Centrum op Twitter via @20centrum en klik op 'Vind ik leuk' op de Facebookpagina Stadsdeel Centrum Amsterdam.

Voor vragen over afval en reiniging belt u tel. 020 256 3555. Online een melding doen over beheer en onderhoud openbare ruimte en digitaal aanmelden van grofvuil: www.centrum.amsterdam.nl/afval. U kunt ook mailen naar: stadsdeel@centrum.amsterdam.nl.

Bezoekadres stadsdeel Centrum:Stadhuis, Amstel 1, 1011 PN Postadres:Postbus 202, 1000 AE Amsterdam

‘Ik ga er elke dag op uit, hoor.’

BUURTKRONKELSDE OUDSTE BEZORGSTER

Wilt u het hele jaar door geïnformeerd blijven?

'Like' onze facebookpagina www.facebook.com/Oudebinnenstad

Geen straatmuziek meer op de Wallen, zie pagina 13

d’Oude Binnenstad 3december 2015

Ceci n’est pas une galerie

Vrienden die toevallig mooie dingen aan demuur hebben hangen.Een moeder en dochter in een Russisch bad-huis, blozend en bloot, onbekrompen van af-metingen maar toch intiem en ingetogen. Viermeisjes, leunend tegen een zondoorstoofdmuurtje in Katwijk. Een meisje dat vioolspeelt, ze heeft net haar arm laten zakken.Maar ook knotwilgen langs een vliet, zo knot-terig als het maar kan, bollenvelden, een blikin een verregende Stormsteeg...Het zijn werken van Natalia Dik, de Russi-sche schilderes die samen met haar man PeterRijs de galerie exploiteert. Landschappen,stillevens en portretten, in olieverf geschil-derd in een losse, expressieve stijl. Natalia isniet de enige die hier hangt. PR2 herbergt eenunieke verzameling realistische kunst, over-wegend geschilderd en plein air, in de buiten-lucht.

VeldezeltjePeter Rijs begon zijn galerie vier jaar geledenaan de Geldersekade, verkaste naar de Zee-dijk en vond hier aan de Voorburgwal in okto-ber dit jaar de perfecte ruimte, met hoge wan-den waaraan hij ook grotere stukken kan op-hangen. We praten achterin aan tafel, vlak bijde keuken, waar het altijd lekker ruikt.Van oorsprong is Peter een ‘techneut’, maargevoel voor kunst had hij altijd al. Elf jaar ge-leden wilde hij portretten laten maken vanzijn zoon en dochter en zat hij een beetje tegoogelen naar de Zaandijkse kunstenaar CorDik, die hij kende. ‘Kreeg ik ineens een hitnaar een advertentie op Marktplaats, gezetdoor een Russisch meisje dat verkering hadmet een jongen uit Maastricht. Ze zocht schil-deropdrachten voor haar moeder Natalia, dietoevallig ook Dik heette.’Toen hij Natalia’s werk zag, wist Peter met-een: díe moet ik hebben. Natalia zat toen inKiel en kwam naar Amsterdam, ‘met rollenschilderslinnen onder haar arm, zo’n Russischveldezeltje en een rugzak.’ Ze maakte tweeprachtige portretten van Peter z’n kinderen envertrok daarna weer. ‘Ik vond haar wel aar-dig’, zegt hij.Maar twee jaar later zat Natalia weer een tijd-je in Duitsland, kwam op bezoek ‘en toenging het balletje aan het rollen. Drie jaar gele-den zijn we getrouwd.’

SteppeNatalia is geboren in 1961 in Novoaltaisk, eendorp in de buurt van Novosibirsk in Zuid-Si-berië. Haar opleiding kreeg ze 1400 kilometerverderop, in Sint-Petersburg. ‘Maar dat maak-te me niets uit’, zegt ze. ‘Ik had geen enkeletwijfel: ik wilde schilder worden.’Wel was het een enorm verschil met haar ge-boortedorp. ‘Sint-Petersburg is als een lieveoude dame, die precies weet hoe ’t hoort. Heelanders dan Moskou. Moskou is...’ en zeneemt een onverschillige, onderuitgezaktehouding aan.En Amsterdam? ‘Hmm... toch een beetje

meer als Moskou. Doe maar normaal. Maardan met de culturele status van Sint-Peters-burg. Amsterdam is twee derde Moskou, eenderde Sint-Petersburg.’In Sint-Petersburg studeerde ze aan de IljaRepin Academie, een van de beste schilderop-leidingen ter wereld. Ze mocht er zelfs in Re-pins vroegere atelier werken, een grote eer.‘Het belangrijkste wat ik daar leerde, is on-derdeel te zijn van een keten. Verbinding metschilders uit oude tijden, Russische, maar ookde Nederlandse die in het Rijksmuseum han-gen.’In 1989 won ze de Zilveren Nominatie van hetcultuurministerie van de Sovjet-Unie, wathaar in staat stelde een half jaar door Europate reizen. Na haar opleiding kon ze aan deacademie blijven, maar liever ging ze haar ei-gen weg.Elf jaar is Natalia nu in Nederland, als ze ten-minste niet in Sint-Petersburg zit om les te ge-ven, of op reis is naar schildersfestivals. Ditjaar zat ze bijvoorbeeld in Duitsland, Kenia enKatwijk. De resultaten hangen hier aan de

muur, onder andere een meeslepend kleinstrandgezicht uit Katwijk waar de schildersvan de Haagse School nog een puntje aankunnen zuigen.Het duurde wel even voordat het klikte tussenNatalia en het Nederlandse landschap. ‘Ik bengeboren in de steppe. Daar heb je de horizon.Een grote riesige himmel en platte grond. Inhartje zomer is alles verschroeid. Oker bene-den, boven die blauwe himmel. Hier in Neder-land dacht ik de eerste drie jaren: ja, is mooi,maar wat moet ik ermee? In Rusland is allesbreed, hier klein – alles is detail, detail, detail,je kan verloren raken in al dat kleine. Maartoen ging er een deurtje open. We zijn hier ineen oude stad, met lichten, water en wolken –een mooie pap van luchten en huizen, met al-lemaal van die kleine steentjes. Door het

mooie licht en de lucht wordt alles verbon-den.’

Museaal‘We zitten hier aan de looproute van TheGrand naar de Oude Kerk’, zegt Peter. ‘Men-sen krijgen die kerk in het vizier, lopen erheenen komen dan bij ons voorbij. Ook veel kun-stenaars komen hier binnenlopen, ze herken-nen de kwaliteit van het werk. Maar tachtigprocent van wat we verkopen, gaat naar hetbuitenland. In Nederland wordt plein air kunstnog beschouwd als minder verfijnd dan ate-lierkunst.’Dikke onzin vindt hij dat. ‘Een schilderij datheel snel geschilderd is, vanuit de buik, isvaak veel mooier. Van Gogh schilderde ook inhet veld en maakte twee schilderijen per dag!Het zicht op de Oudezijds Kolk hier voor dedeur is door honderden kunstenaars geschil-derd. Daarna kwam de tijd dat alles wat naarrealistisch zweemde, niks was, maar nu is hetduidelijk weer terrein aan het winnen.’

Hij merkt het als Natalia hier op de gracht zitte schilderen: ‘In no time staan er tien mensenomheen. Maar in galeries en musea is pleinair nog steeds een beetje ondergeschoven. Ikweet dat hier museale kunst hangt, voor wei-nig geld, maar ze komen niet!’Natalia onderbreekt hem: ‘Rustig, rustig. Datmoet gedaan zijn. Een grote rivier vloeit ooktraag.’ Maar ze is het wel met Peter eens: eenschilderij moet getoond worden, voor veelmensen toegankelijk zijn. ‘Het is onze groot-ste eer, dat iemand erdoor geraakt wordt. Be-langrijker dan dat het meteen wordt betaald enverdwijnt naar een kamer, een van de miljoe-nen kamers in de wereld. Eigenlijk is die eereen plicht. Om hier een galerie te geven, hou-den zo! Rembrandt heeft hier met eigen voe-ten gelopen... dat moet doorgaan.’

Galerie PR2 aan de Oudezijds Voor-burgwal 97A is geen galerie. Je zieter geen glazen deur die een onge-naakbare ruimte afschermt metkunstwerken, opgehangen in strenggelid. Geen verkoper met opzichters-blik die je vanaf zijn tafeltje in degaten houdt. Geen gewijde stilte...niets van dat al! Bij PR2 ben je bin-nen voor je ’t weet en voel je je opge-nomen in een huiskamer. Alles ishier onnadrukkelijk – alsof je evenbij vrienden binnenloopt.

Net uitgekomen is het boek De Wallen inde jaren ’60, geschreven door Raoul Ser-rée, met als ondertitel ‘Verhalen van pros-tituees, penoze en de postbode’. De be-kende stadgids Serrée kreeg vele bejaardebuurtgenoten aan het praten over die tijd.Vooral de medewerking van de 94-jarigeJan de BolleBakker met zijn goede geheu-gen was zeer waardevol.

Uitgeverij De Kring,ISBN 978-94-6297-013-7.

Melding aanpolitie helpt

De wijkagenten in het Centrum zijn popu-lair en bereikbaar. Maar soms ontvangenzij zoveel WhatsAppberichtjes dat regis -tratie van de klachten lastig wordt. Wie iets aan de politie wil doorgeven watniet spoedeisend maar wel belangrijk is,kan dit doen op de website politie.nl: evendoorklikken langs ‘Aangifte of meldingdoen’ en ‘Melding doen’. U kunt daarzelfs beeldmateriaal uploaden, zoals vandrugsdealers. Melden kan ook telefo-nisch, via 0900-8844.

Straatlamp stuk?Defecte straatverlichting wordt binnenvijf werkdagen hersteld. En hierbij geldt:hoe eerder gemeld, des te eerder hersteld.Een storing kunt u naar keuze telefonischmelden via 14020 of via de site www.am-sterdam.nl/veelgevraagd. Op deze site ishet even doorklikken langs ‘Wonen enleefomgeving’ (icoontje helemaal onder-in), ‘Bestrating, straatmeubilair en straat-verlichting’ (meteen linksboven), ‘Mel-dingen over openbare ruimte’, ‘Hoe doeik een melding openbare ruimte?’ en dankunt u rechts het ‘Formulier MeldingOpenbare Ruimte’ aanklikken.In beide gevallen is het handig om vóórafhet nummer van de defecte lichtmast ofhanglamp genoteerd te hebben; dan kuntu ook dit nummer doorgeven.Natalia Dik: ‘Een mooie pap van luchten en huizen met kleine steentjes’

Op de vraag Hoeveel bedrij-ven vermelden nog een fax-nummer? kwam eenmaal hetenig juiste antwoord binnen,namelijk: negen bedrijven.Het gaat om Drukkerij At-lantic, Oudezijds Advocaten,Houthandel Schmidt, DunYong, Jan IJskes Funderings-

technieken, Antiquariaat Kok, de Condo -merie, Kelly Printing & Copy en de NV Zeedijk.De cadeaubon van 15 euro gaat naar Sheila Briedé-Roqué.

Onze nieuwe prijsvraag luidt: Hoeveel advertenties bevatten afbeeldingen van eenschip of van schepen?

Mail uw antwoord naar redactie@oudebinnenstad.nl. Onder de inzenders van het goede antwoordverloten we een cadeaubon van 15 euro, tebesteden bij een adverteerder in deze krant,te kiezen door de winnaar.

Win 15 euro!

PrijsvraagHERMAN VUIJSJE

d’Oude Binnenstad4 december 2015

Open 7 dagen per week8 AM - 10 PM

The best value in town

www.houthandelschmidt.nl

Met eigen boot aanlegsteiger

Bridges inspired by Ron BlaauwOudezijds Voorburgwal 197 | Amsterdam | 020 555 3 560 | Valet parking

info@bridgesrestaurant.nl | www.bridgesrestaurant.nl

Van de beste vissoorten uit het seizoen tot aan de perfecte bereiding van oesters, delicate vis-tartaar en kraakverse vis, bij ‘Bridges inspired by Ron Blaauw’ draait de hernieuwde samenwerk-ing tussen Ron Blaauw en Bobby Rust om vis.

Naast culinair genieten aan de Raw Bar of in de gezellige binnentuin, is het ook mogelijk om privé te dineren in de Private Dining met uitzicht op de Vinothèque, het geklimatiseerde domein waar de sommelier de wijnen proeft en selecteert. Sea you!

O.Z. VOORBURGWAL 181, 1012 EW AMSTERDAMtel. 020-624 87 66, www.yucca.nu

KLEDING & SIERADEN

��������������� ���

����������������������������������������������������� �!��������" �#������$��������������� �����������!��% ����

&'&�(')''&*+���������',)�����������!!!-��.��������-��

sinds 1984

restaurant

Oude Waal 111011 BZ Amsterdam 020 - 624 32 03 www.hemelsemodder.nl

(parenthese:)b u r e a u v o o r v o r m g e v i n g ,d t p e n d i g i t a l e m e d i a

huisstijlen, brochures,leaflets, affiches, catalogi, omslagen,boekproducties, folders,(digitale) formulieren,advertenties, websites etc.

www.parenthese.nl | info@parenthese.nl

Kom met de Vereniging Vrienden van deAmsterdamse Binnenstad (vvab) op voor:• behoud en herstel van de historische

bebouwing van de binnenstad• het bevorderen van een goed woon- en

werkklimaat

Nog steeds worden plannen gemaakt enontwikkelingen geïnitieerd, die een bedreiging vormen voor het unieke karakter van onze binnenstad. Plannen, die het monumentale karakteraantasten of ontwikkelingen, die eerderpassen in een pretpark dan in onze mooiebinnenstad. Nu meer dan ooit is het nodig voor devvab om op te komen voor de binnenstad.

Meer informatie over de vereniging vindt u op:

www.amsterdamsebinnenstad.nl

VERENIGING

VRIENDEN VAN DE AMSTERDAMSE BINNENSTAD

met hart voorde stad

draag uw steentje bij en word lid!Meld u aan als lid op www.amsterdamsebinnenstad.nl/lidworden

OudezijdsA d v o c a t e n

Oudezijds Voorburgwal 2371012 EZ Amsterdam

t 020 - 51 50 250f 020 - 42 33 959

www.oudezijdsadvocaten.nl

K. de BieC.A.C.M. FicqS. de VriesS.F. Yap

Postbus 36111001 AK Amsterdam

d’Oude Binnenstad 5december 2015

De Vries (1950) is geboren op de Zeedijk enkent de Wallen als zijn broekzak. Tijdens hetHolland Pop Festival in Kralingen, in 1970,begon hij met de verkoop van wiet in lucifers-doosjes. Dat bleek een lucratieve zaak, maareen jaar later werd hij in Duitsland opgepaktvoor het transporteren van marihuana.Hij moest voor twee jaar de cel in.

Never give upDe Vries: ‘Terug op De Wallen bleek de buurtverpauperd. Ik wilde iets ondernemen tegende harddrugs. Op Oudezijds Voorburgwal 90kwam een pand vrij dat ik geërfd had vanmijn vader. Boven zat een seksbioscoopje enin de kelder een seksshop. Daar maakte ik eenkoffiehoekje, waar vrienden welkom warenvoor koffie en een stickie.’Nadat een klant kwaad was geworden omdathem op zijn vraag naar seksblaadjes met kin-deren en dieren ‘nee’ was verkocht, werd dehandel in seksartikelen De Vries te gortig enbesloot hij radicaal te stoppen.Toen hij zijn waar niet kon terugverkopen aande groothandel kieperde hij pardoes de helehandel in de gracht voor zijn zaak. ‘Na delaatste doos liep ik naar binnen en riep: De li-ving room is open.’Hij vertimmerde het pand. De filmzaal gingeruit en op 17 december 1975 opende coffee -shop The Bulldog voor het eerst zijn deuren.De zaak noemde hij naar het ras van zijn lie-velingshond Joris, die toen twee jaar was. DeVries: ‘Een buldog is een lief en trouw dier,met het motto never give up.’

Ik Jan Cremer-typeDe zaken van De Vries zijn open van acht uur’s ochtends tot één uur ’s nachts. Overal staat:‘Denk aan de buren’. Zo’n buurvrouw is Eu-génie Brands, geboren en getogen in het buur-pand.Brands is blij met The Bulldog: ‘Als er iets is,komen ze altijd helpen. De ordebewakershouden alles goed in de gaten. Ik voel medoor hen extra veilig als ik ’s nachts thuiskomen de garage in moet.’

‘Toen The Bulldog startte, dacht de buurt Ohwat erg!, maar ik heb er nooit last van gehad.Van begin af aan kijkt Henk verder dan z’nneus lang is. Hij waarschuwt voor het veroor-zaken van overlast en zorgt voor dagelijks op-halen van het bedrijfsvuil. Ze kennen me alsbuuv’ en ik voel me beschermd door ze.’

Ze omschrijft Henk de Vries als een rebelsepersoon en een levensgenieter: ‘Een soort IkJan Cremer-type, maar dan in de wiethandel.Eigenzinnig, innovatief en sociaal. Iemandmet hart voor de mensen en een groot com-mercieel inzicht.’The Bulldog kreeg al snel internationalefaam. De waar ging allang niet meer in luci-fersdoosjes, maar werd afgewogen en verpaktin plastic zakjes. Officieel mocht er – en dat isnog steeds zo – maar 500 gram in de zaak zijnvoor verkoop.Niet alleen toeristen wisten The Bulldog tevinden, ook justitie, politie en fiscus toondenvan meet af aan veel belangstelling. Om dehaverklap waren er politie-invallen. Het spulwerd destijds op de gekste plekken verstopt.Iedereen die maar iets op zak had moest mee.Henk was wel zo vriendelijk om de in beslaggenomen wiet te vergoeden als een arrestantweer vrij kwam.Na een taai gevecht door De Vries voor libe-ralisering van cannabis en de introductie vanhet gedoogbeleid, kwam er ruimte voor ex-pansie. Het ene na het andere filiaal opende,met in 1985 als klapstuk de vestiging in hetvoormalige politiebureau aan het Leidseplein.In het gastenboek staan onder meer BritneySpears, Mike Tyson, Mariah Carey, SnoopDogg en Sean Penn.

LifestylehotelEr kwam ook een Bulldog Hotel. De Vries:‘Met de kerstdagen kwamen er talloze toeris-

ten naar onze coffeeshop. Die sliepen dan inhun auto. Toen ik verderop een pand kon kopen, startte ik daar een lowbudgethotel.Een lifestylehotel, waar je in de aangrenzendecoffeeshop een wietje kunt kopen en iedereen,net als in mijn andere zaken, van 18 tot 98welkom is.’In het hotel heerst een gezellige drukte. Decomputer is vrij toegankelijk, er wordt ge-kaart, gebiljart of een potje schaak gespeeld.De Vries kijkt om zich heen en glundert. Inkorte tijd zijn al twee keer gasten om zijnhandtekening komen vragen. Dit is de sfeerwaar hij van houdt. Wel met duidelijke huisre-gels: geen agressie en geen gebruik of ver-koop van harddrugs. Die regels, ook welAHOJGI-criteria genoemd, zijn overgenomendoor het Rijk.

InternationaalTerwijl het beleid in het buitenland toleranterwordt, trekt Nederland de teugels aan.Theoretisch hangt De Vries nog dagelijkssluiting van zijn coffeeshops boven het hoofdvanwege het onveranderde gedoogbeleid. Inhet verleden heeft hij veel meegemaakt: poli-tie-invallen, confrontatie met de harde crimi-naliteit, kidnapping, poging tot afpersing,zware bedreiging en beschieting van zijn wo-ning. Om niet te spreken van de miljoenen-claims van de fiscus.Nu lacht hij erom, maar eind jaren negentigdacht hij er serieus over om te stoppen. Indagblad Trouw typeerde hij destijds het drij-

ven van een coffeeshop als ‘spitsroeden lopentussen aan de ene kant de politie en de fiscusen aan de andere kant de onderwereld’.Criminelen hebben meer dan eens een oogjelaten vallen op de befaamde, goed lopendecoffeeshopketen en De Vries onder druk ge-zet. Maar The Bulldog houdt stand.

Zolang de cannabisteelt niet wordt gelegali-seerd, blijft er een illegale sfeer om de coffee -shops hangen. Daarom richt het concern vanDe Vries zich tevens op verkoop van artikelenlos van cannabis. Er zijn The Bulldog Souve-nirs and Gottahaves-shops, en via een online-shop zijn onder meer kleding, tassen, caps,mokken en smokers essentials te bestellen.Overal ter wereld kom je het Bulldog-logo enBulldog-vestigingen tegen, waaronder eenhotel en vakantiehuisjes in Canada. De jon-gen van de Zeedijk telt nu internationaal mee.In elke zaak van De Vries hangt er achter debar een foto van Joris. Deze figureert ookprominent op de pui van Oudezijds Voorburg-wal 90, die bij het twintigjarig bestaan kleur-rijk door Harold ‘the Kangaroo’ Thornton isbeschilderd.De Vries, vriend en beschermheer van de in2004 overleden getalenteerde en excentriekekunstschilder Thornton, kreeg onlangs heteerste exemplaar van diens biografie aange-boden door auteur Pienke Kal.

The Bulldog FoundationHenk de Vries is veel op reis voor zijn TheBulldog Foundation. Deze steunt naast eenweeshuis, een huis voor ouderen in Thailanden een bijzondere school op Bali ook nog an-dere projecten.Vanaf het moment dat er winst gemaakt werd,heeft hij het Leger des Heils gesponsord. ‘Watmajoor Bosshardt voor mij betekend heeft, ismet geen pen te beschrijven.’Aan stoppen denkt De Vries niet meer. ‘Ach,’lacht De Vries, ‘dit is toch allemaal prachtig.Ik werk om te leven, ik leef niet om te wer-ken.’Hij verheugt zich op het jubileumjaar. ‘Wegaan een spektakel maken met het hele jaardoor festiviteiten en ik ga m’n mensen ver-schrikkelijk verwennen, dat verdienen ze.’Details wil hij nog niet verklappen. ‘Houd dewebsite maar in de gaten voor de komende ac-tiviteiten: www.thebulldog.com.’

Buuv’ Eugénie Brands met Joffrey en Calvin

In een keldertje met seksartikelen,aan de Oudezijds Voorburgwal 90,begon Henk de Vries in 1975 een‘ontmoetings- en ontspannings -ruimte waar cannabis te koop en tegebruiken is’.De Vries lanceerde hiervoor de term‘coffeeshop’. De naam en het logoontleende hij aan zijn lievelingshondJoris: The Bulldog. Het groeide uittot een icoon.

Koffie en een stickieThe Bulldog 40 jaar

EVELINE VAN DIJCK

Niet alleen toeristen

weten The Bulldog te

vinden, ook justitie,

politie en fiscus toon-

den van meet af aan

veel belangstelling

Dit is toch allemaal

prachtig. Ik werk om

te leven, ik leef niet

om te werken

d’Oude Binnenstad6 december 2015

Top NotchMisschien is Top Notch wel het bekendst. Alwas het alleen maar omdat ze beroemde men-sen in hun stal hebben: Lil’ Kleine en RonnieFlex, Lange Frans en De Jeugd van Tegen-woordig. Maar ook Henny Vrienten, drs. P enArmand behoren tot het platenlabel dat twin-tig jaar geleden vooral bekend werd door Ne-derlandse hiphop.Inmiddels is het bedrijf dat stadium allangontgroeid en noemt het zichzelf kortweg: uit-gever. Want Top Notch doet niet alleen in mu-ziek, ze doen, vaak in samenwerking met eenuitgeverij, ook in boeken.Sinds 2013 zitten ze boven Quartier Putain,de koffiebar aan de noordkant van het plein.Erik: ‘Het is een fijne buurt, waar ik zelf ookvijf jaar heb gewoond. Hier gebeurt het en ar-tiesten snappen dat. Hier vind je de Circle ofLife. De dood en het leven, de dames achterhet raam, de kinderopvang en de kerk.’

Twee andere bedrijfjes en een radiostudio zijngevestigd op een klein pleintje dat aan hetgrote Oudekerksplein grenst, waar in vroegertijden dames achter het raam stonden en waaréén gordijn altijd gesloten was omdat het al-leen maar bedoeld was om mannen naar hetpleintje te lokken. Speciale platen – van vinyl –kunnen er worden gekocht en verkocht.

Red Light RecordsMet aan het stuur Abel, Taco en James ver-koopt Red Light Records vrijwel uitsluitendtweedehands platen. Funk en Soul bijvoor-beeld. Maar toch ook eindeloos veel meer.Zo’n drieënhalf jaar geleden zijn ze hier be-gonnen als nieuw bedrijf met in eerste instan-tie platen uit hun privécollectie. Inmiddelsstaan hier honderden lp’s onder het nog altijdrode licht, variërend in prijs van twee tottweehonderd euro.James: ‘Het is een speciale buurt. Soms irri-tant vanwege die enorme hoeveelheid toeris-ten. Maar ook handig omdat het zo lekkerdicht bij het Centraal Station is.’

Vintage Voudou RecordsPal naast Red Light Records zit Vintage Vou-dou Records, in een ruimte die niet breder isdan een gang en maar een paar meter diep.Edo begon hier samen met compagnon Alexdrie jaar geleden met ‘tropisch vinyl’. Wat datis? ‘Afrikaanse muziek, bollywood, soul,funk, reggae, psych en veel meer.’ Alex maaktook zelf muziek in een band met de naam Fu-maça Preta. ‘Noem het maar Latin rockpsych, de muziek die ze spelen.’ Ook bij Vou-dou Records vrijwel uitsluitend tweedehandsvinyl. ‘Van twee tot honderd euro.’Over de buurt is Edo zeer te spreken. ‘Het iseen prachtige mix van allerlei bevolkings-groepen. Het is natuurlijk ook een rare buurtmet al die prostituees. Maar het is ook hetoudste deel van Amsterdam en heel mooi.’

Red Light RadioAan hetzelfde kleine pleintje zit sinds 2010ook Red Light Radio. Orpheu: ‘We zijn eeninternet-radiostation met een muziekkeuzedie qua genre alle kanten opgaat. Oude mu-ziek, wave, elektronische muziek. Maar bijons hoor je wel muziek die je niet snel ergensanders zal horen.’ Inmiddels heeft het geheelreclamevrije station duizenden luisteraars perdag in meer dan 150 landen.Orpheu is de buurt erg leuk gaan vinden in deloop der tijd. ‘Hoewel ik in Amsterdam woon,was het eerst een buurt waar ik niet graagkwam. Ik had hier niks te zoeken. Maar in-middels voel ik me erg thuis op de Wallen.’Waar hij een groot voorstander van zou zijn,is meer muziek in de Oude Kerk. ‘We hebbener wel eens een concert georganiseerd met deItaliaanse muziekmaker Gigi Masin. Prachti-ge elektronische muziek. Sereen. Ambient.’

Nationaal Muziekinstrumenten FondsIn de St. Annenstraat, op nummer 12 en tienstappen weg van een prachtig zicht op de to-ren van de Oude Kerk, zit een heel ander mu-ziekinstituut: het Nationaal Muziekinstru-menten Fonds.Sinds 1997 hebben ze hier hun zetel. Mede-werker Manon Veenendaal: ‘We vinden dezeplek fantastisch. We zitten midden in het cen-trum in een leuke buurt. En bovendien nietver van het Centraal Station. Ideaal voor veelmusici die toch vaak met de trein komen.’Het Fonds stelt muziekinstrumenten beschik-baar aan professionele musici, waarbij eenvan de eisen is, dat ze zichtbaar moeten zijnop de Nederlandse podia. Musici behorenvaak niet tot het meest welgestelde deel dernatie en een goed muziekinstrument is prijzig.Manon: ‘Voor een contrabas bijvoorbeeld be-taal je al snel een bedrag met vier nullen. Teduur voor menig musicus.’Al die instrumenten, waaronder de viool vanTheo Olof en de vleugel van Anton Kersjes,worden in bruikleen gegeven, soms voor lan-gere tijd, en allemaal betaald door donateurs.‘We zijn honderd procent afhankelijk van gif-ten.’

Impulse Art ManagementOp misschien wel de mooiste plek van alle-maal vinden we Impulse Art Management.Vanuit het kantoor op de Oudezijds Voorburg-wal 74 kijk je hier rechtstreeks in de OudeKerk.Impulse Art Management onder leiding vanMartijn Jacobus vertegenwoordigt sinds 1986een groot aantal zangers, solisten, ensemblesen orkesten. ‘Dirigenten en sopranen, pianis-ten en strijkkwartetten, noem maar op. Somswereldwijd, soms lokaal of alleen voor de Be-nelux.’ Daarnaast ontwikkelt Impulse diverseproducties als muziektheater, festivals en con-coursen.Ja, hij kent sommige buren wel. Zoals RedLight Radio. Maar hij luistert er nooit naar.Lachend: ‘Lastig als je housemuziek hebtaanstaan terwijl er mensen bellen over een vi-oolconcert van Sjostakovitsj.’Ronduit verrukt is Martijn over de locatie vanzijn kantoor. ‘Prachtig dat we vanuit hier in deOude Kerk kunnen kijken, de plek waarSweelinck heeft rondgelopen. Iedere artiestdie hier komt vindt dit het mooiste bureauwaar ze ooit zijn geweest. Er is geen mooiereplek dan hier ’s morgens vroeg om een uur ofacht. Die zon, dat licht. Schitterend.’

Orpheu ...

Vintage Voudou Records

Top Notch: Erik

... en DJ’s van Red Light Radio

Marcel Schopman en Manon Veenendaal

Impulse Art Management: Martijn Jacobus

Ze weten soms niet eens van elkaarsbestaan af, maar ze zijn allemaal opeen of andere manier actief op mu-ziekgebied. En ze zitten allemaalrond de Oude Kerk, de plek waarNederlands grootste componist uitde Gouden Eeuw, Jan PieterszoonSweelinck, is begraven en het caril-lon dagelijks z’n klanken uitstrooitover de stad.Met z’n zessen zijn ze, zes bedrijven,en allemaal bezig met muziek.

Van vinyl tot vioolMuziekkwartier rond Oude Kerk

WILLEM OOSTERBEEK

d’Oude Binnenstad 7december 2015

Het is te verwachten dat de NV in de loop van2016 wordt ondergebracht in de nieuw op terichten 1012 Inc, een op de NV Zeedijk geïn-spireerd vastgoedproject van de gemeente enprivate aandeelhouders. En dat zou dan heteinde betekenen van een van de succesvolstesamenwerkingsprojecten in jaren van de over-heid en het bedrijfsleven.

Jack Cohen, voormalig directeur en geduren-de meer dan twintig jaar hét gezicht van deNV Zeedijk, weet wel waarom deze samen-werking zo’n succes werd.Cohen: ‘De situatie op de Zeedijk in de jarenzeventig en tachtig was zo slecht dat nietsdoen geen optie was. Buurtbewoners en on-dernemers dwongen de gemeente min of meerom in te grijpen, iets wat het stadhuis natuur-lijk al veel eerder had moeten doen. De dicht-getimmerde panden, de honderden verslaaf-den die hier rondliepen, die passanten beroof-den en de buurt dag en nacht overlast bezorg-den door hun geschreeuw – daar wisten ze ophet stadhuis alles van. Maar die dachten, inhun naïviteit, dat de drugsoverlast wel beperktzou blijven tot de Zeedijk. Wat op zichzelf na-tuurlijk al een schande was.’

GespuisDe bezetting van de raadszaal op het stadhuisen het verbranden van autobanden op de PrinsHendrikkade door de Zeedijkers gaf bij de ge-meente de doorslag en zo werd in 1985 de op-richting van de NV Economisch Herstel Zee-dijk, zoals die toen nog genoemd werd, eenfeit. Nog steeds hebben bewoners van het eer-ste uur het over ‘het herstelplan’ als ze de NVZeedijk bedoelen.Met de gemeente Amsterdam als grootsteaandeelhouder en de overige aandelen in han-den van de belangrijkste banken, kreeg denieuwbakken NV de beschikking over vol-doende financiële middelen en kon zij als par-ticuliere onderneming een beroep doen op al-lerlei (woning)subsidies. Door panden op tekopen, die vervolgens te restaureren en dewinkelruimtes te verhuren aan bonafide on-dernemers, veroverde de NV langzaam maarzeker de straat terug op het gespuis.Er bestond overigens in die eerste periodenogal wat scepsis over het aankopen van pan-

den van huisjesmelkers of eigenaren met eencriminele achtergrond. Vooral de media lietenin die beginperiode geen spaan heel van hetnieuwe samenwerkingsproject. Niet helemaalten onrechte, want het was tot dan toe zeldenvertoond dat de overheid en het bedrijfsleven

de handen ineensloegen en in een gezamen-lijk project zowel de verantwoordelijkheid alsde financiële risico’s deelden. En dat in het‘rode’ Amsterdam, waar overheid en bedrijfs-leven eerder tegenover elkaar dan schouderaan schouder stonden.Pas na de opening in 1987 van het BarbizonPalace Hotel kwam er meer vertrouwen. Hetwas dan ook niet niks. Een vijfsterrenhotel eneen toprestaurant mét Michelinster op de kopvan de Zeedijk: mooier kon het niet worden.Maar dat werd het wel. Onder de bezielendeleiding van eerste directeur Jan Nieuwenweg,een voormalige bouwinspecteur, en met diensrechterhand en latere opvolger Jack Cohenlukte het om van het afvalputje van Europa –

waar de post maar moeizaam bezorgd konworden en het huisvuil onder politiebegelei-ding werd opgehaald – weer een normalestraat te maken.

SociaalToen eenmaal de huizen waren opgeknapt,konden de bewoners hun intrek nemen in degerenoveerde woningen. Oude en nieuwe on-dernemers openden hun deuren weer.Schrijfster en journaliste Annejet van der Zijlverwoordde de metamorfose zo: ‘Kunstmatigbeademd met rijks- en gemeentemiljoenen engefacelift tot een perfectie, die ze van naturenooit gekend had, zag de kop van de Zeedijkeruit alsof ze in coma lag; ademend, blosjesop de wangen, maar op de één of andere ma-nier toch heel erg levenloos.’Ook de samenhang in de buurt was ver te zoe-ken. Er was duidelijk meer nodig om de kwa-lijke reputatie weg te nemen die de Zeedijk inde voorgaande decennia had opgelopen. Oudeen nieuwe buurtgenoten moesten elkaar nogleren kennen en oude en nieuwe bedrijven opde Dijk zaten met smart te wachten op meerklandizie.Hier kwam de filosofie van de NV Zeedijkom de hoek kijken. Waar het voor de meestewoningverhuurders ophoudt bij het innen vande huur en het plegen van noodzakelijk onder-houd, gaat de NV een stap verder; zeg maarflinke stappen verder. De NV investeert nietalleen in de stenen maar ook in sociaal kapi-taal: investeringen die niet direct rendement

opleveren, maar op den duur ten goede komenaan de hele buurt.Zo werden de Hartjesdagen in ere hersteld. Alna enkele jaren zag je dat bezoekers van datfestival ook op andere dagen terugkwamen,omdat ze hadden gezien hoe gezellig het opde Dijk geworden was. Buurtkrant de IJ-Dij-ker verscheen, waarin naast de laatste nieuw-tjes uit de buurt ook verhalen van oude ennieuwe bewoners en ondernemers. Onderne-mers die het moeilijk hadden, kregen steun bijhet vinden van oplossingen, en de NV pro-beerde actief bijzondere bedrijfjes naar deDijk te halen om het daar maar zo aantrekke-lijk mogelijk te maken voor een groter pu-bliek.

Een enorme opsteker was de opening van deChinese boeddhistische tempel door (toennog) koningin Beatrix. Dat was nog eens posi-tieve publiciteit. Toch heeft het alles bij elkaarnog zo’n twintig jaar geduurd voordat er echtkon worden gesproken van een economischen maatschappelijk gezond evenwicht op deZeedijk.

StadsgoedToch wordt dit hervonden evenwicht nu weerbedreigd door een overvloed van dezelfdesoort goedkope eethuizen die sterk op het toe-risme gericht zijn. Het is volgens de huidigedirecteur van de NV, Janny Alberts, erg moei-lijk om dit soort zaken tegen te houden zolangje het betreffende pand niet in bezit hebt.Want ook dat behoort tot de filosofie van deNV Zeedijk: alleen als eigenaar van een pandkun je bepalen aan wie je verhuurt.Tijdens de bovengenoemde discussie in deOlofskapel werd door sommige deelnemersgevreesd dat de nieuw op te richten 1012 Inclang niet zo zorgvuldig met huurders van wo-ningen en bedrijfsruimtes om zal gaan als deNV Zeedijk. Dat lijkt echter onwaarschijnlijk.Trekker van 1012 Inc is immers de NV Stads-goed, in 1998 op verzoek van de gemeenteAmsterdam opgericht met dezelfde doelstel-lingen als de NV Zeedijk.Stadsgoed is in 1999 begonnen met de aan-koop van panden op de Geldersekade en han-teert dezelfde werkwijze als de NV Zeedijk.Ook in het Wallengebied heeft Stadsgoed alaardig wat bezit aangekocht dat binnenkortondergebracht zal worden in 1012 Inc. Stads-goed heeft, net als de NV Zeedijk, oog voorstartende ondernemers en doet aan begelei-ding en ondersteuning. Daarnaast worden talvan maatschappelijke projecten in de buurtdoor Stadsgoed gesponsord.

Natuurlijk kan niemand in de toekomst kij-ken. Ook de NV Zeedijk heeft de laatste paarjaar sociale huurwoningen opgehoogd naar devrije sector. Maar het is aan de NV Zeedijk tedanken dat de manier waarop deze verguisdeen in de steek gelaten straat werd opgeknapt,ook door anderen is en wordt overgenomen.En als dat zo blijft, geeft dat hoop voor de toe-komst van het hele 1012-gebied.

Complimenten voor Janny Alberts in de Olofskapel

De feestjes van de NV Zeedijk zijnfameus. Vaak op een bijzondere loca-tie en altijd met heerlijke spijs endrank. Ook het 30-jarige bestaan vande NV afgelopen november is niet on-gemerkt voorbijgegaan. Na een dis-cussiemiddag in de Olofskapel volg-de een borrel voor buurtgenoten engenodigden en was het vrolijkheidalom. En toch hing er een zweem vanweemoed in de lucht, want dit konwel eens het laatste verjaardagsfeest-je van de NV Zeedijk zijn.

Feest met een bitterzoet randjeNV Zeedijk 30 jaar

EVELINE BRILLEMAN

De situatie op de

Zeedijk in de jaren

zeventig en tachtig

was zo slecht dat niets

doen geen optie was

De NV investeert niet

alleen in de stenen

maar ook in sociaal

kapitaal

Alleen als eigenaar

van een pand

kun je bepalen aan

wie je verhuurt

d’Oude Binnenstad8 december 2015

Tel uw zegeningen, Het begin

De enorme rookwolken die het Centraal Station aan het zicht onttrekken,

staan symbool voor een periode van grote ontevredenheid en hardebuurtacties. Bij deze acties, 25 jaar geleden, kwam het tot de

oprichting van buurtkrant d’Oude Binnenstad. Een krant als informerend actiemiddel.

De enorme drugsoverlast rond Zeedijk en Burgwallen was aanleidingvoor bewoners om de gemeentepolitiek wakker te schudden en in

actie te komen om het gebied niet verloren te laten gaan.Dit leidde zelfs tot tamelijk harde actievormen, zoals de bezetting

van de gemeenteraadszaal, waarbij bestuurders en raadsleden de zaal niet konden verlaten en waarbij de mobiele eenheid

klaarstond om in te grijpen.Toen dit niet de gewenste politieke stappen tot gevolg had, werd er

door gefrustreerde bewoners overgegaan tot een brandendeblokkade van de Prins Hendrikkade en het Centraal Station.

Na de enorme publiciteit die dat genereerde – lokaal, landelijk enzelfs internationaal – vonden de actievoerders uiteindelijk

wel gehoor. Er ontstond een constructief overleg.Voor bewoners en ondernemers was dit reden om de harde acties

achter zich te laten en de dialoog aan te gaan met het stadsbestuur.In deze turbulente tijd werd buurtkrant d’Oude Binnenstad geboren,

die nog steeds het nieuws over de buurt brengt, volgt en vancommentaar voorziet. Nu al 25 jaar.

Ontluisterende verslaving

Verkrotting

d’ O

ude Binnenstad

25 jaard’ O

ude Binnenstad

25 jaaranno 1990anno 1990

De drugsoverlast heeft in de jaren tachtig en negen-tig niet alleen veel persoonlijk leed gebracht, maarook leed voor de buurt.Pas toen de politie samen met hulpverleningsin-stanties ingreep in de persoonlijke levenssfeer vande ronddolende verslaafden, werd het harddrugs-probleem beheersbaar.Niemand kon toen nog vermoeden dat de drugsover-last in het Burgwallengebied zou afnemen tot het ni-veau ervan in de andere Amsterdamse buurten.

Een uitzondering hierop vormt de hardnekkigheidvan de verkoop van nepdrugs aan toeristen doornepdopeverkopers.Dat de Zeedijk van een no-goarea veranderde ineen aantrekkelijke uitgaansstraat, mag voor wie te-rugkijkt een wonder heten.Ook dit laatste is een hard bevochten succes, zij hetniet zonder verdriet van de bewoners en onderne-mers die de Zeedijk moesten verlaten, en omranddoor de ellende van alle verslaafden.

De Zeedijk is letterlijk en figuurlijk geheel ver-nieuwd, maar ook op veel andere plekken is debuurt aanzienlijk opgeknapt.Het herstel van het Blaauwlakenblok was een im-mense prestatie. Hierdoor werden de Warmoes-straat, de Oudezijds Voorburgwal en de tussenlig-gende stegen ontzettend opgewaardeerd.Ook de vernieuwing van de Oudezijds Armsteeg en

omgeving werd toonaangevend voor de verbeteringvan de buurt. Wie na 25 jaar uit de buurt te zijnweggeweest nu rondkijkt, zal blij verrast zijn dat de‘rotte kiezen’ vrijwel geheel verdwenen zijn.De Wallenbuurt staat er op dit moment piekfijn bij.Dat heeft grote betekenis. Er komen nieuwe bewo-ners. Ondernemers vestigen zich. Er is weer veelgezonde bedrijvigheid.

Rokende barricades blokkeren de Prins Hendrikkade foto: Mario Nap

GebitsherstelDrugsoverlast

9december 2015

maar zet geen roze bril op

De Warmoesstraat

Raamprostitutie

Geen tijd voor een lunchpauze

Project 1012. Presentatie van het Emergo-rapport door o.a. minister Opstelten, burgemeester Van derLaan, hoofdofficier van Justitie Hofstee en, uiterst rechts, professor Fijnaut.

Over het schoonhouden van de openbare ruimtewas in de eerste tien jaar van het bestaan van d’Ou-de Binnenstad veel te doen.De chaos door de drugsoverlast bracht ook gevarenvoor de veiligheid en gezondheid met zich mee.Omdat elke dag eigenlijk alles op elk tijdstip opstraat gekieperd werd, was het in de buurt doorlo-pend een bende. Niet alleen bewoners werden ermoedeloos van, ook de gemeentereiniging had hethoofd in de schoot gelegd.Op een door bewoners bij de Reiniging verkregenwerkkaart van de Reinigingspolitie bleek het heleBurgwallengebied één witte vlek te zijn. Reinigings-politie kwam er niet: het gebied was te gevaarlijk ente onvriendelijk voor optredende ambtenaren.Sekstheater Casa Rosso ging daarom zelfs een eigen vuilophaal organiseren onder de naam City

Clean. Die reed elke dag rond, haalde vuilnis op bijparticulieren en bedrijven en was in wezen een re-gelrechte concurrent van de stadsreiniging.Maar wat iedereen wilde: de buurt werd welschoon.Pas toen het overleg tussen de buurt en de gemeen-te op gang kwam, werden de Zeedijk en de Wallenweer het normale werkgebied van de reguliere rei-niging en kon City Clean verder als gewone parti-culiere ophaaldienst.Een groot verschil met de ‘oude tijden’ is het auto-luwe karakter van de Wallen. Waar eerst een einde-loze file toeterende taxi’s de grachten verstopte,wordt nu de toegang gereguleerd door verzinkbare‘vezips’. Het debat over de palen rondom de buurtwas fel, maar de files verdwenen. Totdat de toeris-ten kwamen ...

In d’Oude Binnenstad heeft de prostitutie veel aan-dacht gekregen in die jaren, waarin de wetgevinggewijzigd werd om te komen tot legalisatie van debranche.Met name over de bijbehorende opzet van een lo-kaal vergunningenbeleid en de bijbehorende APV-wijzigingen is er informatie gegeven en zijn er dis-cussies gehouden.Het laatste decennium heeft het gemeentelijke Pro-ject 1012 geleid tot de nodige artikelen in deze

buurtkrant, en reacties daarop, over de omvang enplaats van de prostitutie in de buurt.Met name het al dan niet criminogene karakter vande branche speelt daarbij een rol, en dan vooral alser weer eens sprake is van mensenhandel en hoe debranche zich daarin opstelt.Het feit dat d’Oude Binnenstad het Project 1012verwelkomde, heeft de relatie met de officiëlebranche op afstand gezet.

De politie heeft altijd veel aandacht gekregen in dekolommen van onze krant. Niet zo gek in een buurtwaar jarenlang praktisch alles op het bordje van depolitie terechtkwam.Na de prostitutie kwamen de harddrugs, de tippe-laars, de coffeeshops.Nu het toerisme toeneemt en luidruchtige groepenhet Engelse weekendmodel hier komen vieren, metvrijgezellenfeesten en pubcrawls, doen bewonersopnieuw een beroep op stevige handhaving. Op-nieuw komt de leefbaarheid van de buurt in het ge-drang.Maar de tijden zijn veranderd. De nationale politie

krijgt andere taken. De tijd van surveillerendeagenten in de buurt is voorbij en de gemeente heeftnauwelijks capaciteit voor echt toezicht en handha-ving.Nu de buurt binnenkort ook nog zijn politiebureaukwijtraakt, zal de relatie tussen buurt en politie ze-ker onder druk komen te staan. Hoe dit allemaalmogelijk is? Misschien heeft d’Oude Binnenstad delaatste jaren wel veel te weinig aandacht besteedaan de ontwikkelingen binnen de politieorganisatie.Met als gevolg het verlies van een roemrucht bureau en verlies aan toezicht in deze kwetsbarebuurt.

Zoals gezegd was de relatie met de gemeente in debeginperiode uiterst precair. Wat er allemaal miswas op straat én achter de gevels leek maar nietdoor te dringen tussen de muren van het stadhuis entussen de oren van de politici.Daar kwam pas verandering in toen de commissie-Van Traa, die namens de Haagse politiek onderzoekdeed naar eventuele misstanden bij de opsporingvan criminele organisaties, met haar schokkendeeindrapport kwam. Daarin beschreven de onderzoe-kers de Wallen als een gebied waar zestien crimine-le groeperingen de dienst uitmaakten en niet deplaatselijke overheid.Met de aanstelling van Freek Salm als een soort ge-meentecommissaris voor de buurt werden de eerstestappen gezet voor een definitieve schoonmaak. Ener kwam een nieuw instrument voor de toetsing vande integriteit van ondernemers, de Bibob – afgeke-ken van de stad New York, waar de scholenbouw in

de greep van de maffia was gekomen.Project 1012 was een logisch vervolg. Dit kreegbrede steun vanuit maatschappelijke organisatiesen van veel bewoners. De saneringsplannen vielen,begrijpelijkerwijs, slecht in de kring van bordeelei-genaren en coffeeshophouders.We kunnen er helder over zijn: d’Oude Binnenstadheeft het project een warm hart toegedragen en metkritische aandacht gevolgd. Nu lijkt het einde vanhet project nabij, want het heeft de slooppogingenvan prostitutielobby’s en de politieke mallemolenniet overleefd. Maar de ontwikkelingen in de buurtblijven nopen tot grote alertheid, want wie aan-neemt dat de Wallenbuurt inmiddels een ‘schone’buurt is geworden is naïef.Het betekent in ieder geval dat er voor buurtkrantd’Oude Binnenstad ook de komende 25 jaar veelwerk aan de winkel zal zijn.

Vuilnis en files

Prostitutie

Gemeentebeleid

Bromsnor

d’Oude Binnenstad10 december 2015

Zeedijk 47

1012 AR Amsterdam

+ 31 (0)20 625 84 67

+ 31 (0)20 620 33 49

info@nvzeedijk.nl

www.nvzeedijk.nl

beheer werkt!

Dank voor uw aanwezigheid,belangstelling, advertenties en

alle cadeaus en bloemen voorons 30 jarig jubileumfeest op 10 november jl. Een geslaagde dagwaar wij nog lang met veel plezierop terugkijken, met discussies enverhalen over het bestaan en detoekomst van de Binnenstad.Hieruit halen wij inspiratie omsamen met u krachtig te blijvenwerken aan de balans in het hartvan de stad.

Op onze websitewww.nvzeedijk.nl/30jaar vindt u eenimpressie van deze dag.

Namens het team NV Zeedijk, Janny Alberts, Directeur

Private Banking echt private maken. Dat is het idee.

Elk vermogen heeft zijn eigen verhaal.

Rabobank. Een bank met ideeën.

www.rabobank.nl/privatebanking

Dat verhaal is het vertrekpunt van alles wat wij doen. Wat uw doelen, persoonlijke ambities of idealen ook zijn, wij helpen u de keuze te maken die bij u past. Zo maken we Private Banking ook echt private.

Geniet van het nieuwe De L’EuropeHoofdstad Brasserie Gelegen aan de Amstel met prachtig uitzicht op De Munt.3-gangen-menu voor € 35,- inclusief wijnarrangement voor € 48,-Dagelijks geopend van 07.00 – 23.00 uur

Freddy’s BarGeniet van het perfect getapte biertje ofeen mooie klassieke cocktail in de hotelbarwaar De L’Europe’s gasten en Amsterdammers graag samenkomen.Dagelijks geopend van 15.00 – 01.00 uur

De L’Europe Amsterdam, Nieuwe Doelenstraat 2-14Amsterdam, T: +31 (0)20 531 17 77 E: hotel@leurope.nl

Geniet van het nieuw

t van

dam,Amsterope ’EurDe L

+31::Tdam,Amstope

22 & 23 dec, 20.30 www.compagnietheater.nl

020 - 520 53 20

presenteert

RINOCEROSFUNDERINGSTECHNIEKEN

• Plan ontwikkeling, constructeur en vergunning aanvraag.

• Trillingsarm heien en trillingsvrij persen Ø114 t/m Ø406 mm.

• Inpandig aanbrengen van stalen damwand.

• Heimachines met een doorrijdbreedte vanaf 63 cm.

• Minimale werkhoogte 1,35 meter.

• Funderingsherstel inclusief sloop en betonwerkzaamheden.

• Opvijzelen en rechtzetten van woning en gebouwen.

• Paaladvies en paal controleberekeningen.

Daam Schijfweg 22-24, 1507 BD ZaandamTel.: 075 - 616 39 04, Fax: 075 - 635 67 62info@decoogh.com / www.decoogh.com

FUNDERINGSSPECIALIST

Rinus WilRob

Een ECHTE Hollandse zaakmet redelijke prijzen

ook voor buurtbewoners

met ondermeereen heerlijk broodje bal

een uitstekende uiensoepeen prima biefstuk

en veel meer…

Oudezijds Achterburgwal 93

De openings-/sluitingstijden van het restaurant zijn:Van: Ma – Vr 12:00 uur / Za en Zo 11:00 uur

Tot: Zo – Do 22:00 uur / Vr en Za 01:00 uur

Op vertoon van deze advertentie ontvangt u een korting van 10% in het restaurant

Thee— en �eramie��outique�

S�ecia�iteiten van Ho�andse �odem�

Oude Hoogstraat 221012 ce Amsterdam

020 -752 7585www.hetkleinstehuis.nl

d’Oude Binnenstad 11december 2015

In het gebied tussen NieuwezijdsVoorburgwal en Geldersekade/Klo-veniersburgwal barst het van desteegjes en straatjes. Deze ‘dwarsver-banden’ tussen de Burgwallen, Ro-kin en Damrak zijn vaak vervallen,want veel aandacht krijgen ze nietvan het stadsdeel.Ten onrechte, volgens oud-directeurvan de Oude Kerk Herbert van Has-selt. Hij heeft de historische stegenlief en vertelt er niet alleen enthou-siast en aanstekelijk over, maarmaakt ook plannen voor hun toe-komst.

Van Hasselt: ‘Er bestaan geen kale ste-gen. Iedere steeg heeft zijn eigen ge-schiedenis van Amsterdammers envreemdelingen, die daar gewoond engewerkt hebben. De wieg van Jan Pie-terszoon Sweelinck (1562-1621), degrootste Nederlandse componist, stondin de Lange Niezel. En de schilder Pie-ter Lastman (1583-1633) leerde het vakvan Gerrit Sweelinck, broer van de be-roemde componist. Lastman, die Rem-brandt tot zijn leerlingen telde, had zijnwerkplaats in de Sint Jansstraat. Nurust hij in de Oude Kerk.’

JammerVan Hasselt kent de stegen goed. ‘Alsje bijvoorbeeld vanaf de Nieuwendijkdoor de steegjes richting Damrak kijkt,dan zie je dat ze nog ‘aflopen’. HetDamrak is immers daar, waar vroeger

de Amstelmonding liep. Het zijn dezestegen die samen met de grotere stratenéén geheel vormen: la vieille ville, deoude binnenstad.’Waar Rokin en Damrak als onderdeelvan de ‘Rode Loper’ volledig opnieuwzullen worden ingericht, zijn er voor destegen geen herinrichtingsplannen.‘Jammer,’ aldus Van Hasselt, ‘want destad zou er goed aan doen om het be-lang van die stegen in te zien als onder-deel van het verbeteren van de binnen-stad als geheel.’ Zeker nu Project 1012de afgelopen jaren is afgeremd, zou eenherwaardering van de stegen een posi-tief effect hebben voor de binnenstad,vindt hij.

Kale muurVan Hasselt werkt aan een advies voorstadsdeel Centrum waarin hij zijn plan-nen voor de stegen uiteenzet.Aan de ene kant gaat het dan om herin-richting ervan op basis van vier the-ma’s: plaveisel (legprofiel), muurlan-taarns (kleiner), uithangborden (vrijdesign) en, waar dat eventueel zou pas-sen, muurschilderingen. De grote, kalemuur van de achterkant van de parkeer-garage waar de Sint Jansstraat op uit-kijkt zou daarvoor een goede plek kun-nen zijn.Aan de andere kant gaat het Van Has-selt om de historie van de individuelestegen. Daarbij denkt hij aan bordjesmet een QR-code. ‘Je krijgt dan histori-sche informatie over het pand, vroegere

bewoners of de plek. Er zijn al 22 QR-bordjes, waaronder één over componistSweelinck, op Lange Niezel 15. Dushet kan!’Overigens laat Van Hasselt er geen mis-verstand over bestaan dat het hem nietgaat om nostalgie, laat staan om de te-genwoordig veelbesproken ‘verpretpar-kisering’ van de binnenstad. Kwaliteitmoet vooropstaan.‘Het opknappen moet gericht zijn ophet laten zien van de schoonheid van deoude binnenstad, door die zichzelf telaten zijn, met respect voor de uniekestegen en hun identiteit.’Haast heeft Van Hasselt overigens niet.‘Ik vergelijk het met het restaurerenvan de Oude Kerk, waarbij ik betrok-ken ben geweest. Dat ging om het her-stel van erfgoed en zo zie ik dit ook.Dat kost tijd, dus neem die tijd. Als jehonderd jaar of langer ergens weinig ofgeen aandacht aan besteedt, hoef je niette denken dat je dat wel even inhaalt inbijvoorbeeld tien jaar.’

Van Hasselt mag dan geen haast heb-ben, doorzettingsvermogen heeft hijwel, zo blijkt aan het einde van het ge-sprek. ‘Kijk, je kunt ook zeggen: diestegen interesseren me geen bal. Ech-ter, je kunt eeuwig onverschillig zijn,maar onverschilligheid leidt tot niets.’Die stegen worden nog wel eens opge-knapt. Zoveel is na een gesprek metHerbert van Hasselt wel duidelijk.

Herbert van Hasselt:‘Herstel van erfgoed kost tijd’

Vergeten stegen

Onlangs is op Dollebegijnensteeg 7 hetplatform ‘Peer’ geopend, waar jongestartende kunstenaars uit diverse disci-plines zoals beeldende kunst, fotogra-fie en design bijeenkomen en waar ten-toonstellingen worden georganiseerd.Het Engelse werkwoord to peer bete-kent afkijken. Het is dus de bedoelingom van elkaar af te kijken, elkaar te in-spireren en via kruisbestuivingen nieu-we ideeën te laten ontstaan.

‘Peer’ is een werkplek voor diegenendie (nog) niet de gebaande paden kun-nen of willen volgen. Ook buurtbewo-ners zijn van harte welkom en kunnenhier koffie, thee of limonade bestellen.Een absolute aanrader is de cidercock-tail. Vanaf begin volgend jaar verschijnthet platform tevens als driemaandelijksmagazine.

Zie ook peerpaperplatform.com.

Afkijken mag

Ondernemers op het Oudekerkspleinen in het Sint Annenkwartier hebbeneind deze zomer de koppen bij elkaargestoken, en zij hebben een onderne-mersvereniging opgericht.Naam: Rondom de Oude Kerk.Roepnaam: ROK.

Inmiddels hebben zich zo’n vijftien be-drijven aangesloten bij de verenigingwaaronder de Ton Ton Club, QuartierPutain, de Oude Kerk en ontwerpstudioDavid Pino. ‘Het is een tamelijk diversgezelschap’, zegt voorzitter SaloméWagenhuis van Dutch Tour Company,gevestigd in de Trompettersteeg. Mendenkt alvast na over een event op hetplein, komende zomer.De vereniging wil vooral aan de slaggaan met concrete projecten. Wagen-huis: ‘Zo hebben we onlangs alle buurt-bewoners uitgenodigd voor een kennis-makingsrondje. Daar kwamen een stukof twintig bewoners op af. We zijn metze langs een paar van onze zaken ge-

weest. De reacties waren erg positief.We hopen dat volgend jaar te herhalen.’Waarvoor de ondernemersverenigingzich ook wil inspannen, is het opfrissenvan de Trompettersteeg. ‘We willen afvan de graffiti die geregeld op de mu-ren verschijnen. Die worden nu verwij-derd door The Bulldog. We hebben driestreet artists uitgenodigd om een ont-werp te maken voor een mooie muur-schildering, want we hebben liever eenmuur die het unieke karakter bena-drukt: de nauwte en schoonheid van desteeg.’Een ander belangrijk doel is het ont-wikkelen van een marketingplan voorde buurt. Wagenhuis: ‘Samen met deondernemersverenigingen van Oude-zijds Achterburgwal en Warmoesstraatgaan we proberen de Wallen op een po-sitieve, andere manier onder de aan-dacht te brengen. Daarbij willen wevooral laten zien hoe divers de buurt is.Dat hier voor elk wat wils te vinden is.’

Rondom de Oude Kerk

Peer, Dollebegijnensteeg 7

Salomé Wagenhuis

‘De Sint Jansstraat vol met voetsporen: Oranje, Alva, Mozart, Marx en ...’

d’Oude Binnenstad12 december 2015

WILLEM OOSTERBEEK

Eddy Reefhuis, dominee van deOude Kerk, heeft na acht jaar af-scheid genomen. Hij deed dat met hetNieuwe Hemelfestival waarbij, netals in de Bijbel, de hemel op aardekomt: ‘Op de hemel kun je goed je eigen verlangens projecteren. Dan zieje ook dat jouw verlangens anderszijn dan die van je buurvrouw. Het isheel verhelderend om er achter te ko-men dat iemand een ander verlangenheeft.’

Met een festival vol liturgie, perfor-mances, statements, muziek en ont-moeting heeft de dominee van de OudeKerk na acht jaar afscheid genomen.Eddy Reefhuis gaat met emeritaat enzal vanaf nu zijn blik richten op anderedelen van de stad. Niet alleen omdat

een dominee een jaar lang niet magpreken in zijn oude gemeente nadat hijer vertrokken is, maar ook omdat hijvindt dat je weg moet uit je eigen heili-ge huisje, zoals hij het formuleert.‘Ik ga eens in Amsterdam-Oost of inWest kijken. De multiculturele dialoogvind ik spannend. Daar vindt die bot-sing van verschillende culturen veelmeer plaats dan hier in het centrum.’

MinderheidReefhuis studeerde ooit aan de Rijks-universiteit Utrecht, maar omdat hij hetdaar nogal saai vond, liep hij veel colle-ges in Amsterdam.Van huis uit is hij hervormd, maar tochging hij naar de openbare school. ‘Ikzat in een omgeving waar het christen-dom een minderheidspositie bekleed-de. In God geloven heeft voor mij nooit

iets vanzelfsprekends gehad.’ Van or-thodoxie moet hij ook niets hebben.‘Niet ik bepaal wie God is, maar Godbepaalt wie ik ben.’Hij begon als predikant in Winkel, eendorp in Noord-Holland. Daarna kwa-men Utrecht-Overvecht, de Willem deZwijgerkerk in Zuid en tot slot de OudeKerk. ‘De Oude Kerk voelde inderdaadals een soort bekroning. Nergens heb jezoveel baat bij het gebouw als hier. Eenkerkdienst is een bijeenkomst van men-sen en de dominee moet ervoor zorgendat God komt. Dat is hier niet zo. Dedominee doet mee. Dat komt niet al-leen door het gebouw, maar ook doorde gemeente, het orgel en de kinder- ende Sweelinckcantorij.’

AnarchismeMet veel vreugde kijkt Reefhuis terugop zijn gemeente die uit heel Neder-land komt. ‘Er komen weinig mensenuit de buurt naar de kerk.’ Lachend:‘Het is ook een onkerkelijke buurt.Toen ik hier kwam ben ik door de ge-meente hartelijk, maar kritisch ontvan-gen. Het is een eigenzinnige gemeente,een culturele, intellectuele elite ook.Toch zit het anarchisme, het eigenzin-nige van de buurt ook in deze kerkge-meenschap.’Achteraf constateert hij wel dat hij teweinig contact heeft gehad met dezebuurt. ‘We zouden best wat meer aanpublic relations kunnen doen. Het zijnbijzondere diensten in een bijzondergebouw met bijzondere muziek. Wezijn wat de dienst betreft een soortmengeling van protestants en katho-liek. Maar er zou ook meer aandachtmoeten zijn voor de vraag hoe bewo-ners hier proberen te leven, hoe ze hunhoofd boven water proberen te hou-den.’Zo’n tachtig bezoekers telt de ochtend-dienst op zondag; ’s middags komen erzo’n twintig mensen. ‘En de groepslinkt. We staan als kerk op een wissel:welke kant gaan we op? Ik denk dat wemeer de richting op moeten van de eer-ste christelijke gemeentes. Daar kwa-men van allerlei mensen, ook mensendie niet zo zeker wisten of ze in Godgeloofden. Het is essentieel dat je dewereld tegenkomt in de kerk, want jekunt niet zonder elkaar. We delen onsmenszijn in alle botsende diversiteit.’Daar ging zijn laatste preek ook over.Over Babel, waar de aarde naar de he-mel ging en waar de spraakverwarringontstond. ‘Maar in het Nieuwe Babylonis die niet verdwenen. Spraakverwar-ring is een zegen. Dat is waar ik in ge-loof.’

‘Spraakverwarring is een zegen’Afscheid dominee Oude Kerk

Kleurrijk leven inwoord en beeld

Harold ‘the Kangaroo’ Thornton

Harold ‘the Kangaroo’ Thorntonwas een genius, van wie de liefde voorkleur, de liefde voor het buitengewo-ne, eraf spatte. Niet voor niets stondop de rug van zijn jack geschilderd:‘The Greatest Genius That EverLived’.

In de jaren tachtig van de vorige eeuwverbleef deze rusteloze, uit Australiëafkomstige kunstenaar lange tijd op deWallen. Steve Pepper, toen eigenaarvan stoffenwinkel Capsicum, en zijnvrouw Deborah verleenden Haroldvaak onderdak en ondersteunden hem.Helaas kon de prachtige schildering opde zuil voor het pand van Capsicumniet meer gerestaureerd worden.Nu nog is de psychedelische kunst vanHarold te bewonderen op de gevel vancoffeeshop The Bulldog. Harolds grotepanelen op de gokhal hoek Oudezijds

Achterburgwal/Oude Doelenstraat, nueen vestiging van de Coffee Company,zijn van de ondergang gered en hangennu in het Bulldog Hotel. Andere wer-ken van zijn hand zijn echter langza-merhand uit het straatbeeld verdwenen.Na tien jaar research is er eindelijk hetboek verschenen over het leven van Ha-rold the Kangaroo, geschreven doorPienke Kal. Het boek vertelt Haroldslevensverhaal in schilderijen, foto’s,cartoons en gedichten. In het Engels,want het boek is ook voor Australië be-doeld. Tijdens een bijzondere bijeen-komst werd het eerste exemplaar aan-geboden aan Henk de Vries, zijn groteweldoener.

Pienke Kal: The colourful life of Ha-rold Leslie Thornton alias The Kanga-roo 1915-2004. O.a. boekhandel Schel-tema, Rokin 9, € 29,95.

Buurtjury adviseertNu cocktailbar Muse is weggetrok-ken uit Zeedijk 134, heeft NV Zee-dijk voor dit vrijgekomen pand eeninschrijvingsprocedure (‘tender’)bedacht, waarbij een buurtjury gaatadviseren over de ingediende plan-nen. Een uniek experiment.

Momenteel laat de de staart van deZeedijk, tussen Nieuwmarkt en Storm-steeg, nogal te wensen over. Hier zijn inveel bedrijfspanden ijs- en wafelwin-kels, gebakszaken, ‘Italiaanse’ pizze-ria’s, ‘Argentijnse’ steakrestaurants enandere op toeristen gerichte conceptengevestigd. Met een laagwaardige uit-straling, volgens velen.Het stadsdeel en NV Zeedijk promotenweliswaar een variatie in het winkel-aanbod op de Zeedijk, met aandachtvoor een hoogwaardig verblijfsgebied,

maar dat komt aan de zuidkant vandeze straat flink in het gedrang. Snelgeld verdienen aan de toeristenstromenstaat hier centraal.NV Zeedijk heeft op dit staartstuk veelminder vastgoed in bezit dan op dekop, richting Centraal Station. Op eige-naren van panden die niet in het bezitvan de NV zijn, kan nu eenmaal geendruk worden gelegd om een hoogwaar-dige invulling van de panden af tedwingen. Voor de panden die wél vanNV Zeedijk zijn, is dit een ander ver-haal. Zeedijk 134, waar tot voor kortcocktailbar Muse zat, is zo’n pand. Hetis onlangs vrijgekomen en NV Zeedijkheeft voor de herbestemming ietsunieks bedacht.Om de buurt maximaal te betrekken bijde invulling heeft de NV een tender uit-geschreven voor dit leegstaande hore-

capand. Er is een jury aangesteld, be-staande uit ondernemers en bewonersvan de Zeedijk, die mag adviseren overde invulling van het pand. De vijf jury-leden maken een gezamenlijke shortlistmet de drie beste plannen en NV Zee-dijk zal vervolgens een keuze makenuit deze top drie.Bij de beoordeling telt allereerst inhoeverre de plannen verrassend zijn,kwalitatief hoogwaardig zijn en ietstoevoegen aan het bestaande aanbod.Daarnaast kijkt de jury hoe de indie-ners in hun plannen de belangen heb-ben verwerkt van wie in deze buurt wo-nen en werken.Deze procedure is een goed initiatiefom de buurt meer grip te geven op deuitstraling van haar eigen straat. Er valthier een wereld te winnen.

Henk de Vries ontvangt het eerste exemplaar van Pienke Kal

Voordat het ‘Muse’werd, had café Marktzicht een hechte clan van vaste klanten

‘We zouden best wat meer aan public relations kunnen doen’

Het Rokin wordt flink opgeknapt. Desloop van het alom verguisde, rozemarmeren bankgebouw van Fortismarkeert een omslagpunt. Nu wordtdaar hard gebouwd aan Marks &Spencers en het luxewarenhuisHaussmann. De hoofdentree komt ophet Rokin.

Achter de nieuwe vestiging staat deVleeshal, van oorsprong een middel-eeuwse kapel van het Sint Pieterskloos-ter. Dat rijksmonument wordt betrok-ken bij het project. De Vleeshal staataan de noordzijde van het huidige Nespleintje bij de Brakke Grond enloopt door naar de Oudezijds Voorburg-wal.Deze gebouwen hadden een kantoor-functie – tot afgelopen zomer. Nu komter Haussmann Food, een luxe moderneversmarkt. De deuren van HaussmannFood zullen echter niet alleen opengaanaan het Rokin, maar ook aan de Oude-zijds Voorburgwal: in de Sint Pieters-halsteeg en in de Sint Pieterspoort-steeg.En dat valt verkeerd bij de bewoners.Zij zijn zich rot geschrokken toen zijhoorden van de plannen. Tot voor korttelden zij hier hun zegeningen dat zijop ongeveer het laatste stukje oude bin-nenstad wonen dat de gemeente nogniet had vergeven aan horeca en detail-handel.

Nu nog stilWoonrust in de oude binnenstad is eenkwetsbaar goed. Dat was al duidelijk,en wordt nu bewaarheid.

Haussmann Food zal volgens de plan-nen circa 1200 vierkante meter beslaan,wat qua grootte valt te vergelijken metde Albert Heijn aan de NieuwezijdsVoorburgwal.Voor de Vleeshal was de bestemming‘detailhandel’ al mogelijk gemaakt inhet nieuwe bestemmingsplan dat sindsdeze zomer van kracht is. Voor de con-crete bestemming ‘supermarkt’ (foodhall) waren twee nieuwe omgevings-vergunningen nodig, waarvan er één alis afgegeven.Voor de meeste bewoners is deze speci-fieke informatie te laat gekomen omhun zienswijzen tegen de eerste omge-vingsvergunning juridisch kenbaar temaken. Kritische bewoners, onder wiePieter de Ruiter, hebben zich nietteminverenigd en zijn in dialoog met de be-trokken partijen.De Ruiter: ‘Laat ik voorop stellen datde bewoners niet tegen de komst van deHaussmann of hun food hall zijn. Maarwij zijn faliekant tegen het opengooienvan de deuren voor bezoekers en leve-ranciers juist op het stille stuk van deOudezijds Voorburgwal. Zo’n duizendmensen per dag worden hier verwacht.Volgens ons is die prognose zelfs noglaag, gezien de grootte van de winkelen de ligging ervan in de binnenstad.’De bewoners hebben twee bezwaren.Het eerste bezwaar richt zich op deaanvoer van goederen en afvoer van af-val via de Oudezijds Voorburgwal. Devrachtbewegingen zullen daar explo-sief toenemen. De Ruiter: ‘Het wordtsimpelweg onveilig.’Het tweede bezwaar is de verwachtenog grotere toestroom en overlast van

het publiek dat de Oudezijds gaat gebruiken. Het versgemaakte voedselzal genuttigd worden op de kade van de gracht, in de afgemeerde bootjes enop de bordessen van de grachtenpan-den.

KritischJoris Bokhove is gebiedscoördinator1012, in dienst van de gemeente. Hijbevestigt dat de gemeente een vergun-ning heeft verleend waarin de winkeleen ingang krijgt aan de OudezijdsVoorburgwal, maar ook dat de gemeen-te de gevolgen kritisch zal volgen. Hijbenadrukt daarbij dat de omgevings- enhorecavergunningen voor de super-markt nog niet zijn aangevraagd.Om de benodigde omgevingsvergun-ning te kunnen verlenen moet de ge-meente een afweging maken, waarbijde laad- en losbewegingen en de pu-bliekaantrekkende werking belangrijkeaspecten zijn.Ook de eigenaar van het pand spreektbegripvol over de geschrokken bewo-ners. Mark van Ginkel van de IvyGroup, niet de exploitant maar de ei-genaar van de gebouwen, benadrukt datHaussmann zich op Amsterdammerszal richten en natuurlijk ook op toeris-ten, maar dan niet de ‘dronken Britten’.De door Ivy Group beoogde horeca-functie betreft formeel geen restaurant,maar een extra component die bij decatering in een versmarkt hoort.

NoodroepPieter de Ruiter, bewoner: ‘Dat het nugaat om hoogwaardig voedsel is eenpluspunt voor de toeristen, maar voorde bewoners maakt het geen verschil ofze struikelen over afval van HaussmannFood of McDonald’s. Vuilnisbakkenzijn er sowieso lastig te vinden in destraten, dus ook de ‘welopgevoede’toeristen kun je niet kwalijk nemen datze alles laten rondslingeren.’Namens de eigenaar drukt Van Ginkelde bewoners op het hart dat Haussmannde overlast goed zal monitoren en datzwerfafval iets is waar ook de onderne-mer verantwoordelijkheid voor draagt.Van Ginkel is zelf tevens buurtbewo-ner. Hij woont op het Rokin, en is dusbekend met de buurt en haar kwets-baarheid: ‘De openingstijden zullen ge-lijk zijn aan die van de winkels, vantien tot tien. Dus geen nachtelijke dron-kenmanstaferelen. Ook de overlast vanleveranciers zal kritisch worden beke-ken. Veel logistieke aanvoer zal overwater kunnen. Dat nemen we ook seri-eus mee in de plannen.’De Ruiter trekt de oprechtheid van VanGinkel en zijn organisatie niet in twij-fel, maar de goede bedoelingen zijnvolgens hem simpelweg niet te realise-ren, zeker niet als het gaat om de logis-tiek van dagvers voedsel voor zo’n gro-te winkel.Wat betreft de horecafunctie zegt DeRuiter resoluut: ‘Eens een horecabe-stemming, altijd een horecabestem-ming. Met zo’n bestemming kan het al-tijd nog bewonersonvriendelijker wor-den. Het is al druk. Los van de vreesvoor de nog te vergunnen horecabe-stemming, is nu de afvoer van goederenen afval een ware voetangel voor de be-woners.’

Vanuit de bewoners richt De Ruiter eennoodroep aan de gemeente: ‘Houd deaan- en afvoer van Haussmann Food ophet Rokin via een onderdoorgang onderde Nes naar de Vleeshal. De gemeentemoet het Rokin niet verbinden met deOudezijds Voorburgwal. Dat zijn tweetotaal verschillende straten, met ver-schillende karakters. Koester dat, aanbeide kanten, en wees zuinig op hetstille stuk Oudezijds! Houd die deurgesloten.’

d’Oude Binnenstad 13december 2015

Bewoners vrezen overlastFood hall Haussmann

Sinds 1 december is het voor straatmu-zikanten verboden om op te treden inhet gebied van de Noordelijke Burg-wallen. Op het bijgaande kaartje is tezien voor welke straten, stegen en plei-nen in de oude binnenstad dit verbodgeldt.Voor bewoners en ondernemers in ditgebied is het een grote opluchting datgemeente en stadsdeel nu dit besluithebben genomen. Wie dicht bij devoormalige standplaatsen van de muzi-kanten woonde en werkte, werd soms

radeloos van de steeds toenemende ennimmer aflatende overlast.Uiteindelijk heeft een raadsadres doorbewoners en ondernemers rond deOude Kerksbrug geleid tot het defini-tieve besluit van stadsdeelvoorzitter enburgemeester om straatartiesten op deWallen te verbieden, tot grote opluch-ting van de omwonenden. Toen in eencommissievergadering op het stadhuisdeze beslissing viel, vloeiden er vanopgekropte spanning én vreugde danook rijkelijk tranen.

No music no cry

Pieter de Ruiter en Louisa bij de Vleeshal

In dit gebied is straatmuziek verboden

MARIAN VAN DE VEEN-VAN RIJK

Jehan is piloot. Hij woonde in Bos enLommer, maar wilde het liefst middenin de stad wonen. Coby was al in debuurt op kamers, bij Oudezijds 100, opde Achterburgwal. Ze kwamen terechtop een rustig stukje van de gracht te-genover Ons’ Lieve Heer op Solder.De bedoeling was om naar het platte-land te verhuizen, meer de natuur in,zodra er kinderen werden geboren. Ze

zijn gebleven, en het bevalt ze hier erggoed. De twee oudsten gaan naar de St.Antoniusschool, de jongste zit nog opde Julianacrèche. Vriendjes en vrien-dinnetjes wonen allemaal in de buurt.Een minpunt wil Jehan wel maken:‘Wanneer er volkomen terecht een op-merking wordt gemaakt over onge-wenst gedrag in je omgeving, volgt ermeteen een agressieve reactie. Dat isminder leuk. Verder zijn we zeer tevre-den!’

WONEN OP DE WALLENWie? Coby en Jehan Ermers, met dochters Feya, Kiki en Tessel. Waar? Oudezijds Voorburgwal, sinds 2007.

d’Oude Binnenstad14 december 2015

LEATHER RUBBER TOYS

AMSTERDAM WARMOESSTRAAT 89

BERLIN MOTZSTRASSE 22

PARIS 24 RUE DU TEMPLE

24/7 MISTERB .COM

FACEBOOK.COM/MRB.AMSTERDAM

C A P S I C U MN A T U U R S T O F F E N

Oude Hoogstraat 1Amsterdam

www.capsicum.nl

020 6231016

voor uw ramen

www.grandcafekrasnapolsky.nl

Gevestigd in NH Collection Grand Hotel Krasnapolsky

Dam 9, Amsterdam

Bezoek nu het vernieuwde museum

Oudezijds Voorburgwal 38–40Amsterdam www.opsolder.nl

Eetcafé de Brakke Grond

Dagelijks geopend voor koffie, lunch, borrel en diner.

BROUWERIJ DE PRAELWINKEL

OUDEZIJDS VOORBURGWAL 301012 GD AMSTERDAM

020 - 408 44 70

ONZE VERNIEUWDE WINKELMET ÈCHT AMSTERDAMSE

PRODUCTEN

eigen ambachtelijk gebrouwen bier

cadeauverpakkingen

genevers & likeuren

alles voor bij de borrel

Geels koffie & thee

Kesbeke

Brandt & Levie

en vele andere ambachtelijke Amsterdamse producten

Warm, betrokken, professioneel

Blije kinderen en tevreden ouders, daar

draait het om bij De Kleine Wereld

U bent van harte welkom op onze vestiging op het Oudekerksplein 8 voor een rondleiding en om kennis temaken met het team. Voor meer informatie, onze andere locaties of vragen kijkop onze website www.dekleinewereld.nl of bel ons hoofdkantoor (020 4120633).

Aan de Oudezijds Achterburgwal,vlak bij de Oude Hoogstraat, ligt aaneen klein pleintje de Waalse Kerk.Eeuwenlang worden hier al kerk-diensten gehouden, en de laatste de-cennia zijn er ook veel concerten enopnames.Maar er zijn plannen om nog meer tegaan doen met het gebouw. NienkeMeuleman, koster en beheerder, enBarend Toet, zakelijk leider, werkenin opdracht van de kerkenraad aanplannen voor een nieuwe program-mering.

De Waalse Kerk ligt aan het Walen-pleintje. Hoewel dit pleintje al eeuwenzo wordt genoemd, heeft het deze naampas sinds 1978 officieel. De naam werdtoegekend bij de 400ste herdenking vande Alteratie, de omwenteling in Am-sterdam op 26 mei 1578, op welke da-tum de katholieke stadsregering werdafgezet.De Waalse Kerk stamt uit 1409. Voorde Alteratie was dit de kapel van hetPaulusbroederklooster en na de Altera-tie is deze overgedragen aan de Frans-talige, protestantse vluchtelingen uit deZuidelijke Nederlanden. Sindsdien ishet een protestantse kerk.De gevel van het gebouw lijkt niet veelgroter dan die van sommige huizen aande Oudezijds Achterburgwal. En afge-zien van het grote glas-in-lood-raam,geschonken door de familie Jamin,doet deze gevel ook niet meteen aan

een kerk denken. Een kerktoren ont-breekt. Wie wel eens binnen is geweest,weet echter dat er achter de gevel weldegelijk een grote kerk schuilt, met eenprachtig kerkorgel uit 1734.

PassendNog iedere zondag wordt hier om elfuur een kerkdienst gehouden, in hetFrans. Maar net als bij veel andere ker-ken loopt ook bij de Waalse Kerk hetkerkbezoek terug. De zondagsdiensttrekt gemiddeld nog vijftien tot twintigkerkgangers. De totale gemeente ismisschien nog honderd leden groot.Het gebouw alleen voor kerkdienstengebruiken is dan ook allang niet meeraan de orde. De kerk heeft een prachti-ge akoestiek, maar nodigt uit tot zoveelmeer.Nienke Meuleman en Barend Toet zijnenthousiast over de nieuwe plannen,waarvoor een maatschappelijke non-profit organisatievorm in het leven isgeroepen.Toet: ‘Uitgangspunt hierbij is dat dekerk wel een kerk moet blijven en datde activiteiten daarbij moeten passen.’Omschrijvingen die Toet daarvoor ge-bruikt zijn zingeving, verdieping enverbinding. ‘Woorden die ook van toe-passing zijn op een zondagsdienst.’

VierluikDe plannen bestaan uit een vierluik:muziek, discours, historie en francofo-nie.Muziek is altijd al een pijler van deWaalse Kerk geweest. Toet: ‘Naastklassieke muziek willen we graag eenbreder aanbod brengen. De Nederland-se Bach Vereniging en het NederlandsKamerkoor zijn al langer vaste bespe-lers. Maar we denken nu ook aan sin-ger/songwriters, folkmuziek en blues.Eventueel versterkt, maar dan wel heellicht versterkt. Een poptempel wordthet niet.’Discours? Meuleman: ‘Daarbij moet jedenken aan lezingen en symposia,boekpresentaties, gesprekken over demeest uiteenlopende onderwerpen alsgeloof en samenleving. We staan openvoor nieuwe ideeën.’ Toet: ‘We hebbenbijvoorbeeld gedacht aan een bijeen-komst over de huidige vluchtelingen-problematiek. Dat sluit natuurlijk ookaan bij onze historie, de kerk is immersgesticht door vluchtelingen.’Meuleman: ‘De kerk biedt met gemakruimte aan 200 tot 300 mensen, en af-hankelijk van de bankenopstelling zelfs

tot 450. Kleinere bijeenkomsten kun-nen plaatsvinden in de Consistoire, dekerkenraadszaal. Die is geschikt voorgroepen tot ongeveer 25 personen. Eenunieke plek.’Geschiedenis is een logisch thema, al-leen al omdat de Waalse Kerk zelf eenlange traditie met zich draagt: de ge-schiedenis van het gebouw zelf, maarook de Franse identiteit en het protes-tantisme. Meuleman: ‘Die erfgoedge-dachte is belangrijk bij onze plannen.En dat is niet gek, want wie hier bin-nenloopt voelt het. Die kracht kunnenwe gebruiken om de kerk te revitalise-ren, om nieuwe mensen aan te trekken.’Daarbij is ook August den Hollanderbetrokken. Hij bekleedt de leerstoelReligieus Erfgoed aan de Vrije Univer-siteit, die mede door de Waalse Kerk isgeïnitieerd.Francofonie is het vierde thema; hoekan het ook anders. De Franse cultuuren de Franse taal vormen de basis voorveel nieuw te ontwikkelen activiteiten.Soms diepzinnig, zoals werkgroepenover filosofie of literatuur; en somsheel aards, met aandacht voor de Fran-se keuken en wijn.

Joint ventureInmiddels heeft de website van deWaalse Kerk een nieuwe huisstijl ge-kregen en wordt er hard gewerkt om deplannen concreet te maken. NienkeMeuleman is verantwoordelijk voor deprogrammering en de logistiek en Ba-rend Toet heeft de zakelijke leiding.Toet: ‘Voor de zaaltechniek hebben weal iemand. Maar op veel nieuwe terrei-nen betreden we nieuwe grond. Zo isvoor promotie en marketing marketing-deskundigheid nodig en zijn we in ge-sprek over een bedrijfsleider, een jongiemand die voor verdere professionali-sering kan zorgen.’Voor Meuleman en Toet is het belang-rijk dat het iets ‘eigens’ wordt. ‘Hetmoet origineel zijn, geen kloon, en hetmoet passen binnen de beperkingen dienu eenmaal horen bij het gegeven datdit een kerk is. Een combinatie, eenjoint venture, van religieuze bevlogen-heid en maatschappelijke betrokken-heid. Het zou prachtig zijn als we eentoevoeging worden binnen de socialeen culturele cohesie in de buurt.’

Meer informatie: www.dewaalsekerk.nl

d’Oude Binnenstad 15december 2015

Politie:Niet spoedeisend 0900-88 44

Wijkteam Beursstraat:Wijkagenten:Dick Eenhuizen 06 51 41 38 86Hermanjan Jansen 06 22 94 41 19

Brandweer:Alarmnummer 621 21 21Centraal Bureau 692 93 94

Gezondheidszorg:GG&GD (Ambulance) 555 55 55Eerste hulp (OLVG) 599 30 16Centr. Doktersdienst 088 00 30 600Kruispost 624 90 31Dierenambulance 626 21 21

Gemeente Amsterdam:Internet: www.amsterdam.nlStadhuis 256 91 11Horeca Overlastlijn 421 45 67Milieudienst 14 020Ombudsman 625 99 99

Stadsdeel Centrum:Internet: www.centrum.amsterdam.nlAlgemene informatie 14 020Meldpunt Zorg & Overlast 256 44 42Meldpunt Overlast water 0900-93 94Meldpunt Openb. Ruimte 14 020(Reiniging, bestrating, groen, etc.)Inspectie Bouwen en Wonenma/vrij 09:00-10:00 256 46 30

Nuon (Energie Noord West):Afdeling Binnenstad 597 16 16Openbare verlichting 597 26 26Storingen elektra 597 12 34Storingen gas 597 12 35

Dienst Stadstoezicht:Hoofdkantoor: 251 21 21Parkeerbeheer: 251 33 22Wegslepen: 251 33 23

Wijkcentrum:d’Oude Stadt 638 22 05

Taxi:TCA-Centrale 0900 677 77 77Taxi Direct 020 6 333 333Stadsmobiel 441 00 55

Alarm: 112

Volgens de overlevering kreeg de koet-sier van de gebroeders Trip een huisjeop Kloveniersburgwal 26 ‘zo breed alsde voordeur van het huis van mijnmeester’, later bekend als het KleinTrippenhuis. Leuk verzonnen, maar hetTrippenhuis werd opgeleverd in 1662en het Klein Trippenhuis pas in 1696.Het smalle huisje, van twee meter ze-venendertig breed, is gebouwd van de-zelfde Bentheimer steen als zijn grotebroer aan de overzijde. De voorgevelhelt licht voorover, een wijze van bou-wen die ‘op de vlucht’ bouwen wordtgenoemd. Het pandje is groter dan hetlijkt, want aan de achterzijde loopt hetachter huisnummer 24 enkele meters uit.

Over de bouw en de eerste bewoners isweinig bekend. Volgens het Stadsar-chief is in 1696 sprake van bewoningdoor ‘bedienden van het Trippenhuis’,maar dit wordt verder niet gespecifi-ceerd.In de loop van de geschiedenis was erallerlei negotie gevestigd: in de aan-koopakte van 17 juli 1807 van NicolaasVuurhaard is sprake van een ‘Winkel-huijs en erve, tussen de Koe- en Betha-niënstraaten’. In 1869 wordt het‘Kleederenmagazijn’ van Jan Morré ergevestigd, gevolgd door Au Petit Bazar,omschreven als ‘Affaire in Heerenarti-kelen’, van de gebroeders Westrik. DeKloveniersburgwal stond in die tijd be-

kend als ‘goeden en netten stand’ entelde veel joodse (textiel)bedrijven.De twee bovenverdiepingen van hetKlein Trippenhuis werden verhuurd alswoning. Van december 1931 tot juni1932 woonde hier Willem Jue, later be-kend als sneldichter Willy ‘Roept umaar!’ Alfredo, samen met de twaalfjaar jongere variétéartieste Maria Mag-dalena (Mady) de Brieder.Vanaf de jaren twintig kwamen er res-pectievelijk een groenten- en een ta-bakswinkel in het pandje, gesierd metde leus ‘Rookt TIJD IS GOUD’.Vanaf 1937 dreef mijn vader NicolaasDuivis er een kaaswinkel, waarmee hijin 1944 verder ging in het pand ernaast,op nummer 28. In 1946 vestigde hij inhet Klein Trippenhuis de Chocolaterie’t Trippenhuis.

Het huis heeft ook een ‘oorlogsverle-den’. Sinds 1934 was de joodse JudithPrins eigenaresse van het pand, maardit werd haar in 1941 ontnomen doorde Niederländische Grundstücksver-waltung. Judith Prins werd op 12 fe-bruari 1943 vermoord in Auschwitz. In1949 verkocht haar oom Willem Prinsals overlevende rechthebbende hetpandje aan Nicolaas Duivis, die er metzijn gezin met negen kinderen woonde.In 1971 werd Chocolaterie ’t Trippen-huis, net als veel andere bedrijfjes in deNieuwmarkt- en Bethaniënbuurt, ge-sloten. Het pand mocht de eerste 25jaar na de sanering door de gemeentegeen winkelfunctie meer hebben, maarsinds 2002 verkoopt Webers Holland erkunstzinnige sexy lingerie.

BUURTHISTORIE

Klein TrippenhuisFrans Duivis

Cultuurhuis met een lichte Franse tongvalWaalse Kerk

Barend Toet en Nienke Meuleman

d’Oude Binnenstad16 december 2015

nieuws

overzichtseptember23 Het Bethaniënklooster wordt ver-

bouwd tot woningen.

oktober1 De gemeente mag een taaleis stellen

aan raamprostituees. Zij moeten En-gels en/of Nederlands kunnen spre-ken.

3 De gemeente begint een eigen vast-goedfonds 1012 Inc om buitenlandseinvesteerders te weren.

15 Een toerist valt in het water van deOudezijds Voorburgwal.

16 Een voetganger raakt op de Zeedijkgewond bij een botsing met een fiet-ser.

16 De eerste 3D-geprinte brug komt opde Wallen.

31 Bewoners en ondernemers aan dePrins Hendrikkade willen dat de tou-ringcarhalte daar verdwijnt.

31 Buurtbewoners bekritiseren het slui-ten van het politiebureau in de Beurs-straat.

31 Een plassende toerist wordt uit hetwater van de Geldersekade gereddoor de brandweer.

november7 De gemeente wil de touringcarhalte

aan de Prins Hendrikkade uitbreidenen in de avonduren beschikbaar stel-len als taxistandplaats.

9 De nieuwe luxewarenhuizen aan hetRokin krijgen een eigen tunnel naarhet station van de Noord/Zuidlijn.

12 De jarige NV Zeedijk koopt een horecapand op de Zeedijk op om foutgeld te weren.

13 Een gekraakt pand van de UvA aande Oude Turfmarkt wordt door deME ontruimd.

15 Fietsverhuurders mogen van hetstadsdeel niet langer hun fietsen opstraat stallen.

15 Straatmuzikanten zijn niet langerwelkom op de Wallen.

15 Fastfoodbedrijven moeten hun stoepschoonhouden en prullenbakkenplaatsen.

16 Minister Ronald Plasterk brengt eenbezoek aan brouwerij De Prael.

19 De Franse pianist die na de aanslagenin Parijs John Lennons ‘Imagine’speelde bij de getroffen club Bata-clan, brengt het lied ten gehore op deNieuwmarkt.

19 De gemeente gaat minder bordeel -ramen sluiten dan aanvankelijk wasgepland.

20 De serieovervaller die eerder dit jaaronder andere een café en een seks-shop op de Wallen overviel, staatvoor de rechter. Hij blijkt een ont-snapte Belgische crimineel te zijn.

21 De gemeente wil loktoeristen gaaninzetten tegen nepdopedealers.

22 Duikers speuren in de OudezijdsVoorburgwal naar de verdwenenSchot Chris Nelson. Later wordt zijnstoffelijk overschot gevonden in hetwater bij de Oude Schans.

25 Hongaarse vrouwenhandelaren dieop de Wallen opereerden, krijgen eisen tot 5 jaar cel te horen.

december1 Sterrenkok Chris Naylor opent een

pop-up restaurant in de Olofskapel.3 Het stadsdeel geeft de tientallen wa-

fel-, ijs- en Nutellashops vier wekende tijd om orde op zaken testellen; anders moeten zedicht.

3 Metje Blaak start een Fa-ce bookactie om aandachtte vragen voor de zwa-nen van de OudezijdsAchterburgwal. Diezijn doodsbangvoor het vuur-werk met Ouden Nieuw.

Buiten is het nat en kil, maar binnenin het Hofje van Wijs is het warm engezellig. Het is maandagavond en demeeste tafels zijn bezet.

Op het menu staat als voorgerecht een-denborst met een pittig sausje, en hethoofdgerecht is gebakken heek metgroenten en gebakken aardappeltjes.De gasten smakken nog net niet, maaruit de instemmende geluiden kun je op-maken dat het erg lekker smaakt.Chefkok Jan Hartman komt af en toeeven langs om te horen of alles naarwens is. Het toetje óógt niet alleen lek-ker, maar ís het ook: ijs met specu-laaskruim en vruchtjes. En dat kost danslechts € 12,50 (wijn en koffie niet in-begrepen).

Open tafelHet Hofje is de hele week ’s avonds ge-opend voor diner, maar de maandag-avond is speciaal. Hartman kwam op

het idee om de, in deze tijd van het jaarwat stillere, maandagavond te reserve-ren voor de buurtbewoners: de tabled’hôte.Het plan werd onmiddellijk door eige -naar Lex Heij omarmd. Wie zich in-schrijft en een e-mailadres achterlaat,krijgt wekelijks het menu thuisge-stuurd. Als dat je aanstaat kun je eenplek reserveren.Iedereen schuift bij iedereen aan enwellicht is deze maandagavond een vande weinige momenten dat je als buurt-bewoners onder elkaar bent. Geen toe-risten, geen dronken bezoekers, maar jeburen – die je wel of misschien nog nietkende, of die een paar straten verderopwonen.Uit de geanimeerde gesprekken kun jeopmaken dat deze buurtavond zeer opprijs wordt gesteld. Het menu wisseltwekelijks en voor vegetariërs wordt demaaltijd aangepast.

Lex Heij streek hier in 2006 met zijn

koffie- en theewinkel neer, nadat hijnoodgedwongen zijn befaamde hon-derdvijftig jaar oude winkel in de War-moesstraat had moeten verlaten. ‘Nooitgeen spijt van gehad’, zegt hij. ‘NVStadsgoed is een fijne huisbaas die re-kening met ons houdt en we hebbenaardige buren met wie we prima afspra-ken hebben gemaakt. Bovendien is ditzo’n beetje het mooiste plekje van deZeedijk met dat hofje voor de deur.Daar gaan we ook meer mee doen indeze winterperiode. Dekentjes voormensen die nog buiten willen zitten eneen mogelijkheid om warme stoofpot te serveren op het terras en niet te ver-geten warme chocolademelk en glüh -wein.’

Wie mee wil eten op de maandagavondmeldt zich aan via:wijsenzonen.com/reserveringen en wiegeïnteresseerd is in de geschiedeniskan deze ook vinden op de website.

Hofje van Wijs

Lex Heij: een ‘open tafel’ voor buurtbewoners

d’OudeBinnenstadwenst ufijne fee�dagenen een gelukkig 2016!

Twee belangenverenigingen uit deAmsterdamse binnenstad, SamenZeedijk en Stichting BuurtplatformDe Nachtwacht, hebben het initiatiefgenomen tot oprichting van een over-koepelende belangenvereniging voorde binnenstad.

Samen Zeedijk bestaat sinds twee jaaren is een belangenorganisatie voor bewoners, ondernemers en buren vande Zeedijk. Stichting Buurtplatform De Nachtwacht richt zich op belangen-behartiging van bewoners en bedrijvenop en rond het Rembrandt- en Thorbec-keplein, en is ontstaan in januari 2015.Bij beide organisaties staan het voor -komen en het bestrijden van overlastbovenaan de agenda. We-Amsterdam isgekozen als (voorlopige) naam voor denieuwe organisatie.

Koepel‘Op dit moment nemen zeven organisa-ties deel aan de oriënterende gesprek-ken’, aldus Ton Jacobs, initiatiefnemeren voormalig bestuursvoorzitter vanSamen Zeedijk. De koepel zal de vormkrijgen van een federatie voor samen-werkende (zelfstandige) bewonersorga-nisaties.‘De federatie gaat zich richten op formele organisaties, maar ook op bewonersgroepen’, meldt Jacobs. ‘Dat kunnen tijdelijke (actie)groepen zijn. Detoekomstige lidorganisaties moeten weliswaar een paar basisdoelstellingenonderschrijven, maar mogen ook tegen-gestelde belangen hebben. Dat is goedom meer inzicht te krijgen in de belan-gen van derden. De lidorganisaties blijven allemaal onafhankelijk en auto-noom.’Ondernemers hebben volgens Jacobsvaak goed georganiseerde belangen-groepen, vakverenigingen en lob-bygroepen; bewoners niet. De nieuweorganisatie zal de politiek kritisch gaanvolgen en meer aandacht gaan vragenvoor de belangen van de bewoners.‘Maar het zal geen zure organisatieworden. Het doel is om samen te zoe-ken naar de mogelijkheden om met zijnallen te genieten van onze prachtigestad. De nieuwe organisatie wil op eenprettige en constructieve manier sa-menwerken met de gemeente en alleandere organisaties in de stad.’

We-Amsterdam

Een straat genaamd Rusland verwachtje eerder in een nieuwbouwwijk, tus-sen een Europaboulevard en Canada-park. Maar uitgerekend het hartje vanoud Amsterdam, tussen de Kloveniers-burgwal en de Oudezijds Achterburg-wal, kent al eeuwen een Rusland.

In de veertiende eeuw lag hier het land-goed Ruyschland, waarvan de grondtoebehoorde aan ene Willem Ruysch.De naam van dit landgoed werd in de16de eeuw via Ruslant verbasterd naarhet hedendaagse Rusland. De straat-naam is dus nadrukkelijk niet afgeleidvan de staatsnaam.Toch is bijvoorbeeld Vladimir Poetin erwel degelijk aanwezig. De bekendecoffeeshop ‘Rusland’ op nummer 16,since 1975, heeft een ‘Vladimir Poetinlounge’ met een schildering van destaatsman als maffialeider die een join-tje rookt. Ook de schilder was kenne-lijk stoned: hij heeft het borstzakje inPoetins pak aan de verkeerde zijde ge-schilderd.Als het onrustige Rusland daartoe aan-leiding geeft, is deze rustige straat hettoneel van ludieke acties.Zo hing hier tijdens de Praagse Lentevan 1968 korte tijd een nieuw naam-bordje met ‘Dubčekstraat’. AlexanderDubček was in het toenmalige Tsjecho-Slowakije verantwoordelijk voor dehervormingsvoorstellen die een einde

moesten maken aan de Russische over-heersing.En in het voorjaar 2013 was het kortebezoek van Poetin aan Amsterdam aan-

leiding om naast het straatnaambordjeRusland een regenboogvlag te hangen,als stil protest tegen de antihomowetge-ving in zijn land.

Rusland is vlakbij