KrisKras - Django - 4

België/BelgiquePB

9000 gent X3/453

P-206233

nr.4

nummer 4 / jaargang 34 /

januari – februari – maart 2014

driemaandelijks tijdschrift /

afgiftekantoor 9000 gent X / P206233

Afzendadres en V.u. n. Decoodt,

K. Astridlaan 155, 9000 gent

28 |

04 |

24 |

teksten Tine Sturtewagen, Seleman Hossa, Johan Verstraete, Tim Cordemans, Dana Naenen, Bieke Van Vooren, Soetkin Hugo, Lara Mora, Dries Moorthamers

foto’s iStockphoto, Corbis, Shutterstock, KrisKras, Seleman Hozza, Lara Mora

eindredactie Tine Sturtewagen

verantwoordelijke uitgever Nele Decoodt

lay-out Sander Belmans

IN DEZE EDITIE 2 |

bElIZE 4 |

is een onwaarschijnlijke mix van mensen, een Engelstalige enclave te midden van Spaanstalige landen, een prachtig klein landje met een veelheid aan tropische landschappen. Toekans, apen, zeeschildpadden, azuurblauwe snorkelzeeën, maar misschien ook een bevolking met veel verrassingen als je aan Midden-Amerika denkt.

Maak kennis met de Garifuna en de Mennonieten.

| 5 bElIZE

bElIZE 6 |

Witt folkj enn BelizeOp reis dOOr het grOene, trOpische en heel exOtische Belize word je snel verwonderd door de aanwezigheid van één bepaalde groep men-sen. Overal doorheen het kleine landje kom je ze tegen: Kaukasische gezichten in een van oorsprong toch verre van Kaukasisch land. Ze zijn gekleed zoals Nederlanders van tweehonderd jaar geleden. De vrouwen dragen lange schortjurken en een haarkapje, de mannen dragen allemaal een tuinbroek met een geruit hemd*.Dit zijn de Mennonieten, blonde mannen en vrouwen en kinderen, van oorsprong meer dan 500 jaar geleden afkomstig uit Nederland. De term ‘Mennonieten’ is afkomstig van Menno Simons (1496-1561) die geboren is in Friesland maar vooral werkzaam was in Nedersak-sen. Hij keerde zich weg van het katholicisme om zijn eigen gods-dienst op te richten. De doopsgezinden of Mennonieten leven volgens hun eigen strenge geloofsregels, ze organiseren hun eigen scholen en nemen niet deel aan politiek of militaire dienst. Ze streven naar een volledig geweld-loze wereld. Mede door dat laatste zijn vele generaties moeten vluch-ten, weg uit Nederland, over Duitsland naar Rusland, helemaal tot in Canada, de Verenigde Staten en ook Latijns-Amerika waaronder Belize. In Belize werden ze heel gastvrij ontvangen en sindsdien is deze hardwerkende gemeenschap de spil van de economie. In Belize maken de Mennonieten 3% uit van de bevolking en de grootste gemeenschappen wonen rond Orange Walk en de Cayo dis-tricten. Vandaag leven er twee groepen in het land: de progressieven, die meestal afkomstig zijn uit Canada, Engels spreken en niet gekant zijn tegen het gebruik van bijvoorbeeld tractors voor de bewerking van hun land. Daartegenover staan de conservatieven die met paard en kar rondreizen en gebruik van elektriciteit afwijzen.

Belize is altijd heel goed en ontvankelijk geweest voor de Mennonie-ten en in ruil zijn de Mennonieten goed voor Belize: hun boerderijen voorzien in de meeste landbouwproducten. Ook meubels maken be-hoort tot hun specialiteit. Je ziet ze dus regelmatig op de markten. Sommigen zijn altijd in voor een praatje en staan open naar de we-reld. Anderen zijn meer op zichzelf en redelijk schuw. Benader hen dus zeker met het nodige respect.

bro N NEN

KRAYBILL Donald en BOWMAN Carl F., On the Backroad to Heaven: Old Order Hutterites, Men-nonites, Amish en Brethren. The John Hopkins University Press, Baltimore, 2002Film van Lut Vandekeybus uit 1998, Not All That “the world does” is Good for a Mennonite.Lonely Planet, Belize, LP Publications, Victoria, 2008, 320p

* De Mennonieten zijn niet hetzelfde als de Amish. Deze laatste zijn een nog conservatievere afsplitsing van de Mennonieten. Einde 17de eeuw vond de Zwitser Jacob Amman de Mennonie-ten te veel afgeweken van de oorspronkelijke leer van Menno Simons.

TEk sT: TINE sTu rTEwagENFoTo’s: krIskr a s, IsTockph oTo

| 7 bElIZE

Buiti achüluruni umada (welcome friend)het verhaal van de garifuna Begint in 1665 wanneer twee Britse slavenschepen schipbreuk lijden in de buurt van het eiland San Vi-cente. De schepen vervoerden Afrikanen die als slaven tewerkge-steld werden op de Britse kolonies Martinica, Santa Lucia, Granada, Dominica en Barbados.Een tweede schipbreuk in 1675, met opnieuw vluchtende slaven naar de nabijgelegen eilanden, zorgde voor een snelle toevloed van Afri-kanen in de streek. Zij werden al snel een deel van de lokale Arawak Indiaanse samenleving. Afrikaanse mannen begonnen relaties en huwden met Arawak vrouwen of Caribe waardoor een gemengde bevolking ontstond. Van deze mix ontstond een nieuwe zwarte Ca-ribische bevolkingsgroep die naar grond en macht dongen met de oorspronkelijke Arawak. Deze nieuwe groep zijn de mensen die we vandaag de dag kennen als de Garifuna. Er zijn naar schatting zo'n 200.000 Garifuna in Midden-Amerika (Honduras, Nicaragua, Belize, Guatemala) en de Verenigde Staten.Officieel zijn de Garifuna katholiek maar daarnaast zijn de Afri-kaans-Indiaanse tradities ook nog heel sterk. De rituelen van de obeah zijn vergelijkbaar met voodoo en oorspronkelijk afkomstig uit West-Afrika.Heel specifiek is de opzwepende muziek van de Garifuna, de pun-ta, die sterk verschilt van de andere muziek uit de Caraïben. Het is vooral gebaseerd op traditionele muziek en wordt gekenmerkt door een dansstijl waarin heel erg met de heupen wordt gezwierd.Overal waar je reist langs de Caribische kusten van Centraal-Ameri-ka zal je de Garifuna tegenkomen.

bro N NEN

Lonely Planet, Belize, LP Publications, Victoria, 2008, 320p.www.garinet.com


bElIZE 8 |

In april 2014 reist KrisKras gedurende drie weken rond in dit kleine land. Meer info op kriskras.be

| 9 bElIZE

Op wintersportvakantie gaan staat helemaal niet symbool met duurzaam reizen. Lange files van auto’s met energieverslindende

dakkoffers, sneeuwkanonnen die sneeuwzekerheid garanderen en

dieren die worden opgejaagd omdat iedereen buiten piste wil skiën.

groener


groENEr DaN wIT 10 |

| 11 groENEr DaN wIT

tOch zetten meer en meer winterspOrtplaatsen in Op duurzaamheid. Vooral op vlak van energie en milieu worden inspanningen geleverd. Besparingen op water en stroom leveren een onmiddellijke bijdrage aan een beter milieu in het kwetsbare ecosysteem van de bergen. Maar ook de toeristen kunnen hun best doen.

EEN aaNTal TIps kuNNEN alvasT INspIraTIE bIEDEN: Reis buiten het hoog seizoen. Als het kan tracht de drukke vakantieperiodes

te vermijden. Het is rustiger op de weg en ter plaatse. Hierdoor wordt de bestemming gelijkmatiger belast.

neem de bus of trein. Zowel voor de heen- en terugreis als ter plaatse kan je perfect kiezen om de auto thuis te laten. Je reist comfortabeler, veiliger én milieuvriendelijker.

Probeer zo weinig mogelijk afval te produceren. Neem geen of bijna geen wegwerpartikelen of eenpersoonsverpakkingen mee.

Neem na een dagje skiën je afval mee naar het dorp en scheid het volgens lokale normen.

Ski niet off piste, hoe stoer en mooi dit ook mag zijn. Het is veiliger voor jezelf en voor de fauna en flora die de schrik van hun leven hebben als je daar plots passeert.

Kies ook eens voor iets anders dan skiën of snowboarden. Vervang het door winterwandelen, sneeuwschoentochten, langlaufen, huskysafari, … Heliskiën of een scootertocht door prachtige afgelegen gebieden bieden waarschijnlijk ook een kick maar hebben een immense impact op het milieu.

geen sneeuwkanonnen. Dankzij sneeuwkanonnen kan je het ganse seizoen zeker zijn van verse sneeuw. Wist je dat zo’n kanon 3000 tot 5000 liter water verbruikt? Voor een sneeuwtapijt van 30cm dik op 1 hectare piste verbruik je 1 miljoen liter water. Een Frans onderzoek wees uit dat wintersportplaatsen die kunstsneeuw maken evenveel water verbruiken dan een stad van 170.000 inwoners. Kies dus een bestemming die daar geen gebruik van maakt.

Kies voor ecologische skidorpen. Een ecolodge die enkel met een sneeuwscooter bereikbaar is behoort daar uiteraard niet toe. Sommige dorpen in de Alpen doen zelf heel veel moeite om auto’s te weren en zoveel mogelijk CO2-neutraal te functioneren.


lokalE INITIaTIEvEN als voorbEElD: Een aantal skiplaatsen heeft in de loop van de laatste jaren een duurzaam

label toegewezen gekregen voor de inspanningen die ze leverden om een milieuvriendelijk beleid te voeren. Saas-Fee (Zwitserland), La Norma (Frankrijk), Zermatt (Zwitserland), Tauplitz (Oostenrijk) en Santa Catarina (Italië) zijn erin geslaagd en hebben auto’s geweerd uit hun centra.

Alpine Pearls is een internationale organisatie waarvan 28 wintersportplaatsen in Duitsland, Oostenrijk, Italië, Slovenië, Zwitserland en Frankrijk deel uit maken. Hun focus ligt op “Soft Mobility”: milieuvriendelijke recreatie, verminderd verkeer in de dorpskern en mobiliteitsgarantie. Het werd opgericht op 29 januari 2006 door 17 deelnemende dorpen. De Alpine Pearls associatie is de eerste toeristische organisatie die klimaatneutrale reizen kan aanbieden. Ze garanderen dat eens je arriveert met de trein of de bus elk dorp een breed aanbod van vervoersmiddelen kan voorleggen om je verder te helpen: shuttle busjes, wandeltaxi’s, e-bikes, elektrische voertuigen, …

Sanfte Mobilität van Werfenweg in Salzburgerland is ook boeiend omdat zij gasten die per trein of bus arriveren speciale voordelen aanbiedt: korting op skipas, vervoer in shuttles, taxi’s of andere verantwoorde rijtuigen. Op 10 jaar tijd is het aantal toeristen dat met de trein komt volgens hen verviervoudigd.

bro N NEN

www.werfenweg.org www.ecoedges.com www.alpine-pearls.com www.respectthemountains.com


quoTE 16 |

| 17 quoTE

travelis theonly

thing you buy

thatmakes

youricher.

aFval op rEIs 18 |

Wat met afval op reis? Wanneer je door Europa reist, valt deze vraag nog mee. De meeste Westerse landen hebben intussen een redelijk doordacht afvalbeleid met de nadruk op gescheiden omhaling en recyclage. Reis je verder weg, vooral naar derdewereldlanden, dan laat een beleid en mentaliteit rond afval meestal te wensen over.

e gevolgen daarvan zijn heel zichtbaar: grote afvalbergen aan de rand van de stad. Rondslin-gerende plasticzakjes in natuurreservaten, alle soorten afval door elkaar. De lokale overheden zijn absoluut niet bezig met het uitdenken van een beleid rond afval. De natuur is onein-dig groot dus een plastic zakje zal toch snel wegwaaien en verdwijnen. Met de gevolgen op

lange termijn, de impact op de natuur en de dieren, de enorme plastiekberg op de oceanen zijn ze niet bezig. Dikwijls gaat het ook om landen waar er eerst andere varkentjes moeten gewassen worden vooraleer dat pro-bleem op tafel zal komen.Wanneer toeristen met de afvalbergen en die mentali-teit geconfronteerd worden, zijn ze meestal geschokt en staan ze onmiddellijk klaar om ter plaatse het vingertje

boven te halen. Toch is er hier wat voorzichtigheid ge-boden. In het Westen is de huidige welvaart er gekomen dankzij ongebreideld vervuilen en consumeren. Pas als de situatie onhoudbaar werd en wordt zal er ingegre-pen worden. Bovendien hebben veel landen in het zui-den geen budget of infrastructuur om een nieuw beleid uit te werken.Beeld je in dat je op trekking bent in Nepal, of in de bus zit in Ghana, ga je je dan als de locals gedragen en het vuil ook gewoon naar buiten gooien? Ga je aan de chauffeur die zijn colablikje uit het raam gooit vragen om dat niet meer te doen? Ga je de dragers tijdens de trekking vragen om alles te verbranden of mee te sleu-ren verder de berg op?De meest voor de hand liggende houding zal zijn je ei-gen ervaring en gewoontes daarover toe te blijven pas-

| 19 aFval op rEIs

sen binnen de mogelijkheden ter plaatse.Onderstaande tips kunnen ons daarbij helpen:

g Wanneer je ter plaatse boodschappen doet, zorg ervoor niet te veel zaken te kopen die individueel verpakt zijn.

g Steek je aankopen in je eigen zak of rugzak, telkens een nieuw plastic zakje is overbodig

Neem een drinkfles mee, vul je fles aan de kraan en indien nodig kan je die ontsmetten met waterzuiveringstabletten.

g Gevaarlijk afval als batterijen kan je terug meenemen naar huis waar ze apart worden opgehaald en verwerkt.

g Probeer, met bijvoorbeeld een crew ter plaatse, afspraken te maken over afval en zie waar je eventueel zelf je steentje kan bijdragen

g Organisch afval dat door rondtrekkend vee kan opgegeten worden kan je achterlaten. Best wel discreet en op plaatsen waar het zicht niet wordt ontsierd.

g Wat kan je dan nog verbranden: zaken als WC-papier en karton maar eigenlijk ook plastic als flessen. Ook al is de verbranding van plastic in de open lucht zeker niet wenselijk, het is toch te verkiezen boven jarenlang rondvliegen in de natuur.

bro N NEN

GEELS (Jolijn), Duurzaam reizen in de praktijk, Uitgeverij Informatie Verre reizen, Nijmegen, 2007, 128p. www.fairtourism.nl

opruim tijdTEk sT: TINE sTu rTEwagENFoTo’s: krIskr a s, IsTockph oTo

Door hun acht eeuwen durende gedeelde verleden hebben het zuiden van Spanje en Marokko

heel wat gemeenschappelijk.


In september 2014 plant KrisKras na lange tijd weer een reis overland van Granada in Andalucia naar Marrakech in Marokko.

aNDalucIa EN marokko 20 |

| 21 aNDalucIa EN marokko

aNDalucIa EN marokko 22 |

n 711 vielen de Moren, onder de leiding van Tarik ibn Zijad, Spanje binnen. In de decennia hierna kon-den zij gans Spanje en het zuiden van Portugal veroveren. Vanaf

ongeveer 800 begint de Reconquista, de ‘herovering’, waarbij de Moren terugge-drongen werden.

Deze bewogen geschiedenis, maar vooral de symbiose tussen Joden, Christenen en Moslims in Al-Andalus1 hebben ge-leid tot een enorm rijke periode in de geschiedenis van Spanje. De meest gere-nommeerde artsen, filosofen en denkers komen uit die periode. Ook de archi-tectuur en kunst zijn een neerslag van de mengeling tussen die drie culturen. Denk maar aan de ongelofelijke bouw-werken in de schitterende Mudejarstijl zoals de Mezquita van Cordoba, het Al-hambra in Granada of de Giralda in Se-villa. De kleine dorpjes in de Alpujarras ademen dan weer de sfeer van Noord-

Afrika met de witgekalkte huizen en de bloeiende patio’s.

Op veel plaatsen in Spanje worden jaar-lijks optochten van 'christenstrijders' en 'Moorse tegenstanders' gehouden om de overwinning van de christenen op de Moren te vieren.

OVERLAND VANDAAGOok vandaag de dag, meer dan 1000 jaar later, is Andalucia een populaire toe-gangspoort naar Europa. Tot in de jaren ’90 van de vorige eeuw sloten de lokale overheden hun ogen voor de clandes-tiene migratie van Subsahara-Afrika naar Europa. Via cafés in Tanger werden de migranten georganiseerd op de veer-boot tussen Ceuta en Algeciras geloodst. Er was namelijk nood aan goedkope ar-beidskrachten voor de wereldtentoon-stelling in Sevilla en voor de Olympische

Spelen. Nu in de 21ste eeuw is de situatie veel dramatischer geworden. Kinderen, vrouwen en mannen worden in de stra-ten van Ceuta en Melilla2 opgepakt en teruggestuurd naar hun land van her-komst, veelal Mali, Guinée-Bissau, Sene-gal, Mauretanië. Ondanks de verstrengde controle uit Europa blijven veel mensen zich wagen aan de gevaarlijke oversteek in de Straat van Gibraltar met alle geken-de gevolgen van dien.

In ieder geval is het enorm boeiend om in beide landen het spoor van de Moren te volgen en zo te ontdekken hoeveel gemeenschappelijk er in de loop van de eeuwen is gegroeid.

1 Al-Andalus is de naam die de Moorse veroveraars gaven aan het door hen veroverd gebied op het Iberisch Schiereiland. Dit mag niet verward worden met het huidige Andalucia.

2 Melilla en Ceuta zijn respectievelijk sinds de 15de en 16de eeuw Spaanse enclaves in Noord-Marokko. In beide steden geldt de Spaanse tijdszone.

| 23 aNDalucIa EN marokko

Seleman Hozza in het

adembenemende

Sinds een zestal jaar werkt KrisKras voor de reizen naar Tanzania samen met Seleman Hozza. Seleman werkte gedurende lange tijd voor een grotere Tour Operator in Tanzania en nam toen de dappere beslissing om op zichzelf een klein trekking bureau uit de grond te stampen. Hiking Adventure werd geboren. Een TO die de nadruk legt op trekking. Hij is dan ook een groot deel van de tijd te vinden op de top van de hoogste berg van Afrika: de Kilimanjaro.

Wanneer hij niet onmiddellijk op zijn mails kan beantwoorden krijgen we tel-kens het bericht: “I’m on the mountain, I will answer my mails as soon as I get down”. En dan dromen wij weer weg van de prachtige savannes vol dieren, de rode aarden wegen en de besneeuwde top van de berg met olifanten op de voorgrond. Als dat geen leven is. Uiteraard moet Seleman ook knokken om recht te blij-ven tussen alle grote safari-bureaus. We

stelden hem enkele vragen over het hoe en waarom van zijn werk en kregen een beknopt antwoord!

What region are you from in tanza-nia and why did you decide to start a trekking bureau?I am from Tanga – Lushoto . I decided to start a trekking bureau because it is in my blood since I was a young kid and I saw tourists trek through my place in Lushoto.

What is your specialty office-wise? Why do people like working with you?I am the tour operator in the office and people choose to work with me because of the service that I provide to my clients. Mind that I get clients through other clients who did trips with me, not from a website. Most of my clients are from Belgium be-cause that is the country I visited in 2001 and where I met my friends. Everyone working with my company really appre-ciates and promises to help me to adver-tise this business to their friends. Mind that my company still is a very small company so I try to do as good as I can so I become a big company in the future.As a professional, I am a mountain guide at Mount Kilimanjaro and Mount Meru.

While visiting the national Parks what do our tourists have to pay attention to? is it an environmental healthy activity? They have to pay attention not to feed the animals, not to make noise and not to drop some of their western products in the park.

What is your favorite trekking in tanzania? My favorite trekking is Ngorongoro high-land to Lake Natron.

What’s your personal secret about tanzania? A hidden place far from the tourists where you like to go? Tanga – Pangan beach (cfr:in the south of Bagamoyo).

Wil je de tour company van Seleman beter leren kennen?

Seleman Hozza P.O. Box 7058 Arusha T +255/754 290 371 of /715 290 371 of /788 103 831 [email protected] www.hikingadventuretz.com Arusha – Tanzania

ExpErT TEr plaaTsE 24 |

| 25 ExpErT TEr plaaTsE

we travel not to

escape life but for life not to

escape us.

quoTE 26 |

| 27 quoTE

culTuurschok IN INDIa 28 |

Wie voor de eerste keer naar India reist, is heel beducht over wat hem daar zal te wachten staan. Een begrijpelijk gevoel

dat iedereen die naar het subcontinent reist zal doorstaan. India doet ons denken aan overbevolking, armoede, vuil, bedelen, paleizen, pikant eten, drukke straten en heilige koeien. Allemaal heel erg anders dan in het westen maar

met de nodige voorkennis beter te plaatsen, begrijpen en aanvaarden.

TEk sT: TINE sTu rTEwagENFoTo’s: IsTockph oTo, sophIE DE N obElE

Cultuurschok in

| 29 culTuurschok IN INDIa

“ INDI A I S NOT A NAT ION, NOR A COUNTRY. IT I S A subcontinent of

nationalities”m u ha m maD alI J IN Na h

angekomen in één van de inter-nationale luchthavens van India word je onmiddellijk overvallen door de vochtige hitte en de enor-me massa mensen. Ze zijn met zo-veel en overal. Ze zijn altijd in de

weer en onderweg. Het duurt zijn tijd om aan die drukte te wennen en pas wan-neer je weer in Europa komt valt het op hoe rustig het is in België.

Chaos is het eerste dat ons te binnen schiet als we de indische wegen op gaan. Nochtans zit er een duidelijk systeem in de wirwar van karren, riksja’s, tuk tuks, bussen, camions, koeien, ezelskarren, oli-fanten, dromedarissen en voetgangers. Grote voertuigen zijn de koningen van de weg en kleine voertuigen verlenen altijd voorrang. Inhalen kan langs beide kanten en als voetganger gebruik je je handen als je de andere kant van de straat moet be-reiken. Voertuigen zijn gewend om voor alles te moeten stoppen en zullen het zeker doen. Ga mee met de massa’s en je geraakt op je bestemming.

Holy Cows? Overal kom je ze tegen en sommige van die beesten zijn echt wel groot. Gras smikkelen op de midden-berm van de snelweg, de voetpaden af-struinen op zoek naar verloren rijstkor-rels, onder de bomen op de speelplaats van een school. Gelijk waar je rondreist door dit enorme land zie je dieren op straat: dromedarissen in Rajasthan, aapjes in de dakgoten, ratten in de rat-tentempel, beschilderde olifanten in het zuiden en overal de koeien en kalveren. Gezellig.

India is geen stil land, er is veel lawaai. Chauffeurs gebruiken te pas en te onpas

hun claxon. Je claxon leren gebruiken is onderdeel van het leren rijden: om voor te steken, om in te halen, om een straat in te slaan en om mensen te verwittigen. Voeg daar nog de jolige Bollywood-muziek bij en het Indische plaatje is compleet. Het stadsbestuur van Mumbai probeerde een aantal jaar geleden een no-horn-day in te voeren maar dat stuitte op zo veel on-begrip bij de automobilisten dat het snel werd afgevoerd.

Het Parfum. Het beste en het slechtste van het land kom je tegen in de geuren overal: de stank van afval en urine die nooit ver weg is, het aroma van verse kruiden en wierook. Wandel ’s avonds rond en ruik hoe iedereen zijn wierook aansteekt voor Lakschmi, de godin van voorspoed en rijkdom.

Privacy en persoonlijke ruimte zijn onge-kende begrippen voor de Indiërs. Ze zijn met 1 miljard en ze zijn nooit alleen. Als toerist moet je je daarbij neerleggen. De mensen zijn hartelijk en geïnteresseerd, dat laatste voor ons westerlingen soms te veel. Er wordt gegaapt naar die blanke toeristen, er worden vragen gesteld, veel en dikwijls dezelfde. Dat is iets wat bij ons onbeleefd is, maar wat daar volledig normaal is. Dit is wat men heet cultuur-verschil. Stel die vragen gerust aan hen ook. Niemand voelt zich geïntimideerd, integendeel, de mensen zijn blij met de interesse die getoond wordt.

Afval slingert overal rond, er is een groot gebrek aan sanitatie. Is iedereen daar nu zo vuil? Mensen willen een proper huis en wat er buiten met die afval gebeurt is van geen belang. Recycleren is een bron van inkomsten voor de armsten.

Het meest confronterende en moeilijkst te aanvaarden in de Indische samenle-ving zijn de armoede en het bedelen. Men went nooit aan het enorme verschil tus-sen extreem rijk en extreem arm. Het kastenstelsel, dat zogezegd is afgeschaft, heeft daar heel veel oorzaak aan.

Wat India zo fascinerend maakt is dat het ongelooflijk fotogeniek is. Achter elke hoek loert een prachtig beeld en met de trein het land doorkruisen is alsof je naar een documentaire kijkt.

De economie in India boomt en er is een middenklasse die groeit en meer spen-deert. De invloed van het westen wordt groter: shopping malls, pubs en trendy bars openen in de alle grote steden, veel mensen hebben mobiele telefoons en toe-gang tot internet. Rondreizen voor wes-terse toeristen is lang niet meer zo zwaar als pakweg tien jaar geleden.

Met voldoende tijd (en een beetje geld) is alles mogelijk in India. Zaken geregeld krijgen betekent een ware oefening in patience. Evidenties in het westen zijn dat niet in India en omgekeerd. Net als bij ons is er veel kafkaiaanse bureaucratie, inefficiëntie en tegenstrijdige informatie. Dagelijkse dingen worden soms een full-time baan.

Alles bij elkaar genomen is India zó fasci-nerend, een aanslag op al je zintuigen en een onvergetelijke ervaring. Neem vooral voldoende tijd en laat je eenvoudigweg meevoeren.

bro N NENLonely Planet India, LP Publications, 2011, 1229p Culture Shock, India, Te gast in, India



1. Over india wordt dikwijls verteld dat je je grondig moet aanpas-sen wanneer je erheen reist. Heb je het zelf lastig gehad de eerste dagen of misschien de ganse reis?

Om één of andere reden drong de armoe-de pas later tot me door. Na enkele weken zie je dat overal waar je komt, je wordt gevraagd om geld, voedsel en worden nutteloze gadgets verkocht door jonge kinderen. Vooral dat de armoede zo ver-algemeend is, viel me duidelijk op en is erg pijnlijk. (Tim C.)

Doordat ik al in enkele andere Aziatische landen op reis was geweest, wist ik al een beetje waaraan ik me kon verwachten. Toch is India nog net dat tikkeltje meer aanpassen. We kwamen s avonds in het donker aan in Delhi. Toen we de stad in-gingen kwamen de geuren naar boven. Ik dacht toen dat dit hopelijk niet overal zo ging zijn. Gelukkig was dat ook zo. In het begin moest ik me wel aanpassen aan het afval op de weg, in de kant, overal eigenlijk. Maar na enkele dagen went het

wel. Verder was voor mij het eten ook echt wel aanpassen, een heel andere keu-ken. Maar al bij al ging het aanpassen re-delijk vlot! (Dana N.)

2. Wat waren de zaken waar je je het meest aan stoorde en hoe heb je daarop gereageerd?

De constante aanklampingen om in een riksja te stappen! Een kordate "no, thank you" helpt meestal wel. (Tim C.)

Toen we een dag naar Ajmer gingen stoor-de ik me aan de mensen die foto s van ons wilden nemen. Wanneer ze dit enkele keren vragen is dit nog tof en ga je mee op de foto, maar na 10, 20 keer wordt het vervelend. Het beste wat je dan kan doen is vriendelijk blijven en hen proberen uit te leggen dat het genoeg is geweest. Maar dat laatste lukt niet meestal. Verder heb-ben we ze dan maar genegeerd en gewoon zelf wat rondgewandeld. Op het moment dat je met enkele van de groep stil stond, stonden ze daar met hun gsm en fototoe-stel. Waar ik me soms ook aan stoorde

was de manier waarop de mensen daar bedelen. Wanneer mensen aan je arm be-ginnen trekken of je knijpen, heb ik geen zin meer om hen iets te geven. Wanneer ze op een vriendelijke, is misschien wel niet de juiste woordkeuze, bedelen, ben ik meer geneigd om iets te geven. Wat ik dan ook wel enkele keren heb gedaan. (Dana N.)

3. in india is het de gewoonte om af te pingelen wanneer je iets koopt. Verliep dat vlot en was je daar goed in? Had je het gevoel een eerlijke prijs te betalen?

Ik deed wel mijn best en heb de prijzen wel kunnen verlagen. Toch denk ik dat anderen hier nog beter in zijn. Ik heb me nooit bekocht gevoeld en vind dus dat ik een faire prijs heb gekregen. (Tim C.)

Het afdingen ging de ene keer al beter als de andere. Maar eigenlijk wisten we dat we toch nog steeds genoeg betaalden. Tijdens onze reis hebben we een Indische man ontmoet die al jaren in België woont.

In november 2013 reisde een groep van KrisKras naar Rajasthan in Noordoost-

India. Een aantal deelnemers liet ons weten wat hun ervaringen waren met deze

overrompelende bestemming.

Wat vinden de deelnemers?


Hij vertelde ons dat wanneer hij samen met zijn Belgische vrouw iets kocht, hij eerst alleen binnen ging om zo de "nor-male Indische" prijs te krijgen. Zo weet je dan dat je, ook krijg je wat van de prijs, nog steeds te veel betaald. Als je dan zelf toch nog een goede prijs wou krijgen, was het belangrijk om vol te houden en durven weg te gaan. Vaak komen ze dan achter je aan en geven ze een goede prijs of aanvaarden ze je bod. (Dana N.)

4. Kon het eten met haar veelheid aan kruiden en geuren je bekoren?

Ja, al snak je na een tijdje wel terug naar Belgische kost! (Tim C.)

Het eten was niet altijd mijn ding. Vaak wordt er teveel koriander en andere krui-den in verwerkt en koriander is net niet mijn favoriete kruid. Toch heb ik verschil-lende keren Indisch gegeten en geproefd. Sommige dingen vond ik dan wel lekker, maar andere gerechten ook weer niet. De Indische keuken is een hele ervaring op zich. (Dana N.)

5. Kon je rust vinden in de massa volk?Soms zitten de straten zo vol met hand-karren, toeterende ricksjaws en een toe-loop aan Indiërs dat je even vastzit. Rust vind je er dus niet echt, maar dat went bijzonder snel, want de eerste uren in mijn eigen dorp voelden al wat ongemak-kelijk aan omwille van de overwegende stilte. (Tim C.)

Persoonlijk kan ik mezelf nogal vrij mak-kelijk afsluiten van alles en iedereen. Dit met het gevolg dat ik van een super druk-ke treinrit, waar we geen zitplaatsen had-den, kan genieten. Voor sommige zal dit natuurlijk wel anders zijn want in India is het moeilijk om een plekje te vinden waar je helemaal alleen bent en waar je niets of niemand hoort. (Dana N.)

6. Hoe ging je om met de continue aandacht van de mensen?

Soms was het storend dat we onophou-delijk gevraagd werden om op de foto te staan. Op een bepaald moment moet je dan wel durven zeggen dat het voldoende is en stel je helaas mensen teleur. Aange-

staard worden gebeurt ook wel, maar in België durven mensen elkaar haast niet meer aankijken op de trein of op straat. Wat is dan het beste? Dit is een andere cultuur en het hoort erbij. (Tim C.)

Al bij al vind ik dat het goed meegeval-len is. Wanneer je steeds vriendelijk blijft, krijg je soms nog leuke verhalen te horen over de plaatsen waar je bent, mits een kleine fooi natuurlijk. Als je vriendelijk blijft en lacht, kom je al ver! Natuurlijk zijn er altijd mensen die te ver gaan en blijven bedelen en blijven vragen ach-ter een foto, dan zijn wij gewoon ver-der gegaan of hebben hen genegeerd. (Dana N.)

In 2014 plant KrisKras twee reizen naar Ladakh en één reis naar Rajasthan. Meer info op kriskras.be

Wil je meer ervaringen lezen over reizen door India, kijk op onze blog: blog.kriskras.be

moskou & sINT-pETErsburg 36 |

Moskou en Sint-Petersburg, twee steden, heel verschillend van elka ar en heel verschillend van de rest van het grootste land ter wereld.

TEk sT: TINE sTu rTEwagENFoTo’s : IsTockph oTo & krIskr a s

| 37 moskou & sINT-pETErsburg

Moskou en Sint-Petersburg, twee steden, heel verschillend van elka ar en heel verschillend van de rest van het grootste land ter wereld.

moskou & sINT-pETErsburg 38 |

Moskou is druk, groots, grijs chaos, nieuw, oud, modern en ver-scheiden. Het is een megastad met een boom aan nieuwe

gebouwen en torens. Hier wonen superrijken die hun schoothondje elke dag een nieuw kostuum aanmeten. Hier rijden dikke terreinwagens door winkelstraten vol glitter en glamour. Hier gaan jonge mensen uit in uiterst coole nachtclubs en reizen ze de wereld rond naar vijfsterrenhotels. Het is de stad van het prachtige rode plein, vervallen sovjetflats en glanzende koepels van Orthodoxe kerken. Uiteraard is deze luxe weggelegd voor een minderheid van de bevolking. De meerderheid woont in kleine flats en brengt zijn vrije tijd door in de vele prach-tige parken die de stad rijk is. In de meeste sectoren zijn de lonen laag en gepen-sioneerden zijn afhankelijk van hun kinderen om enigszins redelijk te overleven. Door deze nieuwe wereld die is ontstaan na de val van de Sovjetunie richten veel mensen zich opnieuw tot hun geloof en worden nieuwe kerken gebouwd en oude volop gerestaureerd.

Sint-Petersburg is op vele vlakken de tegenpool van Moskou. Deze stad is volgens plan op-

gebouwd door Peter De Grote* meer dan 300 jaar geleden. Een ‘nieuwe’ stad aan de oevers van de Neva die is uitgegroeid tot een wereldstad. Een culturele stad vol prachtige gebouwen met grootse architectuur die heel Europees aandoet. Paleizen en musea vol kunst, prachtige kerken en boottochten. Ook buiten de stad liggen indrukwekkende tuinen bij paleizen van vroegere tsaren en tsari-na’s. Naast al doe cultuur is er in Sint-Petersburg ook ruimte voor een alternatief circuit met leuke cafeetjes, winkels en eethuizen.

Van 19 tot 27 juli 2014 plant KrisKras een reis naar Moskou en Sint-Petersburg. Meer info op kriskras.be

* Peter de Grote (1672–1725) wordt de vernieuwer van Rusland genoemd omdat hij het land moderniseerde en een nieuwe hoofdstad oprichtte (Sint-Petersburg) die volledig op het Westen was gericht.

| 39 moskou & sINT-pETErsburg

proTos 40 |

In Burundi werd in de gemeente Isale een project rond voedselzekerheid opgestart. De projectnaam

AMiAsZI is de afkorting van “Aménagement des Marais et intégration agro-sylvo-zootechnique à Isale”. Meer dan een mondvol! Het is dan ook een

woordspeling. AMAZI betekent ‘water’ in het Kirundi, een van de officiële landstalen van Burundi.

Ondersteuning vOOr kWetsbare vrOuWen

INTErv IEw EN FoTo’s: l ar a m or a (proTos)TEk sT: DrIEs m o orTha mErs (proTos)

| 41 proTos

proTos 42 |

| 43 proTos

Het programma dat PROTOS met lokale partners uitvoert, richt zich op een gebied dat tot begin 2009 een klimaat van geweld kende. De graad van voedselonzekerheid en chronische ondervoeding is er hoog en de bevolking is getraumatiseerd door de oorlog. AMiAsZI wil de kans grijpen om in een afgebakende zone aan duurzame ontwikkeling te doen voor welbepaalde doelgroepen. Zo voor-ziet het project onder meer ondersteuning voor 500 kwetsbare vrouwen. Ze krijgen elk een sys-teem om regenwater op te vangen, een EcoSan (een ecologisch toilet), kleinvee, een duurzame oven en een zogenaamde Kitchen Garden; een cirkelvormige moestuin die aan alle kanten makkelijk te bewerken is. We spraken met Françoise Ntakirutimana, één van de kwetsbare vrouwen in Isale.

WEDUWE MET 4 KINDEREN “Het project ging van start met een bijeenkomst georganiseerd door PROTOS. Er werden vormingen gegeven, onder andere over het belang van een evenwichtige voeding. Het principe en de construc-tie van een Kitchen Garden werden toegelicht en nadien werd ook uitgelegd hoe je groenten moet kweken.”

Om als kwetsbare vrouw geselecteerd te worden, moet je voldoen aan bepaalde criteria. Zo moet je weduwe of wees zijn, kinderen ten laste hebben, een kind hebben dat ondervoed is, over weinig grond beschikken: “Ik ben een weduwe met vier kinderen en had niet genoeg geld om mijn familie te voeden. Ik heb een klein stukje grond, dus ik moet mijn productie maximaliseren. Mijn kinderen zijn 10, 13, 15 en 17 jaar. De twee oudste kinderen wonen thuis en gaan naar school. De andere twee wonen bij hun grootvader, die had aangeboden om te helpen.”

KITCHEN GARDEN Om haar kinderen en zichzelf te voeden heeft Françoise sinds kort een moestuintje (een ‘Kitchen Garden’). “We hebben amarant, prei en pepers… een bron van vitaminen! Voordien aten we enkel bonen en maniok. En de maaltijden kan ik voortaan bereiden in een nieuwe gesloten oven die het warmteverlies beperkt. Vroeger kostte het me 2 uur tijd om het eten te bereiden, nu slechts 1 uur. De rook van mijn vorige oven was ook erg irritant voor mijn ogen, maar dat is nu dus opgelost. Ik kan mijn keuken gebruiken!”Voor de bemesting van haar moestuin is er de EcoSan. Dit is een ecologisch toilet waarbij urine en vaste uitwerpselen gescheiden worden. “Na 6 maanden verwijder ik de uitwerpselen en kan ik ze gebruiken om de grond te bemesten.”

In het huishouden, voor de hygiëne van haar gezin en voor haar moestuin heeft Françoise uiter-aard ook water nodig. “Vroeger spendeerde ik elke dag ongeveer 2 uur aan het halen van water. Dankzij een opvangsysteem kan ik nu regenwater gebruiken. Dat water gebruik ik voor mijn moes-tuin, voor het huishouden en om me te wassen. Ik moet dus enkel nog naar de bron om drinkwater te halen.”

Françoise is een erg dynamische vrouw en het project heeft haar inmiddels geïnspireerd om an-dere vrouwen te tonen hoe ze een Kitchen Garden moeten maken en hoe ze groenten kunnen kweken in functie van een evenwichtige voeding.

Een stukje VS dichtbij Canada, veel natuur en rust, een aantal grotere steden maar niet te overdonderend. Wie hier komt kiest voor de natuur.

5 staten op en top natuur

TEk sT: TINE sTu rTEwagENFoTo’s : sh u T TErsTock

usa NaTuur 44 |

De staat Washington, niet te ver-warren met Washington D.C., is de staat van de ruige bergen, diepe valleien en heldere meren. De meeste van de bijna zeven miljoen inwoners hier wonen in het gebied rondom Seattle, de belangrijk-ste stad. De westkust is ontzettend groen en dit komt voornamelijk door de vele re-gen die hier valt.

Wyoming is de echte cowboy state mede door de talrijke rodeo’s die hier worden georganiseerd, het is bovendien de staat van het eerste Nationale Park, Yellowstone. De fauna en de geothermi-sche verschijnselen zoals de geiser “Old Faithful” zijn enkele van de bekendste be-zienswaardigheden in Yellowstone Natio-nal Park. Wandelen en kamperen, geven

een prachtige inkijk in dit stukje natuur.

In utah komen we aan bij de indruk-wekkende Rocky Mountains, de talrijke Indianenreservaten die een minder mooi stuk van de Amerikaanse geschiedenis blootleggen en Salt Lake City, de voor-naamste stad in deze staat. Utah her-bergt naast de Rocky Mountains nog tal

| 45 usa NaTuur

van andere nationale parken waaronder Zion NP.

Montana is de staat met enorme open ruimtes. In het westen liggen de bergen, in het oosten is er de uitgestrekte prairie. In het noordwesten van Montana ligt een landschap met scherpe pieken, dichte groene bossen en grote alpine-achtige meren. Miljoenen bezoekers heb-

ben zich al vergaapt aan de watervallen, weides met wilde bloemen en rivieren van het Glacier National Park.

idaho is één van de dunst bevolkte staten van Amerika. Het is een pure wil-dernis. Met enorme bergen, dichte bos-sen, wilde dieren, geheime valleien en bevroren meren. Perfect voor avonturiers en mensen die op zoek zijn naar rust. Hier

kamperen is dan ook het summum van onthaasten.

Naast heel veel natuur is het noordwes-ten van de Verenigde Staten ook gekend als ‘indianenland’. Door de toestroom van migranten uit Europa zijn de oorspronke-lijke bewoners van de VS zo teruggedron-gen dat er bijna geen land voor hen meer overbleef. Ze werden afhankelijk van de

usa NaTuur 46 |

overheid om te kunnen overle-ven en hebben sindsdien gezocht naar andere manieren om in hun levensonderhoud te voorzien. Het uitbaten van motels annex casi-no's behoort tot deze uitdagingen. Bovendien groeit de interesse bij Westerlingen en toeristen om de cultuur van de native Americans beter te leren kennen. Er worden

pow-wows georganiseerd en fees-ten met dans en muziek waarbij contact tussen de twee culturen één van de sleutelpunten is.

bro N NEN SATZER Susanne, Verenigde Staten Noord-west, REIZ& wereldreisgids, ANWB, Den Haag, 2010, 464 p.DICKEY (JD), UNTERBERGER (Richie), Rough Guide to Seattle, Penguin Books, London, 2006, 335 p.

TIMBLIN (Stephen), Rough Guide to Yellowsto-ne and Grand Teton, Penguin Books, London, 2007, 303 p.BAO (Sandra), SAINSBURY (Brendan), OLSEN (Becky), LEE (John), Rough Guide to Washing-ton, Oregon & the Pacific Northwest, Penguin Books, London, 2008, 448 p.

Van 14/7 tot 5/8/2014 reist KrisKras met een minibus door dit mooie stukje VS. Meer info op kriskras.be

| 47 usa NaTuur

Meewerken aan dit tijdschrif t? Contacteer

[email protected]!

KrisKras biedt eigenzinnige reizen, te gekke weekends, verrassende dagtrips en korte activiteiten aan voor jongeren van 18 tot 30 jaar. We serveren steeds een originele mix van natuur, cultuur, actie en... genieten.

Je gezelschap bestaat uit een groepje leeftijdsgenoten en een reisbegeleider die samen met je op verkenning gaan. Bij KrisKras reis je niet zomaar om te reizen. We proberen op een bewuste en verantwoorde manier op bezoek te gaan bij andere mensen, andere streken, andere culturen...

Koningin Astridlaan 155 • 9000 Genttel. 09 221 08 05 • fax 09 221 49 29rek. nr. 001-1960122-22e-mail: [email protected]

KrisKras - Django - 4

Documents

Transcript of KrisKras - Django - 4