maakt omgevingen die mensen raken

Arte College in Almere, 2010 Fotograaf DigiDaan

Missie

Kraaijvanger maakt omgevingen die mensen raken. Omgevingen waar mensen beter werken,

veel leren en genieten, zoals openbare interieurs, publieke gebouwen en stukken stad. Plekken

waar unieke ontmoetingen plaatsvinden, waar mooie herinneringen worden opgebouwd, waar

belangrijke beslissingen worden genomen. Bij deze complexe opgaven is Kraaijvanger betrokken

vanaf de eerste schetsen tot en met de feestelijke opening. Met hetzelfde timmermansinstinct als

sinds de oprichting in 1927, maar ook met alle kennis, aanpassingsvermogen en visie sindsdien

opgebouwd.

Kraaijvanger aan het werk in de jaren dertig

Maatschappijvisie

Bij haar ontwerpen laat Kraaijvanger zich leiden door relevante maatschappelijke thema’s en

kijken wij vooruit. Bouwen is immers een traag vak in een snel veranderende wereld. Zo wil

Kraaijvanger de leefbaarheid in steden vergroten door de beschikbare ruimte optimaal te

gebruiken. Mensen plezierig en effectief laten werken door keuzemogelijkheden, beweging

en ontmoeting. Kinderen de mogelijkheid bieden veel en prettig te leren door geborgenheid,

saamhorigheid en individuele aandacht. Gebouwen ontwerpen als bomen om te komen tot

een wereld zonder afval. Bestaande gebouwen verduurzamen door de kracht van vroeger in te

zetten voor later. Maar ook: opdrachtgevers ontzorgen en ontwerp teams richting, inspiratie en

verbinding geven. Om hierbij van toegevoegde waarde te zijn, heeft Kraaijvanger zich toegelegd

op zes specifieke gebieden: geïntegreerde contracten, het nieuwe werken, leeromgevingen,

transformatie, cyclisch bouwen en complexe binnenstedelijke opgaven. Bij deze complexe

opgaven is Kraaijvanger betrokken vanaf de eerste schetsen tot en met de feestelijke opening.

Met hetzelfde timmermansinstinct als sinds de oprichting in 1927, maar ook met alle kennis,

aanpassingsvermogen en visie sindsdien opgebouwd. Vakkundig, vernieuwend en full service -

dat is Kraaijvanger.

Concertgebouw De Doelen in Rotterdam, 1967

Back to the future | Traditie in innovatie

‘What an amazing concert hall!’, schrijft de talentvolle en opkomende violist Koen op zijn Facebookpagina. Hij staat voor het eerst in de legendarische grote zaal in concertgebouw de Doelen in Rotterdam. Buiten raast de stad, maar binnen is het doodstil. Geïmponeerd door de pracht en de 2.000 stoelen in de zaal, maakt hij een foto die hij deelt met zijn fans. Koen roept ‘hallo’, maar er komt geen echo uit de zaal. Een perfecte akoestiek. De dieproze stoelen, goudkleurige balkons en houten zigzag-zijwanden geven de zaal een chique grandeur. Techniek, klimaat, comfort; het interieur voldoet aan alle huidige eisen, dankzij de renovatie en verbouwing door Kraaijvanger enkele jaren geleden. Door haar eigen gebouwen te vernieuwen, beschermt ze haar cultuurhistorisch erfgoed. Aan de buitenkant lijkt het echter alsof er in de afgelopen 50 jaar niets is gebeurd. Nog altijd straalt het concertgebouw de degelijke allure van weleer uit. De met koper beklede kleine en grote zaal torenen nog steeds boven de natuurstenen bandgevel uit. Onverwoestbaar, tijdloos en terughoudend. Kraaijvanger is met zorg te werk gegaan. Ze maakt bestaande gebouwen mooier, slimmer en duurzamer, zonder daarbij het oorspronkelijke ontwerp uit het oog te verliezen. De kracht van vroeger gebruikt ze voor later.

Een tijdloze tempel voor muzen, waar muziek optimaal klinkt en bezoekers een warm welkom voelen. Dit was wat de broers Herman en Evert Kraaijvanger met Concertgebouw De Doelen voor ogen hadden. Nu, bijna 50 jaar en de door Kraaijvanger verzorgde renovatie later, kan met recht worden gezegd dat dit doel nog steeds wordt bereikt. Van klassiek tot wereldmuziek en jazz, alle muziekgenres klinken er even mooi. Bezoekers vergeten hun dagelijkse beslommeringen, ontmoeten elkaar en genieten van wat de artiesten te bieden hebben.

Stationspostgebouw in Rotterdam, 1959

Wederopbouw als bloeiperiodeDe totstandkoming van de Doelen in 1966 is een bekroning van de Rotterdamse wederopbouw, een bloeiperiode voor Kraaijvanger. Van enkele medewerkers in de beginjaren groeit het architectenbureau na de Tweede Wereldoorlog uit tot een organisatie met meer dan honderd mensen. Andere beeldbepal-ende ontwerpen uit die tijd zijn het Stationspostgebouw, de Incasso Bank (nu Kamer van Koophandel) en de Dominicuskerk in Rotterdam, waar het bureau voornamelijk actief is. Met de oprichting in 1927 treden Herman en Evert in de voetsporen van hun vader B. Th. Kraaijvanger, die zich in 1896 vestigde als architect/aannemer met een timmermanswerkplaats. Nog steeds waart zijn geest rond in het bureau: geen filosofische aspiraties, maar een timmermansinstinct, gefocust op materialisatie, met uiterste precisie in detaillering. Ook beheerst het bureau alle facetten van het ontwerp- en bouwproces: van conceptueel ontwerp tot en met de oplevering. Van oudsher vindt Kraaijvanger het belangrijk dat ze waarmaakt wat ze tekent.

Volkskrantgebouw in Amsterdam, 1965

Corporate architecture met timmermansinstinctIn 1969 treden Evert en Herman terug uit de directie en neemt kleinzoon Ben het stokje over. Met Ben Kraaijvanger, Chris Knol en Jan Maas in de directie ontwikkelt het bureau een herkenbare stijl en manier van werken. Kenmerkend voor Kraaijvanger wordt de degelijke, chique en sobere ‘corporate architecture’. Opdrachten worden netjes binnen de tijd en het budget afgerond. En met succes. Het bureau was nog nooit zo groot. Kraaijvanger bouwt in die tijd onder andere Stadhuis Schiedam, de Rabobank in Eindhoven en het Volkskrantgebouw in Amsterdam.

Stadskantoor Maassluis, 1975

Aanpassen aan nieuwe context In de jaren zeventig en tachtig komt de maatschappijkritische en anonieme ‘protestarchitectuur’ op. Steden moeten gezellig, overzichtelijk en kleinschalig zijn. De moderne corporate architectuur met de grote kantoorgebouwen van Kraaijvanger - gezien als de stijl van het kapitalisme -, raakt uit de gratie. Maar, het bureau beweegt mee en past zich aan. Kraaijvanger laat omvangrijke programma’s opgaan in de omgeving, dankzij een kleinschalig karakter. Zo past Kraaijvanger onder andere hoeken van 45 graden en schuine kappen toe. Het bureau realiseert onder andere stadhuis Maassluis, waarbij afscheid wordt genomen van het stadhuis als representatief statussymbool van de stad. Ook de ontwerpen voor het politiebureau in Nieuwegein en de haven- en vervoerschool Jan Backx in Rotterdam passen qua stijl perfect in de tijdsgeest.

Rabobank Nederland in Utrecht, 2011 Fotograaf Luuk Kramer

Gebouw als visitekaartjeMassale werkloosheid en het achterblijven van economische groei doen de protestarchitectuur geruisloos verdwijnen. Opkomende bedrijven in de telecommunicatie en de financiële dienstverlening erkennen de kracht van het gebouw als visitekaartje. Representatie wint het van de anonimiteit. Vanaf eind jaren tachtig krijgt de corporate architectuur van Kraaijvanger onder het jongste directielid Rob Ligtvoet opnieuw betekenis. Hij zet de identiteit van de gebruiker centraal. Zijn gebouwen, zoals het Esso-Benelux kantoor in Breda, het poortgebouw van Nationale Nederlanden in Den Haag en de stadsbeeldbepalende Rabobanktoren in Utrecht, zijn iconen van de economische voorspoed van de jaren negentig tot het begin van de twintigste eeuw. Maar Ligtvoet gaat verder dan alleen de buitenkant. Hoe mensen door het gebouw bewegen, waar ze werken en lunchen, hoe bezoekers binnenkomen en waar ze worden ontvangen; de identiteit van de organisatie krijgt ook zijn beslag in het functioneren van het gebouw. De komst en de aanpak van Ligtvoet betekent opnieuw een tijd van bloei voor Kraaijvanger.

Stadskantoor Den Bosch, 2006 Fotograaf Christian Richters

Typisch Kraaijvanger? Midden in deze tweede bloeiperiode verlaat Ben als laatste Kraaijvanger in 1992 het bureau. Hij laat een chique familiebedrijf achter. Een hechte groep medewerkers met op afstand opererende partners en relatief vermogende opdrachtgevers. Dirk Jan Postel en Donald Lambert nemen de plaats van Ben in en dopen het bureau om in bureau Kraaijvanger * Urbis. Rond het millennium vertrekt Lambert echter weer en neemt Urbis mee. Hans Goverde treedt toe tot de directie en Postel werkt in die periode hard door aan stadskantoor Den Bosch. Ondanks de vele veranderingen blijft de reputatie van Kraaijvanger overeind. Bij het horen van de naam denkt iedereen aan chique, degelijk en weinig vernieuwend. Afstandelijk ook, misschien zelfs kil. In 2006 is de feestelijke opening van stadskantoor Den Bosch. Een ‘typisch Kraaijvanger’ gebouw? Chique, weinig vernieuwend en kil?

Als Anne binnenkomt, valt ze vanzelf even stil. Ze maakt haar gesprek fluisterend af. Ze wordt welkom geheten door een vier verdiepingen hoge publiekshal, badend in het daglicht. Het witte natuursteen van stadskantoor Den Bosch straalt sereniteit uit. Op de vloeren en wanden tekent de schaduw van het glazen dak een ritmisch patroon af, dat gedurende de dag langzaam verschuift. Zo wordt zelfs het ophalen van haar rijbewijs een indrukwekkende ervaring. Dieper in het complex blijkt dat waar de kan-toren zich bevinden dezelfde sfeer heerst. Geen hokjes, maar vides, een binnentuin en open werkvloeren. Voor het eerst is voor een Nederlandse gemeente een flexibel kantoorconcept naar het nieuwe werken doorgevoerd. Anne heeft gehoord dat de leidinggevenden hier werken tussen alle werknemers op een flexplek, in een afgesloten cockpit of in relaxte lounge. De buitenkant van stadskantoor Den Bosch verraadt echter bijna niets van deze oase van licht en pracht, van openheid en dynamiek. Anne vindt het heel bijzonder hoe het stadskantoor haast onzichtbaar is ingevlochten in de historische binnenstad. Alleen de publiekshal kondigde zich even aan haar aan als een contrasterende verbinding van staal en glas tussen twee oude gebouwen, het oude stadskantoor en het voormalige Rijkswaterstaatgebouw.

Ambassadeurswoning in Beijing, 2007 Fotograaf Christian Richters

Veranderingen in ontwerp en internEen bestaande, formele buitenkant met een vernieuwende en verassende binnenkant. Van toepassing op stadskantoor Den Bosch, maar ook op Kraaijvanger. Van buiten is niet zichtbaar wat binnen gebeurt. Buiten- en binnenkant komen niet overeen.

In deze periode wordt het streven naar transparantie door innovatieve toepassingen een van de ontwerppeilers van het bureau. Door nieuwe uitvoeringen van glazen oppervlakken, heldere composities en verrassende combinaties creëert Kraaijvanger lagen in transparantie. Zo zijn de drie zijden van het Almelose glazenhuis - die zichtbaar zijn vanaf de straat - bekleed met gezeefdrukt glas. De bewoners genieten van een interieur dat baadt in het daglicht en tegelijkertijd totale privacy biedt. Pas ‘s avonds wanneer het donker is, onthult het huis iets van de binnenkant. Dan breekt het kunstlicht, verstrooid door het zeefdrukpatroon, naar buiten. Glas, openheid en helderheid. Ook de ambassadewoning in Beijing, de Temple de l’amour in Burgundy en de Glazen Kubus op het Raaksterrein in Haarlem zijn enkele (inter)nationaal geroemde voorbeelden.

Temple de l’Amour in Burgundy (FR), 2001 Fotograaf Christian Richters

Fascinatie voor transparantie De fascinatie voor transparantie dringt ook in de bureauorganisatie door en er ontstaat een botsing met de van oudsher hiërarchische structuur. Een reorganisatie kan niet uitblijven. Hans van Schuylenburch wordt in 1996 aangesteld - eerst als directeur, later managing partner – om de klus te klaren. Een platte organisatie is het doel. Zoals openheid in een gebouw zorgt voor ontmoeting, uitzicht en begrip van de ruimtelijke samenhang, leidt het in een organisatie tot democratie, inzicht en reflectie. Ooit hadden de directieleden een eigen verdieping. Later trokken ze zich terug in de beruchte ‘witte kamers’. Nu zitten ze net als iedereen op de open kantoorvloer. Doordat de afstand tussen directie en medewerkers letterlijk en figuurlijk kleiner is, krijgen medewerkers meer verantwoordelijkheid en ruimte voor ontwikkeling. Er ontstaat een cultuur van ‘het is wat je er zelf van maakt’. Als iets je niet zint, dan kun je er zelf wat aan doen. Eigen initiatief wordt omarmd. Ongeacht de leeftijd worden medewerkers gestimuleerd zich te ver-diepen in nieuwe ontwikkelingen en innovaties. Het borrelt en bruist binnen Kraaijvanger. Maar hoezeer de binnenkant ook verandert, voor de buitenkant is Kraaijvanger nog steeds ‘chique, degelijk en weinig vernieuwend’.

Arte College in Almere, 2010 Fotograaf Kraaijvanger

Eerst was Iris een verlegen meisje, maar sinds haar toneellessen weet ze beter hoe ze zich moet gedragen, hoe ze haar stem en lichaam kan gebruiken. Carice van Houten is haar grote voorbeeld. Ook Iris wil actrice worden en daarom zit op Het Arte College in Almere Poort, een brede scholen-gemeenschap voor voorgezet onderwijs. Hier komt ze vanaf het eerste jaar in aanraking met theater. Ze heeft al aan verschillende theaterproducties bijgedragen. Van tevoren keek ze op tegen de omvang van de school, maar ze voelt zich er thuis en geborgen en krijgt veel individuele aandacht. De indeling van de school is als een stad met pleinen, straten en huizen, in plaats van klassen aan weerszijden van lange gangen. Het hart van het gebouw is het theater, Iris haar favoriete plek. Hieromheen liggen de leerdomeinen en ‘creatieve bedrijven’, gescheiden door zo weinig mogelijk wanden. Uiteindelijk bleek de opzet te open, want terwijl je een intieme scène repeteerde of de hoofdsteden van alle Nederlandse provincies leerde, oefende een bandje hardrocknummers. Dankzij het slimme ontwerp van Kraaijvanger kon het gebouw zonder al te veel problemen worden aangepast. Nieuwe scheidingswanden hebben meer ruimte gecreëerd. Nu kunnen leerlingen hun eigen ding doen, zonder te worden gestoord. Helaas betekent dit voor Iris ook dat haar excuus dat het te luidruchtig is om wiskundesommen te maken niet meer geldt.

Cultuurgebouw Haarlemmermeer in Hoofddorp, 2011 Fotograaf Ronald Tilleman

Betrokken en betrouwbaarHet bureau krijgt een maatschappelijker, breder en vakinhoudelijker profiel. Er wordt meer geëxperi-menteerd en geïnnoveerd. Nieuwe markten worden aangeboord. Naast corporate architectuur ontwerpt het bureau steeds meer publieke gebouwen die een grote rol spelen in het leven van veel mensen: The Britisch School in Voorschoten, het Dordrechts Museum en Cultuurgebouw Haarlemmermeer in Hoofd-dorp. Door Goverde specialiseert Kraaijvanger zich tevens in geïntegreerde contracten als DBFMO (De-sign, Build, Finance, Maintain, Operate) en PPS (Publiek Private Samenwerking), waarbij de totale kosten van de levenscyclus van een gebouw worden meegenomen in het ontwerp. Het bureau is daarmee voor risiconemende partijen een betrouwbare partner in grootschalige projecten. Of het nu nieuwbouw of transformatie betreft, zoals Poppodium Doornroosje in Nijmegen, het Turfschip in Breda en Stadskantoor Leidschendam-Voorburg.

Impressie Hart van Zuid in Rotterdam, 2020 Beeld XKP

Mark is trots. Alle kranten staan er vol van: Ballast Nedam wint de Europese aanbesteding van het gloednieuwe stadshart voor Rotterdam-Zuid, Hart van Zuid. Een gebied dat volgens hem de potentie heeft het nieuwe Brooklyn van Rotterdam te worden, maar wat nu nog kaal is. Waar auto’s het straatbeeld domineren en waar je uit je jas waait op weg naar Ahoy. Hij schudt zijn hoofd. Het gebied is te lang in de steek gelaten, gezien de ruimtelijke, economische en sociale problemen. Twintig jaar lang krijgt zijn bouwbedrijf de tijd Hart van Zuid te transformeren tot een levendig, overzichtelijk en veilig gebied. Een gebied om te blijven. Met een uitgebreid Ahoy, veel nieuwe voorzieningen als een theater en een zwembad en Spaanse Trappen als in Rome. Om versnippering te voorkomen en zeker te weten dat het af komt, heeft gemeente Rotterdam het aanbesteed als een pps, een publiek private samenwerking. Nog nooit eerder is een gebied op een dergelijke manier aanbesteed. Hij had ingezet op een diepgravende analyse van de omgeving. Goed verdiepen in de omgeving is immers cruciaal voor een passend antwoord, want wat die nu nodig heeft, is over vijf jaar wellicht totaal anders. Voor de inschrijving, schreef Mark namens Ballast Nedam geen prijsvraag uit om een geschikt architectenbureau te vinden, maar koos hij bewust voor Kraaijvanger. De reden? Kraaijvanger heeft alles in zich om twintig jaar lang betrokken te zijn als adviseur met alle benodigde expertise, waardoor Ballast-Nedam gedurende het proces weinig andere bureaus erbij hoeft te halen. Vanuit ervaring weet hij dat samenwerken met het bureau duurzaam, innovatief en efficiënt is. Tijdens de ontwikkeling is Hart van Zuid geen grote zandbak. Tot het hele plan af is, blijft het gebied leefbaar door een gefaseerde aanpak. Als supervisor ziet Kraaijvanger daarop toe. Daar kunnen hij, Ballast Nedam, de gemeente, maar bovenal de duizenden bewoners, de tientallen ondernemers en de duizenden dagelijkse bezoekers van op aan.

Kantoor VGZ in Eindhoven, 2012 Fotograaf Frank Hanswijk

Interieur als zelfstandige pootWanneer in 2009 Daniela Schelle als associate partner wordt aangesteld, ontwikkelt interieur zich tot een zelfstandige afdeling binnen Kraaijvanger. Haar specialisme is het integraal ontwerpen van interieurs en het implementeren van nieuwe werkconcepten. Werkprocessen veranderen continu. Gezien de laatste ontwikkelingen komt de focus steeds meer te liggen op het ondersteunen van samenwerkingsvromen in plaats van de individuele werknemer. Want, samenwerken is meer dan acht uur naast elkaar zitten. De ruimtes die Kraaijvanger ontwerpt, stimuleren mensen tot adaptief gedrag, wat vaste denkpatronen doorbreekt.

Hoofdkantoor Capgemini in Leidsche Rijn, Utrecht, 2013 Fotograaf Ewout Huibers

Alsof Roos een ruime hotellobby betreedt in plaats van het kantoor van haar werkgever Capgemini. Ze ziet het al voor zich, wanneer ze weer een rapport moet schrijven gaat ze hier zitten. Voorheen ging ze graag naar een koffietentje in het centrum. Door het gerinkel van kopjes, het malen van de koffiebonen en het geroezemoes concentreert ze zich het best. Maar deze voorwaarden vindt ze ook hier. Bovendien is de koffie gratis en zijn de stoelen comfortabeler. Tegelijkertijd is dit een heerlijke plek om haar relaties te ontvangen. De meetingpoints, het auditorium, de representatieve vergaderplekken en het restaurant bieden genoeg mogelijkheden om te overleggen. Via de glazen trap en de loopbrug in het auditorium gaat ze op ontdekkingstocht door de rest van het gebouw. Een duidelijke interne route leidt haar langs halfopen werkgebieden, atria en kleinschalige ontmoetingsgebieden. Elke ruimte is ontworpen voor een specifieke activiteit: brainstormen, projectmatig werken en afstemmen. De ene keer heeft ze zicht op de langsrazende auto’s op de A2 en vervolgens ziet ze de Utrechtse binnenstad. Van tevoren had ze verwacht dat ze zich verloren zou voelen op de grote vloervelden, maar dat is allerminst het geval. Afwisseling, oriëntatie en kleurnuances zorgen voor verschillende omgevingen met een eigen sfeer. Opvallend is dat ze overal verschillende collega’s tegenkomt die ze voorheen alleen tijdens het jaarlijkse kerstgala zag. Ontmoeten gaat hier als vanzelf.

Early Childhood Center van de American School in Wassenaar, 2013 Fotograaf Ronald Tilleman

Binnenkant wordt buitenkant Helaas blijft ook voor Kraaijvanger de kredietcrisis niet onopgemerkt. In 2010 ziet het bureau zich genoodzaakt mensen te laten gaan. En twee jaar later nog eens. De wereld is voorgoed veranderd. Ook voor architecten. Doorgaan op dezelfde voet is geen optie. Maar Kraaijvanger heeft zich al eerder weten aan te passen aan veranderingen. Op een vanzelfsprekende manier is het bureau altijd op zoek naar hoe het nog beter, duurzamer en comfortabeler kan. Kraaijvanger blijft zich altijd ontwikkelen en vernieuwen. Bijvoorbeeld door regelmatig nieuwe verfrissende ‘vergezichten’ in huis te halen. Zo stelt Kraaijvanger in 2014 twee jonge talentvolle partners uit eigen kweek aan: Annemiek Bleumink en Vincent van der Meulen. Daarmee is de ingezette koers van Hans van Schuylenburch naar een transparantere en plattere organisatie doorgezet. Verantwoordelijkheden worden zo veel mogelijk gedelegeerd binnen de platte organisatie, waarvan de brede directie het sluitstuk is. Binnenkant wordt steeds meer buitenkant. Geheel in lijn verlaat Kraaijvanger de op zichzelf staande corporate architectuur en werkt steeds meer aan omgevingen die een belangrijke plek innemen in de samenleving: openbare interieurs, publieke gebouwen en stukken stad. Omgevingen waar unieke ontmoetingen plaatsvinden, waar mensen mooie herinneringen opbouwen en waar belangrijke beslissingen worden genomen.

Buitenplaats KRANENBURGH in Bergen (NH), 2013 Fotograaf Christian Richters

Omgevingen die mensen rakenHet is Kraaijvangers ambitie om zo veel mogelijk mensen zo lang mogelijk te laten profiteren van de omgevingen die ze ontwerpt. Ze verheft daarmee architectuur tot een publieke kunst die iedereen raakt. Hierbij laat Kraaijvanger zich leiden door relevante maatschappelijke vraagstukken en kijkt Kraaijvanger vooruit. Bouwen is immers een traag vak in een snel veranderende wereld. Het bureau wil de leefbaarheid in steden vergroten door de beschikbare ruimte optimaal te gebruiken. Mensen plezierig en effectief laten werken door keuzemogelijkheden, beweging en ontmoeting. Kinderen de mogelijkheid bieden veel en prettig te leren door geborgenheid, saamhorigheid en individuele aandacht. Gebouwen ontwerpen als bomen om te komen tot een wereld zonder afval. Bestaande gebouwen verduurzamen door de kracht van vroeger in te zetten voor later. Maar ook: opdrachtgevers ontzorgen en ontwerp teams richting, inspiratie en verbinding geven.

Om de werkelijke opgave van een opdrachtgever boven tafel te halen, vraagt en luistert Kraaijvanger. Ze gaat in gesprek met de gebruikers; met de toekomstige concertganger van het nieuwe concertgebouw, de receptionisten van het verouderde stadhuis en de controller op de kantoorvloer. Daarnaast weet ze dat in de toekomst andere gebruikers om andere ruimtes vragen. Kraaijvanger ontwerpt daarom toekomst-bestendig door flexibiliteit te bieden, dankzij overmaat en genoeg keuze- en aanpassingsmogelijkheden. Ook kruipt ze in de huid van het publiek: buren, toevallige passanten en eenmalige bezoekers. Om tot de juist antwoorden te komen, verleidt Kraaijvanger vervolgens opdrachtgevers om nieuwe wegen te bewandelen, schets ze inspirerende scenario’s en verrast ze door verder te gaan dan het programma van eisen. Ze maakt plezier tijdens intensieve pressure coocker sessies, gedurende de tweewekelijkse overleggen en bij het slaan van de eerste paal.

Impressie Stadskantoor Venlo, 2015 Beeld XKP

Het is 2016. Na een koud voorjaar breekt in mei de lente aan. Joost fietst met de wind in zijn rug fluitend naar zijn werk. Hij is ambtenaar bij Gemeente Venlo. Het is heerlijk weer. Van veraf ziet hij de frisgroene gevel van het stadskantoor opdoemen. Eenmaal dichterbij ziet hij een merel die af en aan vliegt om haar jongen te voeden. Hij is trots om in een gebouw te werken waarvan de gevel niet alleen de lucht zuivert door CO2 om te zetten naar zuurstof, maar ook ruimte biedt aan biodiversiteit. Een gebouw als een boom. Als één van de toekomstige gebruikers was hij intensief betrokken bij de totstandkoming ervan. Samen met Kraaijvanger en het C2C-center werd gezocht naar manieren om alles wat je er in stopt er zo uit te laten komen dat je het opnieuw kunt gebruiken. Of het nu gaat om energie, lucht en water of om bouwmaterialen en producten. Geen afval was het doel. Maar ondanks dat hij zijn baan en zijn werkomgeving geweldig vindt, zou hij vandaag het liefst de hele dag buiten blijven. Hij kijkt naar de kas, zijn favoriete werkplek bij mooi weer. Daarbinnen ben je bijna buiten. Daar voelt hij de zonnestralen zijn huid verwarmen en hoort hij de merel zingen. Zo te zien is er nog genoeg plek. Hij zet zijn fiets in de stalling en loopt met een lichte tred snel naar boven.

Bredeschool Snijdelwijk in Boskoop, 2013 Fotograaf Ronald Tilleman

Vakkundig, vernieuwend en full service Alle stukjes van de grote puzzel bekijkt Kraaijvanger grondig om te komen tot die omgevingen die mensen raken. Om van toegevoegde waarde te zijn, heeft het bureau zich toegelegd op zes specifieke gebieden: geïntegreerde contracten, het nieuwe werken, leeromgevingen, transformatie, cyclisch bouwen en complexe binnenstedelijke opgaven. Om ervoor te zorgen dat wat wordt getekend ook wordt waargemaakt, begeleidt Kraaijvanger daarnaast het bouwproces vanaf de eerste schetsen tot ná de feestelijke opening. Met fris vertrouwen in de toekomst werkt Kraaijvanger momenteel aan innovatieve iconen als stadskantoor Almelo, Museum Voorlinden en stadskantoor Venlo. Met hetzelfde timmermansinstinct en a tot z dienstverlening als sinds de oprichting in 1927, maar ook met alle kennis, aanpassingsvermogen en visie sindsdien opgebouwd. Vakkundig, vernieuwend en full service. Dat is Kraaijvanger. Van binnen én van buiten.

track record Kraaijvanger- 2.000.000+ m2 gerealiseerd- 500+ gebouwen en interieurs opgeleverd- 3 Rijksmonumenten- 87 jaar ervaring- 25+ architectuurprijzen ontvangen- 32 fte in dienst - 25+ lopende projecten- 10 serie-opdrachtgevers- 10 jaar ISO-gecertificeerd- 4 BREEAM certificaten

e-mailmail@kraaijvanger.nl

adresWatertorenweg 336Postbus 4003 Rotterdam

telefoon+31[0]10 498 92 92

fax+31[0]10 498 92 00

websitewww.kraaijvanger.nl