1

KORT VERSLAG VAN EEN REIS NAAR BELORECHENSK, TALLINN, ST. PETERSBURG EN BERDSK 4 – 23 MEI 2011 Ap en Anita Verwaijen We vertrokken op woensdag 4 mei naar Schiphol, en de volgende morgen vlogen we naar Krasnodar, Rusland, vanwaar onze vriend Sasha Stetsenko ons naar Belore-chensk reed. Belorechensk, Kuban Vrijdagavond en de hele zaterdag deden we een huwe-lijksseminar, dat enthousiast ontvangen werd. Sasha was onze vertaler. Deze Foursquaregemeente die nu 10 jaar bestaat staat onder leiding van Alexander (Sasha) Falejev en zijn vrouw Oxanne. We deden na afloop een uitnodiging voor gebed en het gevolg was dat we met iedereen gebeden hebben. Alle-maal warme, hartelijke mensen.

Niet eerder kregen wij zó duidelijk een woord van God om te spreken in de zondagsdienst van de kerk hier. Ik sprak uit Ezra en Nehemia, de verschillende fases in de geschiedenis van het herstel van Jeruzalem. Eerst het her-stel van de aanbidding: de herbouw van de tempel, toen het herstel van de muren van de stad. Achtereenvolgens Zerubbabel, Ezra, Nehemia: aanbidding, onderwijs, beke-ring, eenheid, de geestelijke wapenrusting. Tegenwerking maar overwinning. De toepasselijkheid van deze bood-schap werd duidelijk herkend. Ook Anita vertelde een en ander, en we zongen twee liederen bij een keyboard.

Voorganger Sasha en Oxanne

We waren aan het eind van de dienst met overstelpende dankbaarheid en onder overhandiging van twee bijzonde-re cadeaus uitgewuifd.

Tallinn, Estland We arriveerden in Tallinn in de nacht van maandag op dinsdag 9/10 mei, en we hadden twee dagen extra om de stad te bekijken. Donderdagavond 12 mei begon de Foursquare Europa conferentie, met een jazz-gospelband en een persoonlijk verhaal van Martijn Krale, zendeling in Wrochlav, Polen. Hij vertelde hoe je moet durven uit te stappen uit je eigen cultuur, binnen te stappen in een vreemde cultuur en vooral moet volharden op de plaats waar je bent. Geen succesverhaal, heel aangrijpend. Vrijdag sprak David Ballantyne, zendeling in Hongarije, over de stad, als eenheid naar Gods wil, en het bereiken ervan met het evangelie. Onze Piet Brinksma hield een prima powerpointpresentatie over het postmodernisme, en Jan von Wille vertelde over getuigen met passie. Marco en Paulien de Bruin hielden een inspirerend ver-haal over hun visie betreffende het jeugdwerk in Europa en met name U-turn Europe dit jaar in Hongarije. We ontmoetten vrienden en bekenden, en maakten ken-nis met veel nieuwe mensen.

We ontmoetten Dan Chesney, een Amerikaan, woonach-tig bij Londen, die een bediening heeft net als wij, over huwelijk en gezin. We waren enthousiast over de over-eenkomsten met ons onderwijs. We ontmoetten Tomas Tomasov voorganger van een Russisch sprekende gemeente uit Almaty, Kazachstan. Verder Radovan Bogdanovic uit Servië, Daniel Brown uit Californië, Erik Jensen met twee zoons uit Noorwegen, enzovoort. In de ochtendsessie op zaterdag gaf Brett Toft een uit-eenzetting over een project dat hij de laatste 18 maanden, dat hij en zijn vrouw Tammy als zendelingen in Tallin wonen, heeft ontwikkeld, Serve the City. Het is een vorm van hulpverlening, verricht door vrijwilligers, meest jon-geren, naar de bewoners van Tallinn. Het is een organisa-tie op seculiere basis, met inmiddels 800 medewerkers, waaronder veel christenen. Doelgroep zijn niet alleen de-genen aan wie hulp wordt verleend, maar ook de hulpver-leners zelf, die worden toegerust en terloops iets opvan-gen van het evangelie. Vormen van hulpverlening zijn: een soup kitchen, make-up, manicure, karweitjes, mensen

2

huggen op straat, muziek maken en dergelijke. Het is een goed uitgedacht project, omdat het niet vanuit een chris-telijke setting wordt gepresenteerd, waardoor het zeer toegankelijk is, en christenen gemakkelijk in aanraking brengt met de not-yets, zoals de ongelovigen worden ge-noemd. We gingen de stad in om te participeren in een van de ac-tiviteiten. Anita maakte deel uit van de hug-groep, en ze heeft niet alleen veel mensen op straat omhelsd, maar ook aan de jonge meisjes in haar groep, van wie sommi-gen zich agnost noemden, haar getuigenis verteld en on-derwezen in partnerkeuze. Ikzelf ging mee met een team naar de soup kitchen, waar we met een gitaar wat liederen zongen, en ik luisterde naar verhalen van oude Russische vrouwen die op straat leefden, waarbij het er niet toe deed dat ik ze niet ver-stond, en alleen maar een paar woorden terug kon zeg-gen, zoals charashô, spasiba en dazwadannië. Sommigen om-helsden mij, en bedankten voor onze aanwezigheid. Ik was erg geraakt bij het zien van oude mannen, met stoppelbaarden en verwarde grijze haren, die langzaam en bevend een kom soep met brood aten. Kostbare levens die op hun eind liepen. Ik zag veel mannen met littekens op hun kaalgeschoren hoofd, of zelfs verse wonden in hun gezicht, wellicht het gevolg van dronken vechtpartij-en. Een man die aan een tafel zat had een toegetakelde neus die rood en paars zag van de bloeduitstortingen. Een eerste hulppost was bezig wonden te verzorgen. Een verpleegster uit Zwitserland ontsmette en verbond de ontstoken wonden aan de onderbenen en misvormde voeten van een zwerver. Serve the City, een werk naar Gods hart. In Tallinn hadden we op zondagochtend 15 mei nog een samenkomst, waarin eerst ik en later ook Anita een duit in het zakje deden.

Jim en Melinda Scott

Ik vertelde iets over de historie van Foursquare Europa. Ik zag Europa als een tuin, waarin eerst plaggen gras wa-ren gelegd, maar waar nu het jonge gras vanzelf doorheen begint te groeien. Zo ontstaat er een prachtige egale gras-mat. Het was inderdaad opvallend hoeveel jonge mensen er waren gekomen; meer dan de helft was onder de 35 jaar, en aardig wat rond de 20. We spraken nogal wat jon-geren, die geestelijk aardig volwassen overkwamen. Ik er-voer veel respect tussen de generaties. Anita vertelde op haar spontane manier iets over haar ervaringen in het hug

team. Al waren een aantal oude vrienden niet aanwezig, we hebben ons in dit gezelschap helemaal thuis gevoeld, omdat de generaties elkaar eren en omarmen. Ook al zijn we geen officials, onze aanwezigheid heeft betekenis. Van maandag 16 tot donderdag 19 mei verbleven wij in St. Petersburg, om deze stad een keer te zien. We bezichtigden maandag het Petrus en Paulusfort gele-gen op een eiland in de rivier, en de bijbehorende kathe-draal. Daar liggen een aantal tsaren van Rusland begra-ven. ’s Avonds gingen we naar de opera, waar we Boris Go-dunov van Moessorkski zagen.

Dinsdag liepen we naar de Hermitage via een drietal bruggen over de Neva en haar zijrivieren. De meeste tijd brachten we door bij de Rembrandts, vooral de Kruisaf-neming en Verloren Zoon. De Hermitage is natuurlijk overweldigend; je kunt op één dag maar een klein van de collectie zien. We bezochten die avond een folkloristische voorstelling met veel Kozakken, stoere dansers en frêle danseressen en veel zang met orkest, alles heel Russisch. Berdsk, Syberië We werden donderdag 19 mei op het vliegveld van No-vosibirsk begroet door Victor, copastor, en Nadia, de 19-jarige dochter van pastor Sergey Lobasyuk. De stad Berdsk, 100.000 inwoners, gelegen aan een stuwmeer, is naar onze begrippen nogal armoedig. Hoewel we onder-weg hier en daar nieuwbouw zagen, loopt dit gebied qua ontwikkeling achter bij bijvoorbeeld St. Petersburg, Krasnodar of Belorechensk. Veel oude fabrieksgebou-wen, slechte wegen, hoewel hier en daar ook een plant-soen met een kinderspeelplaats. Het seminar begon om 6 uur vrijdagavond. Er waren 30 vrouwen en 10 mannen. Ze luisterden aandacht en be-grepen alles, mede dankzij Irina, een dochter van de pas-tor, die in de VS heeft gewoond en op college is geweest. Mensen waren erg in ons geïnteresseerd; de vrouwen om-ringden vooral Anita. Ze vroegen voortdurend naar onze leeftijd, iets wat ons vaker overkomt. De sessie duurde van 6 tot 9. We aten bij pastor Sergey Lobasyuk en Vera en kinderen, die allemaal in het kerk-gebouw wonen.

3

Het kerkgebouw is zelfgebouwd, en ze zijn nog bezig het uit te breiden en te verbeteren. De grote zaal, in het sou-terrein, is heel redelijk, en er werd een grote nieuwe keu-ken gebouwd. We hebben veel respect gekregen voor de familie Loba-syuk. Het hele gezin, behalve Sergey, heeft lange tijd in Amerika gewoond, waar ook de grootouders van beide zijden, voor zover nog in leven, en veel andere familiele-den wonen. Sergey wilde daar niet wonen, en voelde zich geroepen in Rusland voorganger te zijn. Er is in LA, ver-telde hij, een Russische gemeente met 5000 zielen, waar-onder 1000 voorgangers, die alleen maar op een mooie stoel in de kerk zitten, terwijl ze in Rusland zo hard nodig zijn.

Zijn gezinsleden - hij en Vera hebben 7 kinderen - zijn dan ook, op één getrouwde dochter en een ongetrouwde zoon na, na kortere of langere tijd teruggekeerd naar Berdsk. Daar zijn Liuba (30), Wasili (26), Irina (20), Nadia (19) en de geestelijk gehandicapte Slava. Die heeft toen hij ziek was in zijn jonge jaren verkeerde medicijnen ge-kregen, waardoor zijn hersens beschadigd zijn en zijn li-chaam is misvormd.

Echtpaar Lobasyuk

Het aantal deelnemers aan het seminar bedroeg zaterdag-ochtend maar 30 en ‘s middags 20. Sergey verontschul-digde zich, en zei dat veel mensen, die heel de week hard werken, de zaterdag nodig hebben voor hun tuin waarin ze groenten telen voor hun levensonderhoud. Maar het seminar werd digitaal opgenomen, en hij wist zeker dat iedereen naar de DVD’s zou kijken. Het meest aangrijpend waren de vele vragen van vrouwen

aan het eind van de middag. Hoe ga je om met een echt-genoot die drinkt, die gewelddadig is, die ongelovig is, die zijn plichten verwaarloost, geen contact heeft met zijn kinderen. We ontvingen wijsheid om de vragen te beant-woorden. Aan het slot baden we met veel vrouwen per-soonlijk, ook voor een goede echtgenoot voor de alleen-staanden. In de volle zondagsdienst vertelde Anita iets over David als vader, die tenminste 3 slecht functionerende kinderen had, Amnon, Absalom en Adonia. In 1 Kon. 1 staat dat hij Adonia nooit had gedisciplineerd of zelfs maar naar hem had omgezien.

Dat was de intro tot mijn preek over de verantwoorde-lijkheid van de man in het huwelijk en het gezin, naast die van de vrouw. Aan het slot riep ik alle mannen naar voren, we baden al-lemaal hardop om hulp van God om goede mannen te zijn. Dat was een ontroerend moment. We zegenden met elkaar ook de familie Lobasyuk. We kregen ook zelf een zegen mee. Nadat we het gehele gezin mee uit eten hadden genomen bij een sushirestaurant, volgde ‘s middags een twee uur durende bijeenkomst met alleenstaanden, waaronder vooral jongeren, over partnerkeuze en verkering. Er was veel interactie en we hadden veel plezier. We hadden een prima gezamenlijke maaltijd, met ananas-salade en Griekse salade met fetakaas, gemaakt door ma-ma Vera in het kerkgebouw, met allerlei vrienden, en ver-trokken naar hotel Avenue om ons voor te bereiden op ons vertrek maandagmorgen om 5.30 van het hotel. 23 mei 2011 We stonden om 05.00 uur op en waren om 21.30 uur Nederlandse tijd in Prinsenbeek. Door het tijdverschil van 5 uur kon het allemaal in één dag. Rob haalde ons van de trein in Breda. Het was een reis om nooit meer te vergeten. Alles is ge-gaan volgens plan, qua logistiek tenminste, want inhoude-lijk en relationeel was het zelfs boven verwachting. God zij gedankt, en alle mensen die gebeden hebben.

Ap en Anita Verwaijen