woord en beeld de nachten nog zo koud 1e zondag van advent

Als jullie berichten horen over oorlog en oorlogsdreiging, wees dan niet verontrust. Het ene volk zal tegen het andere ten strijde trekken en het ene koninkrijk zal de strijd aanbinden met het andere, overal zullen er aardbevingen en hongersnoden zijn: dat is het begin van de weeën. Maar in de dagen na de verschrikkingen zal de zon verduisterd worden en de maan geen licht meer geven, de sterren zullen uit de hemel vallen en de hemelse machten zullen wankelen. Dan zal men de Mensenzoon zien komen op de wolken, bekleed met grote macht en luister. Niemand weet wanneer die dag of dat moment zal aanbreken, de engelen in de hemel niet en de Zoon niet, alleen de Vader. Pas op, wees waakzaam, want jullie weten niet wanneer die tijd zal komen. Marcus 13

Vertrouwen Ik zie haar eerste bloei nog op het kale hout en vraag bezorgd vanwaar die vroege groei de nachten nog zo koud de boom zegt niets maar bloeit mij aan alsof haar zachte kracht de strengste vorsten zal weerstaan ook deze nacht

Corja Menken-Bekius

samenstelling: Bettina van Santen en Kees Wijnen / december 2008

tekst: Huub Oosterhuis, melodie: Tom Löwenthal

Rond 1380 geeft Lodewijk I, de hertog van Anjou, opdracht aan Vlaamse tapijtwevers om een groot tapijt te maken met daarop de Apocalyps: de openbaring van Johannes. Het tapijt wordt in totaal 103 meter lang en 4,5 meter hoog en bevat 67 scènes uit dit Bijbelboek. Johannes zelf is continu aanwezig in de scènes, als betrokken, maar tegelijkertijd ook ontzette aanschouwer van de visoenen. In de afgebeelde scène is de ‘machtige engel met het boek’ uit Openbaring 10 afgebeeld. Hij staat met één voet op de zee en de andere op het land en hij roept met luide stem: het is de hoogste tijd. Donderslagen klinken: hier verbeeld door leeuwenkoppen met vuur uit hun muil. Om de ernst van de boodschap te illustreren heeft de maker van het tapijt alle decoratie weggelaten. De waarschuwende engel staat majestueus alleen. Toch is er een teken van bemoediging en hoop: aan de hemel staat de regenboog.

Wat betekent het dat de ene God die ooit het spirituele verband van het avondland waarborgde, in de vele huisgoden uiteen is gevallen die vooral ‘rust’ moet bieden? Richard Steenvoorde