geel p116 - blauw p3015

Commerciële bijlage bij De Standaard van vrijdag 14, zaterdag 15 en zondag 16 augustus 2009. Valt niet onder de verantwoordelijkheid van de redactie

Knokke-Heist is meer dan een gemeente aan de Belgische kust. Het is een badstad die altijd leeft, ook als het zomerseizoen voorbij is, en de dagtoeristen verdwenen zijn. Het is waarlijk een stad voor alle seizoenen. Ik zit hier op de dijk en het nazomert.

Een stad om te flaneren

De kleuren minder fel, maar warmer. Geen wolkje aan de lucht en er flaneren honderden men-sen. Flaneren. Het woord lijkt voor deze stad uitgevonden te zijn. Langs exclusieve winkels, kunstgalerijen, restaurants en bistrootjes. Het is opvallend hoe relaxt iedereen hier rondloopt. Rustig genietend. Niemand lijkt haast te hebben. Alleen de obers die telkens weer de dijk moe-ten oversteken naar de terrassen gaan wat sneller. Maar zelfs bij hen lijkt hun tempo gecon-troleerd, aangepast. Op het strand laat een jongen een vlieger op. In de verte zie ik de mooie villa-appartementen van het Zoute. Ergens daar vandaan komt een golfkarretje aangereden. Traag, gedistingeerd, aangepast aan Knokke-Heist. Ik wandel de stad in en het geluid blijft discreet op de achtergrond: een gemurmel, met af en toe een uitschieter: een kind dat roept, een vrouw die me passeert en in haar gsm vertelt hoe leuk ze het hier vindt. Het is hier ook leuk. En schoon zeggen de Nederlanders en proper zeggen wij. En veilig en dus zonder stress. Vier meisjes in bikinietjes lopen naast elkaar, likkend aan een ijsje. Ze lachen, maar niet naar mij. Ze lachen naar het leven, want ze hebben heel het leven nog voor zich. En voorlopig in elk geval, heel de Lippenslaan. Knokke-Heist is een stad voor alle seizoenen en een stad voor iedereen. Zalig voor de terrasjes, plezierig voor het fun-shoppen, gezellig om te wandelen, lek-ker om iets te eten. In een trendy, modieuze sfeer. Dit is de place to be voor wie van het leven houdt. Knokke-Heist is echt genieten, het hele jaar door.

Heel het jaar door genieten

Ik kom hier een paar keer per jaar. En elke keer opnieuw maak ik verrassend kennis met nieuwe dingen: nieuwe boetieks, nieuwe fietspaden, nieuwe kunstwerken...

Knokke-Heist ademt trouwens kunst. Of liever Kunst, met een grote K. Overal word ik gecon-fronteerd met fraai aangelegde pleinen, kunstwerken op zich. En met de beelden, op de meest verrassende plaatsen in de stad. Dan zijn er uiteraard nog de musea, de vierenvijftig kunstga-lerijen. Vierenvijftig. In een stad van 34.000 inwoners. Toegegeven, hun aantal verdrievoudigt in de zomer, maar dan nog. New York mag dan wel de stad heten ‘that never sleeps’, maar hier zijn de meer dan 1400 winkels, waaronder de meest exclusieve boetieks, wel alle dagen open, ook in het weekend. Knokke-Heist is een stad met stijl, een stijl die je probeert over te nemen, aan te passen als een nieuw pak, als je hier rondloopt. Ruimte zat om rond te lopen, trouwens. Je hebt tien kilometer ononderbroken strand en daarlangs, langs die lange Zeedijk, negen ki-lometer fiets- en wandelpaden. Waar je haast struikelt over de terrasjes die elk zorgen voor een bijna mediterrane sfeer. In Knokke-Heist doe je alles in stijl, zonnen in de luwte van het prachtige Casino of wandelen langs de branding bij het Provinciaal Natuurpark Het Zwin. Met de kinderen genieten van een Siska-wafel, nadat ze volop hebben kunnen ravotten in de speel-tuin. Of ze hebben zich uitgeleefd op de dijk of op het Rubens- of Albertplein met fiets, step of gocart. Straks, na een lekker etentje in een van de 200 restaurants die Knokke-Heist rijk is, zet ik nog een stapje in het nachtleven. Er is nog een late strandfuif en ik wil nog wel iets drinken. De nachten in Knokke-Heist horen kort te zijn. Want dit is de kust van het genieten.

“ Zalig voor de terrasjes, plezierig voor het fun-shoppen, gezellig om te wandelen,

lekker om iets te eten.

”

Business Manager: Frans De Boeck | Product Manager: Farida Martens | Redactie: Mediaconsult | Beelden: © Claerhout, © skinn.be - Joost DemuynckVormgeving: Jos Verbeeck | Werkten mee: Nathalie Couck, Valerie Nuyttens, Dorien Mergan, Thierry Missiaen en Liene Schallenbergh i.s.m. Toerisme Knokke-Heist

Colofon

Knokke-Heisteen stad voor alle sEizoEnEn

|3

Telkens ik naar Het Zwin kom - en dat is toch een paar keer per jaar - ben ik ontroerd. Ik krijg bijna tranen in de ogen van dit uniek

stuk ongerepte natuur. Dit is voor iedereen een must. Ouders met kinderen, natuurliefhebbers, wandelaars, mensen die er even tus-

senuit willen. Dit moet je ooit gezien hebben.

Het allereerste natuurreservaat van België

Het Zwin grenst aan Knokke-Heist en wordt er vaak mee vereenzelvigd. Maar eigenlijk strekt het Zwingebied zich ook uit over Brugge, Damme, Sluis-Aardenburg en Oostburg. Het is het belangrijkste slikke- en schorregebied van de kust en wordt dagelijks door de Noordzee over-spoeld. Dat maakt van het Provinciaal Natuurpark Het Zwin, want zo heet het voluit, een unieke biotoop. Je kan er kennis maken met een rijke plantengroei, maar mijn ontroering heeft vooral te maken met de duizenden vogels die er neerstrijken. Ik vraag me dan altijd af van waar ze komen, waar ze naartoe vliegen. Met hoeveel ze vertrokken zijn en hoeveel er uiteindelijk weer thuis zullen komen. Sierlijk strijken ze neer. Om te foerageren, om krachten op te doen, of om te overwinteren. Vooral de ooievaars trekken hier de meeste aandacht. En terecht. In grote drommen zie je ze aangevlogen komen, sierlijk zwevend. Maar in het park kan je ook de vogelkooien bezoeken, met meer dan 110 inheemse vogelsoorten.

Best volg je een begeleide wandeling. De gidsen houden van Het Zwin, en dat merk je. Even ontroerd als ik ben over de vogels, vertellen zij honderduit over de Zwinneblomme, of het lams-oor. De planten die eind juli, begin augustus heel de zwinvlakte paars kleuren.

Het Zwin is een natuurreservaat, dat is duidelijk en niemand die daar nog de wenkbrauwen bij fronst. Een van de velen dus. Maar wat weinig mensen (behalve in Knokke-Heist natuur-lijk) nog weten, is dat dit het eerste natuurreservaat was in België. De initiatiefnemer was de Compagnie Het Zoute, en meer bepaald de directeur, Graaf Leon Lippens. In 1952, want zo ver moeten we teruggaan in de tijd, waren zijn ideeën niet voor de hand liggend. Zeg maar gerust dat ze gedurfd waren. Graaf Lippens mocht dan wel de baas zijn van de Compagnie Het Zoute, een vastgoedmaatschappij notabene, hij was ook een natuurliefhebber en een vogelkenner. Hij lag aan de basis om heel dit 150 hectaren grote zoutwatergetijdengebied te vrijwaren. Hij had oog voor de ecologische samenhang en wou oprecht dat de mensen de natuur leerden kennen en waarderen.

Het Zwin,natuurparel aan de noordzee

4 |

zeeslagen en oorlogen

Natuurlijk bestaat het Zwin al veel langer. Na het smelten van de ijskappen werden de zoetwa-termoerassen in de kuststreken overspoeld. Zo vormden zich uitgebreide slikken en schorre-gebieden, doorsneden door diepe geulen. Zowat 1.000 jaar geleden ontstond er door inpolde-ring een soort lappendeken van polders rond die geulen. Dit werd in de Middeleeuwen ‘tswin’ genoemd. Zo weet u meteen waar de naam vandaan komt. Door die geulen was er een directe toegang tot de zee. Plaatsen als Brugge, Damme, Sluis en Aardenburg dankten daar hun eco-nomische opleving van. Maar dan kwam de verzanding, en daardoor geraakten de schepen al in de vijftiende eeuw niet meer verder dan Sluis. Wat niet wegnam dat er hier op een paar eeuwen tijd in de Zwinmonding heel wat zeeslagen hebben afgespeeld. Eerst tussen de Engelsen en de Fransen, later tussen de Spanjaarden en de Verenigde Nederlanden. In de zeventiende eeuw werden er enkele forten gebouwd om weerstand te bieden tegen de Hollanders. Fort St. Pol, op het einde van de Zoutelaan is daar nog een van. Na de Eerste Wereldoorlog werd Het Zwin overgedragen aan de Compagnie Het Zoute.

Graaf Leon Lippens en de Compagnie Het zoute

Deze werd opgericht in 1908 en men was van plan om van Knokke een mondaine badplaats te maken. De Compagnie deed koning Leopold III zelfs een stuk grond cadeau waarop in 1934 de Koninklijke Villa gebouwd werd. Wat ook nog maar weinig mensen weten is dat er hier, net buiten Het Zwin een heuse luchthaven lag. Dat was in 1929 aangelegd door het Ministe-rie van Verkeer en er waren zelfs lijnvluchten naar Engeland en Nederland. Tot 1960 kon je hier Sabenatoestellen zien landen en opstijgen. In de Tweede Wereldoorlog werd het vliegveld ingenomen door de Duitsers. Die bouwden in heel de streek ook hun bunkers, als onderdeel voor de beruchte Atlantikwall. Vreemd genoeg was dit niet eens de grootste bedreiging van het Zwin. Het einde kwam er bijna door toedoen van onze eigen Belgische overheid. De regering wou Breskens met het Zoute verbinden door een weg met een tramspoor aan te leggen, dwars door het Zwin. Ondanks het feit dat het eigenlijk al sinds 1939 beschermd was als uniek land-schap. Maar daar had de regering geen oren naar. Het was toen al de Compagnie Het Zoute die daar een stokje voor stak. Na een nieuwe bedreiging, ditmaal van Nederlandse zijde (ze wilden de Zwinmonding afsluiten zodat het Zwin nog maximaal twee keer per jaar zou overstromen) heeft Graaf Leon Lippens toen heel het gebied beschermd. De Koninklijke Villa werd een ex-positieruimte, de vogels werden getoond in kooien en het werd de basis voor wetenschappelijk vogelonderzoek. De vogels en bij uitbreiding heel de natuur hier, mogen Graaf Lippens dank-baar zijn. Waar destijds vliegtuigen landden en opstegen, is deze plek nu een soort interna-tionale luchthaven geworden voor duizenden vogels die hier doortrekken, ruien, overwinteren of broeden. Dat belang nog meer uitspelen is ook de nieuwe opdracht waar Het Zwin zich de laatste jaren aan gewijd heeft. Het Zwin is inmiddels een volwaardig natuurcentrum. Eén dat wereldvermaard is en waar Knokke-Heist terecht fier mag op zijn. En dat u snel (nog maar eens) moet gaan bezoeken.

“ Graaf Leon Lippens was de baas van een vastgoedmaatschappij, maar hij was ook een

natuurliefhebber en een vogelkenner.

”

|5

Knokke-Heist is echt een stad voor alle seizoenen. Een stad waar die seizoenen een ondergeschikte rol spelen. De laatste paar jaar is over het algemeen het aantal citytrips gedaald. Maar de tweede verblijven – en in Knokke-Heist zijn dat er 18.000 – worden veel vaker benut. Knokke-Heist is weliswaar aan zee gelegen, maar het is en blijft een perfecte uitvalsbasis voor kortere of langere trips naar Brugge, Gent, Antwerpen, Rijsel, … Knokke-Heist ligt midden in de Gouden Driehoek Londen-Parijs-Amsterdam. België heeft met Brussel (op nauwelijks honderd kilometer) de echte Europese hoofdstad binnen haar grenzen. Veel Europese ambtenaren hebben daardoor ook de rest van het land ontdekt. Voor niet weinigen onder hen is Knokke-Heist een trouvaille, een geheimpje dat ze alleen aan hun beste vrienden voortvertellen. Aan ons om dat geheim en een paar andere wetenswaardigheden aan wat meer mensen te openbaren.

Het klooster in Het zoute

In het hartje van Het Zoute staat een klooster van de paters Dominicanen. Er zijn wel meer kloosters van die nijvere orde, maar hoe komt dat precies daar terecht? Al voor de Eerste We-reldoorlog werd de nood aangevoeld om naast de Sint-Margaretakerk een tweede kerk te bou-wen ten oosten van het dorp. Zowel de familie Van Bunnen als de familie Lippens hadden een eigen voorstel. De oorlog kwam ertussen en de plannen werden opgeborgen. In 1924 schreef mevrouw Van Bunnen een brief naar de Bisschop om hem te herinneren aan hun voorstel. Maar veel enthousiasme kwam er van die kant niet. Met het argument dat er toch veel parochianen bijkwamen – in de zomer zelfs bijna 20.000 extra. Uiteindelijk, in 1935 werd het Heilig Hart-kerkje, een ontwerp van Joseph Viérin dan toch ingewijd. Dat was wel tien jaar na het kerkje dat de familie Lippens in Het Zoute had laten bouwen. Ook naar een ontwerp van Viérin. Al-leen werd dat kerkje niet verheven tot parochiekerk, en vonden ze er dus geen pastoor voor. Maar door contacten van Maurice Lippens in de Senaat, kon hij pater Rutten aantrekken. En dat was een Dominicaan. De Dominicanen bedienden dus het kerkje en ze woonden in de pastorie-villa. Maar die kreeg pas veel later het statuut van regulier huis. Pas in 1939 werden de nodige documenten getekend, en zo ontstond hier de eerste, zij het kleine gemeenschap die leefde naar de regels van de Dominicanerorde. Ga er eens een kijkje nemen. De rust die de locatie uitstraalt is op zich al de moeite waard.

nog meer weetjes

Minder spectaculair, maar toch leuk om weten. Ook altijd handig als u een quiz wil organiseren met de vrienden. Hou u vast: een Knokse Trivial Pursuit.

De grootste kristallen kroonluchter ter wereld hangt in het Casino van Knokke. Het is kristal uit Murano. De luchter telt 2.000 lampen en weegt 7 ton.

Het Internationaal Vuurwerkfestival telt iedere avond maar liefst 20.000 bezoekers. Daar-door is dit het grootste kustevenement.

Knokke heeft een van de mooiste golfterreinen van Europa (twee maal 18 holes).

Knokke-Heist is de kustgemeente met het grootste aantal tennispleinen, een paradijs voor de tennisliefhebber met maar liefst 67 tennispleinen.

Het bekende Albertplein is bij de inwoners én de toeristen vooral bekend onder de naam Place m'as-tu-vu.

Het oudste Knokse gebouw is het Romaanse kerktorentje met een zonnewijzer die dateert uit 1648.

Knokke-Heist wordt ieder jaar omgetoverd tot een heus kerstdorp, met een overdekte ijs-piste, sfeervolle animatie en kerstverlichting. Iets wat weinig mensen van een kuststad ver-wachten, blijkbaar.

Bij elke nationale feestdag hangen de vlaggen van onze buurlanden uit (Nederland, Frank-rijk, Luxemburg, Duitsland).

In Knokke-Heist vind je uitstekende sportinfrastructuur (indoor zowel als outdoor). Daar-door komen heel wat nationale en internationale ploegen hier trainen.

Zowat alle exclusieve boetieks uit Parijs, Brussel en Antwerpen hebben ook in Het Zoute een filiaal. Hermes, Louis Vuitton, Cartier, Francis Férent, …

Knokke-Heist heeft – en dat is echt uniek voor een stad met 34.000 inwoners - drie spoor-wegstations. Namelijk de haltes Heist, Duinbergen en Knokke.

Knokke-Heist is uitgerust met 5 fantastische watersportclubs. Het VVW Heist, Het RBSC Duinbergen, Riverwoods Channel Surfing club, RBSC Het Zoute en Surfers Paradise.

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

De GeHeimenvan Knokke-Heist

|7

Knokke-Heist is een stad die leeft, waar veel beweegt. Ook op het vlak van stadsvernieuwing. Ik verbaas me er vaak over hoe veel en hoe snel projecten ontwikkeld worden en dan ook uitgevoerd. Kijk maar naar het Lippensplein, het IJzerpark of de voetgangersbrug in Heist. En dan zijn er natuurlijk nog de drie grote projecten die op stapel staan. Het Casinoproject, het Réserveproject en het project Duinenwater. Ambitieus? Ongetwijfeld. Gedurfd? Absoluut. Gaan ze er komen? Wees daar maar zeker van.

Grote projecten op stapel

Als ik binnenkom in het frisse kantoor van schepen Maxim Willems zitten de schepen en Jan Van Coillie op me te wachten. Van Coillie is de directeur stadsontwikkeling. Op een grote tafel liggen boeken, brochures en plannen. Dit zijn twee enthousiaste mensen, met een rotsvast geloof in wat ze aan het doen zijn, wat ze proberen te verwezenlijken. “Knokke-Heist is altijd vooruitstrevend geweest op het gebied van urbanisatie”, zegt een begeesterde Jan Van Coillie. “We hebben altijd nieuwe dingen gerealiseerd. Wat er vandaag aan het gebeuren is, is gewoon een logisch vervolg daarop. Knokke-Heist staat in België uiteraard aan de top als toeristi-sche trekpleister. Wij mikken nog hoger, wij willen aan de top komen op Europees niveau. Dat nieuwe Casino bijvoorbeeld. Daar is veel kritiek op gekomen, zoals alles wat verandert kritiek uitlokt. Maar geloof me vrij, dit wordt dé absolute ontmoetingsplaats, the place to be van heel de kust. Maar daar houdt het niet mee op. Duinenwater tussen het station van Knokke en de Put van Cloedt wordt een nieuwe aantrekkingspool voor recreatie en wonen. We gaan nieuwe golfterreinen aanleggen, die meer zullen bieden dan alleen maar golf. Het zal een volledige beleving zijn.”

Tel maar op wat er allemaal verandert. of net veranderd is.

Het Rubensplein, aangelegd naar een ontwerp van de architecten Robbrecht en Daem en de Oostenrijkse kunstenaar Franz West. Kunst wordt in een publieke ruimte geïntegreerd en er wordt een plein voor kinderen van gemaakt. Het Lichttorenplein, op de plaats waar de oude vuurtoren stond. Toen, eind negentiende eeuw, het eerste echte aantrekkingspunt voor de nog sporadisch aanwezige toeristen. Architect Luc Declercq en kunstenaar Gert Verhoeven heb-ben hier het nieuwe toerismekantoor neergepoot, een kopie van de oude vuurtoren. Op een paarsroze vlek die samengesteld is uit het beton, de tegels en het water van de fontein. Wat verder in de stad vinden we het IJzerpark. Niet zo lang geleden was dat nog een vergeten lapje grond, zo een beetje verscholen tussen appartementsgebouwen. Nu is het een park dat lijkt alsof het er altijd geweest is; dat precies organisch gegroeid is. Paden slingeren er tussen de geïntegreerde duinen, alsof ze vanzelf zijn ontstaan. En we kunnen blijven opsommen. Door de heraanleg van het Maurice Lippensplein en de Natiënlaan veranderde dat zwarte, gevaarlijke kruispunt in een groene stadsboulevard en een parkrotonde. Ik was wellicht zelf nog het meest verrast toen ik voor het eerst de fietsers- en voetgangersbrug zag over de Elisabetlaan. Vroeger wandelden we helemaal het strand af, tot we tegen de haven van Zeebrugge aanbotsten. Dan kon je alleen nog maar rechtsomkeer maken. Je had het einde van Knokke-Heist bereikt. Ik vond dat niet eerlijk, wat een idee om daar een haven te zetten. Nu eindigt de zeedijk niet meer. In een zachte, licht klimmende bocht lijkt de dijk voort te zweven, letterlijk de lucht in te gaan. Om dan weer te landen op het heraangelegde oude wandelpad. En zo verder naar de fietsroute langs de kanalen.

Heel dE sTad

herdenken

8 |

duinenwater: wonen voor iedereen

Het Casinoproject zal wel het meest in het oog springen, maar minstens even ingrijpend is het project Duinenwater. Dat projectgebied is centraal gelegen tussen Het Zoute, Knokke, Duin-bergen, Heist, Westkapelle en Ramskapelle. Het sleutelwoord hier is “all weather”-infrastruc-tuur. Er komt een zwembad, open ruimte recreatie zoals een tweede golf, een stadsrandbos met fiets- en wandelpaden, speel- en ligweiden, mountainbikeroutes en een manege. Maar hier zal ook gewoond worden. Er komen woongelegenheden voor verschillende doelgroepen, sociale huisvesting en senioren. Maar er komen evenzeer ondersteunende functies, zoals kantoren, winkels, hotels, parkeerplaatsen. Schepen Maxim Willems: “ Misschien is dat in het verleden wat verwaarloosd. Er werd teveel gedacht aan het bouwen van appartementen, maar men ver-gat dat je om leefbaar te wonen, ook een aantal andere functies moet incalculeren. De mensen moeten naar de winkel kunnen gaan, er moeten cafés zijn, de jongeren moeten ook kunnen uitgaan. Als je daar allemaal geen rekening mee houdt, creëer je iets kunstmatigs, iets wat niet leeft.” Maxim Willems is eerste schepen, met in zijn portefeuille financiën, vrijetijd, jeugd, cultuur en senioren, informatica, gemeente in uitbouw en ontwikkelingssamenwerking. “Het is de taak van de overheid om ervoor te zorgen dat die leefbaarheid gegarandeerd blijft. Eigenlijk moeten wij de sfeer creëren, waarbinnen dan door de privé de invullingen gebeuren. We zijn onlangs gaan kijken in Parijs, hoe ze daar de leefbaarheid van wijken proberen te bestendigen. Daar zie je dan dat er naast woningen en appartementen ook bakkerijen, viswinkels, cafés en discotheken ingepland zijn. Dat zal hier ook zo gebeuren.

Heulebrug: wonen voor iedereen

Privé-initiatieven krijgen onze steun, maar ze moeten zich wel plaatsen in de context die wij hen voorschrijven. Kijk maar naar het project Heulebrug. We merkten dat de grondprijzen in Knokke-Heist voor de eigen inwoners stilaan onbetaalbaar aan het worden waren. Voor die mensen werd er dus voorzien in een nieuwe woonuitbreiding. Op een terrein van zesentwintig hectaren hebben de architecten Leon Krier en Duany Plater-Zyberk een masterplan ontwik-keld volgens de principes van het New Urbanism. Heulebrug wordt zo een nieuw dorp, verdeeld in kleine buurten, en die variëren van grootte en indeling. Het wordt geen eenheidsworst, al-lemaal dezelfde blokjes. Dat dus niet. De woningen zijn geïntegreerd in het achterliggende pol-derlandschap. Er is een centraal marktplein, dat opgevat is als een ideaalbeeld van pleintjes in onze oude Vlaamse steden. En vooral: de mensen zullen hier nog betaalbaar kunnen wonen.”

Het vuur waarmee Maxim Willems en Jan Van Coillie op me inpraten werkt aanstekelijk. Je merkt dat hier iets leeft, dat er iets beweegt in deze stad. Dat er veel kan en mogelijk is. Dro-men worden plannen. Die plannen worden dan uitgewerkt en gerealiseerd. “ Burgemeester Lippens staat daar helemaal achter, achter heel die vernieuwingsgolf. Maar let wel, het is niet zomaar vernieuwen om te vernieuwen. We hebben respect voor onze geschiedenis. Voor wat er hier vroeger gebouwd werd. Pareltjes van art-deco vind je hier nog. Prachtig ingewerkt in het landschap. We kunnen hier onze plannen verwezenlijken omdat we het willen, en omdat er ruimte is, en omdat het een relatief jonge stad is. Wij kunnen ons blijven op de markt zetten. Zo ontstaat er een wisselwerking. Dat creëert een ambiance, die blijkbaar aanstekelijk werkt. Daar wordt op ingepikt. Dat merken we met de plannen van het nieuwe ziekenhuis.”

Schetsen van hoe dat nieuwe ziekenhuis er zal uitzien worden bovengehaald. Het oogt prach-tig. Het idee is een laaghangende wolk boven het polderlandschap. Die net boven de grond zweeft. Geen strakke, koele vorm, maar daadwerkelijk de contouren van een wolk. Met veel open ruimte, ruime kamers die altijd een prachtig uitzicht bieden. “Het oogt futuristisch, maar het klopt totaal in het hele plaatje van Knokke-Heist zoals wij het hier met zijn allen zien. Een gewaagd beleid, zeg je? Wij spreken hier liever van een permanente verrijking.”

“ Dat nieuwe Casino wordt het nieuwe logo, het nieuwe embleem van deze stad.

”

Het Casino heeft in Knokke-Heist altijd een belangrijke rol gespeeld. Al in 1923, toen de verkavelingsplannen opgesteld werden voor Knokke-Albertstrand, werd er een plaats voorzien voor de bouw van een Casino. Het werd uiteindelijk geopend in 1930 en het was meteen een van de fraaiste en modernste gebouwen aan de Belgische kust. Het was ontworpen als een moderne pakketboot. En nu, tachtig jaar later doemt er een nieuw Casino op. Dat zal verrijzen op de basis van het oude. In 2015 moet het klaar zijn.

Magritte, altijd weer Magritte

Het concept van Steven Holl is geïnspireerd op een van de wanden van ‘Het betoverde domein’, van René Magritte. Dat prijkt in de Magrittezaal van het ‘oude’ Casino. De vol-ledige omtrek van de rotondezaal, ruim 71 meter, is voor-zien van een 4, 30 meter hoog kunstwerk met de zee als horizonlijn. Op één van die wanden zie je een zeilschip, dat zijn verhalen vertelt aan een zeemeermin die op een steen-blok zit. Het skelet en de geometrie van het oorspronkelijke gebouw zullen de rol op zich nemen van dat rotsblok uit het schilderij. Op die manier zal het nieuwe gebouw de geschie-denis in zich blijven meedragen. De oorspronkelijke gevels uit 1930 zullen in het nieuwe concept gerestaureerd worden, gebruik makend van de nieuwste geveltechnologieën.

De architectuur van het nieuwe Casino bestaat uit drie delen, net als in het tafereel van Magritte. Er is het oude Casino, dat zijn functie blijft bewaren. In het sensationele glazen zeil zullen mensen wonen. In het poreuze gedeelte wordt er ontspannen en vergaderd.

Dit wordt een spectaculair nieuw ijkpunt, een nieuwe re-

ferentie. Dit zal de kern worden van de casinozone. De openbare ruimte rond dit nieuwe complex is één geheel, één ruimte, één plein. Met alle ‘normale’ stedelijke functies die daarbij horen. Het plein grenst aan de Zeedijk, een typisch voetgangersgebied. Met de vernieuwing wordt dat gebied verlengd richting stadscentrum. Dit is het begin van de as die gevormd wordt door het strand, het casino, La Réserve en cultuurcentrum Scharpoord. Dit is het kloppende hart van de vernieuwde stad, tegelijk het symbool van die ver-nieuwing en ook van de wens om te vernieuwen. Dit is een plaats om graag te zijn. Om te zien en gezien te worden. De mensen zullen er rechtstreeks deel van uitmaken. Ze zullen ernaar toe gezogen worden. Om te wandelen, te shoppen, te eten in een van de restaurants, om er op een terras te zitten en te genieten.

Modernisme van deze stad

Dit is misschien wel modernistisch, maar modernisme is nu eenmaal de stijl die hier in het begin van de vorige eeuw zo gekoesterd werd. Het Casino dat hier toen werd gebouwd, paste volledig in het landschap. Tussen de modernistische, en art-decovilla ’s. Het Casino was maar een van de vele fraaie kunstwerken die hier in Knokke-Heist stonden. Er was ook het Noordzeehotel, het huis van dokter De Beir, de Noordhinder-Westhindervilla van Henry Van de Velde en villa Le Paquebot van architect De Koninck. Dat was het Knokke van toen. Het nieuwe Knokke-Heist heeft nu heel wat hoogbouw; overal staan appartementsgebouwen. Dit nieuwe Casino moet daar boven uit torenen. 114 meter hoog. Een heel dun, bijna iel gebouw, een uniek concept, dat nergens kan nagebootst worden, precies omdat het ver-der bouwt en gebouwd wordt op de eigen grondslagen. Om het met de woorden van ontwerper Steven Holl te zeggen: “Het is hier ontstaan, het kan het hart vormen van deze stad.” Burgemeester Graaf Leopold Lippens beaamt dat: “Het wordt een ruimte voor iets heel eigenzinnigs, iets wat opnieuw het boegbeeld van Knokke-Heist beoogt te wor-den en een nieuwe dimensie met internationale uitstraling aan Knokke-Heist zal geven.”

Het nieuwe CasinoEen nieuw embleem voor Knokke-Heist

Kunstliefhebbers mogen in Knokke-Heist niet klagen. Ze komen hier ruimschoots aan hun trekken. Deze stad heeft altijd een bij-

zondere aantrekkingskracht uitgeoefend op artiesten, architecten, beeldhouwers en schilders. De rijkdom van Knokke-Heist

is ook daaraan te meten. In bijna elke straat op bijna elk plein is er een uiting van ‘kunst in de stad’.

Eigenlijk is deze stad een thuis voor de mooiste kunst ter wereld. Nu nog is wandelen door de stad

een heuse cultuurbelevenis.

12 |

Knokke-Heist als echte

KunstHaven

Namen noemen

Dat lijkt breed- en grootsprakerigheid. Maar eerlijk waar, dat is het niet. René Magritte, Paul Delvaux, Jean-Michel Folon, zijn stuk voor stuk kunstenaars, wereldberoemde Bel-gische moderne kunstenaars die veel van de werken in de meer dan vijftig kunstgalerijen in Knokke-Heist geïnspireerd hebben. Over die galerijen hebben we het later nog. Maar wandel even mee door dit levende en levendige museum dat Knokke-Heist nog steeds is. Welkom in een gratis museum van de moderne kunst. Consequent als de stad is, verrijkt Knokke-Heist de stadsarchitectuur nog steeds met hedendaagse beeldende kunst. Boven op de rijkdom uit het verleden. Magritte zelf is vereeuwigd in de naar hem genoemde zaal in het Casino. ‘Het Betoverde Domein’ is een muurschildering die enig is in zijn soort. Het werk is een synthese van de inspiratiebronnen uit het oeuvre van Magritte voor de periode 1926 tot 1953. Sinds 2003 is de Magrittezaal beschermd als monument. We wandelen naar de Zoutelaan. Daar, langs de resten van het Sint-Paulusfort liet kunstschilder Roger Nellens in zijn tuin ‘Le Dragon’ oprichten. In 1972 vroeg hij aan Niki de Saint-Phalle een groot beeldhouwwerk te maken: ‘Le Dragon-maison réellement habitable’. Deze Draak, een fantastisch huis eigenlijk,

is een prachtig voorbeeld van de Europese tegenhanger van de Popart, het Nouveau Réalisme. Keith Haring verbleef hier in 1987 en beschilderde er de trapwand en het balkon. Op die ma-nier werd de Draak een atelier, een zomerverblijf en een kunstwerk tegelijk. Jammer genoeg kan men het niet bezoeken. We wandelen naar het Rubensplein. Hier is kunst geïntegreerd in een publieke ruimte, maar is het ook en vooral de bedoeling dat kinderen er spelen. Hier prijken de Lemuren, de watergeesten van de Oostenrijkse kunstenaar Franz West. Het Licht-torenplein is een paarsroze vlek in Knokke. Tegels, beton en water van de fontein worden tegen elkaar uitgespeeld, zodat er een beeld overblijft van een oude sepiafoto. Met in het midden het Toerismekantoor, een kopie van de vuurtoren uit 1872. Nog honger naar kunst? Ook op andere plaatsen in de stad bulkt het van prachtige beelden. Een beeld dat inmiddels bijna een symbool geworden is van Knokke-Heist is ongetwijfeld

“De Haas” of “Hospitality” van Flanagan die je in het Zwin kan bewonderen. Het dier lijkt door de duinen te zweven. Poten gespreid, de lange oren rechtop. Een betere plaats, dan hier in de duinen is er niet voor zo een beeld. Dit plaatje klopt volledig. Ik zal nooit nalaten langs hier te wandelen, als ik weer eens in de buurt ben.

Aan het Abraham Hansplein staat het kunstwerk “Twee groetende AVL-mannen” van Joep Van Lieshout uit Nederland. Het werk dateert uit 1999. AVL staat voor Atelier Van Lieshout, moest u het zich afvragen. Het is een wat onwezenlijk werk, fascinerend, provocerend, maar intussen wel een baken in Knokke-Heist.

Op het Driehoeksplein maakt Wim Delvoye een duidelijk statement met “De Engel” die al plassend zijn geslacht verraadt.

Geheel in harmonie met zijn internationale allure is het Albertplein opgesmukt met “De Po-eet” van beeldhouwer Ossip Zadkine.

Een wandeling rond het rustige Zegemeer wordt beloond met een blik op “Ode aan de vrouw” van Claerhout, een beeldengroep met de voeten in het water.

“ De Haas van Flanagan die je in het Zwin kan bewonderen, lijkt door de duinen

te zweven.

”

De visie van de kenner

Knokke-Heist is dus een attractiepool voor kunst. Maar is dat organisch gegroeid, of was dat er plots? Is daar iemand of iets verantwoordelijk voor? We hebben het gevraagd aan een plaatselijk kunstenaar, die hier zelf al een aantal jaar meedraait. Aimé Thouet. Aimé is 64 en graficus, tekenaar en schilder. Geboren in Frankrijk woont hij al sinds zijn zevende in Knokke-Heist. ‘Ik zeg alles, terwijl ik zo weinig mogelijk toon’, zegt Thouet van zijn eigen werk. “Je kan gerust stellen de Knokke-Heist een echte kunststad is. Jonge kunstenaars hebben hier altijd op de volle steun mogen rekenen - nu nog trouwens - van de opeenvolgende stadsbesturen. Men wilde echt dat kunst hier een bestaansreden had. Er is altijd een prettige wisselwerking geweest. Vijftig jaar geleden waren er hier al kunstgalerijen. Ik had altijd de indruk dat wat in de andere steden, Brussel, Antwerpen, Gent of Latem, niet kon, dat ze dat dan hier kwamen tentoonstellen. De galerijen van de andere steden maakten hier dan een soort filiaal, zo je wil. En de kunst die hier getoond werd was vooruitstrevender, gedurfder ook. Kunst leefde hier echt, hoor. Er waren befaamde kunstkroegen zoals De Kobbe, waar ik zelf nog tentoon gesteld heb trouwens. En dat was hier toen al een haard van jonge durvers. Ik herinner me Luc Peire nog. Dat was een echte meneer, daar keken wij, de jongere kunstenaars naar op. In de jaren zestig en zeventig had je hier dan de Kustbiënnales. Daar kwam veel volk op af. Mensen die hier resideerden, mensen met geld, ja. Hier waren de exposities die je moest gezien hebben, hier was de ambiance. Je voelde dat er van alles bewoog. Grote kunstgalerijen voelden dat ook. Die zijn daar dan mee opgesprongen. Ik denk nu aan een Cafmeyer of een Pieters bijvoorbeeld, maar zo waren er nog vele anderen. Grote namen die hier toen het mooie weer maakten? Ik herinner me een Van Turnhout, uit Wenduine, maar die zag je hier toen ook vaak. Gilbert De Cock. Walter Cremers, die zijn werken tot in de Arabische Emiraten verkocht. Later dan Niki de Saint-Phalle en haar man, Jean Tinguely. Ossip Zadkine mag ik natuurlijk niet vergeten. Je ziet, die mensen en hun aanwezigheid bepalen de sfeer. En dat trekt dan weer andere mensen aan. Andere kunstenaars en andere kopers. Trouwens, je merkt dat ook op het gebied van an-tiek. Veel antiquairs - uit Brussel, Antwerpen en Gent bijvoorbeeld - hebben ook hier een zaak. De antiekbeurs trekt hier in Scharpoord ook veel volk. Ja, Knokke-Heist is goed voor de kunst en de kunstenaars. En zij zijn altijd goed geweest voor Knokke-Heist.”

Vierenvijftig kunstgalerijen

In Knokke-Heist loert kunst dus nu nog steeds om elk hoekje. Omdat het altijd zo geweest is. De middelen waren er, de gelegenheid was er en de stad zag er ook de voordelen van. Een we-derzijdse kruisbestuiving maakte van Knokke-Heist een kunststad in de breedste zin van het woord. Voorts zijn er nog de vele internationaal bekende kunstgalerijen. Er zijn er 54, maar dat is een momentopname. Elk jaar verdwijnen er een paar, maar elk jaar komen er weer nieuwe bij. Een eclectische en eigenzinnige eigen keuze. Zonder afbreuk te doen aan de anderen. Want hier in Knokke-Heist vindt iedereen immers iets naar zijn smaak.

Galerie Zwart Huis, aan de Zeedijk-Knokke, nummer 635 is een van de belangrijke spelers op de nationale en internationale markt.

Bij Guy Pieters Gallery, aan de Kustlaan 279 leerde ik Jan Fabre zijn andere werk kennen. Maar hier kan je ook terecht voor werk van Jean-Michel Basquiat, Christo, Wim Delvoye, Folon of Gilbert& George. Of heeft u liever Appel, Raveel of Warhol?

Bij Maruani et Noirhomme, aan de Kustlaan 124 – 126 moet je zijn voor werk van Baechler, Bauer, Bismuth, veel werk van de New Yorkse kunstenaars Dweck en LaChapelle en ook nog wat Keith Haring.

Bij de Samuel Vanhoegaerden Gallery, aan de Zeedijk-Het Zoute 720 zag ik prachtig werk van Tom Wesselman en Panamarenko.

Ik zei het al, het is een beperkte keuze, want het is mijn keuze. Maar dat er hier keuze genoeg is voor elke kunstliefhebber, staat als een paal boven water.

Vlak aan Het Zwin ben ik vertrokken, en ik heb de wind in mijn rug. Een magere troost, want ik zal straks precies de weg terug nemen, en dan heb ik hem op kop. Dit is mijn manier van fietsen. Geen steile hellingen, kasseien of kuitenbijters. Geen haarspeldbochten of grind waar je op uitschuift als je niet oppast. Neen, een prachtige bijna rechte lijn over de dijk. Een aparte fietsstrook; goed onderhouden, geen putten in de weg, van het Zwin tot aan de brug over de Elisabetlaan. Ik vraag me af waarom die laan Elisabetlaan heet, en niet naar Elisabeth genoemd is, zoals je dat zou verwachten. In dat gemijmer verzonken word ik voorbij gefietst door een vrouw die minstens twin-tig jaar ouder is dan ik. Ik steek een tandje bij, maar zal haar niet meer inhalen.

Fietsendoor het VlaKKE land

Op ontdekking

Als je een stad of streek echt wil leren kennen, doe je dat best per fiets. Niet alleen kom je zo op plaatsen die je anders misschien niet eens zou opmerken, maar je kan ook afstappen waar en wanneer je dat wilt. Knokke-Heist, doet er alles aan om het zijn fietsers nog makkelijker te maken. Het heeft immers een reputatie hoog te houden. De omstandigheden zijn ideaal: de ge-zonde Noordzeelucht, de weidse poldervlaktes en kilometerslange fietspaden die al dit moois doorkruisen. Want er zijn meer fietsmogelijkheden dan alleen die negen kilometer lange dijk.

Ieder jaar opnieuw investeert het gemeentebestuur in de aanleg van nieuwe fietspaden. Zo kan je de Belgisch-Nederlandse grens overfietsen. Het fietspad kronkelt dan langs het natuur-gebied Het Zwin tot in Nederland waar je een stukje van het mooie Zeeuws-Vlaanderen kan ontdekken. Alle nieuwe fietspaden hebben één gemeenschappelijk kenmerk, ze zijn heel veilig en gezinsvriendelijk. De fietsstroken zijn duidelijk van de rijweg afgescheiden door een haag of bomenrij. Zo kan je in alle rust van de omgeving genieten zonder je zorgen te maken over je eigen veiligheid.

Overal in de badstad kan je aan een prijsje degelijke fietsen huren voor enkele uren of meerdere dagen. Zo moet je je eigen fiets niet meesleuren om comfortabel de omgeving te verkennen. Ik heb mijn fiets wel mee, en ik weet dat ik hem hier goed zal kunnen gebruiken.

Wanneer je zomaar wat op goed geluk wil fietsen, heb je in Knokke-Heist een groot aantal mo-gelijkheden. De Zeedijk zelf, waar ik nu op peddel (want meer is het echt niet) heeft natuurlijk het grote voordeel dat je op gelijk welk moment kan afstappen om van een drankje te genieten aan een van de vele terrassen. Elke gelegenheid is goed. Is mijn band hard genoeg opgepompt? Kijk daar, een meeuw, … Elk excuus is goed om wat op adem komen en het almaar veranderen-de schouwspel van de zee gade te slaan. Een kleine tip, voor wie mijn ‘route’ wil volgen. Fiets in elk geval de Zeedijk in het Zoute helemaal af tot het einde. Je fietst daar door de duinen heen en krijgt als beloning een fantastisch zicht op Het Zwin. En dan kan je terugkeren langs het pad dat slingert tussen de groene Zwinbosjes en de Duinen. Zo combineer je zowel de zee en duinen als het groene achterland. Concentreer je niet teveel op je fiets.

Kijk ook eens om je heen. Je zal ongetwijfeld ooievaars, reigers en andere sierlijke vogels kun-nen zien. Maar let toch maar op voor de konijntjes die daar af en toe over het fietspad lopen. Als je dan nog niet moe bent, of dringend aan een frisse pint toe bent, kan je even een ommetje maken naar de villawijken in het Zoute om er de sfeer van voorbije en blijvende grandeur op te snuiven. In de grote omgeving van Knokke-Heist zijn er legio mogelijkheden om kortere of lan-gere tochten te maken. En steile hellingen zijn daar niet bij. Bij Toerisme Knokke-Heist kan je terecht voor verschillende fietskaarten waarop je de gedetailleerde fietsroutes mooi aangeduid terug vindt. Zo is er de Riante Polderroute (44 kilometer. Je rijdt door het hinterland tot in Damme); de Zwinroute (39 kilometer, door West-Zeeuws-Vlaanderen); de Blinckaertroute (43 kilometer langs en door Knokke-Heist) en De Melkweg ( 35 kilometer langs landelijke wegen en boerderijen in Knokke-Heist). En als je dan nog zin hebt in een ander decor, pak dan je fiets en trek de vlakke polders in. Rust tussendoor even uit in de middeleeuwse dorpjes of stadjes op je route.

Damme bijvoorbeeld, imponeert met historische gebouwen, maar evenzeer met een bijzonder gezellige sfeer. Vergeet ook niet dat je op minder dan twintig kilometer van Brugge bent, een topper die minstens een daguitstap waard is. Of je kan ook snel de grens overwippen, want het hinterland strekt zich uit tot Zeeland. De levendige winkelstad Sluis, ligt vlakbij en toch proef je al de specifieke, Nederlandse charme. Of bezoek eens een andere badstad. Dichtbij en toch verfrissend anders.

Ik heb de fiets- en voetgangersbrug bereikt. De enige helling op mijn route. Als ik ze oversteek, ben ik in de Duinen. Maar niet vandaag. Vandaag keer ik terug. Met wind op kop.

Begint het te kriebelen? Doe mee aan de fietszoektocht van Knokke-Heist en maak kans op prachtige prijzen! Meer info op pagina 20.

“ De Zeedijk zelf heeft het grote voordeel dat je op gelijk welk moment kan afstappen

om van een drankje te genieten aan een van de vele terrassen.

”

18 |

De dienst Toerisme van Knokke-Heist heeft een fietszoektocht ontwikkeld die je langsheen de mooiste plekjes van de badstad zal brengen, met zicht op zee en hopelijk wind in de rug... Dit is een sportieve, leuke en interessante manier om met het hele gezin deze mooie badstad te leren kennen!

De fietszoektocht start op het Heldenplein in Heist en heeft een duur van +/- 3u.

Het antwoordformulier van de zoektocht kunt u GRATIS verkrijgen.Je kan het formulier, net voor je vertrek, gratis afhalen op de kantoren van Toe-risme Knokke-Heist vzw

Heist: Knokkestraat 22 (vlakbij het vertrekpunt)Knokke: Zeedijk-Knokke 660

Surf naar www.knokke-heist.info/publicaties en download het formulierBel naar 050/630.380 en het formulier wordt u gratis toegezondenStuur een mailtje naar toerisme@knokke-heist.be met uw adresgegevens en we sturen je het antwoordformulier gratis op

Begint het te kriebelen? Doe mee aan deze fietszoektocht en maak kans op prachtige prijzen!

•

❍

❍

•••

Vertrek Heldenplein in HeistWie een stad of streek echt wil leren kennen, doet dat best per fiets. Niet alleen kom je zo op plaatsen die je anders misschien niet eens zou opmerken, maar je kan ook afstappen waar en wanneer je dat wilt. Knokke-Heist, de elegantste badstad van de Belgische Kust, doet er alles aan om het zijn fietsers nog makkelijker te maken. Het heeft dan ook een reputatie hoog te houden. De omstandigheden zijn ideaal : de gezonde Noordzeelucht, de weidse poldervlaktes en kilometerslange fietspaden die al dit moois doorkruisen. In Knokke-Heist starten een aantal bewegwijzerde fietsroutes.

Vraag 1: Welke bewegwijzerde fietsroute start op het Helden-plein in Heist?

Rij de Kursaalstraat naar beneden en sla linksaf in de Pannenstraat.

Knokke-Heist denkt jong en koestert tegelijk zijn verleden. In de Pannenstraat op nummer 140 vind je een museum.

Vraag 2: Wat is de volledige naam van dit museum?Dit museum in een mooi neogotisch schoolgebouw, blikt terug naar het vroegere vissersleven in de Zwinstreek. Een aanrader omdat een helder beeld over het verleden de beleving van het heden alleen maar kan verrijken.

In het museum kan je in een multimediale presentatie ontdekken hoe de Zwinstreek in de loop van de geschiedenis is veranderd en hoe de mens daarop heeft ingespeeld. De vorming van de Noordzee, het gevecht tegen het water, de inpoldering, de economische opgang en latere teloorgang, het oorlogs-geweld, de heropbloei van de landbouw, de opkomst van het toerisme… Dit bewogen verhaal wordt in het nieuwe museumgedeelte op een eigentijdse en suggestieve manier verteld: met animatiefilm, maquettes, kaarten, audioverhalen, een kinderparcours, enz…

Aan het museum fiets je de Ijzerstraat omhoog. Je steekt de Knokkestraat en de Elizabetlaan over en komt zo terecht in de Parkstraat die je tot aan de Zeedijk brengt.

Op de zeedijk sla je rechtsaf. Je fietst steeds rechtdoor, langs Duinbergen, het Albertstrand.

Je stopt ter hoogte van Zeedijk-Knokke 660. Hier vind je het nieuwe infokantoor van toerisme.

Kom zeker eens binnen, wie weet vind je hier wel wat informatie die je kan helpen tijdens de fiets-zoektocht…

Het nieuw aangelegde Lichttorenplein is, volledig met de Roze Fontein, een kunstwerk, ontwikkeld door Gert Verhoeven. We beginnen onze tocht aan de achterzijde van het plein, kant zeedijk.

■

■

■

Fietszoektochtin Knokke-Heist

20 |

Vraag 3: Hoeveel grote stenen blokken liggen er?We fietsen richting ‘het oosten’ tot het Albertplein.

Vraag 4: Hoe wordt dit plein in de volksmond genoemd?Hier is het nog steeds “zien en gezien worden”. Op het Albertplein kun je kennismaken met twee van de vele “Beelden in de Stad”. In Knokke-Heist loert kunst immers om elk hoekje en wandelen door de stad is een heuse cultuurbelevenis. Consequent als de stad is, verrijkt Knokke-Heist de stadsarchitec-tuur met hedendaagse beeldende kunst. Stilzwijgende getuigen hiervan zijn ondermeer de talrijke sculpturen die over de hele stad verspreid staan, zoals het prachtige beeld “De Poëet” van Ossip Zadkin dat je in het midden van het Albertplein ziet of, als je geluk hebt, en het is laagwater, kan je op de golfbreker het beeld “De zee, die grote beeldhouwer, zien van de Belgische kunstenaar jean-Michel Folon. Gezeten op een golfbreker en bij hoogtij overspoeld door de golven, lijkt het beeldje op een echte drenkeling.

Draai je terug om en kijk eens naar het Hotel Memlinc, opgericht in 1923.

Dit hotel is gebouwd in de typische ‘Zoutestijl’

Vraag 5: Wat is de naam van deze bouwstijl?We nemen opnieuw de Zeedijk en vervolgen onze tocht in oostelijke richting tot de Zeewindstraat. We slaan de Zeewindstraat in en komen aan in de Kustlaan, dé shoppingstraat van Knokke-Heist. Vele tren-dy merken hebben hier een bijhuis. Denk maar aan Cartier, Hermès, Louis Vuitton, Armani,Delvaux,… Op uw linkerkant ziet u een rondpunt.

Vraag 6: Welke sportieve activiteit kan in deze omgeving onder-nomen worden?

Aan het rondpunt slaan we rechts af en komen zo in de oude dorpskern van Het Zoute.

Vraag 7: Wat is de naam van deze straat?We fietsen rechtdoor en passeren op onze linkerzijde het ‘Dominicanen kerkje’.

Deze kerk is ontworpen door de architect Viérin en gebouwd in 1924 op initiatief van Graaf Maurice Lippens. De eerste abt was E.H. Pater Rutten, die samen met de Heer Lippens zetelde in de senaat.

In 1929 werd een groot aantal massieve zitbanken geplaatst om zo aan de grote vraag van gelovigen te kunnen voldoen. En nog steeds worden, bij mooi weer, de vieringen buiten gehouden.

Schuin tegenover het Dominicanen kerkje bevindt zich een gezellig cafeetje.

Vraag 8: Wat is de naam van dit etablissement?

Vraag 9: Verklaar deze naam nader?We vervolgen onze tocht rechtdoor tot aan het kruispunt met de Zoutelaan. Daar slaan we links af en fietsen opnieuw rechtdoor. We rijden voorbij één van de 3 bekende kindvriendelijke locaties in Knokke-Heist.

Vraag 10: Wat is de naam van deze kindvriendelijke etablisse-menten?

Vraag 11: Wat is hun specialiteit (geef nauwkeurige omschrij-ving)?

Wij raden jullie zeker aan om in één van deze drie kinderparadijzen te stoppen. Het is hier genieten voor de allerkleinsten.

Opnieuw fietsen we rechtdoor tot op het einde van de Zoutelaan. Daar slaan we rechtsaf. Na een korte rit komen we aan op het Oosthoekplein.

■

■

■

■

■

■

■

■

■

Vraag 12: Hoeveel restaurants/bistro’s telt het Oosthoekplein?

Vraag 13: Geef de naam van het restaurant met 1 Michelin-ster?Méér dan 250 restaurants verwennen je in Knokke-Heist met eigen specialiteiten, streekgerechten of hoogstandjes uit de internationale keuken. Of laat je verwennen in één van de vier restaurants met een Michelin ster.

Ontbijten met zicht op zee … en een heerlijk romantisch diner in een landelijk restaurant midden de polders. Dàt is ook Knokke-Heist.

Wist je dat Knokke-Heist de gemeente is met de hoogste concentratie aan restaurants met een Miche-lin ster? Onze badstad heeft vier restaurants met een Michelin ster en in een straal van 20 km (dus inclusief Brugge, Blankenberge, Zeebrugge en Sluis) vind je 21 Michelin sterren terug.

Vanaf het Oosthoekplein fietsen we richting richting Zeedijk= Bronlaan.

Vraag 14: Welke bekende bezienswaardigheid (die zeker een be-zoekje waard is) fiets je op je rechterzijde voorbij?

Dit is een unieke belevenis! Je kan er 350 exemplaren van 35 verschillende soorten tropische vlinders bekijken van diverse vlinderfamilies zoals bv. Uilenvlinders, Passiebloemvlinders, Witjes, Schoenlap-pers, Monarchen, enz. Ze zijn afkomstig van verschillende continenten: Azië, Afrika, Midden- en Zuid-Amerika, waar ze in kwekerijen speciaal voor ons worden gekweekt. De "vlinders" worden aangekocht als pop. Elke morgen worden in de "poppenkasten" vele vlinders geboren. De beestjes komen er eerst enkele uurtjes op adem. Dan worden de deuren van de kastjes opengezet en vliegen de vlinders de tuin in. Met een beetje geluk komt er misschien zelfs één op je hoofd of schouder zitten.

Indien u het wenst kunt u in deze buurt even halt houden om uw dorst te lessen of om een sanitaire stop te voorzien vooraleer u met de fietszoektocht verder gaat, bijvoorbeeld in het cafetaria Vlinder-hof.

We vervolgen onze tocht langs de Bronlaan tot aan het kruispunt met de Graaf Leopold Lippensdreef. Hier slaan we rechts af en volgen steeds de fietsbordjes richting ‘Het Zwin’.

■

■

■

Fietszoektochtin Knokke-Heist

geel p116 - blauw p3015

|21

Na een flinke fietstocht komen we aan op een splitsing met op uw rechterkant een kunstwerk. We fietsen tussen het kunstwerk door tot aan de ingang van het Provinciaal natuurpark Het Zwin.

Vraag 15: Welk dier symboliseert het Provinciaal Natuurpark ‘Het Zwin’?

De kans is groot dat je ze op de parking van het Zwin tegenkomt. Rij ze niet omver.

Wil je, als afwisseling voor het fietsen, even wandelen. Breng dan zeker een bezoekje aan het Zwin. Word zelf ontdekkingsreiziger in een ongemeen boeiende en verrassende fauna en flora.

Hier kun je tijdens ongestoorde natuurwandelingen je longen volzuigen en de batterijen opladen.

Maar… de zoektocht is nog niet gedaan. Kruip terug op je stalen ros en keer terug richting het kunst-werk. Dit werk heet “Sculptuur” en is van de kunstenaar Rückriem.

Vraag 16: Geef een nauwkeurige beschrijving van het kunst-werk?

We rijden terug het kunstwerk voorbij en volgen de paadjes. We houden steeds ‘rechts’ aan. We fietsen de Zwinduinen in. Niet vergeten om steeds ‘rechts’ te kiezen. Na een mooie tocht in het groen, zien we op onze rechterzijde opnieuw een kunstwerk. Het is een werk van de Britse artiest Flanagan.

Vraag 17: Naam van het kunstwerk?Hier houden we even halt en genieten van het prachtige uitzicht. Voor ons zien we de Nederlandse Kust, rechts van ons kijken we over de prachtige vlakte van het Zwin en links zien we het mooie Knokke-Heist.

Vraag 18: Welke Nederlandse badplaats ligt aan de overkant van de Zwingeul

We draaien naar links mee en komen aan op de Zeedijk. Op onze tocht passeren we enkele water-sportclubs.

Knokke-Heist is een parel voor de actieve vakantieganger : je kan er werkelijk alle sporten beoefenen: de Knokse golf verrast je met 2 maal 18 holes. sportstadia, sporthallen, maneges en maar liefst 64 tennisterreinen zorgen ervoor dat je de conditie tijdens deze onvergetelijke vakantie op peil kunt houden.

Natuurlijk spelen zon en strand de hoofdrol in een geslaagde vakantiefilm… Op ieder strand van Knokke-Heist voel je een aparte sfeer. Zien en gezien worden op het ene… de rustige familiesfeer op dat andere strand. Onze 5 stranden met hun 5 fantastische watersportclubs zijn de ideale uitvalsbasis voor kitesurfing, zeilen en vele andere wateractiviteiten.

Vraag 19: Som alle (5) watersportclubs van Knokke-Heist op.We fietsen steeds maar rechtdoor en passeren een hotel.

Vraag 20: Wat is de naam van het enige hotel gelegen op Zeedijk – Het Zoute?

Nu fietsen we nog een klein stukje verder en komen aan op onze eindbestemming; het toerismekan-toor van Knokke-Heist. Deponeer hier je antwoordformulier.

DOE MEE EN MAAK KANS OP MOOIE PRIJZEN*

De antwoorden kunnen tot 15 oktober binnengebracht worden op de dienst Toerisme Knokke.

Veel succes!* 2 overnachtingen met ontbijt voor 2 personen in Hotel Adagio, Hotel Des Nations, Hotel Gresham, Hotel Monterey, Hotel Prins Boudewijn

1 overnachting met ontbijt voor 2 personen in Hotel Approach, Hotel Binnenhof, Hotel Brittan-nia, Hotel Figaro, Golfhotel, Hotel Huyshoeve, Hotel Lido, Hotel Memlinc, Parkhotel, Hotel Pavil-lon du Zoute, Hotel Ter Zaele, Paul’s Hotel, Hotel St. Pol, B&B Villa Boreas, B&B Grain de Sable, B&B Knotwilgenhoeve, B&B 't Reigerszicht, B&B Villa Hector, Hotel Villa Verdi, Hotel Nelson’s

1 etentje voor 2 personen in restaurant Bartholomeus, Beaufort, Cafecultuur, Cape Point, Cas-tel, Delta, de Kruier, De Savoye, Don Peppino, Escabèche, La Ciboulette, La Passade, Le Phare, Lila Blanc, Mer l'eau, Nettuno, P’tit Chef, Roland, Royale Knokke, Si Versailles, Water L’eau

1 gastronomisch weekend voor 1 pesoon in Hotel Ter Duinen

2 champagneontbijten voor personen in hotel Binnenhof

■

■

■

■

■

■

■

geel p116 - blauw p3015

22 |

Je kan de hele tijd dat je hier bent, natuurlijk luieren. Niets moet en alles kan. Je zal veel tijd nodig hebben om alle terrasjes te doen, om je over te geven aan het funshoppen of door de mooie wijken te

wandelen. Maar weet dat een actieve vakantie eigenlijk de meest ontspannende vakantie is. Knokke-Heist heeft het allemaal.

Mens sanain cORPORE sano

24 |

De aantrekkingskracht van de zee

Knokke-Heist biedt je een diversiteit die je nergens anders vindt. Uitgestrekt over zowat tien kilometer heb je hier vijf verschillende stranden, elk met hun eigen sfeer en hun eigen karak-ter. Van Knokke tot Heist is hier voor elk wat wils. In Heist is er nog veel wat naar de oude geschiedenis refereert. Het verhaal van de visserij. Duinbergen biedt rust en is een typische familieplaats. Dan heb je Albertstrand, vrij rustig, met centraal het imposante Casino. Daarna is er Knokke, al wat exclusiever, excentrieker zelfs. Tenslotte is er het Zoute, het neusje van de zalm, met zijn onwaarschijnlijk aantal kunstgalerijen en zijn pure klasse, eigen aan een mon-daine badstad. Over die tien kilometer vind je maar liefst vijf watersportclubs. De waterratten onder ons hebben keuze te over. Alle watersporten komen hier aan bod: zeilen, catamaran, kitesurfen, golfsurfen, windsurfen, kajakken, rafting of strandzeilen. Zowel voor de beginners als voor de gevorderden. Voor weinig geld word je lid en blijft alleen het plezier van het water. Laat je verrassen door eens iets nieuws te proberen. Skimboard bijvoorbeeld. Je plaatst je in zijdelingse stand op een houten plankje en glijdt zo over een dun waterfilmpje aan de waterlijn. Of wakeboard. Dat is een soort waterskiën in zijdelingse stand op een korte brede plank. Of het ultieme genot: zwem gewoon in zee. Vecht met de golven, met het getij. Maar wees voorzichtig. De zee is sterker dan gelijk welke zwemmer.

Ben je niet zo water-minded of vind je het te fris, dan zijn er nog talloze sportieve mogelijkhe-den in Knokke-Heist. Een frisse wandeling maken langs de dijk is eigenlijk ook sporten. Neem je fiets mee of huur er eentje. Kilometers goed aangelegde fietspaden liggen op jou te wachten. Het aantal tennisvelden in de omgeving is bijna niet te tellen. En voor de extra gemotiveerden en getrainden kan je hier jaarlijkse meedoen aan de zwemloop of de Zwintriathlon. Voor kin-deren van 3 tot 13 is er zelfs op 22 augustus een heuse Iron Kids manifestatie. Een triathlon op kinderformaat.

Een opwindende golfdriehoek

De Royal Zoute Golfclub is ongetwijfeld een van de meest prestigieuze, maar vooral een van de mooiste golfclubs van het land en zelfs van Europa. Het clubhouse verraadt standing en grandeur. Er rond liggen 36 holes in een prachtig landschap. Nick Faldo, captain van het Euro-pese Ryder Cup team noemde dit bij zijn eerste bezoek ‘a hidden gem’, een verborgen juweel. Als je hier golf speelt, zie je nergens de zee, maar je hoort ze wel. De Royal Zoute vormt een buffer tussen het water en het hinterland met zijn typische duinflora, die de afzwaaiers gretig opslokt. Al in 1899 werd hier voor het eerst golf gespeeld. De twee wereldoorlogen hebben veel kapot gemaakt, maar de architectuur van Harry Colt heeft de tand des tijds uiteindelijk door-staan. De Royal Zoute telt twee parcours: de Championship (par 72) en de Executive (par 64). Ze lopen mooi in elkaar over en dank zij de westenwind vormen beide terreinen een (z)ware uitdaging.

De Royal Zoute Golfclub ligt in het Duinenland en wat verderop is er al de volgende golfclub, in het Polderland: de Damme Golf & Country Club. Ook deze 18 holesbaan met de afwisselende natuurlijke hindernissen is voor elke golfer en boeiende uitdaging. Hier ervaar je een sublieme golfervaring. Het terrein is prima onderhouden. Het uitzicht is prachtig en ongerept. De baan-architectuur verraadt een topniveau. De opeenvolging van de holes is in perfect evenwicht. Op de 9 holes compact course kan zowel de beginner als de gevorderde aan zijn golfswing werken. Daarnaast is er nog een ruime driving range, een oefengreen en een indoor trainingshal. De historische Stockmanshoeve is omgebouwd tot het stijlvolle clubhouse. Golfen in dit idylli-sche polderlandschap is een onvergetelijke ervaring. Tenslotte is er nog het Parklandschap van Oostburg. Daar vind je de Oostburg Golf Club. Een private club, waar schoonheid, traditie en etiquette hoog in het vaandel staan. Het is een vrij recente club, uit 1986. Er is een schit-terend 18 holesparcours, maar wellicht zal elke nieuweling hier onder de indruk raken van het clubgebouw. Wellicht een van de mooiste clubhouses van België. Het is helemaal op zijn Brits ingericht, in een tijdloze gezellige sfeer. In de Zwinregio golfen is dus - opnieuw - puur genieten. De golfsport kent sinds de jaren negentig een enorme groei. Vandaar dat Knokke-Heist een tweede golf plant in het project Duinenwater. Het zal 27 holes omvatten en een golf- of oefenschool. Vanuit een toeristisch standpunt wordt dit een van de grote aantrekkingspolen van de volgende jaren.

“ nick Faldo, noemde de Royal Zoute Golfclub bij zijn

eerste bezoek ‘a hidden gem’

”

|25

|27

Een frisse wandeling

Een gezonde geest in een gezond lichaam krijg je natuurlijk ook door alleen maar te wande-len. Je hebt geen ander materiaal nodig dan wat mijn grootmoeder steevast de ‘benenwagen’ noemde. Ik heb een stukje afgestapt van de Blinckaertroute. Dat is eigenlijk een 43 kilometer lange fietsroute die door de serviceclub de Marnixring ontwikkeld werd. Blinckaert verwijst zowel naar hun eigen naam (Marnixring Blinckaert) als naar het hoogste duin in Knokke-Heist, de 18 meter hoge Blinckaert. Ik begin aan de watertoren in Heist. Die dateert uit 1902 en is 47 meter hoog. In 1973 werd hij hersteld en de waterkuip uitgebreid tot 600 kubieke meter. Ik stap richting Zwin en passeer langs het cultuurcentrum Scharpoord. We zijn dan net in Knokke. Scharpoord werd in 1971 gebouwd naar plannen van architect Felix. Alleen op

oude prentkaarten zie je nog hoe het hier vroeger was. Hier stond de Batterij Willem II tijdens en na de Eerste Wereldoorlog. Dan gaat het even terug, richting kust, naar het Casino. Daar hebben we het al over gehad. Maar ook de moeite waard is het beeld dat op het plein voor het casino staat. Dat is Eva, een werk van Eugène Dodeigne, geplaatst in 1974 als postume hulde aan Gustave Nellens, de dynamische beheerder van het Casino. Dan keren we terug naar het centrum. We zien de imposante Kunstacademie al van ver. Het voormalig Hotel de la Cou-ronne, is een indrukwekkend gebouw in neogotische stijl uit 1895 door architect Eugene Van Heede. Na de Eerste Wereldoorlog kocht de gemeente Knokke het aan en richtte het in als schoolgebouw. Dat was trouwens mijn eerste indruk toen ik het gebouw zag: dit is een typisch Vlaams schoolgebouw.

De rol van Alfred Verwee

Vlakbij ligt het stadhuis van Knokke, dat tussen 1911en 1913 werd gebouwd. Het is ontworpen door architect Jules Wassenhove. Het werd gebouwd in de toen geldende neogotische stijl en werd, wat nog maar weinigen weten, geïnspireerd door het stadhuis van Maldegem. In het stadhuis kan je schilderijen bewonderen van onder andere Alfred Verwee en van zijn vriend en leerling Paul Parmentier. Verwee en Parmentier hadden de vereniging ‘Knocke Attractions’ opgericht om het toerisme te bevorderen. Let wel, dat was in 1890! Die Alfred Verwee was ei-genlijk de eerste grote promotor van het Toerisme in deze streek. De eerste hotels hadden hier hun deuren geopend. Hotel Prins Boudewijn in 1885, aan de Lippenslaan en het Grand Hotel in 1890, aan het Van Bunnenplein. De eerste verblijfsgasten waren kunstenaars die zich rond Ver-wee hadden verzameld. Verwee zag toen in dat Knokke als badstad een mooie toekomst tege-moet ging, en samen met zijn vrienden Dumortier en Van Bunnen kocht hij in 1887 39 hectaren grond langs de Lippenslaan. Voor het stadhuis staat het borstbeeld van Verwee, gebeeldhouwd door Leon Mignon. Naast het stadhuis zie je het gebouw van het vroegere Frans klooster uit 1909. Nu is dat de Gemeenschapsschool. Ietsje verder, op het Keuvelhoekplein (wat een mooie naam) staat al sinds 1952 het marmeren beeld van Tijl en Nele, van de hand van Charles Sa-muel. Wat verder, langs de Helmweg ligt het Waterkasteel dat de watervoorziening regelt voor Knokke. Het water wordt gewonnen in de Golf waar zich een zeventigtal filterputten bevinden op een diepte van 25 meter. Let ook op de raadselachtige, maar ook grappige zwevende kraan. We wandelen verder richting Zoute. Daar staat Engels Kerkje, officieel de Saint George’s An-glican Church , gebouwd door architect Pirenne onder leiding van Charles Piercy, Anglicaans predikant en voorzitter van de kerkfabriek. Kort na de Eerste Wereldoorlog kwamen de meeste buitenlandse toeristen overigens uit Groot-Brittannië. Naast hun eigen kerkje hadden ze zelfs hun eigen school, de Pembroke school. Toen de Britse regering, wegens de economische crisis, vanaf 1930 verbood dat de Britten hun pensioen in het buitenland gingen besteden, was dat een enorme klap voor de toen opkomende badstad. Daar weer vlakbij vind je in de Duinen het Zoutekerkje. Dat werd in 1925 gebouwd door de Compagnie Het Zoute naar de plannen van architect Jos Vierin. De pastorie dateert uit 1927 en het kloosterpand kwam er in 1929. In de gaanderij hangt een merkwaardige Kruisweg in houtsnijwerk van beeldhouwer Emile Raes. Ik besluit mijn wandeling in de wijk Zevekote. Daar ligt ook de molen waar schilder Felix Labisse werkte en voor mij zijn er de jeugdherinneringen van de speeltuin van Siska en de lekkere wa-fels van Moeder Siska met die typisch vijfhartenvorm. Een recept dat teruggaat tot 1880. Het liefst at ik die wafels met een laagje aardbeien, poedersuiker en slagroom. Ook nu weer, om mezelf te belonen. Een caloriebom, maar na zo een wandeling kan me dat niet schelen.

“ Over tien kilometer vind je maar liefst vijf watersportclubs.

”

28 |

Hotel La Réserve was een luxueus viersterrenhotel met 110 kamers aan het Zegemeer in Knokke. In april 2008 werd het afgebroken. Een belangrijk stuk geschiedenis, een droom van grandeur, luxe en rijkdom verdween. Maar het is slechts tijdelijk. Want uit de asse van het oude hotel zal over een paar jaar als een feniks een nieuw hotel verrijzen, een nieuw complex, dat het oude misschien wel zal doen vergeten.

Ronkende namen

Hotel La Réserve is gebouwd in 1949. De Tweede Wereldoorlog was voorbij en de mensen durfden weer dromen van luxe en comfort. Het was toen eigendom van de families Nellens (die ook al aan de basis lagen van het Casino) en Van Thillo. In 2005 werd het overgekocht door La Compagnie du Zoute, van de familie Lippens. Maar toen was de glorietijd al lang voorbij. Het hotel had zijn mooiste tijd gekend en het was onbegonnen werk om alles proberen te herstel-len. Aanpassen aan de nieuwe normen blijk geen optie. Afbreken en opnieuw beginnen was de eenvoudigste oplossing. Al hadden veel bewoners tranen in de ogen toen de eerste sloopwagens aan hun werk begonnen. Fernandel had hier nog gelogeerd, Maurice Chevalier, Marlene Diet-rich, Frank Sinatra, Edith Piaf, Nat King Cole, … Echt de grootste namen uit de showwereld kwamen hier logeren. Over een stuk geschiedenis viel definitief het doek.

De plannen voor de toekomst

Een nieuw hotel zal het oude moeten vervangen. Zal de sfeer van toen opnieuw moeten doen herleven. En zal eigenlijk beter moeten zijn. Als zoiets mogelijk is, tenminste. Jean-Marie De Buck, een van de bestuurders van La Réserve Promotion, is er van overtuigd dat het nieuwe project een absolute meerwaarde zal betekenen voor onze kust in het algemeen, en uiteraard voor Knokke-Heist in het bijzonder. “Dit project wordt zoveel meer dan een nieuw hotel. Al is het hotel zelf natuurlijk belangrijk. Het geeft de naam en de uitstraling. Maar rond het hotel, rond de nieuwe La Réserve worden 150 luxe-appartementen gebouwd. In twee fases zal dat

gebeuren. In een eerste fase komen er 71 appartementen. Daar is men nu mee bezig. Dat zou moeten klaar zijn tegen de zomer van 2011. In de tweede fase komen daar nog eens 79 appar-tementen bij. Tussen die twee fasen in wordt het hotel gebouwd. We schatten dat het nieuwe La Réserve opengaat in het voorjaar van 2011. Fase twee voor de appartementen zal nog een drietal jaar langer duren. Het belang van dit project voor Knokke-Heist kan niet genoeg in de verf gezet worden. Het is in de eerste plaats een historische site. Vroeger had je hier dat hotel, La Réserve, met al zijn grandeur, een hotel dat over heel Europa en zelfs verder bekend was. Het was een hotel en een zeer bekende spa. We hebben nu geopteerd voor een hotel, maar in een synergie met de appartementen die er rond gebouwd worden. Het is een compleet residentieel project. Die synergie is het unieke eraan. In het hotel komt een zwembad, zullen er verschillende restaurants zijn, opnieuw een spa. Daar zal niet alleen gebruik van gemaakt worden door de mensen die in het hotel logeren. Het is natuurlijk de bedoeling dat alles ook benut wordt door de bewoners van de appartementen. Wat ook uniek is aan dit project is dat als je kijkt naar de meeste andere appartementen aan de Noordzee, dan zie je dat die allemaal naar het Noorden, naar de zee gericht zijn. Wat wel logisch is, maar toch. Deze appartementen zullen naar het Zegemeer gericht zijn, naar het Zuiden dus. Daardoor zullen ze vanzelf ook veel lichter en gezelliger zijn.

In de jaren twintig van de vorige eeuw had de familie Nellens hier een gastenpaviljoen. Zo is dat dan later een hotel geworden. Er was hier zelfs een zwembad met zeewater. Mar het was echt waar te erg verouderd. Dan moet je schoon schip durven maken en opnieuw beginnen. De gemeente Knokke-Heist heeft hier projectmatig in se niets mee te maken. Dit is immers een privé-initiatief. Maar natuurlijk zijn zij de bepalende factor bij de opmaak van het gemeente-lijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan, het RUP. Daardoor heeft de stad natuurlijk een sturend effect gehad. Maar dat is geen enkel probleem. Hierdoor wordt Knokke-Heist nog extra op de kaart gezet. Want dit hotel zal ook plaats bieden voor evenementen en seminaries. Vooral aan dat laatste is hier in de buurt wat gebrek.

Zo gaan we dus die beruchte ‘culturele as’ krijgen, die van het Casino over La Réserve naar Scharpoord leidt. Echt een symbolische lijn. Er komt trouwen ook een kunstwerk in het Ze-gemeer. Geloof me vrij, het zal echt spectaculair zijn. Of we bang zijn van concurrentie? Ab-soluut niet. Hier is nog meer dan ruimte genoeg voor hotels en seminarieruimtes van deze kwaliteit.”

Verval en gROOtHEID van

La Réserve

Wat leert ons de geschiedenis. Of liever: wat hebben we uit onze geschiedenislessen onthouden? Dat deze streek, de hele Zwin-streek, die van de kust tot Brugge reikte, een van de belangrijkste draaischijven was van het economisch leven van het toenmalige Europa. Getuigen van dat rijke leven zijn de kleine middeleeuwse havenstadjes Sluis, op 7 kilometer van Knokke-Heist, Damme, op 10 kilometer en de stad Brugge, door de Unesco als werelderfgoed erkend. De architectuur die ik zie als ik door Knokke-Heist loop, doet niet meer middeleeuws aan. Maar ze is eigen, en ze is onmis-kenbaar van hier.

Het begon bij Joseph Stübben

De opeenvolgende gemeentebesturen en ook de privé heeft ervoor gezorgd dat Knokke-Heist zich nog steeds terecht de ‘riante tuin aan de Noordzee’ mag noemen. Als er een naam is die we in dit verband niet mogen vergeten is het die van Joseph Stübben. Dat was een Duitse ar-chitect en stedenbouwkundige die hier in het begin van de twintigste eeuw neerstreek en zijn stempel voor eeuwig op de streek drukte. Stübben was een ontwerper die hier in België onder meer verantwoordelijk was voor de aanleg van het Terkamerenbos en de Tervurenlaan. Dat gebeurde in opdracht van Leopold II. Ook de wijk Kristus-Koning in Brugge is gemaakt naar zijn ontwerp. Maar hier, aan de kust tekende hij voor de exclusieve tuinwijken van Duinbergen en van het Zoute. In het begin van de twintigste eeuw zette hij het continu stedelijk proces in gang waarvan de rest van de architectuur in deze stad nu nog de vruchten plukt. De aanleg, in het begin van de twintigste eeuw en de authentieke bebouwing van Duinbergen en het Zoute getuigen nu nog steeds van de boeiende relatie tussen de architectuur en de oorspronkelijke landschappelijke omgeving, die het duinenlandschap was.

De typische landhuisbouw in Engelse cottagestijl was de aanleiding voor een trend die zich tot in de jaren dertig van de vorige eeuw zou doorzetten. Het werd terecht een mirakel van eenheid genoemd. Stübben had de toon gezet, en andere architecten volgden zijn voorbeeld: Heyne-man, Hoge, de Van Averbekes, Dugardyn en niet te vergeten, de meester van het regionalisme Viérin, de ontwerper van de Koninklijke Villa. Bij de ontwikkeling van het basisconcept van al deze wijken en van hun architectuur hield iedereen rekening met het bouwwerk in relatie tot zijn omgeving. Alles paste, alles klopte. Er was geen discrepantie. Wandel zelf eens door die wijken. Kijk en geniet hoe alles hier - nu nog steeds - in harmonie is met elkaar en met de omliggende natuur.

De architectuurvan Knokke-Heist

30 |

Fouten herstellen

Valabele eigentijdse architectuur krijgt haar kansen en doet haar intrede in heel Knokke-Heist. Er wordt nu gedacht in termen van stadsverfraaiing. Want dat draagt uiteindelijk bij tot de materiële welstand van een stad, deze stad. Er wordt vernieuwd, dat klopt. Maar op een manier dat het verleden niet begraven wordt. Het verleden is niet voorbij, maar wordt als uitgangspunt gebruikt. De architecturale waarde, de esthetische waarde ervan wordt gebruikt, gerenoveerd, hersteld en vooral geïntegreerd in de nieuwe tijden, in het heden.

Al tussen 1994 en 1996 stelde het Sint-Lukasarchief een inventaris op van het stedenbouw-kundig landschap en van het bouwkundig erfgoed in het Zoute en Duinbergen. Van de 534 gebouwen in de Prins Karellaan in het Zoute, voornamelijk villa’s, werden er 260 weerhouden als ‘te bewaren’. Wat overigens niet betekent dat de andere villa’s of gebouwen als waardeloos beschouwd moeten worden. Meestal kunnen we ze klasseren als meer neutrale architectuur, die net nodig is om de andere, beschermde gebouwen nog beter tot hun recht te laten komen.

Klant is koning

Allemaal goed en wel, hoor ik u zeggen, maar wat vinden de immobiliënmakelaars daarvan? Wat vinden de hedendaagse architecten van al die plannen en bescherming en integratie in een natuur die hoe dan ook niet meer dezelfde is als pakweg 70, 80 jaar geleden. Ik sprak met een van de architecten uit Knokke-Heist. Er is inderdaad sprake van een evolutie, zegt hij. Maar een evolutie ten goede. Er is nu meer geld voor kwaliteit, voor een mooiere afwerking. Het puur esthetische verkoopt beter. Bouwpromotoren stonden vroeger sceptisch tegenover een mooie gevel. Het moest allemaal zo goedkoop mogelijk zijn. Dat is nu voorbij. Nu moet het mooi zijn. Dat is precies de meerwaarde. En de gemeente Knokke-Heist heeft daar op ingespeeld. En de kopers zijn gevolgd. Zij bepalen immers de markt. Maar die markt hecht nu meer belang aan esthetiek, zoveel is duidelijk. Dat hoeft overigens niet te betekenen dat de prijzen nu plots de pan uitswingen. Villa’s zijn uiteraard duur. Maar de prijzen van appartementen zijn, bijvoor-beeld in vergelijking met Blankenberge of Oostende, beslist nog schappelijk. De ruim zeventig agentschappen die in Knokke-Heist zaken doen, zullen het daar wellicht mee eens zijn.

“ Knokke-Heist mag zich nog steeds de ‘riante tuin aan de Noordzee’ noemen.

”

Continuïteit als sleutelwoord

Er is hier een eigenzinnige kijk en wijze van aanpakken op de verschillende strategische pro-jectzones. Continuïteit is een sleutelwoord. Dat houdt in dat er behoedzaam wordt omge-sprongen met het waardevolle erfgoed.

Zoals heel de Belgische kust, ontsnapte ook Knokke-Heist niet aan de bouwwoede van na de Tweede Wereldoorlog. Duinen, bescheiden rijwoningen en villa’s gingen tegen de vlakte, om plaats te maken voor appartementsgebouwen. Gelukkig was de kaalslag niet totaal. Een aantal wijken ademt nog steeds die mooie Belle Epoquesfeer uit. De meest typische villa’s in Vlaamse hoevestijl en een aantal Engels geïnspireerde cottages werden intussen als mo-nument beschermd. Maar dat is niet alles. Laten we even terugkeren in de tijd. Na de Eerste Wereldoorlog stond ons land bekend als een vrijhaven voor progressieve intellectuelen en kun-stenaars. Een aantal van die kunstenaars, filosofen, wiskundigen, wetenschappers verbleven toen hier, in wat later Knokke-Heist zou worden. Via die kringen werd het modernisme en de Nieuwe Zakelijkheid in de architectuur geïntroduceerd. Een van de huizen die toen gebouwd werden was en is trouwens nog steeds een fenomeen. Het huis van dokter Raymond De Beir, beter bekend als het ‘Zwart Huis’, werd ontworpen door architect Huib Hoste. Nu is het om-gevormd tot advocatenpraktijk, maar in 1924 was het revolutionair op gebied van vormgeving, materialen en kleuren. Dan is er ook nog de unieke modernistische villa Le Paquebot van architect Louis-Herman De Koninck, uit 1935. De dubbelvilla Noordhinder-Westhinder van de beroemde Henri Van de Velde heeft een sobere volumewerking, die logisch en functioneel is. Dat spanningsveld, tussen de traditionele, zeg maar klassieke architectuur en de vernieuwende tegenhanger ervan gaat hier in Knokke-Heist onverminderd verder. Heulebrug is een nieuw grootschalig woonproject van meer dan 600 woningen, volledig gebaseerd op de principes van het New Urbanism. Hier wordt de oude Vlaamse bouwwijze uit de middeleeuwse steden als Brugge en Damme en idyllische dorpjes als Oostkerke, Lissewege of Sint-Anna Ter Muiden opnieuw opgeroepen.

Als op een regenachtige dag de kinderen zeuren, het strand je niet meteen aanspreekt, je even je zinnen wil verzetten, ook dan biedt Knokke-Heist je een paar verborgen schatten aan die je eigenlijk niet mag missen. Een kleine greep uit het aanbod: het Sincfala museum, For Freedom museum, Scharpoord en de Cartoontentoonstelling.

Sincfala, het museum van de Zwinstreek

Knokke-Heist is een hippe, vooruitstrevende, mondaine badplaats. Maar de ware grootsheid van een stad leer je kennen aan de manier waarop zo een stad met zijn verleden omgaat. Noem het nostalgie, noem het folklore, maar zonder onze geschiedenis zouden we mensen zijn die eigenlijk ontworteld in het heden leven. Zonder te weten van waar we komen en vooral: hoe we zo ver gekomen zijn. Sincfala is het museum van de Zwinstreek. En het is ook een ideaal vertrekpunt om de streek te leren kennen en verkennen. Het ligt in de Pannenstraat in Heist. Hier ontdek je 2.000 jaar woelige streekgeschiedenis. Het museum is gevestigd in een oud schoolgebouw uit 1899. Dat alleen al maakt het een bezoek meer dan waard. Je krijgt er een goed inzicht in het harde leven van de vissers en hun gezinnen. In het museum kan je in een multimediale presentatie ontdekken hoe de Zwinstreek in de loop van de geschiedenis is ver-anderd en hoe de mens daarop heeft ingespeeld. De vorming van de Noordzee, het gevecht te-gen het water, de inpoldering, de economische opgang en latere teloorgang, het oorlogsgeweld, de heropbloei van de landbouw, de opkomst van het toerisme… Je vindt er een visserijklasje, een café en een vissersplein. Je kan er zelfs, in de museumtuin, aan boord gaan van de oude garnaalschuit ‘Jessica’. Je ziet hoe Sluis eruit zag in het jaar 1400. De kinderen krijgen een aangepast parcours en zij kunnen zich ook uitleven op de educatieve zolder.

“ In het For Freedom museum maak je als bezoeker echt deel uit van het decor.

”

Als op een regenachtige dag,

…

32 |

For Freedom museum

Ook het For Freedom museum in Ramskapelle is heel bijzonder. Zoals de naam al laat vermoe-den, is het een oorlogsmuseum. Maar wel een heel bijzonder. Meer dan zestig jaar geleden, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, waren deze gewesten het toneel van de grootste militaire operaties van de twintigste eeuw. Van hieruit begon de bevrijding van de Schelde. Het belang hiervan kan niet onderschat worden. Hierdoor werd de haven van Antwerpen immers gevrijwaard en hadden de geallieerden de levensnoodzakelijke toegang tot de verovering van de rest van Europa. Al deze feiten worden in dit For Freedom museum weergegeven in een bijzonder kader. Als bezoeker maak je echt deel uit van het decor. Dat decor komt als het ware tot leven in reusachtige, levensechte diorama’s, waarin mensen, voertuigen en uitrustin-gen het echte verhaal van de oorlog vertellen. Een verhaal van grote en kleine helden. En het verhaal van de onbekende mensen, die van zo dichtbij geconfronteerd werden met de gruwe-lijkheden van en oorlog waarvoor zij niet gekozen hadden. Maar waaraan ze ook niet konden ontsnappen. For Freedom is echt een belevingsmuseum, dat je niet onberoerd laat. De strijd werd overal gevoerd, en dat merk je hier ten volle. Je kan de bunkers van de Duitse bezetters bezoeken, of meemaken hoe de Canadese troepen de streek bevrijd hebben. Verschrikkelijke luchtgevechten werden hier gevoerd. Tientallen vliegtuigen stortten neer en leken voor altijd in de Vlaamse klei te zijn verzwolgen. De piloten leken voorgoed verdwenen. Maar de aarde neemt en geeft soms ook terug. Luchtvaartarcheologen onderzoeken nog steeds de wrakken van de vliegtuigen die af en toe letterlijk naar boven komen. Voor wie meer wil weten over het bezette en het bevrijde Vlaanderen, is dit museum een bezoek meer dan waard.

Cultuur Centrum Scharpoord

Scharpoord is ongetwijfeld een van de strafste cultuurcentra van Vlaanderen. En een grote culturele troef voor Knokke-Heist. Het gebouw zelf is overigens een van de mooiste Vlaamse voorbeelden van de functionalistische architectuur. Het werd gebouwd tussen 1970 en 1974. De werking van Scharpoord bestrijkt een bijzonder breed terrein. Podiumkunsten, beeldende kunsten, sociaal-cultureel werk, artistieke opleidingen of openluchtanimatie, het gebeurt hier allemaal. Ook de Openbare Bibliotheek bevindt zich hier. Ga naar de Meerlaan en laat je ver-rassen, door de architectuur of door een tentoonstelling of voorstelling. Of laat je niet verras-sen en kijk vooraf even op hun website (www.ccknokke-heist.be). Want het aanbod is overwel-digend. Al was het maar voor het gerenommeerde jaarlijkse internationaal Fotofestival.

Internationaal Cartoonfestival

Het Internationaal Cartoonfestival in Knokke-Heist. Al van in mijn jeugd herinner ik me de affiches die er de aandacht op vestigden, telkens ik hier met mijn ouders op vakantie kwam. Maar pas vele jaren later, als volwassene ben ik er daadwerkelijk voor het eerst naar toe ge-weest. Het is een blijvende waarde, en net daarom vind ik het jammer dat het zo een beetje weggestopt lijkt, in de Lagunahal in Duinbergen. Behalve tijdens de openingsavond kan je de dagelijkse bezoekers soms op de vingers van twee handen tellen. Erg jammer, want zeker dit jaar gaat het Cartoonfestival op zoek naar andere wegen. De klassieke krantencartoons zul-len wel blijven bestaan, maar het festival heeft ook extra aandacht voor wat er op televisie en internet gebeurt. Vandaar de aandacht voor de evolutie van de digitale, bewegende cartoons. Doe uzelf een plezier en zak toch eens af. Nog tot 27 september. Hoe hard u zal lachen, hangt van uzelf af. Maar lachen zal u.

Wineen gastronomisch weekend*

voor 2 in knokke-heist!*ter waarde van €250

Speel mee op

geel p116 - blauw p3015

Van een snelle hap tot pure gastronomie

Je kan hier in alle seizoenen genieten, je laten verwennen. Van een snelle hap in een leuk eet-café tot het eindeloze tafelen op hoog gastronomisch niveau. Van bistro over brasserie tot sterrenrestaurant. Knokke-Heist heeft het allemaal. Vier sterrenrestaurants in de stad zelf. Maar als je ietsje verder gaat, vind je in de streek rond Knokke-Heist maar liefst 21 sterrenres-taurants. Knokke-Heist noemt zich de gastropool van de Belgische kust. Terecht. Het aanbod is verscheiden en ook heel uitgebreid. In elk geval kan je er zeker van zijn dat je hier niet op je honger blijft zitten.

Het moeilijkste is een keuze maken

Er is een fabel van Lafontaine, die vertelt over een ezel die uiteindelijk sterft van de honger, omdat hij niet kan kiezen tussen twee strobalen om van te eten. Ik wil die ezel niet zijn en heb er dan maar een paar restaurants uitgepikt. Omdat vrienden ze aanbevolen hadden, of omdat ze me aanspraken toen ik er passeerde, of op goed geluk.

Een van de meest traditionele restaurants is ‘Rubens’. Aan de Zeedijk 589. De keuken is vrij traditioneel, het interieur ook; het terras is heerlijk, maar hier kom je voor de fantastische gar-naalkroketten. Een paar panden verder, aan nummer 561, is er een Chinees restaurant, ‘Lucy Chang’. Niet veel poespas, je kan er niet eens reserveren. Het is eigenlijk een noodleshop in een strak Aziatisch interieur. Als je niet al te veel tijd wil besteden aan de maaltijd, maar als het wel lekker moet zijn, is dit het perfecte adres. Nog twee huizen verder, nummer 559, is de ‘M’as tu vu’. Een uitdrukking als een klok in Knokke-Heist. Het restaurant ziet er stoer landelijk uit, met fraaie kroonluchters. Een degelijke Mediterrane keuken. We blijven op de Zeedijk. Op nummer 538 vind je ‘Les Flots Bleus’. Dit is een van de betere visrestaurants. De sfeer ademt de sober-chique strandsfeer uit van Knokke-Zoute. Zien en gezien worden telt hier mee, maar het eten is voortreffelijk.

Op naar het Albertplein nummer 23, naar de ‘Palace’. Een prachtig uitzicht over het beroemde plein. Het interieur is comfortabel en het restaurant oogt modern. En het is er lekker. Het lek-kerste van de zee, en een oesterbar. Neem vooraf een aperitief in de loungebar.

We trekken verder weg van de Zeedijk, richting centrum, naar de De Judestraat 1. Daar vinden we de fusionkeuken van de ‘Bar à Manger’. Het is een trendy restaurant, niet al te duur, en je kan hier alle gerechten ook in tapasstijl degusteren. Waar we zeker niet onderuit kunnen zijn de restaurants die op een zakdoek bij elkaar liggen in de Wielingen. Drie aanraders: op huis-nummers 4, 5 en 8 vind je hier ‘Mer l’eau’, ‘de Snippe’ en ‘L’Echiquier’. Klasse en kwaliteit. Om helemaal af te sluiten, en goede wijn behoeft geen krans, zijn dit de niet te versmaden restaurants in Knokke-Heist met een Michelinster. Terecht een klasse apart. ‘Bartholomeus’, aan de Zeedijk-Heist 267; ‘Jardin Tropical’ aan de Zwaluwenlaan 12; ‘De Oosthoek’, Oosthoek-plein 25 en ‘Sel Gris’, aan de Zeedijk-Duinbergen 314. Uiteraard moet je hier vooraf reserveren, maar dit is de top. Dit is puur genieten en verwend worden.

Maar waar je ook wil eten, in elk restaurant, bistro, brasserie of eethuisje kan je er van op aan: Knokke-Heist is terecht de Kust van het gastronomisch genieten.

GastroNomIein Knokke-Heist

Tafelen in Knokke-Heist, het blijft een unieke belevenis. Ik zit hier in een klein, gezellig restaurant aan de Lip-penslaan. Dit is een pareltje. Ik werd warm onthaald, als een oude vriend die na jaren weer langskomt. De sfeer is aangenaam en ik merk aan andere tafels dat ook kinderen welkom zijn. De bediening is voorkomend en vlot. De kaart stelt een mooie keuze gerechten en suggesties voor, zoals die nog zelden te zien is. Voor de liefhebbers van grote wijnen is er ook hiervan een ongelooflijk uitgebreide kaart die enkele absoluut fenomenale flessen vermeldt. En dat is zomaar een restaurant dat ik er lukraak heb uitgekozen. Ik ben al blij dat ik geen restaurantgids van Knokke-Heist moet volschrijven. Hier wachten ruim 200 restaurants op mij. En op jullie, dat spreekt vanzelf.

U doet ermee wat u wil, maar dit is een ideale dag zoals een dag in Knokke-Heist er voor mij uitziet. Van de ochtend tot de avond en zelfs een stukje in de nacht. Ik logeer in Hotel Memlinc, aan het Albertplein. Centraler kan ik niet zitten. Het is een zalig hotel en ik heb een van de prachtig gerenoveerde kamers met zeezicht. Ik hoef geen ontbijt vandaag, maar ga een koffie drinken op het terras van De Palace. Koekje erbij en ik heb genoeg.

Een bijzonder moeilijke keuze

Het zal hier wel Place m’as tu vu zijn, ik heb eerder last van ‘l’embarras du choix’. Zoveel te doen, zoveel te zien. Maar de dag is nog jong en ik ga eerst wat wandelen. Om te beginnen langs de Lippenslaan, en dan zie ik wel waar de wind me naartoe voert. Dit is een chique kust-stad, voor wie daar nog moest aan twijfelen. Alle luxe – en designmerken zijn hier aanwezig. Funshoppen kan soms stresserend zijn. Het aanbod is overweldigend. Ik heb hier de keuze uit meer dan 1.400 winkels. Ik waan me soms in Parijs of Rome. Het probleem wordt nog groter als blijkt dat de meeste daarvan ook open zijn op zon- en feestdagen.

De rust van de vlindertuin

Op naar de Vlindertuin. Die ligt aan de Bronlaan en is een ware oase van rust, na al die winkels. Ik stap binnen en waan me in een oerwoud met exotische planten en een kabbelend beekje. Meer dan driehonderd vlinders fladderen hier rond. Vlinders uit verschillende landen. Ik zie ze in alle vormen en soorten. Ik zie eitjes, rupsen, poppen en natuurlijk de vlinders zelf. Prachtige namen voor die prachtige diertjes. Passiebloemvlinders, uilenvlinders, schoenlappers. Eentje komt op mijn schouders zitten en gelukkig heb ik niet de reflex om hem er hardhandig af te slaan.

Een hele DAg (en nACHt)

aan zee

36 |

Het verhaal van Damme

Het is elf uur en ik voel de neiging om even Knokke-Heist te verlaten. Niet erg, ik kom straks wel terug. Maar als zelfs de vriendelijke mensen op de toeristische dienst van de stad zelf aanraden naar het dichtbijgelegen Brugge, Damme of Sluis te trekken, dan doe je dat toch. In Brugge ben ik nog maar pas geweest. Prachtig natuurlijk. Maar ik twijfel tussen Damme en Sluis. Als ik naar Sluis rij, wil ik gaan eten in ‘Oud Sluis’, het driesterrenrestaurant van Sergio Herman, een van de beste koks van Europa. Maar ik heb natuurlijk niet gereserveerd. Jammer voor Sluis dit keer. En ook jammer voor mezelf. Ik hou van dit stadje, met zijn windkorenmolen De Brak, zijn (Vlaamse) Belfort, zijn historische wallen en vooral zijn standbeeld van J.H. van Dale, die van het woordenboek, ja. Het wordt dus Damme. En dat is ook een goede keuze. Vanmiddag kan ik uitgebreid gaan tafelen in ‘de Siphon’. Vroeger, lang geleden was dat een visserscafeetje waar ze verse paling serveerden. Nu is dat een van de meest bourgondische restaurants die ik ken. Als ik hier binnenkom vind ik de sfeer terug van de voetbalderby’s van de grote dagen. Geroezemoes, het geluid van klinkende glazen, van vorken en messen op het bord. Ik beloon mezelf met een prachtige entrecote van de grill.

Een deel van die calorieën gaat eraf door een wandeling in Damme. Eerst de Damse Vaart. In mijn ogen een van de mooiste plekjes van Vlaanderen. Dit is een stadje met een middeleeuws verhaal. De stenen lijken tot mij te spreken. Tijl Uilenspiegel wacht om elke hoek. Elke stap herinnert me aan de Bourgondische grandeur van weleer. Nog een terrasje voor ik terug naar Knokke-Heist rij. Eigenlijk is hier altijd iets te beleven, merk ik op. Een folkloremarkt in Heist, of een aperitiefconcert of een jazzoptreden of vuurwerk op het strand.

nightlife in Knokke-Heist

Nog een terrasje en dan terug naar mijn hotel. Vanavond doe ik wat ze bij ons een ‘sortieke’ noemen. Ik ben van plan om me in het nachtleven te storten. Dat is het enige dat me verbaast in Knokke-Heist. Ik ben in andere mondaine (bad)steden geweest en daar vond ik toch wat meer ‘nightlife’. De rust van de mensen die hier logeren zal wel meespelen, maar toch. Veel keuze heb ik niet. Ik kan natuurlijk op café gaan. Daarvan zijn er genoeg. En voor de jeugd is er de ‘Scoop’ op het Van Bunnenplein. De ‘Knock Out’ is leuk, maar ik was eigenlijk op zoek naar de discotheek uit mijn jeugd, de ‘Number One’. Wereldberoemd voor iedereen die hier ooit zijn vakantie doorgebracht heeft. De ‘Number One’ bestaat al lang niet meer, maar in de plaats (en op diezelfde plaats) is er nu de stijlvolle ‘Zuri’, ongeveer twee jaar geleden geopend. Ik heb een afspraak met een van de bazen zelf, Chris Muylle. Foute openingszet van mij, als ik vraag of ‘Zuri’ een discotheek is.

“Zuri is geen discotheek, Zuri is een Club. We mikken op een hoger, wat ouder publiek. Er hoeft hier niet eens noodzakelijk gedanst te worden. Kijk maar rond. Dit is een uniek interi-eur, we geven een specifieke lounge-achtige sound en dat zorgt voor een heel specifieke sfeer. We hebben hier aandacht voor elke individuele klant. Het juiste glas voor de juiste drank. De juiste ijsemmer die daarbij hoort. In de zomermaanden zijn we altijd open, maar de rest van het jaar alleen op vrijdag en zaterdag. Carl Pollyn en ik wensten hier een trendy club te maken. Zo zijn we terecht gekomen bij Gerd Couckhuyt, een beeldhouwer die interieurs ontwerpt. Het resultaat is een futuristische loungebar annex nachtclub geworden. De Zuri. Zuri betekent ‘wit’ in het Baskisch en ‘mooi’ in het Swahili.” Experiment geslaagd, denk ik als ik zo rondkijk. De club is volledig wit. Alles is wit. Muren, plafonds, custom made meubilair, de bar, alles. Maar het is pas in combinatie met de kleurveranderende verlichting en reflectie dat hier de mogelijk-heid ontstaat om allerlei sferen en speciale effecten te creëren.

Deze Club is ook internationaal niet onopgemerkt gebleven. Een van de meest toonaange-vende designtijdschriften ‘Extreme Venues’ heeft hier een artikel aan gewijd, waaruit blijkt hoezeer de redacteurs van deze plaats onder de indruk waren. Mijn dag zit er bijna op. Tijd om naar de bar af te zakken. En ik hoef geen watertje, want mijn hotel haal ik wel te voet. Nachtje door in Knokke. Als dat maar goed afloopt.

“ Nachtje door in Knokke. als dat maar goed afloopt.

”

|37

In Knokke-Heist is heel het jaar door iets te beleven. Er zijn sportevenementen, er is vuurwerk, er is muziek, er zijn markten en braderieën. Je kan je best informeren bij de toeristische dienst van Knokke-Heist, aan de Zeedijk in Knokke. Maar hier geven we je alvast een voorsmaakje van wat er binnenkort te gebeuren staat.

Zaterdag 15 augustusBelgisch Kampioenschap Beachsoccer op het Strand aan het Casino Knokke

Zeewijding – processie vanaf 11u aan de Zeedijk ter hoogte van het Heldenplein

Art Nocturne Knocke – CC Scharpoord

Zondag 16 augustusBelgisch Kampioenschap Beachsoccer op het Strand aan het Casino Knokke

Talens Zoute Concours: Een wedstrijd voor amateurkunstschilders

Knoksie Totsie Jazzconcerten: The Vintage Jazzcats op het Van Bunnenplein

Art Nocturne Knocke – CC Scharpoord

■

■

Maandag 17 augustusFeestvuurwerk aangeboden door de firma Hendrickx op het Strand van Duinbergen

Dinsdag 18 augustusWorld bolle: Sens Unique, een Vlaamse groep die wereldmuziek speelt in De Bolle, in Heist

Woensdag 19 augustusShopping Nocturne in de winkelstraten van Knokke

Internationaal vuurwerkfestival in het teken van Duitsland, Strand Duinbergen

Donderdag 20 augustusFolkloremarkt in het centrum van Heist

Vrijdag 21 augustusFeestavondmarkt op het Rubensplein

Shopping Nocturne in de winkelstraten van Knokke

Loco Verano, aan het evenementenstrand in Duinbergen (tot 2u)

Internationaal Vuurwerkfestival in het teken van Italië, Strand Duinbergen

Zaterdag 22 augustusBraderie in Knokke Centrum

Feestavondmarkt aan de Zeedijk in Heist

Zondag 23 augustusFinishers Triatlon in het openluchtzwembad De Raan

Braderie Knokke in het centrum van Knokke

Knoksie Totsie Jazzconcerten: Swing Time Society Van Bunnenplein

Shopping Nocturne in de winkelstraten van Knokke

Internationaal Vuurwerkfestival: Zwitserland is aan de beurt: Strand Duinbergen

Dinsdag 25 augustusShopping Nocturne in de winkelstraten van Knokke

World bolle: Emilia Korova en Tzigani (Zigeunermuziek) - De Bolle, Heist

Internationaal Vuurwerkfestival: Zweden: Strand Duinbergen

Donderdag 27 augustusFolkloremarkt in het Centrum van Heist

Shopping Nocturne in de winkelstraten van Knokke

Internationaal Vuurwerkfestival: Zuid-Afrika: Strand Duinbergen

Events in het najaar 200902/09 Generali Zwintriathlon Sluis - Casino Knokke

04-05-06/09 Petanque en People Challenge - Strand Casino Knokke

19/09 Belgian Supercup Volleybal: Maaseik - Averbode Sporthal De Stormmeeuw

26/09 Belgian Supercup Basketbal Sporthal De Stormmeeuw, Knokke

27/09 Internationaal Vliegerfestival Passport to Heaven Strand Casino Knokke

03/10 Tentoonstelling Rolling Stones & Stones Market Cultuurcentrum Scharpoord

7 & 8/11 Canadees Wandelweekend Knokke-Heist

28/10 Galabal van de Zwinneblomme

05/12 – 06/01 IJspiste - Kerstdorp - Kerstshopping op het A. Verweeplein, aan het Stadhuis

Nieuw! Ontdek de Vesparoute in Knokke-Heist op www.vesparoute.com

■

■

■

■

■

■

■

■

■

■

Kalender

38 |