karakterschilderijen & kortverhalen

alle schilderijen acryl op papier/paneeljazochromaticmaarten wydooghe

www.jazochromatic.cominfo@jazochromatic.com

1ste editie© 2009 maarten wydoogheelke tekst © hun auteur

mother of a storm

it is happening again

De fi guren die ik schilder zijn een geestig en veranderlijk volkje.

Stel je een wereld voor, die vaag en jong is. Het is mistig en alles kan nog. Het wemelt er en er verschijnen op alle mogelijke manieren fi guren die tegelijkertijd hun eigen manifestatie en interpretatie zijn.

Ze borrelen op en geven zichzelf vorm in een microcosmos die hen toelaat te zijn wie ze zijn: ze kijken en beslissen, staan stil of vertrekken. Uit vrije wil.

Ze onderzoeken, communiceren en leren. Hun charme is intuïtief, hun humor zit vol lef en daarmee houden ze hun mistige wereld draaiende.

Stel je nu deze wereld opnieuw voor: het krioelt er van het leven en mogelijkheden. Er is plaats voor gekken en geleerden. Er is tijd voor experimenten en zotte sneren. Het ruikt naar nieuwsgierigheid en geborgenheid.

Dit is de wereld die ik schilder.

funk!

ik. ik ben ik kom ik kom af ik ben bewust ben bewust bezig met mezelf zelf geef ik mezelf vorm ik borrel ik ben de bruis in de beek die langs me stroomt broebel blub hup hup ik avanceer al ik word al een klompje stollend gestolde klomp

even asem nemen

klomp vaste materie denkend over mezelf hoe dat hier allemaal komt ik kom er aan met hela hola ik heb armen om te doen wat ik hier kom doen even controleren jawel daar is mijn kop die komt ook al vanzelf nu dan nog een rug en een graat buik en benen

ja maar neen

die klomp benen die daar vliegen moet ik bijbenen die zijn van mij denk ik toch nog bij mij zelf kom hier zeg ik denk ik probeer ik toch te zeggen onder de grond van mijn hard geworden hart zonder mond kom lompe klomp verdomme

godverdomme

neen

maar ja

zo ben ik niet opgevoed helegans niet ben ik opgevoed heb mezelf moeten voeden met vis uit de beek moet uitvissen hoe ik hier ik kan ik moet ik wil jawel ik wil wil wil ja wel maar ik kan er niet aan aan die klomp stenen benen en ik zweer ik probeer en ik schud en swing in mijn kop en zing en dans

funk!

untitled

njeeow

nnnnnnnnnnnnjjjjjjeeeeeeeeoooowwwwwwwwwwwww

suddenly me

én plotsviel ikstevende ik af - op hemtegen een onnoemelijke snelheid een duw?een luchtverplaatsing?een akelige droomof een weloverwogen daadvan gekte of verzet? maar ik vieltuimelderolderond en rond mijn zintuigen raakten verhit,mijn hersenen kraakten,mijn sensitiviteit gaf het op ik spatte uiteenvan ééntotgeen suddenly me Houston, we have a....

Rita Lombaert

nom de dieu

mc master fl y ft. dj rock jumper

Benedict Wydooghe

15 juni 1944Kleur. Dat is het. Blauw, diepblauwbruin, roodblauwpaars Gretig Gershwin Geroepen in het blauwgrijsGEEL,

deze ruiGe buurt Rosse Schrijvers Schrijven Steeds Schoner vanuit

Hun Stille sKrijverskamers HooGoplichtende heldere ramen De

LichterveldSe Holocaust beGon

Donderend beGod met Hoofdletter ‘t regende nazidruppels als Glas dat in

stukken spettert ‘t gekletter klinktklonkt als sKerven kleur-

loos beton erover Mensen Menigten Merde Plezierden & Panikeerden

liepen & sliepen kris-kras doorelkaar (de duisternis

van de CHAOS-)we sKrijven

ergens op

een roOSBLAUW mo(NU)ment

dat we het ons niet willen

herinneren // formele fantasie functioneert fl auw,

maakt Alles ANTRACIET Of de Grammatica de GesKiedenis

Herhaalt?Donderdagavond, één minuut na zevenen Het ei-nde

van een punt niets is sKerp hier. Behalve de valbijl boven CALLEWAERTS

HOOFD+

you gettin’ trouble with the man

fat birds don’t fl y

coffee

there ° drink is urine for the last lepre in hell ° freza chocolate ° camaraderos! ° yuck ° nougaballs ° oi ° weisblume ° hou chou ° de woudreus ° amsterdam ° game, set, match ° moo ° in and out of the valley ° babylon, mr. policeman ° fascinating ° the saturday surprise ° don’t drench me with dribble ° blogs ° chico ° suddenly ° fetch it ° terrible harpy hags ° bright shiny morning ° sodapop ° you think so? ° they are there, down below ° rambonctious (sp?) ° the smell of the sphinx ° beaker ° zuchini ° eq off ° cinco de la manana ° rattlesnake ° something fi shy going on ° vroeg opstaan ° we’re not at home to mr. cockup ° cold feet ° led zep ° down by law ° gnome, sylph, undine, salamander ° double dragon II ° e2-e4 c7-c5 ° all about robert ° effi e ° greasy greasy spot spot ° hillyard hunting ° confi rm ° picked up a couple of mickeys ° encounter at farpoint ° holding my own ° i can dig scrappings ° everyone has two countries and one of them is france ° la tarrasque ° feine stückhen ° 1867 ° be back in a jiffy ° scarlet ° what was that? that noise? ° the little differences ° cuckoos!! ° got beat by the boy in blue ° Lucian you should know ° hose ° knock on your door ° lasker-steinitz ° if you interfere ° die sonne scheint mit glitzerstrahl ° seven down, 992 to go ° whopper ° dodecahedron ° juggernauts! ° bloodhounds ° non-fi guratieve porno ° only numerically speaking ° pancakes ‘n hotdogs ° justifi ed and ancient ° ka-bling ° springvis ° chopper! ° plenty where that came from ° down, down, down ° brand x ° koblenz ° aq ° lickety-split go snap-snap ° palimpsest ° scarlet marbles ° kissing ‘n cuddling ° speed!! ° majestic ° echo, echo ° yea i’m so nervous ° bushido ° caissa ° make it so ° giggle ° my socks ° rhymes galore ° alley-oop ° no such thing ° ointment is what you need ° ipso facto ° vanished without a trace, yet from town to town ° spiffi ng ° come on, come on ° popshop ° bulk ° they live ° i looked down on illinois ° der grune rand ° pur natur ° py42 ° question? ° make it all last ° raw ° zapporium ° settle for something ° rhythm & jazz ° kortsnoi ° salamanca ° fl owers on the wall ° more, more ° no guts no glory ° sleep we need, sleep, yes ° abacus ° warwickshire ° spikey ° backwards ° spot on ° brand new ° the goose that lays the golden eggs ° solipsisme ° you can write that in stencil ° cumulonimbus ° de loslopende boer ° stalhille ° that packs a succor punch ° bronze ° things to do in sudan ° sicilian, eh ° secret formulas ° nonsense ° thirsty christians ° up ° full slick ° nothing draws a crowd like a crowd ° worry about the green eggs and swine ° tjestig ° bamboo ° shove piggy shove ° bastogne ° gizmo ° yet ° ΔΙΚΤΑΜΟΣ ΕΡΟΝΤΑΣ ΚΡΗΤΗΣ ° is that a horse or a pony?

Hei Waterjuffer

Ik weet het, het is weeral jaren geleden dat ik je een brief geschreven heb. Niet dat je die brieven ooit ontvangen hebt, ik heb ze nooit opgestuurd, enkel geschreven -net als deze, die ik je gewoon schrijf, met potlood op papier- stel je voor.

We gebruikten niks anders dan potlood & papier, weet je nog?

Jammer dat je nooit geweten hebt wat in die andere, oudere, brieven stond, ik denk dat je ze graag gelezen had - daarom deed ik zoveel moeite om ze te schrijven. Ik schreef ze graag, ik was alleen bang om ze op te sturen.

Jammer dat ook ik niet meer weet wat ik je geschreven heb, Waterjuffer, de brieven zijn weg, godverdomme, nooit schrijf ik nog -naar jou, naar om het even wie ik dicht bij me verlang- een digitale brief. Potlood, papier en veel te veel tijd om handen: da’s wat een brief een goeie brief maakt.

Zou je me teruggeschreven hebben?Zo ja, zou ik het graag gelezen hebben?Zo ja..

Waterjuffer, je weet nu dat ik je geschreven heb, je schrijf, en, zolang je niet antwoordt, ik je zal blijven schrijven.

Zolang ik mijn belofte niet nakom.Herinner je je nog wat ik je beloofd heb? Kan ik mijn belofte nog nakomen? Mag ik?

Hopelijk schrijf je me snel terug

damselfl y

Ilonka Overeem, Paramaribo, Suriname

enigma

grüner rand

Helena Lievens

Patrouille

HoogVerheven boven de daken van de avond

glijden ogen over de contouren van de dag.

Ze spieden in hoeken die geen licht verdragenen gluren in de geest van het alledaagse.

Opgaand in het behang van het gewone levengetuigen ze van het niet-gewetene en onbedoelde,

zelf weinig meer voorstellend dan het knipperen van de lantaarn

in de straat waar de overhangende daken mekaar kussen.

reverie

toot

Jan Bruynooghe

“Deugd” is precies het juiste woord.

Als de band begint te rollen, het spel samenvalt, de kopjes schudden, de konten wiegen, de muzikanten met elkaar gaan babbelen door hun instrumenten: “I say, You say, We say, We All say....”

Als je, zonder af te spreken, plots allemaal BOEM tegelijk stilvalt midden in een solo... Even niks, of toch? O ja, de bas houdt de cadans vast. Tikje. Blikje heen en weer. Stilte. Terug tikje, blikje. de drums gaan mee. En dan pling, voorzichtig nootje op gitaar. En terug een nootje dat aanzwelt tot een VETTE NOOT en de keyboards dreigen op en OP en de drums weer meer en MEER en de ritmegitaar is plots terug en we zijn weer weg en geven terug petrol en BANG, daar is de SOLO en die JUBELT en we geven hem aan elkaar door en we geven samen van latje en het tikje stilte wordt een GEHOERA of neen, een DIJK van een GEHOERA en HOERA en HOERA en HOERAAAA. En de kopjes, ze schudden niet meer maar worden een wazig, uitgelopen koppenaquarel en de konten, mijn god, de konten...

“Deugd” is precies het juiste woord.

señor garra

Peter Bossu, Diksmuide

Vloeibaar zijn

Alles wat wij doen, zelfs het minste gebaar, geeft een een invloed, een tik, een duw, een zucht verandering aan het leven en de toekomst van anderen. Want de toekomstige generaties leven van dat wat wij hun nalaten. Zo moet een mens als ik leven met het gewicht van de zovele missers van vorige generaties. Toen ik 14-16 jaar was worstelde ik nachten lang met de last van de wandaden van de nazi’s en de stalinsten, maar evenzeer met de pijn om te zien hoe parallel met de straat van mijn jeugd de prachtige Huwynsbeekvallei rechtgetrokken en vernield werd. Bomen en beekmeanders die er reeds groeiden en zich ontwikkelden in de Hollandse periode, werden met een trek van een kraan vernield. In de voorbije decennia heb ik tot mijn grote ergenis - die gelukkig vaak omsloeg in verzet: resist = exist - dezelfde fouten en misdaden zien herhalen en herhalen. Hoeveel bomen heb ik de voorbije tientallen jaren niet zien vallen, hoeveel bommen gedropt, hoeveel berichten van oorlogen en volkerenmoorden? Hoeveel moet een mens in deze wereld in een leven verwerken en hoe blijft hij of zij overeind? Soms moeilijk, maar het ene dat helpt is geloven dat blijven zitten en zuchten en niks doen geen alternatief is. Enkel opstaan en resist plegen is het enige juiste alternatief. In de vaste wetenschap dat dit het ene is dat helpt en onze wereld, met een vallen en opstaan, vooruit kan helpen. Deden we als mensen over generaties heen dit niet, dan leefden we nu in een wereld die gelukkig enkel in enge sciene-fi ctions fi lms bestaat. Laten we onze helden die opstonden en opkwamen voor het andere en betere eren tot het einde van de zon. Laten we hen herdenken en daar ons geloof, onze steun van maken. Geen dogma’s, maar geloven in de kracht van ieder goed woord en ieder individu. De wereld, bij ons genaamd aarde, hoort die gelovigen toe. Wie afvallig is zal eindigen met korte armpjes en heel veel jeuk op de rug.

Maar hoe zou een wereld er uitzien als bij het begin van het bestaan van die wereld alle intelligente wezens zowat gelijk zijn? Er geen standen zijn en de verworvenheden van de ene niet ten nadele van de andere vallen? Wat als alle rijkdommen en andere machten van in het begin aan iedereen toebehoren? Wat als iedereen daar nu eens wel mee kan leven en niet meent dat er een elite moet zijn om de rest te leiden?

Wat als in zo’n nieuwe wereld nu eens iedereen leeft met een liefde zonder verleden en hoe zou die wereld er uitzien als iedereen daar vloeibaar zou zijn?

c’est ca

Marijn Follebout

Gebroken en verslagen sleepte Arastoxis zich voort over het slagveld. De aanhoudende warme wind voerde de geur van bloed mee richting de bomen die als stille getuigen het gevecht hadden aanschouwd. De geblakerde ruïnes van het eens zo machtige paleis werden af en toe overschaduwd door laag overvliegende wolken. “Niets in deze wereld zal ooit nog hetzelfde zijn”, dacht Arastoxis terwijl hij zich neervlijde tegen een van de muren die de voormaligepaleistuin aan het oog onttrokken.

Dure opgravingen lijken altijd eindeloos te duren. David was eindelijk klaar met het blootleg-gen van wat op een binnenkoer van een paleis leek. Hij veegde het zweet van zijn gezicht. Het was verstikkend warm voor deze tijd van het jaar. Er was geen zuchtje wind en de wolken bleven stationair hangen, als toeschouwers die waken over wat met het belastinggeld vananderen gebeurde. David huiverde. Deze plek gaf hem de kriebels, zeker nu hij hier alleen stond. De ploeg gaf vandaag verstek, maar David was er zeker van dat een doorbraak niet lang meer op zich zou laten wachten.

Arastoxis zag voor zijn geestesoog de geesten van dappere helden meegevoerd worden door de wind. De goden nemen helden altijd op in hun midden. “Knappe wijven die goden.” Zelfs nu – terwijl het leven langzaam uit zijn lichaam sijpelde – moest hij aan vrouwen denken. Hoe vaak had hij niet binnen de muren van dit paleis, onder een prachige sterrenhemel zonder wolken, de liefde bedreven? Hij kon zich nog alle vrouwen die hij ooit had bemind – had hij ze werkelijk bemind? – voor de geest halen. De rode sluier die langzaam voor zijn ogen trok, vertelde hem dat het nu niet lang meer zou duren.

Waar dure woorden het moeten opnemen tegen het natuurlijk talent, wint die laatste het pleit altijd. David wist dat goed genoeg. Hij was niet de man die anderen de loef afstak met grote historische redevoeringen. Hij wroette in het verleden, net als een boer die de aardeliefdevolsteekt met gewassen. Ook nu zou hij de geschiedenis herschrijven. Een zuchtje wind nam een witte wolk mee naar andere oorden. David dacht aan thuis, aan zijn vrouw enkinderen die nu waarschijnlijk in het zwembad zaten te spelen.

Het gevecht was anders uitgedraaid dan verwacht. Ze hadden gewonnen, maar tegen welke prijs? Arastoxis liet een geurloze wind. Vreemd hoe een man in zijn doodstrijd nog steeds dagdagelijkse gewoonten aanhoudt. Zijn droge lippen smachtten naar vocht. Geen enkele wolk bevatte genoeg water om boven hem uit te storten. Het zou nog maanden duren eer het in dit gebied opnieuw zou regenen. Ze hadden de hele regio verwoest. De bevolking wasweg-getrokken, waarom zouden de goden het hier dan nog laten regenen?

Een meter diep voelde David iets hards uit de grond steken. Terwijl een plots windje zijn haren beroerde, liet hij zich in de nauwe put zakken. De weerkaatsing van een metaal in het gat deed hem schrikken. Botten toonden hun scherpe hoeken. De al duizenden jaren gestor-ven krijger omklemde stevig een bronzen zwaard in de handen. Wolken gingen uiteen om de zon een klaardere kijk te geven. Druppels zweet glinsterden op zijn voorhoofd. Eengenadeloze stilte daalde over David heen.

Nooit eerder had Arastoxis zich zo vredig gevoeld als nu. Hij zag zichzelf over velden zweven, gedragen door de wind. Hij hoorde krekels tsjirpen. Hij wist dat het hiermee niet zoueindigen. Latere generaties zouden de lofzang zingen over wat hier gebeurd was. Het heroïsche verhaal zou van vader op zoon en van markt tot markt worden doorverteld.Tevreden omklemde hij zijn bronzen zwaard. Een wolk dreef langzaam voorbij boven het hoofd van Arastoxis.

ah, venice

Mysterieuze Macht

Vannacht werd ik overmeesterd door een droom,fl arden van een droom,

onbewuste gedachten aan de herinnering van een voorbije dag.Gedachten aan jou.

Beelden,die elke handeling van je lichaam,elke mimiek van je gezicht,

elke zin, elk woord,lieten nagalmen,

als duizend hemelse orgels in mijn hoofd.De verslaving kwam tot stand in het

nog duistere centrum van een ontluikend hart

Miguel Baert, Lyon, France

Quiche met spek en champignons, voor 2 personen

Een lap zeer goedkope, oftewel zelfgemaakte bladerdeeg, olijfolie of braadboter, 250 gr. vettig spek in blokjes, 2 eieren van jouw of je buurmans scharrelkippen, 150 gr. champignons, veel peper, wat zout, voldoende kruiden naar goesting, 40 gr. gemalen kaas, 2 dl room (vettig is prettig, mager als ‘t moet)

Rol het deeg uit over een propere ovenschotel. Stek gaatjes in de bodem met een verset en plaats het geheel in een voorverkoelde koelkast. Verwarm de oven nog niet voor, er is nog werk genoeg te doen.

Bak het spek in de olie of braadboter tot het vet eruit spettert. Af en toe roeren, af en toe peperen. Schep het spek uit de pan en laat het uitlekken. Hoe minder sop in de quiche, hoe beter. Bekijk de prut die er uitkomt. Stel je voor dat je dat in je maag krijgt. Yum.

Bak de champignons in dezelfde pan, dat zorgt voor minder afwas. Kruid met peper en naar believen met Mexicaanse, Provençaalse of Chinese roerbakkruiden. Laat ook uitlekken en laat afkoelen tot je weer courage hebt, je bent nu halverwege.

Kluts de eieren, doe ze met de room en zoveel peper en pikante kruiden je kan verdragen in een kom door elkaar. En wat zout. De eierschalen gaan terug naar jouw of je buurmans kiekens.

Haal je ovenschotel uit de frigo, kap er het spek en champi’s in en het eiergedoe er over. Strooi de kaas er op. Kijk of je toekomt met de 40 gr. en gooi er desnoods nog wat meer op.

Controleer of de witte of rosé-wijn in de frigo stond, zo niet, doe dit nu. Aperitief uitgebreid met hapjes en steek het hele geval pas in de oven als je zin hebt om 30 minuten later te eten. Mik de temperatuur van de oven tussen de 190° en 220°, dat lijkt meestal voldoende. Geen gedoe met voorverwarmen enzo, dat gaat wel goed.

Als de quiche uitgerezen en goudbruin staat te pruttelen is hij klaar. Zet de oven uit, je hebt lang genoeg geaperitiefd dus je zou dit wel eens kunnen vergeten. Bekijk je meesterwerk terwijl hij nog veel te warm is om op te eten. Maar er een foto van als je wil, zing een liedje. Quiche, baby, quiche

Guy Kiequên, Dunkerque, France

quiche, baby, quiche

Imagine a man so tallback in time, he stooped over a tree to get in his house.Imagine so rude,killed a giant bare handed.Imagine so greedy, ate a cow for lunch.Imagine so vain,built a monument to himself:A mountain of red clay.

War came, sent decay all over the land. Imagine the man so proud, stood bare naked in front of the cannon. Imagine a blast so strong,light was deprived from sight.

Imagine a man so tall.All stones no heart.

Based on: House Full Of Garbage by ShellacPieter Heytens, Gent

whatchamacallit

Opgehangen Druipend coconVocht op het kussenDrupt door plafond

Klotsend geluidGalzure stankKokhalzend happenSnerpend gejank

BraakselzuurLoopt langs de muurGele sliertenBorrelend schuim

Puilende ogenDonker omrandGaargekooktZwart verbrand

Vreemd verwrongenUitstekend botLosse pluk haarGorgelend strot

Opengereten Stroperig roodKloppende darmenIs nog niet dood.

Ruth Compernol, Gent

druipend

vertelsels verwonderen verwarmen en verdwijnen weer laag na laag palimpsest na palimpsest ribbels en rimpels over en onder mekaar lijnen en mogelijkheden komen mekaar tegen ageren en reageren naargelang hun goesting van het moment opnames worden weergegeven vastgelegd weggesmeten na jaren van vergeten te kijken te luisteren naar

vertellingen die verwonderen verzachten versmelten onder lagen geribbelde verrimpelde palimpsesten interageren volgens goestingen momenten monumenten teruggeven afpakken na eeuwen van moedwillig wegkijken afl uisteren van

verhalen van wonderen mirakels altijd innig versmelten keer op keer op keer op palimpsest op vernibbeld gewild geweld der op en der over mekaars vlakken en spelen en verwisselen verlegen hun goestingen in opgenomen monden waarmee woest wordt gevloekt en gespuugd doorheen de historie van ingehouden vlammende

vertolkingen van wat ooit geweest in de verwarde verwarmde opgewonderde geest en alleen nog bij elkaar gehouden wordt door een blad met die vertaalde verhullingen ieder over een ander met voetnoten en verwijzingen weggeschreven voor de volger die gerompeld verbaasd de lippen verbijt van goesting om het moment vast te leggen voorgoed voorbij de eeuwigdurende toekijkende kop

palimpsest

Archie Duke: the farewell

He had to leave the island, but it made Archie feel stripped of his skin, as if he had been sandpapered by an over vigorous carpenter.

She didn’t even wave… She knew this was the fi nal goodbye. They had rehearsed this moment in their thoughts and dreams, but actually living it was almost unbearable. She walked as far as where the sand met the dry reeds, as if to fi nd comfort in their fl owing motion, while she stood motionless between them, protecting her from the icy winds of change. She was pulling down an invisible screen between her and his exit from her reality.

Archie looked back. His nose and eyes fl owed. Salty remnants of emotion on his small round face. They always knew that this day would come. A chance meeting of separate worlds only allows for brief moments of intimacy.The clouds refl ected dappled grey smudges on the cold white sand, while the gusting wind pummeled his thin body. His eyes stung. She wouldn’t be able to hear him now. He was too far down the deserted beach, but he called out to her any way: ”Come. Come with me. There must be a way!” But she just stood there. Half hidden by the tall, dry grasses in the dunes.

The red rowing boat was waiting near the rocks, as expected. All he had to do was get in. The waves lapped up to the side of the boat. The brown jacket Archie was wearing didn’t do much to shield him from the truth. Truth is a devious virtue. If one embraces it too tightly, those softest and most precious are often cut in the process.He picked up the oars. They felt heavy in his clammy hands. He began to row, turning back one last time to look at the dunes. Yes, she was still there, but just a blue glow in between the brown grass.

If his truth could have been transformed into the more comforting lies she wanted to hear, he would have spoken lies until his last breath, but, for now, his only solace was knowing that she knew him for all his terrible, terrible mistakes and still found the capacity to love and cherish him.

He rowed, slowly at fi rst, and then getting into a steady rhythm. His muscles began to ache, but he knew he still had a long way to go. He gave himself one more chance to look back at the island. It was only a speck on the hazy horizon. Willing his eyes to focus beyond their capabilities he squinted into the distance, hoping for a fi nal glimpse.But he knew she was already gone.

Cathy Milner, Western Cape, South-Africa

archie duke

Johan Vandenbussche

Vrolijke muziek

Vol gekleurde lampen

Getetter en gekwetter

Zwevende kunsten

Zwanger van spektakel

Een kunstig gespannen doek dekt

een wereld in van ongeziene illusies en

Onvoorstelbare vervormingen

Ongeloofwaardig wat men ziet

Ongeloofl ijk wat men niet ziet

Ogen bedriegen de hersenen

Mensen verliezen zich in de

Dingen die er niet zijn

Of komen

Of geweest zijn

Gapen naar de

De stilte van de sprong

Het circus van de onbedekte wereld

Wemelt risomisch verder

Ongeloofl ijk wat men ziet

Ongeloofwaardig wat men niet ziet

Hersenen bedriegen de ogen

Mensen willen de dingen die er niet zijn

Of komen

Of geweest zijn

Gapen naar de

Afgrond voor de sprong

la cirque

jasconius

Karakter

p. 3: “mother of a storm”, 70x100cmp. 5: “it is happening again”, 70x70cm (privé-collectie)p. 7: “funk!”, 70x70cmp. 8: “untitled”, 50x70cmp. 9: “njeeow”, 25x37cmp. 11: “suddenly me”, 35x35cmp. 12-13: “nom de dieu”, 70x100cmp. 15: “mc master fl y ft. dj rock jumper”, 70x100cmp. 16: “you gettin’ trouble with the man!”, 70x70cmp. 17: “fat birds don’t fl y”, 70x70cmp. 19: “coffee”, 70x70cmp. 21: “damselfl y”, 50x70cmp. 22: “enigma”, 50x70cmp. 23: “grüner rand”, 40x60cmp. 24-25: “reverie”, 70x100cmp. 27: “toot”, 35x35cmp. 29: “señor garra”, 70x100cmp. 31: “c’est ca”, 70x100cmp. 33: “ah, venice”, 70x100cmp. 35: “quiche, baby, quiche”, 50x70cmp. 37: “whatchamacallit”, 50x70cmp. 39: “druipend”, 50x50cmp. 41: “palimpsest”, 50x50cmp. 43: “archie duke”, 50x70cmp. 45: “la cirque”, 70x70cmp. 46: “jasconius”, 35x35cm

maarten wydoogheoude bruggeweg 10b-8810 lichterveldebelgië

14/06/1977

studies schilderkunst 1997-1998 in brussel (leraar: fik van gestel) en 1999-2000 in gent (leraar: piet moerman)

keuze-ateliers tekenen, fotografie, striptekenen, video

tentoonstellingen schilderkunst sinds 1998 in o.a. schaarbeek, watou, kortrijk, ieper, diksmuide, rotterdam, gent

kortfilms op www.headonaplate.com

andere projecten: kortverhalen, theater, fotografie, graphic novel

info@jazochromatic.com voor info en beschikbaarheid

www.jazochromatic.com voor schilderijen, tekeningen en fotografie

lulu.com voor boeken en catalogus

eerste editie, 28 augustus 2009