Jaargang 49 • nummer 3 • juni 2012

De Haverkorrel

Verenigingsorgaan van de Ruitervereniging STAD EN LANDE RUITERS

Opgericht 26 april 1957

Colofon .

Redactie Haverkorrel Eindredacteur Irene van Zon

Stobbe 10 1261 PP Blaricum 06-110 82 880 irenevanzon@gmail.com

Sport & Recreatie Miriam Terpstra

Patrijzenhof 155 3755 EP Eemnes 06-171 63 207 willembeers@casema.nl

Bestuursaange- Frank van Veen legenheden Haverweerd 127

3762 BD Soest 06-523 33 233 frank@reconnection-gooi.nl

Verenigingsweten- Letty Terpstra waardigheden Want 31

1276 HC Huizen 035-52 54 047 a.j.terpstra@hetnet.nl

Layout Irene van Zon

Maria Slokker

Bestuur Voorzitter Frank van Veen Haverweerd 127 3762 BD Soest 06-523 33 233 frank@reconnection-

gooi.nl Secretaris Roos Dijkstra

Scheimel 27 1261 VD Blaricum 06-121 51 558 roger1en2@online.nl

Penningmeester Betsy Karman

Lindenlaan 93a 1271 AX Huizen 035-52 33 570 betsykarman@gmail.com

Coördinatie mennen Harry Loman

Bergweg 28 1261 VX Blaricum

035-53 18 610 h.loman@huizen.nl

Coördinatie dressuur- Marianne Bollebakker en springlessen Fransepad 72

1261 JG Blaricum 035-53 12 557 m.o.bollebakker@hetnet.nl

Wedstrijdsecretariaat: Kimberley van ’t Hoenderdaal, 06-427 18 903,

kimmey90@hotmail.com, Singel 17f, 1261 XP Blaricum

Wedstrijdsecretariaat mennen: Aimée Bollebakker, 06-404 24 447

samengesteldemenwedstrijdblaricum@hotmail.com, Fransepad 72, 1261 JG Blaricum

Evenementencommissie: Kimberley van ’t Hoenderdaal (wedstrijdsecretariaat), Marja van ‘t

Hoenderdaal (catering), Dominique Bakker, Marcel de Bree, Ricky Hilhorst, Petra Kruimer

Website: www.stadenlanderuiters.nl

- 1 -

Verschijning Haverkorrel in 2012 . AANLEVEREN KOPIJ UITERLIJK:

Augustus geen Haverkorrel i.v.m. zomervakantie Nr. 4 – oktober 30 september

Nr. 5 – december 25 november

Heb je iets meegemaakt met je edele viervoeter, hoe was je paardenvakantie, wil je dat vertellen aan anderen…. Mail je verhaal (en foto) naar de redactie van de Haverkorrel! Weet je een paardenmop, heb je een leuk paardenitem gezien op tv…. Dit mag je ook doorgeven!

Inhoudsopgave – nr .3 – juni 2012 |

Inhoudsopgave 1 Verenigingsinformatie 2 Van de voorzitter 3 Weetjes!!! BEL-cup 2012 rectificatie, Westernlessen,

Onderlinge wedstrijd 24 juni 2012, Programma

evenementencommissie, Verjaardag Sanne Loman 4 Ingebruikname nieuw springmateriaal 5 Onderlinge wedstrijd 15 april 2012 6 Onderlinge wedstrijd 15 april 2012 – uitslagen 7 Onze steun en toeverlaat in de rekenkamer: Karin Teesink 8 Eventing – Marlou Cramer 9 Spreekwoorden, gezegdes, uitdrukkingen… 11 Test je paardenkennis 11 IJslandervirus 12 Even voorstellen: Roos Dijkstra 13 De schrijfmachine 14 Massage voor paarden 15 Terreininformatie 16 Ik wil nieuwe Cao-onderhandelingen! 17 Hoe slim is een pony????!!!! 18 Samengestelde menwedstrijd 2 juni 2012 19 Te paard in Mexico 20 Jeep en Royalty 21 Vraag/aanbod-Gezocht/gevonden 23 Onze jarigen/Nieuwe leden 24

AANLEVEREN KOPIJ VOOR DE VOLGENDE HAVERKORREL

VÓÓR 30 SEPTEMBER 2012

Eerder aanleveren mag natuurlijk. Later aangeleverde kopij loopt het risico niet te worden geplaatst in de eerstvolgende Haverkorrel.

- 2 - Verenigingsinformatie |

Lessen Onze vereniging biedt zijn leden op diverse dagen/tijden de gelegenheid tot het volgen van lessen dressuur, springen en mennen.

Dressuurles Esther Meijman Dag Tijd van-tot Maandag 16.30 – 17.30 (gewijzigd) Dinsdag 17.00 – 18.00

Dressuurles Ellen Rutgers Dag Tijd van-tot Woensdag jonge-ponyruiterles 15.30 – 16.30 Maandag (gewijzigd) 17.00 – 18.00

Dressuurles Karin de Graaf Dag Tijd van-tot Woensdag 17.15 - 18.15 uur Woensdag 18.15 - 19.15 uur

Beginners springles Petra Verkerk Dag Tijd van-tot

Woensdag 20.00 – 21.00 - 1x per 2wk

In deze les zijn nog enkele plaatsen vrij.

Springles ponyruiters Peter Hoving Dag Tijd van-tot Donderdag 17.00 – 18.00 - 1x per 2wk

Springles paardenruiters Peter Hoving Dag Tijd van-tot Donderdag 18.00 – 19.00 - 1x per 2wk In deze les zijn nog enkele plaatsen vrij.

Menles Wito Mink Dag Tijd van-tot Maandag 19.30 – 20.30 Maandag 20.30 – 21.30

Alle instructeurs vinden het prettig een sms of belletje te krijgen als je een keer niet kunt komen lessen. Esther Meijman: 035 5317398 06 20221526 Ellen Rutgers: 035 6921605 06 47802443 Karin de Graaf: 06 10886285

Petra Verkerk: 06 11564972 Peter Hoving: 06 10004083

Kosten van lessen

Voor deelname aan de lessen dressuur en springen geldt dat er per jaar wordt betaald. De lessen worden gedurende het hele jaar gegeven. Vanwege sneeuw/ijs vallen er gedurende de winterperiode wel eens enkele lessen uit. Bij de bepaling van het lestarief is hiermee rekening gehouden. Wordt er gedurende het jaar gestart met lessen, dan wordt het resterende deel van dat jaar berekend. Beëindiging van deelname aan lessen kan voor 1 december worden gemeld. Per januari van het volgende jaar staat er dan geen lesgeld meer op de factuur.

Beëindiging lidmaatschap Leden die hun lidmaatschap willen beëindigen moeten dit doen vóór 15 november! Wordt het lidmaatschap ná 15 november, maar vóór 1 januari opgezegd, dan ben je in ieder geval de bijdrage voor de KNHS (€ 16,30 voor 2012) aan de vereniging verschuldigd. Wordt het lidmaatschap opgezegd ná 1 januari, dan ben je ook het lidmaatschap aan de vereniging verschuldigd.

Startpas en PaardenSport Het abonnement op PaardenSport is verplicht bij een startpas en kost in 2012 € 30,65. Dit bedrag wordt via de ruitervereniging geïnd. Het abonnement kan door de koppeling aan de startpas niet afzonderlijk worden opgezegd.

Wijzigingen Alle wijzigingen graag melden aan het bestuurssecretariaat! Dit geldt niet alleen voor het lidmaatschap, maar ook voor adres-, email-, telefoonnummerwijzigingen, enz.

- 3 - Van de voorzitter |

Als bestuur zitten wij te wachten op de gemeente over haar plannen met betrekking tot het sportpark de Oostermeent. De verantwoordelijke ambtenaar heeft met alle verenigingen individueel gesproken om te kijken wat hun wensen zijn. Als vereniging hebben wij een aantal zaken aangedragen die wij graag verbeterd zouden willen zien voor wij het terrein in eigen beheer krijgen. Daarbij hebben wij onder andere de renovatie van de grote bak (omheining en bodem) en de rijplaat (bodem) en het vervangen van de verlichting van de bakken en rijplaat opgegeven.

Scouting heeft onder andere een nieuwe toegangsweg op het lijstje van de gemeente geplaatst. Er zijn nu een aantal vergaderingen binnen de gemeente geweest hoe men het beschikbare budget voor verbetering van het hele park gaat verdelen. Wij zijn benieuwd naar wat wij als vereniging “krijgen” voor onze wensen. Daarnaast zou aan het einde van de zomer vakantie ook meer duidelijkheid moeten komen over de aanpassing van het bestemmingsplan voor het hele sportpark, waarin ook onze hal opgenomen zal worden. Dat de gemeente dit meeneemt in haar plannen scheelt ons (veel) geld bij de aanvraag van de bouwvergunning. Als de Haverkorrel in de brievenbus valt hebben we de SGMW op ’t Harde net afgesloten en kijken we al terug op een mooie onderlinge wedstrijd waarin wij het nieuwe springmateriaal hebben onthuld met een korte springclinic. Zowel de Rabobank als sponsor was aanwezig, maar ook de pers. Een geslaagde wedstrijd met veel publiciteit. Ook heeft de evenementencommissie onder leiding van Kimberley een tweetal springoefenmiddagen georganiseerd die goed bezocht zijn. Kimberley heeft daarin met haar team veel werk gestoken om beide middagen tot een succes te maken. En een succes waren ze! Frank van Veen Voorzitter

- 4 - Weetjes!!! |

BEL-cup 2012 rectificatie | In de Haverkorrel van april passen de foto onderaan bladzijde 5 en het onderschrift niet bij elkaar. Op die foto staat niet Eline Geurs, maar Sabine van der Bellen,die 3

e werd in de

hobbyklasse. Uiteraard excuses voor de ingeslopen fout. Hieronder wèl een foto (uit 2011) van hobbyklassewinnares Eline.

Westernlessen | Tessa Geniets, die zich elders in deze Haverkorrel voorstelt, heeft het idee geopperd om misschien ook westernlessen bij Stad en Lande Ruiters te introduceren. Nieuwe leden, nieuwe kansen! En mogelijk ook nieuwe interesses. We hebben nu zowel dressuur, spring- als menlessen maar toch willen we gaan kijken of we het lesaanbod niet groter kunnen maken als dit al is. Daarom zouden we graag willen weten of er interesse is in laagdrempelige westernlessen in groepsverband. Om te beginnen willen we westernlessen aanbieden die nog niet per sé westernoptoming vereisen, waarbij geen sprake is van omscholing en waarbij de kosten voor lessen redelijk gedrukt kan worden door ze in groepsverband uit te gaan voeren. De lessen kunnen alleen in praktijk gebracht worden bij voldoende animo, heb je interesse? Geef dit dan door aan Marianne Bollebakker (m.o.bollebakker@hetnet.nl) en laat je stem horen!

Onderlinge wedstrijd 24 juni 2012 Het was niet mogelijk de resultaten van de onderlinge wedstrijd van 24 juni jl. mee te nemen in deze Haverkorrel. Deze komen daarom in de Haverkorrel van oktober.

Programma . evenementencommissie |

Juli

8

Officiële dressuurwedstrijd op

eigen terrein B t/m M + Bixie

September

2 Officiële dressuurwedstrijd op

eigen terrein

23 Officiële springwedstrijd op eigen terrein

Oktober

7 Shetlanderdag + Bixiespelletjes

14 Onderlinge wedstrijd

Mogelijk wordt er in deze periode ook oefenspringen georganiseerd. Hou hiervoor de berichtgeving hierover in de gaten.

Verjaardag Sanne Loman | Al jaaaaren is Sanne Loman lid van Stad en Lande Ruiters. Om geheel onbekende reden is zij echter nooit opgenomen geweest in het verjaardagenoverzicht. Dit is met ingang van deze Haverkorrel hersteld! Sanne is jarig op 4 juni (helaas is deze datum bij het verschijnen van de juni-aflevering al voorbij).

- 5 - Ingebruikname nieuw springmateriaal |

Met de mooie bijdrage die wij ontvingen uit het Rabo

Coöperatiefonds hebben wij zes nieuwe hindernissen kunnen

aanschaffen, die op zondag 15 april in gebruik zijn genomen.

Marlou Cramer maakt deel uit van het Rabobank Talentenplan

en is lid van Stad en Lande Ruiters. Zij verzorgde een

miniclinic voor vier ponyruiters. Jesper Makkinje, Dominique

Bakker, Renda Bosma en Floor Greve deden hieraan mee.

Daarna werd het nieuwe springmateriaal met een

demonstratie door een aantal Stad en Lande

wedstrijdspringruiters (Zoë Gieskens, Sanne van Wijk,

Fabiënne Kies en Marjolein Waarlé) feestelijk in gebruik

genomen. Mede dankzij het enthousiasme van de

springruiters is deze demonstratie een succes geworden.

Gedurende de hele dag vonden er wedstrijden plaats op het Stad en Lande terrein. In

de ochtend dressuur, ’s middags, na de clinic en de demonstratie, springwedstrijden.

De catering verzorgde lekkere hapjes en drankjes.

Met dank aan alle vrijwilligers kunnen we terugzien op een bijzonder geslaagde dag

met veel blije gezichten en volop belangstelling voor onze vereniging.

- 6 - Onderlinge wedstrijd 15 april 2012 |

Beste Stad & Lande Ruiters, Zondag 15 april was de 1

e onderlinge wedstrijd op eigen

terrein. Het terrein lag er prachtig verzorgd bij, het onkruid was verdwenen, terras uitgebreid, de muziek aan en de vlaggen hingen uit! Ik deed natuurlijk ook mee met Lena in de L2-dressuur, 80cm springen en ik mocht zelfs meerijden in de clinic van Marlou Cramer, een Rabo Talent die op internationaal niveau rijdt. Het was een lange dag die al om half 8 op stal begon: voeren, vlechten, benen wassen etc. Gelukkig had ik top groom Jaap bij me dus het was in ieder geval gezellig! Toen m’n eerste L2-proefje rijden: het ging op wat schoonheidsfoutjes na super! De jury vond dit ook en met belachelijk hoge punten (213 en 195 punten) ben ik eerste geworden! Daarna kon Lena weer even terug naar stal voordat we een paar uur later mee mochten doen aan de clinic van Marlou Cramer ter ere van het nieuwe springmateriaal gesponsord door de Rabobank. De nieuwe spullen waren prachtig! Er was zelfs een tripple! Lena vond het nieuwe springmateriaal alleen wat minder, het werd dus een rondje hard schreeuwen en aanmoedigen om Lena er over heen te krijgen. Daarna kreeg ik nog wat nuttige tips van Marlou, waar ik hopelijk ’s middags met de springwedstrijd wat aan zou hebben. ’s Middags vond Lena het echter mooi geweest, want ja drie keer op een dag aan de bak vond ze toch een beetje too much. Dus met het parcourtje springen was het de eerste ronde de ene weigering na de ander. Gelukkig telde de tweede ronde, want toen was ze – op een balkje eraf na – hartstikke braaf. Het was dus weer een geslaagde, erg gezellige dag! Tot de volgende onderlinge, Renda & Lena.

- 7 - Onderlinge wedstrijd 15 april 2012 – uitslagen |

DRESSUUR Klasse pa/po Ring 1 Ring 2 Ring 3 Totaal Plaatsing

Saskia Raven Z1 P 201 nvt

201 1e Z1 Pa

Kelly Brouwer M1 E 177 174

351 1e M1 Epo

Ricky Hilhorst L2 P 209 195

404 1e L1+2 Pa

Hanneke Schrijvers L2 P 183 176

359 Renda Bosma L2 E 213 195

408 1e L1+2DEpo

Petra Kruimer L1 P gestopt 180

180 Bianca Bunt L1 P 184 189

373

Irene van Zon L1 P 193 186

379 2e L1+2 Pa

Belinda Groenestein L1 D 178 173

351 Annejet v.Dorsser B A 180 185

365 1e B Apo

Samantha Voorneveld B P 203 211

414 1e B Pa

Fay van Poelje L1 C 192 187

379 1e B+ L1 Cpo

Amber Schriek B E 183 178

361 Floor Greve B E 203 197

400

Sanne Loman B E 207 197

404 1e B Epo

Lois v.d. Pas B E 171 177

348 Rosa van Dorsser B D 168 177

345

Natasja Bunt B D 217 187

404 1e B Dpo

Daphne Blom B P 179 192

371 Patricia Zeegers B C 184 183

367

BIXIE: hoogste proef telt Valerie Koster AA C

84 84 1e

Amber Koudijs A A

82 82 2e

Joanne van Beurden A D

81 81 3e

Otje Hooghuis B1 A

80 80 Robin Klaver A A

79 79

Rosa Bus A B

76 76 Sytzke Boersma A D

74 74

Tobias Makkinje AA C

70 70 Anthea Vonhoff A D

63 63

Bas van Ruitenbeek AA D

56 56 Dylan Vonhoff AA D

32 32

- 8 - Onderlinge wedstrijd 15 april 2012 – uitslagen |

Onze steun en toeverlaat in de rekenkamer: | Karin Teesink |

SPRINGEN

Plaatsing bixie niveau

20 en 30 cm

allemaal een roze lint.

Dylan, Amber, Robin, Bas, Anthea, Otje en Valerie

50 cm Paarden en wedstrijdpony

Romy Rozenstraaten

1e

50 cm aspiranten pony's Tessa Rijsemus

1e Nena Toe Water

2e

Manouk Schuurman

3e

60 cm Kelly Brouwer

1e

80 cm Dominique Bakker

1e

110 cm Marjolein Waarlé

1e

Er zijn vrijwilligers die heel bescheiden op de achtergrond blijven. Daar is Karin er ook één van. Hoewel Karin geen Stad en Lande lid (meer) is, regelt ze al jaren de rekenkamer voor ons. Dit betekent: alle protocollen narekenen. Sorteren op rubriek. Alle uitslagen op een rijtje zetten, zodat de prijsuitreiking voor ons een stuk sneller kan gaan. Etc.etc. Wie wat meer over Karin wil weten: kijk op www.teesink.nl. Karin je ben een KEI en ik hoop dat je nog lang voor ons wil blijven `vrijwilligen` Betsy

Karin bezig met healing van Bono

- 9 - Eventing – Marlou Cramer | Beste Lezer! Ik ben Marlou Cramer uit Laren. Op de demonstratiedag tijdens de opening van de nieuwe hindernissen, heb ik een miniclinic gegeven aan 4 jeugdige springers van de Stad en Lande Ruiters. Omdat er een krappe tijd stond voor deze opening heb ik mijn voorwoord kort gehouden. Ik heb vliegensvlug verteld wie ik ben en wat ik doe. Voor vele is dit toch een beetje warrig gebleven heb ik begrepen. Nu is mij gevraagd een stukje voor in de Haverkorrel te shrijven over wie ik ben en wat ik precies doe. 3 jaar geleden werd ik lid bij de Stad en Lande ruiters met mijn 2 pony’s, dit omdat ik was verhuisd naar Laren. Ik was aan het einde van mijn ponycarriere, omdat ik te groot en te oud was geworden. Ik heb gelukkig alles mogen meemaken in de ponytijd. Zo ben ik met mijn pony Wings 3 jaar lang een vaste waarde geweest voor het eventingkader en heb aan veel internationale wedstrijden mogen deelnemen. Ook heb ik met deze pony los van de discipline eventing, Z1 dressuur gereden en Z gesprongen. Met mijn andere pony Troy heb ik vooral gesprongen en competities gereden zoals; Hartog lucerne en Roelofs Raalte Trophy’s. Toen ik uiteindelijk de overstap naar de paarden moest maken heb ik Troy verkocht. Wings is gebleven, omdat ik daar nog graag een veulen uit wilde fokken. Dit is (goed) gelukt. Maar nu moest er een keuze gemaakt worden. Waarin wilde ik verder? Ik koos voor de eventingsport. En ging opzoek naar een geschikt paard hiervoor... Altijd lesde ik bij Eventing amazone Alice Naber. Zij schreef Nederlandse titels op haar naam en nam deel aan verschillende Europesekampioenschappen, Wereldkampioenschappen en Olympische Spelen. Bij haar heb ik mijn geschikte paard gevonden. We kochten Zigzag een toen der tijd 5 jarige (erg groene) ruin. Zijn vader is de veelzijdige Flemmingh en moederskant is volledig Engels Volbloed. Erg pittig, maar dat heb je voor de eventingsport zeker nodig. Eventing? Wat is dat toch? Ik wil jullie graag vertellen wat Eventing voor discipline is. Hoe het wordt verreden en wat je er allemaal voor moet doen. Eventing is in Nederland beter bekend als SGW. Samen Gestelde Wedstrijd. Het woord zegt het al. De wedstrijd is samengesteld uit 3 disciplines in een vaste volgorde: Dressuurproef, Springparcours en een Crossparcour. De uitslagen van deze 3 aparte onderdelen vormen samen de einduitslag. SGW wedstrijden worden verreden door heel Nederland, voornamelijk in het zuiden. Daarom is het in deze regio voor vele best onbekend. De nationale wedstrijden worden verreden in de klasses B t/m Z. Je begint je wedstrijddag met de dressuurproef op het niveau van de klasse die je rijdt. Je rijdt niet zoals een dressuurwedstrijd 2 proeven. Bij SGW rijd je 1 proef. Hiermee zet je een tussenklassement neer. En komt een lijst met uitslagen na de dressuur en kun je bekijken hoe je ervoor staat. Enkele uurtjes later volgt het springparcours. Deze grote pauze is er

omdat je het springparcours en de cross moet verkennen, hier heb je zeker 1 tot 2 uur voor nodig. En ook omdat het paard dan kan rusten. Er wordt immers veel gevraagd van het dier op zo’n dag. Het springparcours rijd je op de hoogte van de klasse die je start. Het is natuurlijk de bedoeling dat je op je dressuurscore blijft staan er er geen strafpunten bij maakt, door balken of eventuele weigeringen. Een half uurtje na het rijden van je springparcours moet je van start in de cross. De Cross Ik hoef jullie niet uit te leggen hoe een dressuurproef of springparcours eruit ziet of moet worden verreden. Dit zijn bekende disciplines in de paardensport. De cross is anders. Je loopt de cross eerst zelf. Hindernissen bestaan uit ‘natuurlijk’ materiaal. Denk aan Boomstammen, hekken, waterpartijen.... De hindernissen staan op de hoogte van de klasse waarin je rijdt. Verder is het verschil dat hoe hogere klasse je rijd hoe langer de cross word, hoe meer hindernissen erbij komen en hoe harder je moet rijden om de tijd te halen. Want aan een cross zit een Optimale tijd verbonden. Je mag er niet langer over doen dan dat word aangegeven, wel mag je er 20 seconden onderzitten. Maar hoe weet je dat nou als je de cross rijdt? Vanaf het niveau L/M is het handig om gebruik te maken van een Crossklok. Een grote stopwatch die je onderweg in de gaten moet houden, zo kun je zien of je niet te hard of te langzaam gaat. Klinkt nog lastig he? Dat leg ik uit. Tijdens het lopen van je cross kun je meten met een zogenaamde meetwiel. Deze meet de meters die je loopt en uit de gegevens van je programmaboekje kun je kijken hoeveel meters je per minuut moet rijden. Dit heten minutenpunten en die moet je simpelweg uit je hoofd leren. Zo kun je onderweg kijken of je op schema loopt. Voorbeeld: ‘ vlak na hindernis 8 heb ik mijn 2e minutenpunt.’ Dan check ik mijn klok of dat ook klopt. Met de techniek van tegenwoordig heb je geen meetwiel meer nodig. Er is een App ontworpen die door middel van een GPS systeem met jou meeloopt. Aan het einde van het crossverkennen heb je een complete plattegrond met minutenpunten! Erg handig dus. Nu verder... De klasse B(90 CM) kent gemakkelijke sprongen, zoals boomstammetjes en het water in lopen. De lengte van zo een cross is meestal 1 tot 1.5 kilometer. Klasse L (100 CM) kent al wat pittigere sprongen, zoals dubbel sprongen, en het water in springen doormiddel van een afsprong bijvoorbeeld. De lengte van deze klasse ligt tussen de 1.5 tot 2 km. Klasse M (100-110 CM) is al het wat serieusere werk. De hindernissen worden ‘dikker’ (hoger, breeder) en vooral de moeilijkheidsgraad word lastiger.

Meerdere hindernissen na elkaar, het water in springen door middel van een hindernis, smallere hindernissen, zodat je technischer moet rijden en er kunnen gaten onder een hindernis zitten, dit heet een trakhener. De klasse Z kun je vergelijken met de M. Iets hoger, iets meer en iets langer. Het verschil is niet heel groot. Nu de strafpuntenbepaling in de cross. 1 weigering is al 20 (!) strafpunten! Bij 3 op de zelfde hindernis of 4 bij elkaar door de hele cross volgt uitsluiting. Kom je te laat of té vroeg binnen, dan geldt 0,4 strafpunten per seconden. Uiteindelijk worden alle strafpunten die je tijdens het springen en of cross heb gemaakt opgeteld bij je dressuurscore. Dit maakt de einduitslag.

- 10 -

Eventing – Marlou Cramer |

Wat draag je nou op zo een wedstrijd? Bij de dressuur gewoon je dressuuroutfit. Tijdens het springen draag je al je crosstenue, dit omdat je geen tijd hebt je om te kleden tussen het springen en de cross. Het crosstenue is als volgt: je mag een eigen kleur kiezen, wat jij leukt vindt of om bijvoorbeeld iets te promoten. Ik draag kleren van mijn sponsor EXPERT DIEMEN. Deze kleur is oranje. Met de logo’s erop. Rijbroek, shirt met lange mouwen, cap, bodyprotector, rugnummer en een medicalcard zijn verplicht. Dit omdat Crossen een risicovollere discipline is dan de andere. Een medicalcard is een medische kaart die je om je arm of onderbeen kan bevestigen. Hierop staan al je medische gevens en contactgegevens van bekenden. Als je bijvoorbeeld valt ergens in het bos en je bent in het ernstigste geval bewusteloos, kunnen de arsten ter plaatse alle gegevens van jouw kaart lezen en direct handelen. Klinkt heftig. Maar mocht het gebeuren is dit heel belangrijk! Naast een bodyprotector heb je tegenwoordig ook Airjackets. Dit zijn vesten die zich tijdens een val in 0.1 seconden opblazen met lucht, zodat de klap veel minder is. Ik heb er een. En ik ben er heel blij mee! Ik ben 1 keer flink gevallen en dankzij mijn airjacket er heel van gebleven. De volgende dag niet eens spierpijn! Vallen kost wel 35,- euro... Want er moet een nieuw patroon in. Dit zijn stalen buisjes gevuld met lucht onder druk. Bij een val rekt het koord uit waarmee je aan het zadel vast zit. Deze knapt uit het buisje en vult het vest direct met lucht. Over de airjacket draag je een rugnummer die je hebt gekregen van de organisatie van de wedstrijd. Dit vertelt wie je bent en wat je starttijden zijn. Ik draag geen gewone cap, maar een crosshelm. Deze zijn veiliger. Er zit namelijk geen vaste klep op. Als je op je gezicht valt drukt er geen klep op je voorhoofd, waarbij je weer in het ernstige geval wat kan kneuzen of breken. Ik draag over mijn crosshelm een capcover in de kleuren van mijn sponsor. Hier zit wel een flexibel klepje aan. En het paard? Het paard heeft een normale optoming. Dressuurzadel voor de dressuur en een springzadel tijdens het springen en de cross.

Toch kan het anders. Mijn paard heeft i.p.v. een springzadel een eventingzadel. Dit zadel heeft 1 zweetblad en weegt maar 3,5 kilo. Veel fijner dus! In de cross draagt mijn paard crossbeschemers. Dit zijn beenbeschemers die rondom de pezen gaan en voorzien zijn van stukken metaal aan de binnenkant. Eventuele klappen tegen de hindernissen komen hierdoor minder hard aan. Verder draagt het paard een nummer dit indentiek is aan de rugnummer van de ruiter. Zo weten ze altijd bij wie het paard hoort. Tussen het springen en de cross en na de cross moet mijn paard medisch gecontroleerd worden. Er zijn dierenartsen aanwezig die de hartslag meten, kijken of het paard niet uitgedroogd is en of hij niet kreupel loopt. Dit is een veilige manier om je cross in te gaan en een bevestiging dat je paard ook na de cross goed is. Komt het paard niet door deze keuring, dan volgt er uitsluiting. Nawoord Ik heb in grote lijnen verteld wat eventing is. Ik kan er nog veel meer over vertellen, maar dan is er geen plek meer voor andere onderwerpen in deze Haverkorrel. Ik hoop dat jullie een beetje een idee hebben gekregen van de Eventingsport. Naast mijn dagelijkse intensieve trainingen thuis en dat van de Rabobanktalentenplan volg ik de opleiding Masterclass in Deurne. Dit is een speciale opleiding voor jonge ruiters op internationaal niveau. Ik ga iedere maandag naar school. Deze opleiding duurt 2 jaar, dan heb ik mijn instructeurs diploma niveau 3. Ik geef les in dressuur en springen op alle niveaus aan alle soorten ruiters en paarden. Dankzij school werk ik met speciale trainingschema’s met mijn lesklanten, zo kan ik hun vorderingen bij houden in een map. Lesgeven is meer dan alleen aanwijzingen geven in een rijbaan. Er hoort ook een stukje coaching bij. Willen jullie nog meer weten over de Eventing of mijn vorderingen? Volg mij dan op mijn website: www.Marlou-cramer.Webnode.nl Als laatste afsluiting wil ik op deze manier mijn ouders; Hester en Gert bedanken voor hun coaching in mijn loopbaan als evetingamazone. Want zonder ouders kom je er niet. Ook niet zonder sponsors! EXPERT-DIEMEN en het Rabobanktalentenplan, bedankt! Ik wens iedereen veel geluk en vooral plezier in de paardensport. Groet, Marlou Cramer

Jij mag natuurlijk ook vertellen over je favoriete tak van paardensport, over je paardenberoep, je paardenopleiding….. Mail je verhaal naar de redactie van de Haverkorrel!

- 11 -

Test je paardenkennis … |

Wat is een “sneb”?

Het antwoord staat onderaan bladzijde 20.

Weet je ook een vraag voor deze rubriek, of

heb je een voorwerp dat je wilt laten raden,

mail dan naar de redactie.

Spreekwoorden, gezegdes, uitdrukkingen… |

EEN PAARD IN BALANS IS ALS HET FIETSEN ZONDER ZIJWIELTJES

Het Spreekwoord van deze Haverkorrel:

“Een paard in balans is als het fietsen zonder

zijwieltjes”.

Ik verzin wel eens dingen om beginnende

ruiters/amazones dingen uit te leggen die voor hen

makkelijk te begrijpen zijn. Maar ook bij

“doorgewinterde ruiters” die het hebben over dat hun

paard op 1 kant “vast zit”. Zo ontstaan er ineens

spreekwoorden die ik bij deze wil uitleggen.

Ieder jong, beginnend paard is lopend op de

voorhand.

Zoekt steun aan het bit ( de hand) en leunt op het

ruiterbeen.

Als je aan de linkerteugel druk voelt, voel je ook druk

tegen je binnenkuit.

Druk je het paard weg van je binnenkuit, voel je

meteen dat de druk van je binnenteugel wegvalt.

Je kunt ook blijven trekken aan je binnenteugel maar

dan wordt het probleem steeds groter.

Een paard wat tussen twee benen en twee teugels

loopt gaat in balans.

Beide teugels gelijke druk…aanleuning, beide kuiten

licht contact.

Het evenwicht van de ruiter is daarom heel

belangrijk en vergelijk dat op de fiets, het liefst met

je stuur los. Dan ben je afhankelijk van je

zitbeenknobbels en je lossigheid in je middel.

Heb je dat niet? Dan lig je snel op je…..kant!

Heb je het wel? Dan voel je hoe snel je moet zijn om

dat evenwicht te bewaren, hoe gelijkmatig je moet

bewegen, hoe geconcentreerd je moet zijn….een

fiets helpt je nl. niet!

Het paard wel, uit nood.

Die gaat hooguit tegenhangen op de hand of tegen

het been. Daardoor wordt het paard vast op 1 kant

genoemd….

Een paard in balans voelt elke hulp, liefst zo klein

mogelijk.

Het leunende paard voelt

veel minder, wel

makkelijker voor hem

maar alles wat leunt is als

t ware een rem voor hem

en dat is voor het paard

tegenstrijdig. De rem ligt

meestal op 1 schouder, vaak links. Duw je die rem

weg, dus de schouder voor de achter hand en het

paard geeft na, buigt en laat los. En durft te gaan

lopen of juist rustiger te worden. Dat hangt weer van

het temperament af.

Maar durf los te laten, een losgelaten paard/persoon

moet nadenken, een vastgehouden paard/persoon

blijft afhankelijk of strijdig.

Alles is zowel mentaal als fysiek….

Een tip!

Pak gewoon even de fiets, gooi je stuur los en zorg

dat je overeind blijft…..lastig zat hoor!

Dan stap je op je paard, je doet alsof je op die fiets

zit.

Gooi je stuur los…(de aller lichtste verbinding) en ga

via je zit nou eens draaien, wenden….

Kijk eens naar westernpaarden….alles met een

losse teugel…waarom moet de boel strak als het

niet nodig is?

Met name dat laatste…als het nodig is moet je

bijsturen, ook op de fiets om niet te vallen of te

remmen maar dan weer loslaten!

Gewoon oefenen….soms geven juist deze dingen

een helder beeld.

Een teugel is een LEIDsel, leiden….niet een

LIJDsel, lijden……..

En dit zie je helaas nog teveel gebeuren…..

Dus op de fiets allemaal! En doe je regenmuts

op……

Volgend spreekwoord is…..”een paard aan het been

gaat niet aan de run”!

Groetjes, Miriam

- 12 -

IJslandervirus | Graag stel ik mij even voor. Mijn naam is Dorine Borgers, ik ben 52 jaar en op mijn 7

e begonnen met rijden. In

Engeland heb ik, om een jaartje buitenland inhoud te geven, een opleiding gedaan voor ‘Assistant Instructor’ en ‘Horse Master’. Na het behalen van die examens bij de British Horse Society, ben ik met mijn eerste paard Toby naar Nederland teruggegaan en heb een blauwe maandag bij Stad en Lande gereden. Toen nog in Laren. Toby is ingeruild voor Tamara (Taartje) en Stad en Lande voor Arie Schram. Nu zo’n 30 jaar later, heeft het IJslandervirus mij te pakken gekregen. Samen met twee vriendinnen heb ik twee verwaarloosde merries onder mijn hoede genomen. Met heel veel zorg zijn zij nu in redelijke conditie. Zowat tegelijkertijd hebben mijn twee petekinderen, Annejet en Rosa ook IJslanders gekregen. En de dochter van één van onze paarden bleek hier bij Ellen Disselhoff te staan. Het leek als snel op een echte kudde. Ellen, die ook de oma en moeder van onze paarden heeft gehad, heeft al vele bruikbare aanwijzingen gegeven over hoe met IJslanders om te gaan. Annet van Dorsser, ook al jong besmet met het IJslander virus, heeft Claire Dominicus gevonden. Zij is ORUN niveau 4 instructrice maar ook met erg veel IJslanderervaring. Elke maand geeft zij ons IJslanderles bij Stad en Lande. Van haar leren we hoe je met ze moet tölten en telgangen. We leren dat ‘zwijnepas’ niet goed is en hoe je zo’n IJslander aan het draven krijgt. En zo ben ik weer teruggekomen bij Stad en Lande. Nu in Blaricum. Afgelopen winter heeft Claire bij Mariëlle op de boerderij een goed bezochte lezing over het rijden van IJslanders gegeven. In het najaar hopen we op een vervolg, want er was nog veel beeldmateriaal voor handen, waar geen tijd meer voor was.

In februari heb ik Lyst erbij gekregen om te rijden. Een vijfganger met ren-telgang. Wat een heerlijk paard. Als ik wat vaag kijk, is ‘t omdat ik over haar aan het dagdromen ben. Zij staat de hele dag op ‘JA IK WIL !!!’. Gelukkig dat Claire ons bijstaat, want tölten op Lyst gaat weer heeeel anders dan op onze andere merries. Ik heb nog veel te leren. Onlangs zijn we ook begonnen met lessen van Louky van Olphen. Zij was Olympisch dressuurruiter in Montreal ‘76; zes jaar chef d’equipe van het Nederlandse pony team (tijdens de Europese pony kampioenschappen) en jarenlang internationaal dressuur jurylid. En nu krijgen wij les van haar … … Het is voor mij zoeken naar overeenkomsten tussen de klassieke rijstijl en die voor de IJslanders. Maar, als basis heb je natuurlijk altijd een in balans gaand paard voor ogen. Ik verheug me erop, dat we met Louky’s hulp eens aan een dressuurwedstrijdje mee kunnen doen. Als iemand eens bij onze IJslanderles wil komen kijken, naar al dat IJslandse vuur … van harte welkom! Via dorine.borgers@hetnet.nl kan je de eerstvolgende datum opvragen. Dorine Borgers

Van links naar rechts: Annet, Annejet met Aesingur, Irene met Vindottir, Rosa met Bodi, Claire Dominicus,

Dorine met Lyst .

Kusgeluidje is om te tölten, ‘t hoofd wordt hoog gedragen.

Ook een favoriet paarden- of ponyras? Verhalen voor in de Haverkorrel blijven welkom! Verhalen, liefst met foto, kunnen worden gemaild naar de redactie van de Haverkorrel.

- 13 -

Even voorstellen: Roos Dijkstra |

Secretaris stelt zich voor………

Vol trots heb ik de

laatste Haverkorrel

gelezen met daarin

een terugblik op het

verleden.

En ja uit dit verleden

kom ik: kort nadat wij

in 1952 in Laren

kwamen wonen

verbaasde het mijn

vader dat er geen paardenvereniging was. Hijzelf

was een op en top paardenman al vanuit zijn jeugd.

Opgeroepen voor militaire dienst kwam hij al snel

tussen de paarden terecht en werd oppasser van

menig generaal.

In de oorlog werd zijn paard gevorderd door de

Duitsers, wat hem later nog emotioneel maakte als

hij over die tijd met ons sprak.

Een goede vriend van mijn ouders de politieagent

Han Elsinger werd bij zijn plan betrokken en niet

veel later werd ook Hennie Koopmans toegevoegd

en was het trio klaar om aan de slag te gaan.

Gesprekken met de burgemeester van Laren toen

Naud van der Ven de voorzitter de heer Voorsluys

van de Koninklijke Nederlandse Federatie van

Landelijke Rijverenigingen werden steeds serieuzer

en op 27 april 1954 was het een feit dat de

Vereniging Stad en Lande Ruiters aan haar bestaan

begon en in 2014 haar 60-jarige

bestaan gaat vieren.

In de jaren vijftig was het sparen voor grote

aankopen van zelfsprekend en dat deed ook mijn

moeder,

Wij allen wilden heel graag een televisie. Tot op een

dag mijn vader thuis kwam

met het verhaal dat er zo’n

prachtig veulen liep aan de

Eemnesserweg, de fokker

was Jan Calis. Om een lang

verhaal kort te maken,

wanneer er aan mijn moeder

werd gevraagd waarom wij

nog geen televisie hadden

was steevast haar antwoord:

”ons televisietoestel loopt in

de wei.”

Dit voorgaande is voor mij het begin van een lang

leven in de paardensport.

Waren het in de beginjaren de paarden van de

boeren die gebruikt mochten worden, naar mate de

jaren vorderden ging men over tot de aanschaf van

een eigen paard wat dan wel werd gestald bij één

van onze eigen boeren.

Na een aantal jaren is het veulen van toen

meegegaan naar de Bernhard Kazerne in

Amersfoort waar mijn vader gelegerd was. Daar

reden mijn broer en ik om later deel te gaan nemen

aan wedstrijden op de Leusderhei georganiseerd

door de Stichtse Rij- en Jachtvereniging.

Nadat mijn broer gestopt was met rijden was het aan

mij en mijn vader om verder te gaan.

Militaire Kampioenschappen waren een hoogtepunt

voor mij om dan te zien hoe zenuwachtig die ouwe

heer dan was, rijden in de verkeerde galop was uit

den boze behalve tijdens dit soort wedstrijden, om

dan later te zeggen “dat heb ik helemaal niet

gevoeld”, wat hebben we een lol gehad.

Maar ik was 15 in die tijd en het paard met een

stokmaat van 1.75 m werd steeds sterker er waren

van die momenten dat hij met mij ging in plaats van

andersom. Op een dag kwam Jan Maathuis, de

grote springruiter van toen, op stal zag mijn vader

rijden en vroeg of het paard te koop was, nou ja

eigenlijk niet maar toch…… zo’n bod weigeren kon

ook niet. Mijn moeder woedend: “ik verkoop mijn

kinderen toch ook niet”.

Daarna zijn er nog een aantal paarden de revue

gepasseerd, wat uiteindelijk heeft geresulteerd in

een eigen fokproduct waarmee ik M dressuur heb

mogen starten.

Het moederschap kwam van twee dochters die

uiteindelijk ook lid zijn geworden eerst van de

ponyclub en later doorgestroomd naar de paarden.

Nu is het wachten of de kleindochters ook met het

paardenvirus zijn besmet.

Zelf heb ik 7 jaar met plezier lesgegeven binnen de

vereniging en het wedstrijdsecretariaat gedaan.

Er is mij wel eens gevraagd of ik geen

bestuursfunctie wilde maar

dat paste toen niet in ons

leven. Gerard en ik hadden

een druk en werkzaam leven

met veel jureren in het

weekend, toen hij in 2009

plotseling kwam te

overlijden, ben ik na een

periode van bezinning met

plezier ingegaan op de vraag

van Carla of ik het

secretariaat van haar over

wilde nemen. Ik kwam in een leuk team terecht waar

Harry Loman naderhand nog is bijgekomen en ik

hoop nog een aantal jaren dit met veel plezier te

blijven doen. Wat zal die “ouwe” glunderen vanaf

zijn wolk!

Roos Dijkstra

- 14 -

De schrijfmachine |

Hallo paardenliefhebbers! Ik ben Tessa Geniets en sinds mei lid van Stad en Lande ruiters. Ik woon in Bussum, maar als je het mij vraagt ligt mijn hart meer in Blaricum bij Kira, Karel en Homer van Ans Klein en Maria Slokker. Op de woensdagavonden ben ik te vinden in de springlessen samen met Kira waar we gewoon lekker voor de lol aan mee doen, om wat te leren maar zonder grote ambities. Daarnaast zijn we ook regelmatig ergens in de bossen, polder of op heide te vinden, meer recreatie als sport dus! In de afgelopen twee jaar dat ik in de omgeving ben, eerst op stal Rosé bij Marja en Kimberley van 't Hoenderdaal, later bij Ans en Maria op stal Dolce Vita ben ik langzaamaan meegesleurd in de activiteiten van Stad en Lande. Een enkele keer zal ik dan ook in de catering te vinden te zijn maar daarnaast heb ik ook plannen voor nieuwe of hernieuwde activiteiten op of met Stad en Lande en zal ik zeker mijn best gaan doen om een steentje bij te dragen aan de organisatie of ondersteuning van diverse evenementen. Zo zou ik graag een variant op de welbekende puzzeltochten willen organiseren en, bij voldoende animo, het startsein geven voor laagdrempelige dynamische westernlessen op Stad en Lande. Kortom, ik heb er helemaal zin in, we hebben met zijn alleen een prachtig terrein tot onze beschikking en een ton aan mogelijkheden. Zeker met alle nieuwe leden die er de laatste tijd bij zijn gekomen kunnen we steeds beter de onderste steen naar boven halen. Misschien tot ziens in de les of tijdens een volgend evenement! Groetjes, Tessa

Van de redactie: Het Krijtje en de Schrijfmachine worden een “doorgeefrubriek”. Wie schrijft de volgende keer zijn/haar verhaal? Aan wie worden het krijtje en de schrijfmachine doorgegeven?

- 15 -

Massage voor paarden . Hier een stukje met uitleg over massage voor paarden. Alweer 6 jaar die ik dit werk met heel veel plezier. Ik zal in het kort even uitleggen wat het inhoud en zal daarna eens een dag beschrijven, zodat je een indruk krijgt van wat het precies is en hoe het in praktijk gaat. Als je meer wilt weten over mij of massage voor paarden kan je een kijkje nemen op www.equestrianmassage.nl De vorm van massage die ik toepas bij paarden heet BodyCore Massage. Deze vorm van massage stimuleert het lymfestelsel en daarmee het zelfgenezend vermogen van je paard. BodyCore Massage is een fullbody massage die er voor zorgt dat alle spanningen en eventuele 'spierknopen' weggenomen worden. BodyCore Massage zorgt ervoor dat het bindweefsel (fascie) in optimale conditie verkeert waardoor het welbevinden toeneemt en het risico op blessures afneemt. De nadruk ligt bij deze massagevorm op de kernspiergroep van je paard. Deze buik, rug, borst en bekkenbodemspieren zorgen voor rompstabiliteit. Een sterke kern zorgt voor een paard dat de ruiter beter kan dragen en verminderd de kans op blessures. Het verbetert kracht, balans en flexibiliteit en zorgt ervoor dat spanningen verlicht worden. De massage wordt altijd afgesloten met een reeks BodyCore oefeningen die de ruiter in het vervolg opneemt in zijn trainingsprogramma voor het paard. De combinatie van massage en deze oefeningen zorgt voor een geweldig sterk en soepel paard. Tot zover wat de droge theorie:-), ik zal ook nog even een dag in praktijk beschrijven voor een wat beter beeld. Het is een prachtige woensdag in Maart, de lente is net begonnen en dat zien we terug in het weer. Het wordt vandaag maar liefst 18 graden en ik ga naar Limburg waar het misschien nog wel warmer wordt! Normaal gesproken reis ik niet zover, maar het gaat hier om een paar fanatieke endurance ruiters van het eerste uur die elk jaar de Dutch Mountains wedstrijd organiseren en ik wil ze graag helpen met hun paarden ook omdat de endurance sport mij dicht aan het hart ligt. Na een dikke 2 en half uur ben ik aangekomen. Er bekruipt mij meteen een vakantie gevoel door het heerlijke weer en heuvelachtige landschap. Vrolijk wordt ik begroet door 3 honden en de opgewekte eigenaars van een aantal prachtige paarden. Die paarden lopen heerlijk te grazen in de heuvels achter het huis. Vandaag ben ik er voornamelijk voor de 11 jaar oude ruin die chronisch last heeft van zijn rug. Het is de bedoeling hem te behandelen en in een later stadium de eigenaars zelf te leren hun paarden te masseren zodat ze hen in het wedstrijdseizoen in optimale conditie kunnen houden. De ruin ziet er zeker niet uit zoals ik verwacht had, aangezien op hoog niveau in de endurancesport praktisch alleen arabieren te vinden zijn is deze uit de kluiten gewassen bonte kruising draver tinker dus niet helemaal is wat ik verwachte ;-) Het

heeft een kruis als van een tinker of fries en een flink hoofd met brave ogen. De rug is erg week en arm bespierd. Volgens de eigenaresse is dit al zo vanaf het moment dat ze hem heeft en is hij op te jonge leeftijd ingereden in de manege waar ze hem vandaan heeft (2 jaar). Ze heeft net een zadel op maat laten maken en verschillende druk metingen geven aan dat het zadel nu echt goed ligt. De osteopaat komt ook geregeld en constanteert telkens opnieuw dat hij wel erg vast zit. Ze wil hiervan af en

hoopt dat wanneer hij eenmaal eens goed losgemasseerd is en ze hem zelf kan bij houden dit probleem echt op te lossen. Na dat ik het paard gevoeld heb in de hele bovenlijn, blijkt al snel dat het probleem in de hals en bij de schoft zit en niet direct in de rug zelf. Het eerst kwartier is hij erg onrustig, wat niet geheel ongewoon is aangezien ik als volslagen vreemde voor hem wel heel intensief aan hem zit en op een heel andere manier dan hij van mensen gewend is. Na een kwartier geeft hij zich over en al snel staat hij uitgebreid te gapen en zakt zijn hoofd met halfdichte ogen naar de grond. Na ongeveer anderhalf uur zijn we klaar en gaan we bodycore oefeningen doen met een wortel. Voor deze ruin is het vooral heel belangrijk dat de buikspieren getraind worden. Samen met zijn baas gaan we aan de slag en al snel hebben ze door hoe het moet en zie je meteen een heel verschil in de rug van het paard. Als hij mooi zijn buikspieren aanspant is de rug lang zo week niet meer! Ik geef ze ook nog de tip om onder het zadel veel draf, galop overgangen te maken. Werk aan de winkel dus ;-) Kandidaat nummer 2 is aan de beurt. Een prachtige vos arabier merrie met een behoorlijk pittig karakter begrijp ik van de eigenaar. Ondanks de enorme werklust en drammerigheid, staat deze dame al heel snel uitgebreid te genieten van de behandeling. Het is een paard zoals je niet vaak tegenkomt... helemaal in perfecte conditie en bijna nergens stijf in het lichaam. We zijn dan ook na ongeveer 3 kwartier klaar en kijken haar na als ze vrolijk de wei in rent en daarna toch weer heel snel terug komt om te drinken. Heel vaak hebben paarden dorst na de massage en het is ook goed voor ze om even wat te drinken zodat vrijgekomen afvalstoffen goed uitgescheiden kunnen worden door het lichaam. Na een gezellige lunch tussen door (met veel paardenpraat uiteraard) is het tijd voor nummer 3. Een oude rot in het vak zoals blijkt, deze schimmel arabier ruin van 20 jaar is er al van af de eerste wedstrijden in Nederland bij en doet nog steeds

geweldig mee! Ook deze meneer verkeert in prachtige conditie en afgezien van wat stijfigheid in de schouders en wat spierpijn in de broekspieren wat na het recentelijk oppakken van de training niet vreemd is, is er gelukkig niets aan de hand. Ik geef wat tips om de voor en achterbenen op een bepaalde manier te stretchen en leg wat technieken uit voor een snelle rug massage wat goed te gebruiken is in de vetgate tijdens de wedstrijden.

- 16 -

Massage voor paarden . Als laatste is de eigenaresse zelf aan de beurt. Ik haal mijn massage stoel uit de auto en zet hem lekker buiten in het zonnetje. Ook zij wordt even goed losgemaakt en de stijve schouder door het veelvuldig achter de pc zitten wordt even goed onder handen genomen. Ook beloof ik haar wat bodycore oefeningen voor ruiters op te sturen zodat ze het op die lange ritten ook zelf nog beter kan uitzitten. Zo, mijn dag zit er weer op, binnenkort kom ik terug om ze via een workshop te leren zelf hun paarden te onderhouden. Ongeveer een week later ben ik terug om de ruin

met rug problemen nog eens onderhanden te nemen voor een optimaal resultaat. Ik tref dan een enthousiaste eigenaar de

heel blij is met het feit dat hij zo ontspannen en los aanvoelt onder het zadel en zelfs een rustig handgalopje kan maken wat eerder nooit zo lukte. Ze is druk aan het oefenen geweest met hem met de buikspier oefeningen en dat is goed te merken en zelfs al wat te zien!! 7 April is de eerste wedstrijd voor deze combinatie van dit seizoen en ik ben heel benieuwd hoe het ze zal vergaan! Fenna Tuinhof

Terreininformatie | Het laatste dat we vermeld hebben in de Haverkorrel van april, waren de werkzaamheden die vrijwilligers hebben gedaan betreffende het “bomen neerleggen”, bij ons cateringhuisje. Eind maart heeft de firma Groenestein de wortels fijn gefreesd, het zwarte zand de diepte ingebracht en het daaruit komende witte zand omhoog gebracht en geëgaliseerd. Wij, de vrijwilligers, hebben de tegels voor het cateringhuisje verwijderd en nieuwe neergelegd. Diezelfde dag hebben we weer flink opgeruimd. Een trailer vol met puin en rommel is naar de stort in Huizen gebracht. We zijn nog lang niet klaar met het tegelwerk, al begint het te vorderen. De bedoeling is om het door te leggen tot de kokosbak. De sproeiinstallatie is weer, na de winterstop, inwerking gezet. Het sproeien gebeurt alleen ‘s nachts tussen 02.00 – 05.00 uur, dan heeft niemand er last van. Degene die gebruik maakt van het terrein zal reeds opgevallen zijn dat er een nieuwe container is bijgekomen. Hierin staan al onze nieuwe springtoestellen. De firma van Baelde, die vorig jaar één van onze bakken heeft voorzien van kokos, die dus nu in de volksmond de kokosbak heet, heeft een check gedaan en is tot de conclusie gekomen dat het er nog goed bij lag. Er is nu nog geen onderhoud nodig. Wel kregen we het advies om het goed nat te houden en om na gebruik de hoefslag te harken. Het regenachtige weer van de laatste tijd brengt met zich mee dat het gras en onkruiden de grond uitschieten. De komende maanden zal het veel tijd kosten om het terrein bij te houden en het er netjes uit te laten zien. Wie een avondje over heeft en met een bosmaaier overweg kan, is van harte welkom het hoge gras aan te pakken, zodat de bankjes langs de rijplaat weer zichtbaar en bruikbaar worden. Het ijzeren toegangshek naar de rijplaat ligt los. Dit willen we z.s.m. repareren. We hebben het verzoek gekregen een opstapje te realiseren, zodat ruiters na het harken van de kokosbak makkelijk kunnen opstappen. Ideeën???, we horen ze graag. Gerard en Martijn

- 17 -

Ik wil nieuwe Cao-onderhandelingen! | Ingezonden door Jessica Lam Maar laat ik mij eerst eens netjes voorstellen. Ik ben een vosmerrie van inmiddels 13 jaar oud. Mijn vrouwtje rijdt graag dressuur. We zijn Z2 startgerechtigd tussen de paarden met mijn 146cm hoogte. Ben ik best trots op al zeg ik het zelf. Ik ben dus mijn eerste Cao-onderhandelingen gestart met de stempel dressuur paard. Nou daar waren we zo uit, lekker buiten spelen met mijn vriendjes. Vooral veel eten, dressuurpaarden hebben nu eenmaal een dressuurpaardenbuik. Heerlijk leventje. Ter afwisseling eens een rondje bos of hei. En heel sporadisch een sprongetje. Mijn vrouwtje is een echt witte-hekjes-figuur en een beetje een muts dus. Dus dat springen waren vaak ingegraven balken. Prima!

Maar nu is mijn vrouwtje toch wel een beetje stoer geworden. Al tijden zat ze op bokt een topic te bekijken, puppycrosslessen. Dat vertelde ze mij wel eens. Na lang wikken en wegen had ze zich ingeschreven. Dus hup ik mee in die rijdende kar en hup naar Moordrecht. Mocht nu zomaar zonder gevlochten manen mee. Ook had mijn vrouwtje geen apepakkie aan. Ik vond het wat vreemd, maar aangezien ik niet de beroerdste ben toch maar braaf meegegaan. Na een klein uur mocht ik weer uit de kar. Eerst even gecheckt of er gras was. Helaas, geen gras te bekennen. Nou ja dan maar eens kijken wat we hier gaan doen. Er was een bak met rubberen lapjes erin. Eerst maar eens goed geïnspecteerd voordat ik mijn hoef erop zet. Even tegen geblazen en gesnorkeld, het bleef liggen dus ik durfde het wel aan. Aan de andere kant van het terrein zag ik allemaal boomstammen liggen. Hoe kun je daar je schouderbinnenwaarts nu rijden? Hadden ze wel eens op mogen ruimen. Ook stonden er allemaal gekken dingen. Nou goed een aardige meneer kwam even bij ons kijken en vroeg wat we in het dagelijkse leven deden. Beetje dressuur werk. Nou wij aan de gang, ik liet zien dat ik een prima dressuur paard ben. Op een gegeven moment zette die meneer een sprong neer. Dus hup ik eroverheen. Geen probleem, voelde al wel dat mijn vrouwtje het een beetje eng vond. Daarna ging het aanzienlijk hoger, tot zo’n 70 cm. Mijn vrouwtje stuurde mij er keurig op af en ik sprong prima. Ik werd beloond, had beter het vrouwtje kunnen belonen dat ze dit durfde. Vervolgens gingen we naar het andere terrein. Gelukkig gewoon zand, dat ken ik. Heb eerst eens gevraagd aan mijn mede lotgenoten wanneer ze die boomstammen weg gingen halen. Asociaal dat ze die hebben laten liggen. Er werd verteld dat we daar over heen gingen springen. Haha grapjas zei ik nog, dan ken je mijn vrouwtje nog niet. Das echt een dressuurprikker en die doet dat echt niet hoor! Nou niets was minder waar. Ik werd keurig vanuit

galop naar de boomstam gestuurd. Tja, wat kun je dan anders doen dan springen en aangezien ik de beroerdste niet ben heb ik het maar braaf gedaan. Ik was wel licht in shock kan ik je vertellen. De boomstammen werden steeds hoger en breder. Ook hebben door een droge bak gecrosst. Ik moet zeggen ik vond het echt fantastisch. Ik wilde keihard rondscheuren. Dit mocht dan echter weer niet, denk dat vrouwtje dat eng vond. Die wilde vanuit een keurig galopje over de sprongen. Nou vooruit dan maar weer. Heb echt een super les gehad. Nu was dit niet het enige wat we gedaan hebben afgelopen weken. Ze heeft ons zelfs ingeschreven voor een endurance. Zouden we vorig jaar al doen, maar mijn vrouwtje is blond en was vergeten mij te laten enten. Goed nu waren die in orde en had ik aardig wat kilometers in de benen zitten. Niks meer rustige buitenritjes, nee trainingsrondjes werden ze genoemd. Moest er nog flink aan trekken kan ik je vertellen. Het werd ook niet meer de snelste route naar huis, nee er werd hier en daar ook nog eens een lus extra gereden om aan het aantal kilometers te komen. Mijn vrouwtje had haar vriend ook de opdracht gegeven om een of ander programma op haar telefoon te zetten zodat ze bij kon houden hoeveel kilometer we gereden hadden en hoe hard we gemiddeld reden. Ik liet het allemaal maar over mijn heen komen. Ik vind dat buitenrijden wel erg leuk dus een straf was het absoluut niet. Heb wel geleerd niet meer in de eerste 10 min al mijn kruit te verschieten. Eerst reden we een klein rondje, wilde ik dan mijn energie kwijt raken moest ik aardige sprintjes trekken. Nu reden we vaak minimaal 2 uur en dan in een best tempo dus die sprintjes kon ik mooi achterwege laten. 25 maart was het dan zover. Ik mocht weer ongevlochten de kar in. Na een half uur mocht ik weer eruit. En wat zag ik een walhalla! Allemaal groen gras, heerlijk! Kop naar beneden en eten maar prima. Mijn vrouwtje deed een hesje om en ik moest weg van de grasjes. Ik voelde dat de hartslag van mijn vrouwtje flink omhoog schoot. Oh jee wat zouden we gaan doen. Nou goed, koel in mijn kop als ik ben blijf ik erg rustig. Er waren allemaal gestreste mensen en paarden om mij heen. Ik zat dat maar eens even rustig te bekijken. Op een gegeven moment kwam er een vrouwtje aan. Ze deed handschoenen aan en luisterde naar mijn hartslag, de hartslag van mijn vrouwtje schoot flink omhoog. Die van mij niet hoor. Ik bleef keurig rustig, hartslag 36. Prima. De rest was ook allemaal in orde en ik mocht door naar de volgende. Daar moest ik een stukje voor draven. Geen probleem, doorliep ik ook glansrijk. Vervolgens werd ik weer in die kar gedaan. Ja hallo, daar zit alleen kuil en hooi ik, ik wil gras! Helaas voor mij had ik pech. Mijn vrouwtje moest naar de voorbespreking. Had nog geopperd om aan de trailer vast gras te eten. Helaas ging niet door. Ik dus aan het hooi in de trailer. Had nog even geroepen dat ze goed op moest letten, wist de weg daar immers ook niet en mijn vrouwtje is het soort vrouw waar ze de Tomtom voor hebben uitgevonden. Ze zou goed opletten zei ze. Na de voorbespreking mocht ik eindelijk weer verder met grasjes eten. Ondertussen werd ik gezadeld. Er werd een of ander ding aan mijn singel gemaakt en een zender onder mijn zadel. Mijn vrouwtje deed een extra horloge om. Was om mijn hartslag te meten zei ze. Nou mijn hartslag is prima in orde bedacht ik me, let jij nou maar op je eigen hartslag. Maar goed eindelijk mocht ik dan aan de wandel. Ik werd eerst keurig losgereden. Er waren op het veld allemaal verschillende paarden, maar vooral heethoofden. Ik niet, ik spaar mijn energie wel.

- 18 -

Ik wil nieuwe Cao-onderhandelingen! | Om 13.44 gingen we van start. Eindelijk mocht ik lekker door het bos crossen. In een flinke draf zijn we begonnen, wat galopwerk tussendoor heerlijk. Nog even een paardje ingehaald, welke nog dik in zijn vacht zat en het vreselijk warm had. Na een kilometer of 11 werd ik wel een beetje moe, het zand was een stuk zwaarder dan het bos bij ons. Het was ook erg stoffig, doordat het al een tijdje niet geregend had. Op 14,5 km zat de p/a. Op 12,5 km liep ik samen met een ander paardje rustig er naartoe. Ik werd nog ingehaald door een paardje wat voor een karretje liep. Daar ging mijn hartslag wel van omhoog, blijf ik altijd een beetje spannend vinden. Vlak voor de p/a vond ik de vriend van het vrouwtje. Ha fijn dacht ik in ieder geval niet verdwaald. Maar wat doet hij, gooit zo een koude spons in mijn nek brrr. Mij niet gezien hoor. Ik als dressuurpaard zijnde ben gewend om met warm water afgespoeld te worden. Nee ik kreeg nu gewoon een koude plons in mijn nek, bah. Bij de p/a aangekomen werd er nogmaals een koude spons in mijn nek gelegd en werd ik weer gecontroleerd door de dierenarts. Ze hadden het over het uitvloeisel uit mijn neus?! Ze hadden zeker niet het pad gezien? Was hartstikke stoffig, logisch dat je daar wat uitvloeisel van krijgt. En het was gewoon helder, niks aan de hand. Dus nadat mijn vrouwtje vertelde dat ik niet hoestte en geen verhoging heb gehad in de afgelopen week mocht ik weer verder. Nou door al dat koude water was ik weer goed wakker. In volle galop ging ik achter de rest aan. Altijd leuk is dat. Door de stof wolken die zij achter lieten kon ik ze mooi volgen. Nu ook weer zo’n 1,5 km voor het einde had ik er een aardig stel bijgehaald en gingen we gezamenlijk stappen. Heb nog even een plasje gedaan voor de finish en ik werd meteen aangeboden. Net zoals in de p/a had ik een hartslag van 48 keurig dus. Nu op naar de trailer. Daar werd ik lekker afgezadeld en werd ik weer met dat koude water afgespoeld. Hier moet ik nodig over onderhandelen. Dit kan echt niet. Ook bij de nakeuring was alles goed en de eerste drie winstpunten

zijn binnen. Dit gaat makkelijker dan bij de dressuur kan ik jullie vertellen. Bij de prijsuitreiking bleek ook nog eens dat mijn vrouwtje en ik 8ste waren geworden van de 51. Ben dus best trots op mijn vrouwtje, zij is maar mooi niet de weg kwijt geraakt. De rest heb ik uiteraard gedaan.

Zoals jullie wel lezen ben ik aardig druk geweest, mijn dressuurpaardenbuik is dan ook aardig geslonken. En niks geen extra eten hoor, ja een beetje van die luzerne door mijn brok. En daar ben ik dan weer helemaal niet blij mee, weet je wel hoe vervelend dat eet? Ik moet dus nodig eens met mijn vrouwtje om de tafel gaan zitten. Moet veel harder werken, sta veel meer in die kar en ik wordt afgesponsd met koud water. Je snapt dat ik dit niet pik en dat ik nieuwe Cao-onderhandelingen wil. Ik houd jullie op de hoogte of het gelukt is om meer eten te krijgen. En niet meer met koud water afgesponsd te worden. Hoefjes, Kayleigh

HOE SLIM IS EEN PONY????!!!! Een aantal jaren geleden had ik een pony in pension. Een bijdehand Welshje van 1.35 cm. Na een paar weken kwam zijn bazin naar me toe en vertelde me wat ongerust, dat ze dacht dat de pony een blaasontsteking had. “Hoe zo?” vroeg ik. “Nou, onderweg gaat hij wijdbeens in de plashouding staan en kijkt dan achterom, maar hij plast dan niet en dat doet hij een paar keer tijdens de buitenrit” was haar antwoord. De volgende dag ben ik met haar meegereden en inderdaad het gebeurde precies zoals ze had verteld. Maar…. Hij keek niet naar zijn buik, maar… naar zijn berijdster!!! Toen ze me vertelde dat hij iedere keer als hij buiten plast van haar als beloning een lekker brokje krijgt, werd het me wel duidelijk. Mijn advies: NIETS MEER GEVEN… en voor alle zekerheid toch even urineonderzoek doen (ze was zelf laborante). Inderdaad: geen blaasontsteking en na twee of drie dagen was het bedelgedrag opgelost.

De moraal van dit verhaal: wees slimmer dan je paard of pony! Betsy

- 19 -

Samengestelde menwedstrijd 2 juni 2012 | Zaterdag 2 juni werden onze jaarlijkse Samengestelde Menwedstrijden op ‘t Harde in Blaricum gehouden. Meer dan 60 aanspanningen schreven zich in voor de onderdelen dressuur, vaardigheid en de marathon. Het wegtrajekt bracht de menners door Blaricum en Eemnes. Bij de meest spectaculaire hindernis met fontein en waterpartij werden de menners verrast door veel publiek, dat mede door het mooie weer naar ‘t Harde was gekomen. Er werd gestreden om de punten voor het Nederlands Kampioenschap, maar deze keer werd ook het Utrechts Kampioenschap in Blaricum verreden. De Cor Vos beker, die jaarlijks wordt uitgereikt aan de deelnemer die de minste strafpunten krijgt, werd dit jaar verdiend door Wout Kok uit Ermelo. Sanne Loman en haar pony Sonja werden 1e in de categorie enkelspan pony en daarmee ook Utrechts Kampioen. Sanne had echter 3 x prijs want ze werd hiermee ook onze Clubkampioen!!! Andere deelnemers van onze leden waren: Robin van der Weiden, ze deed mee in de hobbyklasse met enkelspan paard en werd 1e op het onderdeel dressuur. Marianne Fokker en Jos Fokker deden in verschillende categorieën mee met enkelspan paard. Bud de Gooijer en Marcel de Bree streden om de punten in de categorie tweespan paard. Mede dankzij de inzet van de vele vrijwilligers, het mooie weer, het publiek en de sportiviteit van de menners kunnen we spreken van een bijzonder geslaagde dag. De uitslagen zijn terug te vinden op www.hoefnet.nl. Door Inge Jansen uit Huizen zijn op ’t Harde foto’s gemaakt om een nieuwe camera en lens uit te proberen. Het resultaat heeft zij geplaatst op https://picasaweb.google.com/100527235942132836750. Dankjewel Inge! Bij dit stukje staan enkele foto’s van haar van Sanne, Robin, Marcel en Bud. Helaas kwamen Marianne en Jos niet met hun span voor de lens.

Berichtje van hindernis 4 Samen met Stef Bon, zijn schoonzoon Mark en ons “hindernisopperhoofd” Ingrid de Lang stond ik tijdens de SGMW bij hindernis 4, onderaan de Woensberg. Wij hadden ons kampement, inclusief goedgevulde koek-en-zopietas, opgeslagen tegenover de start/finish. Dat leek ons wel zo veilig en ìn de hindernis konden wij ons ook niet strategisch opstellen. Eerst natuurlijk verkennen. De menners zouden vast “dit” gaan doen, of “dat”. Daarna “op wacht”. Dat was nodig, want de aanspanningen kwamen vanachter de bossages en stonden ineens voor ons neus. Sommigen keerden eerst buiten de hindernis voordat ze erin reden, bleken we bìjna nog niet veilig te zijn buiten de hindernis…. Volgens de praktijk die dag waren er naast “dit” of “dat” nog zes of zeven andere mogelijkheden…. Gelukkig was de hele hindernis goed te overzien, zodat ik het met mijn spaghettigeteken keurig kon bijhouden. “Spaghettitekening”, wanneer zal het woord in de Dikke Van Dale komen? Het resultaat van hindernis 4: 51 doorkomsten, 2 herstelde fouten, 3 niet-herstelde fouten (waaronder een helemaal gemiste poort) en 1 boombeklimming van een span dat het tussendoor even hogerop wilde zoeken. Ik denk dat ik wel namens mijn medehindernismedewerkers mag spreken als ik zeg dat wij ons prima hebben vermaakt. Bijgestaan door het fraaie weer vond ik het een geslaagde dag! Irene van Zon

- 20 -

Te paard in Mexico | Voor het werk waren wij geland in Mexico. Anderhalf uur rijden van Mexico-stad af staat een ranch, Rancho las Cascadas, in een prachtig heuvelachtig gebied met leuke dorpen, maar ook met prachtige velden met veel bloemen. Eigenaar is Uschi, een Zwitserse dame die ooit daar is neergestreken en volgens mij wel een OK-leven leidt. Het rijden is in western style, op van die prachtige zadels met een mega knop voor je buik, dus zelfs voor de onervaren ruiter is dat goed te doen. Wij hebben ’s morgens een rit gemaakt, toen geluncht. Dit was een prima lunch in de tuin van de ranch, een grote tuin met zwembad en ligbedden en je kunt ook wandelen naar een waterval of naar het dorpje. Een aantal, onervaren, collega’s besloten om bij het zwembad te blijven en ik ben met twee andere weer gaan rijden. Je kunt ook logeren op de ranch, in mooie ruime kamers, er wordt voor je gekookt en er is een bibliotheek, computer, etc. Wij zijn aan het eind van de middag, na een drankje, weer terug naar de stad gegaan. Meer informatie staat op de site www.ranchomex.com. Groetjes, Marja

Ga je deze zomer op paardenvakantie, of heb je goede herinneringen aan één uit het verleden? Vertel erover in de Haverkorrel die na de zomer verschijnt!

Antwoord “test je paardenkennis”:

een “sneb” is een witte aftekening die zich ter

hoogte van de neusgaten bevindt.

- 21 -

Jeep en Royalty | Pim stuurde mij foto’s van onze veulens samen met Famosa. Hier zit een speciaal verhaal achter…

Mei 1998.

Pim en ik hadden onze merries laten dekken door de zelfde

hengst nadat we er al een aantal hadden bewonderd. Saint

Ursus d’Olympe werd van stal gehaald voor ons bezoek en hij

viel enorm op door zijn schoudervrijheid. “De Saint” is een

Anglo-Arabisch gefokt veelzijdig paard. In dressuur uitgebracht

maar kon ook super springen.

Wauw! Wat een benen had dat paard! Ik stond gereed met mijn

camera maar vergat gewoon foto’s te maken. Bij deze vroeg ik

die loopgrage jongeman om nog eens heen en weer te rennen

wat hij graag deed! Tenminste…het paard wel! Haha! Mijn

allerbeste shoot was wel een hoofd met twee voorbenen

erop…..terwijl ik best netjes kan fotograferen hoor…..de rest

ging te snel.

Pim en ik hakten de knoop door, we gingen voor deze hengst

en onze merries werden daar gedekt.

Famosa kreeg het eerste kind, een hengstje, Sambapatie (ik

dans voor jou) en Jeep kreeg een merrie, Royalty…een

prinsesje dat ze altijd graag in dank afnam…neemt!!!!

Maar voor Royalty er was ging

het minder soepel dan de

bedoeling was.

Ik was zwanger van Ramon, de

reden dat ik Jeep liet dekken.

Het koude voorjaar, net als dit

jaar, schoot om in een

bloedheet vervolg. In deze tijd

kwam er een virus op stal, door

een inenting van een paard en

een paar paarden kregen

Droes, waaronder als laatste Jeep, een paar weken voordat ze

was uitgerekend.

21 mei, mijn mams was jarig en Jeep stond met uitgestrekte

keel in de wei. Ik voelde me niet gerust en had gelijk. Ze bleek

Droes te hebben en kon niet meer slikken en eten terwijl haar

veulen na twee weken uitgerekend was. Haar keel zwol op, niet

normaal. Haar wang was mega dik, de onderlip net zo dik als

haar wang en dan die keel…. Ik heb drie artsen laten komen in

het weekend en Teunissen riep meteen dat als de koorts niet

zou dalen haar veulen zou kunnen sterven. Dank aan

Teunissen, want hij was de enige die het echt serieus nam.

3 juni 1998

Jeep kreeg sterk vermagerd haar veulen, Royalty. Ik was als de

dood dat ze de bevalling niet zou trekken door haar zwakte

maar wat was ze sterk! Ze deed het! Ik werd door Xandra Rigter

gebeld en samen met Hans Raven zaten we voor de video te

wachten. Half 12 's avonds….Royalty werd geboren…..alles

ging goed.

De drek uit de laatste opengebarsten gezwellen uit haar keel

droop over Royalty heen. De eerste kennismaking met de mens

in haar eerste week was een veearts, elke dag een spuit

antibioticum in haar lijf, we konden haar steeds moeilijker

vangen…vind je het gek??

Jeep knapte op, ze deden hun eerste avontuur op in de

paddock, wat kon Jeep weer lekker even uitgebreid rollen en

was een super lieve, bezorgde moeder.! Het gevaar leek

vervlogen maar helaas…. Mijn angst dat het openknappen van

de gezwellen te lang duurde werd uiteindelijk bewezen…

Jeep stond samen met Famosa en Sam en Roy op een

prachtige wei in Blaricum. Ik kwam er heen om op de smid te

wachten waarop Jeep ineens heftig begint te rollen. Op staan,

rollen, heen en weer…Ik loop op haar toe en ze is doorweekt

van het zweet, doordrenkt, zeg maar.

Mijn mams en zussen waren op vakantie maar ik kon gelukkig

Hans Raven bereiken die er binnen een minuut was. Evenals de

veearts die na enkel spuiten het beter vond dat de ze snel

mogelijk naar Utrecht School moest gaan…..Wat een paniek,

wat een chaos maar mede door de rust van Hans is het ons

gelukt om ze samen op de trailer te krijgen om ze te vervoeren

naar Utrecht.

Ik haal de dames van de trailer af…niets aan de hand! Jeep

keek om zich heen en Roy vond het allemaal geweldig. Zo

ogenschijnlijk konden ze niets vinden, ze werden op stal gezet

ter observatie.

Elke dag gingen we met ze

wandelen, Roy dartelend aan

het lijntje, wat een plezier!

Jeep kreeg weer een koliek

aanval, het loste zich ook weer

op. Maar ze was een tijdbom,

ze hadden iets ontdekt dat haar

fataal zou worden maar omwille

van Roy wilde ze haar zo lang

mogelijk laten leven. Totdat ik

het uiterste telefoontje kreeg,

Jeep had zo’n acute aanval en moest de operatietafel op, of ik

daar mijn goedkeuring aan gaf…. Met z’n vieren hebben we

gewacht op de uitslag… Annemarie, Eva Keyman, ?? en ik. En

Nicky….bijna 4 jaar oud. Daar kwam snel een telefoontje…heel

snel……Ze vonden een voetbalgroot abces bij Jeep in haar

dunne darm, die kneep de darm dicht waardoor de koliekaanval

ontstond. Het was de vraag “of door laten slapen…of toch weer

wakker laten worden voor het veulen en zien hoe lang de tijd

zou duren”…..een tijdbom!

Ik heb meteen gekozen voor het eerste, dat wilde ik deze lieve,

mooie merrie niet mee laten maken….(wel het tweede paard dat

op deze operatietafel eindigde…..en sterker nog…..zo kort

geleden ook Wales daar achter gelaten door koliek…hoe wrang

kan het soms zijn!!) Daar zaten we met z’n vieren te

huilen…komt daar mijn kleine, schattige Nicky aan, bijna 4 jaar

oud,…hij had voor ons alle vier een mega bord yoghurt

gemaakt, met veel siroop erin en zei geen woord, hij kwam het

alleen maar brengen….hoe kan je nog meer breken? Staat op

m'n ziel gegrift…..

Dit betekende het volgende…niet dat ik alleen m'n mooie merrie

kwijt was maar ook een moederloos veulentje van twee

maanden oud op moest halen…. Weer een verhaal op zich……

- 22 -

Jeep en Royalty |

We haalden haar op, een bambi van 8 weken oud stond

letterlijk moederziel alleen te wachten. Het lege halster van

Jeep hing naast de box.

We namen Roy in de trailer mee, ze liep als een dood vogeltje

naast ons… Ieder veulen wat bij de merrie weg moet springt

over je heen…Royalty niet, ze was droevig, ze wist het…

Wat nu???

We hebben samen besloten om Roy terug te zetten bij

Famosa en Samba, wat in eerste instantie een hele foute

keus was. Wat een drama speelde zich daar in dat weiland

af…!

Roy werd niet geaccepteerd, ze heeft 2 uur moeten rennen

voor haar leven. Het geluk was haar behendigheid, haar

slidingstops en het kunnen keren op een kwartje waar de

andere 2 niet zo bedreven in waren, gelukkig. Met de tranen

over de wangen hebben we dit

lijdzaam aangezien, we konden

werkelijk niets meer doen. Het

was te afschuwelijk….Hoe zou dit

ook weer eindigen?

Maar zo het wonder al schiedde

…….het tij keerde, de paarden

werden moe…gelukkig! En toen?

Zo heel zoetjes aan kwamen de

drie nader…zo nader dat Royalty

kompleet werd beschermd door

Samba en verzorgd door

Famosa, niet drinken maar in

slecht weer stond ze tussen beide dieren in geborgen….wat

mooi…. De natuur is wreed maar daarin tegen weer zo

mooi….

Wat zijn er een foto’s gemaakt van dit trio, ze kwamen in “Hei

en wei”van Blaricum. Geregeld stonden en mensen bij het

hek om dit te bewonderen…..

Roy werd met veulenbrok bijgevoerd, de opa van Nick en

Ramon heeft een grote steen bijgedragen aangezien ik nog

steeds een klein kindje van 2 maanden had.

Maar Roy kwam niet bij ons, ze was bang voor mensen. De

enige naar wie ze toekwam was Nicky, 4 jaar oud, bijna. Ze

rook aan zijn blonde krulletjes en hij kon z’n armpjes om haar

heen slaan, hij was geen bedreiging voor aar……………Nicky

is ook degen geweest die als 2 jarige voor het eerst op haar

rug zat!

Wat een rustige ontspannen zomer had moet worden met een

baby en een veulen werd een dramatische zomer, zeker

omdat Ramon ook in deze zelfde tijd een hersenvlies

ontsteking reeg….het was allemaal niet te filmen…..

Royalty groeide in deze zomer fijn op met haar halfbroer en

stiefmama. Na het afspenen bracht ze de winter door met

Samba, samen in een stal. Daarna gingen ze apart, een

hengsten- en een merriewei in Leusden.

Wat het meest frappant was…..!

Vorige winter komt Pim naar Daatselaar om met Samba en ?

binnen te kunnen rijden. Samba blijft op de wagen staan en

hinnikt erop los. Geen enkel paard reageerde alleen Roy….!!

Roy hoort het, staat in de hoek van haar stal, oren gespitst en

hinniken!!!! Roy heeft een hekel aan vreemde paarden! Ze

vreet ze op! En nu hinniken??

Zonder enig zicht herkende ze

op een 100 meter afstand haar

halfbroertje….na 12 jaar!! Als

enige! Weer kippenvel…..Zo

bijzonder…..

En paarden weten niets,

onthouden niets?? Echt, de

mens begrijpt af en toe niets van

een paard! Deden we dat

allemaal maar…..luisteren naar

je paard…..

Maar gelukkig ken ik Roy vanaf de eerste minuut…..alles wat

ze heeft meegemaakt tot wat ze nu is….een geweldig mooi

paard, sensibel maar met een trauma. Ieder vreemd paard is

voor haar wegwezen! Bij angst keert ze haar karretje, ze

steigert en zegt “aanval is de beste verdediging”. Voor mij niet

altijd de makkelijkste maar ik weet hoe het komt… Hoe ze

door de mens elke dag is ingespoten, haar moeder verloor,

moest vluchten voor haar leven, letterlijk….Het enige waarop

ze vertrouwt is een mens, die heeft haar de eerste zorg

gegeven…..En paarden die goed voor haar zijn….

Maar ze is bijzonder, zoals ze is en doet en beweegt…..

Mijn kanjer…..het kind van JEEP……..

Mama Miriam

- 23 -

VRAAG / AANBOD - GEZOCHT / GEVONDEN |

De redactie wil in de Haverkorrel de leden van Stad en Lande Ruiters ruimte bieden voor het plaatsen van een oproepje voor paardenspullen die zij willen aanbieden of vragen, die ze verloren zijn en zoeken, of die ze gevonden hebben en willen terugbezorgen bij de rechtmatige eigenaar. De spelregels: Plaatsing alleen door leden Alleen paardensport gerelateerde zaken Uitsluitend particulier Houd het kort Vergeet je contactgegevens niet (naam,

telefoonnummer, emailadres) Let wel: de redactie blijft verder buiten de contacten onderling tussen aanbieder en belangstellende!

======================================

Gevraagd ======================================

======================================

Gezocht ====================================== ======================================

Gevonden ======================================

======================================

Aangeboden ====================================== ======================================

- 24 -

Onze jarigen |

Juni 1 Melissa Verbeek 2 Emma Vermeulen Savannah Wiegers 4 Alie van Enk Sanne Loman 7 Johan Spangenberg 9 Violette van Loo Sjoerd Waarlé 10 Eline Visser 16 Naomi Toe Water 17 Eline Geurs 19 Anne Steenbeek 21 Wendy Klarenbeek 23 Evelien van Galen Eleonore van Dam 26 Babette de Jongh 28 Saskia Voorneveld

Juli 1 Elvira Tibboel 2 Manouk Schuurman 6 Roos Dijkstra Joke Vos 9 Luna Cornelissen 13 Charlotte Langenkamp Daphne Jaarsma 14 Miriam Terpstra 16 Iris Fecken Kim Adrichem 18 Maud Reddingius 20 Danny Zondag 21 Danny Caffa 22 Brigitte Pompe 23 Marleen Majoor Marco van Hezel 24 Jeanine Berkeljon 25 Thierry Vendelbos 26 Lorraine Reuter Wendy Slootweg 29 Cathelijne Buijs Suus Mooi

Augustus 2 Elize Muijs Vivianne Bollee 4 Melanie Rigter 6 Nena toe Water 10 Albert de Vente 16 Ans Fokker 17 Marja Hoogendoorn 19 Rosa van Dorsser 20 Elaine Rieder 21 Sandra Vrakking 22 Theus Dorrestijn 23 Daphne Blom 27 Paul Loman 28 Belinda Groenestein Amber Schriek

September 4 Gerrit Leeflang 5 Fay van Poelje 6 Nathalie Rigter 7 Celine Westerveld 8 Anne Marie Post 16 Gert Jan van Muijlwijk Dominique Rozestraten 18 Theo Makker 21 Dominique Bakker 22 Petra Kruijmer 23 Theo Krijnen 24 Saskia Raven Esmee van Veen 27 Paulien Staal 28 Bud de Gooijer

Oktober 2 Petra Boijmans Tobias Makkinje 6 Ans Klein 8 Mary Westland 11 Bianca Bunt 12 Ton Waarle 13 Sanne van Wijk 14 Linda Fecken Dominique Schaap 15 Iduna van der Lende 17 Pauline Jongeneel 18 Lilian Disselhoff 20 Henk de Bruin 21 Aske van Dijk 25 Jessica Bouwman Amber Koudijs 26 Jan de Bruijn 28 Fred Schlosser 30 Esther Meijman 31 Pim van Nimwegen Lies de Ruyter

HARTELIJK GEFELICITEERD

Nieuwe leden .

Tessa Geniets uit Bussum Laura Roukens uit Blaricum Ellen-Fleur Detering uit Blaricum Brigitte Pompe uit Blaricum Thierry Vendelbosch uit Huizen Natasja Bunt uit Eemnes

WELKOM