Elle van Lieshout en Erik van Os met prenten van Paula Gerritsen

Bergen zandmet hoedjes op

In Drunen en in Loon op Zand

daar zie je geen zeedaar zie je geen strandwat gek want golven

zijn er welen al die golven

zijn van zand

in Drunen enin Loon op Zand

daar is geen strand nee nee nee

en ook geen zeemaar wel een zee van zand.

ik voel het zandmaar

zou het zandMIJ

ook voelen?

Ik voel het zandvoel het koel onder mijn voetenvoel het glijden in mijn handenvoel de korreltjes krioelenvoel ze door mijn haren woelen

Zie je mijn grote hazenoren alles kan ik daarmee horen alles, alles en iedereen de kippen, de kikkersde krekels, de koeienen dat niet alleenzelfs het graskan ik horengroeien

Héeen berg

een berg met een hoedje opeen takkenhoedje op zijn kophoe zou dat nou toch komendat die berg een hoedje heeft

wat is hier aan de hand

berkenbomeneikenbomenspelen daar

wat raar, wat raarmet de wind

en met elkaarverstoppertje

in een berg zand

dát is er aan de hand.

Auwauwauwbrand, brandgloeiendheet zandveel te heetom vast te pakkenauwauwauwniet te gelovennet een ovenmijn blote voetenworden gebakken

mmmgebakken voetsmaakt goedmmmgebakken teenzo lust ik er nog wel eenwil je ook een hapje?

grapje!

Geachte dazenmuggentekenwilt u mija.u.b.niet bijtenprikkensteken

het jeukt enhet doet zeerdat wil ikecht niet meer

want anderspas maar opdaas teekmuganders bijt iksteek ikprik ik jougewoon terug.

Lief, lief lammetje op de heikom eens, kom eens gauw bij mijdan kan ik je lekker aaien

of ga je liever naar je mamaheb je dorstben je moekom je écht niet naar me toe

dan zal ik maar naar je zwaaien.

De wind waaiten tolt en draaithet zand leeft

het vliegt, het zweefthet wuift, het stuiftverschuift de berg

och wat ergzucht de berg

wat ben ik toch al vaak verhuisdik verhuis, verhuis, verhuis

wanneer mag ik blijven liggenwanneer kom ik nou eens thuis?

Erg, erg?zegt de buurmanbergniet mopperen schat

’t is lang niet gekiedere keer een nieuwe plek

zo zie je nog eens wat

wauw, daar komt de wind weer aankom op, kom op

we gaan!

Hé windnee wind

niet zo wildniet zo woest

hou je nou eens even koest

luister goednaar wat ik zegof mijn wangenzullen je vangen

en ik blaasje weg.

jongen meisjesamen trouwensamen graventakken zoeken

takken sjouwenhutje bouwen

daar die tak die kromme ouwe

voor het dakzou-ie houwen?

KRAK!

jongen meisjesjouwen, sjouwen

beter hutjebouwen.

Zeg schaap, zeg paarddas, konijn en hond

wat leggen jullie op de grondwat doen die drollen in de duinen

wat doen die keutels hierhier liggen er vier

daar weer drieen verderop twee

leg die eens netjes in de wczeg schaap, zeg paarddas, konijn en hond

ik poep toch ook nietop de grond!

Als kabouters bestaandan wonen ze onder de wortels

van deze oude bomendaar die scheur, dat is de deurde deur van hun kabouterhuis

daarachter is de gangnaar de keuken met het fornuis

en de kamer met eikeltjesbehangen ga je zeven treden naar beneden

dan kom je in de kelderin de kelder van de bomen

bij de bedjes waar kaboutershun kabouterdromen dromen

als kabouters bestaandan wonen ze onder de wortelsen zie je het deurtje openstaan

dan mag jij naar binnen gaan.

Wie heeft de duinen met winter gewithoe is dat stille wit gekomen

witte bergen, witte takkenwitte bomen, witte vlakken

de wereld lijkt wel een wit laken

blijf eens staaner komt iets aanik hoor het laken krikkrakkraken

kruipt er een kever sluipt er een das

of is het een hagedis het zal toch geen leeuw …

het zijn mijn laarzenin de sneeuw!

Ene tweje sleje sleje

sleetje rijje glijje glijje

ene tweje sleje sleje

van de berg naar beneje

kom op

kom op

trug naar de top

trekke trekke

aan het touwsjokke

sjokke sjokke

sjouwe die zware slee

de berg op douwe

enene

twejesleje

Midden in de winterstaan de bomenin hun blootjezitten struikenzonder bladligt de kikkerpoelbevrorenin zijn eigenblote gat.

Hebben bomen ook moedersen hoe zouden die dan heten

en wat zouden die moeders roepenals hun kinderen moesten eten

eik, den, berkhet eten wordt koud

en ze wassen hun handenhun handen van hout

en dan gaan ze aan tafelhun tafel van zand en

ze eten en pratenze drinken wat water

en later lezen hun moeders hen vooreen verhaal van de wind

die ook in het donkerde weg wel weer vindt

- zelfs binnendoor -

en dan dromen de bomendromen de bomen van wind

van vogels die komen en gaanvan sterren van stilte

in de warme armenvan de maan.

31-32

De das de reede vosde egel

de eekhoornen de uil

houden zich in de bossen schuil

kun jij ze vinden zie jij waar ze zijn

en waar zijn de bunzing

de vleermuis de specht

en het konijn?

De lente lacht de winter wegmet zachte zonnestralenen als je luistert naar dat lachen hoor je liedjes in de weihoor je zoemen, tjilpen, zingen want de lente staat te springen blaadjes, bloemen staan te dringen want de winter is voorbij.

Dit versjesprentenboek is een uitgave van Na-tionaal Park De Loonse en Drunense Duinen onder redactie van IVN Consulentschap, i.s.m. uitgeverij Zwijsen.Nationale Parken geven een mooi beeld van de verschillende soorten natuur in Nederland. Deze gebieden kenmerken zich ook door een divers aanbod van natuuractiviteiten en na-tuurinformatie.Bij dit prentenboek hoort een veldwerkpro-gramma voor kinderen van groep 1 en 2 van het basisonderwijs. Meer informatie: www.nationaalpark.nl/ldd

Het natuurgebied De Loonse en Drunense Dui-nen is eigendom van Vereniging Natuurmonu-menten. Aan dit Nationaal Park werken verder mee: Stichting Brabants Landschap, Gemeente Heusden, Gemeente Tilburg, Gemeente Haar-en, Gemeente Loon op Zand, Gemeente Waal-wijk, Waterschap De Dommel, Waterschap De Brabantse Delta, Provincie Noord Brabant en Platform De Duinboeren.

Deze uitgave is financieel mogelijk gemaakt door het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, de Europese Unie (LEADER+) en de partners van het Nationaal Park.

Tekst: © Elle van Lieshout en Erik van Os,www.erikvanosenellevanlieshout.nl

Prenten: © Paula GerritsenVormgeving: Jacqueline List, uitgeverij Zwijsen

Jaartal: 2007Uitgeverij: Zwijsen

ISBN: 978-90-276-7494-4