In de zomer verkopen · KIM BOSE ven voor de duidelijkheid: je noemt het geen oliebollen-k a r,...
1
6 .carrière KIM BOS E ven voor de duidelijkheid: je noemt het geen oliebollen- kar, maar een oliebollen- kraam . „Een kar hang je ach- ter een tractor”, zegt Stephan Roulaux (44), die dit seizoen al 25 jaar zelfstandig oliebollen verkoopt. ‘Kar ’, dat zeggen de meeste mensen, maar dat klinkt nogal minder- waardig, vindt hij. Zijn exemplaar heeft hem 40.000 euro gekost. Wat niet eens écht duur is, een vriend van hem heeft er één van iets van twee ton. De oliebollenbakkers ontwer- pen hun kramen vaak zelf. Tot twee jaar geleden had Roulaux er één met lampjes en tierelantijnen. Dat past niet bij de hui- dige tijd. „Alles wordt strakker. ” Dus ging Oliebol Na Kerst begint de topdrukte voor oliebollenbakkers. Wie zijn zij eigenlijk? En wat doen ze de rest van het jaar? Op bezoek bij Stephan Roulaux, die al 25 jaar zijn eigen kraam runt. In de zomer verkopen ze suikerspinnen hij achter de tekentafel zitten. Nog steeds heeft zijn kraam sierlijke roze letters, want het moet de boel wel opleuken. In de loop van oktober veranderen Roulaux en zijn ongeveer 1.500 collega’ s Nederland in winterwonderland. De kra- men leiden ons als bonte bakens de winter in, met de grappende bakkers als geluids- signaal. Je ziet die opzichtige kramen en kunt denken: dat zegt iets over de eigenaars. Maar het zijn meestal best nuchtere types, zegt Roulaux. Hij kent een groot deel van de ‘rijdende school’. Bijna alle bakkers zijn kermisexploitanten en gingen naar de ker- misschool. In de winter verkopen ze bol- len, de rest van het jaar hebben ze andere attracties. Roulaux verkoopt dan suiker- spinnen, vroeger had hij botsauto’ s. Succesnummer is, zoals overal, de kren- tenoliebol. Daarna komen de gewone bol- len. „Hoe noordelijker je komt, hoe meer krentenoliebollen mensen kopen. ” Dat stamt uit het verleden, zegt Roulaux. In het noorden hadden ze meer geld, is zijn verklaring. Hoeveel hij er precies verkoopt moet geheim blijven, vanwege de concur- rentie. De waar wordt aangepast aan de omge- ving. Zijn vrouw heeft ook een kraam, op de Arena Boulevard in Amsterdam, en ver- koopt aardbeien- en perenbollen. Daar is het publiek chiquer. In Utrecht verkoopt zoiets niet. Van oorsprong is een oliebol voedsel voor „simpele mensen”, zegt Roulaux. Dat zie je volgens hem een beetje aan de klan- ten. Als hij in oktober zijn kraam op de Neude neerzet, komen er vooral bouw- vakkers en dat soort types, zegt hij. Als Oud en Nieuw nadert, verandert het publiek. „Zoals die blonde”, zegt hij over een vrouw met een bontkraag aan de toon- bank, ze heeft net een krentenoliebol besteld. Roulaux heeft sinds 25 jaar een eigen kraam, maar al sinds zijn veertiende zit hij in het wereldje. Toen begon hij met beslag slaan bij een familiekraam. Zwaar werk, waar hij zich nu niet meer mee bezig hoeft te houden. Sinds ruim tien jaar heeft hij Bijna alle bakkers zijn kermisexploitanten en gingen naar de kermisschool nrc.next WOENSDAG 24 DECEMBER 2014 7 Wie op Schiphol loopt, ziet ze wel rijden: bestuurbare bagagekar- retjes. In totaal zijn het er zo’n 8.500. Dat kan chaos veroorza- ken, alleen al het bijhouden wan- neer welk karretje onderhoud nodig heeft. De start-up Undagrid maakt deze karren traceerbaar met zenders. Wat doet de start-up Ze houden zich niet alleen bezig met karretjes op Schiphol, maar met ‘the internet of things’: dat alle apparaten en objecten met het internet verbonden zijn. Ze leveren zendertjes, ontvangers en andere apparaatjes die zorgen dat objecten onderling met elkaar kunnen communiceren. De kar- ren op Schiphol (een proef die nu al een jaar loopt) zijn een toepas- sing daarvan, maar ze kunnen hun software en zenders ook leve- ren voor andere toepassingen. Waarin zijn ze dan uniek? Er zijn veel bedrijven bezig om van alles te verbinden aan inter- net. Denk aan de thermostaat die een ‘slimme thermostaat’ wordt. Zelfs knuffels worden voorzien van zendertjes. Het mooie van deze start-up is dat ze gebruik maken van een mesh-netwerk. Daarvoor is geen internet of zend- mast nodig, en hoeven de afzon- derlijke objecten (zoals de kar- retjes) niet stuk voor stuk verbon- den te zijn met internet: alle kar- retjes vormen met z’n allen het netwerk, dus de gegevens van het ene karretje worden weer doorge- geven aan een andere. Wat is het verdienmodel? Ze verdienen geld door abonne- menten te leveren aan bedrijven. Je krijgt daarvoor software terug waarmee je weet waar een kar- retje is, wie het gebruikt en of het wel efficiënt wordt gebruikt. Naast de eenmalige aanschaf van de zendertjes zijn er abonne- mentskosten per kar, ongeveer een paar euro. CHARLOTTE VAN ’ T WOUT .start up Elke week belicht nrc.next een start-up met potentie. Deze week: alles in de gaten houden met zendertjes Bedrijf: Undagrid Oprichters: Marcus Breekweg (45), Rolf van de Velde (42), Christiaan Willemsen (33) en Lennart Schröer (28) Nooit meer een karretje kwijt FOTO LARS VAN DEN BRINK voor het beslag een boor waaraan een grote mixer is bevestigd. Dat was ineens een soort mode in de branche. Hij zag het bij een collega, maakte er een foto van en liet het namaken bij de lokale smederij. Geen olifantenvrouwen Praktische, nuchtere types dus, die olie- bollenbakkers. Maar de sfeer in de kraam moet wel goed zijn. „Dat vinden de klan- ten leuk”, merkt Roulaux. Vorig jaar werkte hij zelf niet in zijn kraam op de Neude, hij was even aan de slag in een pof- fertjestent, en dat merkte hij gelijk aan de omzet: die was lager. Zelf draait hij graag Hazes, maakt hij grappen met de klanten. Als het druk is, werken ze met z’n vieren: Stephan, collega Peter en vaak nog twee dames. „Geen olifantenvrouwen, het oog wil ook wat. ’’ Roulaux kijkt een beetje op tegen maan- dag: dan begint de echte drukte pas, dan zijn alle ogen gericht op de jaarwisseling. Maar die drukte is ook gewoon een goed teken, als je bedenkt wat er vorig jaar in de AD Oliebollentest over hem werd geschre- ven: Kleffe, melige en smakeloze deegbal. Niet gaar en tegelijkertijd verbrand. Zelfs niet meer geschikt als visvoer. Want dit als aas gebruiken, zou een vorm van dierenmis- handeling zijn. Zijn omzet is er niet minder van gewor- den, zegt Roulaux. Maar die test, die sinds 1993 jaarlijks wordt gedaan, heeft de hele branche wel veranderd. Oliebollenbak- kers gaan ineens op bakles. Roulaux zelf niet, hij gooit al 25 jaar op gevoel de ingre- diënten in de mix. Dus van de conclusie van het AD kan niets kloppen. Een groep Bakkers heeft weleens een advocaat in armen genomen om uit te zoeken waarom de Rotterdamse ‘ oliebollenkoning ’ Richard Visser zo vaak wint. Dit jaar is de bol van Roulaux niet getest, denkt hij. Maar dat weet hij pas echt als de uitslag zaterdag bekend wordt. De meeste kramen zijn nog tot 4 januari open. Dan begint de echte winter: de grauwe maanden, zonder kleurrijke bakens. Voor het beslag heeft hij een boor waaraan een grote mixer is bevestigd
Transcript of In de zomer verkopen · KIM BOSE ven voor de duidelijkheid: je noemt het geen oliebollen-k a r,...
6.c a r r i è re
KIM BOS
Even voor de duidelijkheid: jenoemt het geen oliebollen-k a r, maar een oliebollen-k ra a m .„Een kar hang je ach-ter een tractor”, zegtStephan Roulaux (44), die
dit seizoen al 25 jaar zelfstandig oliebollenverkoopt. ‘Kar ’, dat zeggen de meestemensen, maar dat klinkt nogal minder-waardig, vindt hij.
Zijn exemplaar heeft hem 40.000 eurogekost. Wat niet eens écht duur is, eenvriend van hem heeft er één van iets vantwee ton. De oliebollenbakkers o nt we r -pen hun kramen vaak zelf. Tot twee jaargeleden had Roulaux er één met lampjesen tierelantijnen. Dat past niet bij de hui-dige tijd. „Alles wordt strakker.” Dus ging
Oliebol Na Kerst begint de topdrukte voor oliebollenbakkers. Wie
zijn zij eigenlijk? En wat doen ze de rest van het jaar? Op bezoek bij Stephan
Roulaux, die al 25 jaar zijn eigen kraam runt.
In de zomer verkopenze suikerspinnen
hij achter de tekentafel zitten. Nog steedsheeft zijn kraam sierlijke roze letters, wanthet moet de boel wel opleuken.
In de loop van oktober veranderenRoulaux en zijn ongeveer 1.500 collega’sNederland in winterwonderland. De kra-men leiden ons als bonte bakens de winterin, met de grappende bakkers als geluids-signaal.
Je ziet die opzichtige kramen en kuntdenken: dat zegt iets over de eigenaars.Maar het zijn meestal best nuchtere types,zegt Roulaux. Hij kent een groot deel vande ‘rijdende school’. Bijna alle bakkers zijnkermisexploitanten en gingen naar de ker-misschool. In de winter verkopen ze bol-len, de rest van het jaar hebben ze andereattracties. Roulaux verkoopt dan suiker-spinnen, vroeger had hij botsauto’s.
Succesnummer is, zoals overal, de kren-
tenoliebol. Daarna komen de gewone bol-len. „Hoe noordelijker je komt, hoe meerkrentenoliebollen mensen kopen.” D atstamt uit het verleden, zegt Roulaux. Inhet noorden hadden ze meer geld, is zijn
verklaring. Hoeveel hij er precies verkooptmoet geheim blijven, vanwege de concur-re nt i e .
De waar wordt aangepast aan de omge-ving. Zijn vrouw heeft ook een kraam, opde Arena Boulevard in Amsterdam, en ver-
koopt aardbeien- en perenbollen. Daar ishet publiek chiquer. In Utrecht verkooptzoiets niet.
Van oorsprong is een oliebol voedselvoor „simpele mensen”, zegt Roulaux. Datzie je volgens hem een beetje aan de klan-ten. Als hij in oktober zijn kraam op deNeude neerzet, komen er vooral bouw-vakkers en dat soort types, zegt hij. AlsOud en Nieuw nadert, verandert hetpubliek. „Zoals die blonde”, zegt hij overeen vrouw met een bontkraag aan de toon-bank, ze heeft net een krentenoliebolb e s te ld .
Roulaux heeft sinds 25 jaar een eigenkraam, maar al sinds zijn veertiende zit hijin het wereldje. Toen begon hij met beslagslaan bij een familiekraam. Zwaar werk,waar hij zich nu niet meer mee bezig hoeftte houden. Sinds ruim tien jaar heeft hij
Bijna alle bakkers zijnke r m i s ex p l o it a nt e nen gingen naar deke r m i s s c h o o l
nrc.n ex tWO E N S DAG 24 DECEMBER 2 0 14 7
Wie op Schiphol loopt, ziet ze welrijden: bestuurbare bagagekar-retjes. In totaal zijn het er zo’n8.500. Dat kan chaos veroorza-ken, alleen al het bijhouden wan-neer welk karretje onderhoudnodig heeft. De start-up Undagridmaakt deze karren traceerbaarmet zenders.
Wat doet de start-upZe houden zich niet alleen bezigmet karretjes op Schiphol, maarmet ‘the internet of things’: datalle apparaten en objecten methet internet verbonden zijn. Zeleveren zendertjes, ontvangers enandere apparaatjes die zorgen datobjecten onderling met elkaarkunnen communiceren. De kar-ren op Schiphol (een proef die nual een jaar loopt) zijn een toepas-sing daarvan, maar ze kunnenhun software en zenders ook leve-ren voor andere toepassingen.
Waarin zijn ze dan uniek?Er zijn veel bedrijven bezig omvan alles te verbinden aan inter-net. Denk aan de thermostaat dieeen ‘slimme thermostaat’ wo rd t .Zelfs knuffels worden voorzienvan zendertjes. Het mooie vandeze start-up is dat ze gebruikmaken van een mesh-netwerk.Daarvoor is geen internet of zend-mast nodig, en hoeven de afzon-derlijke objecten (zoals de kar-retjes) niet stuk voor stuk verbon-den te zijn met internet: alle kar-retjes vormen met z’n allen hetnetwerk, dus de gegevens van hetene karretje worden weer doorge-geven aan een andere.
Wat is het verdienmodel?Ze verdienen geld door abonne-menten te leveren aan bedrijven.Je krijgt daarvoor software terugwaarmee je weet waar een kar-retje is, wie het gebruikt en of hetwel efficiënt wordt gebruikt.Naast de eenmalige aanschaf vande zendertjes zijn er abonne-mentskosten per kar, ongeveereen paar euro.
CHARLOTTE VAN ’T WOUT
.start up
Elke week belicht n r c .n e x t
een start-up met potentie.Deze week: alles in degaten houden metzendertjes
B edrijf: UndagridOprichter s: M a rc u sBreekweg (45), Rolf vande Velde (42), ChristiaanWillemsen (33) enLennart Schröer (28)
Nooit meer eenkarretje kwijt
FOTO LARS VAN DEN BRINK
voor het beslag een boor waaraan eengrote mixer is bevestigd. Dat was ineenseen soort mode in de branche. Hij zag hetbij een collega, maakte er een foto van enliet het namaken bij de lokale smederij.
Geen olifantenvrouwen
Praktische, nuchtere types dus, die olie-bollenbakkers. Maar de sfeer in de kraammoet wel goed zijn. „Dat vinden de klan-ten leuk”, merkt Roulaux. Vorig jaarwerkte hij zelf niet in zijn kraam op deNeude, hij was even aan de slag in een pof-fertjestent, en dat merkte hij gelijk aan deomzet: die was lager. Zelf draait hij graagHazes, maakt hij grappen met de klanten.Als het druk is, werken ze met z’n vieren:Stephan, collega Peter en vaak nog tweedames. „Geen olifantenvrouwen, het oogwil ook wat.’’
Roulaux kijkt een beetje op tegen maan-dag: dan begint de echte drukte pas, danzijn alle ogen gericht op de jaarwisseling.
Maar die drukte is ook gewoon een goedteken, als je bedenkt wat er vorig jaar in de
AD Oliebollentest over hem werd geschre-ve n :
Kleffe, melige en smakeloze deegbal. Nietgaar en tegelijkertijd verbrand. Zelfs nietmeer geschikt als visvoer. Want dit als aasgebruiken, zou een vorm van dierenmis-
handeling zijn.Zijn omzet is er niet minder van gewor-
den, zegt Roulaux. Maar die test, die sinds1993 jaarlijks wordt gedaan, heeft de helebranche wel veranderd. Oliebollenbak-kers gaan ineens op bakles. Roulaux zelfniet, hij gooit al 25 jaar op gevoel de ingre-diënten in de mix. Dus van de conclusievan het AD kan niets kloppen. Een groepBakkers heeft weleens een advocaat inarmen genomen om uit te zoeken waaromde Rotterdamse ‘o l i e b o l l e n ko n i ng ’Richard Visser zo vaak wint. Dit jaar is debol van Roulaux niet getest, denkt hij.Maar dat weet hij pas echt als de uitslagzaterdag bekend wordt.
De meeste kramen zijn nog tot 4 januariopen. Dan begint de echte winter: degrauwe maanden, zonder kleurrijkeb a ke n s .
Voor het beslag heefthij een boor waaraaneen grote mixer isb eve st igd
