Hippe Mama Club Magazine 2013

Zo stimuleer je het zelfvertrouwen vaneen kind

Herkenbareblogs!

21 x Winnen!Win een Win een Skippy KoeBarbapapalampcadeaubonnenen nog veel meer!

Hierbij presenteren wij het eerste nummer van het Hippe Mama Club Magazine!

Jaargang 2013 - 1

Club

De Hippe Mama Club is dé virtuele ontmoetingsplaats voor moeders!

Spaar voor gratis sieraden

Door mee te schrijven op ons gezellige forum en/of deel te nemen aan de gratis winacties spaar je voor sieraden. Kijk snel op de website voor meer informatie en de sieraden die je kunt sparen.

De perfecte moeder bestaat niet. We doen wel allemaal ons best een leuke en goede moeder te zijn. Laten we onze ervaringen delen op

www.hippemamaclub.nl

Deel jouw ervaringen

Stel vragen

Ervaar de herkenning!

Hippe Mama Club -‐ 3

Inhoud 4 Karen ‘Testperikelen’ 5 Helen ‘Vaderschap in de lift’ 6 Bella ‘Mijn eerste werkdag’ 7 De leukste webwinkels 11 Mailen & Winnen 13 Ilse ‘Twee kinderen’ 14 Laura ‘Gebruiksaanwijzing’ 15 Patricia ‘Onbeschaamde trots’ 16 In the spotlight 17 Kim ‘Kijken, kijken en lachen’ 18 Jet ‘Stop politie’ 20 Karla ‘Zo stimuleer je het

zelfvertrouwen van een kind’

Colofon Dit is een uitgave van Hippe Mama Club. Redactie: Sandra van Lenthe, Wiljo van Lenthe Uitgever: Hippe Mama Club Drukwerk: Flyeralarm Oplage: 5.000 exemplaren Distributie: uitgedeeld op de Negenmaandenbeurs februari 2013. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd zonder voorafgaande toestemming van de Hippe Mama Club. Druk-‐ en zetfouten voorbehouden.

Sandra van Lenthe is de eigenaresse van de Hippe Mama Club en de webwinkels Van Lenthe Design en Kralen & Bedels. Zij is getrouwd met Wiljo en moeder van Charlotte (7), Julia (5) en Anne-‐Lieke (3).

Is de Hippe Mama Club een hippe club voor moeders of moeten de moeders hip zijn om zich thuis te voelen? En wat is eigenlijk een hippe moeder? Want eigenlijk tobben we toch allemaal met dezelfde opvoedvraagstukken? Het woord hip is hip, of dus eigenlijk trendy. Het geeft wat mij betreft aan dat de club hip probeert te zijn met hippe prijzen en een forum waar actuele (en dus hippe?) onderwerpen aan bod komen. Of je zelf een hippe mama bent, dat laat ik aan jouw eigen voorstellingsvermogen over! En ook als jij je helemaal niet hip voelt met de wallen onder je ogen van het slaapgebrek, ben je nog steeds van harte welkom bij ons! Ik voel mij op dit moment met name een heel erg trotse moeder dat wij als Hippe Mama Club een eigen magazine uit mogen geven! Veel leesplezier! Sandra

4 -‐ Hippe Mama Club

Karen Span (28) Moeder van dochter June van 1 (23-‐11-‐2011) Werkt als zelfstandig communicatieadviseur en tekstschrijver 13 jaar samen met Peter Smit, locatiecoördinator en docent basisonderwijs

Testperikelen

Misschien naïef, maar ik had pas na vijf zwangerschapstesten door dat ze die resultaten expres zo wazig maken om je ertoe te verleiden een zesde te kopen. Met het gewenste resultaat trouwens. En om dan meteen van het gezeur af te zijn, werd het zo'n super-‐de-‐luxe met cijfers en letters. Inderdaad, die had ik ook meteen kunnen kopen. Maar ja, dan had je weer de spanning van de streepjes gemist hè.

Dus nadat het onderste badkamerlaatje keurig was volgestopt met zwangerschapstesten met dubbele streepjes, toch nog naar de winkel voor zo'n ding van dertien euro. Eigenlijk duurder als je de benzinekosten meerekent want natuurlijk kocht ik die test niet in mijn eigen woonplaats (=klein dorp). Het gevolg is dat je twintig kilometer verderop met zo'n test in je hand staat, heel onhandig. Want nu je die test hebt, wil je 'm doen ook. Dus hup, op zoek naar een toilet. Gelukkig is de Hema tegenwoordig nooit ver weg.

Eenmaal in de winkel overdacht ik de benodigdheden nog eens. Test: check. Toilet: check. Twintig cent voor toilet: check.

Opvangbakje voor urine... hmm. Eerst richting de afdeling keukenservies dus. Om vervolgens met één plastic kommetje van vijftig cent bij de kassa te staan. Afrekenen en hup, naar het toilet. Test gedaan, bakje omgespoeld, staafje in tas gedaan en tas halfopen gelaten. Rondje door de Hema, zo nu en dan een blik in de tas werpen en... ja hoor! Eén tot twee weken zwanger! Daar sta je dan in je eentje semi-‐blij te zijn, want je wist het tenslotte eigenlijk al. Vijf keer. En hoewel je denkt dat iedereen door je heen kijkt, heeft werkelijk niemand in de gaten wat jij daar net hebt gelezen. Maar... wat natuurlijk wel handig is: de Hema heeft niet alleen kommetjes en toiletten, maar ook een babyafdeling waar ik meteen een eerste pakje kon scoren om cadeau te geven aan de aanstaande vader.

Bij thuiskomst pakte hij blij het cadeautje uit. Daarna viel zijn oog op het omgespoelde kommetje in de tas om me vervolgens met een schuin oog aan te kijken... en besloot niets te vragen. Het pakje hingen we op de babykamer. De test ging bij de andere vijf in het laatje. En het kommetje? Dat paste precies als opvangbakje onder onze koffiemachine.


Helen Oudshoorn (39) Helen is de moeder van Marisha (5) en Mateo (2) Zij werkt als opvoedadviseur En is getrouwd met Bas (34)

Vaderschap in de lift “Heeft u nog vragen van thuis meegekregen?” Deze vraag kreeg een vriend van mij laatst, toen hij met zijn twee kinderen bij het consultatiebureau kwam. Ik was geschokt, want zo’n vraag kan toch niet meer in het moderne Nederland, waar vaders een steeds grotere rol in de opvoeding van hun kinderen spelen en een papadag hebben? Die na hun werk een hoop strijk wegwerken en ook nog de luieremmer schrobben? Maar de vrouwelijke beroepskracht kon zich blijkbaar niet voorstellen dat deze vader totaal zelfstandig, zonder hulp van de moeder, zijn kroost schoongewassen en keurig aangekleed (in best nog leuke kleurencombinaties) op tijd op de afspraak had gekregen en daar ook nog eens prima zijn zegje kon doen! Dat dit incident niet op zichzelf staat, las ik in een recent onderzoek over vaderschap. Dit onderzoek staat vol met voorbeelden waaruit blijkt dat vaders in hun rol nog steeds niet serieus genomen worden. Conclusie van dit onderzoek luidt dat het moderne vaderschap een enorme ontwikkeling doormaakt, maar dat vrouwen (want dat zijn het meestal) die in jeugdgezondheidszorg, onderwijs of opvoedingsondersteuning werken, nog veel te veel op moeders gericht zijn. Tijd om eens naar mijn eigen houding naar vaders te kijken: hoe benader ik vaders die bij

mij op het opvoedspreekuur komen? Neem ik hen voldoende serieus, geef ik hen voldoende aandacht in een gesprek waar de moeder ook bij is? Want dat is best lastig, dat geef ik toe. Moeders zeggen vaak tegen de vader: “Vertel jij het maar”. Echter als de vader niet snel genoeg begint of even hapert of niet gedetailleerd genoeg verslag doet, trekken moeders het gesprek al snel naar zich toe en zakken vaders nog maar wat verder achterover. Het lijkt een soort patroon tussen man en vrouw te zijn, dat erg hardnekkig is. Gelukkig komen vaders ook steeds vaker alleen naar een spreekuur of doen ze zonder de moeder mee aan een cursus of workshop over opvoeden. Lezingen, waarbij allerlei moderne apparatuur en dito filmpjes worden gebruikt, trekken ook veel vaders, al is het maar om een stuntelige opvoedadviseur te kunnen helpen bij het aansluiten van de boxjes. Ja, ik kan zeker zeggen dat vaderschap in de lift zit! En wat betreft mijn eigen handelen? Dat zit ook wel goed! Tot afgelopen week, toen er een vader bij mij op het spreekuur kwam. Hij had een briefje bij zich met een aantal vragen er op, die hij blijkbaar tijdens het gesprek wilde stellen. Gelukkig bedacht ik me net op tijd wat er in het onderzoek had gestaan en zei: “Wat goed dat u wat vragen opgeschreven heeft!” Maar wat dacht ik stiekem?: “Hij heeft wat vragen van thuis meegekregen…”


Bella Makatini (32)

Moeder van Andile, geboren 9 juni 2011

Werkt als onderzoeker

Woont samen met Danny

Mijn eerste werkdag Met een hydrofiele luier dep ik de tranen uit mijn ogen. Hij kijkt me met een verwachtingsvolle ‘Wat gaan we vandaag doen, mama?’-‐blik aan en opent zijn mond om me zijn prachtige tandeloze glimlach te schenken. Ik kijk naar mijn vriend die me licht geëmotioneerd aankijkt. Dat helpt ook niet.

Op mijn werk houd ik me met moeite groot. Tegen tienen vlucht ik de kolfruimte in. Even hoef ik geen goed bedoelde vragen van collega’s te beantwoorden.

Vlak voor een vergadering word ik gebeld door het kinderdagverblijf. Visioenen van een valpartij uit een van die hoge boxen flitsen door mijn hoofd. Het eerste wat ik hoor, is het gehuil van mijn zoon. ‘Hij wil niet uit het flesje drinken’, zegt de leidster met een wanhopige stem. ‘Het lijkt net alsof hij niet weet hoe dat moet’, voegt een ander meisje op de achtergrond er aan toe. Een schuldgevoel bekruipt me. De keren dat we geoefend hebben met de fles, zijn namelijk op één hand te tellen. De leidster en ik besluiten dat ze het blijven proberen en dat als het echt niet lukt ik naar het kinderdagverblijf kom om hem zelf te voeden.

Als ik me voor de tweede keer in de kolfruimte geïnstalleerd heb, belt de leidster me met de mededeling dat het gelukt is. ‘We hebben wel alles uit de kast moeten halen’, zegt ze nadrukkelijk. Wederom met een schuldgevoel hang ik op. Ik ben nalatig geweest. Door mijn toedoen heeft mijn zoon onnodig honger moeten lijden en hebben de leidsters hun handen vol gehad aan zoiets simpels als het geven van de fles.

Aan het einde van mijn werkdag been ik voor de laatste keer naar de kolfruimte. Gehaast steek ik de sleutel in het slot van de koelkast. Tot mijn schrik breekt de sleutel af. Als een tienermeisje dat om een maandverbandje bij de conciërge moet vragen, loop ik schoorvoetend naar de receptie. De vriendelijke, maar ook luidruchtige receptioniste belt de facilitaire dienst. ‘Ging het trouwens goed met kolven?’ vraagt ze belangstellend en hoorbaar voor de overige personen in de ruimte als ze heeft neergelegd. ‘Eh… ja.’ ‘Ik vind het knap dat je dit doet, hoor. Ik heb het ook geprobeerd, maar ik kreeg er amper iets uit’, babbelt ze er op los. Gelukkig komt er niet veel later een jongen van de facilitaire dienst aanslenteren die de deur na ruim een half uur weer geopend heeft.

Om vijf voor zes stap ik uiteindelijk het kinderdagverblijf binnen. Mijn zoon ligt prinsheerlijk in de armen van de leidster. De andere kinderen zijn al weg, het speelgoed is opgeruimd en ergens hoor ik een stofzuiger. Ik voel me een slechte moeder.

‘Het spijt me dat ik zo laat ben. Alles ging mis vandaag’, begin ik tegen haar te ratelen. Dan schenkt mijn zoon me zijn prachtige tandeloze glimlach. Ik pak hem van haar over en ben alles weer vergeten.

[Geef tekst op]

Kleurrijke “smartphone” Als je kindje tandjes krijgt steekt ie het liefste alles in zijn mondje. Van mama’s ketting tot papa’s smartphone. Met Jellystone Designs kan dit nu op een mooie en veilige manier. De producten zijn 100% BPA vrij en makkelijk te reinigen in de vaatwasser! Je vindt de kleurrijke producten van Jellystone Designs bij www.rondomeva.nl

Win Nijntje bij LittleCool

LittleCool staat bekend om de grote collectie artikelen voor kinderen tot 10 jaar. Speen, autostoel, babyslofjes, slee, snowboots en poppenhuis: LittleCool heeft het. Doe mee met de Mail & Win-‐actie en win Nijntje Verstoppertje Spelen, Speelgoed van het Jaar 2012 (twv 16,95). Kijk ook op www.littlecool.com

Ben je op zoek naar een uniek en persoonlijk kindercadeautje?

Hier vind je o.a. eerlijke handgemaakte naamslingers en

knuffels met naam, gemaakt in het Noorden van Thailand. 10% van elk verkocht product gaat naar een goed doel.

www.kiddycolors.nl

Stoere kinderkleding Coolekinderkleertjes.nl is dé webshop voor stoere kinderkleding. Zowel voor nieuwe collecties als voor stoere outlet kinderkleding ben je hier aan het juiste adres! o.a Design Heroes, Stones and Bones, Logoshirt, Uncle Bill, RockabillyKids, Knot so Bad en De Kunstboer. www.coolekinderkleertjes.nl

De leukste

Web Shops

Ma i l e n & Winnen?

K i j k op h i ppemamac lub .n l

The Best Kids New & Used Designer Clothes. Wie wil zijn kinderen niet kleden in leuke, hippe en betaalbare merkkleding. Floor & Daan is een webwinkel in nieuwe en tweedehands baby-‐ en kindermerkkleding. Alle bekende merken zijn op de website te vinden! www.floorendaan.nl

Ki jk op pag ina 11 v oo r a l l e l euke pr i jzen d ie je kunt

w innen!

Bij Babskleertjes.nl vind je nieuwe outlet kinderkleding van merken zoals Vingino, Retour, Carbone, Cakewalk, No Tomatoes, Vinrose en Mim-‐Pi. Kleding voor jongens en meisjes in de maten 62 t/m 176. Naast kinderkleding vind je bij babskleertjes.nl ook kinder-‐ en damestassen en kinderparaplu’s van Zebra en De Kunstboer evenals kindersieraden van Saartje. Op alle artikelen krijgt u tot wel 70% korting! Kijk snel op www.babskleertjes.nl

Handige speenkoorden hiephiepjippie.nl heeft een groot assortiment hippe speenkoorden: een handig hulpmiddeltje om het speentje van je baby niet kwijt te raken. Het is mogelijk om de naam van het kindje te verwerken, leuk als kraamcadeautje! www.hiephiepjippie.nl

Webwinkel en naaiatelier De specialist voor unieke baby-‐ en kinderkamertextiel! Ben je uitgekeken op de standaard bedtextiel sets? Heb je specifieke wensen voor de babykamer maar vind je nergens de juiste kleuren? Wij kunnen het ontwerpen en maken! Ga nu naar www.dromenlandtextiel.nl

Dé webshop voor al je decoratiestickers.

Mooie spreuk of gedicht op de muur? Woorden op je meubeltjes? Woordsticker.nl maakt voor jou je

eigen decoratiestickers. Geef je Kinderkamer net de

persoonlijke touch. Kijk snel op de website www.woordsticker.nl of

www.woordenopcanvas.nl

Voor hippe en kleurrijke handgemaakte haaraccessoires ga je naar Colors4Kids! Diademen met een mooie roos, babyhaarspeldjes en een ruim assortiment kleurrijke haarspeldjes met een satijnen roosje of een grote bloem maken onderdeel uit van de collectie. Ook allergiebuttons voor jongens en meisjes vind je in de webshop. Neem snel een kijkje op www.colors4kids.nl

De leukste

Web Shops

Ma i l e n & Winnen?

K i j k op h i ppemamac lub .n l

Voor hippe

haartjes!

Klantvriendelijk & kwaliteit Hippe collecties van onder ander DeeLuXe Jeanswear, Janey Kidswear en Ietje & Fietje! Daarnaast ook leuke hippe hebbuh dingen voor de mama’s, kraam-‐kado’s en kadobonnen vanaf 5 euro. Boek een “Homesales” en we nemen onze collectie mee! Kijk voor meer informatie op www.hipenhebbuh.nl

Ki jk op pag ina 11 v oo r a l l e l euke pr i jzen d ie je kunt

w innen!

Outlet kinderkleding

Outlet is ook echt outlet bij Tuppies Kindermode! Wij hanteren alleen lage prijzen, zoals u van outlet mag verwachten. In deze tijden van crisis wilt u natuurlijk nog steeds uw kinderen in mooie, kwalitatieve merkkleding kleden en dat kan als u bij Tuppies Kindermode inkoopt! www.tuppieskindermode.nl

One of a kind

BILLIE BOO is een 'one of a kind' baby en kinderkledingwinkel op de Ceintuurbaan 5 in Amsterdam. U kunt hier terecht voor een uitgebreide collectie voor jongens en meisjes van 0 tot 12 jaar, kraamcadeau's en accesoires. Geen tijd om langs te komen? Ga naar de webwinkel! Onze merken zijn oa Vingino, CKS, Mim-‐pi, No Tomatoes en Claesen's.

www.billieboo.nl

Zwanger?! Steel de show negen maanden lang!

Wij weten dat jij er ook tijdens deze negen maanden gewoon

Vrouwelijk en Hip uit wil zien. Maak je keuze in onze

webshop uit alle bekende merken Zwangerschapskleding

wij geven je graag advies middels mail of telefoon !!

Mamalicious -‐ Noppies -‐ Queen Mum – FAB luiertassen www.famousmama-‐mode.nl

Alleen voor jongens!

Leuk voor Ventjes is een webwinkel met echt leuke accessoires & cadeaus alleen voor jongens. Leuk voor Ventjes ondersteunt de Stichting `Help mij

Leven`. Dit doet zij door van elke bestelling € 1,00 te doneren aan Help mij Leven. Deze Stichting zet zich in voor straatkinderen in Brazilië. Kijk

snel op www.leukvoorventjes.nl

Win een hippy

skippy!

Huup, huup, Barbatruc! Met dit lieve Barbapapa nachtlampje is

bang zijn in het donker verleden tijd. Deze nostalgische Barbapapa-‐lamp is het ideale lichtgevende vriendje voor op het nachtkastje of om mee het bed in te nemen. Wie heeft er geen herinneringen aan Barbapapa? De lamp is verkrijgbaar in 2 mooie kleuren: roze en blauw. Leuk als kraamcadeau! Bekijk en koop de Barbapapalamp op

www.sparklebaby.nl

Hippe Mama Club - 11

21 x Winnen! Win een tas of rugzak naar keuze

Win een exclusieve strokenrok twv 31,95 Win een PDF decoratiepakket twv 20,-

Win een cadeaubon van 15,-

Win Nijntje verstoppertje spelen twv 16,95

4 x Win een unieke naamslinger

Win een armbandenset twv 20,- Win een TaaTaa of NuhNuh twv 24,95

Win een Jellystone Designs bijtspeeltje

Lees verder op de volgende pagina…

12 - Hippe Mama Club

Winnen! Win een feestslinger

Win een set van 3 haarbanden Win een cadeaubon twv 25,-

Win een romper naar keuze twv 20,-

Win een cadeaubon van 20,- Win een muursticker naar keuze twv 29,95

Win een koeltas met zijvak

Win een hippy skippy twv 24,95 Win een roze Barbapapalamp twv 42,95

Win een speenkoord met naam

Win een muursticker twv 39,95 2 x Win een cadeaubon van 25,-

Wil je deze leuke prijzen winnen?

Ga snel naar www.hippemamaclub.nl


Ilse Marijnen (35)

Moeder van Roosje-‐Jane (2) en Jade (geboren 5 september 2012)

Ilse is de eigenaresse van kinderdagverblijf de Boomgaard

Woont samen met Lennaert

Twee kinderen Onze tweede dochter, Jade, is 5 september geboren. Wat een ervaring! Wederom was de bevalling een spektakel, maar dan in de positieve zin van het woord. In 2,5 uur was de klus geklaard. Nu zijn we 1,5 week verder en ik ben nog een beetje van de kaart. Eigenlijk herhaalt de geschiedenis zich, maar ik was eerlijk gezegd de mindere kanten van de pasgeboren baby een beetje vergeten. De eerste nachten ben ik onafgebroken wakker geweest. Ineens zag ik heel duidelijk voor me hoe het 2,5 jaar geleden was. Gisteren stelde ik mezelf de vraag; “Hoe doen al die moeders dit?”, “Hoe kan ik op tijd op mijn werk komen als ik twee kinderen moet eten geven, wassen en aankleden?”. Vol bewondering denk ik aan vriendinnen en kennissen die ik dit fluitend zie doen. Natuurlijk ben ik over een paar maanden super mom en draai ik mijn hand hier niet voor om, maar in de tussentijd lopen Len en ik met

bezwete hoofden door het huis te rennen om alles in goede banen te leiden. Vandaag ben ik voor het eerst samen met de meiden geweest, ik heb het geweten. Op high heels naar de kinderboerderij. Ik wil naast mijn huis aan kant, kinderen gewassen en gegeten ook nog tijd over houden voor iets leuks. Ik voel de vermoeidheid opkomen maar ik neem een bak koffie en vol goede moed vertrek ik met Roosje en Jade naar de kinderboerderij. Roosje vindt het daar altijd heerlijk, maar na 20 minuten werden we vriendelijk verzocht het terrein te verlaten, ze gingen sluiten. Met moeite kreeg ik Roos daar weg. Na een wandeling van 25 minuten, die normaal 5 minuten duurt, kwamen we thuis aan. Ik was hels, bij iedere hoek of tuin ging ze er vandoor. Ik heb haar 3 maal gillend op de grond zien liggen en ten einde raad heb ik Len gebeld of hij haar de laatste meters wilde tillen. Afgepeigerd kwam ik thuis. Zo, de kop was eraf, ik heb meteen zo’n karretje voor de kinderwagen geregeld waar Roosje op kan staan zodat ze niet meer hoeft te lopen en de rit de volgende keer gewoon 5 minuten duurt.


Laura van Straaten -‐ Oversteegen (38)

Moeder van Max (6)

Laura is thuisblijfmoeder

en is 6 jaar getrouwd met Pascal.

Gebruiksaanwijzing Nu weet ik uit betrouwbare bron dat de mensheid al eeuwenlang bestaat. Mede daarom verbaast het mij dat nog niemand ooit op het idee is gekomen om bij de geboorte van een kind het kraampakket uit te breiden met een gebruiksaanwijzing, een plaktafel en rollen behang.

De gebruiksaanwijzing, dat spreekt voor zich. De rollen behang en plaktafel is met het oog op het vele moderne stucwerk van tegenwoordig. Hierdoor vervalt de optie om je kind in voorkomende gevallen achter het behang te plakken.

Zo was er laatst kermis in de stad. Mijn zoon verheugde zich al dagen op een ritje in de draaimolen. Na een aantal standaard (tegenwoordig onbetaalbare) bezigheden te hebben afgewerkt, gingen we het lang naar uitgekeken kaartje voor de draaimolen kopen. Na € 2,-‐ te hebben afgerekend, draai ik mij glimlachend om naar mijn zoon om hem het kaartje te overhandigen. Ik zie aan zijn gezicht dat er iets mis is. “Ik wil niet in de draaimolen!”, vertelt hij mij vastbesloten. Verbaasd frons ik mijn voorhoofd. Hier hebben we toch dagenlang op gewacht en naar toe geleefd? Nee, geen haar op zijn hoofd die er aan denkt een ritje te gaan maken. Ik probeer het nog even door hem het kaartje in de hand te drukken en enthousiast de geweldige brandweerauto’s en prachtige motoren met toeters en bellen te beschrijven. Nee blijft nee en met een woest gebaar slaat hij het kaartje uit mijn handen welke ónder de attractie draaimolen belandt. Ik ga op de grond liggen,

en tijger op deze wijze enkele meters, graaiend naar het kaartje. Uiteindelijk krijg ik het te pakken en deze keer gaat een wildvreemd kindje op onze kosten fijn een rondje draaimolen tegemoet. Als er nu eens voor deze gevallen een: zie hoofdstuk 5, lid 3 zou zijn?

Dan die keer toen hij bij een vriendje ging spelen. Op de afgesproken tijd kwam ik hem weer ophalen en ontdekte al rap enig tumult daar in de tuin. Er bleek een knetterende peuterruzie gaande en dreigende uitspraken zoals: “als je dat nú niet doet ben je ‘me-‐vriend’ niet meer!” werden heen en weer geslingerd. Ik zag vanuit mijn ooghoek de moeder van het vriendje wanhopig naar mij gebaren. Mijn zoon was zo goed als hysterisch en wilde niet meer naar huis noch bij het vriendje blijven. Het liep al tegen etenstijd dus richting huis leek mij toch echt de beste optie. Op enige meegaandheid rekende ik al niet meer, dus ik pak mijn zoon als een surfplank onder mijn arm en probeer hem (in de status tegenstribbelend, wild schoppend en slaand) in de auto te werken c.q. te proppen. Ik rij weg met gierende banden, het schaamrood op mijn kaken en met een kind dat loeit als een sirene. Ik vang in mijn achteruitkijkspiegel nog net de bemoedigende en begripvolle blik van de andere moeder.

Ik rij rechtstreeks naar de Gamma, even die rollen behang en benodigde plaktafel ophalen. Ja, er is nog vóór het avondeten werk aan de winkel!


Patricia van Doorn (26)

Moeder van Luca, geboren 26 februari 2012

Werkt als groepsleider op een behandelgroep van het Leger des Heils, voor kinderen met een licht verstandelijke beperking en ernstige gedragsproblemen

Getrouwd met Harmen van Doorn, sinds 10 december 2010

Onbeschaamde trots Het begon allemaal met een ‘ik ben geschrokken’-‐huiltje. Mijn twee maanden oude zoon lag al een tijdje in de box te spelen, toen hij plotseling begon te huilen. Ik pakte hem op en legde hem op mijn knieën, zodat hij zich kon vermaken door mijn gezicht te bestuderen of in zijn brabbeltaaltje tegen me te kletsen. Meestal vond hij dat prachtig, maar nu niet. Nu keek hij onrustig om zich heen, zag zijn handje, trok een pruillip en keek naar mij. Het duurde even voor ik het registreerde, maar… hij zag zijn handje! “Dat zijn je handjes, Luca”, zei ik geruststellend, terwijl ik een gevoel van vreugde voelde opborrelen in mijn borst. Mijn zoon had zijn handjes ontdekt!

Een week vol handjes kijken en kungfubewegingen later, lag Luca lekker te brabbelen toen ik een rammelaar tussen zijn vingertjes duwde. En voor het eerst, voor het allereerst, hield hij hem vast en bewoog hij hem heen en weer. Euforisch riep ik dat Harmen nú moest komen kijken, en toch wel verbaasd zag ik dat mijn man al minstens zo euforisch was als ik. Onze zoon kon een rammelaar vasthouden! Luca vond het prachtig, bewoog de rammelaar naar zich toe en sloeg zichzelf ermee tegen zijn voorhoofd. Maar het gaf allemaal niks, want drie pogingen later lukte het hem het ding in zijn mondje te stoppen. Papa en mama zwollen op van trots. Sindsdien stopt Luca alles in zijn mond wat hij

in zijn handjes krijgt, van Zwitsalschuim tot opa's duim.

En terwijl Luca stapje voor stapje en handje voor handje deze wereld leert kennen, leer ik hoe het voelt om mama te zijn. Bijna beschamend vind ik het, hoe trots ik me soms voel. Want rationeel weet je dat iedere baby vanzelf ooit leert brabbelen, lachen, en zijn handjes gebruiken. Maar toch… Als het dan jouw zoon is die zomaar iets nieuws heeft geleerd... Dat kleine wondertje dat een jaar geleden nog helemaal niet bestond... Dat zo’n tien maanden geleden nog enkel een kloppend hartje in je buik was... Dat zo onbereikbaar en ver weg leek toen je het op de twintig weken echo zag rondzweven... Dat je maandenlang voelde bewegen in je buik, niet wetend of het een jongen of een meisje zou zijn... Die zomaar ineens op je buik lag, hulpeloos en klein, je vervullend met het gevoel alsof je hem al jaren kende… Die jou nog zo hard nodig heeft om elke dag te overleven… Als dat hulpeloze wondertje dan zomaar ineens weer een stapje in de ontwikkeling naar een zelfredzaam mens zet… dan word je gewoon vervuld met een ongelooflijk gevoel van trots. Een trots alsof hij zojuist de Mount Everest heeft beklommen. Een trots alsof hij eigenhandig de wereld van armoede heeft bevrijd. Het concept 'trots' krijgt gewoon een hele nieuwe dimensie als je mama bent...

Hippe, handgemaakte

voedingskussens Dit voedingskussen is een eye catcher en staat ook prachtig op de bank als woonkussen! Alle hoezen worden met

zorg en liefde gemaakt en de voedingskussens zijn te personaliseren. Ontvang nu 10% korting met de code Hippemama

www.hipandblizz.nl

Nieuw leven in positiemode! Big Bellies is een webshop die kwalitatief goede tweedehands positiemode online verkoopt tegen zeer scherpe prijzen. Zij hebben geen winstoogmerk, zijn maatschappelijk betrokken en zetten duurzaamheid op de kaart. Ga voor prachtige, betaalbare, 2dehands positiemode naar

www.bigbellies.nl

zachte, lieve handgemaakte knuffels

Knuffellab maakt de meest zachte leuke, originele hippe knuffels. Alles wordt met de hand gemaakt en daarom zijn er geen twee knuffels hetzelfde.

Knuffels worden ook gemaakt op bestelling van bijvoorbeeld je bevallingsshirt of andere kledingstukken met emotionele waarde. Ga voor een prachtige, handgemaakte knuffel naar

www.knuffellab.nl

In de spotlight! Deze prachtige producten hebben

wij voor jou geselecteerd!


Kim Opmeer (35)

Moeder van Josje (1)

Kim is Marketing-‐ en communicatieadviseur

en woont samen met Xander 37 jaar

Kijken, kijken en lachen Alle kleine kinderen doen het: ongegeneerd staren naar andere mensen. Josje doet dit ook en heeft het staren tot een ware kunst verheven. Maar ze staart niet alleen, nee ze lacht er ook bij. En ze blijft dit starend lachen volhouden tot het object van haar aandacht teruglacht. Meestal hoeft ze hier niet heel veel moeite voor te doen. Ze maakt oogcontact, krult haar lippen en binnen een aantal seconden is het raak en krijgt ze een grote lach terug. Zodra de lach binnen is, verschijnt er een voldane grijns op het gezicht van mijn meisje en kijkt ze me aan alsof ze wil zeggen “Missie weer volbracht, mam!”.

Soms moet ze echter iets meer haar best doen om een lach terug te krijgen. Zoals afgelopen week tijdens onze vakantie in Frankrijk. De Amerikaanse toeristen waren een makkie voor haar. Die liepen over van enthousiasme over “the little gorgeous girl from Holland”. En voor een lach van de Japanse toeristen hoefde ze helemaal geen moeite te doen, er was zelfs een groep die met haar op de foto wilde. Nee, de Franse obers en serveersters, die waren de uitdaging. Zo aan het einde van het zomerseizoen was het duidelijk dat de drukte zijn sporen bij hen had nagelaten en dat de vermoeidheid was toegeslagen. Weinig geduld met de in het gebrekkig Frans sprekende toeristen en chagrijnige gezichten waren het gevolg. Perfecte prooien voor Josje dus! Menu brengen, bestelling opnemen, drankjes serveren… allemaal contactmomenten waarop zij haar trucjes uithaalde. En vaak lukte het haar wel om bij het brengen van het hoofdgerecht al wel een eerste lach ontlokt te hebben.

Maar zo niet op onze laatste avond in Frankrijk. Om de vakantie mooi af te sluiten gingen we met zijn drieën uit eten in het plaatselijk chateau dat nog iets chiquer bleek te zijn dan we al hadden verwacht. Naast een 7-‐gangen menu hoorde daar ook serveersters bij met formeel gedrag en uitgestreken gezichten. Kortom, er werd weinig gelachen. En dat was maar goed ook, want nu had Josje wat te doen tijdens onze lange zit. Toegegeven, de serveerster van onze tafel hield het lang vol om haar gezicht in de strakke plooi te houden. Maar toen Josje tussen de laatste gangen door aan de hand van haar vader met kleine wankele pasjes en een triomfantelijke blik naar de serveerster een rondje om onze tafel liep, ja toen was zelfs zij om en beloonde ze Josje met een brede glimlach. En Josje? Die lachte terug met haar allergrootste lach. Missie volbracht.


Jet Hoogerwaard

Moeder van Antonie (10) en Josefien (8)

Werkt als freelance eindredacteur/schrijfster

Getrouwd met René Egas

Stop politie! Als ik een politieauto zie, breekt het zweet mij uit. Dat komt omdat ik, stom stom, nooit mijn rijbewijs bij me heb en ik weet dat je daarvoor een hoge boete kunt krijgen. Gek genoeg wordt er bij een aanhouding nooit om mijn rijbewijs gevraagd en dus vind ik het alleen maar grappig. En: gek genoeg weet ik een aanhouding altijd van tevoren te voorspellen. Zoals een tijdje terug.

Het was een warme zomernacht en ik moest mijn moeder naar huis brengen. Ik liep slechts in een oud, flodderig tuinpakje en ik twijfelde of ik even iets anders aan zou trekken. ‘Ah, joh! Niemand ziet dat op dit uur!’, zei mijn moeder. ‘Maar wat als ik word aangehouden door de politie?’, wierp ik tegen. Gezeur volgens mijn moeder, dus ik stapte de auto in. Ik was niet verrast toen ik op de terugweg in mijn achteruitkijkspiegel las:

Ik geloof niet dat ik eerder zo hard gevloekt heb. No way dat ik in dat blote flodderding, midden op de randweg, uit de auto zou stappen! Heel brutaal reed ik dus door naar mijn huis, de politieauto reed achter me aan. ‘We doen gewoon wat controles hier en daar’, verklaarde de agent de aanhouding, nadat ik uit mijn auto was gestapt en voor hem stond. In het felle licht van de koplampen van de politieauto, halfnaakt, op blote voeten en met een knalrood hoofd. ‘We zien al dat alles in orde is, hoor’, zei hij vriendelijk. Uiteraard: weinig plek om een pistool te verstoppen of een kilo hasj. ‘Ik hoef niet te blazen? Geen rijbewijs laten zien?’, vroeg ik voor de zekerheid. Nee, dat hoefde niet, het was prima zo. Nadat ik thuis van de schrik was bekomen, kon ik er wel om lachen. Ik denk dat dat ook voor die agenten gold.

Gisterenavond had ik ook het gevoel dat ik aangehouden zou worden. Ik reed een bocht om en dacht, zonder enige reden: ‘Ik word aangehouden zo meteen!’ En ja hoor, aan het einde van de laan stond een politieauto. Ik reed ze voorbij, maar moest voor het stoplicht wachten. Ik was niet verrast toen de auto plots in beweging kwam en één van de dienders een paar ogenblikken later op mijn raampje tikte. ‘Parkeert u zo dadelijk even bij de bushalte?’, vroeg hij streng. Ik deed gedwee wat me werd gevraagd en bedacht koortsachtig hoe ik onder een boete wegens geen rijbewijs uit kon komen.


Bij de bushalte zei de agent: ‘Uw remlicht doet een beetje raar. Stap maar uit, dan laat ik het zien.’ Opgelucht haalde ik adem, geen rijbewijscontrole dus. ‘En dan ga jij er met mijn auto vandoor zeker?’ Ik beet meteen op mijn tong, wat een stomme opmerking! Gelukkig kon meneer agent er wel om lachen. ‘Zie ik er zo onbetrouwbaar uit?’ Ik stapte maar uit mijn auto, met die betrouwbaarheid zat het volgens mij wel goed. ‘Ja, sorry, maar iedereen kan wel zo’n mooi uniform aantrekken.’ ‘En uiteraard heb ik voor de gelegenheid ook zo’n mooie politieauto paraat!’ Daar had hij een punt. Hij jatte mijn auto niet, liet me netjes zien

waar het mankement zat en wenste me daarna nog een fijne avond. ‘Mag ik hiermee gewoon verder rijden?’, vroeg ik voor de zekerheid. ‘Als je een rijbewijs hebt wel, ja’, lachte hij. Hij hoefde hem gelukkig niet te zien.

Hoewel ook deze aanhouding wéér geen boete tot gevolg had (en geloof me, dit waren niet de enige twee, ik zou zo nog drie blogs over de politie kunnen schrijven), heb ik me voorgenomen om in ieder geval een kopie van mijn rijbewijs in mijn auto te leggen. Want eens zal de dag komen dat ik echt dat roze papiertje moet laten zien. En als ik dat dan niet kan, dan vind ik de politie waarschijnlijk ineens niet zo grappig meer.

Het laatste nieuws

Alle nieuwtjes met betrekking tot het gezin lees je altijd op www.hippemamaclub.nl onder het kopje “laatste nieuws” Op het forum vind je een overzicht van alle berichten die wij geplaatst hebben onder “nieuws” Hebben baby's bij de geboorte altijd blauwe ogen?

Werp een blik in een willekeurige (blanke) wieg en het lijkt alsof de baby altijd blauwe ogen heeft. Is blauw de standaardkleur bij aflevering? En waarom wordt de definitieve tint pas in de kindertijd bepaald? Lees verder op de website.

Gezocht: 3 uur per dag extra

Racen van het werk naar het schoolplein, van de kinderopvang naar de sportclub en weer terug. Moeders zouden maar liefst drie uur per dag extra nodig hebben om hun to do list volledig af te kunnen werken. Lees verder op de website.

Zwangerschapsziekte HELLP erfelijk bepaald

De zwangerschapsziekte HELLP is erfelijk bepaald. Dat hebben onderzoekers van het VU medisch centrum (VUmc) ontdekt. Lees verder op de website.

www.hippemamaclub.nl


Karla Mooy

Is opvoeddeskundige op www.ontspannenopvoeden.nl

Elke twee weken lees je op haar website een blog over opvoeden op een ontspannen manier. Ook kun je gratis het e-‐book "7 tips voor meer ontspanning in de opvoeding" downloaden.

Zo stimuleer je het zelfvertrouwen van een kind

Een vraag van veel ouders is: “Hoe kan ik zorgen dat mijn kind meer zelfvertrouwen krijgt?” Zelfvertrouwen wordt als een belangrijke eigenschap of kwaliteit van het kind gezien. En terecht, we hebben toch allemaal het idee, dat een kind met veel zelftrouwen het leven makkelijker tegemoet kan treden. Maar wat is dat eigenlijk, zelfvertrouwen? Letterlijk betekent het: vertrouwen op je zelf, vertrouwen in je zelf. Vaak wordt bedoeld: vertrouwen, dat je iets kunt. Als tegenpool van faalangst. Maar is het niet veel meer? Vertrouwen, dat je het leven aankunt. En zelfs: vertrouwen dat je goed bent zoals je bent. Dat vind ik eigenlijk belangrijker, want dan is het ook niet erg als dingen mislukken, als je iets niet kunt. Dat geeft pas stevigheid en veerkracht! Uiteindelijk is zelfvertrouwen misschien ook wel vertrouwen in het leven. Dat het leven je geeft wat je nodig hebt, dat je het leven kunt nemen zoals het komt… Wat is er nodig voor een kind om zelfvertrouwen te ontwikkelen? In de eerste plaats het vertrouwen van zijn ouders! En hoe doe je dat dan? Nou, vertrouwen is iets wat je geeft. Bij voorbaat. Niet als je hebt gezien dat een kind iets aankan. Dat is achteraf, een soort mosterd na de maaltijd. Nee, vooraf erop vertrouwen, dat je het kind het zelf wel weet, kan, oplost, enz. En dat is nou juist gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want immers, als ouder ben je nergens zo kwetsbaar als waar het over je kind gaat. Je wilt dat het goed gaat, dat hij geen domme dingen doet, schade oploopt, gevaar loopt. Dus wat er nodig is, is dat je je eigen angsten onderkent en onderzoekt. Hoeveel vertrouwen heb jij in je kind, en waar regeert de angst? Hoeveel vertrouwen heb jij eigenlijk in jezelf en in het leven? Daarnaast zijn er een aantal concrete tips te geven, die het zelfvertrouwen van je kind stimuleren. Op de volgende pagina heb ik er een paar voor je op een rijtje gezet.


WEES ZUINIG MET HET GEVEN VAN HULP OF ADVIES Geef je kind de ruimte om de dingen op zijn eigen manier te doen, zijn eigen fouten te maken, zijn eigen ontdekkingen te doen. Dat vergroot de autonomie van het kind. Dat betekent dus ook, dat je het kind stimuleert om zijn eigen oplossingen te vinden. In plaats van dat jij adviezen aanreikt. En dat is oefenen voor ons als ouders. Hoe gemakkelijk zeg je niet tegen je kind: “doe het maar zo” of “zou je niet….”. Het lijkt ook voor de hand liggend om als iemand met meer (levens)ervaring die kennis aan te reiken. Als je je kind voordoet wat een handige manier is om zijn jas aan te trekken, lijkt het of je hem zelfstandig maakt. Want nu kan hij het zelf. Maar je hebt hem ook de kans ontnomen om het zelf uit te vinden. En te ervaren, dat hij zonder hulp een oplossing kan vinden. Ook als het kind je iets vraagt, kun je eerst vragen: “heb je zelf een idee?” of “waar of hoe zou je een antwoord kunnen vinden?” GUN JE KIND ZIJN DROMEN EN FANTASIEËN Durf het enthousiasme van je kind te delen. In plaats van je kind voor een teleurstelling te willen behoeden: “ik zou er maar niet teveel op rekenen”. Ook een lastige voor ons, want zien wij die teleurstelling niet allang aankomen? En we willen ons kind daar tegen beschermen. Maar juist door hen hun eigen ervaringen te gunnen, kunnen ze vertrouwen in zichzelf en in het leven ontwikkelen. En bovendien: hoe zeker kun je zijn, dat je eigen verwachting klopt? Wie weet, soms kan je kind je verrassen met wat hij kan. LAAT MERKEN DAT JE IN JE KIND GELOOFT Ook al kan hij het nu nog niet, laat merken dat je erop vertrouwt dat het wel komt. “Op een dag kun jij dat ook. Het komt wel, als jij er aan toe bent”. NEEM JE KIND SERIEUS EN LUISTER GOED Om het vertrouwen te ontwikkelen dat je goed bent zoals je bent, heeft ieder mens erkenning nodig. Ook je kind wil gezien en gehoord worden. Daarom is het zo belangrijk dat je goed naar je kind luistert, en dat zo terug kunt geven, dat het zich ook daadwerkelijk gehoord voelt. Dan weet je kind dat hij er toe doet.

EXCLUSIEVE AANBIEDING voor de lezers van dit magazine

Vind jij het belangrijk dat jouw kind zelfvertrouwen ontwikkelt? Bestel dan de e-‐mail

cursus van Ontspannen Opvoeden met 50% korting!

Kijk op de website www.ontspannenopvoeden.nl onder het kopje ‘Diensten’ en lees wat de cursus jou en jouw kind oplevert!

Vul bij je bestelling de code HIP2013 in en de korting wordt automatisch

verrekend.

Deze aanbieding is geldig t/m 31 maart 2013.

Hippe Mama Club Magazine 2013

Documents

Transcript of Hippe Mama Club Magazine 2013