Het kleine meisje op dit plaatje is natuurlijk Roodkapje. Haar moeder kleedt haar aan. Roodkapje mag naar haar zieke

oma om koekjes te brengen. De man bij de deur

is de vader van Roodkapje. Hij is jager.

“Dag Roodkapje, zul je netjes op het pad blijven en geen bloemetjes gaan plukken.

Gelijk naar oma toe gaan.”

Maar Roodkapje zag een paar mooie bloemetjes staan en ging ze toch

plukken. En toen gebeurde er iets.

Wat is dat voor een groot beest? “Ik”, zei het grote beest, “ik ben een wolf!”

“Ik ben Roodkapje”, zei Roodkapje. En de wolf vroeg wat zo’n klein meisje alleen in het grote bos deed. “Ik ga naar mijn oma, die is ziek. Ze woont aan het eind van de weg.”

Met grote sprongen ging de wolf in de richting van het huisje van oma. Want de wolf had boze plannen. Hij dacht: die oma

ga ik lekker op eten. En

Roodkapje wist nog van niks. Zij was nog meer bloemetjes aan het plukken voor haar zieke oma.

En de wolf was bijna bij het huisje van oma.

De wolf trok aan het touwtje van de bel en wachtte tot oma de deur open zou

doen. Toen at hij haar op.

De wolf had de pyama van oma aangetrokken en wachtte nu op

Roodkapje. Zo kon hij haar ook opeten.

Toen Roodkapje bij het huisje van oma kwam, zag ze dat de deur open stond. Ze hoorde haar oma hard snurken.

Roodkapje zag haar oma in bed liggen en liep naar haar toe.

“Oma, wat heeft u grote oren!”“Daar kan ik goed mee horen.”“Oma, wat heeft u grote ogen!”“Daar kan ik goed mee zien.”

“Oma, wat heeft u een grote neus!”“Daar kan ik goed mee ruiken.”

“Maar oma, wat heeft u een grote mond!!!”

“Daar kan ik je goed mee opeten….”En de wolf at Roodkapje op.

Nadat hij ook Roodkapje had opgegeten, wilde de wolf wel een dutje doen. En hij

kroop in het bed van oma.

De vader en moeder van Roodkapje werden een beetje ongerust toen hun dochtertje nog steeds niet thuis was

gekomen.De vader van

Roodkapje liep naar het huisje van oma en zag daar de wolf in het bed van oma. Hij zag de dikke buik en wist meteen dat de wolf ze allebei had opgegeten. Hij schoot de wolf dood.

Hij nam de wolf mee naar buiten en sneed zijn buik open. Roodkapje en oma

kwamen uit

de buik gekropen. Ze waren erg geschrokken en waren blij dat vader hen had gevonden. Vader sleepte de wolf verder het bos in.

Ze aten gauw de lekkere koekjes op die Roodkapje had meegenomen en dronken

een glaasje limonade.

Een paar dagen later ging Roodkapje weer naar haar oma. Ze hoorde weer een wolf achter haar aanlopen, maar nu liep

ze gauw door naar haar oma.

De wolf was op het dak van het huisje geklommen. Hij wilde op Roodkapje

springen als ze naar buiten kwam. Maar oma en Roodkapje hadden hem door en

lokten hem van het dak met een stuk ham. De wolf vond dat ook wel een lekker hapje, maar toen hij naar beneden wilde komen, gleed hij uit en viel zo in de put.

En zo was ook deze wolf dood en hoefde Roodkapje niet meer bang te zijn. Haar

oma gaf haar een paar plakken ham mee voor thuis en Roodkapje beloofde om

meteen naar huis te lopen. “Goed opletten voor de andere wolven in

het bos en geen bloemetjes gaan plukken” zei haar oma.

“Dag oma”zei Roodkapje en ze ging vrolijk naar huis.