Het Veer · 4 Diktat De Uitspraken van Onze Glorieuze Leider Beste lezer van ons geroemde Veer, Het...

Het Veer Het beste cadeau

Tij

dsch

rift

van

de V

laam

se

Gesch

ied

ku

nd

ige K

rin

g,

27e jaarg

an

g, 2009 -

2010,

Nu

mm

er

3:

Decem

ber

27e Jaargang, December 2009

www.vgkgent.be Het Veer

2


Het Veer www.vgkgent.be

3

Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring Hoofdredactie/Lay-out: Willem Roels Eindredactie: Willem Roels Cover: Willem Roels Verantwoordelijke Uitgever: Willem Roels p/a Vlaamse Geschiedkundige Kring, Blandijnberg 2, 9000 Gent Website: www.vgkgent.be Rekeningnummer: 733-0015320-24 Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30

27e jaargang, nummer 3 December

De Uitspraken van onze Glorieuze Leider 4

Examens! 6

Lady Jane 15

Wouter P in Parijs 19

Het Veer Ontmaskert 21

Nina’s Plekje 23

Metroseksualiteit in de geschiedenis 25

Reis naar Marokko 28

The Wim Identity 30

Femke onderzoekt 33

Dagboek van een eerste bach I 34

Recensies

Tess Gerritsen – Koud Hart 34

C.S. Friedman – Het Zielenvuur 37

Rechtzetting 38

Vervolgverhaal 41

Nachtboek van een Eerste Bach 45

De KMF Fights Back 47

Nigel Williams 51

De Scriptor moest ook iets schrijven 52

Colofon 54



4

Diktat

De Uitspraken van Onze Glorieuze Leider

Beste lezer van ons geroemde Veer,

Het doet deugd dat ik door middel van dit doldrieste artikel jullie eens te meer mag toespreken. Wanneer dit boekje de geur van versgedrukte inkt in je neusgaten doet opwemelen, zijn er immers al heel wat activiteiten voorbij. Ons galabal, misschien het absolute hoogtepunt van het jaar, zal alweer de revue gepasseerd zijn, de cantussen en fuiven in het eerste semester liggen ondertussen alweer een tijdje achter ons.

Maar, beste V.G.K.-liefhebbers en -geliefden, dat betekent niet dat alles voorbij is. Ook in december, wanneer de Sint ons in zijn kielzog verdwaasd achterlaat, en als een terugtrekkende zeespiegel een tsunami van examens aankondigt, hebben wij nog wat geschiedkundige actie voorzien. Zie ze niet als een uitbolling van een alvast fantastisch eerste semester, zie ze als de laatste kans om voor een vakantie vol hersenpijnigende studeeractiviteit nog eens van het leven te genieten. De hogerejaars weten dat dit uiterst wenselijk is, aan de eerstebachers kan ik slechts de goede raad geven. Alvast een update wat er nog op het programma staat. Feest gaat nog naar de massacantus, sport heeft nog enkele IFK matchen (supporters altijd gewenst!) en gaat schaatsen, cultuur plant nog een cinema-avond. 7 december staat alvast in ieders agenda genoteerd als een V.G.K.-dubbellezing: Marc Vermeersch en Ugo Janssens komen spreken over het ontstaan van liefde en religie in de prehistorie. Bovendien steunen de Blandijnkringen ook dit jaar Music for Life door in de week van 7 december een eetweek te organiseren. Kom zeker iets eten of drinken in de Blandijn, niet enkel omdat het zeer lekker is maar ook voor de strijd tegen malaria.

Het pleziert mij dat ik alweer zo’n fantastisch programma kan voorstellen. Wat mij ook ten zeerste pleziert, is dat mijn voorwoord steevast in een kwaliteitsblad kan staan, een kwaliteitsblad zoals het Veer, dat geen weerga kent in de Blandijn. Als dergelijke media-aandachtshoer zal ik weliswaar geen president van de Europese Unie worden -bovendien zijn mijn haiku-skillz daarvoor te weinig ontwikkeld-, maar het is niettemin een pluspunt. Stel je voor dat dit een ander Blandijn-boekje was, of nog erger, één van de (bij gebrek aan een beter woord) haardvuuraanmaakpapierbundels die buiten de faculteit circuleren!

Weinig geschiedenisstudenten weten dit, maar er zijn op onze faculteit nog een paar ‘boekjes’ die circuleren. Daarvan komt het Dilemma van de filologen,



5

toegegeven, nog het meest in de buurt van het Veer. De naamkeuze komt uiteraard voort uit het toenmalige dilemma om de titel van het Germania-boekje (Völkischer Beobachter) of het Romania-boekje (Aujourd'hui) te nemen, maar als we kijken naar de titels van de anderen, kunnen we het Filologica graag vergeven. Kalima van de Oosterse en Afrikaanse talen klinkt nog onschuldig, maar de rest van de Blandijn vertoont een diepgaande drang om hun fetisjisme aan hun leden op te dringen. De kunstwetenschappers en archeologen zien wel eens graag wat N.A.A.K.T. in hun boekjes, de mensen die slavistiek studeren kennen wat sadomasochistische trekjes met hun Slaaf. Maar wat mij stoort, wat mij schokt, beste geschiedenisadepten, is waar onze vrienden filosofen en moraalwetenschappers mee naar buiten durven komen. Cryptisch als ze zijn, proberen ze het nog in een afkorting te verstoppen, maar die laat weinig aan de verbeelding over. VSTN. Jawel, uitgesproken als “vuustn”, wat West-Vlaams is voor een zekere seksuele handeling waar ik liever geen tekeningetjes bij plaats. Zijn ze altijd zo in gedachten verzonken over Kant, of over hun zieke spelletjes? Is dit ook de reden waarom hun verwelkomingsboekje pas in november uitkwam? Zijn dit de mensen die ons moeten leren wat het betekent om ethisch te zijn? Mensen die dergelijke… dingen doen?

Het moraal van het verhaal is uiteraard eenvoudigweg dat we van geluk mogen spreken dat we een kringblad als het Veer hebben en dat mijn diepe respect ervoor helemaal terecht is. Eens te meer daarom zeg ik jullie vooral: lees het van begin tot eind uit. Leve de redactie, leve het Veer en vooral lang leve de V.G.K.!

Tot zover deze indoctrinatie.

Ohja, en veel succes met de examens.

Loonis Logghe

Dominus et Deus



6

Studie

Hij komt, hij komt, … DE EXAMENPERIODE

Voor al wie nu met angstoogjes zijn Veer ietwat dichter bij de hand neemt, geen paniek, uw redding is nabij. Ok, redding is misschien wat overdreven, het studeerwerk zal nog steeds voor eigen rekening genomen moeten worden, maar met de tips van uw nobele dienaars, ook bekend als het studieteam, die onderstaand stukje literatuur vullen, dient deze taak al iets haalbaarder te zijn.

EERSTE BACHELOR

Inleiding tot de Wijsbegeerte (prof. Braeckman feat. Prof. De Mey)

Al wie zich nog niet gebaad heeft in de rivier van Herakleitos, dient daar toch eerstdaags eens werk van te maken. In vergelijking met de doorsnee syllabus is deze turf vlot geschreven, maar dat betekent niet dat elkeen daar zomaar doorheen waadt. Zoals het een rechtgeaarde filosoof betaamt, draait dit examen niet om het reproduceren van droge stof, maar om het begrijpen van de diepere structuren van onze denkwereld.

Deze hoogdravende zin impliceert dat je zal moeten verstaan wat je leert, niet altijd een evidentie bij dit vak. Maar als je hierin slaagt, moet de toekomst er al een pak rooskleuriger uitziet. Het meerkeuze-examen draait rond het zoeken van de juiste uit een reeks vaak niet bijeen horende stellingen, dus is het laten vallen van een hoofdstuk niet echt een optie.

Tip van Jelka en Ronny: Zorg dat je alles al begrijpt in de blokperiode. Dit bespaart je wanhopige wikipediazoektochten de dag voor je examen.

Historische Kritiek (prof. Boone)

Bezorgen de priemende ogen van professor Boone de gemiddelde Blandijner de daver op het lijf, dan heeft de geschiedenisstudent toch een streepje voor. Al was het maar voor uw natuurlijke interesse in Historici en hun métier. Ontken het maar niet.

Dat betekent dat u nu reeds met fijne kleurtjes/lijntjes uw handboek bewerkt. Indien niet, leg dit Veer aan de kant, en ga aan de slag. De termen zijn essentieel, en daarmee bedoelen we dus: alle termen. Zelfs al vind u ze



7

overbodig, uw toekomst als kritisch historicus hangt ervan af of u weet welke orde Jean Maubillon in zijn rangen telt.

Naast een volledige kennis van het boek zijn ook de casussen essentieel. Door het beeldmateriaal uit de les zijn ze soms makkelijker te onthouden, en kunnen ze bij grondige kennis puntenpakkers worden. Tot slot, vergeet ook niet dat je de verschillende casussen en delen van de cursus aan elkaar moet kunnen linken.

Tip van Jelka en Ronny: Begin tijdig. U wenst het niet om de avond voor het examen nog de namen van hoofdstuk vier vanbuiten te moeten blokken.

Inleiding tot de Literatuur (prof. Keunen)

Een dot van een cursus, dat is een understatement voor de syllabus van professor Keunen. Laat dit u echter niet afleiden. Hoewel het examen een (terechte) reputatie heeft om niet overdonderend moeilijk te zijn, is een gedegen geheugen toch een pluspunt. Het pakket te kennen auteurs en titels is niet miniem, en niet iedereen onthoudt even vlotjes de diverse realistische kenmerken.

Opnieuw is tijdig beginnen aan te raden, en vooral kennis van de structuur van de cursus moet reeds voor het echte blokwerk aanwezig zijn. Het examen zelf is meerkeuze, wat impliceert dat kennis van feiten en feitjes nodig is, maar toch stelt de prof ook het begrijpen van de cursus, als in: “de kenmerken zien in hun groter geheel”, voorop. Toch nog een opkikkertje: de teksten op Minerva zijn als ondersteuning, en niet te kennen. Vergeet wel sommige fragmenten en prentjes niet te bekijken!

Tip van Jelka en Ronny: Als er één examen is waarvoor we je aanraden te beginnen met de inhoudstabel, dan is het wel Literatuur. Kennis hiervan zal je helpen om de rode draad van de cursus te vatten en het niet te zien als een hoopje namen en werken.

Vroegmoderne Tijd (prof. Vermeir)

Het enige vak uit het eerste semester dat draait rond een tijdsvak, en meteen een van de moeilijkere examens. Dat velen in problemen raken voor dit vak, vindt echter vaak zijn oorzaak in een te late start. De prof behandelde slechts een klein gedeelte van het boek in zijn lessen, maar dat betekent niet dat de rest niet gekend dient te zijn.

Een volledige kennis is nodig voor de vragen. Dit zijn overzichtsvragen, dus is kennis van de structuur om je antwoord op te bouwen essentieel. Hierbij dien



8

je gelukkig niet hoofdstukoverschrijdend te werk te gaan. Data zijn niet zo belangrijk, termen des te meer. Tevens zijn ze nodig voor de termenvraag, die voor velen het verschil tussen een tien en een negen kan maken.

Tip van Jelka en Ronny: Laat de socio-economische en godsdienstige thema’s niet liggen tot het einde. Velen leren liever de politieke evoluties, maar professor Vermeir schat de verschillende delen vaak gelijkwaardig.

Ecologische Geschiedenis (prof. Thoen)

Voor velen vormt dit vak een vraagteken, en ook deze jongeman wist niet altijd goed wat er nu weer gebeurde. De pak te kennen leerstof is gelukkig niet echt groot, maar moet wel volledig gekend te zijn. Dit betekent dus dat lesnotities vrij kritiek zijn, of anders dreig je het te mogen vergeten.

Het concept van de reader is veranderd, maar dat toont slechts dat de prof er een pak waarde aan hecht. Spaar het lezen hiervan niet op tot het laatste moment. Vaak is dit nogal tijdrovend, en de dag voor je examen kan je je tijd wel beter gebruiken. Samenvattingen kunnen nuttig zijn, maar lees ze zeker nog eens zelf, al was het maar om hierdoor je kennis van de leerstof zelf te verbreden.

Tip van Ronny en Jelka: Professor Thoen apprecieert het als je in je antwoord blijk geeft van vermogen tot linken. Durf dus verder kijken dan de paragraaf uit je cursus met het correcte antwoord.

Historische Praktijk (prof. Vermeir returns)

Als alles verloopt als de voorbije jaren vormt HP 1 opnieuw de afsluiter van een lange examenperiode. Laat dit echter vooral een teken zijn om nog een tandje bij te steken, want wie dit goed voorbereidt, zal vast en zeker slagen. De cursus is klein, misschien wel wat droog, maar wel volledig te kennen. Dit niet alleen voor het examen, maar ook voor je verder toekomst als historicus-in-spe.

De Franse teksten vormen vaak een moeilijkheid om te leren, hoewel het nochtans vrij simpel is. Lezen en herlezen, tot je op het punt komt waarbij je de Franse tekst vlot kan begrijpen zonder hulp. Dit betekent dus dat het nutteloos is om het hele boeltje vanbuiten te blokken. Voor wie aandachtig aanwezig was bij de lessen en duidelijk noteerde, mag dit gedeelte echter geen al te groot obstakel vormen.

Tip van Jelka en Ronny: Bekijk ook de context van de tekst. Vaak valt hieruit al heel wat nuttigs af te leiden.



9

Pre- en Protohistorie (prof. Crombé en een beetje prof. Bourgeois)

De grote angst van iedere eerstebacher kende dit jaar een wat ongewoon verloop, en dat zal de moeilijkheidsgraad niet verlagen. Op het moment dat dit Veer je onder de ogen komt, dient de eerste partim reeds geleerd te zijn. Indien dit niet het geval is, kan de blok nog soelaas brengen, maar besef dat de vele vindplaatsen uit de prehistorie blokken een tijdrovende bezigheid zijn.

Bij velen leidt dit tot wanhoop, zeker als hierbij nog eens het deel protohistorie komt. Hoewel niet zo groot, doet ook hier de graad van detailkennis velen de das om. Nochtans wordt ieder jaar bewezen dat men voor dit vak kan slagen, maar besef dat dit een goede voorbereiding vraagt. Als er één vak is dat in het rood omcirkelt dient te worden tijdens de blokperiode, dan is het dit. Leer verstandig, dat wil zeggen, heb aandacht voor de structuur van de cursus, want wie het overzicht verliest, is even reddeloos verloren als een roeibootje op de Stille Oceaan.

Na deze rij waarschuwingen, nog enkele adviezen. De details vormen een grondvest van de archeologie en dienen dus gekend te zijn, maar dat betekent niet dat je als een gek de grootte van ieder gat in de grond moet blokken. Dergelijke getallen mogen erbij, maar vindplaats/kenmerk/periode zijn een pak belangrijker. Verder is het belangrijk om de slides erbij te betrekken. Het meerkeuze gedeelte van de vragen wordt begeleidt met prentjes, dus bekijk ze op tijd.

Tip van Jelka en Ronny: Eentje dat geldt voor elk examen, maar voor dit in het bijzonder. Plan. Plan. En nog eens, plan. Een goede indeling van de (sowieso te korte) studietijd is de sleutel tot succes.

TWEEDE BACHELOR

Heuristiek Nieuwste (K. Velle)

Voor zij die nog steeds niet goed weten wat de bedoeling van dit vak is, geen paniek. Eens je eraan begint, wijst het zichzelf allemaal uit. Eerst en vooral is het geen slecht idee om de documenten op Minerva - dit zijn de PowerPoints en de Worddocumenten i.v.m. de instellingen van België e.d.m. - af te printen en eens door te nemen. Vervolgens kun je er elk bijpassend hoofdstuk in de groene bijbel bijnemen en (diagonaal) lezen. Je kan er fanatiek in bladeren, aanduiden, post-its in plakken, titeltjes onderlijnen, de indeling bestuderen en



10

dit voor elk hoofdstuk. Eens je de structuur van het boek doorhebt, wordt het makkelijker om alles terug te vinden in het boek (de index is zeer handig!) en om de oefeningen te maken. En dat is het belangrijkste, want daarop is het examen gebaseerd. Het examen bestaat uit 2 delen: het eerste deel bevat een tiental kleine vragen en het tweede deel bestaat uit een grote open vraag. Op het examen mag je zowel je groene als blauwe bijbel meenemen, maar ook je notities en allerhande andere documenten die je afgeprint hebt. Zorg dat je zeker niet te veel tijd verliest bij het oplossen van het eerste deel. Het is daarom handig goed je weg te vinden in de groene bijbel, zodat je vlug alles terugvindt. Het tweede deel vergt iets meer denkwerk en tijd, dus zorg dat je daar niet het laatste kwartier nog moet aan beginnen! Je krijgt een onderwerp en daarvoor moet je een overzicht geven van de actoren die bij dit thema betrokken zouden kunnen worden en de bronnen die je hiervoor zou kunnen raadplegen. Op Minerva zijn hiervan talloze voorbeelden te vinden. * kleine vragen: geef 3 informatiebronnen i.v.m. penitentiaire instellingen of i.v.m. transport over Belgische wegen van 1800 tot 1950, wat zijn nadere toegangen + 2 voorbeelden,… * grote vragen: Toerisme en vrijetijdsbesteding in de jaren '30, de vergrijzing in België, Belgisch landbouwbeleid 1900-1970,…

Heuristiek Nieuwe (R. Vermeir)

Het examen bestaat uit een open boek gedeelte en een gesloten boek gedeelte. Bij het eerste krijg je een tiental vragen waar je bepaalde informatie zou kunnen terugvinden. Dan ga jij op zoek in je cursus welke bron daarvoor het handigste zou zijn. Een voorbeeld is “In welk archiefbestand vind je iets over armenzorg?”. Om dit efficiënt te kunnen oplossen zorg je dat je alles goed weet staan in je cursus. Voor het gesloten boek gedeelte neem je het beste je lesnotities als leidraad, zij zijn een goede samenvatting van de cursus. Als je er geen hebt kun je er via een meer aandachtige notitienemer proberen aan te geraken of je kunt een schema opstellen aan de hand van de dia’s die op Minerva staan. Vaak wordt er gevraagd om zaken met elkaar te combineren en te vergelijken. De vele verschillende instellingen kunnen heel verwarrend zijn dus stel je best een overzicht op per periode zodat je goed het onderscheid kunt maken. Een voorbeeldvraag is “Bespreek de beperkingen van de vorstelijke macht in het Ancien Régime.”



11

Het examen is geen echt struikelblok. Zolang je het overzicht niet verliest geraak je er vlotjes door. Gesloten boek: * Leg de betekenis uit van L.P. Gachard voor de Belgische geschiedschrijving. * Welke publicatie neem je ter hand als je een inleiding wilt over de institutionele geschiedenis van de stad Leuven. * Wat was de bevoegdheid van de Audiëncier Open boek: * Je wil voor je onderzoek weten wat de intresten op rekeningen waren in Antwerpen. In welk archief ga je zoeken en waarom? * Een Baljuw heeft zijn ambt misbruikt. In welk archief vind je hierover materiaal?

Heuristiek Middeleeuwen (F. Buylaert) Opgelet: dit vak wordt dit jaar gegeven door een andere docent. Onderstaande bespreking is dan ook van toepassing op het vak zoals het vorig jaar werd gedoceerd. Dr. Buylaert heeft ons echter verzekerd dat de manier waarop dit vak geëxamineerd wordt gelijkaardig zal zijn aan vorig jaar. De volledige evaluatie van dit vak gebeurt op basis van een taak en van een examen. Voor het examen is het belangrijk dat je goed begrijpt hoe het verschriftelijkingsproces verliep, m.a.w. op welke momenten men het schrift begon te gebruiken, welke personen daarbij betrokken waren, welke bronnen zij voortbrachten, met welk doel zij die voortbrachten, etc. Verder moeten ook de typologie van de verschillende middeleeuwse bronnen en hun bewaringscontexten gekend zijn. Elke soort bron die in de les gezien is, werd aan de hand van een of meerdere voorbeelden geïllustreerd. Op het examen kan je je dan ook verwachten aan de bespreking van zo’n middeleeuws brontype dat je nader zal moeten toelichten. Er zijn een viertal vragen en elke vraag bestaat uit meerdere kleine vragen die peilen naar je kennis en inzicht in de leerstof. Er is sinds vorig jaar naast de bundel met bronvoorbeelden ook een cursus, dus een studentencursus is er niet meer. Naast grote vragen, die onderverdeeld zijn in kleinere vragen m.b.t. hetzelfde thema, zijn er ook nog de “quizvragen”. Dit kunnen persoonsnamen zijn, brontypes,… Deze vragen moeten bondig worden beantwoord. * Volkerenverhalen : Bespreek, plaats in tijd, methodologische problemen * Kan de oraliteit bestudeerd worden, hoe en hoe kan de verschriftelijking de studie van de oraliteit beïnvloeden * Begrippen : Gregorius van Tours, elevationes, haardtellingen.



12

Heuristiek Klassieke Oudheid (K. Verboven) Dat het vak Heuristiek van de Klassieke Oudheid van prof. dr. Verboven jullie de nodige werkskills geeft voor de Oudheid is ondertussen wel al duidelijk. Een niet onbelangrijk deel van jullie punten wordt behaald door middel van de taken, maar er is uiteraard ook nog een examen, dat vorig jaar tweedelig was. Eerst en vooral is er het schriftelijke gedeelte, in de vorm van een open boek examen, waarbij het compendium als werkinstrument gebruikt moet worden. De vragen die voorliggen zijn op te lossen aan de hand van het compendium. Zeer handig is het om te weten waar de werken over gaan en waar ze staan in het compendium om ervoor te zorgen dat je gauw weet voor welk topic je welk werk moet gebruiken. De vragen voor het schriftelijk deel kunnen bestaan uit onderzoeksthema's, waarop je duidelijk moet weergeven wat je werkwijze zal zijn en welke instrumenten je daarvoor moet gebruiken. Titels van buiten leren is hoegenaamd niet aan de orde! Het mondelinge gedeelte bestaat uit een evaluatie van de kennis van de theorie. De studie van de Klassieke Oudheid is verdeeld over verschillende subdisciplines en er zijn verschillende soorten bronnen. Zo zijn er de historische genres en rechtsbronnen als bron, en de studie van de Oudheid wordt door de subdisciplines epigrafie, numismatiek, papyrologie, etc. bestudeerd. Belangrijk is om te weten waaruit de verschillende disciplines bestaan, wat rechtsbronnen zijn en dergelijke meer. Praktisch alle informatie is te vinden op de slides uit de lessen en praktisch alles kan gevraagd worden. *Voor uitvoerige voorbeeldvragen: zie het studietopic op het V.G.K.-

forum Opmerking: Ook voor keuzevakken en minorvakken kan u terecht op het studieforum van de V.G.K. Ouderejaars die deze vakken reeds hebben gevolgd zullen uw vragen graag beantwoorden.



13

DERDE BACHELOR

Kwantitatieve methodes en hulpwetenschappen (K. Verboven) Aangezien het vak modulair is opgebouwd, is de manier van evalueren divers. De basismodule 'Kwantitatieve analyses en statistiek toegepast op de geschiedenis' is verplicht voor iedereen en weegt dubbel zo zwaar als de vrije modules, zowel in lesuren als in de eindevaluatie. De vrije modules kunnen aan de hand van een paper geëvalueerd worden, zoals dat geval is voor Numismatiek van de Oudheid en Prosopografie en Sociale Netwerkanalyse, of door middel van een examen, voor Demografie van de Oudheid, Metrologie en prijzengeschiedenis en Plattelandsgeschiedenis. Er is één buitenbeetje waarvoor zowel een examen en taak worden geëist, namelijk Historische kaarten aanmaken: kritiek en methode. Panikeer niet voor dit vak, hoewel historici erom bekend staan tilt te slaan bij alles wat ook maar enigszins wiskunde zou kunnen zijn. Neem je tijd om de theorie je eigen te maken en vertrouw op de V.G.K. om u bij te staan in uw moeilijkste momenten. *Voor een uitvoerige bespreking van het examen van vorig jaar: zie het studietopic op het V.G.K.-forum

Economische Geschiedenis (M. Limberger)

Wie voor dit vak nog geen vooruitzicht heeft op een samenvatting van de reader (eventueel eentje van vorig jaar, want de artikels zijn bijna hetzelfde), kan zich daar best zo snel mogelijk aan wijden. Voor de notities kan je terecht bij onze nieuwe studentencursus, want het examen wordt samengesteld aan de hand van lessen en reader. Met de slides van sommige proffen kom je echter ook al ver. Belangrijk voor dit soort vakken is dat je het grotere plaatje ziet: zo niet op niveau van heel het vak (want vorig jaar zat er niet bepaald een vaste lijn in de opbouw), dan toch op dat van de tijdsvakken. Vorig jaar bestond de vraag van prof. Thoen uit termen (zoals mezzadria, eergetouw, Enforced Commercialisation en Jethro Tull - niet de band), dus meer leren dan enkel de grote lijnen is ook aangewezen. Van alle derdejaars vakken, is dit toch misschien wel hetgeen met het laagste slaagpercentage, dus mispak je zeker niet aan de hoeveelheid leerstof. * Beschrijf de visie van Aristoteles op economie



14

* Bespreek de samenhang tussen bevolking, graanprijzen, producten in een A fase. * Een stelling van Hudson en Berg waarbij je moet aantonen wat men bedoelt met het feit dat er zich onder de oppervlakte zich transformaties (organen) vormden die het systeem (metabolisme) ondersteunden.

Samenleving: politieke en sociale geschiedenis (J. Haemers) Voor samenleving geldt grotendeels hetzelfde als voor economische. Leer je notities, neem enkele keren de artikels/samenvatting van de reader (niet die van vorig jaar!) door en je zou er wel moeten geraken. Zeer belangrijk om te onthouden is dat het lastigste aan het examen vorig jaar de tijdsdruk was. Wanneer je 4 grote vragen in twee uur tijd moet oplossen, deel je best je tijd zeer strikt op. Maar ook hier geen paniek: aan de resultaten gezien, heeft men wel enigszins rekening gehouden met de algemene klachten over het prangende tijdsgebrek. Schrijf je polsen dus zo stram als je kan, want de ervaring wijst uit dat wie zich inzet voor de Annales-vakken, dat zeker aan zijn resultaten zal zien. Vorig jaar moest één vraag voor alle tijdsvakken apart opgelost worden. * "Ondanks het bestaan van democratisch ogende instituties werd de macht

gedomineerd door (informele) elites". Wat vind je van deze stelling?

Argumenteer.

* Koenigsberger noemt de representatieve organen in de ME alles behalve

democratisch (2001), Henri Pirenne sprak in 1917 over 'démocraties urbaines'.

Licht deze twee stellingen toe en verklaar waarom ze alle twee opgaan voor de

middeleeuwen.

* "De Republiek was in theorie een confederatie, maar in de praktijk een

federatie". Licht toe en schets bepaalde feiten in de historische context.

* Schets de evolutie van de vertegenwoordiging vanaf het einde van de 19de

eeuw tot het einde van de 20ste eeuw. Met nadruk op verschuivingen, hoe

bepaalde instellingen gelegitimeerd werden, etc.



15

Geschiedenis

Lady Jane, de Nine-Days Queen. ‘’The crown is not my right, and pleaseth me not. The Lady Mary is the rightful heir’’

Na de dood van Henry VIII kwam de breekbare, ziekelijke 9-jarige Edward of Wales op de Engelse troon als Edward VI. Helemaal anders dan werd voorgeschreven in het politieke testament van Henry, werd zijn oom Edward Somerset aangeduid als Protector of the Realm. Een positie waarbij hij steeds meer de jonge koning aan de kant schoof en zichzelf tot machtigste man in het koninkrijk maakte. Maar zoals dat ging in een tijd van intrige, intimidatie en achterklap schoten Seymours vijanden als paddenstoelen uit de grond en tierde de achterkamertjespolitiek welig. In den beginne kon Edward Seymour zich nog relatief populair maken door in 1547 de Schotten, de oeroude vijanden, een verpletterende nederlaag toe te dienen in The Battle of Pinkie Cleugh. Lang zou hij echter niet op zijn lauweren kunnen rusten. Zijn grootste en meest geduchte tegenstander was immers de geslepen John Dudley, die het schandaal van zijn broer, Thomas Seymour, gebruikte om hem ten val te brengen. Thomas Seymour was met Catherine Parr, de laatste vrouw van Henry VIII, gehuwd en werd vooraleerst berucht door de roddel van niet zo flatterende handelingen met de jonge Elizabeth en de wil om haar te huwen, wat dus het machtsevenwicht grondig zou verstoren. Thomas’ val werd ingezet nadat hij toegaf aan zijn eeuwige lust naar macht en diens carrière eindige in 1549 wanneer hij om nog steeds onduidelijke motieven inbrak in de appartementen van Edward en daardoor wegens hoogverraad werd onthoofd. Tja, proberen gaat mee, zal hij gedacht hebben. Niet veel later was de politieke ster van Edward Seymour helemaal getaand en in oktober 1549 werd Somerset uit zijn functie ontzet en in gevangenschap geplaatst. John Dudley voelde zich uiteraard als een visje in het water en ontfermde zich met veel vaderlijke liefde over Edward VI als nieuwe Protector. Spoedig ontsproot echter het plan om zichzelf vader van een koning en schoonvader van een koningin te maken. Zijn twee marionetten, zijn zoon Guilford Dudley en de tiener Lady Jane Grey, achterkleindochter van Henry VII, verschenen nu ten tonele van het megalomane toneelstuk. Dudley bewerkstelligde eerst een panische angst bij de ultraprotestante Edward, door te stellen dat na zijn dood het koninkrijk in handen zou zijn van Lady Mary, ultrakatholiek en onder grote invloed van Karel V. Edward VI, die op



16

dat moment al stervende was liet in het voorjaar van 1553 een kladje van wat The Device of Succession zou worden opmaken, waarin hij zowel Elizabeth als Mary aan de kant schoof en Lady Jane tot enige en ware opvolger van de Engelse kroon benoemde. In mei 1553 huwde Jane met Guilford, terwijl Guilfords zus huwde met Henry Hastings, afstammeling van de Plantagenets. Inderdaad, a new dynasty was in the making!

In juni 1553 werden hoge edellieden, bisschoppen en rechters dan min of meer subtiel verplicht The Device te ondertekenen onder het toeziende oog van een licht ontvlambare John Dudley. De rechtsgeldigheid van deze actie is zeker te betwisten daar Dudley bepaalde mensen ofwel bedreigde, ofwel overlaadde met landerijen allerhande. De corruptie kende immers hoogdagen onder Dudley. Puur wettelijk was deze Device in strijd met de Third Act of Succession die Henry VIII op het einde van z’n leven liet opstellen

ten voordele van Mary én Elizabeth. Later verklaarden rechters dat niemand in durfde te gaan tegen Dudley. De balans der machten verloor het broze evenwicht, waardoor elke potentiële vijand van Dudley gevaar liep. Mary besloot naar het Noorden van Engeland te trekken om uit de klauwen van Dudley te blijven. Haar vermoeden dat Dudley haar in het oog wilde houden werd versterkt toen men haar opriep terug te keren naar London. Mary koos echter eieren voor haar geld en besloot intrek te nemen in Framlingham, een residentie dat zich op een respectabele afstand van London bevond. Ondertussen was Edward VI stervende en op 6 juli 1553 overleed hij ten gevolge van tuberculose. Beide partijen bereidden zich voor op een zware strijd met als enige inzet de kroon van Engeland. Let the Games begin! De ongelukkige Lady Jane werd opgehaald door een horde machtshongerige edellieden en naar the Tower gebracht alwaar ze volgens de ‘wil’ van Edward VI op 10 juli tot koningin van Engeland werd uitgeroepen. Zowel John Dudley als Henry Grey waren in hun opperste nopjes. In tegenstelling tot wat Dudley ambieerde benoemde ze haar man Guilford Dudley niet meteen tot koning, maar bedankte ze hem op dat moment enkel met de titel ‘Duke of Clarence’, wat enorme streep door de rekening van John Dudley was. De macht bleek echter breekbaar en hoewel Jane nooit echt de kroon wenste, was ze resoluut om haar regering tot een bloeiperiode te maken.



17

John Dudley wist dat het moeilijk zou zijn Mary uit het beeld als erfopvolger weg te wissen en liet een ware lastercampagne op gang trekken waarin zowel haar geloof als haar sekse op de korrel werden genomen. Daaropvolgend stuurde hij Sir Robert Dudley op pad om Mary en haar volgelingen in het zand te doen bijten. Nadat Sir Robert hier in faalde, haalde John Dudley het grove geschut boven door niemand minder dan de befaamde William Parr, Markies van Northampton, aan het hoofd van enkele honderden ruiters naar het Noorden te sturen. Ook deze missie zou een mislukking van formaat worden en spoedig bleek dat Jane steeds minder aanvaard zou worden als koningin, dit zowel door de bevolking als door de adel. De Council van Jane werd steeds meer rusteloos en verschillende edellieden trokken naar King’s Lynn om er Mary hun steun te betuigen. Ondertussen staken verhalen de kop op dat John Dudley de jonge Edward VI liet vergiftigen om zo de macht naar zich toe te trekken, waardoor Dudleys autoriteit nogmaals een knauw kreeg. Het kwaad was geschied en Mary werd met de dag populairder. De steun van het misnoegde volk, dat zich het lot van de verstoten Mary aantrok en maar weinig ophad met het protestantse regime dat was heengegaan met de dood van Edward VI, zorgde ervoor dat Mary zich genoeg sterk voelde om op 19 juli 1553 London triomfantelijk binnen te rijden en zich in The Tower tot koningin te laten uitroepen via een officiële proclamatie. De Council voelde waarschijnlijk nattigheid en voelde terecht aan dat er niet enkel binnen de grenzen steeds meer gevaar was voor een burgeroorlog, maar dat ook Karel V zich niet zou neerleggen bij een koningin die een pro-Franse schoonvader had. Een Europese oorlog zat er dus aan te komen. Opportunisme was ook in het Engeland van de 16de eeuw geen loos begrip. De arme Jane werd aangehouden en verdween van de Koninklijke loge naar een iets minder comfortabel kwartier in the Tower. John Dudley wist dat zijn spel verloren was en verklaarde in een laatste coup-de-theatre dat hij het slachtoffer was van een schimmig spel dat mede door de Council werd ondersteund. De arme man bewees zijn stelling door het feit dat op elk



18

document men The Great Seal kon vinden -nogal een zwak argumenten verklaarde daarop zijn steun aan Mary. De dag erna werd hij opgepakt en als verse buit naar the Tower geleid onder gejuich van de Londenaars. Op 22 augustus verloor hij zijn hoofd wegens het steunen van een usurpator. Lady Jane -het arme schaap dat tegen wil en dank door een bende opportunisten tot koningin werd gebombardeerd- werd achter slot en grendel gestoken en moest nu rekenen op de goodwill van Mary. Hoewel ze in november 1553 door een speciale rechtbank ter dood werd veroordeeld, kreeg ze tot eenieders verrassing een minder dodelijke straf van Mary. Wie zegt nu nog dat ‘Clemency’ niet in Mary’s woordenboek stond? Dit bleek echter uitstel van executie, want menig edelman zag in Jane een blijvende hypotheek op de stabiliteit binnen het koninkrijk. Haar lot was bezegeld toen in februari 1554 een opstand in roerige Kent uitbrak onder leiding van Sir Thomas Wyatt, die tegen het geplande huwelijk van Mary met Filips, zoon van Karel V, rebelleerde. De opstand kreeg gauw steun van Henry Grey, vader van Jane, maar werd spoedig de kop in gedrukt. Men was er zich nu van bewust dat Lady Jane een blijvend gevaar zou blijken voor de kroon van Mary en hoewel ze zelf niet deelnam aan de opstand, werd ze één uur na de onthoofding van haar man Guilford, op 12 februari 1554 op Tower Green onthoofd wegens hoogverraad. Het lugubere spektakel kreeg een wat onbeholpen sfeer nadat een panikerende Jane door haar biechtvader John Feckenham naar the block moest geleid worden. De legende van de onschuldige Jane die een politieke speelbal werd kreeg nog extra glans nadat men in de cel van Guilford in een vochtig hoekje de letters ‘IANE’ kon lezen. Zo eindigde het leven van Jane dan toch nog met een romantische noot.

Vincenzo De Meulenaere



19

Wouter P

De wijsheden van Wouter P(arijs)

“The greatest thing you’ll ever learn is just to love and to be loved in return.” Ik geef toe, ik moest er even aan denken toen ik door de straten van Montmartre kuierde, maar lang duurde dat niet. Hiervoor was ik uiteraard niet naar Parijs gekomen. Al dat sentiment was daarbij niet meer aan mij besteed. Sinds ik eerder die dag gemerkt had dat er maar liefst vier verschillende foto’s van mij in N.A.A.K.T. verschenen waren (ééntje van mijn respectievelijke voor-, achter-, zij- en onderkant; u kiest zelf maar welke u de mooiste vindt), zag ik alles al heel wat positiever in. Les jours tristes kon ik nu wel achter mij laten, zoveel was zeker! “Een nieuwe lente, een nieuw geluid!” zo schreef Herman Gorter in zijn Meizang. Maar we dwalen af. Ik zat op een bankje, helemaal aan de voet van de Sacre Coeur. Voor de kenners: daar aan de bekende carrousel uit Le fabuleux destin d’Amélie Poulain. De carrousel speelde toepasselijk de bijhorende filmmuziek van Yann Tiersen. Als zelfverklaard kenner moest ik daar toch even voor blijven zitten, hetgeen mij ineens de gelegenheid gaf om op mijn kaart te kijken hoe ik in godsnaam terug aan het Louvre kon geraken. Straatje recht voor mij naar beneden, op de Boulevard de Clichy naar rechts, aan het kruispunt naar links en dan altijd maar rechtdoor. Moeilijk kon dat niet zijn. Ver al evenmin. Dapper ging ik op weg. Straatje naar beneden, aan de Boulevard de Clichy naar rechts… Dat bleek al gauw een kapitale vergissing te zijn! De functie die Montmartre aan het einde van de 19e eeuw vervulde, vervult ze blijkbaar nu nog steeds! Dat waren ze mij dan toch wel vergeten te vertellen… Over een afstand van 200m, die ik nota bene aflegde met mijn blik stevig op de grond gericht, werd ik vier keer door één of ander verlept oud wijf aangesproken om in zo één van die cabardouchkes naar binnen te gaan. “Ah, bonjour jeune homme…” - “Non, je ne suis pas interessé!” - “Mais jeune homme, ceci n’est pas un cabaret…” - “Non, pas interessé !” Het zal u verheugen te horen dat ik niet zwichtte! Zelfs niet toen men probeerde mij aan mijn arm naar binnen te loodsen. Fier, vol vroom vertrouwen en met nooit gebroken moed liep ik voort, vastbesloten om deze Calvarie te overwinnen. Ik mag dan wel wanhopig op zoek zijn naar een paar illusies, hiermee wilde ik me niet inlaten!



20

Oh, change and decay in all around I saw. Om mijn arme ziel iets van rust te gunnen, liep ik de eerste de beste cd-winkel binnen (het bleek een filiaal van fnac te zijn) en kocht er een cd van Dylan. Dat wil al wel eens meer helpen bij mij. Desire heet het pareltje. De ironie van de titel viel me pas op toen ik al betaald had. Maar de eigenlijke vertroosting vond ik uiteindelijk in een glas rode wijn. Normaal ben ik niet zo’n wijndrinker, maar dat glas redde mijn geestelijke onverstoorbaarheid. Ik prees mezelf gelukkig dat er dan toch nog zo’n zekerheden in mijn leven waren, zoals het Galabal van onze geliefde kring. Of de Get dirrty fuif van de Filologica. Al moet deze jeune homme toch nog eens goed nadenken of hij daar wel naartoe gaat.

Wouter Peeters



21

Satire

Het Veer Ontmaskert: De Grootschalige Europese Examenfraude!

Het eliteteam van Het Veer Ontmaskert bevindt zich nog steeds in zijn Noord-Zwitserse uitvalsbasis Bazel, waar het al een paar weken onrustig is na een schokkende onthulling van ondergetekende. Het hoofdgebouw van de universiteit wordt bezet door verstokte anarchisten die hun onvrede spuien tegen de mindere kanten van de Bologna-akkoorden, waar professoren van over heel Europa bij betrokken zijn.

Het Veer Ontmaskert was door een anonieme student ingehuurd, die er rotsvast van overtuigd was dat hij zijn teleurstellende examenresultaten niet aan zichzelf te danken had, maar aan iets dat niet helemaal pluis kon zijn. Examenresultaten inkijken is al lang geen moeite meer voor ons eliteteam en er bleek inderdaad sprake van onregelmatigheden. Het vreemde was echter niet de verandering van bijvoorbeeld onderscheiding naar buis, als een soort verlate aprilgrap, maar een subtielere aanpassing, van een 8 naar een 6,5. Hier konden duidelijk veel vraagtekens bij geplaatst worden.

Het Veer Ontmaskert ging vooreerst aan kloppen bij de professor in kwestie, J.d.V. (naam bij de redactie bekend), die echter in een nerveuze maar kordate monoloog onze avances afwimpelde, wat hem natuurlijk enkel verdachter maakte. Ondertussen toonde ons cijfermateriaal aan dat meer en meer studenten klaagden over onwaarschijnlijke resultaten, zelfs voor bijvoorbeeld pro forma ingediende examens, en wel op Europese schaal. Nader onderzoek maakte duidelijk dat er sprake kon zijn van een patroon, een zeer opmerkelijk patroon.

Wat bleek was dat die universiteiten die de Bologna-hervormingen als eerste hadden doorgevoerd, en meer bepaald het puntensysteem op 20, kende een explosief aantal verdachte gevallen. Maar wat betekende deze fraude dan? Onze gouden tip kregen we van een hooggeplaatst Brits politicus, die anoniem wenste te blijven en de E.U. wil terugpakken nadat hem een hoge functie door de neus is geboord. Hij gaf ons een obscure weblink, die het plaatje zou doen kloppen.

Wat we hier vonden was zo schokkend dat we het eerst niet wilden geloven. Op deze site werd massaal gegokt op examenuitslagen van studenten in een hele rits landen. De gokmaffia was doorgedrongen tot in de universitaire wereld. Maar daar hield onze verbazing niet op, want een tweede vaststelling maakte alles des te onwaarschijnlijker. Er werd een lijst bijgehouden van



22

universiteiten die het puntensysteem van Bologna hadden aangenomen en van diegene die op het punt stonden over te stappen. Bologna was gereduceerd tot een goedkoop middel om meerdere universiteiten in een goksysteem te integreren.

Gewapend met deze informatie confronteerden we een internationale rist proffen, die allen een beschuldiging vanwege onregelmatigheden achter hun naam hebben staan, tot het geweten van enkelen het begaf en we te horen kregen wat we zochten. De macht van de gokmaffia was wat er achter de vervalste resultaten te zoeken was, proffen bleken massaal omgekocht om punten te beïnvloeden. Te vrezen viel direct daarmee verbonden een groei van de corruptie, samen met de uitbreiding van de Bologna-akkoorden.

Het Veer Ontmaskert trok meteen aan de alarmbel en wekte daarmee ook de linkse krachten die zich in elke universiteit bevinden. De golf van protest trok door Europa en overal worden bij moment van schrijven universiteiten bezet. De protesten richten zich ondertussen niet meer tegen de corruptie, maar tegen de Bologna-akkoorden an sich, die van dit alles waarschijnlijk het grootste slachtoffer zijn. De modale, niet politiek actieve student kan enkel hopen op eerlijkheid, terwijl zijn examens langzaam dichterbij komen.

Het Veer Ontmaskert, dat in Bazel grotendeels gespaard blijft van examens (authentiek) kan enkel hopen dat deze openbaring de studenten zal beschermen en dat het aanvechten van punten nog meer succes oplevert!

Willem ‘die Muttenzerkurve steht immer hinter dir’ Migom



23

Column

Vandaag geen oranje, maar roze! Zondagavond, twee dagen na de deadline. Status: al 10 woorden! Dit komt natuurlijk wel omdat meneer de Scriptor mij de deadline niet heeft doorgegeven, maar dit ontkent hij stellig. En ik ontken hem gewoon. (Ik had gelijk, nvdr.) Gelukkig ben ik inmiddels van mijn überkater af en zelfs van 2,5 kg (waar een avondje tanken en een dag half werken, half boven de wc hangen al wel niet goed voor kunnen zijn). Ik heb lang na moeten denken over wat ik weer in een literair meesterwerk moet toveren en heb zelfs een beetje om advies gevraagd bij mijn medemens. Ik kwam zelfs met het voorstel om een ode aan kaas te schrijven maar blijkbaar delen niet zoveel mensen mijn mening over dit briljante stukje zuivel. Toen zei iemand dat ik een keer heel lief moest zijn in mijn column aangezien ik blijkbaar altijd een bitch ben. Voor mij is mijn column mijn dagelijkse dosis ranting, maar dan op papier. Maar als mensen mij niet lief genoeg vinden dan zal ik ze eens een overdosis aan rozige, kleffe, ondergekwijlde, fluffy poezeligheid geven met een snufje Nina! Misschien is het ook wel het moment aangezien de dagen donkerder worden, de mensen meer gaan stressen om die hoeveelheid blokmateriaal en de periode van de verhoogde zelfmoordcijfers er weer aankomt. Ik besef dat ik het hier moeilijker mee zal hebben dan ik dacht, aangezien ik al zeker een kwartier lang niets heb getypt. Maar goed, here goes!! Dit wordt een beetje te erg aangezien ik net gewoon uit pure procrastinatie m’n vaatwas heb gedaan en mijn servieskast heb gereorganiseerd. Ik zal dan maar eens beginnen met het opzetten van een mierzoet liedje. Resultaat: ‘Je cherche un homme’ van Eartha Kitt! Eerlijk gezegd moet ik er eigenlijk alleen maar van naar de wc…. Wat is dat nou toch, waar blijft mijn liefheidgehalte? Ok, The Supremes beginnen een beetje te werken. Ik krijg er in ieder geval al weer wat romantische en blijde dansgevoelens van. Maar ik denk dat het ook gewoon moeilijker is omdat ik nu op dit moment niemand specifiek heb om lief tegen te doen. En mijn computer doet GIGANTISCH ambetant. En verdomme!! Ik gebruik Vlaamse woorden!! Nu word ik dus weer opgefokt en boos! Dit is dus totaal niet de juiste kant die ik op wilde gaan met deze column. Het is ook nog eens een beetje een probleem dat als ik eens lief probeer te doen, iedereen me niet gelooft. Ze denken dat ik ziek ben, of dat er iemand anders achter mijn computer zit, of dat ik zelfs ontvoerd ben door aliens. Terwijl ik gewoon zoveel liefde had om te schenken. Dat gebeurt er dus met



24

mijn liefde: stank voor dank! Mijn eigenste vrienden geloven me gewoon niet als ik hen eens probeer te verwennen of te vertroetelen. Men zet mij gewoon in de rol van bitch. Ik word gedegradeerd tot gemene snol. Hoe moet ik dan ooit een Belgische vent aan de haak slaan? Hoe word ik ooit de lieve vriendin die iedereen alle geheimen toevertrouwt? Het is gewoon jullie schuld met jullie hokjesgeest! Maar vooruit dan, omdat ik toch een lief persoon ben zal ik proberen aan roze wolkjes en hartjes te denken. Want ik wil natuurlijk niet zo een mens worden die later helemaal geen vrienden meer zal hebben en dus maar sociaal contact gaat zoeken bij de kassajuffrouw in de GB. Laten we het dus niet zover komen… So fluffy thoughts… Fluffy thoughts… Fluitende vogeltjes, roze troetelbeertjes, kwijlende verliefde zielen, nee sorry, het helpt allemaal gewoon niet. Goed, na zes uur geef ik het gewoon op. Voor mij is het schrijven van een lieve column gewoon niet weggelegd. Van nature ben ik al een persoon die van een mug een olifant kan maken en sinds ik hier in België woon, heb ik gewoon nog veel meer frustraties erbij gekregen. Jullie kunnen soms gewoon een heel irritant volkje zijn. Jullie taaltje, jullie verkeersmanieren, zelfs jullie geur doet mij soms walgen. Dat laatste was maar een grapje hoor kids, of nou ja… Eigenlijk, neem eens diep adem door je neus op een late middag (of zelfs een vroege ochtend) als je een halfvoll auditorium E binnen stapt. De verkoopcijfers van deodorant liggen in jullie land niet bepaald hoog blijkbaar. Een douche kan trouwens ook deugd doen. Maar goed, het lukt me dus gewoon niet om lief te schrijven. Ik begrijp het zelf ook niet zo heel goed aangezien ik in het echt soms wel heel lief kan zijn. Cadeautjes geven vind ik heel leuk om te zien (zeker als ze het ook nog eens leuk vinden) en een keer een goede knuffel kan soms een lekker warm gevoel geven op een non-seksuele manier. Complimentjes krijgen van vrienden en zelfs minder bekende mensen geeft iedereen een goed gevoel en ik ben niet de persoon om iemand dat plezier te ontnemen. Maar helaas, me and my big mouth kunnen het ook niet laten om mensen te plagen en eens goed met ze te lachen. En om eens goed mijn mening te geven als ik het ergens niet mee eens ben. Maar wie kan mij ongelijk geven? In mijn tijd ben ik ook vaak genoeg in het ootje genomen en nu ik hier ben (in een land wat gewoon lager op de evolutionaire rangorde staat) is het gewoon tijd voor een beetje payback. Zie het zo: ik hou jullie scherp!

Nina Oosting



25

Geschiedenis

Hoe metroseksualiteit eigenlijk niet zo nieuw is Over het lichamelijk verschil tussen vrouwen en mannen in de middeleeuwen

Je kan niet meer om de David Beckhams heen. Mannen vinden het tegenwoordig done om wenkbrauwen te epileren, nachtcrèmes te smeren, borsthaar te verwijderen en het kapsel in de perfecte plooi te leggen. Maar is dit fenomeen van mannen met vrouwelijke trekjes wel zo nieuw? In de middeleeuwen was metroseksualiteit al langer een hype. Laten we daarom eerst die mannelijkheid en vrouwelijkheid maar even van naderbij bekijken. Natte, maar koude vrouwen Ook al zit menig mannelijk student al te watertanden bij gedachte aan borsten als typisch vrouwelijk element, de middeleeuwer zag er blijkbaar niet echt een sekseverschil in. Dat vertelt misschien veel over de afwezigheid van mooie joekels bij de dames of de aanwezigheid van balkons bij de middeleeuwse man in de traktaten en afbeeldingen uit die tijd. Een eerste belangrijke verschil tussen mannen en vrouwen werd bepaald door de humeuren: warm vs. koud en nat vs. droog. Algemeen werd aangenomen dat vrouwen natter zijn dan mannen. Het vlees van vrouwelijke dieren was dan ook slapper en minder vast dan dat van mannelijke dieren. Toch was het nog veel meer de warmte die bepalend was. De grotere heetheid van mannen zorgde voor de wellustige haar- en baardgroei en zorgde er voor dat mannen zich tot veel complexere en perfectere wezens konden ontwikkelen dan de vrouwen. Zelfs de koudste man was nog steeds warmer dan de warmste vrouw. William of Conches stelde wel dat vrouwen vlugger rijp werden dan mannen. Maar dat was logisch te verklaren: als je iets koud verbrandt, is het veel heter en veel lastiger te blussen … zoals deze meeste vrouwen vandaag zelfs nog. Bloedserieuze kutproblemen Een tweede belangrijke verschil zat hem in de menstruatie, wat een natuurlijk gevolg was geweest van de zondeval. In het aardse paradijs was er nog geen Koude Oorlog. Adam had dus niet om de 4 weken de pech dat hij de zevende dag moest rusten en kon er lekker op losvrijen. Dat was dan ook een noodzaak, want Adam en Eva hadden veel meer kinderen dan die rekelse Kaïn en Abel.



26

Volgens het boek der Jubileeën hadden ze er negen. De menstruatie was, ondanks een teken van onvolmaaktheid, geen zonde. En hier kwam de maagdelijkheid van Maria handig van pas. Er kon toch moeilijk gesteld worden dat Maria al even onrein was als alle andere vrouwen. De menstruatie zette letterlijk een schaduw op vrouwen.

Penis en baarmoeder De meest visuele verschillen zitten hem natuurlijk in het hebben van een penis of een baarmoeder. Waar de penis extern en actief is, is de baarmoeder intern en passief. Volgens Hildegard von Bingenen was er een logische reden waarom mannen wel en vrouwen niet moesten worden besneden. De vrouw heeft de vrouwelijke tempel in haar lijf en ze is – natuurlijk – ondergeschikt aan de macht van de man. Ondanks dat borsten en teelballen niet vermeld worden als kenmerken van geslachtsverschillen, zijn de nieren dit wel. De nieren waren de oorsprong van het mannelijk, seksueel plezier en de penis was erin geworteld. Bij de vrouwen lag dit in de navel.

Over haar Ten slotte speelde haar ook een belangrijke rol, hoe meer lichaamsbeharing hoe mannelijker men was. Dat bepaalde meer dan alleen het verschil tussen mannen en vrouwen, maar net zo goed tussen mannen en kinderen, castrati en eunuchs. De lichaamsbeharing werd direct geassocieerd met de viriliteit en het libido. De hoeveelheid haar en waar het zich op het lichaam bevond, bepaalde het temperament van de man. Zo heerste er sterk het beeld van de wilde man, overgoten door weelderige wildgroei van lichaamshaar en een ongelooflijke overvloed aan sensualiteit en lust. De naakte man, met zijn blote vel, werd geassocieerd met verfijnd en geciviliseerd, wat we vandaag met andere woorden verwijfd zouden bestempelen. De



27

vergelijkingen met de harige Johannes de Doper én de harige Maria Magdalena werden dan ook vlug gemaakt. Manwijven en jeanetten En daar hoor je het al, de kuise Maria Magdalena werd een wulpse hoer in de middeleeuwen dankzij het krijgen van meer haar. De idee van twee geslachten is dan ook niet typisch middeleeuws. Er bestond een heel scala van mannelijke mannen tot vrouwelijke mannen en van vrouwelijke vrouwen tot mannelijke vrouwen, een scala dat bepaald werd door de combinatie van de sterke mannelijkheid of vrouwelijkheid van de beide ouders. Het was wel zo dat er een groter respect was voor de mannelijke vrouwen (want dat waren vrouwen die zich wisten op te krikken), dan voor de vrouwelijke mannen. En daar hebben metroseksuelen vandaag de dag net iets meer geluk. De kans dat je als manwijf een hoge waardering krijgt, is eerder gering. Maar mannen zonder borsthaar en de nodige make-up kunnen vandaag hoge toppen scheren.

Hans Van Hulle

Zoals je kan zien, werden de foto’s in dit artikel zwaar gecensureerd. In feite stonden er zelfs nog enkele ergere foto’s bij, maar die zijn volledig verwijderd! Het is zo erg, in feite, dat mijn hele censuur-budget op is. Inderdaad, het geld om de zwarte kadertjes en de andere tools of the trade te financieren is op. Vandaar dat het artikel zelf hier nog in z’n volle glorie staat. Indien dit u schoffeert, misschien zou u dan een kleine bijdrage willen leveren aan het Veer? Als iedereen een kleine som geld aan de Scriptor komt geven, kan ik u verzekeren dat de censuur weer volledig aanwezig zal zijn in het volgende Veer. Het geld kan afgegeven worden in de Kelder. Denk eraan:

Uw bijdrage kan het verschil maken.

nvdr.



28



29

Reis

De Reis naar Marokko

Haast je, rep je, spoed je naar de Kelder! De V.G.K. neemt jullie mee naar de zon!

Jacques en Matthias kunnen amper wachten om jullie de mooie kanten van Marokko te tonen, waar jullie onder andere Marrakech, Fes, Volubilis, Meknes en de watervallen van Ouzout zullen bezoeken. Van 31 januari tot 7 februari nemen ze jullie mee en dompelen ze jullie onder in de Marokkaanse cultuur.

Is er een betere manier om de examens, en mogelijks de resultaten, te vergeten, dan een prachtige reis naar een prachtig land? Dat denk ik niet, nee!

HET PROGRAMMA:

Dag 1, 31/01 : BRUSSEL-->MARRAKECH Dag 2, 1/02 : MARRAKECH/ BENI MELLAL / FES Dag 3, 2/02 : FES hele dag bezoek aan de stad Dag 4, 3/02 : FES/ MEKNES / VOLUBILIS MY DRISS / FES Dag 5, 4/02 : FES/ WATERVALLEN VAN OUZOUD / MARRAKECH Dag 6, 5/02 : MARRAKECH Dag 7, 6/02 : MARRAKECH Dag 8, 7/02 : MARRAKECH-->BRUSSEL

Voor een luttele €649 kunnen jullie mee! Waar wachten jullie op? Kom op 10 december, tussen 15 en 18 uur naar de infovergadering in café de Amber, tegenover de hoofdingang van de Blandijn.

Inschrijven kan in de Kelder, zoals steeds. Haast je, want tijdens de inhaalweek is er geen permanentie meer!

We hopen je alvast te zien op onze reis!



30

Satire

The Wim Identity

Trouwe V.G.K.-leden!

Onze eigenste kring is in groot gevaar! Donkere onweerswolken verzamelen zich immers boven onze eigenste, goedlachse knuffelbeer-praeses Loonis. Onlangs vernam de PR-veiligheidsdienst (want wat is een PR-functie zonder een eigen geheime politie?) dat er een complot op touwen gezet werd om Loonis en zijn knuffelregime omver te werpen. Verscheidene mensen van andere Blandijnkringen zouden hierin betrokken zijn, maar blijkbaar zijn er ook V.G.K.-leden en zelfs praesidiumleden betrokken in dit complot! Dit allemaal kwam ons ter ore na onze (hardhandige) ondervraging van J.D., een (nu ex-) praesidiumlid, die jammer genoeg overleed aan de gevolgen van de ondervraging voordat hij ons namen kon geven. Het was me direct duidelijk wat gedaan moest worden. De PR-veiligheidsdienst (de -tot nu toe geheime- Dubbele Falanx) kon zich immers geen directe confrontatie permitteren, aangezien alle info, buiten het bestaan van het complot, onbekend bleef. De tekst die nu zal volgen, beschrijft het verloop van mijn episch en heroïsch onderzoek. Gefrustreerd door de dood van J.D., die een waardevolle bron van informatie had kunnen zijn, besloot ik mijn informanten in de andere Blandijnkringen (want wat is een PR-functie zonder een eigen spionagedienst?) te contacteren. De ondergang van Loonis zijn regime zou immers zo’n chaos creëren dat dit het einde zou betekenen van alle Blandijnkringen, waarna het samenzweringsgezelschap gemakkelijk hun eigen regime zou kunnen installeren in de Blandijn! Aangezien het perfect mogelijk was dat het samenzweringsgezelschap al in de Dubbele Falanx geïnfiltreerd was, maakten enkel ik en een dozijn getrouwen het dus tot ons doel om de Blandijnkringen met ons leven te beschermen. Het onderzoek naar de identiteit van het complot was begonnen! Een onderzoek beginnen naar een complot dat onbekend was, bleek al direct heel moeilijk. We hielden de Blandijn 24/7 in de gaten in de hoop dat we verdachte activiteiten zouden opmerken, maar niets speciaals viel ons op (behalve die twee mensen die nachtelijke seks op de Trabla blijkbaar kinky vinden). Maar toen kreeg ik een idee, en ik vervloekte mijzelf omdat ik het niet eerder doorhad. Op een grijze maandagochtend stormde de Dubbele Falanx onder mijn leiding de Kelder binnen en arresteerden we W.L., de permanentiepartner van J.D. (bij deze wil ik mijn diepe spijt betuigen aan alle



31

mensen die maandagochtend enkel door een in het rond waaiende stofbal werden begroet in de kelder). Permanentiepartners delen immers altijd een innige band van vertrouwen, dus leek het logisch dat W.L. meer wist. De ondervraging van W.L. duurde lang. Uiteindelijk bleek dat W.L. de waarheid sprak en niets afwist van het complot. Een doodlopend straatje, vreesde ik. Maar opeens dacht ik aan G.M. De Dubbele Falanx schaduwde hem immers al lang aangezien hij altijd W.L. haar knuffels weigert, hoewel ze een koppel zijn. Wat dus uiterst verdacht was onder Loonis zijn knuffelregime. Het kon perfect zijn dat G.M. W.L. gebruikte om als tussenpersoon te fungeren met J.D., zonder dat W.L. het wist! Hem arresteren bleek moeilijker dan verwacht. De Dubbele Falanx, die ik vlug had bijeen geroepen onder mijn leiding, volgde hem naar zijn huis; na vijf minuten vielen we binnen. Maar blijkbaar stond er toen een vergadering van het complot op het punt te beginnen in zijn kelder! De confrontatie draaide uit op een bloedbad. De Dubbele Falanx wist uiteindelijk alle weerstand de kop in te drukken, maar G.M. wist te ontsnappen door zijn kelderraam. Toen we de lijken begonnen te identificeren, werd het ons duidelijk waar het complot mee bezig was. De geïdentificeerde lijken waren immers allemaal dode eerstebachelors. G.M. was dus de persoon die zich bezighield met rekruteren voor het complot. Plots hoorden we gekerm: er leefde nog een eerstebachelor! Het was verdorie nog S.V.P. ook! S.V.P. (codenaam: Sylvie) was één van onze eigen Dubbele Falanx-agenten die we nog maar net gerekruteerd hadden. Blijkbaar werkte hij dus voor de vijand… We namen hem mee naar ons geheime hoofdkwartier achter de Kelderkast (het is spectaculairder dan het klinkt). Een uurtje later begon onze ondervraging van Sylvie. Hij vertelde ons dat het complot informanten had zitten tot in de hoogste regionen van de Dubbele Falanx. We vroegen hem om namen, maar hij zei dat ze hem zouden vermoorden indien hij te veel zou zeggen. We wilden hem verder uitvragen, maar plots weerklonken er schoten: het hoofdkwartier werd aangevallen! Zo vlug als we konden, haastten mijn getrouwen en ik ons naar buiten. Daar aangekomen, zagen we dat de security een schaap had doodgeschoten. Het was blijkbaar recht op hen afgekomen en beginnen bijten. Opgelucht gingen we terug naar binnen om onze ondervraging af te ronden. Maar toen we terug waren, werden we met verstomming geslagen. G.M. had er de hulp van Limburgia bijgehaald, en was ons hoofdkwartier binnengeslopen samen met een klein legertje schapen (zowat de enige paramilitaire organisatie die ze daar hebben… de amateurs). Voordat we iets konden doen, gingen de schapen over tot de aanval. Het was gruwelijk. Bloed, wol (de wolligste schapen zijn vaak de



32

gevaarlijkste) en blikkerende schapentanden waren overal rondom ons. We zouden allen uitgemoord geweest zijn, ware het niet voor de koelbloedigheid van mijn luitenant die G.M. wist uit te schakelen door een schaap op hem te gooien. De schapen werden plots weer mak en tam, waarna ons Dubbele Falanx-keukenteam zich over hen ontfermde. Helaas, Sylvie bleek niet meer in staat om te praten. Een schaap had blijkbaar zijn hoofd opgegeten. Ik zou graag verder willen schrijven over hoe ons avontuur verder liep, maar de scriptor zijn regeltjes dwingen mij tot het creëren van een trilogie. Dit verhaal zal dus voortgaan in het volgende Veer (als ik nog goesting heb)! (En enkel als de Scriptor in een vriendelijke bui is, nvdr.)

Wim “Wiman” Bekaert



33

Research

Femke onderzoekt Rrrauwtsh, de vonken springen eraf vandaag lieve lezertjes, want we gaan grieten versieren (of stoere binken). Sta je al zo lang droog dat je bijna een onderwerp voor de lessen van Erik Thoen bent geworden of lonk je wanhopig naar iedere voorbijganger? Ik zal je proberen wat bij te brengen van mijn grondige ervaring met de Gentse Overpoort en de wereld in het algemeen (we houden het hier deftig, want mijn lieve mammie leest mee, hartjes). Als een long-term-relationship niet echt is wat je zoekt is er voor de Gentse student eigenlijk maar één danscafé met bijna honderd procent garantie op versierd worden/gemakkelijk te versieren slachtoffers … U hoort het al: de π-nuts. Trek je topje wat lager of steek een paar sokken in je broek en voor je het weet is je bedje vannacht niet zo koud. Wil je een ietwat snobberige dansplaats is er De Vagant. Je kan ook nog naar een willekeurige filologica-activiteit gaan maar draag dan bovenop de rest liefst ook bescherming tegen mondherpes. Heb je echter al je oogje op iemand laten vallen maar hem/haar je boon nog niet gegeven? Doe het beter rustig aan met wat brugdates en hier een daar bv. een bloemetje uit de winkel van je papa. Zo lang je gewassen bent (zie het vorige veer voor mogelijke badplaatsen) hoef je je geen zorgen te maken om je uiterlijk, zelfs de lelijkste (verliefde) koppels vinden elkaar mooi. Als je nog niet verliefd bent maar wel een lief wilt of mist heb ik een beetje slecht nieuws voor je. Je kan jezelf wel verliefd maken maar zo’n dingen gaan over en op het einde bijna altijd mis. Het is afgezaagd maar er is eigenlijk weinig anders aan te doen dan wachten en naar V.G.K.-activiteiten gaan. Je kan natuurlijk niemand tegenkomen als je niet buiten komt. Ook is er een bijna statistische zekerheid dat je verliefd zult worden op een andere V.G.K.-er. De laatste tip die ik meegeef is er niet te veel mee in te zitten. Aan de blandijn zijn zelfs in de hogere jaren de meeste niet-filologen immers onbevlekt of aan hun eerste ontluikende romances toe.

Met kusjes en knuffels vol lust neem ik afscheid van jullie,

Foefelende Femke



34

Column

Dagboek van een eerste bach U kent dat gevoel: een witte pagina, waar u het schrijfsel van uw leven wil neerpennen. Een briljant stukje literatuur, dat wil men allen schrijven. Sommigen slagen er ook in. Hun virtuositeit wordt ten toon gespreid over de algehele wereld, het uitgestrekte continent of de ingetogen woonkamer. Vanavond lukt het me even niet (even geduld). Have pity on the studying class. En neen. Neen, lieve buur. Uw snerpende elektrische gitaar en brommende stofzuiger helpen ook niet echt. M’n inspiratie heeft stilte nodig. Het moet kunnen uitschreeuwen ‘it’s all so quite’, alleen dan kan ik van deze column nog enigszins werk maken. Ik stuur m’n lieve papa nog eens op u af. En dat, jongeman, wil u niet geweten hebben. Hij sprak laatst nog de gevleugelde woorden: ‘Geloof mij, ik ben in staat die gitaar met de grond gelijk te maken’. Dus lieve buur, beware! En neen. Deze internetverbinding helpt ook niet echt. Hoe zal ik er door uw gebrek aan welwillendheid ooit in slagen m’n column op tijd in te geven. Lieve modem, we zijn reeds vier uur voor de deadline. U kan nu een preek beginnen afsteken over hoe er op een schrijfsel moet gewerkt worden, hoe het moet gelezen en herlezen worden. Dat je daar de tijd voor moet nemen. Zwijg stil, alsof ik dat niet weet. U kan het luiheid noemen, maar ik verkies eerder ‘writing on the edge’. Ik laat tussen beide wat de waarheid dan wel mag zijn. Dus lieve modem, ik maan u aan, om te werken. Nu, als het even kan. Misschien helpt het om een krachtiger middel in te zetten, in mijn labiel geval, muziek. Zoals het cliché u misschien al verteld heeft, werkt muziek op uw systeem. Uit de bol gaan, uw lijf eruit bleiten of terugdenken aan betere tijden zijn enkele voorbeelden. En het werkt op de inspiratie. Maar alweer, lieve iTunes, welk nummer laat ik door m’n boxen galmen (extra luid, vanzelfsprekend lieve buur). Een melancholisch nummer, dat m’n lieve vriendin Tine me zo frequent doorstuurt? The Rolling Stones, Neil Young of de soundtrack van Forrest Gump? Gelukkig bestaat er voor besluitloze zielen zoals ik zoiets als shuffle. Het wordt One van Three Dog Night. En ja, dat moet u later even opzoeken van mij. Even een randfeit: dit nummer werd gebruikt bij de allereerste aflevering van House MD. En als u dat niet kent, ook dat moet u later even opzoeken van mij. Als u bereid bent een feestmaal te bereiden voor m’n opkomende verjaardag, dan stel ik me welwillend genoeg op om m’n teerbeminde dvd’s even uit te lenen aan jullie cultuurbarbaren.



35

Cynthia, je wijkt af. Concentreer u voor één minuut, zet u aan uw column en schrijf. Schrijf! Wat gaan de mensen wel niet denken. Dat ik ongemotiveerd ben, of erger nog, dat ik Het Veer niet voldoende respecteer. Meisje, als je verregaande gevolgen en sancties op de volgende glorieuze redactievergadering wil vermijden, zal je u moeten focussen. M’n modem schiet weer in gang. Nu nog een onderwerp bedenken. Ik kan u niet blijven vervelen met m’n aanhoudende miserie. Birgit, uw medestudente geschiedenis die liever niet te bekend wordt (bij deze te laat), had mij de goede raad gegeven om de zin ‘en het schaap zei: geef mij maar pannenkoeken met stroop’ te gebruiken in m’n column. Als u op dit moment de wenkbrauwen fronst, bent u niet alleen. Sorry Birgit, het zal voor de volgende keer zijn. Suggesties van onze geliefde Veerlezers zijn altijd welkom. We zijn nu reeds een uurtje later, en nog steeds geen volwaardige column. Een equivalent aan een witte pagina, zo u wil. Sorry, lieve lezers. Het zal voor een volgende keer zijn. Ik ben ervan overtuigd dat de fantastische Nikita deze leegte wel invult met haar ongetwijfeld superieure column van een bachelor II. Dus gaan Nikita, gaan! Behoed onze lezers van culturele verloedering. Die ene daar,

Cynthia



36

Recensies

Het Veer Dicteert Uw Smaak! Tess Gerritsen – Koud hart

Koud hart bestaat uit twee verhaallijnen, één in het heden, een andere in 1830. In het heden maak je kennis met Julia Hamill, een recent gescheiden dame die alle geloof in de liefde verloren heeft en in een vlaag van zinsverbijstering een huis gekocht heeft. Julia doet een macabere ontdekking in haar tuin: een menselijke schedel van een vrouw die volgen dr. Petrie niet ouder dan 35 kan zijn en voor 1840 begraven moet zijn. In 1830 maken we kennis met Rose Connolly, waar ze in het armenziekenhuis bij haar zus Aurnia, die in barensnood is, de wacht houdt. Dokter Crouch maakt net zijn ronde met 4 studenten. Norris is de enige van de vier die het op eigen kracht zover geschopt heeft, een boerenzoon die al zijn kennis uit geleende boeken heeft gehaald en nu specimina moet gaan roven met de chagrijnige oplichter Jack Burke om zijn studie te kunnen betalen. Wanneer Margaret wordt geboren en Aurnia er nadien het leven bij laat, zet dit een kettingreactie in gang. De Ripper van West End komt in actie en blijkt het op iedereen gemunt te hebben die bij Margarets geboorte aanwezig was, waar Aurnia de ware identiteit van Margarets vader onthulde. Rose vindt het eerste slachtoffer en beschrijft de moordenaar als ‘de man met de zeis’. Wanneer Norris het tweede slachtoffer ontdekt en hij een soortgelijke beschrijving van de moordenaar geeft, valt alle verdenking op hem. De moorden stoppen niet. Norris zoekt toenadering tot Rose omdat zij de enige andere ooggetuige is. Samen proberen ze baby Margaret te beschermen, want de moordenaar heeft het ook op haar gemunt. Dit boek leest als een trein, in beide verhaallijnen ontwikkelt zich een liefdesverhaal. Julia wordt bezeten van het lijk en wil er alles over weten, ze doet onderzoek naar de geschiedenis van het huis dat Margaret Tate Page er in 1880 heeft laten bouwen en dat eeuwenlang in de familie is gebleven. Julia krijgt een telefoontje van een zekere Henry Page, een afstammeling van Margaret die door de papieren van zijn nicht aan het snuffelen was en een interessante ontdekking gedaan heeft. Langzamerhand ontdekken ze wat er in 1830 heeft plaatsgevonden. Julia ontmoet Tom Page, de achterneef van Henry, het lijkt alsof ze elkaar al eens eerder hebben ontmoet … Wie van een spannend boek met een mysterie houdt, moet dit boek gewoon lezen. Waarom heeft een moordenaar het op een weerloze baby gemunt en wie is het skelet, dat is wat het verhaal tot een echte pageturner maakt. Wie



37

wil weten of Rose en Norris hun liefdesverhaal een goed einde kent en waarom het voor Julia en Tom lijkt alsof ze elkaar al eens eerder hebben ontmoet, zal zalig wegdromen bij dit romantische element van deze thriller. Voor wie wat wil bijleren over de geschiedenis en de evolutie van de geneeskunde is dit boek een echte aanrader, want de historische Oliver Wendell Holmes schittert hier als sleutelpersonage die de vele puzzelstukjes die op het einde op magische wijze in elkaar laat vallen. Ook de discriminatie van de Ierse ‘paupers’ wordt op magistrale wijze in het boek opgenomen. Al deze dingen maken dit boek een echte aanrader, net zoals de vlotte schrijfstijl van de auteur die je als geen ander weet te boeien. Ze laat heden en verleden zonder veel moeite samenvallen. Met precisie beschrijft ze de hoorcolleges van de medici in spe en laat ze je in de straatjes van Boston, samen met Rose en Norris, ronddolen.

Karolien Meskens

Het Zielenvuur van C.S. Friedman

Hey Boekenwurmen, leesbeesten en fantasyfans.

Ik was eigenlijk van plan om deze keer een thriller te bespreken, maar toen las ik een boek dat zo fantastisch was – letterlijk en figuurlijk – dat ik het niet kon overslaan. Het zielenvuur van C.S. Friedman is één van de best geschreven, meest doordachte en meeslepende fantasyromans die ik ooit heb gelezen. Sinds Harry Potter op de markt is, droomt iedereen er wel eens van om met een stokje te zwaaien en alle problemen de wereld uit te toveren. Zo simpel zijn de zaken echter niet in de wereld van dit boek: elke magische handeling heeft een prijs. Ook iets simpel als een kaars aansteken, put bij de heksen uit hun bron van levensenergie – het zielenvuur – en kost hen zo een paar minuten van hun leven. Er zijn wel mannen – magisters – die een andere manier van magie bedrijven hebben ontdekt die henzelf schijnbaar geen enkele schade toebrengt. Waar zij de kracht voor hun toverkunsten vandaan halen? Niemand weet het…

Het hoofdpersonage van dit boek, Kamala, ontdekt al vroeg dat ze magische talenten heeft, maar ze durft die niet te gebruiken omdat ze weet dat haar dat het leven zal kosten. In plaats daarvan besluit ze magister te worden. Wanneer ze oud genoeg is, vertrekt ze naar een oude, teruggetrokken magister om bij hem in de leer te gaan. Er is maar één probleem; nog nooit is een vrouw magister geworden, ze worden allemaal krankzinnig tijdens de transformatie.



38

(De magisters, een stel mannen die jong van lichaam zijn en oud van geest, hebben hier allerlei nogal vrouwonvriendelijke theorieën over – ach ja, dat zit volgens mij gewoon in de mannelijke natuur, meisjes!). Ze besluit toch door te zetten en op het moment van de transformatie, ontdekt ze het verschrikkelijke geheim van de magisters. Ook zij putten hun magie uit zielenvuur, maar niet dat van zichzelf. Elke keer als een magister zijn toverkunsten aanwendt, moet er ergens iemand vele maanden of jaren van zijn leven afstaan, tot hij uiteindelijk sterft.

Kamala moet op dat ogenblik kiezen tussen haar eigen leven en dat van een gezichtloze vreemdeling en kiest voor zichzelf (always look out for number one…). Ze wordt de eerste vrouwelijke magister die zich moet zien te redden in een mannenwereld en maakt de ene fout na de andere. Zo raakt ze in de clinch met de andere magisters en met de Koninklijke Familie (als je iets doet, moet je het goed doen!). Ze moet bovendien niet alleen anderen, maar ook zichzelf overwinnen want voor een magister kan de minste twijfel fataal zijn.

Uiteraard zijn dit voor een echt fantasyboek nog bij lange na niet genoeg problemen en komen er nog wat monsters bij kijken – die zich overigens ook voeden met het zielenvuur van de mensen (Iedereen achter hetzelfde aan, dat moet wel mislopen!). Deze monsters worden tegen het einde van het boek overigens niet overwonnen, noch worden al haar andere problemen opgelost. Je ziet het dus al aankomen; er zijn nog veel meer boeken op komst! Voor degenen die beginnen te denken dat ik expres onvolledige reeksen uitkies: ik vind dit net zo erg als jullie! Fantasyreeksen zijn nu eenmaal ontzettend lang en bijna nooit afgewerkt als je ze begint te lezen. Vandaar mijn motto: het leven is hard…

Nog een laatste tip misschien: begin dit boek pas te lezen na de examens, anders zouden jullie leerboeken wel eens in de vergetelheid kunnen raken. Veel leesplezier!

Elisabeth Haerens



39

Satire

Rechtzetting De universiteit van Gent haalt af en toe op een spectaculaire manier haar eigen media, bijvoorbeeld met het aankopen van een supercomputer, het ontwerpen van een robot die de weg onthoudt en onderzoek naar genetische gemanipuleerde… dingen. Desalniettemin worden de producten van het historische onderzoek hierbij maar al te vaak over het hoofd gezien. Ten onrechte, zo bleek onlangs nogmaals, toen de verschillende vakgroepen hun krachten bundelden en erin slaagden om één van de hardnekkigste mythes van onze geschiedenis te ontmantelen. Het gaat hier over de figuur van Sinterklaas. Het proffenkorps van de geschiedenis is formeel. De persoon die wij tot op de dag van vandaag kennen als Sint Nicolaas blijkt een falsificatie van jewelste te zijn. “Wanneer de Sint op televisie komt, stelt hij steevast dat hij reeds 800 jaar lang cadeautjes aan de kinderen uitdeelt,” zo getuigt de woordvoerder van de geschiedenisopleiding, “bovendien wordt hij bijgestaan door tal van zwarte pieten, een paard dat op daken kan lopen en verblijft de goedheilige man doorheen de zomer in het warme Spanje.” Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat er een aantal facetten van dit verhaal weinig coherent zijn. Sint-Nicolaas van Myra, zoals deze heilige volgens zijn paspoort zou moeten heten, werd rond 280 na Christus geboren in Patara en stierf in 342 of 352 na Christus in het Turkse Myra. Reeds hier stellen zich enkele problemen. Zo beweert de man die wij allen kennen als Sinterklaas steevast dat hij zo’n 800 jaar oud is. Bovendien blijkt uit deze gegevens ook dat de Sint van Turkse origine was. Een historicus licht toe: “De Sint beweert van Turkije te komen, maar heeft een witte baard en haargroei, alsook een blanke huidskleur. Dit is bijzonder atypisch voor mensen uit deze streek.” Eventuele critici krijgen ook nog andere argumenten op hun boterham: “Bovendien hebben wij ook contact opgenomen met onze collega’s van de exacte wetenschappen en deze wisten ons met een bijzonder grote zekerheid te vertellen dat 800 jaar een uitzonderlijke, zo niet onmogelijke levensduur is. Het interdisciplinair onderzoek ging nog verder dan dat. Onze historici deden ook beroep op de archeologie, en meer bepaald op professor Bourgeois. De hele maand november heeft deze zich bezig gehouden met de zoektocht naar het lijk van deze Sint-Nicolaas van Myra. Zo getuigt hij zelf: “Als er een lijk is, dan is er een dode, en een dode leeft niet, en kan al zeker geen cadeautjes rond brengen.” Na lang zoeken vond professor Bourgeois ook effectief het stoffelijk overschot van de Sint terug. “Ik heb geen seconden getwijfeld toen



40

mij werd gevraagd om dit speurwerk te doen. Op zo’n moment kan een cursus protohistorie, alsook bijbehorende lessen wel wachten tot na november. Het was immers van cruciaal belang dat we voor 6 december deze rechtzetting konden doorvoeren. Sterker nog, onze studenten kunnen er zeker van zijn dat ik hierover nog een nieuw hoofdstuk maak in mijn cursus. En dat krijgen ze minstens drie dagen voor het examen. Ze kunnen genieten van een ware luxesituatie.” De euforie op de Blandijn en het UfO is natuurlijk groot, maar hoe komt het dat zo’n falsificatie zo lang heeft kunnen overleven? Verder onderzoek bracht zo mogelijk nog schokkender feiten aan het licht. Er was in het verleden reeds onderzoek gedaan naar de figuur naar Sint Nicolaas, en wel door niemand minder dan Peter Vandermeersch. Deze hoofdredacteur van De Standaard was in een ver verleden historicus aan onze Alma Mater en kreeg zelfs nog de kans om te doctoreren. Bij de keuze van een onderwerp koos Vandermeersch voor Sinterklaas, een figuur die naadloos aansloot bij zijn eigen kinderlijke naïviteit. Eenmaal de marketeer van het jaar echter zijn onderzoek aanvatte, merkte hij al gauw dat er heel wat samenhang ontbrak in het verhaal van Sint Nicolaas. Op dat moment werd het Vandermeersch te heet onder de voeten en koos hij het hazenpad. Uit ‘s mans intieme kring horen we daarvoor nu de uitleg: “Dit soort ontdekkingen zou bijzonder ingrijpend geweest zijn voor onze samenleving en getuigen van gedegen onderzoek. Dat paste totaal niet binnen het denkkader van Peter. Iedereen weet dat je hem met onbenullige sociale drama’s in Vlaanderen een groot cadeau doet, daar vult hij dezer dagen voortdurend kranten mee, maar een onderbouwde theorie zonder drogredenering, nee, daar heeft onze Peter schrik voor.” Vandermeersch vond er dus niet beter op dan het hele geval in de doofpot te steken, ergens aan een prutsuniversiteit in de VS te gaan studeren om uiteindelijk hoofdredacteur te worden van een gazetje op haar retour, dat hij het liefst verdedigt door weerloze studenten persoonlijk aan te vallen op het Dies Natalisdebat van de Vlaamse Geschiedkundige Kring. Indien de goedheilige man niet was ontmaskerd, meneer Vandermeersch had zeker in zijn boek vol stoute kinderen gestaan. Nu krijgt de man… enkel de zwarte piet doorgeschoven. HAHAHAHAHAHA.

Ruben –weerloze student- Cassiman.



41

Verhaal

Een stad zonder naam in een verhaal zonder naam – deel 2

Arnd stond op de wallen tussen de andere mannen die door de noodklok waren opgeroepen. Hij tuurde door het donker. Maar er was niets te zien. Behalve de vuren van het legerkamp die nog steeds brandden in de verte. Er leek niets aan de hand. Maar hij voelde dat dit slechts een illusie was. Wat waren ze van plan? Ze hadden eerder al aanvallen gehad midden in de nacht, maar dit was uitermate vreemd. Er was niemand.

“Daar!” riep een man die net als Arnd op de wallen stond.

Hij wees naar beneden. Het duurde een paar tellen voor Arnd het kon zien. Er liep een man. Hij had een strijdbijl in zijn hand en hij ging met een vastberaden tred in de richting van het kleine deurtje dat zich onder hen in de muur bevond. Boogschutters speelden er zo snel mogelijk op in, maar het was al te laat. Hij was al te dicht bij de muur om hem nog te kunnen raken. Nu zag Arnd dat er meer waren. Allemaal liepen ze alleen en stil richting de stad. Het was duidelijk dat ze de grote poort negeerden. Ze hadden het op de kleinere en kwetsbaardere toegangen gemunt. Plots merkte Arnd de boogschutters op. Maar vooraleer hij de mannen kon waarschuwen, floten de pijlen al langs hun hoofd. De paniek brak uit. Mannen doken weg achter de wallen of liepen kriskras door elkaar naar de plaatsen waar de soldaten van het vijandelijke leger binnen probeerden te raken. Arnd liep erachter aan.

Fye zat angstig rechtop in het bed. Ze had het al gevoeld, maar nu wist ze het zeker. Ze had weeën. Van zodra Arnd vertrokken was, was het erger geworden. Misschien had ze het versneld door de paniek. En die werd alleen maar erger. Het was midden in de nacht, ze was helemaal alleen en ze had geen idee wie er allemaal door de stad doolde. Ze wist niet of ze naar de vroedvrouw moest gaan. Het was gevaarlijk. Ondanks de stilte wist ze dat ze de noodklok niet voor niets gehoord had, want Arnd was nog steeds niet terug. Fye probeerde recht te staan. Ze moest naar de vroedvrouw, ze kon dit niet alleen. Maar door de volgende wee zakte ze terug op de lakens. Ze was niet sterk genoeg. En het was een heel eind naar het huis van de vroedvrouw. Wanneer ze alle risico’s bij elkaar optelde, besefte ze dat het veiliger was om binnen te blijven en zelf te proberen om het tot een goed einde te brengen. Tussen twee weeën door sleepte ze zichzelf naar de kan met water die ze daar niet toevallig had laten staan. Ze scharrelde enkele oude lompen bijeen en probeerde alles klaar te



42

leggen dat ze nodig zou hebben. Er had zich een vastberadenheid van haar meester gemaakt die haar verstand op nul zette en haar moederinstincten aanwakkerde. Het kind was het enige dat nog telde.

Steyuelt genoot. Het legerkamp lag intussen ver achter hen en in de stad wisten ze duidelijk niet wat er aan de hand was. Het plan was schitterend. De adviseurs van de graaf hadden het bedacht. Het was het laatste dat ze konden doen. De legerleiding had er de beste mannen voor uitgekozen. Het grootste deel van de soldaten bleef in het kamp. Enkel wanneer het plan dreigde te mislukken, zouden ze een laatste massale aanval proberen. Maar het zou niet mislukken. De grootste sterkte was dat de stad dit helemaal niet verwacht had. Ze waren niet gewaarschuwd door het trompetgeschal en de aanmoedigende bevelen die doorgaans naar de troepen geschreeuwd werden. Want dat was er niet geweest. Ze konden ook geen grote massa soldaten dichterbij zien marcheren, want die was er ook niet. Iedereen wist precies wat hij moest doen. Ze waren er in geslaagd om dichterbij te sluipen. Niet ongemerkt natuurlijk. Maar ze hebben kostbare tijd kunnen winnen door verwarring te zaaien. Het leek volledig willekeurig en ongeorganiseerd waardoor het voor hen heel moeilijk was om er doortastend op te reageren. In feite was het de bedoeling zoveel mogelijk schade toe te brengen. Steyuelt hield wel van dat soort tactieken. Ze zouden moeten opgeven. Door paniek te zaaien alleen al zou dat geen probleem zijn.

Hij was nu vlak bij een poortje dat hem de stad in zou brengen. Hij wist perfect hoe hij het moest aanpakken. Hij had vaak genoeg deze sluipweg genomen. Hij kende de stad nog als zijn broekzak. Steyuelt keek naar boven. Op de wallen kon hij de verwarring zo van de gezichten aflezen. Iemand had hem gezien, maar werd afgeleid en liep de andere richting uit. Het heuglijke moment was aangebroken. De deur was niet eens terug gesloten nadat iemand voor hem langs daar naar binnen was geraakt. Hij bleef even in een pikdonkere hoek staan om de situatie in zich op te nemen. Niemand merkte hem op. Ze waren te druk bezig met panikeren en soldaten aanvallen die al lang binnen waren. Ze deden niet eens meer moeite om ze te beletten binnen te komen. Steyuelt sloop langzaam verder. Hij was niet van plan om zich met die mannen bezig te houden. Hij zou zijn eigen interpretatie geven aan het plan om zoveel mogelijk schade aan te richten. Door de huizen binnen te vallen en onschuldige slachtoffers te maken. Het was oorlog. En in een oorlog vielen er nu eenmaal slachtoffers. Ze hadden zo graag gewild dat hij een moordenaar was toen ze hem beschuldigden van moorden die hij niet begaan had. Ze zouden hun zin krijgen. En hij zou beginnen in het hart van de stad, daar waar hij het meeste



43

pijn in zijn eigen hart gevoeld had. Ze zouden het snel opgeven als ze merkten dat de stad van binnenuit opgevreten werd. Overrompeld door enkele dozijnen soldaten die door niets of niemand konden tegengehouden worden. Steyuelt grijnsde bij de gedachte.

Fye had moeite met ademhalen. In haar armen hield ze haar zoon vast. Zo goed en zo kwaad als ze kon had ze hem gewassen en in oude lompen gewikkeld. Ze wou hem aan de borst leggen, maar hij hield niet op met huilen. Ze was uitgeput. Ze had alles alleen kunnen doen. En haar zoon zag er gezond uit. Voor zover haar ogen aan het donker gewend waren. De kaars had ze zo snel mogelijk terug gedoofd. Dat zou enkel nieuwsgierige soldaten aantrekken. Fye wist amper wat ze moest doen en ze voelde een enorme dreiging. Het was onheilspellend stil ondanks het feit dat ze vlak bij de wallen woonde. Arnd moest al een paar uur weg zijn. Het leek een eeuwigheid. Maar ze glimlachte toen ze een samentrekking in haar klieren voelde toen haar zoon begon te drinken.

Steyuelt ondervond weinig tegenstand. Mensen die wakker waren, waren te overdonderd om zich te kunnen verdedigen. Hij gaf ze ook geen kans. Zijn zwaard was vlijmscherp. Daar had hij wel voor gezorgd. Het was zijn moment om wraak te nemen voor wat er door deze stad gebeurd was met Nyesken. Hij kon de dood van zijn zwangere vrouw niet zomaar aan zich voorbij laten gaan. Het was hun eigen schuld. Hij ging weer meer naar de wallen toe. Er waren nog steeds schermutselingen tussen de stedelingen en de soldaten. Nog steeds kwamen de soldaten in bosjes de stad binnen. Maar het was aan het keren. Het zou niet lang meer duren. Steyuelt liep een steegje in dat via trappen naar boven leidde. Kleine huisjes stonden er tegen elkaar aangedrumd. Het was duidelijk een arme buurt. Hij viel het eerste het beste huis binnen. Een jonge vrouw keek verschrikt op. Ze begon hysterisch te krijsen en omklemde iets in haar armen dat hij niet direct kon thuiswijzen. Het kind voelde de doodsangst van zijn moeder en begon te huilen.

Arnd wist dat het verloren was. Het had geen zin meer. De stad was overwonnen. Er heerste verslagenheid onder de mannen die begonnen af te druipen. De stad was ingenomen door het leger van de graaf en ze zouden zich moeten schikken naar zijn wensen. Bij de opkomende zon zag de stad er te

Het Veer · 4 Diktat De Uitspraken van Onze Glorieuze Leider Beste lezer van ons geroemde Veer, Het...

Documents

Transcript of Het Veer · 4 Diktat De Uitspraken van Onze Glorieuze Leider Beste lezer van ons geroemde Veer, Het...