zwart-wit

Bee

ld H

ans

van

Vink

evee

n

etenBee

ld J

obie

n G

roen

Kunst: “Amsterdam op een zonnige dag, de Negen Straatjes, ik ben er verliefd op, echt als op de foto’s.”

Tv: “Six Feet Under, een serie rond een be-grafenisbedrijf waaraan ik verslaafd was. Je zag bizarre dingen waarvan je niet wist of je erom moest lachen of huilen. Een groepje dames heeft een feestje in een rijdende limousine, een steekt het hoofd naar buiten en knalt ergens tegenaan. Kijken naar reali-tyshows als Big Brother is tijdverspilling.”

Boek: “Een samenzwering van idioten van John Kennedy Toole, waar ik aan één stuk door om moest lachen. De hoofdpersoon is de luie maar ook briljante en pathetische dikzak Ignatius J. Reilly, die de hele dag op bed ligt maar dan aan het werk moet. Ik verbaas me erover hoe jong de auteur was toen hij het verhaal schreef.”

Humor: “Alberto Olmedo, een Argentijnse komiek, waar mijn vader erg om moest lachen. Veel verkleedpartijen en typetjes als een handlezeres die een meisje wil aanra-ken. Zijn dood was een big issue. Hij viel van een balkon, wat met drugs te maken had.”

Muziek: “De IJslandse band Sigur Ros. Tijdens een concert werd een gebroken strijkstok in het publiek gegooid en door mijn ex opgevangen. Nu bewaar ik het. Italiaanse zangers als Eros Ramazzotti vind ik irritant gejengel. Het is meer huilen dan zingen wat ze doen.”

Idool: “Mijn twee zusjes, die bekende actrices in Argentinië aan het worden zijn. Niets kan ik met de Spaanse politieke partij Partido Popular, geleid door oud-premier Aznar. Het zijn conservatieve katholieken die tegen abortus en het trouwen van homostellen zijn, maar er niet over willen discussiëren.”

Film: “Eternal Sunshine of the Spotless Mind van de regisseur Michel Gondry die ik bewonder. Een vrouw herkent na een hersenspoeling haar ex niet meer. Waarop de man, Jim Carrey in een heel dramatische rol, hetzelfde wil, maar hiervan terugkomt. Dat wil je wel eens: pijnlijke herinneringen wissen. Maar misschien slaan ze als je ze bewaart na verloop van tijd wel om in iets goeds. Een stupide film Yes Man, ook met Carrey, waarvan het script van begin tot eind slecht is.”

Moment: “Een dagelijks geluk is fietsen door Amsterdam. De eerste week was ik wel superbang en snapte de verkeersregels niet. Een nachtmerrie is dat ik een muis in huis heb die ik Manuela heb genoemd. Niets helpt tegen haar: vallen, vergif. Ze is aan het winnen en voelt zich de eigenaar van het huis, maar ik betaal de huur.”

Stokje: “Ik geef het stokje aan student Stefanie van Zal, over wie ik heb gehoord dat ze bescheiden is, maar intussen de halve wereld afreist en trainingen geeft aan psychiaters in Vietnam.” n

Hans van Vinkeveen

Wat: Thais restaurant Krua Buppha op de Van Woustraat. Iets uit de richting van het hart van de Pijp.

Sfeer: Sfeervol en warm verlicht met hier en daar wat Thaise parafernalia zoals een boeddha met orchideeën om zijn nek en een vergeelde poster van de president en zijn vrouw. Op de achtergrond klinkt zachte Thaise muziek. Helaas (voor ons) is Krua Buppha ook een afhaalrestaurant, wat af en toe voor wat onrust zorgt. Vooral de thuisbezorger die voor het gemak zijn helm ook binnen ophoudt, draagt niet bij aan de gezelligheid.

Publiek: Terwijl het er in het weekend vaak vol schijnt te zitten, is het op deze woensdagavond vrij rustig. Achter ons zit een oudere dame te wachten op haar date. Met een doorrookte bootwerkersstem geeft ze hardop commentaar op de te late date en meteen ook maar op de rest van de wereld om haar heen. Achter ons zit een groepje Engelse zakenmannen.

Bediening: De vriendelijke Thaise bedie-ning houdt ons goed in de gaten, maar laat ons ook genoeg met rust. Ze hebben iets oprechts blijigs over zich. Zo’n hardnek-kige glimlach die je ook in Thailand ziet, waardoor je denkt: ze hebben zo weinig, maar lijken tóch zo gelukkig. Ik realiseer me weer eens hoe bot en nukkig Nederlan-ders kunnen zijn.

Menu: We zien een tiental voorgerechten, waar je ook voor een combinatie van kunt maken. Wij kiezen voor de viskoekjes en een combinatie van vier soorten loempia’s.

Daarbij wordt sweet chili-saus en een heer-lijke zelfgemaakte pindasaus geserveerd. De viskoekjes hebben een pure vissmaak, opge-frist met lenteuitjes en koriander. Heerlijk. Ook de loempia’s mogen er zijn, waarbij vooral de banaan-honingloempia een leuke verrassing is. De hoofdgerechten zijn onderverdeeld in vlees, kip, vis en vegetarisch. Elk deel heeft ongeveer dezelfde variaties zoals ‘cashewnoten en groenten’, ‘zoetzuur en groenten’, ‘knoflook, oestersaus, zwarte peper en champignons’. Wij kiezen voor de massamancurry met kip en voor een dikke curry met champignons, paprika en citroenblad. De massamancurry is lekker dik en bevat echte pinda’s, de kip is mals en de aardappels vallen uiteen op je tong. Erg zwaar, maar erg lekker. De dikke curry is al net zo goed. Hij is iets minder zwaar, smaakt tegelijkertijd zoet en pittig. De groenten erbij zijn lekker knapperig.

Samengevat: Een absolute omfiets-Thai. Echt een tentje waar het qua eten niet mis kan gaan. Ook afhaal en thuisbezorgen.

Waar: Van Woustraat 241, 020-670 21 03

Prijs: Niet duur: voorgerechten 4 euro, hoofdgerechten tussen de 11 euro en 15 euro.

Waarom wel: Authentiek lekkere smaken, niet duur

Waarom niet: Door de soms wat romme-lige sfeer is het misschien niet de perfecte locatie voor een intieme eerste date. n

Jobien Groen

Service with a smileHet is altijd prijs bij Thais restaurant Krua Buppha.

Lachen om idiotenJosefina Blanco (27)student International Classroom Social Work

havana 21