Matthijs: “De mooiste eigenschap van Suzanne vind ik dat ze heel goed is in het geven van ruimte aan anderen. Iemand ruimte geven kan ook ongeïnteresseerdheid zijn, maar dat is absoluut niet het geval bij haar. In de ruimte zit veel genegenheid. Ajax vindt ze bijvoor-beeld niks aan, maar ze is oprecht blij voor mij als Ajax wint. Ze heeft niks met wijn, maar is blij voor mij als ik belachelijk veel geld heb uitgeven aan wijn, omdat het een goede koop is. Suzanne voelt goed aan wat je nodig hebt en geeft daar ruimte voor. Suzanne heeft me ook geleerd beter op mijn intuïtie te vertrouwen. Of je bijvoorbeeld zaken met iemand gaat doen of niet. Of een tandarts goed is of niet. Voor mij moet er altijd wetenschappelijk bewijs zijn. Als die tandarts niet goed is, moet ik daar eerst bewijs voor hebben. Van Suzanne heb ik geleerd dat als je het gevoel hebt dat er iets niet klopt, dat je dan ook niet naar die tandarts moet gaan. Ik denk dat we elkaar heel erg vertrouwen. We hebben samen een huis gekocht en ingericht. Dat was best ingewikkeld omdat Suzanne hoogzwanger was. Toch is het soepel gedaan. We zijn dan samen heel sterk. Het heeft ook met vertrouwen te maken; wat de één doet, dat doet die goed. We zijn niet de hele tijd bezig om elkaars werk te controleren. Dat is ook een stuk ruimte dat je elkaar geeft. Suzanne was pertinent tegen het huwelijk. Dat vond ze onzin. Ik ben misschien wat tradi-tioneler en wilde wel trouwen. Dus besloot ik haar ten huwelijk te vragen. Omdat ik het goed wilde doen, heb ik eerst om haar hand bij haar ouders gevraagd. Die hebben me daar-door meteen heilig verklaard, maar ze schrokken ook. Zij wisten: Suzanne gaat nee zeggen. Toen heb ik toch een ring voor haar gekocht en gezegd dat ze hem mocht houden, maar dat er wel een vraag bij hoorde.”

Suzanne: “Ik ben echt gevallen voor zijn intellect. Ik was daar erg van onder de indruk. Ik zat te leren voor een vak dat ik al twee keer niet gehaald had. Ik vroeg Matthijs of hij me kon hel-pen. Hij is toen met mij door de stof gegaan op een manier dat ik het begreep. Hij kan zich heel snel de stof eigen maken, heel analytisch. Ik vind het leuk om te merken dat onze combinatie heel sterk is. Bijvoorbeeld nu ik last heb van mijn stem. Ik heb lang het gevoel gehad dat er iets mis is. Dan dwingt Matthijs me om het uit te zoeken. Ik zou misschien denken, er zit een brok in mijn keel, dus heb ik misschien last van een onverwerkte emotie. Dan dwingt Matthijs me om uit te zoeken wat er fysiek aan de hand is. Er is nog wel iets dat ik van hem kan leren. Zijn passie voor hobby’s. Dat vind ik een leuke eigenschap. Dat je echt zo’n passie voor iets kan hebben, dat alles wijkt. Hij kan zonder schuldgevoel helemaal gaan voor zijn hobby’s en daar ook de tijd voor nemen. Hij zegt: ‘Ik ga zondag naar Ajax’ en doet dat gewoon. Als ik iets leuk vind, relativeer ik het weer: ‘Nou ja, zo belangrijk is dat ook weer niet.’ Dat wil ik wel van hem leren. Matthijs heeft mij ten huwelijk gevraagd. Dat was best een gok voor hem. Ik had wel eens gezegd dat ik echt niet van het trouwen was. Ik zag daar geen meerwaarde in. Zeker niet in zo’n witte jurk. Ik was ook altijd bang dat ik ten huwelijk gevraagd zou worden en dat ik dan nee zou zeggen en dat dan de relatie uit zou gaan. Dat heb ik een keer bij een vriendin gezien. Toen Matthijs mij die ring gaf, zei hij dat hij wist dat ik niet zo van het huwelijk was, maar dat trouwen voor hem wel heel belangrijk was en dat ik dan de vrouw was die hij daarvoor wilde vragen. Hij zei: ‘Als je nee wilt zeggen, dan moet je ook gewoon nee zeggen, maar die ring krijg je toch en je vriendje blijf ik ook.’ Dat vond ik toen zo ontroerend. Ik dacht: met deze man wil ik gewoon altijd blijven. Ik kon alleen maar zeggen: ja ik wil.”

tekst jobien groen beeld bram belloni

dubbelopin deze rubriek vertellen twee personen die aan de hva verbonden zijn over hun relatie

Suzanne van Stratum (36, trainer en coach bij Bedrijfseconomie) en Matthijs de Feber (37, docent minor Ondernemerschap en Commerciële Economie) zijn zeven jaar samen en vier jaar getrouwd. Liefde is… elkaar de ruimte geven. En daarbij jezelf niet vergeten.

24 havana