Glitz, Glam and Gossip

pHoofdstuk 1 : The N

ew

One

p

p

Ik schrok wakker uit een nachtmerrie. Ik had gedroomd dat iedereen op mijn nieuwe school mij zou pesten. Op mijn klok stond dat het 20 voor 4 was, nog 2 uur en 50 minuten slapen. Tevergeefs legde ik me terug neer in mijn bed. Ik wist toch dat ik niet meer zou kunnen slapen.

Marie

p

De wekker begon om stipt half 7 lawaai te maken. Hij stond afgestemd op mijn lievelings radiozender: LJ-FM. Ik stapte tegen mijn zin uit mijn bed, net klaar om de wekker af te zetten, wanneer de presentator begon te spreken: “Voor alle vroege vogels die nu al uit bed zijn, ja daar bedoel ik jullie mee, studenten, ik hoop dat ik jullie deze ochtend blij kan maken met enkele vette platen.

p

Maar dat zal wel moeilijk zijn, want jullie zullen allemaal depressief zijn omdat het 1 september is! Maar toch nog veel succes.” De muziek begon weer te spelen. Ik zette de radio woedend af. Waarom moest ik toch anders zijn dan de anderen. Niet populair of mooi of sexy.

p

Ik had mezelf voorgenomen om dit schooljaar, mijn senior year, helemaal anders aan te pakken. Nieuwe sexy kleren, make-up, hakken, rebels,… . Ik keurde mezelf in de spiegel en vond dat mijn missie geslaagd was, toch voor het deel thuis. Nu moest ze noch op school vrienden maken en een grote bek krijgen.

p

Wanneer ik in de keuken kwam, werd ik meteen terug door mijn moeder naar mijn kamer gestuurd om andere kleren aan te doen en die make-up eraf te halen. “Je ziet eruit als een hoer!” had ze geschreeuwd.

p

Mijn moeder wou mij perse zelf naar school brengen om met me mee te gaan naar de directie. Ik had haar nog zo proberen duidelijk te maken dat ik het zelf wel zou kunnen, maar nee, ze moest mee!

p

Ik stapte met naar beneden gebogen hoofd uit de auto. Ik schaamde me rot. Er parkeerde ook juist een andere auto. In plaats van een moeder met haar dochter, stapten daaruit een meisjes en een jongen. Beiden waren zeer knap en lachten constant. In het haar van het meisje leek, net zoals in een film, wind geblazen.

p

Toen ze het gebouw binnen gingen door de soort van erehaag die was gevormd door de andere leerlingen, zakte de moed dat ik ooit zo kon worden in mijn schoenen.

p

Helemaal tegen mijn zin ging ik samen met mijn moeder naar binnen. “Wees maar niet bang lieverd,” zei mijn moeder, “het wordt een geweldig schooljaar.” “Noem me niet lieverd waar iedereen bij is!” Riep ik fluisterend. Mijn moeder negeerde mijn uitval en ging gewoon verder. “En waar zou de directie zijn?”

p

“Hoe moet ik dat nu weten?” Zei ik nors.

De gang had zich ondertussen al gevuld met leerlingen, allemaal laatstejaars. Dit was namelijk de blok van de zesdes.

“Misschien moeten we het is vragen aan iemand.” Zei mijn moeder. Ik kon haar niet meer tegenhouden. Mijn moeder stapte af op het meisje dat zo juist haar spetterende entree had gemaakt

p

“Zou jij ons even willen helpen?” Zonder op een antwoord te wachten ging mijn moeder verder. “Mijn dochter, Marie, is nieuw hier en we zijn opzoek naar de directie.”

Ze had mijn naam gezegd. Ik wist nu al dat mijn leven over was, ik kon wel in de grond zakken van schaamte.

“Ik zal haar anders wel naar het secretariaat, zo noemen we dat hier, brengen. Gaat u al maar terug naar huis of werk, of wat mensen van u leeftijd doen.”

p

Mijn moeder ging bedeesd weg. Ze was duidelijk geraakt door haar woorden. Ik herkende dit type meteen. Dit was het type dat super knap en populair was. Ze had tegen alles en iedereen een grote bek en niemand durfde iets terug te zeggen. Waarschijnlijk zat ze ook bij de cheerleaders van deze school, de grootste pestkoppen ooit.

p

“Hallo, ik ben Angelina . Zou je me niet bedanken dat ik je heb gered van je moeder?” Zei ze bits.

“Eu… dankjewel” Zei ik aarzelend.

“Weet je, als je me niet in de weg loopt en doet wat ik zeg, kunnen we nog best goede vrienden worden, nieuwe.”

“Ik heet Marie .”

“What ever, het secretariaat is op het einde van de gang links.” En weg was Angelina , met een air van hier tot in Tokio.

p

Ik ging de gang die de ‘popu’ mij had aangewezen door, maar ik vond geen secretariaat. Ik begon bijna te flippen wanneer ik de bel hoorde, en nog steeds niet wist waar ik moest zijn.

p

“Hey! Jij lijkt me nieuwe hier, hé?” Sprak iemand haar

“Ja,” Zei ik aarzelend.

“Je lijkt me verdwaald.”

“Ik zoek het secretariaat.” Ik voelde me dom.

“Je staat er recht voor.” Nu voelde ik me nog stommer.

p

“Dankjewel, eum ,” zei ik .

“Arianna” Vulde ze me aan.

En dan liep ze weg. Ik klopte voorzichtig op de deur van het secretariaat.

“Binnen!” Riep een stem.

p

Ik stapte voorzichtig het lokaal binnen en stelde me voor.

“Volg mij maar. Alle andere studenten zitten nu in een zaal waar ze hun klas krijgen toegewezen,” zei de vrouw.

Ik volgde haar als een puppy naar de zaal. Het was een reusachtige zaal met superveel leerlingen.

p

Ze kregen een saaie uitleg over de moraal van de school. Dan volgde het interessante: de klassenverdeling. Iedereen voelde dat de aandacht ineens terug steeg. Er waren al vijf klassen geweest en toen plots :“Marie Marens”

p

Ik stond recht om naar buiten te gaan samen met mijn andere nieuwe klasgenoten en toen zag ik ineens dat Angelina ook recht stond. Ik besloot dat dit schooljaar een hel ging worden.

p

Binnenkort meer…