Gemeenteschool Rekkem - Schoolkrant augustus 2008

2 Schoolkrant nr. 4 - augustus 2008

Schoolkrant nr. 4 - augustus 2008 3

Gemeentelijke Basisschool Moeskroenstraat 525

8930 REKKEM

Tel 056 - 41 47 88 Fax 056 - 42 61 45

GSM 0475 - 58 52 32 E-mail: [email protected]

Website: www.gbs-rekkem.be

Tweemaandelijks tijdschrift 30

ste jrg. nr. 4 - augustus 2008

Verantw. uitg.: vzw Gemeenteschool

Beste, Ook een leuke vakantie beleefd? Wij zet-ten de vakantie alvast in met een onver-getelijk schoolkamp in de Auvergne. Het was een van de betere schoolkam-pen, maar we denken en zeggen dat iedere keer. In deze krant hebben we er een ruime plaats aan gegeven. Ouders konden tijdens het schoolkamp deze verslagen wel lezen en de vele foto’s bekijken. Maar gezien we deze niet eeuwig kunnen bewaren op de website, is een gedrukte versie wellicht een mooi souvenir voor later. Aan de vele kaartjes te zien die we mochten ontvangen, is de vakantie voor iedereen opnieuw tof en leuk geweest. En de zon was ook telkens van de partij, want zoveel keer lezen we… ‘Zonnige groetjes uit…’

In deze schoolkrant komen we ook nog even terug op de laatste schoolweek. Het werd een drukke week met het 6de leerjaar dat twee spannende dagen beleefde in de legerkazerne van Leopoldsburg. Er was de afscheidsreceptie en de uitdeling van de vele sportdiploma’s. Wij zijn immers nog steeds de sportiefste school van de entiteit Menen.

1 september nadert met rasse schreden. Na de grondige wijzigingen vorig schooljaar starten we met dezelfde formatie: alle leerkrachten in dezelfde klas. Voor mij persoonlijk wordt het mijn laatste schooljaar als directeur. Ik heb definitief de knoop doorgehakt, mijn 27ste schooljaar wordt het laatste. Ik startte in de Gemeenteschool op 1 september 1969. Op 1 september 1982 mocht ik het roer overnemen van Gaby Vandecasteele. Mijn doel was om me ‘tussen’ de leerkrachten, als hun gelijke, in te zetten voor de leerlingen. Naast de leerstof die in de klas werd onderwezen, kon ik ijveren voor de uitbouw van de eigen schoolkeuken, de start en de uitbreiding van de kinderopvang tot wat die nu geworden is en de eigen schoolbus. We gingen van start met de bos- en zeeklassen en in 1988 werd een eerste schoolkamp ingericht in Tirol. We begonnen met de volksdansgroep de Breughelkes, de schoolsport werd gepromoot… Voor al deze activiteiten zetten de leerkrachten en medewerkers zich telkens 100 % in, want zonder medewerking kunnen initiatieven niet uitgewerkt worden. In al deze activiteiten ten bate van de leerlingen vond ik het grootste plezier en putte daaruit de vreugde en de moed om zo verder te gaan.

Vanthournout Eric, directeur

mailto:[email protected]


Na de proefwerken en het verschijnen van onze schoolkrant nr. 3 hebben we stil gezeten. Vandaar dat er nog heel wat nieuws is uit die laatste schoolweek. Er was de vreugde van feest vieren (receptie 6

de leerjaar),

maar ook momenten van afscheid nemen.

De leerlingen namen op de laatste donderdag afscheid van Noëlla. Ze had haar allerlaatste middagmaal bereid. Zingend en applaudisserend namen de leerlingen dankbaar afscheid. In september 2000 volgde ze Clara op. Acht jaar lang heeft Noëlla lekkere maaltijden bereid. Noëlla oefende nog een andere job uit (op school kan je immers maar 4 dagen werken gedurende de schooldagen.) Beide waren niet langer te verenigen. We begrijpen dat het voor haar een moeilijke beslissing was. Vrijdagmiddag namen de leerkrachten en het keukenpersoneel afscheid van Noëlla.

Els sprak woorden van dank uit voor een ontroerde Noëlla.

Afscheid nemen betekent ook welkom heten. Noëlla wordt opgevolgd door Saskia. Zij is enkele weken komen meewerken in de keuken, zodat ze op 1 september onmiddellijk aan de slag kan gaan en ook dagelijks voor zo‟n 150 leerlingen en leerkrachten gevarieerde maaltijden kan bereiden. Saskia, namens de gehele schoolgemeenschap, hartelijk welkom !

Busvervoer op maandag 1 september 2008

Omdat er veel ouders de eerste schooldag hun kinderen graag zelf brengen, zouden wij willen vragen om een berichtje te sturen of een boodschap na te laten indien uw zoon/dochter op 1 september ‟s morgens door de bus moet afgehaald worden.

Busofoon: 0479/28 54 70 - Mail: [email protected] Dank!



Iliaz, Sam en Aron doen hun verhaal aan de reporter van Het Nieuwsblad. In de klas hebben ze hun medeleerlingen getrak-teerd op kinderchampagne. Veel succes gewenst en denk nog eens aan jullie school!


1ste leerjaar - vrijdag, 13 juni 2008

Naast het maken van herhalingsoefeningen en proe-ven, bracht de maand juni voor de leerlingen van het eerste leerjaar ook nog wat leuke dingen met zich mee. Zo brachten zij een bezoek aan het rusthuis „Onze-Lieve-Vrouw Middelares‟ om daar een aantal activitei-ten te doen met de bewoners. Op die manier leerden ze eens omgaan met mensen die „anders‟ zijn dan hen. Bovendien konden ze zichzelf vol trots presenteren in een modeshow. We hadden al een volledig schooljaar gewerkt rond de pauw „Zieme‟ van het Axenland en nu konden ze zelf eens de rol van trotse pauw op zich nemen. De meeste hadden hun eerste communiekleren aangetrokken en schitterden dan ook volop op de „catwalk‟. De één deed het al wat flamboyanter dan de ander die dan verschrikkelijk zenuwachtig was. Begrijpelijk… zoiets doe je nu ook niet elke dag. Na de modeshow, die alle leerlingen tot een schitterend einde bracht, was het tijd voor een verfrissend glaasje limonade. Severine, de animatrice van het rusthuis die verdacht veel op juf Eveline leek, vulde onze glaasjes en we lieten het ons smaken. De zon liet haar stralen met volle kracht schijnen dus deze verfrissing was zeker meer dan welkom. Daarna werd het tijd om de bewoners van wat dichterbij te leren kennen. De leerlingen werden in groepjes verdeeld en er werden gezelschapsspelletjes gespeeld samen met de bewoners; uno, het grote Sesamstraatspel, vier op een rij, onderuit,… en uiteraard de sjoelbak die voor vele leerlingen een heuse openbaring was. Het werd half vier voor we het wisten en dus tijd om te vertrekken. We kregen nog een groot applaus van de bewoners en de medewerkers die er duidelijk van genoten hadden om „al dat jong geweld‟ eens over de vloer te krijgen. Wij vonden het even-eens super !!!

juf Eveline


De eerste Breughelkes in 1987 met v.l.n.r. vooraan: Wouter Couvreur, Joffrey Nenin, Jeroen Wyseur, Pieter Vanthournout, Bart Schrurs, Thierry

Ghyselinck, Frederik Heeren, Yves Vandorpe en Nicolas Coppens. De meisjes: Cindy Lannoo, Sylvie Ghesquière, Véronique Coppens, Emmie

Vanneste, Maëlene Staelens, Tania Claeys, Véronique Levecque, Leen Gabriël en Liesbet Vander Beken.

zondag, 15 juni 2008

Op de opening van de jaarlijkse Breughelkermis mochten „de Breughelkes‟ opnieuw dansen. Onder leiding van lesgeefster Agnes en juf Isabelle zetten ze hun beste beentje voor. Er was heel wat belangstelling en het applaus bleef niet achterwege.

Hoe het allemaal begon Het is een jaarlijkse traditie geworden die begon in 1987. Onze directeur, lid van het Breughelcomité, stelde voor om bij de opening van de 15

de

Breughelkermis, de kinderen te laten dansen. Dat brengt zeker altijd wat volk bij, ouders en familieleden die komen zien. Op school werd al een tijdje aan volksdansen gedaan en van daaruit zou dan een groepje kunnen optreden. We moesten uitzien naar passende kledij. Enkele bereidwillige ouders, vooral onder de stuwende kracht van Marina Debuf (Oud Reckem) kwamen de leuke pakjes, zoals we die nu nog kennen, tot stand. Maar dat eerste optreden verliep niet zonder slag of stoot!. Toen heerste nog een hevige schoolstrijd tussen beide dorpsscholen. Neen, geen scholen op Breughelkermis! En toch hebben we doorgezet. Die eerste keer dansten we illegaal her en der waar er wat plaats was. Wie kon het ons verbieden en wie zou ons wegjagen? We kenden 2 dansen, een klompendans: „Rijpe Gerst‟ en „Vrolijke kring‟. Op 16 augustus 1987 traden de Breughelkes op in Limburg, tijdens de Breughelfeesten in Bree. We kenden zoveel belangstelling en bekijks dat we het jaar erop mochten dansen bij de opening van Breughelkermis in Rekkem. En dat doen we nu, 21 jaar later, nog steeds.


6de leerjaar - zondag, 23 en maandag, 24 juni 2008

We zijn met het zesde leerjaar naar Leopolds-burg geweest. We reden met de bus naar het station en gingen verder met de trein. We kwamen aan om 15.23 u. We mochten direct naar onze slaapplaat-sen. De bedjes stonden maar 15 cm van de grond en het gras was wel 10 cm lang. Het was ongemakkelijk om te slapen. We gingen achteraf, na het opma-ken van de bedden, eten. Daarna hadden we een half uurtje dril. ‟s Avonds was er klank- en lichtshow. Het was heel mooi: net vuur-

werk! Daarna gingen we slapen. De volgende ochtend stonden we al om 6.30 u. op. Het was erg koud. We gingen ons aankleden en klaarmaken om te gaan eten. Na het eten begonnen we aan een dag vol activiteiten zoals op en onder een tank kruipen en proberen over een grote bak met water te geraken. Ik ben in het water gevallen! Typisch! We hebben ook over een apenbrug geklommen, aan judo gedaan en vooral ons lekker vuilgemaakt. Het was tof! Jasmine CATTEEUW - 6

de

We zijn maandag 23 juni naar Leopoldsburg geweest naar het leger. We hebben ruim twee uur op de trein gezeten, maar we moesten één keer overstappen. Toen we aan het station van Leopoldsburg aankwamen, stond een bus op ons te wachten. Deze bracht ons naar het leger. Als we daar aankwamen gingen we richting onze tenten. We legden onze slaapzakken op onze veldbedjes. Daarna was er even vrij spel. Even later mochten we gaan eten. Het was spaghetti en hij was heel lekker. Na de maaltijd leerden we marcheren. Dat was leuk. ‟s Avonds, in het donker, kregen we nog een demonstratie. Met vuurpijlen en echte schoten. Rond 11.30 u. gingen we slapen. Het was wel koud in die tent! De volgende ochtend ruimden we onze spullen op, gingen ons wassen en daarna gaan eten. We zijn ook nog onze valiezen en rugzakken in de container gaan stoppen. Dan mochten we allerlei dingen doen. Ik ben meegegaan met een jeep en ik heb ook een kraan bestuurd. Daarna legden we een parkoers af. Je moest onder en op een tank kruipen. Het was een leuk parkoers. Wat later gingen we klimmen. Ook mochten we werken met nachtkijkers. We reden mee met een soort vrachtwagen en kregen les in judo. We aten ook een ijsje en keerden blij terug met de trein. Dylan REGELBRUGGE - 6

de


Maandag gingen we met de zesdeklassers naar Leopoldsburg. We verlangden al heel lang om eens naar het leger te gaan, maar nu kwam die droom uit. We gingen met de schoolbus naar het station in Kortrijk. Daar moesten we een halfuurtje wachten op de trein. We zaten twee uur op die eerste trein, waarna een tweede trein volgde voor een uurtje. We kwamen aan in Leopoldsburg. Het was nog eventjes rijden met de bus tot in de kazerne. We kregen onze tent waar we nog een flink stuk van de vooravond mochten rusten. Later die avond kregen we ook nog dril en een les over de vredesmissies. Na een kleine demonstratie mochten we gaan slapen. Eindelijk! Dinsdag deden we de hele dag activiteiten: sluipen, hindernisparcours,… ‟s Middags aten we frieten met frikandellen. ‟s Namiddags ging het programma gewoon verder tot we helaas moesten vertrekken. Maar één ding weet ik zeker: we hebben veel bijgeleerd!

Jens AMEYE - 6de

Maandag zijn we vertrokken voor twee dagen naar Leopoldsburg. Het busje voerde ons tot aan het station van Kortrijk. Dan moesten we opstappen in de trein. Eenmaal we er waren begon de eerste activiteit: uitpakken! Nadat we ons plekje in de tent hadden gevonden, begeleidde een soldaat ons naar het hoofdkwartier. Daar leerde hij ons de dril. Toen was het etenstijd! De spaghetti was superlekker! Na de maaltijd gingen we ons even opfrissen en dan hop… naar het klank- en lichtspel. Het ontwaken de volgende dag viel tegen, want om 6.30 u. moesten we al opstaan. Eerst gingen we ons wassen en ontbijten. Na het ontbijt kon je verschillende dingen doen: een parcours afleggen, in een tank kruipen, met nachtkijkers werken en nog vele andere. Op de middag aten we frieten met frikandellen. Na een drukke namiddag keerden we met de trein naar huis terug. Het was een erg leuke schoolreis! Newt BRAEM - 6

de

3de kleuter - woensdag, 25 juni 2008 Het einde van het schooljaar nadert met rasse schreden. Voor de meeste kleuters van juf Claudine betekent dit dus een eind van hun „kleutercarrière‟ in de Gemeentelijke Basisschool van Rekkem. Vanaf september starten zij als „leerlingen‟ in de lagere school; een grote stap die zij zullen maken. De laatste week van het schooljaar werden zij dus nog eens verwacht bij juf Eveline om al eens te kunnen proeven van die eerste klas. Tellen, cijfertjes, lettertjes en woordjes… het wordt een heuse boterham. Nu nog volop genieten van de vakantie zodat we er in september met z‟n allen keihard kunnen tegenaan gaan !! juf Eveline


2de leerjaar - donderdag, 26 juni 2008

We kwamen toe en we waren in 4 groepen verdeeld. Er was ook nog een andere school. Mijn groep begon in de babbelkamer. Dat vond ik heel leuk en grappig. Dan gingen we naar buiten en er was daar een mevrouw aan het zingen. Wij moesten ook meezingen. het was een heel mooi liedje. Dan zijn we naar de snarenkamer gegaan. Er was een mevrouw die piano speelde, op een gitaar speelde en nog een meneer die op een cello speelde. Dat vond ik ook een zeer leuke kamer. Dan zijn we naar de blaaskamer geweest. Het was daar pikdonker. Dat vond ik de leukste kamer. We moesten raden welk instrument. Mijn

groep had maar 1 instrument juist. Dan hebben ze een liedje gespeeld van Thor. Toen moesten we weer naar buiten gaan. We waren weer aan het zingen. We krijgen nog op het laatste een potlood. We keerden terug naar school. Ik vond het een superleuke dag. Laura LOREL - 2

de

donderdag, 26 juni 2008 Naast de vele activiteiten is er in de laatste schoolweek ook de afscheidsreceptie voor de leerlingen van het zesde leerjaar en hun ouders. Deze avond is altijd een beetje dubbelzinnig. We mogen de leerlingen feliciteren met hun resultaten. We bedanken de ouders, en klinken op een mooie tijd. Sommige ouders maakten het voor de eerste keer mee en vonden het wel naar meer smaken. Voor andere ouders was het ook een afscheid van de school, omdat hun laatste oogappel nu ook naar het secundair vertrekt. Heel wat leerkrachten waren op de afspraak aanwezig om de leerlingen die ze allemaal de revue hadden zien passeren uit te wuiven. We zeggen „vaarwel‟, zei de schepen Martine Fournier. We vulden gauw aan met „tot ziens‟, want iedereen blijft welkom in onze school. Voor vele leerlingen was het even slikken en menig traantje werd hier en daar weggepinkt. Maar dit kleine verdriet zou vast en zeker snel plaats ruimen voor de vreugde van de vakantie! Tom

Een heel bijzonder woord van dank aan de ouders van de ouderraad die voor de prachtige receptie hadden gezorgd ! Woorden schieten ons te kort om onze dankbaarheid te betuigen.

vrijdag, 27 juni 2008

Alle ouders die dit tekstje lezen, herinneren zich waarschijnlijk het mooie lied van het heel bekende Sting: “Message in a bottle” nog. Net op dit lied baseerde juf Severine zich om de slotviering in elkaar te steken. Tijdens de viering voor alle kinderen van de lagere school weerklonk in de kerk een 4-tal keer een water- of zeegeluid, en net op die momenten kwamen er kinderen naar voor met een fles met een boodschap erin. Die boodschap verwees naar wat er in de viering gezegd en gedaan werd. De kinderen werden daarvoor proficiat gewenst en er werd gevraagd om ook in de


De allerlaatste boodschap in een fles speciaal voor de kinderen van het 6de

leerjaar.

Dit was jullie laatste schoolviering.

We willen jullie echt waar danken voor alles wat je met ons deelde,

voor alles wat we samen meemaakten.

Daarom krijgen jullie allemaal een bijzondere boodschap in een fles.

Een boodschap van alle leerkrachten voor jullie.

Moge het een fijne herinnering zijn aan jullie jaren hier op onze school.

Kom maar naar voor 6de klassers, want zo mogen we jullie nu nog noemen.

Binnen enkele ogenblikken zal dat niet meer zo zijn !

We wensen jullie een fijne toekomst en een heel gelukkig leven !

vakantie daaraan te denken. Vier symbolen vulden de vakantiekoffer: hartjes, omdat we zouden durven vergeven als er iemand iets fout doet, eten en drinken, om te breken en te delen en te zorgen dat iedereen genoeg heeft, gebedenboekjes, om het ook nu en dan eens stil te maken en bijbels, om op een vrij moment in te lezen. Het was een mooie en intense viering waarin de kinderen goed luisterden en ook heel stil konden worden, waarin ze uit volle borst meezongen en van harte meebaden. Toen de viering helemaal gedaan was en de pastoor ons nog een goede vakantie toewenste, weerklonk er voor de 5

de maal datzelfde water- en

zeegeluid. Nog een boodschap dus ! Lees maar mee wat er in de kerk werd voorgelezen:

Het was voor de leerlingen van het 6

de leerjaar een

emotioneel moment omdat ze echt beseften dat hun lagere school-tijd erop zat. Traantjes vloeiden, ook bij sommige leerkrachten. Maar weet, dit is niet het einde, het is een

begin van een nieuwe tijd, een nieuwe periode in het leven van deze jonge mensen en wij wensen hen daar heel veel succes bij. Het ga jullie goed, 6

de klassers, of mogen we dat nu niet meer zeggen ?

Juf Severine

Onze school is altijd al ICT-minded geweest. Meester Erik en mijnheer de directeur waren ook hier op school al de pioniers van de moderne media. Andere leerkrachten volgden snel. Met de komst van de wat jongere leerkrachten raakte dit alles nog in een stroomversnelling. Een vijf of zes jaren terug al werd gestart met het inrichten van ICT-lessen voor vijfde en zesde leerjaar. Al gauw mochten ook het vierde en later het derde leerjaar aansluiten. Sinds september 2007 voorziet de wetgever nu ook eindtermen ICT waarin de vaardigheden vermeld staan die een leerling op het einde van de lagere school moet kennen. Maar al gingen de leerkrachten mee met hun tijd, het materiaal deed dat niet. Jarenlang hebben we ons beredderd met tweedehandse pc‟s en vervangstukken. Maar ook dat bleek niet meer vol te houden. Een ander plan moest ons weer op het juiste spoor zetten. Na veel wikken en wegen zijn we er dan ook in geslaagd voldoende budgetten vrij te maken om de computers in de mediaklas te vernieuwen. 14 nieuwe pc‟s met windows vista worden daar vanaf september in gebruik genomen. Om de ogen te beschermen werden alle oude monitoren in de mediaklas vervangen door flatscreens. Eveneens werden voldoende nieuwe laptops aangekocht om alle leerkrachten van de lagere klassen van modern materiaal te voorzien. Dit is ook zo voor de zorgcoördinator en het zorgteam. In januari willen we dat dan ook doen voor de kleuterleidsters. Op deze manier proberen wij als school steeds verder mee te gaan in de moderne ontwikkelingen van onze maatschappij. Hetgeen ontegensprekelijk ten goede zal komen van het onderwijs en de verwachtingen van de personeelsleden van onze school. Het vernieuwde pc-lokaal creëert kansen voor de toekomst, ook naar onze ouders toe. De ICT-cel van onze school zal samen met die van de stad bekijken hoe we dat verder kunnen stimuleren. meester Tom


DOE-AAN-SPORT-BEURS - Kortrijk, 26 juni 2008 De laatste schoolweek herbergt inmiddels naar gewoonte een erg druk programma voor de zesde klas. Nog niet echt uitge-slapen van de schoolreis naar Leopoldsburg maak-te ze zich nu op voor een halve dag keihard sporten op de DAS-beurs in Kortrijk. Iedereen zag het zitten, ook de meester. De kinderen hadden namelijk heel goed getoond op schoolreis dat je met deze

groep trots naar buiten mag komen. En dat zou ook nu weer blijken. Onze leerlingen, voor één keer zonder schooltrui met het schoolkamp voor de deur, haastten zich van de ene proef naar de andere. De stempels op de kaarten kwamen er vlot bij en voor we er erg in hadden, had iedereen een medaille. Veel zilveren, maar ook heel wat gouden medailles. Dat was al jaren met onze school niet meer gebeurd. Jayson had zelfs zoveel tijd over dat hij zijn meester nog even leerde schaken. Het werd een prachtige voormiddag. Toen de directeur aankwam voor de traditionele groepsfoto, kon hij zijn tevredenheid niet verbergen bij het zien van al die medailles. Proficiat! meester Tom

PROFICIAT AAN ALLE SPORTIEVE LEERLINGEN In de loop van het schooljaar hebben we opnieuw aan meer dan 20 sportactiviteiten deelgenomen. Dankzij de stimulans met de sportkaart nemen heel veel leerlingen deel. Het is een traditie geworden dat de laatste schoolweek de spaarkaart mag uitgewis-seld worden tegen leuke prijsjes. Niet alleen proficiat aan de leerlingen die een volle spaarkaart bijeen spaarden, maar aan alle sportievelingen. Deelnemen is

inderdaad belangrijker dan winnen. V.l.n.r. vooraan: Lore Lietaer, Valentine Dumon en Kimberly Arnoult.

Achteraan: Chaïmaa El Hardouz, Pauline Hostyn en Alexandra Croisier. (Merk je dat onze meisjes de sportiefste zijn!) Ze worden ook geluk gewenst door Mia Vanhalst van de Menense Sportdienst.

Na een druk, maar vruchtbaar schooljaar konden de leerlingen op vakantie trekken. Tot 1 september !!


Met 54 leerlingen, 10 begeleiders en een vriend chauffeur voor de 11de

keer op schoolkamp trekken naar het buitenland tijdens de vakantie. Weinig scholen doen het ons na. En toch zijn het toffe onvergetelijke dagen samen met de kinderen. Het zijn voor de begeleiders geen verloren vakantiedagen, integendeel. Toen me op de afscheidsavond een volle beloningskaart ‘Bevertjes’(*) werd overhandigd en de leerlingen dankbaar applaudisseerden, werd het me toch eventjes te veel. Tranen van ontroering en geluk kwamen me in de ogen. Ook wetende dat het wellicht mijn laatste schoolkamp werd. ‘En waarom doe je dat?’ Heel eenvoudig, voor de kinderen! Op de eerste plaats is het met onze Rekkemse leerlingen aangenaam op reis gaan. We komen nergens in schande, ze zijn gemanierd, we moeten ons niet voortdurend kwaad maken. Toen de directeur van het vakantiecentrum, reeds 20 jaar aan het roer, afscheid nam en ons zei dat we de beste, meest gedisciplineerde groep waren, die hij er ooit te gast had, dan klonk dat uiteraard als muziek in de oren. En geloof het, het waren geen woorden om ons stroop aan de baard te smeren, we hoorden die complimenten overal. En als je ziet dat de kinderen intens genieten van hun schoolkamp en heel dankbaar zijn, dan is dat onbetaalbaar geluk! ‘Of ik nog een schoolkamp zal organiseren?’ U las het in mijn inleiding, het wordt mijn laatste schooljaar als directeur. Uiteraard hangt het ervan af wie mijn opvolger wordt? Wil die nog schoolkampen? Zijn er nog voldoende begeleiders? We zien wel, in elk geval zeg ik niet ‘neen’.

Een gelukkige kampleider, directeur Eric

(*) Iedere dag werden „Bevertjes‟ uitgedeeld door iedere begeleider aan verdienstelijke leerlingen. Telkens werd ook uitgelegd waarom die leerling een beloning verdiende. Die werden op een „Beverkaart‟ gekleefd.

(**) Meer dan 1500 foto‟s zijn te bekijken op onze website www.gbs-rekkem.be. Ouders en vrienden volgden

dag na dag onze belevenissen via verslagen en foto‟s. In deze schoolkrant brengen we een samenvatting.

http://www.gbs-rekkem.be/


Zondag 29 juni 2008 Heenreis: Rekkem - Les Estables

Het was nog duister, net voor het klaren van de dag en er was al een drukte van jewelste bij de schoolpoort. Hier en daar een geeuwende mama, de papa toch even verbijten dat hij de kleine zal missen en de kinderen razend enthousiast om te vertrekken. De Reisvogel en de Gele Kanarie trekken na twee jaar weer samen op avontuur.

De directeur laat niet op zich wachten en houdt meteen het morgenappel. Dat moet althans Jaron gedacht hebben toen hij bij het horen van zijn naam antwoordde met 'aanwezig'. De papa's hielpen ijverig bij het laden van de bus. De mama's bespraken druk de inhoud van de koffers. Om 5.30 u., bijna stipt, trokken we Frankrijk binnen. De directeur achter het stuur van de schoolbus en bij ons de enige echte 'Joerie'. Het was heel rustig op de bus. Leve de Nintendo DS en andere spelconsoles! Voor we er goed en wel bij hadden stilgestaan, kwamen we aan in Péronne. Daar namen we al afscheid van 'de Joerie' want onze vertrouwde begeleider-chauffeur Werner werd weer de trotse kapitein van het schip. Op dit toch nog vroege uur kregen onze blauwe schooltruien en gele sjaaltjes heel wat bekijks. En het was pas zeven uur.

Juf Kristien nam het roer over van directeur Eric en we zetten onze reis verder. Eénmaal nog moesten we stoppen om te tanken. Daarna vervolgden we onze rit. Klokslag twaalf uur konden we een afrit nemen naar een rustig plekje. Een ware meevaller: een mooi speelplein, zacht gras en een stralende zon. De ideale picknickplek op kamp. We namen er onze tijd voor en pas om 13 u. zette de kleine karavaan zich weer in beweging. In Clermont-Ferrand hielden we opnieuw halt om te tanken. Het weer werd mooier met de toenemende glooiingen van het landschap. Al gauw mochten we de autosnelweg verlaten en kozen we voor de meer landelijke wegen. Het was twintig voor zeven toen we hier aankwamen. De directeur van het centrum verwelkomde de leerlingen met een drankje en een koekje. De begeleiders kregen uiteraard een aperitiefje. Onmiddellijk daarna ging het naar het restaurant. Bij ons groeide snel het besef dat we hier niet gingen vermageren: soep, hoofdschotel en dessert. Daarbij nog wat wijn en een kaasplank om alles in stijl af te ronden. Er was nogal wat hilariteit over de waterkraan met stemcontrole. Benieuwd of ze zich morgen nog laten beetnemen. Na de maaltijd mochten ze eindelijk naar de kamers. Het leek wel een ontlading. Hier en daar moesten we de luide kelen wat temperen, maar allemaal zonder erg. De kamers waren behoorlijk snel op orde. Voor het eerst weerklonk nu buiten het liedje om te verzamelen. Deze dans is al 22 jaar, zonder

onderbreking, dezelfde gebleven. Vijf minuutjes wat uitleg en algauw leek het of men jaren niets anders kende. De directeur nam de gelegenheid te baat om nog wat afspraken te maken. Nadien konden ze het laatste restje energie kwijt op het 3-minutenlied. Na het zingen van wat slaapliedjes mochten de rakkers en hun makkers dan eindelijk onder de lakens.

meester Tom.


Maandag, 30 juni Fotozoektocht - Lac d’Issarles - 1000 km-spel

Na een welverdiende nachtrust en na de vermoeiende bus-reis van gisteren stond vanmorgen de fameuze fotozoektocht doorheen het dorpje op het menu. In vijf groepjes trokken we één voor één op pad, gewapend met een opdrachtenboekje en een overheerlijke nectarine. De ene na de andere foto werd gevonden, al was dat toch niet zo simpel als het alle-maal wel op papier leek. Eens uit het dorp trokken we het bos in via een heuse klim, wat voor de één al wat vlotter verliep dan voor de ander, nietwaar Ludivine? Zij kon natuurlijk de jongens met de lange stelten moeilijk bijbenen. Eens boven in het bos kon de afdaling beginnen langs prachtige paden en bloemenweides om zo terug naar onze verblijfplaats te trekken. Eens aangekomen stond ons een stevig middagmaal te wachten. Voor- en hoofdgerecht, dessert en zelfs de mogelijkheid om nog wat kaas te verorberen. Met andere

woorden, alles tot in de puntjes verzorgd.

Na de platte rust volgde een uitstap naar het Lac d‟Issarlès in de Ardèche. Daar werd meteen al de overbodige kledij aan de kant gegooid om het frisse water het nodige werk te laten doen, namelijk de nodige afkoeling brengen. Als leuk extraatje konden we de kinderen, mede door de gulle bijdrage van de ouders, een tochtje met een pedalo aanbieden. Dit liep al snel uit tot een heus watergevecht. Sommigen onder ons vonden dan ook nog eens de moed om volledig rond het meer te stappen en dit in een recordtijd van 45 minuten. Na een frisse cola en een overheerlijke appelflap keerden we huiswaarts om nogmaals te genieten van het avondmaal. Tijdens deze rit hebben we driemaal moeten stoppen. Neen, niet voor een plaspauze of iemand die ziek werd door de vele bochten op en neer. Meneer de directeur stopte zijn busje midden op de weg om nog wat mooie natuurfoto‟s te nemen of hoe een hobby toch aardig uit de hand kan lopen, nietwaar.

De avond werd afgesloten met een groot buitenspel, namelijk het 1000 km-spel. Bedoeling was om zoveel mogelijk kilometers te verzamelen door opdrachten uit te voeren. Iedereen vond nog de nodige kracht om zich volledig in te zetten bij deze plezante afsluiter van de dag. Na het uitdelen van de nodige brieven en mails kon iedereen zich wel verzoenen met zijn of haar bedje.

meester Kenny


Dinsdag 1 juli 2008 Dagwandeling Le Monastier sur Gazeille - Goudet Deze morgen wekte de zon ons reeds vroeg met haar zonnestralen. Het beloofde een schitterende dag te worden. Ook het programma zag er veelbelovend uit. We volgden de route van de Engelse schrijver Stevenson, die in 1878 met een ezel van Le Monastier sur Gazeille naar Goudet trok. De rugzakken werden klaargemaakt, de stapschoenen werden stevig toege-knoopt en onze huid werd verwend met een laagje zonneolie. Een bittere noodzaak… want het beloofde heel warm te worden. Na een rit van een half uurtje kwamen we in Le Monastier aan. We kregen nog een woordje uitleg van de directeur en dan begonnen we aan onze helse tocht. De sfeer zat er alvast goed in want overal waar we stapten, hoorde je het Rekkems Gemengd Koor. Van „het liedje van het zwin‟ tot „Rekkem bovenal‟,… onze heldere (????) stemmen weerklonken over het Franse berglandschap. Af en toe werd even gestopt voor een snelle hap en een drankje. We werden door ons gastenverblijf dan ook verwend met een superdeluxe picknickpakket: een banaan, een reep chocolade, een cakeje, brood met hesp, een groenteschoteltje,… en voor de meeste het belangrijkste: chipekes !!! Neen, we zouden zeker niet zonder energie vallen!!! Opgeven stond vandaag niet in ons woordenboek. We stapten dan ook stevig door. Ook de bevertjes zorgden voor een extra stimulans. Elke dag worden aan enkele verdienstelijke leerlingen bevertjes uitgedeeld, die dan op een spaarkaart komen. Toen de leerlingen voor de keuze werden gesteld: op de bus stappen of nog een half uur verder stappen om het einde te bereiken, werd dan ook, verrassend genoeg misschien, voor dit laatste gekozen. Zelfs de meisjes van het derde leerjaar die onder ons de jongste waren, wilden niet van opgeven weten. Samen stapten ze dan ook verder. We motiveerden elkaar en dat hielp ons een stuk vooruit. Over teambuilding gesproken !!! Enkel twee leerlingen reden met de bus mee, maar dan wel om zeer begrijpelijke redenen. Axel was al van ‟s morgens vroeg opgestaan met hoofdpijn en Cédric I. had onderweg een pijnlijke val gemaakt. Gelukkig werd hij goed verzorgd door de verpleger van dienst, meester Tom, en hield hij er enkel een bebloede knie aan over. En toen het wat later op de dag werd, verdween ook de hoofdpijn van Axel als sneeuw voor de zon. We voelden ons verschrikkelijk fier toen we Goudet bereikten. Daar mochten we de rest van de middag in het water spelen. Er werd gezwommen, natgespoten en zelfs dammen werden gebouwd. We genoten volop van het water en de zon, want die was nog steeds van de partij. De eerste lichtroze gloedjes werden op de velletjes opgemerkt, dus werd er opnieuw overvloedig ingesmeerd. Na een vermoeiende, maar supertoffe dag trokken we terug richting Les Estables. Een slaapliedje onderweg hadden de meesten niet meer nodig. Maar na een verfrissende douche kunnen we er weer tegenaan. Kaartjes schrijven en uno spelen staan vanavond nog op het programma. Juf Evelyne


Woensdag, 2 juli 2008 Pleinspelen - Lac St.-Martial - Quiz zonder antwoorden Met het dagelijks ochtendritueel begonnen we de vierde dag. Om 7.30 u. liet meester Tom de ochtendliederen weerklinken door de gangen. Om 8 u. was iedereen weer fris en monter aan de ontbijttafel en van de lange wandeling van gisteren was niet veel te merken. Vandaag moest het een rustige dag worden en tot 9 u. kregen de leerlingen vrije tijd. Daarna begonnen de pleinspelen. Er werden drie toffe spelen aangeboden, drie groepen die dan telkens doorschoven. Bij Frans en Berenice was er de „savatteskietinge‟. Eerst werden de spieren losgemaakt en daarna moesten ze proberen hun schoen of pantoffel zo ver mogelijk te trappen. De winnaars werden bij de diverse groepen Michiel en Laura, Jonas en Newt en Dylan en Tatjana. De winnaars van goud, Jolan en van zilver, Jaron op het feest in Rekkem, moesten nu het onderspit delven. Bij meester Kenny werden balspelen gepresenteerd en bij meester Tom ging het er luchtig aan toe met de parachute.

Ondertussen waren vier Rekkemnaars in Les Estables aangekomen, Eric Viane en zijn echtgenote Marina, André Tytgat en Leona Staelens met hun hondje Bonzo.

Om 11 u. was het tijd voor het aperitief. Iedereen kreeg een zakje chips aangeboden en

limonade of cola. Wat een zalige tijd in de zon, omgeven door een prachtige natuur!. Daarna werden de zangboekjes boven gehaald en werd uit volle borst gezongen tot het 12.30 u. was, tijd voor het middagmaal. Op het menu stond „Gaspacho Andalous‟ (een soort koude soep), Jambalaya de poulet riz (geleek wat op paëlla), fromage en pot de glacé.‟

Na de middagpauze moest iedereen om 14.15 u. klaar staan aan de bussen. We reden door een prachtig landschap naar het Lac St.-Martial. Er kwam nogal wat bochtenwerk aan te pas. We reden voorbij de „Gerbier de Jonc‟, de plaats waar de Loire ontspringt. Een haakse bocht moest in meerdere malen worden genomen. Aan het meer was het gewoon prachtig met al enkele zwemmers in het water en zonnekloppers aan de kant. Al snel kwam Ludivine meester Kenny melden dat daar een madame zat met haar t… bloot. “Dat zijn „borsten‟, een geen t…”, merkte meester op. We vonden een plaatsje en snel sprongen de eerste waterratjes in het koele water. Eenmaal in het nat was het best leuk. Ondertussen maakte de directeur afspraken voor het varen met de pedalo‟s. Uiteindelijk bleken er maar 5 vaarwaardig te zijn en moet er telkens een volwassene plaats nemen bij 3 kinderen. De wet in Frankrijk is streng en er was geen ontkomen aan. Zo huurden we maar de 5 pedalo‟s en om het kwartier werd afgewisseld. Niet erg, want met de sterke wind die kwam opzetten was het al superlastig om te trappen. Ondertussen waren er kinderen aan het voetballen, anderen speelden met de petanqueballen… Plots kregen we de meisjes van het 3

de leerjaar in de gaten. Die waren de ballen in hun

bikinibovenstukje aan het stoppen en proestten het uit van het lachen. Het vieruurtje bestond deze keer uit een lekkere chocoladekoek. Om 17.15 u. werd verzamelen geblazen om de terugtocht aan te vatten. De Gele Kanarie nam de weg via de Mont Mezenc met smalle bruggetjes, de grote bus moest dezelfde terugweg nemen. Het avondmaal bestond uit een feuilleté de viande, Navarin d‟ Agneau met broccoli en schorseneren en fruit. Na een stevige wasbeurt en in pyjama of slaapkleed, kon om 21 u. de „Kwis zonder Antwoorden‟ aanvangen. Een spannend spel waarbij heel wat proeven dienden afgewerkt te worden. Het ging er heel luimig aan toe. Na 5 proeven, het was reeds over 22.30 u. geworden, was het meer dan bedtijd. De rest van het spel wordt morgen wel verder afgewerkt. Na een slokje limo of cola ging iedereen naar bed. Eric


Donderdag, 3 juli 2008 Dagtocht naar de Mezenc - casino Bij het openen van de gordijnen werd al vlug duidelijk dat het weer omgeslagen was. Van een landschap was er geen sprake, alleen maar mist. Het zag er niet goed uit voor onze dagtocht naar de Mezenc. Er werd besloten om wat later te vertrekken. Volgens de directeur van ons hotel zou het rond de middag opklaren. We besloten om het programma voor vandaag wat aan te passen. De „kwis zonder antwoorden‟ was nog niet afgewerkt, een ideaal moment om dat te doen voor we op trektocht vertrokken. Nog 5 proeven werden afgewerkt: stop de band, plopdans en klerenketting waren de praktische proeven. Het aantal foto‟s die onze directeur reeds had genomen in de voorbije dagen en de totale leeftijd van de begeleiders waren de overige twee vragen. Raar maar waar, we hadden twee gouden, twee zilveren en twee bronzen medailles. Iedereen dus gelukkig. Het werd tijd om de rugzakken klaar te maken voor onze tocht. Een regenjas en onze picknick mochten uiteraard niet ontbreken. We vertrokken om 11.20 u. richting de Mezenc. De grote vraag was: zou het opklaren of erger worden ??? Na 10 minuten stappen door een mistig landschap waren we beland op een privaat domein. Dit betekende uiteraard terug naar af. De regen werd almaar heviger, maar moedig stapten we verder. Heel wat mooie veldbloemen doorkruisten onze paden en alweer ontstond er twijfel of we wel de goeie weg volgden. Gelukkig wel. Een verplichte stop om de regenjassen aan te trekken konden we niet tegenhouden. De regen viel met bakken uit de lucht. Zouden we de top bereiken ?? Nog altijd zeer gemotiveerd stapten we verder, maar droog blijven stond niet in onze agenda. Halfweg hoorden we opeens een donderslag. Was dit een teken ?? En dan nog een… Dit was het keerpunt in onze tocht. We beslisten om terug te keren. Na een kleine hap van onze picknick, vatten we de terugweg aan. Wat had ik graag in de plaats van Ludivine geweest. De hele terugweg mocht ze op de rug van Laura Denys zitten. Al vlug bereikten we ons kamphuis. Gelukkig verminderde de regen geleidelijk. Hopelijk kunnen we deze tocht nog eens hernemen, want het is zeker de moeite om op de hoogste berg te staan. De picknick werd verder gezet in een zaaltje van het kamphuis. Ondertussen werd er gekeken naar een film van mr. Bean. Daarna werd er gedoucht om terug wat op temperatuur te komen. Vlug een noodprogramma bedenken was de boodschap voor de begeleiders. Uno kaarting en het bekijken van alle foto‟s waren de alternatieven. Dankzij de vrijwillige bijdrage van de ouders konden we de kinderen trakteren met een cornet. Wat met dank werd aangenomen door de kinderen. Daarna werd de galakledij aangetrokken om naar het casino te trekken. Oei, we moeten nog eten. Een galadiner is altijd welkom. En het werd dan ook een heerlijk maal. Als voorgerecht kregen we macedoine tomate, lasagne bolognaise met salade als hoofdgerecht en als dessert foret noire (soort chocolade taartje). Om van te smullen. Met een goed gevulde maag trokken we richting casino. Iedere leerling kreeg 100 euro startgeld. Naar hartelust mochten ze van 20 u. tot 21 u. spelen. Acht spelletjes werden aangeboden: roulet-te, bingo, hoger lager, uno, eenentwintigen, gekkebekken, pokeren en het laatste spel werd bij meester Kenny gespeeld. Daar moesten ze raden onder welke beker de knikker zat. Er was uiteraard ook een bank. Daar konden ze geld komen halen als ze failliet waren of hun gewonnen geld op de bank plaatsen. Onze rijkste klant had maar liefst 560 euro gewonnen. Deze eer kwam Antoine toe, dachten we. Toen kwam de directeur ook meespelen en in 5 minuten had hij maar liefst 880 euro gewonnen. Pech voor Antoine, want geld maakt blijkbaar niet gelukkig. Met maagkrampen kwam hij meester Tom opzoeken (verpleger van wacht). Hopelijk is het enkel vermoeidheid. Zo zat onze dag er weer op. Wat vloog de tijd snel. Alweer richting bed. Na een paar slaapliedjes gingen ze gewillig mee naar bed, want moe waren ze. Morgen staat er alweer een boeiend programma op ons te wachten. Dus is een goeie nachtrust welgekomen. Juf Kristien


Vrijdag, 4 juli 2008 Forteresse de Polignac - Le Puy-en-Velay Het ziet er naar uit dat we vandaag mooi weer krijgen. Er is deze morgen wel wat mist in de bergen en het voelt wat kil aan, maar de zon probeert door de mist te boren. Na een stevig ontbijt gevolgd door het traditioneel uitdelen van de verdiende “bevertjes“ gaan we met de bus richting Le Puy-en-Velay.

Naarmate we ons reisdoel naderen, wordt het steeds zonniger en warmer. Na een klein uur rijden bereiken we onze eerste halte, nl. de ruïnes van de versterkte burcht van Polignac. Wat klimwerk brengt ons bij de ingang van de burcht. Algauw bemerken we de grote vlakte met tal van overblijfselen van deze indrukwekkende versterking. We vinden er een waterput, een vergeetput, de werkplaats waar men vroeger de wapens maakte, het woongedeelte, de ruïne van een kerkje met bijhorende begraafplaatsen. Een gerestaureerde donjon van 32 meter hoog geeft ons de gelegenheid om deze te beklimmen en te genieten van een uitzonderlijk panoramisch zicht op de stad Le Puy-en-Velay en de ganse omgeving. Onnodig om te vermelden dat dit voor de kinderen “genieten“ is. De donjon is een prachtig decor voor een fotosessie van de groep. Op het domein vinden we ook heel wat gegevens over de historiek van de familie Polignac, die een belangrijke rol speelde in de geschiedenis van de late Middeleeuwen tot op heden. Zo kunnen we op een stamboom lezen dat Prins Renier van Monaco verwant is met de familie Polignac. Het kasteel en zijn bewoners speelden eveneens een belangrijke rol in de honderdjarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland.

Intussen is het middag en per bus vervolgen we onze weg naar Le Puy-en-Velay, waar we onze picknick aanspreken in een prachtig stadspark. In het park kunnen we ook vele dieren bewonderen: eenden, herten, duiven, een pauw, enz… Plots bemerkten we een grijze reiger op de top van een den, wat Eric voor de zoveelste keer naar zijn fototoestel doet grijpen. Om 14 u. hebben we afspraak met een gids en een toeristisch treintje dat ons naar de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad brengt. Na de rondrit wandelen we met zijn allen naar de oude stad met zijn vele smalle steegjes in oude “kinderkopjes“ (zeg maar kasseien). Het wordt wat klimwerk naar de oude kathedraal, een belangrijke bedevaartplaats voor de pelgrims op weg naar Compostela. We vervolgen ons klimwerk naar de “Corneilleberg“ met daarop het indrukwekkend mariabeeld van de “Notre Dame De France”. Het beeld is vervaardigd uit ijzer en heeft een rode kleur. Niet minder dan 213 kanonnen - veroverd op het Russisch leger door Napoleon III - waren nodig om dit indrukwekkend beeld van 16 meter hoog en een gewicht van 110 ton - te vervaardigen. Het beeld bevindt zich op 132 m. en is het hoogste punt van de stad. Het biedt de mogelijkheid om het binnenin te beklimmen via een smalle trap met af en toe een opening, die je toelaat om een prachtig zicht te krijgen op de stad en de omgeving. Intussen voelen we steeds meer de zonnewarmte die op een thermometer 27 graden Celsius aanwijst. Een fikse wandeling naar beneden brengt ons -via de pittoreske winkelstraatjes - terug naar de bus. Een ijsje van de Auchan is een zeer welgekomen verfrissing voor iedereen. Intussen is het 18.30 u. geworden en rijden we terug naar de kampplaats waar we het avondmaal kunnen gebruiken, nl. soep, wortelen, aardappelen en boeuf-braisé, gevolgd door fruit naar keuze… Wat is het eten hier toch fijn!

Het avondprogramma bestaat uit een keuzeaanbod tussen het voorbereiden van de “bonte avond” van morgen, douchen of vrij spel. Ondertussen trekken 5 begeleiders (chauffeur Werner, directeur Eric, Eveline, Kenny en Kristien) naar de top van de Mezenc, de berg die gisteren wegens de regen niet beklommen kon worden. Ze schoten er prachtige beelden en genoten van de ondergaande zon op een hoogte van 1753 m.

Om 21 u. volgt nog een korte zangstonde om daarna rustig naar de kamers te gaan en -na een onvergetelijke dag- te genieten van de nodige nachtrust. Morgen wacht ons immers opnieuw een zware dagtocht.

Berenice en Frans


Zaterdag 5 juli 2008 Avonturentocht langs de Loire: Goudet - Arlempdes Klokslag 7.00 u. Door de gangen weerklinken de inmiddels gekende melodieën. Meester Tom stormt de kamers binnen en heeft deze keer al wat meer moeite om de leerlingen wakker te krijgen. Wij stonden ook op, openden het venster en merkten onmiddellijk de zon op. Rita was direct overtuigd dat het een prachtige dag zou worden. Maar zoals reeds gezegd, was dat niet voor alle leerlingen het geval. Een ietwat frissere douche moest hen terug uit dromenland halen. Velen strompelden dan ook de trap op of af naar de eetzaal. Een stevig ontbijt doet soms wonderen en daar mogen we hier dagelijks van genieten. Na het ontbijt was het even tijd voor de beverkes. De vele gezichtjes waren vol spanning en hier en daar verscheen een glimlach toen men de eigen naam hoorde noemen. Daarna was het alle hens aan dek. Voor de laatste maal trokken we op dagtocht. De directeur had ons verwittigd: het zou spannend worden. Om tien voor negen werd verzameling geblazen. Om precies negen uur reden de bussen uit. Berenice wuifde ons uit... de vele blaren hadden haar aan het hotel geketend. Maar we kennen intussen onze schepen goed: ze zal niet bij de pakken blijven zitten. Ze had immers heel wat om handen. Op de bus was er eerst weer de uitzending van Radio de Molen. DJ's Marcel en Werner brachten de goedgemutste leerlingen naar Goudet. Wie alle verslagen leest herinnert zich dat we daar afgelopen dinsdag onze dagtocht hadden afgesloten. Ditmaal was het het startpunt van een zeer gevarieerde trektocht, stroomopwaarts langs de Loire. Rita zag direct in haar herinnering de Samariakloof in Kreta waar ze ooit niet zo gemakkelijk was doorgetrokken. Ikzelf liet het niet aan mijn hart komen en vertrok met goede moed aan de staart van de bende. De Vandammes zijn al de hele week bezemwagens met dienst. De directeur had er niet om gelogen. Een eenvoudige bosweg werd afgewisseld met rotsen en keien. En deze rotsen en keien waren niet echt klein te noemen. Hier en daar moesten we echt klauteren. Wij, die toch al iets ouder zijn moesten al eens goed opletten waar we onze voeten plaatsten. Maar de kinderen vlogen als dartelende hinden van het ene blok naar het andere. Ook de directeur hield er weer een strak tempo in, waardoor wij met onze toch omvangrijke staart bijna op het verkeerde pad kwamen. En alsof dat nog niet genoeg was, hielden de kinderen zich onderweg bezig met van alles en nog wat. Even leek het einde in zicht, toen we de stem van Werner door de zenders hoorden. Maar Werner was niet echt geruststellend. Het water was heel erg diep en nog erger, hij bevond zich op de andere oever. Dat wist Eric wel, want heimelijk had hij een touw meegesmokkeld. U leest het goed: volledig in Indiana Jones-stijl spanden we een koord van de ene oever naar de andere en op een nette rij waadden we door het water. Frans en ikzelf mochten de rij sluiten, tot grote hilariteit van mijn zoontje die menige beelden vastlegde op film en fotokaart. Bijna aan de overzijde struikelde ik maar kon net voorkomen dat ik volledig tegen de vlakte ging. Het gezichtsverlies bleef beperkt al heb ik nu nog geen foto's gezien. Eenmaal aan de overkant trokken we snel naar de bus. De magen knorden en er werd geopperd om snel te gaan eten. Er was enkel nog tijd voor een pauze in het eerste dorpje om even het openbaar toilet te bezoeken. Een bewoner wist ons te vertellen dat er nog slechts vijf mensen in het dorp Arlempdes wonen.


Het lunchpakket was eens te meer voortreffelijk. Maar Frans had al snel door dat het water niet echt toeliet om daar te spelen. Dan maar met de bus terug naar Goudet om er te spelen. De dambouwers, aangevuld met Frans en ik, begonnen aan de tweede fase van de werken: een nieuwe dam, breder en hoger dan de vorige. Het werd een prachtig werk. Andere leerlingen kozen het ruime sop, 't is te zeggen de Loire, of genoten van de extra aangeboden rust. De vele desserts die zich intussen opstapelden werden alsnog uitge-deeld. De wafels en drankjes werden goed gesmaakt. Op de terugreis werd er de hele reis gezongen. Hieronder kinderliedjes en liedjes voor OKRA (Foei meester Tom). Als rode draad was er het lied 'drie maal drie is negen'. In het hotel, stond ons een mooie verrassing te wachten.

Het koor dat hier logeert op zijn tournee, 'le choeur de Thelème, vergastte ons op een korte open repetitie, hetgeen wij prompt beantwoordden met ons eigen zangtalent. De directeur van het centrum en ook de algemeen directeur die op bezoek was, beloonden dit werk met een lekker aperitief voor de begeleiders. Op het menu stond vanavond een lekkere paëlla. Dit na een heerlijke cocktail van verschillende meloen-soorten. Als dessert was er een smakelijk gebakje, maar ook kaas en yoghurt. Het was weer dik in orde. Sommigen leerlingen vonden het nu wel spannend. Op het programma stond de bonte avond. De directeur opende het feest met een ongeziene vertoning. Hetgeen we hier niet in detail willen vertellen om er voor andere leerlingen de verrassing in te houden. Wel willen we kwijt dat hij er zelf twee dikke builen aan overhield. Daarna volgde een spetterende show gepresenteerd door rasechte vakdames. Anna Roelens en Pauline Vandoorne, van het derde leerjaar nota bene, praatten vlot het hele gebeuren aan elkaar. Er werd gedanst, gejumpt en toneel gespeeld. Ook waren er sumoworstelaars en was er poëzie van Werner over het appeltje en het strontje. Net ervoor nog had Valentine Dumon iedereen verstomd doen staan met haar geïmproviseerde dans. Proficiat aan alle deelnemers. De avond werd besloten met een kleine fuif. Iedereen deed mee, ook de begeleiders. Er was ruimte voor dans, een drankje en een hapje. De directeur had gezegd om 22.30 u. te eindigen en dat werd ook gedaan. Misschien wel best, want het zesde leerjaar werd weer behoorlijk emotioneel. Begrijpelijk!

Luc

Zondag, 6 juli 2008 Regen: binnenspelen - Cluedo Vandaag zondag, maar de zon is ver, heel ver te zoeken. De zon is wel van de partij in de refter bij het ontbijt. Frans wordt vandaag 62 jaar en dat wordt gevierd. Iedereen zingt uit volle borst en de meisjes bieden Frans een kus aan. Nooit is Frans door zoveel vrouwelijk schoon gekust. Alle jongens reiken hem een hand. Bij het ontbijt is er ook voor iedereen een lekkere croissant.


Het programma voorzag deze voormiddag een dorpsspel. Omdat we de beklimming van de Mezenc donderdag niet hadden kunnen doen wegens het slechte weer, hadden we de bestijging voor vandaag gepland. Maar opnieuw valt die in duigen, de mist hangt laag, af en toe zelfs een regenbui. In afwachting van beter weer wordt nog maar eens een successpel herhaald, Casino. Alle meisjes en jongens krijgen opnieuw 100 euro en kunnen weer op de roulette spelen, 21 of hoger-lager spelen… Om 11 u. is het opnieuw aperitieftijd. Frans is jarig en trakteert de kinderen met frisdrank, kaasjes, chips… Voor de begeleiders is er champagne voorzien. Het middagmaal bestaat uit avocado, lamsragout met flageolets, wortelen en warme tomaten.

Deze namiddag stond een bezoek aan Monastier sur Gazeille gepland en waterspel in een afdamming van de Gazeille. Maar het weer is er zeker niet beter op geworden, integendeel. Laten we maar eerst even wat rusten op bed en rond 14.30 u. zien we wel. Als het weer enigszins betert, kunnen we toch misschien nog de Mezenc beklimmen. Maar de wolken hangen nog lager dan deze morgen. Dus zeker niet te doen. We besluiten maar een dorpsspel te spelen, Cluedo. Tom drukt in zeven haasten de opdrachten, enkele begeleiders gaan die in het dorp ophangen en de kinderen kunnen in groepjes van 3 of 4 op

speurtocht naar de dader, de plaats van de misdaad, het motief… Om 16.30 u. spreken we af aan de kerk. Maar pletsende regenbuien verstoren het spel. De laatste kampdag is helaas naar de knoppen. Gelukkig hebben we gans de week schoon weer gehad. We troosten ons met de gedachte wat zouden we gedaan hebben, indien het de hele week zo‟n weer zou geweest zijn.

We komen voor de laatste keer samen in de „Vogelzaal‟. De souvenirshirts worden uitgedeeld, mooie gele aan-denkens. De groepsfoto voor het gebouw met de gele shirts kunnen we ook al niet nemen, de mist blijft maar hangen.

Het avondmaal bestaat uit een slaatje, koninginnehapjes met gekookte tarwe. Daarna worden de laatste „Bevertjes‟ uitgedeeld. Frans geeft, omwille van zijn verjaardag, aan iedereen een bevertje. Iedere kind krijgt er ook een die hij aan een andere leerling moet geven. De directeur krijgt een volle kaart en een ferm applaus voor zijn geslaagd kamp. De sjaaltjes worden door iedereen ondertekend. Maar dan komt het grootste manoeuvre: al de rondslingerende schoenen, kousen, jasjes… uit de bergplaats aan de man krijgen. Het maken van de valiezen vraagt ook de nodige inzet van de begeleiders, want velen krijgen het gerief niet eens meer in hun valies. Om 21.15 u. moet iedereen klaar zijn en de lichten uitdoen. Morgen is het terugreis en moet iedereen om 6.15 u. opstaan.

Eric


Maandag 7 juli 2008 Terugreis: Les Estables - Rekkem

6.15 u. Na 8 dagen spelen, stappen en weinig slapen is het bijzonder vroeg om gewekt te worden. Toch duurt het niet lang vooraleer het hele gebouw zich ontpopt tot een drukte van jewelste. Gelukkig was alles goed voorbereid en konden we heel snel de kamers leegmaken. Dit systeem is er één om te onthouden! Zo leren we elk kamp bij!

De directeur van het centrum kwam ook mee afscheid nemen. Onze directeur straalde van 'contentement', want het zag er naar uit dat hij alsnog zijn groepsfoto zou kunnen nemen. Dat moment was dan ook heel snel aangebroken en met tussenpozen verstoord door het felle zonlicht, kon de groep dan toch op de digitale plaat worden

vastgelegd. Fotograaf met dienst was de enthousiaste zanger van het koor die ons eerder in de week het Provençaals slaapliedje aanleerde. Zijn mimiek sprak boekdelen en wellicht zullen allen dus glimlachend op de foto staan.

Rond 7.40 u. konden we dan vertrekken. Het gevoel bij het afscheid was dubbel: het mocht gerust nog wat duren, maar de meeste verlangden toch echt ook naar huis. Het idee dat we tegen de avond de mama's en de papa's zouden terugzien was een fijne gedachte. De twee bussen zetten zich in beweging, terwijl de directeur ons uitwuifde. Op de bus nog snel even de laatste uitzending van 'Radio de Molen' met DJ's Marcel en Werner, en hup, de start van de terugreis was gegeven.

Onderweg hielden we geregeld halt om te tanken of even de benen te strekken. De Franse toiletten deden ons wellicht nog meer verlangen naar thuis, maar geen één die daarover nog durfde te klagen. Voor het middageten hadden we een prachtige plek gevonden met overdekte tafels. Gelukkig maar, want een hevige regenbui gooide nat in het eten. Dicht bij mekaar kruipen was de boodschap. Dat was niet alleen gezellig, maar bovendien een stuk warmer.

Op de bus gebeurde van alles. De één sliep, de ander las een strip en het merendeel speelde op de gameboy, psp of nintendo DS. Juf Eveline dacht er het hare van, maar ikzelf speelde gretig mee. Jammer genoeg kon ik het van die jonge gasten niet meer halen. Op de voorlaatste halte moesten we dan afscheid nemen. Werner, onze trouwe chauffeur werd hier afgelost door zijn collega. Zowat alle kinderen gaven Werner een dikke knuffel en ook de begeleiders namen hieraan deel. Werner was zichtbaar aangedaan en pinkte een traan weg toen onze bus voor hem wegreed.

Via de Dronckaertstraat kwamen we Rekkem binnen. Aan de school stonden heel wat mensen ons op te wachten. Het schoolbusje kwam als eerste aan. De grote bus liet zich even opmerken maar verdween dan algauw de wijk Steenlandt in. Joerie, de vervanger van Werner, had wat de draak gestoken met mijn zangtalent en nu was het tijd om hem ook eens bij de neus te nemen. Het weerzien was heel hartelijk! Aan beide zijden. Het viel echter op hoe snel de boel opgeruimd was. Blijkbaar was iedereen nu snel naar

huis om wat 'quality time' in het gezin te beleven. Wij, de begeleiders, genoten nog samen van wat zelfgebakken frieten, iets wat we daar niet in ons bord kregen, om dan ook moe maar voldaan naar huis te gaan. Uitziend naar hopelijk een nieuw schoolkamp binnen twee jaar...

Meester Tom


CHALET DU MEZENC Ook U ouders en vrienden kan op vakantie naar

de Auvergne met verblijf in deze prachtige Chalet in een rustige omgeving.

Prijzen 2008 vol pension: € 41,40 - half pension: € 32,90

wijn, koffie en lakens inbegrepen

Info: www.chalet-du-mezenc.com tel. 00 33 471 08 35 36

email: [email protected]

enkele folders zijn op school voorradig

EEN GROTE PROFICIAT GE-WENST AAN DE DIRECTEUR EN AL DE BEGELEIDERS OM DE KINDEREN TE LATEN GENIETEN VAN ZO'N PRACHTIG SCHOOL-KAMP! Aan allen die de dagverslagen hebben geschreven, chapeau, het was prachtig. De fotografen waren ook in hun nopjes, wat wij natuurlijk super leuk vonden. We keken elke avond of morgen met volle spanning naar de foto's… heel tof… DANK U WEL GROETEN VERVAEKE BENNY, SINNAEVE DORINE, Gill vond het kamp reuzeleuk.

Wij willen jullie hartelijk bedanken voor de fantastische reis die jullie de kinderen bezorgen. Ze komen op heel mooie plekjes, leren de Franse keuken appreciëren, rekening houden met elkaar en hebben heel veel plezier (zoals we toch op de foto‟s merken). We kijken elke dag uit naar het verslag met de bijbehorende foto‟s. Echt, een dikke merci en proficiat voor jullie allemaal! Groetjes, Stefaan en Gerda, ouders van Sam

Eerst en vooral hartelijk dank om de kinderen een fantastisch kamp te bezorgen! Ze vonden het zalig! Hopelijk kunnen jullie nu rustig bekomen van de inspanningen. Er zijn hier ook kledingstukken die niet van ons zijn, jammer genoeg niet genaamtekend. Groetjes, Isabelle

http://www.chalet-du-mezenc.com/



Het is een jaarlijkse traditie. Vanuit de verschillende vakantieplaatsen sturen leerlingen en ouders een kaartje naar de school. Dank voor deze attentie.

Groeten vanuit San Felice de Benaco !

Van Yanis, Sienna, Florian, Elias, Johan & Kathleen Vandevyvere-

Watteyn

Hallo lagere school, ik stuur jullie enkele vroege, meer dan warme groetjes vanuit

Zuid-Frankrijk. We zijn hier met onze zessen op reis om te

kajakken, te bruinen, kortom te luieren. Dit kaartje komt

van een kersverse schoolverlater Robin en de

hele familie Galliez.

Zonnige groetjes uit Salou. We hebben veel zwem- en

strandplezier. Matthias en Thomas

Warme, zonnige, dorstige groeten van langs de

waterkant in Bourscheid. Jim, Nele, Soetkin en Zeno.

Vele zonnige groetjes vanwege Ludovic, Lindsey,

Ryan en Phoebe

Zonnige groetjes uit Frankrijk van twee ex-leerlingen Pauline en

Jasmine

Vele zonnige groetjes vanuit Dignes-les-Bains !

Simon en Jonas Balduyck

Groetjes uit Tenerife vanwege Gill Vervaeke.

Groetjes aan al mijn klasgenootjes !

Vele zonnige groetjes Jess, zus Lynn, mama

Hallo iedereen ! Veel groeten uit Haspen-gouw. Een mooie streek,

prachtige fietstochten, lekkere streekgerechten en

bovenal schitterende temperaturen !

De familie Christiaens Ruth, Anna, Jacob, Severine, Jan

‟t is hier mooi weer. veel zonnige groetjes van

alexandra en arno

groetjes uit frankrijk guinevere - Astrid - Els -

Dirk - thieu - Marijke

Héél veel zonnige groetjes vanuit Palamos vanwege

Popelier Amily

Trekking met de fiets in de Mercantour.

Groetjes Marnix, Ria, Jonas, Wannes

Groeten van vier bergwandelaars, poserend

voor de Mont Blanc Philippe Vld., Philppe B.,

Johan en Eric

Zonnige groetjes van Aäron en Winter


Het is een deugddoende vakantie! We genieten

ervan! Groetjes van Lieuwe, Lars, Lennert, Lander, Christian en Karolien

We denken volgend schooljaar over te slaan om

hier te blijven Anthony - Annick en Lara

Je hoeft niet ver te gaan om mooie en leuke dingen te beleven. Vele groetjes uit de vallée de la Molignée Silke - Gudrun - Jürgen -

Barre - Arne

Hallo ! Ben hier op Chirokamp. ‟t Is lekker eten, leuke spellekes, warm weer.

We hebben veel plezier. Groetjes. Loes

Hallo. Zonnige groeten vanuit de Dordogne. We

rusten aan het zwembad zo veel mogelijk uit om er op 1 september weer tegenaan

te kunnen ! Emma, Marie en Lune Van

Belleghem

Zonnige groetjes vanuit Duitsland. Normaal Egypte

maar moeten annuleren wegens operatie aan mijn

darmpjes. Justin en ouders.

Wij hebben hier alvast gefietst en gewandeld. Gelukkig ben ik goed

getraind van op school-kamp. Vele groetjes Sara-Maud, Tamara, Dirk, Ilias.

Warme groeten (32°) aan mijn ex-collega‟s.

Hierbij nog eens bedankt. Erik & Gerda

Groetjes uit de Ardennen Fam. Vanassche Alexia &

Margaux

Hallo, Beste schooldirectie en iedereen van de GBR. Ik schrijf jullie dit kaartje omdat

ik 30 dagen een leuke vakantie doorbracht in

Vianden met mijn meme & pepe en ook met mama,

papa en Michiel. Groetjes Jolien Tytgat.

De zonnige groetjes uit Djerba.

Niels, Eliza en papa

Groeten aan alle leerlingen en leraars. Warme groetjes.

Is hier heel leuk. Prettige vakantie aan allen.

Sarah Jelassi

heel warme groetjes uit egypte van gilles en aude

pareyt

1000 zonnige groetjes uit baaltje. Dagmar en bjarne

Vanderroost

Groetjes uit Malgrat de Mar (Spanje)

Lucas, Eric, Sylviane Deforche

Bijna 3e kleuter

To be or not te be ! That‟s the question

Van wie was dit ook al weer??? Groetjes !

Francine Dejonghe Vanuit Stratford-upon-AVon

Gemeenteschool Rekkem - Schoolkrant augustus 2008

Documents

Transcript of Gemeenteschool Rekkem - Schoolkrant augustus 2008