8

Gelukkig waren er de Zondag nog de hoogmis,de vespers en het lof.De hooggeprezen vroomheid,in die tijd,was dikwijls maar een dun laagje boven het heimelijke maar zalige verlangen om tijdensde godsdienstoefeningen de Donkse mokken te keuren.Het omge-keerde was ook waar,en veel zedig neergeslagen ogen verwijlden niet altijd bij Onze Lieve Heer.De gemeenschap Donk,was zoalszovele dorpen een tamelijk gesloten gemeenschap.Er was bijna geen sprake van enig openbaar vervoer,en de paar zeldzame kas-seiwegen waren amper goed genoeg om er de koers Parijs-Rou-baix op te rijden.Degene die al eenlief vero-verd had,liet ze nietgemakkelijk weer afpakken,zeker niet door een vreemde luis dieeens wilde afzakken naar de danstent op de kermis.Wie nog géén lief op de kop had getikt en er een wilde opdoen bij die gelegen-heid duldde géén concurentie van vreemde hanen in ‘t kot.Zo ishet vele malen gebeurd,dat er soms zwaar werd gevochten vooreen lief,de haren vlogen in het ronde,er waren er bij die niet bangwaren om een mes te hanteren,dan was het oppassen geblazen.Dat was over het algemeen,jong volk van de stad Brugge of deneen of den anderen van Maldegem die op veroveringstocht warenafgezakt,en dachtten op de kermis te Donk een lief op te doen!!Geraakte er een per ongeluk toch op de dansvloer,dan mocht hijer op rekenen dat hij in de kortste keren in de greppel belandde. Het gevolg was dat het o- vergrote deel trouwde met iemand van de eigen paro- chie en bijna iedereen van verre of dichte familie was van mekaar.Bij de oudere bevolking zijn daar nog sporen van terug te vinden. Erik De Backer

Tot volgendemaand..daaag..!!