>>

Geen kankercelmeer te vinden

Uitzicht 5

Op een septemberdag in 2009 zag Iñaki bloed in zijn urine. Hij schrok, maar negeerde het signaal. Hij wilde de gedachte niet toelaten dat er iets ernstigs

met hem was. Toen zijn vrouw een half jaar later bloed op het beddenlaken vond, gingen ze naar de dokter. Daar bleek dat Iñaki’s blaas vol poliepen zat. De blaaswand zag eruit als een koraalrif. Een agressieve vorm van blaaskanker, luidde de diagnose in het ziekenhuis in Hilversum. Veel mensen voelen de grond onder zich wegzak-ken bij de diagnose kanker, maar Iñaki niet. “Ik ben heel rationeel. Mijn innerlijke stem zei: ‘Ik kies voor het leven’. Daarin vond ik rust.” De poliepen werden - met een ingreep via de plasbuis - geschraapt. Vervolgens zou zijn blaas met chemo worden gespoeld. Drie weken later zouden de behandelin-gen worden herhaald en wellicht zou dan de blaas alsnog verwijderd moeten worden. Die periode wilde Iñaki benutten om andere opties dan de reguliere behandeling te verkennen. De ziekenhuisarts noemde het een tegenvaller dat de wondjes van het schrapen niet wilden genezen. Maar wat pech leek te zijn, pakte ongedacht gunstig uit. Door die open wondjes was spoeling met chemo niet mogelijk en daar is Iñaki achteraf allerminst rouwig om. Ook kwam het achteraf gezien goed uit dat de

TEKST JAN VAN KLINKEN BEELD GIJS VERSTEEG

Zijn arts zag het somber in als Iñaki Legorburu (63) zich niet verder regulier liet behandelen. Toch koos hij met een agressieve vorm van blaaskanker voor een andere weg. Na zes maanden Moermantherapie waren de voorgeschreven behandelingen niet meer nodig. ‘En nu, vijf jaar later, ben ik nog steeds kankervrij’, zegt hij. Hij schreef een boek over zijn persoonlijke ervaringen en roept lotgenoten op om hun verhaal te delen.

afspraak voor de tweede behandeling - door een misverstand - pas na zes weken in plaats van drie kon plaatsvinden. Iñaki: “Zodoende had ik meer tijd om te onderzoeken welke alternatieve mogelijk-heden er voor mij waren. Op internet kwam ik de naam van Moerman tegen. Ik schafte een tweede-hands exemplaar van het groene boekje ‘Kanker kan genezen’ aan. De inhoud sprak me aan.”

EyeopenerWat hem beviel, waren de fundamentele vragen die Moerman opwierp. Bijvoorbeeld: Is kanker wél een lokale kwestie? Of is er veel meer aan de hand in je lichaam dan die ene tumor of dat ene orgaan dat is aangedaan? Iñaki: “Zijn analyse dat er bij kanker sprake is van een algehele ontsporing in je lichaam, was een eyeopener.”Aan de hand van de kleine symptomen die Moer-man beschreef, stelde Iñaki vast dat de kanker in zijn lichaam zich al langer aan het ontwikkelen was. “Naast het bloed in de urine was een van deze symptomen bloedend tandvlees. Ook had ik zeker elk jaar wondroos. Iedere keer kreeg ik zodoende antibioticakuren, een aanslag op mijn weerstand.” Hij begreep nu ook waarom de wondjes in de blaas niet wilden genezen. Zijn afweersysteem werkte niet of nauwelijks meer.Met ziekte leefde hij overigens al langer. In de zomer van 2000 kreeg Iñaki de ziekte van Ménière die

6 Uitzicht

>>

Wie: Iñaki Legorburu (63)Privé: Getrouwd met Eelkje; heeft twee zonen en een stiefdochter; woont in Kortenhoef.Werk: Was werkzaam als werktuig-bouwkundig ingenieur, organisatieadvi-seur en docent aan de Webster University (een Amerikaanse universi-teit met een vestiging in Leiden). Arbeidsongeschikt sinds 2000 vanwege de ziekte van Ménière en tinnitus. Iñaki is sinds 2012 BATC-gecertificeerd voedingskundige. Hij geeft workshops over voeding en kanker en is initiatief-nemer van een ‘publiek onderzoekspro-gramma’ dat verhalen van kankerpatiën-ten analyseert ten behoeve van de kennis over complementaire behande-lingen bij kanker (zie kader ‘Vertel uw verhaal’). Hij schreef een boek over zijn ervaringen ‘De invloed van voeding en leefstijl bij kanker’ (Brave New Books, 2014). Prijs € 14,95Ziektegeschiedenis: Ontdekt bloed in urine in september 2009. Diagnose blaaskanker in februari 2010. Poliepen worden operatief geschraapt. Start in deze periode met het Moermandieet. In juli 2010 vastgesteld dat hij kankervrij was. Hij volgt het Moermandieet zonder supplementen.

zowel fysiek als psychisch een klap in zijn gezicht was. “Ik was altijd actief met squash, zeilen en mijn grote passie: golf. Door de evenwichtsstoornis die Ménière veroorzaakt, eindigde dit allemaal abrupt.” Ook raakte hij arbeidsongeschikt. Het einde aan zijn carrière als bedrijfsadviseur en universitair docent zorgde voor gevoelens van depressiviteit. “Van een enthousiaste workaholic tot een has been”, zegt hij. Omdat hij nauwelijks meer bewoog, nam zijn gewicht toe. Vanwege gewrichtspijnen in zijn knieën en overgewicht liep hij zelfs op krukken. Door de inzichten die hij dankzij Moerman kreeg, lukte het hem het roer om te gooien. “Ik ben altijd een grote eter geweest, of beter gezegd: vreter”, lacht hij. “Ik at graag grote porties vlees en ook vaak laat in de avond.” Het afleren van die gewoonte ging vanzelf in 2010 en 2011, zegt hij. “Maar sinds 2012 moet ik meer discipline opbrengen en bewust kiezen om eraan te werken. Ik laat me inspireren door het credo van Moerman dat alleen het beste goed genoeg is.”

Algeheel herstelEten volgens Moerman betekent voor Iñaki verse enzym- en nutriëntrijke voeding die makkelijk te verteren is. “Ik sta mezelf

vette vis toe. Water en koffie drink ik bijna nooit. Mijn vocht krijg ik binnen uit verse vruchten, groenten, soepen en karnemelk.”Naast een ander eetpatroon zocht hij ook eerder zijn bed op om zijn immuunsysteem te laten herstellen. Ook begon hij met het maken van lange ochtendwandelingen. In het begin op krukken en met hulp, maar al vrij snel weer alleen. “Ik overdrijf niet”, vervolgt hij. “Binnen een week begon het algehele herstel. De pijn in mijn gewrichten verdween. Het bloedend tandvlees hield eveneens op en van wondroos heb ik nooit meer last gehad. Verder kreeg ik een sterk gevoel van vitaliteit.” Alleen de Ménière bleef, helaas. “Ik heb nog steeds een lichte evenwichtsstoornis en een constante fluittoon in mijn oor 24 uur per dag.” Zes weken na het schrapen van de blaas meldde hij zich bij de oncoloog. Die reageerde geërgerd, omdat Iñaki in zijn beleving veel eerder had moeten komen. Met een coassistent overlegde de arts vervolgens over het verwijderen van de blaas. “Toen ik zei dat ik eerst nog andere opties wilde verkennen, werd het een heel kort gesprek. Als ik me niet aan zijn protocol wilde conformeren, hield het op. Ook voor controle terug komen, was niet bespreekbaar.”

‘Als ik me niet aan het protocol wilde conformeren, hield het op’

Uitzicht 7

Iñaki was verrast, maar niet boos. Het typeert hem. “Ik presteer het beste in uitdagende situaties, en minder in dagelijkse routine. Met tegenwind of windstoten lukt het mij het beste in mijzelf naar boven te brengen. Het nieuws over mijn kanker was een tegenwind, de reactie van de arts een windstoot.” Hij schudde de hand van zijn uroloog en ging op zoek naar een ziekenhuis dat wel bereid was om hem voor controle te ontvangen.

KankervrijIn het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis in Amsterdam constateerden ze tijdens drie controles in april, juli en oktober dat zijn blaas helemaal schoon was, evenals zijn urine. Nergens was meer kanker te vinden. “Een grote opluchting voor Eelkje en mij, en een besef van mijn geluk met de ‘educated guess’ die mijn behandelkeuze was.” Met de vraag hoe het bestond dat de kwaadaardige cellen niet meer te vinden waren, hielden de artsen zich niet bezig. “Ook de vraag welke invloed het veranderen van voeding en leefwijze heeft gehad op dit proces interesseerde ze niet. Dat was teleurstellend”, moet Iñaki van het hart. Telkens als hij in het Amsterdamse ziekenhuis voor controle komt, is er goed nieuws. Soms is er enige onrust te zien maar de volgende keer zijn de plekjes weer weg. “Ik ben voor alle zekerheid ook nog bij een arts voor Niet-Toxische Tumor Therapie geweest. Die was het natuurlijk helemaal met mijn nieuwe leef- en voedings patroon eens.”Vijf jaar later prijst Iñaki zich gelukkig dat hij nog steeds kankervrij is. Om zijn ervaringen met anderen te delen, schreef hij een boek over zijn persoonlijke ervaringen, getiteld ‘De invloed van voeding en leefpatroon bij kanker’. Nieuwsgierig ging hij op zoek naar succesverhalen van andere patiënten en verbaasde zich erover dat er geen onderzoek gedaan wordt naar deze natuurlijke vorm van immuunthera-pie. Samen met verschillende zorgprofessionals startte hij het programma ‘Als kanker op mijn pad komt’. Via een website roept hij lotgenoten op om hun ervaringen met kanker en alle vormen van complementaire therapieën te delen.Op basis van ‘narratief’ onderzoek verwacht Iñaki daar nieuwe inzichten en patronen uit af te leiden die zowel voor andere kankerpatiënten als voor onderzoekers van belang kunnen zijn. Iñaki nodigt MMV-leden met een relevante geschiedenis uit om hun eigen ervaringen te delen “Het is een uitdaging om met lotgenoten een weg in te slaan naar een bredere kijk op gezondheid.” Voor Iñaki zijn gezonde voeding en beweging inmiddels vereisten om te leven, net zoals ademen en drinken. “Ik hoop dat ziekte in de toekomst eerst bekeken wordt vanuit de mogelijkheden die veranderingen in dieet en leefwijze kunnen bieden, voordat een medische aanpak en medicijnen overwo-gen worden.”

>>

DOE MEE AAN NARRATIEF ONDERZOEK

Wilt u een bijdrage leveren aan onderzoek en kennis over complementaire methoden bij kanker? Deel dan uw verhaal via de website www.pubpro.eu.

Het onderzoeken van ervaringen met kanker leidt tot meer inzicht in wat zich allemaal afspeelt als kanker op uw pad komt. Waar begint u als kanker op uw pad komt? Is de reguliere behandeling een bewuste keuze of komt dat als eerste op uw pad? Welke invloed hebben voeding en leef-/levenswijze op een kankerproces dat gaande is?

“Nu al, naar aanleiding van de eerste verhalen die wij als proef verzameld hebben, zijn er een tiental thema's opgekomen die we graag willen delen en onderzoeken”, aldus Iñaki. “Op deze wijze hopen we te bereiken dat de focus bij de behandeling van kanker meer wordt gericht op het combineren van de mogelijkheden. Daarvoor hebben wij ervaringsverhalen nodig.”

Een eerste verzameling van verhalen van lotgenoten wordt nu geanalyseerd, inclusief een aantal in Uitzicht gepubliceerde patiëntenverhalen. De bevindingen worden in september openbaar gemaakt.

Vertel uw verhaal

8 Uitzicht