Fotoverslag Bomenreis DuitslandBomen Beter Beheren10-12 september 2014

Tom Joye, inverde

Waar start je een bomenreis naar Duitsland beter dan in … Nederland?

Onderweg naar Duitsland konden we deze niet links laten liggen: de dikste boom van Nederland, een tamme kastanje in Beek, Ubbergen.

Een prachtig heuvellandschap, heel atypisch voor Nederland.

Een beetje oneerbiedig om een boom met 8,50m omtrek ‘De Kabouterboom’ te noemen…

8,50 m omtrek, dat geloven wij niet zomaar…

Eenmaal in Duitsland lopen we bomen van dit kaliber voorbij zonder ze een blik waardig te gunnen …

Want eigenlijk komen we voor bomen van dit kaliber: de Femeiche in Erle

Nu nog slechts de restanten van een ooit veel grotere boom.

En ineens een staaltje van Duitse properheid: de bodem afgedekt met een laag lava, elke wonde uitgebeiteld en ingestreken, geen spatje rottend hout te bekennen, de boom langs alle kanten gestut en verankerd …

Net iets te strak in het gelid…

Een oude danslinde in Asbeck (omtrek 10,60m): de gesteltakken werden horizontaal geleid om een vloer in de boom te kunnen installeren.

Ook hier verankeringen alom …

Het tarten van de zwaartekracht

De enorme kroon wordt bijeen gehouden met kroonankers.

Een van de dikste bomen van Europa: de linde in Heede (omtrek 16,15m). Ooit omringd door een kasteel dat bij een veldslag afgebrand werd. Gelukkig werd de linde gespaard.

Waar kun je zo’n boom beter bewonderen dan van binnenin?

Een verrassend massieve stam voor een boom van dit kaliber.

Volgende stop: Naturwald Hasbruch, waar de kernvlakte al meer dan honderd jaar een nulbeheer kent. De vroegere bosweide met vrij uitgegroeide eiken is nu Natura 2000-gebied.

In zo’n Naturwald moet je uiteraard opletten voor vallende takken …

Maar als je toch pech hebt, kun je terecht in het aangrenzende begraafbos.

Zo ziet zo’n Naturwald eruit: massa’s dood hout …

en paddestoelen ‘all over the place’.

De bosontwikkeling verloopt relatief voorspelbaar: de oude, ooit vrij uitgroeiende eiken worden sterk beconcurreerd door jonge, vitale beuken.

De keuze voor een nulbeheer op deze vroegere bosweide (Hutewald) roept dan ook hevige discussies op: de oude eiken lijken ten dode opgeschreven.

Op sommige plekken vind je van de eiken enkel nog een hoop vermolmd hout terug in een gesloten beukenbos.

De linde naast de kerk van Grossgoltern (omtrek 9,15m)

Opnieuw enkele mooie staaltjes van mechanische waanzin.

Ook de linde in Upstedt is slechts een schim van wat hij ooit geweest is.

“Dit Natuurmonument is geen kinderspeeltuin” …

… maar over boomverzorgers wordt niets gezegd.

De prachtige massieve Königseiche in Volkenrode (omtrek 9,70m)

Zelfs een bus boomverzorgers kon dit kleinood niet op naam brengen: een vruchtlichaam van Aurantioporus croceus, een zwam die enkel leeft op eeuwenoude eiken.

En daar moeten uiteraard detailfoto’s van genomen worden. Koud kunstje voor een boomverzorger.

Opnieuw een danslinde, ditmaal in Niedenstein (omtrek 8,64m)

Hoewel ook hier verankeringen te vinden zijn, mag de boom toch relatief natuurlijk evolueren.

En dat uit zich in de aanwezigheid van witte kluifzwam op het vermolmde hout in de holle stam.

Nog een stapje verder dan Naturwald: hier gaan we een Urwald binnen. Urwald Sababurg is opnieuw een vroegere bosweide die nu een nulbeheer kent.

En ook in zo’n Urwald moet je opletten voor je hoofd.

Een mooie vondst: het vruchtlichaam van inktviszwam, oorspronkelijk uit Australië.

Ook in de naaldhoutaanplantingen rond het Urwald Sababurg zijn restanten van oude eiken te vinden.

Net als in Hasbruch nemen de jonge beuken het op veel plekken over van de oude eiken.

Al zijn er ook overlevers.

Een prachtige veteraanhaagbeuk … opengescheurd, maar springlevend.

Maar ook de oude beuken kunnen er wat van: een doorgebogen tak heeft wortel geschoten waar hij de grond raakte en groeit gewoon verder.

Moederboom heef hem losgelaten, hij moet het nu alleen zien te redden.

Deze beuk vormt zelfs afleggers aan beide zijden.

Blijkbaar heeft men hier en daar toch gekozen om in te grijpen om de oude (en jonge) eiken meer kansen te geven.

Deze 2 giganten zijn nog springlevend, maar toch tevreden dat ze niet meer moeten concurreren met de jonge beuken.

In de oude eiken is overal ‘keverpoep’ te vinden: de tonvormige uitwerpselen van de larven van zeldzame kevers die in de holle bomen leven.

Maar om keverpoep te vinden moet je wel nieuwsgierig van aard zijn.

De laatste stop is de zomereik in Borlinghausen (omtrek 12,20m): een waardige afsluiter.

En met pijn in het hart, maar met een hoofd vol bomen, gaat het terug richting België.