Jos Mathieu en Bert Decat

June 23, 2017

Fietsreis Lamure sur Azergues

Van 23 tot 30 juni 2017

1

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Proloog

In 2000 begon het allemaal. Met enkele vrienden een weekje fietsen. Liefst in

Frankrijk of Italië. Zo waren we reeds in de Pyreneeën, Alpen, Aisne, Jura,

Vogezen, Dolomieten, Drôme, Provence … Meer dan 200 cols beklommen!

Anno 2017 stond de voor ons ongekende Beaujolais-streek op het programma.

Uitvalbasis was het dorpje Lamure sur Azergues, gelegen ten westen tussen

Macon en Lyon, midden de druivenlaars.

Door gezondheidsproblemen moest ik een paar jaar deze fietsreizen aan mij

laten voorbij gaan. Maar nu was ik terug van de partij, weliswaar met een

gescheurde achterste kruisband van de knie en dus ook zonder fiets. Maar dat

was helemaal niet van belang. Ik was erbij en dat alleen telde.

Van de partij waren ook Jos, Jan en Fons. Hen voorstellen hoeft helemaal niet

meer. Dit kwam reeds uitvoerig ter sprake in de scripties van onze vorige

fietstochten. Bovendien zijn ze geen sikkepit veranderd, uitgezonderd enkele

rimpels.

Vrijdag 23 juni 2017

We vertrokken op vrijdag 23 juni 2017 voor een tocht van 720 km. De route

behoefde geen gps. Hoeveel keer hadden we dit al niet

gedaan? Luik, Luxemburg, Metz, Nancy, Dijon, Macon.

Daarna in Villefranche sur Saone via de afrit 31 2 naar

Lamure sur Azergues. Alles verliep nog vlotter omdat

we niet meer onmiddellijk moesten betalen aan de

péage. Van “Vivien de Brusselaar” hadden we een chip

(zie foto) gekregen die ons direct door de péage zou

loodsen. Het te betalen bedrag kreeg hij later gefactureerd op zijn rekening. Het

zal ons worst wezen wat hij moet betalen. Grapje! Om 16.30 waren we er.

2

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

We werden hartelijk verwelkomd door een sympathiek paar.

Zij was Parsienne, een chemisier bloesje met onderaan

geknoopte uiteinden, zodat haar navel bloot kwam.

Waarschijnlijk gewerkt in de Moulin Rouge. Hij een Lyonnais,

gewerkt voor Bosch, maar nu retraité.

Na de dood van zijn vrouw was hij op

vakantie geweest in Turkije. Daar

leerde hij haar kennen op een bal

(kusjesdans) . Hij haalde onmiddellijk

zijn drilboor van Bosch boven en klaar

was Poupou. Hij had namelijk heel veel

weg van Raymond Poulidor, de eeuwige

tweede. Samen verhuisden ze naar

Lamure waar hij twee huizen bezat en

een prachtige cave.

Hij vertelde ons dat hij ooit doelman was geweest bij Lyon. Jan geloofde dit niet

en zei dat hij een “stoeffer” was. Nu kon hij zijn armen alleen nog hoog genoeg

tillen om een glas wijn te drinken.

Maar alle gekheid op een stokje. Zijn cave was fenomenaal. Later meer hierover.

Het gastkoppel deed dan een rondleiding in hun verhuurhuis met vier

slaapkamers, twee badkamers, een uitgeruste keuken, eetkamer en salon. Er was

bovendien een prachtig terras met ligzetels en groentetuin. Ook waren er twee

katten en vier schapen. Die laatsten braken regelmatig de wei uit om te eten van

Poupou zijn bonen. Huurprijs van het huis: amper 600 euro per week.

Daarna konden we uitpakken. Jos had het liefst een kamer zonder tapijt op de

vloer. Waarom weet ik niet. Fons en Jan kozen de meest geïsoleerde kamers om

de decibels van hun protten laag te houden. Ikzelf was eerst blij met een kamer

met twee bedden, maar achteraf bleek dat het tweede bed leeg bleef. Een

“Françaiske” naast me was beter geweest. Helaas.! Uitpakken dan, een

“douchke” en daarna naar “Les trois Ours” voor ons eerste restaurantbezoek.

Aanvankelijk waren wij de enige bezoekers en veel volk kwam er niet opdagen.

Het eten was wel lekker. De eigenaar was kok, garçon en tapper tegelijkertijd.

We zouden dat nog eens meemaken, maar dan met een “alles doe vrouw”.

3

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

De meeste foto’s van gerechten bespaar ik jullie. Dit is geen kookboek! Wil je ze

toch zien kan je bij Jokke terecht en zijn USB stick van 1 GB.

Terug “thuis” werd het parcours van volgende dag besproken en dan tussen de

lakens.

Eerst moet ik je nog “breaking news” vertellen. Fons had voor mij een sportieve

e-bike mee gebracht, zodat ik mee op tocht kon.

Zaterdag 24 juni 2017

Lamure – Chambost Allières – Col du Joncin – Col du Chêne - Ternand – Le Bois

d’Oingt – Oingt – Pouilly – Cogny – Dénice – Rivolet – Saint Cyr le Chatoux –

Chambost Allières – Lamure

70 km, 16,7 gem., 1428 hoogtemeters, 1120 laagtemeters, 54 max. speed

De zon scheen reeds door de luiken van mijn slaapkamer

toen ik om 7.30 uur wakker werd.

Gestommel op de andere kamers. Die waren dus ook

présent.

Spek en eieren op de

ontbijttafel van ons terras

met nog veel ander beleg.

En zo zou het elke ochtend

zijn. De fietsen werden klaargemaakt voor de

eerste tocht, ook

mijn e-bike. Hoe

zou dat verlopen?

Het werd één van de meest bewogen

dagen van al onze fietsreizen. En

chemin. Voor we het goed wisten

zaten we op de Col du Joncin en

aansluitend de Col du Chêne.. Wat

later had ik platte band. Een serieus nageltje (foto).

Met Fons erbij is dit natuurlijk geen probleem.

Nieuwe binnenband en “up, up and away”.

4

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Prachtige natuur, rustige wegen en de zon. Meer moet dat niet zijn.

Boven op de col even

uitblazen en tijd nemen

voor een foto.

Tijd voor de afdaling.

Tijdens die afdaling

weer plat. Nu geen

gaatje te vinden in de

binnenband. Een nieuwe

band en opnieuw de

fiets op voor 20 km

doorheen de

schitterende

wijngaarden. In le Bois d’Oingt even op een terras genieten van een lekkere

frisdrank en appeltaartjes. Daar ziet Fons “ne schoene lap vlies”

De fiets op en opnieuw plat.

Mogelijk is er een verband tussen de

binnen- en buitenband. Het comité

P zal hier later over vergaderen.

Wie denkt dat de miserie voorbij is

moet ik teleurstellen.

Op 23 km van onze vakantiewoning geen

band plat maar batterij plat, ondanks het

feit dat er nog drie “blokjes” op stonden. Na 2

km een houtboer gevonden met een tractor

uit de jaren vijftig om de batterij op te laden.

5

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

We konden kiezen tussen putwater en kraantjeswater om onze dorst te lessen.

Jan en Jokke waren ondertussen doorgereden met de fiets om mij indien het

nodig was met de auto te komen ontzetten.

Na een uur was de batterij terug in staat om mij naar huis te fietsen. De goden,

als die al bestaan, waren ons echter alles behalve gunstig gezind. Na 500 meter

opnieuw platte band. Wachten dus op Jokke. Die bracht me later veilig en goed

naar “huis”. Het hele relaas vind je ook op onderstaande foto’s.

6

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Al die problemen zouden wel een impact hebben op onze latere reisdagen.

Treuren deden we niet, de zon scheen, de natuur was prachtig en ’s avonds

wachtte ons op een terras in Meaux La

Montagne een lekker avondmaal.

Daar zag Fons een vrouw die hare

pompbak te laag hing. Ook de plaatselijke labrador (foto) kwam van mijn

patatjes mee snoepen. Fons en Jan hadden af te rekenen met krampen, maar dat

belette ons niet tijdens het terugrijden naar Lamure luidkeels mee te zingen met

enkele Franse chansons. Ondertussen had ik voor mezelf al uitgemaakt dat ik

niet meer op de fiets zou kruipen, maar de volgende dagen zou functioneren als

sportdirecteur, volger en bevoorrader. Achteraf bekeken een mooie job, zowel

voor mij als voor mijn “copains”.

Zondag 25 juni 2017

Lamure – Grandris - Col de la Cambuse – Cublize – Amplepuis - Col du Pilon –

Valsonne – Col de la Croix de Thel – Saint Just d’Avray – Grandris – Lamure sur

Azergues.

67 km, 15,7 gem., 1192 hoogtemeters, 1199 laagtemeters, 54,1 max. speed.

Terwijl Fons en ik naar de plaatselijke bakker gaan voor croissants, baguette,

boulot en chocoladekoeken geeft Jan een gigantische protserenade. Het huis

davert op zijn grondvesten. Fons ziet bij de bakker nog een lekkere fruittaart

liggen en die nemen we dus ook mee als dessert voor ons zelfgemaakt

avondeten.

7

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Nog voor het trio goed en wel weg is, zitten ze al op de Col de la Cambuse.

Bijna 9 km lang met een gemiddelde van 4%. Een

mooie inloper. Ikzelf haal de fietsers met de auto in

even voor Amplepuis. De koude drank uit de frigobox

en de koeken worden geapprecieerd.

Dan fietsen we

in agrarisch

gebied met hooi

en mais langs

Lac des Sapins, waar enorm veel volk op de

been is. Het is 26 graden.

bevoorrading

lac des sapins

Van de ganse dag geen druivenranken

maar immense vergezichten. Na

Amplepuis volgt de Col du Pilon, vergelijkbaar met de Col de la Cambuse maar

iets korter.

Dan is Jean de Racour even de weg kwijt en rijdt de Col Du Pilon terug op langs

de andere richting. Un mec tres fort!

Daarna naar Valsonne en links op naar d e laatste col van de dag, de Col de la

Croix de Thel. De eerste 4 km aan een gemiddeld van 6 %. Daarna een lange

uitloper. De warmte (28 graden) maken alles wat moeilijker.

Via een onooglijk klein weggetje volgt dan de lange afdaling naar Saint- Just

d’Avray, niet helemaal ongevaarlijk! Op het laatste nog een steile strook van

15%.

8

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

9

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Het ergste is achter de rug. Er volgt een lange afdaling naar Lamure.

Verfrissing in ons huis met een lekkere

Kronenburg. Daarna volgde een

tafelvoetbalwedstrijd tussen Racour

en Alken. De Walen wonnen met 3/1.

Jean scoorde zelfs met een panenka.

Daarna werd een zelfgemaakt

viergangenmenu op het terras

geserveerd: soep, salade van meloen,

jambon en andere lekkernijen, een

stevige pasta met aangepaste saus en tenslotte de fruittaart.

10

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Maandag 26 juni 2017

Lamure – Chenelette - -Saint Didier sur Beaujeu – Col de la Casse Froide –

Quincié en Beaujolais - Mont Brouilly – Marchampt – Col de la Croix Marchampt

– Col de la Croix Rosier – Col de la Croix Montmain – Lamure

80 km., 16 gem., 2493 hoogtemeters, 2504 laagtemeters, 62,7 max. speed

Vandaag stond ons de zwaarste rit te wachten met 6 cols waaronder de bekende

Mont Brouilly. De renners die Parijs-Nice reden fietsten eveneens deze korte

maar steile helling op tijdens een tijdrit. Bovendien is Brouilly een top wijn uit de

Beaujolais.

Fons at ’s morgens een bord pasta om u tegen te zeggen en Jan had zijn baard

afgedaan. Nochtans hadden we beloofd die te laten staan tot in Landen. Spijtig

want misschien hadden ze mij in het Kliekske wel een macho gevonden met die

stoppelbaard.

11

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

De weg naar Chenelette was mooi, rustig maar verraderlijk lang en lastig

wegens voortdurend vals plat..

Verder richting Saint Didier om daar te beginnen aan Col de la Casse Froide

8 km lang met een gemiddelde van 5 % en stukken van 8 %.

Dan richting Quincié en Beaujolais

een prachtig dorpje. Daar fietsen

we echt tussen de wijnranken. De

Mont Brouilly is dichtbij. Er vallen

zelfs enkele druppels uit de lucht.

Mont Brouilly was van onze zijde maar 2 km

lang. Maar een echte kuitenbijter die bijna

nooit onder de 9% ging.

Toch reed iedereen gezwind en met klasse naar boven. Daar had je een immens

uitzicht op de streek en de Mont Blanc. Een foto mocht niet ontbreken.

12

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Mont Brouilly

Op de Mont Brouilly moest ik

van Fons een herinneringssteen

in de koffer deponeren. Zo dik

dat ik de druk van mijn

autobanden moest aanpassen!

13

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Na de afdaling stuurde ik de fietsers de verkeerde weg op en dat in de regen!

Maar lang was het oponthoud niet.

Bovendien was de nattigheid voorbij.

Gelukkig maar, want de Col de la

Croix de Marchampt kwam er aan,

onmiddellijk gevolgd door de Col de la

Croix de Rosier en Col de la Croix

Montmain. Deze drie cols liepen in

elkaars verlengde. Weinig tijd om uit

te rusten dus.

Wel moet ik je vertellen dat Fons

serieus wat risico’s nam bij de

afdaling van de Col de la Croix

Marchampt. Hij moest dringend

kakken. Daarom staat hij ook niet

op de foto!

Thuis gekomen stelden we vast dat

Poupou en de Parisienne in ons

huurhuis waren geweest. Mocht dat

wel? Natuurlijk, ze waren zo

vriendelijk geweest om de vensters

te sluiten tijdens de regen. Tijdens het opfrissen zagen we dat Jan dezelfde crème

gebruikte voor zijn gezicht als voor zijn voeten. Zal waarschijnlijk een Waalse

gewoonte zijn.

Het avondeten vond plaats in La Boucle, waar we genoten van een terrine de

queue de boeuf et de lapin en une limande au sauce oseilles.

Na aankomst op onze parking veroorloofde Jan zich te gaan plassen op de bonen

van Poupou. Foei!

Voor het slapen gaan werd er ook het kampioenschap “protten” gehouden. Dat

werd met sprekend gemak gewonnen door Jan. Het zilver was voor Fons, het

brons voor Jokke.

14

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Dinsdag 27 juni 2017

Lamure – Col des Echarmeaux – Les Echarmeaux – Propières – Col du Champ

Juin – Col de Patoux - Col de Crie – Chenelette – Lamure

69 km, 16,5 gem., 1600 hoogtemeters, 4 u 10 min., 53,7 max. speed

Eerst en vooral melden dat Fons wou

afwijken van het oorspronkelijk

parcours en absoluut het hoogste punt

van de streek wou bezoeken en dit via

een onooglijk klein weggetje. Dat had

zo zijn gevolgen.

De aanloop naar Col des Echarmeaux

mocht er zijn. Doenbaar maar toch

geen makkie. Via Propières naar de Col

du Champ Juin en van daar uit naar

Col de Patoux. We kwamen er geen

kat tegen, alleen Decat.

Oorspronkelijk verliep alles goed tot

boven op de Col de Patoux. Daar

moesten we een haakse linkse bocht

nemen naar Monsols en Col de Crie.

Ondanks enorm getoeter reed Jokke

rechtdoor, de verkeerde afdaling

naar Chenelette. Pas na 4 km kon ik

hem doen halt houden om te zeggen

dat hij terug naar boven moest. Daar zijn

leukere momenten. Maar ik denk dat een

doorgewinterde coureur als Jokke reeds

andere obstakels had meegemaakt. Boven

op de Col de Crie even voorbij Monsols

konden we dan genieten van een frisse

drank en koffie in het plaatselijke cafétaria.

Het deed deugd. Bovendien wachtte ons een

lange afdaling tot Lamure via Chenelette.

15

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Col de Patoux. Het

hoogste punt van

de streek.

En Fonske van

Herk was super

blij.

Ik denk niet dat

er hier ooit 5

wielertoeristen

zijn geweest.

16

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

’s Avonds gingen we eten in restaurant “Comptoir Gourmand” in Saint Etienne

La Varenne. Daar kregen we een fiks onweer over ons heen. Maar wat later

klaarde het terug op. Dit restaurant wordt gerund door één dame. Ze doet er

alles: tappen, het eten klaarmaken, opdienen, afruimen, kuisen enz. We genoten

er van een salade Gourmande, veau en agneau.

Aan onze tafel hadden we een prachtig, wijds uitzichten op de wijnvelden.

De vrouw vertelde ons ook dat de druiven reeds enkele tijd geplukt worden door

Polen en Roemenen. Daar dus ook. De plaatselijke bevolking heeft er veel last

van! Toen wij bij het terugrijden door Le Perréon reden stonden daar aan

weerszijden nadars, waarop iemand zei: “tes ei meurge koers, Johny ei de nadars

al gezatte!” Ik wil je ook vertellen dat we Jokke moeten bedanken. Elke avond

reed hij ons als een volleerd taxichauffeur veilig van en naar de restaurants.

17

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Woensdag 28 juni 2017

Lamure sur Azergues – Col de la Croix Montmain – Vaux en Beaujolais – Le

Perréon – Salles Arbuissonnas – Blacé – Saint Julien – Malval – Dénice – Saint

Sorlin – Saint Cyr le Chatoux – Lamure sur Azergues

51 km, 49, 1 max. speed, 15,7 gem., 3 u 14 gereden.

Afsluitende rit vandaag, want morgen gaan we “den tourist” uithangen.

In Lamure rechts voor “Le Mairie” opdraaien en

beginnen aan de Col de la Croix Montmain. Zes km.

lang met een gemiddelde van 6%. In Vaux en

Beaujolais een langdurig oponthoud aan het

befaamde Clochemerle.

18

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Hier zouden we morgen terugkomen. Zo

mooi! Ikzelf had me voorgenomen het

peloton in tegenovergestelde richting toe

te rijden tijdens de klim voor Saint Cyr. En

inderdaad goed gegokt. Gezwind kwamen

ze daar op gereden. Maar dreigende

wolken stapelden zich boven ons op. Ik

besloot te wachten in Saint Cyr. Juist toen

ze boven kwamen brak daar een hevig

onweer uit. Allen sprongen ze de auto in

om te schuilen. Een selfie was hier wel op

zijn plaats.

19

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Toen het onweer voorbij was verkoos Jan een zitje in de auto en plaatste zijn

fiets in de koffer van de bezemwagen.

Om 18 uur moesten we bij Poupou zijn. Hij ging ons zijn cave tonen. Een goed

idee! We konden onze ogen niet geloven. De foto’s zijn overduidelijk. We werden

getrakteerd op een lekkere “nouveau beajolais” en meerdere versnaperingen.

Een moment om nooit te vergeten.

’s avonds gingen we eten in Oingt in het super “chieke” restaurant Don Dion.

Wij werden er bediend als ministers. Schitterend! Kijk naar volgende foto’s.

20

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

21

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Donderdag 29 juni 2017

Zoals gewoonlijk laten we de laatste dag de fietsen aan de kant. Bovendien

regende het in de voormiddag pijpenstelen. In de namiddag kwam de zon er

door. We hadden beslist een bezoek te brengen aan het mooie Vaux en

Beaujolais. We werden in het “maison du tourisme” onthaald door de lieftallige

Amandine, die ons in het kort de geschiedenis van “Clochemerle” vertelde. Het

theater was merkwaardig. We zongen er uit volle borst strofhe 3 mee (c’est le

tango de Clocemerle, un patelin de 300 âmes, une chanson qui nous rappelle,

combien les hommes aiment les femmes). We gingen er de fresco’s bewonderen,

de pissotière, de kelder van Clochemerle met een kleine degustatie. Het museum

en de levensloop met cinemazaal van Gabriel Chevallier. De schrijver van het

boek van de geschiedenis van Clocemerle en Vaux en Beaujolais.

Jos wou hier een

t shirt kopen,

maar ze hadden

geen klein maten!

We brachten ook nog een bezoek aan een grote wijkwinkel en daarbij een

degustatie. Vooral Jokke liet hem gaan bij de aankoop van meerdere Beaujolais.

’s Avonds gingen we eten in “Le cap vert”. Daar moesten we rekening houden

met een tiental gestoorde vrouwen die er maar op los taterden. Daarop

reageerde Jan als volgt: “ich mis mennen hond mier as men vrouw!”.

Het laatste avondmaal van een weer onvergetelijke reis!

22

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

De terugreis verliep vlot met de traditionele stop in Luxemburg.

Onze vakantiewoning

23

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7

Mooi hé, mijne nieuwe Porsche!

24

Fie

tsre

is L

am

ure

su

r A

zerg

ue

s |

6

/2

3/2

01

7