Alain Boyen, Jos Mathieu, Fons Molenberghs,

Jan Bangels, David Wauters en Bert Decat

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Fietsvakantie Allemont – Le Verney (Franse Alpen)

11/7/2009 tot 18/7/2009

De bergDe berg is koningDe berg dwingt respect afDe berg treitert de fietserDe berg eist doorzettingsvermogenDe berg verplicht je, je fysieke grenzen te verleggenDe berg mat je afDe berg werkt in op je geestDe berg kan een monster zijnEn toch, ja tochOndanks dit allesKan de fietser de berg overwinnen

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Fons Jokke

Jan Alain

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Bert David

Allemont bevindt zich naast het meer van Le Verney in de vallei van Eau d’Olle. Het is een rustig gelegen dorpje op 728 meter hoogte. Le Verney is een gehucht van Allemont en bevindt zich aan de voet van de Glandon.

Aan de andere zijde van de weg ben je slechts minuten verwijderd van de bekende skigebieden van Vaujany en Station Oz. We zitten in het departement van de Isère.

50 km van Grenoble en 70 km van Briançon op de bekende nationale N91

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Uitzicht vanuit onze vakantiewoning op het meer van Le Verney

Allemont Onze vakantiewoning

Overeengekomen was om 6 uur te vertrekken aan de carpool te Walshoutem. Dat was echter zonder Fons gerekend, want hij had zich verslapen, zodat we noodgedwongen een kwartiertje moesten wachten op de fietsenmaker van Herk. Maar iedereen bleef rustig tot het “camionnetteke” aangereden kwam. Dan in slagorde richting Liège. De door Alain aangekondigde files kwamen er niet, zodat we stressloos via het klassieke Luxemburg, Metz, Nancy, Dijon, Bourg en Bresse, Vizille bereikten. Daar was het dan wel aanschuiven richting Grenoble. Het oponthoud duurde echter niet langer dan een half uur zodat we omstreeks 16.45 uur na 870 km onze eindbestemming bereikten.Op nauwelijks 1 km van onze verblijfplaats kreeg ik plots een telefoontje van de conciërge van onze vakantiewoning -onverwacht en in het Nederlands nota bene- zodat we zonder zoekwerk onze schitterende locatie bereikten. Een woning om U tegen te zeggen: living, keuken, 7 slaapkamers, 3 badkamers, groot terras met een magnifiek uitzicht op het meer van Le Verney … we konden onze ogen niet geloven. We waren weer eens met ons gat in de boter gevallen.

Na de nodige formaliteiten werd er uitgepakt. Het eerste wat Bijou installeerde was de perfect draft. Toen even later Alain van de trappen kwam zei hij laconiek: “Men kamer es top secret”, ingewijden weten waarom. Daarna werd er uitgekeken naar eten. Dat vonden we in Allemont, waar een Nederlandse restauranthouder voor ons een heuse BBQ had klaargemaakt. Net zoals elke eerste dag van onze andere fietsvakanties had ik ook nu mijn fototoestel vergeten en moet ik u de beelden schuldig blijven. Maar geloof me het had gesmaakt en we waren klaar voor de rit van morgen … dat dacht ik toch.

Vermeldenswaardig is ook het feit dat we dit jaar een neofiet in de groep hadden, men name Jan Bangels uit Retshoven. In Racour zeggen ze Jean tegen hem. Bedoeling was de banden tussen Wallonië en Vlaanderen terug te verbeteren. Derde keer goede keer zouden we kunnen zeggen, want Jan wou al drie jaar terug onze rangen vervoegen. Maar de reis ging tweemaal niet door. Eenmaal viel hij zelf aan het kerkhof te Racour en de tweede keer moest zijn vrouw gerepatrieerd worden na een val in La Douce.

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Maar nu was de gevleugelde klimmer uit Wallonië er wel . Het was afwachten hoe hij de Alpenreuzen zou verteren.

La Bérarde

Le Verney – Allemont – Rochetaillee – Bourg d’Oisans – N91 richting Briançon – afslag La Bérarde via Venosc.95 km.

Toen Boeikes ’s morgens de living binnen wandelde vroeg hij een keukenrol …”veur mich aat te rolle, slecht gesloope”. Bijou daarentegen kwam goed voor de dag en zag er stralend uit. Hij had zelfs niet gesnurkt, waarop Alain repliceerde: “Waarschijnlijk gisteren oovend ni genoeg gedroenke.”

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

De toon was gezet en toen de geur van spek en eieren de living vulde ging iedereen aan tafel voor een stevig ontbijt, opgeluisterd door dien ouwe knul van Télématin op France 1, gelukkig bijgestaan door enkele bloedmooie Françaises. Eén van hen haar ogen draaiden naar binnen waarop Alain, weer hij, zei: “Do wot ich wild van has hun oege no binne drooie”.Na het ontbijt begonnen de vaste rituelen op elke kamer. Klaarmaken van de rugzakjes, massages, zonnebrandolie en nog veel meer.

Volgens Bijou zou men het best de billen (en de voor daartussen) insmeren met babyolie. Hij had dat vernomen van Rik van Bink van Attenhoven … en die kon het weten, want zijn vrouw deed kinderopvang!!!Daarna naar de fietsenstalling om onze fietsen “au point” te brengen. Gelukkig konden we hierbij rekenen op de technische kwaliteiten van Fons. En dan was het “moment suprême” aangebroken. Op onze tweewieler voor de eerste etappe.

Eerst en vooral moet ik jullie vermelden dat ikzelf reeds drie weken last had van een ontsteking op de urinewegen en vol gepropt was met antibiotica. Ik had reeds 21 dagen geen fiets meer van kortbij gezien. Het was dus angstvallig afwachten hoe mijn lichaam op deze situatie zou reageren, zeker nu de temperaturen uitliepen tot boven de dertig graden.

We hebben besloten om op deze eerste dag het gevecht aan te gaan met La Bérarde, niet direct de gemakkelijkste klim zoals achteraf zou blijken, maar je moet toch ergens beginnen.

Het is natuurlijk altijd prettig als je de rit kan aanvangen met een afdaling langs een prachtig meer. De zon was reeds goed voelbaar toen we na 15 km. via Rochetaillee het bekende Bourg d’Oisans binnenreden. We lieten Alpe d’Huez nog links van ons liggen en reden verder op de N91 richting Briançon.Na 5km was het zover, de afslag naar de eerste col … la Bérarde.

La Bérarde is een klein bergdorpje in de gemeente Saint-Christophe-en-Oisans. Op 1727 meter hoogte in het dal van Vénéon gelegen ligt het dorp in het midden van de Massif des Ecrins. Het dorp is een startpunt voor vele alpinistische- en klimroutes.Een doodlopende klim, maar wat voor één. Afgelegen in een wondermooie wildernis. Onregelmatig met enorm steile passages afgewisseld met licht oplopende stroken en af en toe een afdaling. Laat u niet verleiden door het gemiddelde percentage. Deze klim is lastig maar de natuur rondom, is zo ongerept. Kippenvelmoment.

La Bérarde

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

De grafiek laat duidelijk zien waar de pijnpunten liggen. Even voorbij Venosc en na 13 km op 3 km van Saint Christophe-en –Oisans. De 27 km lange klim heeft een vrij gemakkelijke aanloop van ongeveer 9 km. Het plotse stijgingspercentage even na Venosc naar 11% is dodelijk voor mij. De drukkende warmte werkt danig in op mijn onvoldoend voorbereid lichaam dat ik voet aan grond moet zetten … drinken en recupereren. Gelukkig duurt deze marteling maar 1 km en verlopen de volgende paar kilometers zelfs op plat traject tot aan kilometerpaal 13. Dan is het terug afzien tot in Saint-Christophe-en-Oisans waar mijn fietsgenoten in het dorpscafé een verdiende break nemen.

Ikzelf voel me nu wat beter en rij verder naar de top, goed wetende dat de resterende 10 kilometers niet boven de 4% gaan. Net voor de top word ik terug bijgebeend door Alain, Fons en David. Jokke en Jan volgen even later. De eerste hindernis is genomen en dus mogen we fier op de foto.

Dan 27 km naar beneden richting Bour d’Oisans om daar in het centrum van een lekkere koffie te genieten.Fons ging op zoek naar een fietshelm. Hij had zich niet alleen verslapen, maar was ook nog zijn fietshelm vergeten. Als dat maar goed gaat aflopen.

Terug in Verney een lekkere, verfrissende douche en bij een aperitief op ons gezellig terras napraten over de eerste col. Daar had Jan het geluk van zijn leven. Een Franse vogel vloog zich –rakelings naast zijn hoofd- te pletter tegen het venster. Bijou probeerde het beestje nog te reanimeren, maar zonder succes.

“De fogel is dood”

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Daarna terug richting Bourg om bij Elza te genieten van een pepersteak.

Col de la Morte Col d’OrnonLe Verney – Allemont – Rochetaillee – richting Grenoble – Séchilienne – Col de la Morte – Les Eyverras – Oris – Siévoz – Valbonnais –Entaigues – Col d’Ornon – Chantelouve – La Paute – Rochetaillee – allemont – Le Verney 110km

Een lange afdaling via de N91 richting Grenoble bracht ons in Sechilienne aan de voet van de Col de La Morte. Eerst de brug over en dan konden we na een korte stop aan de klim beginnen. Weer 30° en meer … dat beloofde dus. La Morte is een mooie beklimming met percentages tussen de 6 en 8 % zonder echte uitschieters. Weinig auto’s, prachtige natuur. Volop genieten. Iedereen geraakte makkelijk boven. Daar was het duidelijk dat we moesten bijtanken. We zaten dicht bij de 35°. In volle vaart naar beneden. Zie onderstaande foto.

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Boven op de col de la Morte

Dan wachtte ons een bochtig parcours waar we toch even moesten halt houden om niet de verkeerde weg te volgen. Zelden voelde ik in een afdaling zo’n warme windgolven. Beneden in het dal was het broeierig warm. De eerste kilometers van de Col d’Ornon waren mede door de tegenwind voor mij alleszins moordend. We hadden afgesproken in Valbonnais een laatste bevoorrading in te lassen. Dat was nodig. Ik zag het niet meer zitten en vroeg aan Boeikes de GSM open te houden voor het ergste geval. Met heel veel karakter en doorzettingsvermogen de

fiets op voor een klim van 19 km. Te Entraigues kreeg ik een soort tweede adem, mede doordat de weg een flinke bocht naar links maakte en ik daardoor de wind in de rug kreeg. Ondertussen waren mijn fietsgezellen reeds lang uit mijn gezichtsveld verdwenen.

In le Perier kon ik samen met een Zwitser en Australiër genieten van “eau potable” aan een straatpomp. Zelfs mijn voeten gingen onder water. Terug de fiets op voor de laatste 10 kilometers. Op twee km van de top kreeg ik een telefoontje van Alain (hij was reeds in onze vakantiewoning aangekomen) om zich te vergewissen van mijn toestand. “Op sterven na dood” zei ik “maar dood krijgen ze me niet”. Boven op de top waren emoties niet ver af. De afdaling was een prima gelegenheid om terug te ontspannen, te genieten van

de natuur en alles op foto te zetten.

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Col d’Ornon

Van wat er verder gebeurde valt niet veel te vertellen, alleen dat we ruim 1 uur moesten wachten op een pizza of spaghetti die bovendien niet van de beste makelij was …

Gelukkig konden we achteraf op ons terras nog genieten van een lekkere Leffe?

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Villard Reculas – Alpe d’Huez – Col de Sarenne

Le Verney – Allemont – Villard Reculas – Huez – Alpe d’Huez – Col de Sarenne en terug 62 km.Le Verney – Allemont - Alpe d’Huez – Col de Sarenne – Col du Glandon (gedeelte) 91 km (Alain)

Vermits Bijou nog een week Ventoux heeft voorzien had hij vooraf beslist om niet alle dagen te fietsen. Vandaag was er zo één. Juist goed zou ik zeggen het was 14 juli (fête nationale) en er stond deze avond een uitgebreide BBQ op het programma. David zou dus gaan shoppen en een uurtje zwembad was ook niet te versmaden.

We hadden vandaag maar twee kilometer om in te rijden en moesten dan onmiddellijk beginnen aan de klim van Villard Reculas die ons zou brengen tot Huez om vandaar de laatste 5 km van Alpe d’Huez aan te vangen. Boven wachtte ons als toetje Col de Sarenne.

Villard Reculas in een skistation op 1500 meter hoogte. De beklimming is geen doetje met percentages tussen 5 en 9% . Gelukkig maakt de prachtige natuur en het perfecte wegdek alles goed. Bovendien voel ik me vandaag goed in mijn vel. De benen draaien soepel rond en dat werkt dan ook weer op mijn humeur … goed dus. In gesloten formatie klimmen we naar boven. Zelfs een

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

babbeltje kunnen we ons veroorloven. Boven is het echt genieten van het schitterende uitzicht in de gemakkelijke ligzetels.

La dolce farnienteTussen Villard Reculas en Huez is het echt genieten van de schitterende natuur. Na elke bocht een andere foto. Bourg d’Oisans ligt beneden ons en opeens duiken de bochten van Alpe d’Huez in ons vizier. Huez is niet meer ver af. Als we de legendarische tourcol oprijden is het drukkend warm. Meerdere fietsers staan stil of wandelen bergop. Ook de fotografen staan klaar om u achteraf de mooiste prentjes te bezorgen. Jan, Jokke en ikzelf rijden gezwind naar boven. Ervaring doet hier wonderen. Onvoorbereid mag je het vergeten. Levende lijken bestaan echt. Even voor de streep worden we nog sterk aangemoedigd door twee Hollandse dames. Boven kunnen we terecht fier op de klassieke foto.

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Fons en Alain genieten even verder reeds van een koffie bij wulpse Magali. Zij hebben de col dood gemaakt vanaf Bourg d’Oisans. Ook wij nemen er plaats en maken tijd voor een uitgebreide rustperiode, want als toetje wacht ons de Col de Sarenne.

Wat een contrast … het onnatuurlijke van Alpe d’Huez tegenover de ongerepte natuur van de Sarenne. Vanuit het skistation eerst wat klimmen gevolgd van een afdaling om achteraf aan het zwaardere werk te beginnen.

De weg ligt vol putten, keien en grint en ook liggen er een paar diepe geulen van grote kasseien waar je doorheen moet. Kortom meer iets voor de mountainbike. Maar wat een uitzicht! We blijven stilstaan bij een kudde schapen en een plaatselijk herderin die zich van ons niets aantrekt en in zichzelf zit te mompelen.

De

laatste kilometers wegen door. Het gaat nu in steile rechte stukken tot aan de top. Boven kan je te voet de heuvel op om dan te genieten van een immens mooi uitzicht.

We keren via dezelfde weg terug, maar kunnen niet nalaten nog eens van de fiets te stappen in Villard Reculas en daar te genieten van lekkere pannenkoeken. Dan naar huis want het is groot feest

deze avond: fête nationale, BBQ, vuurwerk …..Na een lekkere ________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

douche en tijdens het aperitief houdt Jokke zijn traditionele toespraak, waarin hij onze nieuwe fietsmakker Jan, nogmaals in de bloemetjes zet. Ook weet hij reeds te vertellen dat deze nacht de matrassen al moeten gedraaid worden en dat we er dus maximaal moeten van profiteren. Daarna zingt den deze als naar gewoonte de Marseillaise. En dit moet zelfs tweemaal gebeuren omdat er geen foto gemaakt is. Begrijpe wie kan. Dan is het tijd voor een grootse BBQ op ons terras: vier soorten vlees, pasta, patatten, rauwkost, tomaten, sauzen en wijn getrakteerd door Jean van Retshoven. Smullen en nog eens smullen. Bijou heeft zelfs aan een lekker dessert gedacht. Het vuurwerk boven het meer is fenomenaal. Op ons terras maken we alles van op de eerste rij mee. Een waardige afsluiter van een schitterende dag.

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Glandon Croix de FerLe Verney - Allemont - le Rivier d’Allemont - Col du Glandon – Col de la Croix de Fer en terug 52 km

Het donderde in de vroege ochtend en toen we uit ons beddeke stapten viel er nog wat miezerig spul uit de hemel. Er was echter veel zuurstof in de lucht … en dat kon van pas komen. Alain was drie keer ’s nachts opgestaan voor evenveel douches. Begon hij nerveus te worden, nu de grote kanjers er aankwamen. Maar volgens Jokke zou Alain de Zeemeermin weinig problemen kennen.

Bijou vroeg zich voor de start af of hij “ermkes” zou meenemen om te dalen, waarop de lange direct repliceerde dat hij beter “bienkes” zou meenemen om te klimmen. Maar als je onverwacht over een 30/30 beschikt geraak je overal

op … met dank aan Fons.

Het wegdek was nog nat toen we de fiets opstapten voor de 26 km lange klim. Maar niemand was er rouwig om, de warmte van de voorbije dagen had reeds voldoende haar tol geëist.

Het ging vlot vanaf de eerste kilometers. Meerdere fietsers gaven we het nakijken onder andere drie Russinnen. We hadden vooraf beslist om te Le rivier d’Allemont een enige stop in te lassen. We hadden dan het moeilijk stuk van Articol achter de rug met

percentages van 10%. Noodzakelijk, want verder op kon je op je kin kloppen. Toen we daar aan het terrassen waren stopte er een kennis van David uit Zoutleeuw, bovendien niet de enige verrassing vandaag.

Na een korte afdaling was het dan 5 km menens met enkele steile, lange, rechte stukken. Aan de Bge de Grand Maison konden we genieten van een uniek uitzicht.

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Ondertussen doet de zon weer haar werk. De 30° is niet ver af.Verder dan maar voor de laatste 9 km. We laten de top van de Glandon nog even links liggen en klimmen tot op 2008 meter. Alain, David en Fons zijn daar reeds verbroederd met een groep montain bikers uit Wijer.

De traditionele foto mag niet ontbreken.

Boven op de Col de la Croix de Fer

Na drie km afdalen een bocht naar rechts om de 500 meter van de Glandon nog mee te pakken. Dat hebben we ook weer gehad. Ondertussen waren David, Alain en Jan reeds

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

in razende vaart naar beneden geduikeld. Volgens het gerenommeerde Frans persagentschap “France Presse” zou David het daar gehaald hebben van zijn twee medevluchters. Jan en Jokke trokken zich er niets van aan en kwamen 45 minuten later binnen … op de lappen gegaan!Ondertussen had de Leffe zijn noodzakelijk 4° bereikt en was het smullen, maar lang duurde het niet, want het veelvuldig tappen joeg de temperatuur terug de hoogte in. Bijou liet het niet aan zijn hartje komen en speelde dj op zijn laptop. Met zijn bril op leek hij sprekend op Johan Vermeersch, president van FC Brussels.

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Croix de Fer Télégraphe GalibierAlain en Fons: Top Croix de Fer, Saint Jean de Maurienne, Saint Michel de Maurienne, Télégraphe, Valloire, Galibier, Valloire, Télégraphe, Saint Michel de Maurienne, Saint jean de Maurienne, Croix de Fer 160 km

Jan en Jokke : Valloire – Galibier – Standbeeld Desgranges – Valloire 40 km.

David en Bert: Valloire – Télégraphe – Saint Michel de Maurienne – Télégraphe – Valloire 34 km

Terwijl Fons en Alain reeds bij het krieken van de dag vertrokken waren naar de top van de Croix de Fer (met de auto) en vanaf daar zouden beginnen aan een monsterrit, maakten de anderen zich klaar voor een autotrip naar Valloire om daar enerzijds de Télégraphe anderzijds de Galibier aan te pakken. Het was weer drukkend warm, maar de afdaling van de Glandon (met de auto) mocht er zijn. In Valloire aangekomen maakten we ons op voor de kanjers van de dag. Jan en Jokke begonnen aan de Galibier, omdat onze Waalse vriend deze befaamde tourcol als neofiet nog niet had beklommen. Jokke zou meegaan als ervaren gids.

David en ikzelf zouden de Télégraphe langs beide zijden pakken. Vanuit Valloire een makkie, maar vanuit Saint Michel de Maurienne niet te onderschatten.

Jan en Joke genoten van de natuurpracht op de Galibier met de verwachte stop op Plan d’Achat. Boven op de top werd er nog drie km gedaald langs de andere zijde om zich te laten fotograferen aan het standbeeld van de stichter van de Tour :Henri Desgrange.

Jaan en Bijou waren in de vroege namiddag terug van de Télégraphe en genoten van rosé, sérieux en ratatouille.

Tegen een dienster sprak Bijou hier de legendarische woorden: “C’est quand même trop chaud pour faire l’amour”________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Ondertussen passeerden voor hen Fons en Alain, die nog de Croix de Fer vanuit Saint Jean de Maurienne voor de boeg hadden.

Jokke en Jan op de Galibier en aan het standbeeld van Henri Desgranges!

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Ondertussen waren Fons en Alain in de vallei van de Maurienne beland. Het was daar broeierig warm. Dat voorspelde niet veel goeds , want de 29 km lange Croix de Fer moest nog beklommen worden en het begon laat te worden. Bovendien viel Fons op ongeveer 8 km van de top zonder drank. Het thuisfront moest beide renners op 5 km van de top evacueren, maar hun prestatie was daarom niet minderwaardig.

Ondertussen is Bijou in de keuken actief. Hij bereidt een heerlijke spaghettisaus klaar. De pasta is van harte welkom, want in de loop van de dag zijn er een

pak calorieën verbruikt. En als toetje tovert hij de beste “petit fourtjes” te voorschijn.

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Alpe d’HuezLe Verney – Allemont – Le Bourg d’Oisans – Alpe d’Huez en terug 61 km.

De laatste dag alweer van een schitterende fietsvakantie.

Fons, Alain en David laten de fiets op stal en genieten van een dag “dolce farniente”.

Voor Jan, Jokke en Jaan wacht nog de klim naar Alpe d’Huez. Na een stevig ontbijt stappen ze de fiets op richting Bourg d’Oisans. De temperatuur is ideaal. De warmte van de voorbije dagen is wat gebroken. Morgen geven ze zelfs sneeuw op de Alpentoppen. We zijn dus op tijd weg .. maar vandaag is het de latste dag genieten!

Als we Bourg buiten rijden en aan het rond punt links afslaan zijn reeds meerdere fietsers op weg naar de top van deze befaamde tourcol. Vooral de eerste kilometers zijn loodzwaar. Meerdere wielertoeristen staan reeds stil of wandelen te voet verder. Jan en ikzelf hebben het juiste ritme gevonden en klimmen goed naar boven. Jokke, in zijn gekende pedaalslag, volgt iets verder. Maar ook hij heeft weinig problemen.

Met een hartslag tussen 130 en 140 zit ik goed. Jan doet het zelfs met een 125. Op 5 km van de top doet Jean de Retshoven een splijtende demarrage en snelt van me weg. Boven mij hangt een helicopter … we zijn dus in de ether …een echte televisiecoureur, die Jean.

Wanneer we het skistation binnenrijden is het er behoorlijk druk, wegens de jaarlijkse markt. We rijden verder door naar ons Magali om onze dorst te lessen.

Jokke moet natuurlijk op de foto.

Verder genieten we nog van een salade exotique

Magalieke van Alpe d’Huez

Als we terug naar ons vakantieverblijf fietsen wordt het donker en regenachtig. We zijn pas binnen als de eerste druppels vallen. Onvoorstelbaar geluk hebben we deze reis gehad …

Een laatste maal naar Bourg om te eten. Daar hadden we minder geluk. Wat we op ons bord kregen was niet om over naar huis te schrijven. Wel kreeg Jokke twee porties frieten!.

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Felle regen als we met de auto Le verney verlatenOp weg naar Vizille komen we tientallen fietsers tegen. Ze trotseren de koude en de regen om de Grande Randonnéé des Alpes te rijden. Zotten zijn het!

De terugreis verloopt probleemloos. We bereiken veilig onze thuishaven. Nu voor de negende maal. We zijn echte gelukzakken. Volgend jaar staat voor mij de tiende editie op het programma. Wat het zal worden staat nu reeds in mijn glazen bol … maar ik verklap het niemand.

COL VERTREKPLAATS KM

La Bérarde Le Bourg d’Oisans 27

Col de La Morte Sèchilienne 15

Col d’Ornon Pont du Prêtre 22

Villard Reculas Allemont 10

Alpe d’Huez Le Bourg d’Oisans 14

Col du Glandon Le Verney/Allemont 23

Col de la Croix de Fer Le Verney/Allemont 27

Saint Jean de Maurienne 29

Col de Sarenne Alpe d’Huez 8

Col du Télégraphe Valloire 5

Saint Michel de Maurienne 10

Col du Galibier Valloire 17

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

Zondag 12 juli 2009 La Béééérarde 95 km

Maandag 13 juli 2009 La Morte Col d’Ornon 110 km

Dinsdag 14 juli 2009 Villard Reculas Alpe d’Huez Sarenne 62 km

Woensdag 15 juli 2009 Glandon Croix de Fer52 km

Donderdag 16 juli 2009 Croix de Fer Télégraphe Galibier

Alain en Fons 160 km

Jokke en David 40 km

David en Bert 34 km

Vrijdag 17 juli 2009 Alpe d’Huez Bert, Jokke en Jan 61 km

Benzine: per wagen: ongeveer 130

Péage: heen- en terugreis: 78

Huur vakantiewoning: 1600

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

La Bérarde is een klein bergdorpje in de gemeente Saint-Christophe-en-Oisans. Op 1727 meter hoogte in het dal van Vénéon gelegen ligt het dorp in het midden van de Massif des Ecrins. Het dorp is een startpunt voor vele alpinistische- en klimroutes.De toegang tot La Bérarde loopt via een zeer pittoreske en relatief smalle weg. Merk op dat de weg 's-winters vanaf het gehucht van Clos-Pres soms gesloten is vanwege het gevaar op lawines

Villard-Reculas is een gemeente in het Franse departement Isère (regio Rhône-Alpes) en telt 57 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Grenoble. Het dorp Villard Reculas bestaat als toeristenplaats eigenlijk alleen dankzij de vrijwel rechtstreekse verbinding met het erg fraaie skigebied Les Grandes Rousses en het skioord Alpe-d'Huez. Buiten dat vinden alleen de liefhebbers van ongerepte natuur en rust hier een reden om hun vakantie door te brengen.

ValloireValloire is een gemeente in het Franse departement Savoie (regio Rhône-Alpes) en telt 1243 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Saint-Jean-de-Maurienne.Valloire ligt in een zijdal van de Maurienne, maar aangezien dit zijdal uitmondt in een steil ravijn is de hoofdweg die het stadje met het Maurienne-dal verbindt, aangelegd via het nabijgelegen zijdal van Valmeinier. Hierdoor wordt de uit de Tour de France bekende Col du Télégraphe gevormd. Deze weg sluit aan op de drukke hoofdbaan in Saint-Michel-de-Maurienne.Aan de andere kant van het dorp begint de nog befaamdere Col du Galibier, die ook zijn vaste stek in de Tour heeft.Naast deze toeristische factor heeft het dorp nog andere mogelijkheden:

's Winters is het een bekend ski-oord met goede après-skimogelijkheden. Doch 's zomers is er ook veel ambiance in deze etablissementen en naast de Tour ontbreekt het hier zeker niet aan activiteiten.

Le Bourg-d'Oisans is een gemeente in het Franse departement Isère (regio Rhône-Alpes) en telt 2984 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Grenoble en het kanton Le Bourg-d'Oisans.

Het dorp is bekend om het wielrennen, omdat het aan de voet ligt van de berg naar L'Alpe d'Huez, een fameuze aankomstplaats in de Ronde van Frankrijk

Saint-Michel-de-Maurienne is een gemeente in het Franse departement Savoie (regio Rhône-Alpes) en telt 2714 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Saint-Jean-de-Maurienne.Het rustieke dorpje ligt vlak op de grote weg die het Maurienne-dal doorkruist richting Modane. Enkele bezienswaardigheden van het dorp zijn:

de magnifieke Col du Télégraphe richting Valloire. het gezellige cafeetje Lucky Bar aan de hoofdweg door het dorp (Uit de richting van Modane, enkele

tientallen meters na de weg richting Valloire op je linkerkant).

Alpe d'Huez was 26 keer finishplaats in de Ronde van Frankrijk.De beklimming begint vanuit het dorp Le Bourg d'Oisans en telt 21 officieel genummerde haarspeldbochten, aflopend genummerd vanaf de voet naar de top. In elke bocht is een bord met info over de bocht geplaatst met vermelding van één of twee etappewinnaars op de Alpe d'Huez (de eerste winnaar is vermeld in bocht 21, met de 22e etappewinnaar is wederom begonnen in bocht 21). De zwaarste stukken liggen tussen de haarspeldbochten. De steilste bevinden zich voor La Garde, bij het binnenrijden van Huez en tussen de bochten 3 en 2, op 3 km van de top. De berg werd voor het eerst beklommen in de ronde van 1952 in de 10e etappe (Lausanne - Alpe d'Huez) en werd gewonnen door Fausto Coppi. Het was de eerste tourrit ooit waarbij de aankomst boven op een berg lag. De aankomst lag toen nog in het dorpje Huez, ongeveer halfweg de klim die nu tot de top wordt ________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen

beklommen. De snelste beklimming staat op naam van Marco Pantani, hij reed in 1997 in 37,35 minuten van de voet naar de top van de berg.

Beelden zeggen zoveel meer …

________________________________________________________________________________________________________________Le Verney 2009 Franse Alpen