7/27/2019 Fair Trade 6

1/1

Salma Nobi (22) ligt op een twee-persoonsbed en kan zich nietbewegen. Ik heb net een ope-ratie aan mijn onderste wervelgehad. Ze liep een rugbreukop toen op 24 april de Rana Pla-za-fabriek bij Dhaka instortte.

Ik had net een mouw gezoomd, toen het ge-beurde. Ik hoorde een hard, krakend geluid.

Vanaf dat moment weet ik niets meer. Na drieuur kwam ze weer bij. Mensen schreeuwdenen ik zag de supervisor met een zaklamp.Ik zat

vast onder een grote doos vol kleren. Toenhaalde iemand me eruit, ik weet niet wie.

Een half jaar later woont Nobi bij haar broer,

omdat ze haar huur niet meer kan betalen. Hetbed waarin ze ligt te herstellen, staat in een ar-moedig hutje dat ze deelt met drie anderen.Naast mijn operatie heb ik van de staat 100euro gekregen. En van Primark 150 euro. Mijnachtergestelde loon krijg ik nog, dat is ook on-geveer 100 euro. Maar ik krijg het alleen als ikhet persoonlijk kom halen, zegt mijn baas. Zeprobeert haar hoofd te draaien. Dat is niet zogemakkelijk in mijn positie. Ik weet niet eensof ik ooit weer kan lopen.

Het instorten van de Rana Plaza-fabriek bijDhaka, een half jaar geleden, was de grootsteramp in de geschiedenis van de kleding-industrie in Bangladesh. Er vielen 1133 dodenen ongeveer 200 gewonden. Door een mense-lijke fout, want er waren de dag ervoor con-structiefouten ontdekt, en toch moesten de ar-beiders komen werken van het management.

Nadat de eigenaren en managers waren op-

gepakt, werd al snel de vraag gesteld hoe deslachtoffers kondenworden geholpen. De men-sen die hier werkten, waren hoofdzakelijk ar-me vrouwen afkomstig uit dorpen uit het heleland. De Bengaalse overheid beloofde in de me-dische behoeften te voorzien en zei per overle-den arbeider aan de familie 1000 euro uit te ke-ren. Overlevenden zouden ook gecompenseerd

worden en aan nieuwe banen geholpen. Werk-geversorganisatie BGMEA zei fondsen op terichten en lonen door te betalen. Modemerkenspraken hun afschuw uit en Primark beloofde

compensatie voor de slachtoffers en hun kin-deren.

Zes maanden later gaan we terug naar deplek van de ramp om te kijken wat daarvan te-recht is gekomen. Achter de kale plek waareerst het Rana Plaza-gebouw stond, ligt nogsteeds een enorme hoop met stenen, rollenstof en machines. Ervoor zijn nieuwe winkel-tjes ontstaan. Een jongen verkoopt achter eenzelfgefabriceerde kraam naar curry geurendekormarolletjes, zijn buurman felgekleurde ba-bykleertjes. Om de hoek staat een man in eenportiek lijm te snuiven.

Een vergelijkbare chaotische situatie als ronddit gebouw van de ramp zie je terug in de com-

pensatie aan de slachtoffers. Slechts enkelebeloften zijn nagekomen. Bovendien is er am-per overzicht en niemand neemt de verant-

woordelijkheid, aldus Khondaker Golam Mo-azzem, hoofdonderzoeker van de onafhanke-lijke Bengaalse denktank Centre for Policy Dia-logue (CPD) dat een rapport schreef over destand van zaken. Er is een bedrag van 55 mil-

joen euro nodig, daarvan is slechts een fractieuitgekeerd.

Volgens de denktank hebben slechts veertigfamilies van overleden werkers van de Bengaal-se overheid de hele compensatie gekregen.

Werkgevers hebben slachtoffers niet het loonuitbetaald, waar ze volgens de wet recht ophebben. Onder slachtoffers gaan er geruchten

Slechtseen fractie

uitgekeerdTerugnaardeplek vanderamp.Dewerknemersdiehet hebbenoverleefd,pakkenhun levenweerop.Trouw spreekt ze. Voordemeesten is eengoedecompensatie uitgebleven.tekst Fleurde Weerd,Dhaka(Bangladesh) Zewijstnaarde

stompenonderhaarjurkwaareersthaarbenenzaten. Ikhoopdat ikeenrolstoel krijg.

De22-jarigeSalmaNobibrakhaarrug toen deRana Plaza-fabriek waarin zewerkte hetbegaf.FOTOS FLEUR DE WEERD

ZATERDAG OKTOBER

fairtrade

6