Evenementen - Dehler Club Nederland · Hemelvaartweekend 2014 waarschijnlijk op de Grevelingen 13...

1Dehler Club Nederland Op Koers 2013 - 5

Evenementen

Dehler Club NederlandOpgericht 12-12-1991www.dehlerclub.nl

Inhoud:Evenementen 1

Colofon 1

Van de redactie 3

Van de voorzitter 5

Het DEHLERvaantje 5

Welkom nieuwe leden 6

50 jaar Dehler, 41 jaar Dehlerzeiler 7

50 jaar Dehler 8

De 200 mijls 13

IJsselmeercup 2013 17

Evaluatie IJsselmeercup 2013 19

‘Sapristie, l’histoire se répète’ 20

Cursussen 23

De Valkenbokaal 24

Een ruig Rondje Tiengemeten 2013 26

Zomerse Elfstedentocht 27

Het trimmen van een Dehler 31

Botenloos diner 32

Van de Werf 33

Van het Forum 34

Vraag en aanbod 36

Wat heeft de TC te bieden? 36

Van de Technische Commissie 37

Technische Commissie DCN 2013 39

Sluitingsdatum volgende nummer:

13 januari 2014.

Kopij kan geschreven, getypt, op diskette

of per e-mail aangeleverd worden.

E-mail naar [email protected] heeft

onze voorkeur. Foto’s en illustraties zijn

bijzonder welkom. Gaarne foto’s ook se-

paraat erbij mailen. De redactie behoudt

zich het recht voor artikelen in te korten

en waar nodig op stijl en spelling te cor-

rigeren.

Ontwerp en opmaak

Adri Hidding. Tel: 06 53 53 73 14

Druk

Van Berkum Graphic Solutions. Zwaag.

Tel. 0229 - 238 097

VoorzitterJan Willem KemperKastanjeboom 34101 VS CulemborgTel. 0345514153E-mail: [email protected]

SecretarisFemia Kramer-KuhlmanKerkelandshoek 91657 LN AbbekerkTel. 0229 581740E-mail: [email protected]

PenningmeesterHotze TalsmaBurg. Schorerlaan 168181 XK HeerdeTel. 0578-692397Giro NL19INGB0004030028 BIC: INGBNL2ABank NL20ABNA0602502314 BIC: ABNANL2At.n.v. Dehler Club Nederland te HeerdeE-mail: [email protected]

Fred Neve Lex Lemstra Renato Oud

Deen Houtepen Hanneke Friebel

LedenadministratieHenk OsselDirk III straat 52957 AH Nieuw-LekkerlandTel. 0184 - 685 695E-mail: [email protected]

WebsiteRob Jaspers, Fred Neve (bestuurslid)E-mail: [email protected]

Redactie Op KoersLex Lemstra (bestuurslid) Paulus Potterlaan 13 2102 CC HeemstedeTel. 023-5473704Hans van Kuijeren, Paul Kramer,Adri Hidding, E-mail: [email protected]

Commissie NoordRenato Oud (bestuurslid) Tel. 035-6479755 Leon Boerlage, Theo Bultje, Peter HaysAnnemiek de Heer, Hugo WaterschootE-mail: [email protected]

Commissie ZuidHanneke Friebel (bestuurslid)Tel. 0186 694439Pim van der Aar, Rob Kooijmans, Alda Langstraat, Carin van DorsserE-mail: [email protected]

Technische CommissieDeen Houtepen (bestuurslid)Tel. 06 20397284Wilfried Oude VrielinkRemco BeerninkE-mail: [email protected]

Colofon

Zaterdag 18 januari 2014 Nieuwjaarsreceptie Dorpshuis Hurwenen, 14-16 uur

Vrijdagavond 24 januari 2014 Instructie zeiltrim en aansluitend borrel (bij Hagoort Sails) Zie pagina 31Hemelvaartweekend 2014 waarschijnlijk op de Grevelingen

13 – 14 september 2014 Rondje Tiengemeten ‘Uit de Put’

Let ook op de meldingen op onze website: www.dehlerclub.nl

Commissie Zuid

Commissie Zuid

Bestuur

Commissie Zuid

Dehler Club Nederland Op Koers 2013 - 52


Na een prachtige zomer keert langzamerhand de rust weer terug op en aan het water. Veel mensen hebben ervan ge-noten getuige de vele verslagen en berichten die ons be-reikt hebben. Maar deze laatste Op Koers van dit jaar staat, hoe kan het anders, toch vooral in het teken van het 50-jarig bestaan van Dehler. De Dehlerwerf in Zaandam en die in Freienohl bestaan niet meer maar het merk Dehler is geluk-kig nog springlevend. Veel Dehlerzeilers zijn klein begon-nen maar als ik bij evenementen en in jachthavens zo eens om me heen kijk dan ligt de gemiddelde maat Dehler toch wel boven de 30 voet. Leuk om uit de verslagen te ervaren dat mensen stapje bij beetje steeds voor een maatje groter kiezen maar trouw blijven aan het merk. Zo iets van ‘Eens Dehlerzeiler, altijd Dehlerzeiler?’ Zoals sommige autorij-ders zweren bij het comfort van Franse automobielen en anderen hechten aan de degelijkheid van Duitse wagens of de snufjes van auto’s uit Azië. Interessant ook om te zien dat de ‘oudjes’ van Dehler zoals de Varianta’s, Delanta’s en Op-tima’s nog steeds ‘still going strong’ gaan terwijl die vaak toch al een dikke dertig jaar meegaan. Wat een kwaliteit!

De fotowedstrijd Traditiegetrouw vindt aan het einde van het jaar ook weer de DCN fotowedstrijd plaats via de onvolprezen website van onze club. U kunt uw foto’s insturen tot en met 26 december 2013 (tweede kerstdag) De enige voorwaarde die we stellen is dat het onderwerp een relatie moet hebben met Dehler. Gebruik een hoge resolutie zodat uw foto, als die tot de prijswinnaars behoort, flink opgeblazen kan worden. Vanaf 27 december t/m Nieuwjaarsdag 1 januari 2014 kunnen de leden on-line hun stem uitbrengen. De prijsuitreiking vindt zoals gewoonlijk plaats op de Nieuwjaarsreceptie.

Tips of ideeën?Sommige tips en ideeën van clubleden kunnen interessant zijn voor anderen, zeker als ze betrekking hebben op een veel voorkomend type schip. Een mooi voorbeeld daarvan is het artikel van Jos Wesselink over zijn zelfontworpen en daardoor aanzienlijk goedkoper uitgevallen dektent voor een Duetta 94. Heeft u ook zo’n klus geklaard? Laat het ons weten. [email protected]

Filmpje kijken?In Op Koers nr. 4 heeft u al kunnen genieten van het verslag Naar de Noorse Westkust 2013, het Gaia logboek door Jelle en Hiekje Hofstra. Een filmimpressie van die reis is nu ook beschikbaar. Een aanrader! Te zien op Youtube. Http://www.youtube.com/watch?v=3hTP86AyWIQ Of ga even naar ons forum en zoek/ga naar; ” film zeilreis Gaia, westkust Noor-wegen deel 2.” en klik de link aan.

Archief van de TCDe Technische Commissie is in het bezit gekomen van veel oud archiefmateriaal van Dehler over het ontwerp en de bouw van veel Dehlerschepen. Wilt u bijvoorbeeld iets weten over uw tuigage dan zijn er vaak zeilplannen te raadplegen, aanpassingen van masten en stagen, polairdi-

agrammen waarmee u kunt checken of uw optimale snel-heid bij de verschillende windrichtingen overeen komt met wat daarover is vastgelegd. Voor dit soort zaken staat de TC voor u klaar.

Activiteiten Cie Noord Bij het ter perse gaan van deze Op Koers waren nog geen data van droge evenementen bekend. Wel wordt onder-zocht of er deze winter een Meteocursus of marifoontrai-ning georganiseerd kan worden. Een eventuele uitnodiging daarvoor ontvangt u dan via de ledenmail. Verder leven er ideeën over een theoretische dag aangaande zeiltrim er-gens in april met daaraan gekoppeld een instructieweekend in mei om het geleerde in praktijk te brengen op het eigen schip. In principe staat de openingstocht voor het nieuwe zeilseizoen al zachtjes te sudderen voor 19 en 20 april 2014.Met Hemelvaart staat er weer een verrassingstocht op het programma.

Deze Op Koers is al met al weer een lekker dik nummer geworden met hopelijk veel leesplezier voor de donkere da-gen die gaan komen. De redactie wenst u alvast fijne en ge-zellige feestdagen en een goed begin van het nieuwe jaar.

Hans van KuijerenSirocco

Van de redactie


Uw�partner�voor:

.�complete�tuigage

.�rol-reef�systemen

.�verstaging

.�zeilen,�vallen�en�schoten

.�deskundig�advies

www.mastenenzo.nl0515�433666


Van de voorz i tte rTijdens een lange eenzame autorit door een donker en door slagregens geteisterd Nederland vroeg ik mij af wat ik het afgelopen zeilseizoen echt niet had willen missen. Het werd een lange lijst met gedenkwaardige gebeurtenissen. Natuurlijk neemt de geslaagde vakantie een prominente plaats in, ondanks het relatief hoge aantal motoruren. Als je zo’n lange periode kunt genieten van zulk mooi weer, dan is het gewoon niet behoorlijk om daarover te klagen. Dat laat ik dus achterwege. Hoog op de lijst staan ook evenemen-ten met minder goed weer, zoals het Rondje Tiengemeten in het najaar en de tocht naar Zierikzee in het voorjaar. De zeiltochten, de fietstocht in Zeeland, het goede leven en de heel goede onderlinge sfeer wogen ruim op tegen de iets mindere weersomstandigheden. Voor het Rondje Tienge-meten was veel wind en regen voorspeld. Bij gebrek aan bemanning besloten wij om de wedstrijd te laten voor wat die was, maar dat lukte niet. Een half uur voor de start gaf de bemanning van de Bluff spontaan te kennen dat ze wel met ons mee wilden. Met z’n vijven zeilden we een heel snelle wedstrijd met een uitgelaten stemming aan boord. De stemming werd euforisch toen we met een ruime voor-sprong als eersten over de finish kwamen. Niet lang, want bij aankomst bleek dat we een boei aan de verkeerde kant hadden gepasseerd, al scheelde het maar tien meter. Zelfs onze diskwalificatie kon de pret niet drukken, al hadden we die boei liever ook niet willen missen.

Een terugblikNu ik inmiddels acht maanden actief ben als voorzitter van de club ben ik nog meer dan voorheen geïnteresseerd in de organisatie van deze (en andere) evenementen. Het valt mij

op dat de kwaliteit van de organisatie heel goed is, en dat de deelnemers tevreden zijn. Die kwaliteit is te danken aan de enorme inzet van de leden van de Commissies Zuid en Noord. Zij verzetten veel werk en zij verzetten goed werk. Zij zijn daarbij ook nog eens kritisch op hun werk, want tijdens de bestuursvergadering hoor ik altijd dat het op onderdelen de volgende keer beter moet. Ik ervaar de samenwerking als plezierig en constructief. Dat geldt zeker ook voor com-missieleden van de redactie, de website en de techniek.

En vooruit kijkenBestuur en commissieleden zullen de komende maanden nadenken over de toekomst. We willen natuurlijk ook van u graag weten wat u als lid van de Dehlerclub Nederland vooral niet wilt missen. Laat het ons weten op [email protected] Ik wens ieder goede Kerstdagen en een fees-telijke jaarwisseling. Sterkte in de donkere bootloze dagen en tot ziens op de Nieuwjaarsreceptie.

Jan Willem KemperOrisande

Het DEHLERvaant jeOmdat het merk DEHLER dit jaar 50 jaar bestaat vond het bestuur van de Dehler Club Nederland dat daar toch wel enige aandacht aan besteed moest worden. Tijdens een be-stuursvergadering werden diverse ideeën geopperd waar-onder het uitgeven van een vlaggetje in de vorm van een sticker. Enkele jaren geleden is dit ook al eens gedaan en de leden waren daar toen erg enthousiast over. Voor een mooi ontwerp is ons clublid Arie Wassink benaderd en hij wilde dit graag doen. Daar het niet gaat om een zoveel -jarig be-staan van onze DCN, maar om het 50-jarig bestaan van het merk DEHLER, moest het ontwerp uiteraard in de kleuren van de Dehlerwerf. Wel is ervoor gekozen de naam Dehler Club Nederland in het vaantje zichtbaar te maken. Arie is er, naar de mening van het bestuur, uitstekend in geslaagd om beide items te integreren in het ontwerp. Daarna is toe-stemming gevraagd aan Karl Dehler, inderdaad - de zoon van oprichter Willy Dehler-, om gebruik te maken van hun huiskleuren en logo. Na deze toestemming, die snel werd gegeven, is ons clublid Jack van Biemen van BS Reklame

gevraagd om 1000 stickers te vervaardigen. De sticker treft u hierbij aan.


LID NAAM ADRES POSTC WOONPLAATS BOOTTYPE BOOTNAAM2366 B.A.E. Lebeau Gladioolstraat 3 4613 EH BERGEN OP ZOOM Delanta 80 2367 M. Rademaker Sanderijnstraat 34 hs 1055 BT AMSTERDAM Duetta 86 JOY2368 M.B. Vennema Larixlaan 2 9301 NP RODEN Dehler 31 THE BRIGHT SIDE2369 A.F.D. Korteweg Rooswijck 13 5655 JN EINDHOVEN Dehler 29 JV BRABEAU2370 M.M.S. Mulder M.A.M. Klompé straat 33 4207 NZ GORINCHEM Dehler 28 S GEMENE DELER2371 C. Wiersma Torenstraat 9 5366 BJ MEGEN Dehler 31 DODO2372 P. de Vos Mauritsstraat 11 4132 GB VIANEN Delanta 80 AK ADELANTE2373 J. Spruit / P. de Bruijn Gerbrandylaan 20 3705 PB ZEIST Dehler 39 CWS BONJOUR2374 H.J. Ruiter Keizersgracht 69 e (woonboot) 1015 CE AMSTERDAM Dehler 37 CR SAM2375 W. Burg Pipeluurseweg 8 7225 ND OLBURGEN Delanta 80 AK DE BLUES 22376 H.M.E. Thijs Konijnenberg 1 6026 SC MAARHEEZE Dehler 31 THETIS2377 R.A. Kooijman Rivierdijk 177 3361 AH SLIEDRECHT Dehler 39 SQ BLUE IVY2378 P.L. van Deelen Phobos 2 3402 JJ IJSSELSTEIN Dehler 31 Nova Top CICERO

Welkom n ieuwe leden

Neuer Vertrieb für Dehler Ersatzteilefür die Dehler Großserien.

Ruder und Ruderlager · Elvström-Segel · Dehler-Maindrop Spritzkappen · stehendes und laufendes Gut · Luken und Deckel · GfK-Teile (Backskistendeckel usw.) · Rigg- und Baumbeschläge Schiffsbeschläge · Original Dehler Gelcoat und vieles mehr

Ersatzteilisten im Internet unter www.marina-team.de

d-marina-team GmbHAm Vossberg 2123758 Oldenburg i.H.Tel. 04361 507 800(Mo-Fr 10-12 + 14-16 Uhr)Fax 04361 507 [email protected]

d-marina-team GmbH

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

Off_adv_1-4 liggend zww.pdf 1 7-6-2010 17:01:59


50 jaar Dehler, 41 jaar Dehlerzeile r

Rolf Klaren vertelt….Het was in 1964, dat ik met vakan-tie in het Sauerland aan de Moh-nesee kennis maakte met mensen, die daar zeilden met een polyester Stern van V.d. Stadt en een Pfeil Jolle van Dehler. Toen ik later op de Hiswa op de stand van V.d. Stadt Zaandam dezelfde boten weer te-genkwam en daar bovendien een geweldig mooi kajuitjacht - de Varianta - zag, was het voor mij duidelijk. Met veel vakantiewerk tijdens mijn studieja-ren (ook als zeilinstructeur) en na twee keer een bezoek aan de werf in Freienohl stond vast dat ik ook Varianta wilde gaan zeilen.

De eerste: een VariantaIn 1972 kocht ik de VA 402 z.g.a.n. compleet met trailer en hellingwagen. Vijf seizoenen heb ik er heerlijk mee geva-ren. Met licht weer zeilde je iedereen voorbij. Drie leden van onze W.S.V. Nulde zeilden met mij mee en kochten uitein-delijk ook een Varianta. Met mijn trailer haalden we ze dan op uit Zaandam. Zo kreeg ik steeds beter contact met de verkopers in Zaandam en Willi en Heinz Dehler. Zij gaven mij op den duur de naam: Der begeisterte Varianta Segler aus Holland. Langzamerhand merkte ik wel dat voor een solozeiler op het IJsselmeer een boot met wat meer kiel en ballast beter zou zijn. Mijn gedachte ging eerst uit naar een Delanta 75 zonder achterkajuit, maar directeur Dral van De-hler Zaandam gaf mij de tip om in het najaar van 1976 even naar Hamburg te rijden om het prototype van de Sprinta 70 te gaan bekijken.

De tweede: een SprintaDe vallen naar de kuip, een keerfok en een snelreefsysteem.

Een ruime kajuit voor een 7- meterboot en prima zeileigen-schappen. Het koopcontract was de volgende dag getekend en in april 1977 heb ik de Sprinta in Zaandam opgehaald. De Varianta is verkocht aan de wedstrijdfokkenist van ont-werper Ricus v.d. Stadt. In dat eerste jaar kreeg ik veel be-kijks in de diverse IJsselmeerhavens en er hebben diverse proefvaarten met aspirant Sprintazeilers met verkoopsuc-ces plaatsgevonden. Dit alles uiteraard tot grote tevreden-heid van de heren in Freienohl en Zaandam.Heel blij was ik dan ook met de oprichting van de Sprinta Club Nederland. Schitterende evenementen op het IJssel-meer, rondjes Noord-Holland en ook tochten naar Enge-land. Mooie lezingen (soms samen met de Delantaclub) en heel veel enthousiaste Sprintamensen.

De derde: een DuettaIn 1989 bleek de Sprinta echt te klein geworden met in-middels een vrouw en twee kleine kinderen. Het Dehlervi-rus was echter zodanig toegeslagen, dat wij besloten een grote versie van de Sprinta, de Duetta 86 te zoeken. Die werd sinds 1986 echter niet meer gebouwd. Een zo goed als nieuwe occasion vonden we echter in 1990 in jachthaven De Put aan het Haringvliet. Met de secretaris van de Sprinta-club hebben we hem in één dag van Stellendam naar Zaan-dam gevaren. De zoutwaterproef was geslaagd en van mijn Sprinta heb ik met pijn in het hart afscheid genomen. Meteen werd ik lid van de Duettaclub en al gauw fuseerden de diverse Dehlerclubs.De Duetta heb ik nu 23 jaar in bezit en ik ben inmiddels zo’n 22000 mijl op het log verder. Hij zeilt nog steeds uitstekend, het polyester houdt zich goed en met het noodzakelijke onderhoud hoop ik, ondanks gezondheidsproblemen, nog even door te gaan.

Rolf Klaren. DU 352.

Good old Dehlers, keep them sailing.


50 jaar Deh lerEen Gouden Jubileum, van een bijzondere werf.

In 1977 maakte ik voor het eerst kennis met het merk Dehler. Tegenover mijn box bij w.s.v. Nautica kwam een mede-clublid (oud DCN-er Henk Ooms) aangevaren met een gloednieuwe boot. Het bleek een Sprinta-70 te zijn, een prachtig ge-lijnd schip met een modern gekleurde fel oranje romp met donkerbruine opbouw. Mieters, wat een mooie boot! Die zou en moest ik ook een keer bezitten.Het was in de eerste jaren 60, zoon Karl was net 5 jaar oud, toen in huize Willi und Frau Dehler het besluit viel de elec-triciteitshandel maar te laten voor wat die was en mee te liften op het Wirtschaftswunder van de Bundesrepublik. Het kon niet anders of na de aanschaf van de 1e Volkswagen zou de modale, hardwerkende West-Duitser zijn oog laten vallen op het volgende statussymbool, een boot. Via-via kwam Willi terecht in Zaandam waar de werf Van de Stadt, prachtige schepen bouwde. Het eerste probeersel van de Dehlerwerf-in-wording was een roeiboot. De naam was Winnetou en dat werd een enorm succes. Temeer daar dit bootje perfect op het dak van een Volkswagen Kever ver-voerd kon worden.

Varianta in twee uitvoeringenMet dit succes had Dehler de smaak goed te pakken en kreeg Van de Stadt de opdracht de volgende boot te ontwer-pen/bouwen, de Varianta. Deze boot was er dus in twee va-rianten, één met kap en één zonder kap. Hoeveel verkocht? Een slordige 4500 stuks. Zal nooit meer gebeuren. In februari 1979 monsterde ik af en hield de Grote Vaart na 14 jaar dus verder voor gezien. Enkele weken daarna reisde ik met enkele vrienden af naar de Hiswa in Amsterdam. Ik zou a. een Sprinta-70 bestellen en b. de vrienden een poe-

pie laten ruiken in de kunst van het afdingen. Het laatste meende ik geleerd te hebben tij-dens mijn handjeklap

met Arabieren, Chinezen, Egyptenaren etc. Kort en goed: al-leen a. is gelukt. De heren van Dehler Nederland, met name de toenmalige directeur Dral, waren bikkelhard en hadden dus geen verstand van handjeklap. Nog géén kuipkussentje kon er van af. Drie maanden later was ik de trotse eigenaar van de Sprinta-70 mét een 7 PK Farymann inbouw dieseltje.

Delanta met achterkajuitInmiddels was de werf in Meschede-Freienohl operationeel geworden. In 1973 had Van de Stadt ook de werf in Zaan-dam, met inbegrip van de woonboot naast de werf aan De-hler verkocht. Van de Stadt ging verder als tekenen ont-werpbureau. Het bureau kreeg de opdracht een ruime boot te ontwerpen, een bakdekker. Eigenlijk was de wens een motorsailer, tot afgrijzen van het bureau. Gelukkig heeft De-hler op tijd het licht gezien en deze plannen gewijzigd. Het werd dus de Delanta. In het interview dat ik enkele jaren ge-leden mocht hebben met Hans Körner noemde hij dit schip toch één van de lelijkste (sorry, minst mooie) ontwerpen van het bureau. Maar wel mét achterkajuit, waar dus ook de inmiddels puberende zoon Kalle tekeer kon gaan.

Een maat groter: de OptimaIn de tweede helft van de 70-er jaren was de welvaart al zo ver gestegen dat Dehler het aandurfde klasseschepen met een daarbij behorend prijskaartje te gaan bouwen. Ik kan het in de tijdgeest van toen niet anders formuleren. De Optima 92 en 98 waren niet alleen in mijn ogen schepen voor de nouveau-riche. Ik kan me nog wel herinneren dat ik met mijn Sprintaatje overnachtend in Scheveningen vanaf de steiger stiekem binnengluurde in een daar aanwezige Optima-92. Wat een prachtig interieur. Dat stuurwiel! Die kuip! Toen ik betrapt werd door de schipper, werd ik vriendelijk aan boord uitgenodigd om e.e.a. nog beter te kunnen bekijken. Deze nouveau-riche had dus wel degelijk klasse! Ik wist het al weer zeker, dat wordt de volgende Dehler voor mij.


Broers Dehler uit elkaarOp de werf had in 1979 inmiddels een management buy-out plaats gevonden. Broer Heinz en broer Willi die tot dan toe gezamenlijk de werf hadden geleid gingen uit elkaar. Heinz moest uitgekocht worden hetgeen een flinke finan-ciële aderlating was voor de werf. De bank moest financi-eel bijspringen. Het was het 1e teken aan de wand. Heinz heeft later het watersport verzendhuis Compass opgericht. De bijbehorende gids wordt door mij, vooral in de winter met plezier doorgebladerd. Zelfs advertenties in de donkere dagen voor Kerst brengen mij dan al in de voorjaarsstem-ming.

In 1986 heb ik mijn Sprinta verkocht onder de voorwaarde van de koper dat het schip niet vast zou komen te zitten op de drempel van het sluisje naar de Kralingse Plas, het thuiswater van de nieuwe eigenaar. Nou, dat lukte prima. Vooraf had ik de boot flink gestript. De drempel werd flink getoucheerd, maar de ogen van de nieuwe eigenaar straal-den een melkweg uit van Sprinta sterretjes, al had hij een kraan moeten laten komen om de boot over de drempel te hijsen. Toen begon de zoektocht naar een nieuwe Bon Vi-vant. Dat moest dus een Optima worden. Daar ik voorzag niet gezegend te worden met (al te veel) kleinkinderen was de Optima-92 het target. Die is er dan ook snel gekomen met een mooie gele romp. Wat een comfortabel en goed zeeschip was dit ook. Een Dehler waardig!

CWS voor solozeilersDe tachtiger jaren stonden bij Dehler in het teken van het CWS. Zoals Karl in de Waterkampioen vertelde, hij had het ouderlijk huis verlaten en daarmee zijn oude vader achter-latend met een bemanningsprobleem. Maar Willi wist ook dit probleem adequaat op te lossen met het CWS-systeem. Op het “brugdek” voor het stuurwiel stond één electrisch bediende centrale lier. Vallen, schoten en andere lijnen kon-den hier centraal bediend worden. De Dehler 36, 37 en 39 werden uitgevoerd met dit systeem. Tevens werd het inte-rieur aangepast aan de moderne tijd. Hoewel aangepast, het was meer een revolutie, een witte tornado. Wit kunst-stof en wit essenhouten panelen vormden het interieur. Na aanvankelijke scepsis van de markt werd toch al snel het concept omarmd door andere werven. Zoals zo vaak, De-hler was een trendsetter. En de donkere grotten van weleer,

die zijn passé. Maar ook de Dehler 31 met als voorloper de Duetta-94 waren een groot suc-ces. Schepen van rond de 9-10 meter. Dat werd de norm.

Snellere schepenTot op dat moment lag bij Dehler de nadruk dus op goed zeilende schepen waar ook vrouw en kinderen zich nog thuis konden voelen. Maar de markt begon meer compe-titief te worden. Hier wil ik er nog op wijzen dat de invloed van Dehler Nederland op de Duitse werf tot rond de eeuw-wisseling van eminent belang is geweest. Rond de jaren negentig was Jan Scholten directeur van Dehler Nederland. De man had wedstrijdzeilen in het bloed. Hij was van het soort “mes tussen de tanden”. En als hij daarbij een klant ramde met zijn 36 DB “Sporthotel” vormde dat geen enkel probleem: “kom maandag even langs bij de werf, dan gaan we het in de minne schikken”. Samen met Willi, onze Jan maar vooral bureau Van de Stadt werd vorm gegeven aan één van de grootste successen van Dehler, de DB 1/2. De voorloper van de Dehler 34, maar ook van veel andere ty-pes, die in feite allemaal direct afgeleid waren van de DB1. Vele internationale regatta’s werden gewonnen waaronder de Kieler Woche. En tot op de dag van vandaag blijft dit model meedraaien maar ook prijzen winnen in het wed-strijdcircuit. Een typisch IOR-ontwerp. Onder helling een gunstige waterlijn. Licht maar ook sterk. Zowel in licht weer als zwaar weer. Meer dan 1200 schepen werden verkocht. Gebouwd t/m het jaar 1993.

Eén grote DehlerfamilieMet het verschijnen van de eerste Dehlers op het wa-ter kwamen ook de klasseverenigingen. De Sprinta-club, Delanta-club, Duetta-club en de Optima-club. Zo ver als ik weet bestond in NL geen Varianta-club, in Duitsland wel. Maar ja, wat doe je nu met de Dehler 29, 31, 34, 36, 37, 39 etcetera? Waar horen die bij? Kortom het werd tijd om de bestaande clubs samen te voegen en die op te laten gaan in één


grote Dehler-familie. De Dehler Club Nederland was gebo-ren. Op 11 december 1991 werd de Dehler Club Nederland opgericht. Onder het 1e voorzitterschap én enthousiast Du-etta-94 zeiler Wim Nierman groeide de DCN de eerste jaren als kool.

Exit Van de StadtHet laatste schip dat Van de Stadt mocht tekenen was de Dehler 35. Gepresenteerd in de herfst van 1993 bij Dehler Nederland in Zaandam. Het was altijd een gezellige boel daar. Alle modellen stonden standaard opgesteld in de showroom. De familie Scholten met familie en overige medewerkers zorgden tijdens de najaars- en nieuwjaars-bijeenkomsten voor een natje en een een droogje. Alleen al voor de erwtensoep reisde je met plezier af naar Zaan-dam. De nieuwe 35 stond prominent in het midden van de showroom, als een bevallige dame met wulpse vormen verschrikkelijk mooi te zijn. Met brede schoften en hoog op de poten, welaan ik zag haar en was direct verliefd, wat een lijntje…. Commercieel als ik was meldde ik dat heuglijke feit aan Jan Scholten en dat hij er van uit kon gaan dat de boot aangeschaft zou worden. De volgende dag heb ik de vrouw mijn nieuwe vlam laten zien, haar instemming met mijn besluit was natuurlijk een formaliteit. De Optima werd snel (toen nog wel) van de hand gedaan en in april 1994 werd mijn bouwnummer 100 te water gelaten. Kom daar nu maar eens om, 100 schepen in 6 maanden tijd!!

Groter en groterDirect daarna besloot Dehler over te stappen naar ontwerp-bureau Judel/Vrolijk. Dit ontwerpbureau had al wereldwijd naam en faam als ontwerper van snelle schepen. Voor Van

de Stadt kwam dit be-sluit aan als een donder-slag bij heldere hemel. Ook bij vele DCN-ers én VdS-adepten werd

de switch met argwaan bekeken. Het eerste schip dat J/V mocht tekenen was de Dehler 41 DS. In 1995 kwam dit schip op de markt. Gelijk met de “Roodkapje”, een 18 voets scheepje. De laatste was een vreemde eend in de bijt van de zo herkenbare Dehlerschepen. Visionair als Willi steeds was, was de 41 DS hét schip voor de Dehler-zeiler die door-groeide naar een steeds groter schip. Het waren de jaren van economisch crescendo nietwaar? Op basis van dezelf-de romp kwam een jaar later de 41 Cruising uit.

Dehlerwerf verkocht! 1995 was ook het jaar dat donkere wolken zich begonnen sa-men te pakken boven de werf in Freienohl. De werf was niet meer rendabel en de banken namen de werf (tijdelijk) over. In 1998 ging de werf uiteindelijk toch echt failliet. Ik kan me herinneren dat we in dat jaar als DCN toch nog welkom wa-ren in Zaandam voor de traditionele nieuwjaarsborrel. Heel zielig stond er in de verder volledig lege showroom slechts één boot, een net opgeleverde Dehler 41 DS. Met mijn Ria was ik toch wel erg onder de indruk van het comfort en de nette verwerking van alle techniek aan boord. Wij waren er beiden over eens dat dit wellicht hét schip zou kunnen zijn voor de vuttende Dehlerianen-op-leeftijd. De curatoren zochten inmiddels naar een geschikte overname kandidaat van de werf. In 1999 werd deze gevonden in Aalst. Neptu-nus Shipyard, een bouwer van luxe motorjachten zag wel brood in de werf in het Sauerland. Dehler kon weer voor-uit en diverse nieuwe modellen zagen het licht. De 36, 39 en 47. Stuk voor stuk gebouwd in de traditie van Dehler, onvoorwaardelijk snel, comfortabel en van een hoge kwali-teit. Men zou zeggen, dat verkoopt toch altijd? Maar helaas, zo werkt dat toch niet. Economisch onzekere tijden met als trigger de internetbubble hielpen niet om Dehler voor eens en voor altijd uit het dal te trekken. En weer was Dehler in zwaar weer verzeild geraakt. Het jaar was 2004.

Overstap naar de D41Inmiddels met de VUT in de achterzak en de AOW nakend was het hoog tijd om na 10 jaar mijn 35 te koop te zetten. Niet om dat ik het schip zat was, integendeel, maar ook om fysieke redenen kon ik niet meer zeilen zoals ik gewend was en had ik electrische ondersteuning nodig. De Thalassa werd tussen kerst en nieuwjaar al aan de 1e kijker verkocht. Met onze bevindingen in Zaandam over de 41 DS hiervoor beschreven kon de zoektocht naar een geschikte 41 DS een aanvang nemen. Daar ik inmiddels wél het handjeklap en baksies-baksies had geleerd, maar Dehler Zaandam dit in-tussen verleerd was, werd noodgedwongen de zoektocht


naar een ingevaren 41 DS opgestart. In het voorjaar van 2004 werd die gevonden en de Lady Francisca te water ge-laten in Kappeln an der Schlei.

Weer andere werfeigenarenIn 2005 kwam Wilan van den Berg in beeld. Deze ervaren commercieel manager én zeiler had een aantal bevriende relaties bereid gevonden samen met hem de Dehlerwerf van Neptunus over te nemen. Op de DCN-clubdag in no-vember van datzelfde jaar kwam Wilan himself toelichting geven over hoe hij het “merk” Dehler in de markt wilde positioneren. Met een gelikte powerpointpresentatie met nog nét geen vette RTL-voice-over werd de Dehler van de toekomst gepresenteerd. Het schip had de klasse van een Swan, de snelheid van de X, kortom het werd de Porsche onder de zeilboten. Dat daar geen Judel/Vrolijk meer bij paste, immers die tekende ook al voor Hanse, moge de le-zer duidelijk zijn. Wel, na al deze bling-bling lieten wij ons de erwtensoep met roggebrood en het glaasje karnemelk goed smaken. Bureau Simonis Voogd (bekend van de win-nende schepen in de Sydney-Hobart en Cape-to-Rio race) werd ingehuurd om de hoge doelstellingen van het ma-nagement te vertalen in aansprekende ontwerpen. Aan-sprekend in ieder geval was de ambiance bij de tewaterla-ting van de nieuwe Dehler 47 in het mooiste clubgebouw van Nederland, dat van de KRZV “De Maas” in de Veerha-ven te Rotterdam in aanwezigheid van prins Bernhard jr.

Hoogmoedswaanzin?In de periode van den Berg werden twee nieuwe schepen ontwikkeld. De Dehler 43(44) en de Dehler 60. Vooral de ontwikkeling van de 60 had veel voeten in de aarde. Ook de afmeting van dit schip legde een groot beslag op de be-schikbare vloerruimte van de werf. Slechts enkele 60’ers zijn er gebouwd. Dit in tegenstelling tot de 43(44) die best succesvol was en door de vakpers positief ontvangen werd. De optelsom van de hoge aanloopkosten van de Dehler 60, de bankencrisis en nog wat andere problemen in de “ma-nagementsfeer” vormden het definitieve einde van de De-hler werf in 2008. En wie verwachtte niet dat dit eindelijk het definitieve exit van Dehler zou betekenen? Dehler had zijn Waterloo gevonden, toch…of niet??

Dehler nog steeds aansprekend merk Maar net als de Phoenix, het dier uit de Griekse mythologie dat steeds weer uit zijn as herrijst, ook nu gelukt het Dehler weer een mecenas te vinden die het merk Dehler wil redden. De Hanse Group in Greifswald wordt in 2009 eigenaar van de werf. En aldus, het kan geen toeval zijn, wordt Kalle Dehler, reeds enige ja-ren werkzaam bij Hanse, herenigd met de werf die zijn fami-lienaam draagt. Maar ook Judel/Vrolijk als huisontwerper voor Hanse hernieuwt de samenwerking met Dehler. Om de produktie in Freienohl weer snel op gang te helpen naast de bouw van de bestaande Dehlermodellen, worden de Va-rianta-18 (jawel, het oude Roodkapje) en de Varianta-44 (op basis van een Hanse 43 romp) uitgebracht. Beide schepen worden aan de man gebracht met een marketingstrategie die helemaal van deze tijd is. Bestellen via internet voor de prijs van 10.000 respectievelijk 100.000 euries. Verbazing-wekkend hoe je daar een boot voor kan bouwen. Nou ja, het moet niet gekker worden, en dat werd het gelukkig ook niet. Wat wel gebeurt is de uiteindelijke sluiting van de werf in Sauerland in 2012. De productie wordt overgeheveld naar de Hansewerf in Greifswald. Synergie is het toverwoord. Maar het is een drama voor de mensen in Freienohl. Niet alleen voor de vaklui op de werf maar ook voor de diverse toeleveranciers in de buurt. Naar verluidt zijn slechts enkele medewerkers mee verhuisd naar Greifswald.

Epiloog.Het is januari 2013. Op de “Boot Düsseldorf” wordt de nieuwste Dehler als primeur van de bootshow gepresen-teerd. De Dehler 38, de eerste boot getekend door Judel/Vrolijk en volledig ontwikkeld door Hanse met als inspire-rend bouwcoördinator Kalle Dehler. Het is een Dehler in de traditie van de échte Dehlers. Snel, comfortabel, eenvoudig te zeilen én een familieboot. Perfekt afgewerkt met verschil-lende innovaties in het ontwerp. Het schip wordt ook nu weer lovend ontvangen door de vakpers. Wat de toekomst verder brengt voor Dehler? De tijd zal het leren. Maar als Dehler Club Nederland wensen wij Dehler het aller-aller-beste toe voor de toekomst.

En onze oude vertrouwde werf zelf? De werf in het Sauer-land waar we altijd welkom waren? Die bestaat nog. Onder een andere naam. Er worden geen Dehlers meer gebouwd, wel andere jachten door ex-werknemers van Dehler. Maar ook nu jachten van hoge kwaliteit.

Daar in het groen van Sauerland, ver weg van water, wind en zee. Speed en Quality, www.SQY.de

Ger Rossel

Varianta 44


Door de ogen van……een wedstrijdzeiler?

De aanleiding.In 2012 werd de 200 mijls afgebroken door een tragisch in-cident met deelnemer Dancker Daamen. De ervaren zeiler overleed gedurende de tocht. Een natuurlijke dood, met geen enkele relatie tot het evenement. Voor mij was dit indi-rect de aanleiding voor mijn eerste deelname aan de twee-honderd mijls. Editie 18 in 2013. De wens om mee te doen bestond al langer, maar altijd was er een excuus waarom ik er nog niet klaar voor was. De boot, mijn gebrek aan er-varing, noem maar op, allemaal onzekerheid. Maar eigen-lijk is de 200 mijls hetzelfde als een weekend zeilen, alleen dan twee keer zo lang. Er zijn wat spelregels t.a.v. verplichte rust, maar die zijn ruim. En als je dan bedenkt dat wat Danc-ker overkwam iedereen zonder enige waarschuwing kan overkomen…. morgen, volgend jaar…. Mijn conclusie was: niet uitstellen, inschrijven en dan moet je er naar toe wer-ken, anders heb je het over vijf jaar nog niet gedaan. En wie weet hoe de vlag er dan voor staat? Dus heb ik me in april ingeschreven. En dan begint het…voorbereiden.

De voorbereiding.Het begin is eigenlijk vrij eenvoudig. Er is een lijst met vei-ligheidseisen, waaraan de boot moet voldoen en een lijst met eigen wensen. De artikelen uit de veiligheidslijst zijn een kwestie van aanschaffen, lenen of delen met anderen. Mijn hele familie sloeg stijl achterover toen ze een uitnodi-ging voor mijn verjaardag ontvingen. Ik ben geen feestvier-der. Ze begrepen het toen ze vroegen of ik nog wensen had. Vuurwerk??? Jij hebt nog nooit iets afgestoken. Nee, het is voor op de boot! De nieuwe spx5 stuurautomaat was reeds een jaar aan boord, een kaartplotter lag al drie jaar op de plank, dus

nu eindelijk geïnstalleerd. Met veel hulp van mede DCN-er Hugo Waterschoot een prachtig netwerk aangesloten. Ik beheers de papieren navigatie echt wel, ik durf zelfs te zeg-gen goed, maar het gemak van deze hulpmiddelen tijdens een 200 mijls scheelt erg veel energie. Het kost ook energie, dus, jawel weer naar Kniest, verse accu kopen. Allemaal praktische zaken, die makkelijk te regelen zijn.

Welke route?Maar dan; er zijn vier banen. Welke kies je, en op welke gronden? Weinig Noordzee ervaring, maar Baan 1 spreekt me wel aan bij zuidwesten/westen wind tot 3 Bft. Baan 2 is bijna helemaal onbekend terrein, die ga ik zeker niet doen. Baan 3 en 4 IJsselmeer. Een van deze twee zal het wel worden, met een voorkeur voor 3 vanwege de rust die je hebt op de lange rakken (mits bezeild). Maar hoe ga je je voorbereiden op een baan? Kaarten controleren/bijwer-ken, afstanden inmeten, rustmogelijkheden in de routes be-denken en zo kom je tot wel 10 verschillende scenario’s. Na een aantal weken denk je: “ik ken de mogelijkheden van de banen, maar we zien wel hoe het straks loopt”.

Persoonlijke verzorgingVoor jezelf zorgen tijdens de lange dagen aan boord is een essentieel onderdeel van het spelletje. Eten, drinken, sa-nitaire stops, etc. Daar moet je goed over na denken. Wat eet ik graag, wat is gemakkelijk klaar te maken. “Jezelf een beetje verwennen is goed voor de moraal als het even niet lekker loopt” lees je in verslagen van “ouderejaars”. Een macaronischotel ingevroren in porties en mogelijk ergens een restaurantje in de haven zijn mijn plan. Als back-up een doos eieren, brood, cup-a-soup en vriesdroge noedels. Ui-teraard met de nodige wijn en bier om het vocht op peil te houden. Voor onderweg snelle dingen als ontbijtkoek, een

mars/snicker en fruit. Zakje drop. Enfin, ieder kiest denk ik waarop hij/zij het het beste doet. Veiligheid zit voor een groot deel in de voor-geschreven middelen, maar het allerbelangrijkste voor mij is altijd wel (en dat is normale routine) een opgeruimde werkomgeving.

Opgeruimd staat netjesDus lijntjes opschieten, geen losse rommel in de kuip, etc. Ik had een extra fietstas meegenomen om in de kajuitingang te hangen. Zo kun je veel dingen bij de hand hebben in de kuip zonder naar binnen te hoeven. Uiteindelijk niet gebruikt, gewoon gezeild zoals ik dat gewend ben. Ik denk dat het belangrijk is om

De 20 0 mi j l s


vast te houden aan de gebruikelijke routine aan boord en niet, omdat het de 200 mijls is, ineens dingen te verande-ren. Het enige punt t.a.v. veiligheid dat ik nog expliciet wil noemen: uitkijk houden! Maak er een routine van om goed rond te kijken. Neem er de tijd voor. Het is een open deur, ik weet het, maar ik betrap mezelf erop dat met het toenemen van de vermoeidheid ook dit aspect steeds lastiger wordt. Ik ben enkele malen verrast. Niet bedreigend maar wel mo-mentjes van: “waar komt die ineens vandaan?”

De wedstrijd zelfTweehonderd mijl via een vooraf bekende baan afleggen, alleen, solo. Minimaal 27 uur rust, waaronder drie afzon-derlijke periodes van zes uur op één plek. Start en finish bij Durgerdam, P9 langs de Pampusgeul. Dinsdag om 17:00 present zijn in Durgerdam voor een mogelijke veiligheid-scheck. Om 20:00 uur een palaver, met overhandigen van een tas met daarin “goodies” namens de sponsors, een logboek en een gps-tracker. De tracker laat de organisatie en thuisblijvers zien waar je bent, welke koers, welke snel-heid. En mocht je internet aan boord hebben dan kun je jezelf en anderen volgen op de website. Na nog eens expli-ciet gevraagd te hebben waarneer de rusttijd ingaat, mocht je met rust willen beginnen, en of het toegestaan is met een ankerperiode te beginnen, start de eerste avond. Rust nemen en morgen op tijd uit de warme slaapzak om te zien of de wind zich aan de voorspellingen houdt…

Woensdag 06:00 uurEen wekker heb ik niet nodig. Eigenlijk is alleen de kou buiten m’n slaapzak reden om te blijven liggen. Ik wil be-ginnen! Toch maar niet. Naar buiten en kijken of we gaan starten. Acht knopen wind is genoeg voor onze 34 om een acceptabele snelheid te maken en te starten. Dus naviga-tie instrumenten aan en aflezen: 0,4 kn wind. Tijd voor ont-bijt. Koffie. Brood klaar maken voor vanmiddag als het wel waait? Om 07:13 besloten de eerste rustperiode van 6 uur te be-ginnen. Dus op zijn vroegst om 13.13 uit Durgerdam. Alle tijd. Het is een frustrerende gedachte niet te weten of je die 200 mijl wel in de toegestane tijd kunt afleggen om ver-volgens de eerste uren van die tijd te verlummelen. Het is niet anders. Mijn buurvrouw is om 7 uur gestart. Op de AIS van een ander is te zien dat ze om 12.00 nog het Paard van Marken niet voorbij is. Ik start uiteindelijk na 16.00 uur de motor om in 4 kn wind buitengaats te kijken wat de wind doet. Rond 17:00 uur start ik langs de P9. Voor het eerst hijs ik solo de genaker. Het is voor een ieder duidelijk dat dit de eerste keer is, maar na enige tijd staat-ie dan toch echt en we gaan vooruit. Binnen een uur bij het Paard; wachten loont. Die avond rond ik in het donker de MN1-GZ2 voor Volendam. Wonderlijk schouwspel als om de seconde het donker wordt verdreven door een knalgroen licht. De hele boot lijkt een van Mars afkomstig schip. Rond middernacht bij Lelystad. De hele gemeenschap ligt daar voor anker. Ik heb er geen zin in en doe de Bataviahaven aan en mag pas

om 08:00 uur weer los-gooien. Slapen!

Donderdag We (ik en mezelf allebei) hebben gekozen voor baan 3. De overwegende Oostenwind maakt dat heel veel bezeild gaat zijn en de lange rakken beloven rust in de tent. Snel schutten en aan de andere kant een rif gestoken. Naar Urk schijnt op een of andere wijze deze 200 mijls synoniem te zijn met kruisrak. Maar na het eerste kruisrak gaat het rif eruit en gaan we op naar Oude Zeug. Alleen de naam al. Een heerlijke zeildag, waarbij het Noordelijk IJsselmeer op en neer gevaren wordt in Noord Zuid richting v.v. Halver-wege komt nog even de gedachte op; “waarom kies ik bij UK 10 niet voor mijn echtgenote, maar voor Oude Zeug? “ Ik finish ’s avonds in Hindeloopen. Altijd een leuke plaats, maar de aanloop is smal en onverlicht. Rustig aan langs de groene kant schuif ik naar binnen. De zaklamp laat de groene reflectortjes oplichten. Om 22:00 lig ik stevig aan de kade. Walstroom regel ik met de achterbuurman door het doorlussen en splitsen van kabels. Te kooi.

Vrijdag Er is de komende dagen toenemende wind voorspeld. Steeds Oost, gunstig voor baan 3 en 4. Er ontstaat nevel op de grens van land en water, maar de betonning is te zien. Ik vaar in het schemer langs dezelfde groene tonnetjes, steek op naar de vaste wal om zeil te zetten en om zeven uur is de wedstrijd hervat. Vandaag tot doel gesteld om Makkum te bereiken. Als dat lukt, dan gaat ‘t lukken de 200 mijls reglementair te finishen, het uiteindelijke doel van deze operatie. Na weer een prachtige dag zeilen rond ik de VF7 voor Makkum nog net bij daglicht maar voor ik in de haven ben is het toch weer donker. Het is koud en vochtig, van-avond maar eens de kachel aanzetten. Daarvoor moet ik het schoorsteentje monteren, een prima middel om niet heel snel naar het comfort van de kachel te grijpen. Douchen lukt niet meer in Makkum. De betaalkaart is, anders dan in Le-lystad, ’s avonds niet meer te verkrijgen en na een kwartier lang iedere passant om zijn/haar pas gevraagd te hebben geef ik het op. Een sopje staand aan de wasbak volstaat. In de thuishaven de luchtjes en baard maar zien kwijt te raken alvorens echtgenoot te confronteren met een 5 dagen solist. Na het sopje even zitten en de dag van morgen voor-bereiden. Ik bak een eitje en meteen nog twee voor morgen onderweg op brood. Het kacheltje maakt het aangenaam warm en droog in de boot. Ik bedenk dat als alles meezit ik morgen voor donker kan finishen als ik maar vroeg start.

ZaterdagDus om zes uur klaar voor vertrek. Rustig schuif ik weer langs de onverlichte tonnetjes. Er liggen een paar ankeraars net onder de afsluitdijk. Serene rust. De monotone Yanmar op 1200 toeren verstoort die nauwelijks. De ochtendnevel dempt alle geluid. Rond zevenen start ik de laatste dag bij de VF 7. De route is eenvoudig, zuidwaarts langs de Friese kust, van Enkhuizen naar Urk (zal wel weer kruisen zijn), naar de sport F en na het schutten het rondje Markermeer in omgekeerde richting als waar het mee begon. Voor Hinde-loopen schiet ik foto’s van de Jager van Dick Koopmans jr. In tegenlicht van de zonsopkomst maak ik foto’s die de hele dag al weer goed maken, die kan niet stuk. Het stuk van EZ-A naar EZ-1 is inderdaad niet bezeild. Ik kies voor slagen bezuiden de tonnenlijn, tot net boven het Enkhuizerzand.


Daar is beduidend minder verkeer, zodat uitwijken gemini-seerd is. Er staat wel een vervelende zeegang, eigenlijk al vanaf net voorbij Stavoren. Na een ruimwinds rak komt de Sport F in zicht, een halve mijl voor de ronding start ik de motor vast. Een vervelende lagerwal en snel willen schut-ten maakt dat ik de bocht om het commissarislicht snel wil ronden, dus laat ik hem maar vast even warm draaien.

Motorpech?Maar…. hij start niet, startmotor gaat rond, maar motor slaat niet aan. Toch weer vervuiling? Ik heb er alles aan ge-daan dit te voorkomen. Eerst maar de ton ronden, dan zien we wel verder. Nog eens proberen, niets! Wat te doen? Vind ik hier mijn Waterloo? Nota bene door een motorstoring op een zeilboot. Zonder motor schutten ga ik niet doen. Te druk, te veel beroepsvaart. Op zeil Flevo Marina binnen?? Het is wel 24 kn ware wind. Ik besluit toch hulp in te roepen, KNRM gebeld. En rustig heen en weer gezeild voor de aan-loop naar de sluis. Toch nog eens proberen….. raak, motor loopt. Even laten lopen en proef op de som: uit en weer starten, hij slaat direct aan. Ik bel de KNRM; zij staan erop toch te assisteren tot in de sluis, want stel dat… Mij best, blijven jullie stand-by, dat geeft mij wel een safe gevoel. Ga ik toch mijn 200 mijls afmaken! Na het schutten ruimwindse rakken. Ik laat het tweede rif, volkomen belachelijk, staan. Maar zeker na de enerverende ervaring van zojuist is het mij worst. Ik dobber naar de finish, mijn gedachten orde-nend. Pal voor de finish zie ik 50 meter voor mij een col-lega solo-zeiler zijn evenement nog bijna verknallen door een aanvaring met een fluisterstille vrachtboot. Minstens 5 meter hoog is de zwarte muur waar hij op af vaart. Hij is zijn fok aan het inrollen. Er zit niet meer dan 5 meter tus-sen als hij het door heeft en zijn roer omgooit. De vracht-vaarder staat vanuit zijn stuurhuis te kijken. Geen signaal, niets! De solozeiler is in Durgerdam aangekomen nog niet aanspreekbaar.

De 200 mijls solo 2013. Ik heb het gedaan, eigenlijk viel het erg mee. Ook wel heel mooie omstandigheden gehad. Wedstrijd? Nee, een lange toervierdaagse heb ik er van ge-maakt. Maar genoten heb ik. Ik zal niet zeggen van begin tot het eind, maar toch zeker vanaf Volendam op woensdag. Kunnen er dingen beter? Zeker. Handiger met spi en gena-ker. Een genaker op boom. Pas reven als het noodzakelijk is. Nog meer rust nemen en eventueel langer in het don-ker doorvaren. En een apart dieseltankje voor de kachel. Volgend jaar weer? Ik beloof niets, maar het was wel een heerlijke manier om zo aan het eind van het seizoen weer helemaal vrienden met je boot te worden. De poetsbeurt, antifouling en andere winterklussen heeft ze volledig ver-diend.Twee factoren wil ik niet onbenoemd laten: Vrijwilligers en sponsors maken het mogelijk dat de Stichting 200 mijls haar evenement kan organiseren. Onder de sponsors een Deherclublid! DJ bedankt, ik zal het mooie shirt met gepas-te trots dragen. En tot slot mijn persoonlijke sponsor: het thuisfront. Niet in financiële zin, maar zeker in tijd hebben zij net zo veel geïnvesteerd in deze 200 mijls als ikzelf. Zon-der mopperen. Dank.

Renato OudD 34 Delta

Kijk voor het verslag van een échte wedstrijdzeiler, J. v d Starre, eens op het online Ziltmagazine 91, pag. 62.


Masten, komplete tuigages, reefsystemen, computer ontworpenen gesneden zeilen, touwwerk, huiken, afdekzeilen, buiskappen.

I J m u i d e n - L a g o s 1 9 9 6

Zei lmaker i j en tu iger i j I Jsse lmeer BV Haven 45 1131EP Volendam Te l . 0299-363666 Fax 369505

Eén adres voor m’n komplete tuigage?U wilt zich breed kunnen orienteren, de beschikbare mogelijkheden goed kun vergelijken.Kortom: U bent gebaat bij een all-round scheepstuiger / zeilmaker die met U meedenkt.

Dan kunt U daarvoor wel degelijk bij één adres terecht. Aan de haven in Volendam om precies te zijn.Vanaf het bestellen van de mast tot het aanslaan van de zeilen. Wij zorgen ervoor.

Verantwoordelijkheden liggen duidelijk: er is één aanspreekpunt voor alle onderdelen van Uw tuigage.

Samen aan een oplossing werken die past bij Uw specifieke wensen, Uw schip en Uw budget:dat is de beste garantie voor een op maat gesneden tuigage en veel zeilplezier.

Zo’n tuigage begint met een telefoontje of bezoek onze website http://www.zeilmakerijschokker.nl

Adv. Schokker 180x65 Waterk 22-05-2003 14:40 Pagina 1

S/H version

CMYK, X500 version

Pantone 300 version

www.northsails.com

Deurne, België, +32(0)3 325 6720, [email protected]

Almere, Nederland, +31(0)36 546 0190, [email protected]

Sneek, Nederland, +6(0)51 231 636, [email protected]

Better by DesignNORTH SAILS


Het aantal inschrijvingen was beperkt, de weersverwach-ting niet optimaal. We vonden het spannend wat dit week-end ons zou gaan brengen.Wij varen nu voor het 3e seizoen in een dehler 36 SQ de “LAYAM”. Een heerlijke boot waar we vooral in de week-enden mee toeren, in de zomervakantie naar de bekende gebieden varen als de Solent, Plymouth, Britse kanaalei-landen en natuurlijk de niet te vermijden Belgische kust-plaatsen. Daarnaast varen we iedere woensdagavond een rondje om de boei bij onze club (Lelystadhaven) en de eve-nementen rondje NoordHolland en de 24 uurs hebben we inmiddels ook 2 keer gevaren.

Onze resultaten zijn redelijk, maar allemaal bepaald mid-dels een sw rating want gelijksoortige schepen varen niet bij onze vereniging.Daarom leek het ons leuk om eens met een Dehler eve-nement mee te doen en onze hoop was dat we ons konden meten aan gelijkwaardige Dehlers.

Dus op vrijdagavond even 10 minuutjes varen van Lely-stadhaven naar Bataviahaven waar we een regenachtige avond en een zeer beperkt aantal boten verwachtten...Maar tot onze grote verbazing lagen er circa 20 Dehlers afgemeerd met de bemanningen op de steiger die gezel-lig ervaringen aan het uitwisselen waren. Zelfs een biertap ontbrak niet. Dit allemaal met een redelijke temperatuur en droog weer. Alleen al de sfeer op steiger was al de moeite waard om te komen.

Op zaterdagochtend (nog steeds droog) hebben we het pa-laver gehouden en om circa 9.30 zijn we uitgevaren voor de 1e wedstrijd. Wij vonden het erg leuk dat er 3 andere Dehlers 36 JV waren. Maar ook de nieuwe 34 en 35 waren van de partij en die boten zijn voor ons ook een uitdaging.De eerste wedstrijd is gevaren met circa 15 tot 18 knopen wind. Kruisend naar de bovenboei en met spinaker terug. Na circa 1,5 uur bereikten we de finish.Alle boten zijn voor anker gegaan bij de finishlijn om te lunchen en ‘s middag hebben we hetzelfde parcours nog-maals gevaren. Bij de start stond er 10 knopen wind (zon en droog!) maar als snel nam de wind toe. Uiteindelijk hebben we met circa 24 knopen ware wind en de genaker op 10,6 knopen snelheid gehaald. Daarna allemaal weer terug naar Bataviahaven en gezellig borrelen op de boten en steiger. De uitslag is op de steiger bekend gemaakt. Het verschil tussen nummer 1 en 2 op ba-sis van rating was zeer klein.

Vlakbij was een restaurant voor de hele groep afgehuurd en daar is heerlijk gegeten.Op zondagochtend was er nog koffie op de steiger en heb-ben we elkaars boten bekeken. Altijd weer leuk om tips te krijgen hoe je het een en ander slimmer kan aanpakken.Wij vonden het een zeer geslaagd weekend, complimenten voor de organisatoren!

Onze verwachtingen zijn overtroffen, heerlijk gezeild en onze prestatie kunnen meten met gelijksoortige schepen in combinatie met prachtig weer. (Natuurlijk was het wel erg

leuk om 2 keer als eerste over de finish te komen en op rating ook te winnen.)Ik hoop dat volgend jaar het eve-nement weer georganiseerd kan worden en dat er nog meer leden zich aanmelden voor dit gezellige evenement.

Michel en Rianne VloemansLayam

I Jsse lmeercup 2013


Uitslag IJsselmeercup 2013

Naam Type Naam schip DCH tijd wedstrijd 1 plaats tijd wedstrijd 2 plaats totaal tijd plaats

Vloemans M D 36 jv layam 81,5 02:15:15 3 02:13:42 2 04:28:57 1

Puffelen R van D 28 s fuego 101,3 02:11:13 1 02:18:31 4 04:29:44 2

Kuiper L D 31 tai pan 97,1 02:20:59 6 02:16:19 3 04:37:19 3

Funke Küpper T Optima 92 funky 102,0 02:14:48 2 02:22:34 7 04:37:22 4

Kramer P D 37 db kirsten 83,8 02:27:24 12 02:10:22 1 04:37:46 5

Oordt H D 34 jv white pearl 84,9 02:15:40 4 02:25:16 9 04:40:56 6

Westerhof, Hans D 36 jv Simply Blue 83,9 02:23:36 10 02:19:44 5 04:43:20 7

Kroon K D 34 sv inspirit 80,5 02:21:51 7 02:25:16 8 04:47:06 8

Ykema H D 31 twirre 95,6 02:19:06 5 02:27:22 11 04:46:28 9

Vries P de Optima 98 ak amphtrite 102,4 02:22:01 8 02:26:56 10 04:48:57 10

Hays P D 36 cws parel 90,7 02:22:48 9 02:27:31 12 04:50:19 11

Avezaat F Optima 830 sundance kid 105,7 02:25:10 11 02:37:23 16 05:02:32 12

Kuipers G D 36 jv spindrift 81,4 02:32:47 16 02:29:34 14 05:02:21 13

Lakeman J D 36 jv belleza blu 81,0 02:35:44 20 02:28:01 13 05:03:46 14

Biesheuvel A D 31 rosa dei venti 97,6 02:34:35 18 02:34:56 15 05:09:31 15

Waterschoot H D 35 rosa segunda 86,4 02:32:51 17 02:43:15 17 05:16:06 16

Groen M Duetta 94 westwind 99,8 02:32:33 15 02:47:00 19 05:19:33 17

Brink G van den D 35 cws maximus 89,5 02:34:38 19 02:45:06 18 05:19:44 18

Hartman G D 370 keep smiling 91,0 02:30:52 14 02:53:22 20 05:24:14 19

Knúppel P D 41 ds(oud) yoho 84,7 02:42:40 21 02:56:48 21 05:39:28 20

Maeijer J D 25 cr triton 101,0 02:30:05 13 11:52:52 23 14:22:57 21

Grootkarzijn H D 31 windganger 93,6 12:49:14 23 02:21:08 6 15:10:22 22

Houtum H van D 35 sv/sq makemyd 81,2 14:46:42 24 03:07:07 22 17:53:49 23

Biemen J van D 28 footzy 100,6 11:55:42 22 11:55:42 24 23:51:25 24


Evaluat ie IJsse lmeercup 2013Onlangs zijn de jaarlijkse clubwedstrijden geweest, met een weerbeeld dat pittig genoemd mag worden.Omdat de wedstrijd-locatie ten zuiden van Lelystad was gelegen, stonden er door de harde zuidwesten wind flinke golven.Om alle deelnemers een even grote kans te geven om een mooi resultaat in de rangschikking te behalen wordt er on-der de Dehler Club Handicap (DCH) gevaren, die afgeleid is van de SW getallen van het KNWV.Om allerlei redenen heeft de Dehler Club Handicap com-missie (DCH-Cie) de getallen van het KNWV, die beheerd worden door SAIL SUPPORT, standaard aangepast, omdat de meeste schepen o.a. een klapschroef hebben en alleen een fok kunnen voeren. Daarnaast is het de bedoeling van deze wedstrijden dat alle schepen, van klein tot groot, de-zelfde baan varen en dus onder dezelfde omstandigheden.Omdat de handicapgetallen van de kleinere schepen voor-namelijk gebaseerd waren op het varen op kleiner water, zoals de Randmeren, en nu door dit type schepen ook op groter water wordt gevaren zijn de handicap getallen voor deze schepen, middels evaluatie, aangepast. Sommige grotere schepen zijn ook gecorrigeerd omdat deze pas bij meer wind hun handicap kunnen waarmaken, maar we zeilen niet boven 5 Bft. of bij een waarschuwing voor 6 Bft.Om bovengenoemde redenen heeft de DCN een eigen, standaard DCH handicaptabel.Afgezien van de nieuwe typen Dehlers komt het nog steeds voor dat er schepen op de handicaptabel ontbreken; vaak door variaties in de bouw die de fa. Dehler indertijd heeft toegepast. Dit laatste bleek ook nu weer het geval.Dan wordt het een hele klus om een goed handicapgetal voor dat schip te maken.En daar is nu o.a. deze evaluatie voor.Bijgaande tabel is een voorbeeld hoe deze evaluatie tot stand is gekomen.

Uitleg van de diverse kolommen:Naast naam en type schip is de kolom “Gec. DHC tijd”. De tijd van de wedstrijduitslag, elders in Op Koers, is gecorri-geerd naar “standaardboot” en wel op de volgende manier:Als een deelnemer heeft ingeschreven met spinnaker, waar-voor een correctie geldt van 2,5 punt, dan wordt de tijd van de uitslag gecorrigeerd met 2,5 %, de tijd wordt in dit geval dus langer. Alle deelnemende schepen worden op die ma-nier, afhankelijk hoe men heeft ingeschreven, gecorrigeerd.De kolom “Tijd gem.” is de gemiddelde gecorrigeerde tijd van de deelnemers die de wedstrijd correct hebben uitge-varen.De kolommen “Versch. in sec. en Versch. in %” geven het verschil aan tussen de gecorrigeerde tijd en de gemiddelde tijd. Hierbij zijn de “min” getallen de snellere tijden t.o.v. het gemiddelde van de vloot.

De drie D 31’s, zie kolom wedstrijd 1+2, zeilen dus gemid-deld sneller dan het gemiddelde van de vloot en dat is een trend die door de jaren heen constant is; kennelijk wordt in dit type boot goed gevaren wat ook blijkt uit het feit dat dit type Dehler een paar keer DCN kampioen is geworden.Twee van de vier D 36 jv’s varen ook gemiddeld sneller dan het gemiddelde maar opmerkelijk is ook het grote verschil onderling (-8,26 en +4,53 %).

Het schip dat het meest in de uitslag opvalt, is de D41 ds (oud); kennelijk is het handicapgetal van dit type Dehler niet juist.Dit type schip was ook niet bekend bij de handicapcie. en Sail Support.Er zal dus overleg worden gepleegd over of en hoeveel het handicapgetal zal worden gecorrigeerd.

Paul Kramer. Namens DCH cie.

Wedstrijd No: 1+2 Naam Type Tot. Gec.tijd Tot. gemiddeld Tot, gem in sec Versch. in sec Versch. in %Puffelen R van D 28 s 4:36:07 4:59:49 17989 -1421 -7,9Kuiper L D 31 4:33:55 4:59:49 17989 -1553 -8,6Ykema H D 31 4:50:40 4:59:49 17989 -548 -3,0Biesheuvel A D 31 5:05:39 4:59:49 17989 351 2,0Oordt H D 34 jv 4:38:58 4:59:49 17989 -1250 -6,9Kroon K D 34 sv 4:57:27 4:59:49 17989 -141 -0,8Waterschoot H D 35 5:24:15 4:59:49 17989 1467 8,2Brink G van den D 35 cws 5:08:05 4:59:49 17989 497 2,8Hays P D 36 cws 4:43:55 4:59:49 17989 -953 -5,3Westerhof, Hans D 36 jv 4:33:59 4:59:49 17989 -1549 -8,6Vloemans M D 36 jv 4:31:54 4:59:49 17989 -1674 -9,3Kuipers G D 36 jv 5:13:03 4:59:49 17989 795 4,4Lakeman J D 36 jv 5:17:49 4:59:49 17989 1081 6,0Kramer P D 37 db 4:41:05 4:59:49 17989 -1123 -6,2Hartman G D 370 5:21:40 4:59:49 17989 1312 7,3Knúppel P D 41 ds(oud) 5:49:04 4:59:49 17989 2956 16,4Groen M Duetta 94 5:13:15 4:59:49 17989 807 4,5Avezaat F Optima 830 5:09:44 4:59:49 17989 596 3,3Funke Küpper T Optima 92 4:36:33 4:59:49 17989 -1395 -7,8Vries P de Optima 98 ak 4:41:30 4:59:49 17989 -1098 -6,1


Deel 2

Deel 1 eindigde met het feit dat de Parbleu Deux kort na het verlaten van de haven van Norderney opnieuw met een verstopt brand-stofsysteem kwam te zit-ten, nadat een paar dagen daarvoor bij het varen van Norderney naar Helgoland het brandstofsysteem ook al verstopt raakte. In beide gevallen kon een via de haven-meester ingeschakelde monteur niets vinden en bleef de reparatie beperkt tot het doorblazen van de leidingen met een hogedrukreiniger. Hoewel de monteur van Norderney zei, dat we met een gerust hart naar Nederland konden varen, hadden Berta en ik daar weinig zin in, want het is dodelijk voor je plezier in varen, als je met zijn tweeën zit te luisteren of de motor weer tekenen vertoont van uitval-len. We kwamen daarom met de monteur overeen, dat de tank leeggemaakt en gereinigd zou worden, alle rubberen brandstofleidingen vervangen zouden worden en er een brandstofvoorfilter gemonteerd zou worden.

Reeds de volgende dag komt de monteur bij ons langs, met in zijn handen een nieuw brandstofvoorfilter. Hij wil dit zo dicht mogelijk bij de tank plaatsen, maar dat lukt niet, om-dat er daar te weinig ruimte voor is. Uiteindelijk komt hij in het motorruim terecht. Als hij daar een plekje voor het voorfilter zoekt, komt hij het voorfilter tegen, dat hij een dag eerder niet kon vinden. Nadere inspectie leert dat het brandschoon is. Over het wegpompen van de vervuilde diesel heeft hij het nu niet meer. Als wij hem daaraan herinneren, zegt hij dat hij garandeert dat het brandstofcircuit voorlopig niet ver-stopt zal raken, m.a.w. hij vindt het niet meer nodig de tank leeg te zuigen en schoon te maken en de brandstofslan-gen te vervangen. Dit bevreemdt me, omdat hij de haven-meester heeft verteld, dat de tank vol rotzooi zit. Kennelijk vindt hij, dat hij dat niet meer kan zeggen, nu het voorfilter schoon blijkt te zijn. Hoewel Berta en ik weinig vertrouwen in de gang van zaken hebben, besluiten we toch maar op weg te gaan, want wat moet je met een monteur die er geen zin in heeft. Als we de volgende twee dagen trips maken van rond de 60 mijl (Norderney-Lauwersoog en Lauwersoog- Vlieland) en de motor zonder problemen blijft lopen, beginnen we er weer wat vertrouwen in te krijgen. Helaas blijkt het noodlot ons wederom een loer te draaien, want als we hierna van Vlieland naar Den Helder willen varen, zijn we nog maar net buiten de haven als de motor begint te haperen. Ik neem wat gas terug en draai een paar rondjes. De motor blijft nu goed lopen. Gerustgesteld geef ik wat meer gas, waarop de

motor opnieuw begint te stotteren. Met een gela-ten gevoel varen we de haven weer binnen en gaan terug naar de box.

Het duurt eventjes voordat we deze teleurstelling verwerkt hebben, maar dan gaan we maar weer naar de havenmees-ter toe om te vragen of hij misschien een monteur kent, die ons kan helpen. En ook hier kennen ze er natuurlijk een. We krijgen zijn telefoonnummer en als we hem bellen, zegt hij dat hij na de lunch langs zal komen. Twee uur later komt er iemand met een brommer over de steiger aangereden, waarop een bord staat, dat er niet ge-fietst mag worden. Dat zal hem dus wel zijn. En ja hoor, als hij zijn pet voor markies de Canteclaer van Barneveldt afneemt, begrijp ik dat dit de monteur is. Nou ja, monteur! Hij begint met eerlijk te vertellen, dat hij een ex-kraandrijver is, die aardig wat van dieselmotoren weet. Hij heeft dan ook alleen een gereedschapskoffertje bij zich. Wat overigens meer dan genoeg is om de slangen los te maken en door te blazen, want ook hij kan verder niets vinden. Het enige verschil met de andere monteurs is, dat hij zijn fietspomp voor het doorblazen gebruikt. Het is een behulpzame man, die eerlijk zegt, dat zijn garantie niet verder gaat dan tot de uitgang van de haven. Hij raadt ons daarom aan naar de Volvo Penta-dealer in Harlingen te gaan, waar hij een goede band mee heeft. We bedanken hem en zeggen dat we ons gaan bezinnen op de vraag, hoe we de zaak verder zullen aanpakken. Onze stemming is natuurlijk behoorlijk gedrukt nu men ons ook op Vlieland niet verder kan helpen. De duizenden langs-paraderende lichtbruine jongedameslijven en het mooie weer zorgen er wel voor dat ik mijn latente zelfmoordnei-gingen kan onderdrukken. Het gepieker heeft tot resultaat, dat we het idee krijgen zeilend via Den Helder en Den Oe-ver naar de officiële Yanmar-dealer in Andijk (IJsselmeer) te gaan. Deze heeft ons vorig jaar, toen we met een verstopt brandstofsysteem in Den Helder lagen, prima geholpen. Daar we een paar dagen moeten wachten voordat er een

goede wind uit de goede richting zal staan, besluit Berta naar Rotterdam te gaan, terwijl ik contact met de dealer in Andijk zal zoeken.Hij herinnert zich de reparatie van vorig jaar nog goed. Dit is te danken is aan dat Dehlerclub-lid, die een paar maan-den na deze reparatie bij hem langskwam en hem vertelde, dat hij in OP KOERS over de reparatie gelezen had, waar-

‘Sapris t ie , l ’h is to i re se répète’


op de dealer hem om een kopie van het verslag gevraagd heeft. Enthousiast raadt de dealer me aan via Kornwerder-zand naar hem toe te komen. Als ik hem vertel, dat Berta en ik inmiddels wel tijdens het varen om de minuut naar ons horloge kijken, om te zien hoe lang een nieuwe verstop-ping al wegblijft, raadt hij me aan een met behulp van een noodtank naar hem te komen. Daar ik op Vlieland niemand kan vinden die dat kan maken, gaan we de volgende dag op de motor naar buiten om dan zeilend naar Den Helder te gaan. Daar er een forse wind staat, waardoor we naast de wind ook flinke golven tegen hebben en ik niet al te veel gas wil geven om zo een verstopping tegen te gaan, komen we nauwelijks vooruit. We gaan maar weer terug de haven in. De volgende dagen staat er ook veel wind. In deze pe-riode vul ik mijn diesel bij met mijn 25-liter jerrycan, die ik bij een pompstationnetje in het dorp kan vullen. Doordat ik 3x heen en weer moet lopen en op de terugweg steeds wat alcoholische versnaperingen bij het havenrestaurant neem om mijn verloren gegane lichaamsvocht weer bij te vullen, krijg ik tijdens zo’n rustpauze een helder idee: “Waarom maak ik van mijn jerrycan geen noodtank?”

Ik bel de monteur van Vlieland weer op. Hij is stomver-baasd, dat ik nog niet weg ben. Maar als ik hem uitleg, dat ik dat bij deze wind niet goed aandurfde en hem verder uit-leg, dat ik van een jerrycan een noodtank wil maken wordt hij enthousiast en wil mij graag helpen bij het vervaardi-gen van de noodtank. Als hij de volgende dag bij me komt blijkt hij de hele installatie al bij zich te hebben, inclusief een 10-litertank met diesel.

Daar het motorruim zich tussen de twee scheepshutten in het achteronder bevindt, komt de tank aan het hoofdeind van Berta’s bed te staan. Zij slaapt daar, omdat zij door het klotsen van het water tegen de onderkant van het schip lekker kan slapen en dan ook geen last heeft van mijn be-zoekjes aan het toilet. Als het een beetje meezit komt mijn vrouw misschien weer bij me slapen in het vooronder, want ze zal mij toch wel boven de geur van dieselolie verkiezen? Ik ga mijn hut feestelijk met slingers versieren terwijl Berta naar de verrichtingen van de monteur zit te kijken.

De aan- en afvoerslangen aan het brandstofpompje op de motor worden losgemaakt en afgesloten terwijl een roest-vrijstalen pijp met daarin twee stukken slang, in de opening

van de jerrycan wordt gestopt. De aanzuig-slang is wat korter, zodat die zich niet aan de bodem van de jerrycan kan vastzuigen en geen diesel meer kan opzuigen. De andere kant van de twee stukken slang worden aan het brandstofpompje bevestigd. Zo wordt de schone diesel uit de jerrycan door het brand-stofpompje opgezogen, en het niet verbruikte deel van de diesel weer in te noodtank teruggevoerd. Eenvoudig, maar zeer efficiënt. Voor de zekerheid vul ik ook mijn 25-liter jer-rycan en koop nog een 10-liter tank met diesel. Dit moet meer dan genoeg zijn om van Vlieland in Harlingen te ko-men, waar we zonodig opnieuw kunnen tanken. Nu nog op beter weer wachten, zodat we kunnen vertrekken.Tijdens dit wachten krijgen we een mailtje uit Andijk, dat ze het erg druk hebben en dat het wel een paar dagen kan du-

ren, voordat ik geholpen kan worden. Daar door al deze toe-standen het op tijd in De PUT aanwezig zijn voor het Rondje Tiegemeten steeds moeilijker wordt, besluiten we dan toch maar te kijken of we bij de Volvo Penta-dealer terecht kun-nen. We schakelen de monteur van Vlieland hiervoor in, die ons later meldt dat we welkom zijn in Harlingen. Als we de dag daarop met rustiger weer vertrekken, verloopt alles vlekkeloos, omdat de noodtank prima voldoet. In Harlingen meren we aanvankelijk in het eerste deel van de Noorder-haven af, waar we langs de kademuur moeten afmeren en een trapje beklimmen om op de kant te komen. Probleem is, dat je door de wisselende waterstand steeds de meerlij-nen moet aanpassen, wat nog moeilijker wordt als je zoals wij als eerste en driedik tegen de kant komt te liggen. We nemen contact op met de havenmeester en vertellen hem, dat ons brandstofsysteem in orde gemaakt moet worden en dat het voor een monteur dan een stuk makkelijker is als we langs een steiger liggen. Hij stelt ons voor in de volgende haven te gaan liggen, waar we een box met zijsteiger kun-nen krijgen. We liggen daar prima. We nemen nu contact op met de Volvo Penta-dealer, die zegt, dat hij een monteur langs zal sturen. Wat later op de dag komt die langs. We moeten allereerst uitgebreid verslag doen van onze erva-ringen met het brandstofsysteem en de verstoppingen. Als we daar eindelijk mee klaar zijn, zegt hij geen idee te hebben, wat er aan de hand is of waar de verstopping kan zit-


ten, terwijl hij toch al tientallen jaren dieselmonteur is. Uit-eindelijk begint hij met het brandstofsysteem bij en in de tank te onderzoeken, waarbij hij in het mangat van de tank kijkt maar ook in het veel kleinere gat van de brandstoflei-ding van de kachel, dat achter het slingerschot zit. Ook hij constateert dat er geen bacteriële vervuiling in de tank zit, ook niet in het deel achter het slingerschot. Wel ontdekt hij door in de leiding te blazen, dat de verstopping in de rub-beren leiding tussen de koppeling aan de koperen leiding

en de onderkant van de van de tank zit.Als hij dit deel verder onderzoekt komt hij tot zijn grote verbazing een gaskraan op de aanzuigslang tegen. Hij legt me uit dat de brandstof daar met een U-bocht doorheen gaat en dat er in de doorgang ook nog een versmalling zit. Hij snapt niet wat dat ding daar doet. Als hij de kraan er vervolgens afhaalt blijkt deze bij de ingang van het kanaal vervuild te zijn. Hij laat het me zien en ik zie inderdaad wat kleine glanzende bolletjes. (Als hij weg is, pak ik een lucifer, die ik er doorheen haal. Er blijft inderdaad zwarte troep op de lucifer zitten). Hij haalt de kraan uit de brandstofslang, vervangt de rubberen leidingen en vervangt de filters, hoe-wel hij daarin geen vervuiling kan ontdekken. Hij verzekert me dat alles nu prima in orde is, maar raadt me wel aan bij de voorjaarsbeurten alles steeds goed te laten onderzoe-ken en het brandstofsysteem ook in de rest van het seizoen bij te houden. Als hij weggaat krijg ik een kaartje van hem. Dat levert weer eens een verrassing op. Hij heeft niet al-leen tientallen jaren ervaring als dieselmonteur, maar ook een bedrijf genaamd Jacht & Interieurbouw Hiemstra. Wat is dat toch met die dieselmonteurs? Waarom denkt-ie dat ik mijn interieur wil veranderen? Heeft hij geroken, dat mijn gaskraan lekt?

Als ik later Ger Rossel opbel en hem het verhaal van de kraan vertel, zegt hij, dat hij hartstikke blij voor me is, want dat dit inderdaad zeer beslist de oorzaak van de verstop-pingen moet zijn. Hij zegt er echter wel bij, dat alle Dehlers zo’n kraan hebben. Op de vraag waarom ik er dan niet meer in ons clubblad of op de website over gelezen heb, blijft

hij het antwoord schul-dig. Nou dan weten De-hlerzeilers dank zij mij dus, dat ze, als ze geen vervuiling van bacteriën

kunnen vinden, als eerste naar dit kraantje moeten kijken. Misschien wordt ik nu wel erelid of word de kraan voortaan de Kooijmanskraan genoemd. Tenslotte zijn er mensen om minder erelid geworden of vernoemd! Voor André Chris-tiaan komt deze boodschap helaas te laat zo heb ik in de vorige Op Koers gelezen. Allemachtig, en dan dacht ik nog wel, dat ik veel last van verstoppingen van het brandstof-systeem heb gehad! Maar inderdaad, van de 3 tochten, die ik met hem meegemaakt heb, kreeg hij 2x een verstopping in zijn brandstofsysteem en ik geen enkele.

Al met al is hebben we weer een aantal dagen minder tot onze beschikking om op tijd in De Put te komen voor het Rondje Tiengemeten. Dat wordt op de motor varen. Want het is wel mooi zeilweer, maar de wind is te zwak om de ge-wenste afstanden zeilend af te leggen. Nou ja, als we verder alles op de motor moeten varen om op tijd in de Put te ko-men, weten we gelijk of het euvel werkelijk verholpen is. En zo gaan we via Kornwerderzand naar Enkhuizen en vandaar naar Durgerdam. Van Durgerdam gaan we naar IJmuiden, zodat we het laatste stuk over zee kunnen afleggen. Dat lijkt ons het snelst te zijn. In de twee sluizen van het Noordzeeka-naal (Oranjesluis en Zuidersluis is het stil, we zijn in allebei de sluizen het enige schip. Een paar mijl van IJmuiden lijkt het erop alsof we weer door de Duitsers bezet zijn, als er een heel stel Duitse oorlogs-schepen (vnl. mijnenvegers) ons voorbij vaart, maar ze wor-den voorafgegaan door een Nederlands oorlogsschip. Daar maak ik uit op, dat ik mijn schip er niet dwars voor hoef te gooien om ze tegen te houden, want misschien steken ze over naar Engeland om ze daar onder druk te gaan zetten om op de Euro over te gaan. In IJmuiden moeten we een paar dagen wachten tot de wind uit de goede richting komt en minder hard waait. Als we eindelijk naar buiten gaan wor-den we voorafgegaan door een grote driemaster. We kun-nen zien dat er behoorlijke golven staan, want hij maakt ge-weldige sprongen, waarbij we dan weer de voorste helft en dan weer de achterste helft bovenwater kunnen zien. Even later zitten we in rustiger water en besluiten we maar weer eens te gaan zeilen. Als we de zeilen gehesen hebben ma-ken we een draai van 90o, waarna we met ruime wind naar Scheveningen kunnen varen. Hè, hè, eindelijk weer eens een dag heerlijk zeilen. In Scheveningen moeten we weer een paar dagen wachten vanwege te harde wind uit de ver-keerde richting. Berta gaat onze auto halen, die nog steeds in Stavoren staat. Daar onze dochter Lisette inmiddels weer werkt, kunnen we haar en onze kleindochters Puck en Jazz niet meer op een doordeweekse dag ontmoeten. Het gaat echter goed met ze en Puck heeft dan wel een groot litteken van de operatie aan haar schedel, maar ze lacht weer volop. Als duidelijk wordt dat we zoveel dagen in Scheveningen moeten blijven dat we niet meer op tijd in DE PUT kunnen zijn voor het Rondje Tiengemeten, gaan we een paar dagen naar huis. Op zaterdagmiddag gaan we met de auto naar De PUT, waar we kunnen genieten van een gezellig borreluur met sterke verhalen, de prijsuitreiking en een prima diner. Ondanks de harde wind zijn de 14 inschrijvers gekomen, al vaart de bemanning van 2 boten met anderen mee. Het leuke is dat de al wat oudere schippers Frits Wille en Kees Bal 1 en 3 geworden zijn, omdat ze zo verstandig waren flink te reven.


Op 17/9 varen we naar Stellendam. Dit doen we weer op de motor, dan hebben we de gehele weg het tij en de wind mee. Hoewel we niet harder dan 5 mijl varen, doen we er slechts 5 uur over. In de marina aangekomen besluiten we Erik, de technische man aldaar, te vragen een aantal gebre-ken van de boot in orde te maken. Na 3 maanden vakantie weten we goed wat er allemaal moet gebeuren. Van hem hoor ik, dat ook alle Bavaria’s een gaskraan hebben. Als alle gebreken verholpen zijn kunnen we met een goed uitgerust schip aan de 1e wedstrijd van de Grevelingencup meedoen. Hij zal er voor zorgen, dat we op 13 oktober met de Greve-lingencup mee kunnen doen.

Als we (Chris Visser en ik) in dat kader op 8 oktober de boot van Stellendam naar Port Zélande willen brengen, blijven we in Willemstad steken. De beweegbare brug bij de be-roepsvaartsluis doet het niet, omdat de verlichting van de weg niet goed werkt na een auto-ongeluk bij de brug. Door de reparatie kan de brug niet geopend worden. Dit gaat nog meer dan een week duren, zodat we niet mee kunnen doen aan de 1e race, tenzij we teruggaan naar Stellendam en over zee naar Port Zélande gaan. Gelukkig doen we dat niet, want als ik bij de havenmeester in Willemstad ga afre-kenen, hoor ik dat ook de brug bij Stellendam niet draait. Chris en ik gaan dus maar naar huis en laten de Parbleu Deux in de marina “De Batterij”achter. Het is haast niet te geloven, maar ik heb eindelijk ook eens wat geluk. Want op 12 oktober staat er op de website van de Grevelingencup, dat de wedstrijd van 13 oktober niet door zal gaan wegens te harde wind. Het is voor het eerst in zo’n 10 jaar, dat een wedstrijd al voor de wedstrijddag wordt afgelast.

Uiteindelijk zijn Berta en ik van plan De Parbleu Deux in het weekend van 2 en 3 november te-rug te brengen naar Port Zélande. Volgens de weerverwachtingen zal het op zaterdag redelijk weer zijn, maar zal het zondag weer hard gaan waaien en hard rege-nen. We hopen dus maar dat we niet al te lang bij de be-roepsvaartsluizen van de Volkerak- en Krammersluizen hoeven te wachten, want dan kunnen we tocht op zaterdag voltooïen. Als ik om 9.30 uur aan de Volkeraksluis vraag of ze mij om 10.00 uur willen schutten, zeggen dat ze dit ook wel eerder of later willen doen; want ze hebben de gehele dag de tijd. Verbaasd zeg ik, dat mij is verteld, dat ze nog maar 3x per zaterdag of zondag zouden schutten. Dat blijkt dus niet waar te zijn. Om 10.15 uur komen we de sluis uit en gaan op weg naar de Krammersluizen. Als ik me daar aanmeld vertellen ze me, dat het schutten wel lang zal du-ren, want ze hebben pas geschut. Dat had ik uit de verte al aan de geopende brug gezien. Wanneer we om 14.30 uur de Krammersluis uitkomen, moeten we de Grevelingensluis bij Bruinisse nog nemen en is het de vraag of we dan nog tijd genoeg hebben om Port Zélande voor het donker te halen. Dit lukt mede omdat de bewolking vrijwel geheel wegtrekt en de zon zelfs nog wat gaat schijnen. Als we rond half zes in Port Zélande afmeren is de hemel weer zwaar bewolkt en schemert het al behoorlijk, maar we hebben het gelukkig wel gehaald, want op zondag is het weer weer bar en boos.En onze vakantie zit er nu echt op!

Rob kooijmans.

CursussenInteressepeiling voor cursussen georganiseerd door de DehlerClub.

De Commissie Zuid vraagt zich af of er onder de leden inte-resse zou bestaan voor het volgen van de volgende cursus-sen: 1. Klein Vaarbewijs 1 2. Klein Vaarbewijs 2 3. Theoretische kustnavigatie (TKN)

Bij voldoende interesse overwegen we een locatie ergens midden in het land (kring Utrecht) onder leiding van een

professionele instructeur. Vanzelfsprekend zullen we er ook voor zorgen dat de deelnemers examen kunnen doen en een certificaat kunnen bemachtigen. We verwachten dat de cursus waarschijnlijk in de winter van 2014/2015 aangebo-den zal kunnen worden.

Indien u interesse heeft voor een van deze opleidingen (of alle drie) verzoeken wij u een mailtje te sturen naar: Pim van der Aar ([email protected]). Wij zullen dan rechtstreeks met de geïnteresseerden verder communice-ren over de mogelijkheden.


De ValkenbokaalOp de Roer-zoekt-vrouw-dag hoorde ik enthousiaste ver-halen over de Valkenbokaal die jaarlijks in september ge-organiseerd wordt. Toen het evenement in de ‘Op Koers’ aangekondigd werd heb ik me dan ook meteen aangemeld. Gelukkig wilde mijn zus Hilde ook wel mee want mijn man Toine kon niet vanwege zijn werk. Het had nog even wat voeten in de aarde voor we daadwerkelijk in de Kaag wa-ren vanwege een weggehaalde brug en een afgesloten A44, maar ondanks dat waren we toch keurig op tijd voor de ont-vangst met koffie en gebak. Leuk om de inmiddels al wat bekendere gezichten van de organisatoren van Roer-zoekt-vrouw weer te zien. Nadat Jaap de wedstrijdregels en de te varen route had uitgelegd kon het zeilen beginnen.

Onbedreigd laatsteHilde en ik waren in de eerste groep ingedeeld en vol goede moed begonnen we aan het hijsen van het grootzeil. Geluk-kig konden we spieken bij de buren hoe dat moest want we hebben allebei bar weinig zeilervaring. Desondanks kre-gen we toch nog bijna de gaffel op ons hoofd toen een van ons het lijntje even losliet. Maar al vrij snel stond het zeil en konden we gaan oefenen. We vonden eigenlijk dat het ons best goed afging gelet op ons gebrek aan ervaring dus

vol goede moed wilden we over de startlijn gaan. Maar dat was tegen de wind in en we kwamen dan ook geen steek vooruit. Na ruim een kwartier waren we er eindelijk over en hadden we het hele water voor ons alleen want de rest was natuurlijk al zowat op de terugweg. Ook toen vonden we weer dat het ons best redelijk afging, we kwamen nergens vast te zitten en we schoten lekker op naar ons idee. Maar we waren inmiddels al drie kwartier onderweg en nog lang niet in de buurt van de finish. Even later kwam Hugo ons halen met een motorbootje want de tweede groep moest van start en daar was onze boot natuurlijk ook voor nodig. In de tweede ronde bood Ernst-Jan na zo’n 100 meter aan om met ons mee te zeilen zodat we gelijk zeilles konden krijgen. Dat ging al een heel stuk beter, maar desondanks kwamen we weer als laatste binnen.

De derde plaatsIn de middag waren de wolken zowat opgelost zodat we heerlijk in het zonnetje geluncht hebben. Daarna was het tijd voor de ‘best of the rest’-race, oftewel, de slechtste spelers uit de eerste en de tweede groep moesten tegen elkaar strijden om de laatste 8 plaatsen. Hierbij kregen we hulp van de viervoudig Europees kampioen Sprinta Cock!

Nu ging het er opeens heel fanatiek en serieus aan toe op onze boot. Er werd geklokt hoelang we erover de-den van een bepaald punt tot aan de startlijn zodat we precies over de lijn konden gaan als de toeter ging. Wat een verschil met onze eerste twee pogingen. Nu hadden we ie-der onze eigen taak waar we ons helemaal op konden concentreren waardoor we al gauw tweede lagen in het veld. Helaas hebben we die plaats nog op moeten geven door een stuurvrouwwissel, maar met nog geen halve bootlengte verschil werden we derde! Met heel veel dank aan Cock.


Toch een prijsDaarna konden we met een drankje in de hand de verrich-tingen van de snelste zeilers volgen en daar ging het span-nend aan toe.Toen ook die strijd gestreden was, was het tijd voor de prijsuitreiking (wij kregen de aanmoedigingsprijs) en de fantastische barbecue. Nogmaals enorm bedankt alle organisatoren, het was een topdag. Volgend jaar ben ik weer van de partij.

Sylvia Roossien


Op wegNadat we vrijdag 13 september thuis alles ingepakt hadden, gingen we op weg naar Oude Tonge. Alles in de boot gezet en opgeborgen en de huiken verwijderd. Nog even wat water tanken, maar niet te veel, want dat beïnvloedt de wedstrijd! Het begint ook een beetje te miezeren, maar al zeilend gaan we naar de Volkeraksluizen. Daar aangekomen beseffen we dat we vergeten zijn dat de Haringvlietbrug tussen 16.00 en 18.30 uur gesloten is. Dan maar achter de Volkeraksluizen aanleggen, lezen en eten klaarmaken. Varend naar de brug ontmoeten we ook de Pharos, we zijn niet de enige die moet wachten. Uiteindelijk zijn we om 19.30 uur in de Put. In het clubhuis heet Hanneke iedereen welkom en maken we ons allemaal druk over de weersvoorspelling van zaterdag. De volgende morgen laten we om 09.00 uur de hond uit met een stevige wandeling. We genieten van de rust op het eiland, het mooie uitzicht en het windstille weer op het Haringvliet. We vinden ook dat Rotterdam en al z’n industrieën wel erg zichtbaar gaan worden. Terug in de haven om 10.00 uur op naar het palaver. Een lekkere bak koffie/thee met heerlijke cake en instructies over de te zeilen banen. De voorspelling is dat de wind zal toenemen tot een dikke 6 Bft. Rond 11.00 uur maken we de boot zeilklaar en gooien we los. Op weg de haven uit hebben we nog even twee heren in een klein zeilbootje mee naar buiten gesleept. De wind is inmiddels al aardig aangetrokken! Van de 13 boten starten er om 12.00 uur 11. Eén vond het risico op schade te groot ten opzichte van plezierig een wedstrijd varen. De andere boot startte niet omdat ze als opstapper meegingen met een andere boot.

Voortvarend vertrokkenWij hebben een heel goede start en voor de wind gaat alles goed en snel. De Orisande en de Bon Vivant (met spinnaker) varen ons langzaam voorbij. In de buurt van de eerste boei zien we dat de Bon Vivant problemen met de fok heeft. We hadden beter onszelf in de gaten kunnen houden, want na het gijpen krijgen we de fokkeboom niet los. Na veel pijn en moeite lukt het toch, maar nu moeten we terug naar de boei en we verliezen dus aardig wat tijd. Dan opkruisen naar de volgende boei. Na een paar honderd meter besluiten we een rif te zetten omdat het te wild en te scheef gaat waardoor de snelheid terugloopt. Dan blijkt maar weer het nut en gemak van een éénlijnsreefsysteem. In een ogenblik zijn we klaar en kunnen we weer verder. Toch gaat het er nog aardig wild aan toe. Af en toe 30 tot 35 knopen wind over de volle lengte van het Haringvliet zorgen voor aardige golven. Gelukkig bereikt iedereen de finish zonder noemenswaardige schade! Ook het rescueteam, met aan boord de fotograaf, komt na de laatste boot binnen. Hartelijk dank voor de begeleiding en de prach-tige foto’s! Nadat we de boot verzorgd hebben en alle natte zeilkleding opgehangen, gaan we naar de prijsuitreiking.

Geen prijs maar wel een heerlijk buffetOns resultaat valt tegen, maar iedereen eindigt op handicap op 5 minuten van elkaar. Hierna staat er een heerlijk Chinees

buffet klaar. Dubbel lekker omdat je niet zelf hoeft te koken. Ook Rob en Berta komen daar speciaal vanuit Scheveningen voor over omdat ze het met de boot niet konden redden. Na een paar lekkere borrels ging iedereen goed gehumeurd naar zijn/haar kooi. Zondagmorgen vroeg gingen een paar boten al richting thuishaven vanwege de brugopeningstijden en sluizen. De rest deed zich tegoed aan een ontbijtbuffet met broodjes, krentenbrood, vleeswaren en ter plekke bereide omeletten.

WSV De Put, bedankt!Na een dankwoordje van Hanneke, speciaal voor de ont-vangst, verzorging en wedstrijdbegeleiding van de water-sportvereniging De Put, klasse!, gingen we allemaal weer

naar de eigen haven terug. Alle deelnemers hebben ook een kaartje gekregen met zeilbinders om de onderlinge band te bevestigen.Om 16.00 uur maakten we na een heel lang kruisrak de tou-wen weer vast in Oude Tonge. Net op tijd, want 10 minuten later begon het te regenen. We hebben alles opgeruimd en zijn weer naar huis gegaan.Tevreden kropen we in ons bed, hopend dat dit evenement nog jaren doorgaat. Commissie-Zuid en De Put bedankt voor het geweldige weekend! Tevens een groot dankjewel aan onze sponsor Kamps Transport BV te Pijnacker.

Hans VerhoeffDromer

Een ruig Rondje Tiengemeten 2013


Zomerse E l f s tedentochtTwee jaar geleden hebben we de knoop doorgehakt. We zochten een degelijke, snelle boot met een praktische in-richting en genoeg bedden: het werd een Dehler. Samen met de ouders van Hylke kochten we een Dehler 38 (1989), genaamd Four Leaf. Met onze vier kids Thijn (10), Lieke (7), Evy (4) en Lotte (3) hebben we een onvergetelijke Zomerse elfstedentocht door Zeeland/West Brabant gemaakt.

HellevoetsluisOp naar ons domein voor de komende drie weken, de Four Leaf wacht op ons. Het is slechts een uur rijden - en dat op zwarte zaterdag - en rond vieren zijn we bij de boot. Bin-nen no time ligt iedereen in het water. Lotte juicht vanuit de kuip ons enthousiast toe en wij genieten van het wa-ter. Het is stralend weer en onze vakantie is begonnen. We bewonderen het nieuwe toilet aan boord en de geweldige opbergvakjes die opa Jan bij het toilet heeft gemaakt. Zelfs wij worden hier gestructureerd van. Ook worden we heel erg blij van de buitentafel. We genieten met z’n zessen van onze lasagne aan een echte tafel in de kuip. Wauw, wat een uitkomst is dit!

WillemstadDe volgende dag besluiten we direct onze zeilstemming om te zetten in daden: vandaag gaan we naar Willemstad. Met een voor-de-windse koers en ongeveer vier tot vijf knopen

zeilen we naar Willemstad. Heerlijk inkomen en bijkletsen. Thijn en Lieke vermaken zich met de scooby-doo touwtjes en al snel hangt er een scooby-doo lijn van wel twaalf me-ter achter onze boot. Heerlijk om te ervaren dat de creati-viteit toeneemt tijdens onze tocht. Om 15 uur u zijn we bij de Haringvlietbrug en tegen vieren liggen we zij aan zij met een groot motorschip in Willemstad. Een goed begin. Lek-ker zwemmen en ‘s avonds een gezellig terrasje in het oude vestingsstadje. We bewonderen de molen-voor de helft wit geverfd-, de stadswallen en de gezellige zomerse drukte. Doodmoe gaan Lot en Eef rond half negen slapen en spe-len we met Thijn en Lieke een potje rummikub. Het is echt ouderwets gezellig en we genieten.

BruinisseWe checken het weer en besluiten vanochtend verder te gaan. Op naar Bruinisse. Het is een stralende dag, direct na het ontbijt liggen Thijn, Lieke en Evy al in het water terwijl wij afstemmen met onze Belgische buren (rechts van ons) en motorbootvriend. Rond half elf vertrekken we. Nog even tanken voordat we de haven echt verlaten en dan begeven we ons op het Hollands Diep richting de Volkeraksluizen. De sluizen doen ons herinneren aan een dagje wachten toen we vorig jaar motorpech kregen in deze sluis en pas ‘s avonds om 22 uur aankwamen in Bruinisse. Thijn en Lieke herinneren zich vooral dit laatste..... zo gaaf om ‘s avonds te varen: ‘gaan we dat dit jaar weer doen?’

Op naar het zoute water. De sluis verloopt prima, even wa-ren al onze kids overgestapt op de motorboot naast ons in de sluis, deze was zóóó interessant, iedereen wilde toch even een kijkje nemen hoe de boot er van binnen uit ziet. Never a dull moment, de gastvrijheid in een sluis is groot. Thijn helpt uitstekend bij onze sluismanoeuvres, Lieke bouwt binnen haar eigen hut van handdoeken en Lot en Eef zitten in een fantasieverhaal met de poppen. Hylke en ik zeilen. Bij de volgende sluis merken we dat Evy stil is, ze blijkt totaal gecrasht in een diepe slaap op haar bed te lig-gen of zoals ze zelf zegt, ik was zó boos op Thijn dat ik ging liggen op mijn bed...en toen viel ik in slaap. Lieke heeft het druk met zoals ze zelf zegt de ‘kikkerknoop’, zonder moeite slaat ze in 1 keer de juiste knoop om een kikker. Bovendien fantaseert ze over haar eigen motorjacht als ze later groot is: ‘dat lijkt haar veel leuker dan zeilen’.

We passeren de Krammersluis en de zoute, zilte lucht komt ons direct tegemoet. Heerlijk! Bij de laatste sluis is het wel ruim een uur wachten. De kids duiken in het water en wij wachten. Eindelijk gaan de deuren open en dan toch rond half vier, zien we de mastjes van de haven van Bruinisse. Terwijl we de haven binnenvaren, staat de havenmeester op de kant de boxnummers te gillen. Mooi systeem, wij varen direct door naar M35. We zijn nog niet aangemeerd of het


vlees is uit de koelkast gehaald. Thijn en Lieke herkennen de haven en zijn niet weg te slaan bij de krabbensteiger. Een stevige wind en regen doen ons besluiten tot een extra dag in Bruinisse: weer voor een alternatief programma. We wandelen richting de vissershaven en aanschouwen grote vissersboten, heel veel mosselen en lopen onverwacht te-gen een kneuterig restaurantje BRU 17 bij de haven aan. Dit is te mooi om waar te zijn. Hoewel we er op het eer-ste gezicht niet terecht kunnen blijkt er, nadat we diverse soorten vis hebben ingeslagen bij het winkeltje, toch een tafeltje voor zes beschikbaar. Een echte aanrader! De kids genieten van friet en kibbeling, wij van makreel en oesters en natuurlijk een glaasje wijn. ‘s Avonds schrijf ik met een schitterende avondlucht en een frisse buitenlucht het blog in de kuip... het is eindelijk droog. Als het weer het toelaat, gaan we morgen richting Port Zélande.

Port ZélandeNa ons ontbijtje vervolgen we onze koers. We kruisen met een koers van vijf a zes knopen naar Port Zélande. We hou-den Brouwershaven aan en steken dan door. ‘s Middags rond een uurtje of 1 zijn we er. Deze haven doet ons denken aan een zeer koude winterdag waarop we samen met Jan en Theda boten gingen bekijken. Zelfs Lieke herkende het restaurantje waar we destijds hebben gezeten en warme choco hebben gedronken. Thijn wekt me ‘s ochtends rond half negen. Mam, we zouden brood halen om acht uur, weet je nog, met het motorbootje. En ja hoor, tien minuten later varen we met z’n tweetjes over een super stille plas op weg naar het bakkertje. Even een ‘geluksmomentje’ samen. Niet veel later liggen we met z’n zesjes in het subtropische zwembad. ‘s Middags rond tweeën laten we Port Zélande achter ons en zeilen richting Herkingen. Overigens tot groot ongenoegen van de kids. Port Zélande is de leukste haven, volgend jaar zeker weer, aldus Lieke.

HerkingenDe tocht op de Grevelingen naar Herkingen was super. Het was net bezeild en via de geul richting Brouwershaven, ver-volgen we de koers. En ook de zon liet zich, geheel tegen de verwachting in, zien. Thijn komt zo nu en dan nog even

kijken, de rest is moe van het zwemmen en vermaakt zich met een filmpje. Rond vieren ko-men we aan in Herkin-

gen. Heerlijke haven, leuke speeltuin, prima faciliteiten. De volgende dag vertrekken we vroeg naar Kortgene, 22 mijl en 2 sluizen.

KortgeneHet is zeven uur als onze wekker gaat. We willen om acht uur vertrekken en op tijd bij de Flakkeese spuisluis zijn. Onze eerste tocht over de Oosterschelde. Bij de eerste sluis tref ik opnieuw onze buurvrouw uit Herkingen. Zij vertelt en-thousiast dat ze op het kleine stukje vanuit Herkingen een bruinvis heeft gezien. Wij hebben wel wat geblaas gehoord, maar helaas niets gezien. Jammer... terwijl we wachten bij de sluis bak ik eieren voor het ontbijt. Zodra we door de sluis zijn, hijsen we de zeilen. Er staat vijftien, zestien kno-pen wind en opnieuw een dagje kruisen. Wauw wat pittig, met een rifje in het grootzeil en in de fok spuiten we de Oosterschelde over. Het is nu echt! Het geeft mij het gevoel van zeezeilen, we gaan schuin en de kids worden er gek van. Eef en Lot, nog erg moe van de vorige avond, nestelen zich met dekbed en al op de bank. Ook Thijn en Lieke vragen onze aandacht. Het is een geweldige tocht, maar ik moet wel echt mijn aandacht goed verdelen. Toch gaat het rap. Al snel passeren we het Goessche gat en zijn we bij de sluis die ons brengt naar het Veerse meer. De haven is in zicht.

De volgende dag arriveren vrienden uit Amsterdam en be-sluiten we de Oosterschelde nader te verkennen. En.... we zeilen zoals we nog niet gezeild hebben, komen allerlei an-dere Dehlers tegen en gaan vreselijk schuin met zo’n twin-tig knopen wind. Thijn en vriendje Olivier gaan uit hun dak, de meiden blijven liever binnen. Met slechts 1 rifje, heb-ben we een pittige zeiltocht. En...we worden nog eens extra beloond doordat we vele zeehonden treffen op een van de platen van de Oosterschelde. Hoewel er zaterdag nog regen was voorspeld, schijnt volop de zon.


Naar VeereNog wat moe, proberen we onze draai te vinden op deze maandagochtend. De boot lijkt wel ontploft. Hylke en ik storten ons op het schoonmaken van de boot. Rond het middaguur motoren we richting Veere. Het is half bewolkt en we constateren dat we inmiddels ruim 1 week in korte broek lopen. Echt vakantie! De tocht is weinig spectaculair, ook wel relaxed. We besluiten in Veere de haven direct bui-ten het centrum te nemen en hebben een prachtige plek met uitzicht op het Veerse meer. Tja en de kids, hoe moe ook, de enorme school aan oorkwallen, was voldoende afleiding. Binnen een mum van tijd werden er tientallen uit het water gevist en weer teruggegooid. Rond vieren nog een rondje door Veere, heerlijk ijsje of lekkere wafel, wederom een zonnetje en ‘s avonds alle zes vroeg in ons mandje, nadat we de film Dolfje Weerwolfje hebben gekeken met z’n allen in de punt.

MiddelburgNa een dagje Veere motoren we door het kanaal van Wal-cheren op weg naar Middelburg. Het tochtje verloopt rus-tig. Een uur later zijn we in Middelburg, geweldig plekje aan

de kade, dicht bij het centrum. Thijn ontmoet zijn vriendjes weer uit Kortgene en samen met Lieke springen ze met enige regelmaat van de motorboot van een van zijn vriendjes. De mei-den doen een dutje dus prima momentje om de route en

de getijden bestuderen voor onze tocht naar Vlissingen. We bellen met de haven om alvast een box te reserveren. Maar liefst zes bruggen moeten we passeren waarbij we rekening houden met het getij. Ge-lukkig is er de zogenoemde ‘blauwe route’, deze maakt het mogelijk dat we in 1 keer door kunnen varen.

VlissingenWe vervolgen onze tocht naar Vlis-singen. Zeiltechnisch is er niets spannends te beleven. Toch is het wel een belevenis. Voor het eerst op de Westerschelde moeten we rekening houden met getijden-stroom. We vertrekken om negen uur zodat we ruim voor laagwater in Vlissingen zijn. We roepen keurig de haven op via de marifoon en va-ren dan de Michiel de Ruijter haven binnen. De stevige wind die de vol-gende dagen opsteekt, houdt ons in Vlissingen.

Genoeg tijd om de stuurautomaat aan de praat te krijgen. Bovendien lonkt het arsenaal met het piraten-park en zeeaquarium. De kids vin-den het geweldig, het kraaiennest geeft een fantastisch uitzicht tot aan Middelburg, de diversiteit aan vissen en het aaien van de roggen maakt indruk. ‘s Middags schijnt de


Op vrijdavond 24 januari 2014 van 20.00 tot 22.30 uur zal Martin Baas van Hagoort Sails, in Benthuizen, een lezing geven over het trimmen van zeilen. Deze lezing is toegankelijk voor maximaal 30 DCN-leden. Dus zorg dat u er snel bij bent want vol is vol!!

Onderwerpen, die ter sprake zullen komen zijn:

• Eenrondleidingdoordezeilmakerij• Trimmenvande“wittemotor”vanonzeschepen• Doeksoortenvoortoerjachtenenwedstrijdjachten• Tips&Trucs,eventueelmeteigeninbreng

Adres: Hagoort Sails, Verbreepark 11, 2713 BR in Benthui-zen. Telefoon 079-3422641Kosten slechts € 10,-per persoon!

Inlichtingen: Alda Langstraat, tel. 06-22197930, email: [email protected]

Inschrijven via toezending van bijgaand inlegvel aan:Alda Langstraat, Rosa Manuslaan 52, 2642 DR Pijnacker.Per email: [email protected]

Sluitingsdatum inschrijving 20 januari 2014.

zon. De kinderen relaxen in de boot en wij genieten van de zon in de kuip. Voordat we met opa en oma naar het wokrestaurant gaan, lopen we naar het beeld van zeeheld Michiel de Ruijter. De meiden vinden het maar een engerd met zijn lange haren en Thijn krijgt een antwoord op zijn vraag: ‘waar is hij begraven?’ Die avond bereiden we trip voor over zee, naar Roompot Marina. 22 mijl en een puzzel waarbij we rekening moeten houden met stroom, wind en getij. Onze vaarbewijsexamens komen goed van pas.

Via zee naar Roompot MarinaJoepie, weer zeilen! Een uur na hoogwater, ‘s middags, vertrekken we naar Roompot Marina. Hylke heeft die och-tend AIS geïnstalleerd en gecontroleerd bij de buurman in de haven of het werkt. Ook hebben we de route over zee aan hem voorgelegd zodat we optimaal gebruik maken van wind en stroom.

Hoe dan ook, het is een pittig tochtje. De golfslag is hefti-ger en we bonken de zee over. Gevolg: iedereen heeft ver-schijnselen van zeeziekte, Lieke loopt voorop. Een ‘spuugje’ op de spiegel van de boot is voor Lieke onvermijdelijk. Ge-lukkig maakt het ‘spotten’ van een bruinvis veel goed en neemt de wind af waardoor we zelfs kunnen vissen met een paravaantje. Het loopt tegen de avond en de ondergaande zon is prachtig. Rond acht uur in de avond lopen we binnen en dit avontuurlijke tochtje sluiten we af met pannenkoeken en sterren kijken.

Op onze rustdag huren we fietsen, we fietsen naar Kamperland en op de route lunchen we bij thee- en koffiehuis De Hoeve. ‘s Middags hebben de kids nieuwe vrienden in de haven gemaakt en spelen ze tot de zon onder gaat.

Benedensas, De HeenMet een heerlijke voor-de-windse koers en zon steken we de Oosterschelde over. We varen ruim 22 mijl. De kids klet-sen gezellig, we spelen potjes kwartet; alleen Evy heeft een zware dag. Heimwee naar haar eigen kamer slaat toe. Het oude nostalgische sluisje voordat we in De Heen zijn, is de mooiste sluis die ik de afgelopen weken heb gezien. In Be-nedensas maakt het zwemmen in zoet water en de speel-tuin veel goed. De haven is heel rustig en ligt midden in de natuur met uitzicht op grazende koeien. Het is een fijne zomeravond, de muggen doen ons besluiten om ons wijn-tje binnen op te drinken.

HellevoetsluisHet regent als we wakker worden en er is geen wind. Dit wordt jammer genoeg motoren naar onze haven. We star-ten een gezamenlijk poetsproject terwijl we terugvaren. Bij goede hulp... wordt de meute beloond met een Mc Donalds op weg naar huis. Rond drieën varen we onze haven binnen waarbij we een hartelijk gastvrij onthaal krijgen van onze havenmeester. Home sweet home! Volgend jaar weer!

Vivian Broex en Hylke AghinaFour Leaf

Het t rimmen van een Deh ler


Boten loos d inerDe meeste boten staan op de kant. Dus we kunnen weer thuis achter het fornuis aan de slag.

HOLLANDSE TOMATENSOEP: Verwarm een grote (soep)pan op middelhoog vuur. Giet er een scheut olijfolie in en voeg twee fijngesnipperde tenen knoflook toe. Bak in enkele min. licht goudbruin. Voeg de fijngehakte stelen van een bakje basilicum toe en bak nog een min. Roer er een pot in stukken gesneden uitgelekte ge-roosterde paprika’s door. Draai het vuur omlaag en bak vijf minuten, of tot de paprika begint te karamelliseren. Voeg wat zout en peper toe en 1½ eetlepel rode wijnazijn. Laat deze verdampen en voeg vervolgens vier blikken tomaat-stukjes en een liter groentebouillon toe (van een tablet). Breng alles aan de kook, draai het vuur omlaag en doe de deksel op de pan. Laat de soep 45 min. doorkoken, of tot hij iets is ingedikt. Pureer met een staafmixer tot een gladde soep. Proef de soep en breng op smaak met zout en peper. Serveer een stukje geroosterd stokbrood met kruidenboter hierbij.

GEGRATINEERDE MACARONI:Breng 1½ liter water aan de kook met een lepeltje zout en wat foelie. Voeg 300-400 gram elleboogmacaroni toe en roer tot het water weer kookt. Temper de warmtebron, leg het deksel op de pan en maak de macaroni bijna gaar (al dente) zodat deze nog stevig is. Spoel de macaroni onder koud water af. Laat uitlekken in een vergiet. Verwarm 30 gram boter, bak daarin 75 gram in blokjes gesneden ge-rookt vet spek langzaam uit en fruit daarin een grote ge-snipperde ui glazig. Snijd 200 gram schoongeborstelde, champignons klein en roer ze door het spek met ui. Laat ondertussen 40 gram boter smelten en roer hier 40 gram bloem door. Voeg dan, met kleine hoeveelheden tegelijk, 2 dl. bouillon gemengd met 1/8 dl. kookroom toe. Roer dit tot een glad gebonden saus (roux). Verwarm de oven voor op 240 graden. Schep door de uitgelekte maca-roni het spek, de ui, de champignons, 200 gram blokjes ma-gere ham en 100 gram geraspte Parmezaanse kaas. Voeg aroma, peper en zout naar smaak toe. Doe dit in een bebo-terde ovenschaal. Proef de saus. Voeg eventueel nog wat foeliepoeder toe en schenk de saus over de macaroni. Strooi 50 gram geraspte kaas op de saus en doe er wat vlokjes boter bij.Zet de schaal middenin de oven, laat de macaroni door en door warm en mooi van kleur worden.

SALADE CAPRESE:Snijd vier grote tomaten in plakken. Snijd eveneens twee bollen mozzarella in plakken. Schik de plakken dakpansge-wijs om en om op een platte schotel of groot bord. Maal er verse zwarte peper over en strooi er eventueel wat zout over. Garneer met (veel) blaadjes basilicum. (De steeltjes

zitten in de soep!) Besprenkel met olijfolie.

PRALINÉ-IJS:Verhit drie dl. koffie- of schenkroom tot net onder het kook-punt. Doe een ei, twee dooiers en 75 gram (basterd)suiker in een kleine pan. Verwarm dit boven een iets grotere pan, gevuld met kokend water (au bain-marie). Klop dit met een mixer. Roer er de hete koffie- of schenkroom door. Blijf het verwarmen en blijf kloppen tot er een crème is ontstaan. Doe dit mengsel in een diepvriesbakje. Zet het een paar uur in de vriezer tot het “lobbig” begint te worden.Maak ondertussen praliné: verhit op matig vuur 75 gram suiker met 75 gram amandelen tot de suiker begint te kara-melliseren. Niet roeren!Giet de praliné op een met boter ingevet stuk vetvrij papier en laat het afkoelen. Maal dit in een keukenmachine of koffiemolen tot gruis. Haal het halfbevroren ijs uit het vriesvak of de diepvries. Klop tot het zacht geworden is. Klop drie dl. Slagroom stijf en schep met 2/3 van het pralinégruis door het ijs. Doe weer terug in de vriesbak en zet terug in de vriezer.Serveren: Schep met behulp van lepel of ijstang het ijs op bordjes en strooi er de rest van de praliné over. Je kunt het nog garneren met suikerviooltjes.

EET SMAKELIJK!

Astrid Kookstra


Van de Wer fZoals u ongetwijfeld heeft vernomen bestaat het merk DE-HLER dit jaar 50 jaar. Om hier enige aandacht aan te ge-ven heeft de importeur van het merk, Messink Yachting in Enkhuizen, tijdens de Hiswa te water, gehouden in Am-sterdam in september jl., een aandenken aan dit heuglijke feit gelanceerd. Iedereen die een Dehler-boot heeft kon ter plekke zo’n presentje in zijn bezit krijgen.Zolang de voorraad strekt is dit presentje ook nu nog te verkrijgen bij Messink Yachting te Enkhuizen.Dus, mocht u een bezoek brengen aan de werf dan kunt u dit aandenken alsnog in ontvangst nemen.

Wat betreft de verkoop van de nieuwe Dehler 38 kan ge-meld worden dat deze voorspoedig verloopt.Op de werf in Greifswald is men nu bezig met bouwnum-mer 60. In Nederland zijn tot op heden twee van deze mooie nieuwe Dehlers 38 verkocht. Verder in de toekomst kijkend gaan we er van uit dat in het najaar van 2014 de nieuwe Dehler 43 gepresenteerd zal worden.Dit was het voor nu wat betreft het nieuws van de werf.

Paul Kramer


Van het ForumJos Wesselink liet een wintertent maken voor zijn Duetta 94 ‘Prioritijd’

Lex Lemstra vroeg hem hoe dat is gegaan.

In 2009 zou mijn Duetta 94 voor het eerst, na twee winter-stallingen in een loods te Lemmer, buiten op de wal worden gestald in mijn nieuwe jachthaven Marina Monnickendam. In die haven is het verboden om standaard zeildoek over de boot te spannen. De reden hiervoor is dat zo’n doek gemak-kelijk kan losraken en schade kan veroorzaken (aan eigen schip of dat van de buren). Ik moest dus een wintertent op maat laten maken. Aangezien ik mijn mast wilde strijken, werd het een tent voor liggende mast. Bij het bepalen van mijn gedachten over zo’n tent, ging ik de maten opnemen aan boord, hetgeen resulteerde in een tekening. (zie de bij-lage) Ik heb om de meter de maat gemeten naar het pot-deksel en hierbij rekening gehouden met circa 5 cm ruimte om de tent te kunnen opspannen. Met deze tekening heb ik 3 zeilmakers uit de watersportbranche benaderd. Die of-freerden behoorlijke bedragen en ze stelden allemaal als voorwaarde dat er door de zeilmaker zelf opgemeten moest worden. In Wageningen (inmiddels verhuisd naar Ede) was zeilmaker Albers BV gevestigd, die veel tenten maakt voor vrachtwagens. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en contact gezocht met de directeur van die zeilmakerij, de

heer Morren. Hij was graag bereid om een tent op basis van mijn tekening te maken voor een prijs die een factor 5 goedkoper was dan de andere zeilmakers.

Ook een wintertent voor staande mastIn 2013 besloot ik voor de komende winterstalling mijn mast te laten staan en heb ik wederom een tekening ge-maakt, nu met staande mast. De tent gaat over de giek met manchet om de mast en over de spinakerboom. Hij is d.m.v. een grote rits deelbaar in twee delen, af te spannen naar het potdeksel en met een extra rits op SB aan het einde van de giek om gemakkelijk in de kuip te kunnen stappen. Ik heb weer om de meter de afstand gemeten van het mid-den (giek/spi-boom) tot het potdeksel. Deze keer moest ik rekening houden met de verstaging, hetgeen een inkeping noodzakelijk maakte. Aan het einde van de giek is een gat in de tent gemaakt voor de kraanlijn. De giek zet ik vast op de overloop. Qua omvang, ritsen en uitvoering is deze tent wat complexer, hetgeen een iets hogere prijs tot gevolg had. Maar mijn broer, die ook een Duetta 94 zeilt, was dermate geïnteresseerd dat hij er ook één wilde en dat pakte weer gunstig uit voor de prijs. Per tent waren wij circa 400 euro kwijt.

Welk materiaal heb je gebruikt?Ik ben uitgegaan van de ervaringen van de zeilmakers en


die offreerden hoogglans polyesterdoek van 600 gr/m2, zeg maar ‘vrachtwagendoek’.

Hoe kom je uit met de scepterpotten?Ik heb in de dubbel omgewerkte rand van de tent om de me-ter een oog laten plaatsen. Hierdoor is de tent altijd goed op te spannen naar een scepterpot. Overigens wordt de meeste kracht op de kikkers voor en achter en midscheeps naar de bok gezet.

Hoe heb je de giek vastgezet?De giek is vastgezet op de overloop. Overigens geeft de tent de giek extra stabiliteit, omdat die met diverse lijnen wordt vastgesjord.

Zijn er plekken waar je extra versteviging hebt aangebracht vanwege scherpe kanten?Extra verstevigingen bleken bij de oude tent (liggende mast) niet nodig en zijn ook bij de nieuwe tent achterwege gebleven. Wel heb ik zelf een voorziening (schuimrubber) gemaakt over de winches. Deze winter maak ik iets soort-gelijks over de reefblokken op de bovenzijde van de giek. Daarmee wordt schade aan de tent door schavielen voor-komen.

Hoe span je de tent?De hoofdbevestiging zit voor en achter (BB en SB) op de kik-kers. Midscheeps span ik aan BB en SB twee lijnen van de tent naar de bok. De overige ogen in de tent worden afge-spannen naar de scepterpotten, die het dichtst in de buurt staan van zo’n oog. Ik heb gekozen voor een tent die naar het potdeksel loopt, omdat een tent over de scepters door het gewicht en de kracht van de wind kromme scepters kan opleveren. De romp hoeft van mij niet afgedekt te zijn. Tent-doek kan schuurplekken geven en de polyester romp van mijn oude Dehler kan het winterweer prima aan.

Zou je hem ook kunnen gebruiken als de boot in het water blijft?Daar heb ik geen ervaring mee. Je mist natuurlijk de (be-langrijke) midscheepse bevestiging naar de bok. Ik weet niet of de krachten op de scepterpotten te groot worden als je deze bevestigingen moet missen. Wellicht is daar iets voor te bedenken.

Heb je nog tips voor collega-zeilers?Eigenlijk is het laten maken van zo’n wintertent niet moei-

lijk. Natuurlijk staat een maatwerk wintertent van een zeilmaker, die het zelf heeft opgeme-ten, strakker en is mijn oplossing optisch iets minder fraai. Je komt altijd wel een plooi te-gen, die je als zeiler liever niet ziet. Maar mijn tent is wel cir-ca 5 keer goedkoper en heeft exact dezelfde kwaliteit. Qua functionaliteit is de tent echt super. Ik heb mijn tekeningen al gedeeld met meerdere clubleden maar geef daarbij wel het advies om alles zelf nog eens na te meten op het eigen schip!


Vraag en aanbodTe koop aangeboden

Dehler 35 CWS 1995 ‘Schelpekreek’Afm. 10,50 x 3,20 mtr, diepgang 1,90 m27 pk Yanmar,Boiler 20 li, tweeblads klapschroef4 lieren waarvan twee elektrisch Buiskap en kuiptentSpinnaker en genaker beiden met slurf, Quantum grootzeil en Rolgenua, rolfokhoes en huik.Airtop 3500 scheepskachel Webasto Raymarine st 6002 stuurautomaat C70 plotter met goldcard / GPS ontvanger op stuurkolom, windmeter, dieptemeter, afstandbediening voor stuurauto-maat en Victron druppellader voor accu’s.

Meetbrief ORC

Al met al een zeer complete, actuele en mooie boot.

Inlichtingen bij:Anoes Lindeijer, VerhoeveBergschot 35. 4817PA [email protected] 076 5140111 / 06 2322 65 78

Dehlerstriping en Dehlerstickers.De oudere Dehlermodellen, met name de Van de Stadt mo-dellen vanaf de Duetta, hebben allemaal de voor Dehler kenmerkende Stripingstickers op de zijkant van de romp en ook een Dehler TOP logo voor op de boeg. Na jaren poetsen is van de stickers vaak niets meer over.Ons clublid Jack van Biemen, eigenaar van stickerbedrijf BS reklame in Lelystad, hebben wij bereid gevonden de originele Dehlerstickers voor een interessante prijs aan De-hlerclubleden te verkopen. Inmiddels heeft hij al voor ver-schillende Dehlermodellen stickers vervaardigd. Jack is dus bekend met de specifieke kleuren blauw en grijs, de unieke striping, het lettertype, de letterhoogte en lengte van het geheel. Het is ook mogelijk de stripingstickers te bestellen met de naam van uw schip erop. Jack heeft pakketten sa-mengesteld waardoor de bestelling simpel is.

Voor de prijs hoeft u het niet te laten.De sets worden geleverd met een duidelijke handleiding voor het opbrengen van de stickers.Voor een bestelling kunt u rechtstreeks contact opnemen met BS reklame, Jack van Biemen, tel: 0320-260276, e-mail: [email protected]. Vergeet daarbij niet uw boottype op te geven.

Wat heeft de TC te b ieden?

Te koop angeboden

Originele “Dehlerjas” maat XL.Bij vooruitbetaling verzendkosten sturen we de jas op.Reacties via e-mail: [email protected] ten Have


Van de Technische Commiss ieFMCW-Radar ofwel Breedband radar

Deel 2Uit deel 1In het eerste deel van deze verhandeling over radar hebben we gezien dat de gewone ouderwetse radar de afstand en richting tot een doel (target) bepaalt door een zeer nauwe bundel radioflitsen te laten ronddraaien. Wanneer er sprake is van reflecties komt de richting van een doel overeen met de richting van de bundel van de antenne. De afstandinfor-matie wordt verkregen uit de meting van het tijdsverschil tus-sen het uitzenden van een puls en het ontvangen van de re-flectie. Zo simpel was het. (Voor een target op10 mijl afstand bedraagt de vertraging ongeveer 120 miljoenste seconde).

Het antennesysteem bij een PulsradarDe zender en de ontvanger maken bij een pulsradar gebruik van dezelfde antenne. Het spreekt voor zich dat op het mo-ment dat de zender een puls uitzendt, de ontvanger even helemaal “doof” is. Dat houdt ook in dat een radarsysteem geen objecten kan waarnemen in een straal rondom de an-tenne die overeenkomt met de tijdsduur van de zendimpuls. Daarom wordt naarmate het bereik van een radar kleiner gekozen wordt, ook de impulsduur verkort, opdat de dode afstand gelijke tred houdt met het bereik. Het makkelijke van dit systeem is, dat zodra de zendimpuls voorbij is, de ont-vanger (totdat de volgende zendimpuls moet komen) meteen gereed is om eventuele reflecties te ontvangen en dus geen last heeft van de zender.

Het antennesysteem bij een FMCW radarBij een FMCW radar ligt dit allemaal anders. Bij dit type radar werkt de zender niet met pulsen, maar met een continu (CW) signaal. De antenne is dan ook continu in gebruik door de zender, en kan niet gebruikt worden om mee te ontvangen. Maar, zo zal men zich afvragen, hoe worden reflecties (tar-gets) dan ontvangen? Dat gebeurt met een tweede antenne op hetzelfde paneel als de zendantenne. Maar dit vergt wel een heel zorgvuldig ontwerp. De restenergie die doorsijpelt van de zendantenne naar de ontvangstantenne, moet zo laag zijn dat deze het signaalniveau van eventule reflecties niet overschreeuwt. In een FMCW radome zien we dus altijd 2 bo-ven elkaar geplaatste antennes met de nodige maatregelen er omheen om te zorgen dat er geen te grote “overspraak” ontstaat tussen de beide antennes. Het vermogen van de zen-der kan ook niet te groot gekozen worden, daar anders ook snel een onacceptabele overspraak zal ontstaan. De situatie is vergelijkbaar met een geluidsinstallatie waarbij microfoon en luidspreker(s) zeer dicht bij elkaar staan. Bij een te grote versterking gaat de installatie dan fluiten, “rondzingen”.

In voorgaande figuur is een opengewerkte radome te zien met de twee antennes boven elkaar.

Modulatie bij FMCW radarMaar als het overspraakprobleem opgelost is, en reflecties goed ontvangen kunnen worden, hoe wordt de afstand dan bepaald? Wel, dat is de grote truc waar het allemaal om draait bij de FMCW radar: de frequentie van de zender wordt in een bepaald ritme stiekem gevarieerd. Meestal neemt vanaf een startfrequentie de frequentie lineair toe tot een eindwaarde, om daarna weer terug te vallen naar de startwaarde. Dit heet de “zaagtandmodulatie”.Er zijn ook andere modulatievormen mogelijk. Doordat een eventuele reflectie altijd vertraagd is t.o.v. het uitgezonden signaal, kan uit het frequentieverschil tussen het zendsignaal en het ontvangen gereflecteerde sig-naal de afstand van het target worden bepaald.

Deze figuur geeft schematisch aan hoe de zendfrequentie als een zaagtand gevarieerd wordt en het frequentieverschil tus-sen het zend- en ontvangstsignaal overeenkomt met een be-paalde tijd, dus ook een bepaalde afstand. Een en ander is te vergelijken met het Dopplereffect. Dit is het effect dat wanneer bijv. een trein naar je toekomt met een fluitsignaal, de toon hoger klinkt dan het bronsignaal en wanneer de trein van je weg rijdt de toon lager klinkt. Door het vergelijken van de frequenties kan in principe de snelheid van de trein bepaald worden.Dit is precies wat er in een FMCW radar gebeurt. Dit soort analyses kan met de moderne snelle electronica in het digi-tale domein heel nauwkeurig en snel gedaan worden. Met als resultaat een verbeterde waarneming van radartargets.

Het zendvermogenMaar dit brengt ons bij het volgende probleem. Wanneer een jachtradar niet meer dan bijv. 15 tot 30 Watt mag verbruiken (1,25 tot 2.5 Amp bij 12 Volt) dan kan men daarmee een CW radarzender bouwen met een vermogen van 200 mW. Een pulsradar die met pulsen werkt van bijv. 1 microseconde kan daarmee een zendsignaal opwekken met een piekvermogen van ruim 2000 Watt. En hier zit de adder onder het gras. De FMCW radar doet het uitstekend op de zeer korte afstand, maar komt voor de grote afstand vermogen te kort voor dui-delijke reflecties. Deze laat het dan ook veel eerder afweten op de grotere afstanden.


ToepassingIn verhalen over breedbandradars wordt vaak gedemon-streerd hoe goed bijv. de reflecties van meerpalen of kajaks in een kanaal of haven worden onderscheiden. Maar wan-neer je op het water bent en hiervoor de radar nodig hebt ben je toch echt verkeerd bezig. Radar hoort een aanvullende veiligheidsfactor te zijn waarbij de schipper op groot open water (zee) ’s nachts of bij mist andere schepen of kustlijnen kan waarnemen. Daarbij is die nauwkeurige waarneming op zeer korte afstand helemaal niet zo belangrijk. Een schipper is vooral gebaat bij een zo hoog mogelijke resolutie (kleine openingshoek). En een goede waarneming van objecten op middelgrote afstand. Zeg tot zo’n 6 mijl. In dat gebied bevin-den zich de targets waar hij op korte termijn eventueel voor uit zou moeten wijken.

Andere radarsystemenVoordat de FMCW radar op de markt kwam, deed eerst nog een ander type radar zijn intrede. Dat was de “digitale radar”. Maar dit is in feite een gewone analoge pulsradar waarbij al-

leen de signalen digitaal verwerkt en gepresen-teerd worden. Dat geeft allerlei in-teressante mogelijkheden, vooral in combinatie met een plotter. Met name de “overlay functie” is daarbij interessant. Het rad-arbeeld wordt daarbij gepro-jecteerd op de kaart. Wat wil men nog meer? Ook is het

vaak mogelijk om meerdere beeldschermen aan te sturen.

Bij de latere generaties digitale radars ging de digitalisering iets verder en wordt het radarsignaal al in de Dome (antenne) omgezet van analoog naar digitaal. Maar in principe veran-dert er daarmee niets. Voor het kunnen benutten van de meer geavanceerde functies is men meestal gebonden aan appa-ratuur van één en dezelfde fabrikant. Het mixen van diverse fabrikanten is bij dit soort complexe functies onmogelijk.

Nog enkele feiten:De openingshoek van een radarantenne wordt bepaald door de grootste afmeting van die antenne. Het maakt geen ver-schil voor een FMCW of een Pulsradar. Bij de gangbare door-snedes van zo’n 50 cm komt de openingshoek helaas niet onder de 4.5 gr. Het signaal van een laagvermogenradar is niet ioniserend en in principe ongevaarlijk. Dat neemt niet weg dat een levend organisme dat zich in een radioveld be-vindt met een grote energiedichtheid dit wel kan waarnemen of er eventueel last van kan hebben (magnetroneffect). Het is echter niet correct om een pulsradar met gevaarlijke straling te associëren en een CW met gewone radiogolven niet. Ove-rigens is de energiestroom door ons hoofd van een mobieltje vele keren hoger dan wat de radar te weeg brengt. (Vroe-gere hoogvermogen militaire radars produceerden naast het radarsignaal ook een aanzienlijke hoeveelheid Röntgenstra-ling. Deze radarinstallaties waren dus wel gevaarlijk).

Vergelijkend

Eigenschap FMCW PulsVermogen (gemiddeld) 18 Watt 30 Watt uit het boordnet (1.5 Amp uit 12 V) (2.5 Amp uit 12 V)

Piek vermogen van het 0.2 W 2000 Wattradarsignaal

Grootste voordeel Oplossend Bereik vermogen op korte afstand

Openingshoek Identiek aan Identiek Pulsradar aan FMCW

Frequentieband X Band 9 Ghz X-Band 9 GHz

W.Oude Vrielink

Met dank aan De Waterkampioen voor de twee tekeningen.

39Dehler Club Nederland Op Koers 2013 - 5Dehler C lub Neder land Op Koers 2011 - 3 7

OP KOERS 3-2011_DEHLER CLUBBLAD OP KOERS 5 06-07-11 15:15 Pagina 7

Op Koers 2011_3.indd 7 07-07-11 09:44

Technische Commissie DCN 2013Ook in 2013 staat de Technische Comissie voor u klaar met advies, ondersteuning, raad en daad.

Technische ondersteuningPas een Dehler aangeschaft, of een onverklaarbaar defect; u kunt uw vragen stellen aan [email protected] of bel-len met een van de TC leden.

Internetsite,Op de TC pagina van de DCN site vindt u diverse interes-sante hoofdstukken, zoals: Belangrijke berichten, Schependatabank, Technische docu-menten, inspirerende klussen van leden.

Te leen / uitbesteding,U kunt kosteloos een speciaal gereedschap lenen om het watergesmeerde buitenschroefaslager uit de uithouder te persen. Verkrijgbaar voor 25 en 30 mm. as.

Ook een blindklinkmoertang tbv. montage van lummelbe-slag of ander beslag zoals kikkers op de aluminium mast is gratis te leen.

De TC verzorgt uw CNC freeswerk voor het op maat frezen van bijvoorbeeld een nieuw instrumentenpaneel. U levert de tekening, de TC maakt een paneel op maat.Voor info, of wilt u reserveren: [email protected]

Te koop,RVS Lummelbeslag; Voor de Dehler 31, 32, 34, 35CWS, 35CR, 36CWS, 36DB, 37CWS, 37CR, 38, 38CWS, is een RVS lummelbeslag verkrijgbaar. De kromme scharnierbout en uitgesleten gaten zijn hier-mee verleden tijd. Voor info: DCN site of Deen Houtepen; [email protected]

Blindklinkmoeren M6 tbv. montage lummelbeslag,

Paneelvoltmeter, een kwalitatief hoogwaardige inbouwvolt-meter als vervanger van de Dehler accuconditieledbank. Deze meter toont duidelijk de status van uw accu’s.

DCN Technisch handboek, met hoofdstukken van uiteenlo-pende technische zaken op uw Dehler. Als u een boek aan-schaft ontvangt u automatisch updates per E-mail.

DVD’s, van alle “Van De Stadt” modellen is een DVD te koop. Hierop tevens een corporatemovie van de Dehlerwerf in Duitsland.

Bovengenoemde zaken zijn te bestellen in DCN Clubshop op de DCN site.

TC DCNWilfried Oude Vrielink, Deen Houtepen, Remco Beernink


Yacht Charter

M o n n i c k e n d a m

Waterland

Tel.: (0031) 299 652 000www.waterlandyacht.nl

Sportief zeilen, riant vakantie vieren

Waterland Yacht Charter verhuurt vanuit Monnickendam 16 comfortabele en zeewaardige zeiljachten. Natuurlijk van Dehler, wat staat voor uitstekende zeileigenschappen, gemakkelijke bediening en prima verblijfscomfort.

Bij ons vindt u de nieuwste Dehlers in de vloot. Stuk voor stuk zijn de schepen uiterst compleet uitgerust. Aan alles is gedacht - daar zijn we zelf ook ervaren zeilers voor.

Maar ook voor allround zeilen op een kajuitjacht, of voor spinaker of manoeuvreertraining kunt u bij ons terecht. En natuurlijk kunnen wij u zeilwijs maken op uw nieuwe schip.

Meer weten? Bel ons gerust.

Jan en Trees Zetzema

Evenementen - Dehler Club Nederland · Hemelvaartweekend 2014 waarschijnlijk op de Grevelingen 13...

Documents

Transcript of Evenementen - Dehler Club Nederland · Hemelvaartweekend 2014 waarschijnlijk op de Grevelingen 13...