“Een plaats van stil worden

voor het mysterie dat liefde

heet”

*

Editie februari 2017

1

Receptie op 8 januari 2017, onthulling en inzegening gedenkplaats Vader Triest

In dit nummer: Woord vooraf - Kleine werken van liefde en hoop, door br. Veron Raes Data Aan het woord - Dankbaarheid en optimisme, door br. Tarcisius Inderfurth - Moedig leven, door br. Wout Lips Ter inspiratie - Liefde geeft krachten die de natuur niet geven kan, door Arie Trum Nieuws van de huizen Solidariteit met het Zuiden - Veiligheid patiënten Renceng Mose - Door weer en wind, door br. Frans van de Sande - Bezoek aan Indonesië Tot Slot - Ubi Caritas Est, door Hub Crijns

2

Woord vooraf

Kleine werken van liefde en hoop Door br. Veron Raes, Provinciale Overste

fscheid nemen, inhuldigen, geconfronteerd met de grenzen van de eigen gezondheid, bouwen en verbouwen… de voorbije maanden is er heel wat gaande in onze kleine groep van

broeders. Het toont aan dat ook wanneer je klein bent en ouder wordt, je toch nog veel aan kunt. In dit nummer kun je dit allemaal lezen.

We namen afscheid van onze voorganger pater Moons, die de liturgie voor vele jaren heeft verzorgd bij ons in Eikenburg. Hij mag nu genieten van een welverdiende rust in een verzorgingstehuis. We wensen hem veel goeds toe. De werkzaamheden in Eikenburg zijn in een tweede fase beland. Waar we de voorbije maanden heel veel afbraakwerken hebben zien gebeuren, zijn de bouwvakkers nu aan de opbouw begonnen. Op 8 januari was het feest, onze stichter Petrus Jozef Triest heeft een vaste plaats gekregen in onze kapel op Eikenburg, als dienaar Gods vonden we het gepast een devotieplaats voor hem in te richten. We kozen voor het tafereel van de Barmhartige Samaritaan als beeld om onze stichter te duiden. Er was een mooie opkomst en we zijn heel blij dat zovele mensen dit samen met ons wilden vieren. In Etten-Leur is br. Tarcisius geconfronteerd met kanker, op een positieve en optimistische wijze getuigt hij over hoe hij met deze nieuwe situatie omgaat. We wensen hem veel sterkte toe en hopen dat de therapie succesvol mag zijn. In Roermond zijn de activiteiten van het Huis van Welzijn in een stroomversnelling. Waar men bij de start slechts enkele samenkomsten per week organiseerde, is dit opgelopen tot een werking die zes dagen op zeven actief is.

A

3

Fracarita Nederland blijft ook heel actief in het werven van fondsen voor Indonesië. Voor het kleinschalig psychiatrisch centrum op het eiland Flores hebben we het project van de Talud-werken afgerond. De komende maanden kan men daar met de werkzaamheden starten. Het project van de renovatiewerken in Wonosobo is nog steeds in uitvoering. En de volgende Fracaritadag staat gepland op 2 juni a.s. De voorbije maanden had ik de gelegenheid naar Indonesië te reizen voor onze jaarlijkse vergadering. Ik heb ook tijd gemaakt om de projecten te gaan bezoeken. Het is indrukwekkend te zien dat enkele broeders en een handvol medewerkers er in slagen de geestelijke gezondheidszorg op een eiland als Flores op de kaart te zetten. Vanuit het centrum, waar slechts plaats is voor 23 patiënten, begeleiden ze drie- tot vierhonderd cliënten verspreid op het eiland. Ze bezoeken de mensen zoveel als mogelijk, houden telefonisch contact, laten ze op consult komen indien mogelijk en zorgen voor de nodige medicatie. Wat kan het deugd doen, deel te mogen zijn van al deze kleine werken van liefde en hoop. Veel leesplezier.

Het team van Renceng Mose met br. Jos, br. Godfried en br. Veron

4

Data

Verjaardagen 22 december Br. Jan van Dijk 12 januari Br. Tarcisius Inderfurth 28 januari Br. Jan Spierings 4 februari Br. Jo Selten 1 maart Br. Dominicus van Remmen 6 maart Br. Toon van Bergen 4 april Br. Fons Menten 4 april Br. Veron Raes 14 april Br. Victor Grard 27 mei Br. Jan Nouwens Bijzondere dagen 26 februari Bijeenkomst met alle broeders 18 maart Broederdag in Vorselaar 22 maart Recollectie door pater Kroese 16 april Pasen – gezamenlijke maaltijd broeders 16 mei Bedevaart Halle 2 juni Fracaritadag Overleden 18 november 2016 Pastor van Lierop (verpleeghuis Eikenburg) 19 oktober 2016 Cor Philippo (oud-broeder) 22 januari 2017 Stien van den Broek (oud-vrijwilligster Eikenburg)

5

Aan het woord

Dankbaarheid en optimisme Door Br. Tarcisius Inderfurth

e redactie van Kort Nieuws heeft aan br. Tarcisius gevraagd om een artikeltje te schrijven over zijn ziekteproces. Het is een

verhaal geworden over ziek-zijn, maar ook over dankbaarheid en optimisme. Vooral over dankbaar-heid en optimisme!

Beste mensen, mijn ziek-zijn is begonnen eind juli 2016. Mijn linkerbeen was dikker dan normaal en voelde heel zwaar. Het leek wel enkele honderden kilo’s. Na 3 tot 4 dagen was alles voorbij, dus ik dacht: Oké, fijn, ik kan gelukkig weer vrijuit lopen. Maar binnen afzienbare tijd kreeg ik pijn en steken in mijn linkerheup. Deze namen geleidelijk aan toe in hevigheid, zodanig dat het lopen erg moeizaam ging en ik uiteindelijk met een elleboogkruk moest gaan lopen.

Via de huisartsenpraktijk aan de markt in Etten-Leur, kwam ik bij een vervangende arts terecht. Mijn eigen huisarts was nl. op vakantie. De vervangende arts heeft mij onderzocht en naar het Trivium in Etten-Leur gestuurd om daar röntgenfoto’s te laten maken. De uitslag heeft hij telefonisch aan mij doorgegeven. Hij zei: “Er is weinig op de foto te zien. Waarschijnlijk een vorm van artrose.”. Maar de pijn nam alleen maar toe. Daarom ben ik na de vakantie naar mijn eigen huisarts toe gegaan en ik heb hem om een MRI-scan gevraagd. Mijn huisarts vond een CT-scan veel beter omdat deze speciaal voor weefsels en botten is. Zo ben ik in de bekende molen terechtgekomen. Via diverse onderzoeken, waaronder een PET-scan werd duidelijk wat er aan de hand was.

D

6

Een week later moest ik bij de specialist terugkomen en mij werd onomwonden meegedeeld: “Meneer Inderfurth, het klinkt hard en koud, maar u heeft kanker.” Blijkbaar was er van mijn linkerheup op de foto niets meer te zien. Deze was omgeven door een wolk van kanker. U begrijpt… het huilen stond mij nader dan het lachen. Het kwam inderdaad hard aan en het voelde als een koude douche. Ik dacht altijd aan een spierscheuring of een zenuw die klem zit… maar ik had geen ogenblik aan kanker gedacht. Ik vroeg nog aan de dokter: “Hoe kan dit zomaar? Zonder enige aankondiging…”. Hij zei: “Dat bouwt zich geleidelijk op en plots komt het tot uiting.”

U begrijpt dat we, ik en Ellie Dorenbos, stil en bedroefd naar huis gingen. Ellie is mijn mantelzorgster die mij steeds belangeloos wegbracht en haalde en bij de gesprekken en onderzoeken aanwezig was geweest. Dat wilde ik ook zo hebben! Ik heb thuis in de communiteit alles aan mijn medebroeders verteld. Uiteindelijk ben ik bij de oncoloog, Dr. Boersma, terechtgekomen: een vrouwelijke arts, zeer objectief en positief ingesteld. Via haar hoorde ik dat ik Non-Hodgkin lymfklierkanker heb. De behandeling bestaat alleen uit chemokuren. Ik heb inmiddels 3 behandelingen gehad en ben zeer positief.

Ik heb dit artikel geschreven om tegen iedereen die met deze sluipmoordenaar te maken heeft te zeggen: Blijf positief… Ga de strijd aan… Blijf jezelf stimuleren… dat is alleen maar goed en heeft grote invloed op het genezingsproces. Ondanks de vreselijke ziekte ben ik blij, gelukkig en tevreden, maar vooral dankbaar naar alle zorgverle-ners, artsen en verplegers van het Amphia ziekenhuis toe, voor hun liefdevolle zorg en aandacht. En natuurlijk ook naar Ellie toe, mijn steun en toeverlaat, de “buurvrouw van het spoorhuisje”, voor haar onaflaatbare aandacht.

In het volgende nummer van Kort Nieuws zal een vervolgartikel n.a.v. een interview met br. Tarcisius verschijnen.

7

Moedig leven Door Br. Wout Lips

p 14 augustus vierde pastor Moons in “de parochie van Eikenburg” zijn 60-jarig priesterjubileum. Tijdens de eucharistieviering sprak br. Wout deze bemoedigende

woorden uit.

Vandaag is het de 20e zondag door het jaar. Het thema van vandaag is ´Moedig leven´. Achter op het misboekje van vandaag staat een persoonlijk gebed waarin gevraagd wordt om religieuze levenskunstenaars, die heel hun leven niets anders willen doen dan de Heer zoeken en vriend zijn voor elkaar en alle mensen, totaal arm aan eigenliefde en in alles voor de Heer beschikbaar.

Br. Wout spreekt de homilie uit

Ik denk dat dit gebed al verhoord is op 18 augustus 1929 toen Pastoor Moons geboren werd. 27 jaar later, op 5 augustus 1956, werd u Priester gewijd. U was o.a. in Vlijmen en Asten en nu 60 jaar later zijn wij hier in Eindhoven samen in deze kapel om samen met u De Heer te danken voor dit 60 jarig Priesterfeest. De meeste van ons kennen u nog niet zo lang. Als ik goed geïnformeerd ben, bent u

O

8

ongeveer in 2006 begonnen om hier op Eikenburg de Zondagsdienst te verzorgen. Dat was na een gesprek met Broeder Ton van Heugten op 9 jan 2006.

U hebt al die jaren vol overgave en met veel zorg en trouw de diensten voorbereid. Het is maar zelden dat we op u moesten wachten. En die zeldzame keer dat we dat moesten doen, was het wachten meer dan waard!

Het thema van vandaag gaat over moedig leven. “Moed houden”, zeggen we vaak tegen elkaar. Moed is een geestelijke deugd. Moedige daden en moedige woorden komen uit het hart. Moedig leven, vanuit het hart, “Moed houden”, volhouden: dat heeft u gedaan. Tegen het eind van de week, om precies te zijn, op 18 augustus wordt u 87 jaar. U komt door de week altijd nog op de fiets naar Eikenburg om voor te gaan in de Heilige Eucharistie. Over moed en volhouden gesproken!!!!!

Ook heeft U verschillende keren in mijn oren gefluisterd dat u heel graag naar Eikenburg komt voor de Eucharistievieringen. Wij willen graag samen met u, tijdens deze Eucharistieviering, de Heer danken, loven en prijzen voor alles wat u voor ons betekend hebt hier op Eikenburg; dat u ons hebt gevoed met het geestelijk voedsel van uw overwegingen gedurende al de vieringen in die afgelopen jaren.

Wij willen u danken voor al de tijd, besteed aan de voorbereidingen van de vieringen. Wij hebben moge delen vanuit uw diepgeworteld innerlijk leven. Wij danken ook de Abdij van Berne Heeswijk dat u al die jaren voor ons beschikbaar mocht zijn.

Wij bidden samen met u, dat er na u ook nog mensen zijn die in de kerk en voor de wereld, de dienst van het evangelie als levenstaak kiezen. Zodat het werk dat u begonnen zijt voortzetting mag vinden. Bidden wij ook speciaal tot Maria. Wij vragen haar dat zij met haar moederlijk gebed ons helpt, opdat de kerk een huis wordt voor

9

velen. Moeder van het levend evangelie, bron van vreugde voor de kleinen, bid voor ons.

Meneer Pastoor mag ik u, en ook namens de broeders van liefde, van harte proficiat wensen met uw 60-jarig priesterfeest en ook nog van harte proficiat met uw 87ste verjaardag komende donderdag. Nogmaals onze dank voor al die jaren dat u bent voorgegaan in onze diensten.

We willen uiting geven aan die dank door na de mis nog even verder te vieren met een kopje koffie en gebak tot ongeveer 12 uur. Dit doen we graag samen met de mensen die hier elke zondag trouw naar de kapel komen. Want ook daar zijn we dankbaar voor! We hopen en wensen dat we nog vele zondagen zo met elkaar mogen vieren, als Broeders van Liefde, met hopelijk steeds meer mensen uit de omgeving en met u, pastoor Moons, als onze trouwe en moedige priester…

Hieperdepiep, hoera…voor en met pastor Moons

Vrij kort na deze jubileumviering is pastor Moons vanuit Eindhoven via zijn Abdij van Berne Heeswijk verhuisd naar Schijndel en derhalve gestopt met voorgaan in de doordeweekse en Zondagse vieringen op Eikenburg.

10

Ter inspiratie

Liefde geeft krachten die de natuur niet kan geven Door Arie Trum

et werd een gedenkwaardige bijeenkomst op die zondag van de achtste januari, het Hoogfeest van Epifanie. De liturgie van de Openbaring van de Heer werd voor de gelegenheid

gecombineerd met de inwijding van het 'Petrus Jozef Triest-Memorial'. Een pontificale Eucharistieviering met twee celebranten en twee acolieten liet zien dat dit geen 'gewone' zondag was, maar een feest met een bijzonder karakter. Generale Overste René Stockman was er speciaal voor uit Gent gekomen, alsmede verschillende medebroeders uit België en Nederland. Samen met onze vaste 'parochianen' was de kapel behoorlijk bezet. Broeder Stockman viel de eer te beurt om de homilie te houden. Het werd een beschouwende overweging, waarin hij naadloos het belang van het feest van de Openbaring wist te verbinden met de essentie van het leven van caritas-mens Triest. Want dat was hij ten voeten uit, deze kleine/grote mens, in wie ware naastenliefde handen en voeten mocht krijgen. Maar wat was toch zijn geheim om zoveel caritas te kunnen tonen, vroeg broeder Stockman zich af. Welnu, het devies van vader Triest was: God is liefde. Hij nodigde zijn broeders en zusters uit om zich te laven, iedere dag opnieuw, aan de onuitputtelijke bron van Gods liefde, om zo te komen tot een liefdevolle, barmhartige grondhouding. Alleen als we ons iedere dag laten beschijnen door het licht van de goddelijke liefde, kunnen we dit licht als onze caritas in de wereld laten schijnen. Het is immers met Gods liefde, met Gods barmhartigheid, dat we naar de medemens moeten gaan. Dat alleen kan ons tot caritas-mensen

H

11

maken. En dat is toch waartoe we op een bijzondere wijze worden geroepen als Broeders van Liefde, benadrukte Stockman.

Deze liefdes-uitnodiging wordt nog eens duidelijk tot uiting gebracht in de laatste woorden van vader Triest, vooraleer hij ons definitief verliet: Date et dabitur vobis: geef en u zal gegeven worden. Het was tevens een uitnodiging aan zijn broeders en zusters om gevende mensen te worden. Liefde geeft krachten, die de natuur niet geven kan. Die uitspraak tekent de persoon Triest ten diepste, daarvan was hij doordrongen en dat droeg hij ten volle uit: als we ons laten grijpen door de liefde, die haar oorsprong vindt in de goddelijke liefde, dan worden we gedreven om steeds die stap verder te zetten. Dan kunnen we ook de woorden van Vincentius a Paulo – een levenslange inspiratiebron voor Triest – heel goed begrijpen: Davantage. Altijd meer, nooit genoeg!

Broeder Stockman vertelde als anekdote dat Vincentius zelfs op hoge leeftijd van mening was dat hij niet genoeg aan caritas had gedaan. Hij dacht dat hij teveel had geslapen, terwijl bekend is dat hij nauwelijks vier uur per nacht sliep. ''La folie de l'amour'', de ''zotheid van de liefde''. Liefde geeft ons krachten om steeds weer

12

een stap verder te gaan, zelfs de redelijkheid voorbij. Liefhebben tot het pijn doet, waren woorden van Moeder Teresa. Om de boodschap van Petrus Jozef Triest met zoveel mogelijk mensen te delen, werd besloten in deze kapel een devotieplaats in te richten, zodat iedereen kennis kan maken met de persoon Triest, om geraakt te worden door datgene waarvoor hij stond: onvoorwaardelijke barmhartigheid. Om dat gegeven aanschouwelijk te maken, werd beeldhouwer Henk Oddens – de maker van de beeldengroep Triest pal voor de hoofdingang van het provincialaat – uitgenodigd om in de tot nis omgebouwde voormalige biechtstoel het memoriaal, de gedenk- of devotieplaats gestalte te geven. Het werd een uitbeelding van het verhaal van de Barmhartige Samaritaan, in klei gebakken tegels in terracotta, samengevoegd tot een groot wandreliëf van 2.20 x 2.45 meter. Geen kunstwerk tot meerdere eer en glorie van de persoon Triest, noch tot eer van de maker van het reliëf, maar een plaats om in alle stilte en rust de betekenis van de deugd van barmhartigheid te laten indalen. 'Misericordes sicut Pater'. 'Wees barmhartig, zoals uw Vader barmhartig is' Overste Stockman haalde deze woorden al aan in zijn homilie. Het is inderdaad met Gods barmhartigheid, met Gods liefde, dat we naar de medemens moeten gaan. In alle vrijheid worden ook wij voortdurend uitgenodigd caritas-mensen te worden. Dat is niet vanzelfsprekend. Dat gaat bijna tegen onze menselijke natuur in, die geheel en al op zichzelf betrokken is. De Nederlandse auteur Gerard Reve drukte dat kernachtig uit met de woorden: 'De mens is geroepen de liefde te leven, maar tegelijkertijd gedoemd daarin te mislukken'. Dat laatste moge weliswaar een realiteit lijken, maar bij vader Triest zien we dat we met Gods hulp in staat zijn die doem glansrijk te overstijgen, wanneer we ons volledig richten op dat geroepen zijn de liefde te leven, ons te laten raken door de uitnodiging om met Gods liefde als ruggensteun en inspiratiebron

13

barmhartige mensen te worden. Daarom zien we bovenaan in het reliëf ook de woorden van Bernardus van Clairvaux in kapitalen geciteerd: DE MAAT VAN DE LIEFDE IS LIEFDE ZONDER MAAT.

Die liefde die vanuit haar eigenheid altijd grenzeloos is, radicaal is en mateloos en soms zelfs pijn doet. Die liefdesboodschap, die door Petrus Jozef Triest overduidelijk werd vertaald in barmhartigheid en in zijn leven zo concreet gestalte kreeg, willen wij delen met velen, zo luidde de wens van broeder Stockman. Het is daarom niet alleen een 'Memorial', een gedenkplaats geworden, maar veeleer een plaats van devotie, van bezinning, contemplatie, van kennismaking met de persoon Triest, een plaats van gebed, van overgave, van open staan voor, een plaats van............. stil worden voor het mysterie dat liefde heet, of met de woorden van broeder Stockman: door Triest getroffen te worden, aangemoedigd te worden om barmhartig te worden, zoals de Vader in de hemel barmhartig is, om niemand uit te sluiten van onze liefde en zeker de armen van vandaag niet. Denken we maar aan de eenzame zieken, de vluchtelingen, de psychiatrische zieken die op de dool zijn, de velen die omwille van extreme armoede of een handicap niet meer als volwaardig mens worden gezien en

14

bejegend. En, om te geven, veel liefde te geven, en zo verder te zetten wat vader Triest ons heeft voorgeleefd en waartoe hij ons blijft aanmoedigen.

Een gedenkwaardige dag, die zondag van de achtste januari, hoogfeest van de Openbaring, Epifanie, van het kerklatijn Epiphania en afgeleid van het griekse epiphanein dat lichten of schijnen betekent, tonen, aan het licht brengen. Moge deze devotieplaats een plaats worden waar het spoor van caritas, door Petrus Jozef Triest in zijn leven zo pertinent en consequent getrokken, steeds weer mag oplichten en ons aanzetten om in zijn spoor verder te gaan, als ware caritas-mensen. Moge deze plaats een plaats van stilte worden, een plaats waar de aandachtige bezoeker – ondanks alle lawaai in en rondom ons – innerlijk geopend wordt voor de stille Fluistering in ons bestaan.

Broeder Stockman schreef een inspirerende beschouwing over de betekenis van het bas-reliëf in de kapel. Deze is te lezen in de laatste editie van 'Deus caritas est' en als separate tekst op aanvraag te verkrijgen bij het secretariaat van de Broeders van Liefde.

15

Nieuws van de huizen

Provincialaat Eikenburg

- In de vorige uitgave van Kort Nieuws vergaten we om aandacht te besteden aan het 25-jarig dienstverband van Frank Houbraken als kok bij de Broeders van Liefde. Juli 2016… het is alweer even geleden, maar Frank, alsnog proficiat, sterkte met je gezondheid en bedankt voor zoveel jaren trouwe dienst.

Koffie…en een flesje wijn!

- Elk jaar organiseert de Open Beweging van oud-broeders, onder leiding van Ad Versteege, Ad Martens en Wout van de Nieuwenhuizen een ontmoetingsdag. Begin oktober werd deze op Eikenburg gehouden. Na de ontvangst met koffie en thee was er een inhoudelijk gedeelte over de ontwikkelingen van de Broeders van Liefde door br. Veron en de voortgang van Fracarita door Hermien. Het nieuwe infocentrum bij de kapel werd bezocht en er was een heerlijke lunch. Het was fijn dat Cor Philippo bij deze dag aanwezig was. Een week later

16

overleed hij onverwachts. Cor miste zijn vrouw erg. Wij vertrouwen erop dat ze nu weer samenzijn.

Lunch, met op de foto links: Cor Philippo (met blauwe blouse en bril)

- Ontwikkelingen bouw Eikenburg: De slopers zijn inmiddels

vertrokken. Zij hebben heel veel werk verricht en ik, br. Wout, mag wel zeggen: zonder al te veel geluidsoverlast.

(Foto 1

De eerste foto is genomen in september 2016. Je ziet het resultaat van hun werk, lege zaal, de oude vloer weg. Uit deze grond zullen de nieuwe appartementen verrijzen.

17

(Foto 2)

Foto 2

Nu, 4e week van januari: dezelfde zaal, de nieuwe funderingen en vloeren liggen er weer in en men is inmiddels begonnen aan de opbouw van de nieuwe appartementen. De binnenmuren bestaan uit grote blokken die op elkaar worden gelijmd. Er zijn ook veel activiteiten in het oude schoolgebouw maar dat is minder duidelijk te zien omdat in dit gebouw de bestaande vloeren en het dak blijven bestaan. Klaslokalen worden langzaam omgevormd tot appartementen. Petje af voor de architect en al de werkers die het mogelijk maken om zo’n gebouw om te toveren tot een zeer mooie leefruimte. Wordt vervolgd. Br. Wout

Foto 3 Algemeen overzicht van de achterzijde. Dak er af, al het binnenwerk

gesloopt en reeds begonnen aan de wederopbouw zoals te zien op foto 2

18

- Op maandag 23 januari organiseerde Woningcorporatie Sint Trudo op Eikenburg een lunch voor alle huidige en toekomstige gebruikers/huurders van het Landgoed Eikenburg. Tijdens deze lunch gaf Jos Goijaerts een toelichting op de visie voor de toekomst van Eikenburg die Trudo samen met de Broeders heeft ontwikkeld. In deze visie blijft het landgoed behouden voor wonen, zorg en onderwijs. Ongeveer een jaar geleden nam Trudo het landgoed voor een periode van vijftig jaar in erfpacht over van de broeders. De broeders deden afstand van het beheer en het onderhoud van het landgoed en Trudo kreeg hiermee ruimte om bijzondere woningen op een geweldige plek te maken voor diverse doelgroepen. Zoals u in het voorgaande artikel heeft kunnen lezen wordt op dit moment het hoofdgebouw verbouwd en aangepast. In het hoofdgebouw komen 70 eenpersoonsappartementen in de sociale huurklasse. Twee van de broeders die thans op Eikenburg wonen verhuizen naar de nieuwe appartementen. Met de Eindhovense zorgaanbieder Autismepunt is afgesproken dat er zo’n vijftien woningen gereserveerd worden voor mensen met een licht autistische beperking. Een aantal woningen wordt ter beschikking gesteld aan topsporters die in de omgeving trainen en de vijftig resterende woningen worden verhuurd aan mensen die ‘de nieuwe gemeenschap’ wordt genoemd. Van de mensen die hier komen wonen wordt gevraagd zich in te zetten voor de zorginstellingen op het terrein, voor het onderhoud, voor de moestuin of voor het organiseren van activiteiten. Trudo wil hiermee een cultuur op gang brengen die past bij de geschiedenis van het Landgoed. Een aantal van de aanwezigen kreeg de gelegenheid wat meer over zichzelf te vertellen: het Centrum voor Topsport en Onderwijs, die nu al paviljoen Heihoef in gebruik heeft voor 50

19

topsporters in de leeftijd van 14-20 jaar, Autismepunt Eindhoven die de bewoners van de 15 appartementen gaat begeleiden, de architect die haar visie op het rijksmonument gaf, de aannemer die verzekerde dat de bouw op schema ligt, weliswaar op het aangepaste schema. Ook de Stichting Stadsakkers Eindhoven, die de afgelopen jaren in een tuin in de Kruidenbuurt groenten heeft geteeld voor de Voedselbank, was aanwezig en vertelde over het werk dat doorgaat op Eikenburg. Tot slot kreeg Tom Aussems het woord. Hij bood de broeders een houtsculptuur aan van Sint Trudo, gemaakt van een gerooide boom van Eikenburg. Deze Sint Trudo staat nu in het klooster van de broeders maar krijgt straks een plaats in het vernieuwde hoofdgebouw. Het was een aangename, informatieve bijeenkomst. Truus Huijs-Haenen

Het houtsculptuur van Sint Trudo

20

- In het nieuwe infocentrum in de kapel op Eikenburg is op 8 januari, de dag van de onthulling en inzegening van de gedenkplaats van Vader Triest, de nieuwe tentoonstelling “Barmhartigheid wil ik, geen offers” geopend. Het laat zien hoe de Broeders van Liefde in Nederland vorm gaven en geven aan de zeven lichamelijke en zeven geestelijke werken van barmhartigheid.

Werken van barmhartigheid door Br. Max van Meerbeeck

Wij zijn er trots op dat we u hierbij ook vier “barmhartige” schilderijen van br. Max kunnen laten zien. Drie van de vier schilderijen zijn speciaal voor deze tentoonstelling naar Nederland gehaald. U kunt het infocentrum bezoeken voor of na de mis op zondag, maar ook op een ander moment na het maken van een afspraak via het secretariaat. Dit bezoek kan gecombineerd worden met een rondleiding over het terrein van Eikenburg en informatie over de Broeders van Liefde Nederland. Ook is er de mogelijkheid om een kop koffie of thee te drinken in de nieuwe ontmoetingsruimte in de kapel.

21

Algemeen - Op een vrijdag in november vorig jaar waanden de broeders,

het personeel en de vrijwilligers zich even in Tirol. Soms zeggen foto’s meer dan 1000 woorden…

- Een maand later werden het personeel en de vrijwilligers van de broeders in Eindhoven, Roermond en Etten-Leur opnieuw verrast: nu met een gezellige kerstmiddag en een mooi kerstpakket, als dankbaarheid vanuit de broeders voor het verzette werk van het afgelopen jaar. I.p.v. de kerstbezinning die de jaren daarvoor werd gehouden, werd iedereen uitgenodigd om op kerstavond naar de nachtmis te komen, om zo samen de geboorte van Jezus te vieren. Verschillende personeelsleden gingen op deze mooie uitnodiging in.

22

Verpleeghuis Eikenburg (voormalige Broederhuis) - Na ruim 3 jaar liefdevolle verzorging in Verpleeghuis Eikenburg

is op 18 november in de vrede van de Heer ontslapen pastor Thomas Emmanuel van Lierop. Pastor van Lierop werd in 1949 priester gewijd en was als kapelaan werkzaam in Geffen, Eindhoven, Tilburg en Mierlo-Hout. Van 1969 tot 2002 was hij pastoor in Helmond, waarbij hij ook 12 jaar deken was. Eigenlijk is Thom van Lierop tot het laatst toe pastoor gebleven: zelfs in het verpleeghuis liep hij met hoed op en jas aan over de gangen van “zijn parochie”. We herinneren hem als een lieve man die graag grapjes uithaalde. Pastor van Lierop: rust in vrede!

Pastor Thom van Lierop genietend tijdens de boottocht afgelopen zomer

Etten-Leur

- Op woensdag 21 september, de Internationale dag van de Vrede, werd er in het Gemeentehuis van Etten-Leur een interreligieuze bijeenkomst gehouden. Br. Tarcisius was daarbij aanwezig. Hij was één van de mensen die een kort woord sprak over vrede. We citeren hier een stukje van zijn mooie toespraak. “Weet u, wij hebben een geweldig vredesleger. Kijk eens om je heen in Etten-Leur – Nederland – Wereldwijd: oude en jonge mensen, vrijwilligers, allerlei sociale en liefdadigheidsinstellingen. Zij zijn de steunpilaren, het fundament van de vrede. Vrede maakt de mens intens gelukkig.

23

Een schouderklopje, een handdruk, een glimlach, een knipoog, een gesprek, een groet. Er is geen grotere macht en kracht dan de vrede. De vrede overwint alles wat negatief is.

Vrede begint in het klein, bij jezelf, in je hart. Daar moet je het vredevuur, de vlam ontsteken en brandend houden en doorgeven aan elkaar.” Aan het eind van zijn woorden, gaf iedereen elkaar de hand en zo vormden men samen een kring van vrede.

- Dora Beckers was de huishoudster van rector Liebregts, die naast de broeders in het zogenaamde “Poppehuis” woonde. Dora, in de volksmond Doortje genoemd, overleed op 7 oktober 2016. Dat zij moge ruste in vrede.

Roermond

- Uitvaartverzorging Willems, met vestigingen in Roermond en St. Odiliënberg heeft een ontvangst- en opbaarruimte ingericht bij de kapel in het klooster aan de Heinsbergerweg in Roermond. Er zijn al enkele uitvaarten geweest.

24

- Br. Martin heeft zijn oude passie opgepakt: hij is de gangen van de eerste verdieping van het klooster in Roermond aan het schilderen. Er is gekozen voor een kleur lichtblauw met de naam “Stilte”. Heel toepasselijk voor een klooster… al is er tegenwoordig ook veel bedrijvigheid. Het ziet er professioneel uit, br. Martin!

- Het gaat goed met het Huis van Welzijn. Er zijn van maandag-ochtend t/m zaterdagmiddag activiteiten en er is zelfs een flinke wachtlijst aan het ontstaan. Huis van Welzijn voldoet duidelijk in een behoefte: zorg op maat!

Muziekochtend, foto van de FaceBookpagina van het Huis van Welzijn

25

Schatten uit de kelder

De Broeders van Elshout Door Ad Versteege en Truus Huijs - Haenen

e afgelopen periode is het archief van de Broeders van de H. Norbertus, in de volksmond de Broeders van Elshout, geïnventariseerd.

De Congregatie ging van start in 1858 op initiatief van een Norbertijner monnik die er pastoor was. Toch duurde het nog tot 1883 voordat de constituties kerkelijk werden goedgekeurd. Vanaf die tijd legden de eerste broeders hun geloften af en bij die gelegenheid werd ook de kapel kerkelijk ingezegend. Het kleine archief is vooral boeiend vanwege de vele oude handgeschreven documenten die het bevat. Behalve zorgdragen voor het internaat en patronaat hielpen de broeders in de kerk en verzorgden bejaarde mannen, voornamelijk rustende priesters. Deze zorg voor oudere mannen ging geleidelijk over in de zorg voor geestelijk gehandicapte ouderen. Hierdoor ontstond er contact met de psychiatrische inrichting Voorburg in Vught hetgeen in 1936 uitmondde in de opvang en verpleging van nazorgpatiënten van Voorburg. Het huis in Elshout zat al snel vol en in 1937 werd Eckartdal in Eindhoven aangekocht.

Na de oorlog kreeg de congregatie geen toeloop meer van nieuwe broeders en er werd uitgekeken naar een mogelijkheid om door te gaan door aansluiting te zoeken bij een andere congregatie. Op advies van de Bisschop van ’s-Hertogenbosch werd contact gezocht met de Congregatie Broeders van Liefde. Op 18 december 1949 vond de officiële overdracht plaats van de laatste 15 broeders.

D

26

De Broeders van Elshout hebben veel betekend voor de gemeenschap van Elshout. Van de laatste oorlogsjaren, vóór de aansluiting bij de Broeders van Liefde, zijn enkele beroemde verhalen bekend.

Onder overste Gilbertus Rusman verbleven er op de zolder van het instituut 28 Engelse en later nog 19 Amerikaanse soldaten. Het huis was al overvol met 125 patiënten, de broeders woonden op zolder in provisorische kamertjes. Kort daarna vorderden de Duitsers de keuken van het gesticht waardoor er een vreemde situatie ontstond. Het was een spannende tijd.

Ook het verhaal van br. Odulphus is interessant om te lezen. Hij moest vlak voor de bevrijding van Elshout (4-11-1944), samen met br. Gilbertus, vanwege ernstige verwondingen door granaatscherven van de geallieerden naar het ziekenhuis in Gorinchem. Ze konden echter niet terug naar huis omdat inmiddels het zuiden van Nederland bevrijd was. Hun verblijf duurde derhalve noodgedwongen tot april 1945. Wie belangstelling heeft om de verhalen in zijn geheel te lezen kan zich melden bij het secretariaat.

27

Solidariteit met het Zuiden

Veiligheid patiënten Ruteng In het vorige nummer van Kort Nieuws konden wij u vertellen dat Wilde Ganzen als partner mee zou doen bij ons jaarproject van 2016 voor Renceng Mose. We spaarden een jaar lang voor het bouwen van een muur en hek om het psychiatrisch centrum heen, zodat de veiligheid van de 20 patiënten gewaarborgd kan worden. Eind van het jaar werd het streefbedrag gehaald en inmiddels is het geld, vermeerderd met de bijdrage van Wilde Ganzen, overgemaakt naar Indonesië. We hopen u snel foto’s te kunnen laten zien van de bouw! En ondertussen sparen we door voor de patiëntkosten van Renceng Mose, onze vrienden. Het streefbedrag voor de ommuring werd bij elkaar gesprokkeld door maandelijkse donaties, collectes in de kapel van Eikenburg, een bijdrage van de Broeders van Liefde, twee grote donaties van stichtingen en eenmalige giften van particulieren. Ook maakte br. Frans in augustus een sponsorfietstocht van een week waarbij hij maar liefst € 1.000,- ophaalde. Hij heeft daar onderstaand reis-verslag van gemaakt: Fietstocht voor Ruteng Door br. Frans van de Sande

Met een bepakte fiets vertrek ik op zondag 6 augustus na het morgengebed naar het Eindhovense station om van daaruit per trein naar Leeuwarden te reizen. Er zijn heel wat mensen op de been die evenals ik tijdens deze zomerdagen activiteiten ondernemen, met elkaar en voor elkaar; om banden op te bouwen als gezin, vrienden en met hen die ze onderweg treffen.

28

Zondag, de eerste dag van de route mag ik beginnen door met een aantal andere fietsers het ontbijt samen te gebruiken. We delen het brood en uiten het mooie wat ieder mee mag gaan maken. Na vertrek is het even lastig om het beginpunt te vinden van de Elfstedentocht. Ik heb met deze tocht een doel voor ogen, waarvoor en voor wie ik dit doe; mensen die zo ongeveer alles kwijt zijn en in weinig tot niets nog een beginpunt kunnen vinden. Zo fiets ik via vele kleine dorpjes, waaronder het bekende Bartlehiem; hét plaatsje waar de schaatsers tijdens dé tocht der tochten het zwaarste stuk voor de kiezen krijgen. Hierna gaat de tocht verder naar Dokkum en om nog wat meer te zien van het mooie, Friese landschap fiets ik door via de knooppuntroutes naar het gehuchtje met de vreemde naam: Moddergat. Dit is gelegen aan de bijna meest noordelijke punt van Nederland en toont de pracht van de Waddenzee.

Maandagmorgen. Met twee echtparen uit Engeland ontbijt ik en vertel mijn verhaal over de fietstocht. Ze zijn onder de indruk en laten merken hoe goed het is om ook nu nog steeds zorg te mogen dragen voor de medemens, of die nu dichtbij is of verder weg. De eerste 80 kilometer heb ik intussen afgelegd en ik vervolg de uitgebreidere route. Normaal is de Elfstedenroute op de fiets 240

29

kilometer, al maak ik er een heuse marathon van. Hier, aan de rand van Nederland is het wel heel goed merkbaar hoe de wind gigantisch de kop opsteekt en van menig kant plotseling in verschillende snelheden aanwezig is. Tja, de mensen in Ruteng ervaren helaas niet anders in hun leven, hoe tegenwind en tegenslag hun dagelijkse struggle-for-life is. Inmiddels is het dinsdag en vervolg ik mijn route naar Bolsward. Ook hier fiets ik tussen de weilanden door, langs vaarten, brede sloten en kanalen met naast de karakteristieke Friese woningen, de daarbij behorende en kenmerkende boerderijen. Deze bestaan uit een al forse woning, waar een tussenwoning tegenaan is gebouwd, met daar weer een nóg grotere stal achter, die huis en tussenwoning ongeveer in het niet laten verdwijnen. Merkbaar is in steden als deze hoe het er toch even anders aan toe gaat als in de gehuchtjes, al zijn ook hier de mensen erg vriendelijk en maken tijd voor je.

De teller gaat verder en heb ik bijna 180 kilometer afgelegd en na een goede nachtrust ga ik door naar de volgende plaats, Balk. Al is de kortste afstand hemelsbreed bijna 30 kilometer, doordat ik de Elfstedenroute fiets, wordt dit 57 kilometer met enkele

30

pauzemomenten, om van de natuur en de heerlijke boterhammen te genieten. Zo kom ik aan in Balk en zie een meest prachtig en karakteristiek dorpje. Het is een mooi dorp waar mensen elkaar kennen en van elkaar weten wie ze zijn. Dat is goed: zo houden mensen elkaar gelukkig op positieve wijze in het oog, in tegenstelling tot wat met regelmaat in Ruteng gebeurt. Op naar ….. Grou. Niet alleen de plaats heet zo, het weer is er ook naar; grauw en het is de enigste dag dat het ook even stevig regent. Twee uur later laat de zon zich weer zien en fiets ik via het dorpje met de typische plaatsnaam Sloten door de velden heen en kom uit in Sneek. Weer een ruime 35 kilometer waardoor de teller op 275 staat.

De laatste dag, vrijdag 12 augustus, waarop ik al iets meer dan 300 kilometer heb gefietst, ga ik enthousiast verder. De ‘schaatsroute’ van 220 km is aanzienlijk korter wanneer deze op het ijs gehouden wordt. Zo blijkt mijn finish uiteindelijk 70 kilometer verder uit te komen, in Drachten. Naast de prachtige natuurgebieden zijn er ook lange, strakke fietspaden, met ernaast sloten die de weilanden ervan afscheiden; een prachtig moment om te zien hoe je de ‘rechte

31

weg’ mag gaan om het doel te bereiken. Even een dag rust om daarna via het NS-station in Heerenveen via Utrecht naar Eindhoven te reizen en er zaterdagavond aan te komen, met in totaal 395 kilometer op de teller. Gedurende deze dagen waren het niet alleen de getallen van de knooppuntroutes die de Elfstedentocht tot een mooie route maakte, ook het contact met mensen die ik onderweg tegenkwam, op de fiets, bij de overnachtingen en bij een onverwacht bezoek maakten deze dagen helemaal af. Zo hoop ik dat er nog vele jaren volgen dat ik voor mensen mag fietsen in Ruteng die daardoor weer een sprankje hoop mogen zien en daardoor steun ondervinden om samen op te gaan naar het Licht. Bezoek aan Indonesië Br. Veron is eind vorig jaar naar Indonesië afgereisd. Hij heeft daarbij ook het psychiatrisch centrum in Ruteng en het doveninstituut in Wonosobo bezocht. Uit de vele foto’s die er zijn gemaakt, hebben we deze foto gekozen om met u te delen. Op de voorgrond 3 kinderen van het internaat, in de raamspiegeling de bezoekers. De handen van het kleine jongetje… zou het gebarentaal zijn of gewoon ondeugend?

32

Tot slot

Ubi Caritas Est Door Hub Crijns

nderstaand gedicht maakt deel uit van de nieuwe tentoonstelling rondom barmhartigheid, in het infocentrum bij de kapel van Eikenburg.

Gebrekkig

ziek gevangen

koud vreemd

eenzaam verdrietig

liefdevol

raken en aanraken geraakt worden

raakbaar zijn ogen om te zien

oren om te luisteren neus om te ruiken

handen om te gebruiken voeten om te lopen

rug om te dragen wie dan? hoe dan?

O

33

je medemens in nood ontmoeten

zwervers elke dag eten brengen verslaafde mensen drinken geven

verwarde mensen kleden rare vreemdelingen onthalen

verslaafde gevangenen bezoeken aids zieken verzorgen

verlaten verstorvenen begraven

barmhartigheid doen gerechtigheid nastreven

ruzie verzoenen vrede maken

waar liefde is daar is God

Verzorgen bij Hospice de Regenboog

De redactie van Kort Nieuws bestaat uit: Br. Veron Raes, Provinciale Overste, eindredactie

Br. Frans van de Sande Arie Trum

Hermien Staals

Kort Nieuws is een periodieke uitgave van de Broeders van Liefde in Nederland.

De redactie is te bereiken via:

Kort Nieuws, Broeders van Liefde Aalsterweg 289, 5644 RE EINDHOVEN

Tel.: 040-2141600 Mail: secretariaat@broedersvanliefde.com

Het blad is ook te lezen op internet: www.broedersvanliefde.com