Een niet te stoppen noodzaak

2
ARTIKELEN Een niet te stoppen noodzaak Beeldend kunstenaar Jeannette de Bruin over haar werk Jeannette de Bruin Rond 2000 heb ik als beeldend kunstenaar de serie Afscheid gemaakt. Het was een langdurig en emotioneel beladen proces. Ik heb volledig mijn intuı¨tie gevolgd en mij geen seconde afgevraagd waar dit naar toe ging en waarom. Het was een noodzaak die ik niet kon stoppen. Leven en dood. Kracht en zwakheid. Afstand en nabij- heid. Droom en daad. Mijn grote betrokkenheid bij dit onderwerp op dat moment, kon ik blijkbaar maar op een manier tot uiting brengen.Om te overleven, moest ik deze schilderijen maken. Al schilderend kon ik het onderwerp in een bepaalde ordening krijgen die mij eigen was, die mijn taal was. Voor mij is elk schilderij een poging tot het in kaart brengen van de rijkdommen die liggen opge- slagen in mijn innerlijke belevingswereld. Dat lijkt een- voudiger dan het is: veel elementen van het verborgen arsenaal zijn moeilijk te omschrijven en te concretiseren. En dat is maar goed ook, want het bereiken van het einddoel zou tevens het slot van de verkenningstocht betekenen. Het volmaakte schilderij is niet te overtreffen of te evenaren en zou dus onverbiddelijk de voltooiing van het artistieke streven inluiden. Stemmingen Ik breng stemmingen in kaart. Overal en altijd worden nieuwe indrukken opgedaan, die verwerkt of onverwerkt worden opgeslagen in het grote archief. Door de onbe- rekenbare werking van de menselijke intuı¨tie komen ze daaruit op de meest onverwachte momenten tevoor- schijn. In de loop der jaren heb ik geleerd naar die intuı¨ tie te luisteren. Ik leg vast wat zich aandient en nuanceer die gegevens totdat het beeld overeenstemt met mijn per- soonlijkheid. Het scheppingsproces bestaat voor twintig procent uit inspiratie en voor tachtig procent uit trans- piratie, ploeteren en onzekerheid. Herinneringen en per- soonlijke ervaringen komen via het onderbewustzijn bovendrijven, krijgen een plaats in het schilderij en kun- nen daardoor beheerst worden. Wat ongrijpbaar was, wordt zichtbaar en daardoor hanteerbaar gemaakt. En dat geeft rust. Vanuit gevoel Ik schilder complexe verhalen met een persoonlijke sym- boliek. Mijn voorstellingsvermogen is sterk gerelateerd aan mijn gevoel. Juist dat moeilijk te omschrijven gevoel speelt een grote rol in mijn schilderijen. De mens is een oeverloos thema dat mij altijd intens bezighoudt. Soms kan de mens een stilleven voor me zijn, soms een grote inbreng hebben van intimiteit. De mens is niet te koppe- len aan een gefixeerd beeld: het is een samenhang van in welke sfeer ik me mezelf bevind en waarin ik de ruimte van de mens kan ervaren. Intimiteit, vaak kijk je naar een aantal mensen. De ene is in zekere zin actief, de andere contemplatief. Het hangt van je eigen gesteldheid af hoe je het op dat moment interpreteert. Soms zie je ze van dichtbij, dan weer focus je op het samenzijn en op weer een ander moment valt je op hoe ze in de ruimte staan. Ruimte, kleur: omdat het over mensen gaat heeft het altijd een emotionele uitwerking. Naast het belang van de immaterie¨le wereld is de buitenwereld vreselijk hard nodig om die binnenwereld te voeden. De bomen, de pleinen, de cafe’s, de plaatsen waar mensen samenkomen, het atelier, een mooie tuin … het zijn allemaal hulpmiddelen om de dingen die zich in Jeannette de Bruin, Door, (*) Jeannette de Bruin ( 1956 ) is beeldend kunstenaar. Pallium (februari 2007) 09:95–96 DOI 10.1007/BF03061228 13

Transcript of Een niet te stoppen noodzaak

Page 1: Een niet te stoppen noodzaak

ARTIKELEN

Een niet te stoppen noodzaak

Beeldend kunstenaar Jeannette de Bruin over haar werk

Jeannette de Bruin

Rond 2000 heb ik als beeldend kunstenaar de serie

Afscheid gemaakt. Het was een langdurig en emotioneel

beladen proces. Ik heb volledig mijn intuıtie gevolgd en

mij geen seconde afgevraagd waar dit naar toe ging en

waarom. Het was een noodzaak die ik niet kon stoppen.

Leven en dood. Kracht en zwakheid. Afstand en nabij-

heid. Droom en daad. Mijn grote betrokkenheid bij dit

onderwerp op dat moment, kon ik blijkbaar maar op een

manier tot uiting brengen.Om te overleven, moest ik deze

schilderijen maken. Al schilderend kon ik het onderwerp

in een bepaalde ordening krijgen die mij eigen was, die

mijn taal was. Voor mij is elk schilderij een poging tot het

in kaart brengen van de rijkdommen die liggen opge-

slagen in mijn innerlijke belevingswereld. Dat lijkt een-

voudiger dan het is: veel elementen van het verborgen

arsenaal zijn moeilijk te omschrijven en te concretiseren.

En dat is maar goed ook, want het bereiken van het

einddoel zou tevens het slot van de verkenningstocht

betekenen. Het volmaakte schilderij is niet te overtreffen

of te evenaren en zou dus onverbiddelijk de voltooiing

van het artistieke streven inluiden.

Stemmingen

Ik breng stemmingen in kaart. Overal en altijd worden

nieuwe indrukken opgedaan, die verwerkt of onverwerkt

worden opgeslagen in het grote archief. Door de onbe-

rekenbare werking van de menselijke intuıtie komen ze

daaruit op de meest onverwachte momenten tevoor-

schijn. In de loop der jaren heb ik geleerd naar die intuıtie

te luisteren. Ik leg vast wat zich aandient en nuanceer die

gegevens totdat het beeld overeenstemt met mijn per-

soonlijkheid. Het scheppingsproces bestaat voor twintig

procent uit inspiratie en voor tachtig procent uit trans-

piratie, ploeteren en onzekerheid. Herinneringen en per-

soonlijke ervaringen komen via het onderbewustzijn

bovendrijven, krijgen een plaats in het schilderij en kun-

nen daardoor beheerst worden. Wat ongrijpbaar was,

wordt zichtbaar en daardoor hanteerbaar gemaakt. En

dat geeft rust.

Vanuit gevoel

Ik schilder complexe verhalen met een persoonlijke sym-

boliek. Mijn voorstellingsvermogen is sterk gerelateerd

aan mijn gevoel. Juist dat moeilijk te omschrijven gevoel

speelt een grote rol in mijn schilderijen. De mens is een

oeverloos thema dat mij altijd intens bezighoudt. Soms

kan de mens een stilleven voor me zijn, soms een grote

inbreng hebben van intimiteit. De mens is niet te koppe-

len aan een gefixeerd beeld: het is een samenhang van in

welke sfeer ik me mezelf bevind en waarin ik de ruimte

van de mens kan ervaren. Intimiteit, vaak kijk je naar een

aantal mensen. De ene is in zekere zin actief, de andere

contemplatief. Het hangt van je eigen gesteldheid af hoe

je het op dat moment interpreteert. Soms zie je ze van

dichtbij, dan weer focus je op het samenzijn en op weer

een ander moment valt je op hoe ze in de ruimte staan.

Ruimte, kleur: omdat het over mensen gaat heeft het

altijd een emotionele uitwerking.

Naast het belang van de immateriele wereld is de

buitenwereld vreselijk hard nodig om die binnenwereld

te voeden. De bomen, de pleinen, de cafe’s, de plaatsen

waar mensen samenkomen, het atelier, een mooie tuin…

het zijn allemaal hulpmiddelen om de dingen die zich inJeannette de Bruin, Door, (*)Jeannette de Bruin ( 1956 ) is beeldend kunstenaar.

Pallium (februari 2007) 09:95–96

DOI 10.1007/BF03061228

13

Page 2: Een niet te stoppen noodzaak

mijn hoofd afspelen, concreet te maken. Het zijn locaties

waarin de mensen uit mijn binnenwereld een plaats

krijgen.

Als ik mijn schilderijen later terugzie, blijven ze voor

mij niet altijd de betekenis dragen die ze oorspronkelijk

hadden. Niets is zeker, niets is vast.

Opleiding en werk 1972 – 1976 Akademie de

Schans, Amsterdam: mode en theatervormgeving.

1976 – 1980 Gerrit Rietveld Akademie, Amster-

dam: vrije grafiek, illustratie.

1980 – 1988 Freelance illustratrice, o.a. voor

tijdschriften, boeken en reclame. Freelance styliste,

o.a. voor woontijdschriften, architecten, etc.

De laatste illustraties die ik in opdracht maakte,

dateren uit 1988. Daarna besloot ik in 1994 defini-

tief om mij onvoorwaardelijk aan de schilderkunst

over te geven.

Sinds 1996 is mijn werk regelmatig op exposities

te bezichtigen.

Voor een uitgebreid cv kunt u terecht op mijn

website www.jeannettedebruin.nl. Voor informatie

kunt u mailen naar [email protected].

96 Pallium (februari 2007) 09:95–96

13