‘Een externe collega een dag inhoudelijk laten meekijken in de praktijk zou naast de intervisie...
1
28 Podosophia nr. 5, september 2013 - - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - In deze rubriek geeſt een roulerend panel van podotherapeuten en aanverwante disciplines zijn mening op actuele zaken. UITGESPROKEN Nicole Smets, eigenaar Praktijk Podotherapie Nicole Smets in Wijk bij Duurstede. Specialisaties: sporters en kinderen. Wilfred Chrispijn, werkt bij Praktijk Podopedie in Groningen. Deze praktijk is gespecialiseerd in echografie en heeft een kinderspreekuur. Femke Swinkels, praktijkeigenaar Podotherapie Culemborg. Werkt een dag in de week op de diabetesvoetenpoli van het St. Antonius Ziekenhuis. DE STELLING: ‘Een externe collega een dag inhoudelijk laten meekijken in de praktijk zou naast de intervisie van het intercollegiaal overleg een vast onderdeel van het kwaliteitsbeleid moeten worden.’ “Mijn eerste reactie is; ja, leuk en leerzaam om een collega mee te laten kijken. Maar bij nader inzien vind ik de waarde ervan aan- kelijk van de manier waarop dat meekijken wordt ingevuld. Ik heb zelf de praktijk van een aantal externe collega’s mogen bezoeken en bespreken. Daar waren geen patiënten bij aanwezig, maar het hele proces van onderzoek, hulpmiddelen vervaardigen en praktijkvoering werd goed en gedegen door- genomen en geëvalueerd. Zo krijg je over en weer ideeën en wordt de bezochte praktijk een spiegel voorgehouden. Het is veel infor- meler dan een visitatie, en daardoor ontstaat ook interactie, die bij de huidige vorm van (digitaal) visiteren veelal verloren gaat. Ik zie weinig heil in het meekijken van een collega als daar patiënten bij aanwezig zijn, dan wordt het een soort stage. Vakinhoudelijk is er dan ook weinig gelegenheid voor discus- sie, dat zou ook niet prettig zijn voor de patiënt. Ik plan liever met een stuk of drie, vier collega’s een dagdeel in, waarin we met elkaar een praktijk bezoeken en de praktijk- voering met elkaar evalueren.” “Om de kwaliteit van wat we doen te be- waken en waar mogelijk te verbeteren, lijkt het mij prima een externe collega in onze praktijk mee te laten lopen. Die collega – en misschien ben ik dat op een gegeven moment zelf – kijkt vanuit zijn eigen denkraam naar hoe anderen het vak uitoefenen. Dat kan voor alle partijen verrassend en inspirerend zijn en nieuwe inzichten opleveren. Laten we reëel zijn: als je altijd solo in je eigen wereldje werkt, dreigt na verloop van tijd de automati- sche piloot. Iemand van buiten kan je wakker schudden. Omgekeerd heb ik er zelf goede ervaringen mee; ik kon, toen ik een beetje vastliep, een middag meelopen in de praktijk van een collega in Tilburg, mijn voormalig stageadres. Dat bleek ontzettend leerzaam. Dus ik zeg van harte ja: laat af en toe een onbekende, externe collega in je keuken kijken! Maar ik zeg tegelijkertijd: houd je administratie in eigen beheer. Daar moeten externe collega’s zich in mijn ogen niet mee bemoeien. Te privacygevoelig. Maar wat we dóen en vooral hóe, dat moet open zijn.” “Bij elkaar in de keuken kijken is bij ons in de praktijk een belangrijk item. We zijn met z’n vieren en observeren regelmatig elkaars pro- ces van onderzoek, de communicatie met de klant en de demonstraties. Dat gebeurt vanuit een positieve, lerende houding; een collega ziet wellicht witte vlekken waar je jezelf niet bewust van bent. Omdat dat natuurlijk ook een beetje voor onze hele praktijk opgaat – je gaat na verloop van tijd toch allemaal min of meer volgens hetzelfde patroon werken – lijkt het mij prima om ook collega’s van buiten mee te laten kijken. In de visitaties, die overigens een prima vorm van kwaliteitsbewaking zijn, komt die dagelijkse praktijk immers niet echt aan bod. Sinds september vorig jaar zijn wij aangesloten bij Toppodotherapie Nederland, een netwerk van podotherapiepraktijken in het hele land, dat nadrukkelijk naar kwaliteit en vernieuwing streeſt. Een van de punten die op de agenda staan, is het intercollegiaal visi- teren. Wij zullen externe collega’s dan ook met open armen ontvangen. Wij en zij, we kunnen er allemaal van leren. Zo bewaken we met z’n allen de kwaliteit van ons vak.” Wilt u ook een stelling voorleggen? Mail deze dan naar [email protected]
Transcript of ‘Een externe collega een dag inhoudelijk laten meekijken in de praktijk zou naast de intervisie...
28 Podosophia nr. 5, september 2013
- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - -
In deze rubriek geeft een roulerend panel van podotherapeuten en aanverwante disciplines zijn mening op actuele zaken.
uitgesproken
Nicole Smets, eigenaar praktijk podotherapie nicole smets in Wijk bij Duurstede. specialisaties: sporters en kinderen.
Wilfred Chrispijn, werkt bij praktijk podopedie in groningen. Deze praktijk is gespecialiseerd in echografie en heeft een kinderspreekuur.
Femke Swinkels, praktijkeigenaar podotherapie Culemborg. Werkt een dag in de week op de diabetesvoetenpoli van het st. Antonius Ziekenhuis.
De stelling: ‘Een externe collega een dag inhoudelijk laten meekijken in de praktijk zou naast de intervisie van het intercollegiaal overleg een vast onderdeel van het kwaliteitsbeleid moeten worden.’
“Mijn eerste reactie is; ja, leuk en leerzaam om een collega mee te laten kijken. Maar bij nader inzien vind ik de waarde ervan afhan-kelijk van de manier waarop dat meekijken wordt ingevuld. Ik heb zelf de praktijk van een aantal externe collega’s mogen bezoeken en bespreken. Daar waren geen patiënten bij aanwezig, maar het hele proces van onderzoek, hulpmiddelen vervaardigen en praktijkvoering werd goed en gedegen door-genomen en geëvalueerd. Zo krijg je over en weer ideeën en wordt de bezochte praktijk een spiegel voorgehouden. Het is veel infor-meler dan een visitatie, en daardoor ontstaat ook interactie, die bij de huidige vorm van (digitaal) visiteren veelal verloren gaat. Ik zie weinig heil in het meekijken van een collega als daar patiënten bij aanwezig zijn, dan wordt het een soort stage. Vakinhoudelijk is er dan ook weinig gelegenheid voor discus-sie, dat zou ook niet prettig zijn voor de patiënt. Ik plan liever met een stuk of drie, vier collega’s een dagdeel in, waarin we met elkaar een praktijk bezoeken en de praktijk-voering met elkaar evalueren.”
“Om de kwaliteit van wat we doen te be-waken en waar mogelijk te verbeteren, lijkt het mij prima een externe collega in onze praktijk mee te laten lopen. Die collega – en misschien ben ik dat op een gegeven moment zelf – kijkt vanuit zijn eigen denkraam naar hoe anderen het vak uitoefenen. Dat kan voor alle partijen verrassend en inspirerend zijn en nieuwe inzichten opleveren. Laten we reëel zijn: als je altijd solo in je eigen wereldje werkt, dreigt na verloop van tijd de automati-sche piloot. Iemand van buiten kan je wakker schudden. Omgekeerd heb ik er zelf goede ervaringen mee; ik kon, toen ik een beetje vastliep, een middag meelopen in de praktijk van een collega in Tilburg, mijn voormalig stageadres. Dat bleek ontzettend leerzaam. Dus ik zeg van harte ja: laat af en toe een onbekende, externe collega in je keuken kijken! Maar ik zeg tegelijkertijd: houd je administratie in eigen beheer. Daar moeten externe collega’s zich in mijn ogen niet mee bemoeien. Te privacygevoelig. Maar wat we dóen en vooral hóe, dat moet open zijn.”
“Bij elkaar in de keuken kijken is bij ons in de praktijk een belangrijk item. We zijn met z’n vieren en observeren regelmatig elkaars pro-ces van onderzoek, de communicatie met de klant en de demonstraties. Dat gebeurt vanuit een positieve, lerende houding; een collega ziet wellicht witte vlekken waar je jezelf niet bewust van bent. Omdat dat natuurlijk ook een beetje voor onze hele praktijk opgaat – je gaat na verloop van tijd toch allemaal min of meer volgens hetzelfde patroon werken – lijkt het mij prima om ook collega’s van buiten mee te laten kijken. In de visitaties, die overigens een prima vorm van kwaliteitsbewaking zijn, komt die dagelijkse praktijk immers niet echt aan bod. Sinds september vorig jaar zijn wij aangesloten bij Toppodotherapie Nederland, een netwerk van podotherapiepraktijken in het hele land, dat nadrukkelijk naar kwaliteit en vernieuwing streeft. Een van de punten die op de agenda staan, is het intercollegiaal visi-teren. Wij zullen externe collega’s dan ook met open armen ontvangen. Wij en zij, we kunnen er allemaal van leren. Zo bewaken we met z’n allen de kwaliteit van ons vak.”
Wilt u ook een stelling voorleggen?Mail deze dan naar [email protected]
