Editie H. Odulphusparochie 31 augustus 2020 · Mogelijk maken van ventilatie tijdens liturgi-sche...

1

Editie H. Odulphusparochie 31 augustus 2020

Jaargang 5 Nummer 1

St. Bonifatius – H. Jozef – H. Maria Magdalena, Zaandam

HH. Martelaren van Gorcum, Koog a/d Zaan; H. Odulphus, Assendelft;

H. Maria Magdalena, Wormer; St. Petrus, Krommenie

2

VOORWOORD

Op school hebben we allemaal geleerd over de droogmakerijen in Noord Holland. In de omgeving van onze parochies zijn enkele droogmakerijen te vinden. Op een dag kwam men op het idee om een meer te omdijken en vervolgens het water weg te halen. Deels om zo vruchtbare grond te ontginnen, deels omdat de grote meren bij storm konden overstromen. Vooral in de 17e eeuw zijn onder leiding van Leeghwater enkele me-ren drooggemaakt. Hoe groot waren eigenlijk die drooggemaakte meren? De Kalverpol-der is met 1,7 km2 een van de kleinste meren. De Wijdewormer is tien keer zo groot: bijna 17 km2. Het is mogelijk om met de fiets de polder

bijna rond te rijden; dan besef je pas hoe groot dit meer moet zijn geweest. Een ander verhaal is de Beemster, dit was niet zomaar een meertje of een plas water. Deze polder is ruim 70 km2, erom heen rijden is een tocht van meer dan 40 kilometer. Het moet een enorm project zijn geweest om dit meer droog te maken. Staande aan de oever was het onmogelijk om de overkant te zien. In 1607 werd de toestemming gegeven om het meer droog te maken. Toen men in 1610 bijna klaar was, brak een dijk door en kon van voor af aan worden begonnen. In 1612 was de droogmakerij van de Beemster een feit. Het was een enorme uitdaging om de Beemster droog te maken: je zou kunnen zeggen dat het niet te overzien was, zo groot als het meer was. Ondanks de tegenslagen en het opnieuw moeten beginnen heeft men doorgezet. Nu hebben de inwoners van de Beemster al 400 jaar droge voeten. Fietsend om de Beemster, dacht ik wat over het jaarthema: verlangen en hoop. Met een groot verlangen en doorzettingsvermogen is het meer droog gemaakt, in de hoop en het ver-trouwen dat het ondanks alles zou lukken. Binnenkort begint het nieuwe pastorale jaar. We gaan weer verder met onze reis in het geloof. 2020 is een jaar waarin we ook niet alles kunnen overzien. De onzekere eerste helft van het jaar is voorbij, wat zal het vervolg brengen? Hoe zullen we straks Sinterklaas en Kerst vieren? Hoe staan we er aan het einde van het jaar voor? Het is nog niet te overzien. En toch gaan we vol goede moed verder, omdat we ondanks alles blijven geloven en hopen op betere tijden. Voor velen is het leven onzeker geworden, niet alleen omwille van de gezondheid. Ook het be-houd van werk is onzeker: er wordt verwacht dat velen hun baan kwijt zullen raken. Tegenover be-richten die wanhopig kunnen maken, gaan we in de parochies op zoek naar tekenen van hoop en ver-langen. Het is alsof we aan de over van het meer staan. De overkant is niet te zien, we weten niet wat de ko-mende periode op ons pad zal komen. Met elkaar maken we er het beste van en delen verhalen van hoop en verlangen. Met de collega’s wens ik u een mooi pastoraal jaar toe. Kapelaan Nico Kerssens

3

NIEUWS VANUIT HET RK PAROCHIEVERBAND ZAANSTREEK

Vanuit het kerkbestuur Beste lezers, Hieronder een greep uit wat besproken is op de jongstleden kerkbestuursvergadering van onze zeven parochiegemeenschappen. De vergade-ring vond plaats op maandag 3 augustus bij de St. Jozefkerk. Weekendvieringen In al onze parochies zijn de liturgische vierin-gen nu sinds een kleine twee maanden hervat. Dat was aanvankelijk her en der nog wat on-wennig. Maar het loopt. Er wordt goed van het aanbod gebruik gemaakt en het is een gelukki-ge zaak dat na de eerste strenge beperkingen kerkgangers nu weer welkom zijn. Financiën Het kerkbestuur is dankbaar dat veel parochi-anen begrip tonen dat juist ook de kerken zwaar getroffen worden door huidige crisis. En dat ook laten merken met hun financiële steun. Toch signaleert het bestuur terugloop van col-lecteopbrengst. Dat is een gedeelde zorg. Ventilatie in kader van besmettingspreven-tie Mogelijk maken van ventilatie tijdens liturgi-sche vieringen in onze – weliswaar ruime – gebouwen, vooral ’s winters, is iets wat verdere doordenking van de parochieraden vraagt. Dit, om in alle veiligheid naar de kerk te kunnen blijven gaan. Bezien moet worden wat het pro-tocol op dit punt vraagt en welke experts hierin kunnen adviseren.

Jaarthema Onlangs werd een nieuw jaarthema ‘Verlangen en Hoop’ gelanceerd. Dick Amesz van de Jozef-parochie heeft hierbij een mooi logo ontwor-pen. Veel dank hiervoor! Voor sommige paro-chies in onze regio is het werken met eigen jaarthema’s al jaren een vertrouwd concept. HH. Martelaren van Gorcum Het bisdom zal als kerkelijke overheid namens ons bestuur via een advocaat gaan overleggen met de burgerlijke overheid (Gemeente Zaan-stad) over de te verwijderen onroerende – ge-wijde – elementen van het kerkgebouw. Voor onttrekking aan de eredienst en herbestem-ming tot niet-onwaardig gebruik is hierover goede afstemming nodig. Zowel in het belang van de koper als van de katholieke gemeen-schap hopen we van harte dat de gemeente het belang hiervan zal inzien. Onze Lieve Vrouw Geboorte Van de parochianen van de vroegere Onze Lie-ve Vrouw Geboortekerk te Wormerveer vindt een fors aantal nu zijn weg naar de St. Pe-truskerk, enigen ook naar andere parochies in de regio. In de Petruskerk nemen inmiddels ook Wormerveerse vrijwilligers deel aan de parochieraad. Er rijdt ’s zondags een pendelbus van de Marktstraat naar de Snuiverstraat en terug om kerkgangers te halen en te brengen. De volgende vergadering is op 29 september. deken F. Bunschoten, Corrie van Sijl

Afscheid van diaken Fieggen In afwachting van een mogelijke nieuwe benoeming heeft onze diaken Sibrecht Fieggen afscheid genomen van de parochies in de Zaanstreek waarin hij gedurende 10 jaar re-gelmatig assistentie heeft verleend, naast werkzaamheden in de Onze Lieve Vrouwekerk te Amsterdam en het Heiligdom op Heiloo. Op zondag 16 augustus werden Sibrecht en zijn vrouw Miroslava door pastoor André Goedhart in de bloemetjes gezet. Beiden hebben ze door hun vrijwilligerswerk heel veel betekend voor onze kerkgemeenschap. Ook in Assendelft en ’t Kalf was Sibrecht een graag gehoorde predikant en graag geziene diaken in de zondagse Hoogmis. We zijn het diakenechtpaar dankbaar voor hun trouwe inzet voor Kerk en geloof. Veel zegen jullie toegewenst voor de toekomst, beste Sibrecht en Mirka, onder Maria’s bescherming, en zeker tot ziens! deken F. Bunschoten en pastoor A. Goedhart

4


Bisschoppelijk bezoek Van harte feliciteren wij ook via dit blad onze nieuwe bisschop, mgr. Johannes Hendriks. Op Tweede Pinksterdag heeft hij bezit genomen van zijn bisdom en bisschoppelijke zetel. Het bisdom Haarlem-Amsterdam mag dankbaar zijn voor de vele jaren van het episcopaat van mgr. Jozef Punt, maar nu ook voor diens opvolger mgr. Hendriks. God zegene hen bei-de. Op dinsdag 26 juni bracht mgr. Hendriks al een eerste bisschoppelijk bezoek aan de pries-ters, diakens en pastoraal werker binnen dekenaat Zaanstreek-IJmond. De bijeenkomst, waarbij veel werd uitgewisseld, was naast de St. Laurentiuskerk te Heemskerk. In die mooie kerk is mijn voorganger in het dekenschap, Ton Cassee, destijds priester gewijd, was er lang pastoor, tot zijn overlijden dit voorjaar, en nu bevindt er zich het graf waarin hij rust. deken F. Bunschoten Herstel mijn huis Tot 13 september wordt in de Maria Magdalenakerk (‘t Kalf 162, Zaandam) een expositie gehouden over hoe wij mensen dienen om te gaan met deze aarde, ofwel de zorg van allen voor ons gemeen-schappelijk huis: Samenhang tussen water, vuur, aarde, lucht, schoonheid, wegwerpcultuur, eigenwaarde en herstel. De kerk is zaterdags geopend van 12.00 - 17.00 uur, tijdens het monumentenweekend ook op zondag 13 september van 11-17 uur. Van harte welkom! Hen Holthuizen o.f.s. Openluchtdienst Raad van Kerken Krommenie-Assendelft Op zondag 13 september is er bij goed weer een Openluchtviering in het Agathepark. Zoals voorgaande jaren begint deze dienst een half uurtje later om 10.30 uur. Omdat er geen koor zal kunnen zingen, wordt de muzikale invulling verzorgd door Basic Matters, een duo die in 2019 ook bij de Lichtjesavond op de begraafplaats zongen. Een ieder wordt verzocht indien mogelijk een eigen stoel mee te nemen. Er zal ook weer voor stoelen worden gezorgd. In verband met de 1,5 meter zullen we ons verspreid moeten opstellen. Gelukkig is hier ruimte genoeg voor. Bij slecht weer wordt de dienst NIET verplaatst naar de Petruskerk, daar kunnen immers niet zoveel mensen tegelijk een plek met afstand vinden. De dienst zal dan worden uitgezonden op internet via het kanaal van www.leliekerk.nl. Klik linksboven op ‘KIJK LIVE’ (voor volgen met beeld) of ‘LUISTER LIVE’ (alleen geluid). Dat zal dus een live dienst zijn en zal thuis op computer of smart televisie gevolgd kunnen worden. Het thema van deze Parkdienst is: ‘Kan ik iets voor je zijn?’ We staan stil bij ervaringen van het afgelo-pen half jaar uit de coronatijd en verbinden deze met hoe we verder kunnen gaan. De collecte is bestemd voor de voedselbank, dat kan in natura (dus houdbare producten) of als een financiële bijdrage. KISI club Zaanstreek in het Bonifatiuslokaal Voor kinderen tussen de 6 en 12 jaar is in onze parochies de KISI club. We zingen samen wat liedjes en leren er gebaren bij, doen een spel en praten over de betekenis van het lied. De KISI club is op donderdag van 16.00 tot 1800 uur. Dit jaar komen we samen in het Bonifatuslokaal (Zaandam-centrum, Westzijde 12, achter de kerk). Na de coronastop en de zomervakantie hebben we er heel veel zin in om weer te beginnen! Of je nu een keer komt of elke maand, je bent altijd welkom. De data zijn: 10 september, 8 oktober, 12 november en 10 december (telkens de tweede donderdag van de maand). Voor de ouders: omdat de bijeenkomsten van de KISI club ‘losse’ bij-eenkomsten zijn, is ieder kind welkom. Het is niet zo dat een kind veel heeft gemist of een achterstand heeft als het een keer komt. Hartelijke groeten en tot snel, Phaedra LaReine, Julia Breemer, Vivian Wadea en kapelaan Nico Kerssens.

about:blank

5


Een nieuw jaarthema Na twee jaar werd het tijd voor een nieuw jaarthema. Namens het pastoresteam zou ik dit jaar de parochies samenbrengen om gezamenlijk te brainstormen over een nieuw thema. Toen kwam Corona en was samenkomen geen optie. Wat volgde was een onzekere tijd waar we nog steeds in mindere mate inzitten. Vlak voor de zomer kwam de parochieraad van de Jozef weer eens op veilige afstand fysiek samen en kwam de wens voor een nieuw jaarthema weer op, maar het moest een thema worden dan past bij de huidige omstandigheden. Zo ontsproot uit ons midden het thema ‘Verlangen en hoop!’ Een thema dat al snel de hele regio voor zich wist te winnen. Verlangen en Hoop We verlangen allemaal naar een einde van de huidige onzekerheid, naar samen zijn, samen zingen, samen koffiedrinken. We verlangen naar een arm om onze schouder, een kus op onze wang. Al die dingen die we zijn verloren in de huidige crisis. En tegelijk kunnen we niet zonder hoop. Hoop wordt geboren uit vertrouwen. Het vertrouwen dat het goed komt. De hoop dat alles weer normaal wordt, of beter nog, nieuw wordt. Dat wij, mensen, leren uit deze crisis, beter met elkaar en met de wereld om te gaan. Dat het als het ware meer nog dan vroeger beeld mag worden van hoe God het bedoeld heeft. Een bloem en de zon Verlangen en hoop kunnen we ook bezien vanuit ons geloof. Ik vergelijk het met een bloem en de zon. Een bloem kan zonder zonlicht onmogelijk groeien en openbloeien. Verlangen en hoop zijn als de bloem en de zon. Onze verlangens worden pas echt wakker gemaakt als we hoop hebben. Die hoop is een bron van leven buiten onszelf die ons doet groeien en ontluiken. Die bron is Jezus, hij verlicht ons. Hij wil niets liever dan ons heel maken en tot groei en bloei laten komen. Hoop in de Bijbel is sterke verwachting. Zo sterk dat het krachten vrijmaakt die de wereld ten goede veranderen. Jesaja spreekt dat mooi uit: Maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput. Zie hoe groot de kracht is die het geloof ons kan geven. Daar waar Verlangen en Hoop worden verbon-den, ontstaan nieuwe beelden en nieuwe krachten. Dat zie je in een prachtige beeld dat ontworpen is door kunstenaar Dick Amesz. Hij combineerde de hartvorm (verlangen) met het anker (hoop) en zo ontstond een beeld dat meer in zich heeft dan slechts de combinatie hart-anker. Als voorbeeld de mens als top van het anker. Als u goed kijkt zult u ongetwijfeld zelf nog andere vormen en/of symbolen ont-dekken. Zo is het met ons mensen die geloven, die blijven volharden in verlangen en hoop. Door ons geloof worden we krachtige mensen die meer kunnen dan we zelf voor mogelijk houden. Ik heb dat mogen aanschouwen als ik zie met hoeveel kracht en liefde we met elkaar verbonden blijven in deze coronatijd. Ik geef u daarom deze twee woorden mee het nieuwe werkjaar in: Verlangen en Hoop. Niemand weet wat ons te wachten staat. Maar zolang verlangen en hoop groei-en in ons hart, zullen we uitkijken naar de dag dat de wereld bevrijd zal zijn van de anderhalve meter. Tot die tijd blijven we krachtig, hoopvol en vol vertrouwen er zijn voor elkaar op veilige afstand. Moge dit werkjaar onze grootste verlangen zijn om hoop te blijven houden. Ik wens u een inspirerend nieuwe werkjaar met dit krachtige thema als leidraad. Diaken Jeroen Hoekstra

6


God roept de mens op weg te gaan... ...zijn leven is een reis. Verlaat wat gij bezit en ga naar het land dat Ik u wijs! zingt een kerklied. We zongen het voor de co-ronatijd enthousiast, want het is een echte meezinger. Maar gaan we ook op weg? We moeten nu toch zoveel mogelijk thuis blijven? Wie de bijbel openslaat hoort voortdurend hoe mensen worden opgeroepen om op weg te gaan, om huis en haard te verlaten en een nieuw leven te beginnen. Het begint met Abra-ham in het eerste bijbelboek Genesis. In het tweede boek, Exodus, worden de joodse slaven door God uitgedaagd om op het woord van Mozes het doodsland Egypte te verlaten en op weg te gaan naar het beloofde land Kanaän. Tijdens de moeizame tocht door de woestijn moppert het volk. Ze willen terug naar de vleespotten van Egypte. Oké, ze werden daar onderdrukt en uitgebuit, maar ze hadden er wél te eten. Het thuis willen blijven zat er dus al vroeg in. Gelukkig weet Mozes hen te moti-veren om verder te trekken. Zong hij Ramses Shaffy achterna: ‘wij zullen doorgaan’? Uitein-delijk komen ze na vele jaren moeizaam rond-trekken in dat land van leven in plaats van de dood. Daarna houdt het niet op. Ook Jezus roept op om door te gaan de weg van God te doen. Hij trekt rond door Galilea en preekt: ‘mensen, je bent op de verkeerde weg. Je bedrijft onrecht en waar is de vrede? Keer je om! Kies een an-dere weg, niet een doodlopende maar een weg ten leven.’ Dan daar aan het meer: vissers (Marcus 2, 16-20). ‘Kom en volg mij’, zegt Jezus, ‘er is werk aan de winkel!’ Onmiddellijk laten Petrus en Andreas hun netten, hun boot, hun familie in de steek en volgen zij Jezus. Belache-lijk, dat is toch niet reëel. Stel je voor: je hebt een bedrijf. Je moet hard werken, maar het levert een redelijke boterham op. Op een dag komt er plotseling een evangelist langs. ‘Kom en volg mij’, zegt hij en je doet het ook nog. ‘Ben je gek geworden? Denk aan je toekomst! Je ei-gen huis! Kom terug!’ roept men. Maar ze ver-branden hun schepen achter zich om voortaan vissers van mensen te worden. Om voortaan mensen uit de dood te halen, weg uit de duis-ternis, om hen tot leven – nieuw leven te bren-gen. Al met al idioot, onbegrijpelijk, maar het staat er echt. Petrus oftewel Simeon – een joodse

naam, Andreas – een Griekse naam oftewel alle mensen worden door Jezus geroepen. Wij ook? Jezus treedt op als leraar in de synagogen, hij verkondigt het koninkrijk van God, drijft boze geesten uit en geneest alle ziekten en kwalen onder het volk. Hij brengt licht in het duistere leven van velen. Hoe moeten wij die oproep tot omkeer verstaan? Is Galilea soms ook hier? Hoe is het met de duisternis in onze streek, ons huis, ons hart? Ouders hebben het contact met hun kind verloren. Ze snappen elkaar niet meer. Dat is duisternis. Jongeren zien weinig zin in hun bestaan. Ze zien geen toekomst. Dat is duisternis. Je huwelijk ziet er aan de buiten-kant aardig uit, maar de liefdesvlam is al jaren gedoofd. Dat is duisternis. ‘Ik heb best veel con-tacten hoor’, zegt iemand, ‘maar wat voel ik mij alleen.’ Dat is duisternis. ‘Ik mankeerde niks’, zegt een ander, ‘en nou blijk ik hartstikke ziek te zijn, wie weet ga ik dood!’ Dat is duisternis. De bijbel is een boek vol verhalen waarin wij worden opgeroepen om op weg te gaan om Gods weg, voorgedaan en voorgegaan door Jezus, te doen. Om ook licht te brengen in het duistere leven van velen. Soms staan we stil, omdat we de weg kwijt zijn. Dan keren we ons om, om opnieuw de goede weg in te slaan. Voortdurend roepen wij: ‘we zullen doorgaan!’ En toch...! Dat koninkrijk van U, God, zal er eens van komen! Onderwijl zingen wij in het nieuwe werkjaar – corona of niet – uit het eerder ge-noemde lied: Heer, geef ons moed en doe ons gaan uw weg door de woestijn en laat uw Zoon een laaiend vuur, de nieuwe Mozes zijn! Ko Schuurmans, pastor

- 7 -

OKTOBER-ROZENKRANSMAAND

Het bidden van de rozenkrans is de meest verbreide gebedsvorm in de wereld van de katholieken. Het bestaat uit het veelvuldig herhalen van ge-beden, niet uit automatisme, maar om de aandacht steeds intensiever op Maria te richten, ook al concentreert die aandacht zich niet op elk uitgesp-roken woord. De gelovige die de rozenkrans bidt, vestigt zijn blik op de persoon van Maria, op haar gelaat. Dit herhalen van gebeden is een eerbe-toon aan de Heilige Maagd, vol van genade, tot de Moeder van God. De gelovige christen wil op deze manier verkrijgen wat Jezus van zijn ge-liefde leerling wilde, toen Hij hem zei: zie, daar uw moeder (Joh. 19,27). Met deze eenvoudige woorden verzocht Hij zijn leerling voortaan Maria als zijn eigen Moeder te beschouwen, van haar te houden en haar in zijn leven op te nemen met hartelijkheid en eerbied. Vanaf dat ogenblik deed de leerling dit dan ook en nam haar op in zijn huis. Elke leerling van Jezus wordt uitgenodigd ditzelfde te doen. Ieder wordt opgeroepen Maria gastvrij in zijn/haar bestaan op te nemen en haar geheel te beschouwen als zijn moeder, haar ook de gevoelens toe te wijden zoals een kind tot zijn moeder.

De geliefde leerling van Jezus was dagelijks bij Maria, koesterde eerbied en gene-genheid voor haar. Hij had voortdurend contact met haar, in woorden, in stille momenten. Toen Jezus de woorden sprak: zie daar uw moeder, wist Hij dat de leerling voortaan een gelaat zou aanschouwen waarvan het mysterie onuitputte-lijk groot is. Jezus nodigde hem zo uit Maria beter te leren kennen die zijn Moeder was en haar naar waarde te waarderen. Tot dat moment hadden de leerlingen zich nog geen rekenschap gegeven van de grootheid en schoonheid van de ziel van

Maria. Men moest die schat nog ontdekken. De rozenkrans helpt ons deze ontdekking mogelijk te ma-ken. Door steeds en onvermoeibaar de woorden te herhalen die de engel Gabriël tot Maria sprak in de Boodschap. In de rozenkrans wordt de aandacht getrokken door de mysteries van Jezus, om zo de er-varingen te beleven die Maria heeft ondervonden. Toen de geliefde leerling haar bij zich nam om de toekomst met haar te delen, herkende hij in haar en met haar datgene wat hij reeds had ontdekt in de Meester zelf die hij had gevolgd. Voor Johannes die zo dicht bij Jezus had geleefd was het leven met Maria een nieuwe introductie in de unieke ervaring die hij had opgedaan tijdens zijn vriendschap met zijn Meester. De rozenkrans laat ook ons binnendringen in het mysterie van Jezus en terzelfder tijd in dat van Maria. De rozenkrans verwijdert ons nooit van het levende centrum van ons christelijk leven. Immers zij die wij eren als onze Moeder is waarlijk de moeder van Christus en onafscheidelijk van Hem. Maria helpt ons om in radicale vereniging met Hem te leven. De rozenkrans plaatst ons nadrukkelijk voor het grote mysterie van de verlossende Menswording en nodigt ons uit voor de glimlach van een liefhebbende Moeder. Jean Galot Maria, vrouw van geloof, Moeder van de armen Maria. Moeder van de armen, Hoop van mensen zonder hoop, Meesteres van pelgrims onderweg. Wij bidden u voor ons continent, Wij bidden u om bescherming, Om de rijkdom van uw Kind. U houdt het in de armen, U beschermt het, U maakt ons rijk in onze armoede. Moeder van de armen Zie toch onze nood! In vele huizen ontbreekt het dagelijkse brood. In vele harten ontbreekt het brood van de liefde. Op veel plaatsen ontbreekt het brood van de Heer.

U kent onze armoede U kent onze nood U weet wat het is om arm te zijn. Geef ons hart voor de armen Verzacht hun lijden En maak hen gelukkig. Verwijder uit ons hart Haat en egoïsme Meesteres van pelgrims onderweg. Wij zijn de kerk op weg naar Pasen Wij zijn steeds onderweg. Hoor ons, Begeleid ons, Bescherm ons. (kardinaal Pironio, Angentinië)

- 8 -

ZIEKENZALVING

Lijden en ziekte behoren nog steeds tot de problemen die de mens zeer angstig maken, en soms ook kwaad. Op een harde wijze komt dit vaak op het pad van onschuldige mensen. Of men nu gelovig is of ongelovig, van ziekte en lijden blijft niemand gespaard. Ook niet de Zoon van God die mens is gewor-den. Het is net in het lijden dat Jezus heeft getoond dat Hij een overwinnaar is, ondanks dat lijden. Het laatste woord wordt namelijk niet gegeven aan de ziekte of zelfs de dood, maar wel aan het leven. Jezus, als Verlosser van de wereld, toont de gelovigen dat het kruis overwonnen wordt door het leven. De hoop mag ons dus nooit verlaten waardoor ook de angst en de kwaadheid vermindert in ons hart om plaats te maken voor het vertrouwen in God. Gelovigen hebben zich altijd gekeerd naar de Heer in tijden van nood, vooral in periodes van oorlog, ziekte en epidemieën. Door het gebed en het beleven van de Sacramenten kan men tot een ware ont-moeting komen met de Verlosser, die ook Vertrooster is. Hierbij mogen wij niet vergeten dat de Kerk twee genezende sacramenten heeft, waarin zij gelooft dat het de Heer zelf is die aanwezig komt om de lijdende mens te troosten. In het Sacrament van de Biecht komt de Heer de geestelijk gepijnigde persoon te hulp door hem barm-hartigheid te schenken en vrij te spreken van fouten en zonden. In het Sacrament van de Ziekenzalving komt Hij ook, als een genezende kracht, tot bij de lijdende mens die smacht naar verlichting en tevens genezing. Hierin zien wij hoezeer Jezus begaan is met de lichamelijke en geestelijke zorg voor elke mens, zeer speciaal voor de zieken. Het is daarom dat Jezus zijn apostelen en daarmee de gehele Kerk de opdracht gaf, zorg te besteden aan de zieken. In de brief van Jakobus zegt men dat de zieken met olie moeten gezalfd worden opdat zij opgericht en gered worden. Dit is dan ook de praktijk geworden van het Sacrament van de Ziekenzalving. Deze is niet alleen bedoeld voor stervenden, maar tevens voor ernstige zieken die verlichting zoeken bij God. Bij iemand die een operatie moet ondergaan, bij een gevaarlijke ziekte, bij bejaarden die bijzonder zwak zijn, aan kinderen die geplaagd worden door een ernstige kwaal mag het Sacrament van de Zie-kenzalving toegediend worden. Met groot geloof en vertrouwen weet men dat de Heer doorheen de zalving de persoon geestelijk en ook lichamelijk bijstaat. Bij de zalving worden het voorhoofd en de handen van de zieke gezalfd. Tijdens deze zalving spreekt de priester als bedienaar van dit sacrament de woorden uit: “Moge onze Heer Jezus Christus door deze heilige zalving en door zijn liefdevolle barmhartigheid u bijstaan met de genade van zijn heilige Geest. Moge Hij u van zonden bevrijden, u heil brengen en verlichting geven.” Doorheen deze formule zien we hoezeer het lichamelijke en het geestelijke ver-bonden zijn. Het voorhoofd dat ook gezalfd wordt bij het vormsel, zij het dan met het heilig Chrisma, is in de oude traditie de plaats waar de geest aanwezig is. De handen daarentegen zijn het teken van het lichaam dat met ‘het werk van zijn handen’ de Heer probeert te loven. Zowel lichaam als geest worden zo dus verlicht dankzij het ge-schenk van het Sacrament van de Ziekenzalving. Lijden en ziekte zijn een realiteit waar ieder van ons mee te maken krijgt. Ook Jezus heeft hierin ge-deeld. Hij was in alles aan ons gelijk, behalve in de zonde. Moge Hij ons blijven verlichten en vertroosten door zijn aanwezigheid. Met hoop en vertrouwen kun-nen we dan blijven kijken naar het uiteindelijke doel, namelijk het leven dat we elk jaar opnieuw mo-gen vieren op Pasen, de dag van de Verrijzenis. priester Karlo Tyberghien (Bron: Tijdschrift Heiligdom Banneux, boodschap voor alle naties) Meer en praktische informatie over het sacrament van de ziekenzalving vindt u in de informa-tiefolder achter in uw kerk.

- 9 -

VERBONDENHEID

Eén van de lessen uit de achterliggende coronatijd hebben we waarschijnlijk allemaal wel ervaren: het verlangen naar verbondenheid. Het verlangen om werkelijk contact met de ander te hebben. Het verlangen om voorbij de vervreemding te ervaren dat het goed is om er te zijn. Vanwege een aantal nare ervaringen ben ik daarom eens op weg gegaan, wat diverse personen mij uit het verleden kunnen vertellen over verbondenheid, meer specifiek gericht op verbondenheid tussen mensen en de pastorale zorg. Ik weet dat ik me hier op glad ijs ga begeven, want daar heb ik niet voor gestudeerd. Verbondenheid kan alleen gevonden worden waar mensen zich met de ander verbinden omdat ze de verbondenheid met Jezus Christus kennen en ervaren. Maar als we om ons heen kijken in de samenleving en in het kerkelijk leven, dan zien we vaak dat er vooral veel sprake is van vervreemding en verwijdering. De veelkleurige veelzijdigheid die steeds meer kenmerkend is geworden voor de cultuur waarin we leven, kan als positief en uitdagend ervaren worden maar brengt in feite ook veel verwarring met zich mee. De kerken delen in die verwarring, want ontwikkelingen in de samenleving laten ook het kerkelijk leven nooit onberoerd. Overal waar mensen samenleven en samenwerken en elkaar ontmoeten, is er sprake van verbondenheid of het gebrek daaraan. Daarom geloof ik dat het thema van de verbondenheid een heel vruchtbare en belangrijke invalshoek vormt voor het nadenken over het kerkelijk en maatschap-pelijk leven, dat vaak crisisverschijnselen vertoont die wel eens nauw kunnen samenhangen met het culturele klimaat dat ook kerkmensen ademen. Zo kan het beleven van de natuur, het kijken naar de sterrenhemel, of het overvallen van een om zich heen grijpende epidemie ons plots doen beseffen dat we deel uitmaken van een groter geheel. Het christendom vertelt mij dat wij als mens geschapen zijn in en vanuit verbondenheid: met onszelf, de ander, de wereld en met God. In het Genesisverhaal wordt deze visie sterk in beeld gebracht, doordat alle mensen geboren zijn uit één ouderpaar en verantwoordelijk worden gesteld voor de zorg van de schepping. Vanuit een gevoel van verbondenheid met God en met onze medemensen, worden christenen geroepen om bekommerd te zijn met het wel en wee van anderen. Volgelingen van Jezus kunnen dan ook niet afzijdig blijven, maar nemen verantwoordelijkheid op via concrete betrok-kenheid. Verantwoordelijkheid brengt mensen immers in beweging, doet mensen in actie schieten. Volgens de Frans-joodse filosoof Levinas is deze ervaring van zich verbonden en verantwoordelijk te weten voor de ander, de basis van elke levensechte levensbeschouwing. “De betrokkenheid op de menselijke ellende, het besef van de misère van anderen, de verplichting er iets aan te doen, dat is het ogenblik waarop God je te binnen valt” aldus Levinas. Het christendom benadrukt vooral het relationele karakter van de mens, die leeft in verbondenheid met anderen, en benadrukt tevens dat ook de spirituele dimensie niet uit het oog verloren mag worden. Christenen ervaren dit bij uitstek in hun relatie tot een persoonlijke God. Onvermijdelijk duikt dan de vraag op met wie ik verbonden ben en met wie niet. Voor wie ben ik verantwoordelijk en voor wie niet? Het Evangelie daarentegen getuigt van een radicale buitensporigheid. De reikwijdte van onze verant-woordelijkheid dient universeel te zijn en omvat ALLE anderen. Zelfs onze vijanden dienen we te beminnen (cf. Mt. 5,44). We mogen in de bijbel een God ontdekken die ten diepste uit is op verbondenheid. Het cruciale moment van Gods verzamelbeweging is aangebroken bij Jezus Christus: hij brengt mensen samen en maakt hen tot een nieuw volk, ook met mensen die niet tot het ‘huis van Israël’ behoren. Zo laat Hij ons zien, dat een andere manier van samenleven mogelijk is. De houding en ervaring van verbondenheid, verantwoordelijkheid en betrokkenheid hebben echter niet alleen betrekking op onze medemensen, maar verwijzen ook naar onze relatie met de natuur en de wereld van de dingen. Hierbij kan verwezen worden naar de encycliek Laudato Si’ (2015), waar paus Franciscus op basis van onze verbondenheid met de schepping pleit voor een integrale ecologie. De paus roept heel de menselijke familie op om zich te verenigen rond de zoektocht naar een duurzame en integrale ontwikkeling van ons gemeenschappelijk huis, wat ten gronde dreigt te gaan als wij op onze manier zo doorgaan, waarbij zowel aandacht nodig is voor het sociale als voor het ecologische vraagstuk. Als het christendom daadwerkelijk een verhaal brengt van verbondenheid, verantwoordelijkheid en betrokkenheid, dan moet dit merkbaar zijn in ons leven. Pater Damiaan ontdekte in zijn geloof waar het eigenlijk om gaat: er te zijn voor en vooral met de mensen, om naar hen te luisteren, in dialoog te gaan, hen nabij te zijn en solidair te zijn. Laten we wat meer naar elkaar omkijken! Hen Holthuizen o.f.s.

- 10 -

NETWERK

Essentieel voor het menselijk bestaan is de relatie met de medemens. Zonder relaties met anderen zijn wij niet in staat tot het ontvangen en het geven van liefde. Los van anderen leven wij niet; dan is er slechts sprake van vegeteren. Door in relatie te staan tot andere mensen maken we deel uit van een netwerk en behoren we tot een gemeenschap. In ons dagelijkse spraakgebruik hebben we het vaak over ons netwerk, een netwerk dat we zelf op-

bouwen. Wij vormen ons een gemeenschap om ons heen. Bij deze manier van denken en spreken zijn wij zelf het middelpunt. Wij hebben relaties en wij zijn het centrum van ons netwerk. Als we spreken over de Kerk als gemeenschap en als netwerk van liefde, is de situatie anders. Nu hebben we niet een netwerk, maar zijn we deel van een netwerk. Het gaat niet om ons als individu, maar om het geheel. Samen vor-men we het netwerk en Jezus Christus is het middelpunt van dit netwerk. Hij is de dragende kracht. Wij mogen ons met Hem verbin-den. Van Hem gaat de liefde uit die wij met anderen mogen delen.

In dit netwerk van liefde is ieder welkom die zich met Christus en zijn gemeenschap wil verbinden, die zijn leerling wil zijn. Hier geldt niet dat wij beoordelen of iemand wel of niet in onze gemeenschap past. Mensen bepalen dat primair zelf want het is Christus die hen hiernaartoe heeft geleid. Zijn Geest is hierin sturend. Als wij gastvrij en uitnodigend zijn, geven we mensen een zetje in de goede richting. Zo werken wij in onze directe omgeving mee dit netwerk van liefde verder uit te bouwen en te intensi-veren. Zo vormen wij gastvrije en uitnodigende geloofsgemeenschappen. Pier Tolsma, diaken (Bron: Parochieblad Kerk aan de Vliet)

ZOUT EN LICHT

Op de voorkant van de wekelijkse misboekjes stond op een zondag in februari een afbeelding van de basiliek van Sacré-Coeur in Parijs. Dat is een van de grootste kerkgebouwen van Europa, gelegen op de heuvel van Montmartre, die de wereldstad domineert. De mozaïek van het Heilig Hart overheerst het imposante kerkschip. Op diezelfde ochtend celebreerde ik de Mis in een kleine parochiekerk in een stadswijk, bijna verscholen tussen de huizen. Bij de koffie nadien bemerkte ik dat sommige mensen zich afvroegen of hun kerkje over tien jaar nog wel in gebruik zal zijn. Het is onvermijdelijk dat er in onze streken nog meer kerken gesloten zullen worden, eenvoudigweg omdat het aantal betrokken gelovigen te gering is. Velen ervaren dit als een bedreiging, maar het kan ook als een uitdaging worden beschouwd. Ik geloof niet dat de katholieke geloofsgemeenschap kan standhouden zonder gebouwen. Zichtbaarheid is on-misbaar. Plaatsen van gebed en ontmoeting, geordende en biddende samenkomsten, maar ook vaste feestdagen zijn daarvoor broodnodig. Uiteindelijk gaat het om de relatie die de mensen onderhouden met God als de bron van hun leven. Dat heeft Jezus verkondigd in niet mis te verstane beelden. "Gij zijt het zout der aarde" (Matteüs 5,13). Lang voordat de koelkast bestond, was zout het conserve-ringsmiddel bij uitnemendheid; het geeft smaak en het weert bederf. Echte betrokkenheid op God, vanuit de intense verbondenheid met Jezus Christus en steeds opnieuw gevoed door de sacramenten van de Kerk: dat geeft een mens kracht. "Gij zijt het licht der wereld" (Matteüs 5,14). Wanneer de stroom ineens uitvalt, beseffen wij vaak pas hoe nodig licht voor ons is: zien waar je bent en wat je doet. Licht maakt zichtbaar, het trekt aandacht. Jezus noemt zichzelf "Licht van de wereld" (Johannes 8,12). Van Hem uit kijk je als gelovige anders

naar de wereld en de medemensen; het geeft ons een positieve blik. Zout en licht zijn onmisbaar. Ze schenken aan de mensen iets van een nieuwe

vitaliteit; ze staan garant voor christelijke duurzaamheid. Daarmee worden zij de basis voor een krachtige spiritualiteit, zowel naar binnen voor de persoon als naar buiten in de samenleving. Dat geeft uitstraling vanuit God als de bron van ons leven en een christelijk geïnspireerde houding jegens anderen, waartoe Jezus ons voortdurend oproept. Liefst met mooie gebouwen, verdie-

pende liturgie, hartelijke gemeenschappen. Altijd door de Heer bezield. Dat is hoopvol en bemoedigend. Mgr. Joris Schröder (Bron: KN)

- 11 -

CORONA-GEDACHTE

Tot aan de doorbraak van de moderne geneeskunde vervulde Christus een belangrijke genezende functie in de maatschappij. Naarmate de mens zelf door de tijd heen meer ziekten en ongemakken kon verhelpen, sleet de medische functie van God en zijn heiligen weg; langzaam met ongelijke ritmes, naar gelang de ontwikkeling van de gebieden, maar gestaag versnellend en onstuitbaar. Daardoor verdween de nood aan bovennatuurlijke tussenkomsten stilletjes-aan weg. Eigenlijk werd die nood altijd al gekoppeld aan terreinen die de mens niet zelf aankon, zoals ziekten en natuurrampen. Met de vooruitgang van de wetenschap en techniek slinkt het terrein van de behoeften echter voortdurend. Ook daar wordt de religieuze functie in een steeds engere hoek gedreven, symp-toom van de steeds verder schrijdende ‘ont-worteling’ van de wereld. Hoewel de kerkverantwoordelijken traditioneel voorzichtig zijn en terughoudend, aanvaardt de Kerk in haar wereldwijde visie de mogelijke en feitelijke tussenkomst van God in de natuur en stimuleert zij het vertrouwvolle gebed. Zij laat in de volksdevotie op dat punt veel toe. Het rotsvaste vertrouwen van vele eenvoudige gelovigen is haar dierbaar. Het houdt mensen in hun ellende staande, het geeft hoop over alle redenen tot ontmoediging heen, het verwekt wonderen van onderlinge solidariteit en caritas. Wetenschap en techniek hebben de cultuur echter een andere richting uitgedreven. De mensen consta-teerden dat zij op bijna alle terreinen de problemen zelf wel konden oplossen. In elk geval kunnen we begrijpen, hoe Christus op dat gebied gestaag aan functieverlies is gaan lijden. Toen de kunstmest werd uitgevonden, verminderde de noodzaak aan bedevaarten om vruchtbaarheid voor de akkers. Toen de sociale strijd de conditie van de arbeider efficiënter kon verbeteren, vervaagde ook daar de functie van Christus. Het feit dat de mens door zelf in te grijpen, zijn conditie veel merkbaarder verbeterde dan door te bid-den om een bovennatuurlijke tussenkomst, zou de functie van de religieuze dimensie in het bestaan diep aantasten. De welvaart heeft het godsvertrouwen sterk aangetast. Niet de welvaart heeft de men-sen van het godsgeloof verwijderd, maar de vaststelling dat die welvaart verkregen wordt door zelf in de wereld te kunnen ingrijpen. De verhouding tussen de taal van Christus en de taal die de werkelijkheid onderzoekt om haar te be-grijpen, te verklaren en erin in te grijpen, is op alle niveaus uit elkaar gegroeid. Wie de schuld voor het verlies van functie op de rug van de wetenschap en techniek schuift, moet vooral onderzoeken in wel-ke mate niet zijn eigen functioneel beeld van God in het geding is. 800 jaar geleden durfde Franciscus van Assisi het aan om de melaatsen te verzorgen. Mensen die be-smet zijn met de bacterie, verspreiden deze door de lucht als zij hoesten, niezen, praten of zingen. Op dit moment is de wereld nog steeds getroffen door het Covid-19 virus, wat in wezen hetzelfde is. Toch zit er een wezenlijk verschil in, want nu lijken de opgelegde regels voor deze pandemie de reli-gieuze onverdraagzaamheid hard te versterken en kiezen veel regeringen voor een negatieve impact op de godsdienstvrijheid. Zei Karl Marx en later Lenin ook: godsdienst is opium voor het volk? Terwijl langzamerhand het openbare leven zich weer enigszins herstelt, mogen de kerken nog maar mondjesmaat hun geloofsuitingen verrichten. De regeringen lijken de plaats ingenomen te hebben van God, door het beknotten van de liturgische diensten, terwijl de bisschoppen Ja en Amen knikken. Door het opschorten/aanpassen van religieuze uitingen wordt de Kerk gereduceerd tot afhankelijk-heid van de staat, hetgeen onaanvaardbaar genoemd mag worden. Hen Holthuizen o.f.s.

- 12 -

CORONA BUITEN DE DEUR HOUDEN?

Iedereen wil corona buiten de deur houden en we weten ook allemaal wel wat we daar-voor moeten doen: minstens anderhalve meter afstand houden, vaak de handen wassen, geen drukte opzoeken, enz. Het is een beetje afzien, maar ja, als we denken aan andere mensen, in Beiroet in Liba-non bijvoorbeeld, dan hebben wij eigenlijk maar heel kleine problemen. Wat ook een heel belangrijk beschermende maatregel tegen corona is/kan zijn, is het gebed. Persoonlijk denk ik dan vooral aan de Rozenkrans van de Goddelijke Barmhar-tigheid, die Jezus hoogst persoonlijk aan de Poolse zuster Maria Faustina Kowalska (zie

de afbeelding) heeft gegeven met het uitdrukkelijke verzoek deze Rozenkrans te bidden om Gods Barmhartigheid af te smeken. Mag ik jullie van harte aanbevelen om haar te bidden, liefst met het hele gezin, minstens één keer per dag? Tip: plak op ieder raam van het huis een afbeelding van Jezus' God-delijke Barmhartigheid om iedere vorm van kwaad buiten de deur te houden. pastoor Frank Domen, overgenomen uit diens Nieuwsbrief

ALLERZIELEN - 2 NOVEMBER

"Gecondoleerd met het verlies van je vader." Haar gezicht, dat ik nog vaag kende van vroeger, stond in de compassiestand, de ogen iets samengeknepen. "Sterkte, je zal het nodig hebben. Het ergste moet namelijk nog komen." En ik maar denken dat condoleances bedoeld waren om troostende woorden te spreken ... Eerlijk gezegd was ik er ook bang voor. Dat het ergste nog moest komen. Omdat groot leed mij tot dan toe bespaard was gebleven, wist ik niet hoe ik zou reageren. Ik was bang dat het verdriet om het ster-ven van mijn lieve vader mij uit het lood zou slaan. Maar nu, ruim een jaar later, moet ik constateren dat dat niet zo is. De momenten van intens verdriet waren de dagen vlak vóór en vlak na het sterven. Daarna werd het geleidelijk aan minder. Wat mij de afgelopen periode vooral heeft geholpen, is de lijfspreuk van mijn moeder: 'Mensen moeten hun verstand gebruiken'. Als ze kijkt naar het tv-programma Ik vertrek, waarin mensen hun gevoel volgen en zonder één woord Frans te spreken met drie jonge kinderen een camping begin-nen in de Dordogne, schudt ze meewarig het hoofd en verzucht: "Die men-sen moeten hun verstand gebruiken." Al snel na het overlijden van mijn vader, hoor ik haar hetzelfde zeggen tegen haar kaartvriendinnen. "Ik moet mijn verstand gebruiken. Bertus was 86 en had kanker. Hij wilde niet meer. Veel pijn heeft hij niet geleden. Daarbij moet er één als eerste gaan, en dan is het maar beter zo. Hij had zich alleen geen raad geweten, ik red me wel!" En zo is het ook gegaan. Mijn moeder redt zich prima. En ik ook. Omdat ik niet alleen voel, maar ook denk. Hij was een geweldige vader. Ik heb 56 jaar van hem mogen genieten. De dood kwam voor hem als een welkome vriend. Er zijn nog steeds dagen dat ik hem enorm mis. Maar erger dan in de dagen rond zijn sterven, is het niet geworden.

We leven in een tijd waarin je vooral je gevoel moet volgen. Niet te veel denken, is vaak het devies. Natuurlijk is iedereen anders, maar mij heeft het juist geholpen

wél na te denken. Het is alsof mijn verstand een kanaal in mijn ziel heeft gegra-ven, dat voldoende ruimte biedt voor de emoties, maar voorkomt dat ze alle kanten op vliegen. En dat voelt goed. Wilfred Kemp

Studeerde theologie en presenteert het tv-programma Kruispunt

(Bron: ‘De Verwondering’)

Ik red me prima,

omdat ik niet

alleen voel,

maar ook denk.

- 13 -

QUARANTINA

In de coronacrisis beleeft een oud woord een renaissance: quarantaine. Uit angst voor de pest veror-dende de raad van Ragusa – tegenwoordig Dubrovnik – in 1377 voor het eerst een tijdelijke isolatie in de strijd tegen epidemieën. De Zwarte Dood was in 1340 in Azië uitgebroken en had zich via zeelui tot in West-Europa verspreid. Zeilschepen die uit getroffen gebieden kwamen, moesten in Ragusa 30 dagen voor anker gaan bij een eiland dat voor de haven lag. Toonde de bemanning daarna geen ziektesymptomen, dan mocht het schip de haven binnenvaren. Na vergelijkbare maatregelen in Venetië, Pisa en Genua werd de termijn in Marseille verlengd naar 40 dagen. Het begrip 'quarantaine' komt van het Italiaanse 'quarantina di giorni', 40 dagen. Vermoedelijk gaat dit tijdsbestek terug op de symbolische kracht die het getal 40 in de Bijbel heeft. De zondvloed, de tocht van het volk Israël of Jezus' verblijf in de woestijn: op veel plaatsen staat het getal 40 voor een tijd van boete, beproeving en bezinning op de weg naar een nieuw begin.

Noach en de zondvloed De vloed overstroomde de aarde 40 dagen lang. Het water steeg en de ark werd opgetild, zodat hij van de aarde loskwam, (Genesis 7,17)

Uittocht uit Egypte

40 jaar lang aten de Israëlieten manna, tot ze in bewoond gebied kwamen; ze aten manna tot ze de grens van Ka-naän bereikten. (Exodus 16,35)

Mozes op de berg Sinaï [...] ging Mozes de wolk binnen en klom hij verder omhoog, 40 dagen en 40 nachten bleef hij op de berg. (Exodus 24,18)

Nineve-tijd voor ommekeer

Jona trok de stad in, één dagreis ver, en riep: 'Nog 40 dagen, dan wordt Nineve weggevaagd!' (Jona 3,4-5)

Jezus in de woestijn

40 dagen bleef hij in de woestijn, waar hij door Satan op de proef werd gesteld. Hij leefde er te midden van de wilde dieren, en engelen zorgden voor hem. (Marcus 1,13)

Elia op de Horeb

Elia stond op, en toen hij had gegeten gedronken liep hij, gesterkt de voedsel, 40 dagen en 40 nachten door de woestijn, tot hij bij de Horeb kwam, de berg van God. (1 Boek Koningen 19,8)

(Bron: Kerk Wereldwijd, tijdschrift voor missie en dialoog)

40

40 40

40 40

40

- 14 -

PAGINA VOOR JONG EN OUD

Afscheid nemen is niet altijd eenvoudig. Zeker niet als er veel goede herinneringen zijn. Die herinneringen kunnen je doen vastplakken aan het verleden. Maar je kunt ze ook meenemen de toekomst in.

Het loslaatmiddel

Er was eens een paard dat moest verhuizen naar een andere stal. Maar dat lukte niet. Het zat vast in zijn oude stal. Het was een mooi, wit paard en natuurlijk sterk als een paard. Maar hoe het ook trok en wrong, het kon maar niet uit zijn oude stal wegkomen. ‘Hier liggen zoveel mooie herinneringen,’ zei het paard, ‘ze willen me gewoon niet loslaten. Het zijn er gewoon teveel.’ ‘Een paardenmiddel!’ zei een oude wijze koe, ‘We hebben een paardenmiddel nodig om het paard los te krijgen van al zijn herinneringen.’ De biggen knorden instemmend. Natuurlijk, dat was de manier om het paard los te maken. Dat ze er niet eerder aan gedacht hadden! Maar wie had er een paardenmiddel? De dierenarts kwam eraan fiet-sen. Hij had een koffer vol paar-denmiddelen bij zich. Hij was heel knap. Dat zag je aan zijn grijze haren en zijn bril, maar vooral aan zijn scherpe neus waarmee hij problemen kon ruiken. De dieren hadden de dokter niet eens hoeven op te bellen; hij had gewoon geroken dat er iets met het mooie witte paard aan de hand was. Maar een paard dat vastzat aan zijn herinneringen… ‘Tja, voor een losse hoef of haaruitval of een in de knoop geraakte paar-denstaart heb ik wel paardenmiddelen,’ zei de dokter, ‘maar hiervoor heb ik niets. Goedemid-dag.’ De dierenarts sprong op zijn fiets en ver-dween. ‘Mijn goede vrind de olifant kent zekerlijk wel een paardenmiddel,’ sprak de papegaai. Hij was opgegroeid bij deftige mensen en dat was goed te horen. ‘Ik haal die grijze rakker zelf wel even op.’ In een mum van tijd was de papegaai terug

met de olifant. ‘Dit is mijn paardenmiddel,’ toe-terde de olifant, terwijl hij zijn spierballen liet zien. ‘Bind een touw vast aan het paard en dan zal ik hem wel even lostrekken.’ De olifant pak-te het touw met zijn slurf en begon te trekken. Zijn anders grijze gezicht werd rood van in-spanning. Zijn rug kromde zich en zijn slurf werd langer en langer. Maar de mooie herinne-ringen hielden het paard stevig vast. Na een dag lang trekken gaf de olifant het op. Zijn slurf is altijd lang gebleven en zijn rug is tot op de dag van vandaag krom. Wie ze ook vroegen, niemand kende een goed paardenmiddel, zelfs de wijze uil niet. Maar de uil had wel een goed idee. Hij legde het pro-

bleem voor aan Frans, de beschermengel van de dieren. Frans vloog naar de aarde met een busje in zijn hand en een kwast. De dieren keken verbaasd naar Frans, vooral toen hij de stal binnenging. Ze zagen hoe hij alle goede her-inneringen verzamelde. Een voor een deed hij ze in het busje. Nadat hij ze allemaal erin had gestopt, roerde hij goed. Daarna stapte hij op het paard of en begon hij de

mooie herinneringen als zwarte strepen op het witte paard te schilderen. ‘Zo,’ bromde Frans, ‘zo kan je die herinneringen met je mee blijven dragen en hoef je niet in die stal te blijven vast-zitten.’ Het paard hinnikte verheugd. Het was vrij! De dieren lachten en zeiden dat het witte paard met al zijn strepen op een zebrapad leek. Vanaf die dag noemt iedereen hem dan ook ‘zebra’. S. de Jong (uit de ‘Gelukbrenger’)

15

Weekendvieringen R.K. kerken Parochieverband Zaanstreek

St. Bonifatius Oostzijde 12, Zaan-

dam H. Maria Magdalena

Kalf 160, Zaandam

H. Odulphus Dorpsstr. 570, Assen-

delft

H. Petrus Snuiverstr. 2, Krom-

menie

23e zondag Za. 5 sept.

19.00 u. Eucharis-tie A. Goedhart -

19.00 u. Eucharistie F. Bunschoten

19.00 u. Eucharistie G. Noom

Zo. 6 sept. 10.00 u. A. Goedhart

10.00 u. Eucharistie N. Kerssens




19.00 u. Eucharistie N. Kerssens -


-

Zo. 13 sept.

10.00 u. Eucharistie A. Goedhart



10.30 u. Oecumenische dienst in het Agathepark


19.00 u. Eucharistie A. Goedhart -


19.00 u. Woord en Commu-nie M. Bruijns

Zo. 20 sept.




10.00 u. Woord en Commu-nie S. Baars


19.00 u. Eucharis-tie N. Kerssens -


-

Zo. 27 sept.


10.00 u. Eucharistie N. Beemster



27e zondag Za. 3 okt.




Zo. 4 okt.









Zo. 11 okt.

10.00 u. Eucharis-tie A. Goedhart







19.00 u. Woord en Commu-nie R. Casalod

Zo. 18 okt. 10.00 u. Eucharistie

10.00 u. Eucharistie

10.00 u. Eucharistie

10.00 u. Woord en Commu-

16

A. Goedhart N. Kerssens F. Bunschoten nie R. Casalod





Zo. 25 okt. denk om win-tertijd!





Allerheiligen Za. 31 okt.




Allerheiligen Zo. 1 nov.



10.00 u. Eucharistie F. Bunschoten 19.30 u. Allerzielendienst F. Bunschoten


Allerzielen Ma. 2 nov.

19.00 u. A. Goedhart

19.00 u. N. Kerssens

10.00 u. Requiemmis F. Bunschoten 19.30 u. F. Bunschoten

M. Bruijns

32e zondag Za. 7 nov.




Zo. 8 nov.

10.00 u. Eucharis-tie A. Goedhart




33e zondag Za. 14 nov.




Zo. 15 nov.





Christus Ko-ning Za. 21 nov.

19.00 u. Eucharistie N. Kerssens -



Zo. 22 nov.





HH. Martelaren Boschjesstraat 115, Koog a/d

Zaan H. Maria Magdalena

Dorpsstraat 351, Wormer

H. Jozef Veldbloemenweg 2, Zaan-

dam

23e zondag Zo. 6 sept.

10.00 u. Woord en Communie T. Molenaar

10.00 u. Woord en gebed parochiaan

10.00 u. Woord en Communie J. Hoekstra


10.00 u. Woord en Communie



17

K. Schuurmans R. Casalod W. Waardijk


10.00 u. Woord en Communie M. Bruijns






10.00 u. Woord en Communie R. Casalod

27e zondag Zo. 4 okt.

10.00 u. Woord en Communie K. Schuurmans


10.00 u. Woord en Communie W. Waardijk







10.00 u. Oecumenische dienst


30e zondag Zo. 25 okt. denk om win-tertijd!




Allerheiligen Zo. 1 nov.

10.00 u. Allerzielendienst M. Bruijns



Allerzielen Ma. 2 nov. -

19.30 u. R. Casalod

32e zondag Zo. 8 nov.

10.00 u. Woord en Communie K. Schuurmans



33e zondag Zo. 15 nov.




Christus Ko-ning Zo. 22 nov.




18

BERICHTEN VAN DE H. ODULPHUS PAROCHIE

VAN DE PAROCHIERAAD

De parochieraad en de schapen- en pinkencommissie vragen uw aandacht voor het volgende. We hebben met zijn allen last van de Coronacrisis. Ook de parochie heeft flink moeten inleveren. Ge-lukkig kunnen de vieringen in aangepaste vorm weer doorgang vinden. In overleg met de parochieraad heeft de schapen- en pinkencommissie besloten om dit jaar, 2020, geen veiling te organiseren. Wel krijgen alle sponsoren en een ieder die de veiling financieel onder-steunt een brief met de mogelijkheid, voor wie daar behoefte aan heeft, een geldelijke bijdrage over te maken. De opbrengst zal besteed worden aan de restauratie van de antieke stoelen in de grote zaal van de pastorie. Volgend jaar, 2021, gaat de schapen- en pinkencommissie zich zeker inzetten om weer een heel goede veiling te organiseren. Wij hopen op uw begrip. Namens de parochieraad & schapen- en pinkencommissie, Lou Kramer, vicevoorzitter parochieraad

WOORD AAN IEDER

Parochianen en bezoekers van onze Odulphuskerk Na lange maanden van ‘covid-stilte’ hebt u nu eindelijk weer uw kerkblad Zaancirkel in handen. Fijn want zo krijgt u weer wat informatie vanuit uw H. Odulphus- en omringen-de parochies binnen de Zaanstreek. U hebt bijvoorbeeld een overzicht van waar en hoe laat er liturgie wordt gevierd in de weekends. En door welke bedienaar deze wordt voorgegaan.

Aánmelden… àfmelden! Voor de weekendvieringen geldt overigens nog steeds het verzoek van onze kant aan de kerkgangers: wilt u alstublieft van tevoren aanmelden? En wilt u zo goed zijn om bij verkoudheidsverschijnselen binnenshuis te blijven? Het verheugt ons dat de aanmeldprocedure aanslaat. Nu is een telefoontje naar de pastorie, een whatsappje aan de pastoor of het hanteren van het digitale aanmeldformulier (‘meevieren.bisdomhaarlem-amsterdam.nl/hodulphusparochieassendelft’) ook echt niet ingewikkeld. Maar vooral: zo maakt u het ons makkelijker voor een goed verloop van de kerkelijke samenkomst borg te staan. Als pastoor word ik hierin bijgestaan door de medewerkers van het St. Damianusgilde onder leiding van kerkmusicus Jos Martens. Deze groep gastvrouwen en -heren maken prettig en ver-antwoord ter kerke gaan graag voor u mogelijk. De naam ‘Damianus’ verwijst overigens naar twee heiligen: de gelovige arts-martelaar uit de christelijke oudheid die ook tweelingbroer was van de H. Cosmas; maar tevens de bij ons meer bekende Pater Damiaan. Ook kennen wij San Damiano als de locatie waar de H. Franciscus bij Assisi een vervallen kerkje eigenhandig herbouwde nadat Jezus vanaf het kruisbeeld hem dit gevraagd had. Nu maakt het ons dankbaar dat we mogen zeggen: iedereen is weer welkom in Gods huis. ‘Tenacula’ Voor dit land met vrijheid van godsdienst was het voor het eerst dat de gebedshuizen van christenen en alle andere religies een gedwon-gen sluiting hebben gekend van half maart tot begin juni. Dat is erg uniek. Zelfs in oorlogsperioden is dat niet voorgekomen. Maar nu kunnen we weer waardig en veilig ‘kerken’. Natuurlijk is er een pro-tocol dat een leidraad biedt. Zo is het ter Communie gaan een wat uitgebreider ritueel geworden dat ieders aandacht hiervoor heeft doen groeien. Maar het gaat goed en velen maken er dankbaar gebruik van. De Communie kan worden ontvangen op de hand maar men kan ook ervoor kiezen het Sacrament op een schone witte zakdoek te ontvangen waarop men het naar de mond brengt. Dat betreft een zoge-noemde ‘corporale’, een vierkante stoffen doek vaak vooraf gewijd door een priester of diaken. De ce-lebrant geeft met een tenacula de H. Hostie aan de communicanten. Deze eucharistische pincet is een

https://meevieren.bisdomhaarlem-amsterdam.nl/hodulphusparochieassendelft/

19

gewijd voorwerp en kent een lange traditie in de sacramentenpraktijk. Kortom, rekening ermee houdend dat de toediening van de genademiddelen geen bron van besmetting mag worden hebben onze Nederlandse bisschoppen in wijze herderlijke bepalingen voor een vorm van communie-ontvangst gekozen welke van veel respect voor het Allerheiligste getuigt. Muziek in eredienst Een andere beperking: gemeenschapszang en koorzang hebben we tot nu toe nog niet kunnen opstarten. Ja, we missen jullie, dierbare koorleden van onze koren! En we houden graag contact met jullie over de voortgang. Maar het herstarten op de wijze zoals we voor de pandemie gewoon waren is nu niet evident. Ook niet-kerkelijke koren zijn hierin zoekend. Dit vanwege de inmiddels veelbesproken ‘aerosolen’. Toch stelt organist-dirigent Jos Martens met grootste zorg wekelijks het muzikale aandeel van de liturgie samen en ver-zorgt dit. Eens per maand gebeurt dit in samenwerking met mezzosopraan Angelique, nieuwe paro-chiaan afkomstig uit de begin dit jaar gesloten kerk Onze Lieve Vrouw Geboorte te Wormerveer. We bieden dus sinds de kerk-heropening op 14 juni gezongen zondagsvieringen aan. Een ‘Sluisje’ Wat is er nog meer gebeurd? De dinsdagochtendploeg, verzorgers van kerkhof, plantsoenen en andere klustaken, is nog alle weken bijeen geweest zij het buiten en ‘op afstand’. Vanaf half maart is wekelijks het ‘Sluisje’ verspreid. Wel zestien keer werd een editie uitgebracht. We weten dat hiermee niet alle parochianen en lezers bereikt zijn maar toch was het voor velen een goede beknopte nieuwsvoorzie-ning. De redactie heeft er de handen vol aan gehad en daar ben ik de redactieleden zeer erkentelijk voor. Begin juli namen wij met het laatste ‘Sluisje’ weer afscheid van dit tijdelijke project. Ook zijn vanuit de parochies Bonifatius, Odulphus en Magdalena talloze privé opgedragen vieringen op een eigen youtube-kanaal geplaatst. Een zeer verdienstelijk initiatief, gelanceerd en verzorgd door kerk-musicus Jos Martens. En komende maanden… alles onder voorbehoud? Naar de kerk komen kan en mag alweer enige tijd. Maar voor hoelang? Gaan wij toch weer een periode tegemoet waarin in ons land kerken opnieuw hun deuren moeten sluiten? Veel vragen zijn er. Hoe moeten kerken ventileren als het buiten kouder wordt? Hoe kunnen we de toeloop van kerkgangers verwerken zoals we die bij kerstnachtvieringen kennen? De Odulphuskerk heeft namelijk nu ‘slechts’ ca. 75 zitplaatsen, wil men op anderhalve meter van elkaar blijven wat juist zo uiterst belangrijk is ter preventie van covid. Uiteraard zal ik doen wat in mijn vermogen ligt om te voorkomen dat de kerkgebouwen in mijn paro-

chies en in mijn dekenaat weer hermetisch op slot gaan. Toch kan ik niet uitsluiten dat het

in een uiterste geval, dus bij een grote uitbraak – ‘tweede golf’ – van het coronavirus in

Noord-Holland of heel Nederland, ons kerkelijk leven weer bemoeilijkt wordt. Daarin ver-

schillen wij niet van andere mensen en het functioneren van zoveel

sectoren. We hopen en bidden van niet.

Tenslotte In het najaar is Allerzielen, 2 november, altijd een belangrijke dag voor ons, gelovigen. We bidden dan voor onze dierbare doden en vragen God om hun zielenrust. Momenteel is het plan dat in de Odulphus naast de Requiemmis van Allerzielen twee avondplechtigheden worden gehouden. Dat maakt dat deze woorden gebedsviering waar veel nabestaanden en belangstellenden troost komen zoeken verantwoord gehouden kunnen worden. Ook voor deze twee avondvieringen van Aller-zielen zullen wij het aanmeldsysteem inzetten zodat we het aantal deelnemers kunnen spreiden wan-neer nodig. Want elke besmetting met het virus is er een teveel; er zijn al teveel slachtoffers te betreu-ren. Pas goed op u zelf. Iedereen wens ik sterkte en alle goeds. Met een hartelijke herfstgroet, F. Bunschoten, deken Zaanstreek-IJmond

20

MENSEN MENSEN MENSEN

Gedoopt Op 2 augustus is Celina Garcia gedoopt; zij is de dochter van Carlos en Cindy Garcia Müller en zusje van Christina. Gods zegen voor deze kleine nieuwe christen, haar naam staat geschreven in de palm van Gods hand. Moeder Maria, bescherm dit kind. Sacramenten Wanneer u uw kindje wilt laten dopen, een aanstaand huwelijk wilt bespreken of een ziekenzalving wilt laten ontvangen kunt u contact op te nemen met pastoor F. Bunschoten, Kapelaan Nico Kerssens of via het secretariaat. Contactgegevens op de achterzijde van dit parochieblad. Jarig Aan allen die hun verjaardag in kleine familiekring hebben moeten vieren: Van harte gefeliciteerd en Gods zegen en gezondheid in het nieuwe levensjaar! Zieken Het is voor de zieken en mensen met een broze gezondheid een extra zware tijd vanwege het nog steeds ronddwalende Coronavirus en daarom aan huis gebonden zijn. Juist zij hebben behoefte aan wat extra aandacht. Denkt u ook aan hen? Een kaartje met een bemoedigende tekst of gewoon zomaar een lieve groet doet een mens heel goed. Een klein gebaar dat telt. Van harte wensen wij hen allen van-af hier veel beterschap toe, geduld en moed om deze tijd goed door te komen.

IN MEMORIAM

Eliza Johanna Brügemann-Arens *18 mei 1932 †4 januari 2020 In verpleeghuis Meerstate in Heemskerk is op 4 januari 2020 onze parochiane Lies Brüge-mann-Arens overleden. Lies werd 87 jaar en genoot bekendheid in het dorp vanwege de kaashandel van haar man Lou en hun zonen. Het gezellige huis met alle drukte van komende en gaande mensen op Dorpsstraat 735 was jarenlang haar thuis. Lies trouwde met Lou in 1956. Samen kregen zij zes kinderen. Lies was een zorgzame moeder en hield veel van kin-deren en jeugd om haar heen. Zij was Gidsen-leidster bij de Scouting. Haar geloof en de kerk was haar houvast en liep als een rode draad door haar leven. Haar man Lou was haar grote liefde, haar steun en toeverlaat. Groot was het verdriet en de paniek, toen in 1987 Lou plotseling kwam te overlijden. Lies was toen 55 jaar. De kaashandel zetten haar zonen voort. Maar het leven oppakken en voortzetten kostte Lies veel moeite. Zij leed aan grote angsten en depressiviteit. Haar kinderen stonden dichtbij haar en hebben er alles aan gedaan om moeder in rust en vrede van haar leven te laten genieten. Het allermooiste ca-deau dat haar zes kinderen haar hebben gege-ven, was oma worden en oma-zijn van 15 kleinkinderen. Zeker de oudste kleinkinderen herinneren zich oma-Lies als de oma die leuke, gekke uitjes verzon en waar logeerpartijtjes

een groot feest waren voor oma en de klein-kinderen. Haar kwetsbare mentale gezondheid maakte helaas dat zij niet meer alleen in het grote huis kon wonen. Tevreden was zij in een huisje naast Festina Lente. Iedere vrijdag kwam zij naar de kerkdienst en bleef gezellig koffiedrin-ken en bijpraten. Helaas overmande grote ang-sten en peilloze dieptes haar leven en ging haar gezondheid hard achteruit. Telkens moesten de zeilen bijgezet worden en nieuwe zorgpakket-ten aangeboord worden, totdat Lies uiteinde-lijk zes jaar geleden werd opgenomen in ver-pleeghuis Meerstate. Dankzij alle liefdevolle zorg en jarenlange dagelijkse bezoekjes waar-mee de kinderen haar hebben omringd, kwam Lies daar toch weer tot rust. De laatste decem-bermaand, werd een maand van waken en zor-gen rond moeder. Uiteindelijk ging in het nieuwe jaar zachtjes de hemelpoort voor Lies open. Gods engelen hebben haar verder gedra-gen om voor eeuwig in liefde geborgen te zijn. Na het kerkelijk afscheid hebben we haar li-chaam in het familiegraf bij haar man Lou be-graven. Ria Casalod-Brakenhoff

21

Annie Schavemaker–Henneman *1januari 1923 †13 januari 2020 Omringd door haar eigen kinderschare is Annie Schavemaker-Henneman 13 januari 2020, op haar eigen kamer in Festina Lente, overleden. Annie mocht de leeftijd van de zeer sterken bereiken, 97 jaar is zij geworden. Op Nieuwjaarsdag 1923 werd Annie geboren als 7de kind in een Heemskerkse tuindersgezin van Annie en Jan Henneman. Annie was handig en goedlachs. Bij de kortebaan-draverij in Heemskerk werd Annie door Wim uitgekozen als zijn vrouw voor het leven. In 1949 trouw-den zij in de Laurentiuskerk en gingen eerst wonen op het landgoed Marquette in Heems-kerk. Drie kinderen werden daar geboren. Maar vader Wim wilde een echte boerderij en er werd verhuisd naar de zuid van Assendelft, nr 137. Twee kinderen kwamen er nog bij. An-nie wist alles van groente- en moestuinieren, maar had het niet zo erg op de boerderijdieren als koeien, paarden en varkens. Vele hilarische verhalen doen de ronde waar iedereen nog steeds om moet glimlachen. Vader zorgde voor de boerderij en moeder voerde het beleid bin-nen uit. Maar ook zorgde ze voor het boenen van melkemmers en de verkoop van eieren aan de achterdeur. Het omgaan met mensen ging haar prima af, en er was altijd reuring in en om de boerderij. Een zwarte dag in het leven van beide ouders was het plotselinge overlijden van zoon Kees op het voetbalveld van VVA. Rond hun 80ste werd er verhuisd naar een aanleunwoning in het dorp. Met de Suzuki tuften ze overal heen. Op haar 86ste overleed haar man Wim, en na bijna 60 jaar samenzijn viel het alleen staan haar erg zwaar. Gelukkig had ze een positief karakter en sloeg zij zich er goed doorheen. Mede dankzij de goede zorg van haar kinderen en elf kleinkinderen. Lichamelijke klachten zoals o.a. haar oogziekte, waren grote tegenval-lers. De wereld om haar heen werd steeds klei-ner. Inmiddels kwam ze op een kamer in Festi-na Lente en was er iedere dag wel iemand om mee te praten en te lachen. Trouw kwam Annie naar de kerkdiensten in FL. Annie was een sterke vrouw, lieve moeder en blije oma. Haar positieve levenshouding mag haar volkje altijd tot voorbeeld zijn. Na bijna een eeuw hier op aarde vertrouwen wij deze moeder en oma toe aan de Barmhartige God, Die zich over Annie en Wim en zoon Kees, moge ontfermen. Ria Casalod Brakenhoff

Cornelia Maria Snijder - Rijkhoff *20 juli 1928 †3 februari 2020 Op 9 en 10 februari namen we in de Odulphus-kerk afscheid van Corrie Snijder-Rijkhoff met avondwake en uitvaart. In alle rust en vrede heeft zij haar ogen gesloten. Corrie was een kind van Assendelft. Aan de overkant van de kerk, in de kosterswoning, ligt haar oorsprong bij ouders Theodorus en Cornelia Rijkhoff-van Steen. Corrie is dus genoemd naar haar moe-der, die al jong zou overlijden. Op de zomerse julidag waarop ze ter wereld kwam, werd ook het doopwater over haar hoofd uitgegoten. Bij het dansen in het verenigingsgebouw ontmoet-ten ze Theo. Die klik was blijvend. Op 2 juli 1958 werd hun huwelijksmis gecelebreerd door pastoor Vermeulen en begonnen ze aan hun toekomst samen. Ze was een stralende bruid, en ze waren een gelukkig en liefhebbend echtpaar, hielden veel van elkaar, en hebben elkaars leven kleur gegeven. Die kleur werd nog mooier, toen Anja hun dochter werd. Cor-rie en Theo hebben haar met heel veel toewij-ding en liefde grootgebracht. De impact was groot toen op 5 november 1993 Theo van haar zijde werd weggenomen… erg moedig is zij toen verder gegaan. We kennen Corrie als on-dernemend. Heel wat activiteiten zou ze niet graag afzeggen want ze was er bijzonder trouw aan. Bijvoorbeeld als lid van het Katholiek Vrouwengilde, waarvan ze 47 jaar lid was. Ook bij de bedevaart van de Apostelparochie heeft Corrie zich meermaals met veel plezier aange-sloten. En waar heeft dat haar allemaal niet gebracht… Rome, Lourdes, het H. Land… Zorg-zaam en ijverig was ze ook doende met vrijwil-ligerswerk in Festina Lente. Mild, maar tegelijk een sterk karakter. Corrie hield de goede din-gen vast, die vroeger en nu nog steeds mooi en waardevol zijn. Haar geloof, de liefde voor haar man, gezin en familie, voor de Kerk, voor God en haar medemens. Maar ze ging ook mee met ontwikkelingen, technieken en hulpmiddelen van nu zoals het sturen van whats-appjes. Zelf kreeg ik op 1 januari ook nog een lieve nieuw-jaarswens van haar op de whats-app. Het was voor Corrie genieten om contact te hebben met mensen om haar heen. Veilig onder Maria’s mantel mag zij nu gaan rusten in de slaap van de vrede. Zij zal vast en zeker bidden, daarbo-ven, voor allen van wie ze hield en een oogje in het zeil houden, opdat het hen goed mag gaan. deken F. Bunschoten

22

Johanna Adriana Maria Rijkhoff - Vonk *30 september 1938 †14 februari 2020 Op 23 en 24 februari namen we in de Odulp-huskerk afscheid van Jos Rijkhoff-Vonk. Ze is als jongste meisje in het gezin Vonk met uitein-delijk acht kinderen in Wormerveer geboren en gedoopt werd zij in de Onze Lieve Vrouw Ge-boortekerk. Als jonge vrouw werkte Jos bij een schoenen-winkel. Jan Rijkhoff, een etaleur uit Assendelft, kwam daar over de vloer voor een klus. Tijdens die werkzaamheden hebben Jos en Jan elkaar leren kennen. Er groeide een mooie liefde tus-sen twee mensen en in de eerdergenoemde kerk trouwden zij elkaar in 1959 om zich in Assendelft te vestigen. Eerst aan de Dorps-straat. Later aan de Oranjeboomkade. Ze wer-den de dankbare en hardwerkende ouders van hun drie kinderen: Ron, Jeroen en Christel. Die mochten fijne kinderjaren en opgroeitijd bele-ven dankzij de goede zorgen van hun ouders. Het was een actief bestaan, zowel voor Jan als voor Jos. Haar taak als moeder was haar op het lijf geschreven. Moeder Jos heeft haar kinderen een heerlijke jeugd gegeven: de sfeer in hun ouderlijk huis met het grote keukenraam met uitzicht op de Odulphustoren zullen zij nooit vergeten. De mooie tekst op de kaart luidde: een warme en lieve mama en oma altijd tijd voor koffie en speculaas meegaand in het spel van de kleinkinderen en genietend van hun vrolijkheid Het leven van Jos en Jan kende dat grote diep-tepunt… het verlies van Ron. Dat was als een donkere nacht, een zwart gat. Iets van de glans van voorheen kwam nadien bij Jos niet meer terug. Ze kon natuurlijk enorm van fijne mo-menten genieten, nog altijd. Maar de leegte van het gemis van Ron werd niet meer opgevuld. Toen ze ook Jan, haar grote steun en toeverlaat, moest missen, werd het niet bepaald gemakke-lijker. Jos is een moedige vrouw, ze bleef haar liefde geven, vond het fijn als je kwam. De lief-de in haar hart, dat vonkje is nooit uitgedoofd. In de omhelzing met Jan en Ron mag ze nu thuiskomen. Rust zacht, dierbaar mensenkind. deken F. Bunschoten Martinus Cleophas Bonifasius Nooij *5 juni 1949 †10 maart 2020 Tot ons verdriet moeten we Martin, trouw lid van onze tuinploeg, missen. Geboren en ge-

doopt op de feestdag van de H. Boni-fatius in de naar die heilige genoemde kerk groeide hij in het Zaandamse gezin Nooij op. Al jong verloor hij door een ongeluk zijn vader. Martin leerde het schildersvak en be-kwaamde zich vervolgens als grafisch ontwer-per. In 1976 trouwde hij met Gré, zijn grote liefde. Martin was een hulpvaardige persoon voor zijn medemens, heel beschikbaar om te helpen als een beroep op hem werd gedaan en bijzonder geliefd in zijn familie-, vrienden- en bekendenkring. Het echtpaar Nooij heeft vele wandeltochten gemaakt, vooral langs pelgrims-routes. Sterk en fit als hij was had niemand verwacht dat ziekte bij hem zou toeslaan. Hij heeft zich bewonderenswaardig kalm en intens op zijn heengaan voorbereid. In het hospice voorzien van het laatste Sacrament heeft hij de pelgrimstocht volbracht die van het aardse naar het hemelse gaat. Rust zacht, goede Mart. We blijven aan je denken deken F. Bunschoten Anthonius Jak *1 augustus 1934 †15 maart 2020 Een graag geziene Assendelver is van ons heengegaan in de persoon van Antoon Jak. Door de coronaomstandigheden bleef zijn uit-vaart slechts beperkt tot een samenzijn rond het graf. In Assendelftse grond hebben wij An-toon te rusten gelegd. Antoon mocht vele jaren getrouwd zijn met Jenny Kroon, hier in de Odulphuskerk zijn zij in het huwelijksbootje gestapt. In hun gezin werden Hans, Ine, Els en Gré geboren. Mensen hebben Antoon als inte-gere en betrouwbare dorpsgenoot op het net-vlies bijvoorbeeld als jarenlang voorzitter van de Raad van Toezicht van de Rabobank en als medewerker die met hart en ziel betrokken was bij de grote veiling van de Stichting Ont-wikkelingshulp Assendelft. Voor zijn echtgeno-te was hij de beste mantelzorger die maar denkbaar was, en na haar verhuizing naar Evean Guisveld was het natuurlijk een enorm gemis van elkaar. Toen kwam ook nog de co-ronacrisis… Het ging achteruit met Antoon en in het ziekenhuis te Den Helder overleed hij bij een raam dat een schitterend uitzicht biedt op de zee en Texel. Heengegaan is iemand die al-tijd vol was van boeiende verhalen die hij ver-telde. Als man en vader wordt hij gemist. We wensen zijn vrouw en kinderen dan ook veel sterkte toe. Antoon ruste in vrede. deken F. Bunschoten

23

Gertruda Maria Heijne–Pepping *8 november 1929 †2 april 2020 Truus werd geboren in een katholiek gezin te Heiloo, vlak bij het terrein waar zich, welbe-kend, het ‘H. Putje’ bevindt. Ze was de op een na jongste in een gezin van vijf en groeide met haar jongere broer op. Ze leerde het vak van coupeuse en na de ochtenden van hard werken wachtten thuis de huishoudelijke taken op haar. In 1954 trouwde ze met Cornelis Heijne die zij tijdens dansles had ontmoet. Het jonge echtpaar vestigde zich in Assendelft. Zij werden de ouders van Lida en Hans. En in 1963 kregen zijn nog hun dochtertje Carla. Ze mocht maar vier jaar oud worden en overleed ten gevolge van leukemie. Een enorm verdriet. Truus was zorgzaam, leergierig en creatief. Ze naaide veel kleding ook voor andere mensen. Ze was een goede moeder die vaak wijze Hollandse spreu-ken en gezegden gebruikte. Cor en Truus had-den het goed samen totdat Cor in 1997 onwel werd en drie maanden lang in coma lag. Hij overleed op 10 februari 1998. Weer latere ge-beurtenissen met personen die haar dierbaar waren hebben Truus erg aangegrepen, zoals het overlijden van Cor en Marijke. In verpleeg-huis Heemswijk volgde een niet gemakkelijke tijd met steeds minder lichtpuntjes. Maar steeds met de trouwe en liefdevolle nabijheid van het gezin van haar dochter. Lieve Truus, rust in vrede. Moge er een gelukkig weerzien zijn bij de Heer met hen die je hebt gemist. deken F. Bunschoten John Duijvelshoff *1 oktober 1955 †7 april 2020 Ik maakte met John kennis in 2008, toen ik hem in de Odulphuskerk trouwde met Trini Kivits. Zij kenden elkaar al sinds hun deelname het jeugdkoor in de kerk te Amsterdam. Later bracht het leven hen toch weer bij elkaar. John werd een goede man voor Trini. Toen zijn ge-zondheid hem meer en meer in de steek liet mocht hij steeds bouwen op haar goede zorgen en liefdevolle steun. Ook die laatste jaren toen John in de Meerstaete woonde. Er was nog het plan om te regelen dat John naar Lourdes zou gaan. Helaas heeft het niet zover kunnen ko-men. Maar vol geloof en vertrouwen in Jezus en Maria heeft John zijn horizon verlegd naar een andere toekomst. Rust zacht John, en we wen-sen zijn vrouw en dierbaren veel sterkte toe. deken F. Bunschoten

Mathilda Johanna Strobbe *9 maart 1933 †11 april 2020 Tilly werd geboren uit ouders Anthonius Strobbe en Amelia Dobbelaar in Haarlemmer-liede. Na enkele jaren verhuisde het gezin naar Nauerna en in 1959 ten slotte naar de Delftlaan in Assendelft. Het was een gezin met zes kin-deren: Vera, Tilly, Loek, Annie, Agnes en Netty. Til volgde een opleiding tot kostuumnaaister en had kort een eigen naaischool. Later werkte ze als demonstratrice en hierna zette ze zich in voor familieleden, kennissen en vrienden. Ze was begaan met mensen die het moeilijker hadden en maakte voor diverse mensen kle-ding op haar naaimachine. Tilly ging op ook ziekenbezoek en deed allerlei handen span-diensten. Zo heeft ze bijvoorbeeld een oude wieg opnieuw bekleed voor een nieuwe gene-ratie. Tilly is altijd alleenstaand geweest en had dan ook geen kinderen maar wel veel vrienden en kennissen. Daar ging ze graag te gast of naar een verjaardag. Ook verjaardagen van achter-neefjes en nichtjes werden zelden vergeten. Toch heeft Tilly het niet altijd makkelijk gehad maar heeft ondanks alle problemen zich goed staande gehouden. Tilly was een warme vrouw met een bijzonder karakter. Ze had veel steun aan haar geloof en ging regelmatig naar het putje van Heiloo. Op hogere leeftijd haalde zij nog haar rijbewijs. In 1980 is zij in de Blijd-schapstraat gaan wonen en vanaf 1982 op een mooi plekje in West-Knollendam. De laatste jaren in Torenerf waren niet eenvoudig voor Tilly. Dat haar sterke geloof en haar vertrou-wen in Maria nu bekroond mag worden door de Goede God. Rust zacht, lieve Tilly. deken F. Bunschoten & nichtje Petra Martinus Peetam *17 december 1940 †17 april 2020 Op 24 april hebben wij in de Odulphuskerk de besloten afscheidsdienst gehouden voor onze parochiaan Mart Peetam. Mart is zo plotseling van ons heengegaan, en dat is moeilijk te bevat-ten. Door velen gekend als echte Assendelver, wonend in zijn huisje aan de Bestevaerstraat. Zijn echtgenote en grote liefde Loes Nimis heeft hij lang moeten missen. Zij overleed in 2007. Met haar heeft Mart een zo gelukkige en mooie tijd mogen beleven, als ouders van hun gezin met twee dochters: Jolanda en Martine. Mart was de trotse opa van kleinkinderen Raven en Wesley. Op het moment van zijn overlijden stond Martin nog midden in het leven. Hij on-

24

derhield met veel mensen contact en is altijd bij diverse verenigingen in ons dorp betrokken geweest. Zijn handigheid uitte zich in het knut-selen van bijvoorbeeld de vele Zaanse vogel-huisjes die onder zijn handen ontstonden, en die bij menigeen terechtgekomen zijn. Nu was deze zomer zijn tuinstoel leeg. Mart, je wordt gemist. Moge Onze Lieve Heer je een weerzien geven met Loes, om weer samen te zijn. Rust zacht. deken F. Bunschoten Catharina Alida Jak – Meijer *16 april 1927 †18 april 2020 In de Odulphus hebben haar dierbaren afgelo-pen voorjaar afscheid moeten nemen van moe-der en oma Trien Jak. Zij werd geboren en groeide op als oudste kind in een Wormers gezin met zes kinderen. Haar moeder overleed al jong, kort na de geboorte van het jongste kind. Trien ontfermde zich dus over haar zus-sen, voor hen was zij een tweede moeder. Op 28 december 1950 trad Trien in het huwelijk met Jan Jak. Ze vestigden zich in Assendelft en werden moeder en vader van dochters Joke en Gerda. In het mooie huis aan de Dorpsstraat waarin zij in 1968 hun intrek namen woonde Trien tot aan haar overlijden. Zij was een fami-liemens, een en al hartelijkheid voor haar schoonzoons, voor haar kleinkinderen de lief-ste oma. Trien was een wijze, nuchtere vrouw en een prachtig mens. Het omzien naar haar medemens was voor haar een vanzelfspre-kendheid, met meer dan veertig jaar grote inzet bijvoorbeeld voor de Welfare. De dag afsluiten met een glimlach deed zij steevast en zo heb-ben haar geliefden ook afscheid van haar ge-nomen. ‘Je moet niet verdrietig zijn. Ik ga naar Jan’, zei ze. Daar was ze van overtuigd. We bid-den en vertrouwen dat ze in vrede mag rusten en dat Maria, de Moeder van de Heer en Sterre der Zee, haar veilig mag laten landen ‘ter he-melse reê’. deken F. Bunschoten Anna Jansen – Boon *7 februari 1939 †21 april 2020 Op 28 april namen we in de kerk afscheid van Annie Jansen. Geboren en getogen in Assendelft is Annie een dochter van dit dorp. Haar ouders hebben haar in hun gezin opgevoed tot de lief-devolle, attente en zorgzame vrouw die op een dag op het pad kwam van Piet Jansen. De klik leidde ertoe dat zij hun huwelijk sloten en zich

vestigden zich aan de Communica-tieweg. In het gezin dat zij stichtten werden zij ouders van Rik en Melanie. Annie was een mens die meeleefde met alles en ie-dereen. Ze ging vaak op bezoek bij ouderen en zieken en was, zo zou je het kunnen zeggen, haar eigen ‘Zonnebloem-afdeling’. Begaan met een ander als ze was, maakte ze trouw haar collecterondes voor de Nierstichting en het Gehandicapte Kind. De deur van haar huis stond altijd voor iedereen open voor een bak-kie, en ook als je alleen maar voorbij kwam werd er natuurlijk even gezwaaid. De super-trotse oma was Annie voor Krista, Marleen en Emy. In Wormerveer waar zij de laatste perio-de van haar leven verbleef, werd tot ieders grote verdriet corona de spelbreker die het op bezoek gaan zo bemoeilijkte. Uit de vele dier-bare herinneringen aan haar zullen Piet en de kinderen nu de kracht moeten putten om de nagedachtenis hun geliefde vrouw, moeder en oma Annie in ere te houden en dat zullen zij zeker doen. Want al het goede dat zij heeft ge-daan is iets om trots en dankbaar voor te zijn. Lieve An, rust in vrede, je hebt het goed gedaan. deken F. Bunschoten Johannes Wilhelmus Martinus vd Bosch *15 augustus 1932 †26 april 2020 Op 2 mei leidde ik samen met zijn dochter Ani-ta te Zaandam de besloten gebedsplechtigheid voorafgaand aan de crematie van onze paro-chiaan Joop van den Bosch. Joop kwam door een val in het ziekenhuis te Zaandam terecht. Daar verder verzwakt is hij ons helaas ten ge-volge van het coronavirus komen te ontvallen. Het maakte het extra verdrietig dat er die laat-ste weken maar zo minimaal bezoek mocht komen, al kon dat heel af en toe wel. Joop was een bescheiden man en wilde geen uitgebreid en al te persoonlijk in memoriam. Toch mocht ik wel wat aandacht aan hem besteden in deze Zaancirkel, gezien zijn vele taken voor de kerk. Hij was namelijk jarenlang penningmeester in het kerkbestuur van de Zaandamse St. Bonifa-tiuskerk. Kort na het aantreden van de nieuwe pastoor in 1985 verscheen hij op het toneel en bracht de kerkelijke financiën weer op orde. Hij heeft op dat vlak dus veel verdienste. Van lie-verlee werd het echtpaar Joop en Jane van den Bosch-Wolthuis door hun nauwe betrokken-heid niet alleen de rechterhand van pastoor André Goedhart, maar ook goed bevriend met hem. Die vriendschap is altijd gebleven. Toen

25

Joop en zijn vrouw later naar Assendelft ver-huisden knoopten ze ook met hun nieuwe pa-rochie, de H. Odulphus, weer hechte banden aan. Samen zongen ze in het ‘Lief en Leed’-koor en Joop werd de rechterhand van koster Cor Zuidervaart. Op deze koster-op-de-achtergrond kon steeds worden teruggevallen. Ons kos-tersechtpaar en de familie Van den Bosch kon-den met elkaar lezen en schrijven. Zoals gezegd was Joop de toegewijde echtgenoot van Jane en de beschermende en goedmoedige en begrip-volle vader van dochters Ingrid, Anita en Ellen. Zijn rust en glimlach waren een voorbeeld. Joop genoot van zijn kleinkinderen. Wij, de twee parochies waar Joop zoveel voetstappen heeft liggen, hebben veel aan hem te danken. We wensen zijn dierbaren alle sterkte toe om het verlies te dragen. Joop, man van geloof, rust nu uit en moge jouw Heer je rijkelijk lonen wat je voor Zijn Kerk op aarde hebt gedaan. deken F. Bunschoten Alie Peetam-Rozemeijer *15 februari 1936 †30 juni 2020 Geboren in Krommenie als middelste van wat later 13 kinderen zouden worden, groeide zij op in een gezin waar altijd iets te doen was, waar veel kon en vooral waar altijd plaats voor één extra was. Na de lagere school ging zij als zoveel meisjes in die tijd naar de huishoud-school. Daarna was het met school gaan ge-daan. Na eerst bij een aantal families als huishoud-ster te hebben gewerkt, kwam zij terecht in het atelier van Sijpestijn. Erg lang heeft zij daar niet gewerkt, want rond die tijd kwam zij haar toekomstige man Henk Peetam tegen. En na eerst verloofd te zijn, trouwden zij in 1959. Na de geboorte van hun eerste, verhuisden zij naar Assendelft waar hun tweede zoon geboren werd. In die tijd was het niet ongewoon als je als vrouw stopte met werken, als je kinderen kreeg. Dat deed Alie dus ook en haar handig-heid met naald en draad werd voortaan aan-gewend in het huishouden. In het bijzonder kan ik mij nog haarscherp 2 blauwe jassen herinne-ren die ons meerdere jaren droog en warm hielden bij het spelen. Samen met Henk werkte zij ook graag in de volkstuin. Daarmee waren wij steeds weer voorzien van verse groenten. In 1988, de kinderen waren al uitgevlogen, werd bij Henk kanker vastgesteld. In de twee jaren die daarop volgden heeft zij zichzelf vol-ledig gewijd aan zijn verzorging. En hoewel er

ups waren, was het uiteindelijk de ziekte die won. Daarna, bleek achter-af, altijd achteraf, dat voor zichzelf zorgen niet zo makkelijk en vanzelfsprekend was als voor anderen te zorgen. Ze kreeg als gevolg daarvan de ziekte van Korsakov en kon niet meer alleen wonen. Zij verhuisde naar Nieuw-Groenland, een verzorgingshuis. Uiteindelijk heeft ze daar nog 25 jaar gewoond. Soms lastig voor de ver-zorging, maar vanwege haar altijd goede hu-meur ook op handen gedragen. Toen er een nieuwe aanbouw bij gebouwd werd, mocht zij de eerste paal slaan. En als het aan haar had gelegen had ze de tweede en derde ook wel willen doen. Een van haar gevleugelde uitspra-ken was "ik ben rijk, want ik ben gezond." Eind juni maakte een tia een eind aan die rijkdom. Op 30 juni is ze overleden. Op 6 juli was de uitvaartplechtigheid in de H. Odulphuskerk, waarna zij op het parochie-kerkhof bij haar man Henk is begraven. Marcel Peetam Wilhelmina Maria Waij–Betjes *15 augustus 1928 †3 juli 2020 Heel plotseling en onvoorzien overleed onze parochiane Miep Betjes. Op 8 juli namen we afscheid van haar met een stemmig gezongen Mis, zij het niet met koor. Miep is geboren in het Assendelftse gezin van Pieter Betjes en Wilhelmina Betjes–van Steen als een van de zeven kinderen. Ze was de op een na jongste. Naar haar moeder werd zij zelf aanvankelijk ook als ‘Mina’ aangesproken maar vanaf haar trouwen is dat ‘Miep’ geworden. Bij Oma Waij, waar ze wel kwam helpen naaiwerk aan kle-ding verrichten leerde Miep een van de jongens als haar toekomstige man kennen: Cor. Na acht jaren van diensttijd en verloving trouwden Miep en Cor in de H. Odulphuskerk op 22 april 1954. Zij werden de ouders van Mieke, Willem, Piet en Cees. Op een knappe, toegewijde ma-nier hield Miep het gezin en huis draaiend ter-wijl Cor zijn activiteiten in de sfeer van werk en andere verbanden kon profileren. Miep was een ontwikkelde vrouw die haar roeping om te studeren is misgelopen en aan wie je in alles merkte dat zij vele interesses had en welbe-spraakt was. Met veel humor en boeiend kon zij een verhaal neerzetten. Miep en Cor werden de trotse grootouders Luuk, Fanny, Marije, Corine, Stefan, Maikel, Thomas, Kris en Sophie. Vanaf 2009 moest Miep alleen verder zonder haar Cor aan haar zij. En wat een verdriet heeft deze

26

moeder doorgemaakt dat ze haar zonen Willem en Cees moest loslaten. Wat dat haar deed zul-len we nooit weten. Uit haar sterke geloof, be-trokkenheid bij het liturgisch leven èn haar devotie tot Maria heeft ze kracht geput. Ook de komst van achterkleinkinderen deed haar ver-dergaan zich realiserend: de cirkel van het le-ven gaat door. Miep was met haar welluidende stem 52 jaar lid van ons parochiekoor St. Caeci-lia maar ook in de tijd daarna zat ze maar wat graag op haar vaste plek in de zondagse Eucha-ristievieringen dichtbij het koor en trots com-plimenteerde ze ‘haar’ koor dan steevast dat ze van de ‘prachtige mis’ genoten had. Lieve Miep, zomaar stilletjes en heel vredig van ons heen-gegaan, we zullen jou en je verhalen missen nu we je stem niet meer horen. God geve dat het een blij weerzien voor je mag zijn met hen die je gemist hebt. Op de steen van Miep komt te staan ‘Credo’. deken F. Bunschoten Josephus Albertus (Jos) van der Hoorn *2 juli 1950 †13 juli 2020 Jos werd op 2 juli 1950 geboren in het Klom-penhuis op Dorpsstraat 462 en was de 1 na jongste in het grote gezin van Nicolaas van der Hoorn en Johanna Eufemia Fleer. Een gezin met 10 jongens en 1 meisje waar hard gewerkt werd maar ook heel veel gelachen, katten-kwaad werd uitgehaald en veel gezelligheid werd gevierd. Jos vond de liefde bij Ineke Adri-chem en zij trouwden op 29 december 1976 en kregen samen 3 kinderen, Sjors, Willy en Evert. Jos was een trouwe harde werker en stond altijd klaar voor zijn gezin, de partners van hun kinderen, familie en vrienden of als er een klus moest worden geklaard voor anderen. Thuisgekomen van een vakantie, half juni, met zijn complete hechte gezin en de kleinkinderen, waar hij zo dol op was, werd Jos ziek en zo ern-stig dat hij op maandag 29 juni in het ZMC moest worden opgenomen, met wat later bleek, een besmetting met de legionellabacterie. In het AMC te Amsterdam leek het eerst de goede kant op te gaan maar overleed Jos toch geheel onverwacht op 13 juli. Op zaterdag 18 juli kwamen we bijeen in de Odulphuskerk voor de afscheidsdienst, helaas vanwege de maatrege-len rondom het Coronavirus, met de maximale bezetting van 80 personen. Ogen spraken krachtig Handen gaven rust

Woorden waren eerlijk Een hart vol levenslust Maar die allermooiste sterren Ook die moeten soms gaan Te groot voor dit leven Door naar een nieuw bestaan Deze passende tekst stond vermeldt op de con-doleancekaart. In de afscheidsdienst werd Jos treffend gety-peerd door zijn verdrietige kinderen, Sjors, Willy en Evert, broer Siem en zwager Hans Adrichem. Er werd verteld over zijn grote lief-de voor zijn vrouw Ineke, de kinderen, klein-kinderen Rube en Vian en zijn betrokkenheid als familieman. Mooie woorden werden gesp-roken over zijn technisch inzicht, zijn trouw en zijn humor. Jos was bekend bij vele dorpsgeno-ten mede door de verenigingen waar zijn kin-deren betrokken bij waren: SVA, Scouting, Crescendo en Swift en natuurlijk als de grond-legger en organisator van de succesvolle jaar-lijkse fietstocht rondom het IJsselmeer. Er klonk muziek die zorgvuldig door de familie was uitgekozen en paste bij zijn leven en we lazen het Hooglied van de liefde. Schoondoch-ter Tara las de gespiegelde versie uit het boek Spreuken van “Een goede man, een lieve vader en opa.“ Jos laat een grote leegte achter in de harten van allen die van hem hebben gehouden en zullen blijven houden. Jos, rust in vrede in het hemelse huis van licht en liefde. Ingrid van Lieshout-Dekker Henricus Jacobus Breemer *20 februari 1931 †14 juli 2020 Op 21 juli namen we in de H. Odulphuskerk afscheid van Harry Breemer. Wij kennen hem als de opa van onze misdienaars Charis en Jose-lien Breemer. Harry werd op Soerabaja gebo-ren, maar al snel werd zijn vader hoofd van het station van het huidige Jakarta en verhuisden zij. Op 7 maart 1951 vertrok hij op schip de ‘Roma’ definitief naar Nederland. Als Neder-landse jongen opgeroepen voor militaire dienst koos hij voor de luchtmacht en tekende na zijn diensttijd nog vier jaar bij. Na zijn opleiding tot piloot werd Harry verkeersleider in de ver-keerstoren op onder andere luchtmachtbasis Gilze-Rijen. Bij het uit dansen gaan leerde hij Tine kennen. Hun verkering werd verloving, en verloving werd trouwen met de vrouw van zijn dromen en Harry kreeg er dus een Brabantse familie bij. Ze kochten hun nieuwbouwhuis aan

27

de Phoenixstraat te Krommenie. Het huwelijk was op 16 mei 1959. Ze werden de ouders van Finette en Peter. Harry werd werkzaam bij Plavina B.V. te Amsterdam, later te Weesp als hoofd van de financiële administratie. Hij zou er 38 jaar blijven werken. In de avonduren ver-zorgde hij de bedrijfsadministratie van de kap-perszaak van zoon Peter. Na zijn pensionering kwam een tijd van genieten. Het huisje in Sint Maartenszee was zijn kleine paradijs. In de jaren die volgden op het passeren van de tach-tig werd Harry met veel liefde thuis verzorgd door zijn Tine, ondersteund door hun kinderen. In het Dijklander Ziekenhuis te Purmerend werd Harry gesterkt met de H. Ziekenzalving.

Aan het begin van een zomerse avond overleed hij enige weken later in Evean Guisveld vredig in Tine’s armen. Hij rus-te bij in vrede bij onze God en Heer. Terima kasi, Harry, dank voor alles. deken F. Bunschoten Het in memoriam van Maria Louisa Steen – Dieterman 28 mei 1925 – 9 juli 2020 volgt in de Zaancirkel van november.

AGENDA PASTORIE EN KERK

Dinsdag 8 september 13.30u. Openingsmis Katholiek Vrouwengilde in kerk Maandag 14 september 19.00u. Vergadering dagelijks bestuur in pastorie 20.15u. Vergadering parochieraad in pastorie Dinsdag 22 september 20.00u. Vergadering Commissie van Beheer pastorie Dinsdag 22 september 20.00u. Vergadering Caritas in pastorie Dinsdag 29 september 19.30u. Vergadering kerkbestuur in pastorie Tot en met maandag 9 november 2020 kunt u kopij inleveren voor de volgende Zaancirkel. Deze Zaancirkel verschijnt op dinsdag 24 november.

INFORMATIE VOOR DE PAROCHIE

Koffie op woensdagmorgen Helaas zal er op de woensdagmorgen nog geen koffie worden geschonken in de pastorie. Door de ver-plichte afstand van 1,5 meter en het ventileren in deze ruimte lukt het onmogelijk om spontaan op de koffie te komen. Laten we hopen op betere tijden dat dit toch weer mogelijk zal zijn. Bezoekgroep Bent u zelf, of iemand die u kent, herstellend, of onder behandeling, eenzaam of aan huis gebonden, of in het ziekenhuis opgenomen? Doorbreek de stilte en vraag om een bezoek door één van de priesters of een lid van de bezoekgroep van onze kerk. Soms wordt wel eens gezegd: ‘Wanneer hoor ik nu eens iets van de kerk?’ Heel begrijpelijk, maar misschien zijn we in de pastorie niet op de hoogte van wat er speelt. Laat het ons daarom weten als u iemand van ons wilt zien. Wij komen graag, ook op gepaste afstand, naar u toe. Belt u naar de pastorie, stop een briefje in de brievenbus, spreek een van de pasto-res aan na de Mis. En dan proberen we zo snel mogelijk langs te komen. Pastoraal team & bezoekgroep, namens deze, Annalies Jak Kerkwerken Een woord van dank aan al die trouwe kerkwerkers en poetsers. Het is zo fijn dat we op jullie altijd een beroep mogen doen. Samen Kerk Er liggen nog heel wat exemplaren van het bisdomblad ‘Samen Kerk’ in een doos in de Mariakapel van de H. Odulphuskerk. De kapel is zoals u wel weet van 09.00 uur tot 17.00 uur geopend. Wie nog een gratis magazine zou willen bemachtigen kan dit aangeven bij een bekende van u die er misschien een voor u kan ophalen en bij u bezorgen. Er staat veel interessante en leeswaardige informatie in voor u, dus aanbevolen!

28

Dominee neemt beroep naar Assendelft aan De ‘buren’ van onze parochie, namelijk de protestantse gemeente Assendelft (PGA), die kerkt in de hervormde kerk, hebben na een periode zonder predikant een beroep uitgebracht op ds. P. van der Woel te Zaandam. Deze heeft het beroep aangenomen. Wij feliciteren hem, kerkraad en gemeente met deze ‘match’. Binnenkort zal de dominee tijdens een kerkdienst (in corona-omstandigheden) wor-den verbonden aan zijn nieuwe gemeente. Een tijd van zegen en inspiratie wensen wij onze broeders en zusters toe onder de prediking van hun nieuwe ‘dienaar van het goddelijk Woord’ zoals dat officieel heet in de protestante traditie. En graag drukken wij als katholieken onze oecumenische verbonden-heid met de gemeente uit door van harte voor hen te bidden. deken F. Bunschoten, parochieraad H. Odulphus Mis ter ere van Sinte Corona Ter ere van S. Corona (ja, zij heeft bestaan!) en ter herinnering aan de huidige tijd die de geschiedenisboeken in zal gaan als ‘Coronatijd’ heeft componist-musicus van de Odulphuskerk, Jos Martens, de vaste misgezangen (ordinarium) opnieuw getoon-zet. Deze gezangen zijn speciaal geschikt voor uitvoering in ‘corona-omstandigheden’, dus met minimale bezetting aan zangstemmen en zijn daarom interessant materiaal voor kerkmusici in de situatie waarin zang maar beperkt mo-gelijk is. Martens, tevens titulair organist van het Vollebregtorgel, is bij het grotere publiek bekend geworden door zijn optreden – samen met het St. Caeciliakoor dat onder zijn leiding staat – in een Bredase kerk tijdens de Mis voor de KRO-televisie. Dit gebeurde op uitnodiging van de uit Assendelft afkomstige pastoor Lars Peetam. De sfeervolle nieuwe Coronamis ging in première in het eerste weekend van juli jongstleden. De H. Corona was een gelovig meisje uit de oudheid. Christenvervolgers doodden haar wreed om haar geloof in Jezus door haar aan twee naar-elkaar-toegebogen palmbomen vast te binden en deze bomen vervolgens van elkaar los te maken waardoor haar lichaam uit elkaar werd getrokken. Haar gebeente rust in Aken en vooral in Oostenrijk en Beieren bestaat er devotie tot haar. deken F. Bunschoten

MOV NIEUWS

Adventsactie De adventsactie is vorig jaar gehouden voor de keukenin-richting van een opvang-centrum van de Blauwe Zusters voor kinderen en

tienermeisjes in Troshan Albanië. Wij hebben bericht van de Blauwe Zusters gekregen dat de keu-keninrichting waarvoor wij een bedrag van € 812,-- bij elkaar hebben gebracht helemaal kon worden aangeschaft. Dat kon mede omdat een Duitse parochie ook daaraan heeft mee-gewerkt. De zusters hebben ons heel hartelijk bedankt. Vastenactie 2020. Omdat de activiteiten voor vastenactie door de coronaperikelen vroegtijdig zijn beëindigd was de op-brengst zeer minimaal. Onze parochie heeft ca € 200.—overgemaakt die was bijeengebracht door de koffiestop en de melkbussen. Het is nog niet bekend wat vanuit onze postcode is overgemaakt. Kledingactie Ook dit jaar is er een Sam’s Kledingactie. U kunt Uw kleding, aan elkaar vastgemaakte schoenen en laarzen, handdoeken, gordijnen, maar ook ondergoed etc. brengen bij de zijdeur van de Odulphuskerk. De kleding actie 2020 is op zaterdag 7 november van 10.00 tot 12.00 uur. De opbrengst van deze kledingactie is bestemd voor hulp in Liben in zuidoost Ethiopië.

29

Wereldwinkel en #D kaarten Zolang de huidige situatie rond het coronavirus voortduurt zal er geen wereldwinkel en ver-koop van 3 D kaarten zijn. Zodra dit weer mogelijk is zullen wij u berichten. Werkgroep M.O.V

KVG NIEUWS

Het KVG start dinsdag 8 september het nieuwe seizoen 2020-2021 met een viering in de Odulpuskerk

om 13.30uur. Aansluitend zal de jaarvergadering in het Wapen van Assendelft worden gehouden. Na de pauze is er aandacht voor de hoed. In 2017 was er in museum Paleis Het Loo de expositie “Chapeaux!” te zien. Een vertelling over de geschiedenis en uitdruk-kingskracht van de hoeden in ons koningshuis. Op dinsdag13 oktober zullen voor de leden van het KVG én de gasten van de Zonne-

bloem “Anna en Irma” een muzikale omlijsting van alle grootste momenten uit het leven verzorgen. Het belooft een heel gevarieerde middag te worden in het Wapen van Assendelft om 14.00uur. Zaal open om 13.30uur. Zonnebloemleden en introducees betalen € 5,00. Leden gratis. Op 10 november om 14.00uur komt mevr. Trijnie Bakker op grappige en ludieke wijze de wijsheid bijbrengen van spreekwoorden en gezegdes. Uiteraard leden gratis en geïnteresseerden betalen € 3,00. De consumpties zijn voor eigen rekening. Wilt U lid worden van KVG Assendelft. Dat kan voor € 27,50 per jaar, Belangstelling? Bel naar Elly van de Berg 075-6874420. Elza Zuidervaart

INFORMATIE VANUIT DE ST. PETRUSPAROCHIE

Hoop en Verlangen De tijd waarin we leven kenmerkt zich door ongrijpbaarheid. Nu met de coronacrisis komt de betrek-kelijkheid van ons bestaan in alle heftigheid op ons af. Alles wat vertrouwd was en waar we op dachten te kunnen rekenen is anders geworden. Het wordt steeds duidelijker dat dit nog wel enige tijd gaat duren. Het antivirus is er voorlopig niet en we zullen hier mee moeten omgaan: Er zijn mensen die zich grote zorgen maken over hun toekomst; ze voelen zich gevangen. En er zijn anderen die, denken dat ze ‘onkwetsbaar’ zijn, en doen alsof er geen covid-19 bestaat. Zij maken het er voor de mensen die zich terecht zorgen maken niet gemakkelijker op. Het wordt ook duidelijk in ons samenleven hoe de mens in elkaar steekt. De socialen en de asocialen worden zichtbaar. Twee jaar zijn we op weg geweest met het thema ‘Omzien naar de ander’. Vier woorden die het afgelo-pen half jaar een ongekende betekenis hebben gekregen en zullen houden. Met het nieuwe jaarthema ‘Hoop en Verlangen’ staan we aan het begin van wat een bijzonder werkjaar zal gaan worden. Veel wat er op de kalender stond is onzeker geworden. Hoe om te gaan met bijzondere dagen als Allerzielen en het Kerstfeest? Geen idee. Wordt het net als Goede Week en Pasen overgeslagen’, worden deze dagen opgeknipt over kleinere groepen. Niemand weet nu al hoe het zal lopen. Verlangen en Hoop zijn woorden die ons dagelijks leven bepalen. Twee woorden die de mens op de been houden, want waar de hoop verdwijnt, verdwijnt het leven. ‘Op hoop van zegen’ is een uitdrukking die vaak gebruik wordt. Voor mij klinkt daar iets in mee van: ‘je moet er vertrouwen in hebben, maar ik geloof er niet zo erg in’. Een gedachte die versterkt wordt door het boek van Herman Heijermans over de Scheveningse vissersvrouw Kniertje. Beroemd vanwege haar uitspraak: ‘de vis wordt duur betaald’ wanneer zij wederom hoort van de dood van één van haar kinderen op zee. In de geloofsverbeelding wordt de hoop uitgebeeld in een anker. Een anker dient altijd overboord ge-gooid te worden. Wie zijn anker in het ruim van zijn eigen schip gooit zal er weinig baat bij hebben wanneer de storm los breekt. Een anker geeft houvast, geeft hoop vanuit een gebied dat je niet in eigen bezit hebt.

30

En in het logo, gemaakt door Dick Amesz van de Jozefparochie, komen de drie symbolen van Geloof, Hoop en Liefde terug. Maar ze zijn open weergegeven. Het geeft dynamiek weer. Ge-loven is geen dicht getimmerde werkelijkheid, waar alles vastligt en waar je alleen ‘amen’ op hoeft te zeggen. Het is een weg die je gaat in het vertrouwen dat er ‘redding’ is, dat er hoop is die niet van jou zelf komt, maar van buiten op je afkomt. En pas aan het einde van de weg kan je zeggen of dit vertrouwen terecht is geweest. Het Bijbelboek begint te vertellen met het verhaal van Abram en Sara die verlangend en vol vertrou-wen op weg gingen naar beloofde land. Ik denk dat we over hun geloof en verlangen dit jaar meer zul-len horen. En het evangelie verhaal van Lucas eindigt met het verhaal van twee vrienden die terugke-ren naar hun huis in Emmaus en die vertellen aan de vreemdeling hoezeer zij verlangd hadden dat Jezus degene zou zijn die Israël zou verlossen. ‘Hoop en Verlangen’ we kunnen er een jaar mee vooruit. Matthé Bruijns, pastor Boekenmarkt St. Petruskerk – Krommenie Op zaterdag 12 september is er weer een grote Boekenmarkt in de St. Petruskerk, Snuiverstraat 2, Krommenie. U bent van harte welkom van 10 uur tot 16 uur. Op zondag 13 september van 12 tot 14 uur. We hebben dit jaar veel kinderboeken (bijzondere originele kinderboeken uit de jaren 50). Ook kook-boeken en veel thrillers. Daarnaast legpuzzels vanaf € 1,00 per stuk. De boeken gaan voor een zacht prijsje weg. Veel pockets van o.a. Simeon (Maigret), Ruth Rendell en Francis Durbridge. Van Godfried Bomans tot Youp van ’t Hek, van Nicci French tot Saskia Noort. Een zeer gevarieerd aanbod voor lage prijzen. Het goedkoopste boek is € 0,50 (pockets) en de duurste € 25,00. In verband met de coronamaatregelen, zal de Boekenmarkt ruim worden opgezet, zodat de 1½ meter afstand in acht kan worden genomen. Kom vroeg, dan heeft u de beste keus! Want weg is weg. De opbrengst is voor de jaarlijkse Vastenactie, dit jaar voor onderwijs en vorming om jonge mensen een goede start voor hun leven te geven

GEBEDSINTENTIES

Eerste vrijdag 4 september Pater Piet Hijnen en familie – Arie Ransijn en overleden familie – Hein Kerssens en overleden familie – om zegen over de gezinnen van mijn kinderen – Niek Kramer en Gré Kramer-Out. zaterdag 5 en zondag 6 september Aad van der Laan-van Rixel – Gré van Rixel-Morcus – Joop van der Laan – overleden ouders Kramer-Sprangers – Marcel Schoenmaker en Jacqueline Schoenmaker-Kramer – Martien Rijkhoff en Wil Rijkhoff-Karstens – Jaap Scha-vemaker en Afra Schavemaker-Sander – Rie Rijkhoff – Trudy Roemer-Tromp – Willy Bos-land-Joosen – Nico Vrouwe, Theo Vrouwe en Rie Vrouwe-Kerssens – Teun Hijne en Rie Hij-ne-Karstens – Adrianus Lansbergen en Petro-nella Lansbergen-van der Beek – André de

Vries en Ada de Vries-Rijkhoff – Mien Pieters-Teekman – Ria Neeft-van Assema – Annie Schavemaker-Henneman, Wim Schavemaker en zoon Kees. zaterdag 12 en zondag 13 september Jan Kemna – Aagje Boon-Berkhout – Antoon Boon en zoon Kees – Jan van Haastrecht en Marie van Haastrecht-de Bruijn – Theun Boersma – Rie Rijkhoff – Henk Velserboer en Grada Velserboer-Mensink – Willy Bosland-Joosen – Leon Zuidervaart – Leonie en Dick Verlaan – Carlijn Jantine Hijne-Bos – Jan Seig-nette – Mien Pieters-Teekman – ouders en fa-milie Teekman-Reinders – Corrie Schoenma-ker-Schouten en Jaap Schoenmaker – Annie Schavemaker-Henneman, Wim Schavemaker en zoon Kees – Jan Jak en Trien Jak-Meijer.

31

zaterdag 19 en zondag 20 september Ton Joosen – Linus Kuiper, Tiny Kuiper-Buisman, Sjaak Kuiper en familie – Nicolaas Kerssens en Catharina Kerssens-Kroon – Hein en tante Annie – Marcel Schoenmaker en Jac-queline Schoenmaker-Kramer – Tinus van der Park – Marco Levering – John Imming – Rie Rijkhoff – Corry en Mieke Verhaar – Willy Bos-land-Joosen – Gerard Stor en Joop Stor-Sely – Pierk Neele – Engel Boon, Gerda Boon-Fatels en Yvonne Eboh-Boon – Theo Petra – Mien Pie-ters-Teekman – ouders en familie Pieters-Rosier – Gerard Kerkhof – Jo Jak-de Jong en Martin Jak. zaterdag 26 en zondag 27 september Jan Kemna – Mara Bormans – Gerrit Noom, Marie Noom-Kroon en zoon Gerard – Aagje Boon-Berkhout – Jan Poel, Wim Groot en Riet Stoop – Anneke Schavemaker-van 't Veer en familie – Antoon Boon en zoon Kees – Jacques van der Veur – Theun Boersma – Anna Kramer-Bijvoet en Nicolaas Kramer – Antoon Poel, Hanny Poel-Pronk en Jan van Warmerdam – Joop Geuke – Cor Waij, Miep Waij-Betjes en zonen Willem en Cees – Rie Rijkhoff – Willy Bosland-Joosen – Gré Zuidervaart-Nieuwenhuizen en Antoon Zuidervaart – Im Al-Huijgen en Piet Al – Trien Vroom-Huijgen en Mans Vroom – Kees Berkhout – Jan Rutte – Jan Heijne en Corrie Heijne-Betjes – Cor Poel en Dora Poel-Huijboom – Anneke van der Laan-Steen en familie – Henk Jak – Leon Zuidervaart – Engel Boon, Gerda Boon-Fatels en Yvonne Eboh-Boon – Mien Pieters-Teekman – Annie Vroom – Corrie Schoenmaker-Schouten en Jaap Schoenmaker – Bep Verdonk-Vestering – Cor-nelis Heijne en Gertruda Maria Heijne-Pepping. Eerste vrijdag 2 oktober Pater Piet Hijnen en familie – Arie Ransijn en overleden familie – Hein Kerssens en overleden familie – Cor Kramer en Maria Kramer-Baltus – Niek Kramer en Gré Kramer-Out. zaterdag 3 en zondag 4 oktober Aad van der Laan-van Rixel – Gré van Rixel-Morcus – Joop van der Laan – overleden ouders Kramer-Sprangers – Jaap Schavemaker en Afra Schavemaker-Sander – Rie Rijkhoff – Trudy Roemer-Tromp – Willy Bosland-Joosen – Teun Hijne en Rie Hijne-Karstens – Hendrikus Rijkhoff en Hendrika Rijkhoff-Snijder – Annie Snijder en ouders

Snijder-Jak – Engel Boon, Gerda Boon-Fatels en Yvonne Eboh-Boon – Mien Pieters-Teekman – Ria Neeft-van Assema – Annie Schavemaker-Henneman, Wim Schave-maker en zoon Kees. zaterdag 10 en zondag 11 oktober Jan Kemna – Aagje Boon-Berkhout – Linus Kui-per, Tiny Kuiper-Buisman, Sjaak Kuiper en fa-milie – Antoon Boon en zoon Kees – Jan van Haastrecht en Marie van Haastrecht-de Bruijn – Jo Boon-van Wonderen en Martinus Boon – Rie Rijkhoff – Willy Bosland-Joosen – Leonie en Dick Verlaan – Eis Fleer – Carlijn Jantine Hijne-Bos – Mien Pieters-Teekman – ouders en fami-lie Teekman-Reinders – overleden ouders Jak-van Lingen – Corrie Schoenmaker-Schouten en Jaap Schoenmaker – Annie Schavemaker-Henneman, Wim Schavemaker en zoon Kees. zaterdag 17 en zondag 18 oktober Ton Joosen – Nicolaas Kerssens en Catharina Kerssens-Kroon – Hein en tante Annie – Cees en Miep van Lieshout-Cornelissens – Tinus van der Park – Marco Levering – Rie Rijkhoff – Cor-ry en Mieke Verhaar – Willy Bosland-Joosen – Jan Rutte – Gerard Stor en Joop Stor-Sely – Martinus Weel en overleden familie Weel-Rijkhoff – Margaretha Berkhout – Niek Jonker – Mien Pieters-Teekman – overleden ouders en familie Pieters-Rosier – Jo Jak-de Jong en Mar-tin Jak – Cornelis Heijne en Gertruda Maria Heijne-Pepping – Jan Jak en Trien Jak-Meijer. zaterdag 24 en zondag 25 oktober Jan Kemna – Gerrit Noom, Marie Noom-Kroon en zoon Gerard – Aagje Boon-Berkhout – Jan Poel, Wim Groot en Riet Stoop – Anneke Scha-vemaker-van 't Veer en familie – Marcel Schoenmaker en Jacqueline Schoenmaker-Kramer – Jacques van der Veur – Antoon Poel, Hanny Poel-Pronk en Jan van Warmerdam – John Imming – Joop Geuke – Cor Waij, Miep Waij-Betjes en zonen Willem en Cees – Rie Rijkhoff – Henk Velserboer en Grada Velser-boer-Mensink – Willy Bosland-Joosen – Cor Poel en Dora Poel-Huijboom – Anneke van der Laan-Steen en familie – André de Vries en Ada de Vries-Rijkhoff – Theo Petra – Wim van Gel-deren en Corrie van Gelderen-Karstens – Mien Pieters-Teekman – Annie Vroom – Corrie Schoenmaker-Schouten en Jaap Schoenmaker – Bep Verdonk-Vestering.

32

zaterdag 31 oktober en zondag 1 november Allerheiligen Mien Pieters-Teekman – ouders en familie Teekman-Reinders – Aad van der Laan-van Rixel-Gré van Rixel-Morcus – Joop van der Laan – Anneke Schavemaker-van 't Veer en familie – overleden ouders Kramer-Sprangers – Marcel Schoenmaker en Jacqueline Schoenmaker-Kramer – Rie Rijkhoff – Trudy Roemer-Tromp – Willy Bosland-Joosen – Teun Hijne en Rie Hijne-Karstens – Annie Vroom – Annie Scha-vemaker-Henneman, Wim Schavemaker en zoon Kees. maandag 2 november Allerzielen Gerard Boon – Corrie Schoenmaker-Schouten – Bep Verdonk – Femie Dekker-Kamp – Gerdt Kalkwarf – Lies Brügemann-Arens – Annie Schavemaker-Henneman – Corrie Snijder-Rijkhoff – Jos Rijkhoff-Vonk – Agie Zuidervaart-Bos – Martin Nooij – Antoon Jak – Truus Heij-ne-Pepping – John Duijvelshof – Tilly Strobbe – Martin Peetam – Trien Jak-Meijer – Annie Jan-sen-Boon – Joop van den Bosch – Alie Peetam-Rozemeijer – Miep Waij-Betjes – Mies Steen-Dieterman – Jos van der Hoorn – Harry Bree-mer – Familie Kramer – Hein Kerssens en over-leden familie – Jo Boon-van Wonderen en Mar-tinus Boon – John Imming – Joop Geuke – Jaap Schavemaker en Afra Schavemaker-Sander – Joop Helmerhorst en Gré Helmerhorst-Huijpen – Rie Rijkhoff – Trudy Roemer-Tromp – Jan de Leeuw en familie – Willy Bosland-Joosen – Ine-ke Brakenhoff-Kerssens – Martinus Warmer-dam – Pierk Neele – Eis Fleer – leden en over-leden leden van de KBO – Carlijn Jantine Hijne-Bos – Jan Seignette – Gerard Kerkhof – Johan van Gelderen en Nel van Gelderen-de Lange – Jo Jak-de Jong en Martin Jak – Femie Dekker-Kamp en Jan Dekker – Annie Schavemaker-Henneman, Wim Schavemaker en zoon Kees.

Eerste vrijdag 6 november Pater Piet Hijnen en familie – Arie Ransijn en overleden familie – Hein Kerssens en overleden familie – om zegen over de gezin-nen van mijn kinderen – Niek Kramer en Gré Kramer-Out. zaterdag 7 en zondag 8 november Aagje Boon-Berkhout – Marcel Schoenmaker en Jacqueline Schoenmaker-Kramer – Rie Rijk-hoff – Willy Bosland-Joosen – Leonie en Dick Verlaan – Engel Boon, Gerda Boon-Fatels en Yvonne Eboh-Boon – Theo Petra – Mien Pie-ters-Teekman – Corrie Schoenmaker-Schouten en Jaap Schoenmaker – Annie Schavemaker-Henneman, Wim Schavemaker en zoon Kees – Cornelis Heijne en Gertruda Maria Heijne-Pepping. zaterdag 14 en zondag 15 november Ton Joosen – Nicolaas Kerssens en Catharina Kerssens-Kroon – Hein en tante Annie – Tinus van der Park – Rie Rijkhoff – Corry en Mieke Verhaar – Willy Bosland-Joosen – Gerard Stor en Joop Stor-Sely – Leon Zuidervaart – Mien Pieters-Teekman – ouders en familie Teekman-Reinders – Jan Jak en Trien Jak-Meijer. zaterdag 21 en zondag 22 november Jan Kemna – Aagje Boon-Berkhout – Linus Kui-per, Tiny Kuiper-Buisman, Sjaak Kuiper en fa-milie – Niek van der Park en Kitty van der Park-te Beek – Antoon Boon en zoon Kees – John Imming – Cor Waij, Miep Waij-Betjes en zonen Willem en Cees – Rie Rijkhoff – Willy Bosland-Joosen – Mien Pieters-Teekman – ouders en familie Pieters-Rosier – Corrie Schoenmaker-Schouten en Jaap Schoenmaker – Femie Dek-ker-Kamp en Jan Dekker.

Editie H. Odulphusparochie 31 augustus 2020 · Mogelijk maken van ventilatie tijdens liturgi-sche...

Documents

Transcript of Editie H. Odulphusparochie 31 augustus 2020 · Mogelijk maken van ventilatie tijdens liturgi-sche...