eBook Zorg voor de Toekomst Over de gevolgen van en de oplossingen voor de onduidelijke declaratieregels van de NZa

De onduidelijkheid van de declaratieregels resulteerde

het afgelopen voorjaar in een impasse toen de Nederlandse

Beroepsorganisatie van Accountants (NBA) in een Alert aan haar leden stelde

de jaarrekeningen van ziekenhuizen en GGZ-instellingen niet langer te kunnen goedkeuren.

Dit leidde tot een kritische reactie van de banken, namelijk dat zij zonder goedgekeurde jaarrekeningen

zorginstellingen zich niet meer gebonden achtten onder dezelfde voorwaarden te financieren.

In mei van dit jaar is door verschillende partijen in de zorgsector een akkoord gesloten waarin een aanpak voor “de verantwoording en jaarrekeningen medisch specialistische zorg” is overeengekomen. Conform het akkoord, dat onderschreven wordt door Minister Schippers, heeft er deze zomer over de jaren 2012 en 2013 een aanvullend omzetonderzoek door de ziekenhuizen zelf plaatsgevonden volgens een vastgesteld controle- en

onderzoeksprotocol. Dit zelfonderzoek vormt in principe de basis voor eventuele terug-betalingen door de instellingen aan de zorgverzekeraars en voor de goedkeuring van de jaarrekeningen door de accountants.

Hoewel dit akkoord een belangrijke eenmalige oplossing biedt voor de ontstane impasse, zijn daarmee de problemen die veroorzaakt worden door de onduidelijkheid en complexiteit van de regels van de NZa en van de DOT-systematiek voor de komende jaren nog niet van de baan. Het is de vraag of de komende tijd vergelijk- bare impasses uitgesloten zullen zijn. Ook in het akkoord wordt de noodzaak benadrukt van verduidelijking van de regelgeving en van de interpretatie daarvan door de NZa. Veel gehoorde kritiek is dat de regels van de NZa niet aansluiten bij de begrippen van professionals, zij tot verwarring en tot verschillen in de toepassing ervan leiden.

Achtergrond Dit eBook is een verslag van het debat

“Zorg voor de Toekomst” rondom de problematiek

van de handhaving door de Nederlandse Zorgautoriteit

(“NZa”) op grond van onduidelijke declaratieregels, georganiseerd door

Kennedy Van der Laan op 30 september 2014. De volgende vijf sprekers namen deel aan het debat, dat onder leiding stond van RTL journalist Roelof Hemmen: Hugo Keuzenkamp (lid raad van bestuur Westfriesgasthuis), Wim van der Meeren (voorzitter raad van bestuur Zorg-verzekeraar CZ), Anja van Balen (ABN AMRO en Nederlandse Vereniging van Banken), Arjen Hakbijl (PwC en Nederlandse Beroepsorganisatie van Accountants) en Annemieke van der Beek (advocaat-partner en lid van het Team Gezondheidszorg van Kennedy Van der Laan). Tijdens het debat werd stilgestaan bij de gevolgen die de onduidelijke decla-ratieregels hebben voor zorginstellingen en werden vanuit de diverse invalshoeken oplossingsrichtingen aangedragen om toekomstige problemen met het declare-ren voor zorginstellingen te voorkomen.

Zorg voor de Toekomst – oktober 2014

De zorgaanbieders, zorgverzekeraars, accountants en banken pleiten ervoor niet nog meer systeemwijzigingen in te voeren. Het is tijd voor rust. Ze roepen de overheid op om te voorkomen dat er gedurende het jaar nieuwe regels worden ingevoerd.

Het is voor zorginstellingen van belang dat er sneller wordt gecontracteerd en dat er in dit proces snel duidelijkheid komt over de te han-teren prijzen.

Het verduidelijken van de ook nu nog onduide-lijke prestatiebeschrijvingen door (selecties van) professionals, in plaats van door de NZa heeft de voorkeur van de meeste aanwezigen.

Ten behoeve van de zekerheid omtrent de omzet en dus het kunnen opstellen en afteke-nen van de jaarrekening is het essentieel dat er niet meer over een lange tijd wordt terug-gekeken (en kan worden gecorrigeerd) zodat de omzet definitief kan worden vastgesteld.

Er is een cultuuromslag gewenst bij zorgin-stellingen: laat het oude budget-denken los en denk niet dat je ergens recht op hebt.

Zorginstellingen moeten bovendien investe-ren in hun administratieve systemen en ervoor zorgen dat deze op orde zijn.

Het toezicht op het juist declareren zou moe-ten komen van de zorgverzekeraars en niet van de NZa. Gedacht kan worden aan een vorm van “horizontaal toezicht”, waarbij zorgverze-keraars met zorginstellingen afspraken maken over de controle van declaraties. Bij het constateren van onjuiste declaraties, kun-

nen zorgverzekeraars en zorginstellingen afspraken maken over terugbetaling. De NZa zou wat dit betreft niet langer handhavend moeten optreden.

Indien onduidelijkheden in de declaratiere-gels niet op korte termijn kunnen worden opgelost, zou ‘principle based regulation’ een oplossing kunnen bieden. Hierbij leg je een prestatie vast zonder daarvan een precieze omschrijving te geven. De exacte inhoud van de prestatie wordt gezamenlijk door de zorg-verzekeraar en de zorginstelling bepaald.

Het is noodzakelijk om het vertrouwen tussen de diverse partijen - zorginstellingen, zorg-verzekeraars, accountants, banken en de over-heid - te herstellen. Zorginstellingen moeten correcte informatie aanleveren. De NZa moet zich onthouden van het achteraf vaststellen of interpreteren van regels. De NZa zou als toezichthouder een ruling vooraf moeten kun-nen geven in geval van onduidelijkheden.

Er dient niet te snel gesproken te worden van “fraude”. Indien de zorginstellingen naar beste eer en geweten onduidelijke regels heb-ben geïnterpreteerd, terwijl de NZa achteraf met een andere interpretatie komt, is geen sprake van fraude.

De banken willen duidelijkheid over de zeker-heden die tegenover de hoge uitstaande kre-dieten aan zorginstellingen staan. De banken onderhandelen momenteel met de zorgverze-keraars over de mogelijkheid de vorderingen op zorgverzekeraars in onderpand te krijgen als zekerheid voor het verstrekte werkkapi-taal.

Belangrijkste bevindingen op een rij

Hugo Keuzenkamp licht toe dat de St. Antonius-

zaak (bit.ly/1nYmh0G) , waarin door de NZa een hoge boete is

opgelegd wegens onjuist declare-ren, in zijn optiek wel iets goeds heeft

gebracht: de interpretatie van regels wordt eenduidiger en daardoor komt er een

gelijk speelveld tussen de ziekenhuizen. Wel staat het steeds specifieker maken van de regels haaks op het geven van meer ruimte aan marktpartijen om zelf afspraken te maken. De schoonmaakactie was vervelend maar helpt wel. Hij heeft in zijn ziekenhuis vele discussies gevoerd over hoe er gede-clareerd moet worden en men weet nu beter waar men aan toe is. Keuzenkamp concludeert dat foutief decla-reren in de zorg niet materieel is. Voorlopige indicaties naar aanleiding van de zelfonder-zoeken van de ziekenhuizen laten zien dat minder dan 0,5 % van de declaraties onjuist was. Om die reden zouden accountants over de jaarrekeningen van ziekenhuizen gewoon een goedkeurende verklaring kun-nen geven. Wim van der Meeren komt tot de conclusie dat al helemaal nauwelijks sprake is van fraude met zorgdeclaraties. Hij baseert zich op eigen onderzoek; bij CZ is vorig jaar voor een half miljoen euro aan echte fraude bij ziekenhuizen geconsta-teerd, op een omzet van vier miljard euro. Dat is slechts 0,012 procent.Het criminaliseren van de sector door alles wat niet klopt fraude te noemen, wat mede het effect is van het optreden door de NZa in de media, is wat hem betreft dan ook niet terecht. Dit helpt niet bij het zoeken naar oplossingen. Ook Van der Meeren conclu-deert dat de systeemcrisis nodig was om op te schonen. Er is bovendien een nieuwe wer-kelijkheid ontstaan die zorginstellingen moet aansporen tot het loslaten van de vroeger verworven zekerheden en de daar-aan gerelateerde neiging om de regels naar zich toe te buigen.

Annemieke van der Beek benadrukt dat de

onduidelijke regels leiden tot vragen over de rechtszekerheid,

vooral wanneer de NZa bij haar toe-

zicht op de zorgsector met terugwerkende kracht haar regels aanpast en interpre-teert. Bij overtreding van de regels, die voor declareren en administreren gelden, kan de NZa (ook na het akkoord) zeer hoge boetes opleggen aan zorgaanbieders en zorgver-zekeraars. Er bestaat bovendien een groot risico voor reputatieschade. De individuele instellingen worden ook wat dit betreft geconfronteerd met een lastige situatie. Om miljoenenboetes te voorkomen wegens overtreding van -soms met terugwerkende kracht door de NZa geïnterpreteerde- regels, zijn zij vaak gedwongen om in onder-handelingen met de NZa vergaande erken-ningen en toezeggingen te doen. Zij sluiten maar liever een deal dan dat zij een proces moeten voeren tegen de NZa met een onze-kere uitkomst. Daardoor wordt de ver-gaande vrijheid die de NZa neemt bij het houden van toezicht niet getoetst en heeft de NZa in feite daarbij de vrije hand.

Volgens Arjen Hakbijl is het voor de ziekenhuissec-

tor gewenst dat er een streep onder het verleden wordt

getrokken. Het akkoord van mei 2014 en de scope van het onderzoek is

een bewuste aanpak geweest met instemming van de betrokken spelers (o.a. ZN, NVZ, NBA en VWS) en ook de NZa. Het akkoord vormt de legitimatie dat de peri-ode 2008-2013 wordt begraven, zonder dat individuele ziekenhuizen overigens zijn gevrijwaard van handhaving door de NZa over die periode. De NZa weigert tot op heden een dergelijke vrijwaring van handha-ving te geven. Met het akkoord is een parle-mentaire enquête vermoedelijk op het nip-pertje voorkomen. Echter, nog lang niet alles is opgelost. Ook voor de GGZ zorg is de kans groot dat een omzetonderzoek zal worden geëist. En de problematiek rondom declareren en onzekere omzet kan ook in de langdurige zorg opkomen in de vorm van de vraag: is de gedeclareerde zorg wel feite-lijk geleverd? Bovendien is in het huidige zelfonderzoek naar de omzet over 2012 en 2013 een aantal zaken onbesproken geble-ven. Eindeloos gedetailleerde regels en

Schoonmaak was niet leuk, wel nodig

Nog teveel open einden

Het belang van rechts-zekerheid Lees verder op de volgende pagina >>

Zorg voor de Toekomst – oktober 2014

De problemen die verband houden met de onduidelijke declaratieregels in de zorg zijn complex. Er bestaan zelden eenvoudige en eenduidige oplossingen voor ingewikkelde vraagstukken en dat geldt ook hier. Hieronder volgt een vier-tal mogelijke oplossingsrichtingen. Gezamenlijk zouden deze kunnen leiden tot meer zekerheid in de toekomst voor de zorginstellingen, de zorgverzeke-raars, de accountants en de banken.

De enorme hoeveel-heid systeemwijzigingen

in samenhang met fre-quente aanpassingen van nor-

men en prestatiebeschrijvingen zijn er feitelijk debet aan dat er

zoveel mis gaat in de declaratiesfeer bij zorginstellingen. Er is (meestal) geen

sprake van fraude, maar van onvermogen om alles goed bij te houden en te verwer-ken in de geautomatiseerde administra-ties van zorgaanbieders. Dit geldt vooral bij generalistische zorgaanbieders, waar men soms per kwartaal wel duizenden tabellen met talloze parameters moet bijwerken om up to date te blijven met de nieuwe regels. Daarom de oproep: breng rust in de sector door de huidige norme-ring en regelgeving voor enige tijd te bevriezen. Geef de administraties en ICT-afdelingen van ziekenhuizen de tijd hun systemen op orde te brengen. Rapportages en overzichten kunnen wor-den bijgewerkt, eventuele fouten komen dan boven water en kunnen worden gecor-rigeerd. Daarmee zullen ook de zorgver-zekeraars, accountants en banken het noodzakelijke inzicht in de omzet van de zorginstellingen krijgen.Naast de noodzakelijke rust is het belang-rijk de huidige DOT- regels minder com-plex te maken, zonder het systeem te wij-

Oplossings-richtingen

zigen. Hiervoor kunnen eenvoudige oplos-singen door de zorginstellingen en de zorg-verzekeraars worden bedacht. Een moge-lijke oplossing is het laten vervallen van de behandelassen, waardoor het bijvoorbeeld niet meer relevant is of een behandeling poliklinisch of in een dagverpleging is ver-richt. Het grote aantal DOT’s (ruim 4000) kan op deze wijze eenvoudig worden terug-gebracht.

Dat er nu zo nadrukkelijk over de willekeur en ondoor-

zichtigheid van het financie-ringssysteem in de zorg wordt

gesproken, is een kans. Het biedt de mogelijkheid om de cultuur, die het

gevolg van de jarenlange zorgbudgette-ring door de overheid en ondanks het DOT-stelsel nog steeds bij zorginstellingen heerst, om te buigen. Veel ziekenhuisbestu-ren beschouwen bijvoorbeeld afspraken over de maximale macrogroei van momen-teel 2,5 procent als ‘wij hebben dus recht op een groei van 2,5 procent’. Wanneer dit “bud-get denken” verdwijnt, zullen de geldende regels aan kracht winnen. Voorwaarde hier-voor is nadrukkelijk dat er vooraf duidelijk-heid komt over de regels en – daar waar nog nodig – over de interpretatie daarvan.

De NZa als regelgever en toezichthouder: het is tijd een

einde te maken aan deze dubbel-rol. Het splitsen van deze functies

door deze onder te brengen bij twee verschillende instanties lijkt voor de

hand te liggen. Een mogelijkheid is om de toezichttaken onder te brengen bij de ACM. Een dergelijke splitsing wordt ook door de Commissie Borstlap aanbevolen.Een alternatief is om de NZa op een andere manier toezicht te laten houden, meer op afstand. Dit zou mogelijk zijn door het intro-duceren van een vorm van “horizontaal toe-zicht” ook wel coöperatieve regelnaleving genoemd, op basis van vertrouwen en trans-parantie. Om de kans op willekeur en ondoorzichtig-heid te voorkomen moet de oplossing wor-den gezocht aan de bron, bij de regelgeving. Er zou veel meer ruimte voor professionals

en deskundigen uit het veld moeten zijn om te komen tot een goede toets op uit-voerbaarheid en controleerbaarheid van de productstructuur. Zorgaanbieders en zorgverzekeraars zouden veel meer dan nu al incidenteel gebeurt, samen presta-tieafspraken moeten maken die leidend zijn. Bij geconstateerde onjuistheden in de naleving van de afspraken, zouden zij gezamenlijk tot een oplossing moeten komen en tot eventuele afspraken over terugbetaling bij onjuiste declaraties, zonder dat de toezichthouder handhavend optreedt. Op termijn kan de toezichthou-der zich in dit scenario steeds verder terugtrekken.

Aanleiding voor het debat was de verba-

zing over de handhaving door de toezichthouder door

middel van het opleggen van boetes, terwijl vooraf voor een

zorginstelling niet altijd duidelijk is aan welke regels zij moet voldoen.

Bestuurders zijn geneigd om schikkingen met de toezichthouder aan te gaan om de mogelijkheid van hogere boetes en nega-tieve publiciteit te voorkomen, met name vanwege het te snelle gebruik van het woord “fraude”. Mede daardoor wordt het toezicht door de NZa niet door een onaf-hankelijke rechter getoetst. Het toezicht op de toezichthouder schiet daarmee te kort. Maar de oplossing ligt natuurlijk niet in de rechtszaal. Rechtsonzekerheid moet worden voorkomen door het opstel-len van duidelijke en vooraf kenbare nor-men in combinatie met regelmatige, onaf-hankelijke evaluaties van de wijze waarop de toezichthouder handhavend optreedt.

casuïstiek “nader duiden” door de NZa is geen toereikende oplossing. Meer funda-menteel moet er ruimte gegeven worden aan de professionals en deskundigen uit het veld om te komen tot een goede toets op uitvoerbaarheid en controleerbaar-heid van de productstructuur. Dat zal voor de toekomst vast tot vereenvoudi-ging moeten leiden. Toch zullen er altijd en in elk complex systeem dilemma’s en vragen en interpretatiediscussies blijven met de betrokken partijen kunnen we de randvoorwaarden echter wel invullen. Daar moet de energie op gericht worden.

De banken zijn niet betrokken bij het

akkoord. Het is Anja van Balen in dit proces opgeval-

len dat de banken de laatste zijn die werden geïnformeerd over de

gerezen problematiek rond de jaarre-keningen van de ziekenhuizen. Terwijl de

banken toch collectief ongeveer € 15 mil-jard hebben uitstaan aan financieringen van ziekenhuizen. Een goedkeurende ver-klaring van de accountant bij de jaarreke-ning is één van de voorwaarden van de banken in het kader van de vereiste finan-cieringsdocumentatie. Voor de banken wordt het tijd om zekerheid te krijgen over haar onderpand en over de vraag of de zie-kenhuizen kunnen voldoen aan hun terug-betalingsverplichtingen. Het ziekenhuis is voor de banken namelijk een “black box”; het is volstrekt niet duidelijk wat er in gaat en wat er uit gaat. Het jaarverslag bood de banken tenminste één ijkpunt per jaar. Vanuit de behoefte aan zekerheid wordt gesproken met de zorgverzeke-raars over het opheffen van het verbod de vorderingen op de zorgverzekeraars te verpanden. Komt dit akkoord er niet, dan zouden de banken wel eens met een risi-co-opslag van 7% kunnen komen. Want het geduld van de banken begint wel op te raken. Ook is het de wens van de banken dat de zorgverzekeraars een deel van de voorfinanciering gaan verzorgen.

Banken niet betrokken

Richting 1: Rust en vereen-voudiging

Richting 2: Cultuur-verandering

Richting 3: Horizontaal toezicht

Richting 4: Rechts-zekerheid

Zorg voor de Toekomst – oktober 2014

De sprekers uitgelicht

Hugo Keuzenkamp is blij dat de vroegere staatsbemoeienis met de zorg tot het ver-leden behoort. De kwaliteit van de zorg is sinds de introductie van gereguleerde marktwerking in 2006 beslist verbeterd, ook al is er vaak sprake van twee stappen vooruit en één achteruit. Hij is ondanks alles trots op het huidige zorgstelsel. Maar mede gezien zijn ervaringen met de NZa is het nu wel dringend noodzakelijk dat er transparantie en voorspelbaarheid komt in de regelgeving en het toezicht daarop. Keuzenkamp is voorstander van een principle based toezicht, waarbij con-crete prestatie-afspraken gemaakt wor-

den tussen zorgaanbieder en zorgverze-keraar en het toezicht van de NZa slechts op grote lijnen plaatsvindt. Een essentiële voorwaarde daarbij is dat ziekenhuizen echt in control zijn en zichtbaar kunnen maken dat de afspraken met de verzeke-raars zijn nagekomen. ‘Als er rust komt in de systematiek en de voortdurende sys-teemwijzigingen een tijd achterwege blij-ven, kunnen wij die voorwaarde prima invullen.’

Hugo Keuzenkamp is lid van de raad van bestuur van het Westfriesgasthuis.

Arjen Hakbijl spreekt van een systeemcri-sis als hij het heeft over de declaratiepro-blematiek bij ziekenhuizen. De crisis is het gevolg van teveel onduidelijkheid en ruimte in de regelgeving en het toezicht daarop. Aan de andere kant weet hij heel goed dat het moeilijk, zo niet onmogelijk is om de complexe wereld van zorgbehan-delingen “dicht” te regelen in een geslo-ten systeem van productdefinities en bij-behorende vergoedingen. Toch moet er een structurele oplossing komen. Het convenant dat de betrokken partijen in mei van dit jaar sloten om ervoor te zor-gen dat accountants eindelijk de boeken over de voorgaande jaren konden sluiten, is slechts een pragmatische aanpak. Goed dat het gebeurd is. Jammer dat het nodig was.In mei 2014 is bepaald dat ziekenhuizen in een zelfonderzoek met terugwerkende kracht hun administratie uitvlooien op foutief gedeclareerde behandelingen. Helaas is de in mei afgekondigde absolutie nog niet daadwerkelijk aan individuele zie-kenhuizen gegeven. En de scope van het onderzoek is bewust beperkt gehouden; er is sprake van een soort “parallelle werke-lijkheid”. Niettemin hebben partijen afge-sproken ergens een grens te trekken. Pas als blijkt dat omzet vaststaat en niet met terugwerkende kracht onderuit kan wor-den gehaald, kunnen accountants weer

goedkeurende verklaringen gaan afgeven. ‘Als er onderliggend aan het systeem niets verandert, blijft het crisis en is het niet vanzelfsprekend dat over 2014 goed-keurende verklaringen aan jaarrekenin-gen van ziekenhuizen worden gegeven.’ Vandaar het belang om de ingeslagen weg van herstel van vertrouwen te blijven vol-gen.

Arjen Hakbijl is accountant en partner bij PwC en namens de Nederlandse Beroepsorganisatie van Accountants lid van de werkgroep die zich over de decla-ratieproblematiek in de zorgsector buigt.

Volgens Wim van der Meeren is er in de zorgsector niemand die geld in zijn eigen zak steekt. Onderzoek van CZ toonde recent aan dat er slechts voor 500-dui-zend euro gefraudeerd is op een onder-zocht declaratiebedrag van vier miljard euro. ‘Dat is slappe thee. Meer niet.’ Declaraties die strikt genomen onjuist genoemd kunnen worden, komen boven-dien meestal niet bewust tot stand. Ze zijn het gevolg van foutieve interpretaties of administratieve vergissingen. Want ieder-een weet dat de kwaliteit van zieken-huisadministraties over het algemeen flink verbeterd kan worden.Hoewel er dus nauwelijks sprake is van fraude, wijst Van der Meeren op een heel ander en minstens zo groot probleem. En dat is de cultuur van ‘recht hebben op’ de potentieel beschikbare groeicapaciteit. De perceptie is dat dit een toegekend bud-

get vormt. Het gevolg van deze cultuur is dat ziekenhuizen soms tot de grenzen van het toelaatbare gaan bij het vaststellen van maximaal te declareren bedragen. Vanuit deze cultuur zijn zij geneigd de regels ruimhartig te interpreteren.Daarom is het allereerst nodig dat er dui-delijkheid komt over de regelgeving en de manier waarop het toezicht daarop wordt uitgevoerd. De zorgverzekeraar speelt een actieve rol als countervailing power door kwaliteit in de zorgbehandeling af te dwingen. En uiteindelijk is uitkomstfinan-ciering in plaats van de huidige prestatie-bekostiging wellicht een betere manier om op basis van heldere criteria af te rekenen.

Wim van der Meeren is bestuursvoorzitter van zorgverzekeraar CZ.

Hugo Keuzenkamp “Het is tijd voor rust” Arjen Hakbijl “Het boek sluiten draagt bij aan herstel van vertrouwen”

Wim van der Meeren “Declaraties die strikt genomen onjuist genoemd kunnen worden, komen (meestal) niet bewust tot stand.”

Zorg voor de Toekomst – oktober 2014

Annemieke van der Beek verbaasde zich in hoge mate over de praktijk van de NZa om op basis van achteraf vastgestelde decla-ratiecriteria zorginstellingen boetes en terugbetalingsverplichtingen op te leg-gen. En ondanks dat ze begrip heeft voor de druk op bestuurders om een schikking met de NZa te sluiten, is ze er tegelijk van overtuigd dat deze wijze van handhaving van de toezichthouder voor de rechter geen stand zal houden. De NZa handelt namelijk in strijd met het rechtszeker-heidsbeginsel. Dit houdt in dat boetes alleen mogen worden opgelegd als de regels duidelijk zijn en geen interpretatie-ruimte bieden. Zorgbestuurders gaan meestal een schikking aan omdat ze het risico van hogere boetes en negatieve

publiciteit willen vermijden. Er is dus wei-nig jurisprudentie op dit terrein. Echter, recent won het Tergooi Ziekenhuis het ingediende beroep tegen een door de NZa opgelegde terugbetalingsverplichting. De rechter stelde zich op het standpunt dat de toezichthouder niet de bevoegd-heid had om die terugbetalingsverplich-ting op te leggen. Haar conclusie: ‘Het is tijd om de toetsing door de NZa te toet-sen.’

Annemieke van der Beek is advocaat, gespecialiseerd op het gebied van mede-dingingsrecht en zorgtoezicht en lid van het Team Gezondheidszorg bij Kennedy Van der Laan.

Annemieke van der Beek “Onduidelijke regels van de NZa kunnen geen basis vormen voor het opleggen van boetes”

Een ziekenhuis is voor de bank een grote blackbox, stelt Anja van Balen en dit ter-wijl banken voor bijna vijftien miljard euro aan leningen bij ziekenhuizen hebben uit-staan. Een belangrijk onderpand voor die leningen is de waarde van de geleverde zorg. Deze waarde bestaat uit onderhan-den werk, nog te factureren afgeronde behandelingen en vorderingen op de zorgverzekeraar. De waarde van het onderhanden werk zou de bank graag diverse keren per jaar vaststellen en één maal per jaar, kort na het afsluiten van het jaar, definitief bepalen op basis van een door de accountant goedgekeurde balans en verlies- en winstrekening. Maar dat kan niet. Een merkwaardige situatie.

Door de zorginstellingen wordt gedaan alsof dit vanzelfsprekend is en geen aan-dacht behoeft. Haar begrip en geduld lopen ten einde. Op zijn laatst wil de bank na het tweede kwartaal van 2015 duide-lijkheid, met name over de waarde van geleverde zorg als onderpand voor de lopende leningen. Lukt dit niet, dan over-weegt zij dergelijke leningen te beschou-wen als missend/alternatief vermogen. Vermogen is duur, ‘daar hangt een rente van zeven procent aan’, zegt ze.

Anja van Balen is sector banker zorg bij ABN AMRO en lid van de werkgroep gezondheidszorg Nederlandse Vereniging van Banken.

Anja van Balen “Het geduld is bijna op”

De sprekers uitgelicht

Zorg voor de Toekomst – oktober 2014

Wilt u op de hoogte blijven van de laatste juridische ontwikkelingen in uw sector? Laat dan hier uw gegevens achter. kvdl.nl/aanmelden-kvdl-nieuwsbrief Haarlemmerweg 3331051 LH Amsterdam+31(0)20 5506 666www.kvdl.nlwww.rechtindezorg.nl @Rechtindezorg@KennedyVdLaan

Meer informatieContact

Fotografie: Wiep van Apeldoorn, Maurits Bos en Cor Mooij

Annemieke van der Beek

020 550 66 84 | annemieke.van.der.beek@kvdl.nl

Zorg voor de Toekomst – oktober 2014

Fenna van Dijk

020 550 66 80 | fenna.van.dijk@kvdl.nl

Ontdek Rechtindezorg.nlOp www.rechtindezorg.nl vindt u praktische informatie rondom de meest recente ontwikkelingen en wet- en regelgeving, geselecteerd door de advocaten van het Team Gezondheidszorg van Kennedy Van der Laan. Actuele onderwerpen als ‘fuseren of samenwerken?’, het bewaken van de kwaliteit van gezondheidszorg en het toezicht door de NZa en ACM worden behandeld. Ook informatie over vaak complexe ICT-projecten, bescherming van privacy, aanbesteden in de zorg, het scheiden van wonen en zorg en de positie van de medisch specialist zijn onderwerpen waar aandacht aan wordt besteed.

Het Team Gezondheidszorg publiceert artikelen, er zijn video’s te zien, eBooks te downloaden en checklists te raadplegen.

Rechtindezorg.nl is met name bedoeld voor bestuur-ders en managers in de gezondheidszorg. Daarnaast is er ook voldoende informatie te vinden voor de juridische en HR-afdelingen binnen deze sector.

Met deze website heeft het Team Gezondheidszorg een eigen online platform om haar ruime juridische exper-tise op het gebied van gezondheidszorg te delen en om met u in contact te blijven.

Volg het team ook op Twitter via @Rechtindezorg