Door Hanna van Dam en Jolijne Klijn -...

1 – SPartacus 2013

Voorwoord Lieve lezertjes, Na het harde zwoegen van jullie geliefde redactie, ligt er dan weer eindelijk een prachtige nieuwe schoolkrant voor u. De euforie die van jullie gezicht af te lezen is wanneer de geur van versgedrukt SPartacus-papier jullie neuzen bereikt, daar werken wij voor, en zo is er weer een prachtig staaltje vakwerk geleverd in deze editie. Een afleiding die nodig is in een tijd als deze, waarin plotseling veel vernieuwingen plaatsvinden, niet alleen in ons kleinschalige schooltje, maar ook in ons prachtige land. In deze eerste nieuwe editie van het nieuwe jaar gaat het over de nieuwe leraren, nieuwe sausjes in het testpanel, een nieuwe Romereis en nog meer nieuws. Natuurlijk is er op sommige gebieden ook behoefte aan vernieuwing, want onze mediatheek ligt nog steeds in puin door de onmenselijke traagheden die het computersysteem met zich mee brengt. Maar, beste lezer, wees niet bang, want onze SPartacus zal blijven als hij altijd was: treffend, indrukwekkend, adembenemend. U krijgt uw oude vertrouwde schoolkrantje zoals u van ons gewend bent. Wij wensen jullie heel veel vernieuwend plezier bij het lezen. Jullie nieuwe hoofdredactie,

Noor, Sara & Jorn

Inhoud

2 Vernieuwing 4 Op de bank met Peter van Dijk 6 Toetsweek: pro’s en no’s 7 Minuutje met Charles and the Powers 8 Minuutje met meneer van Diggelen en mevrouw van Arum 9 WC updates 10 Koken met mevrouw Meeuwse 11 On Stage 2013 12 Stylish verantwoord 14 Apparaten over de datum 15 Minuutje met meneer Van den Hurk 16 Testpanel 18 Minuutje met Meneer Den Uijl 19 Minuutje met Dirck Live 20 Prikbord 21 Colofon


Vernieuwing Door Hanna van Dam en Jolijne Klijn

Lieve Hanna, Meestal komt het opzien tegen je eigen verjaardagen zo rond het punt dat je ongeveer op de helft van je leven zit. Het is een ware inspiratiebron voor boeken en films. 'Ouder worden' lijkt in deze tijd sowieso een vaag begrip. Groep 7/8-ers willen veel te graag opgroeien en spelen met hun smartphones, Facebook en opgemaakte poppengezichtjes naar een tutorial op YouTube, terwijl mijn in-de-dertigjarige buurmannen (ehh, jongens?) weigeren hun swag te verliezen en daarom meisjes van amper achttien versieren in jeugdige cafés. De commerciële wereld grijpt haar kans en maakt meer en meer reclame voor de anti aging crèmetjes. Hoewel ik die onzekere periode van hoor ik er wel bij achter me heb gelaten en ik ook nog lang niet bang ben voor rimpels, beknelde ook mij de angst voor mijn met snelheid aankomende verjaardag. Ik zou in de zomer van 2012 achttien jaar worden, een grote mijlpaal, iets waar ik tegenop zag. Ik zou nog één jaar thuis wonen.

Mijn leven kent een structuur die ik niet zelf heb bedacht. Elke ochtend gaat mijn wekker naar mijn idee te vroeg, eet ik daarom een half ontbijt, fiets ik naar school met de vriendin met wie ik al naar school fietste toen het nog een vriendinnetje was, volg ik lessen tussen mijn tussenuren door en kom ik thuis, vaak denkend dat ik een productievere dag had gehad als ik de hele dag had gespijbeld en thuis had gewerkt. 's Avonds eten we met het hele gezin. Alhoewel ik best vaak kook, is het niet mijn verantwoordelijkheid dat de ingrediënten in huis zijn. Mama en papa zorgen ervoor dat mijn leven kan en blijft lopen zoals het loopt. Op het moment dat Noor vertelde dat het thema van de nieuwe editie 'Vernieuwing' zou zijn, kon ik niet om de ironie heen. Ik ben namelijk zo iemand die vernieuwing liever vermijdt. Laat alles maar gewoon zoals het nu is, precies goed, misschien een beetje saai, maar in ieder geval vertrouwd. Hoe moet dat nou, volgend jaar, als ik ineens op mezelf woon in de Grote Stad, zonder papa om alles wat fout gaat, recht te zetten, zonder mama om gezellig thee mee te drinken en te kletsen? Begrijp me niet verkeerd, ik ben toe aan mijn eigen leven, het lijkt me heerlijk om zelf je regels te schrijven en op te ruimen omdat je het zelf fijn vindt als het netjes is, niet omdat het moet. Je eigen koelkast met je eigen producten, slechts de dingen die jij lekker vindt en eten op het tijdstip dat jou het beste bevalt. Nergens rekening mee houden is natúúrlijk iets waar ik naar uitkijk, maar wat brengt die luxe met zich mee? Ik wil niet alleen zijn en verantwoordelijk zijn voor de boodschappen, ik wil niet weg bij mijn familie! Ik wil helemaal geen nieuw leven, ik ben blij met hoe het nu is! Dus toen jij reageerde op mijn stelling in de vergadering dat je juist het tegenovergestelde voelt, vroeg ik me af: Hanna, hoe kun jij alles zo makkelijk loslaten? Lieve Jolijne, Ik herken wat je zegt… er is niets angstaanjagenders dan weggaan van het bekende. En juist daarom trekt het me zo aan. Ik ben nog geen achttien, maar ik wordt het binnenkort wel. Ik ben dus nog volop bezig met het uitzoeken van de juiste zorgverzekering en elke week is er wel een brief van de overheid over mijn ‘tegemoetkoming scholieren’ of over de


studiefinanciering. Of ik collegegeldkrediet wil aanvragen? Mijn blik is blijven steken bij de cijfers, ze vormen bedragen die me duizelen. Mijn vader leest mee en zegt: moet je doen, dat valt reuze mee. Het lijkt me heerlijk om verder te gaan, om weer een stapje dichterbij die wereld te komen, waar een schuld van enkele duizenden euro´s ´wel meevalt´. Daarbij ben ik het eigenlijk wel zat hier. Begrijp me niet verkeerd, het Camphusianum heeft me ontzettend veel gegeven. Toen ik hier kwam, was ik een slim, maar onervaren meisje. Hoewel ik groter was dan sommige derdeklassers, voelde het heerlijk om weer eens de jongste te zijn. Om te ontdekken dat ik nog zoveel niet wist. Ik had geen idee wat me te wachten stond en juist dat vond ik zo geweldig. Helaas wende het al gauw genoeg. Het nieuwe ging er wel weer af, maar gelukkig waren er andere mogelijkheden. Ik ging naar Dixie, waar ik leerde presenteren en debatteren, ik ging naar Cambridge om mij voor te bereiden op een internationale carrière, ik deed mee aan de uitwisseling, ging bij de schoolkrant, maakte reizen naar Moskou, Rome en Griekenland, en werd gekozen tot ambassadeur voor Edukans. Dit laatste is voor mij ongetwijfeld een belangrijk keerpunt geweest. Het was een ervaring die mij liet inzien hoe klein het leven eigenlijk is, maar ook hoe groot wij het vaak maken. Het wakkerde in mij de drang aan om alles uit mijzelf te halen. Laatst hoorde ik op de radio een liedje van Marco Borsato, ´nooit meer een morgen´ was het. Eén zin raakte mij: We verbannen de dromen naar morgen en later, maar doet het je stiekem geen pijn, dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou, als er nooit meer een morgen zou zijn. Wat als ik nu kies voor de veilige weg, voor de vertrouwde weg? Plotseling was ik bang, niet voor het onbekende, maar voor herhaling. Als ik vijfendertig mag worden, wil ik niet het gevoel hebben dat het beste nog voor me ligt, dan wil ik niet nog steeds dezelfde dromen hebben als nu. Hier op school is er een wereld voor me open gegaan, letterlijk en figuurlijk. Ik leerde van oude volken, scheikundige structuren en natuurkundige wetten die wel kloppen, maar voor mij nog steeds niet logisch zijn. Ik ga een stuk wijzer, kritischer en vaardiger weg van deze school. Tegelijkertijd wil ik niet dat meisje verliezen dat hier op de eerste dag met grote ogen en vol geluk naar al het onbekende zat te kijken. Dat meisje zat daar niet omdat ze bij het vertrouwde was gebleven, maar omdat ze op zoek was naar het onbekende. Dus, lieve Jolijne, loslaten is niet makkelijk, maar vasthouden is geen alternatief.

Lerariteiten -VL: Dat kut Facebook.... ho pardon. -HK: Mijn huidige teken is zo'n zwijn. -DN: Jullie zijn vies, leerlingen zijn vies -LE (over opleiding): Ik was altijd een kommaneuker. -LE: BO wist na vier jaar nog steeds niet hoe ik mijn koffie drink, je kunt je ook wel een keer in iemand interesseren. -LE: Ik kom aan van de lucht tegenwoordig. -LE over Medea: Ze trouwde later met hem en ook bij hem verwekte zij nog kinderen. -LE: Als ik ook zou lachen om andermans fouten, zou ik hier heel de dag in een deuk liggen, joh


Op de bank met! Peter van Dijk Door Sara Visser en Noor de Kort

In deze editie van de SPartacus zit

eindelijk onze

coördinator/wiskundeleraar meneer

Van Dijk op de bank. Hij vertelt

over zijn jeugd in Rotterdam,

familie, zijn liefde voor het

buitenleven, hobby’s en het

coördinatorschap. Wie: Peter van Dijk Geboren: 12 mei 1957 in Schiedam Vak: wiskunde en daarnaast coördinator klas 5/6 Zoals altijd is meneer Van Dijk weer bezig als we bij zijn kantoortje op de 3e verdieping

wachten. Als wij na een kwartier aan de beurt zijn, vertelt hij dat het vandaag ‘een doorlopende voorstelling’ was. Met een appeltje en een kopje thee erbij praten we makkelijk een uur weg en komen we een heleboel meer te weten. We duiken meteen ver terug in de tijd en belanden in het ziekenhuis van Schiedam waar de heer Van Dijk op 12 mei 1957 ter wereld kwam, een maand te vroeg. Hij was toen nog zo klein dat röntgenapparatuur niet nodig was: ‘Ze hielden me tegen de tl-lichten en zagen zo of alles erin zat of niet’. Hij groeide op in Rotterdam-Zuid en heeft vanaf jongs af aan al ‘ordinair gevoetbald’. Voor de voetbalvereniging was hij teamleider, organiseerde kampen, gaf training en speelde zelf meestal in de aanval. Daarnaast hield hij van stevige gitaarmuziek als de Rolling Stones en Deep Purple. Ook las hij veel. In zijn puberteit wist hij al vroeg dat hij het onderwijs in wilde. Zijn hoofreden was het feit dat hij het leuk vond om met kinderen te werken. Hij wilde graag kinderen iets bijbrengen. Het liefst was hij gymnastiekleraar geworden, een minpunt was alleen dat er een groot stuk turnen in zat: ‘De balsporten gingen me goed af, maar dat turnen was nou niet bepaald mijn sterkste onderdeel’. Aangezien hij goed was in wiskunde, besloot hij dat te gaan studeren. Toen hij een jaar of vijfentwintig was, ontmoette hij voor het eerst zijn huidige vrouw. Toen hij terugkwam van zijn zomervakantie in Frankrijk was zijn relatie met een Française net uit. Hij ging langs bij zijn ouders die op dat moment in Drenthe kampeerden. Daar kwam hij toevallig zijn zus met vriendinnen tegen, die een fietstocht door Nederland aan het maken waren. Hij vond een van die vriendinnen meteen heel leuk, maar aangezien zijn verkering net uit was, heeft hij het nog een tijdje laten varen. ‘Op een gegeven moment was het wel opvallend dat mijn vrouw steeds vaker over de vloer kwam, wat uiteindelijk niet voor mijn zus bleek, maar voor mij.’ Een paar jaar later trouwden ze, verhuisden naar Alblasserdam en kregen twee zoons, die inmiddels in de twintig zijn. Vader worden vond hij het mooiste wat er is. ‘Vooral als ze een beetje gaan lopen en praten, dat is echt geweldig.’ Natuurlijk waren er ook mindere momenten, zo was het soms moeilijk dat de twee zoons niet goed met elkaar overweg konden. ‘Ze hebben totaal verschillende karakters, de een begrijpt het karakter van de ander niet en visa versa. Gelukkig gaat het de laatste tijd beter en is er een stuk van


acceptatie gekomen.’ En zou hij dingen anders hebben gedaan als hij ze over kon doen? ‘Als ik iets over kon doen, had ik er misschien voor gezorgd dat ik wat meer thuis kon zijn voor mijn kinderen.’ Echte spijt heeft hij er niet van: ‘misschien zijn ze door de opvoeding van mijn vrouw wel veel beter terechtgekomen dan wanneer ik het had gedaan, haha’. Voordat hij hier zo’n tien jaar geleden kwam werken, werkte hij nog in Rotterdam. Hij had het naar zijn zin, maar de klassen liepen erg terug. Hierdoor werd de kans groter dat klas 5 samen met klas 6 les zou gaan krijgen. Aan combinatieklassen wilde hij liever geen les geven, omdat hij bang was leerlingen dan tekort te doen. Na een sollicitatie op onze school, werd hij aangenomen. Toen de school groter werd, kwamen er twee vacatures voor het coördinatorschap en sindsdien is meneer Van Dijk coördinator van klas 5 en 6. En wat hij zo leuk vindt aan het coördinatorschap? ‘Dat je nooit weet hoe de dag gaat lopen.’ Dit zorgt echter ook voor veel extra werk. Op dit moment vindt hij het aantal uren dat ingeroosterd is voor het werk als coördinator niet in verhouding staan met de hoeveelheid werk. Altijd is hij wel bezig met de meldlijsten, vergaderingen, gesprekken met mentoren en ouders. In de loop der jaren heeft hij al voor veel veranderingen gezorgd op school. Zijn sterke kant ligt bij het bedenken van praktische oplossingen, zoals de aparte klas voor verlengers. Waar hij nog niet tevreden over is, is de werkhouding van de leerlingen: ‘Het is natuurlijk een opmerking van een oude man maar aan de huiswerkattitude zou ik graag wat willen veranderen’. Hij vindt dat er tegenwoordig te veel luie leerlingen zijn. Daarnaast vindt hij ook dat er te veel andere dingen zijn waaraan leerlingen tijd besteden. In de loop der jaren is dat volgens hem toegenomen. Vroeger stond de school bovenaan: ‘Als je op school niet presteerde, werd er vanuit thuis gezegd dat je even een tijdje niet mocht gaan trainen’. Goed, genoeg over school, tegenwoordig is hij nog steeds sportief bezig. Hij volleybalt en wil weer gaan hardlopen. Daarnaast leest hij nog steeds graag. Toevallig ligt er nu het boek ‘Ik ben altijd slecht in wiskunde geweest’ op zijn nachtkastje met allerlei weetjes en aardigheden over wiskunde, maar normaal gesproken houdt hij privé en werk streng gescheiden. ‘Je hebt twee soorten wiskundeleraren: wiskundeleraren die zich alleen maar met wiskunde bezig houden en wiskundeleraren die ook nog van andere dingen houden. Tot de tweede categorie behoor ik.’ Meneer Van Dijk en zijn vrouw zijn echt ‘buitenmensen’. Een andere grote hobby is dan ook het Pieterpad. Dit pad loopt van Noord- naar Zuid-Nederland van Pieterburen naar de Sint Pietersberg. Ze lopen het Pieterpad kriskras door Nederland en hebben inmiddels 2/3 deel gelopen. Daarnaast gaan meneer en mevrouw Van Dijk vaak op vakantie met de tent en klimmen dan als berggeiten door de Franse en Zwitserse Alpen. Op wintersport gaan ze ook, maar skiën doen ze niet meer; ‘wel sleeën we als een gek!’. Ten slotte vragen we meneer Van Dijk of hij van plan is hier te blijven of totaal iets anders wil gaan doen. Uit het onderwijs stappen wil hij sowieso niet en hij ziet ook geen reden om naar een andere school te gaan: ‘Als je het goed bekijkt, is deze school het paradijs van de scholen. Er zitten hier namelijk zulke aardig leerlingen, de acceptatie van elkaar is groot en de sfeer is gewoon gezellig!’.


Toetsweek: pro's en no's Door Isis Ensink De toetsweek voor de bovenbouw staat weer voor de deur. Voor een toetsweek zouden onderbouwers al vroeg beginnen met leren, want volgens de leraren is voorbereiden al het halve werk. De bovenbouwers zijn druk bezig met.. tja... met wat eigenlijk? Ik gok dat er wel een aantal zijn die aan het voorbereiden zijn, maar ik ga ervan uit dat de meesten bezig zijn met het uitstellen van de negatieve gedachtes: leren voor de toetsweek. Tenminste, dat is altijd het gevoel dat ik bij de toetsweek krijg. Ik vond het vroeger geweldig: uitslapen, heel de dag vrij (op een paar uurtjes leren na) en pret hebben. Tegenwoordig zie ik er alleen maar tegen op. Weer een week hard leren en vroeg opstaan (want tja, de bovenbouwers krijgen nu eenmaal niet de geweldige tijden die al gereserveerd zijn voor de onderbouwers). Maar is mijn mening over dit onderwerp nu wel echt terecht? Of moet ik mijn mening toch veranderen. Laten we alle voor- en nadelen nu eens naast elkaar zetten en kijken wat we dan van de toetsweek vinden. Voordelen: -uitslapen (niet altijd gegarandeerd) -geen les -jezelf belonen met iets leuks of lekker eten -(veel) vrije tijd (tenzij je een concentratieprobleem hebt tijdens het leren) -tijd om je kluisje op te ruimen (de boeken moeten er namelijk toch uit) -goed smoesje erbij ('sorry, ik moet leren! Toetsweek!') -je kunt het geluk hebben een dag vrij te hebben -je kunt anderen uitlachen als ze veel toetsen hebben -proberen je cijfers omhoog te halen -geen zware tas -geen mosh-pit doorstaan in de bruggerhal -geen telaatbriefjes Nadelen: -leren (dit heeft geen verdere uitleg nodig denk ik, en daarom mag dit op plaats numero uno) -vroeg opstaan (als je niet hebt geleerd de avond ervoor, of als je vroeg een toets hebt) -deprimerende gevoelens -je tas is de dagen ervoor enorm zwaar -als je je boeken vergeet, ben je de lul -je kunt, als je slecht leert, hard falen Toch moet ik mijn mening maar eens gaan veranderen, als ik zo kijk. Hoe erg ik ook tegen de toetsweek op zie, er zijn voor mijn gevoel toch meer voor- dan nadelen. Ik weet dat ik er vast en zeker wel een paar ben vergeten, maar toch. We moeten ons de laatste toetsweek maar gewoon dit lijstje voorschotelen en dan zien we allemaal dat de toetsweek toch nog ergens goed voor is.


Ninuutje met! Charles and the Powers Door Aster van Laere De zesdeklasband maakte een minuutje vrij voor SPartacus! Lees hier alles over het ontstaan van de band, hun zenuwen en de plannen die zij hebben. PS: een aantal woorden is vervangen door wat passendere.

Foto: v.l.n.r. Tobias, Ferdi, Joris, Céline, Jonas, Dennis Hoe is jullie band ontstaan? Jo: Eerst was het de bedoeling dat we voor Kolderdag een band zouden vormen, maar dat ging natuurlijk niet door. Toen kwam On Stage en konden we net zo goed wel gewoon een band doen. Eerst waren het alleen de jongens, Céline is er later bijgekomen. T: Het liedje klonk zonder achtergrondzanger of zangeres al heel vet, maar mét was het nog vetter. Waar komt jullie naam vandaan? T: Ik zei eerst 'Montesquieu and the Separation of Powers', maar toen zei iemand anders Charles and the Powers en werd dat de naam. C: Maar hij wordt misschien nog veranderd! Jullie eerste optreden was op het kerstgala. Hebben jullie het idee dat jullie gegroeid zijn sindsdien? D: Toen waren we heel potjandriedubbeltjeszenuwachtig! T: On Stage was wel hemeltjeliefjes vet. Jo: Bij On Stage bestond het publiek uit mensen die het leuk vonden, op het schoolfeest waren we meer 'zo'n groep'. Er waren hotseknotseknetter veel mensen. C: Op het schoolfeest was ik nog fan, maar toen ben ik wel helemaal losgegaan, hoor.


Wat was het dieptepunt in jullie carrière? Jo: Tobias. Allen: Het vertrek van Willem Bel. F: Dat ligt wel gevoelig. C: We kunnen er niet over praten. Willem was alles voor ons. Jo: Hij haalde bier, zoog bier... C: Ja, hij liet niet meer zo veel voor ons over. Hoe zien jullie de toekomst van de band in? F: Na de examens gaan we in bijna het originele formaat verder, alleen Tobias gaat weg. T: Jongens, jullie weten toch wel dat ik tot het einde blijf?! D: Dan beginnen we een nieuwe band. Jo: Dan noemen we hem 'Band Zonder Tobias'. T: Nu merk je hoe de sfeer is...

Een minuutje met… meneer Van Diggelen en

mevrouw Van Arum Door Sjoerd Bootsma Jullie weten allemaal vast nog wel dat het een tijdje geleden vreselijk stonk op school. Ik hoorde dat het iets te maken had met biologie, dus was het tijd om eens navraag te doen bij meneer Van Diggelen en Mevrouw Van Arum. Wat was de reden van die erge stank een tijdje geleden? Voor verschillende practica hadden we varkensharten en inktvissen in de diepvries, in de voorraadkamer naast de lift in de kelder, liggen. Aan het begin van de vakantie viel, vermoedelijk door de bouw in de gymzaal, de stroom uit. Men heeft de stroom wel weer aangezet, maar dacht niet aan de diepvries. Na de vakantie ontdekte we deze bak rottend vlees. Dus de bouw in de gymzaal was de oorzaak daarvan? Ja, waarschijnlijk wel. En welke gelukkige heeft dat op mogen ruimen? Eerst heeft meneer Waltheer de diepvries weer aangezet. Toen alles weer ijskoud was heeft hij alles op de vuilophaaldag in de container gegooid. Gelukkig duurde dat niet al te lang.


WC updates

Door Hanna van Dam De open dag zit er weer op en de school is weer zo goed als nieuw. Toch zijn er in de schoonmaakwoede ook dingen verloren gegaan, die best bewaard hadden mogen blijven, zoals de originele plinten op de vijfde. Om niet alles verloren te laten gaan, heb ik afgelopen tijd wat foto’s gemaakt van een beroemd en berucht onderwerp: de wc-roddels. Het is natuurlijk een publiek geheim dat meiden veel tijd doorbrengen op het toilet. Tegenwoordig is het echter niet meer genoeg om in de spiegel te kijken of met je medemeiden te kletsen -meisjes gaan immers nooit alleen naar de wc– , maar er moet ook nog iets achter gelaten worden voor latere toiletbezoekers. Ik vind dat gekrabbel op de deuren ergerlijk, absoluut onnodig en zeker niet gymnasiaal. Toch kan ik het niet laten om altijd even de nieuwe krabbels te bekijken. Het is natuurlijk hartstikke oneerlijk dat maar de helft van de school van deze roddels kan genieten, daarom hebben we ze verzameld. Dus voor alle jongens: kijk en leer over de psyche van je vrouwelijke schoolgenoten.


Koken met… Nevrouw Neeuwse! Door Noor de Kort

In deze editie deelt mevrouw Meeuwse met ons wat zij graag kookt, wat haar specialiteiten zijn, wat ze lekker vindt en wat ze absoluut níet lekker vindt. Mevrouw Meeuwse is volgens haarzelf meer van het soort ‘proever’ dan ‘kok’. Haar man is thuis en kookt érg lekker: ‘ik moet zelfs opletten dat ik het niet verleer’ zegt ze lachend. Deze bescheiden woorden komen van onze kunstlerares die al jaren op school lesgeeft. Of haar gerecht ook zo kunstzinnig is, we zijn benieuwd. Het klinkt in ieder geval heel origineel: Zoete appelsalade van de Seychellen in Afrika. Deze zoete, hartige en pikante appelsalade is geschikt voor als je de winterse dagen zat bent en zin krijgt in de vakantie met warm weer en strand. Gooi die kriebeltrui dus uit, zet de verwarming lekker hoog en aan de slag dan maar!

Zoete appelsalade voor 4-6 personen Ingrediënten

4 friszure appels, geraspt. 1/2 middelgrote Chinese kool, fijngesneden. 2 eetlepels olie (olijfolie of zonnebloemolie). 1 grote rode ui (ik doe altijd iets meer ui), doorgesneden en vervolgens in halve ringen gesneden. 2 groene chilipeper in dunne ringetjes (dat doe ik wat minder of laat ze weg als je niet van scherp houdt). 1/2 theelepel gemalen kurkuma, wat verse gember geschild, (2 cm) en geraspt. Sap van 2 limoenen, zout en peper.

Bereidingswijze

Schep de geraspte appels en de fijngesneden kool door elkaar. Verhit de olie en bak hierin de ui tot hij zacht wordt.

Voeg de chilipeper, kurkuma en gember toe en bak ze kort: 30 seconden. Schep het uienmengsel door de salade.

Sprenkel de limoensap erover en bestrooi met gemalen zwarte peper. Zout naar smaak toevoegen. Laat de salade en half uurtje koud worden in de koelkast en serveer! Tip: Lekker bij zilvervliesrijst, quinoa, couscous etc.

Kookportfolio

Kookt: Vooral in het weekend, voor gelegenheden en als haar man druk bezig is.

Doet de boodschappen: Bij de Albert Heijn.

Eet het liefst: Italiaans: Risotto, gerechten met veel groenten.

Houdt niet van: Gerechten met kruidnagel.

Trots op: Haar eigengemaakte Saltimbocca.

Wil nog graag leren: Toetjes maken.


On Stage 2013!


Stylish verantwoord Nicole de Kort Lekker oud en vertrouwd; De stylish verantwoord is er weer! Deze keer worden Dauda (2e), Tobias en Dennis (6e), Aranka (4e) en mevrouw Dolman beoordeeld op hun kleding. Want: Is ons schooltje wel een beetje modebewust?

Dauda (2e) A: Hij is schattig! D: Dit is wel bazig. T: Ja, dit is wel heel vet. DO: Ik denk dat hij wel nadenkt over zijn verschijning. A: Zijn haar is erg leuk! T: Dat Amerikaanse vest… Ik heb iets met Amerika! Ik ben twee weken in Amerika geweest! DO: Ik vind het erg kleurrijk, leuk! T: Dat haar is echt vet! A: Ik denk dat hij spontaan is, maar misschien wel een beetje verlegen. T: Waarschijnlijk legt zijn moeder zijn kleren nog klaar. En ik denk dat hij zijn haar zo van zijn moeder moest. A: Het is een beetje basic, maar wel erg leuk!

Mevrouw Dolman (Docente Engels) T&D (In koor): Ooooooh, mevrouw Dolman! A: Leuk printje! Dau: Op zich wel mooi met die bloemen! D: Wát een lekkerding! A: Leeftijdsgepast. Dau: De spijkerbroek is aan de onderkant een beetjes losjes. A: Een blazertje en een accessoire, zoals een ketting, zouden leuk zijn! T: Ze heeft altijd een beetje onverzorgde schoenen aan. Dau: Ik ken haar niet zo goed. T: Ik let altijd op schoenen bij mensen. Ik vind ze bij mij ook niet heel mooi, maar… A: Haar schoenen zijn niet zo.. ze passen niet zo bij het geheel. Dau: Wel een geslaagde combinatie! D: Ze heeft een beetje huisvrouwsleur-kleding.


Tobias en Dennis (6e) Dau: Die linker ziet er wel chique uit. A: Streepjes! DO: Ik vind het erg onverzorgd om met je handen in je zakken op de foto te staan. A: Ze zijn wel een beetje ijdel denk ik, het is allemaal wel erg perfect hè? DO: De kleur van de broek van Tobias kan wel. Dau: Dat bruin met dat blauw van die linker vind ik niet zo mooi. DO: Ik vind het giletje van Tobias niet zo leuk. A: Ik denk dat je wel lol met ze kan maken. Dau: Die rechter is wel cool, maar dat zijn shirt eronder uitkomt vind ik echt iets minder. A: Het is gewoon basic. DO: Ik vind de Dennis-achtige kleding leuker.

Aranka (4e) DO: Hier is over nagedacht! T: Ze heeft altijd een rare broek… D: Zei de man met de beige broek… Dau: Het is op zich wel mooi. DO: Het is eigenwijzig, leuk. Dau: Het is niet echt mijn smaak. T: Haar kapsel vind ik echt niet mooi. D: O, dat ene stukje is een beetje roze?! Dau: Het printje van de broek is niet lelijk, maar niet voor mij. DO: Leuk haar! D: Een smaak die mijn smaak, tevens jouw smaak niet aanspreekt, toch Tobias? T: Nee inderdaad. Dau: Ik vind het niet mooi hoe de jurk zo schuin afloopt.

Wistjedat? -RU een innige band heeft met Ramsey Nasr? -Hij 's nachts sms-contact met hem heeft? -LR en LF samenspannen tegen OI? -Zij hem hebben ingebouwd op de parkeerplaats? -DN uit haar lokaal is gezet door twee vierdeklassers? -WE een sjaals-verslaving heeft? -Hij daarom ook altijd een sjaal omheeft in de school? -LD zoetsappige, romantische verhaaltjes helemaal geweldig vindt?


Apparaten over de datum Tom Vergouwen Daar zaten we dan, in de Nederlands les te wachten tot het internet op miraculeuze wijze weer ging werken. De leerlingen die hun spreekbeurt moesten houden, stonden te trillen op hun benen van de zenuwen en deze situatie hielp er niet bij. De rest van de leerlingen fluisterde over het langzame internet en de over de datum zijnde computers. Dit hoor ik de laatste tijd steeds vaker. Het internet is te langzaam (of doet het niet), de computers zijn zwaar verouderd en ook de schoolsite wordt niet gespaard. Niet alleen de leerlingen zeuren hierover, ook de docenten hebben regelmatig commentaar. Als deze hun werk voorbereiden en de computer de dia's niet wil afspelen, vinden ze dit natuurlijk niet prettig. Dus niet alleen de technologisch verwende leerlingen klagen, maar ook de docenten. Als zelfs de docenten het vervelend vinden, dan moet het wel heel ernstig zijn! Nadat de Nederlands les voorbij was, ging ik in de pauze met wat mensen praten. Wordt er al iets gedaan aan deze problemen? Ik vroeg een lid van de leerlingenraad om commentaar, aangezien deze toch de leerling vertegenwoordigd. Deze leerling vertelde mij dat het langzame internet niet een probleem is dat door de school veroorzaakt wordt. Onze school is lid van het OVO (Openbaar Verenigd Onderwijs). Onze school kan hierdoor niet zelfstandig aanpassingen maken, wanneer deze het wil. Er is op dit moment al een actie op touw gezet, om te kijken of er een andere internetprovider gevonden kan worden. Maar dit is maar een klein onderdeel van de klachten. Iedereen is het erover eens dat de computers die in de lokalen en de mediatheek worden gebruikt, verouderd zijn. Een anonieme leerling uit de vijfde klas moest zelfs elf minuten wachten totdat de computer was opgestart. Daarna moest ze nog op het internet om iets op te zoeken. Dit had vanzelfsprekend de hele pauze gekost. Dit alles kostte zoveel tijd, simpelweg omdat het druk was in de mediatheek. Het is begrijpelijk, maar neemt niet weg dat het iets is dat opgelost moet worden. Dan hebben we ook nog de schoolwebsite. Deze heeft op de startpagina de tekst: "deze site is geoptimaliseerd voor Internet Explorer". Internet Explorer is zonder twijfel de langzaamste browser die te vinden is en ik kan meneer Hurkmans verzekeren dat het gros van de leerlingen geen Internet Explorer meer gebruikt. Dit probleem is makkelijk op te lossen en ik wil graag namens de vijfde klas vragen of andere browsers de site ook goed kunnen gebruiken.

Ik begrijp de situatie van de school ook wel. In deze tijden van economische crisis wordt er bezuinigd op het onderwijs en de schoolleiding wil geen daling van de kwaliteit van het onderwijs. De school bezuinigt dus op apparaten. Maar als er geen nieuwe computers komen (ze blijven dus langzaam), zal een deel van de les verspild zijn aan bijvoorbeeld het opstarten van de computer. Met andere woorden: de technologie in de school moet vernieuwd worden. Laat deze dingen veranderen zodat we geen problemen meer hebben bij spreekbeurten. Zorg er alstublieft voor dat er nieuwe computers komen; docenten en leerlingen zullen de schoolleiding dankbaar zijn.


Ninuutje met… meneer Van den Hurk Nirte Horstink en Sjoerd Bootsma Deze keer een minuutje met meneer Van den Hurk, de nieuwe docent klassieke talen. Deze man had een tijdelijk contract op zijn vorige school. Toen dat was afgelopen, heeft hij bij ons gesolliciteerd en is aangenomen. Hij is van plan hier nog zo lang mogelijk te blijven. Hij wist niet wat hij moest verwachten, maar dacht wel dat hij grote klassen zou krijgen. Dat bleek te kloppen. Nu hij hier een tijdje lesgeeft, is hij blij dat hij gekomen is. Hij vindt het leuk om te zien hoe de docenten en leerlingen met elkaar omgaan. Zelf was hij vroeger een brave leerling, maar deed als de les saai was ook graag iets anders. Tijdens de les kletsen en huiswerk maken voor een ander vak waren voor hem heel normaal. In talen is hij altijd al goed geweest. Met Grieks lag hij in de 4e al een half jaar voor. Die interesse voor talen is altijd zo gebleven. Bijna alle boeken die hij leest, zijn in het Engels of Latijn en als het al eens Nederlandse boeken zijn, vindt hij de echte klassiekers het interessantst. Ook heeft hij vele andere hobby’s: films kijken, computerspelletjes spelen en sporten. Basketbal is zijn favoriete sport. Dat doet hij al bijna zijn hele leven. Computerspelletjes speelt hij het liefst samen. Black-Ops is een van zijn favoriete spellen. Hij woont alleen met zijn dwergpapegaai, al zou hij graag een vriendin willen. De politiek vindt hij niet zo interessant. Al jaren is hij voorstander van GroenLinks ondanks dat hij vindt dat ze betere lijsttrekkers zouden moeten kiezen. Het aftreden van de Koningin had hij al lang zien aankomen: “Het zou me meer verbazen als ze niet een dezer dagen af zou treden.” zei hij. Wij hopen dat meneer Van den Hurk nog lang hier wil en kan blijven om les te geven!

Lerariteiten -DM (er staat ‘onverspelbaar’ in het lesboek i.p.v. ‘onvoorspelbaar’; gooit zijn boek naar de prullenbak): Zo, het SE gaat niet door! -LE (over Hurk): Hij eet alleen maar witte puntjes. Ik krijg dan toch die moedergevoelens, hoor, met zo'n jongen. -DG: Die Gamma moet weg... Dat is een heel Karwei. -LL: Dat is echt vet! LU tegen ll: Als jij nou even je mond houdt, dubbelgefrituurde bamibal. -LF: Ja, dat is dope shit. -DE: Mijn ogen rollen uit zijn kassen, mijn oren tuiten. -DE: En nou wil ik dat jullie je koppen houden!!! -DE: (tegen leerling): Je bent een lamstraal! -BJ: (als de bel gaat): Oké…sorry voor de saaie les.


Testpanel Nicole de Kort, Sifra Eigenraam en Tom Vergouwen

Heb jij er ook wel eens last van? Dat radeloze gevoel wanneer je in de Albert Heijn staat met een stokbrood in je hand en geen idee hebt welk sausje je erbij moet nemen? Dit is niet langer nodig: SPartacus heeft namelijk vier sausjes getest, zodat jullie nu weten welke de lekkerste is! We hebben Johma oude kaas salade, Heinz sandwich spread Mexicaans, Johma kip-meloen salade en Surinaamse eiersalade van de Albert Heijn getest.

Johma kip-meloen salade 1e indruk: -‘GADverdamme…’ -‘Lijkt me facking vies..’ -‘Morgen allemaal ziek denk ik..’ -‘Fris en fruitig!’ Geur: -‘Fris en fruitig!’ -‘Het stinkt heel erg.’ Smaak: -‘Fris en fruitig!’ -‘Verrassend lekker!’ -‘Geen goede combi met stokbrood.’ Conclusie: -‘Als je niet van meloen houdt, vind je dit niet lekker. Als je niet van kip houdt, vind je dit ook niet lekker, en als je niet van de combi houdt, ook niet..’ ‘Niet verwacht dat hij toch best lekker is!’ Cijfer: 6, 5 Johma oude kaas salade 1e indruk: -‘Wat zijn die zwarte bolletjes?...’ -‘Het lijkt me niet zo lekker..’ ‘-Mij wel! Ik houd echt heel erg van kaas!’ Geur: -‘HET STINKT!’ Smaak: -‘Het smaakt niet naar kaas.’ -‘Wel!’ -‘Nee joh, het smaakt naar mislukte smeerkaas!’ -‘Gadverdamme.’ -‘Oh, echt superlekker!’ -‘Dit is echt TE vies…’ Cijfer: Een dikke 3


Heinz sandwich spread; Mexicaans 1e indruk: -‘Mexicaans ja.’ -‘Het ziet er het minst lekker uit van allemaal..’ Geur: -‘Het ruikt wel lekker!’ -‘Laten we ook zeggen wat we lekker aan elkaar vinden.’ Smaak: -‘WOW dit is echt superlekker!’ -‘Het smaakt naar koude tomatensoep.’ -‘Dit is echt de lekkerste tot nu toe!’ Cijfer: Een welverdiende 8,5

Surinaamse eiersalade van de AH 1e indruk: -‘Volgens mij is dit echt heel lekker!’ -‘Eiersalade is altijd heel lekker toch? Dit kan toch niet fout gaan?’ Geur: -‘Ja hoor, ruikt wel goed!’ -‘Tom het zit op je neus.’ Smaak: -‘Niet heel bijzonder ofzo.’ -‘Altijd lekker!’ -‘Dit is de lekkerste!’ -‘Nee dat is de kaas.’ -‘Juist de sandwich spread!’ Cijfer: Een goede 7,5

De winnaar is de Heinz sandwich spread (Mexicaans)!! Met dank aan: Jonathan, Noa, Niek en Lex!

Wistjedat? -Een leerling een gewonnen lunch bij mevrouw Dean niet is komen ophalen. -Dat zij die lunch toen aan een andere leerling heeft gegeven, die er wel blij mee was. -VL een kat heeft meegesmokkeld vanuit Corsica en deze heeft vernoemd naar de vrouw van Napoleon: Josephine?


Een minuutje met…Neneer Den Uijl Hanna van Dam In deze editie een interview met een leraar, die eigenlijk geen leraar is. De leraar die zijn klassen regelmatig trakteert op verhalen uit zijn studententijd, die eigenlijk nog steeds niet afgesloten is. De man die bijna tot tranen toe geroerd was door de speech van Koningin Beatrix en zich alleen inhield omdat zijn vriendin aanwezig was. Ik heb het natuurlijk over Meneer Den Uijl. De voornaamste aanleiding voor dit minuutje met waren twee berichten die ik op Facebook tegenkwam. De eerste status was van 11 januari. Daarin schreef meneer Den Uijl dat hij al zeven jaar voor de klas stond. Op 13 januari volgde een status over een tentamen van de lerarenopleiding. Gelukkig kon hij zelf opheldering bieden. ‘Er is een enorm tekort aan leraren, vooral bij de klassieke talen. Daarom worden allerlei mensen gevraagd, die eigenlijk geen klassieke talen mogen doceren, zoals dominees en juristen. Als je leraren zoekt, dan is het natuurlijk heel logisch om eerst te kijken bij de groep mensen die waarschijnlijk zeer binnenkort die bevoegdheid krijgen: de studenten klassieke talen. Daarom ben ik op mijn twintigste, in het derde jaar van mijn studie, al gevraagd om in Rotterdam les te geven. Daar heb ik anderhalf jaar les gegeven en daarna ben ik hierheen gekomen. Ik ben hier dus tegelijk gekomen met het merendeel van de huidige zesde klas. Ik ben hier echter wel gekomen als een tijdelijke oplossing, totdat er een gediplomeerde classicus met lerarendiploma beschikbaar was. Doordat ik zoveel lesgaf, bleef er minder tijd over voor de studie, dus die duurde wat langer [nu bijna tien jaar, red.]. Het gevolg is dat ik elk jaar weer ontslagen en opnieuw aangenomen word. Pas als ik mijn studie en de lerarenopleiding heb afgerond, kan ik een permanente baan in het onderwijs krijgen.’ Dus deze klassieke talenstudent heeft veel ervaring met lesgeven, maar eigenlijk is hij als leraar elk jaar weer zo goed als nieuw.

Lerariteiten -LL (Tijdens een discussie bij maatschappijleer): Maar dit is gewoon mijn mening. GR: Ja, maar je moet je mening niet zomaar doordrukken. LL: Dan moet u dat ook niet doen. GR: Ben ik hier mijn mening aan het doordrukken dan? Klas: Ja… -LL: Wat drinkt u als u uitgaat? ED: Geitenmelk. -ED: (over de computer) En als je daarop klikt……… dan gebeurt er niks op deze school. -LF: Filosofie is echt vage shit.


Ninuutje Net ‘Dirck Live’ Wie/wat is Dirck Live? Dirck Live is een nieuwe groep, ontstaan uit de Camphusianum Media groep van Ben de Lange (geeft de banduren Film) en de SPartacus in samenwerking met Ground FM als project van meneer Osseforth. Verder krijgen we steun van Dirck op Facebook. Marijke Zonnenberg (6) is onze 'nieuwslezeres' en op dit moment ook verslaggeefster, al zijn we op zoek naar iemand die 'op locatie' wil interviewen. De rest van de groep bestaat uit Yamil Oulad-El-Hadj (3), Jolijne Klijn (6), Jeroen Muelders (5) en Alwin Kuup (3), die wisselen van de technische taken (camera, geluid, regie, montage e.d.). Sinds wanneer bestaat Dirck Live? We zijn in september voor het eerst bijeen gekomen (toen was nog onduidelijk wie, wat en hoe) en in december hebben jullie allemaal de eerste aflevering kunnen zien op YouTube, misschien zelfs in de les. Het is ons streven om elke maand op een vooraf besloten tijdstip in elke klas te worden uitgezonden via de smartboards. Leraren moeten nu nog erg wennen aan het idee dat hun lestijd naar Dirck Live gaat, maar we hopen dat onze uitzendingen volgend schooljaar een item zullen zijn geworden in de school, waar alle leerlingen, maar ook de leraren naar uitkijken. Wat zijn jullie plannen voor de komende tijd? Op dit moment zijn we nog erg aan het zoeken. Hoe moet de studio eruit zien, wat wil de school zien, wat willen wij laten zien? We zoeken naar de goede balans tussen nieuwsitems en 'leuke' items, zoals Teachers React, Wie is deze docent? en De Gastspreker. We krijgen al aardig wat reacties op WIDD, dus dat is een goed teken! We hopen dat we ook nieuwe aanmeldingen krijgen voor gastsprekers.

DIRCK LIVE ROEPT OP: Ben jij een talent in interviewen? Geef je op als reporter op locatie! Wil je gewoon iets kwijt aan de hele school? Geef je dan op als gastspreker!

Lerariteiten -ED: Het gemiddelde van deze klas ligt bijzonder hoog, misschien speelt het feit dat mevrouw Dekker surveilleerde een rol, dat weet ik niet. -VL: Ik sla hard en lang en ik praat heel vochtig. -SO: Doe je schrift open, pak je rekenmachine en doe alsof je op school zit. -SO: Ik ben maar een domme natuurkundige. -DG: Ik probeer altijd in de SPartacus te komen maar dat lukt me nooit.... zit er hier iemand toevallig in de SPartacus? *lange stilte* LL: O o o ik! Ik zit erin! -WE: weet iemand nog een informatieve economische film? LL: ‘Confessions of a shopaholic’ gaat over de economie? WE: Oh, nou als je die dan meeneemt kunnen we die gaan kijken. -WE: Als je niet weet wat je moet stemmen, dan maar op een mooie vrouw. -DE: I'm going to kill mevrouw Parel. -VL: Als ik de vloer hier zie, vind ik jullie een stelletje collectieve varkens! -PH (over plofkippen): Het kind heeft een prachtig leven, maar dan: HET MES ERIN! -VL: Waarom moet er toch altijd zo plechtig gedaan en gesproken worden in de kerk? Ik heb het toch ook niet over ‘een bal des gehakt’? -VL (over ketters): Ja, die staken ze in de fik, ze nodigden ze uit op hun ‘final barbecue’.


Colofon De redactie: Jiska de Lange Winston van Dodewaard Eline ten Busschen Mayra Niekus Sjoerd Bootsma Mirte Horstink Nicole de Kort Emma Lobée Sifra Eigenraam Tom Vergouwen Isis Ensink Jorn Beuzekom Sara Visser Noor de Kort Hanna van Dam Aster van Laere Jolijne Klijn Joël van der Moore Tobias Wouters Bedankt voor het nakijken van alle stukken, mevrouw Daniëls!

Door Hanna van Dam en Jolijne Klijn -...

Documents

Transcript of Door Hanna van Dam en Jolijne Klijn -...