Jaarverslag Voorzitter ............................................. 2 Botenbeurs en jaarvergadering 2009 ...................... 4 Notulen jaarvergadering 2009................................. 5 The Western Challenge ........................................... 9 Mini-interview met Hennie van den Brink ........... 11 110 ijszeilboten, massatoerisme op Gouwzee 12 Activiteiten IJszeilvereniging ‘de Westeinder’ ..... 14 Even checken bij: Chris de Groot ......................... 15 Zilveren DN, een mooie leerschool ...................... 17 Zweden 2010, de omgekeerde wereld .................. 18 IJszeilen is gekkenwerk! ....................................... 19 Column Frans Vlugt: ijszeilgekte ......................... 26 Hoe de Badjassen op het EK/WK verzeild raken . 29 Nederlands kampioenschap 2010 ......................... 35

Even checken bij: Sander Bon ............................... 38 Duits kampioenschap 2010, of toch niet? .............. 39 IJszeilers op zoek naar avontuur ............................ 40 Even Checken bij: Jan Heida ................................ 49 Plöner See 13 maart: “Ik kon het niet laten” ......... 50 De low budget slijpmachine .................................. 50 Het DN Journaal in gesprek met: Eric van Komen 51 Sneeuwrijke winter was koudste in 14 jaar ........... 56 Donateurs ............................................................... 56 DN Nederland terug op het strand ......................... 57 Wedstrijduitslagen ................................................. 58 Wedstrijdkalender 2010/2011 ............................... 64 Het finishdoek is gevallen ..................................... 64

Inhoudsopgave

DN journaal 2010

Algemeen DN IJszeilvereniging Nederland. Opgericht 23 november 1963. Koninklijke goedkeuring 15 juli 1971

Bestuur en taken Voorzitter Johan Tolsma Telefoon 076-565 00 43 E-mail voorzitter@ijszeilen.nl Secretaris Eric van Komen Secretariële zaken en ledenbestand, uitgifte van teke-ningen, zeilnummers, bouwbeschrijvingen, maatre-gels en wedstrijdreglement. Zwanebloem 37, 1657 KM Abbekerk Telefoon 0229-20 18 93 E-mail secretaris@ijszeilen.nl Penningmeester Rob Leuverink Telefoon 055-355 80 22 E-mail penningmeester@ijszeilen.nl Internationaal secretaris Hennie van den Brink Onderhouden van internationale contacten. Contacten en overleg met EDNIYRA en IDNIYRA. Technische zaken. E-mail wedstrijden@ijszeilen.nl Bestuursleden Dideric van Riemsdijk Public relations, contacten met pers, radio en tv. Beheer website www.ijszeilen.nl. E-mail webmaster@ijszeilen.nl

Piet Hopma Zijlema Organisatie wedstrijden en materiaalbeheer. Telefoon 0320-25 33 51 E-mail materiaalbeheer@ijszeilen.nl

Diversen: Naam clubblad: DN Journaal Aantal leden: 450 Aantal donateurs: 6 Contributie: € 12,- per jaar (plus eenmalig € 5,- voor uitgifte zeilnummer) Girorekening: 1766648 t.n.v. DN IJszeilvereniging Nederland Redactie DN Journaal 2010 Peter van Rooij (hoofdredacteur) E-mail redactie@ijszeilen.nl Eric van Komen Frans Vlugt De redactie stelt zich niet verantwoordelijk voor fou-tieve interpretaties en vertalingen van technische artikelen en maatregels. De IDNIYRA tekst is bin-dend.

Foto omslag Voorkant: Matthijs Lindeman (H 698) en Kalle Cos-ter (H 820) tijdens het NK 2010. Foto: André de Waard Achterkant: Ruud Smit (H 460) en Peter van Rooij (H 199) tijdens het NK 2010 Foto: André de Waard

Colofon

De redactie dankt een ieder die heeft geholpen bij het tot stand komen van dit DN Journaal.

1

DN journaal 2010

2

Geachte leden,

Na ijs in de winter van 2008/2009 waren er mensen die aankondigden dat er, terugkijkend naar het verle-den, de komende winter statistisch gezien weer ijs zou zijn en er ook opnieuw een Nederlands kampi-oenschap (NK) kon worden verzeild! Immers NK’s komen altijd in series van drie. En zie wat er gebeur-de, deze mensen kregen gelijk! Wederom ijs en uiteindelijk toch een NK 2010. De afgelopen winter bracht haast overal zeilbaar ijs. Niet altijd even lang, want sneeuw speelde ons parten. De regio rondom Amsterdam bleef relatief sneeuwvrij en er is op heel veel dagen gezeild op de Gouwzee. Er was zelfs even sprake van dat het Europees kampi-oenschap in de XV kwadraat klasse verzeild zou gaan worden in Monnickendam. Helaas ging het evene-ment niet door, omdat de dooi inviel.

Een mooie testwinter om te zien hoe het met de veiligheid op en rondom het ijs was gesteld. Want veiligheid was tot speerpunt in het beleid van DN Nederland gemaakt na de ervaringen van het vorig seizoen waaruit bleek dat het met die veiligheid maar pover was gesteld. Een brief met betrekking tot de veiligheid werd verstuurd naar alle regionale ijszeil-verenigingen met verzoek dit punt te bespreken in hun jaarvergaderingen. Als ondersteuning zou ten-minste één bestuurslid van DN Nederland aanwezig zijn, die tekst en uitleg kon geven over dit belangrijke onderwerp. Het bleek dat alle verenigingen hierover duidelijk hadden nagedacht. Het bestuur van DN Nederland hoopte dat dit vruchten zou afwerpen en het aantal ongelukken en gevaarlijke situaties zou verminderen. Niets was minder waar. Veel ongelukken, gebroken benen, armen, ribben en voorpaginanieuws over een ijszeiler die zijn neus er gedeeltelijk af wist te zeilen. Uit nader onderzoek blijkt dat dit relatief weinig ervaren mensen zijn, die meestal ook geen lid zijn van DN Nederland. Mijns inziens kan voor deze categorie zeilers niet vaak genoeg de nadruk gelegd worden op het gebruik van hun gezond verstand bij het ijszeilen.

Maar als de ijszeilkoorts losbarst, is dit verstand vaak ver te zoeken. Omdat er ook relatief veel zeilers op een kleine ruimte proberen te genieten van hun sport was dit voor de Gouwzee een probleem. Het mag niet worden verwacht dat de regionale ijsmeesters/clubleden dit kunnen reguleren. Er waren gelukkig ook zeilers die bij het zien van die drukte niet gingen zeilen; een juiste beslissing.

Het op de Algemene ledenvergadering gepresenteer-de ijsmeldsysteem op Google-maps bleek niet te werken. De regionale ijsmeesters gaven het ijs niet vrij omdat er wakken waren en omdat er maar een beperkt aantal zeilers van de vaak kleine ijsvloer gebruik konden maken. Dit heeft zeker tot onbegrip en frustratie geleid bij sommige leden en dat kan ik me voorstellen. Er stond op de website dat er niet gezeild kon worden, maar een paar dagen later wordt er op diezelfde website verslag gedaan, inclusief foto’s van een fantastisch ijszeildag op de Vuntus.

Al snel bleek het Forum in een behoefte te voorzien en werd doorgegeven waar wel gezeild kon worden. Al las ik ook verhalen, waarvan ik buikpijn kreeg: 'met ons tweeën zeilden we rondom het grote wak en dit was goed te doen.'?! Maar uiteindelijk was het wel weer fantastisch om in Nederland te kunnen ijszeilen en ik realiseer mij dat er een verband bestaat tussen het aantal ongelukken en de vele uren die vele zeilers in hun boot hebben gezeten.

Het NK hing de hele tijd in de lucht. Eerst zou het Zuidlaren worden, maar dat ging tot twee keer toe niet door ten gevolge van sneeuw of dooi. Uiteinde-lijk kwam de vorst goed terug in de periode waarin een aantal zeilers deelnam aan het WK en EK in Oostenrijk. Een week later werd op een woensdag en donderdag een NK op de Fluessen verzeild. Met een complete mediastilte, dit uit het oogpunt van veilig-heid voor zeilers, publiek en schaatsers. Wat een verschil met vorig jaar, geen cameraploegen, helikop-ters, vliegtuigen en een finish waar het zwart van de mensen zag.

De inschrijving geschiedde via internet en alleen deze zeilers kregen informatie wanneer en waar het evene-ment verzeild ging worden. Later bleek dat ook een aantal Duitse ijszeilvrienden graag had willen mee-doen. Dit zal in de toekomst anders geregeld worden. Dennis de Ruiter won met overmacht, maar ook nieuwe jonge gezichten meldden zich vooraan in het veld. De klasse is in beweging en dat is goed.

Waar ik aldoor al bang voor was, gebeurde. Door een geplande familievakantie overzee, kon ik mijn titel niet verdedigen. Dit jaar hoop ik wel weer aanwezig te zijn, mocht er een NK komen.

Aan het einde van het seizoen werden wij als bestuur geconfronteerd met het verzoek een financiële onder-steuning te geven voor herstel van het stuk gereden terrein nabij het ijs van de Gouwzee, dat als parkeer-plaats diende voor de ijszeilers. De schade was fors. Het bleek om een eigen initiatief te gaan van twee

Jaarverslag Voorzitter

DN journaal 2010

leden, die wilden dat ijszeilers niet in een kwaad daglicht zouden worden gesteld. Een goed initiatief, al denken wij als bestuur dat voor een volgende keer andere oplossingen mogelijk moeten zijn voor dit probleem.

Onze vereniging is altijd dynamisch en dat betekent dat er zich soms ook veranderingen aandienen. Zo moeten wij dit najaar afscheid nemen van André de Waard en Daan Schutte als bestuursleden van DN Nederland. Begrijpelijk nu beiden door visuele beper-kingen niet meer DN kunnen zeilen. We zullen op passende wijze afscheid van hen nemen. Ik hoop dat de door ons voorgestelde opvolgers verkozen zullen worden, te weten:

1. Dideric van Riemsdijk: is voor het beheer van de website en verzorgen van de digitale nieuwsbrief al ingeschakeld om als webmaster en PR-man deze taak van André over te nemen.

2. Hennie van den Brink: is een oude bekende en behoeft nauwelijks introductie. Portefeuille: internati-onale zaken, technische zaken en organisatie van wedstrijden in Nederland.

Ook de redactie van het DN Journaal gaf aan dat, na een lange reeks van jaren, het tijd is geworden deze taak over te dragen aan nieuwe leden met een nieuw elan. Contacten zijn reeds gelegd.

Al met al toch veel veranderingen, maar ik heb er alle vertrouwen in, dat wij met dit gedeeltelijk vernieuw-de bestuur alles in goede banen kunnen leiden. En… dat als er weer ijs komt, de vereniging weer beslagen ten ijs zal komen.

Ook in de zomer heeft het bestuur niet stil gezeten. Er is een nieuwe trailer aangeschaft voor het wedstrijd-materiaal. Dit ter vervanging van onze oude caravan. Een goede investering voor onze club.

Wij hebben gemeend de zomeractiviteit weer nieuw leven in te moeten blazen. Het blokarten op het strand bij IJmuiden was een succes en zeker voor herhaling vatbaar.

Think Ice

Namens het bestuur van DN Nederland,

Johan Tolsma H 580

3 De voorzitter tijdens het Europees kampioenschap 2010 Foto: Dideric van Riemsdijk

DN journaal 2010

4

De botenbeurs/jaarvergadering 2009 Ook dit jaar heeft het bestuur een locatie gekozen in de Randstad, terwijl er eerst gedacht werd aan de Randmeren. De lobby van ijszeilvereniging 'De Wes-teinder' die een heel bijzondere locatie aanraadde, zorgde ervoor dat het anders liep. Het werd Aalsmeer. In een oude veilinghal is The Beach geves-tigd. Ruimte zat voor diverse beachvolleybal-banen, bars, maar ook ruimte voor een botenbeurs en een vergadering. Hele mooie ruimte voor een vergade-ring! De oude afslag waar het bieden op de aangebo-den bloemen plaatsvond. Een prachtplek. Het bestuur op de plek waar de te veilen bloemen werden getoond en de leden op de bankjes daar hoog boven. Goede handel op de botenbeurs. Veel bezoekers, leu-ke spullen. Wat te denken van een DN bouwpakket dat je als een puzzel in elkaar zet. Nog niet helemaal af, maar veelbelovend. Zo kun je zelfs met twee lin-kerhanden een DN in elkaar zetten. Gat in de markt en een zegen in een tijd dat er meer vraag is dan aan-bod. Na het fantastische vorige seizoen is de interesse in ijszeilen ongekend hoog. Dat vertaalt zich in snelle handel. Johan Tolsma was binnen een kwartier drie zeilen armer. Ook ruimte dit keer voor productde-monstraties. Thermokleding met verwarming bijvoor-beeld of een groot deel van het assortiment van Ron Sherry. De gereserveerde twee uur waren zo om. Oude vriendschappen, sterke verhalen, veel handen

schudden, blije gezichten... het ijs komt er weer aan, binnenkort kunnen we weer. De mannen van de Wes-teinder hadden het goed geregeld; daar viel helemaal niets op aan te merken. Het was helemaal af. Bij de koffie koeken, in DN Nederland huisstijl en voor iedereen (lid of geen lid) een prachtige bos rozen als dank voor uw bezoek. Dat valt nauwelijks te evena-ren, laat staan te overtreffen.

André de Waard H 867

Innovatief, een DN bouwpakket foto: Eric van Komen

IJszeilen in een tropische omgeving. Foto: Dirk van Komen

5

DN journaal 2000 DN journaal 2010

Algemeen De jaarvergadering werd op 21 november 2009 ge-houden in 'indoor sport & event center' The Beach te Aalsmeer. Aan de vergadering ging de boten/materialenbeurs vooraf, die in een subtropische sfeer naast de indoor volleybalvelden plaatsvond. De aan-kleding van de vergaderruimte, gesitueerd in een ou-de veilingruimte, en de algemene hulp van de leden van IJszeilvereniging ‘De Westeinder’ was fantas-tisch. Na de beurs bood het bestuur de leden een lunch aan. De vergadering werd door 41 leden bijge-woond.

1. Opening De voorzitter, Johan Tolsma, opent de vergadering om 14:08 uur. De voorzitter vraagt een groot applaus voor de geweldige ontvangst, op deze nostalgische locatie, door IJszeilvereniging 'De Westeinder' en Dideric van Riemsdijk in het bijzonder. Daarna volgt een filmpje over ijszeilen in een DN, dat wordt ge-draaid in diverse Mac Donalds restaurants. Meegedeeld wordt dat bericht van verhindering is ontvangen van: Jan van der Kaaij, Melle Heerlien, Piet Ploum, Rob Querner, Bouw van Wijk, W. Wilson, Ko Bakker, Rolf Spaas, Sven Coster, Maarten de Groot, Willem Schutte, Loretta Staring, Kalle Coster, Hans Puijk en Carel Bell sr. Er wordt een ogenblik stilte in acht genomen voor leden en bekenden die zijn overleden: F. Struys (H 492), C. van Bergeijk (H 512) en Carla Querner, vrouw van Rob Querner en moeder van Guyonne Querner.

2. Notulen jaarvergadering 2008 Worden ongewijzigd door de vergadering vastge-steld.

3. Jaarverslag DN Nederland Wordt voor kennisgeving aangenomen, zie DN Jour-naal 2009.

4. Financieel overzicht penningmeester 2008/2009 en begroting 2009/2010 De voorzitter geeft aan dat de gezondheid van Daan Schutte gevolgen heeft voor het penningmeester-schap. Een complicatie aan de ogen heeft er toe ge-leid dat hij het cijfermatige niet meer goed kan uit-voeren. Ernest Spaas heeft Daan geholpen alles op orde te krijgen. Het gevolg van dit alles is dat er een nieuwe penningmeester gezocht moest worden. De penningmeester, Daan Schutte, geeft een toelichting op het financieel overzicht. Door het te laat insturen van rekeningen naar adverteerders en extra kosten door de activiteiten van de afgelopen winter, zijn we financieel iets achteruit gegaan. Dit zal op termijn goed gemaakt worden door de aanwas van nieuwe leden.

5. Verslag kascommissie; benoeming nieuw lid De kascommissie, bestaande uit de leden Frans Vlugt en Sandré Caron, heeft de boeken gecontroleerd. Frans Vlugt deelt mee dat alles in orde is bevonden. Hij stelt de vergadering voor de penningmeester dé-charge te verlenen met een instemmend applaus. Er-nest Spaas wordt bedankt voor z'n hulp en krijgt een attentie aangeboden.

6. Vaststelling contributie De vergadering gaat akkoord met handhaving van de contributie op € 12,00 voor het jaar 2010.

7. Ingekomen stukken Joop de Boer. Een tekening van een éénpersoons two-seater. Daarnaast een tekening van een 'wrakkenboot'

Piet Ploum. Naast de afmelding heeft Piet de volgen-de vraag: "Kan het bestuur/wedstrijdcommissie eigen regels maken, buiten internationale regels om? En, indien dit het geval is, is dit dan wel een goede ont-wikkeling? Is er geen toestemming nodig van leden? Wij zijn een vereniging. Ik doel hierbij op de regel van de gekleurde neus, die internationaal is afgewe-zen. Breng dit maar in stemming. Ik pas me aan de uitslag aan." Dit punt wordt meegenomen bij het punt veiligheid.

8. Mededelingen bestuur A.Een nieuw fenomeen binnen onze sport is een bouwpakket DN. Arjen Prakken en Arjan van Sluijs hebben dit uitgedacht en ontworpen. Ze hopen op deze wijze het ijszeilen beter bereikbaar te maken

Notulen jaarvergadering 2009

Een prachtige vergaderplek foto: Eric van Komen

6

DN journaal 2010

voor een grote groep mensen door een eenvoudig bouwpakket aan te bieden tegen een betaalbare prijs. Daarnaast ziet het bestuur een beweging op het ge-bied van de commercie. Dideric van Riemsdijk is Europees dealer voor Ron Sherry geworden. De voor-zitter benadrukt dat het goed is dat de onderdelen, die in Amerika gemaakt worden, beter bereikbaar zijn door dit dealerschap. Daarnaast houden we feeling met de materialen die daar ontwikkeld worden.

B. De voorzitter geeft hoofdredacteur van het DN Journaal, Peter van Rooij, het woord over het tot stand komen van dit clubblad. Peter geeft aan dat de redactie, in dit digitale tijdperk, overladen wordt met fotomateriaal. Vaak is de bestandsgrootte onvoldoen-de, is de fotograaf onbekend en is het onderwerp of de locatie niet omschreven. Dit is voor de redactie lastig en er wordt verzocht om foto's aan te leveren met de hierboven genoemde kenmerken. Het is in-middels een traditie om degene die op de voorplaat van het DN Journaal staat een foto aan te bieden. Peter reikt de foto uit aan Johan Tolsma, zeilend tij-dens het Nederlands kampioenschap 2009.

C. Nationaal. De secretaris geeft aan dat er 43 nieuwe leden bij zijn gekomen. Het ledental is gegroeid naar 410 leden.

D. PR, communicatie en merchandising. André de Waard geeft aan dat we tijdens deze winter veel me-dia-aandacht hebben gehad. Tijdens het Nederlands kampioenschap was de aandacht overweldigend.

- afgelopen jaar hebben we 85 sets ijsprikkers ver-kocht. Daarnaast bieden wij helmtuigjes en reddings-dekens aan. 250 Reddingsdekens zijn verkocht, dus ook daar voldoen wij aan een behoefte.

- Afgelopen jaar zijn we begonnen met een SMS-service. Zo konden wij via de service melden dat er weer ijs lag in Nederland. Het hoogtepunt was om via de SMS-service te kunnen melden dat het Nederlands kampioenschap doorging. Er maakten 127 mensen gebruik van deze service. - De nieuwsbrief wordt teruggebracht naar ongeveer 26 uitgaven. Het bestuur hoopt dat de leden meer ge-bruik gaan maken van het forum op onze website.

Peter van Rooij doet verslag. foto: Margreet Bosker

DN journaal 2010

7

-André geeft aan dat dit zijn laatste seizoen binnen het bestuur is. André heeft om gezondheidsredenen zijn ijszeilboot verkocht en geeft een opvolger de kans om zijn activiteiten over te nemen.

E. Internationale zaken. De internationaal secretaris, Daan Schutte geeft aan dat in het afgelopen seizoen de kleinste Nederlandse af-vaardiging ooit aan het

Europees kampioenschap heeft meegedaan. Alleen Ruud Smit en Margreet Bosker hebben de reis naar Rusland ondernomen.

Dit jaar is de organisatie in handen van Zwitserland. De eerste keus buiten hun eigen land is Polen. Op dit moment hebben twintig zeilers zich gemeld voor dit kampioenschap. Daan legt uit hoe men kan inschrij-ven. Indien het niet lukt om zelf in te schrijven, dan helpt het bestuur hiermee. De verzekering moet ook in het Engels getoond kunnen worden (in briefvorm is voldoende). Indien dit moeilijk is, kan het bestuur ingeschakeld worden. Na een kleine rondvraag bij de leden komen de volgende punten naar voren. Een tussenpersoon kan geen bevestiging of brief schrijven namens een verzekeraar. Alleen als een brief of polis (aanhangsel) op briefpapier van een maatschappij staat en ondertekend is door een bevoegd persoon, is de brief geldig. Tussenpersonen doen dit wel vaker, maar dit is niet juist en ook niet rechtsgeldig (Hertzen Oost). Ruud Smit gaat kijken of er een goede Engelse toevoeging bij de collectieve verzekering van de IJs-zeilvereniging 'Gouwzee' kan komen. Het aansprake-lijkheids issue blijft een struikelblok en bij veel scha-de wordt er waarschijnlijk niet uitbetaald (Hertzen Oost). Na het ongeluk van Hennie van den Brink is er nog steeds niet uitbetaald (Hennie van den Brink). Het bestuur gaat bij de leden inventariseren wat

goede verzekeringen zijn en zal dit op de site vermel-den. Joop de Boer geeft aan dat hij voor toerzeilen verzekerd is en heeft het idee dat dit makkelijker te verzekeren is dan wedstrijdzeilen

F. In het verleden heeft de vergadering zich negatief uitgesproken over sponsoring. Het bestuur vraagt aan de vergadering of 'soft-sponsoring', denk aan een link op de site naar een bedrijf dat iets mogelijk maakt voor leden of de vereniging, toegestaan is. De verga-dering gaat hiermee akkoord.

G. De secretaris geeft een overzicht van de ledenver-gaderingen van de lokale ijszeilverenigingen. Op zon-dag 13 december is er tevens een workshop 'uitlijnen' bij ijszeilvereniging ‘de Westeinder’.

H. De voorzitter bedankt Erik Vlugt voor het drukken van de acceptgiro's.

I. Veiligheid. Tijdens de afgelopen winter is het be-stuur geschrokken over de onverschillige manier waarop een deel van de ijszeilers met veiligheid om-gaat door onbezonnen en roekeloos gedrag. Daarnaast is de groeiende toestroom van toeschouwers en media op het ijs eveneens een extra risicofactor geworden, waarmee ijszeilers te maken krijgen.

Een negatieve beeldvorming kan ontstaan door beel-den op internet en gemeentes scherpen hun beleid ten aanzien van activiteiten op het water en ijs aan. Het bestuur heeft hierover een brief geschreven aan de besturen van de regionale verenigingen, met het ver-zoek het issue veiligheid op de agenda van hun jaar-vergaderingen te zetten. De secretaris leest deze brief voor aan de vergadering. Vervolgens vindt er een discussie plaats, waarbij vanuit de vergadering o.a. de volgende ideeën worden aangedragen: Wijs zeilers op hun verantwoordelijkheden. Eén centraal punt per regio of ijszeilgebied voor in-formatie en je te melden. Hiermee voorkom je dat er geen overzicht is en dat zeilers informatie missen. Verwijder het zeilnummer van je boot en uit je zeil als je het verkoopt (is een richtlijn).

Het laatste seizoen van André

Bouwtekening van de eenpersoons Twoseater foto: Margreet Bosker

De leden hebben een prima overzicht foto: Margreet Bosker

DN journaal 2002

8

DN journaal 2010

Wijs nieuwe zeilers op het aanvragen van een eigen zeilnummer bij de secretaris van DN Nederland. Kom je in een wak terecht, laat dan weten of je er veilig bent uitgekomen. Plan wedstrijden zoveel mogelijk door de weeks. Minder media bij grote wedstrijden. Een baan uitzetten terwijl er geen wedstrijd is, helpt om boten minder kriskras door elkaar te laten zeilen. Ledenlijst van DN IJszeilvereniging Nederland aan-bieden aan lokale besturen. Veiligheid gaat boven het uitzeilen van een wedstrijd of kampioenschap.

Een idee is om te proberen om voor diverse regio's in Nederland een ijsvoogd te vinden. De ijsvoogd kan contacten leggen met de gemeente en tevens de om-standigheden ter plaatse controleren. André de Waard en Dideric van Riemsdijk presenteren een applicatie met Google-maps. Hierop zie je de diverse ijszeillo-caties. Bij deze locaties kan aangegeven worden of verantwoord ijszeilen mogelijk is. Daarnaast is het mogelijk om extra informatie toe te voegen. De input van de ijsvoogden is belangrijk. Komende winter gaan we hiermee starten. Hertzen Oost stelt dat bij de nieuwe applicatie een disclaimer moet worden toege-voegd. Het bestuur zal dit uitvoeren.

Bij het punt veiligheid wordt de ingezonden brief van Piet Ploum besproken over het 'fluoresceren van de neus van een DN'. Bart Reedijk geeft aan dat een be-stuur de regels niet mag aanpassen, zonder deze aan de vergadering voor te leggen. In het kader van goed bestuur meent de vergadering dat een wedstrijdlei-ding wel in het kader van veiligheid een aanpassing kan doen, die dan later verantwoord wordt. Alsnog wordt in stemming gebracht, dat de zijkanten van iedere deelnemende DN aan een wedstrijd in Ne-derland voor de mastkogel voor minstens 80% fluo-rescerend van kleur moet zijn, rood aan bakboord, groen aan stuurboord. De vergadering gaat akkoord met deze regel.

9. Verkiezing bestuurleden Johan Tolsma en André de Waard zijn volgens roos-ter aftredend. Beiden zijn herkiesbaar. Er hebben zich geen tegenkandidaten gemeld. De vergadering ondersteunt de herverkiezing met een applaus. Daan Schutte treedt tussentijds af als Penningmeester. Het voorstel van het bestuur is om Rob Leuverink te benoemen als penningmeester. Er hebben zich geen tegenkandidaten gemeld. De vergadering wenst geen schriftelijke stemming en de voordracht van Rob wordt met een applaus geaccordeerd.

10 Prijsuitreikingen De Sneeuwloper, een prijs voor een uitstekende pres-tatie van een wedstrijdzeiler (gewogen naar de per-soon) in het afgelopen seizoen, wordt dit jaar door gebrek aan die prestatie niet uitgereikt. De Houten Spike is ooit bedacht door Daan Schutte en was bedoeld voor de persoon die de meest belab-berde start maakte tijdens een wedstrijd. De invulling van deze prijs is de afgelopen jaren langzamerhand van betekenis veranderd, en wordt ook uitgereikt aan de zeiler met veel pech of dommigheid tijdens een wedstrijd. Ook deze prijs wordt dit jaar niet uitge-reikt. Vervolgens vindt de prijsuitreiking van het Neder-lands kampioenschap plaats. In beide vloten worden vijf prijzen uitgereikt. Daarnaast worden de vrijwilli-gers, Inge van Rooij, Hennie van den Brink, Daan Schutte, Ernest Spaas, Piet Hopma Zijlema en Rob Leuverink bedankt voor hun fantastische hulp en in-zet en krijgen uit handen van de voorzitter een atten-tie. Sil Sleeuwits (leveren van zijn quad) en Dré Veelenturf (maken van prijzen) worden bedankt voor hun hulp en krijgen een presentje aangeboden.

11. Rondvraag Sil Sleeuwits. Sil deelt foto’s uit die in het verleden in de autobus 'het ijspaleis' hingen.

12. Sluiting De voorzitter geeft aan dat de volgende vergadering staat gepland op 20 november 2010 in de omgeving Bodegraven. Dit kan door omstandigheden verande-ren. De leden worden via de diverse kanalen op de hoogte gehouden. De voorzitter bedankt iedereen voor zijn of haar aanwezigheid, wenst een ieder een goede thuisreis en spreekt de hoop uit elkaar weer op het (Nederlandse) ijs te zien. Namens het bestuur, Eric van Komen Secretaris Abbekerk, september 2010

De vrijwilligers worden in het zonnetje gezet. foto: Margreet Bosker

DN journaal 2010

Het is begin november 2009 en de telefoon gaat. Telefoon uit Detroit. Ron Sherry calling, ’hi Dideric, second weekend of december we’re sailing the Wes-tern Challenge. Do you want to come over to sail this weekend?’

Wow, wat doe je dan na zo’n telefoontje? Nu, dat was niet zo moeilijk, gewoon gaan. Dus heb ik een ticket geboekt en op donderdag 10 december vertrok het vliegtuig richting Detroit, waar ik met Ron had afgesproken. Ron haalde mij af van het vliegveld en na een heerlijke, maar veel te grote maaltijd, heeft hij mij een rondleiding gegeven door zijn werkplaats. Daarna richting zijn huis, waar de trailer vol! met materiaal klaarstond om ’s avonds richting Minnea-polis te rijden. Nog even een uiltje geknapt en om een uur of 19.00 uur gingen we op pad, samen met de kinderen van Ron, Trevor, TJ en z’n neef. Toch even zo’n 1000 mijl sturen. Om en om gereden en geslapen en rond 9.00 uur kwamen we aan bij Spring Park Bay waar het de nachten ervoor zeker -15˚ tot -20˚ C had gevroren. Op het ijs zat een dikke laag rijp met prachtige ijsbloemen. Eerst maar even een stevig Amerikaans ontbijt.

In het restaurant waren inmiddels ook Jorg Bohn en John Dennis aangeschoven. Na het ontbijt reden we richting Spring Park Bay, waar we bij de ouders van 'The Doctor' gingen optuigen.

Fantastische plaat ijs Met een windje van ongeveer 8-10 knopen was het een mooie dag om al het materiaal weer eens goed op elkaar af te stemmen. Al snel werden er wat wed-strijdjes gevaren om te kijken wat er nog aan de boot moest worden getrimd. Ik had de reserveboot van Ron te leen gekregen, dat liep natuurlijk als een speer.

9

‘I’m a poor lonesome cowboy, a long way from home…..’

The Western Challenge

De jeugd krijgt het ijszeilen met de paplepel ingegoten. Foto: Dideric van Riemsdijk

Spring Park Bay (Lake Minnetonka) foto: Dideric van Riemsdijk

DN journaal 2004 DN journaal 2010

10 10

Na een zeer relaxte dag zeilen werden we uitgeno-digd bij 'The Doctor' om daar te overnachten. Jorg moest zoals altijd, die avond nog wat sleutelen aan zijn mast en Ron was om een uur of 21.00 uur al in zijn mandje gaan liggen.

Daar kwam hij ook niet meer uit, dus uiteindelijk heb ik zijn kinderen maar naar bed gebracht en zelf lag ik er ook bijtijds in. De volgende morgen hadden we eerst weer een stevig ontbijt waarna we verder reden naar Lake Pepin. Dit meer is een uitstulping van de Mississippi en het ijs zou er super zijn. Na een uur of twee rijden, kwamen we aan bij Lake Pepin en daar bleken de berichten inderdaad waar te zijn; een groot meer met een fantastische plaat ijs. Dat belooft wat voor de komende twee dagen. De wind was inmid-dels wat toegenomen tot een 12-13 knopen. Snel op-tuigen dus en het ijs op.

Sterke ijszeilverhalen Inmiddels was er een wedstrijdbaan uitgezet en de eerste baantjes werden al gezeild. Het meer was zo groot dat we de bovenboei nauwelijks konden zien. Inmiddels stond iedereen op het ijs en waren we klaar voor de eerste start. Zoals verwacht, was Ron opper-machtig, maar John Dennis en anderen gaven toch partij. Ook Jorg had zijn boot in de goede trim en zeilde aardig voorin. De Sherry boys zeilden elke wedstrijd mee in hun Ice-opti’s. Geweldig om te zien hoe deze kinderen zich de hele dag op het ijs ver-maakten. Na een stuk of zeven wedstrijden hielden we het voor gezien en gingen we richting het hotel.

Het hotel lag pal aan het meer en had dus een prach-tig uitzicht. Zoals alles in de States was het hotel groot; we hadden een suite met open haard, keuken, twee badkamers et cetera. En dit voor vijf personen!!!

Na veel sterke ijszeilverhalen was het tijd om te gaan eten. Tja en wat neem je dan? Ron en ik gingen voor de specialiteit van het huis. Dit was een steak, een gigantisch stuk vlees van (ik overdrijf niet) 20x10x3cm!!!! Na dit geweldige diner gingen we naar ons mandje om de volgende dag weer bijtijds op het ijs te kunnen staan.

Niet willen missen De volgende morgen vroeg eruit en snel het ijs op om nog flink wat wedstrijdjes te varen. De wind was in-middels weer wat toegenomen, maar toen we klaar-stonden voor de start, zakte deze volledig in om een uurtje later weer aan te wakkeren tot een knoop of 12. Een heel vreemde ervaring mag ik wel zeggen.

Rond 15.00 uur hielden we het voor gezien en hebben we onze spullen gepakt om richting Detroit te rijden. Dit was toch nog weer even een nachtje doorhalen om bijtijds weer thuis te zijn. De kinderen moesten immers weer naar school. Die maandag vertrok mijn toestel rond 18.00 uur lokale tijd. Deze dag hadden we gelukkig nog even tijd om wat technische en tacti-sche zaken van het ijszeilen te bespreken. Al met al was het een zeer bijzonder weekend waarvoor en waarin ik veel kilometers heb gereisd om dit mee te mogen maken. Ik had het voor geen goud willen mis-sen en in december ben ik er zeker weer bij.

Dideric van Riemsdijk H 467

‘Lake Pepin is een uitstulping van de Mississippi en het ijs zou er super zijn…’

Veel tijd voor de jeugd, maar ook zelf trainen, zoals hier op Lake Pepin Foto: Dideric van Riemsdijk

11 11 11

Hé Hennie, de DN aan de wilgen gehangen? "Nee, alleen heb ik het wedstrijdzeilen in de DN af-gesloten. Wel blijf ik wedstrijdzeilen in mijn Finn. Het is best vreemd dat ik nu nog maar één complete DN bezit, in plaats van drie. Als toerzeiler heb je niet zoveel reserveboten nodig. Het aantal schaatsen moet ik nog gaan beperken, maar daar kan ik moeilijk af-stand van doen. Intussen zijn er wel een aantal schaatsen weg naar Dennis de Ruiter en Martin van Wettum." Na het ongeluk ben je lang aan het revalideren ge-weest. Hoe is het nu met je? "Het gaat heel goed en de mensen herkennen mij nog. Mijn laatste behandeling had ik op 18 juni 2010. De revalidatie heeft zo'n tweeënhalf jaar geduurd. Het enige dat nu nog geregeld moet worden, is de verze-kering. Maar ik heb intussen ervaring. De afhande-ling van het ongeluk in Spanje heeft ook drie jaar geduurd en is uiteindelijk toch goed gekomen.

Mis je de wedstrijdspanning? "Nee, ik mis de spanning niet, maar daar heb ik ook geen tijd voor gehad met alle werkzaamheden voor anderen. Ik heb van de winter wel gezeild maar ik voelde me toch onzeker als ik een andere boot tegen-kwam. Iedere keer dacht ik, hij zal me toch wel zien?"

Je bent afgelopen winter wedstrijdleider geweest. Is dat je toekomst? Ja, ik vind dat erg leuk. Ik organiseer al zo'n 45 jaar zeilwedstrijden op het water en dat doe ik nog steeds. Als er ijs is, wil ik graag weer wedstrijden organise-ren en dan kan ik mijn DN gebruiken als vervoermid-del."

Je bent in Nederland veel op het ijs gesignaleerd. Diverse mensen hadden baat bij je adviezen. Missen de Nederlandse ijszeilers veel kennis? "De echte wedstrijdzeilers weten er wel wat vanaf, maar de kennis bij de toerzeilers is niet zo groot. Zo heb ik op Loosdrecht veel DN-zeilers geholpen om-dat ze met weinig wind niet vooruit kwamen. Het leuke voor mij was dan om de boot beter te trimmen zodat ze toch konden zeilen, nadat ik het had voorge-daan."

Je hebt wedstrijdijszeilers begeleid en dat was aan de prestaties te zien. Is coaching een gemis binnen deze sport?

"Ik denk dat coaching hard nodig is. Ik heb de afgelo-pen winter diverse mensen bijgestaan en dan zie je op afstand heel goed wat beter kan en welke fouten ze maken. Door daar over te praten kom je verder."

Internationaal leveren de Nederlandse ijszeilers matige prestaties. Wat vind je van het niveau en wat moet er worden verbeterd? "Dat niveau moet omhoog en dat kan alleen door veel wedstrijden te zeilen tegen sterke tegenstanders. Naast het zeilen moeten de materialen in optimale conditie zijn. Dat alles kost veel tijd en geld."

Je naam zoemt rond met betrekking tot een bestuurlij-ke functie binnen een vereniging. Ligt daar je ambi-tie? "Nee, maar het werk moet door iemand worden ge-daan. Bij de watersportvereniging HWH zit ik in de wedstrijd-, protest- en havencommissie. Bij de tennis-vereniging zit ik in de banen- en onderhoudscommis-sie en ben ik aanvoerder van een herenteam. Verder ben ik nog vrijwilliger bij de vogelopvang en repareer ik polyesterboten bij de zeeverkenners. Al met al heb ik werk genoeg."

Op welk gebied wil jij je invloed uitoefenen binnen DN Nederland? "Ik wil niet te veel invloed uitoefenen, maar me meer bezighouden met technische zaken en het organiseren van wedstrijden."

Zie je voor jezelf nog een rol in de advisering van regionale ijszeilverenigingen over veiligheid, techni-sche zaken, organisatie van wedstrijden en dergelij-ke? "In het verleden heb ik al diverse lezingen gegeven en daar wil ik wel mee doorgaan. De eerste lezing voor komend seizoen staat al geboekt bij een water-sportvereniging.

Wil je nog iets kwijt? "Ik denk dat ik het meeste wel gezegd heb. Verder mag iedereen mij blijven benaderen voor DN-zaken. Als ik iemand kan helpen dan zal ik het niet laten."

DN journaal 2010

‘…In het verleden heb ik lezingen gege-ven en daar wil ik mee doorgaan….’

The Western Challenge Mini-interview met Hennie van den Brink

Na een ongeluk tijdens het Europees kampioenschap 2008 in Tjechie heeft Hennie besloten om te stoppen met wed-strijdzeilen. Hij heeft het echter drukker dan ooit te voren.

DN journaal 2010

12

De winter die half december 2009 begon, was er één met een gouden cartouche eromheen. Hij werd inge-luid door Ruud Hogenboom (H 62) en Nico Bakker (H 473) op een piepklein stukje voor het Mirror-paviljoen.

De ICESAFE inspecteurs Frans Vlugt (H 116) en Joop de Boer (H 258) lopen nieuwjaarsdag over het Hemmeland en lokaliseren de onveilige plekken. Daarvan wordt een overzichtskaart, de zogenoemde Wakkenkaart gemaakt, waarop de wakken, gasgaten en scheuren staan ingetekend. Uit ervaring weten deze twee dat bepaalde plekken, ondanks de vorst, na twee á drie weken toch weer open gaan. Wakken en slechte plekken, die mogelijk uit nieuwsgierigheid werden bezocht, leverden meest-al flinke schade op aan het materiaal. Ja, als je niet de moeite neemt op de kaart te kijken, dan moet het maar. Gelukkig is er nog geen wakduikverbod.

Kleurrijk Opgemerkt dient te worden dat ondanks de enorme drukte van zo'n 110 zeilboten op topdagen er géén aanvaringen zijn gemeld en door niet al te best ijs waren er minder schaatsers dan wij gewend zijn. Was het een strenge winter? Nee, eigenlijk niet. Een enkele uitschieter naar -14˚ C en flink wat sneeuw-buien, maar er waren ook twee dooiperioden en

regen. De wind had een mediterraan karakter, dik-wijls windstil of 10 meter per seconde en meer. Toegegeven, het grillige winterweer was lastig te voorspellen door onze nationale weerclowns Paulus-ma en Krol.

Nieuw was zonder twijfel de horde kitesurfers. Zij gingen direct over tot het onteigenen van onze op-tuigplek door matten en lijnen uit te leggen en ze schenen er geen erg in te hebben dat er diverse ande-ren met schuitjes en anderszins aanwezig waren. Kleurrijk was het zeker, maar dat was het enige leuke van een verder verdeeld genoegen.

Peter van Rooij snelt weg bij ‘The Mirror’. foto: Margreet Bosker

110 ijszeilboten, massatoerisme op de Gouwzee ‘…Nieuw was zonder twijfel

de horde kitesurfers. ..’

‘…het was lastig te voorspellen door onze weerclowns Paulusma en Krol…..’

DN journaal 2010

13

Doodeng In de DM-comfortklasse werd door Tom de Jong en Ed Vogelezang een nieuw zeil gebruikt; mooi van afmeting en coupe, 5,25 m2 in oppervlak en vooral heel snel, kort op de giek en 53 cm topplankje. Voor de klasse Monotypes werd het EK gepland op de Gouwzee. Dit zijn echte zeilmachines die vóór de Tweede Wereldoorlog in de Baltische Staten gewel-dig populair waren en nu aan een wedergeboorte bezig zijn. Deze klasse zeilde 3 manches op zondag waarna het ijs werd afgekeurd. Echt doodeng was het om een Poolse deelnemer met een 4x4 plus aanhanger het ijs op te zien gaan: in alle rust werden er 4 mono's afgetuigd en ingeladen, dit alles op fondantijs van zo'n 14 cm dik. Na de koffie in het Mirror vertrok de hele meute richting Rostock aan de Oostzee.

Loos alarm We kregen van alles te verwerken deze winter. Zo kregen wij het idee, er werd ook naar gevraagd, dat er een nieuw bedrijfje was opgestart voor het boeken van een rondvluchtje boven de bevroren Gouwzee. Dit berustte op een misverstand, het waren RED-DERS, die werden gealarmeerd door overijverige waarnemers. Goed dat ze er zijn, absoluut, maar de betrouwbaarheid van deze meldingen liet te wensen over. Zo werd vanaf het eiland Marken een heli opgeroepen, omdat er een persoon in een wak zou liggen op 400 meter uit de wal van het Hemmeland. Eén telefoontje naar het Mirror zou uitsluitsel hebben gegeven dat het om een kerstboom ging, die wij als markering voor een slechte plek hadden neergelegd en zo waren er nog meer gevallen van loos alarm.

Er werd ook nog gedaan aan het promoten van het ijszeilen. Medewerkers van de gemeente Waterland en een schoolklas werden ontvangen door de Stich-

ting Oude Schuiten om zo kennis te maken met het fenomeen ijszeilen. Zo konden de bestuurders der gemeente zelf ervaren dat, ondanks de vele matrix-borden die rondom de vesting waren geplaatst met teksten als 'levensgevaarlijk', er veilig naar het eiland Marken kon worden gezeild en ook terug.

Unieke actie Na het winterseizoen, toen een ieder de spullen van het ijs had gehaald, bleef er op het Hemmeland een omgeploegd slagveld achter. Als dit zo zou worden achtergelaten, zou dit voor een nieuw seizoen ver-strekkende gevolgen kunnen hebben, was de vrees. Een aantal heren van verschillende ijszeilverenigin-gen, hebben in goed overleg (kostenplaatje) een loonbedrijf ingeschakeld om het terrein te egaliseren en in te zaaien. Een unieke actie die zeer werd ge-waardeerd door de gemeente en de beheerder van het Hemmeland. Wel is verzocht in de toekomst alleen van de grote zandplaat en grasveld gebruik te maken en het geasfalteerde pad naar en langs de Mirror vrij te houden, in verband met eventuele calamiteiten. En daaraan zullen we ons moeten houden.

Joop de Boer H 258

Marken, Volendam, alles was bereikbaar. foto: Margreet Bosker

Mysterieuze omstandigheden op de Gouwzee. Foto: Margreet Bosker

‘…op het Hemmeland bleef een omgeploegd slagveld achter...’

DN journaal 2010

14

Het seizoen begon al vroeg: op 14 maart met de lan-cering van de nieuwe website van De Westeinder, met veel info, foto's en filmpjes en met dank aan Di-deric van Riemsdijk.

Op 26 maart was Ron Sherry uitgenodigd om ons kennis te laten maken met tips and tricks van de DN en het bekijken van nieuw materiaal. Daarna volgde op 5 september de Havendagen te Aalsmeer. Bezoekers konden gefotografeerd worden in een DN of een Ice-optimist (beschikbaar gesteld door Sil Sleeuwits) voor een winterfotowand van de Westein-der. Dit was erg leuk, vooral voor de jeugd. De oud-Hollandse ijszeiler van Gé Been stond buiten te schit-teren.

In november werd de jaarvergadering van DN Nederland gehouden in de Beach te Aalsmeer, weder-om met dank aan Dideric. Om vast warm te lopen voor de winter organiseerden we op 13 december de uitlijnworkshop; die dag werden er twaalf boten uit-gelijnd met behulp van Hennie van den Brink. Bij deze bedanken we iedereen die deze evenementen tot een succes hebben gemaakt.

Dikke plaat grondijs In december 2009 begon het te vriezen en was er veel sneeuwval. Begin januari kwam er serieuze vorst, maar helaas was er ook steeds veel wind, wat geen egale ijsvlakte en veel wakken opleverden. Het ijs bleef dus onbetrouwbaar. Op 3 januari werd daarom het eerst gezeild op de Vuntusplas in Loosdrecht, waar het ijs al wel goed was. Na dat weekend werden de eerste bootjes op de Westeinder gezet aan de Herenweg bij Jaap van der

Weijden en in Leimuiden bij Hans de Jong. Het ijs werd verkend, de wakken afgezet en het ijs gemeten. Op 5 januari was het ijs 4 tot 8 cm dik; er kon worden gezeild! Aan het eind van die week werd er ook bij de watertoren gezeild, omdat daar al een iets dikkere plaat grondijs bezeilbaar was. Helaas was het niet mogelijk om de plas in de gehele lengte te bezeilen. De vorstberichten voor de week die komen ging, wa-ren gunstig.

Weinig goede zeildagen Tijdens de jaarvergadering van de IJszeilvereniging Westeinder werden al plannen gemaakt voor een Cupwedstrijd op 10 januari. Het ging weer sneeuwen wat inhield dat het zwaar ijs werd en de wedstrijd met tien deelnemers werd geschrapt. Zaterdag 16 januari stond de Sneeuwijscup gepland, maar deze werd na één manche afgelast vanwege te veel wind.

17 januari was een prachti-ge zeildag! Mooie opnames gemaakt met een camera op de ijszeiler van Dideric en Peter van Klink zette zijn radiografisch gestuurde mini-ijszeiler op het ijs. Daarna een dooiaanval met veel regen waardoor het ijs wel weer glad werd en we nog tot woensdag heb-ben kunnen zeilen. Helaas ging toen het ijs 'eruit'. Dinsdag de 26e verhuisden we naar de Gouwzee. Daar hebben we nog drie weken kunnen zeilen. In het weekend van 21/22 februari hebben we geassisteerd bij de organisatie van het EK/WK monotype. Daar-mee eindigde het seizoen. Ondanks de vrij lange ijs-periode, waren de goede zeildagen schaars. Vaak was er sneeuw en zwaar ijs of te veel of te weinig wind. Maar het was al met al een geslaagd ijsseizoen!

Jaap van der Weijden H 393

Activiteiten IJszeilvereniging ‘De Westeinder’ ‘Peter van Klink zette zijn radiografisch

gestuurde mini-ijszeiler op het ijs….’

‘Er kon worden gezeild!...’

Weinig goede ijszeildagen op de Westeinder. Foto: Margreet Elfring

DN journaal 2010

Geboortedatum 16 januari 1963

Geboorteplaats Utrecht

Woonplaats Houten

Beroep Salesmanager en hobby-ondernemer in vouwfietsen en Pedersen-fietsen

Zeilnummer H 882

Plaats op de wereldranglijst 19.019 of 19.020, ongeveer in die buurt

Wat was je eerste bijbaantje? Krantenwijk.

Wat eet je het liefst? En kook je dat zelf? Oei, dat wordt moeilijk. Pizza’s, maar wel van een echte pizzabakker, uit de houtoven, je kent dat wel. Ik houd zelfs een lijstje bij over de beste pizzabakkers in Nederland.

Wat is je favoriete drinken? Biertje (met nootjes), wijntje, schipperbitter.

Welk boek heb je het laatst gelezen, en welk moet iedereen lezen? Ik ga een film adviseren, La Vita è Bella. Italiaanse film over een rasoptimist. Setting WWII. Geweldige film.

Wat is je favoriete muzieknummer of CD? Blues Brothers, Stones.

Op welke website kom je vaak? Google als start en om te zoeken, AD, FD, Markt-plaats, Ebay.

Ik ben gaan ijszeilen omdat … ik dat altijd al heb willen doen. Sinds ik jaren terug (half jaren ’90) op Reeuwijk ijszeilers had gezien,

15

‘Het schijnt dat ik ogen op steeltjes had. Het ging wel erg hard…….’

Even checken bij: Chris de Groot

Chris de Groot voor het eerst aan de start van een ijszeilwedstrijd, tijdens de Zilveren DN. Foto: Gisella de Groot

DN journaal 2010

16

wilde ik er een. En kerst 2008, net voor de vorst, ben ik gaan zoeken en kijken en heb ik er eentje gekocht.

Hoe heb je het Nederlands kampioenschap 2010 er-varen? In een woord GEWELDIG! Goed georganiseerd, leu-ke sfeer, leuke mensen, wat wil je nog meer.

Wat voor effect had het Nederlands kampioenschap op jou, kijkende naar de toekomst? Tsja, er wordt geïnvesteerd in andere spullen….kerst 2008 had ik nog niets. Inmiddels heb ik drie rompen, carbon mast, slotrunners (Hennie), wordt er een loperplank op maat gemaakt (Peter), roept u maar.

Wat is je mooiste ijszeilervaring? Dat zijn er meerdere: De eerste keer in mijn klassieke ijszeiler, de oude 209. Samen met onze dochter in de DN. Eerst samen in het bakje, later zij in het bakje en ik op de loperplank ernaast. Hartstikke leuk! De eerste keer liften bij 5/6 Bft op de Vuntus. Mijn eerste wedstrijd, de Zilveren DN. Hoe ga je downwind als je daarvoor alleen maar halve wind hebt gezeild? De eerste keer met mijn carbon mast op de Gouwzee met Willem. Het schijnt dat ik ogen op steeltjes had. Het ging wel erg hard.

Wie is de beste ijszeiler? Waarom? Dennis, hè? Kampioen! Maar ook Hennie van den Brink en Peter van Rooij. Veel kennis en gewoon aardige kerels. Volgend NK moeten we trouwens wel een wak hakken. Ik ben niet anders gewend dan dat de kampioenen gaan zwemmen…ZWEMMEN! ZWEMMEN!

Welke sport(en) beoefen je nog meer? Zeilen (Finn en 16m2) en rally rijden met klassieke auto’s.

Waar ben je écht goed in? In ieder geval nog niet in ijszeilen. Daarin ben ik nog een beginner.

Wat is je passie? Ik heb meerdere passies. Mijn werk bijvoorbeeld. Ik heb leuk en uitdagend werk. Verder houd ik van wedstrijdzeilen, klassieke auto’s en motoren. In de weekenden begeleiden we onze dochter die in de Op-timist wedstrijden zeilt. Verder zeil ikzelf in de Finn en hebben we een 16m2 als familieboot.

Wat of wie had je willen zijn als je niet jezelf was? Ik hoef niet iemand anders te zijn. Ik heb wel bewon-dering voor een aantal grootheden, zeker op maat-schappelijk vlak, in onze wereld.

Hoe zou je beste vriend jou omschrijven? Moet je hem vragen. Van mij krijg je een sociaal ge-wenst antwoord :-).

Waar droom je over? Een Alfa Romeo 6C2500 Villa d’Este. Wat een mooie auto! Zoek maar eens op internet.

Wat is je grootste angst? Ziek worden en onze dochter niet zien opgroeien.

Geloof je in de toekomst van het ijszeilen? JA!

Wat is je favoriete plek om te zeilen in Nederland? Alle plassen bij Loosdrecht en dan een geweldige baan uitzetten tussen al die eilanden door.

Een winter zonder ijs is... als een zalige pizza zonder Lambrusco. Maar ook: … als het missen van een gezellige avond samen met vrienden of familie.

Vertel eens iets verrassends over jezelf? Ik ben (te) gauw ergens enthousiast voor. Met alle consequenties vandien. En, ik heb onze dochter al lid gemaakt van de DN-club. Dan heeft ze alvast haar eigen zeilnummer.

Lotte de Groot, H 982 foto: Gisella de Groot

De eerste wedstrijd. Hoe ga je downwind? foto: Gisella de Groot

DN journaal 2010

17 17

Afgelopen 13 januari 2010 was het dan zover, op die dag zeilde ik mijn eerste wedstrijd! Als ik vroeger tochten op natuurijs schaatste en er kwamen van die DN’s voorbij, dacht ik, later koop ik er één! Wat gaan die dingen hard. Toen het eind 2008 kouder werd, heb ik er eentje ge-kocht. Een leuke klassieke (IJsvogel, H 209) uit Friesland. Van de eerste eigenaar. Met nog een hou-ten romp, mast en giek en een oud zeiltje. ’s Och-tends ophalen en ’s middags het ijs op, in Loosdrecht. Die winter heb ik echt genoten, alleen, maar ook met vrienden en familie. Wat een wijs ding zo’n DN. Die-zelfde winter ben ik ook lid geworden van de club; ik heb nummer 882 gekregen. Intussen was ik zo en-thousiast geworden, dat ik het voorjaar erop naar de meeting met Ron Sherry ben geweest. Heel informa-tief en leuk. In het najaar van 2009 nam ik me voor mijn DN te verbeteren en proberen hem wat sneller te maken. Ik heb onder andere mijn schaatsen laten slijpen bij Hennie van den Brink, een tweedehands zeiltje en wat nieuw beslag op de DN-beurs gekocht. Als laat-ste een aluminium giekje gekocht, want daar paste mijn nieuw zeil beter in.

Achter het veld aan Ook afgelopen winter heb ik weer lekker geijszeild. Op zaterdag 9 januari was ik op de Vuntus met een windje van 5-6. Voor het eerst gelift, fantastisch. En, toen de aankondiging van een wedstrijd op de site verscheen, dacht ik, inschrijven! Meedoen en leren. Nou, dat heb ik geweten. De dinsdagavond voor de wedstrijd had ik trouwens nog even een rode en groe-ne neus geschilderd op mijn boot. Natuurlijk was de verf op woensdagochtend nog niet droog. Dus toen ik woensdag tegen de romp aanleunde was mijn broek ook gelijk groen…. Ik heb thuis ook nog even de regels bekeken. Ik wilde goed voorbereid aan de start verschijnen. Die regels wijken wat af van de normale 'racing rules of sailing'. Daar kom je bijvoorbeeld geen Darlingboei tegen. Verder heb ik met de start iets minder hard geduwd en ben ik rustig achter het veld aangegaan. Ik wilde anderen niet in de weg zeilen.

Sfeer Ik had me ook vooraf gerealiseerd dat ik waarschijn-lijk niet als eerste over de lijn zou komen. Zeilt een

stuk rustiger. Ik merk dat ik rustiger ben dan op wa-ter, daar wil ik wel perfect starten et cetera. En hoe ging het dan? De eerste wedstrijd niet gefinished…. Downwind, toch wat lastiger als je alleen maar halve wind hebt gezeild. De tweede wedstrijd één keer rond. De derde tot en met de vijfde wedstrijd twee keer rond. Peter van Rooij is uiteindelijk eerste geworden en heeft die hele mooie Zilveren DN gewonnen. Sven Coster werd tweede en Daan Schutte eindigde als derde.

Al met al een heel leuke dag en veel geleerd. Wat ik erg heb gewaardeerd, is de sfeer, elkaar even helpen et cetera.

En hoe staat het er nu voor? Ik heb het ijszeil- en wedstrijdvirus te pakken en niet zo’n beetje ook. En natuurlijk wil ik sneller. Ik heb inmiddels een mooie moderne romp en loperplank gekocht bij Peter van Rooij, een mooie aluminium giek (schoot binnenin) en slotrunners bij Hennie van den Brink. Ik moet nog een mast en zeil hebben, maar dat komt dit najaar nog wel. Komende winter sta ik met een mooi setje op het ijs. En de IJsvogel? Die blijft natuurlijk in de familie. Dat is zo’n lekker bootje, die houden we gewoon.

Aan iedereen die twijfelt over wedstrijdzeilen, wil ik zeggen: gewoon een keer meedoen. Dat kan zelfs met een klassieke DN en je hebt veel plezier. Ik heb ook met die klassieke DN gewoon aan het NK meege-daan. In de Olympische gedachte en volledig voor het plezier! Sluit een verzekering, zorg dat je materiaal in orde is en houd je verstand erbij.

Chris de Groot H 882

Zilveren DN, een mooie leerschool ‘Ik heb het wedstrijdvirus te pakken

en niet zo’n beetje ook….……’

Winnaar van de Zilveren DN; Peter van Rooij foto: Bob van der Pol

‘…Ik wilde anderen niet in de weg zeilen….’

DN journaal 2010

18

Het begon op 17 december met een dik pak sneeuw, 30 centimeter, maar de meren lagen nog niet dicht. De dagen erna vroor het en het ijs was de 22e aangegroeid tot 10 centimeter. Maar de laatste dagen ook sneeuw, 7 centimeter. Dan mag het wel -13˚ C zijn, maar daar heb je niet veel meer aan. Met de kerst was het rond het vriespunt en viel er weer meer sneeuw en wat onderkoelde regen. We hebben één dagje gezeild, met 5 m/s (met een paar Zweden, Duitsers en Piet Ploum) maar nauwelijks zicht door de regen die daar waar het terecht kwam, meteen bevroor. Een paar dagen later hebben we de boot dan ook uit het ijs moeten uithakken en naar een ander plekje op het Mälaren (Kullersta) gebracht waar wat minder sneeeuw lag.

Sneeuwblind? Tussen Nieuwjaar en 8 januari hebben we vijf keer kunnen zeilen. Door de sneeuw hadden we veel wind nodig (6 m/s). Daarbij was het koud, -11˚ tot -18˚ C en slechts enkele Zweden waren van de partij. Daarna viel er weer meer sneeuw, dus het was weer over. Er was nog één plek (Herresta) waar pas laat ijs was gekomen (het meer is daar 80 meter diep) en dus zijn we daar 15 januari naar toe gegaan. Dat was 80 kilometer naar het oosten. Nog 3 dagen daar kunnen zeilen, 6 centimeter sneeuw (ook daar). Eén van de drie dagen woei het 9 m/s en dat is op de grens... Wat gaat het dan hard! De laatste dag daar zijn we gestopt, omdat het ’s nachts weer 3 centimeter had gesneeuwd. Het woei 6 m/s; je zag echt helemaal niets meer. Je wist wel dat je vooruit ging. De sneeuw dempte het geluid van de schaatsen, je kon geen snelheid vaststellen, alleen aan een bewegende horizon kon je zien dat je liftte... ook een ander zag je niet, het was dus eigenlijk té link. Of waren we sneeuwblind? 27 januari viel er weer overal 40 centimeter sneeuw. We wisten dat het seizoen over was... Midden februari kwam er nog eens 30 centimeter bij. Alles is natuurlijk wel wonderschoon zoals op kerstkaarten, maar als ijszeilers hebben we toch een broertje dood aan sneeuw!

Waardeloos Vanaf 17 december bleef het wel steeds onder nul, soms was het echt koud (-30˚ C) en pas op 17 maart kwam het kwik boven nul.

Op 20 maart hebben we nog met een klein groepje - tegen beter weten in - in Västerås de boten op het ijs gezet (bovenlaag van 6 centimeter, dan 20 centimeter sneeuwijs/water en dan 50 centimeter hard ijs). Met de eerste die wegzeilde ging het meteen al mis: hij zakte door de bovenlaag op de onderliggende laag. Verder geen schade, wel alles kletsnat. We wisten dat het over was. Wat een waardeloos seizoen! De Zweden meldden als schrale troost dat ze sinds de jaren '60 niet meer zoveel sneeuw (en lage temperaturen) hadden gezien. En ondertussen kregen wij natuurlijk gezellige, enthousiaste, uitnodigende en uitdagende mails uit Holland waar iedereen aan het zeilen was. We weten nu hoe dat voelt als je zelf niets kunt.... Een omgekeerde wereld.

Evelien & Jelle Herrema H 333

Zweden 2010, de omgekeerde wereld!

‘…Deze winter konden we niets dan ellende rapporteren uit Zweden....’

‘…als ijszeilers hebben we toch een broertje dood aan sneeuw!…...’

Sche

epst

imm

erm

an

en ja

chts

ervi

ce

Teve

ns re

para

tie e

n/of

nieu

wbo

uw v

an u

w D

N

Pete

r va

n K

link

Uite

rweg

302

b 14

31 A

W A

als-

www.scheepst immerman.nl

DN journaal 2010

19

Het was me het jaartje wel, blauwe plekken, pijnlijke spieren, zere ribben en tijdens het Nederlands kampi-oenschap (NK) nog kiespijn op de koop toe en dat allemaal omdat ik wil ijszeilen. Laat ik echter bij het begin beginnen: oktober 2009. Heerlijk gegeten bij het gezellige ‘t Wakkie, bedankt Sil Sleeuwits, maar waar was Sandré Caron? November: de jaarvergadering in de prachtige oude bloemenveiling in Aalsmeer. De handel in materialen bloeide door al die nieuwe ijszeilers. De hal was sfeervol aangekleed, het eten prima en ik kreeg weer te horen dat ik niet in aanmerking kwam voor de aan-moedigingsprijs omdat ik beter mijn best moest doen. Misschien iets harder lopen bij de start? December: de ijszeilkoorts slaat hard toe, bootjes worden gerepa-reerd, schaatsen geslepen en veel nieuwe masten en zeilen gekocht. Ik betrap me erop dat ik, al net zo gek als vele anderen, uren in de container sta mijn veel te zware loperplank te schuren. Ruud (Smit) probeert op de vergadering van de Gouwzee de toerzeilers ervan te overtuigen dat ze net zo goed wedstrijdzeilers zijn. Maar ik denk dat die moeite tevergeefs is. Eind december tovert koning Winter Nederland om in het enige land in Europa waar tijden lang gezeild kon worden. Dit leverde later bij de buitenlanders jaloerse en chagrijnige blikken op, omdat ze niet voor het NK waren uitgenodigd. Misschien hadden ze daar wel een beetje gelijk in, wij zeilen tenslotte ook overal de kampioenschappen mee.

IJszeilgeweld Januari 2010: het was wel even zoeken en het kostte heel wat telefoontjes om uit te vinden waar we heen konden; want er was een publicatieverbod. Tja, wat moet je daar nu mee. Hebben we een prachtige site

waar iedereen kan vermelden dat er ijs ligt en er ge-zeild kan worden en dan… dan mag het niet. Vooral niet vermelden dat de Gouwzee bezeilbaar is, dus staat het uitgebreid op de Blokart pagina met een up-to-date kaartje van de wakken erbij. De ouderwetse methode, de telefoon, werd weer toegepast, wat tot vervelende situaties leidde: sommige personen voel-den zich gepasseerd, omdat zij niet door anderen ge-beld waren om bijvoorbeeld in Loosdrecht te zeilen. Maar gelukkig, de Gouwzee bracht uitkomst voor iedereen, voorzien van wakken en sneeuwduinen, maar zeilen kon je. Zelfs het monotype EK kampi-oenschap werd er één dag gehouden. Ik moet er wel even bij vertellen dat de monotype van ons Neder-landse topteam Ernest (Spaas) en Daan (Schutte) schitterde door afwezigheid. De heren waren er wel en dachten net als het DN-bestuur dat het toch niets werd met de Gouwzee. De familie Hovius organiseer-de voor de afwisseling hardloopwedstrijden voor zei-lers, door hun bootjes niet op de rem te zetten. Ernest won deze wedstrijd, onder aanmoedigende kreten van de toeschouwers, door één boot te vangen. Verdere bezoekers waren, verdwaalde schaatsers niet meege-rekend, de fazanten die hier en daar dekking zochten voor het ijszeilgeweld en roofvogels.

IJszeilen is gekkenwerk! ‘…IJszeilen is een verslaving, waar je

niet meer zomaar vanaf komt...’

DN journaal 2010

20

Moederziel alleen Als je gratis wilt douchen, moet je naar de Westein-der. We werden daar trouwens gastvrij onthaald op een gezellige locatie. Jammer dat de wedstrijd niet doorging; twee diepe scheuren, sneeuwduinen en weinig wind, plus nog een gevaarlijk hoog ijsduin, waar je niet overheen kon zeilen, want dan belandde je in het ziekenhuis. Dat laatste is iemand ook over-komen. Ik houd van douchen maar dit was wel een beetje erg. Niets vermoedend zeilde ik achter de veili-ge rug van Ruud aan, net iets meer naar rechts over een paar onschuldig uitziende sneeuwduinen. Ik kwam drijfnat terug, omdat onder die witte schattige sneeuwduinen een verraderlijke plas water lag.

De Loosdrechtse plassen hebben zo hun eigen verha-len. Wat dacht je van de telefoon van Eric van Ko-men, die na het zeilen moederziel alleen op het ijs bleef liggen, met alle afspraken en adressen in het geheugen. Weg toestel, zou je denken. Dat dacht Eric dus ook en hij ging op zoek naar een nieuwe. Wonder boven wonder ging na enige dagen de telefoon met de mededeling dat een wandelaar met hond zijn verloren toestel had gevonden.

Gesjeesd Ik weet dat ik oud en grijs word, maar het hoge tem-po waarmee Ernest, Inge van Rooij en Hennie van den Brink op de Loosdrechtse plassen de Zilveren DN er doorheen joegen, bevestigde dit weer eens ex-tra. Net gefinisht, kon ik meteen weer starten. Ik moet wel eerlijk bekennen dat dat natuurlijk ook kwam omdat ik meestal de laatste ben. Misschien had het

bestuur toch gelijk toen ze zeiden dat ik beter mijn best moest doen. Een paar dagen later heb ik opnieuw de Loosdrechtse plassen opgezocht, met uitzicht op het paradijsje van Martin van Wetttum. Een wedstrijd houden was onmogelijk; de wind stond verkeerd en in het grote wak was geen ruimte meer voor ons. Het zat namelijk al vol met eenden, maar zeilen konden we wel en hoe, snoeiharde wind en een halve windse baan, plus als extra attractie een kitesurfer die con-stant, met gevaar voor eigen leven, rond de boven-boei zeilde. Hoe Martin al zijn charmes en overre-dingskracht ook gebruikte om de surfer daar weg te krijgen, niets hielp. Hij kreeg alleen maar te horen dat kitesurfers ook het recht hadden daar te zeilen. Dat deed de kamikazeman dus met volle overtuiging en hij sjeesde steeds gevaarlijk voor de aanstormende DN' ers langs.

Retourtje ziekenhuis Het bleef maar winteren. De meren raakten dicht met volle pakken sneeuw. Het zoeken naar een goede ijszeilplek werd al moeilijker. Ook de vogels hadden het zwaar. Regelmatig za-gen we ze dood op het weiland liggen. Een en-kele reiger liep spiedend langs de bevroren sloot-kanten om aan eten te komen. Melle meldde dat het Zuidlaardermeer goed te bezeilen was, dus werd er een heuse puzzelrit verreden om er te komen.

Het valt ook niet mee voor Amsterdammer Ruud om de weg te vinden in dat barre noorden, misschien toch een tomtom? Ernest was er al en er werd besloten meteen maar op te tuigen, om daarna weer af te tui-gen, omdat onze Groninger topper Melle Heerlien, met een behoorlijke vaart door het ijs ging wat hem een gratis retourtje naar het ziekenhuis bezorgde. Van die pijnlijke ribben heeft hij nog lang mogen genie-ten. Of het nu door spuien kwam of door moerasgas, is me niet bekend. De wedstrijdzeilers mogen de weergoden wel bedan-ken want de handel in tweedehands goederen floreer-de prima. Masten, zeilen, gieken en loperplanken wa-ren niet aan te slepen. Dankzij de sneeuwduinen en scheuren was alles volledig uitverkocht.

DN journaal 2010

21

Verhuizen Het is februari geworden en we maken ons op voor het WK in…? We gokken op Hongarije en gaan alvast op weg. Dat bleek een goede gok te zijn. Ondertussen racete de, door de sneeuw opgejaagde, Euro-commodore heel Europa af voor een geschikte locatie. Vooralsnog zonder resultaat. De oplossing bleek achteraf vijftig kilometer van zijn huis te lig-gen! Wij belandden intussen in Balaton in een kamer en suite, vol met luxe, in een prachtig hotel, inclusief een afgaand brandalarm. Natuurlijk waren we weer de eerste, maar niet zoals vorig jaar (redactie: EK Rusland) de enige Nederlanders. Bijna allen kwamen met de auto, maar één, Peter Greveling, nam het vliegtuig. Dat had nog al wat voeten in aarde of moet ik 'lucht' zeggen.

Regelmatig ging de telefoon: 'ik zit nu hier of ik zit op dit vliegveld, of hoe kom ik naar Balaton?’ Geluk-kig liep het goed af en was Peter precies op tijd om te verhuizen naar... de Neusiedlersee in Oostenrijk.

Supersnel pak Maar eerst terug naar Balaton. De takelplaats lag op vijf kilometer van het hotel; een prachtig groot meer met een enorme hoeveelheid ijs en harde wind. De ideale plek voor Hertzen Oost om zijn DN voor aan-vang van de wedstrijden weer kapot te zeilen.

Geen nood, een tweede boot werd uit de trailer ge-trokken en Hertzen kon weer doorgaan. De pech bleef hem echter achtervolgen, want op de Neusiedlersee werd hij geveld door rugpijn, veroorzaakt door het bobbelijs met de vele duinen. Ik heb me laten vertel-len dat al zijn materiaal te koop is of was. Is dit het einde van de ijszeilcarrière van Hertzen en wat moet dat nieuwe supersnelle pak dan?

Brandalarm De volgende ochtend starend uit het raam wisten we het al, dikke sneeuwvlokken dwarrelden naar bene-den. We moesten uit Balaton vertrekken. Een wanho-pige manager van het hotel vroeg me nog een keer of het echt waar was. Daar zit je dan met al je ingesla-gen voorraden voor een paar honderd man. Maar dat is nu eenmaal ijszeilen, dus op naar Oostenrijk. Dat ging niet zo maar. We moesten eerst een heuvel oprij-den, waarbij veel auto's alle kanten opglibberden en gleden. Ook moet je uiteraard je hotelkamer betalen. Dideric, één van onze nieuwe wedstrijdzeilers voor het buitenland, had dit nog niet door en werd door de WK-organisatie in Oostenrijk op het matje geroepen. Alles bleek gelukkig op een misverstand te berusten en na een verhelderend gesprek mocht Dideric toch aan de start verschijnen. Met succes, kijk maar naar de uitslagen.

‘..…is dit het einde van de ijszeilcarrière van Hertzen..? ‘

DN journaal 2010

22

Oostenrijk was een koude belevenis. In je hotelkamer was het zeven graden onder nul, je badwater was bruin, de heetwaterkraan functioneerde als koudwater-kraan, de waterleiding lekte door het plafond, de stroom viel regelmatig uit en dan ging ook nog het brandalarm voor de zoveelste keer af.

Op weg naar beneden belandden we tussen twee dich-te branddeuren en zaten in het pikkedonker opgeslo-ten, waardoor de brandweer, aangemoedigd door de plaatselijke bevolking, regelmatig op bezoek kwam. Het geknetter van de elektrische bedradingen zorgde hierbij voor de muzikale omlijsting.

Bijzondere eerste avond Maar het mooiste van dit hotel was de in leer gehulde eigenaresse, een aan drank verslaafde nazi-achtige potige tante die eerst Johan Tolsma, vanwege zijn charmante lach, toen Leo Hartman vanwege het roken en daarna ons allemaal aan de bar even de les las.

We mochten niet lachen, niets zeggen en meteen con-tant betalen. Haar personeel kreeg de wind van voren vanwege het niet contante afrekenen. Dat bleken haar te hulp geschoten vriendinnen te zijn. De hele barruimte was bezwangerd van de geur van wel heel erg sterke drank. Zelfs onze nieuwe wed-strijdzeilers hadden op dit geweld geen weerwoord. Dat was een wonder, want ik moet je zeggen, het is een vrolijk stelletje met overal een antwoord of een grapje op en zeer goed bij stem.

Na de welkomstpreek van de bazin werd het erg ge-zellig aan de bar met tot slot het afscheidslied onder leiding van Egbert de Sau-vage Nolting. Eén van de vriendinnen van de bazin werd luid-keels toegezongen bij het weggaan. Zo enthousiast zelfs dat ze besloot nog even te blijven. Maar dat viel niet helemaal goed bij het koor, want afscheid is afscheid en de heren zon-gen maar één keer, dus werd de dame op zachte manier de deur uitgewerkt. Het was een bijzondere eerste avond in een bijzonder hotel met als enige warme plek de eetzaal. Verder sliep je in je slaapzak met alle dekens over je hoofd en dat na die kamer en suite in Balaton.

Diskwalificatiegevaar Lopend door de koude gangen van het hotel op weg naar het ijs voor de eerste dag van het WK. Peter van Rooij liep bij de kwalificatieraces tegen een probleem aan. Zijn slotrunners waren namelijk aan de voorzijde niet volgens de regels geslepen. Althans dat was de mening van de man van de controle, een Pool die al-leen maar zijn eigen taal sprak. Veel discussie met Babylonische spraakverwarringen was het gevolg. De Pool was moeilijk te overtuigen. Het zag er somber uit voor onze held en diskwalificatie dreigde. Door ingrij-pen van onze experts Daan en Hennie, werd het dis-kwalificatiegevaar op het nippertje afgewend. Dennis de Ruiter, vlug van begrip, liet het er niet op aanko-men en verwisselde snel zijn schaatsen voor het geval hij naar de controle moest. Al met al kostte dit voorval een paar uur. Wij, ervaren wedstrijdzeilers, probeer-den onze nieuwe lichting wedstrijdzeilers aan het ver-stand te brengen dat uren wachten bij tig graden onder nul heel normaal is. Maar bibberend en kreunend be-klaagden de heren zich dat de regels toch anders moesten. Dit alles kon toch 's avonds wel worden op-gelost?

‘Het geknetter van de bedradingen zorgde voor de muzikale omlijsting.’

DN journaal 2010

23

Doodzonde Arme Ruud van Wees, steeds meer bibberend van de kou, (en dat voor een lange afstandsschaatser) was wel de klos. Zijn lopers waren zo geweldig mooi ge-slepen en zo scherp, echt vakwerk, maar deze volde-den totaal niet aan de eisen, dus... gediskwalificeerd. Daar konden zelfs Hennie en Daan niets meer aan doen. Het goede van het hotel was dat er een sauna was, waarvan door diverse ijszeilers uit alle landen dank-baar gebruik werd gemaakt. Zo ook door onze groep onder aanvoering van Martin. Gehuld in adamskos-tuum werden ze onder veel gescheld en gebrul de sauna weer uitgeknikkerd. Er zijn nu eenmaal regels voor het betreden van een sauna en niet douchen voor het gebruik, is een doodzonde. Bevallige fysiotherapeute Nog even terug naar de wedstrijd. Het ego van Kalle Coster, onze jongste nieuweling, had een stevige deuk opgelopen. De superatleet in topconditie werd links en rechts voorbij gelopen door al die oudjes en als je gewend bent om vaak te winnen, is verliezen op hardlopen door veel oudere mannen wel het laatste wat je wilt. Gelukkig stonden Sil Sleeuwits en Bart Reedijk aan de kant om iedereen die het nodig had te troosten. Fijn dat jullie er waren.

24

DN journaal 2010

De tweede dag waaide het hard. Gewapend met ca-mera vlogen links en rechts de brokstukken van ge-broken masten, kapotte ijsboten, schaatsen, beman-ning en andere attributen me bij de bovenboei om de oren. Het hotel begon langzaam op temperatuur te komen, het eten was prima. Een aantal ijszeilers had het koude fort verlaten om een warmer onderkomen te zoeken. Terwijl wij genoten van de warmte in onze slaapzakken hadden de Campers een wel heel gezelli-ge en goed bevloeide avond in de haven, waarna Piet (Ploum) een plasje ging doen op het ijs. Waarom op het ijs is mij een raadsel. Het liep echter slecht af. Of dit de schuld is van de drank laat ik in het midden, maar Piet viel niet in het water, maar met een smak op het ijs. Zijn toch al geteisterde rug weigerde ver-dere diensten met als gevolg dat hij de terugreis naar huis voortijdig moest aanvaarden. Gelukkig ontferm-de Boefje de hond zich over het gaspedaal, door erop te gaan liggen, zodat Piet vol gas rechtdoor naar zijn bevallige fysiotherapeute kon rijden. Over met de pret De laatste dag was wel het spectaculairst en als ik iedereen mag geloven zelfs het spectaculairste in ja-ren. Het waaide hard, sneeuwde hard, je bootje had het zwaar te verduren, de snelheid was superhoog, net als de sneeuwduinen, die je als een raket lanceerden om vervolgens met een harde klap weer op het ijs te landen. Niet één duin, nee velen. Ik heb één race ge-zeild en één gefotografeerd, wat de mooiste foto’s

van het hele WK/EK opleverden. Jammer genoeg werden de wedstrijden gestaakt en was de pret over. De terugreis kon beginnen. Nog een brandalarm Ik weet niet wat we dit jaar met brandalarmen heb-ben, want terwijl wij in het hotel langs de snelweg sliepen, ging ook daar het brandalarm af. Gevolg: gierende remmen, weer brandweerauto’s en … een receptioniste die onze slaapkamer binnenstormt, stomverbaasd om haar heen kijkt, mompelt dat dit wel heel vreemd is en al excuses prevelend de kamer weer verlaat. Vanaf dat moment hebben we alleen nog ijskoud water en geen verwarming meer gehad, misschien dat het er iets mee te maken heeft?

Nu het NK Twee jaar achter elkaar, prachtig! Het had wel wat voeten in de aarde. Al weken was er sprake van, maar iedere keer ging het niet door. Dan was die plek goed, dan weer een ander, maar ook bij ons speelde de sneeuw parten. Vele kilometers werden er afgelegd. Piet Ploum en Jan Hoekstra waren het fanatiekst en ik moet zeggen, zij vonden uiteindelijk ook de meest geschikte locatie. Wel precies op een moment dat Johan Tolsma, onze vorige Nederlands Kampioen, in Miami zat (wat zal die gebaald hebben of hebben de weergoden het zo geregeld?). Het contrast met vorig jaar was groot. Geen radio, geen tv, geen foto’s of filmpjes, één jour-nalist, die toevallig voorbij kwam, één enkele toe-schouwer, één enkele schaatser, protesten uit het bui-tenland,. Zij hadden ook graag mee willen doen, want bij hun was veel te veel sneeuw.

‘…Het contrast met vorig jaar was groot., Geen radio, geen tv, geen foto’s ...’

DN journaal 2010

25

Al met al een heel stil anoniem kampioenschap, met een anonieme Nederlands kampioen. Wel een kampi-oenschap onder bijzondere omstandigheden. Het was namelijk zwaar hobbelijs, met bevroren sneeuwbul-ten, draaiende winden, wisselende windsterkte en soms erg dichte mist. Dat laatste vond ik best wel eng, maar gelukkig was het knipperlicht op de quad van Sil een baken op het ijs. De spannende en moei-lijke wedstrijden, de avonden in een prima hotel, de gezamenlijke maaltijd, de pijnlijke schouders, zere heupen en het bekaf zijn, maakten dit NK tot een waardig en prachtig kampioenschap. Hopelijk is drie-maal scheepsrecht.

En wanneer je thuis komt, is daar de poes, die je een haal geeft omdat je te lang bent weg gebleven. De temperatuur begint op te lopen, de bootjes worden opgeborgen en je kijkt alweer uit naar het volgende seizoen.

IJszeilen is een verslaving waar je niet zomaar meer vanaf komt. Zelfs niet als je ouder wordt.

Margreet Bosker H 860

Margreet Bosker (H 860) foto: Dideric van Riemsdijk

WINKEL * VERFSYSTEMEN: - SIKKENS - INTERNATIONAL - WEST EPOXY * TOUW: - DYNEEMA - SPECTRA - OOK VERJONGDE SCHOTEN * KLEDING: - MUSTO - HELLY HANSEN - GAASTRA * BESLAG: - RONSTAN - BALLBEARING BLOCKS - TITANIUM * RVS STAGEN - LLOYD’S KEUR 2-10mm.

WERF EN WERKPLAATS

* TIMMERWERK: - HOUT EN EPOXY VERWERKING

* STAALWERK: - RVS EN ALUMINIUM VERWERKING

* ONDERHOUD EN REPARATIES * WINTERSTALLING: - BINNEN EN BUITEN

* BOTENLIFT (20 TON) (OOK STAANDE MAST)

* MOTOREN SERVICE (INBOUW & REPARATIE)

HUIZER-MARINA BV

Ambachtsweg 59, 1271 AL Huizen

Telefoon: 035-5251159, Fax: 035-5265779

TE KOOP: SERVICE EN

VAKMANSCHAP

JACHTHAVEN SCHEEPSWERF

WINTERSTALLING WATERSPORTWINKEL

CONSTRUCTIEBEDRIJF

DN journaal 2010

26

Johan Tolsma zei het al in de laatste jaarvergadering van DN Nederland: 'reken er maar op mensen, na een goede winter komt er meestal nog een goede winter achteraan'. En hij heeft gelijk gekregen. Na een lange periode van zachte, tot zeer zachte winters, die het geduld en het verlangen van het ijszeilvolk zwaar op de proef stelden, hebben we de laatste twee seizoenen niks te klagen gehad. En dit jaar was helemaal super. Bijna zeven weken lang kon er in Nederland volop gezeild worden. Nu bestaan er in Nederland op gezette tijden regelma-tig vele vormen van gekten, zoals oranjegekte, schaatsgekte, verkiezingsgekte, adoratiegekte als ie-mand een plakkie wint in een tak van sport, om er maar een paar te noemen. Maar, van een ijszeilgekte had nog niemand gehoord.

Een nieuwe loot aan de stam van gekten was geboren. En heus, daar was dit jaar sprake van op de Gouwzee.

Rollators met schaatsen en zeil Een armada aan bootjes bevolkte de dichtgevroren vlakten in allerlei wonderlijke uitvoeringen. De wastobbe van wijlen Wim van Acker (Wim: 'met har-

de wind zeilt zelfs een wastobbe.') heb ik er niet tus-sen gezien. Maar een blikvanger op de Gouwzee was toch zeer zeker een langwerpige vierkante kist die qua vorm het best te vergelijken valt met een groot uitgevallen hunebed. Maar het moet gezegd worden, ook deze 'aerodynamische creatie', uitgerust met een enorm grootzeil en dito fok, heeft zowaar een paar honderd meter gezeild. Totdat de schaatsen helaas onder de loperblank uit braken. Een roemloos einde van een revolutionair experiment zou je zo zeggen. Maar de eigenaren zijn vastbesloten een volgende winter met een steviger constructie voor de schaatsen terug te keren. Ze zijn er heilig van overtuigd dat hun creatie eens als vlaggenschip de blikvanger op de Gouwzee gaat worden, zo werd mij verzekerd. Maar gekheid kent geen grenzen. Het wachten is nog op de wastobbe van Wim en een stap verder, het voorzien

IJszeilgekte

Naast DN’s en XV’s wisten nog vele 'aerodynamische creatie' de Gouwzee te vinden. Foto: Bastiaan van Nunen

‘…Een nieuwe loot aan de stam van gekten was geboren..’

‘…het was niet echt leuk om je met je boot in het gekrioel te mengen...’

Na de goede winter van vorig jaar was Frans in een eufori-sche stemming. Dit jaar verbaasde hij zich vooral over de ijszeil-gekte, die ontstond toen het kwik onder het vriespunt zakte.

DN journaal 2010

27 27

van rollators en rolstoelen van schaatsen en zeil en dan is ijszeilen helemaal een geïntegreerde volkssport geworden. Waar gekheid niet toe kan leiden.

Rode vlag Op de drukste weekenden werden er soms meer dan honderd boten op het ijs geteld, die chaotisch kriskras alle kanten opzeilden, met veelal Marken en Volen-dam als bestemming. Net als de honderden schaatsers en wandelaars die zich ook op het ijs hadden gestort. Deze sfeervolle taferelen van uitbundige ijspret deden me denken aan de winters van 1963 en 1979. Zelfs op windstille dagen krioelde het van de mensen die tus-sen de stilstaande boten heen en weer liepen, foto's maakten, ijszeilers vroegen hoe het allemaal werkte en tevreden al die indrukken op zich lieten inwerken. Niet altijd is iedereen aardig; er lopen natuurlijk ook zeikerds rond die wat te klagen hebben. Zo ook een meneer op schaatsen, vergezeld van vrouw en hond, die zijn kop stootte tegen de giek van een stilstaande ijsschuit. Ik stond bij die schuit, zag het en kon een grijns niet onderdrukken, want het was meer een schampschot dan dat de punt trillend tussen de ogen bleef steken. Eigenlijk was het een botsing van niks, geen bloed, geen schram, het was meer de schrik. Hij zag die grijns en sprak mij op geaffecteerde toon aan, alsof ik de eigenaar was. Waarom er geen rode vlag aan de punt van de giek was vastgemaakt enzovoort, enzovoort. Nu ben ik van nature een vredelievend mens die begrip kan opbrengen voor menselijk leed, maar die toon hè, daar kan ik toevallig niet tegen. Dus zei ik tegen hem dat iedereen op het ijs geacht wordt zijn ogen te gebruiken en hij niet zo moest zeu-ren. De man, type slavendrijver in een derde wereld-land, hapte naar lucht, kennelijk nog nooit tegenge-sproken in zijn leven, wilde naar me toekomen, ver-gat dat ie op schaatsen stond, viel op zijn reet en werd door zijn vrouw, toevallig een leuk ding om te zien net als hun hond trouwens, overeind geholpen en ge-

kalmeerd. 'Karel kom mee, laten we een drankje drin-ken in het restaurant' en daar gingen ze. Hoe is het toch mogelijk dat zo'n zak van een vent, zo'n leuke vrouw en dito hond heeft, dacht ik nog. Al met al een incidentje van niks natuurlijk, maar toch dacht ik later nog eens na over de woorden van mijn vriend Karel. Eigenlijk ben ik het wel met hem eens. Het is een kleine moeite de gieken, zeker als er zoveel op een relatief kleine ruimte bij elkaar staan, van een rode vlag te voorzien.

Waakzaam blijven Zoals gezegd was het in de weekenden erg druk op de Gouwzee. Zo druk zelfs dat het soms niet echt leuk was om je met je boot in het gekrioel te mengen. Ogen voor en achter waren nodig om ijszeilers, schaatsers en wandelaars te ontwijken. Vooral oner-varen zeilers haalden de gekste capriolen uit, waarbij aanvaringen tegen boten en publiek niet uitbleven. Gelukkig zonder ernstige gevolgen. Veel ervaren zei-lers bleven op die momenten van topdrukte wijselijk aan de kant staan en wachtten totdat het wat rustiger werd op het ijs.

Edisonstraat 19 2811 EM Reeuwijk NL Industrieterrein Zoutman

Tel./Fax +31 (0) 182 396054

Herman van Eijk Jachtbouw

Reeuwijk

Een rustig moment op de Gouwzee. foto: Margreet Bosker

28

En hoe was het nu met de betrouwbaarheid van het ijs gesteld? Op zich was het grootste deel van de Gouw-zee geschikt om te ijszeilen, te schaatsen en te wan-delen. Het ijs was circa twintig centimeter dik. Het was in de weekenden niet verantwoord om wedstrij-den te houden vanwege de drukte op het ijs. Doorde-weeks waren daarvoor zeker mogelijkheden geweest. De slechte plekken waren door de ijszeilvereniging 'Gouwzee' op een royale overzichtskaart aangegeven die bij de Mirror kon worden bekeken. Het is een illu-sie te denken dat de Gouwzee ooit 100% betrouwbaar zal zijn. Zelfs in de strengste winters ontstaan er scheuren in het ijs en zijn er gaswakken. Je moet je altijd laten informeren door 'locals' en tijdens het zei-len waakzaam blijven voor veranderende omstandig-heden in de ijsconditie. Dat geldt niet alleen voor de Gouwzee, maar voor alle plaatsen waar gezeild kan worden, of dat nu in Nederland of in het buitenland is.

'Glad ijs, pas op voor vallen' Een opvallend verschijnsel is dat in de laatste twee winters de Gouwzeegemeenten zich actiever zijn gaan bemoeien met de veiligheidsaspecten op het ijs. Bij de toegangspoorten naar de Gouwzee werden ver-rijdbare verkeerszuilen geplaatst met digitale teksten als 'Gouwzee levensgevaarlijk door scheuren en wak-ken in het ijs'. Natuurlijk zijn er momenten in de win-ter dat het gekkenwerk is om je op het ijs te begeven, bijvoorbeeld in het begin van de aangroei van ijs en aan het einde van een winterperiode. Maar dan zie je ook geen horden mensen op het ijs. Misschien een enkeling met een mankement in de hersenkwab, maar gekken heb je overal. Op het moment echter dat het ijs dik genoeg is om te zeilen, schaatsen en wandelen is er een andere situatie ontstaan, waarbij ook moet

worden geaccepteerd dat niet alle risico's zijn uit te sluiten, maar waarvan je kunt zeggen dat die binnen aanvaardbare grenzen liggen. Als dit echter de norm voor levensgevaarlijk 'scheuren en wakken' wordt, dan kun je net zo goed deze waarschuwingsborden voor altijd verankeren aan de oevers van de Gouwzee en elders in het land. 100% betrouwbaar ijs bestaat immers niet. Op de Gouwzee niet en bijna nergens in de wereld. Het ontbreekt er maar aan of er komen ook nog waarschuwingsborden met teksten als 'glad ijs, pas op voor vallen'. We kunnen nu eenmaal niet alle risico's uit het leven bannen. Dan moeten we ook niet meer autorijden, vliegen, zwemmen, bergwandelen, vrijen, massa-evenementen bijwonen, om maar een paar risicofactoren te noemen. De Gouwzeegemeenten zouden er beter aan doen zich eerst met de plaatselijke ijsverenigingen te ver-staan, voordat er onnodig onrust wordt gezaaid met onheilspellende teksten op de waarschuwingsborden. Terwijl over een lange periode, dagelijks honderden mensen zich heerlijk vermaakten op het ijs en deze waarschuwingen ook niet meer serieus namen. Een keer heb ik een tekst op de borden gelezen van 'Wees alert op scheuren en wakken' en dat klonk heel wat realistischer dan de kreet 'Gouwzee levensgevaarlijk enzovoort'. Voor de rest ligt het aan de mensen zelf om hun ge-zond verstand te gebruiken als ze het ijs op gaan.

Hoe dan ook, we hebben een prachtige winter gehad. Ik kijk al weer uit naar de volgende en hoop stilletjes op minder drukte dan deze winter.

Frans Vlugt H 116

DN journaal 2010

‘Misschien een enkeling met een mankement in de hersenkwab...’

Frans Vlugt ploegt met lage snelheid door het sneeuw van de Gouwzee. Foto: Margreet Bosker

DN journaal 2004

29

DN journaal 2002

29

Welk alternatief hebben getalenteerde zeilers in de winter? Met de koning van de Horndijk in Loos- drecht, oftewel Martin van Wettum, in ons midden, was voor ons de keuze al snel gemaakt: het werd ijs-zeilen.

Na flink wat trainingsarbeid op de Loenerveense plas, gingen we onze krachten meten tijdens het Neder-lands kampioenschap (NK) van januari 2009. Gezien de resultaten en de geboren vriendschap, met name door het gemeenschappelijk kampement in een sjofel hotel in de middle of nowhere in Appelkutteveen, werden de plannen gesmeed voor deelname aan het Europees en Wereldkampioenschap (EK/WK) in februari 2010, waarschijnlijk in Polen.

Maar eerst werd het materiaal nog even goed onder-handen genomen. Dat hadden we wel geleerd van de resultaten op het NK en de opgedane ervaringen. Het resulteerde in een magnifiek doorschuifproces met financiële gevolgen waarbij de huidige krediet crisis verbleekt, immers...!

Vier kleine negertjes Enfin, na de zomer waren al deze problemen weer opgelost en kon de materiaallijst opnieuw worden doorgenomen. Na een paar gezellige avonden in de Eend waren we al aardig op schema. Behalve dan dat de nieuw bestelde materialen nog niet in zicht waren en helaas ook niet zouden komen. De nieuw bestelde planken uit Zweden kwamen niet en de boot van

Joost van Raay was nog helemaal niet in beeld. Goe-de raad was duur, dus speuren naar een reserveboot. Helaas werd deze afgekeurd door Joost, wat hem in combinatie met zijn werkdrift heeft doen besluiten thuis te blijven. Inmiddels was onze andere getalenteerde zeiler, Sven Coster, met een beschadigde ruggenwervel terugge-komen uit Miami. Het gevolg was dat de technische staf inclusief de hoofdcoach een 'no go' afgaven. Na deze inleiding snapt de geïnteresseerde lezer dat de inmiddels gecharterde bus thuis kon blijven en de vier kleine negertjes (Leo Hartman, Martin van Wet-tum, Kalle Coster en Egbert de Sauvage Nolting) in het busje van de aannemer met de trailer onderweg gingen naar.......Hongarije.

Legendarische woorden Het Balatonmeer was door onze Euro Commodore Niklas uitgekozen als de plaats waar de kemphanen hun kunsten konden vertonen. Wij op weg naar Bala-tonfured, vrijdag ochtend half zes verzamelen aan de Horndijk, oh ja, nog even mijn paspoort ophalen, is misschien wel handig in Hongarije! Uiteindelijk vertrokken we dus om half zeven en na een zeer voorspoedige reis waren we precies om twaalf uur 's nachts in het door Niklas verkozen hotel aan het Balatonmeer. Gauw de spullen op onze zeer luxe en royale kamers en aan het bier. In het café be-leven wij altijd wel wat! Dit keer verbaasden wij ons over een Engelse deelnemer. Wist eerlijk gezegd niet eens dat ze daar ijszeilden. Dat ze daar dronken, wist ik wel, maar deze sloeg echt alles. Nadat hij met het flesje bier aan zijn mond weer bijna omviel, brabbel-de hij de legendarische woorden 'too much wind'.

DN journaal 2010

29

Hoe de Badjassen op het EK/WK verzeild raken

De Nederlandse ploeg tijdens het EK/WK 2010. Foto: archief Dideric van Riemsdijk

‘.…zolang er 50/60-plussers voor jou de boven- boei ronden, start je als een bejaarde...’

30

DN journaal 2010

Welnesshotel De volgende dag met de hele klapzooi naar de takel-plaats en het wedstrijdveld verkennen. Er stond een flinke wind, 20 tot 25 knopen en er lag ongeveer 5-7 cm verse sneeuw op het ijs. De meeste Nederlanders waren inmiddels gearriveerd en een aantal had er al aardig wat trainingskilometers opzitten. De omstan-digheden waren niet geweldig, maar om te trainen was het wel spectaculair. Onze Friese delegatie werd vrij snel gehalveerd. Hertzen wilde zijn nieuw ge-bouwde DN wel eens uittesten en ragde meteen de zijkant uit zijn bootje met als gevolg dat Hertzen ruim 100 meter als een Zamboni over het ijs schuift en zijn toch al gehavende rug blesseert. Na dit ongeval is hij gedoemd om zijn Groningse reisgenoot (Lex van Hel-den) met raad en daad en onder het genot van een sigaar bij te staan. Ondertussen is het ook gaan sneeu-wen en wordt het zicht steeds minder. De enig over-gebleven Fries besluit ook de brui eraan te geven.

'Nog een keer naar de bovenboei', wordt door één Badjas geroepen (een van de vier negertjes). Zonder schroom stuiven we naar de bovenboei, alleen bleek later dat de organisatie deze al wijselijk had wegge-haald. We waren net op tijd terug bij de takelplaats voor de traditionele openingsceremonie. Onder luid applaus en met veel gejoel mocht Ruud Smit onze driekleur hijsen. De rest van de dag werd doorgebracht in de fantasti-sche welness van ons hotel, oftewel onder het genot van een biertje in het bubbelbad.

Verbannen naar de C-vloot De volgende dag kwam echter de deceptie; twintig centimeter sneeuw op het meer en geen wind. De Poolse wedstrijdleider stuurde ons via het hotel, waar we nog moesten afrekenen, naar Morbisch in Oosten-rijk, notabene de thuishaven van onze organisator/Euro Commodore die 4800 kilometer door Noord-Europa had gereden om ijs te keuren......! Morbisch

ligt aan de Neusiedler See, een groot meer op de grens tussen Oostenrijk en Hongarije.

Onderweg werden we geïnformeerd naar welk hotel we konden rijden. Dit hotel ging speciaal voor ons open, wat ook wel te merken was: pas toen we weer vertrokken, was het eindelijk op temperatuur. Enfin, weer de hele klapzooi naar de takelplaats, ditmaal een mooie jacht/ijshaven in het midden van het meer, zo-dat we bij alle windrichtingen een mooie baan kon-den varen.

Een prachtig gezicht om tweehonderd bootjes ver-spreid over een dichtgevroren haven opgetuigd te zien staan. Vandaag staat in het teken van de kwalifi-caties. De wedstrijdleiding heeft besloten in drie groepen te varen. Dus gemiddeld zeventig boten per start. Een waanzinnig mooi gezicht wat ik niet snel zal vergeten. Dennis de Ruiter had al een ranking in de A-vloot (A) en Martin van Wettum in de B-vloot (B). Voor de Hollanders verliep de kwalificatie rede-lijk. Peter van Rooij kwalificeerde zich voor de A, Johan Tolsma, Peter Greveling en Leo Hartman kwa-lificeerden zich voor de Silverfleet en de rest (Kalle Coster, Margreet Bosker, Ruud Smit, Egbert de Sau-vage, Piet Ploum, Ruud van Wees en Diderick van Riemsdijk) werd verbannen naar de C-vloot (C).

Foefjes Voor mij volgde nog een verrassing, want kwalifice-ren betekende wel meteen doorzeilen in de volgende groep. Enfin, snel mijn startnummer opgezocht en weer in de aerodynamische starthouding naar de bo-venboei. Tot mijn verbazing kwam ik daar als derde aan. Dat was wel iets teveel van het goede, want uit-eindelijk kon ik mij met veel kunst en vliegwerk als veertiende over de finishlijn sturen. Gelukkig niet bij de eerste vijf, want dat verplicht je tot een meting. Peter van Rooij was wel de klos en moest meteen de bondscoach ter assistentie roepen omdat de Poolse meter dacht een onvolkomenheid aan zijn schaatsen te zien. Onze alom geprezen bondscoach

Leo Hartman zeilde in de B-vloot. foto: Dideric van Riemsdijk

‘…de thuishaven van onze EC die 4800 kilometer door Europa had gereden om ijs te keuren…’

Kalle Coster tijdens z’n eerste EK/WK foto: Dideric van Riemsdijk

Hennie van den Brink ging meteen in de tegenaanval. Het Pools van Hennie was echter (nog) niet voldoen-de om de foefjes van Peter te rechtvaardigen.

Nadat bijna de hele technische staf van de Nederland-se delegatie zich over de Poolse meter had gebogen, werd na ruim anderhalf uur wachten besloten om het die avond verder te behandelen en Peter het voordeel van de twijfel te geven. Hij mocht meteen starten in de A-vloot. Het gezeik over zijn schaatsen was hem echter niet in de koude kleren gaan zitten en hij zeilde de rest van de dag als een natte krant.

Lang leve de wetsteentjes Volgens assistent-bondscoach Daan Schutte, heeft Peter wel de snelheid maar vergeet hij nog wel eens om leep te zeilen. Dat knoopten wij als Badjassen nogmaals goed in onze oren en probeerden open doekjes te halen door de benedenboei zo mooi moge-lijk aan te zeilen. Dat resulteerde uiteindelijk weer in een onverwachte en niet-bedoelde overstagmanoeu-vre, die ook weer minstens vijf plaatsen kostte. Daan was sowieso kritisch over onze prestaties, wat hem ook nog deed besluiten de houten spike weer uit de oude doos te halen. 'Coster, zolang er 50/60-plussers voor jou de bovenboei ronden, start je als een be-jaarde'. De houten spike werd dus ter plekke aan Kal-le uitgereikt. Onze Speur, Martin van Wettum, kwam ook nog in aanmerking. Hij wist de dans te ontsprin-gen door een paar helgele, nieuwe spikes onder te binden, wat zijn starts aanmerkelijk verbeterde overi-gens. Het werd uiteindelijk een prachtige zeildag met totaal negen wedstrijden.

De volgende dag waren de omstandigheden weer to-taal anders, twintig knopen wind en werkijs. Snel de bondscoach opgezocht voor advies en een rondje pro-beren. Wij moesten duidelijk nog even wennen aan deze omstandigheden en de 720º-pirouettes waren dan ook niet te tellen. Lang leve de wetsteentjes.

Tam tam Onze resultaten waren niet om over naar huis te schrijven. Met uitzondering van die van Johan, Dide-ric en Piet Ploum. Zij lieten zien uit het Nederlandse hout gesneden te zijn en behaalden prima resultaten. Mooi is nog te vermelden dat Egbert de derde wed-strijd niet kon finishen omdat de bevestiging van zijn loperplank totaal was losgeraakt. Het is echt onvoor-stelbaar wat een krachten er op de meeste onderdelen van de bootjes komt te staan bij dit soort omstandig-

heden. Maar zoals een echte ijszeiler betaamt, werd direct de gereedschapskist tevoorschijn getoverd en met vereende krachten lukte het Egbert de volgende wedstrijd weer om de ere plaatsen mee te laten strij-den. Die dag sneuvelden ook nog diverse masten, onder andere die van Ron Sherry, maar iedereen wist al te vertellen dat hij ieder kampioenschap wel een mast verspeelt. Er waren ook diverse serieuze aanvaringen en flinke schades, maar gelukkig geen ernstige per-soonlijke ongelukken. Ook raakte er nog een boot op drift door een slecht werkende rem of helemaal geen rem, wat een gewonde deelnemer opleverde die he-laas de rest van de serie niet meer kon meezeilen.

Via de tam tam kregen we door dat we ons 's avonds in het andere hotel moesten inschrijven voor het EK en wat schetste onze verbazing..........? Daar kregen we ook te horen dat het WK was afgelopen. We zou-den woensdag verdergaan met het EK en de prijsuit-reiking van het WK zou woensdagavond zijn.

TomTom op München Bekomen van deze schrik spoedden we ons naar de uitslagenlijsten om te kijken wat we er uiteindelijk van hadden gebakken en wie er nou eigenlijk wereld-kampioen was geworden. Het bleek een Poolse aan-gelegenheid te zijn geworden; 3 Polen op plaats 1, 2 en 3. Dennis de Ruiter de beste Nederlander op een

DN journaal 2010

31

Is die neus volgens de regels, of niet? foto: Dideric van Riemsdijk

‘…de 720º-pirouettes waren dan ook niet te tellen…..’

‘…de rest van de dag zeilde hij als een natte krant….’

Ruud Smit, full speed bij de bovenboei foto: Margreet Bosker

DN journaal 2010

32

keurige 32e plaats en Peter van Rooij door zijn schaatsperikelen op een enigszins teleurstellende 51e plaats. Die avond werd de Friese deelneming helemaal geëli-mineerd. Piet Ploum viel door onbekende oorzaak met zijn achterwerk in de sneeuw en blesseerde zijn stuitje zodanig dat hij met veel pijn en moeite in zijn camper kon worden gehesen. Vervolgens was iemand zo vriendelijk om zowel zijn stuur als zijn tomtom op München te zetten, nog een steen op het gaspedaal en vooruit maar.....!

Mijn vader staat één! De volgende dag begon het hele circus van voren af aan.............KWALIFICEREN.........! Woensdag was een grauwe dag met de hele dag de dreiging van sneeuw en ongeveer tien knopen wind die gedurende de dag flink draaide en afnam naar circa zes knopen. De vloot was dit keer in vier groe-pen verdeeld. Dat betekende dat we begonnen met de kwalificatie voor de D-vloot. Bijna de hele Neder-landse delegatie moest zich kwalificeren, behalve Martin en Dennis, zij zaten in de B. Johan Tolsma, Ruud van Wees, Peter Greveling, Ruud Smit, Peter van Rooij en Kalle Koster kwalificeerden zich voor de C-vloot. Alleen, de geschiedenis herhaalde zich. Tijdens de controlemeting bleek dat de schaatsen van Ruud van Wees niet in orde waren en liep hij tegen een DSQ aan. Vreselijk jammer voor Ruud, want hij

had zich naar een zeer verdienstelijke vierde plaats gezeild. Voor mij gloorde er hoop, want volgens het lijstje van de meter was ik als dertiende gefinisht en dus schoof ik automatisch een plaatsje op. Het bleek echter dat de finishlijst van de official een andere volgorde aangaf en ik was veertiende. Maar daardoor stond ik wel meteen eerste in de D-vloot. Ook weer iets om trots op te zijn! Ik hoorde ze thuis al schreeu-wen: ''mijn vader staat één!”

Rokende spikes Wat volgde was kwalificeren voor B en A. De wind draaide echter ieder keer. Dus veel gesleep met de startlijn en de bovenboei en weinig zeilen. Alleen Dennis wist zich met veel geluk nog in de A-vloot te varen. Ook hij was als dertiende gefinisht, maar had het geluk dat een boot werd afgekeurd zodat hij een plaatsje doorschoof en zich alsnog heel knap kwalifi-ceerde voor de A-vloot.

Maar uiteindelijk waren de vooruitzichten niet echt hoopvol voor de Nederlandse ploeg. Een zeiler in de A-vloot en een zeiler in de B-vloot de rest in de C en de D. Met vier groepen zijn er weinig zeilkansen en de sneeuwdreiging werd steeds groter.

De rest van de dag doet de organisatie er alles aan om er nog zoveel mogelijk wedstrijden uit te persen. Ui-teraard gaan de A- en de B-vloot daarbij voor, dus kunnen we met zijn allen Dennis en Martin aanmoe-

Prachtige strijd in Oostenrijk. Foto: Margreet Bosker

DN journaal 2010

33

digen bij hun inspanningen zo hoog mogelijk te ein-digen. Ondanks alle inspanningen en goede adviezen van de coaches Hennie en Daan, bleef Dennis steken bij een 40e en een 38e plek. Dus moest het vuurwerk van Martin komen. Aange-moedigd door de hele Nederlandse ploeg laat hij zijn spikes roken en perste hij er een 16e plek uit. Allemaal als een speer naar het hotel om de prijsuit-reiking van het WK te gaan vieren. Inmiddels hadden we gehoord dat Piet in München was gearriveerd ...!

Met moeite Donderdagmorgen allemaal weer vroeg uit de veren om te kijken of er nog iets veranderd moest worden aan de trim. Het had immers flink gesneeuwd en er stond een dikke 20 knopen wind, die we ook wel no-dig hadden om door de sneeuw te komen. Al met al erg moeilijke omstandigheden, maar wel prachtig om mee te maken en zeker zeer spectaculair om in te zei-len. Zoals gebruikelijk mocht de A-vloot beginnen, dus konden de mindere goden even zien hoe moeilijk de omstandigheden nou eigenlijk waren. Alle ogen wa-ren gericht op Dennis. Hij startte, aangemoedigd door de hele ploeg, als een komeet, maar had toch moeite om zich in dit geweld staande te houden. Hij eindigde op een zeer verdienstelijke 21e plek.

Daarna de B-vloot, alwaar Martin wederom zijn nieu-we helgele spikes had aangetrokken, omdat zijn oude de dag ervoor totaal opgebrand waren. Ondanks zijn bliksemstart werd het toch weer een 16e plek, waar hijzelf uiteindelijk wel tevreden mee was. Dan de C-vloot met daarin de meeste Hollanders. Johan een keurige 9e plaats, opvallend goed ging Ruud met een 10e, Peter 11e, Kalle 14e en Peter Greveling een 37e plaats.

Dennis de Ruiter leverde een goede prestatie in het geweld van de A-vloot. Foto: Dideric van Riemsdijk

‘prachtig om mee te maken en zeker zeer spectaculair om in te zeilen..’

Peter Greveling, 39’e plek tijdens het WK foto: Margreet Bosker

DN journaal 2010

34

Vervolgens de kanonnen in de D-vloot. Blijkbaar had Dideric in de gaten dat dit de laatste wedstrijd was en perste er een keurige 2e plaats uit. Een prima presta-tie want de omstandigheden waren zeer zwaar, inmid-dels zeker 10 cm sneeuw en een dikke 20 knopen wind. Egbert werd 23e en Margreet zat daar vlak ach-ter en werd keurig 24e. Het viel waarachtig niet mee om rond te komen. Ik had het er ook best moeilijk mee en kwam met veel moeite tot een 17e plek. Vooral voor de wind was het lastig de boot op de juiste koers te houden en de snelheid er ook nog bij de benedenboei in te hou-den.

Op weg naar huis Na deze wedstrijd werd de A-vloot nog een keer weg-gestart, dus stond de hele Nederlandse ploeg weer achter Dennis. Je kon aan alles zien dat Dennis erop gebrand was zijn prestaties te verbeteren maar on-danks zijn bliksemstart lukte het hem niet zijn con-currentie te vernederen. Hij moest genoegen nemen met een 25e plek en werd uiteindelijk 37e in de A-vloot. Dat is zeer zeker een geweldige prestatie in dit loodzware deelnemersveld met allemaal Oost-Europese kanonnen aangevuld met de nodige Scandi-naviërs. Maar als je 32e wordt op het WK, wil je die prestatie op het EK uiteraard verbeteren. Terwijl ik dit aan het schrijven ben, krijg ik een sms dat het NK waarschijnlijk aankomende week op de Fluessen verzeild gaat worden. Weer een nieuwe kans om onze prestaties te verbeteren. De omstandig-heden op de Neusiedler See werden steeds slechter,

met name de sneeuw zorgde voor slecht zicht waar-door de organisatie zich genoodzaakt voelde te wach-ten tot het beter zou worden. Helaas werd het alleen maar slechter, zodat iedereen de veilige haven weer kon opzoeken. De volgende dag was er om negen uur een skippers-meeting gepland om te kijken of er nog een aantal wedstrijden gezeild kon worden. Gezien de hoeveelheid sneeuw die er viel, wisten we eigenlijk al wel dat het afgelopen was. Dus hadden we de volgen-de dag de prijsuitreiking, begonnen we aan het ver-trouwde inpakken van de spullen en gingen we op naar huis waar de winter nog steeds voortduurde en de berichten over mooi ijs talrijk waren. Rest ons nog vooral de bondscoaches Hennie en Daan te bedanken voor hun goede adviezen en onder-steuning. Ook Ernest, voor zijn bijdrage aan de team-geest. We hebben ook veel bewondering voor Hert-zen Oost, die ondanks zijn onfortuinlijke crash op de eerste dag, toch weer iedere dag vrolijk meeging naar het ijs en waar nodig zijn ervaring deelde om ons op een (zo mogelijk) hoger plan te laten presteren. Daarnaast stonden op zondagavond Sil Sleeuwits en Bart Reedijk ineens voor onze neus. Ze kwamen even kijken! Geweldig om te zien wat deze mannen voor onze sport over hebben en op hun leeftijd nog even naar Oostenrijk rijden en ons daar aan te moedigen. Sil en Bart, geweldig bedankt!

Namens de Badjassen,

Leo Hartman H 635

DN journaal 2010

35

Toen duidelijk werd dat deze winter weer een Neder-lands kampioenschap kon worden verzeild, twijfelde ik geen moment om me daarvoor op te geven. Het vorige NK in Blauwe Stad heb ik helaas aan mij voorbij moeten laten gaan wegens drukte op het werk. Daarvan heb ik ruim een jaar lang zitten balen. Dit zou mij niet een tweede keer gebeuren. Ik had alleen geen tijd gehad mijn DN voor dit NK wed-strijdklaar te maken. Gevolg was dat ik de avond voor de wedstrijd nog geen uitlijning had op mijn loperplank, geen lopers en geen mast had, geen goed zeil en geen verzekering. Een paar telefoontjes later kwamen stukje bij beetje de spulletjes bij elkaar. Zo heb ik de mast van pa Querner kunnen lenen (waarvoor nogmaals dank!), het zeil en de lopers wa-ren van mijn broer, restte mij alleen nog een avondje klussen.

Testrondje Uitgeslapen was ik allerminst nadat ik om 01:00 uur thuiskwam en een paar uur later met de auto richting

het noorden reed. Gespannen omdat dit mijn allereer-ste wedstrijd zou worden in de ijszeiler en omdat ik er absoluut niet zeker van was alles mee te hebben. Bij aankomst liep ik al gauw Daan tegen het lijf, die mij het één en ander kon vertellen. Eerst maar even inschrijven. Het wedstrijdcomité had aan het zeil-nummer gezien dat het niet om een S. Bon ging, maar om een T. Bon.

Nederlands kampioenschap 2010 ‘Ik was ervan overtuigd dat dit

een fiasco zou worden…...’

Sander Bon zeilde met een ‘bij elkaar geraapte’ boot naar een mooi derde plek. Foto: André de Waard

Geen pers, geen publiek, racen maar! foto: Bep Middelhoven

Dit achtervolgt mij mijn levenlang al: te worden aan-gezien voor mijn grotere broer. Gelukkig was het ge-leende zeil geen enkel probleem en kon ik mijn boot klaarmaken voor het eerste testrondje.

Beetje tunen Bij het zien van alle concurrenten was ik er van over-tuigd dat dit een fiasco zo worden. De ene DN nog strakker dan de ander. Iedereen heeft alles in hoesjes zitten, ze hebben extra lopers en zeilen meegenomen en zijn in mijn ogen optimaal voorbereid. Ik had maar één setje lopers mee en één zeil. Het testrondje liep dan ook allesbehalve soepeltjes. Niet alleen kon ik mijn vingers niet meer voelen door de ´Showa´ hand-schoentjes (allerminst bedoeld voor ijszeilen, wel lekker grip), evenals mijn voeten door de spikes, om over de snelheid van mijn ijszeiler maar niet te spre-ken. Ik werd aan alle kanten ingehaald. Gelukkig kon ik na een beetje tunen weer wat snelheid vinden.

Verbaasd Nadat Daan zijn zegje had gedaan over enkele veilig-heiditems in het algemeen, instrueerde hij daarna apart een klein groepje jongens, waaronder mijn per-soon, over andere items, zoals start, voorrangsregels en finish. Eenmaal bij de start aangekomen werd de spanning ook wat groter.

Tegelijkertijd werden voeten en handen kouder… De start was voor mij geheel onbekend, maar geluk-kig ging dit tijdens de races steeds beter. De eerste start was nog wat stroef en bij de eerste bovenboei moet ik ergens op een plaats middenin zijn aangeko-men. De eerste downwind verliep soepel, ik had geen flauw idee hoeveel ik er ingehaald had. Bij de finish was ik het overzicht totaal kwijt. Bij het zien van het uitslagenbord was ik dan ook enigszins verbaasd dat ik hier een vijfde plaats had gevaren. Vanaf dat moment was ik ervan overtuigd dat het beter kon, als ik beter zou starten.

DN journaal 2010

36

‘in race acht en negen had ik eindelijk het gas gevonden....’

‘…Ik had maar één setje lopers mee en één zeil....’

Peter Greveling wordt downwind gelanceerd. foto: André de Waard

DN journaal 2010

37 37

De volgende vier wedstrijden zou ik zes, drie, vier en drie worden. Dennis was ´on fire´ en mocht na vijf wedstrijden vijf keer een eerste plek noteren. Gevecht om de tweede plek De omstandigheden van woensdag waren best lastig: vrij hard ijs, veel sneeuwduinen en niet erg veel wind. Donderdag daarentegen was anders. ’s Ochtends was er veel mist. Bij het inzeilen bleek al snel dat het on-doenlijk was om onder deze omstandigheden te zei-len. Gelukkig trok de mist weg en heeft de organisa-tie nog vijf wedstrijden kunnen houden. De dooi zorgde ervoor dat er wat watervorming was op het ijs en dat de sneeuwduinen minder werden. Hierdoor kreeg ik wel meer grip, met mijn te botte schaatsen. De wind nam ook iets toe en uiteindelijk heb ik heer-lijk gevaren. De eerste wedstrijd van de dag leverde een tweede plek op, een goed begin. Goede snelheid en af en toe ook goede starts, laylines en tactiek. Wedstrijd zeven was minder, maar in race acht en negen had ik eindelijk het gas gevonden; twee eerste plekken waren het resultaat. Het was na dag één al duidelijk dat Dennis niet meer in te halen was, maar het gevecht voor plek twee was fantastisch. Uiteinde-lijk moest de laatste wedstrijd uitkomst bieden wie er tweede zou worden. Martin was van start af 'untouchable' en ging met een ruime zege in de laatste wedstrijd met de zilveren plak naar huis.

Het NK werd overtuigend gewonnen door Dennis, maar bij een volgende keer zullen wij hem proberen van begin af aan het vuur aan de schenen leggen. Het was een ongelooflijke ervaring waar ik met veel ple-zier aan terugdenk. Af en toe kijk ik nog even naar de video van de Westeinder en geniet ik onder de mu-ziek van Electric (Back to the zoo) van prachtige zeil-beelden. Een aanrader. Tot de volgende editie!

Sander Bon H 830

Nederlands kampioen Dennis de ruiter, tweede plaats Martin van Wettum en de derde plek voor Sander Bon foto: André de Waard

DN journaal 2010

38

Geboortedatum 19-04-1982 Geboorteplaats Lelystad Woonplaats Lelystad Beroep Marketing & Salesmanager Zeilnummer H 830 Plaats op de wereldranglijst Geen idee, ik denk niet dat ik er al een heb. Wat was je eerste bijbaantje? Bootschrobber.

Wat eet je het liefst? En kook je dat zelf? Pasta. Een pasta moet nog net wel kunnen.

Wat is je favoriete drinken? Caiprinha.

Welk boek heb je het laatst gelezen, en welk moet iedereen lezen? The Davinci Code, absoluut een spannend boek dat ik iedereen kan aanraden. (Tijdens de film ben ik gek genoeg in slaap gevallen).

Wat is je favoriete muzieknummer of CD? De DVD 'Life and Loose in Paris' van Phil Collins.

Op welke website kom je vaak? www.knwv.nl, maar sinds kort kom ik ook regelma-tig op sailreport.nl.

Ik ben gaan ijszeilen omdat... mijn vader hiermee is begonnen en voor ons (mijn broer, ik, Lennart en Reinier Gernand) een ijszeiler bouwde. Het was de Yellow Triangle en was, zoals de naam doet vermoeden, driehoekig. Met een ver-wisselbaar surfzeil gingen wij als de rook. Soms zelfs te snel voor onze ouders.

Hoe heb je het Nederlands kampioenschap 2010 er-varen? Fantastisch! In 2009 kwam het qua timing niet uit en dat heeft mij een jaar lang doen balen. Afgelopen edi-tie kwam het wederom niet uit, maar dit keer heb ik

wel meegedaan. Het was mijn eerste wedstrijd, maar na enige toelichting van Daan, lukte het mij aan de start te verschijnen.

Wat voor effect had het Nederlands kampioenschap op jou, kijkende naar de toekomst? Het heeft het vuurtje wel weer doen aanwakkeren. Ik heb de zomerperiode gebruikt om het setje te 'tunen'.

Wat is je mooiste ijszeilervaring? Scheuren en liften met de Yellow Triangle.

Wie is de beste ijszeiler? Waarom? In Nederland zou ik zeggen Daan Schutte. Internatio-naal zou ik het niet weten.

Welke sport(en) beoefen je nog meer? Zeilen op water, fietsen, zwemmen, golfen en veel meer.

Waar ben je écht goed in? Ik zou zeggen dat ik het beste kan zeilen.

Wat is je passie? Dat is ook zeilen. Ik ben verzot op zeilen. Vanaf mijn 6e tot mijn 24e heb ik erg veel gevaren en dit is wat ik het liefst nog veel langer had willen doen.

Wat of wie had je willen zijn als je niet jezelf was? Als zeiler is dit Serge Kats. Serge was jarenlang een van de beste laserzeilers in de wereld.

Hoe zou je beste vriend jou omschrijven? Hmm, introvert, vergeetachtig?

Waar droom je over? Nog een Olympische campagne doen!!!

Wat is je grootste angst? Fysiek beperkt worden waardoor zeilen en sporten moeilijker worden.

Geloof je in de toekomst van het ijszeilen? Jazeker, de kracht van de huidige DN-klasse is dat het relatief goedkoop is en dat je relatief snel mee kunt komen.

Vertel eens iets verrassends over jezelf? De avond voor het NK moest ik nog snel alles bij elkaar zoeken. Uiteindelijk heb ik het zeil van mijn broer geleend, de lopers ook, 'nieuwe helmstok ge-maakt, lopers uitgelijnd (met een meetlint…) en mast van Rob Querner geleend (waarvoor nogmaals dank!).

Wil je nog ergens op terug komen? Pas maar op mannen voor de volgende editie van het Nederlands kampioenschap!!!

38 38

‘…na enige toelichting van Daan, lukte het mij aan de start te verschijnen...’

Even checken bij: Sander Bon

Wat heel veel weken niet was gelukt, leek dit weekend toch te lukken: het Deutsche Meisterschaft 2010. Het leek allemaal goed te komen; nog een laatste check door Bernd Zeiger en we hadden een 'go' voor het Deutsche Meisterschaft op 6 en 7 maart op de Wittensee. Peter Greveling en ik hadden samen afge-sproken mee te zeilen en we besloten zaterdagochtend vroeg richting Wittensee te vertrekken. Helaas werden we vrijdagavond door Piet Ploum gebeld met de me-dedeling dat het vreselijk aan het sneeuwen was. Hij adviseerde ons daarom thuis te blijven.

Geen Meisterschaft Maar ja, wat kan een beetje sneeuw nog uitmaken.., en we besloten toch af te reizen richting het noorden van Duitsland. De eerste paar honderd kilometer verliepen voorspoedig totdat we inderdaad de sneeuwgrens be-reikten. De sneeuw bleef als een dikke laag ijs op de autobahn liggen. Met een snelheid van niet meer dan 60 kilometer per uur zijn we verder gereden richting Wittensee. Daar aangekomen was het meteen duide-lijk, dit wordt geen Meisterschaft!!! Piet Ploum, Lex van Helden en Nico Bakker waren inmiddels gearri-veerd en ook zij waren erg teleurgesteld. Al snel be-reikte ons het bericht dat er op de Plöner See maar 2 tot 3 centimeter sneeuw was gevallen. Dus gingen we 60 kilometer verderop kijken of we daar konden zei-len.

Der Märzbecher De Plöner See overtrof onze stoutste verwachtingen: een mooie ijsplaat met inderdaad maar een paar centi-meter sneeuw. Snel het ijs op en optuigen. Onze Duit-se vrienden hadden al een wedstrijdbaan uitgezet en alles werd in gereedheid gebracht om de eerste wed-strijdjes te kunnen zeilen.

'Der Märzbecher' was een feit. Met een windje van ongeveer 11 knopen hebben we 6 manches kunnen zeilen. Dit belooft wat voor de volgende dag, alhoewel de voorspellingen niet heel gunstig zijn met 8 knopen wind.

Bijtijds naar huis ‘s Avonds hebben we met het hele wedstrijdveld genoten van een heerlijke Duitse maaltijd! Schnitzel, Pommes und Salad. Bij een lokaal Grieks restaurant hadden Peter en ik een kamer geboekt. Gelukkig had onze kamer drie bedden, want Nico had nog geen ka-mer en dus trok Nico bij ons in. De volgende dag gin-gen we, na een prima ontbijtje, het ijs op. Helaas kwam de voorspelling uit en het woei niet har-der dan 6-8 knopen. We hebben nog geprobeerd een wedstrijdje te zeilen, maar dat lukte niet. Uiteindelijk moesten we onze spullen pakken en zijn we bijtijds weer huiswaarts gereden.

Toch kijken we terug op een fantastisch weekend waarin we lekker hebben kunnen zeilen. Onze dank gaat uit naar de Duitse organisatie voor het prima ver-zorgde weekend.

Dideric van Riemsdijk H 467

39

DN journaal 2010

Ondanks sneeuw kon er worden gezeild. foto: Dideric van Riemsdijk

‘…De Plöner See overtrof onze stoutste verwachtingen…’

Duits kampioenschap 2010, of toch niet?

DN journaal 2010

40 40 40 40

Regelmatig vragen Ruud en Margreet zich af wat hen beweegt jaarlijks tussen de 6.000 en 10.000 kilometer te rijden om enkele dagen te kunnen ijszeilen. Dat is niet alleen de spanning om te zien of de nieuwe ideeën en werkzaamheden, die jaarlijks nodig zijn om de ijs-zeiler weer wedstrijd klaar te maken, hebben gewerkt. Het is hoofdzakelijk het avontuur dat trekt. Ieder jaar weer door heel Europa crossen, nieuwe meren ontdek-ken met nieuwe leuke dorpjes of steden en vooral ken-nis te maken met de mensen die daar wonen.

Wij hebben niet meer de illusie tijdens de wedstrijden in de bovenste regionen te eindigen. Mijn leeftijd en de handicap van Margreet maken dat onmogelijk . Onze startsnelheid en conditie zijn daarvoor te slecht. Het goede materiaal en de vele uren die ik besteed aan het afstellen van de lopers en de uitlijning daarvan, zorgen ervoor dat we in de wedstrijd niet helemaal achterin eindigen. We zijn eigenlijk toerzeilers, net als de meeste leden van de Gouwzee. Toerzeilers, maar dan steeds op een nieuwe locatie. Met daardoor steeds nieuwe avonturen. Noodgedwongen slapen in de auto of in een hutje in Zweden van 2,5 bij 3 meter, zonder water, zonder toilet.

Als je dan ’s nachts nodig moet plassen, moet je bij -20˚ C in je T-shirt gauw naar buiten en weer naar binnen. Voor een man gaat dat nog, maar voor Mar-greet is dat nog meer afzien. Want dat het koud is, dat verzekeren we jullie. Maar als je dan ’s avonds wordt uitgenodigd door een stel Zweden bij een knapperend haardvuur, de lokale kost 'piet in panda' te eten krijgt en discussieert over de wereldse en lokale problemen, maakt dat veel goed. Of als je in een oude Russische kazerne in Polen of Tsjechië bivakkeert waar dag en nacht een dikke vrouwelijke bewaarder achter een bureau aan het ein-de van de gang aantekeningen maakt als je ’s nachts naar het toilet moest. Maar ook een geweldige kamer in een kasteel in Duitsland, een Tiroler hotel in Reschen en Italië, luxe blokhutten met open haard en sauna. Karige en soms koude hotelkamers. Allemaal avontuur!

Zwemmen in een vulkaankrater In je auto met aanhanger over de snelwegen van Euro-pa jakkeren, overdag 100-120 kilometer per uur maar ’s nachts met 140 kilometer per uur. Daarna op de spekgladde binnenwegen met 40-50 kilometer per uur of in de sneeuw. Volgens de gegevens bij de derde boom links en dan een landweggetje volgen tot aan het meer. Het idee hebben dat als je fout zit je nooit meer kunt keren. Uiteindelijk uikomend bij een kleine jachthaven met twee gigantische honden en een bewa-ker die daar in een caravan slaapt met een jachtgeweer en een fles wodka naast zijn bed.

Of op eerste kerstdag 1000 kilometer rijden en aanko-men in Reschen. Nadat er 's nachts 30 centimeter sneeuw valt worden we op tweede kerstdag gebeld door Ernest Spaas die meldt dat ze in Zweden zitten met black ice. Dus springen we in de auto, sneeuwket-tingen om en de volgende dag rijden we 2500 kilome-ter waarna we in Arsunda, Zweden heerlijk kunnen zeilen.

IJszeilers op zoek naar avontuur

IJszeilnomaden; Ruud en Margreet foto: Dideric van Riemsdijk

‘…we rijden 2500 kilometer, waarna we in Arsunda heerlijk kunnen zeilen...’

41

Ook is het gebeurd dat we op het Balatonmeer in Hongarije tijdens het EK nauwelijks konden zeilen, maar wel heerlijk hebben gezwommen in de open-lucht in een vulkaankrater. Even later konden we met onze BMW met winterbanden op een heuveltje niet verder omdat het te glad was, maar we werden wel door diverse Trabantjes voorbij gereden, die kenne-lijk nauwelijks last hadden van de gladheid. Wij wa-ren genoodzaakt sneeuwkettingen om te doen, die er na 100 meter weer af konden omdat de weg verder kurkdroog was.

Overnachten op het politiebureau De door Nederland georganiseerde EK-wedstrijden in 2005 werden in Zweden gezeild. De eerste dag kon-den we schitterend zeilen met harde wind, zoals de prachtige poster van Margreet, die ze tijdens de start nam, laat zien. ’s Nachts viel er veel sneeuw in heel Zweden. Er zat niets anders op dan de wedstrijd te verplaatsen naar Finland. Iedereen laadde als gekken de bootjes op en in de auto en vertrok naar de ferry in Stockholm. Wij waren wat later (twee bootjes enzo-voort) en stonden achteraan in de rij. Omdat we ken-nelijk precies de goede lengte hadden, pikten de be-vrachters ons eruit om als laatste de boot op te mo-gen. De rest moest helaas een nacht in de auto blijven slapen.

Maar toen we in Finland waren, kwamen we tot de ontdekking dat de Duitsers, Finnen en Polen alle hotelaccommodatie in de omgeving hadden ingepikt. Het hotel dat we vonden, stond 40 kilometer verder-op, maar ook daar moesten we weer uit om vervol-gens een prachtige blokhut, met open haard en sauna, te kunnen huren direct aan het meer waar het EK werd gehouden. Tot we ’s avonds na het wedstrijdzei-len moe thuiskwamen en ontdekten dat al onze tassen kleding enzovoort buiten op de stoep stonden, omdat de blokhut reeds lang geleden aan iemand anders was verhuurd. We eindigden uiteindelijk op het politiebu-reau waar we konden overnachten. Iets minder ge-weldig maar wel een avontuur. Of de enige keer dat we onderweg iets vervelend hebben meegemaakt. In Estland werden we op een stille weg ingehaald door een Golfje met daarin vier jongelui. Ze gingen voor ons rijden en na een bocht stonden ze plotseling mid-den op de weg stil. Twee mannen stonden op de weg te zwaaien dat we moesten stoppen. Het is goed afge-lopen doordat ik deed alsof ik inderdaad ging stop-pen, waarna ik plotseling vol gas luid claxonnerend langs ze reed.

Gaswak Zoals gezegd gaan wij altijd naar wedstrijden maar kunnen eigenlijk niet echt meer meekomen en zijn we dus eigenlijk toerzeilers. Buiten het avontuur van steeds een nieuwe locatie hebben wij daar een andere

belangrijke reden voor: wedstrijden worden immers altijd daar gehouden waar het in principe safe is. 'Locals' hebben het ijs verkend, weten waar de slechte plekken ieder jaar weer zitten en hebben die afgezet. Want hoewel ik van avonturen houd en van het onbe-kende, lopen de rillingen over mijn rug (figuurlijk en hopelijk nooit letterlijk) als ik het verhaal van Jelle Herrema lees (redactie: zie DN Journaal 2007). Hij zakte door het ijs en kwam daar bijna niet meer uit. Ik doe nu 25 jaar aan ijszeilen en (even afkloppen) heb nog nooit in een wak gelegen. Ik moet daar niet aan denken en heb er elk jaar voor het seizoen, nachtmer-ries van. De verhalen van onderkoeling, de Amerika-nen die door het ijs zakten en later teruggevonden werden met kompleet afgesleten en afgebroken vin-gernagels omdat ze geen ijsprikkers bij zich hadden.

IJszeilen is en blijft een gevaarlijke sport. Denk aan het ongeluk van Hennie van den Brink, het ongeluk van Daan Schutte enzovoort. Zelf heb ik ook al eens minutenlang bewusteloos op het ijs gelegen omdat mijn lijschaats in een gaswak van nauwelijks een me-ter in diameter kwam en mijn ijszeiler kompleet ver-woestte. Kapotte loperplanken, gebroken masten. Ik heb het allemaal meegemaakt; het hoort erbij. Maar onbetrouwbaar ijs en dan moeten zwemmen. Daar pas ik voor.

Snelle genen Wat is eigenlijk het verschil tussen wedstrijdzeilen en toerzeilen? Welnu, er is helemaal geen verschil! Elke toerzeiler houdt constant een wedstrijdje met zijn me-detoerzeilers. Wie gaat er harder, wie zeilt er scherper aan de wind. De toerzeilgoeroe van het afgelopen decennium, onze voorzitter Joop de Boer, stelde, toen de Gouwzee nog jaarlijks dichtvroor, regelmatig voor om vanaf het Mirror paviljoen even naar Marken te zeilen voor een kop chocolademelk of om een visje te

DN journaal 2010

Margreet Bosker, 24’e plek tijdens het NK 2010 foto: André de Waard

‘..Toerzeilen zonder doel is leuk, maar niet te lang...’

DN journaal 2010

42

gaan halen in Volendam. Voor hij was uitgesproken, zat hij al in zijn bootje en ging er dan met een nood-gang vandoor. Niks toerzeilen. Je kon hem dan breed zien grijnzen als hij je in Marken of Volendam stond op te wachten en dan vroeg: ‘Waar bléven jullie nou?’ Sneller, beter, mooier, dat zit in de mens ingebakken. Dat zit in de genen. Als je als toerzeiler je baantje trekt op de Gouwzee of waar dan ook, zet dan een paar boeien neer. Eén benedenwinds en één bovenwinds. Ook de toerzeiler heeft dan een doel en hij kan later zeggen of hij echt sneller ging. Verder heeft het veilig-heidsvoordelen. De wakken kunnen gemarkeerd wor-den. Aan nieuwkomers is het makkelijker uit te leggen waar het veiliger is enzovoort. Ook de verantwoorde-lijkheid van de gastclub wordt er minder door. Ik denk ook dat het voor het ijszeilen in Nederland van belang is. Toerzeilen zonder doel is leuk, maar niet te lang. In landen met veel wedstrijdzeilers zie je dat altijd: twee boeien. In die omgeving zoeken naar wakken en zeilen maar!

Het Russisch avontuur van 2009 Een tocht naar Rusland met een auto vol kleding, eten en ijszeilmaterialen, maak je niet zomaar. Daar is veel voorbereidend werk voor nodig. Een visum aanvragen duurt bijvoorbeeld drie maanden. Een visum via een busreis of een cruiseschip is geen probleem, maar als je individueel reist, ligt dat anders. Je moet namelijk van dag tot dag aangeven waar je bent, welke route je

volgt en waar je ’s nachts slaapt. Wanneer je Rusland binnenkomt en waar en wanneer je Rusland weer ver-laat. Verder moet alles wat je meeneemt, worden inge-klaard, moet de waarde worden aangegeven en later moet dat allemaal weer worden uitgeklaard. Ja, de bu-reaucratie viert nog steeds hoogtij in Rusland. Dat zouden we later nog wel ontdekken.

Je hebt een recent paspoort nodig, een internationaal rijbewijs, een Ruslandverzekering ziektekosten in het Engels. Een Ruslandverzekering voor je auto, maar ook voor je aanhanger en deze aanhanger moet een eigen kenteken hebben. Dat moet trouwens ook in de Baltische Staten.

Verder heb je een goede kaart en een Rusland Tom-Tom-kaart nodig omdat alles in Rusland in voor ons onleesbare tekens is geschreven. Daarnaast moet je een betrouwbare auto en dito aanhanger hebben, want de wegen in Rusland zijn verschrikkelijk slecht en als het donker is, door God en iedereen verlaten.

Het verkrijgen van een visum was lastig. Ondanks on-ze documenten die we van IDNIYRA hadden gekre-gen en die met veel stempels van de Russische sport-federatie waren versierd. Het feit dat niet precies be-kend was waar gezeild zou worden en als de wedstrijd bijvoorbeeld naar Finland of Zweden verplaatst moest worden, je eerder dan gepland Rusland weer moest

verlaten, waren onoverkoombare problemen. Voor je dit te horen krijgt, ben je al een maand verder. Uitein-delijk is het gelukt via een Russisch reisbureau geves-tigd in Duitsland. De meeste ijszeilers hebben uitein-delijk via dit bureau hun visum gekregen. Zo zie je maar weer dat je zonder goede contacten en waar-waarschijnlijk smeergeld, in Rusland niet veel be-reikt.

Verdwaasde ex-militairen De voorbereiding voor onze reis naar Rusland was dus best ingewikkeld. We hebben bijvoorbeeld veel nuttige tips gekregen via internet (heel handig dat internet, Joop!) over Engelse vertalingen van alle douanepapieren bijvoorbeeld. Tips over politiecontro-les en over de wegen. Later bleek pas hoe onmisbaar dat allemaal was.

We hadden het plan om via de Baltische staten door Rusland naar Sint-Petersburg te rijden en via Helsinki weer terug. Ten eerste om toch een deel van Rusland te bezichtigen, maar ook om nog eens in Paldiski te gaan kijken in Estland. Daar zouden we een aantal jaren geleden een WK zeilen. Dat werd echter vanwe-ge het erbarmelijk slechte ijs, verplaatst naar Stock-holm waar we trouwens met een grote groep ijszeilers in een middeleeuwse slotgevangenis hebben gesla-pen. Met zijn tweeën in één cel. Geweldig!

Wat is er zo bijzonder aan Paldiski? Paldiski was een voormalige haven voor onderzeeboten van de Sovjets en dus uiterst geheim. Hoge flatgebouwen en sombe-re straten. Echt een militaire basis. Na het vertrek van de Russen uit Estland werd Paldiski een uitgestorven stad. Verlaten huizen, lege flats met hier en daar nog een enkel bewoond flatje. Volkomen verdwaasde ex-militairen waren daar vanwege hun drankprobleem achtergelaten en beseften niet eens dat alle collega’s weg waren. Welnu, daar wilden wij nog eens kijken.

Eldorado Ook wilden we via Zweden rijden. De kans bestond dat de locatie bij Sint-Petersburg toch niet over de juiste ijszeilcondities zou beschikken. De meest voor de hand liggende uitwijkmogelijkheid voor de organi-

serende Russen zou Finland of Zweden worden. Dan waren we alvast op de goede weg. Het plan was dus om via Duitsland (waar we in Stein-hude bij Berlijn nog een zeil moesten ophalen) naar Denemarken en Zweden te rijden en dan via de ferry van Kapelskar naar Paldiski in Estland. Daarna naar Rusland en via Helsinki , Zweden en Duitsland weer terug. We zijn vanuit Groningen, nog voor de prijs-uitreiking van het NK, vertrokken. We moesten wel op de afgesproken tijd in Steinhude zijn. Daarna door naar Zweden. Daar wilden we graag eens bij Jelle en Evelien langs om met eigen ogen te zien hoe mooi zij daar wonen. En om te zien waar onze Gouwzeevrien-den jaarlijks hun winterijszeilvakantie houden. We werden gastvrij onthaald en hebben ook nog even met Ben van Lunsen gesproken. Wat een eldorado daar!

DN journaal 2010

43

Ruud, “Wedstrijden geven een grote zekerheid dat er geen wakken zijn.” Foto: Dideric van Riemsdijk

44

DN journaal 2010

Bierdrinkende chauffeurs Na te zijn uitgezwaaid door Jelle en Evelien ging de reis verder naar Kapelskar (ten noorden van Stock-holm). Er was nog steeds geen beslissing genomen over Sint-Petersburg. Dus reden we rustig aan via allemaal binnenwegen. Ondertussen keken we wel regelmatig op de laptop van Margreet met mobiel internet. Eindelijk kwam het verlossende e-mailbericht dat het WK in Sint-Petersburg zou wor-den gehouden. Toen kwam mijn maatje pas echt in actie en ze was druk bezig met de boeking van de ferry, ook weer via internet. Alles lijkt tegenwoordig wel via internet te moeten!.

Het lukte computerwonder Margreet ook dit keer een plaats te reserveren op de veerboot voor de komende nacht. Achteraf viel dit mee en tegen. Het is maar hoe je het bekijkt. Het was namelijk een veerboot voor vrachtwagens met de daarbij behorende prijzen. Hoe-wel wij voor het minimumtarief in aanmerking kwa-men was dat voor onze auto plus aanhanger een waanzinnig bedrag. Iets van 675 euro. En dan te be-denken dat de latere tocht van Helsinki naar Stock-holm (een aanzienlijk grotere afstand), de helft kost-te. Maar ja, wat moet je, je staat daar en wilt naar Rusland. De overtocht was toch ook weer een belevenis. Het weer was slecht en de boot ging flink tekeer. De hut-ten waren zo klein dat je je nauwelijks kon verroeren. Alles dreunde en trilde. Wij waren echte buitenbeen-tjes in deze truckerwereld van grote en vooral hele dikke bierdrinkende chauffeurs. Margreet was als enige vrouw een bezienswaardigheid. Maar dan het eten, dat was geweldig! Heel veel en heerlijk.

Eindeloos veel formulieren Na een slechte nacht kwamen we de volgende mor-gen vroeg in Paldiski aan. De douane deed niet moei-lijk en wij gingen, volgens plan, de stad verkennen. Van de oude naargeestigheid was geen sprake meer.

Dankzij de veerboothaven was er weer bedrijvigheid. Flats waren opgeknapt en werden weer bewoond. Een nieuw winkelcentrum was verrezen. Alles dankzij geld van de Europese Unie zoals op grote borden te lezen stond. Er stonden nog wel oude half gesloopte barakken. Maar toch was het een enorme vooruit-gang. Estland is een land waar de laatste jaren veel is veranderd. Tallinn is een plaatje. De hoofdwegen zijn erg goed enzovoort. Regelmatig zie je borden: met dank aan de Europese Unie.

De reis ging verder naar Narva, de grensplaats met Rusland in het noordoosten van Estland. Als je het achteraf nuchter bekijkt, was het een klucht. Je wordt naar een gigantische ommuurde parkeerplaats geleid, uiteraard met slagboom en wachthuisje. Daar krijg je een soort muntje en mag je het terrein op. Daar begint het wachten. In een volgend wachthuisje zitten be-ambten koffie te drinken. Eindelijk krijg je het seintje dat je door mag rijden. Maar dan ben je weer in de stad. Waar moeten we in hemelsnaam naar toe? Uit-eindelijk hebben we toch de weg naar de grens ge-vonden: de Estlandse grens welteverstaan! Daar ge-ven we alles opnieuw af, krijgen we stempels en moeten we weer wachten. Dan een seintje dat je over de brug van de grensrivier mag. Daar begint het pas echt. Dat is de Russische grens. Formulieren invullen, eindeloos veel formulieren invullen. Buiten in de kou onder een tochtig afdakje. Je balpen wil niet schrijven van de kou. Militairen met geweren. Gelukkig één vrouwelijke beambte die een beetje Engels spreekt en ooit in Amsterdam was geweest. Die gaf nuttige tips onder andere over de waarde van onze ijszeilers. We hadden 10.000 euro opgeschreven, maar ze zei dat het veel te veel was. Dus maak ik er 2000 euro van enzovoort.

Rigoureuze ambtenaren Het duurde vier uur. Eindelijk mochten we Rusland in. De weg is goed. Ergens staat een bord met de naam van een dorpje, dus is de maximum snelheid 50 kilometer per uur. Na alle frustratie en het lange wachten gaat het gas erop. Maar niet voor lang. Moeilijke wegen. Hier op weg naar Arsunda. foto: Margreet Bosker

Paldiski, uit de dood herrezen. foto: Margreet Bosker

‘..Margreet was als enige vrouw een bezienswaardigheid…...’

DN journaal 2010

45

45 Plotseling springt een politieagent met geweer in de aanslag, de weg op en ge-biedt je een parkeerplaats op te rijden. We hadden niet te snel gereden dus gaf een nors kijkende officier met een siga-ret in zijn mond en een fles wodka naast zijn stoel, een knikje dat we mochten doorrijden. Als je naar hun idee te snel had gereden, was je de klos. En boetes moet je betalen in roebels. Die had je natuurlijk niet, want je had nog nergens kunnen wisselen. Dan maar het roebel-bedrag in euro’s betalen. Bedenk wel dat 1 euro, 43 roebels waard is. Dit soort praktijken vind je overal in Rusland. Politiebeambten mogen een deel van de boetes die ze incasseren namelijk zelf houden. Zo verdienen ze hun salaris. Corruptie viert dan ook hoogtij in Rusland. Nog steeds, misschien wel meer dan vroeger. Overheids-beambten verdienen zo weinig, dat ze zelf voor aan-vulling moeten zorgen. De ene ambtenaar doet dat nog rigoureuzer dan de andere.

Zielig hobbelende trailer We reden achteraf gezien, te laat Rusland in. Om vier uur plaatselijke tijd wordt het daar al donker. We hebben dus het grootste deel van de weg naar Sint-Petersburg in het donker gereden. En dat moet je daar nooit doen. Buiten het feit dat we niet zoveel van de omgeving hebben gezien, werden de wegen steeds slechter. Zo slecht, dat kun je je in Nederland gewoon niet voorstellen. Er waren meer gaten in de weg dan vlakke stukken en zo diep dat een snelheid van 30 kilometer per uur nauwelijks haalbaar was. We heb-ben van alles geprobeerd. Midden op de weg rijden. Rechter wielen in de berm. Overal langs de weg zag je autowrakken. Vrachtwagens met kapotte wielen en assen enzovoort. Toch reden Lada’s en andere

Russische auto’s ons regelmatig voorbij, terwijl de bestuurders meewarig achterom keken naar zo'n ver-wende westerling met z’n BMW. Wat is namelijk de truc? Je moet geen 30 maar 90 à 100 kilometer per uur rijden. De wielen hebben dan geen tijd in de kui-len te zakken. Ondanks een erbarmelijk gekreun van onze BMW en de zielig hobbelende trailer, kwamen we daarna redelijk vooruit.

Eindelijk Sint-Petersburg De TomTom wees ons naar een rondweg om de stad. Die weg was zo slecht, donker en verlaten dat we een beetje bang werden en zijn omgekeerd. Dan maar dwars door het centrum. Daar hebben we geen spijt van gehad, ondanks het bordje 'centrum 35 km' en het vooruitzicht na het centrum nog eens 60 km door de stad te moeten rijden.

Sint-Petersburg is een gekkenhuis. Het contrast met het platteland is onvoorstelbaar. Verkeersregels en stoplichten worden door iedereen genegeerd.

Sint Petersburg is bereikt. foto: Margreet Bosker

46

DN journaal 2010

Ze rijden er als kamikazepiloten. Wel hebben we een prachtige tocht gehad door een nog steeds met kerst-verlichting uitgedoste stad. Eindelijk bereikten we ons hotel. Een luxe uitziend, Amerikaans opgezet hotel aan het strand van het meer waar we zouden zeilen. Het kon niet beter.

Inchecken in Rusland, hoe werkt dat? De eerste receptioniste sprak Engels. Zij vult een for-mulier in en geeft dat aan de tweede receptioniste. Zij schrijft je in maar verstaat geen Engels, verwarring alom. Uiteindelijk geeft de tweede receptioniste een nieuw formulier aan de derde receptioniste die ook geen Engels spreekt en je de kamersleutels geeft. Voor het antwoord op de vraag waar onze kamer is, moeten wij weer terug naar de eerste receptioniste.

Daarna op naar de bar voor een afzakkertje en dan naar bed. We bestelden onze drankjes maar moeten contant afrekenen. ´Het kan niet op kamernummer meneer.´ ´Nee, ook niet met creditkaart of buiten-lands geld. Alleen roebels meneer.´ Die hadden we echter nog niet. Maar, bij de receptie kun je wisselen. Dus na veertien uur rijden en grensposten, maar weer naar de receptie. ´Geen probleem meneer. We hebben een geldautomaat hier om de hoek.´ Daar gingen we dus naar toe. De gebruiksaanwijzing is echter in het Russisch. Dus weer terug naar de receptie. Na een gedegen uitleg vertrokken we opnieuw naar de auto-maat. Wat ik ook doe, er komen geen roebels uit. Na iedere poging spuugt dat ding mijn kaart nijdig weer uit. Weer naar de receptie, waar ik verklaar dat het apparaat niet werkt. ´Dat klopt meneer. Hij is stuk. Maar hij wordt morgen gerepareerd.´ Nu niet boos worden, het is verder tenslotte best een leuke vrouw.

Maar weer naar boven dus naar de bar, waar mijn ijskoude wodka ondertussen al aardig lauw is gewor-den. Eurocommodore Niklas Muller Hartburg brengt uitkomst en kan ons wel roebels lenen. ´Hier neem maar 10.000 roebels want dat apparaat zal nog wel een tijdje stuk blijven en je moet overal contant beta-len.´ Opgelost dus. Later hoorden wij dat hij nog di-verse ijszeilers geld had geleend omdat die met het-zelfde probleem zaten.

Schreeuwerige videoclips Het was koud, nee eigenlijk guur, in Rusland. Over-dag en ’s nachts onder nul, geen zon af en toe een beetje sneeuw en een wisselende wind. Het ijs was matig; hobbelig met lage sneeuwduinen. Alle lof voor de organisatoren, de Russen dus, ze hebben er alles aangedaan om het de zeilers naar de zin te maken. De opening werd bijgewoond door de minister van sport en de burgemeester van Sint-Petersburg. Beiden in Armani-pakken met prachtige dure leren schoenen met leren zolen. Ze arriveerden in een Hummer. Dat viel toch op in Sint-Peterburg. Iedereen geeft af op het westen, vooral op de Ameri-kanen. Maar als je een beetje mee wilt tellen, moet je wel in een westerse auto rijden en het summum is een Amerikaanse Hummer. De meest luxe modeketens hebben een winkel in Sint-Petersburg. Overal hoor je Engelstalige muziek en overal zie je schreeuwerige Amerikaanse videoclips. Maar Engels verstaan of spreken, ho maar.

Ruud Smit in gevecht met Dideric van Riemsdijk tijdens het WK 2010 Foto: Margreet Bosker

‘Geld en macht zijn toverwoorden in Sint-Petersburg...........’

DN journaal 2010

47

Opvallend Sint-Petersburg is een prachtige stad. Misschien wel de mooiste stad van de wereld. De onvoorstelbare rijkdom van de vroegere tsaren is uitgegeven aan het bouwen van schitterende paleizen en andere over-heidsgebouwen. Die worden nu met man en macht gerenoveerd en onderhouden.

De Hermitage hebben we niet bezocht. Daar was geen tijd voor. Als je alle kamers wilt bekijken, moet je een jaar lang vijf dagen per week naar de Hermita-ge. Wel zijn we naar een Russische seksclub geweest. Nou ja seksclub, het was eigenlijk meer een nacht-club, waar uiterts karig geklede dames, meisjes ei-genlijk, de hoer uithangen. Dat valt toch op. Voor meisjes is het verschrikkelijk belangrijk zodanig op te vallen dat je wordt begeerd door een rijke jongen, maar vaak ook een oudere man. Geld en macht zijn toverwoorden in Sint-Petersburg. Meisjes lopen erbij of ze op een tropisch eiland vertoeven. Doorkijkblou-ses, rokjes tot net boven het kruis, netkousen en ont-zettend hoge hakken onder laarzen. Opvallen is een vereiste.

De wedstrijd De wedstrijden werden opnieuw perfect geleid door de Polen, onder leiding van Stan Mazur. Geweldig hoe die groep op elkaar is ingespeeld en moeiteloos de ene na de andere vloot van start liet gaan. De skippersmeeting op het ijs werd elke morgen vroeg, te vroeg, gehouden. Dat besefte de wedstrijd-leiding ook na de eerste dag. Zover naar het noorden en het oosten wordt het pas om 9.00 uur een beetje licht en om 4.00 uur al weer donker. We moesten dan ook regelmatig in het donker op- en aftuigen.

Het ijs en het weer waren niet optimaal, maar de om-standigheden wel. We mochten na toestemming van de burgemeester, met de trailers en auto’s tot op het strand rijden en ze daar laten staan. Er was dag en nacht politiebewaking. Een dikke politieagent liep daar al pistachenootjes etend en weer uitspugend, de hele nacht zijn rondjes. Het ijs werd iedere ochtend schoongeveegd door twee hovercrafts van de kust-wacht die honderden, misschien wel duizenden ijsvis-sers onder protest van hun favoriete plekje wegjaag-den. Alle mogelijke vuilnis bleef als stille getuige op het ijs liggen. Met het milieu is het in Rusland trou-wens toch droevig gesteld. Vuilnis op het ijs en op het strand . Tientallen hoge schoorstenen van fabrie-ken, centrales maar ook hotels bij het strand braakten constant grote geelbruine bruinkoollucht uit. Het stonk overal.

Sneeuw Zo goed als het weer zondag was, zo slecht werd het donderdag. Het begon te sneeuwen en toen was het

over met de pret. Het is goed dat het pas in de middag werd afgelast, anders zou zoals gebruikelijk, iedereen als gekken de spullen zijn gaan inpakken en luid claxonerend zijn vertrokken. Ook de bekende bureau-cratie zorgde voor een grote vertraging; plotseling moest ook nog parkeergeld voor auto en aanhanger worden afgerekend. Verreweg de meeste ijszeilers bleven dus nog een nachtje slapen en maakten ’s avonds in groten getale de prijsuitreiking mee. Dat was andere jaren wel anders.

De weg is eindeloos! Zoals gepland, verlieten wij via de noordelijke route Rusland weer. Dat ging een stuk simpeler en sneller dan op de heenreis. We zaten immers al aan de noordkant van Sint-Petersburg en vlakbij de nieuwe vierbaansweg naar Helsinki. Een nieuwe snelweg kun je het niet noemen, maar het is toch een nieuw geas-falteerde weg dwars door de bossen. En dat letterlijk. Een smalle middenberm en nog smallere vluchtstro-ken en dan bomen. Je rijdt als door een tunnel. De weg was glad. Het had gesneeuwd, geijzeld en het dooide. Spekglad dus. Geen probleem voor de vracht-wagens. Die haalden ons triomfantelijk en al toete-rend in om tien kilometer verderop in de bomen te belanden. Een grote opstopping was het gevolg. Toch scheurden diverse vrachtwagens je een stuk verderop,

DN journaal 2010

als die opstopping was opgelost, je weer vrolijk voor-bij. Niets van geleerd dus. De weg is eindeloos! De bossen ook, met af en toe een zijweg waar prompt schaars geklede hoertjes al bibberend langs de weg staan. Bevallig met een klein parapluutje boven hun hoofd. Waar ze vandaan kwamen of waar ze naartoe gingen, God mag het weten. Alhoewel we het van één aan de weet zijn gekomen.

Gekreun We gingen tanken. Spotgoedkoop ik geloof iets van 75 eurocent per liter. Ik wilde gelijk even naar het toilet, want de weg was lang en bij de douane zou het ook wel even gaan duren. In de toiletruimte was het herentoilet op slot. Dus maar even wachten. Plotseling hoorde ik gekreun en gesteun uit het toilet komen. Omdat dit aanhield dacht ik dat de man niet goed was geworden. Ik klopte dus op de deur en vroeg of alles in orde was en of ik hem kon helpen. Als antwoord kreeg ik een gebrul waaruit ik begreep dat ik moest opdonderen. Dat heb ik gedaan en in het tankstation de zaak maar even afgewacht. Tot een verhit uitziend figuur met dito dame het toilet uitkwam. De reden van het gekreun was me toen wel duidelijk.

Think Ice Na een redelijk oponthoud bij de douane en een mooie middag in Helsinki, reden we daar de veerboot naar Stockholm op. Tot onze verbazing kregen we in plaats van de bestelde goedkope binnenhut een prachtige suite door de rederij aangeboden, met welkomsthapjes en een fles wijn op de kamer. Wat een luxe. We zou-den niet de geijkte route in Zweden rijden, via Helsingborg naar Putgarten in Duitsland , maar dwars door Zweden naar Gothenburg. Daar zouden we op de boot naar Kiel stappen om via Bernd Zeiger, terug naar Nederland te rijden. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben bij Sundbyholm Slot in een mooi huisje geslapen, waar we ’s morgens ontbijt op schitterende zilveren schalen opgediend kre-gen. Wat een luxe en wat een service. Daarna hebben we nog een bezoek gebracht aan de Zweedse ijszeil-goeroe Åke Luks. We werden vriendelijk ontvangen en werden rondgeleid door zijn piepkleine werkplaats. Wat een techneut. Wat een precisie. Hij had het druk, ontzettend druk.

De boottocht van Gothenburg naar Kiel en de terugreis naar Nederland verliepen prima. Na 14 dagen en 5.000 kilometer rijden, stapten we weer aan boord van onze boot waar de poes ons verontwaardigd opwachtte. Ze was boos dat we haar zo lang alleen hadden gelaten. We hebben een prachtige, avontuurlijke tocht gehad!!

Omdat we dit jaar weer willen ijszeilen en opnieuw avonturen willen beleven, wil ik afsluiten met de ijs-zeilslogan 'Think Ice'.

Ruud Smit H 460

48

‘Tot een verhit uitziend figuur met dito dame het toilet uitkwam....’

Honderd kilometer ijs en sneeuw. foto: Margreet Bosker

Even checken bij Jan Heida

Geboortedatum 26-12-1985

Geboorteplaats Heeg Woonplaats Oudega

Beroep Zelfstandige in de scheepsrestauratie/nieuwbouw

Zeilnummer H 534

Plaats op de wereldranglijst Ooit nummer 1??

Wat was je eerste bijbaantje? Hand -en spandiensten verrichten op de jachthaven.

Wat eet je het liefst? En kook je dat zelf? Pasta´s eet ik graag.

Wat is je favoriete drinken? Een biertje is wel lekker.

Welk boek heb je het laatst gelezen, en welk moet iedereen lezen? 'Solo' was mijn eerste boek dat ik uitgelezen heb. Ik ben niet zo´n lezer.

Wat is je favoriete muzieknummer of CD? Alles is wel leuk maar mijn favoriete muziek is club/hardstyle.

Op welke website kom je vaak? 16m2 / ijszeilen. Ik zit niet zo vaak achter de compu-ter.

Ik ben gaan ijszeilen omdat... ...je met veel snelheid over het ijs gaat.

Via wie of wat ben je in ijszeilen geïnteresseerd ge-raakt? Mijn vader en Piet Ploum. Hoe heb je het Nederlands kampioenschap 2010 er-varen? Helemaal superblij dat ik dat heb mogen meemaken.

Wat voor effect had het Nederlands kampioenschap op jou, kijkende naar de toekomst? Nog harder gaan de volgende keer en hopen dat we nog veel NK-tjes gaan varen.

Wat is je mooiste ijszeilervaring? Op de eerste dag van het NK 2010 was ik niet vooruit te branden. Op de tweede dag kon ik een zeil van Piet Ploum lenen, omdat hij die dag niet zeilde door een blessure. Dankzij dat zeil kon ik gelijk goed mee-zeilen voorin.

Wie is de beste ijszeiler? Waarom? Piet Ploum natuurlijk hè? Ze zijn allemaal goed

Welke sport(en) beoefen je nog meer? 16m2 zeilen, skûtsjesilen, kitesurfen, schaatsen en fietsen.

Waar ben je écht goed in? Hmmm….tsja

Wat is je passie? Dat is denk ik toch wel het (ijs)zeilen.

Hoe zou je beste vriend jou omschrijven? Bezig mannetje.

Waar droom je over? Denk toch wel over mooie vrouwen.

Geloof je in de toekomst van het ijszeilen? Absoluut, gewoon volhouden ook al ligt er niet altijd ijs.

Een winter zonder ijs is als... ...een zomer zonder zon en wind.

Wil je nog ergens op terug komen? Super dat ik dit jaar weer een NK heb mogen varen en ik hoop dat ik dat nog vaak mag meemaken.

DN journaal 2010

49

‘…Op de eerste dag van het NK 2010 was ik niet vooruit te branden...’

Even checken bij: Jan Heida

Jan zeilde met een geleend zeil voorin mee. foto: Marcel van Coile

DN journaal 2010

50

Paashaas zeilen op de Plöner See. 13 maart, menig-een denkt al weer aan zonnige oorden, maar ik zag mijn kans schoon om toch nog een weekend te gaan zeilen. In Nederland was het ijs al lang en breed uit de sloten en meren verdwenen, maar in Noord-Duitsland lag nog net genoeg om een laatste weekend te genieten van deze fantastische winter. Op zaterdag om 4.00 uur ben ik richting Plöner See vertrokken, waar onze Duitse collega’s de laatste wedstrijd van het seizoen hadden georganiseerd: de 'Goldenes Oste-rei'. Helaas was ik ditmaal de enige Nederlander die richting Noord-Duitsland ging, om daar het laatste ijs van dit seizoen te proeven. Wat er de week ervoor nog bij lag als een mooie strakke harde ijsplaat, was nu veranderd in een schlusspuppy ijsvloer. Maar met een dikte tussen de 15-20 centimeter was er natuurlijk geen enkele reden om de wedstrijd af te gelasten. We startten dan ook rond 12:00 uur, de wind was inmid-dels ook wat toegenomen tot ongeveer 12 knopen.

Gebroken mast Helaas eindigde ik, door een foute afstelling, de eer-ste twee wedstrijden achterin. Maar na wat verande-ringen aan de afstelling ging het een stuk beter en eindigde ik de volgende twee wedstrijden respectie-velijk op een 6e en 8e plek. De laatste wedstrijd lag ik ook weer op een 5-6 posi-tie totdat mijn mast het in het laatste kruisrak begaf en ik niet ben gefinished. Al met al weer een mooie ijsdag met weer een bijzondere ijsconditie. Na afloop was er koffie, taart en voor iedereen een leuk aandenken aan deze dag. Rond 17:00 uur trok iedereen huiswaarts, en moest ik helaas mijn ijszeil-weekend beëindigen met een gebroken mast. Hopelijk wordt het de komende winter weer een mooi seizoen. In ieder geval begin december 2010 'The great Western Challenge'.

Dideric van Riemsdijk H 467

Plöner See 13 maart: “Ik kon het niet laten.” ‘…er was geen enkele reden om de wedstrijd af te gelasten….’

Beste ijszeilvrienden,

Eindelijk dan een 'slijpmachine' die voor mensen met een kleine beurs makkelijk zelf te maken is. Het prin-cipe bestond al. Maar door de driehoek waar de lo-pers op rusten, in een soort bak te plaatsen en een glijplank met daaronder een bandschuurmachine, die er over heen en weer beweegt, is er een redelijk goe-de slijpinrichting ontstaan. Je kunt zelfs de zoge-naamde sprong of ronding, aan de zijkanten schaven, waarover je de glijplank heen en weer beweegt. Je hebt dan wel een gemiddelde sprong, maar, het werkt. De bak is ongeveer één meter lang. Het materiaal is gedeeltelijk spaanplaat en multiplex, omdat dat voorhanden was. De glijplank is van betonplex, omdat het lekker glad is. De hoogte is afhankelijk van het soort bandschuurmachine die je gebruikt. In mijn geval een Black&Decker, die kon ik gemak-kelijk ophangen aan de plank. Er zaten al van schroefdraad voorzie-ne gaten in de bovenkant van deze machine. Door de driehoek wat uit te schar-nieren en onder en zijkanten wat

op te vullen met klosjes, kun je bijvoorbeeld de hoek 100˚ slijpen. Ik gebruik schuurbanden korrel 60-80 en 120. Het kan met twee, maar ik schuur één schaats tegelijk. Zelf slijp ik al jaren zo, het bevalt me goed. Succes en ijszeilgroeten.

Bep Middelhoven H449

De low budget slijpmachine

DN journaal 2006

51

DN journaal 2010

51

Eric van Komen, geboren in het jaar dat de DN IJszeilvereniging Nederland werd opgericht: in 1963. Hij werd op zeer jonge leeftijd via zijn vader Dirk van Komen (H 32) besmet met het ijszeilvirus. Een gesprek over vroeger en nu.

Vertel eens iets over jezelf. Ik ben getrouwd met Loretta (H 710) en wij hebben drie kinderen: Maite, Ids en Ymme. Maite is 6 jaar en de jongens zijn 4. Ik ben bij Albert Heijn (AH) werk-zaam als supermarktmanager 5. In die functie draai je de grotere winkels van AH en op dit moment werk ik onder het Museumplein.

Wij kennen jou al heel lang als redactielid, maar hoelang ijszeil je al? Ik heb voor het eerst in een ijszeiler gezeten tijdens het Europees kampioenschap (EK) in Monnicken-dam. Het kampioenschap werd gehouden op 16 en 17 januari 1971. Ik was 7 jaar en ik weet nog goed dat ik met mijn vader mee mocht zeilen. Dat vond ik een fantastische ervaring; het ging zo hard! Vanaf dat moment ben ik gaan zeuren dat ik ook een ijszeiler wilde. Het hele EK 1971 heb ik van dichtbij meege-maakt, want wij stonden daar met een caravan. Mijn moeder vierde haar verjaardag en er was veel aan-loop, waarbij de caravan als een koek en zopie ge-bruikt werd. Het was gezellig en een aantal Neder-landse zeilers had hun familie meegenomen. Voor Wim Peter van Acker junior en mij was de Gouwzee een eldorado, want naast schaatsen en meezeilen, kon je er prachtig 'schotsje springen'. Iets wat achteraf, door de ouders, niet leuk werd gevonden. Een aantal jaar later, ik was 11 of 12, ging ik met mijn vader naar het Nannewijd in Friesland en heb ik voor het eerst zelf in een DN gezeild.

Weet jij je nog meer te herinneren van die periode in je jeugd? Ja, nog heel veel. Mijn vader werkte in die tijd in het bedrijf van Wim van Acker in Landsmeer. Ons gezin woonde vlak bij de fabriek. Mijn vader zag ik in die tijd het meest als ik naar de fabriek ging en ik was daar dan ook menig vrij uurtje te vinden. Vooral op zaterdagen, lijmklemmen aangeven en gaatjes boren in zeillatten, bootjes schuren en heel vaak de vloer vegen. Iedere zaterdag moest ik gebak gaan halen voor bij de koffie. Behalve als Bart Reedijk langs-kwam, want die had dan zelf al voor gebak gezorgd. Soms liepen daar wel tien mensen rond. En het was een komen en gaan van mensen die spullen kwamen

kopen. In die tijd werd er heel veel geklust en van alles bedacht. Hoge rompen, lage rompen, allerlei soorten en vormen van loperplanken, slijpmachines ontwerpen en maken, beslag en telkens werd het weer vernieuwd door nieuwe inzichten. Mijn vader heeft honderden slijpmachines gebouwd. Daarnaast werden er verschillende manieren van uitlijnen bedacht. In de hobbyloods schuin tegenover het bedrijf van Van Acker werd aan ijszeilboten gewerkt. Niet alleen in de weekeinden, maar ook 's avonds. Er heerste een fantastische sfeer. Ik kwam er heel graag. Het was de sfeer van avontuur. Alles stond in het teken van het ijszeilen. In de hobbyloods stonden de auto en trailers klaar voor vertrek. In gedachte zag ik ze al naar het oosten rijden. Mijn vader was bedrijfsleider en verkeerde niet in de positie om overal naar toe te gaan. Het gebeurde wel dat een kampioenschap op maandag verder ging en mijn vader dan naar 'de zaak' terug moest, omdat maandagochtend de sleutel weer moest worden om-gedraaid. Wim van Acker ging in die tijd onder ande-re met Jaap Mooij, Bouw van Wijk en Jan Eindhoven op pad.

‘Landsmeer was in die tijd het zenuw-centrum van het ijszeilgebeuren....’

Het DN Journaal in gesprek met: Eric van Komen

DN journaal 2006

52

In die beginperiode kwamen er ook Amerikanen naar Europa en deze waren welkom in Landsmeer. Wij haalden ze op van Schiphol en zorgden voor onder-dak. Ze kregen een trailer ter beschikking om mee te doen aan een Wereld- of Europees kampioenschap. Bij terugkomst hoorde ik al de verhalen over slechte wegen, gure weersomstandigheden en over mensen omkopen bij de grens om binnen te komen. Ik hing aan hun lippen. Ik hielp om de spullen uit te laden en de auto van binnen te reinigen. Wim was gek op cho-colade en dat zag je terug in zijn auto. Niet m’n favo-riete klusje! Onder de spullen bevonden zich rijen met schaatsen die mijn vader vervolgens ging slijpen zodat ze klaarlagen voor de volgende wedstrijd. Voor mij was het een fantastische tijd.

Heb je iets gemerkt van de verschillende ploegen in die tijd? Landsmeer was in die tijd het zenuwcentrum van het ijszeilgebeuren, met een zeer enthousiaste groep zei-lers waarop de stempel 'groep Van Acker' werd ge-drukt. Zo was er ook een groep Meeuwissen. Door commerciële belangen handelden de partijen teveel vanuit eigen belang en waren elkaars concurrenten. Voor de ontwikkeling van de ijszeilsport in de breed-te was dat geen goede zaak, maar dat realiseer je je later pas. Wij hadden veel gadgets met logo's van een ijszeil-vereniging die officieel nooit heeft bestaan; DN IJs-zeilvereniging Landsmeer. Mijn vader en ik waren automatisch lid, want we woonden in het dorp. Vraag me niet waarom dat ooit bedacht is, maar ik heb zelfs nog een plaquette thuis hangen van deze vereniging. Omdat mijn vader bij Van Acker werkte, hoorden wij voor iedereen automatisch bij die groep. Erg verve-lend, omdat mijn vader en ik gewoon lekker wilden ijszeilen en met iedereen plezier wilden maken. Onze

familie ging in die tijd bijvoorbeeld ook goed om met de familie Meeuwissen en dat was voor ons wel een lastige positie.

Maar, je hoort me niet klagen, hoor. Ik zat wel erg dicht bij het vuur. Ik werkte in de kerstvakantie bij-voorbeeld twee weken in de fabriek, in de productie. Er was mij voor twee weken werken een tweede-hands zeil beloofd. Maar na die twee weken buffelen, mocht ik met Wim mee naar de hobbyloods om een splinternieuw zeil uit te zoeken. Er lag een grote serie nieuwe Boston-zeilen. Wim zei, ‘neem er maar een paar mee, zoek de beste er uit en dan hoor ik het wel.’ Geweldig toch? Op die manier kreeg ik mijn zeilspul-len bij elkaar.

Ben jij een toer- of een wedstrijdzeiler? Hmmm.., ik ben toch meer een wedstrijdzeiler. Rond de boeien zeilen vind ik net iets leuker. Vroeger heb ik ook veel aan toerzeilen gedaan. Lekker ravotten op de Gouwzee. In die tijd had je nog de ruimte. In 1979 wilde ik aan het Nederlands kampioenschap (NK) meedoen. Ik mocht echter niet mee doen omdat ik nog geen zestien jaar was. Dat was balen, maar ik heb toch een leuk weekend gehad omdat ik kon helpen organiseren. Dick Wevers is tijdens dat toernooi uit-gegleden en afgevoerd met een gebroken arm. Hans Molter werd internationaal Nederlands kampioen en Wim van Acker Nationaal Nederlands kampioen. Het eerste NK waaraan ik heb meegedaan was op de Westeinder. Dat kampioenschap vergeet ik niet snel. Ik had goede spullen, maar heel erg weinig wedstrijd-ervaring. Na de eerste start zeilde ik naast Frits Meeuwissen (H 15) naar de bovenboei en ik dacht, ‘laat ik maar achter hem aan blijven zeilen, dan zit ik altijd goed.’ Qua snelheid ging dat prima. Ik kwam als tweede bij de benedenboei, en dacht toen, ‘van achter iemand aanzeilen leer ik niets, ik ga mijn eigen koers varen.’ De consequentie was dat ik bijna als laatste over de finish kwam. Ik viel stil voor de wind, enzovoort. Ik had gewoon achter die man aan moeten zeilen, de bootsnelheid was kennelijk wel goed maar

52

DN journaal 2010

Eric tijdens het WK 2002 in Estland. foto: Peter van Rooij

Prijswinnaars WK 2002. Eric was tweede in de B-vloot

‘Er was mij voor twee weken werken een tweedehands zeil beloofd....’

DN journaal 2010

53

T E K O O P

ik miste de ervaring. Die heb ik de jaren daarna na-tuurlijk wel opgedaan. Ik heb veel kampioenschappen meegezeild, totdat mijn vader bij Wim wegging. Ik heb daarna het wedstrijdzeilen een beetje gemeden. De laatste wedstrijd zeilde ik ongeveer op een twaalf-de plaats.

Wat vindt je het leukste aan ijszeilen? Het zeilen, het sleutelen of alle gedoe eromheen? Het sleutelen zeker niet! Bij mij gaat er iets fout met de oog-handcoördinatie, of zo. Ik weet en zie hoe het moet, maar de vertaling naar de handen … hopeloos, haha. Mijn vader zei eens, ‘je bent een echte mana-ger. Organiseren gaat prima, maar de rest....’ Toch heb ik twee boten gebouwd, maar ik had wel het geluk dat mijn vader mij daar regelmatig mee hielp.

Het zeilen vind ik leuk, wedstrijdzeilen vind ik heel leuk. Een echte achtergrond voor wedstrijdzeilen heb ik niet. Ik zeilde zomers wel met mijn ouders in een Lemsteraak, maar dat was, op een paar wedstrijden na, vooral toerzeilen. Dus niet in wedstrijdverband in een klein bootje rond de boeien. Het wedstrijdzeilen in de DN heb ik moeten leren. Rond 2000 ben ik internationale wedstrijden gaan zeilen, mede door toedoen van Peter van Rooij. Peter heeft mij met veel geduld bijgestaan en heeft veel voor mij betekend. Die man staat altijd klaar om an-deren te helpen, fantastisch! Met uitzondering van vorig jaar heb ik daarvoor vijf jaar achtereen meege-daan aan het EK en WK. Waar ik dan vooral veel genoegen aan beleef, is met elkaar zo'n tocht onder-nemen. Natuurlijk ga ik ook voor de wedstrijden, maar het geheel is erg belangrijk voor mij. Zoals een aantal jaar geleden toen we in Polen zouden beginnen en uiteindelijk via Estland in Zweden terecht kwa-men. Dat zijn voor mij prachtige herinneringen.

Maar ook het gebeuren eromheen vind ik uitdagend, zoals bijvoorbeeld het regelen en organiseren van evenementen. Als er een Nederlands kampioenschap gehouden moet worden en ze missen iemand in de organisatie, ga ik net zo lief helpen met organiseren in plaats van zeilen. In mijn dagelijks werk doe ik niet anders, dat vind ik interessant en ik ben er goed in. Een hoogtepunt vond ik het, door DN Nederland georganiseerde, Europees kampioenschap in 2005. Een fantastisch evenement, met veel voorbereiding. Peter van Rooij en ik waren verantwoordelijk voor de scoring, PR en communicatie. Daarnaast heb ik het informatieblad, dat uitgereikt werd aan alle deelne-mers, gemaakt en hielp ik met het uitzetten van de wedstrijdbaan, het verplaatsen van het EK van Zwe-den naar Finland enzovoort. Tja, goede vraag, wat is nu leuker, zeilen of organiseren?

Wat heb je nog meer gedaan voor het ijszeilen? Toen ik voor het eerst, via mijn 33k3 modem, op het internet kwam ben ik naar de Amerikaanse site ge-gaan. Ik belde Peter op en zei, ‘zo'n site moeten wij ook hebben!’ We hadden weinig verstand van zaken, maar zijn gewoon informatie gaan verzamelen. Sa-men met Henk Jan Wapstra hebben wij de site in de lucht gekregen. Ik werd webmaster en Henk Jan was voor de technische ondersteuning.

Dan even over het DN Journaal. Wij hebben net als Zweden nog steeds een ijszeilblad. Daarin zijn wij uniek in de wereld. Hoe ben jij in de redactie terechtgekomen? Ongeveer vijtien jaar geleden bestond de redactie uit An Kooi, Peter van Rooij en Frans Vlugt. Ik schreef al stukjes voor het DN journaal. An ging uit de redac-tie en er werd in de vergadering een opvolger ge-vraagd. Het leek mij een leuke klus en ik heb mijn hulp aangeboden. Het eerste DN journaal waaraan ik heb meegewerkt, was het DN Journaal 1995. Wij werkten toen nog met een plak lay-out. Alle teksten werden ingeplakt en de foto’s gerasterd en ingeplakt. Piet Hopma Zijlema en Eric checken, in de caravan, uitslagen

tijdens het EK 2005. foto: Peter van Rooij

‘Die man staat altijd klaar om anderen te helpen, fantastisch!...’

De eerste site voor DN Nederland

54

DN journaal 2010

Daarna ging het geheel naar Peter Ossendorp die in die tijd een lithografisch bedrijf had. Hij zorgde voor het drukken van het blad. Zo'n plak lay-out maken was gezellig. Ik ging met Loretta naar Peter en Inge van Rooij in Huizen. Inge kookte heerlijk Indisch eten en op die dag zetten wij de hele lay-out in elkaar. Een jaar later zijn wij via de computer gaan opmaken en daar had ik Loretta inmiddels voor gestrikt. Vanaf dat moment werd het blad digitaal opgemaakt.

Met Peter zocht ik de foto’s uit en maakten we tekst-bestanden, Frans verzorgde de correcties. Ook bena-derden Peter en Frans de adverteerders. Een paar jaar geleden is Loretta gestopt en heb ik de opmaak over-genomen. Wij doen dit al geruime tijd, Peter en Frans respectievelijk 26 en 23 jaar en we zijn een geolied team. We hebben het met veel plezier gedaan, maar vinden het tijd worden dat anderen, met nieuwe en frisse ideeën, het gaan overnemen. Het gaat nu teveel op de automatische piloot en dan merk je dat het meer en meer een routineus handelen is geworden, waarbij de creatieve uitdaging verdwijnt. Dit jaar maken we ons laatste DN Journaal. Maar gelukkig staan de nieuwe redactieleden al te popelen om het over te nemen.

Hoe ben je in het bestuur terecht gekomen? De toenmalige voorzitter, Rob Schutte, had een goed oog voor organisatorische zaken. Hij is voor mij ze-ker een voorbeeld geweest van iemand die blijk gaf een gezonde visie te hebben om het functioneren van het DN bestuur te verbeteren. Rob zei op een zeker moment, ‘we moeten verjongen, er moeten jongere mensen in het bestuur’. Daarmee beoogde hij de be-stuurlijke daadkracht te verhogen om beter en sneller te anticiperen op ontwikkelingen in de ijszeilsport en die op het gebied van communicatie en informatie-voorziening ten behoeve van de leden. Ik was één van de jongere leden van de vereniging. Ik had altijd goed contact met Rob. Hij was punctueel, attent en had een grote dosis humor. Rob wist dat hij op mij kon reke-nen en dat ik zijn visie met betrekking tot de ontwik-keling van het ijszeilen nationaal en internationaal deelde. Hij merkte ook dat mijn intenties richting het ijszeilen goed waren. Ook toen ik bijvoorbeeld kri-tisch was over de beweging die de ijszeilvereniging Gouwzee maakte. Rob was daarin mijn sparringpart-ner. Uiteindelijk vroeg hij of ik de post secretaris wil-de overnemen van Frans Vlugt. Een goede samen-werking tussen de voorzitter/penningmeester en de secretaris is essentieel en dat zou gewaarborgd zijn. Helaas overleed Rob en dat heeft veel impact op mij gehad. Als ik in mijn mailarchief moet zijn, kom ik nog wel eens een mailtje van hem tegen, doordrenkt met humor. Het doet me iedere keer weer iets.

‘Rob wist dat hij op mij kon rekenen en dat ik zijn visie deelde...’

54

DN journaal 2010

55

Wat vind je van de hightech ontwikkelingen? IJszeilen is duur, zeker als je de ambitie hebt om aan (internationale) wedstrijden mee te doen. Iedereen roept dat het anders moet, maar de ontwikkelingen gaan gewoon door. We hebben natuurlijk met Ameri-ka te maken en proberen, als lid van IDNIYRA, in-vloed uit te oefenen op de Ballots (redactie: het in stemming brengen van wijzigingen of aanvullingen van de DN specificaties), die vaak tot kostenverho-gingen leiden. Dat lukt soms, maar lang niet altijd. Ik vind de wedstrijduitvoering van de DN te duur, om-dat de jeugd hierdoor niet aansluit. Het heeft met je positie in de maatschappij te maken hoeveel je kunt wedstrijdzeilen en op welk niveau. Jonge gasten die studeren en geen back-up hebben van ouders, zullen nooit in die top kunnen meedraaien. Het financiële aspect is denk ik, een te grote belemmering om de jeugd aan het ijszeilen te krijgen, los van de winters.

Om te sleutelen heb je niet zo veel tijd, maar train je nog wel? Ja, ik doe aan hardlopen en ik tennis.

Wat is de mooiste ijszeilstek van Nederland? Oh, dat is een moeilijke vraag. Dat was voorheen de Gouwzee, maar daar is het inmiddels te druk en daar-door te gevaarlijk geworden. Op dit moment gaat mijn voorkeur uit naar de Westeinderplas, daar wordt de drukte meer gespreid door de vele opstapplaatsen.

Hoe vind je de ontwikkelingen binnen het ijszeilen in Nederland? We hebben een geweldige vereniging en super en-thousiaste lokale verenigingen. Er liggen echter kan-sen om zaken nog beter of anders aan te pakken. Ik vind onze vereniging nog niet echt dynamisch. Wij kijken te veel op nostalgische wijze terug naar oude tradities. Je komt op een vergadering en daar krijgt een lid dat tachtig is geworden een fles wijn omdat het knap is dat hij tachtig is geworden. Het is knap, ik hoop het te worden, maar ik zie liever dat er meer aandacht is voor het jonge talent dat er rondloopt. Laten we ook meer aandacht besteden aan de echte vrijwilligers. Die zijn met een lampje te zoeken en moeten we koesteren. Als secretaris van onze vereni-ging ga ik hier zeker iets mee doen. Verder denk ik dat we voorzichtig moeten zijn met het opdragen van bokalen aan mensen die overleden zijn. Het staat bui-ten kijf dat het vaak om een bijzonder aardige man gaat. Maar mijns inziens moet de maatstaf zijn, dat iemand zich op de een of andere manier verdienste-lijk heeft gemaakt voor de vereniging of het ijszeilen. Daar zouden we kritischer in mogen zijn.

Het is jammer, terugkijkend op het afgelopen seizoen, dat er haast geen wedstrijden zijn verzeild. De discus-

sie over het bevorderen van het wedstrijdzeilen in zijn algemeenheid, die naar aanleiding van een brief van het bestuur van de DN IJszeilvereniging ‘de Gouwzee’ in de Algemene Jaarvergadering van no-vember 2008 is gevoerd, heeft niet mogen baten. De meeste regionale verenigingen hebben, ondanks de mooie winter die we achter de rug hebben, geen wed-strijden georganiseerd. Dit jaar is er maar één regio-nale wedstrijd gehouden, de Zilveren DN en op het nippertje een NK. Ik pleit ervoor om met de regionale verenigingen in gesprek te gaan om te kijken of en hoe we het wedstrijdzeilen kunnen stimuleren.

Een voorbeeld waar dat wel gebeurt, is IJszeilvereni-ging 'de Westeinder'. Een mooie vereniging met een prettige cultuur. Door deze ijszeilvereniging wordt, zodra het kan een wedstrijdbaan uitgelegd. Dat zou ik ook zo graag in de rest van Nederland zien. Op de Westeinder heb je zeilers die zowel DN, Oud Hol-lands als Monotype zeilen. Daar breekt ook jeugd, die door de vereniging wordt gesteund in hun sportbeoe-fening, door. Die support is belangrijk als je de sport aantrekkelijk wilt maken bij jonge mensen. Het is ontzettend leuk te zien dat het afgelopen Nederlands kampioenschap gewonnen is door een relatief jong iemand. En kijk ook even wat daarachter zeilde; vooral jonge zeilers die ook zomers goed zeilen. Maar een feit is ook dat het NK een veld van nog geen 40 deelnemers telde op een bestand van 450 leden. Bij de lokale verenigingen zit zoveel enthousi-asme, energie en know how; dat moeten we kunnen benutten om het ijszeilen en wedstrijdijszeilen verder uit te bouwen.

Hoe zie jij de toekomst van het ijszeilen? Hmm..., ik vroeg aan Frans Vlugt of hij een column wilde schrijven over het massatoerisme op de Gouw-zee. Ik schrok dit jaar van de massaliteit. Met de hui-dige informatievoorziening lijkt iedereen zich op be-paalde -op dat moment benoemde- gebieden te con-centreren. Dus, iedereen ging massaal naar de Gouw-zee. Maar ik geloof in de toekomst van het ijszeilen. Het NK was een voorbeeld hoe het nog kan. Op een afgelegen plaat ijs, onder barre omstandigheden zei-len. Heerlijk! Twee van onze drie kinderen hebben al een nummer; H 932 en H 959. Dat doe je toch niet als je er niet in gelooft?

56

DN journaal 2010

De winter van 2010 was in De Bilt met een gemiddel-de temperatuur van 1,1º C, tegen een langjarig ge-middelde van 3,3 º C de koudste sinds 1996. De win-ter telde bovendien het grootste aantal dagen met sneeuwbedekking sinds 1979.

In het noordoosten van het land was de negatieve af-wijking ten opzichte van normaal duidelijk groter dan in het zuidwesten. Zo was de gemiddelde temperatuur in Eelde -0,2º C tegen 2,4º C normaal en in Vlissin-gen 2,4º C tegen normaal 4,2º C.

Een groot deel van de winter lag de temperatuur ruim beneden het langjarig gemiddelde. Alleen de eerste dagen van december en de laatste week van februari verliepen vrij zacht. Echter, een stevige koudegolf ontbrak. Vaak bleef de vorst beperkt tot enkele gra-den of kwam de temperatuur in ieder geval overdag tijdelijk boven het vriespunt. In totaal werden in De Bilt 55 vorstdagen (minimumtemperatuur lager, dan 0,0º C) genoteerd tegen 38 dagen normaal en 20 ijsdagen (maximumtemperatuur lager dan 0,0º C) tegen normaal acht. Op vier dagen kwam het tot strenge vorst (minimumtemperatuur lager dan -10º C); het langjarig gemiddelde bedraagt drie dagen met strenge vorst. De landelijk laagste temperatuur, -18,4º C, werd geme-ten op 19 december in Deelen op de Veluwe.

Gemiddeld over het land werden 42 dagen met een sneeuwdek geteld. Het langjarig gemiddelde bedraagt 13 sneeuwdeklagen. In het noordoosten van het land lag er plaatselijk zelfs op 55 dagen sneeuw. Een dergelijk groot aantal sneeuwdeklagen was in meer dan 30 jaar, sinds de winter van 1979, niet meer voorgekomen.

Een aantal sneeuwsituaties sprong eruit. Op 17 en 18 december viel vooral in een strook van de Kop van Noord-Holland naar Groningen in totaal 10 tot ruim 30 centimeter sneeuw. Op 20 december viel er 10 tot 20 centimeter in grote delen van het midden en zui-den van het land. In het noorden liep de dikte van het sneeuwdek op de 20e verder op naar lokaal ruim 40 centimeter. Juist voor en tijdens de kerstdagen begon het te regenen en smolt de sneeuw op veel plaatsen snel weg. Toch lag er op beide kerstdagen in De Bilt nog een gesloten sneeuwdek en was er dus sprake van een witte kerst, voor het eerst sinds 1981.

Op 6 januari viel er een zware sneeuwbui tijdens de avondspits in de regio Haarlem-Amsterdam. Het ge-volg was een urenlang aanhoudend verkeersinfarct. Op 9 en 10 januari was er in deel van het land sprake van een sneeuwjacht met grote overlast voor het ver-keer en openbaar vervoer. Samengevat: een koude, sneeuwrijke winter met nor-male hoeveelheid neerslag en zonuren.

Bron: KNMI

Sneeuwrijke winter was koudste in veertien jaar

Donateurs 2010 Ben van Lunssen, Tomtebogatan 18 b 63348 Eskilstuna, Zweden

IJszeilvereniging ‘Brasemermeer’, Zuideinde 146, 2371 BZ Roelofarendsveen

DN IJszeilvereniging ‘Gouwzee’, Corn. Dirkszoon-laan 264, 1141 ZJ Monnickendam

DN IJszeilclub ‘Reeuwijk’, Koninginneweg 3, 2411 XK Bodegraven

IJszeilvereniging “t Wakkie’, Rupsklaver 28, 3069 DC Rotterdam

IJszeilvereniging ‘de Westeinder’, Herenweg 45-A, 1433 GV Kudelstaart

‘Op 9 en 10 januari was in deel van het land sprake van een sneeuwjacht.’

Veel sneeuw op het ijs in de winter van 2010 Foto: Margreet Elfring

DN journaal 2010

Er was in de vergadering al om gevraagd. ”Kan er niet eens een zomeractiviteit georganiseerd worden?” Dideric van Riemsdijk vatte deze zomer de koe bij de horens en bracht DN Nederland terug op het strand, met een middag Blokarten en aansluitend een barbeque. Terug op het strand, omdat in het verleden o.a. Frits en Gerda Meeuwissen, Dirk van Komen, Wim van Acker en anderen grote wedstrijden in de DN strandzeiler voeren.

De opkomst was redelijk en mede door een lekker zonnetje, voldoende wind en prima catering, kon de zomeractiviteit van DN Nederland als zeer geslaagd genoemd worden. Na enige uitleg van de instructeurs, mochten we beginnen. In het begin was het meer lopen dan zeilen, maar een toename van de wind en het vergroten van

het zeiloppervlak deed wonderen en vooral de lichte zeilers haalde mooie snelheden. Na wat inzeilen op het strand van IJmuiden werd er gestart met het zeilen van een wedstrijd. Deze wedstrijd werd al snel uitgeroepen tot blokart-regatta om de ’DN Nederland Blokart bokaal’. De eerste editie werd gewonnen door Egbert de Sauvage Nolting. Het bestuur was goed vertegenwoordigd in de top met een tweede plaats voor Rob Leuverink en een derde plek voor Piet Hopma Zijlema. Op het terras, in de zon, volgde de prijsuitrijking en daarna een heerlijke barbeque.

57

‘Zo bijzonder was het hier niet en jullie hadden toch ijs in Nederland?...’

DN Nederland terug op het strand

Na enig oefenen, werd er op het scherp van de snede gestreden om de DN Nederland Blokart Bokaal. Foto: Dideric van Riemsdijk

Strandzeilen in de DN-klasse. fotoarchief: Eric van Komen

Een goede ’aanduwer’ was onontbeerlijk. foto: Dideric van Riemsdijk

Egbert de Sauvage Nolthing; eerste winnaar van de DN Nederland Blokart Bokaal.

58

DN journaal 2010

Zilveren DN, 13 januari 2010, Loosdrecht

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 Totaal

1 H 199 Peter van Rooij 1 (3) 1 1 2 5

2 H 920 Sven Coster (3) 2 2 2 1 7

3 H 633 Daan Schutte 2 1 3 3 (4) 9

4 H 820 Kalle Coster (6) 5 6 4 5 20

5 H 667 Piet Hopma Zijlema 5 (6) 4 5 6 20

6 H 635 Leo Hartman 4 4 7 6 (10) 21 7 H 677 Charles Mittelmeijer 9 10 5 (14) 3 27

8 H 460 Ruud Smit 8 (9) 9 7 8 32

9 H 845 Peter Greveling (14) 7 8 8 11 34

10 H 415 Rob Meeuwissen 7 12 10 (13) 7 36

11 H 274 Jan Hoekstra 11 11 (15) 9 13 44

12 H 592 Egbert de Sauvage Nolting 12 (DNF) 13 10 12 47

13 H 404 Martin van Wettum 10 8 (DNS) 11 DNS 51

14 H 707 Sandré Caron (DNS) DNS 11 12 9 54

15 H 148 Bart Reedijk (DNS) 14 14 16 14 58

16 H 469 Ruud van Wees (DNF) 16 12 15 15 58

17 H 467 Dideric van Riemsdijk 13 13 (DNS) DNF DNF 70

18 H 860 Margreet Bosker 15 15 (DNF) DNS DNS 74

19 H 877 Lex van Helden (DNS) DNS DNS DNS DNS 88

20 H 882 Chris de Groot (DNS) DNF DNS DNF DNS 88

21 H 905 Pieter van Reeuwijk (DNS) DNF DNS DNF DNS 88

Totaal aantal deelnemers: 21

Eindelijk weer verzeild; de Zilveren DN bij Loosdrecht. Foto: Gisella de Groot

Wedstrijduitslagen 2009/2010

59

DN journaal 2010

Wereldkampioenschap, 8-10 februari 2010, Neusiedler See, Oostenrijk

A-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 6 7

1 P 114 Michal Burczynski 6 4 1 6 3 8 (50) 2 P 235 Adam Baranowski (31) 5 9 2 6 9 5 3 P 155 Lukasz Zakrzewski 15 3 (17) 1 1 16 1 4 G 107 Bernd Zeiger 14 12 2 (15) 4 2 9 5 C 6 Vaiko Vooremaa 2 7 5 8 (19) 13 14 6 P 31 Graczyk Robert 8 9 6 12 (16) 6 8 7 S 8 Fredrik Lönegren 3 10 3 4 17 (23) 13 8 S 5 Åke Luks 1 2 13 13 18 11 (49) 9 P 679 Jakob Schneider 11 31 (53) 3 13 3 2 10 P 55 Tomasz Zakrzewski 9 13 (21) 9 5 14 16

32 H 852 Dennis de Ruiter 34 (50) 44 21 45 17 21 51 H 199 Peter van Rooij 43 41 (54) 47 49 43 38

Totaal aantal deelnemers: 55

Totaal aantal deelnemers: 56

B-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 6

1 P 184 Piotr Gunther (10) 5 3 1 3 4

2 US 2545 Michael Derusha 1 8 (12) 8 1 1

3 P 51 Bogdan Eder (15) 4 14 3 5 3

4 O 111 Ricards Omanbriedis (16) 6 7 10 4 6

5 H 580 Johan Tolsma 4 (27) 16 2 2 5

6 C 46 Mati Hool 9 7 11 (28) 7 12

7 T 11 Sarunas Sodeika 7 1 5 (34) 8 21

8 P 45 Tomasz Klunder 22 (29) 10 23 13 2

9 H 404 Martin van Wettum 18 19 (29) 18 11 9

10 Z 42 Rudolf Fredy (39) 39 1 4 21 10

33 H 635 Leo Hartman 35 14 23 (48) 34 35

39 H 845 Peter Greveling 33 15 31 44 (45) 37

7 3

1

4

2

9

5

16

8

6

12

30

23

60

DN journaal 2010

Leo Hartman en Peter Greveling strijdend in de B-vloot van het WK 2010 foto: Dideric van Riemsdijk

A-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 Totaal

1 G 107 Bernd Zeiger 2 4 5 3 14 2 P 114 Michal Burczynski 4 5 3 5 17 3 US 44 Ronald Sherry 1 9 4 4 18 4 P 155 Lukasz Zakrzewski 8 1 10 7 26 5 S 81 Tomas Lindgren 5 3 11 10 29 6 P 55 Tomasz Zakrzewski 10 15 7 1 33 7 C 6 Vaiko Vooremaa 3 7 12 11 33 8 P 235 Adam Baranowski 18 19 2 2 41 9 US 4480 Aaron Stange 17 16 8 6 47 10 P 679 Jakob Schneider 15 25 1 12 53

37 H 852 Dennis de Ruiter 40 38 21 25 124

Totaal aantal deelnemers: 59

C-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5

1 G 709 Karsten Voss (DNF) 4 2 1 1 2 P 104 Wojciech Baranowski 1 11 1 8 6 3 C 44 Karl-Robert Trink 4 6 (10) 3 7 4 S 639 Dag Lindström (35) 27 5 2 3 5 C 5 Tonis Vare 8 (10) 3 9 9 6 S 42 Hakan Söderberg 9 8 15 5 2 7 OE 221 Niklas Müller-Hartberg (15) 9 4 4 10 8 H 467 Dideric van Riemsdijk 12 2 9 19 5 9 P 134 Ryszard Szumowski 2 3 13 17 8 10 P 130 Tadeusz Gunther 13 (25) 7 11 15

58 H 341 Hertzen Oost (DNF) DNF DNF DNF DNF

6 1 3 6 2 8

(17) 13 7 16 11

DNF

13 H 472 Piet Ploum 19 (32) 28 15 14 4

54 H 469 Ruud van Wees 52 19 (DNF) DNF DNF DNF

21 H 460 Ruud Smit 20 16 24 21 (29) 15 33 H 592 Egbert de Sauvage Nolting 26 35 (51) 25 33 40

14 H 820 Kalle Coster 5 7 27 (29) 13 19

57 H 860 Margreet Bosker 51 40 (DNF) DNF DNF DNF

7 2

(15) 7 1 4 10 13

(25) (DNF)

12

5 17 20 29

DNF DNF DNF

Totaal aantal deelnemers: 41

Europees kampioenschap, 11 februari 2010, Neusiedler See, Oostenrijk

DN journaal 2010

61

Totaal aantal deelnemers: 42

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3

1 G 666 Torsten Siems 8 3 6 2 O 10 Gatis Graudums 1 5 19 3 G 390 Anja Fiedler 2 13 11 4 Z 42 Rudolf Fredy 3 14 10 5 D 156 Poul Jorgensen 18 6 7 6 P 80 Ryszard Mrózek Gliszczynski 25 1 8

7 C 46 Mati Hool 11 10 13 8 G 737 Jörg Bohn 17 18 1 9 G 8 Thomas Huber 4 9 25

12 H 404 Martin van Wettum 9 16 16

10 R 1 Oleg Vasilyev 5 22 12

Totaal 17 25 26 27 31 34

34 36 38 39

41

B-vloot

Martin van Wettum presteerde goed; negende in de B-vloot tijdens het WK foto: H 467

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 Totaal

1 H 580 Johan Tolsma 2 9 11 2 P 134 Ryszard Szumowski 4 8 12 3 Z 78 Ueli Marti 5 16 21 4 T 77 Tadas Urmonas 20 4 24 5 C 26 Valdo Partel 24 2 26 6 O 1 Rudolfs Kruklis 9 17 26

7 H 460 Ruud Smit 17 10 27 8 S 66 Kjel Andersson 3 24 27 9 M 20 David Stubits 1 26 27 10 S 794 Oscar Wersall 7 21 28

11 H 199 Peter van Rooij 18 11 29 17 H 820 Kalle Coster 25 14 39 27 H 845 Peter Greveling 10 37 47

C-vloot

Totaal aantal deelnemers: 42

62

DN journaal 2006 DN journaal 2010

D-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 Totaal

1 P 45 Tomasz Klunder 9 1 10 2 Z 61 Philippe Marc-Martin 4 7 11 3 G 749 Wulf Kroglowski 6 6 12 4 H 467 Dideric van Riemsdijk 11 2 13 5 S 515 Tord Kvartsen 10 4 14 6 G 4 Dietmar Gottke 13 3 16 7 H 635 Leo Hartman 1 17 18 8 G 905 Dietmar Mauer 2 19 21 9 C 21 Peeter Meressaar 20 5 25 10 G 544 Thomas Buchner 19 8 27

19 H 592 Egbert de Sauvage Nolting 15 23 38 25 H 341 Hertzen Oost 3 DNF 44 30 H 860 Margreet Bosker 32 24 56 36 H 469 Ruud van Wees DSQ DNF 82 36 H 472 Piet Ploum DNF DNF 82

Totaal aantal deelnemers: 40

T E K O O P / A A N G E B O D E N

Voor vraag en aanbod verwijzen wij u naar het forum van www.ijszeilen.nl. U kunt daar een advertentie plaatsen en/of reageren op aangeboden materialen.

63

DN journaal 2010

foto: Marcel van Coile

A-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Totaal

1 H 852 Dennis de Ruiter 1 1 1 1 1 1 2 (3) 3 (5) 11

2 H 404 Martin van Wettum (NF) 3 4 (9) 2 4 1 2 2 1 19

3 H 830 Sander Bon (5) (6) 3 4 3 2 5 1 1 4 23

4 H 820 Kalle Coster 4 5 5 3 (6) 3 4 6 (8) 2 32

5 H 199 Peter van Rooij 6 2 2 2 4 6 6 (9) (11) 9 37

6 H 635 Leo Hartman 3 8 (13) 7 (9) 7 8 5 6 6 50

7 H 845 Peter Greveling 2 9 (10) 8 7 (14) 10 8 5 8 57

8 H 467 Dideric van Riemsdijk 7 4 9 6 (17) 5 7 (15) 12 11 61

9 H 460 Ruud Smit 8 13 8 5 8 (18) (15) 12 9 12 75

10 H 592 Egbert de Sauvage Nolting (18) (14) 12 12 11 9 9 10 7 14 84

11 H 498 Cor van Holst 12 12 (15) 14 13 11 12 11 (18) 13 98

12 H 919 Rolph Spaas 9 10 11 10 14 (16) `16 16 14 (17) 100

13 H 534 Jan Heida 26 (NF) 23 (NF) NF 8 3 4 4 3 104

14 H 818 Melle Heerlien 14 11 7 11 10 12 (21) 21 (22) 18 104

15 H 461 Peter van Klink 15 (18) (22) 13 12 13 13 14 13 15 108

16 H 469 Ruud van Wees (22) 16 (19) 15 19 17 11 13 19 10 120

17 H 698 Matthijs Lindeman (27) (23) 14 20 20 10 17 18 17 19 135

18 H 274 Jan Hoekstra 13 15 17 16 18 22 (24) (26) 23 21 145

19 H 62 Ruud Hogenboom 11 7 6 17 5 (NF) (NF) NF NF NF 145

20 H 899 Martin van der Kevie (20) 20 16 19 15 20 (22) 20 20 16 146

21 H 667 Piet Hopma Zijlema (NS) (NS) NS NS NS 15 14 7 10 7 152

22 H 707 Sandré Caron 25 22 20 (NF) (NF) 19 18 17 16 20 157

23 H 900 André van der Kevie 16 21 21 18 16 (28) 26 25 25 (27) 168

24 H 860 Margreet Bosker 19 19 (24) 21 22 (24) 23 22 24 24 174

25 H 779 Willem Wilson 23 (25) 18 23 (NF) 25 25 24 15 22 175

26 H 877 Lex van Helden (28) 24 26 25 25 21 19 (27) 27 25 192

27 H 433 Ate Hospes 17 17 25 22 21 30 28 (NF) (NF) NF 193

28 H 961 Walter Geurts (NF) (NF) NF NF NF 23 20 19 21 23 205

29 H 819 Hans van der Kevie 10 26 (NF) 26 23 29 (NF) NF NF NF 213

30 H 882 Chris de Groot 24 28 28 27 24 27 (NF) (NF) NF NF 224

31 H 970 Nico van Harrewijn (NS) (NS) NS NS NS 26 27 23 26 26 227

32 H 894 Bertus Holstege 21 27 27 24 (NF) (NF) NF NF NF NF 231

Nederlands kampioenschap, 17-18 februari 2010, Fluessen (Friesland)

Totaal aantal deelnemers: 32

64

DN journaal 2010

Totaal aantal deelnemers: 17

Plöner Goldenes Osterei, 13 maart 2010, Plöner See, Duitsland

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5

1 G 107 Bernd Zeiger (1) 1 1 1 1 2 P 107 Marek Stefaniuk 2 2 (7) 2 5 3 G 99 Manfred Schreiber 3 (11) 2 5 3 4 G 666 Torsten Siems 4 3 (8) 3 6 5 G 890 Holger Petzke (11) 4 5 7 2

6 G 551 Christian Seegers 9 6 4 4 (10) 7 G 737 Jörg Bohn (DNF) 12 3 6 4

8 G 55 Andreas Seegers 8 8 (DNF) 9 7 9 G 939 Thomas W. Müller 5 7 (11) 10 11 10 G 746 Stefan Köchlin 7 6 (12) 12 9

14 H 467 Dideric van Riemsdijk 15 16 6 8 (DNF)

Totaal 4 11 13 16 18

23 25

32 33 33

45

Voor de wedstrijdkalender verwijzen wij u naar de diverse internetsites. Door het gebruik van internet en het zachte klimaat van de laatste jaren worden wedstrijden makkelijker verschoven. Hierdoor kunnen wij geen betrouwbaar beeld weergeven. De enige zekerheden, qua tijd, zijn:

Wedstrijd Plaats Datum

Noord Amerikaans- en Wereldkampioenschap 2011 USA 23 januari - 5 februari 2011 Europees kampioenschap 2011 Litouwen (eerste keus) 26 februari - 5 maart 2011

Wedstrijdkalender 2010/2011

Het finishdoek is gevallen Dit is het laatste DN Journaal van de huidige redac-tie. Een kwart eeuw hebben Peter van Rooij (26 jaar), Frans Vlugt (23 jaar) en Eric van Komen (iets korter, 15 jaar) met heel veel plezier het jaarlijk-se ijszeilgebeuren in het DN Journaal van onze vere-niging vastgelegd. In die periode zijn duizenden foto's beoordeeld op grafische geschiktheid voor plaatsing. En, indien niet volledig geschikt, werd in Photoshop vaak aan de finishing touch gewerkt. Een horizon recht, een deel van de foto afsnijden of de belichting aanpassen. Honderden artikelen met prachtige verhalen geven een tijdsbeeld over onze geliefde sport. Elk artikel werd grondig geredigeerd. Soms was het een race tegen de klok om het blad op de jaarvergadering te kunnen uitreiken, maar dat lukte altijd. Met de digi-tale mogelijkheden van tegenwoordig is de planning beter in de hand te houden dan toen er nog met plak lay-outs werd gewerkt. Daarnaast is de kwaliteit aan-zienlijk verbeterd. Het redactieteam vindt het tijd dat anderen met nieu-we en frisse ideeën het roer overnemen. Het nieuwe redactieteam heeft al redelijke vormen aangenomen en staat te trappelen van ongeduld. De oude redactie wenst haar opvolgers alle succes toe.