De Rode Schoentjes

De rode schoentjes

Er was eens een meisje dat heel mooi was. In de zomer 'moest ze op blote voeten lopen en in de winter op klompen want ze was arm.

Midden in het boerendorp woonde de schoenmakersvrouw. Ze zat zo goed als ze kon van oude rode stofrestjes een paar schoentjes te maken.

De schoentjes waren heel prutserig gemaakt , maar goed bedoeld. Ze waren voor het kleine meisje. Dat kleine meisje heette Karen.

De dag dat haar moeder begraven werd , kreeg ze de rode schoentjes. De rode schoentjes had ze nu voor het eerst aan. Eigenlijk was het niets om te dragen alsje in de rauw bent. Maar ze had nu eenmaal geen andere dus liep ze in de rode schoentjes achter de armzalige kist die gemaakt was van geperst stro.

Op het zelfde moment kwam er een grote koets aan waar een dame in zat. Ze had zo'n medelijden met Karen dat ze tegen de dominee zei : geef mij dat meisjemaar , ik zal goed voor haar zorgen.

Karen dacht dat het door de rode schoentjes kwam , maar de dame vond ze lelijk , ze werden verbrand. Karen kreeg nette kleren aan en moest leren lezen ,schrijven en naaien. De mensen zijden dat ze er schattig uitzag , maar de spiegel zei zelfs dat ze er mooi uitzag !

Wat later kwal de koningin in het land met haar dochtertje de prinses. Iedereen ging naar het paleis om te kijken. De prinses stond netjes voor het raam in eenprachtig wit jurkje en glanzend rode leren schoentjes.

Karen was nu oud genoeg om te gaan werken.ze kreeg nieuwe kleren en nieuwe schoenen moest ze ook hebben. Dus ze ging naar de rijke schoenmaker in destad , die nam de maat van haar voetje. Ze zag tussen al de schoentjes een paar mooie rode lakei schoentjes staan ze , gelukkig pasten ze haar , ze werden gekocht(:

Iedereen keek naar haar rode schoentjes. Toen ze naar de kerk gingen vroeg de kerkbewaker of ze haar schoenen mocht poetsen , Karen strekte haar beentjeuit en de bewaker riep : ooh ! Wat een mooie dansschoentjes! Na het vormsel van Karen wou ze weer in de koets stappen , voor dat ze een soldaat hoorde zeggen :wauw wat een mooie dans schoentjes !

Ze kon het niet laten om een dansje te doen dus ze begon te dansen en te dansen , ze kon maar niet ophouden , het leek wel of de schoentjes betoverd waren.

Ze kon maar niet stoppen met dansen , da schoentjes waren echt betoverd ! Pas toen ze de schoentjes uitkreeg stopte ze even maar uiteindelijk bleven haarbeentjes doordansen alsof de schoentjes haar benen hadden aangestoken.

De vrouw stierf uiteindelijk. Ze ging werken bij de pastorij , zodat ze onderdak had.

Uiteindelijk leerde ze een jongeheer kennen . Ze werd al gauw verliefd . Na een jaar gingen ze trouwen , iedereen zat in de kerk op haar bruiloft , en niemandvroeg nog achter de rode schoentjes.