December 2016humaniora.sjc-gent.be/nl/wp-content/uploads/SJcourant-dec-2016.compressed.pdfPagina 3...

December 2016

In deze editie: december 2016

EDITORIAAL 3

ACTIVITEITEN Plechtige inhuldiging nieuwbouw Toespraak inhuldiging nieuwbouw Familiefeest in beeld Low impact week Een spannende dag voor 3STW Filmavond voor Think Pink Eerste prijs voor SaVa? 11.11.11-actie Laat je zien of je wordt gezien

4-6 7-10 11-12 13-14 15 16 16 17 17

KLASUITSTAPPEN Bezoek aan Verbeke Foundation Bezoek aan windmolen van Tower International Driedaagse in de Hoge Venen Seafun en beachspecials

18 18-19 20 21

PERSONEELSNIEUWS Afscheidsspeech voor Martine Piro Afscheidsspeech voor Kathleen Callaert Afscheidsspeech voor Annemie Verstraete Vraagstaart: Rita De Beule (secretariaatsmedewerker CH)

SJC in de PERS Campus Heiveld klaar voor leerlingenexplosie

OUD-LEERLINGEN Jeroen Vervalcke (6LWI 2016) behaalt brons op Geo-olympiade in Beijing Jeroen De Wit (6HUW 2008) CEO voor upon a time

22-25 26-28 29-33 34-36

37

38-41 42-43

FAMILIENIEUWS

44

Pagina 2 INHOUDSTAFEL

REDACTIE : Johan Ackerman, Ruben De Baerdemaeker, Marc Decaestecker, Marc De Martelaere,

Hildegard Van Cauter

EINDREDACTIE: Rita De Beule

Pagina 3

Editoriaal Terug naar het begin

EDITORIAAL

Nog enkele dagen en we kunnen ook het jaar 2016 klasseren bij de categorie ‘verleden’. Kalen-derjaren lopen niet parallel met schooljaren, maar toch leeft op het eind van het eerste trimes-ter het gevoel dat een belangrijk deel van de schooltijd tussen september en juni is afgewerkt. In ieder geval wordt een eerste, weliswaar tussentijdse, maar belangrijke balans opgemaakt. Wie goed gepresteerd heeft, kan op hetzelfde elan verder gaan, wie het minder gunstig is vergaan, moet alvast niet ver zoeken naar een goed voornemen voor nieuwjaarsdag.

Wat dat eerste trimester op het Sint-Janscollege zoal bracht naast het obligate les geven en krij-gen - en alles wat daar ‘logischerwijze’ bij hoort - vind je in deze tweede SJCourant van het schooljaar. Een hoogtepunt was in ieder geval de officiële opening van het nieuwe klassenge-bouw op campus Heiveld. Je krijgt er uitvoerig verslag over. Verder bevat dit decembernummer de afscheidsspeeches voor de collega’s die we stijlvol uitzwaaiden op het personeelsfeest in sep-tember. Natuurlijk ontbreken ook de vaste ingrediënten niet: een beeldverhaal van het familie-feest, verslagjes van activiteiten en excursies, de vraagstaart, oud-leerlingen in de kijker en het familienieuws.

Dit nummer is het laatste dat tot stand kwam onder de eindredactie van Rita De Beule. Zij zet op het eind van dit kalenderjaar een punt achter haar actieve loopbaan in het onderwijs. Rita was niet alleen een gedreven en gewaardeerde collega op het secretariaat van campus Heiveld, ze was ook de stuwende kracht achter dit onvolprezen ‘schoolblad’ van het Sint-Janscollege. Hoe-veel uren is ze niet bezig geweest met het verzamelen van tekst- en fotomateriaal, hoeveel ge-duld legde ze niet aan de dag om al dat materiaal bij elkaar te krijgen en in de juiste vorm te gie-ten? Zij stond borg voor het altijd piekfijn afgewerkte resultaat. Een bijzonder woord van dank is hier zeker op zijn plaats, voor de manier waarop ze ook hierin haar ziel legde. We zien het niet helemaal zitten hoe dit zonder haar verder moet, maar we willen toch vastberaden doorgaan met dit mooie uithangbord van de school.

Dat is in ieder geval ons eigen goed voornemen voor het nieuwe jaar. Maar eerst wenst de re-dactie u een zalige kersttijd toe en alvast veel geluk in 2017. Geniet van de mooie dagen die het oude jaar afsluiten en het nieuwe inluiden. Voor enkele rustiger momenten tussen het drukke feestgedruis door is er zeker voldoende lectuur in deze boeiende SJCourant. Veel leesgenot!

Namens de redactie Johan Ackerman

Plechtige inhuldiging nieuwbouw

Pagina 4

Op zaterdag 22 oktober werd het nieuwe klassengebouw op campus Heiveld plechtig ingehul-digd, in aanwezigheid van de grote SJC-familie en enkele prominenten. Directeur Johan Acker-man mocht in het bijzonder Monseigneur Luc Van Looy, bisschop van Gent, dhr. Lieven Boeve, directeur-generaal van het Katholiek Onderwijs Vlaanderen, ere-vicaris generaal Paul Van Paepe-gem, vicaris Stefaan Van der Kelen en schepen Elke Decruynaere verwelkomen. Ook uitgenodigd waren o.a. het schoolbestuur, alle huidige en oud-personeelsleden, het oudercomité, de school-raad, de vriendengroep. Het programma was drieledig. Eerst kwamen een aantal sprekers aan het woord, afgewisseld met muzikale intermezzi door leerlingen. Daarna ging het over de heraangelegde speelplaats naar het nieuwe gebouw en deed het hele gezelschap er een rondgang door de gangen en loka-len. De weg werd gewezen door 6 vriendelijke hosts en hostessen, laatstejaarsleerlingen van de school. Tot slot genoten de 230 aanwezigen van een zeer verzorgde receptie. Dhr. Schelfout, voorzitter van het schoolbestuur vzw KOGA, nam als eerste het woord. Hij nam de genodigden mee naar het verleden en schetste de voorgeschiedenis van het bouwproject, dat kadert in het infrastructureel masterplan van de school. U kan zijn toespraak lezen in dit nummer van de SJCourant. Een eerste muzikaal intermezzo werd gebracht door Jacob Van Durme (cello) en Daniil Pali (viool), leer-lingen uit het tweede jaar. Zij brachten het thema uit de Water Music van Georg Friedrich Händel, ge-volgd door het eerste en tweede deel uit de Twaalf duetten van Wolfgang Amadeus Mozart. De aanwe-zigen waren bijzonder gecharmeerd door het sa-menspel van deze jonge, getalenteerde mensen.

Directeur Marc Decaestecker volgde de werk-zaamheden vanaf de eerste spadesteek. Hij had er niet bepaald een rustig jaartje op zitten… Naast de wekelijkse werfvergaderingen was er ook elke dag wel een probleem dat moest wor-den opgelost. Hij bracht het verhaal van de bouwwerf in woord en beeld.

Een tweede ‘interludium’ werd gebracht door twee andere leerlingen uit het tweede jaar. Sophie Rade-makers (zang) en Pieter-Jan Debbaut (gitaar) ver-gastten de toehoorders op het lied Stitches van de Canadese singer-songwriter Shawn Mendes. Ook hier veel applaus voor het jong muzikaal talent.

(Vervolg op pagina 5)

Terug naar het begin

ACTIVITEITEN


Pagina 5

Dan was het de beurt aan dhr. Lieven Boeve, directeur-generaal van het Katholiek Onderwijs in Vlaanderen, voor sommigen wel-licht beter bekend als de topman van de Guimardstraat in Brussel. We waren vereerd met zijn komst naar Sint-Amandsberg en luister-den geboeid naar zijn visie op het onderwijs van vandaag en vooral van morgen.

Voor het laatste muzikale intermezzo zorgden Ruben Van Hijfte (basgitaar), Warre Onnockx (piano), Simon Vanslambrouck (slagwerk) en Noa Mor-tier (altsaxofoon), vier leerlingen uit het laatste jaar. (In de derde graad mogen de leerlingen 1 uurtje (van de 32) zelf invullen. ‘Vrije ruimte’ heet dat. Uit het aanbod kozen deze vier jongens voor het ‘seminarie’ muziek.) Zij brachten een overbekend nummer van de onlangs overleden grootmeester van de jazz, Toots Thielemans. Iedereen herkende onmiddellijk de meeslepende melodie van ‘Bluesette’.

Op het einde van de plechtigheid nam de bisschop het woord. Hij sprak een gebed uit en zegende de kruisjes die in de klaslokalen een plaats zouden krijgen, alsook een groter kruis voor in de in-komhal van het nieuwe gebouw. Met een gezamenlijk Onze Vader werd het gebedsmoment afgesloten.

Voor de genodigden aan de rondgang begonnen, werden nog een aantal mensen in de bloemetjes gezet en met een paar flessen wijn bedankt. Voorzitter Rony Schelfout volgde vanuit het schoolbestuur


ACTIVITEITEN


Pagina 6

dit dossier op. Hij was een trouwe aanwezi-ge op de wekelijkse werfvergadering en zag nauwgezet toe dat de planning werd geres-pecteerd. Een attentie was er ook voor ar-chitect Hugo Snoeck en zijn medewerker Hristo Petrov, die voor de dagelijkse opvol-ging van de werf aangesteld was. Vanwege de bouwfirma Himpe waren Johan Vrijghem en Wim Magdaleens aanwezig. Die laatste - tevens oud-leerling van onze school - was van meetaf aan als werfleider in de weer om alles in goede banen te leiden en het gebouw instapklaar te krijgen op de voorop-gestelde tijd (1 september … of toch bijna).

Na de mooie ‘academische zitting’ zette de hele groep van ge-nodigden zich in beweging, met dhr. Lieven Boeve op kop. Hij had de eer om het lintje aan een van de inkomdeuren van het nieuwe gebouw door te knippen en de gedenkplaat te onthul-len. Bij de wandeling door de gangen en klaslokalen waren al-len onder de indruk van de moderniteit, de esthetisch verzorg-de uitwerking en de piekfijn, met moderne didactische midde-len uitgeruste lokalen. Zeker het prachtige uitzicht vanuit de klaslokalen op de met zon overgoten en in herfstkleuren ge-tooide tuinen en het stadspark achter het schoolterrein sprong in het oog. Menig oud-leerkracht betreurde dat hij niet in zulke omstandigheden voor de klas had kunnen staan. Op de zeer gesmaakte receptie waren de superlatieven niet uit de lucht. Het werd gezegd en beaamd: het Sint-Janscollege heeft zich meer dan ooit op de kaart gezet van het Gentse on-derwijslandschap en heeft de trein naar de 21ste eeuw niet ge-mist! Johan Ackerman

Bekijk het filmpje op AVS: klik hier


ACTIVITEITEN

https://vimeo.com/188633133

https://vimeo.com/188633133

Toespraak inhuldiging nieuwbouw

Pagina 7

Monseigneur Mijnheer de ere vicaris-generaal Mijnheer de vicaris Mijnheer de directeur-generaal Mevrouw de schepen Geachte genodigden Op zaterdag 9 oktober 2010 ter gelegenheid van de plech-tige inzegening en inhuldiging van de sporthal door onze bisschop en de toenmalige directeur-generaal mevr. Mie-ke Van Hecke besloot ik mijn toespraak als volgt: ‘wij ho-pen jullie, geachte aanwezigen, over enkele jaren opnieuw te kunnen uitnodigen aan de andere kant van het school-terrein voor de opening van een nieuw schoolgebouw. Het is alsof dat gisteren was, want kijk, hier staan we dan. Wat toen nog een verre droom leek, is vandaag een heug-lijke realiteit. We verwelkomen jullie zeer hartelijk met trots en fierheid voor de plechtige inzegening en inhul-diging van een nieuw schoolgebouw, een nieuw sanitair gebouw, een vernieuwde en ruime fiet-senbergplaats en een nieuw aangelegde speelplaats met bijhorende omgevingswerken. Het is passend bij deze plechtige gelegenheid terug te blikken op de historiek van dit schoolter-rein in de Heiveldstraat. Op 1 september 1958 werd hier gestart met een afdeling van het Sint-Lievenscollege met 280 leerlingen in de lagere school en 40 leerlingen in de humaniora. Vanaf 1954 beheerste de schoolstrijd het onderwijsbeleid (ik herinner mij nog de naam van de toenmalige minister van onderwijs Collard en op school leerde de meester ons in koor roepen ‘weg met Collard’). Antiklerikale overheidsplannen voorzagen o.m. in een beperking van de sub-sidiëring van het vrij onderwijs. Om zich daartegen te verdedigen werden in de vrije sector heel wat initiatieven genomen: Comité voor Vrijheid en Democratie, School en Gezin-actie, betogin-gen te Brussel, enz… Die gemeenschappelijke bezorgdheid, het dienen van hetzelfde ideaal, de inzet voor eenzelfde doel, bracht mensen bij elkaar en ontwikkelde een gedachtenstroming en een ruime bezorgdheid rond de ‘katholieke school’, ook te Sint-Amandsberg. Vòòr 1958 waren de onderwijsmogelijkheden in Sint-Amandsberg eerder beperkt. Er waren 3 parochiale lagere jongensscholen. Er was een lagere en secundaire meisjesschool (O.L.V.-Visitatie) maar geen secundair onderwijs voor jongens. Geen enkele van die drie lagere jongens-scholen kon op termijn de hopeloze strijd om het behoud winnen. De aantrekkingskracht van de Gentse scholen met een ruimer pedagogisch en materieel aanbod was immers te groot. Daar werden Franse lessen (stel u voor…), middagmalen en vooral secundair onderwijs aangeboden. Bovendien toonden planologische studies aan dat in de driehoek Gent-Noord, Lokeren, Kanaal-zone geen enkel groot bisschoppelijk college was ingeplant. Toenmalig pastoor-deken van Sint-Amandsberg Z.E.H. Remi De la Croix, advocaat Leon Martens en bestendig afgevaardigde Honoré Van Steenberghe waren de initiatiefnemers. Zij richtten een interparochiaal comité op dat onderhandelingen met het bisdom op gang bracht. Die onderhan-


ACTIVITEITEN


Pagina 8

delingen resulteerden in de beslissing een nieuwe school op te richten in Sint-Amandsberg … met naast basisonderwijs ook secundair onderwijs voor jongens. In het voorjaar 1957 werd uitgekeken naar een geschikt terrein. Er waren verschillende opties maar het oog viel op het GOVA-terrein in de Heiveldstraat. GOVA staat voor God en Vaderland, een lokale sportvereniging die aldaar voetbalterreinen bezat. Doorslaggevend voor de keuze van de GOVA-terreinen waren de uitbreidingsmogelijkheden. Onze voorgangers hadden ter zake een profetische blik. We kunnen hen vandaag niet dankbaar genoeg zijn.

Op 31 mei 1957 was het voorontwerp van de nieuwbouw klaar. Op 8 maart 1958 werd de gedenksteen plechtig inge-zegend door Mgr. Callewaert (die gedenksteen is te zien in de inkomhal van de basisschool) en de openingsdatum van de nieuwe school werd vastgelegd op 1 september 1958. Omdat de bouwactiviteiten duurden tot eind augustus bleek de enige mogelijkheid… zondagswerk. Maar met een bijzondere dispensatie daartoe van de bisschop, was dit geen probleem. Op 1 september 1958 werd er gevlagd. Een droom was werkelijkheid geworden. Zo staat geschreven in het gedenkboek 25 jaar SJB. Op die gedenksteen lezen we dat Mgr. Callewaert dit colle-ge onder de bescherming stelde van Sint-Jan Berchmans, toonbeeld van de Vlaamse vroomheid en stille held van de dagelijkse plicht. Zijn leermeester leerde hem dat heiligheid niet bestaat in het verrichten van buitengewone dingen, maar in het buitengewoon verrichten van gewone dingen.

Superior Jan Van den Hautte omschreef Jan Berchmans als de heilige van de nuchtere alledaags-heid, van de trouwe plichtsvervulling. En steen voor steen werd aan dit college verder gebouwd. Enthousiaste medewerkers, vele vrienden en vrijwilligers stonden steeds op de bres. De school werd gedragen door personeelsle-den, ouders, leerlingen en door de plaatselijke bevolking. Vooral gedurende de expansieperiode (1958-1968) haalde de school geregeld de krantenkoppen. Telkens weer werd de dynamiek en de levenswil van dit jong college in de verf gezet. In 1967-68 werd een nieuwe schoolvleugel ge-bouwd (gebouw waar we ons nu in bevinden). Op 26 oktober 1968 werd door Mgr. De Kesel (afgevaardigde van Mgr. Van Peteghem) het nieuwe schoolgebouw ingezegend. In het gedenk-boek lezen we: ‘de inzegening van het nieuw collegegebouw bracht andermaal een moment van reflectie voor de talrijke vrienden van de school.’ Een volgende belangrijke mijlpaal in de geschiedenis van het college is de fusie van de humanio-ra SJB met de humaniora van O.L.V.-Visitatie per 1 september 2000 en het ontstaan van het Sint-Janscollege. Er werd van dan af gesproken over ‘campus Heiveld’(lln. 1ste graad) en ‘campus Visi-tatie’ (lln. 2de+3de graad). In datzelfde schooljaar werd op 6 juni 2001 door de Inrichtende Macht onder impuls van de toenmalige voorzitter Z.E.H. Hubert Van den Braembussche en de toenmalige directies een mas-terplan ingediend bij de subsidiërende overheid voor de campus Heiveld. U weet wel, zo’n alles-



ACTIVITEITEN


Pagina 9

omvattend plan waarvan iedereen verwacht dat dit alle infrastructurele problemen oplost. Maar de realiteit leert dat tussen de subsidieaanvraag en de realisatie vele jaren van geduldig wach-ten liggen. Wegens de hoogdringendheid werd de sporthal uit het masterplan gelicht en via een ‘promotieovereenkomst’ gerealiseerd. Na de realisatie van de sporthal was de wachttijd voor de andere onderdelen van het masterplan doorlopen en werd er opnieuw gestart (of beter gezegd, werd er gewoon doorgewerkt) met plannen, aanbestedingen, bouwen, werfvergaderingen …, en het begin september 2016 in gebruik nemen van de nieuwbouw. Ook nu, zoals in 1958, was er zondagswerk nodig. Voor zover ik weet werd daartoe geen dispensatie aangevraagd. Maar Mgr., hiermede vragen wij u ons deze dispensatie met terugwerkende kracht te schenken. En dit

in het besef dat de terugwerkende kracht een van de voornaamste krach-ten is in het onderwijs. Onze nieuwbouw omvat 14 piekfijn uitgeruste lokalen. Tijdens de rond-gang zal dit duidelijk worden. Er zijn gewone klaslokalen (voor de leer-lingen van de 3des) en vaklokalen ge-bruikt door alle leerlingen. Door de ingebruikname van de nieuwbouw blijven de leerlingen van de 3des op deze campus (campus Heiveld) waar ze reeds de 1ste graad volgden. Daar-door komt er op de campus Visitatie meer ademruimte (letterlijk te ne-men).

Verschillende berekeningen hebben uitgewezen dat tussen 2016 en 2025 het aantal leerlingen in het secundair onderwijs in Gent fors zal toenemen. Volgens de Vlaamse capaciteitsmonitor blijkt dat de piek in het schooljaar 2025-2026 zal bereikt worden met een globale toename van ongeveer 2.800 leerlingen. Door deze nieuwbouw hopen wij ons steentje bij te dragen om het te verwachten plaatstekort te helpen opvangen. Temeer ook dat aan deze zijde van de Dam-poort er nog heel wat woonuitbreiding voorzien is. Geachte aanwezigen, De eerste steen voor de realisatie van het masterplan werd gelegd op zaterdag 17 oktober 2009… de laatste steen in september 2016. Onderweg waren er de klassieke struikelstenen. Maar van die vele duizenden stenen is er finaal slechts één steen die er toe doet. En dat is de hoeksteen. Sta me toe dat ik hier even bij stilsta. In de bijbel vergeleek Jezus Christus zich met een hoek-steen. Jezus verwees daarbij naar Psalm 118, verzen 22-23: ‘De steen die de bouwers afkeurden is een hoeksteen geworden. Dit is het werk van de Heer, een wonder in onze ogen.’ In ons dage-lijks taalgebruik wordt de term hoeksteen gebruikt om aan te geven dat iets een essentieel on-derdeel is dat niet kan gemist worden én de voornaamste én de belangrijkste steun is. Jezus Christus is die hoeksteen in de katholieke school. In de inspirerende opdrachtsverklaring van het Katholiek Onderwijs in Vlaanderen worden wij


ACTIVITEITEN


Pagina 10

allen, personeelsleden, ouders, directies, bestuurders, beleidsmensen opgeroepen om opvoedend

onderwijs op christelijk-gelovige basis aan te bieden, om samen een schoolgemeenschap op te

bouwen en een herkenbare katholieke school te zijn.

Is het een droom te hopen en te verlangen en er naar te streven dat de identiteit van ons katho-

liek onderwijs opnieuw sterker naar voren treedt zoals de stichters dit in 1958 voor ogen had-

den?

Geachte aanwezigen,

Ik nodig jullie allen, personeelsleden, ouders, directies, bestuurders, beleidsmensen uit in uw mid-

den elk een stukje hoeksteen te zijn. Dan hebben de bouwers dit schoolgebouw niet vergeefs ge-

bouwd.

Rony Schelfout, voorzitter schoolbestuur vzw KOGA


ACTIVITEITEN

Familiefeest in beeld

Pagina 11


ACTIVITEITEN

Klaar voor de aanval! Oefenen voor een record ’mosselpot stapelen’

Een taalkundige doet de kassa. Als dat maar goed

komt!

NovembeRRR is voor onze school de belangrijkste van alle mosselmaanden. Hoe beter de mosselen zijn en vooral hoe méér er wordt gegeten, hoe groter de opbrengst is voor onze school. Dit geld komt volledig ten goede aan de leerlingen. Er waren 860 eters, zowel op zaterdagavond als op zondagmiddag zat de refter goed vol. Met z’n allen verorberden we niet minder dan 900 kg mosselen, 70 kg vol-au-vent en zowat 300 kg frieten. Hartelijk dank voor jullie aanwezigheid en steun.

Grote bedrijvigheid in de keuken Drie kippetjes bedienen vol-au-vent

De populairste stek van de avond

Familiefeest in beeld

Pagina 12


ACTIVITEITEN

……En wat hebben we gewonnen?

Een ‘mistery-eter’test de mosselen? Is de vol-au-vent lekker of is het gezelschap ge-woon top?

Als de vaatwas stuk is, springen de leerkrachten in met een lach … of lachen ze eerder groen?

Leerlingen ontpoppen zich als topkelner

Gezellig weerzien van oud-leerlingen en voorma-lige collega’s

Nagenieten bij een kop koffie.

Dit heb ik zelf

allemaal op-

gegeten

Low impact week

Pagina 13


ACTIVITEITEN

‘Save the earth, it’s the only place with chocolate!’ Dit was één van de slogans die je tijdens de ‘low-impact-week’ van het seminarie GRAS kon tegenkomen op school. Door deze slogans te verspreiden probeerden we onze medeleerlingen bewust te maken van de impact van onze school op het milieu. Met dat doel voor ogen begonnen wij, het seminarie GRAS, in september vol goede moed en veel energie aan deze projectweek. Energie die het later meer dan waard bleek te zijn. Na heel wat brainstormen kwam het programma tot stand en begon de prakti-sche uitwerking, met een succesvolle week tot gevolg. Dag 1: Om de afvalberg van onze school te verminderen boden wij twee producten aan ‘op de SJC-markt’: twee stoffen zakken om het gebruik van plastic zakjes te verminderen en de boc ’n roll. Dit is een doekje waar je je boterhammen inwikkelt zodat je geen zilverpapier moet gebruiken. De verkoop is heel goed verlopen en je ziet nu ook veel leerlingen met zo’n zak rondlo-pen, iets wat ons best trots maakt. Dag 2: Met door leerlingen en leerkrachten binnengebrachte kleren organiseerden we dinsdag een swishing of kledingruil-beurs. Naargelang de waarde en hoeveelheid kledij die je bin-nenbracht, kreeg je stempels en met de stempels kon je dan weer ‘nieuwe’ kleren krijgen. Het overschot van de kledij ging naar Welzijnszorg. Dit was een ietwat onverwacht, maar dave-rend succes. Dag 3: Deze dag stond in het teken van de fietsers. Zij kregen 2 fietslichtjes en Nic-Nacjes als beloning voor hun milieuvriende-lijk verplaatsing. De fietsers van 16 november hadden het dub-bel en dik verdiend, want de regen kwam die dag met bakken uit de hemel! Dag 4: Donderdag = veggiedag! Op deze dag wilden we de leerlingen een lekker veggiegerecht voorschotelen. Na een hele woensdagmiddag koken en bakken hadden we donderdag drie soorten quiches (36 in totaal!) klaar staan voor de hongerige leerlingen en leerkrachten die net uit een intensieve voormiddag les kwamen. Leerkrachten konden ook een hele quiche kopen, zodat ze ‘s avonds niet meer moesten koken, lekker gemakkelijk!

Dag 5: ‘En de Groenste Leerkracht van SJC is…Timo Brunet!’ Vrijdagmiddag was showtime. Als eerste streden Sofie Beau-court, Timo Brunet en Kim Audenaert om de eretitel van Groenste Leerkracht van SJC, onder het toeziend oog van juryle-den Paul De Loore en Dominique Verhae-gen, het geheel vlotjes aan elkaar gebab-beld door Tom de Bleye en ondersteund door het getalenteerde seminarie mu-

ziek. Nogmaals proficiat Timo Brunet! Om de week in stijl af te sluiten, lieten de leerkrachten van SJC zien hoe je met oude kleren toch nog ‘stijlvol’ voor de dag kan komen. Van wortel tot slangenman, schlagerzanger tot ihip-

Low impact week

Pagina 14

hopper en van bomma tot Heidi in Tirol, we mochten dit alles bewonderen op de rode loper en leerden zo een nieuwe kant van onze leerkrachten kennen. Ann Baert en Iris Haentjens presen-teerden de show met verve. Kortom, zoals je wel merkt, het was een geweldige week. Wij van GRAS zijn er in ieder geval trots

op!

Lore Hessens - 6LWe


ACTIVITEITEN

Een spannende dag voor 3STW!

Pagina 15


ACTIVITEITEN

18 november 2016: tijd voor ons eerste project: “De fruitreceptie”. De voorbereiding van dit project gebeurde tijdens de lessen Integrale Opdrachten. Einde-lijk konden we aan leerkrachten, directie en secretariaatsmedewerkers tonen wat we de voorbije maanden geleerd en ingeoefend hadden. Wat was dit een spannend moment! De bezoekers kregen bij het binnenkomen een evaluatieblad en moesten onze hapjes, drankjes en proefjes beoordelen. Het thema waarrond we werkten, was ‘Fruit kleurt je dag’. Tijdens de lessen Voeding kre-gen we de opdracht een hapje en drankje te bereiden waar vers fruit in verwerkt zat. Dit moesten we bereiden en op een originele manier presenteren. We zochten zelf de recepten van onze hapjes en drankjes op en berekenden de hoeveelheid ingrediënten voor een grote groep mensen. We deden zelf onze boodschappen en hielden een generale repetitie om alles eens in te oefenen, waarop we elkaars hapje en drankje mochten beoordelen. Zo leerden we

elkaar feedback geven over wat goed was en wat we nog konden verbeteren. In het vak Natuurwetenschappen kregen we de op-dracht om een proefje uit te voeren en voor te stel-len aan de bezoekers. Dit was o.a. de voorkeurstest, driepuntstest, paarsgewijs vergelijken … De resulta-ten verwerkten we dan nadien in de klas. De tafels waren versierd met zelfgemaakte affiches, naam-kaartjes en decoratie naar keuze. Nadat de leerkrachten al onze standjes met proefjes bezocht hadden, mochten zij proeven van heerlijke hapjes en drankjes. De voorbereidingen de dag zelf

waren heel stresserend maar het groepsgevoel was leuk, omdat iedereen elkaar aanmoedigde en hielp waar het nodig was. Het was een gezellige drukte!

Julie Brouckaert, Tine Poelman en Celine Colemont 3STW

Filmavond voor Think Pink

Pagina 16

Wie: leerlingenraad SJC campus Heiveld Wat: filmavond Wanneer: 25 november 2016 Ten voordele van: Think-Pink (via Music for Life) Dit is een organisatie die zich elke dag opnieuw inzet voor de strijd tegen borstkanker. Ze doen dit via eigen wetenschappelijk onder-zoek, financiële steun aan lotgenoten, onder-steuning van borstklinieken en sensibiliserings- en bewustmakingscampagnes. Waarom: enkele feiten … In 2011 werden in België 10 490 nieuwe gevallen van borstkanker geregistreed. In 2008 zijn 2329 vrouwen hieraan overleden. Ongeveer één vrouw op negen zal borstkanker krijgen voor de leeftijd van 75 jaar. Borstkanker is de meest voorkomende vorm van kanker bij vrouwen. Hoewel borstkanker bij mannen zeldzaam is, telt men jaarlijks toch ongeveer 80 nieuwe gevallen Opbrengst: 280 euro Lied tijdens Warmste Week: ‘Wish you were here’ van Pink Floyd Luister tijdens de Warmste Week (18-24 december) naar Studio Brussel! Hopelijk draaien de pre-sentatoren ons plaatje en wordt onze actie vermeld!

OCMW-voorzitter en schepen van Seniorenbe-leid Rudy Coddens reikte op maandag 21 no-vember in het stadhuis de prijzen uit van de tweede editie van de wedstrijd ‘Jong en Oud in Gent’. De eerste prijs was voor SaVa?. De jury prees hun inzet voor senioren thuis, hun anima-tie in RVT Heiveld en hun samenwerking met o.a. LDC Wibier, Samana ziekenzorg en Femma.


ACTIVITEITEN

Eerste prijs voor SaVa?

11.11.11-actie voor betaalbare gezondheidszorg in het Zuiden

Pagina 17

De leerlingen van SaVa? ijveren voor een mooiere en eer-lijkere buurt, maar ze kijken ook graag een beetje verder. Zo deden ze mee aan de Santé-campagne van 11.11.11 voor een betaalbare gezondheidszorg. Zo evident “Santé!” voor ons klinkt, zo onbereikbaar is

een goede gezondheid voor 1,3 miljard men-sen wereldwijd. Ze hebben geen dokter, apotheker of ziekenhuis in de buurt, laat staan dat ze die kun-nen betalen. Dat is onrechtvaardig. Gezondheidszorg is een mensenrecht. Daarom voerde 11.11.11 dit jaar campagne voor een goede gezondheidszorg in het Zuiden. Een pak petities werd ondertekend en heel wat scholieren staan terug iets bewuster in onze grote wereld. Savatters ondersteunden ook de actie van 11.11.11 Lochristi aan de Delhaize.

Nu het langer donker blijft, is het belangrijk om als zwakke weggebruiker op te vallen in het ver-

keer. Om de actie kracht bij te zetten deden we al verschillende keren een fietslichtencontrole

en deelden we fluohesjes uit. Wie bij de volgende controle volledig in orde was, werd beloond

met een stempel die men op dinsdag 6 december mocht inruilen voor een warme pannenkoek

met suiker. Vijftig leerlingen hebben kunnen smullen!

Het veiligheidsteam


ACTIVITEITEN

Laat je zien of je wordt gezien!

Bezoek aan Verbeke Foundation

Pagina 18

Op 28 september 2016 om 8.30 uur vertrokken we met de leerlingen van 1 STEaM naar Verbeke Foundation te Kemzeke. Daar aangekomen kregen we uitleg van een Engelse gids over de werking van de strand-beesten. Op de tentoonstelling stond een strandbeest dat we zelf mochten laten be-wegen. Er was ook een afdeling met alle-maal dode, rottende stukken van dieren of mensen. Hierop doen de medewerkers een experiment. Ze onderzoeken of er in een vinger, in hersenen, in een parkiet en in een

octopus nog energie (spanning) zit. En ja hoor, zelfs als ze dood zijn. Met een multimeter meten ze de spanning van de dode elementen. In de hersenen zit nog 28,6 volt. Er waren ook schilderijen, schetsen van strandbees-ten, een gele slinger die rondjes draaide in de lucht, een touw dat op de grond lag en open en dicht over de grond rolde ... allemaal kunstwerken van gerecy-cleerd materiaal. Buiten zag je delen van een windmolen (wieken), een enorme stelling met tenten (je kan die zelfs reserveren om in te slapen), een stuk van een snelweg om te tonen hoe breed die is, een verlich-tingspaal om te tonen hoe hoog die is en super grote verkeersborden van een autosnelweg om te tonen hoe groot die zijn. We vonden het heel interessant, maar soms ook een beetje eng.

Trisse Taragola, Laurien Maes, Emma Teirlinck en Saar De Meester - 1WSa

Met de STEaM-klassen brachten we, als afsluiter van

het project rond windmolens, een bezoek aan het

bedrijf Tower International, gelegen in de kanaalzo-

ne. Enkele jaren geleden hebben zij een windmolen

geplaatst. Hieronder kan u de reacties van de leer-

lingen uit 1WSb lezen.

We vonden het bezoek heel interessant en leer-rijk. We werden vriendelijk ontvangen door een gids en kregen een interessante uitleg over de functie van het bedrijf en waarom ze de wind-molen geïnstalleerd hadden. De mevrouw gaf



KLASUITSTAPPEN

Bezoek aan de windmolen van Tower International

Bezoek aan windmolen

Pagina 19

een boeiende presentatie en in een fotomontage zagen we de opbouw van de windmolen.

We mochten de windmolen ook van dichtbij bekijken, die was supergroot!

In het bedrijf Tower International wordt de carrosserie van de volvo V40 gemaakt. We waren verbaasd dat er zo een grote hoeveelheid onderdelen wordt geproduceerd. Elke dag komen 2 treinen met nog te bewerken auto-onderdelen aan en ieder kwartier vertrekt een vrachtwagen met afgewerk-te onderdelen naar Volvo cars. We vernamen hoeveel energie het maken

van auto-onderdelen kost, hoeveel energie een windmolen op-brengt en hoe groot de onderdelen van de windmolen zijn.

We leerden dat de wieken van de wind-molen 50 m lang zijn, de mast dubbel zo hoog is, de wieken 13 keer per minuut draaien en dat de punten van de wie-ken tot 244 km/u. kunnen draaien. Als er ijspegels aan de wieken hangen, gaat een alarm af. Iedereen moet dan de gevarenzone verlaten. Indien bij storm de windmolen niet stilgelegd wordt, kunnen de wieken tot 500 meter ver vliegen. Deze wijze raad opvolgen is zeker aan te raden wil je geen spreekwoordelijke ‘slag van de molen krijgen’. Er zijn dus heel veel risico’s aan een windmolen verbonden. Het stroomverbruik dat men nodig had van het net is met 4000 MWh gedaald na de bouw van de windmolen. Het bezoek was een spectaculaire ervaring en we hopen dat we nog zo’n leuke uitstappen mo-gen meemaken! Bedankt voor de toffe namiddag! Leerlingen 1WSb


KLASUITSTAPPEN

Driedaagse in de Hoge Venen

Pagina 20

Op woensdag 28 oktober vertrokken de leerlingen uit het vijfde jaar wetenschappen op driedaag-se excursie naar de Hoge Venen. Maar eerst was er een stop aan de Zonneberg te Rieme, het grootste zonnepark van de Benelux met maar liefst 55 000 (!)zonnepanelen. Hierna vertrokken we naar onze tweede tussenstop: Isotopolis. Hier leerden we over het verwerken van radioactief afval. Na deze zeer interessante uitstappen wachtte ons in de jeugdherberg een lekkere maaltijd en een toffe quiz om te bepalen wie de slimste wetenschapper van de groep was. Voor het ver-tier van de leerlingen verkleedden de leerkrachten zich als piraat (mr. Van Nuffel) en als kwade heksen (mevr. Van Loocke, mevr. Boonen en mevr. Boterdaele). Na een welverdiende nachtrust

vertrokken we naar de Botrange voor een kor-te wandeling waarbij we meer leerden over het verleden van de Hoge Venen en ook enke-le vergelijkende proeven deden met water van daar en water uit een Gentse sloot. Na deze leerrijke wandeling verplaatste de excursie zich naar het hoogste punt van België, waarbij enkele leerlingen tot 700 meter boven de zee-spiegel zijn geklommen! Vanop het hoogste punt kan je alleen maar naar beneden, dus keerden we de volle 10 km te voet terug naar de jeugdherberg. Na deze mooie dag konden we genieten van goede muziek maar ook van sterren kijken met mevr. Van Loocke. Een lan-

ge dag vraagt om een welverdiende nachtrust, want er stonden nog enkele activiteiten op het menu. In de ochtend verlieten we de herberg voor een laatste keer om een ‘verdwijngat’ te kun-nen onderzoeken. Na een zeer intrigerend onderzoek stond er nog één iets op de planning: een bezoek aan de grotten van Remouchamps. Na een zeer leuke en met flauwe humor bezaaide rondleiding keerden we vermoeid maar zeker voldaan terug naar Gent. En dit voorzien van veel extra kennis en mooie en leuke herinneringen.

Kimberly Demeestere (5WeW1) & Tristan Oger (5MTWe)


KLASUITSTAPPEN N

Seafun en beachspecials

Pagina 21

Donderdag 22 september 2016: sportdag zesdejaars naar Knokke-Heist (VVW Heist) Seafun and beachspecials. Voor de laatste keer op sportdag in de humaniora … ze zagen dat wel zitten, die laatstejaars. Met een aantal enthousiaste collega’s verwelkomden we hen aan het verzamelpunt (park&ride Carrefour) en konden we dit jaar toch met z’n allen tijdig vertrekken. De bussen waren op tijd, en geen drukte aan de Dampoort. Het veranderen van verzamelpunt was een succes. Eenmaal aangekomen in VVW Heist werden we onthaald door een enthousiast team, dat de zesdejaars in groepen verdeelde. Een groep startte op het water de andere groep kreeg op-drachten op het strand. De leerlingen voor waterspelen kregen een lekker aansluitende wetsuit aan. Dit vinden ze steeds hilarisch. En dan hebben we steeds onze fotograaf, die heel veel fo-to’s van hen neemt … om al die stralende gezichten te vereeuwigen. Op het water mochten de leerlingen proeven van verschillende activiteiten. Rafting op zee, waar vooral opdrachten uitgevoerd worden tussen 2 teams. En daar konden ze zich eens goed uitleven als ze elkaar uit de boot mochten trekken. Maar van in het diepe terug in de raft krui-pen is niet zo evident, zeker als je al wat ouder wordt. Dat mocht ik zelf toch ondervinden. Maar er waren toch een aantal leerlingen die daar zelf last van hadden. Kajakken op zee … dat valt nog mee. Dan gaat het nog rustig. Maar als ze dan een soort waterpolo mogen spelen, dan vliegen ze erin. En pas op met je peddel … Mr. De Baerdemaeker mocht er aan geloven. En dan de derde activiteit, SUP boarden… wat was dat? Het evenwicht van iedereen werd beproefd. Het was zalig, als je je evenwicht kon houden. En dat was niet voor iedereen het geval. Met een peddel stond je op een surfplank … en al peddelend beweeg je je over het water. Op het strand kregen ze teambuildingsopdrachten en daar komt het groepsgevoel snel naar boven. De activi-teit met de earthball … opnieuw een spel waarbij de energieksten zich konden uitleven. Het boarden op de dijk … daar mochten ze hun behendigheid testen. Ze kregen allerlei opdrachtjes uit te voeren. In de namiddag wordt er dan gewisseld. De leerlingen die strandspelen deden, mochten zich

dan op het water begeven, en omgekeerd. Er waren ook wat collega’s die zich van hun sportief kantje toonden en dat kunnen de leerlingen steeds appreciëren. Zelfs onze oudste collega voelde zich weer eens een 20-tal jaren jonger en trok een spannend wetsuitje aan om mee te ravotten op het wa-ter. Moe en voldaan vertrokken we na deze sportieve dag terug naar St.-Amandsberg. Gelukkig geen zwaargewonden… wel

enkele lichte kwetsuren. Maar al bij al viel het nog mee. We hadden ook geluk met het weer dit jaar, geen regen, lekkere warme watertemperatuur. Het was een geslaagde eindejaarse SPORT-DAG, weerom eens, al zeg ik het zelf. Hilde De Vos


KLASUITSTAPPEN

Afscheidsspeech voor Martine Piro

Pagina 22

Martine zette de stap naar ‘het leven na de school’ al op 1 no-vember 2015, maar zoals de traditie het wil wordt ze pas ge-vierd op het eerstvolgende personeelsfeest. Martine was de laatste jaren leerkracht geschiedenis, maar ze gaf vroeger ook Engels en Nederlands. Haar collega’s geschiedenis brengen een kleurrijk portret. Hier eerst een kort overzicht van haar loopbaan. De start was 1 september 1976 in de O.L.V.-Visitatiehumaniora

in de Onderstraat te Gent, een school die niet meer bestaat. Al na twee schooljaren kreeg ze er een vaste benoeming. Wat een gelukskind! Ze was er leerkracht tot het einde van het schooljaar 1995-1996, wat dus 20 jaar stabiliteit betekende in haar loopbaan. Vanaf september 1996 combineerde Martine haar eerste school met de zusterschool O.L.V.- Visi-tatiehumaniora te Sint-Amandsberg. Ze zou twee schooljaren op die twee locaties functioneren, tot ze vanaf september 1998 enkel in de Visitatiestraat te Sint-Amandsberg terecht kon. In 2000 kwam het tot een fusie van de O.L.V.-Visitatie met het St.-Jan Berchmanscollege en ont-stond het Sint-Janscollege, waar Martine zich, naast leerkracht Engels, vooral ontpopte tot leer-kracht geschiedenis, haar geliefde vak. We kunnen spreken van een stabiele loopbaan, die vanaf het schooljaar 2006-2007 t.e.m. het schooljaar 2011-2012 tweemaal per jaar werd onderbroken voor een detachering naar de Cen-trale Examencommissie in Brussel. Een welkome afwisseling in haar professioneel bestaan. Martine Piro behoort nog tot de generatie die met TBS kon gaan, maar niets daarvan! Zij wilde lesgeven tot de laatste dag: ze deed haar wettelijke termijn uit en startte dus haar laatste school-jaar met evenveel enthousiasme als alle voorgaande jaren. Dan vraag ik nu uw welwillend oor voor de collega’s geschiedenis van Martine zij zullen uw hart verdienen en u aan ’t lachen zetten met hun kleurrijk portret vol “Piroëtten”!

Johan Ackerman

Lieve Martine Wij zijn hier samen om jouw carrière op SJC te vieren. En daarom nemen wij, jouw vakcollega's, vanavond het woord. Iets wat je hoogstwaarschijnlijk het liefste zelf zou doen ... Maar deze keer leggen wij jou ‘dictatoriaal’ het zwijgen op! Martine, je bent een geschiedenisleerkracht in hart en nieren! Geschiedenis is voor jou geen vak. Het is je leven. En daarom laten wij deze avond jouw grootste wens in vervulling gaan. We ne-men jou mee op een reis door de tijd ... We willen wel eens weten in welke periode jij nu het best zou kunnen aarden. Ga je met ons mee?



PERSONEELSNIEUWS


Pagina 23

Eerste halte ... de prehistorie! (Geluid van een mammoet)

Zou dit iets voor jou zijn, Martine? Mis-schien wel ... Elke dag een goed stukske rood vlees! Als dochter van beenhouwer Prosper zou je dat wel appreciëren! Of toch maar liever twee schellekes paarden-vlees? Veel beter voor de gezondheid én voor de slanke lijn! De prehistorie heeft natuurlijk één groot gebrek, dat jij niet zomaar kan negeren ... Met het ontbreken van het schrift zijn hier geen boeken te bespeuren! Dat is een ramp! Want Marti-

ne zonder boeken, dat is gelijk ... een Cola Zero zonder citroentje! Hier kan jij onmogelijk blijven, Martine! We zetten onze reis verder!

Tweede halte ... het Oude Nabije Oosten! (Walk like an Egyptian)

We zijn ondertussen in het Oude Egypte beland. We zien jou al als een soort Cleopatra door de woestijn flaneren! Wij vermoeden trouwens dat jij, net als de mythische koningin, regelmatig in een bad met eze-linnenmelk duikt. Het zou in elk geval je eeuwige jeugdigheid verklaren, zowel wat betreft je moderne looks als je jonge hart. In de leraarskamer zocht je trouwens heel vaak de compagnie van de jongste leerkrachten op! En ook vestimentair ben je helemaal

mee met je tijd! Wat denk je, Martine? Zou je hier in Egypte kunnen blijven? Of ben je ondertus-sen al reikhalzend aan het uitkijken naar onze volgende stop?

Derde halte ... de Klassieke Oudheid (Lasciatemi cantare) We zijn ondertussen neergestreken in 'la città eterna', jouw geliefde Rome. Jij kan hier meteen aan de slag als één van de Vestaalse maagden, die het eeuwige vuur van de stad brandend moe-ten houden. Dat moet voor jou een koud kunstje zijn, Martine! Het vurige enthousiasme van jouw gidsbeurten in Italië en Praag is immers legendarisch! Collega's moesten al eens subtiel aan je mouw trekken; je zou zowaar uren kunnen door-gaan zonder op te branden... Herinner jij je nog jouw uiteenzetting op die idyllische heuvel in Rome, toen de leerlingen zich gulzig laafden aan het verbale vuurwerk dat jij daar ten berde bracht? Het is voor ons een mooie herinnering. Dus dat Vestaalse vuur, dat blijft onder jouw supervisie zeker branden.


PERSONEELSNIEUWS


Pagina 24

Anderzijds Martine ... Die maagden bleven wel minimum 30 jaar in dienst! 30 jaar krak dezelfde job! Dat is voor jou niet zo evident! Jij houdt van avontuur, verandering en afwisseling. Daarom koos je enkele jaren geleden ook voor een nieuwe uitdaging. Je trok naar Brussel om er te zetelen in de examencommissie! Je hebt je met veel toewijding van die taak gekweten. Het heeft jou bo-vendien ook een mooie vriendschap opgeleverd! Jouw BFF Annick zou je vandaag niet meer kun-nen missen.

Vierde halte ... de middeleeuwen. (Gregoriaanse gezangen) Onze volgende stop brengt ons naar de middeleeuwen. Je hebt de derdes zelf jarenlang door de-ze periode gegidst, dus het voelt hier meteen aan als thuiskomen. Aah, zie je jezelf al ronddwalen door de middeleeuwse straatjes, Martine? Kies misschien wel aangepast schoeisel! Want op jouw legendarische sandaaltjes met die obligate open tenen worden die kasseien toch een aartsmoei-lijke klus! Je zou het hier waarschijnlijk fantastisch doen als spitante marktvrouw. Wij stellen ons al voor hoe het middeleeuwse volkje zich verdringt voor uw kraam met kakelverse eitjes! Volgens Chris Merci zijn die trouwens van de beste kwaliteit! Maar eerlijk is eerlijk, en ere aan wie ere toe-komt ... De pluimen zijn in de eerste plaats voor op de hoed van uwen Firmin! De zorg en toewij-ding die hij opbrengt voor zijn kippen zijn ongezien!

We zouden u natuurlijk ook in het klooster kunnen steken, Martine ... Alhoewel ... Die regel van Benedictus zou u nogal zwaar op de maag kunnen vallen! De gelofte van stille contemplatie ... dat is nu niet meteen uw ding. En de gelofte van de nederige gehoorzaamheid al helemaal niet! Want gij zegt altijd uw gedacht, Martine! Rechttoe, recht-aan! Zo kennen wij u ook! Smijt dus maar al gauw uw kap over de haag, zodat wij onze tocht verder kunnen zetten!

Vijfde halte ... het begin van de nieuwe tijd! (gekrijs van zeemeeuwen) Volgende halte... de nieuwe tijd! We staan hier op de kade, Martine, in de haven van het Spaanse dorpje Palos. Zie je die knappe Italiaan naar jou wui-ven? Het is Christoffel Columbus. Ola, guappa! Ga je mee met mij op reis? Zijn voorstel klinkt aanlokke-lijk! Je bent bezeten van de reismicrobe! Zuid-Korea, New-York, Sint-Petersburg, Marrakech ... Je hebt het allemaal gezien! Maar Latijns-Amerika heb je nog niet kunnen afvinken op jouw lijstje. Je twij-felt ... Maar uiteindelijk laat je de boot toch aan jou passeren. Zo'n ontdekkingstocht duurt al gauw en-kele maanden! En zo lang kan je het thuisfront in Laarne ook niet missen! Adios, Columbus! Buen viaje!



PERSONEELSNIEUWS


Pagina 25

Zesde halte ... Versailles (Barokke muziek)

Martine! Dit is het! Het hof van Versailles! Marie-Antoinette! Hier hoor jij thuis! Laat u onderdompelen in luxe en overdaad! Schoenen en ‘sacochen’ met hopen, prachtige kleren, en elke avond genieten van kunst en cultuur! Dat pruikengedoe is evenwel aan u niet besteed! Wie wil er nu zo'n stinkend getalkte vogelnest op zijn hoofd, als ge kunt pronken met uw eigen weelderige krullenbos?

Gans de familie kan bij u wonen, want hier in Versailles is er toch plaats genoeg. Zoon Kevin zal hier trouwens goed zijn brood verdienen, want in de paleistuinen is er wel wat snoeiwerk! En ook zoon Sybren zal hier zijn zilverwerk vlot van de hand kunnen doen bij al die kooplustige hofdames!

(Geluid van een woedende menigte). Oh oh Martine, dit sprookje was te mooi om waar te zijn. Hoort ge dat gebonk op de deur! Het

is uw volk! De mensen zijn woedend! Maak dat je wegkomt, Martine! Anders hang je!

Evie Dammans, Delphine Deleersnyder en Annelies Van

Kerrebroeck


PERSONEELSNIEUWS

PERSONEELSNIEUWS

Afscheidsspeech voor Kathleen Callaert

Pagina 26

De onderwijsloopbaan van Kathleen start in het school-jaar 1978-1979. Het oudste spoor van haar carrière vin-den we terug in het Instituut Maria Onbevlekt te Assene-de. In hetzelfde schooljaar volgt een interim in St. Lutgar-dis te Evergem en het Technisch Instituut Onze-Lieve- Vrouw in Gent. In haar tweede schooljaar doet Kathleen nog beter. Zo-maar eventjes vier scholen in één jaar schrijft ze op haar palmares: St.-Carolus in St.-Niklaas, St.-Lutgardis in Ever-gem, het Spes Nostra Instituut in Lochristi en het Instituut St.-Anna in Lokeren. Van 1982 tot januari 1984 werden twee kinderen geboren en zien we een onderbreking in haar professionele bezig-heden.

Vanaf 1 februari 1984 neemt ze een nieuwe start in de O.L.V.-Visitatie te St.-Amandsberg, waar ze klerk, studiemeester-opvoeder, directiesecretaris, klerk-typist en administratief medewerker wordt. Ze werkte ook een tijdje op het internaat, waar ze natuurlijk moest blijven slapen. Zelfs toen ze trouwde, vroegen de zusters haar om ’s nachts op school te blijven… Dit secretariaatswerk duurde tot 1 september 1999, toen ze opnieuw het ambt van leraar (4 uur) kreeg aangeboden. Pas vanaf 1 september 2001 (ondertussen was het St.-Janscollege ontstaan) werd Kathleen vol-tijds leraar, om op 1 januari 2003 (na 25 jaar dienst) haar eerste vaste benoeming in de wacht te slepen. Kathleen was de voorbije 15 jaar hét gezicht van onze studierichting STW (Sociale en Technische Wetenschappen) in de 2de graad. Als regentes huishoudkunde werkte ze zich in de nieuwe studie-richting in, met haar specifieke vakken als voeding, sociale wetenschappen en integrale opdrach-ten. Zij was, mogen we gerust zeggen, onze keukenprinses! Haar biotoop was de keukenklas, met for-nuizen en spoelbakken. We waren er graag te gast voor de proeverijen van bv. soepjes, of voor de fruitrecepties, die ze met haar leerlingen zo stijlvol organiseerde. Over haar loopbaan gaf ik een korte schets.

Maar wie was eigenlijk Kathleen Callaert?

Dat leer je nu in een heuse sketch,

waarin geen enkel geheim blijft bewaard.

Johan Ackerman




Pagina 27

Enkele collega’s maakten een korte sketch bij het afscheid van Kathleen Callaert:

“Komen eten, de collega’s”. We zijn te gast in Lochristi, bij Kathleen, die net als de andere deelnemers een sympathieke leer-kracht van het Sint-Janscollege is, de warmste school van Vlaanderen. Daar was zij de “chef” in de keuken.

De gasten zien meteen dat de avond bij Kathleen perfect in orde zal zijn. Ze kennen haar goed en weten dat ze zich altijd goed voorbereidt.

Kathleens menuutje ziet er zoals verwacht schitterend uit:

‘Gezond ontbijt à la Visitatie’ herkennen de collega’s meteen, dit was immers een activiteit waar-voor Kathleen altijd weken op voorhand op zoek ging naar lekkere ingrediënten en smakelijke receptjes, een combinatie van lekker en gezond. Daarnaast was Kathleen een specialiste in recepties: fruitrecepties samen met haar leerlingen, nieuwjaarsrecepties, recepties na de promotieplechtigheid… En ze organiseerde samen met de collega’s van de werkgroep gezonde voeding ook nog de Week van de Smaak, het Gezond ont-bijt, het ontbijt op de pedagogische studiedag… En altijd mooi verzorgd en pico bello in orde. Voor de Carpaccio van ‘élève diabolique’ haalt Kathleen haar scherpste mes boven, en veel pe-per om af te kruiden… Tja, we weten dat er wel eens leerlingen waren die haar (door hun bruta-le antwoorden) het bloed van onder de nagels haalden, en dat er ook wel eens eentje naar de directeur werd gestuurd met haar ‘beautycase’. Maar Kathleen heeft ook altijd als een moeder-


PERSONEELSNIEUWS

Gezond ontbijt à la Visitatie op een bedje van lichte stress Bouquet garni van recepties à volonté Carpaccio van ‘élève diabolique’ Torentje van wintergroenten in een jasje van integrale opdrachten ge-serveerd met Turkse pizza Huisgemaakt vanille-ijs met Damiaancake en verwenkoffie


Pagina 28

kloek over haar leerlingen gewaakt, ze wijdde hen in in de wereld van voeding en sociale wetenschappen, en had het er moeilijk mee dat ze hen na het vierde jaar moest laten vertrekken naar andere oorden … De ‘Wintergroenten in een jasje van Integrale Opdrachten’, waren de laatste jaren Kathleens specialiteit. Ze liet de leer-lingen eerst allerlei info zelf opzoeken, en de link leggen tus-sen voeding en natuurwetenschappen. Regelmatig organi-seerde ze dan toonmomenten en konden we als gast komen

proeven en smullen van de door de leer-lingen met veel zorg geprepareerde hap-jes. Om het jaar met ‘haar’ leerlingen af te sluiten (ze was altijd titularis van 4 STW), koos ze steevast voor Turkse pizza bij restaurant Gök in de Sleepstraat. De collega’s weten dat Kathleen van een uitdaging houdt en wel eens een risi-cootje durft nemen. En dat niet alleen voor lekkere menu’s en gezonde maaltijden. We hebben immers horen waaien dat haar eerste reis na de knie-operatie een reis in de bergen was … Van een doorbijter gesproken … Na een geslaagde avond, krijgt Kathleen van de collega’s de welverdiende ‘Komen eten: de colle-ga’s-trofee: een kookboek, zoals ze er zelf jarenlang cadeau heeft gegeven aan haar leerlingen.

Kathleen, dankjewel voor jouw inzet voor de richting STW, waar je terecht fier op was; je collegiale koffietje ’s morgens voor de les; je gezellige babbels en zoveel meer: we zullen je missen!


PERSONEELSNIEUWS

Afscheidsspeech voor Annemie Verstraete

Pagina 29


PERSONEELSNIEUWS

De loopbaan van Annemie is bezwaarlijk rechtlijnig te noemen. Het is veeleer een heen en weer geslin-gerd worden van het noorden tot het zuiden van onze provincie. Niet iedereen vaart in het onderwijs over rustige zeeën… De omzwerving begint met een interim in oktober 1978 in het O.L.V.-ten-Doorninstituut in Eeklo. Pas in december 1981 volgt een tweede opdracht, als stu-diemeester-opvoeder in St.-Bavo te Gent, waar ze ook in het internaat en de bibliotheek actief was. Vanaf 1 september 1984 zien we Annemie opduiken

- nu weer als leerkracht - in “Hof ter Linden” in Evergem (waar ze een vervanging doet voor haar latere collega Guido Story). Ze blijft er tot juni 1986 (wanneer de school gesloten wordt). In de volgende jaren vinden we haar in diverse scholen: het Vrij Instituut St.-Lucas en de Vrije Hogere Handelsavondleergang in Oudenaarde, het Technisch Instituut O.L.Vrouw in Gavere, het Instituut voor Verpleegkunde Sint-Gertrudis in Gent (+ in een afdeling in Nazareth), het In-stituut voor Katholiek Secundair onderwijs in Denderleeuw en het Technisch Instituut Dames van Maria in Aalst. In het schooljaar 1991-1992 is het eindelijk - na vele turbulente jaren - 10de keer, goede keer! Annemie krijgt enkele uurtjes op het Sint-Jan Berchmanscollege te Sint-Amandsberg, wat ze combineert met 2 uren in het St.-Barabaracollege te Gent en later op het jaar met een op-dracht in het St.-Barabarainstituut te Zottegem. We zijn een schooljaar verder wanneer eindelijk enkele uren vaste benoeming uit de bus vallen in het St.-Jan Berchmanscollege. Vanaf 1 september 1997 vindt Annemie eindelijk rust en orde in één school: het St.-Jan Berch-manscollege, dat vanaf 2000 het St.-Janscollege wordt. Maar laten we nu luisteren naar een lofrede en een lied over Annemie, de geliefde leerkracht chemie en biologie, een koorzang over haar vele kwaliteiten en capaciteiten, maar ook over haar rariteiten en frivoliteiten, en misschien ook wel over haar stommiteiten en ‘annuïteiten’…

Johan Ackerman

Beste Annemie, oud-biolerares, oud-reisbegeleidster, oud-bezinningsbegeleidster, oud- en toekomstig bouwkampster. Jij zingt graag en mooi, we zingen dan ook graag een lied voor en over jou, je jaargenoot met de mooie basstem maakte er met hulp van velen iets moois van. Dat komt, maar eerst een klein beetje duiding ... Van onze drie gevierden is ons Annemie de gemakkelijkste om iets over te vertellen ... Dat heeft niets te maken met een verschil in liefheid, populariteit, goedheid tussen deze da-mes, laat staan degelijkheid bij het invullen van kijkwijzers of het juist implementeren van ver-ticale leerlijnen bij het geven van motiverende commentaren bij de horizontale evaluatie van je gebruikte didactische werkvormen.


Pagina 30

Ik was blij om iets over Annemie te mogen vertellen, alleen maar omdat Annemie nu eenmaal de anekdoten, de domme dingen, de misverstanden aantrekt. Dat heeft alles te maken met haar ietwat klungelige, zachtaardig anarchistische, verstrooide, door iedereen geliefde Guust Flaterka-rakter. Een Guust Flaterfiguur, maar dan wel ééntje met heel veel petjes op. Mocht ze gebleven zijn, ze zou zeker in onze nieuwe structuur in alle drie de schoolwerkplanteams zowel trekker, doener als denker mogen zijn. Ik ben er zeker van dat ze zulke din-gen zal missen. Neem alleen al haar naam maar, ze liep er een tijd rond als Ann, als Annemie maar ook Annemarie en ge moogt zelfs Suzanne zeggen. Ik heb dus een beetje last met haar naam. Zij zelf had nooit problemen met namen: jongen of meisje, éénmaal hun plechtige communie gedaan, werden ze stee-vast aangesproken met zoetje; de leerlingen (en collega’s) die ze heel graag zag (ruw geschat toch zo’n 98 procent) sprak ze aan met ‘mijn zoetje’. Annemie is natuurlijk op de eerste plaats wetenschapper. Zij die daar zouden aan twijfelen moeten haar maar eens bezig horen tegen getuigen van Jehova, leden van de pinkstergemeenschap en anderen die de evolu-tietheorie durven aanvallen. Ze verdedigt Darwin als een kat haar eigen jongen. Grappig is dan wel dat ze de getuigen die aan haar deur komen wel sponsort omdat die 'och here toch ook maar hele dagen op straat moeten rondlopen'. Een beminnelijke lieve collega die jaar na jaar in zijn lessen durft beweren dat de liefde toch iets schoon is dat de mens kan overvallen, werd jaar na jaar de mond gesnoerd met verwijzingen naar alle mogelijke bizarre processen in de herse-nen. Ze is wetenschapper, maar staat wel helemaal open voor het transcendente. Haar grote geloof, door Maria zelf gevoed, kreeg het ooit heel zwaar te verduren in een kloosterkerk in Parijs. 0m 5 uur ’s morgens zat ze daar tijdens een Witte Donderdagviering omringd door leerlingen en ze wenste dat ze priester was, maar vrome Annemie herpakte zich en reikte terug reikhalzend naar boven. Ze was in haar sas op abdijbezinningen als ze het Onze Vader met een trappistin mocht dansen, als ze met een grote kaars de kring van kaarsen mocht binnenstappen, ze luisterde met jaloersheid naar zusters die getuigden over de visioenen die ze hadden. De professor beroofde ons van een heel devote mystica. Van esoterisch naar erotisch is maar met enkele letters schuiven, ja Annemie is een knappe ma-dam, een lichamelijke verschijning, een femme fatale en ééntje met zelfs profetische gaven. Wie weet er nog hoe ze zich op zaterdagavond laat, kort gerokt liet opsluiten met die piepjonge ka-kelverse wetenschapscollega, ze zou hem een proefje voortonen ... ze voelde toen al dat dat ke-reltje ooit de schoonzoon van haar directeur zou worden ... Annemie is een groene dame, en wij kunnen dat weten: foeteren tegen de spuitende deo's; laat groeien wat groeit, op bouwkamp slapen tussen de maden en de vlooien ... geen probleem, al wat leeft mag er zijn, de laatste jaren kwam ze zelfs met de fiets van uit het verre Balegem. Haar groene kijk zie je ook in haar aandacht voor gezonde voeding. Op een meerdaagse uitstap zwaai-



PERSONEELSNIEUWS


Pagina 31


PERSONEELSNIEUWS

de ze zo de lof over de laatstejaars die zo veel fruit hadden meegebracht, en ’s avonds zaten ze daar zo gezellig lekker gezond fruit te snijden, ze was in de wolken over deze gezonde eet-gewoontes van haar leerlingen. Een week later vertelden die leerlingen mij dat ze daar een reuze sangria met wodka en rum hadden gemaakt, Annemie beklaagt het zich nu nog dat ze het niet doorhad. En zo zijn we bij die andere Annemie terechtgekomen. Annemie die soms van een andere pla-neet komt, die nog een beetje in de mei ’68 geuren zweeft, die heel soms een heel klein beet-je verstrooid kan zijn... Zo zit ze op een bepaald moment een uur in haar klas opgesloten, ze was er zeker van dat een leerling haar met haar eigen sleutel had opgesloten. Ten einde raad en dood van de honger kruipt ze door het venster en stapt ze naar de directie om de diefstal te melden. Weken later vindt ze haar sleutel in haar eigen boekentas terug! Maar voldoende anekdoten, al kunnen we wel nog even doorgaan ... Annemie we zijn blij dat ge bij ons gekomen zijt, wat niet evident was, want in die tijd moch-ten de leerkrachten die hun dag deden de sollicitatiebrieven nog op hoopjes leggen en ze moesten de mannen van boven leggen; we waren immers een jongensschool. En toch is Anne-mie binnengeraakt, al gebeurde dat toen met de mededeling: ‘we hebben eindelijk iemand gevonden voor bio, maar ’t is wel weer een vrouw …’ Awel Annemie, we zijn blij dat ze die vrouw genomen hebben ... Maar nu geef ik graag het woord aan het For Ever Young koor van wetenschappers, bezin-ningsleiders, reisleiders, bouwkampers en andere leden van de Verstraete-fan club

Peter Parmentier

ALTIJD JONG (FOREVER YOUNG – Bob Dylan)

Annemarie Verstraete die gaat al met pensioen. Het is niet te geloven want Annemie is nog groen. Waar haalt ze dat figuurke? Is dat wel naturel? Mag ze blijven ... altijd snel

Altijd snel Altijd snel Mag ze blijven altijd snel.

Een schoon meiske uit Eeklo, heel braaf en katholiek. Haar pa deed heel zijn leven in radio en elektriek.


Pagina 32


PERSONEELSNIEUWS

Vanwaar die fascinatie Voor onze Lieve Vrouw Mag ze blijven ... altijd trouw Altijd trouw Altijd trouw Mag ze blijven ... altijd trouw. Ze ging bio studeren Al in de stad van Gent. Jan Tavernier kwam z’er tegen Da was nen toffe vent. Ze waren jonge hippies, Leefden alternatief Mag ze blijven … altijd zijn lief Altijd zijn lief Altijd zijn lief Mag ze blijven … altijd zijn lief Ann deed in haar carrière verschillende scholen aan. Maar nergens was het beter dan in ’t college van Sint-Jan. ’t Was daar dat ze vele jaren in Dulcisona zong Mag ze zingen … uit volle borst Uit volle borst Uit volle borst Mag ze zingen ... uit volle borst. Ze was altijd te vinden voor uitstap of studiereis, naar Londen of naar Grieken-land,

of ook wel naar Parijs. Van al die schone steden was Praag haar ’t allerliefst. Mag ze blijven ... altijd toerist. Altijd toerist altijd toerist Mag ze blijven altijd toerist. Annemie is van nature verschrikkelijk sociaal. Op ’t bouwkamp is haar présence absoluut cruciaal. Ze drinkt er graag een glaasje, blijft tot de laatsten op. Mag ze blijven … ne zattekop. Zattekop Zattekop Mag ze blijven zattekop. Ze woont met Jan en wa schapen in Balegem op een hof. Het is er altijd proper: hare prof houdt niet van stof.


Pagina 33


PERSONEELSNIEUWS

Gelukkig moet haar Jantje geregeld op congres Mag ze blijven ... zonder stress Zonder stress zonder stress Mag ze blijven zonder stress. Forever young Forever young May you stay forever young.

Mag ze blijven Ze is soms wat chaotisch, raakt af en toe wat kwijt Mag ze blijven … voorbeeld van vlijt. Voorbeeld van vlijt voorbeeld van vlijt, Mag ze blijven Jan zijn meid. Nu moet z’ haar dagen vullen met huishoudelijk werk: babysitten, strijken; in koken is ze sterk.

Vraagstaart: Rita De Beule (secretariaatsmedewerker CH)

Pagina 34

Hoe herinner je je de eerste dag dat je op onze school aankwam? Ook al was ik geen groentje meer, het voelde toch wat onwennig aan toen ik me moest voorstellen als nieuwe collega. Het was even wennen om nu in een open se-cretariaat te moeten werken en ik miste de stadssfeer. Was Sint-Janscollege de eerste school waar je werkte? Neen, helemaal niet. Eigenlijk is Sint-Janscollege mijn vierde school. Toen ik in september 2001 naar het St.-Janscollege gereaffecteerd werd, had ik er al 25 werkja-ren opzitten. Ik ontmoet nu bij oudercontacten of inschrijvingen geregeld oud-leerlingen uit de Visitatiehumaniora van Gent. Ik vind het altijd leuk als ik hen nog met naam en toenaam kan aan-spreken. Heb je altijd op het secretariaat gewerkt? Of heb je nog ander werk gedaan? Toen ik in 1976 aan de slag ging, waren jobs als leerkracht zeer schaars. Na een interim als lerares in Bassevelde ging ik solliciteren in de Visitatiehumaniora in de Onderstraat in Gent. Toeval wou dat ik de toenmalige directrice nog als toezichtster gekend had in het internaat van de Visitatie van Sint-Amandsberg. Ik startte in de Onderstraat in januari ‘77 als studiemeester-opvoeder en bleef er met hart en ziel werken tot de school noodzakelijkerwijze fusioneerde en ik naar het De La Sallecollege verhuisde. Deze fusie was echter van korte duur want in 2003 sloot ook deze school de deuren. Ik voelde me goed in de job als studiemeester. Om een beetje afwisseling te brengen in het secretariaatswerk gaf ik in de beginjaren vaak les wanneer ik een studie-uur voor een zieke collega Nederlands, Engels of Duits moest doen. Duizenden namen, lijsten allerhande, diploma’s en attesten heb ik er getypt. Ja, toen was er helemaal nog geen sprake van computer. We tokkelden dat het een lieve lust was op een schrijfmachine zoals je nu alleen nog in musea vindt. Wegens ziekte van de collega die personeelsadministratie deed, werd die taak naar mij toege-schoven … Deze plotse switch heeft me wel ettelijke slapeloze nachten bezorgd, maar ik heb me erin vastgebeten en heb de reglementering en personeelsdossiers onder de knie gekregen. Wie of wat bepaalde je keuze voor een job in het onderwijs? Als kind speelde ik vaak ‘schooltje’. Ik was de juf en wou Emelie, onze oude, ongeletterde buur-vrouw, leren lezen en schrijven. Mijn vele pogingen ten spijt ben ik nooit geslaagd in mijn op-dracht. In de hoop het bij jongeren wel te kunnen waarmaken, studeerde ik regentaat Neder-lands, Engels en economie. Hoe herinner je je eigen schooltijd? Als een heel gelukkige en onbezonnen tijd. De eerste weken in het middelbaar vertrok ik met lo-den schoenen naar het internaat. Maar eens we elkaar beter leerden kennen en er vriendschap-pen ontstonden, vertrok ik iedere maandagmorgen met volle moed. We keken er naar uit om el-



PERSONEELSNIEUWS


Pagina 35

kaars weekendbelevenissen te horen … vooral toen we wat ouder werden en de eerste vriend-jes op het appel kwamen. We hadden soms zoveel te vertellen dat we ’s avonds stiekem bij el-kaar op de kamer slopen, wat ten strengste verboden was! Als er controle was, verstopte mijn vriendin zich als verstekeling onder het bed. De zuster van dienst maakte ik dan wijs dat ik op mijn eentje een dialoog aan het oefenen was. Wat waren die zusters toch goedgelovig! Het was de tijd dat we ook op zaterdagvoormiddag nog les hadden. Telkens ik in de recreatiezaal van de Visitatie binnenkom, zie ik me weer samen met mijn vriendinnen aan de lange eettafel zitten. Wij moesten ons broodbeleg voor de ganse week zelf meebrengen en stockeren in de bruine kastjes! Geen sprake van een frigo om alles op de juiste temperatuur te bewaren, noch van de met de vinger wijzende voedselinspectie. En toch zijn wij gezond en wel groot geworden. Nu zou het doorlichtingsverslag stante pede negatief zijn!

Wat zie je in vergelijking met je eigen schooltijd als een positieve verandering in de scholen/maatschappij? Nu hebben de leerlingen meer zelfvertrouwen en durven ze opkomen voor hun mening. De af-stand tussen leerling en leerkracht is nu veel kleiner dan vroeger.

Zijn er ook veranderingen of evoluties die je betreurt? Sociale contacten zijn vaak herleid tot facebook en sms’en. Voor een ontmoeting en een gezelli-ge ‘babbel’ is er geen tijd meer of doet men geen moeite. Veel jongeren (en ook volwassenen) willen altijd en overal bereikbaar zijn en hebben schrik iets te missen. Het aanbod van activitei-ten en afleidingen is zo groot dat jongeren sterk in hun schoenen moeten staan om er niet aan toe te geven en zich toe te leggen op hun studies.

Welke straffe gebeurtenis/blunder uit je onderwijscarrière zal je altijd bijblijven? Ik herinner me nog heel goed de blunder die ik maakte bij inschrijving van nieuwe leerlingen. Ik schreef juffrouw x als Catherine Sickens in, de naam van de directrice van de lagere school die bovenaan op het getuigschrift stond. Bij de afroeping op 1 september daagde Catherine niet op en barstte de verweesd overgebleven leerlinge in tranen uit omdat haar naam niet werd afge-roepen. Alles is goed gekomen met dat meisje en later hebben we er samen nog hartelijk om gelachen!

Zijn er herinneringen of gevoelens die je heel bewust wil meenemen voor de rest van je le-ven? Als je jarenlang met dezelfde collega’s samenwerkt, ontstaat er toch wel een hechte band, je deelt elkaars lief en leed. Er zijn voor elkaar als het moeilijk gaat, geeft je een veilig gevoel.

Wat zou je graag veranderen in onze school of in ons onderwijssysteem? Ik begrijp niet waarom dactylo niet in het leerplan zit. Iedereen werkt op een computer en het is toch veel handiger als je blind kan typen. Ik ben ook een tegenstander van de vele invulboeken voor talen.

Wat ergert je het meest bij jongeren? Het gebrek aan respect voor hun eigen en andermans zaken. Ik kan niet begrijpen dat je op de barricades staat voor een beter milieu maar zelf je afval op de grond gooit.


PERSONEELSNIEUWS


Pagina 36

Welke karaktertrek van jezelf zou je het liefst wegtoveren of wijzigen? Als ik me voor iets inzet of engageer wil ik dat ook zo goed mogelijk doen. Ik stel niet graag ie-mand teleur. Ik kan moeilijk neen zeggen. Ik weet niet of ik dat wil wegtoveren, maar wie vlugger neen kan zeggen, heeft het toch wel gemakkelijker.

Hoe en waar kom je het meest tot rust? In de natuur. Zo eens uitwaaien aan zee of een flinke fietstocht maken. Verstand op nul, de ge-zonde zeelucht opsnuiven en genieten van de omgeving. Een wekelijks uurtje yoga doet ook won-deren. Yoga zou ook veel leerlingen deugd doen! Voor mijn part mag het aan het leerplan LO toe-gevoegd worden.

Wat is je favoriete tijdsbesteding? Nogal veel om allemaal op te noemen. Nu ik met pensioen ga, hoop ik eindelijk meer tijd te vin-den om boeken te lezen. In een boekenwinkel of bib verlies ik steevast het uur uit het oog. Ik ben ook graag creatief bezig. Ik kan me uitleven in tuinieren, bloem-schikken en plantaardige juwelen maken. Onder leiding van onze fantastisch creatieve lesgeefster meewerken aan een creatie voor de floraliën of een florale tentoon-stelling in het stadhuis van Brussel geeft een gevoel van voldoening en is iets om fier op te zijn.

Wat betekent een ‘ideale’ vakantie voor jou? Veel zien en beleven. Stilzitten gaat me gauw vervelen. Niet gebonden zijn aan strakke schema’s en to do-lijstjes. Ik hou ervan streken per fiets te verkennen zo-dat je meer voeling hebt met de omgeving. Een reisbestemming weg van het massatoerisme, een combinatie van natuur en cultuur, een gezellig terrasje … ik kijk er al naar uit.

Waar zou je het liefst willen wonen indien je kon kiezen? Als ik aan ’t fietsen ben en een mooi modern huis zie met een prachtig uitzicht, zeg ik vaak ‘oh hier zou ik ook willen wonen’, maar ik ben tevreden in het landelijke Semmerzake.

Wat is je grootste toekomstdroom? Dat het extremisme ophoudt en dat mensen verdraagzaam zijn voor elkaar. Dan zou de wereld er heel anders uitzien. Samen met mijn echtgenoot nog lang gezond blijven zodat we kunnen genieten van wat we doen en beleven. Vriendschappen blijven onderhouden en bij samenkomsten plannen smeden en schaterlachen bij het ophalen van leuke herinneringen. Het noorderlicht zien.

Al plannen voor de eerste schooldag in 2017? Samen met mijn humanioravriendin - die trouwens ook op 1 januari met pensioen gaat - heb ik het plan gesmeed om ieder jaar de eerste schooldag van januari op uitstap te gaan. En dat is een voornemen waar we vast veel deugd zullen aan beleven.


PERSONEELSNIEUWS

SJC in de Pers

Pagina 37

Het nieuwsblad: 24 oktober 2016


SJC IN DE PERS

Jeroen Vervalcke naar IGeo Beijing

Pagina 38


OUD-LEERLING IN DE KIJKER

Toen we eind vorig schooljaar wisten dat Jeroen Vervalcke (6LWi) in de vakantie onze school -- nu ja, eigenlijk het land mocht gaan vertegenwoordigen op de internationale geografie-olympiade in Beijing, hebben we hem van ganser harte gefeliciteerd én moreel onder druk gezet om ons achter-af een verslag van zijn grote Chinese avontuur te laten geworden. En kijk, het heeft gewerkt, want hieronder leest u zijn verhaal zoals hij dat mede uit naam van de twee andere Vlaamse deelne-mers heeft opgeschreven. Bescheiden zoals we hem kennen, staat er ergens, haast terloops, in de tekst: ‘Jeroen haalde een bronzen medaille binnen, waar we allen zeer tevreden mee waren’. Sta ons toe dat hier even te herhalen, want wij waren daar niet alleen zeer tevreden mee, maar ook apetrots op onze oud-leerling. Een heel, heel dikke proficiat, Jeroen!

Op een woensdagnamiddag in oktober namen wij samen met net iets minder dan 2000 andere leerlingen, deel aan de eerste ronde van de Vlaamse Geografie-Olympiade. Hier moesten we 35 meerkeuzevragen beantwoorden. 281 deelnemers konden zich plaatsen voor de tweede ronde en op deze schriftelijke test kregen we niet enkel meerkeuzevragen maar ook een blinde kaartoe-fening en open vragen voorgeschoteld. Uiteindelijk plaatsten twintig deelnemers zich voor het finaleweekend in De Panne. De finale bestond uit twee delen. Zo moesten we zaterdag op veld-werk in Noord-Frankrijk en zondag stelden we, na Adinkerke per fiets te hebben verkend, een nieuw ruimtelijk ordeningsplan op. Na een maand ongeduldig wachten kwamen we op de procla-matie eindelijk te weten wie mee mocht naar de internationale geografie-olympiade in Beijing, maar dit bleek niet de definitieve samenstelling te zijn. Zo kreeg Brecht twee dagen later het goe-de nieuws nadat iemand anders afgehaakt had en na een laattijdige afzegging van één van de vier gelukkigen, bleven we uiteindelijk nog maar met drie over.

Op zondag 14 augustus was het dan eindelijk de grote dag. Nadat we de laatste plekjes in onze al goedgevulde valiezen hadden opgevuld met koekjes, stylo’s en Belgische souvenirs om ter plaat-se uit te delen en onze zelfontworpen polo’s en poster ontvangen hadden, konden we eindelijk inchecken. Na de 10-uur durende vlucht, waarop we konden genieten van een lekker Chinees avondmaal en een ontbijt om 3 uur ‘s nachts, kwamen we eindelijk aan in China. Onze eerste in-druk van Beijing viel wel wat tegen. Zo kan je stortregen en een drukke maandagochtendspits nu niet echt een fantastische eerste indruk noemen. Na nog wat communicatieproblemen en chaoti-sche toestanden in het hotel konden we ons eindelijk naar de kamers begeven. Iedereen van ons team heeft die middag toch wel een dutje gedaan, want we waren allen doodmoe door het uur-verschil en de uitputtende reis. Toen we wakker werden, bleek de lucht te zijn opgeklaard en ge-noten we van de prachtige, grote tuin van het hotel. ‘s Avonds gingen we in Beijing op zoek naar een restaurant. We hebben die avond voor een spotprijs zeer lekker maar toch wel pikant gege-ten en we hebben ook zeer veel zitten klungelen met onze eetstokjes. Maar het belangrijkste is, dat wij en vooral de Chinese obers, zich daar zeer goed mee hebben geamuseerd. De volgende dag hadden we nog tijd om samen met het Kroatische team het Olympisch Park met het beroem-de Vogelneststadium te bezoeken vooraleer de iGeo echt begon.

Dinsdagavond was het tijd voor de openingsceremonie. Hier konden we genieten van prachtige



Pagina 39

Chinese muziek en dans, maar we werden ook verblijd met “Engelse” toespraken van Chinese professoren en een Chinese vice-minister. Het was weliswaar Engels met ‘zeer veel haar’ op waardoor we er niets van be-grepen. Dit hele gebeuren verliep nogal cha-otisch. Zo was er een probleem met één van de micro’s en de Chinezen bleken ook niet echt goed te kunnen omgaan met kleine pro-grammawijzigingen. Voor deze gelegenheid hadden we onze zelfontworpen T-shirts aan-gedaan. Op de achterkant stond er een Chi-

nees die met stokjes frietjes eet, een karikatuur op de Belgen en de Chinezen dus. We zagen dan ook bij velen een glimlach verschijnen wanneer ze onze T-shirts zagen. Die avond was ook de eerste kans om echt met de andere teams in contact te komen. In het begin verliep dat nog wat stroef maar naarmate de week vorderde, ging dat steeds beter.

We waren natuurlijk niet naar China gegaan om er de pedante, westerse toerist uit te hangen! De internationale geografie-olympiade is in de eerste plaats een wedstrijd! De testen zelf kunnen wor-den onderverdeeld in drie categorieën: algemene kennis, een terreinstudie en een heuse multi-media test.

De ochtend van de algemene kennistest raapten we met een bevend hart onze spulletjes sa-men, wisten het klamme zweet van ons gezicht, sloegen nog wat maag- en darmtabletten ach-

terover en begaven ons toen naar de East Lecture Hall, waar de eerste ronde gehouden zou worden. We na-men er plaats aan een naar Belgische maatstaven veel te klein tafeltje, schudden de inhoud van onze gekre-gen pennenzakken (die tijgerbalsem bleken te be-vatten) leeg op tafel en wachtten vol ongeduld op het uitdelen van de vragenbundels. Een kleine twintig mi-nuten later mochten we dan eindelijk van start gaan. We sloegen het titelblad om en een hele resem vragen met betrekking tot tradewinds en eutrofiëring van zee-water staarden ons (semi-spottend) tegemoet. Na een korte episode van totale zinsverbijstering, begonnen we zo goed mogelijk de vragen te beantwoorden. Een




Pagina 40



paar obligate vragen over klimaatspatronen, een misleidende reliëfkaart en heel wat potlood-slijpsel later, stonden we alle drie terug buiten in de klamme hitte, druk klagend over de wijze waarop de vragen waren gesteld en de behandelde onderwerpen.

Het tweede deel bestond uit een terreinstudie, het enige deel van de testen waarbij we gedeelte-lijk mochten samenwerken. Zo kwam het dat we gewapend met paraplu’s (er was immers een immense plensbui losgebarsten boven Beijng), klemborden en regenbroeken een commune, een rivier en een kruispunt stonden te observeren. Dat was een ver van simpele opdracht. De halfver-vallen gevels van de communeflats, waarop een klein leger van roestige aircotoestellen was neer-gestreken, gaven maar weinig van hun geheimen prijs. Ook de rivier die door de wolkbreuk flink was aangezwollen, liet zich niet zo gemakkelijk bestuderen. Dan zwijgen we nog over het kruis-punt dat er naar Chinese normen maar een beetje doods bijlag. De terreinstudietest strekte zich uit over twee dagen. Op de eerste dag toetste men meer de waarnemingsvaardigheden, terwijl men op de tweede dag de creativiteit van de deelnemers op de proef wou stellen. Er werd im-mers van ons verwacht een braakliggend lapje grond in de commune een nieuwe bestemming te geven. Ook de nabijgelegen rivier werd aan onze goede zorgen toevertrouwd en moest tot een meer natuurlijke staat worden teruggebracht, zonder de stadsbewoners al te veel te hinderen. We moesten dus met twee geannoteerde kaarten op de proppen komen. Dan restte ons enkel nog de beruchte multimedia test. De test bleek te bestaan uit een 40-tal Engelstalige meerkeuze-vragen (waarvoor we slechts een schamele 45 minuten kregen om ze op te lossen). De vragen waren tamelijk pittig en de onderwerpen die werden aangesneden, waren op zijn zachtst gezegd behoorlijk divers.

Natuurlijk was de iGeo veel meer dan enkel testen. De testen vonden telkens in de voormiddag plaats en tijdens de rest van de dag was er dan nog tijd om Beijing en de andere teams beter te leren kennen. Onze fantastische gids, Lynda, heeft ons vele mooie plekjes in Beijing laten zien. Zo hebben we het Tiananmenplein, de Verboden Stad, het Zomerpaleis en de Chine-se muur bezocht. Tijdens de busritten kon Lynda ons goed entertainen door ons Chinese woordjes te leren, een Chinees liedje te zin-gen of ons een korte geschiedenisles te ge-ven. Er werden ook een aantal activiteiten georganiseerd om de andere teams en hun nationaliteit beter te leren kennen. Zo was er een posteravond waarop elk land een poster over een duurzaam project of een duurzame stad in zijn eigen land mocht voorstellen. Ie-der teamlid moest een bepaalde tijd bij zijn eigen poster blijven om deze voor te stellen aan de andere teams die naar de poster kwamen kijken, maar iedereen kreeg natuurlijk ook de kans om naar een andere poster te gaan kijken. Onze poster die over het project Ringland ging, deed het



Pagina 41

lang niet zo slecht. We behaalden relatief veel stemmen, maar de Nederlanders haalden de eer-ste plaats binnen met hun poster over Rotterdam. Verder was er ook nog een culturele avond waarop elk team iets van zijn land kon voorstellen. De avond werd gedomineerd door dans, mu-ziek en toneeltjes, maar ook onderwerpen zoals Donald Trump of de Hema kwamen aan bod. Ook wij, de Belgen, kwamen origineel uit de hoek met een quiz om de andere teams hun kennis over België te testen met als hoofdprijs onze zelfontworpen polo. De andere teams leerden we toch vooral kennen tijdens de momenten dat we vrij hadden. Zo hebben we wel eens zitten kaarten met andere teams. Verder was er een bar in de tuin van het hotel waar ‘s avonds ook heel wat teams samenkwamen. In het begin van de week waren we nog met een beperkt aantal teams maar tegen het einde van de week was dat aantal al veel groter geworden. Daar voerden we toffe, interessante conversaties en daar leerde je de anderen echt kennen.

De wedstrijd was achter de rug en een hele posttrip lag in het verschiet. Dus namen we een bin-nenlandse vlucht vanuit Beijing naar Shanghai, waar we werden opgewacht door de onnavolg-bare Linda (die we voor het gemak Linda 2 noemden, aangezien onze eerste gids ook al een Lyn-da was) en de uiterst sympathieke buschauffeur, mister Kuh, die zich door niets of niemand liet tegenhouden en al helemaal niet door de verkeersregels. Het zou ons te ver voeren om alles in detail te bespreken: het westelijke meer van Hangzhou, de theeplantages, de waterdorpen Wu-Zhen en Xi Tang, de skyline van Shanghai … Opvallend genoeg kan men het volledige Chinese erfgoed vergelijken met een mooie vrouw. Het meer van Hangzhou? Rimpelloos zoals een mooie vrouw. De HuangHe en de Yangtze? De kronkelende, jade stroom is als het golvende haar van… u raadt het nooit … een mooie vrouw.

Ah, Shanghai! Een stad van 27 miljoen zielen, een getal waar je hoofd even van gaat tollen. Een stad waar zelfs het voetgangersverkeer door een klein politie-eskadron in goede banen moet worden geleid. In vergelijking met Shanghai lijkt het Westen wel te zijn ingedommeld. Het was een reis om nooit meer te vergeten (we zijn ons bewust van de “klefheid” van deze uitspraak): met de Duitse delegatie op zoek naar durians (de penetrant geurende vrucht waarvan de smaak aan ajuinen doet denken), de immer kritische Linda, die ons haarfijn uit de doeken deed waar-om Taiwan toch bezit van China is, het drinken van de heilzame Chinese groene thee die naar verluidt ‘will cule oul cancel’. En zo zouden we nog een hele tijd kunnen doorgaan.

Jeroen Vervalcke en Brecht Delannoye, me-de in naam van Niels Sevens, Vlaamse deel-nemers aan de 13de internationale geo-olympiade in Beijing



Gentse digitaliseringsassistent haalt 10 miljoen op

Pagina 42

De Gentse scale-up Teamleader, die de workflow van kmo’s digitaliseert, haalt tien miljoen euro op bij investeerders. Met het geld willen de Gentenaars nieuwe Europese markten aan-boren. Al voor de derde keer in drie jaar gaat het Gentse Teamleader met de pet rond. En voor de der-de keer kan het op de steun rekenen van Fortino, het investeringsvehikel van enkele ex-Telenet’ers onder wie het voormalige opperhoofd Duco Sickinghe. Fortino levert vijf miljoen euro. De andere vijf miljoen komt van Michael Boocher, van het rela-tief nieuwe fonds Sage Technologies. Boocher zetelt voortaan ook in de raad van bestuur. In de twee vorige rondes haalde Teamleader 3,5 miljoen euro op. TeAmleader levert aan kmo’s software die een hele rits taken moet vervullen: van het beheren van klantenrelaties – 'customer relationship management' (CRM) – over het opvolgen van pro-jecten en facturen. Maar de ambities liggen verder, want Teamleader breidt zijn product uit met tools voor onder meer boekhouding en marketing automatisering. 'We zijn drie jaar trouw ge-bleven aan het product, nu moet het een platform worden’, zegt Jeroen De Wit, de CEO van Teamleader. Nieuwe markten Naast een update van het product willen de Gentenaars ook nieuwe markten betreden. Er zijn nu al kantoren in Amsterdam, Berlijn en Madrid. Met het nieuwe geld moeten er lokale teams komen in Frankrijk en Italië. Teamleader is zo met een honderdtal werknemers actief in zowel West- als Midden-Europa. Op termijn heeft Teamleader het gemunt op de 23 miljoen kmo’s in de hele Europese Unie. Voor overstretch heeft CEO De Wit geen schrik. Het opstarten van lokale kantoren is volgens hem cruciaal om het contact met de klant te onderhouden. Klanten krijgen zo begeleiding van




Links: Jeroen De Wit (6HUW 2008)

Gentse digitaliseringsassistent haalt 10 miljoen op

Pagina 43

mensen die de lokale context kennen, klinkt het. ‘Die teams hebben wel nood aan begeleiding in het begin, maar daar is een duidelijke handleiding voor’, aldus De Wit. ‘Dienstverlening aan be-drijven van 50 à 100 werknemers is ook overal hetzelfde, dat valt gemakkelijk operationeel op elkaar af te stemmen.’ Het opstartritme kan op termijn dan ook naar omhoog, klinkt het. Teamleader biedt zijn diensten aan vanuit de cloud, zodat elke toepassing online updates kan krijgen. Maar die cloudbenadering heeft ook een achilleshiel, erkent De Wit. Niet alle landen zijn even vertrouwd met clouddiensten, leren cijfers van Eurostat uit 2014. Waar veertig procent van de Italiaanse bedrijven al gebruikmaakt van online softwarediensten, zijn de Duitsers nog veel wantrouwiger. Slechts 11 procent van de bedrijven gebruikt er clouddiensten. ‘Er is daar een grotere focus op databescherming en privacy, waardoor we bedrijven meer bewust moeten maken van het belang om via de cloud te werken.’ Groei boven winst Dit jaar genereerde Teamleader een omzet van 5 miljoen euro, een verdrievoudiging. Winstge-vendheid is nog geen issue. ‘De focus ligt op ‘groei’, beklemtoont De Wit. Al maakt hij zich sterk dat de ‘burn rate’– het ritme waarin investeerderskapitaal erdoor vliegt – onder controle is. ‘De mature markten, zoals België en Nederland, brengen bovendien al geld op.’ Zij kunnen mee de groei in andere landen ondersteunen. Over de herschikking in de aandeelhoudersstructuur wil De Wit voorlopig niets kwijt. Sickinge zou na de eerste twee rondes een belang hebben van ongeveer 25 procent. In een recent inter-view met De Tijd maakte De Wit duidelijk dat Sickinge meer voor hem is dan louter een inves-teerder. ‘Ik kan met alles terecht bij Duco. Het helpt dat hij ook een warme man is, niet alleen een cijfermens. Ook met een persoonlijk probleem kan ik bij hem langsgaan. Ik zoek veel advies op. Als startend ondernemer zit je elke dag met vraagstukken.' Bron:De Tijd



Familienieuws

Pagina 44

Overlijdens De heer Gerard Gregoir, grootvader van Eveline Lippens (secretariaat CV) - 13 augustus 2016 De heer Henri Debosscher, grootvader van Fiorella Debosscher (4 ECA1) - 5 september 2016 Mevrouw Lea De Clercq, grootmoeder van Eva Goethals (4 WET1) - 9 september 2016 De heer René Van De Gehuchte, grootvader van Wout Van De Gehuchte (1WSc) - 19 september 2016 De heer Armand Simons, schoonvader van Luc De Grieve (leraar CV & ICT-coördinator) - 21 sep-tember 2016 De heer Freddy Haentjens, grootvader van Anke Vermeersch (4 HUW1) - 22 september 2016 De heer Benoît Van Lysebeth, grootvader van Lise Opsomer (lerares CV) - 29 september 2016 De heer Gaston Eraets, grootvader van Laura (4 WET1) en Tom Burgelman (3WET1) - 2 oktober 2016 Mevrouw Christiane Van Eetvelde, meter van Noé Lagaert (6 EMT) - 15 oktober 2016 De heer Carlos Moelaert, grootvader van Marie-Laure Cools (3 STW) - 14 oktober 2016 De heer Etienne Temmerman, schoongrootvader van Tim Bavré (secretariaat CH) - 24 oktober 2016 De heer Roland Van Poucke, schoonvader van Brigitte Colman (lerares CH) - 27 oktober 2016 Mevrouw Agnès De Lust, schoongrootmoeder van Tim Bavré (secretariaat CH) - 11 november 2016 Mevrouw Jacqueline De Winter, grootmoeder van Evelyne Pannier (lerares CV) - 13 november 2016 De heer Lucien Verbraeken, schoonvader van Hilde De Wilde (lerares CH) - 22 november 2016 Mevrouw Magdalena De Schrijver, grootvader van Jip Vanacker (2MWd) - 25 november 2016 De heer Leo De Clerck, grootvader van Wim De Clerck (leraar CH+CV), overgrootvader van Liese-lot De Clerck (1KSa) - 30 november 2016 Mevrouw Catharina van Liere, grootmoeder van Dieter (6MWTE) en Ruben Kalfsvel (4GLB)

8 december 2016

Geboorten Oskar De Baere, zoontje van Frederik De Baere en Lien Pâquet, kleindochter van Veerle Verbeke (lerares CV) - 26 juni 2016 Jade, dochter van Stijn Rooms en Nele Ackerman (oud-ll.6 GL 2005), kleindochter van Johan Ackerman (directeur CV) - 17 juli 2016 Cyriel, zoontje van Gert Van Aert (leraar CH+CV) en Chloé Van Vreckem - 20 december 2016

Huwelijken Stefanie West (lkr CV) en Tomas De Jonghe - 14 juli 2016


PERSONALIA

December 2016humaniora.sjc-gent.be/nl/wp-content/uploads/SJcourant-dec-2016.compressed.pdfPagina 3...

Documents

Transcript of December 2016humaniora.sjc-gent.be/nl/wp-content/uploads/SJcourant-dec-2016.compressed.pdfPagina 3...