De zaken gaan anders - over hoe internet en social media zaken doen verandert

Door Jacqueline Clements

Februari 2011

Peter Rozema is eigenaar van werving en selectiebureau Rozema en de Vries en oprichter van het op Linkedin en Twitter gebaseerde netwerk de Groninger Open Coffee Club. Als echte netwerker zegt hij direct enthousiast ja op mijn vraag om eens te praten over de veranderingen in zijn specifieke branche. Met koffie, kladblok en pen in de aanslag beginnen we serieus aan het interview, maar al gauw waaiert het gesprek vele kanten uit. Het is moeilijk om sec over de wervings- en selectiebranche te praten. Peter ziet graag het totaalplaatje, bekijkt alle kansen.

“Alles is verandert, niet alleen de wervings- en selectiebranche. Je kunt wel een grote advertentie in de krant zetten als bedrijf, maar daar krijg je echt niet de juiste kandidaten voor een baan mee. Dat geldt voor alles. Heel veel bedrijven komen er ineens achter dat die opdrachten niet komen, dat de klant niet meer door de voordeur binnenwandelt. En ze hebben het niet zien aankomen. Ze zijn geschokt en snappen niet hoe het komt. Maar als je diezelfde bedrijven vraagt naar hun klanten valt het stil. Ze kennen hun klant niet goed, alles heeft altijd om de korte termijn relatie gedraaid. De klant komt binnen, koopt een product en vertrekt weer. Die tijd is over.”

“Jaren geleden hadden we een mooi kantoor in de binnenstad. De secretaresse nam de telefoon op als ik er niet was. Wilde je zaken doen aan de andere kant van het land, dan had je daar ook een vestiging nodig. Zonder kantoor kon je amper werken, je computer stond er, daar werd je gebeld. Nu werk ik over de hele wereld, telefoon in mijn binnenzak en mijn computer staat thuis. Materialistische aspecten tellen nauwelijks nog. Je contacten zijn vele malen belangrijker dan een Volvo voor de deur. Personeel heb ik ook niet meer. Het nadeel van eigen mensen is dat je het daar mee moet doen, ook al denk je dat iemand anders geschikter is voor een specifieke taak. De schoorsteen moet roken, dus dan moet je inzetten wie je hebt. Nu gaat alles via contacten. Er zijn heel veel ZZP’ers die erg goed zijn in hun vak. Ik huur in wie ik nodig heb.”

“De meeste tijd steek ik in de relatie met mensen. Alles draait om het netwerk. Als ik een opdracht krijg, kan ik snel en efficiënt werken omdat ik regelmatig contact onderhoud met bedrijven en potentiële kandidaten voor functies. De marges zijn veel kleiner, daardoor is het nodig om op een andere manier werken. Je voor veel geld maandenlang storten op het vervullen van een vacature is redelijk ouderwets. Via mijn netwerken haal ik mensen overal vandaan. Vaak ken ik wel een potentiële kandidaat, en anders kent die persoon weer allerlei mensen. Zo haal ik geschikte specialisten binnen voor functies die al vele malen in de krant hebben gestaan en maar niet vervuld worden.”

“De Groninger Open Coffee Club is ook een handig netwerk. Ik kreeg het idee toen ik een paar jaar geleden op Twitter een berichtje las van een groep mensen uit de grafische industrie die met elkaar koffie gingen drinken. Dat ben ik toen in Groningen gaan doen, maar dan voor iedereen. Je hoeft niet lid te zijn, we hebben geen badges, geen toespraken. Je betaalt alleen je eigen koffie. Het gaat helemaal via Twitter en Linkedin. Volgens de heersende normen klopt er eigenlijk niks van het concept, maar het werkt fantastisch. De bijeenkomsten zijn elke keer op een andere plek en op woensdagochtend, in plaats van ergens aan het einde van de middag. In de zomer, als andere businessclubs zo’n beetje stil liggen, hebben wij juist de meeste belangstelling. Gemiddeld komen er zo’n 200 mensen naar de netwerkbijeenkomsten en er zijn elke keer weer nieuwe gezichten. Zo langzamerhand zie je ook steeds meer 50 plussers en gevestigde bedrijven op de woensdagochtenden.”

“”De netwerkbijeenkomsten zijn belangrijk voor mijn inspiratie. Ik praat met mensen, ik zie dingen. Daar haal ik veel kennis en nieuwe ideeën uit. Het is ook een goede plek voor werkzoekenden die ik begeleid. Ze kunnen wat oefenen in het vertellen over hun kwaliteiten. Dat helpt later weer bij een sollicitatiegesprek.”

“Ik heb nooit geloofd in grote marketingcampagnes, maar altijd in mensen. Als restaurant kun je bijvoorbeeld veel geld steken in advertenties, maar uiteindelijk gaat het erom wat iemand in zijn vriendenkring vertelt over het eten. Ga je naar Barcelona, dan kun je op Google zoeken naar een restaurant, maar je kunt ook op Twitter vragen waar je lekker kunt eten. Persoonlijk vertrouw ik het meest op wat iemand me uit ervaring aanraadt.”

Je zou verwachten dat juist jongeren optimaal gebruik maken van de mogelijkheden van sociale media, maar ik verbaas me erover hoe slecht juist deze groep op de hoogte is van alle nieuwe ontwikkelingen. Ik heb een lezing gehouden voor studenten en gevraagd hoeveel online contacten ze hebben die ze in het echt niet kennen. Het antwoord was nul. Ze blijven maar in hun eigen kleine kringetje en willen graag voor Shell werken zonder dat ze enig idee hebben hoe de dingen bij Shell zijn georganiseerd en of dat wel bij hun past. Ouders en opleiding hebben te weinig oog voor de veranderingen die er aan de gang zijn. Ik prikkel die studenten dan door ze te laten onderzoeken hoe zo’n bedrijf in elkaar steekt en welke stappen ze moeten ondernemen om te bereiken wat ze willen. Het concreet maken, daar heb ik wel plezier in.”

Bron: http://jacquelineclements.wordpress.com/ © iRdV 2011 since 1994