Wivina De MeesterDe welzijnszorg en gezondheidszorg

Wanneer ik met twee oren luister naar de voordracht van Wivina De Meester, dan voel ik de sociale verantwoordelijkheidszin binnen in me wakker worden . Deze kracht kan niet in slaap gelegd worden via anesthesie maar stimuleert mijn sociale verantwoordelijkheidszin zodat wij onze primaire instincten tot zelfbehoud waarderen en beschermen .Hoe komt het toch, dat wij als mens deze kennismaatschappij zo organiseren dat er nauwelijks geld vrijgemaakt wordt , om het welzijn van onze kinderen preventief te beschermen . Enerzijds hebben wij zeer veel materiële overvloed, anderzijds brengt deze overvloed ons niet noodzakelijk het geluk of welvaart die een welvaartsmaatschappij beoogt . Het hoog zelfdodingcijfer dat België momenteel kenmerkt houd ons een spiegel voor…durven wij erin te kijken, of sluiten we liever de ogen?

We leren tal van dingen op school, maar leren we ook hoe we beter kunnen omgaan met onze gevoelens, emoties en lichaamstaal? Opvoeden tot Basisgedrag en lichaamstaal is vandaag een noodzakelijke vaardigheid die eenieder dient te ontwikkelen wil men zich veilig voelen in deze maatschappij. Kan u de intenties invoelen van iemand die je bedreigd daar jij een ipad vasthebt die de dader graag wens. Hoe veilig is jouw materieel bezit indien jij geen lichaamtaal kan spreken? De vraag wat de waarde is van bewegingsopvoeding/ krijgskunstvaardigheden brengt me naar de welzijnszorg of gezondheidszorg, gezien het onderwijs cognitieve ontwikkeling laat domineren op de emotionele en sociale ontwikkeling. Sociale verantwoordelijkheid ontwikkelt wanneer we de zin van alle schaduwaspecten herkennen en waarderen, zodat wij in vrijheid kunnen handelen.

De reden van mijn participatie aan deze voordracht stoelt op mijn verantwoordelijkheidszin als “choreograaf” om kunst en of kunstzinnige middelen en technieken in te zetten in het onderwijs. Via kunsteducatie wens ik de doelstellingen van het Vlaamse actieplan Suîcidepreventie te sensibiliseren zodat wij beter opvoeden tot lichaamstaal, lichaamsexpressie ipv depressie.Naast het beschermen van kinderrechten wens ik ook een bescherming te krijgen voor mijn Europese deskundigheid als danspedagoog, gezien ik anders mijn beroepsrechten en plichten niet kan waarmaken. Het is mijn persoonlijke ervaring dat men een loopje neemt in Belgie met de beroepsrechten en plichten van danspedagogen , daar het wettelijk kader ontbreekt Master Dans ontbreekt. Mijn deskundigheid als hedendaags fysiek danser wordt herleid tot een kafkaiaanse stoelendans, gezien er gewoon geen stoel is waarop dansers met 240 etc plaats kunnen nemen. Zijn dansers steeds in beweging daar “ beweging brengen” hun rol en taak is in de maatschappij? Helaas bewegen zij vandaag naar de rand van de marginaliteit, gezien het socio culturele kader waarbinnen de dans dient te

operationaliseren onvoldoende becherming geniet en wij gevraagd worden onze diensten “vrwijwillig” aan te bieden … Wat is de waarde van dans/ lichaamstaal en basishouding voor u?Vindt u dat het onderwijs de meervoudige intelligenties in het individu tot ontwikkeling dient te brengen ( Gardner en Amrstrong) of wil u dat uw kind onmiddellijk inzetbaar en verkoopbaar wordt?Vinden burgers het belangrijk dat hun kinderen bewegingsopvoeding krijgen door deskundige danspedagogen, of wensen de burgers te betalen voor deze commerciële dansvormen zodat hun kinderen onmiddellijk inzetbaar en verkoopbaar worden?

Waartoe stimuleert het vlaamse onderwijs, wanneer hedendaagse dansvacatures ingetrokken worden in ruil voor navormingsdagen met vrijwillige dansdocenten? Is welzijnszorg een recht voor iedereen ?Misschien is België in een diepe slaap gevallen, daar de economische injectienaald van het Fortisme onze democratie verlamt?Het verhaal klopt niet …daar de danser geen stoel heeft om op te rusten. De danser danst een waanzinnige dans van onmacht tegen de bierkaai.Als de rol van de danser of danspedagoog overbodig wordt, dan schrappen we niet alleen een vak op school , we ontnemen de burger zijn recht op welzijn.Als de rol van de fort fabriek in Genk overbodig wordt, dan verplaatsen we gewoon de fabriek naar meer inzetbare plaatsen toch?De marktwaarde van ethisch bewegen is voor ons Europa helaas nog een doelstelling die we naast de Kyoto doelstellingen zullen moeten zetten. Alleen wanneer de sociale verantwoordelijkheidszin gewekt wordt in elke burger, kan de waarde van het lichaam naast de waarde van onze planeet aarde komen te staan. Deze waarde leer je pas eren wanneer bedreiging om de hoek komt kijken en de dagdagelijkse activiteiten tot stilstand komen. Wat doe je dan? Hoe beweeg je dan? De kunst bestaat eruit om lichaam en geest dagelijks te ontwikkelen, stap voor stap, net zoals een baby de eerste stapjes leert zetten, zodat je zintuigen tuigen tot zingeving worden. Vanuit een innerlijk meesterschap bevrijd je jezelf dan uit alle angsten die je eigen zelfregulerende kracht zouden kunnen fnuiken. Er is een moment om het oude los te laten en de nieuwe wereld tegemoet te treden. Dat is de rol van de danser opnieuw en opnieuw!

Als danspedagoog met Nederlandse opleiding ( 240 ects), zoek ik sinds 1995 naar het juiste vakje voor mijn beroep. Deze opdracht blijkt geen sinecure te zijn daar MASTER dans onbestaand is, met als gevolg dat de kenmerkende kafkaiaanse structuur alle fysieke menselijke contacten en ontmoetingen uitsluit, juist omdat het vak onbestaand is. Het wezenlijke karakter van DANS dat staat voor verbinding en vreugde, wordt helemaal in de kiem gesmoord door de economische injectienaald van de bezuinigingen. Je bestaat immers in die mate dat je verkoopbaar bent. Het debat dat ik betreffende onze hoge zelfdodingproblematiek volg brengt duidelijk in kaart dat een preventiebeleid meer

kostenefficiënt is dan een gezondheidszorg. Gezondheidsdoelstellingen realiseren begint dus reeds bij de conceptie, maar ook het onderwijs speelt een zeer belangrijke rol in het beschermen of ontwaarden van dit mensenrecht .Is gezondheid een mensenrecht voor iedereen?Is gezondheid een voorwaarde en een gevolg van een goed leven…. ?Hebben danspedagogen een rol te spelen in de ontwikkeling en opvoeding van de burgers?De Babylonische spraakverwarringen die mijn levensstroom inperken werd ooit met een eerste vraag ingezet nadat ik me inschreef bij mijn vakbond:Danser zijn is geen beroep mevrouw….sinds die bewuste dag, lijkt het of het beroep choreograaf of danser zijn verbonden is met de mythe van de doos van pandora.

Elisabeth De Wachter