Het verhaal van de opera van Mozart

De toverfluit was Mozarts laatste opera:

Hij werd voor het eerst opgevoerd in Wenen

op 30 september 1791, twee maanden voor zijn dood.

Papageno krijgt een slot op zijn mond. Daar hebben de drie geheimzinnige dames voor gezorgd, zo kan hij geen leugens meer vertellen…

De drie geheimzinnige dames geven een madaillon aan Tamino. Daarin zit de foto van Pamina, de dochter van de Koningin van de nacht.

Op slag is Taminosmoorverliefd.

De Koningin van de nacht komt Tamino ook toespreken. Ze komt vertellen dat Pamina is ontvoerd door tovenaar Sarastro…Ze smeekt Tamino:

“Alleen jij kan haar redden…”

De Koningin van de nacht verdwijnt met veel vertoon terug in de nacht.

Tamino en Papagenovinden elkaar terug en besluiten samen op pad te gaan, maar: mmm,mmm…

Papageno heeft nog een slot op zijn mond!

De drie geheimzinnige dames geven toe en verwijderen het slot op de mond van Papageno.

Tamino en Papageno gaan op zoek naar het kasteel van Sarastro om Pamina te zoeken.

Ze krijgen een gouden fluit met toverkracht en toverbelletjes én drie goede geesten om hen te beschermen en te begeleiden…whaw!

Pamina wordt in het kasteel bewaakt door Monostatos.

Papageno verzamelt al zijn moed en kan zo Pamina meenemen, weg bij Monostatos!

De priester vertelt ook dat Sarastro , die ook in het kasteel woont, een goede tovenaar is. Hij is dus geen slechte man zoals de Koningin van de nacht hem vertelde…

Tamino ziet het steeds meer en meer zitten en speelt een liedje op zijn fluit…alle wilde dieren komen rond hem zitten om te luisteren!

Ondertussen brengen de drie goede geesten Taminotot bij drie grote poorten.

Tamino vertelt aan een priester dat hij in het kasteel waarheid en liefde komt zoeken…

Hij is aan het juiste adres, zegt de priester…

Tamino hoort de panfluit van Papageno in de verte…

“Zou Pamina al terecht zijn?” vraagt hij zich af…

Ze zoeken elkaar door naar elkaar te fluiten…dat is slim!

Monostatos en zijn krijgers zijn ook in het bos, ook zij horen de fluitjes!

De muziek is zo mooi dat Monostatos vergeet Pamina terug gevangen te nemen… hij en zijn krijgers kunnen alleen nog dansen!

Boven het geklingel van de belletjes schallen de trompetten, daar komt Sarastro!

Pamina is beschaamd. Ze vindt Sarastro ook heel lief, ze was enkel bang voor Monostatos.

Pamina en Tamino zien elkaar voor het eerst en de vonk slaat meteen over…

Sarastro zegt tegen Tamino dat hij eerst een paar zware proeven moet doen om even sterk als hem te worden. Daarna mag Pamina de zijne worden…

Maar…wat zou Monostatos daarvan denken?

Niet veel goeds zoals je ziet!

Hij is jaloers, gekwetst en voelt zichbenadeeld…

De Koningin van de nacht laat het ook allemaal zomaar niet gebeuren…tijd om in te grijpen!

Ze zegt dat Tamino, net als Sarastro, niet te vertrouwen is. Ze zegt tegen Pamina dat ze Sarastro moet doden met een dolk! Slik…

Pamina is helemaal van streek. Ze denkt dat Tamino niet meer van haar houdt, maar dat denkt ze verkeerd!

Tamino doet zijn best om alle proeven zo goed mogelijk te doen, dat doet hij allemaal voor zijn geliefde…Pamina.

Liefde is soms ingewikkeld, tja…!

En…er is nog iemand ongelukkig…Papageno!

Hij zou ook wel iemand willen om graag te zien.

Even komt zijn droom uit, maar nog sneller is zijn vrouwtje weer verdwenen…Papageno toch!

Met Pamina gaat het van kwaad naar erger!

Ze ziet geen uitweg meer, en met de dolk wil ze zichzelf doden!

Niet doen, Pamina!

Gelukkig kan Pamina rekenen op de drie goede geesten. Pamina wordt tot bij Tamino gebracht en de laatste proeven leggen ze samen af. Samen ben je nu eenmaal sterker!

De toverkracht van de toverfluit brengt hen terug naar de poort van het kasteel.

Ondertussen is ook Papageno niet stil blijven zitten.

Dat vrouwtje dat hij eerder kwijt speelde, als hij haar eens terug zou kunnen vinden…

Maar Papageno, waarom gebruik je de toverbelletjes niet?

Ja hoor, toverbelletjes helpen altijd!

Terwijl het geluk bij de liefdespaartjes niet op kan, worden er bij het kasteel weer snode plannen gesmeed.

Monostatos en de Koningin van de nacht willen nog steeds Sarastro verslaan…

Maar tegen Saratro is niets meer te beginnen, zijn macht is veel te groot!

En Pamina en Tamino?

Die leefden nog lang en gelukkig…

Denk je dat ook niet?