15-11-2011 Pagina 1

De 1.000 mijl naar

Gambia

15-11-2011 Pagina 2

De volgende stop van onze reis wordt de

rivier The Gambia, maar om daar te komen

moeten we eerst 1.000 mijl naar het zuiden

varen. Het wordt een overtocht uit het

boekje, comfortabel aan boord, dolfijnen, vis

vangen en heerlijk zeilen.

Achterlijke wind

Wanneer we op de dag van ons vertrek de

weerkaarten downloaden lijkt het wel of we

altijd één dag te laat vertrekken. Ook nu

weer is de mooie wind die we afgeloen week

op Lanzerote hebben meegemaakt net

vandaag gestopt en waait er slechts een

heel licht briesje. Terwijl we nog een kopje

koffie drinken op een terrasje met Arthur en

Annemieke probeer ik de moed er in te

houden door mezelf wijs te maken dat het op

zee wel anders zal zijn.

Na getankt te hebben en alle campinggaz

flessen weer te hebben afgevuld vertrekken

we om 14:30 uur op de motor want er staat

geen zuchtje wind. Maar terwijl we langs

Fuertaventura varen en de avond invalt komt

toch de eerste wind opzetten en zetten we

zeil. Het is een licht windje precies van

achteren dat ons gedurende de hele reis

naar Gambia zal vergezellen. De wind wordt

gedurende de tocht nooit meer dan 18

knopen en is meestal rond de 13 knopen uit

het noordoosten. George vindt het wat

weinig, Melanie vindt het heerlijk. De boot ligt

hardstikke recht en het comfort is maximaal.

15-11-2011 Pagina 3

7 dagen 7 nachten

Ja het is natuurlijk lastig een uitgebreid verslag te

schrijven van een week op zee. De dagen rijgen

zich aaneen en de ene dag verschilt niet heel veel

van de andere. Het is juist het ritme dat lange

tochten zo aangenaam maakt.

Met name Puck heeft er de eerste dag heel weinig

zin in. Zeven dagen op zee, madame kan er zich

niets bij voorstellen en laat dit duidelijk blijken.

Zoiezo is vandaag voor haar een dag vol verdriet

omdatgisteren Bente is vertrokken. We eten een

hapje dat Melanie nog in de haven heeft bereid en

gaan zo onze eerste nacht in.

De volgende dag proberen we er maar eens meer

uitdaging aan te geven. George verzint een

spelletje waar Puck verzot op is; weddenschappen.

Hoeveel mijl gaan we vandaag maken? Iedereen

schat onze dagafstand voor het komende etmaal

en de volgende dag kijken we wie er gewonnen

heeft. De hele dag door kijkt Puck op het log om te

kijken hoe ver we zijn. Wanneer we vervolgens

gaan vissen en een paar uur laten ook nog een

tonijn(tje) vangen kan de dag niet meer stuk en

roept ze dat het vandaag toch best wel leuk is.

15-11-2011 Pagina 4

De gevangen tonijn wordt zonder emotie een

kopje kleiner gemaakt en gefileerd. De

sushirijst wordt uit de bakskist gehaald en

gekookt. Terwijl we de rijst aan het koken zijn

roept Puck uit de kuip dat we weer beet

hebben. Nadat we de lijn ophalen

hebben we inderdaad weer een

tonijn aan de haak, deze keer een

iets grotere dan de vorige. George

voelt met het beestje mee en wil hem

wel terugzetten nu we er al een

gevangen hebben maar Puck en

Melanie zijn gedecideerd en willen

de volgende dag tonijnsteak dus

…….

De rest van de dag vult zich met het

maken en opeten van de sushi en het

resultaat is best iets om trots op te zijn!

Sahara

We zijn de eerste dag heel zuidelijk

gevaren omdat daar volgens de

weerkaarten meer wind zou zitten.

We zitten nu zelfs zo zuid dat we op

een paar kilometer van de kust van

de Westelijke Sahara varen. We

volgen de kust de gehele dag en zien alleen

maar zand en aan uiteindelijk een soort

stadje bij Cabo Bojador. Een stadje midden

in de woestijn, wat ze daar te zoeken

hebben?

15-11-2011 Pagina 5

Scheepvaart

Na twee dagen zien we best heel veel

schepen varen op de AIS (Automatic

Identification System; een systeem waarop

alle schepen te zien zijn in een omtrek van

ongeveer 50 kilometer. Rondom onze boot

barst het soms van de schepen. De AIS is

trouwens zoiezo een prachtig apparaat het

geeft nauwkeurig aan op

wat voor afstand boten

ons gaan passeren

wanneer wij onze koers

houden en het geeft

tevens de naam van het

schip, zijn snelheid en zijn

koers. Wanneer wij zien

dat andere schepen ons

te dicht gaan naderen

roepen we het schip via

de marifoon op en

bespreken we met de

officier van wacht hoe we

elkaar gaan passeren en wie zijn koers gaat

aanpassen.

Overigens zien we op de hele reis geen

enkele zeilboot. Op onz evierde dag horen

we plotseling via de marifoon de Mette Marit

Maxi, de 25 voets zeilboot van de drie Noorse

jongens. Wat een toeval, midden op deze

enorme plas met water horen we via de

marifoon een andere bekende boot die op

nog geen 40 mijl afstand is.

15-11-2011 Pagina 6

15-11-2011 Pagina 7

Spinnaker

Een andere goede investering is de nieuwe

symetrische spinnaker. Met de wind die

overwegend uit het noordoosten komt en

aangezien wij al sinds Rabat naar het

zuidwesten varen is zo´n symetrische spi wel

heerlijk. We hoeven veel minder af te kruisen

dan met onze asymetrische spinnaker. We

zetten de spi meestal direct na zonsopkomst

en hij gaat er af vlak voor het donker wordt.

De stuurautomaat stuurt perfect en geen

enkele keer loopt de boot uit het roer.

Een minpuntje is wel dat ons grootzeil het nu

definitief lijkt te hebben begeven. Het is nu

over een gebied van een paar vierkante

meter direct boven het tweede rif volledig

gedelamineerd. Gelukkig hebben we een

nieuw grootzeil bij ons dat we de komende

weken in Gambia maar eens gaan opzetten.

En zo heeft ieder nadeel weer zijn voordeel

want dan kan de enorme zak met het

nieuwe grootzeil uit Puck haar hut worden

gehaald wat weer een hoop ruimte scheelt.

Sinterklaas

Sinds afgelopen zaterdag is ook sinterklaas

weer aan boord. De schoenen worden

gezet, er wordt getekend dat het een lieve

lust is, sinterklaasliedjes worden gezongen en

Zeebenen-piet komt ´s nachts aan boord.

Hoe hij het voor elkaar krijgt is ons niet

duidelijk maar Lotte weet het zeker: hij heeft

een onderzeeboot ;->

15-11-2011 Pagina 8

Rekenen

Wanneer we minder dan 300 mijl van Banjul

zijn begint het rekenen. Hoe laat gaan we

aankomen. We willen Banjul niet bij nacht

aanvaren dus moeten we de snelheid

zodanig gaan aanpassen dat we bij daglicht

de laatste 15 mijl gaan varen. Uiteidnelijk

blijkt dat we niet echt veel actie hoeven te

ondernemen en dat onze ETA rond 9:00 uur

zal zijn.

Voordat we In Gambia aankomen passeren

we de middag daarvoor nog Dakar in

Senegal. Het blijft toch allemaal uiterst cool

dat we met onze eigen boot voorbij Senegal

varen en in Gambia aankomen.

Beesten

Deze trip zien we heel veel vleigende vissen

en op de vijfde dag worden we verheugd

door een grote school dolfijnen die ons een

uur vergezellen. We zitten met z´n viertjes op

het voordek en genieten van het spektakel.

Dit zijn toch echt van die momentjes die

reizen met een boot zo bijzonder maken.

Verder worden we vanaf Dakar vergezeld

door steeds meer insecten. Het begint met

kleine vliegjes maar in de ochtend zien we

heel veel oorwurmen in de kuip en zitten er

sprinkhanen van 10 cm op de sprayhood.

Naats de drie gevangen vissen (twee

tonijntjes en één wahoo en in de verte zien

we de fontein van een walvis.

15-11-2011 Pagina 9

15-11-2011 Pagina 10

15-11-2011 Pagina 11

Borreluur

Een dagelijks tafereel tijdens de oversteek is ons

borreluurtje rond zonsondergang. De kids doen

de chips in een bakje en zo zitten we met z´n

viertjes in de kuip, super gezellig, super

genieten. De houdbaarheid van Lotte voor het

borreluurtje duurt overigens meestal maar voor

de duur dat het chipsbakje gevuld is daarna is

het weer tijd voor iets anders.