1

[● = nieuwe dia]

Beste mensen,

● De FNV heeft twee jaar geleden een boek uitgebracht onder de titel

‘Bijzondere werknemers’,

Daarin vertellen werknemers met een handicap hun verhaal.

Ik wil graag twee van hun kort citeren:

Cor Woons zegt: “Ik wil dolgraag doorstromen naar een SW-baan.”

En Freddy Cuijpers: “Ik wil een gewone baan en een gewoon leven.”

Ik heb slecht nieuws voor mensen zoals Cor en Freddy.

Zij moeten nog wat langer wachten.

De gemiddelde wachttijd voor een werkplek in de sociale werkvoorziening is

namelijk opgelopen en inmiddels 26 maanden!

In 2009 was dat nog 22 maanden, in 2010 23 maanden en nu dus meer dan twee

jaar!

Mensen met een handicap zitten gemiddeld meer dan 2 jaar gedwongen achter

de geraniums.

Want er is geen plek bij de sociale werkvoorziening.

Dat is één van de uitkomsten van de Lokale Monitor Werk, Inkomen en Zorg

2012, die we hier vandaag presenteren.

● Dit keer deden 182 gemeenten mee aan het onderzoek.

Samen vertegenwoordigen zij 9 miljoen inwoners, een ruime

meerderheid van de Nederlandse bevolking.

Het onderzoek laat zien hoe gemeenten presteren op het

gebied van de armoedebestrijding, de ondersteuning van werkzoekenden, de

thuiszorg, en nog een breed scala aan onderwerpen.

We doen dit onderzoek al jaren.

En tot nu toe melden we meestal dat het sociale beleid van gemeenten

op veel terreinen was verbeterd.

Gemeenten gingen namelijk aan de slag met aanbevelingen uit eerdere edities

2

van de monitor.

Maar dit jaar is het beeld echt anders.

Op alle terreinen staat het sociale beleid van gemeenten onder druk.

Dat heeft natuurlijk alles te maken met de maatregelen die de landelijke overheid

de afgelopen periode heeft genomen.

● Ik noem even de belangrijkste:

- De WWB, zeg maar de bijstandswet, is per 1 januari aangescherpt. Werkende kinderen moeten voortaan hun ouders onderhouden.

- Jongeren worden 4 weken aan hun lot overgelaten voor ze in aanmerking komen voor een uitkering.

- Er wordt bezuinigd op de ondersteuning van werkzoekenden, de zogenaamde re-integratiebudgetten

- Vorig jaar is er fors bezuinigd op de WMO-budgetten, waaruit onder meer de thuiszorg wordt betaald

- En dan is er nog het wetsvoorstel voor de Wet Werken Naar Vermogen. Dit houdt in dat er 70.000 SW-plaatsen worden geschrapt, dat Wajong’ers een herkeuring krijgen en dat de bijstand in stappen met 14% omlaag gaat.

Misschien denkt u bij uzelf: “Tja, vervelend, maar het is nu eenmaal crisis en er

moet wel bezuinigd worden.”

Dat klopt, maar twee dingen vind ik toch wel opvallend.

Ten eerste, de gevolgen van de crisis worden opvallend vaak afgewenteld op

de lagere inkomens, op gehandicapten en op andere mensen die het al

niet gemakkelijk hebben.

Ten tweede is het zo dat dit kabinet de gemeenten gebruikt of misschien wel

misbruikt als doorgeefluik van deze hardvochtige bezuinigingen.

Gemeenten proberen een sociaal beleid te voeren, maar krijgen daar steeds

minder ruimte voor.

● Veel gemeenten zien bijvoorbeeld problemen bij de

ondersteuning van werkzoekenden.

Bijna de helft van de gemeenten probeert de re-integratiekosten te drukken door

mensen met behoud van uitkering te laten werken.

Dat is een uitholling van de arbeidsrechten.

● En dan de schuldhulpverlening.

Als gevolg van de crisis dreigen steeds meer mensen in de schulden te raken.

Het is belangrijk dat zij snel worden geholpen, want hoe langer dit duurt, hoe

3

moeilijker het wordt om nog uit de problemen te raken.

De gemiddelde wachttijd voor de schuldhulpverlening is de afgelopen jaren licht

gedaald, van 35 kalenderdagen in 2009, naar 31 in 2010, naar 27 in 2011.

Mooi dat de wachtlijsten korter worden, maar gemiddeld vier weken is natuurlijk

nog veel te lang.

● En dan de thuiszorg.

Dit is al jaren een zorgenkindje.

Sinds de decentralisatie van de thuiszorg betalen de meeste

gemeenten veel te lage uurtarieven.

Als gevolg hiervan zie je telkens weer voorbeelden van thuiszorginstellingen die

hun medewerkers slecht behandelen, wat ook weer negatief uitwerkt voor de

kwaliteit van de zorg.

Gelukkig zijn er ook gemeenten als Woudenberg en Eindhoven die wel een

realistisch tarief betalen.

***

En hoe doet Rotterdam het in het onderzoek?

De gemeente heeft een score van 45 punten, dat is iets boven het gemiddelde.

Op een aantal punten is verbetering mogelijk.

Zo mag het werken met behoud van uitkering wel wat worden ingeperkt.

Geef mensen die langer dan 3 jaar rond moeten komen van een inkomen onder

de 110% van het sociaal minimum, een langdurigheidstoeslag

En let erop dat zorgaanbieders zich als goede werkgevers gedragen.

***

Beste mensen,

● Ik noemde al de Wet Werken Naar Vermogen, een wetsvoorstel dat een

verregaande uitholling van ons sociale stelsel betekent.

Maar liefst 99% van de deelnemende gemeenten voorziet problemen door de

4

nieuwe wet.

Bijna tachtig procent zegt dat er niet genoeg banen zullen zijn voor mensen die

uit de sociale werkplaatsen de arbeidsmarkt opstromen.

En deze gemeenten zijn niet de enigen die problemen hebben met de nieuwe

wet.

De afgelopen weken hebben meer dan 100.000 mensen een petitie ondertekent

tegen dit wetsvoorstel.

Vandaag gaan we als FNV deze petitie overhandigen aan de Tweede Kamer, die

over de wet vergadert.

Laten we hopen dat de Kamerleden zullen luisteren naar dit brede protest.

We hebben natuurlijk ook een boodschap voor gemeenten.

Ik weet het, jullie hebben steeds minder ruimte om een sociaal beleid te voeren.

Maar ik roep jullie op om toch de grenzen op te zoeken.

● Dus geen onnodige barrières voor mensen die een beroep moeten doen

op het armoedebeleid,

Kortere wachtlijsten voor de sociale werkvoorzieningen

Betaal een reële prijs voor de thuiszorg, dus een uurtarief van minstens 24,50

euro.

En schrap de eigen bijdrage voor minima die een beroep moeten doen op

zorgvoorzieningen.

Beste mensen,

Ik hoop dat we over twee jaar met een positiever verhaal de volgende editie van

de Lokale Monitor kunnen presenteren.

Dat vereist dat gemeenten lef tonen en zo goed en kwaad als het gaat hun

sociale verantwoordelijkheid nemen.

5

Het vereist ook dat we met z’n allen als burgers van dit land aan de regering

duidelijk maken dat we niet langer accepteren dat de gevolgen van de crisis

worden afgewenteld op mensen die al in een moeilijke situatie zitten.

Dank u wel.